หลวงปู่ดู่แม้จะเป็นพระภิกษุชราซึ่งอยู่บ้านนอก แต่ท่านกลับเป็นผู้มีมุมมองที่กว้างขวางเต็มระบบโดยเฉพาะคำสอนคำเตือนที่ว่า

     "เรายังอยู่ทางโลก(เป็นฆราวาส) ต้องเหยียบเรือสองแคม คือทางโลกก็ต้องไม่ให้ชำ ทางธรรมก็ต้องไม่ให้เสีย"

      ดังนั้นในสมัยที่หลวงปู่ยังหนุ่มๆ ท่านจึงเคี่ยวเข็ญลูกศิษย์ในเรื่องการศึกษาเล่าเรียน โดยท่านจะสอนเองทั้งการอ่านและการเขียน รวมไปถึงคณิตศาสตร์ ลุงแกละเคยเล่าว่าลุงมาอาศัยอยู่วัดสะแกกับหลวงปู่ได้รับการสั่งสอนโดยตรง บัดนี้ทั้งผู้สอนคือ หลวงปู่และผู้เรียนคือลุงแกละ ก็ละสังขารไปสิ้นแล้ว แต่สาระแนวทางการสอนของหลวงปู่ยังอยู่

      "โลกไม่ให้ช้ำ ธรรมต้องไม่ให้เสีย อย่าปฏิบัติตนสุดโต่ง ต้องปฏิบัติธรรมสมกับฐานะและสภาพของแต่ละบุคคล เช่น

       จะทำทาน ก็ให้ดูคนข้างหลังด้วยจะเอาอย่างคนมีทรัพย์มากๆ ไม่ได้

        การรักษาศีลแปด ก็อาจจะไม่จำเป็นต้องรักษาในวันพระ แต่เลือกวันที่ไม่กระทบกับการรับประทานอาหารเย็นร่วมกับครอบครัว เพราะเป็นกิจกรรมที่สำคัญ

      การภาวนาก็ไม่เน้นแต่เฉพาะนั่งหลับตาที่วัด เวลาทำการทำงาน เดินไปไหนมาไหน ก็พยายามมีสติระลึกรู้ จะปฏิบัติเก่งขนาดไหนเพื่อนร่วมงานไม่คบ หรือมีแต่คนรังเกียจหรือนินทาลับหลัง จะมีประโยชน์อะไร โลกและธรรมสัมพันธ์กัน เราสามารถหาธรรมได้จากโลก ในขณะเดียวกันในทางธรรมก็มักมีเรื่องโลกๆ แฝงอยู่

     จึงขึ้นอยู่กับสติปัญญาของเจ้าของพิจารณาเลือกเฟ้นสิ่งอันเป็นสาระเอาเอง และไม่ลืมว่าต้องประคองทั้งโลกและธรรม บุคคลคนเดียวอยู่ในหลายฐานะหน้าที่เราต้องเป็น

     ลูกที่ดี ศิษย์ที่ดี น้องที่ดี เพื่อนที่ดี เจ้านายที่ดี ลูกน้องที่ดีฯลฯ....ที่สำคัญต้องเป็นลูกพระตถาคตเจ้าที่ดีโดยการปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม

..........บทความโดยคุณสิทธิ์