กราบเรียนอาจารย์อุบล ที่เคารพ

ข้าพเจ้านางสาวสุกันยา  จรพินิจ อายุ 29 ปี ประกอบอาชีพครู

            การสารภาพบาปของข้าพเจ้าในครั้งนี้ ข้าพเจ้าขอให้เป็นอุทาหร ให้ท่านที่ได้อ่านได้เลิกทำความชั่ว และช่วยกันสร้างความดีให้มากๆค่ะ

            ข้าพเจ้ามาบ้านสวนพีระมิดด้วยอาการปวดศ๊รษะ ซึ่งเป็นอาการที่ข้าพเจ้าเป็นๆหายๆมานานแล้ว และด้วยปัญหาหนี้สินเงินใช้จ่ายติดขัด

             ข้าพเจ้าเริ่มทำงานทุกอย่างที่ทุกคน  ที่มารับการบำบัดทำและทำด้วยความเต็มใจ อากาศร้อนมากแสงแดดจ้า แต่สิ่งมหัศจรรย์ที่ข้าเจ้าสัมผัสได้คือ ไม่ม่อาการเหนื่อยเลยทั้งที่เป็นงานที่ค่อนข้างหนัก คือขุดตอ ขนดินใส่ฐานพีระมิด เหลาตาไม้ไผ่ กวาดเศษใบไม้ ข้าพเจ้าสังเกตท่านที่มาทุกคนตั้งใจทำอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเหมือนกับได้รับค่าแรงที่มหาศาล  (แต่คุ้มค่ะ)

              หลังจากที่ทำงานสักพักใหญ่ อจ.อุบล ก็เรียกพบที่ละคน จนมาถึงข้าพเจ้า อจ.อุบล สอบถามอาการที่เป็น ก็คือปวดศีรษะ และปัญหาหนี้สิน อจ.อุบล ถามว่าเคยตบหัวใครใหม ข้าพเจ้าเคยตบหัวนักเรียนเวลาที่นักเรียนทำงานไม่ถูก และเคยทุบหัวปลาตอนเด็กๆ แต่อาจารย์บอกว่ายังไม่หมดเราเคยตบหัวเพื่อนด้วย ข้าพเจ้ายอมรับอย่างง่ายดาย ข้าพเจ้าชอบตบหัวคนอื่นเล่นและไม่รู้มาก่อนว่านั้นเป็นการทำกรรมอย่างหนนึ่ง ทำให้ข้าพเจ้ามีอาการปวดศีรษะ

             และอจ.อุบล บอกว่าเราชอบของฟรี ไม่ชอบทำบุญ เคยขโมยของผู้อื่น จริงค่ะข้าพเจ้าตอบแบบไม่ต้องคิดเพราะข้าพเจ้าเป็นคนเช่นนั้นจริงๆ(งงที่อาจารย์อุบล รู้ได้ไง)

              อาจารย์ให้ข้าพเจ้าทำบุญมากๆ เลิกตบหัวเด็ก และต้องไม่ชอบของฟรีไม่เอาเปรียบผู้อื่น  และให้ข้าพเจ้าอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรทุกคน

             ข้าพเจ้าทำตามทุกอย่าง และก็มีอาการปวดศีรษะมากในตอนก่อนกลับคือตอนที่อาจารถามอาการว่ายังมีใครเหลืออาการอะไรอีก ระหว่างต่อแถวปวดมาก แต่พอถึงคิว นังลงยังไม่ทันที่อาจารจะถามอะไร หายปวทันที แปลกมากค่ะ

จนถึงปัจจุบันนี้ข้าพเจ้าไม่มีอาการปวดศีรษะอีกเลย ขอบคุณบ้านสวนพีระมิด อาจารย์อุบล หล่วงปู่ฤาษีลิงดำ เจ้ากรรมทุกท่าน

ขออภัยหากมีข้อผิดพลาดประการใด ตั้งใจเขียนจากใจค่ะ ขอให้ทุกท่านที่ได้อ่านพ้นจากทุกข์ทั้งปวงค่ะ