อิสลามได้บอกไว้ในวันสิ้นโลกว่า

"เมือเสียงอันก้องกังวาล(บอกการมาของวันสิ้นโลก)มาถึง  วันนั้นทุกคนจะวีงตะลีตะลานหนี้จากพี่น้องของเขา(ด้วยความกลัว) จากแม่และพ่อของเขาจากคู่ครองและลูกของเขา (ไม่มีใครสนใจใคร อันเนื่องจากความกลัวสุดขีด):"  (อาบาซะ: 33-36)

sobiday99999

ในศาสนาของเราก็เชื่อในโลกมิติโลกของการเล้นลับ  โลกของการเชีอมโชงกับมิติและโลกของวิญาญ

โลกหลังความตาย   และหลักฐานจากบรรดาศาสดา

( ดวงตานี้ไม่อาจมอ งเห็นสี่งที่อยู่ใน มะละกูต(สภาวะที่อยู่เหนือกว่าสภาวะปรกติ)ได้ สี่งที่ปรากฎอยู่ในโลกนี้ และโลกหลังความตายก็เป็นเรื่องราวของสภาวะที่อยู่เหนือกว่าสภาวะปรกติ เช่นเดียวกับที่ศ่อฮาบะฮ(ผู้ผักดี)ของท่านศาสดา(ศ) มีความเชี่อต่อการลงมาของญับรออีล(อ) (คีอเทวทตู)ทั้งๆที่พวกเขาไม่อาจที่จะมองเห็นเขาได้ การลงทัณฑ์ในหลุมฝังศพก็เป็นเรื่องราวของ มะละกตู(สภาวะเหนื่อกว่าปรกติ)ด้วย  การที่จะสัมผัสมันได้ต้องใช่มิติแห่งการรับรู้อื่น นอกจากท่านศาสดาและบรรดาอิม่ามแล้วไม่มีใครที่จะมีมิติแห่งการรับรู้เช่นนั้น)

ท่านท้าวเวสุวรรณก็ไม่อยากจะให้ใครลงนรกหลอกเพราะนรกไม่มีที่จะยืนอยู่แล้วร้อนก็ร้อน และร้อนกว่าโลกมนุษย์หลายร้อยเท่าแต่คนก็ชอบไปกันเป็นว่าเล่นไปกันเป็นรถทัรว์เลย   ท่านว่าให้ไปสรววค์หรือ นิพานเลยก็ได้ท่านจึงจัดให้ที่บ้านสวนนี้ละคือทางด่วนทางลัดที่ดีจริงๆใครอยากไปยกมือขึ้น  อาจารย์ย่าช่วยจัดให้ด้วยนะค่ะ

sobiday99999

อนุโมทนาค่ะคุณโซบิเดย์ ที่กรุณามาช่วยเน้นและย้ำ

ให้พวกเราได้ฟังกันชัดๆอีกทีว่า

บ้านสวนฯแห่งนี้คือแดนสวรรค์ และเป็นสถานทีอันศักดิ์สิทธิ์

ที่พิสูจน์ถึงกฏแห่งกรรม เพื่อนำทางทุกๆคน

กลับบ้านนิพพาน ด้วยทางด่วนและลัดที่สุด...แล้ว...สาธุ..

มายกมือ ขอไปด้วยคนคะ

ขออนุโมทนากับบทความดี ๆ ของคุณโซบิเดย์คะ

ความจริง คือความจริง ทุกคนจะได้รู้เองในที่สุด

โซบิเดย์สุดยอดไร้พรมแดนนับถือ

อนุโมทนาด้วยค่ะ

คุณ โซบิเดย์

ขอยกมือด้วยคนค่ะ

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

ศาสนาไร้พรมแดน  ขออนุโมทนากับคุณ Sobiday   ด้วยค่ะ  สาธุ  สาธุ  สาธุ 

ความรักมีได้ประจักแก่หญิงและชาย

เป็นรักที่ไม่สลายไม่เสื่อมคลายจากกันและกัน

โอ้รักฉันนี้มีค่าสร้างชีวาให้สุดสรร

เป็นรักที่ถูกยึดหมั่นโซ่สัมพันธ์

แด่.............อาจารย์แม่.........และสมาชิกทุกคน

รัก..รัก....รัก..........รักคนทั้งโลก

ขอความรักความเมตตาแผ่ไปทุกจักรวาล

ขออนุโมทนาบุญกับคุณโซบิเดย์ค่ะ

 ขออนุโมทนากับคุณโซบิเดย์ด้วย  ขอยกมือด้วยคนค่ะ  สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนาบุญกับคุณโซบิเดย์ด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณโซบิเดย์ ด้วยค่ะ

การที่เราอยู่ที่ไหนๆก็ตามถ้าเรามีผู้ปกครองที่ดีเราก็ควรภาพภูมิใจ

อย่างน้อยเราไม่โดยถูกกดขี่

ไม่แบ่งชนชั้น เรามีเกียติมีศักด์ศีร

ประเทศไหนก็อิจฉาเรา

เพราะเรามีนายหลวงที่ห่วงใยประชาชนจริงๆ 

ขออนุโมทนาบุญค่ะพี่โซบีเดย์

อ่านเรื่องราวของพี่เค้าเพิ่มเติมได้ที่

ไร้พรหมแดน..ศาสนา..ที่บ้านสวนพิรามิด

แท้จริงกาลอวสานต์ แห่งโลกนี้

ย่อมมาถึงโดยไม่ต้องสงสัย

แต่มนุษย์ส่วนมากก็หาได้ศัรทธาไม่

(ซูเราะฮ. ที่  ๔๐ อัลมุอฺมิน)

ดังนั้นเจ้าจงเฝ้ารอเถิด

วันที่ฝากฟ้าจะมีควันไฟอันชัดเจน

มันห้อมล้อมมวลมนุษย์ไว้

(จนพวกเขารำพึงว่า)

สีงนี้เป็นการลงโทษอันทรมานยีง....

(จงนึกถึงเถิด)ถึงวันซึ้งเราทำให้เกิด

เหตุการณ์ร้ายแรง ที่สุด

โดยแน่นอนแล้วเราต้องตอบแทนโทษ

(แก่พวกปฎิเสธและเนรคุณ)

ซูเราะฮฺที่  ๔๔  อัดดุคอน

ครับขอบคุณที่แบ่งปันความรู้ ความศรัทธา ของหลาย ๆ คนอ่านแล้วก็ทำให้เรามี สติ ระลึกรู้ว่าการใช้ ชีวิตทุกวันนี้ มีความเสี่ยงทุกลมหายใจ เราต้องไม่ประมาท ในทุกเรื่อง นึกถึงความตายทุกลมหายใจดังที่พระพุทธองค์ได้ทรงประทานเตือนไว้ก่อนดับขันธ์ปรินิพพาน เมื่อ2500 กว่าปี ธรรมะไม่มีวันเก่า จะยังคงทันสมัยตลอดกาล สาธุ

คัมภีร์ ของพระเจ้าจะไม่มีวันล่มสลายจนถึงวันสิ้นโลก

เป็นคัมภีร์ที่ไม่มีการล้าหล้ง และจะอยู่คู่โลกไปจนถึงวันอวสานต์

ตราบใดที่มนุษย์ไม่ศัรทธาคุณงามความดีแล้วไซ้ร

พระเจ้าก็จะให้โลกนี้ล่มสลายในพริบตา

แต่ทุกยุคทุกสมัยก็มีการล้างโลกมาแล้ว

ดูประวัติที่มีหลักฐานมาแล้ว

ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในยุคก่อนๆ

ยุคนี้พระเจ้าก็จะร่อนตะแกลงให้เหลือไว้ซึ้งคนปฏิบัติ

ดีและปฎิบัติ ชอบเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นศาสนาไหนๆก็ตาม

ก็จะดำรงค์อยู่ต่อไปเพื่อขยายเผ่าพันธ์ที่ดีสืบต่อไป

มันคือความรักที่พระเจ้ามีให้ต่อทุกคนที่ปฎิบัต์ดีและชอบธรรม

มีความรักให้แก่เพือนรวมโลก  รวมจักรวาล  ทุกๆดวงจิต

เราคือพี่น้องเดียวกัน 

ขอบคุณ   คุณKongalfie   ที่มอบสีงดีๆค่ะ

คำพูดของ อัล-กุรอาน  ที่กล่าวถึงปัจุบัน

"และสัญญาณหนึ่งแก่พวกเขา  คือ  เราได้บรรทุกพงศ์พันธ์

ของพวกเขาไว้ในเรือเพียบแป้ล  และเราได้สร้างทำนอง(เรือ)นี้สำหรับ

พวกเขาที่พวกเขาขับขี่" (กุรอาน   ๓๖:๔๑-๔๒  )

โองการที่๔๑  ได้กล่าวถึงคนที่บรรทุกคนในท้องทะเล

และสีงเห่ลานี้เป็นที่รู้จักกันแล้วในสมัย

ของการอัลกรุอาน  แต่ในโองการที่๔๒ได้พูดถึง

เรื่องที่เหมือนกันนั้น

ซึ้งต้องหมายความว่าเป็นเรือใหญ่กว่า

อาจเป็นเรือคำน้ำและพาหนะอื่นๆ  

และอาจหมายถึงเรือที่บรรทุกมนุษย์

ขึ้นไปในอวกาศด้วย

ซึ้งก็คือเรือบินในทุกวันนี้นั่นเอง

"โอ้  ชุมชนแห่งญินและมนุษย์เอ๋ย

ถ้าสูเจ้ามีพลังสามารถที่จะผ่านไปให้พ้น

ขอบฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินนี้ได้

ก็จงผ่านไป เถิด  แต่  

สูเจ้ามิสามารถผ่านไปให้พ้นได้เว้นแต่ด้วยพลัง"

(อัลกุรอาน  ๕๕:๓๓  )

โองการข้างบนนี้ได้กล่าวไว้อย่างเด่นชัด

ให้เราได้รู้ถึงประชากรในอนาคต

และการพัฒนาก้าวหน้าของประชากร

ในการเดินทางในอวกาศ

ซึ้งได้เกิดขึ้นแล้วในปัจุบันดังตอนที่สองของโองการได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า

"สูเจ้ามิสามารถผ่านไปได้เว้นแต่ด้วยพลัง"

ซึ้งจะสำเร็จหรือไม่ก็ด้วยเจตนารมณ์

ของอัลลอฮ,

#(***ญินหมายถึงพวกที่อยู่อีกมิติหนึ่งซึ้งเรามองไม่เห็นเป็นโลกอีกมิติหนึ่งที่คล้ายกับโลกของเรา***)

 " เปลวของไฟ(ที่ร้อนแรงไม่มีควัน)

จะถูกส่ง(ประดั่งให้เผ่าผลาญ)

ยังเจ้าทั้งสองพร้อมทั้งประกายของทองเหลืองแล้ว

เจ้าทั้งสองจะไม่อาจป้องกันตนเอง"

(อัลกุรอาน  ๕๕:๓๕ )

โองการนี้อ้างถึงอาวุธสงครามสมัยใหม่

อาทิ  ระเบิดปรมาณู  และระเบิดโฮโดรเยน

ซึ้งเรารู้กันอยู่ว่า

เราไม่สามารถที่จะป้องกันตัวเอง

จากอาวุธร้ายแรงเหล่านี้ได้

บางคนอาจถามว่า ทำไม อัลกุรอาน

ถึงไม่บอกเกียวกับเรื่องนี้

เอาไว้ให้ชัดเหตุผลอาจเป็นเพราะว่า

คนในสมัยนั้นยังไม่กระจ่างแจ้งทางภาษา

และถ้อยคำเหล่านี้อาจจะถูกตีความอย่างผิดๆ

และอัลกุรอานได้เตือนผู้อ่าน

ไม่ให้ตีความหมายอย่างพล่อยๆ

จนกว่าถ้อยคำน้ันจะสมบูรณ์

" แท้จริงเราได้ทำให้ใดๆ  บนแผ่นดินนี้

เป็นที่บรรเจิดสำหรับมัน

เพื่อเราจะทดลองว่า

ผู้ใดในหมู่พวกเขาที่ดีเยี่ยมในการงาน"

(  กุรอาน  18:7 )

โองการข้างบนนี้ใด้อ้างถึง

การประดับประดาโลก

ดั่งที่เราเห็นได้จากบรรดาอาคาร

สี่งปลูกสร้างที่สวยงามรูปแบบแปลกๆ

เป็นที่ตระหง่านตระการตา

เป็นจำนวนมากในยุโรปและอเมริกา

อย่างไรก็ตาม

เมือสงครามโลกครั้งที่สามเกิดขึ้น

สี่งก่อสร้างที่สวยงามเหล่านี้

ก็มิอาจพ้นจากสภาพการเป็นมัศภธุลีไปได้

ดังที่อัลกุรอานได้กล่าวว่า

"และแท้จรริง-แน่นอน  เราเป็นผู้ทำ

(ความเพริศแพร้วต่างๆ)

ที่อยู่บนมันเป็นพื้นดินแห้งแล้ง

(เตียนโล่งจากน้ำมือมนุษย์)

(อัลกุรอาน 18:8 ) 

 ผู้ศรัทธา(มุอ์มิน)กับการทดสอบของพระผู้เป็นเจ้า

ในการดำเนินชีวิตของคนเรานั้น สิ่งหนึ่งที่เราทุกคนจะต้องเผชิญโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ นั่นก็คือ การทดสอบของพระผู้เป็นเจ้า ไม่มีมนุษย์คนใดที่จะสามารถรอดพ้นจากการทดสอบของพระองค์ไปได้ แม้แต่บรรดาศาสดา (อ.) เอง ก็ยังต้องถูกทดสอบ และนั่นเป็น “ซุนนะตุลลอฮ์” (แบบแผนของพระผู้เป็นเจ้า) อย่างหนึ่งที่จะคงอยู่ควบคู่ไปกับการดำเนินชีวิตของมนุษย์โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงจวบจนวันแห่งการสิ้นสลายของโลกนี้

แต่ในท่ามกลางบรรดามุสลิมนั้นมีบุคคลบางส่วนที่มีความคิดและความเข้าใจที่ผิดพลาด โดยที่พวกเขาคาดคิดเอาเองว่า ในเมื่อเรายืนหยัดอยู่ในแนวทางแห่งสัจธรรม อยู่กับความถูกต้อง และเป็นผู้ศรัทธามั่นต่ออัลลอฮ์ (ซ.บ) แล้ว สมควรอย่างยิ่งที่พระองค์จะทรงทำให้เราดำเนินชีวิตไปสู่เป้าหมายและความสำเร็จทั้งในโลกนี้และโลกหน้าได้โดยปราศจากความทุกข์ยาก และความเจ็บปวดใด ๆ  ความคิดเช่นนี้เป็นความคิดที่ผิดพลาด และคัมภีร์อัลกุรอานได้ตอบโต้บรรดาบุคคลที่มีแนวคิดเช่นนี้ โดยกล่าวว่า :

أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ

: “พวกเจ้าคิดหรือว่าพวกเจ้าจะได้เข้าสู่สวรรค์ ในขณะที่อัลลอฮ์ยังไม่รู้ชัดถึงบรรดาผู้ที่ต่อสู้จากพวกเจ้า และยังไม่รู้ถึงบรรดาผู้ที่อดทน “ (1)

 ฉะนั้นความศรัทธา (อีหม่าน) ของคนเราที่จะเป็นสื่อนำเราไปสู่ความสำเร็จ(ซะอาดะฮ์) ในชีวิตได้อย่างแท้จริงนั้น จะต้องเป็นความศรัทธาที่ประกอบไปด้วยความอดทน การยืนหยัดเผชิญหน้ากับอุปสรรค  ความยากลำบากและการทดสอบต่าง ๆ ของอัลลอฮ์ (ซ.บ)

เป้าหมายของการทดสอบของอัลลอฮ์ (ซ.บ) นั้นคืออะไร?

เป้าหมายของการทดสอบของอัลลอฮ์ (ซ.บ) นั้น มิใช่ว่าพระองค์ต้องการที่จะรู้สิ่งใดในตัวของมนุษย์หรือในจิตใจของเขา ทั้งนี้เพราะว่าไม่มีสิ่งใดที่เป็นความคลุมเครือ หรือไม่เป็นที่รับรู้สำหรับพระองค์ และด้วยกับการทดสอบนี้ ที่จะทำให้พระองค์รับรู้ในสิ่งนั้น ในทางตรงกันข้าม  อัลลอฮ์ (ซ.บ) นั้นทรงรอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่แล้ว ทั้งนี้เพราะพระองค์คือ << عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ >> (ผู้ทรงรอบรู้ในสิ่งเร้นลับและสิ่งเปิดเผย) รู้แม้แต่สิ่งที่อยู่ในความนึกคิดและสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจของมนุษย์

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว อัลลอฮ์ (ซ.บ) ทรงทดสอบมนุษย์เพื่อจุดประสงค์อะไร? คำตอบก็คือว่า : จุดประสงค์ของอัลลอฮ์ (ซ.บ) ในการทดสอบมนุษย์นั้น สามารถสรุปได้ 2 ประการ คือ :

 ประการแรก : เพื่อทำให้ตัวของมนุษย์ผู้ที่ถูกทดสอบเองได้ประจักษ์ว่า ตัวเขานั้นมีคุณลักษณะ หรือมีคุณสมบัติอย่างไร?!  และคำพูดที่ตนเองกล่าวอ้างออกไปว่ามีศรัทธามั่น และยืนหยัดอยู่กับสัจธรรมนั้นมันมีความเป็นจริงมากน้อยแค่ไหน?! เพราะมีคนจำนวนมากที่ยังมีความคลุมเครือในตัวเอง คนจำนวนมากนั้นหลงคิดว่าตนเอง เป็นผู้มีความศรัทธาที่มั่นคงเข้มแข็ง และมีคุณลักษณะอันสูงส่ง แต่เมื่อการทดสอบได้มาประสบกับตัวเอง พวกเขากลับแสดงออกในทางตรงกันข้ามกับคำกล่าวอ้าง

ประการที่สอง : การทดสอบของอัลลอฮ์ (ซ.บ) นั้น ก็เพื่อทำให้บุคคลอื่นๆได้ประจักษ์ถึงสถานะภาพ และฐานะตำแหน่งของผู้ที่ถูกทดสอบด้วย  บรรดาศาสดาและบรรดาเอาลิยาอ์  (ผู้ใกล้ชิด) ของอัลลอฮ์ (ซ.บ) แต่ละท่านถูกรู้จักได้ด้วยการถูกทดสอบ และการยืนหยัดของพวกท่าน และอีกประการหนึ่งก็คือ หากพวกเขาได้รับการอนุเคราะห์ ได้รับการตอบแทนที่ดี หรืออาจถูกลงโทษ   บุคคลที่พบเห็นก็จะรู้ได้ว่า การตอบแทนและการลงโทษนั้น ๆ คู่ควรหรือสาสมแล้วสำหรับบุคคลเหล่านั้น (อย่างเช่นการตอบแทนของอัลลอฮ์ (ซ.บ) ที่มีต่อกลุ่มชนของนบีนูห์ กลุ่มชนของนบีลูต(อ.) กลุ่มชนษะมูด และกลุ่มชนของฟิรเอาน์ ฯลฯ)

 คัมภีร์อัลกุรอานยังไดกล่าวไว้อีกว่า :

أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لا يُفْتَنُونَ

: “มนุษย์คาดคิดหรือว่า พวกเขาจะถูกปล่อยให้กล่าวว่า พวกเราศรัทธาแล้ว โดยที่พวกเขาจะไม่ถูกทดสอบ” (2)

ท่าน อะมีรุลมุอ์มินีน อะลี บินอบีฏอลิบ (อ.) ได้กล่าวว่า :

يفتنون كما 

لا تفرح بالغناء و الرخاء و لا تغتم بالفقر و البلاء فان الذهب یجرب بالنار و المؤمن یجرب بالبلاء

: “จงอย่าหลงระเริงกับความร่ำรวยและความสุขสบาย และจงอย่าเศร้าโศกเสียใจกับความยากจนและความทุกข์ยาก เพราะแท้จริงทองคำนั้นจะถูกทดสอบ (และทำให้บริสุทธิ์) ด้วยกับไฟ และผู้ศรัทธานั้นจะถูกทดสอบ (และถูกทำให้บริสุทธิ์) ด้วยกับความทุกข์ยาก“ (4)

ทองคำนั้นจะถูกทำให้บริสุทธิ์ด้วยกับไฟและการร่อนตระแกง มนุษย์เราก็จะถูกทำให้บริสุทธิ์และถูกเจียระไนโดยการทดสอบด้วยกับอุปสรรค และและความทุกข์ยากต่างๆ

วิธีการที่หลากหลายในกาทดสอบมนุษย์

ในการทดสอบมนุษย์ของพระพระผู้เป็นเจ้านั้น ไม่ใช่แค่ความทุกข์ยากและอุปสรรคต่าง ๆ ในการดำเนินชีวิตเพียงเท่านั้น บางครั้งเนี๊ยะอ์มัต (สิ่งอำนวยสุข) ต่าง ๆ ที่พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงประทานให้แก่มนุษย์ และความสุขสบายทั้งหลายก็เป็นสื่อในการทดสอบของพระองค์ได้เช่นเดียวกัน ดังฮะดีษ (วจนะ) ของท่านอมีรุลมุอ์มินีน (อ.) ข้างต้น

และพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสูงส่งได้ทรงตรัสไว้ในคัมภีร์อัลกุรอานเช่นกันว่า :

وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ

: “และเราได้ทดสอบพวกเขาด้วยสิ่งที่ดีงามและสิ่งที่เลวร้ายทั้งหลาย เพื่อว่าพวกเขาจะหันกลับมา(สู่พระองค์)” (5)

ฉะนั้น บุคคลที่คาดคิดว่าปัจจัยอำนวยสุข(เนี๊ยะอ์มัต)ต่างๆที่พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงมอบให้แก่พวกเขา คือเครื่องหมายที่แสดงให้เห็นว่า พระองค์ทรงรักและให้เกียรติพวกเขามากกว่าผู้อื่น หรือในทางกลับกัน บุคคลที่คาดคิดว่า  ความทุกข์ยาก ความแร้นแค้น และอุปสรรคนา ๆ ประการที่มาประสบในการดำเนินชีวิตของเขา คือเครื่องบ่งบอกถึงการเหยียดหยาม ความไม่ให้เกียรติและความไม่รักของพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อเขา จึงเป็นการคาดคิดที่ผิดพลาดอย่างชัดเจนเช่นเดียวกัน

 ดังเช่นที่พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสูงส่งได้ชี้ให้เห็นถึงความคิดของบุคคลจำพวกนี้โดยตรัสว่า :

فاما الانسان اذا ما ابتلیه ربه فاکرمه و نعمه فیقول ربی اکرمن، و اما اذا ما ابتلیه فقدر علیه رزقه، فیقول ربی 

، و اما اذا ما ابتلیه فقدر علیه رزقه، فیقول ربی اهانن

: “ส่วนมนุษย์นั้น เมื่อองค์พระผู้อภิบาลของเขาได้ทรงทดสอบเขา โดยพระองค์ได้ทรงให้เกียรติเขาและทรงประทานความสุขสบายแก่เขา เขาก็จะกล่าวว่า “องค์พระผู้อภิบาลของฉันได้ทรงให้เกียรติแก่ฉันแล้ว” แต่เมื่อพระองค์ได้ทรงทดสอบเขา โดยจำกัดปัจจัยอำนวยสุขแก่เขา เขาก็จะกล่าวว่า “องค์พระผู้อภิบาลของฉันได้เหยียดหยามฉันแล้ว” (6)

ผู้ศรัทธานั้นจะต้องมั่นคงและหนักแน่นต่อทุกๆสภาวการณ์ที่มาประสบกับเขา ไม่ว่าเขาจะอยู่ในความสุขสบายหรือตกอยู่ในความทุกข์ยากก็ตาม เมื่อเขาได้รับปัจจัยอำนวยสุข(เนี๊ยะอ์มัต) มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีและสุขสบาย เขาจะต้องไม่ลำพองตนและหลงระเริง ขณะเดียวกัน เมื่อบะลาอ์(ความทุกข์ยาก)  ความคับแค้นต่าง ๆ มาประสบกับเขา เขาจะต้องไม่ทุกข์โศก ไม่สิ้นหวัง และไม่แสดงความท้อแท้ต่อชีวิต เพราะทั้งสองกรณี (การหลงระเริงในความสุขสบายและการสิ้นหวังในชีวิตเมื่อประสบกับความทุกข์ยาก)นั้น จะทำให้มนุษย์หลงลืมและออกห่างจากพระผู้เป็นเจ้า

ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ในการดำเนินชีวิตของคนเราทุกคนจะต้องเผชิญกับการทดสอบของอัลลอฮ์ (ซ.บ) ไม่รูปใดก็รูปหนึ่ง ซึ่งจำเป็นที่เราทุกคนจะต้องอดทน อดกลั้น มีความหนักแน่นและมั่นคงอยู่ในความศรัทธา(อีหม่าน) และความยำเกรง(ตักวา)ต่อพระองค์ มนุษย์เราจะต้องเตรียมพร้อมตนเองอยู่เสมอกับการทดสอบของอัลลอฮ์ (ซ.บ)

ระดับของการทดสอบขึ้นอยู่กับระดับของความศรัทธา

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อความศรัทธา(อีหม่าน)ของเราเพิ่มมากขึ้นเท่าใด บะลาอ์(การทดสอบ)ก็จะเพิ่มทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น  ดังเช่นที่ได้กล่าวไปข้างต้นแล้วว่า บรรดาศาสดา(อัมบิยาอ์)  และเอาลิยาอ์(ผู้ใกล้ชิด)ของอัลลอฮ์ ก็ถูกทดสอบและการถูกทดสอบของพวกท่านนั้น หนักหน่วงกว่าพวกเราหลายเท่าทวีคูณ  ท่านอิมาม ญะอ์ฟัร อัซซอดิก (อ.) กล่าวว่า : 

ان اشد الناس بلاء الانبياء ، ثم الذين يلونهم ، ثم الامثل فالامثل

: “แท้จริงมนุษย์ที่ถูกทดสอบรุนแรงที่สุดคือบรรดาศาสดา หลังจากนั้นคือบรรดาผู้ที่ปฏิบัติตามพวกท่าน แล้วก็ผู้ที่มีความประเสริฐรอง ๆ ลงไป” (7)

 และในคำพูดขอวท่านอิมาม อะลี (อ.) ท่านได้กล่าวถึงการทดสอบสำหรับผู้ศรัทธา(มุอ์มิน)ไว้เช่นนี้ว่า :

ان البلاء اسرع الي المومن التقي من المطر الي قرار الارض.

: “แท้จริงบะลาอ์(การทดสอบ)จะมาสู่ผู้ศรัทธาผู้มีความยำเกรงอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าน้ำฝน(ที่ไหลบ่าจากที่สูง)ลงสู่ที่มั่นบนพื้นดิน” (8)

ในฮะดีษ(วจนะ)อีกบทหนึ่งจากท่านอิมามญะอ์ฟัร อัซซอดิก(อ.) ท่านกล่าวว่า :

انما المومن بمنزلة 

: “แท้จริงมนุษย์ที่ถูกทดสอบรุนแรงที่สุดคือบรรดาศาสดา หลังจากนั้นคือบรรดาผู้ที่ปฏิบัติตามพวกท่าน แล้วก็ผู้ที่มีความประเสริฐรอง ๆ ลงไป” (7)

 และในคำพูดขอวท่านอิมาม อะลี (อ.) ท่านได้กล่าวถึงการทดสอบสำหรับผู้ศรัทธา(มุอ์มิน)ไว้เช่นนี้ว่า :

ان البلاء اسرع الي المومن التقي من المطر الي قرار الارض.

: “แท้จริงบะลาอ์(การทดสอบ)จะมาสู่ผู้ศรัทธาผู้มีความยำเกรงอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าน้ำฝน(ที่ไหลบ่าจากที่สูง)ลงสู่ที่มั่นบนพื้นดิน” (8)

ในฮะดีษ(วจนะ)อีกบทหนึ่งจากท่านอิมามญะอ์ฟัร อัซซอดิก(อ.) ท่านกล่าวว่า :

انما المومن بمنزلة کفة المیزان کلما زید فی ایمانه زید فی بلائه

: “อันที่จริงผู้ศรัทธานั้น เปรียบได้กับจานของตราชู ไม่ว่าความศรัทธาของเขาเพิ่มมากขึ้นเท่าใด บะลาอ์(การถูกทดสอบ)ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น” (9)

และท่านอิมามญะอ์ฟัร อัซซอดิก(อ.)ยังได้กล่าวไว้อีกเช่นกันว่า :

انما یبتلی المومن علی قدر اعماله الحسنه فمن صح دینه و حسن عمله اشتد بلاوه و ذلک ان الله عزو جل لم یجعل الدنیا ثواباً لمؤمن و لا عقوبه 

  “แท้จริงผู้ศรัทธานั้นจะถูกทดสอบตามขอบเขตของอะมั้ล(ความดีงาม)ต่าง ๆ ของเขา ดังนั้นผู้ใดก็ตามที่ศาสนาของเขาสมบูรณ์และอะมั้ล(การกระทำความดี)ของเขามีความดีงามแล้ว การถูกทดสอบของเขาก็จะรุนแรงมากเท่านั้น และนั่นเป็นเพราะว่า อัลลอฮ์ผู้ทรงเกริกเกียรติผู้ทรงเกรียงไกร มิได้ทรงกำหนดให้ดุนยา(โลกนี้)เป็นรางวัลตอบแทนสำหรับผู้ศรัทธา และมิได้กำหนดให้มันเป็นผลแห่งโทษทัณฑ์สำหรับผู้ปฏิเสธ และผู้ใดก็ตามที่ศาสนาของเขาอ่อนแอและอะมั้ล(การกระทำความดี)ของเขาบกพร่อง การถูกทดสอบของเขาก็ย่อมน้อยกว่า” (10)

ในความเป็นจริงแล้ว เนื้อหาของคำรายงาน(ริวายะฮ์)เหล่านี้ ต้องการชี้ให้เราได้รับรู้และเข้าใจว่า การทดสอบของพระผู้เป็นเจ้าสำหรับผู้ศรัทธานั้นในด้านหนึ่งแล้วมัน คือการยกระดับและการพัฒนาอีหม่าน(ความศรัทธา) ของผู้ศรัทธาให้สูงขึ้นนั่นเอง

ความหมายของดุอาอ์

 ไม่มีการบังคับใน (การนับถือ) ศาสนา

 โปรดพิจารณาความหมายของโองการ “ไม่มีการบังคับใน (การนับถือ) ศาสนา” อีกครั้ง และนี่คือความหมายที่ถูกต้องโดยไม่ต้องกังขา แต่ที่เรียกร้องให้พิจารณาอีกครั้งก็ตรงความหมายของคำ “อิกรอฮฺ” กับ “อิจญ์บารฺ” ซึ่งเป็นคำภาษาอรับ เพราะถ้าพระผู้เป็นเจ้าทรงประสงค์จะบอกกับมนุษยชาติว่าในเรื่องความเชื่อถือศรัทธาและการปฏิบัติตามพระบัญชาของพระองค์นั้นไม่มีการบังคับแต่อย่างใด พระองค์จะต้องตรัสว่า «لا اجبار فی‌الدين»! ทว่า พระองค์ทรงตรัสว่า «لا اکراه فی‌الدين» ซึ่งให้ความหมายในภาษาไทยเหมือนกันคือ “ไม่มีการบังคับใน (การนับถือ) ศาสนา” ในขณะที่ “อิกรอฮฺ” ในภาษาอรับมีนัยที่กว้างกว่า “อิจญ์บารฺ” และยังครอบคลุมความหมาย “อิจญ์บารฺ” อีกด้วย

“อิกรอฮฺ” หมายถึงสิ่งที่มนุษย์ไม่พึงปรารถนา และ “อิจญ์บารฺ” ก็ให้ความหมายทำนองนี้เช่นกัน กล่าวคือมนุษย์ไม่พอใจที่จะให้ใครมา “บงการ” หัวใจของเขาให้ต้องทำสิ่งนั้น - ละทิ้งสิ่งนี้ เป็นต้น

ดังนั้น ก่อนที่จะทำความเข้าใจคำว่า “อิจญ์บารฺ” ในลำดับต่อไป เราควรเข้าใจในระดับหนึ่งก่อนว่าศาสนาของพระผู้เป็นเจ้าไม่มีคำบัญชาใดที่สวนทางหรือขัดแย้งกับ “อักล์” (สติปัญญา) และ “ฟิฏเราะฮฺ” (ธรรมชาติที่เป็นเจตนารมณ์เสรี) ที่มาบงการหรือบีบบังคับให้มนุษย์ต้องเชื่อถือศรัทธาและต้องปฏิบัติตาม ด้วยเหตุนี้ “ดีน” หรือ “ศาสนา” จึงมิใช่เป็นเรื่อง “บงการ” หรือ “บังคับ”

สำหรับความหมายของคำว่า “อิจญ์บารฺ” ที่แปลเป็นภาษาไทยว่า “บังคับ” เหมือนกับคำว่า “อิกรอฮฺ” ในโองการ “ไม่มีการบังคับใน (การนับถือ) ศาสนา” นั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องพิจารณาอย่างพิถีพิถัน เพราะดีนหรือศาสนาเป็นเรื่องของ “ความเชื่อที่ต้องมาจากหัวใจ” เท่านั้น และไม่มีใครสามารถบงการหรือบีบบังคับหัวใจของใครให้เชื่อตามที่ตนต้องการได้

ด้วยเหตุนี้ อิสลามจึงถือว่าศาสนาที่บีบบังคับให้ต้องเชื่อหรือปฏิบัติตาม เป็นศาสนาที่โมฆะและไม่เป็นที่ยอมรับในอิสลาม คำสอนเช่นนี้ไม่มีค่าคู่ควรที่จะเรียกว่า “ดีน” หรือ “ศาสนา” เพราะขัดกับสติปัญญาอย่างสิ้นเชิง

ยิ่งเมื่อพิจารณาอย่างพิถีพิถัน เราจะพบว่า “อุศูลุดดีน” (หลักศรัทธาในอิสลาม) โดยเฉพาะตามแนวทางชีอะฮฺอิมามียะฮฺ (สายธารอะฮฺลุลบัยต์ อลัยฮิมุสลาม)” เป็นกระบวนการที่จะต้องผ่านการ “ตะหฺกีก” ผ่านการเรียนรู้และทำความเข้าใจ ไม่อนุญาตให้ “ตักลีด” ปฏิบัติตามผู้ใดโดยเด็ดขาด กล่าวคือ มนุษย์จะต้องอาศัยสติปัญญาและหัวใจทำความเข้าใจเพื่อที่จะให้ไปถึงซึ่ง “ศรัทธา” มิใช่ “ตักลีด” หรือเชื่อตามผู้อื่น และนี่คือหัวใจสำคัญของโองการ “ไม่มีการบังคับใน (การนับถือ) ศาสนา”

ท่านอัลลามะฮฺสัยยิดมุหัมมัดหุสัยน์ เฏาะบาเฏาะบาอีย์ นักอรรถาธิบายอัลกุรฺอานร่วมสมัยได้อธิบายอายะฮฺ «لا اکراه فی‌الدين» ว่า “ศาสนาที่บังคับให้ศรัทธา เป็นศาสนาที่ถูกปฏิเสธ (ไม่เป็นที่ยอมรับในอิสลาม - ผู้แปล) เพราะความหมายของ “ศาสนา” คือกระบวนการทำความรู้จักโดยอาศัยความรู้ (สัลสะละฮฺมะอาริฟอิลมีย์) ที่ติดตามมาด้วยการปฏิบัติ (มะอาริฟอะมะลีย์) และคำที่สามารถให้ความหมายครอบคลุมคำว่า “มะอาริฟ” (การทำความรู้จัก) ได้ดีที่สุดมีอยู่เพียงคำเดียวคือ “อิอฺติกอดาต” (ความเชื่อ) ซึ่งทั้ง “อิอฺติกอด” และ “อีมาน” เป็นเรื่องภายในจิตใจที่ไม่สามารถบังคับได้ เพราะการบังคับ จะถูกสำแดงออกด้วยการกระทำภายนอก กล่าวคือเป็นการเคลื่อนไหวในเชิงวัตถุ ร่างกาย หรือทางฟิสิกส์ (Physical) ในขณะที่ความเชื่อเป็นเรื่องของหัวใจที่อาศัยมิติทางประสาทสัมผัส (จากการเรียนรู้ พิจารณา ใคร่ครวญ - ผู้แปล) ก่อนจะไปสู่ความเชื่อ ตัวอย่างเช่น เป็นไปไม่ได้ที่ “ญะฮฺล์” (ความโง่) จะให้ผลลัพท์เป็น “อิลม์” (ความรู้) หรือ (เป็นไปไม่ได้ที่) การเริ่มต้นด้วยสิ่งที่มิใช่ความรู้ แล้วจะมีผลสอดคล้องกับความรู้” (อัลมีซาน ฉบับแปลฟารซีย์ เล่ม 2 หน้า 523)

 ประเด็นสำคัญประการต่อมาก็คือการพิจารณาทำความเข้าใจในเจตนารมณ์ของโองการ เพราะเหล่าศัตรูอิสลามจะอ่านโองการนี้เพียงครึ่งเดียวแล้วนำไปขยายผลในทางที่เสื่อมเสียต่อภาพลักษณ์ของอิสลาม ในขณะที่โองการนี้มิได้ยุติเพียงแค่นั้น เพราะยังมีสาระสำคัญที่มาอธิบายถึงสาเหตุที่ไม่บังคับให้นับถือศาสนา และยังกล่าวถึงผลลัพท์ของกรณีที่ศรัทธาชนมีความเชื่อและปฏิบัติตามความเชื่อของตน ซึ่งเป็นผลลัพท์ที่สวนทางกับกรณีของกุฟฟารฺ (พวกปฏิเสธ) อย่างสิ้นเชิงอีกด้วย

โองการที่สมบูรณ์มีดังนี้

لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ

قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ

فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ

فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏

لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ

ความว่า “ไม่มีการบังคับใน (การนับถือ) ศาสนา แน่นอน (สัจธรรม) ความถูกต้องเป็นที่เด่นชัดจากความผิด (ความเท็จ) ดังนั้น ผู้ใดปฏิเสธฏอฆูต (ซาตานมารร้ายทั้งในคราบมนุษย์และญิน) และศรัทธาต่ออัลลอฮฺ ดังนั้น แน่นอน เขาได้ยึดห่วงอันมั่นคงโดยไม่มีวันขาด และอัลลอฮฺคือผู้ทรงได้ยิน”

(สูเราะตุลบะเกาะเราะฮฺ 2 : 256)

และโองการต่อมากล่าวถึงผลลัพท์บั้นปลายของพวกที่ไม่ศรัทธาและไม่ปฏิบัติตามคำบัญชาอิสลามว่าสถานพำนักของพวกเขาก็คือนรกญะฮันนัม และจะถูกอะซาบ – ลงทัณฑ์จากไฟนรกชั่วนิจนิรันดร

اللَّهُ وَلىِ‏ُّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلىَ النُّورِ

وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ

إِلىَ الظُّلُمَاتِ أُوْلَئكَ أَصْحَبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَلِدُونَ

ความว่า “อัลลอฮฺคือผู้คุ้มครองของบรรดาผู้ศรัทธา พระองค์ทรงให้พวกเขาออกจากความมืดมนธ์ทั้งมวลสู่ความสว่าง แต่ผู้คุ้มครองของบรรดาผู้ปฏิเสธคือฏอฆูต (ซาตานมารร้ายทั้งในคราบมนุษย์และญิน) พวกมันจะนำพวกเขาออกจากความสว่างสู่ความมืดมนธ์ทั้งมวล เหล่านี้คือสหายของไฟ พวกเขาจะพำนักในนั้นชั่วนิจนิรันดร”

(สูเราะตุลบะเกาะเราะฮฺ 2 : 257)

ดังนั้น หนึ่งในความหมายของ “ไม่มีการบังคับใน (การนับถือ) ศาสนา” ก็คือพระผู้เป็นเจ้ามิได้สร้างมนุษย์ให้มีชีวิตในสภาพที่ถูกบีบบังคับ (เหมือนกับกรณีมลาอิกะฮฺ – เทวทูต สรรพสัตว์และสิ่งถูกสร้างทั้งหลาย) ส่วนการที่อัลลอฮฺทรงวาญิบ (กำหนด) ให้มนุษย์ต้องศรัทธาและปฏิบัติตามคำบัญชาของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสร้างมนุษย์มาพร้อมกับประทาน “อักล์” (สติปัญญา) ให้พวกเขามีเจตนารมณ์เสรีมีสิทธิเลือกสรร แล้วยังประทานศาสดาให้มาทำหน้าที่ชี้นำระหว่างทางที่เที่ยงธรรมอีกด้วย

ดังนั้น จึงเป็นที่ชัดเจนว่ามนุษย์มีสติปัญญาที่สามารถจำแนกทางที่ถูกต้องจากทางที่หลงผิด เมื่อไม่ปรารถนาจะเลือกแนวทางที่ถูกต้องเที่ยงธรรม ก็มีค่าคู่ควรที่จะต้องถูกลงทัณฑ์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

“อักล์” หรือสติปัญญานี่เองที่ทำให้มนุษย์แตกต่างจากสรรพสัตว์และสิ่งถูกสร้างทั้งหลาย เพราะด้วยสติปัญญาเท่านั้นที่จะทำให้มนุษย์สามารถจำแนกสิ่งถูกออกจากสิ่งผิด และเลือกสรรสิ่งที่ถูกต้อง มิใช่คิดจะทำอะไรตามใจปรารถนา

ดังที่ได้กล่าวแล้วว่า “อิจญ์บารฺ” หรือ “การบังคับ” สามารถสำแดงได้ในทางร่างกายหรือฟิสิกส์เท่านั้น แต่ไม่สามารถบีบบังคับหัวใจของใครให้เชื่อถือศรัทธาได้ คำถามที่ติดตามมาก็คือแล้วเหตุใดอิสลามจึงมีคำบัญชา มากมาย และถ้าไม่เชื่อฟังปฏิบัติตาม ก็จะถูกลงทัณฑ์ การที่เราไม่ศรัทธา แต่ต้องปฏิบัติตามคำบัญชา ไม่เท่ากับว่าเราถูกบังคับหรือ ?

โปรดพิจารณาความหมายของประโยค “ท่านมิได้ถูกบังคับ” มิได้หมายความว่า “ท่านได้รับอนุญาต” ด้วยเหตุนี้ ข้อกำหนดบทลงโทษทั้งในโลกนี้และโลกหน้าก็ด้วยเหตุดังกล่าว เพื่อความกระจ่างขอให้เราดูตัวอย่างต่อไปนี้ “ท่านไม่ได้ถูกบังคับให้ต้องนมาซหรือถือศีลอด” หมายถึง “ท่านมีสิทธิเลือกสรรที่จะเชื่อฟัง (อิฏออัต) หรือฝ่าฝืน (ตะค็อลลุฟ)” แตกต่างกับกรณี “การอนุญาตว่าท่านสามารถปฏิบัติตามอำเภอใจ” กล่าวคือ “จะปฏิบัติตามก็ได้ ไม่ปฏิบัติตามก็ได้” นอกจากนี้ อิสลามไม่ยอมรับข้ออ้าง “เสรีภาพ” เพื่อที่จะละเมิด “สิทธิ” และสร้างความอธรรมต่อผู้อื่น ดังนั้น มนุษย์มีอิสระเสรีที่จะกระทำความผิดบาปในสถานที่เปล่าเปลี่ยวตามลำพัง และต้องถูกลงทัณฑ์ในบั้นปลาย แต่ตราบใดที่มนุษย์ก่อกรรมทำเข็ญ สร้างความเสียหาย หรือละเมิดสิท
ธิของผู้อื่นอย่างโจ๋งครึ่ม เขาจะต้องถูกจับกุมคุมขังและถูกพิพากษาให้ชดใช้กรรมที่ทำขึ้นนั้น

 โปรดสังเกตุว่าการบิดเบือนหรือสร้างความคลุมเคลือให้กับอิสลามก็เพียงเพื่อที่จะดิสเครดิตหรือลดความน่าเชื่อถือต่อพี่น้องมุสลิมนั่นเอง ทั้ง ๆ ที่กฎหมายหรือระเบียบการต่าง ๆ ที่มนุษย์กำหนดขึ้นมา (ไม่ว่าจะถูกต้องหรือผิดเพี้ยนก็ตาม) ล้วนแล้วแต่มีข้อกำหนดกฎเกณฑ์ที่บีบบังคับและต้องการให้มีผลในทางปฏิบัติทั้งสิ้น กล่าวคือ ผู้ที่ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามจะต้องถูกลงโทษตามกระบวนการยุติธรรม ซึ่งบทลงโทษมีทั้งจำ ทั้งปรับ ทั้งจำคุกระยะสั้น จำคุกระยะยาวตลอดชีวิต หรือแม้กระทั่งโทษประหารชีวิต แต่เมื่อกรณีที่จะต้องเชื่อฟังปฏิบัติตามพระบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า พวกเขากลับหยิบยกประโยค “ไม่มีการบังคับในศาสนา” ขึ้นมาเป็นข้ออ้าง

โปรดพิจารณาให้ดีว่าความหมายของ “อิจญ์บารฺ” (การบังคับ) นั้น สวนทางกับความหมาย “อิคติยารฺ” (ความสมัครใจ) ดังนั้น ตราบเท่าที่มนุษย์สามารถปฏิบัติสิ่งใดไปตามความสมัครใจของตนว่าเขาจะทำชั่วหรือทำดี จึงไม่ถือว่าเขาถูกบังคับ และมนุษย์ที่มีสติปัญญาสมบูรณ์ ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต เขามีสิทธิที่จะเลือกทำดีหรือชั่วได้ แต่สำหรับผู้ที่มีสติสัมปชัญญะที่ถูกต้อง จะไม่มีวันเลือกศรัทธาและปฏิบัติในสิ่งที่ไม่กินกับสติปัญญาอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม การระมัดระวังมิให้ล่วงละเมิดสิทธิทั้งที่เป็นปัจเจกชนและสังคม (เฉกเช่นกฎหมายที่ประกาศใช้ในโลกปัจจุบัน) นิยามทางกฎหมายถือว่ามีบทบังคับที่ทุกคนจะต้องไม่ก้าวก่ายหรือล่วงละเมิดผู้อื่น ทว่า บทบังคับนี้มิได้หมายถึงการปฏิเสธสิทธิเลือกสรรหรือ***ามสมัครใจของมนุษย์ เพราะถึงอย่างไร มนุษย์ก็ยังสามารถที่จะฝ่าฝืนกฎระเบียบอยู่นั่นเอง

ตามตัวบทกฎหมายทั่วไป บุคคลไม่มีสิทธิค้ายาเสพติด ผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกลงโทษขั้นรุนแรง แต่ในทางปฏิบัติกลับปรากฎว่ามีผู้คนมากมายฝ่าฝืน ทั้งนี้เพราะพวกเขามีสิทธิเลือกสรรนั่นเอง

ดังนั้น ถ้ามีการประกาศว่า “ไม่มีข้อบังคับว่าจะต้องยุติการค้ายาเสพติด เพียงแต่ใครที่ฝ่าฝืนจะต้องถูกประหารชีวิตทันที” ยังจะมีใครกล่าวอีกไหมว่า “เรามีอิสระเสรีที่จะค้ามัน ?”

ผลก็คือ (นอกจากพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสูงส่ง) ไม่มีใครมีสิทธิบีบบังคับมนุษย์ให้ต้องเป็นบ่าวที่ภักดีต่อพระองค์ได้ ในทำนองเดียวกัน มนุษย์ด้วยกันไม่มีสิทธิที่จะบีบบังคับผู้อื่นให้ศรัทธาหรือปฏิเสธหรือตั้งภาคีกับพระองค์ได้ เพราะแม้แต่พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ ก็ยังไม่ทรงใช้คุณลักษณะของพระองค์ไปบงการหรือบีบบังคับมนุษย์ให้ต้องศรัทธาต่อพระองค์ แต่มนุษย์ต่างหากที่จะต้องใช้สติปัญญาสรรหาสิ่งที่ถูกต้องดีงามที่สอดคล้องกับพระบัญชาของพระองค์ เพราะมิฉะนั้น ถ้ามนุษย์เลือกทางที่ผิดพลาด ก็จงเตรียมพร้อมที่จะรับการลงโทษจากพระองค์เถิด

 สลาม เป็นวัฒนธรรมทักทายในระหว่างพี่น้องมุสลิม

 สลาม คำ ๆ นี้ มีปรากฎอยู่ในหะดีษหรือวจนะของท่านนบี และอะอิมมะฮฺ มะอฺศูมีน อลัยฮิมุสลาม ผู้เป็นครอบครัว วงศ์วาน ลูกหลานผู้บริสุทธิ์ของท่านนบี มากมาย ตัวอย่างเช่น

- ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะอาลิฮฺ วจนะว่า “สลาม เป็นคำทักทายที่เป็นแบบฉบับในศาสนาของเรา (มิลละตินา – ศาสนาจากฟากฟ้า) และเป็นสวัสดิภาพความปลอดภัยสำหรับผู้มีพันธสัญญากับเรา (กันซุลอุมมาล)
- อิมามมุหัมมัด บากิรฺ อลัยฮิสลาม วจนะว่า “แท้จริง อัลลอฮฺทรงรักผู้ที่เลี้ยงอาหารผู้อื่น และกล่าวทักทายให้สลาม (อัลมะหาสิน)
- อิมามญะอฺฟัรฺ ศอดิก อลัยฮิสลาม วจนะว่า “จงให้สลามก่อนกะลาม (ทักทายให้สลามก่อนสนทนา)”
- อิมามญะอฺฟัรฺ ศอดิก อลัยฮิสลาม รายงานจากหะดีษที่สืบต่อกันมาจากพ่อและปู่ทวดของท่านว่า ท่านนบี ได้วจนะว่า “จงอย่าตอบรับคำพูดใด ๆ ของผู้ที่ทักทายท่านก่อนที่เขาจะให้สลาม” และท่านนบียังได้วจนะอีกว่า “จงอย่าเชื้อเชิญผู้ใดให้ร่วมสำรับอาหารกับท่าน จนกว่าเขาจะให้สลามท่านก่อน” (อัลคิศอล)
- อิมามญะอฺฟัรฺ ศอดิก อลัยฮิสลาม รายงานจากหะดีษที่สืบต่อกันมาจากพ่อและปู่ทวดของท่านว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะอาลิฮฺ จะให้สลามกับบรรดาสตรี และพวกนางก็ตอบรับสลามของท่าน และท่านอมีรุลมุอ์มินีน อะลี อลัยฮิสลาม ก็ให้สลามกับบรรดาสตรีเช่นกัน ทว่า ท่านไม่นิยมให้สลามกับสตรีที่เป็นวัยรุ่น โดยท่านได้ชี้แจงเหตุผลว่า “ฉันหวั่นกลัวว่าเสียงของพวกนางจะทำให้ฉันคลั่งไคล้ใหลหลง ซึ่งจะทำให้ฉันมีความผิดบาปมากกว่าที่จะได้รับอานิสงค์หรือมรรคผล” (อัลกาฟีย์) 
- อิมามมุหัมมัด บากิรฺ อลัยฮิสลาม วจนะว่า “จงอย่าให้สลามกับ (1) พวกยะฮูดีย์ (ยิว) , (2) นัศรอนีย์ (คริสเตียน) , (3) มะญูสีย์ (พวกบูชาไฟ) , (5) พวกบูชาเจว็ด , (6) พวกที่ตั้งวงก๊งเหล้า , (7) พวกที่ตั้งวงเล่นการพนัน (ในตัวหะดีษใช้คำว่าชัฏรันช์หรือหมากรุก และนัรฺด์ หรือเกมส์บางชนิดที่ในภาษาอังกฤษใช้คำว่า backgammon) , (8) พวกที่แต่งตัวเป็นผู้หญิง (ในที่นี้หมายถึงกะเทย หรือในทางกลับกันผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นชาย หรือทอม) , (9) พวกนักกวีที่อ่านบทกวีใส่ร้ายสตรีที่บริสุทธิ์ , (10) ผู้ที่กำลังนมาซ ทั้งนี้เพราะผู้นมาซไม่สามารถจะตอบรับสลามได้ (ในที่นี้น่าจะหมายถึงผู้ที่กำลังนมาซไม่สะดวกที่จะตอบรับสลาม ทั้งนี้อาจจะมีหะดีษอื่นที่มารองรับว่าสามารถให้สลามแก่ผู้นมาซได้ ดังที่บรรดามุจญ์ตะฮิดได้พิจารณาเป็นอะหฺกามหรือนิติบัญญัติว่าสามารถกระทำได้ เพราะตัวบทหะดีษนี้ห้ามมิให้ให้สลามแก่ผู้ที่กำลังนมาซ แต่ถ้ามีผู้ให้สลาม ก็เป็นวาญิบที่ผู้ที่กำลังนมาซจะต้องตอบรับสลาม ด้วยประโยคเดียวกันคือ “อัสลามุอลัยกุม” กล่าวคือไม่สามารถจะตอบรับเป็นอย่างอื่นได้ เช่น “วะอลัยกุมุสลาม”) เพราะการให้สลามถือเป็นมุสตะหับ (สิ่งที่ศาสนาส่งเสริมให้ถือปฏิบัติ) ในขณะที่การตอบรับสลาม เป็นวาญิบ (ข้อบังคับที่ต้องถือปฏิบัติ) , (11) พวกที่กินดอกเบี้ย , (12) ผู้ที่กำลังขับถ่าย , (13) ผู้ที่กำลังอยู่ในห้องน้ำ และ (14) พวกฟาสิก (คนชั่วช้าสามานย์) ที่กล้าฝ่าฝืนบทบัญญัติ (ของอัลลอฮฺ) อย่างโจ๋งครึ่ม (เช่นดื่มเหล้า เล่นการพนัน ทำซินา – ผิดประเวณี พูดจาโกหกใส่ร้าย ตัวอย่างเช่น ยะซีด อิบนุมุอาวิยะฮฺ เป็นต้น) (บิหารุลอันวารฺ)

ดังนั้น คำถามที่ว่าถ้าพี่น้องต่างศาสนิกที่ใช้ชีวิตร่วมกันในพหุสังคมทางศาสนาเฉกเช่นในประเทศไทยให้สลามแก่เรา อิสลามสอนในเรื่องนี้ไว้อย่างไร ?

หลักฐานจาก “อุศูลุลกาฟีย์” เล่ม 2 กิตาบุลอะชะเราะฮฺ หน้า 648 – 650 (นอกจากนี้ยังมีหลักฐานทำนองนี้ปรากฎใน “สะฟีนะตุลบิหารฺ” อีกด้วย)

1. หะดีษรายงานจากอะลี อิบรอฮีม.........จาก ซุรอเราะฮฺ จากอบีญะอฺฟัรฺ (อิมามมุหัมมัด บากิรฺ (علیه‏السلام) ) ว่า “วันหนึ่ง ในขณะที่ท่านนบี (صلى‏الله‏علیه‏و‏آله) กำลังนั่งอยู่กับท่านหญิงอาอิชะฮฺ ได้มียะฮูดีย์ (ยิว) คนหนึ่งเข้ามาหาท่านพร้อมกับกล่าวคำทักทายท่านว่า “อัสสามุอลัยกุม” (ความพินาศจงมีแก่ท่าน) ท่านเราะสูลุลลอฮฺ (صلى‏الله‏علیه‏و‏آله) จึงตอบไปว่า “อลัยกุม” หลังจากนั้น ได้มียิวอีกคนหนึ่งเข้ามาพร้อมกับทักทายแบบเดียวกันนี้ ท่านนบี (صلى‏الله‏علیه‏و‏آله) ก็ยังคงตอบรับสลามในทำนองเดียวกัน หลังจากนั้น ได้มียิวอีกคนเข้ามาพร้อมกับทักทายประโยคเดิม ท่านนบี (صلى‏الله‏علیه‏و‏آله) ก็ตอบเขาไปด้วยประโยคเดิมเช่นกัน ทำให้ท่านหญิงอาอิชะฮฺไม่พอใจพร้อมกับกล่าวขึ้นว่า “อลัยกุมุสสาม และความกริ้ว และการสาปแช่ง (จากพระองค์จงประสบกับพวกท่าน) เจ้าพวกยะฮูด เจ้าพวกลิง เจ้าพวกสุกร” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ (صلى‏الله‏علیه‏و‏آله) จึงกล่าวกับนางว่า “การก่นด่าที่เลยเถิดถึงขั้นเปรียบเปรย (กับสิ่งชั่วร้าย) เป็นการก่นด่าที่เลวทราม เพราะความสุภาพอ่อนโยน คือเครื่องประดับ (ของศรัทธาชน) ...” นางจึงกล่าวว่า “โอ้ ศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ ท่านไม่ได้ยินคำทักทาย “อัสสามุอลัยกุม” ของพวกเขาหรือ ? ท่านนบี (صلى‏الله‏علیه‏و‏آله) จึงตอบว่า “หามิได้ แล้วเธอไม่ได้ยินที่ฉันตอบพวกเขาหรืออย่างไร ? ฉันตอบพวกเขาไปว่า “อลัยกุม” เพราะเมื่อพี่น้องมุสลิมให้สลามกับท่าน ก็จงตอบรับสลามของพวกเขาไปว่า “สลามุนอลัยกุม” แต่ถ้ากาฟิรฺ (ผู้ปฏิเสธ) ให้สลามกับท่าน ก็จงตอบพวกเขาไปว่า “อลัยกะ” (หรือ “อลัยกิ” ในกรณีที่เขาผู้นั้นเป็นสตรี)

2. หะดีษรายงานจากมุหัมมัด อิบนุยะหฺยา.........จาก ซุรอเราะฮฺ จากอบีอับดิลลาฮฺ (อิมามญะอฺฟัรฺ ศอดิก (علیه‏السلام) ) ว่า “ท่านอมีรุลมุอ์มินีน อะลี (علیه‏السلام) กล่าวว่า “จงอย่าเริ่มต้นให้สลามกับชาวคัมภีร์ (อะฮฺลุลกิตาบซึ่งหมายถึงพวกยิว พวกคริสต์) และถ้าพวกเขาให้สลามกับพวกท่าน ก็จงตอบไปว่า “วะอลัยกุม”

3. ครั้งหนึ่ง เศาะหาบะฮฺกลุ่มหนึ่งได้ถามท่านอิมามญะอฺฟัรฺ ศอดิก (علیه‏السلام) เกี่ยวกับกรณีที่ชาวยิว และชาวคริสต์ และมุชริก (พวกตั้งภาคี) ให้สลามกับชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ว่าเขาควรจะตอบรับสลามกับคนเหล่านั้นอย่างไร ? ท่านอิมาม จึงตอบว่า “จงกล่าว “อลัยกุม” (โดยไม่ต้องลุกขึ้นยืนให้เกียรติเฉกเช่นกรณีที่ให้เกียรติต่อพี่น้องมุสลิม)

4. หะดีษรายงานจากมุหัมมัด อิบนุยะหฺยา ........จากอบีอับดิลลาฮฺ (อิมามญะอฺฟัรฺ ศอดิก (علیه‏السلام) ว่าท่านอิมามได้กล่าวว่า “เมื่อชาวยิวและชาวคริสต์และพวกมุชริกให้สลามกับท่าน ก็จงตอบไปว่า “อลัยกะ” เถิด”

อย่างไรก็ตาม ในกรณีที่ไม่ได้มีบทบัญญัติบ่งชี้ว่าไม่สามารถตอบรับสลามแก่ชนต่างศาสนิกได้ ก็มิได้หมายความว่าเราพี่น้องมุสลิมจะไม่สามารถอยู่ร่วมในสังคมกับชนต่างศาสนิกมิใช่หรือ ?

อย่างน้อยที่สุด ความเป็นเพื่อนมนุษย์ ความเป็นชนชาติเดียวกัน ความเป็นเพื่อนร่วมถิ่นฐานเดียวกัน ความเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียน ร่วมสถาบันศึกษาเดียวกัน ความเป็นเพื่อนร่วมอาชีพ ร่วมสำนักงานเดียวกัน เรายังมีส่วนที่เหมือนกัน ส่วนที่สามารถสังสรรค์สังคมร่วมกันได้มากมายกว่าส่วนที่แตกต่างกันมิใช่หรือ ?

มิได้หมายความว่าถ้าเราเป็นมุสลิม เมื่อเพื่อนร่วมชาติ ร่วมหมู่บ้าน ร่วมตำบลเดียวกับเรา หรือเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงที่มีไมตรีดีต่อกัน ที่พวกเขาเป็นพุทธ เป็นคริสต์ เป็นยิว ฯลฯ นำอาหารที่เราไม่สามารถรับประทานได้ แล้วเราจะต้องฝืนรับประทาน เพราะหวั่นกลัวว่าความสัมพันธ์ที่เคยดีต่อกันระหว่างเรากับเขาจะต้องขาดสะบั้นลงซะที่ไหน ตรงไหนที่ร่วมกันได้โดยไม่เสียหายต่อหลักศรัทธาของเรา ก็ควรจะร่วมกับเขา ส่วนตรงไหนที่ร่วมกันไม่ได้ ก็ค่อย ๆ ชี้แจงทำความเข้าใจ ไม่เห็นว่าจะต้องมาตั้งแง่ตั้งงอนกันในเรื่องที่เป็นหลักการของแต่ละฝ่าย สำคัญสูงสุดของการอยู่ร่วมกันในพหุสังคมก็คือ มารยาทอิสลามที่ท่านนบีและลูกหลานท่านนบีได้สั่งสอนเป็นแบบอย่างแก่เรา ท่าทีที่ดี ท่าทีที่มีมิตรไมตรีในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนั้นจะช่วยตอกย้ำถึงสัจธรรมอิสลาม ยิ่งไปกว่านั้น นับเป็นโอกาสดีซะอีกที่เราจะได้ชี้แจงทำความเข้าใจในคำสอนอันบริสุทธิ์ที่ถูกประทานมาจากพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเอกะ ผ่านศาสนทูตของพระองค์ โดยมีทายาทผู้บริสุทธิ์เป็นผู้สืบสานภารกิจต่อจากท่านนบี และมีเศาะหาบะฮฺหรือสาวกผู้สัตย์จริงเป็นผู้ให้การสนับสนุนลูกหลานท่านนบีให้ภารกิจของท่านได้ธำรงคงอยู่ตราบถึงวันสิ้นโลก

ไม่เห็นจะต้องไปหวั่นไหวว่าเขาจะหาว่ามุสลิมช่างใจแคบ มุสลิมไม่ค่อยให้ความร่วมมือในเรื่องที่เกี่ยวกับศาสนาของคนอื่น อาทิเช่น ถึงหน้าทอดผ้าป่า ถึงหน้าทอดกฐิน เมื่อเขามาขอเรี่ยไรจากเรา ก็ชี้แจงทำความเข้าใจไปว่าที่ให้ไม่ได้เพราะอะไร สำคัญว่า เวลาเราจะทำบุญสร้างมัสญิด หรือจะเดินทางไปประกอบพิธีหัจญ์ ฯลฯ ก็อย่าได้เที่ยวไปไล่ล่าหาผู้บริจาคที่มิใช่มุสลิมก็แล้วกัน เพราะมิฉะนั้น คำกล่าวหาข้างต้นก็คงจะไม่พ้นความจริง

ในที่นี้ มีเกร็ดความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับผู้ที่มีอคติและไม่หวังดีต่อพี่น้องมุสลิมมาฝากเป็นข้อคิดนิดหนึ่ง

ครั้งหนึ่ง มีศัตรูผู้ไม่หวังดีต่อท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะอาลิฮฺ) ได้ทักทายท่านนบีด้วยคำทักทายที่เป็นการประณามสาปแช่งว่า “อัสสามุอลัยกุม” ซึ่งมีความหมายว่า “ความตายหรือความวิบัติจงประสบแด่ท่าน” ท่านนบีได้กล่าวตอบไปว่า “วะอลัยกุม” หมายถึง “และแก่ท่านด้วย” ซึ่งให้นัยว่า “ขอให้สิ่งที่ท่านมอบแก่ฉันนั้นจงประสบกับตัวท่านเอง”

เมื่อครั้งที่ “นายเอ็ดวาร์ด เชวานัดเซ” รัฐมนตรีต่างประเทศสหภาพโซเวียต เดินทางไปเยือนท่านอิมามโคมัยนี (กุดดิสสัรฺรุฮุจชะรีฟ) และนำสาส์นของประธานาธิบดีมิคาอีล กอร์บาชอฟ ไปมอบให้ท่านอิมาม ท่านอิมามจะไม่นั่งรออยู่ในห้อง แต่จะรอจนกว่า ดร.อะลี อักบัรฺ วิลายาติ (รัฐมนตรีต่างประเทศรัฐอิสลามแห่งอิหร่านในสมัยนั้น) และสัยยิดอะหฺมัด โคมัยนีย์ บุตรชายของท่านอิมาม เชื้อเชิญแขกบ้านต่างเมืองพร้อมคณะเข้าไปในห้องของท่านก่อน แล้วท่านอิมามจึงได้เดินเข้าไปในห้อง เพราะถ้าท่านอิมามนั่งรออยู่ในห้องรับแขกนั้น เมื่ออาคันตุกะเดินเข้าไป ด้วยมารยาทอิสลาม และมารยาทโดยทั่วไป ท่านอิมามจะต้องลุกขึ้นยืนเพื่อให้เกียรติอาคันตุกะผู้มาเยือน แต่ท่านอิมามเลือกที่จะปฏิบัติเช่นนั้น ทั้งนี้ เป็นไปตามโองการจากคัมภีร์อัลกุรฺอานบทหนึ่งที่อัลลอฮฺทรงพระดำรัสว่า
و لن يجعل الله للكافرين علي المؤمنين سبيلا
“อัลลอฮฺจะไม่ทรงเปิดช่องทางให้ปฏิเสธชน (มีอำนาจบารมี) เหนือศรัทธาชนอย่างสิ้นเชิง” (สูเราะตุนนิสาอ์ 4 / 141) 
โองการนี้ยังได้รับการอรรถาธิบายและถูกนำไปใช้ในกรณีที่เราไม่สามารถยินยอมยกสตรีมุสลิมให้แต่งงานกับชายผู้ปฏิเสธที่ไม่ยอมน้อมรับอิสลาม และในกรณีอื่น ๆ อีกมากมาย

 ณัชชา อนุโมทนาบุญกับธรรมทานในครั้งนี้ด้วยนะคะ สาธุ สาธุ สาธุ 

ขอบคุณในธรรมทานของคุณโซบิเดย์ที่ทำให้พวกเราได้รู้สึกศาสนาอิสลามได้ดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นชาติใด ศาสนาใด ล้วนแล้วแต่สอนให้ทำความดีละเว้นชั่วทั้งนั้น และปลายทางอันเดียวกันคือบ้านพระนิพพาน

 อิสลามสัจธรรมแห่งชีวิต

สังคมมุสลิมจะไม่เป็นสังคมลึกลับอีกต่อไป

ชีวิตหลังความตายความจริงที่ไม่อาจปฎิเสธได้

ความเชื่อในชีวิตหลังความเป็นความเชื่อที่มีอยู่ในคำสอนของทุกศาสนาและถือว่าเป็นสัจธรรมสำคัญถัดไปจากความเชื่อในพระเจ้า ความเชื่อนี้ปรากฏอยู่ในรูปของคำว่า โลกหน้า นรก สวรรค์ วันพิพากษา วันสิ้นโลก เป็นต้น

 ที่น่าทึ่งก็คือ ท่านนบีมุฮัมมัดได้นำเอาวิวัฒนาการของตัวอ่อนมนุษย์ในครรภ์มารดามาอธิบายถึงเรื่องการเกิดใหม่ของมนุษย์ว่า? มนุษย์เอ๋ย ถ้าหากสูเจ้ายังสงสัยคลางแคลงเกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพหลังความตายอยู่ สูเจ้าจงรู้ไว้เถิดว่าเรา(พระเจ้า)ได้สร้างสูเจ้ามาจากดินในตอนแรก หลังจากนั้นก็จากหยดอสุจิ แล้วก็จากก้อนเลือด แล้วก็จากก้อนเนื้อ ทั้งที่เป็นรูปร่างสมบูรณ์หรือไม่เป็นรูปร่าง เราบอกสูเจ้าเรื่องนี้ก็เพื่อที่จะทำให้ความจริงเป็นสิ่งที่ง่ายสำหรับสูเจ้า และเราได้ทำให้อสุจิที่เราประสงค์เหล่านั้นอยู่ในมดลูกชั่วระยะเวลาที่กำหนดไว้ หลังจากนั้น เราก็ให้สูเจ้าคลอดออกมาเป็นทารกเพื่อสูเจ้าจะได้บรรลุถึงวัยผู้ใหญ่ และในหมู่สูเจ้านั้นอาจมีบางคนที่ถูกเรียกกลับก่อนและบางคนที่กลับไปสู่วัยอันน่าสังเวชเพื่อที่เขาจะไม่รู้อะไรเลยหลังจากที่ได้รู้ทุกสิ่งที่เขาสามารถแล้ว และสูเจ้าได้เห็นแผ่นดินแห้งแล้ง แต่เมื่อเราได้ส่งน้ำฝนลงมาบนมัน มันก็ร่วนซุยและทำให้พืชพรรณหลากชนิดมีชีวิตงอกเงยออกมา? (กุรอาน 22:5)

บทความโดย อาจารย์บรรจง บินกาซัน ประธานโครงการอบรมผู้สนใจอิสลาม มูลนิธิสันติชน

ความตายเข้าใจได้ก็ไม่ทุกข์

 ตลอดระยะเวลาประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา มนุษย์ต้องเผชิญกับปัญหาหลายอย่างที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้และไม่สามารถหาต้นตอที่มาของปัญหาได้เป็นผลสำเร็จ หนึ่งในนั้นก็คือความตาย

 การทึกทักเอาว่าความตายเป็นเหตุบังเอิญนั้นเป็นความโง่เขลาขนาดหนักและเป็นการอวดดี ดังที่ข้อความจากคัมภีร์กุรอานข้างต้นได้กล่าวไว้ ความคิดเช่นนี้เป็นสิ่งที่สร้างความเจ็บปวดรวดร้าวและความทรมานใจให้แก่มนุษย์ เพราะบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาหรือไม่เชื่อในเรื่องนี้คิดว่าความตายเกิดขึ้นจากความโชคร้ายหรือความไม่ระมัดระวัง ทำให้พวกเขาคิดว่าความตายมีหนทางที่จะหลีกเลี่ยงได้

บทความโดย อาจารย์บรรจง บินกาซัน  ประธานโครงการอบรมผู้สนใจอิสลาม มูลนิธิสันติชน

 เวลาคือชีวิตของคุณ
Posted by lof , ผู้อ่าน : 602 , 09:41:59 น.   
หมวด : ศาสนา 

 ความมหัศจรรย์ในเมล็ดพันธุ์พืช หลักฐานการมีอยู่ของพระเจ้า
Posted by lof , ผู้อ่าน : 480 , 13:34:53 น.   
หมวด : ศาสนา 

 ตอน  ๒

 อิสลาม สัจธรรมแห่งชีวิต

 เจิ้งเหอ – แม่ทัพเรือจีนมุสลิม

Zheng He หรือ Cheng Ho

ค.ศ.1371-1433

 เส้นทางเดินเรือ

สินค้าและเครื่องบรรณาการ

 ความแข็งแกร่งของเรือมหาสมบัติส่วนหนึ่ง มาจากการคิดค้นเทคโนโลยีใหม่ของชาวจีนเอง ช่องตรงกราบเรือใช้ลำไผ่หลายต้นอัดเข้าไปเพื่อกันน้ำรั่วซึม เรือมหาสมบัติได้ออกแบบหางเสือให้มีดุลยภาพและสามารถยกขึ้นหรือลงได้ ทำให้เรือทรงตัวได้ดีขึ้นเหมือนเป็นกระดูกงูเรืออีกอันหนึ่ง หางเสือชนิดพิเศษที่ทำให้เรือทรงตัวดีขึ้นนี้ถูกวางไว้หัวเรือ เพื่อทำให้เรือลำใหญ่ๆ เหล่านี้ถือหางเสือได้ง่ายขึ้น ในขณะที่ชาวยุโรปรู้จักใช้การแบ่งกราบเรือเป็นช่องและหางเสือที่มีดุลยภาพนี้ในราวตอนปลายศตวรรษที่ 18 หรือต้นศตวรรษที่ 19

การสื่อสารในกองเรือ

การสื่อสารในท้องทะเลระหว่างเรือลำต่างๆ ของกองเรือมหาสมบัติทำได้ด้วยระบบเสียงและแสงที่ประณีตมาก เรือทุกลำจะมีธงใหญ่หนึ่งผืน ระฆังเตือนสัญญาณ ธงสีต่างๆ 5 ผืน กลองใหญ่ 1 ลูก ฆ้องหลายลูก และโคมไฟ 10 อัน สัญญาณเสียงใช้เพื่อออกคำสั่งบนเรือ ใช้กลองในการเตือนเรือลำอื่นๆ สำหรับหลบภัยจากพายุ ใช้โคมไฟเป็นสัญญาณยามค่ำคืนหรือยามอากาศขมุกขมัว ใช้นกพิราบสำหรับการสื่อสารทางไกล เรือแต่ละลำจะปักธงสัญญาณสีต่างๆ กันเพื่อแยกความแตกต่าง และธงดำที่มีตัวอักษรขาวจะบ่งบอกว่าเรือลำนั้นอยู่ในกองใด หมวดใด

 การเดินทางครั้งนี้ เจิ้งเหอบันทึกไว้ว่า เจ้าเมืองฮอร์มุซถวายสิงโต เสือดาว และม้า เจ้าเมืองเอเดนถวายยีราฟ เมืองมากาดิซูถวายม้าลายและสิงโต เมืองบราวา (Brava) ถวายอูฐ (เจิ้งเหอบรรยายว่า ซึ่งวิ่งได้ 1,000 ลี้) และนกกระจอกเทศ (เจิ้งเหอบันทึกว่า อูฐที่บินได้)

6) ครั้งที่ 6 (ค.ศ.1421-1423 / พ.ศ.1964-1966) การเดินเรือครั้งนี้เอง ที่กาวิน แมนซี ได้เสนอทฤษฎีการเดินเรือสำรวจโลกใหม่ของกองเรือมหาสมบัติของจีน ในหนังสือชื่อ 1421 : The Year China Discovered the World (ค.ศ.1421: ปีที่จีนค้นพบทวีปอเมริกา) ว่าได้ไปค้นพบทวีปอเมริกาก่อนคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส ถึง 70 ปี พร้อมทั้งได้เดินเรือสำรวจทวีปอเมริกาเหนือ ขั้วโลกเหนือ อเมริกาใต้ ขั้วโลกใต้ กระทั่งข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกมาถึงทวีปออสเตรเลีย และกลับสู่ประเทศจีนทางด้านตะวันออก ซึ่งถือเป็นการสำรวจรอบโลกเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์การเดินเรือของโลก

นอกจากนำตัวคณะทูตจากเมืองฮอร์มุซและประเทศต่างๆ ซึ่งมากับกองเรือครั้งที่ผ่านมากลับไปส่งแล้ว การเดินเรือครั้งนี้กองเรือได้สำรวจชายฝั่งอาฟริกามากกว่าเดิม ที่เซมูดารา กองเรือได้แยกไปสำรวจตามที่ต่างๆ ส่วนใหญ่ของกองเรือเดินทางไปเอเดน และเมืองชายฝั่งตะวันออกของอาฟริกา

ปี ค.ศ.1419-23 มีการก่อกบฏที่แคว้นอันนาม

ปี ค.ศ.1421 ไฟไหม้พระราชวังต้องห้ามที่ปักกิ่ง จักรพรรดิหมิงเฉิงจู่อนุญาตให้มีการวิพากวิจารณ์พระองค์ แต่ภายหลังพระองค์กลับสั่งประหารผู้ที่วิพากษ์วิจารณ์

ปี ค.ศ.1422 จักรพรรดิหมิงเฉิงจู่วางแผนโจมตีมองโกลทางด้านเหนือ

ปี ค.ศ.1424 จักรพรรดิหมิงเฉิงจู่สิ้นพระชนม์ระหว่างเดินทัพไปปราบมองโกล

ปี ค.ศ.1424 พระโอรสองค์โตของจักรพรรดิหมิงเฉิงจู่ขึ้นครองราชย์มีชื่อว่า จักรพรรดิหมิงเหยินจง ชื่อรัชกาล หงชวี่ พระองค์ทรงเชื่อฟังขุนนางลัทธิขงจื๊อ และจะลดการเก็บภาษีที่นำมาใช้จ่ายสร้างกองเรือลง

ปีค.ศ.1424 พระจักรพรรดิออกพระราชโองการให้หยุดการสำรวจทะเลของกองเรือมหาสมบัติ

ปีค.ศ.1425 พระจักรพรรดิสิ้นพระชนม์

ปีค.ศ.1425-1435 องค์ชาย จูจานจี ขึ้นเป็นพระจักรพรรดิ หมิงเซวียนจง เมื่อพระชนม์ได้ 26พรรษา มีนามรัชกาลว่า ซวนเด๋อ (Xuande)

ปีค.ศ.1430 กองเรือมหาสมบัติไม่ได้ออกท่องสมุทรมา 6 ปีเต็ม พระจักรพรรดิหมิงเซวียนจงทรงเริ่มมองเห็นว่า ประเทศต่างแดนที่มาถวายบรรณาการแก่ราชสำนักหมิงมีจำนวนลดน้อยลงจนเห็นได้ชัด คงเป็นเพราะอิทธิพลของจีนในการค้าต่างแดนลดลง พระองค์จึงตั้งปณิธานที่จะฟื้นฟูพระราชอำนาจของราชวงศ์หมิงต่อต่างแดน และจะทำให้ หมื่นประเทศมาเป็นแขกของเรา อีกครั้ง ทรงออกพระบรมราชโองการเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ.1430 มีใจความว่า :

"รัชกาลใหม่แห่งซวนเด๋อได้เริ่มขึ้นแล้ว และทุกอย่างจะต้องเริ่มกันใหม่ แต่ประเทศต่างแดนไกลโพ้นดูเหมือนจะยังไม่ทราบข่าวนี้ ดังนั้นเราจึงจะส่งขันทีเจิ้งเหอและขันทีหวังจิ่งหงออกไปพร้อมด้วยโองการแห่งเรา เพื่อแนะนำประเทศเหล่านี้ให้ปฏิบัติตามโอรสแห่งสวรรค์ด้วยความเคารพ และดูแลประชาชนในบังคับบัญชาของตนอย่างดี เพื่อให้มีโชคดีและสันติสุขสืบไป

7) ครั้งที่ 7 (ค.ศ.1431-1433 / พ.ศ.1974-1976) เป็นการเดินทางสำรวจทางทะเลครั้งสุดท้ายของเจิ้งเหอ ก่อนการเดินทาง เจิ้งเหอได้เขียนจารึกไว้ที่แผ่นหิน 2 แผ่นที่เมืองฝูเจี้ยน ถึงการออกสำรวจครั้งที่ผ่านๆ มา ซึ่งได้กลายมาเป็นหลักฐานสำคัญในเวลาต่อมา นอกจากจอดแวะที่จามปาและชวาแล้ว กองเรือยังจอดแวะที่ปาเล็มบัง มะละกา เซมูดารา ศรีลังกา และกาลิกัท ในการเดินทางครั้งนี้เจิ้งเหอได้รับประกาศิตจากพระจักรพรรดิห้ามกษัตริย์อยุธยามิให้รุกรานราชอาณาจักรมะละกา

ที่เมืองกาลิกัทนี้ กองเรือชุดหนึ่งได้แยกไปทางชายฝั่งอาฟริกาตะวันออก ไปยังเมืองมาลินดิ (Malindi) ซึ่งอยู่ในประเทศเคนยาในปัจจุบัน นอกจากนี้บางส่วนค้าขายแถบทะเลแดง ในขณะที่ลูกเรือบางส่วนแยกไปทำพิธีฮัจญ์หรือแสวงบุญที่เมืองมักกะฮฺ

จากนั้นขบวนเรือที่แยกไปทั้งหมดกลับมารวมตัวกันที่เมืองกาลิกัท และท่องสมุทรกลับนครนานจิง ระหว่างทางเจิ้งเหอได้เสียชีวิตลงด้วยวัย 62 และร่างถูกฝังในท้องทะเลลึก ซึ่งครอบครัวของเขาเชื่อกันมาอย่างนี้ ทั้งนี้ตามหลักศาสนาอิสลาม เมื่อมีผู้เสียชีวิตในทะเล จะต้องนำร่างผู้เสียชีวิตมาอาบน้ำศพ ห่อด้วยผ้าขาว หันศีรษะของผู้เสียชีวิตไปทางเมืองมักกะฮฺก่อนจะหย่อนร่างลงท้องทะเล

ก่อนเสียชีวิตเจิ้งเหอได้สั่งให้นำเส้นผมและรองเท้าของเขากลับไปฝังที่เชิงเขา Nishou นอกเมืองนานจิง ซึ่งสุสานหรือกุโบร์จำลองของเขาก่อสร้างตามแบบมุสลิม เรียกว่า เจิ้งเหอมู่ หรือ สุสานเจิ้งเหอ ได้รับการบูรณะใหม่ในปี ค.ศ. 1985 บนสุสานมีอักษรภาษาอาหรับจารึกไว้เพียง 2 คำเท่านั้นว่า “อัลลอฮุ อักบารฺ” (Allah Akbar) แปลว่า“อัลลอฮฺใหญ่ยิ่ง” (Allah is Great)

ปีค.ศ.1435 พระจักรพรรดิหมิงเซวียนจงสิ้นพระชนม์ เมื่อจักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ขุนนางฝ่ายถือลัทธิขงจื๊อตำหนิว่า การเดินเรือของเจิ้งเหอเป็นการสูญเสียทรัพยากรมหาศาล ในขณะที่จีนกำลังเผชิญกับการรุกรานจากคนป่าเถื่อนทางชายแดนตะวันตก จักรพรรดิจีนจึงให้ความสำคัญกับการป้องกันประเทศก่อน และทรงปฏิเสธอย่างแข็งขันเมื่อมีผู้เสนอให้ส่งกองเรือออกสำรวจทะเลอีก ขุนนางฝ่ายต่อต้านการเดินเรือได้ทำลายเอกสารบันทึกและแผนที่การท่องสมุทรของเจิ้งเหอ เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีการรื้อฟื้นกองเรือมหาสมบัติขึ้นมาอีก ชนรุ่นหลังจึงเรียนรู้การเดินเรือของเจิ้งเหอส่วนใหญ่จากบันทึกของ มุฮัมหมัด หม่า ฮวน และจารึกบนแผ่นหินเท่านั้น

ยุคแห่งการขยายอิทธิพลกว้างไกลที่สุดของชาติจีน กลับติดตามมาด้วยยุคที่จีนปิดตัวเองจากโลกอย่างที่สุด ผู้นำของโลกในต้นศตวรรษที่ 15 ได้หันหลังเดินออกจากประตูประวัติศาสตร์ไป ในขณะที่โปรตุเกสกำลังเริ่มต้นส่งกองเรือลงมาสำรวจชายฝั่งทะเลตะวันตกของทวีปอาฟริกา และไม่ถึงร้อยปีต่อมา ชาวยุโรปเดินเรือไปทั่วโลก ค้าขายต่างแดน ปฏิวัติอุตสาหกรรม และนำโลกตะวันตกไปสู่ยุคแห่งความทันสมัย ชาวยุโรปยึดอาฟริกา อเมริกา และประเทศต่างๆ ในเอเชียตะวันออกเป็นเมืองขึ้น ประเทศจีนเองก็ได้รับผลร้ายกาจของการปิดประเทศในอีก 300 ปีต่อมา

เจิ้งเหอเป็นผู้ริเริ่มสิ่งที่อาจทำให้ประเทศจีนเจริญรุ่งเรืองกว่าประเทศใดๆ แต่โชคไม่ดีที่จักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิงองค์ต่อๆ มาปฏิเสธการริเริ่มอันยิ่งใหญ่ของเขา และนับตั้งแต่นั้นมา จีนไม่มีกองเรือใดที่จะยิ่งใหญ่เทียบเท่าหรือใกล้เคียงกับกองเรือมหาสมบัติของเจิ้งเหออีกเลย และกว่าที่โลกจะได้รู้จักกองเรือที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ก็ต้องรอจนถึงเกิดกองเรือรุกรานสมัยสงครามโลกครั้งที่ 1

"ซำปอกง" เทพเจ้าแห่งการเดินเรือ

คุณูปการของเจิ้งเหอที่มีต่อชาติจีนและชาวโลกนั้นมหาศาล ชาวจีนทั้งในประเทศจีนและภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่กองเรือของเขาเคยจอดแวะ ได้ตั้งศาลสักการะเจิ้งเหอเป็นเทพเจ้าแห่งการเดินเรือ เรียกว่า ศาลเจ้าซำปอกง ทั้งๆ ที่เจิ้งเหอเป็นมุสลิม ศาลเจ้าในแถบตะวันออกเฉียงใต้มีที่สะมารัง จ.ชวาตะวันออก ปาเล็มบัง เกาะสุมาตรา ในประเทศอินโดนีเซีย มะละกา ปีนัง กูชิง กัวลาตรังกานู ในประเทศมาเลเซีย ซูลู ในประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศบรูไนและในประเทศไทย

ในปี ค.ศ.2005 นักธุรกิจชาวจีนที่สะมารัง อินโดนีซีย จัดสัมมนา และแสดงนิทรรศการเรื่องเจิ้งเหอ แม้ที่นี่มีศาลเจ้า"ซำปอกง" ที่โด่งดังอยู่แล้ว ชาวจีนก็ประกาศว่าจะบูรณะใหม่ให้ใหญ่กว่าเดิม

 เจิ้งเหอและประเทศไทย

ในประเทศไทย เจิ้งเหอเป็นที่รู้จักกันในชื่อ เจ้าพ่อซำปอกง (ซานเป่ากง) วัดซำปอกง หรือชื่อทางการ วัดพนัญเชิงวรวิหาร ตั้งอยู่ที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา สาเหตุที่ชาวจีนมาเซ่นไหว้วิญญาณซำปอกงที่วัดกัลยาณมิตรเป็นเพราะความเข้าใจผิด กล่าวคือ ชาวจีนผู้นับถือพุทธศาสนากลุ่มหนึ่งได้นมัสการหลวงพ่อโตที่วัดกัลยาณมิตร แล้วเกิดความเลื่อมใส จึงได้เขียนหนังสือจีนไว้ที่หน้าวิหารว่า ซำปอฮุดกง ซึ่งแปลว่าพระเจ้า 3 พระองค์ คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แต่ชาวจีนกลุ่มที่นับถือซำปอกง อ่านเห็นเป็น ซำปอกง  จึงคิดว่าเป็นสถานที่เซ่นไหว้วิญญาณของซำปอกง และได้มาเซ่นไหว้ซำปอกงเรื่อยมา ด้วยเหตุนี้มีนักเขียนไทยบางคนคิดว่า เจิ้งเหอได้เปลี่ยนศาสนามาถือพุทธ

 มารยาทต่อบุพการี และความกตัญญูพ่อแม่

มารยาทต่อบุพการี   มุสลิมต้องยอมรับในสิทธิของผู้เป็นบุพการี และจำเป็นต้องหยิบยื่นความปรารถนาดีต่อท่านทั้งสอง และยิ่งกว่านั้น ต้องดำรงตนให้อยู่ในโอวาทของท่านทั้งสอง ในฐานะที่พระองค์อัลลอฮฺมีพระบัญชาให้ปฏิบัติเช่นนั้น มิใช่ในฐานะที่ท่าน เป็นต้นกำเนิด หรือ เป็นผู้มอบปัจจัยต่างๆ ให้แก่เรา แต่โดยสำนึกแห่งคุณธรรม เราจำเป็นต้องแผ่สิ่งอันเป็นความดี ให้แก่ท่านทั้งสองในทุกฐานะ  อัลกุรอานได้ระบุไว้เกี่ยวกับสิทธิบุพการี ความว่า  " และพระผู้อภิบาลของเจ้า ได้ใช้มิให้เจ้าทั้งหลายสักการะสิ่งใด นอกจากพระองค์ และให้ปฏิบัติด้วยดีต่อบุพการี หากท่านผู้หนึ่งผู้ใด หรือทั้งสองท่านถึงแก่ชราภาพต่อเจ้า เจ้าอย่าบ่น อย่าตำหนิท่านทั้งสอง และจงพูดกับท่านด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ จงนอบน้อมถ่อมตนต่อท่านทั้งสอง และจงกล่าวว่าพระผู้อภิบาล ขอพระองค์ทรงเมตตาแก่ท่านทั้งสอง เหมือนดั่งที่ท่านทั้งสองได้อภิบาลข้าพระองค์มาแต่เยาว์วัย " บท อัลอิสรอฮฺ โองการที่ 23 - 24  จากโองการดังกล่าว แสดงให้เห็นถึงสถานภาพของบุพการีที่มีบุตรธิดา พระองค์อัลลอฮฺได้ทรงยกย่องผู้ที่เป็นพ่อแม่ ไว้ในระดับที่สูงสุด เพื่อกระตุ้นเตือนให้ผู้เป็นลูกทั้งหลาย ได้สังวรว่า พ่อแม่นั้น เป็นปูชนียบุคคลที่ลูกทุกคนต้องให้ความเคารพ และคารวะ ลูกคนใดที่ทรยศต่อพ่อแม่ ก็ถือว่าเขาเป็นผู้ฝ่าฝืนพระบัญชาของพระองค์อัลลอฮฺอย่างรุนแรง และถือว่าเขาคือผู้เนรคุณ เลวบริสุทธิ์อย่างหาใดมิได้แล้ว  หลักฐานอัลกุรอานและอัลหะดิษที่กล่าวถึงความสำคัญของบิดามารดานั้น มีอยู่เป็นจำนวนมาก ณ ที่นี้ จะนำมาแต่เพียงตัวบทบางตอน แต่ก็มีความหมายมากพอที่จะทำให้ลูกทั้งหลาย ได้ให้ความสนใจแก่ผู้เป็นแม่เป็นกรณีพิเศษ ดังอัลกุรอานได้ระบุไว้ ความว่า  ووصينا الانسان بوالديه حملته امه وهنا على وهن وفصاله فى عامين ان اشكر لي ولوالديك الي المصير  “และเราได้สั่งแก่มวลมนุษย์ ถึงผู้เป็นบุพการี แม่ของเขาได้อุ้มครรภ์เขาอย่างลำบาก อ่อนเปลี้ยเพลียแรง กับหย่านมเขาในช่วง 2 ปี จงขอบคุณข้าฯ และบุพการีของเจ้า...ไปยังข้าฯ คือที่กลับคืน " บท ลุกมาน โองการที่ 14  โองการนี้ ได้เน้นให้เห็นถึงความลำบากของผู้ที่เป็นแม่ ว่าต้องประสบกับทุกข์ทรมานขณะอุ้มครรภ์ และขณะให้นม จนกว่าจะหย่านม มากเพียงใด อีกทั้งยังรวมไปถึงการประคบประหงมต่อไป จนกว่าจะเติบใหญ่ ซึ่งทั้งหมดนั้น ก็เพื่อลูกอันเป็นที่รัก โองการนี้ เป็นประโยคบอกเล่าที่แจ้งไว้ เพื่อเตือนให้ผู้เป็นลูก ได้เกิดสำนึกว่า ควรสนองตอบพระคุณเหล่านี้ด้วยวิธีใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ที่เป็นแม่  การทรยศต่อผู้เป็นบุพการี  จึงถือเป็น "โทษหนัก" ดังอัลหะดิษระบุไว้ ความว่า “ข้าพเจ้าไม่ควรแจ้งแก่ท่านทั้งหลาย ถึงโทษที่สุดดอกหรือ" พวกเขากล่าวว่า "หามิได้ โอ้ ผู้เป็นศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ” ท่านตรัสไว้ความว่า "การถือภาคีต่ออัลลอฮฺ และการทรยศต่อบุพการี" รายงานโดย บุคอรี มุสลิม มารยาทที่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อผู้เป็นบุพการี  1. ต้องเคารพรัก และเชื่อฟังพ่อแม่ในทุกกรณี ที่ท่านใช้และห้าม จะฝ่าฝืนมิได้โดยเด็ดขาด นอกจากในสิ่งที่ผิดต่อหลักการของศาสนาอิสลาม ซึ่งจะปฏิบัติตามพ่อแม่มิได้ ดังอัลกุรอานได้ระบุไว้ ความว่า  وان جاهداك على ان تشرك بي ماليس لك به علم فلا تطعهما وصاحبهما فى الدنيامعروفا  “และหากท่านทั้งสองพยายามให้เจ้าถือภาคีต่อข้าฯ สิ่งที่เจ้าเห็นว่าไม่ตรงกับความจริง เจ้าก็ได้เชื่อฟังท่านทั้งสอง และจงอยู่กับท่านทั้งสองในโลกนี้ด้วยดี " บทลุกมาน โองการที่ 15  อัลหะดิษได้ระบุไว้ ความว่า “การเชื่อฟังย่อมไม่ดีต่อสิ่งถูกต้อง ในเรื่องที่ฝ่าฝืนต่อพระบัญชาของของผู้สร้าง”  2. ต้องนอบน้อม ถ่อมตน และยกย่อง ให้เกียรติต่อพ่อแม่ในกรณ๊ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และแม้แต่ความรู้สึก ทางใจ โดยต้องไม่ตำหนิ ไม่ขึ้นเสียง ไม่เดินล้ำหน้า และ ต้องไม่เดินไปแห่งใด นอกจากจะได้รับความเห็นชอบ จากท่านทั้งสองเสียก่อน และยิ่งกว่านั้น ก็อย่าให้ภรรยาและลูกของเรา สร้างความลำบากใจให้แก่ท่านทั้งสอง ทั้งหมดนี้ รวมอยู่ในความหมายของอัลกุรอานที่ระบุไว้ ความว่า  “เจ้าอย่าได้พูดกับท่านทั้งสอง ด้วยถ้อยคำที่แสดงถึงความไม่พอใจ”  3. ต้องหยิบยื่นความดีทั้งหลาย ให้แก่ท่านทั้งสอง ตามความสามารถที่มีอยู่ เช่น ให้อาหาร เครื่องนุ่งห่ม การรักษาพยาบาล ป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้น และพลีชีวิตจิตใจ ต่อท่านทั้งสอง ดังอัลหะดิษที่ระบุไว้ ความว่า “ท่าน และ ทรัพย์สินของท่าน เป็นของพ่อของท่าน”  อัลกุรอานได้ระบุไว้  يسئلونك ماﺫﺍينفقون قل ماانفقتم من خير فللوالدين و الأقربين  ความว่า “พวกเขาทั้งหลาย จะถามเจ้าถึงสิ่งที่พวกเขาจะบริจาค จงกล่าวว่า สิ่งที่ท่านทั้งหลายบริจาคในส่วนที่เป็นความดี ก็จงบริจาคแก่บุพการีและผู้ใกล้ชิด " บท อัลบะก็เราะห์ โองการที่ 215  4. ต้องขอพร ขออภัยให้แก่ท่านทั้งสอง และยิ่งกว่านั้น ก็ให้ฟื้นฟูสมัยของท่าน ด้วยการให้เกียรติแก่ผู้เป็นเพื่อนของบิดา มารดา ดังอัลกุรอานระบุไว้  وقل رب ارحمهما كما ربياني صغيرا  ความว่า “และจงกล่าวว่า พระผู้อภิบาลของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงมีพระเมตตาแก่ท่านทั้งสอง เหมือนดั่งที่ท่านทั้งสองได้อภิบาลข้าพระองค์มาแต่เยาว์วัย " บท อัลอิสรอฮฺ  โองการที่ 24 อัลหะดิษ ได้ระบุไว้ ความว่า “แท้จริง สิ่งที่ดีที่สุดจากความดีนั้น คือ การติดต่อสัมพันธ์ของผู้ชายที่มีต่อผู้เป็นที่รักของพ่อของเขา ภายหลังที่ท่านได้ล่วงลับไปแล้ว " รายงานโดย มุสลิม  5. สิ่งที่เราจะต้องปฏิบัติต่อพ่อแม่นั้น มีขอบเขตอันจำกัด ใช่ว่าจะต้องปฏิบัติตามเสียในทุกกรณี ในส่วนที่เป็นความผิด เราจะทำตามพ่อแม่มิได้เด็ดขาด ดังกุรอานระบุไว้  يأيها ﺍﻠﺫين ءامنوا كونواقوامين بالقسط شهداء لله ولو على أنفسكم أو الوالدين  ความว่า... “ท่านทั้งหลาย จงดำรงอยู่ด้วยความยุติธรรม เพื่อเป็นสัขขีพยานต่ออัลลอฮฺ แม้จะเป็นผลร้ายแก่ตัวของพวกท่าน หรือ บุพการีและหรือญาติผู้ใกล้ชิด " บท อันนิซาอฺ โองการที่ 134  และท่ารอซู้ลยังได้กำชับในเรื่องการกตัญญูต่อบิดามารดา โดยเน้นถึงความสำคัญของมารดามากกว่าอื่นใด  عن ابي هريرة قال جاء رجل الى رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال من احق الناس بحسن صحابتي قال امك ثم من قال امك ثم قال من قال ثم امك قال ثم من قال ثم ابوك .  จากอบูฮุรอยเราะฮฺ เล่าว่า “มีชายคนหนึ่งมาหาท่านรอซู้ล (ซ.ล) พลางกล่าวถามว่า ในหมู่ผู้คนที่ฉันควรจะอยู่ร่วมด้วยดีที่สุดนั้นเป็นใคร ท่านรอซู้ล (ซ.ล) ตอบว่า มารดาของท่าน เขาถามตอบอีกว่า ต่อจากนั้นเป็นใคร ท่านตอบว่า มารดาของท่าน ต่อจากนั้นเป็นใคร ท่านตอบว่า มารดาของท่าน เขาถามอีกว่า ต่อจากนั้นเป็นใคร ท่านตอบว่า บิดาของท่าน”.  และเมื่อบิดามารดาเสียชีวิตไปแล้ว ลูกๆสามารถทำทานให้บิดามารดาได้เสมอ  عن ابي هريرة ان رجلا قال للنبي صلى الله عليه وسلم ان ابي مات وترك مالا ولم يوص فهل يكفر عنه ان اتصدق عنه قال نعم  จากอบูฮุรอยเราะฮฺ เล่าว่า ชายคนหนึ่งได้ถามท่านนบีว่า โอ้ ท่านรซู้ล (ซ.ล) บิดาของฉันได้สิ้นชีวิตไปแล้ว ท่านได้ทิ้งทรัพย์สินโดยมิได้ทำพินัยกรรมไว้ ทรัพย์สินจะปลดเปลื้องบาปของท่านได้ไหม หากฉันทำทานในนามของท่าน(บิดา) ท่านนบี ตอบว่า ได้.  รวมถึงการที่คำบนบานที่บิดามารดาได้บนบานไว้ก่อนเสียชีวิตแต่ไม่มีโอกาศได้ทำ โดยให้ลูกทำแทน  عن ابن عباس انه قال استفتى سعد بن عبادة رسول الله صلى الله عليه وسلم فى ﻨذر كا ن على امه توفيت قبل ان تقضيه قال رسول الله صلى الله عليه وسلم فاقضه عنها .  จากอิบนิอับบาส เล่าว่า สะอฺด อิบนุ อุบาดะฮฺ ได้ขอให้ท่านรอซู้ล (ซ.ล) วินิจฉัยคำบนบานของมารดาที่ถึงแก่ชีวิตแล้ว แต่มิได้ปฏิบัติสิ่งที่บนบานไว้ ท่านรอซู้ล (ซ.ล) จึงกล่าวว่า ท่านจงทำในนามของท่าน (มาราดา) เถิด. ความกตัญญูพ่อแม่   เป็นหน้าที่โดยตรงของลูกทุกคน ต้องแสดงความกตัญญูและปรนนิบัติพ่อแม่ของตนเองให้ดี ดังปรากฏในอัลกุรอาน ความว่า  " และเราสั่งให้มนุษย์ ทำดีต่อพ่อแม่ของเขา "  “และพระเจ้าของเจ้าได้บัญญัติไว้ว่า พวกเจ้าอย่านมัสการสิ่งใดทั้งสิ้น ยกเว้นพระองค์เท่านั้นและจงทำดีต่อพ่อแม่”  “หากคนใดจากทั้งสอง หรือทั้งสองได้บรรลุสู่วัยชราขณะอยู่กับเจ้าเจ้าอย่ากล่าวคำอุฟกับท่านทั้งสอง และอย่ากร้าวร้าวท่านทั้งสอง แต่จงกล่าวกับท่านทั้งสองด้วยถ้อยคำอันมีเกีบรติ”  “และเจ้าจงลดตัวของเจ้าต่อท่านทั้งสองด้วยความเมตตา และจงขอพรแก่ท่านทั้งสองว่า โอ้พระผู้เป็นเจ้า โปรดเมตตาท่านทั้งสองเหมือนกับท่านทั้งสองได้เลี้ยงดูข้าพเจ้ามาตั้งแต่เยาว์วัย”  ข้อควรปฏิบัติโดยนิจสิน  ลูกทุกคนควรขอพร(ดุอา) ให้พ่อแม่ของตนทุกเวลาหลังละหมาด โดยขอให้ท่านมีความสุข ปราศจากโรคภัย ไข้เจ็บ ให้มั่งมีศรีสุข และให้พระเจ้ายกโทษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท่านได้ชีวิตไปแล้ว ก็ควรขอพรให้แก่ท่านเพิ่มพูนขึ้นอีก โดยขอให้ท่าน มีความสุขในโลกใหม่ ได้รับการอภัยโทษและได้เข้าสวรรค์ในที่สุด ได้ท่านศาสดามุหัมมัด (ช.ล.) ได้กล่าวไว้ความว่า  " ใครเว้นการขอพรให้พ่อแม่ ความเป็นอยู่ของเขาจะคับแคบลง "  " ใครจูบระหว่างสองตาของพ่อแม่ เขาจะได้รับการป้องกันจากไฟนรก  ใครจูบเท้าพ่อแม่ ก็เหมือนกับจูบขอบประตูกะอฺบะฮฺ "  การขอบคุณพระเจ้า กระทำโดยการทำละหมาดครบ 5 เวลา และขอบคุณพ่อแม่โดยการขอพรแก่ท่าน หลังจากละหมาด ทั้ง 5 เวลา  เมื่อท่านทั้งสองแก่ชราลงไป ก็หมั่นปรนนิบัติท่านโดยไม่รังเกียจท่าน ลูกต้องคอยยกท่านไปถ่ายปัสสาวะ อุจจาระ อย่าทำท่าขยะแขยงในความสกปรกที่มีอยู่กับท่าน ทั้งนี้เพราะเมื่อตอนเรายังเล็กอยู่ ท่านทั้งสองท่านได้ปฏิบัติกับเราอย่างเต็มใจ ไม่ขยะแขยงและไม่รังเกียจ แม้เราจะสกปรก ปัสสาวะ อุจจาระ เต็มที่นอน ส่งกลิ่นเหม็นตลบ แต่ท่านก็ทำให้เราได้สบาย ต่อเนื่องมาหลายปี กว่าเราจะช่วยตัวเองได้ ดังนั้น เมื่อท่านกลับคืนไปสู่สภาพอ่อนแอประดุจดังทารก ซึ่งท่านช่วยตัวเองไม่ได้แล้ว จึงเป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องปฏิบัติต่อท่านดังกล่าว  ท่านศาสดามุหัมมัดกล่าวไว้ ความว่า  “ถ้ามีการแสดงความกร้าวร้าวต่อพ่อแม่ที่มีระดับต่ำกว่าคำพูด "อุฟ” แน่นอนอัลลอฮฺก็จะนำมาห้ามอย่างแน่นอน "  บุคคลที่เนรคุณพ่อแม่ แม้จะทำความดีมากมายสักปานใด ก็ไม่มีโอกาสได้เข้าสวรรค์ และคนทำชั่วก็อาจได้เข้าสวรรค์ หากเขาเป็นผู้กตัญญูต่อพ่อแม่ โดยอัลหะดิษระบุไว้ ความว่า  “ความโปรดปรานของพระเจ้าอยู่ที่ความพอใจของผู้ให้กำเนิด และความกริ้วของพระเจ้า อยู่ที่ความโกรธของผู้ให้กำเนิด”  “จะไม่ได้เห็นหน้าฉันเลย คน 3 คน คือ คนที่เนรคุณพ่อแม่ คนที่ทอดทิ้งแนวทางของฉัน และคนที่ไม่ขอพร ซอลาหลาตให้แก่ฉัน เมื่อมีการกล่าวชื่อของฉัน”  “ท่านทั้งหลายจงทำดีต่อพ่อของท่านเถิดแน่นอนลูกๆ ของท่านจะได้ทำดีต่อท่านต่อไปและท่านทั้งหลายจงรักษาตัวไว้ (อย่าล่วงเกินทางเพศต่อหญิงอื่น) แน่นอนผู้หญิงของท่านทั้งหลาย จะได้รับการรักษาตัวเองต่อไป”  “ผู้ใดตื่นเช้า โดยพ่อแม่มีความพอใจในตัวเขา หรือเพียงคนใดคนหนึ่ง แน่นอนจักถูกเปิดประตูสวรรค์ให้แก่เขา และผู้ใดอยู่ถึงเย็นโดยพ่อแม่โกรธเขา หรือเพียงคนใดคนหนึ่ง แน่นอนประตูนรกถูกเปิดให้แก่เขา”  " ท่านอย่าตัดขาดความสัมพันธ์กับบุคคลที่พ่อของท่านมีสัมพันธ์  การกระทำเช่นนั้นจะเป็นแสงสว่างสำหรับท่าน  แท้จริงความรักของท่าน ก็คือความรักของพ่อท่านนั่นเอง "  " ใครทำร้ายพ่อแม่ของเขา หรือเพียงใครใดคนหนึ่ง เขาย่อมเข้านรก "

 ขอเพียงตั้งใจ โอกาสยังมี...

หนุ่มบ้านนอกยากจนคนหนึ่ง เสี่ยงโชคเข้ามาหางานทำในกรุงเทพฯ ทั้งที่มิได้มีความรู้อะไรเลย เนื่องจากเขาได้ทราบข่าวที่เพื่อนเล่าให้ฟังว่ามีโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ กำลังรับสมัคร นักการภารโรง โดยไม่มีการจำกัดวุฒิการศึกษา เขาจึงออกเดินทางมากรุงเทพฯ ทันที

และกำลังเดินกางแผนที่ ซึ่งเพื่อนเขียนให้ และคอยสอบไปตลอดทาง ถึงที่ตั้งของโรงเรียนนั้น ซึ่งกว่าจะเจอก็เหงื่อตกไปหลายปี๊บทีเดียว และในที่สุดเขาก็ได้เจอกับเป้าหมายที่เขาตั้งใจไว้
เขาเร่งรีบเข้าไปในสถานที่นั้นทันที และเมื่อเข้าไปแจ้งความจำนงที่แผนกธุรการ จึงมีเจ้าหน้าที่มาเรียกให้นั่ง และยื่นใบสมัครมาให้เขากรอกรายละเอียด หนุ่มน้อยบ้านนอกก็ยิ้มแหยๆ ยกมือไหว้แล้วบอกอ่อยๆ กับเจ้าหน้าที่ว่า "ขอโทษครับพี่ผม... เอ่อ คือว่า...ผม...เอ่อ... อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ครับ"

เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวถึงกับอึ้ง และได้กล่าวแก่เขาว่า "อะไรกัน คุณคิดจะมาสมัครงานที่โรงเรียนแห่งนี้ ถึงแม้จะเป็นตำแหน่งแค่นักการภารโรง และไม่ต้องใช้วุฒิการศึกษาในการสมัคร แต่อย่างน้อยคุณก็น่าจะอ่านออก เขียนได้ บ้างแหละ"

หนุ่มบ้านนอกหน้าซีดยกมือไหว้เจ้าหน้าที่อย่างนอบน้อม และกล่าวว่า "ผมไม่รู้หนังสือจริงๆ ครับ แต่กรุณาช่วยรับผมไว้ทำงานหน่อยเถิดครับพี่ ให้ผมแบกหามกวาดถูอะไรก็ได้ ผมทำได้ทุกอย่างครับ"

เจ้าหน้าที่เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก็รีบตอบทันควันว่า "งั้นก็คงจะไม่ได้หรอก" และเจ้าหน้าคนนั้นก็เก็บใบสมัครกับปากกาที่ยื่นให้เด็กหนุ่มบ้านนอกคืนทันทีอย่างไม่มีเยื่อใย และกล่าวแก่เด็กหนุ่มบ้านนอกคนนั้นอีกว่า "คุณมาสมัครเป็นพนักงานของโรงเรียนนะครับ อย่างน้อยก็ต้องมีพื้นรู้หนังสือบ้างสิ ถ้าไม่รู้อะไรเลยอย่างนี้ ก็เสียใจด้วยนะกลับไปเสียเถิด"

หนุ่มบ้านนอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก็ได้เดินออกจากโรงเรียนแห่งนั้นไป ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขามีความหวังว่าจะได้งานทำที่นั่นอย่างเงื่องหงอย และเมื่อไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ในกรุงเทพฯ เขาก็ต้องจำใจกำเงินจำนวนสุดท้ายที่มีซมซานกลับบ้าน อย่างนกปีกหัก

แต่เมื่อกลับถึงบ้านแล้วจึงนึกขึ้นได้ว่าตนเองนั้นเพิ่งได้รับมรดกเป็นที่ดินสวนรกร้างมาจากพ่อผู้ล่วงลับไปแล้วผืนหนึ่งไม่มากมายนัก บวกกับความเจ็บใจที่เพิ่งได้รับมาจากกรุงเทพฯ จึงกลายเป็นแรงบันดาลใจให้เขาจับจอบและเสียม เริ่มหักร้างถางพง ที่ดินสวนเก่าแก่ที่รกร้างนั้น และค่อยๆ ทำร่องปลูกผลไม้ไปทีละเล็กละน้อยอย่างฮึดสู้ชะตาชีวิต ด้วยความอดทน

หลายปีต่อมาสวนผลไม้ที่ลงแรงไว้นั้นออกผลอย่างงดงาม และสร้างผลกำไรมากทวีขึ้นทุกปีกระทั่งสามารถเก็บเงินซื้อที่ดินในแปลงข้างเคียงขยายอาณาเขตสวนของตนเอง จนกว้างขึ้น และกว้างขึ้น. . .หลายสิบปีต่อมาจากความขยันขันแข็ง ความมานะอดทน และประสบการณ์ที่เพิ่มพูนขึ้น

บัดนี้หนุ่มบ้านนอกคนนั้นก็กลายเป็นชายชราที่คนทั้งเมืองรู้จักในนามของ พ่อเลี้ยงสวนผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด และภูมิภาคนั้น อยู่มาปีหนึ่งเมื่อเก็บเกี่ยวผลไม้มากมายมหาศาล และชำระบัญชีเรียบร้อยโดยฝีมือของลูกหลานที่เลี้ยงดู ให้การศึกษา และแจกงานการให้ทำในสวนนั้นแล้ว

เขาก็หอบเงินเป็นฟ่อนนั่งรถเข้ามาในตัวอำเภอเพื่อขอเปิดบัญชีกับธนาคารเป็นครั้งแรกเมื่อแจ้งนาม และความจำนงกับธนาคารแล้วพนักงานถึงกับตื่นเต้นกันยกใหญ่ผู้จัดการสาขาถึงกับเดินมาต้อนรับด้วยตัวเองเลยทีเดียว

เมื่อพนมมือไหว้ลูกค้าใหญ่รายใหม่ อย่างนอบน้อมแล้วผู้จัดการก็ยื่นใบแบบฟอร์มเพื่อกรอกราละเอียดการเปิดบัญชีพร้อมปากกาปลอกทองให้กับพ่อเลี้ยงอย่างนอบน้อมที่สุด และกล่าวว่า "ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับทางเรารู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสบริการพ่อเลี้ยงในครั้งนี้ รบกวนกรอกใบเปิดบัญชีด้วยครับพ่อเลี้ยง"

พ่อเลี้ยงชราส่ายหน้าช้าๆ ยื่นปากกาปลอกทองคืนให้กับผู้จัดการพร้อมกับยิ้มให้ พลางกล่าวนิ่มๆ ว่า "พ่อหนุ่มช่วยกรอกรายการให้ลุงทีเถิดลุงอ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้หรอก"

ผู้จัดการสาขาธนาคารรับปากกาคืนมาโดยอัตโนมัติแบบงงสุดขีดพลางค่อยๆ อ้อมแอ้มถามลูกค้ารายใหญ่อย่างเกรงใจสุดๆ ว่า "เอ่อ...ผมไม่เคยทราบมาก่อนเลยครับ......เอ่อ... ขออนุญาตเรียนถามพ่อเลี้ยงด้วยความเคารพนิดหนึ่งเถิดครับ คือ...พวกเราในจังหวัดนี้ก็ทราบกันดีอยู่ถึงชื่อเสียงของพ่อเลี้ยงในกิจการสวนผลไม้ที่ใหญ่โต และเจริญก้าวหน้าที่สุดในภูมิภาคนี้แต่.....ว่า"

ผู้จัดการสาขาธนาคาร ต้องชะงักด้วยความเกรงใจ และในที่สุดก็หลุดปากถามออกมาด้วยความฉงนที่มิอาจเก็บไว้ได้จริงๆ จึงพูดต่อว่า "แต่.... ว่าพ่อเลี้ยงอ่านหนังสือไม่ออก และเขียนหนังสือไม่ได้หรือครับ?"

ชรายิ้มให้ผู้จัดการสาขาของธนาคารอย่างใจดีและกล่าวว่า "ถ้าลุงอ่านหนังสือออก และเขียนหนังสือได้น่ะนะ" พร้อมทั้งถอนหายใจยาวก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผู้จัดการถึงกับอึ้งไปนานเลยว่า "ป่านนี้ ลุงก็คงได้เป็นภารโรงไปแล้วแหละ"

คุณค่าของเราไม่ได้ขึ้นกับสิ่งที่คนอื่นมองเรา แต่ขึ้นอยู่กับตัวเรา โอกาสยังมีอยู่เสมอ ขอเพียงแต่มองไปรอบๆ ตั้งใจทำในสิ่งที่ทำได้ และทำให้เต็มความสามารถแล้วดอกผลจะตามมาเอง อินชาอัลลอฮ์

 http://www.youtube.com/watch?v=LFmPbMYRAW0&feature=endscreen&NR=1   

ขอขอบคุณที่เปิดดู

ขอบคุณที่ดูและฟังจนจบ

เชื่อว่าต่างศาสนาแต่ฟ้าเดียวกัน

 http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=NqKkW7_kCG8    

ขอบคุณที่เปิดฟัง

 http://www.youtube.com/watch?v=5MzvK2Z86Co&feature=related  

แตกต่างแต่ไม่แตกแยก

 http://www.youtube.com/watch?v=UTqcrUlVAk8&feature=related  

เด็กทอ่งจำอัลกุอานตั่งแต่เล็ก

ขอบคุณมากๆ

ด้วย

ความจริงใจ

กับ

ญาติธรรมต่างศาสนา

ท่านนี้ที่ชื่อว่า

โซบิเดย์ ยมโดย

 ชึ้งมากเลยละ  คุณตัวเล็ก

มีเพือนที่แสนดี

และเพือนบ้านสวนทุกคน

ทีแสนดีทุกๆคนเลย

เพราะได้   แม่  ที่อบรม

แสนดีอย่างอ.อุบลและ พ่ออย่าง อ.มงคล

ทำให้เรามีระเบียบวินัย

ให้เรามีความรักต่อกัน

มีความจริงใจชึ้งกันและกัน

ให้สติ ให้วิทยาปัญญา ให้โอกาส

ให้ทีพักพิง ให้กำลังใจ ให้ข้อคิด

ให้คนอีกหลายคนได้มีโอกาศทำบุญ

เสียสละ กายวาจาใจ คอยบ่น  คอยว่า คอยเตือน

ผู้กระทำผิดทั่งหลายให้สยบ

ส่วนผู้กระทำความดีทั่งหลายก็อีมไปตามๆกัน

(อีมจนลงพุงกันหมดแล้ว)

จะเห็นได้ว่าที่ลูกบ้านสวนที่เอวจะมีหวงยาง

กันเกียบทุกคน

ขอความรักนี้จงมีแด่ทุกคนคะ

สวัสดีปีใหม่ที่จะมาถึง

สวัสดีน้องน้ำในตอนต่อไป

 http://www.youtube.com/watch?v=-qzpfpqOUe0&feature=BFa&list=UU7XQEcLHvAy4sJO0l8mbRkg&lf=plcp 

ความจริงที่บ้างคนไม่รู้จัก

ความจริงที่บ้างคนไม่รู้จัก

*-***-*

ขอบคุณอีกครั้ง

ที่กรุณาหาข้อมูล

มาให้ได้รับรู้

ตัวเล็ก

คิดว่าทุกศาสนาไม่

เคยสอนให้เป็นคนไม่ดี

และ

ทำร้ายผู้อื่น

แต่

มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน

นั่นคือ

แดนพระนิพพาน

แต่

เราทั้งหลายต่างหากล่ะ

ที่นำพระธรรมคำสอน

มาบิดเบือน

มาใช้เพื่อประโยชน์

ของพวกเขา

นี่แหละคือสาเหตุ

ที่ทุกวันนี้

ทำให้มีภัยพิบัติต่างๆ

และ

การล้างบุคคลเหล่านี้

บางทีบางครั้งเขา

เหล่านั้นรู้ทั้งรู้

แต่ก็ยัง

มุสา

กันไม่ยอมหยุด

เฮ้อ...

ไอ้พวกมนุษย์ขี้เหม็น

 ขออนุโมทนาบุญกับ

คุณโซบิเดย์

คุณตัวเล็ก 

และทุกๆท่าน ด้วยนะคะ

สาธุ

           ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานของคุณโซบิเดย์ด้วยนะคะ

ศาสนา ทุก ศาสนา

สอนให้คนเป็นคนดี

แต่มนุษย์บนโลกใบนี้มาแบ่ง

แยกกันเอง

ขอขอบคุณกับธรรมทานนี้ค่ะ

คุณโซบิเดย์

 ขออนุโมทนาบุญกับคุณโซบิเดย์ สำหรับธรรมทานค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณโซบิเดย์ ที่มี

ธรรมทานดี ๆ มาให้อ่านอยู่บ่อย ๆ ค่ะ

          สาธุ...

พี่โซบิเดย์ / พี่ฟาริดา เจ้าขา

ปีใหม่..มาถึงแล้ว

แมวขอฝาก..

คำกลอน..จากบ้านสวนฯ

ให้พี่ทั้ง 2 เป็นของขวัญนะจ๊ะ

อ่ะ แอ่ม !!!!

พร..ระริน สิ้นทุกข์ พบสุขสันต์

ปี.....  เก่าพ้นหมดไปใจสุขขี

ใหม่..ผ่านมาจงอุ่นอบพบสิ่งดี

ใส่..  โชคดี ปีใหม่ สดใสพลัน

พาน...พบสิ่งแสนดีไม่มีหมอง

จาก..พี่น้องร่วมใจในร้อยฝัน

บ้าน.รวมรักถักร้อยถ้อยจำนรร

สวนฯ...สร้างสรรสิ่งดีปีใหม่..เอย

ขอให้ของกระทู้นี้

มีแต่ความเจริญในธรรม

ดั่งสิ่งที่กระทำอยู่ทุกขณะจิต

เอื้ออาทรณ์กระทู้ธรรมอยู่เป็นนิจ

มีชีวิตในยุคใหม่ที่ใครใฝ่ฝันหา

คงจะมีสักวันได้พานพบ

(ที่แดนทิพย์พระนิพพาน)

ล้วนเคารพว่ามีครูอยู่บ้านนา

นามว่าท่านอาจารย์แม่อุบล

คนบ้านสวนพีระมิดที่จิตใฝ่

ต่างก็ใช้รหัสขจัดนานาภัย

ทั้งใกล้ไกลต่างใช้รหัสว่า

...อาจารย์ อุบลช่วยด้วย...

ทุกคนเอย

*-*-*-*-*

ทนอ่านหน่อยนะครับเกือบ...แน่ะ

สุขสันต์วันปีใหม่2555

และ

ตลอดไป

ขออวยพรวันปีใหม่

ให้กับเจ้าของกระทู้นี้

คือ คุณโซบิเดย์

ให้พบแต่ความสุขสมหวัง

ปรารถนา

สิ่งใดให้ได้

ดั่งใจหมาย

ตลอดจนเข้าสู่

พระนิพพาน

สาธุๆๆ

 ท่านคือผู้ถือศีลอดประเภทใด ในเดือนรอมฎอนปีนี้?

ดุอาอ์ประโยคหนึ่งในเดือนรอมฎอนอันทรงเกียรติ เป็นบทวิงวอนขอจากพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) ของผู้ถือศีลอดในเดือนรอมฎอนว่า "โอ้ อัลลอฮฺ โปรดทำให้การถือศีลอดของข้า ฯ ในวันนี้ เป็นศีลอดของผู้ที่ถือศีลอดอย่างแท้จริง" นั่นหมายความว่า การถือศีลอดของมวลมุสลิมทุกคนที่เริ่มอดอาหาร อดน้ำตั้งแต่เวลาอาซานนมาซศุบฮ์ จนกระทั่งตะวันตกลับขอบฟ้า ไม่ได้ถือว่าเป็นการถือศีลอดที่แท้จริงทั้งหมดทุกคน คำถามจึงมีว่า "แล้วการถือศีลอดของผู้ใดเล่า คือการถือศีลอดที่แท้จริง?" ดั่งคำวิงวอนในช่วงแรกข้างต้น

การถือศีลอดถูกแบ่งออกเป็นสามประเภทดังนี้

1- การถือศีลอดแบบทั่วไป
2- การถือศีลอดแบบเฉพาะ
3- การถือศีลอดแบบเฉพาะพิเศษ

การถือศีลอดประเภทแรก คือการถือศีลอดแบบทั่วไป หมายถึงเป็นการถือศีลอดของบุคคลธรรมดาทั่วๆ ไปที่ปฏิบัติกัน บุคคลที่ถือศีลอดในประเภทนี้เขาจะงดการกินอาหาร งดการดื่มทุกประการตั้งแต่เวลาอาซานนมาซศุบฮ์ จนกระทั่งตะวันวันตกดิน หรือเข้าเวลานมาซมัฆริบเพียงเท่านั้น ทว่ายังมีการกระทำความผิด มีการมองสิ่งที่เป็นต้องห้าม มีการละเมิดคำสั่งของพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) ในระหว่างการถือศีลอดทั้งวัน ถ้าเป็นผู้ชายก็ยังมองสิ่งที่เป็นต้องห้าม ถ้าเป็นสตรีก็ยังไม่คลุมฮิญาบให้มิดชิด ฯลฯ

สรุปแล้ว ผู้ที่ถือศีลอดแบบทั่วไป คือผู้ที่ถือศีลอดทั้งวัน ทว่าพวกเขาเพียงแค่ละเว้นจากการปฏิบัติต่างๆ ที่จะนำไปสู่การทำให้ศีลอดของเขาโมฆะเพียงเท่านั้น อาทิเช่น การกิน การดื่ม ฯลฯ

การถือศีลอดประเภทที่สอง คือการถือศีลอดแบบเฉพาะ หมายถึงเป็นการถือศีลอดของบุคคลที่นอกจากเขาจะงดการกิน การดื่ม ทุกประการแล้ว บุคคลกลุ่มนี้จะยับยั้งการทำสิ่งต้องห้ามในอวัยวะทุกๆ ส่วนของร่างการของพวกเขาอีกด้วยในขณะถือศีลอด ดวงตาของพวกเขาจะไม่มองสิ่งที่เป็นสิ่งต้องห้าม ปากของเขาจะไม่ดุด่าว่าใคร จะไม่กล่าวให้ร้ายใคร จะไม่นินทาผู้ใด หูของเขาจะไม่ฟังสิ่งที่เป็นสิ่งต้องห้าม ฯลฯ

สรุปแล้ว ผู้ที่ถือศีลอดแบบเฉพาะ หมายถึงเป็นการถือศีลอดของบุคคลที่นอกจากการอดน้ำ อดอาหาร แล้วอวัยวะทุกส่วนในร่างกายของเขาก็ถือศีลอดอีกด้วย ต่างจากผู้ถือศีลอดประเภทแรกโดยสิ้นเชิง บุคคลที่ถือศีลอดในประเภทนี้ ในเวลาที่เขาตื่นขึ้นมาช่วงรับประทานอาหารก่อนการถือศีลอด เขาจะให้สัญญากับพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) ว่า "โอ้พระองค์ บ่าวของสัญญากับพระองค์ว่า บ่าวผู้นี้จะถือศีลอดอวัยวะทุกส่วนในร่างกายเพื่อความพึงพอพระทัยของพระองค์"

การถือศีลอดประเภทที่สาม คือการถือศีลอดแบบเฉพาะพิเศษ หมายถึงเป็นการถือศีลอดของบุคคลซึ่งการถือศีลอดของพวกเขาเพื่อพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) แด่เพียงพระองค์เดียว เป็นการถือศีลอดเพื่อความพึงพอพระทัยของพระองค์เท่านั้น

การถือศีลอดประเภทที่สาม เป็นการถือศีลอดเฉพาะพิเศษ ของบุคคลเฉพาะพิเศษเท่านั้น ผู้ที่ถือศีลอดประเภทนี้ เป็นการถือศีลอดที่ไม่ได้หวังในสิ่งตอบแทนใดๆ จากพระผู้เป็นเจ้า และไม่ได้เป็นการถือศีลอดที่กลัวการลงโทษของพระองค์ เป็นการถือศีลอดที่เฉพาะพิเศษ ของบุคคลเฉพาะพิเศษเท่านั้น ซึ่งมนุษย์ธรรมดาก็สามารถพัฒนาไปสู่จุดนั้นได้ทุกคน

ดังนั้นในรอมฎอนปีนี้ การถือศีลอดของท่าน อยู่ในประเภทใดจากสามประเภทข้างต้นที่กล่าวมา หากเป็นการถือศีลอดประเภทแรก รับรองได้เลยว่าผู้ถือศีลอดจะไม่ได้อะไรเลยนอกจากความหิวและกระหาย และหากเป็นการถือศีลอดประเภทที่สอง นั่นหมายความว่าท่านกำลังเข้าสู่การพัฒนาตัวเองไปสู่การเป็นผู้ถือศีลอดประเภทที่สามแล้ว... จงวิงวอนให้มากในเดือนนี้ว่า

اَللّـهُمَّ اجْعَلْ صِيَامِى فِيهِ صِيَامَ الصّآئِمِينَ

โอ้ อัลลอฮฺ โปรดทำให้การถือศีลอดของข้า ฯ ในวันนี้ เป็นศีลอดของผู้ที่ถือศีลอดอย่างแท้จริง

 การที่ได้มาลงเรื่องศีลอดนี้มิได้มีเจตนาใดๆ นอกจากให้พื่อนๆเข้าใจในการถือที่แท้จริงว่าเป็นอย่างไรชาวมุลสลิมเขาถือเพื่ออะไรมีประโยชน์ต่อต้วเองอย่างไรบ้าง? หวังว่าคงเป็นประโยชน์บ้างนะค่ะ

 ****

ขออนุโมทนาบุญกับคุณโซบิเดย์สาธุ สาธุ สาธุ

 ***

 *

 ขอขอบคุณในธรรมทานอันแสนซาบซึ้ง ได้เเข้าใจเพื่อนชาวมุสลิมมากมากขึ้นเลยค่ะ ไป็นทั้งความรู้ใหม่ที่สอนใจได้ดีทีเดียวค่ะคุณ โซบิเดย์ จริงค่ะ เราแตกต่าง แต่ไม่แตกแยก และล้วนมุ่งสู่จุดหมายสูงสุดเดียวกัน คือนิพพาน

ขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ

 ขอแบ่งปั่นเรื่องราวดีๆเป็นศาสนาเชิงเปีรยบเทียบนะคะ

ฮัจญ์ที่ไม่ถูกตอบรับ

หญิงคนหนึ่งเป็นคนอวดตัวและชอบนินทาคนอื่น เธอได้เก็บเงินเพื่อเดินทางไปทำฮัจญ์ยังนครเมกกะฮ์ เมื่อวันนั้นมาถึงเธอร้องไห้ด้วยความดีใจ หลังจากไปทำฮัจญ์กลับมา นิสัยของเธอก็ยังไม่เปลี่ยน สองปีหลังจากนั้นเธอก็ได้ไปทำฮัจญ์อีก หลังจากกลับมา นิสัยของเธฮก็ยังไม่เปลี่ยน

ฉนั้น ฮัจญ์ของเธอจึงไม่ถูกยอมรับเพราะท่านศาสดาได้กล่าว่า ฮัจญ์ที่ถูกตอบรับคือการที่คนนั้นได้ละทิ้งบาปต่างๆที่เคยกระทำมาในอดีต แต่หากเขากลับมาแล้ว เขายังจะทำความบาปอีก ฮัจญ์ของเขาก็ถือว่าไม่ถูกยอมรับ

ฮัจญ์คือ การอิบาดะฮ์อย่างหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอิสลามที่มนุษย์หลายคนต้องยอมห่างไกลจากบ้านและเดินทางด้วยความอดทน เพื่อปฏิบัติอิบาดะฮ์นี้ เพื่อความเป็นบ่าวที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรัก แม้ว่าการประกอบพิธีฮัจญ์จะต้องทำด้วยความอดทนและใช้เวลานาน แต่สิ่งที่ผู้ไปประกอบพิธีฮัจญ์หวังเป็นอย่างยิ่งคือ การถูกยอมรับจากพระผู้เป็นเจ้า และไม่มีอะไรที่จะยิ่งใหญ่เท่ากับการทรงพอพระทัยจากพระเจ้าในภาระกิจนั้น

ฮัจญ์คือการขัดเกลาจิตวิญญาณไปสู่ความบริสุทธ์ และละทิ้งบาปทั้งปวง การทำฮัจญ์ไม่ใช่ทำเฉพาะเวลาที่ไปเมกกะฮ์เท่านั้น แต่ฮัจญ์ที่ถูกยอมรับคือฮัจญ์ที่เกิดจากการขัดเกลาภายในของบุคคลคนนั้น เพราะการมีชีวิตที่บริสุทธ์ ปราศจากบาป อยู่ตลอดเวลา

ฉนั้น การเดินทางไปปฏิบัติฮัจญ์ ไม่ใช่เป็นการเดินทางไปพักผ่อนหย่อนใจ การเดินทางไปปฏิบัติฮัจญ์เป็นการเดินทางไป เพื่อสร้างจิตวิญญาณ เป็นการเดินทาง เพื่อมุ่งสู่พระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ.) ทั้งเรือนร่าง และจิตวิญญาณ ซึ่งทั้งสองจะต้องเดินทางพร้อมเพียงกันยังพระผู้อภิบาล สำหรับการสร้าง และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเสียใหม่ มิใช่แคร่เพียงเปลี่ยนแปลงในส่วนของร่างกายแต่เพียงอย่างเดียว จะต้องเดินทางไปพร้อมด้วยจิตใจ และวิญญาณอันบริสุทธิ์

โดย มัรยัมกุบรอ

วิถีชีวิตมุสลิม ตอนที่ 1

การอิบาดะฮ์โดยการละทิ้งความชั่ว

การอิบาดะฮ์ (การเคารพภักดีพระผู้เป็นเจ้า) ในรูปแบบต่างๆถือเป็นส่วนที่มีความสำคัญยิ่ง จากภาระกิจงานประจำวันของมุสลิมแต่ละคน ในการเคารพภักดีของอิสลามนั้นมีมากกว่าเรื่องของการนมาซและการถือศีลอด

การอิบาดะฮ์คือการดำเนินชีวิตไม่ใช่เรื่องที่เสริมเข้ามาประกอบ หากการอิบาดะฮ์นั้นเป็นการกระทำเพื่อความใกล้ชิดกับอัลลอฮ์ ก็ถือว่าเป็นการเคารพภักดีต่ออัลลอฮ์ด้วยเช่นกัน การละทิ้งความชั่วหลายคนมักจะไม่ค่อยให้ความสำคัญมากเท่ากับการนมาซหรือการถือศีลอด และมองข้ามโดยไม่ใส่ใจต่อการละทิ้งความชั่ว

บางครั้งก็ถือว่ามันไม่ใช่เรื่องหนักหนาสาหัสอะไร โดยเฉพาะการละทิ้งความชั่วที่ถือว่าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยที่อาจจะลุกขึ้นมาละทิ้งนานๆครั้ง บางครั้งก็อาจจะไม่ใส่ใจเอาทีเดียวแต่การละทิ้งความชั่วไม่ใช่เป็นเพียงการเคารพภักดีธรรมดาเท่านั้น แต่ถือได้ว่ามันเป็นการเคารพภักดีที่สำคัญมากที่สุดก็ว่าได้

ท่านอิมามบากิร(อ) ได้กล่าวไว้ว่า “แท้จริง อิบาดะฮ์ที่ยากลำบากที่สุด คือ การมีความเคร่งครัดและการละทิ้งความชั่ว” การละทิ้งความชั่วเป็นการเคารพภักดีที่ทำยากมาก เพราะการที่คนใดคนหนึ่งจะบังคับตัวเองให้ไม่ทำชั่วนั้นเป็นสิ่งที่ต้องมีความหนักแน่นจริงๆ เพราะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่รางวัลของมันนั้นยิ่งใหญ่มากนัก

โดย มัรยัมกุบรอ

วิถีชีวิตมุสลิม ตอนที่ 2

การไม่หลงลืมจากการรำลึกถึงอัลลอฮ์

ในสมัยปัจจุบันนี้โลกได้เปลี่ยนแปลงไปมาก เทคโนโลยีต่างๆเข้ามามากมาย เวลาก็ดูเหมือนจะสั้นลง ทำให้มนุษย์หลายๆคนยุ่งอยู่กับการดำเนินชีวิต และใช้ชีวิตในสังคม ไม่ว่าจะเป็นการทำมาหากินเลี้ยงชีพ หรือ การศึกษาหาความรู้ และสิ่งอื่นๆมากมายที่เข้ามามีส่วนในการใช้ชีวิตในแต่ละวัน

สิ่งเหล่านี้เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้มุสลิมหลายคนหลงลืมจากการรำลึกถึงพระเจ้า แต่มุสลิมที่แท้จริงเขาจะต้องไม่หลงลืมจากการรำลึกถึงอัลลอฮ์อันเนื่องมาจากอาชีพการงาน หรือ เนื่องจากการหมกมุ่นกับการทำงานหรือสิ่งอื่นๆ สิ่งเหล่านั้นจะต้องไม่เป็นสาเหตุทำให้เขาลืมเข้าเฝ้าพระเจ้า ดังเช่น

ท่านอิมามซอดิก(อ) ได้อรรถาธิบายโองการที่ 37 ที่อัลลอฮ์ได้ทรงตรัสว่า “เหล่าบุรุษ ซึ่งการค้าขายไม่อาจทำให้พวกเขาลืม จากการรำลึกถึงอัลลอฮ์ได้”

ท่านได้กล่าวว่า “พวกเขาคือ บรรดาพ่อค้าผู้ซึ่งการค้าและการขายของเขาไม่อาจทำให้พวกเขาหลงลืมจากการรำลึกถึงอัลลอฮ์ ผู้ทรงเกริกเกียรติ ผู้ทรงเกรียงไกร เมื่อเวลาของการนมาซต่างๆได้มาถึง พวกเขาจะปฏิบัติตามสิทธิของอัลลอฮ์ ทันที คือ ทำการนมาซในเวลาของมัน”

ดังนั้น เป็นสิ่งที่สมควรอย่างยิ่งสำหรับมุสลิมทุกคนที่จะหยุดพักจากการงาน หรือสิ่งอื่นๆ และดำรงนมาซในช่วงเริ่มแรกที่เข้าเวลานมาซ จงให้การเข้าเฝ้าพระเจ้า และการรำลึกถึงพระองค์มาเป็นอันดับแรกในชีวิตท่าน

โดย มัรยัมกุบรอ

วิถีชีวิตมุสลิม ตอนที่ 3

การเคารพภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้าด้วยความรักและความผูกพัน

มุสลิมทุกคนใช้ชีวิตอยู่บนครรลองของอิสลามตั้งแต่เกิด ยึดถือทั้งบทบัญญัติและการปฏิบัติ และเกิดมาพร้อมกับการศรัทธาในพระเจ้า แต่มีเหตุผลและที่มาที่ต่างๆกันที่มุสลิมทำการเคารพภักดี (อิบาดะฮ์) ต่อพระองค์อัลลอฮ์ บ้างก็ทำตามบรรพบุรุษ บ้างก็ทำเพราะอยากได้บุญหรือสรวงสวรรค์ บ้างก็ทำเพราะกลัวการลงโทษจากพระองค์ บ้างก็ทำเพราะกลัวสิ่งเลวร้ายจะเกิดในชีวิต บ้างก็ทำเพราะกลัวไฟนรก มีน้อยคนมากที่จะทำการเคารพภักดีต่อพระองค์เนื่องจากความรักความผูกพันที่อยากจะใกล้ชิดกับพระองค์

แต่ท่ามกลางบรรดาการเคารพภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้าทั้งหมด สิ่งที่มีความสมบูรณ์และงดงามที่สุดก็คือ การเคารพภักดีที่กระทำโดยเกิดจากความรัก ความผูกพันที่มีต่อพระองค์ และด้วยใจที่สรรเสริญและขอบคุณต่อความโปรดปรานต่างๆของพระองค์ ไม่ใช่การเคารพภักดีที่ทำด้วยความกระหายอยากได้ในสรวงสวรรค์ หรือเกิดจากความหวาดกลัวไฟนรก หรือ ทำตามบรรพบุรุษ หรือเนื่องจากเหตุผลอื่นๆ สามารถกล่าวได้ว่าการเคารพภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้าที่มีความสมบูรณ์มากกว่า คือ การเคารพภักดีที่เกิดจากความรักและความผูกพัน มิใช่เกิดขึ้นเพราะหน้าที่ที่กำหนดให้ทำอย่างเดียว

การทำหน้าที่นั้นสำคัญอยู่แล้ว แต่การด้วยความรักความผูกพันนั้นสำคัญยิ่งกว่า เพราะเป็นการกระทำของผู้ที่มีชีวิตไม่ใช่เป็นการกระทำของหุ่นยนต์ เพราะหุ่นยนต์จะทำตามหน้าที่ที่มันถูกกำหนดให้มาเท่านั้น ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ ความรักและผูกพันต่อผู้ที่สร้างมันมา เพราะฉนั้นจงอย่าทำการเคารพภักดีต่อพระองค์อย่างหุ่นยนต์ แต่จงทำการเคารพภักดีอย่างผู้ที่มีจิตวิญญาณแห่งความรักความผูกพันต่อพระองค์

ท่านอิมามอะลี(อ) ได้กล่าวไว้ในเรื่องนี้ว่า “ชนกลุ่มหนึ่งทำการเคารพภักดีต่ออัลลอฮ์ อันเกิดจากความมุ่งหวัง (ในสรวงสวรรค์) นั่นคือการเคารพภักดีของพวกพ่อค้า และชนกลุ่มหนึ่งทำการเคารพภักดีต่ออัลลอฮ์ อันเกิดจากความหวาดกลัว(ต่อนรก) นั่นคือ การเคารพภักดีของพวกข้าทาส และชนอีกกลุ่มหนึ่งทำการเคารพภักดีต่ออัลลอฮ์ เพื่อการขอบคุณ (ในความโปรดปรานต่างๆของพระองค์) นั่นคือการเคารพภักดีของอสรชน”

โดย มัรยัมกุบรอ

หว่านสิ่งใดก็จะได้สิ่งนั้น

ถ้าท่านหว่านความสัตย์ซื่อ ท่านก็จะได้รับความไว้วางใจ

ถ้าท่านหว่านความดีงาม ท่านก็จะมีเพื่อนมากมาย

ถ้าท่านหว่านความถ่อมใจ ท่านก็จะได้รับความยิ่งใหญ่

ถ้าท่านหว่านความขยันขันแข็ง ท่านก็จะได้รับชัยชนะ

ถ้าท่านหว่านด้วยการทำงานหนัก ท่านก็จะประสบความสำเร็จ

ถ้าท่านหว่านการให้อภัย ท่านก็จะได้รับการคืนดี

ถ้าท่านหว่านความอดทน ท่านก็จะได้รับการพัฒนา

แต่...............

ถ้าท่านหว่านความไม่สัตย์ซื่อ ท่านก็จะไม่ได้รับความไว้วางใจ

ถ้าท่านหว่านความเห็นแก่ตัว ท่านก็จะได้รับความเหงา โดดเดี่ยว

ถ้าท่านหว่านความหยิ่งยโส ท่านก็จะได้รับความหายนะ

ถ้าท่านหว่านความอิจฉาริษยา ท่านก็จะได้เจอกับปัญหา

ถ้าท่านหว่านความเกียจคร้าน ท่านก็จะได้รับความยากจน

ถ้าท่านหว่านความขมขื่น ท่านก็จะได้รับความเครียด

ถ้าท่านหว่านความตะกละ ท่านก็จะได้รับการสูญเสีย

ถ้าท่านหว่านการนินทา ท่านก็จะได้ศัตรูเป็นการตอบแทน

ถ้าท่านหว่านความกังวล ท่านก็จะได้รับรอยย่นบนใบหน้า

ถ้าท่านหว่านความบาป ท่านก็จะได้รับความรู้สึกผิด

ถ้าท่านหว่านความเกลียดชัง   ท่าจก็จะไม่ได้รับความสุข

ถ้าท่านหว่านความโกรธ   ท่านก็จะได้รับความขมขื่น

ดังนั้น จงหว่านอย่างระมัดระวัง เพราะมันจะกลับมาหาท่าน ชีวิตจะแย่ลงหรือดีขึ้น ขึ้นอยู่กับการหว่านของท่านเอง

โดย ซะฮ์รอ นูรอัยนี

ผมไม่เหลืออะไรแล้ว....

มีชายคนหนึ่งโทรหาผู้อวุโสที่ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับปัญหาชีวิต ชายคนนั้นได้บอกผู้ให้คำปรึกษาด้วยความสิ้นหวังว่า ผมไม่มีอะไรเหลือแล้วในชีวิตนี้ ผู้ให้คำปรึกษาจึงเชิญชายคนนั้นไปที่ออฟฟิศ ชายคนนั้นจึงบอกกับผู้ให้คำปรึกษาด้วยความสิ้นหวังว่า

ชายคนนั้น : ทุกสิ่งทุกอย่างพังหมด ผมไม่เหลืออะไรแล้ว แม้แต่ความหวังเล็กๆน้อยๆ

ผู้ให้คำปรึกษายิ้มด้วยความเห็นใจ และกล่าวว่า “งั้นเรามาดูสถานการณ์ของคุณซิว่ามันเลวร้ายยังไง

ผู้ให้คำปรึกษาหยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่งแล้วลากเส้นแบ่งตามแนวตั้งเป็นสองคอลัม และบอกกับชายคนนั้นว่า ช่องด้านซ้ายเป็นรายการสิ่งที่คุณได้สูญเสียไป และช่องด้านขวาคือรายการที่คุณยังมีเหลืออยู่ตอนนี้ “

ชายคนนั้นจึงกล่าวด้วยความเสียใจว่า ช่องด้านขวานั้นไม่ต้องมีหรอกเพราะผมไม่มีอะไรเหลือเลยแม้แต่นิดเดียว หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่มีอะไรให้เขียนแนนอน

ผู้ให้คำปรึกษาจึงถามว่า “เอาละตอบคำถามผมนะ ภรรยาของคุณหนีไปจากคุณตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว?”

ชายคนนั้นจึงกล่าวว่า คุณหมายความว่าอย่างไร ภรรยาผมยังไม่ไปไหน เขารักผม เขายังอยู่กับผม

ผู้ให้คำปรึกษาจึงกล่าวว่า “ดีมาก ถ้างั้นเราจะต้องใส่ในช่องรายการด้านขวาว่า “ภรรยายังอยู่ไม่ได้ไปไหน”แล้วลูกของคุณติดคุกตั้งแต่เมื่อไหร่

ชายคนนั้นจึงตอบว่า คุณจะบ้าหรอ ลูกผมไม่ได้ติดคุกซะหน่อย

ผู้ให้คำปรึกษาจึงกล่าวว่า ดีมาก ถ้างั้นเราจะใส่ในรายการช่องขวาว่า “ลูกไม่ได้ติดคุก”

หลังจากที่ได้ตอบต่อไปอีกหลายคำถามในรูปแบบเดียวกัน ชายคนนั้นถึงกับยิ้มแบบอายๆและกล่าวว่า “ตลกดีนะครับ เราคิดอย่างไร มันก็จะเป็นไปอย่างนั้นทั้งๆที่มันไม่ใช่เป็นเช่นนั้น เราคิดในทางลบมันก็จะออกมาเป็นลบ แต่ถ้าเราคิดบวกมันก็จะเป็นบวก และเมื่อไหร่ที่เราคิดทางลบมันก็จะออกมาเป็นความเท็จเสมอ แต่ถ้าเราคิดบวกมันก็จะออกมาเป็นความจริงเสมอ ”

ฉนั้น จงชื่นชมในทุกสิ่งที่คุณมี แม้มันจะเป็นสิ่งเล็กน้อย แต่มันมีค่ามหาศาล สิ่งที่มีผลต่อชีวิตคุณ ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณมีหรือไม่มี แต่อยู่ที่ว่าคุณคิดกับมันอย่างไรต่างหาก

จงขอบคุณพระองค์ทั้งในสิ่งที่คุณมีและไม่มีตลอดเวลา เพราะนั่นคือสิ่งที่พระองค์ให้มาเพื่อเป็นผลดีกับคุณไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง