ขออนุญาตเอาใจท่านส.ว. ทั้งหลาย ด้วยการขยายตัวอักษรก่อนนะคะ เพราะชนิดาก็อ่านไมุ่ถนัดเหมือนกัน ...

อย่ากินผมเลย ! กลอนสะกิดใจ

สัพเพ สัตตา เสียงร้องขอ ชีวิตจิตหวั่นไหว

เสียงห่ำหั่น เข่นฆ่า น่าสยอง

เสียงซวบซาบ ดาบคมเชือด เลือดไหลนอง

เสียงกรีดร้อง สะท้านจิต สะกิดใจ

เสียงสัพเพ สัตตา พาให้คิดว่าชีวิตนี้ มีค่า กว่าสิ่งไหน

อเวรา อย่ามีเวร อย่ามีภัย
ชีวิตใคร ใครก็หวง อย่าล่วงเกิน

ท่องสัพเพ สัตตา มาแต่ไหน ยังเข้าใจ ในเนื้อแท้ ้แค่ผิวเผิน

ยังฆ่าบ้าง กินบ้าง อย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงิน ซื้อชีวิต อนิจจา

สัตว์เกิดกาย มาใช้กรรม ที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่ กุ้งปลา ูและหมูหมา

ตามเหตุต้น ผลกรรม ที่ทำมา มิใช่ฟ้า ประทานมา ให้คนกิน

มีปัญญา แต่ไฉน จึงไม่คิด
มองชีวิต กลับเห็น เป็นทรัพย์สิน

เสียงกรีดร้อง ก่อนตาย ใครได้ยิน น้ำตาริน เมื่อถูกเฉือด เลือดกระเซ็น

พูดว่าเขา เกิดมา เป็นอาหาร เขาลนลาน หนีตาย ใครมองเห็น

เขาจนใจ พูดไม่ได ้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็น เข่นฆ่า ไม่ปราณี

มีพืชผัก มากมาย นับไม่ถ้วน ทุกกลิ่นรส สดใส หลายหลากสี

ธรรมชาติ วางไว้ อย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนี พืชเต็มใจ ให้กินมัน

เพราะเรากิน เขาจึงฆ่า เอามาขาย เราสบาย แต่สัตว์โลก ต้องโศกศัลย์

ท่องสัพเพ สัตตา มาทุกวัน
เมตตากัน โปรดอย่าฆ่า และอย่ากิน

ประพันธ์โดย
คุณประวิทย์ ชัยศิริสัมพันธ์

อนุโมทนาค่ะคุณสันติ ชนิดาก็พยายามไม่ฆ่า และไม่กินมานานแล้ว

แต่ก็มีแอบชิม..บ้าง เวลานึกอยาก และเวลาไปปาร์ตี้บ้านคนอื่น

สงสารเจ้าบ้านที่ต้องคอยเตรียมอาหารสำหรับเราเป็นพิเศษ หลังๆก็เลยต้องหยวนๆ เพราะเกรงใจ....

 ประมาณว่า ชีวิตนี้ทำอะไรไม่เคยได้ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ซักที...

แต่...ก็แปลกเนอะ เวลาเราไปไหนแล้วเราบอกว่าเราไม่กินเนื้อสัตว์นะ

ทุกคนมักจะมองเราด้วยสายตาแปลกๆ ประมาณว่า  "โอ๊ย..ชนิดาน่าสงสารจัง"

เราก็เลยงงๆ เพราะ ที่ไม่กินน่ะ เพราะเราไม่อยากกินเอง ไม่ใช่ว่า "เรากินไม่ได้" ซักกะหน่อย...หึ หึ

เอวัง..ก็เป็นด้วยประการฉะนี้...  

ขออนุโมทนากับคุณสันติและคุณชนิดาด้วยคะ เป็นความจริงของโลกนี้คะ

    นั่นนะสิ...พวกเราจะแผ่เมตตากันทำไม...ในเมื่อพวกเรายังเบียดเบียนสัตว์เหล่านั้นอยู่

                 ขอขอบคุณข้อความของคุณสันตินะครับ...สาธุๆๆ

อ.อุบล ก็เคยคิดอย่างคุณชนิดานะ

ถึงกับถาม ดร.อาจอง เลยแหละ ว่าเรามีสังคม

จะทำไง ท่านตอบมาโดนใจ เพราะ เวลาใครเชิญท่าน

ก็จะเป็นที่รู้กันว่าท่านไม่ทานเนื้อสัตว์ แต่คนเชิญก็เต็มใจเตรียม

มาถึง อ.อุบล เอง ตอนนี้ไม่มีปัญหาเลยเรื่อง สังคม

อย่างตอนไปงานแต่งลูกพี่สาว อ.มงคล พี่เค้าบอกเลยว่า

จะเตรียมอาหารเจไว้ให้ เราบอกไม่ต้องเลย

เรามีวิธีบริหารของเราเอง

คือ ทานผัดผัก ผลไม้ ขนม ก็อิ่มแล้ว

และ สดๆ วันนี้เลย

ไปท่านข้าวกับ ท่านเลขาธิการพระราชวัง ท่านผู้หญิงเพ็ญศรี

คุณวิชัย วงษ์วาณิช คุณอรุณี ฯลฯ มา

สมัยก่อนเรายังทานเนื้อสัตว์  ท่านก็เลี้ยงอาหารร้านนี้

วันนี้เราไม่ทานเนื้อสัตว์ ท่านก็เลี้ยงอาหารร้านเดิม

แล้วเราก็ไม่ได้บอกท่านเลยว่า

เราไม่ทานเนื้อสัตว์

เพราะเราเป็นเด็ก เป็นผู้น้อย

และ ที่สำคัญ การเลี้ยงรับรองแขกท่านทุกครั้ง

คุณวิชัย จะโทร.สั่งอาหาร

ล่วงหน้าแล้ว แต่ท่านผู้หญิง ท่านก็สั่งเพิ่ม

พอนั่งทาน

เราก็เห็นเลยว่าเราจะทานอะไร

แล้วก็มีให้ทาน อร่อยม๊ากๆ ด้วย

คือ ข้าวเหนียว ไข่เจียว ผัดผัก ส้มตำ ไอสครีม

บังเอิญว่า น้องเอิร์น ลูกสาวคุณอรุณี ไม่ทานเนื้อสัตว์

คุณอรุณีเลยบอก ยกให้เป็นลูก อ.อุบล

น้องเอิร์นก็ตกลง มานั่งใกล้ อ.อุบล อ.มงคล 3 คน

เราก็ทานของเราได้ ท่านที่ทานเนื้อสัตว์ท่านก็ทานไป เพราะ

พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ห้าม

เพียงแต่อย่าฆ่า อย่าสั่งฆ่า ไม่เห็น ไม่ได้ยิน เขาฆ่า

และ ที่สำคัญอย่าทำเพื่ออวดเขา

ทำด้วยเหตุผลส่วนตัว แล้วต้องไม่ว่าใคร

ไม่เห็นว่าคนที่เขาทานนั้นเป็นคนไม่ดีเท่าเรา อันนี้นรกนะจ๊ะ

แล้วทำไม อ.อุบล ไม่ทานเนื้อสัตว์

คำตอบอยู่ในคำบรรยาย

ของ

 ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

ไปดูได้นะจ๊ะ

ขอบคุณค่ะอาจารย์ ได้มุมมองเพิ่มขึ้นอีก แต่จริงๆคนส่วนใหญ่เค้าก็น่าจะเริ่มชิน

กับการไม่ทานเนื้อสัตว์ของชนิดาแล้วนะ แต่...ชนิดาเนี่ยแหล่ะ ช่วงหลังๆนี้ไม่รู้เป็นไงรู้สึกเกรงใจ

ขึ้นมาซะงั้น... อย่างคุณแม่แฟนท่านดีมาก จะเตรียมอาหารให้ชนิดาเป็นพิเศษทุกครั้ง

แต่ขอบอกก่อนว่า ประเทศนี้ปาร์ตี้บ่อยมั่กๆ นอกจากวันเกิดแล้ว ยังมีฉลองวันชื่อ วันพ่อ วันแม่

วันปู่..ตา และ วัยย่า..ยาย และ ฯลฯ อีกมากมาย 

อย่างที่บอกชนิดาสงสารก็เลยบอก คุณแม่ก็เตรียมเฉพาะอาหารสำหรับคนส่วนใหญ่เถอะ

ชนิดากินอะไรก็ได้ แต่ก็จริงนะ ขอให้มีผักซักหน่อยเถอะ เราอยู่ได้ แต่เจ้าของบ้านเค้าจะรู้สึกผิด

(คิดเยอะไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้นะคะ จริงๆแล้วหาข้ออ้าง อยากชิม..มากกว่ามั้ง..ฮิฮิ) 

จริงๆถ้าเรายืนหยัดตามเจตนารมณ์ของเรา คนรอบข้างก็จะเริ่มชิน และเห็นเป็นเรื่องธรรมดาไปเอง....

แต่คงเป็นเพราะเราเนี่ยแหล่ะ แกว่งเอง....

อนุโมทนาค่ะอาจารย์ แวะมาตอนดึกมากๆเลยนะค๊า...

ขออนุโมทนา กับท่านอาจารย์แม่ อุบล ครอบครัว ท่านอาจารย์ ดร. อาจอง ชุมสาย คุณชนิดา และทุกๆท่านด้วยค่ะ

หนูก็สูสีกับทุกท่านคะ

ไปกินที่ไหน เขาสั่งผัดผักให้ตลอด

ก็คิดแค่ว่า กินเพื่อให้มีชีวิตอยู่ ให้อิ่ม ๆ ไว้คะ

เริ่มแบบจริงจัง(ตั้งใจ) ก็ตอนที่ดูคลิปท่านอาจารย์ อาจอง นี่แหละคะ

ทุกเหตุผลที่ท่านบรรยายไว้ มันตอบตัวเองได้ว่าควรเลิกทานเนื้อจริง ๆ

แล้วตอนไหนที่เผลอทานอีก ก็จะมีอาการปวดท้อง ท้องเสียมั่ง

เหมือนเป็นสัญญาณเตือน ต้องขอบคุณ

อ.อุบล รายการคุยไปแจกไป และท่านอ.อาจองมากคะ

ที่มอบปัญญาอันประเสริฐให้

ขอบคุณ เจ้าของกระทู้น่ะค่ะ

ได้อ่านแล้วสงสาร สัตว์เหล่านั้น ขึ้นมาจับใจ

การที่เราไม่เบียดเบียน เป็นหนทางที่ดีที่สุดแล้วค่ะ

เพราะ มาก ครับ กลอน สะกิด ใจ

และก็ เรื่อง สัพเพ นี่ โดนใจมากครับ จะแผ่ ทำไม ในเมื่อ เบียดเบียน?

ก็มันมีสังคมนี่เนอะ ทำไงได้

แต่ ในชีวิผม ผมก็โชคดีเหลือเกินได้กินมัง... ทุกวัน มา จะสองปีแล้ว

ไปโรงเรียน ???~ ทำไง... ก็กินมังอะ!? ใช่ไหม?

ก็เลย กิน เท่าที่กินได้...

แล้ว สังคม โรงเรียน อาหารก็มีแต่ใส่เนื้อ หมู ไก่...

แล้วเราจะกินอะไรล่ะ?

ตอนนี้ ผมกินข้าวไข่เจียว ข้าวไข่ดาว ข้าวไข่ตุ๋น ข้าวและผัดวุ้นเส้น ก๋วยเตี๋ยวไม่เอาหมู โจ๊กไม่ใส่หมู มาม่าไม่ใส่กุ้ง,หมู

ขนมเยอะแยะ ไอติมเยอะแยะ นมเยอะแยะ โยเกิร์ต เยอะแยะ ของหวานเยอะแยะ ชอกโกแลต เยอะแยะ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย

ผัก ก็มีเยอะแยะ ผมก็กินมาได้ จนถึง ปัจจุบัน ไม่รู้ว่าทนมาได้ยังไง และ ถ้าจะถามว่า มันอยากไหม..

ผมก็จะขอ บอกตรงนี้เลยว่า ผมไม่รู้สึกอยากกิน สัตว์เลยไม่แต่นิสสสสสสส...

เพราะ ผมอดทนความรู้สึกนั้น มาได้แล้ว

แต่มันก็ไม่ใช่ง่ายๆ มันยากมาก เพราะเรากิน!!!

มาตั้งแต่เกิด ใช่ไหมล่ะ???

พอ เพื่อน ถามว่า กินมังหรอ เราก็บอกไปตรงๆว่ากินมัง จบ...

เขาก็รู้กัน ไม่มีใครชวนกินเนื้อ ไม่มีคนเอาเนื้อมาให้กิน ไม่มีใครว่า หรือด่าเลย

มีแต่คนงง และสงสัยว่า กินทุกวัน ทำได้ไง

ณ โรงเรียน.....

<ผมไม่เคยว่าหรืออิจฉาคนที่กินเนื้อเลย เพราะเราก็เคยกิน 555>

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

น้องธต

สาธุ กับคุณ แหวน และ คุณ ชนิดา ด้วยนะครับ ที่

กินมังและ ทุกๆคนที่กินมัง&เจ สาธุๆๆๆ

ดีจัง ที่โลกนี้ยีงมีคนคิดเหมือนกับเราอีก รักทุกๆคนนะคับ

ขอเล่าเรื่อง

เด็กกินมัง

อัจฉริยะหน่อยนะ

เด็กคนนี้เขามี

แม่ดี

สอนให้ลูกมีเมตตา ละเว้นการส่งเสริม

การฆ่า การตัดชีวิต

แล้วลูกเขา 2 คน ก็เป็นเด็กดี

กินมังทั้งคู่ เอาใส่ปิ่นโตไปโรงเรียนด้วย

แต่ผู้คนรอบข้าง

ชอบพูดจากถากถาง เหน็บแนม

ว่ากินมังแล้วจะ

โง่

จะขาดสารอาหาร (สารพัดอ้าง)

แต่เด็ก 2 คนนี้เขาเชื่อว่า

แม่เขาต้องหวังดี

ที่สุดแล้ว

และ

เขาก็เคยเห็น

นักเรียนโรงเรียนสัตยาไส ลพบุรี

ที่ ดร.อาจอง เป็นผู้บริหารสูงสุดมาแล้ว

ว่ากินมังทั้งโรงเรียน แต่แข็งแรง

สูงใหญ่ ไม่มีโรค ฉลาด

สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ทุกคน ทุกรุ่น 100 %

เป็นนักกีฬาจังหวัดด้วย เขาเลยมั่นคง

วันหนึ่งเขาก็ถูกว่าอีก

เรื่องกินมัง กินเนื้อสัตว์ มีการถกเถียงกัน

ฝ่ายกินเนื้อสัตว์บอกว่า

ที่คนต้องกินเนื้อสัตว์ ก็เพราะว่า

ถ้าไม่กิน

สัตว์พวกนี้ก็จะล้นโลก

จึงต้องกิน

เด็กมัง

เขาก็เลยตอบว่า

ไม่จริงหรอก

คนไม่ได้กินแมว  ทำไมแมว

มันยังไม่เห็นล้นโลกเลย

แป่วววว

เป็นไงล่ะ เจอมุกเด็กมัง

เด็กเนื้อ เว๋อเลย

 แวะมาขำตอนดึกๆ...กำลังอ่านกระทู้อื่นเพลินๆ เจอมุข อ.อุบล เข้าไป ไงล่ะ...

แต่ อาจารย์ครับ...แมวไม่ล้นโลก แถมยังอ้วนเอ๊า อ้วนเอา...ฮิฮิ 

ว้าย....

ถึงแมวจะอ้วนเอ๊า อ้วนเอาเนี้ย

ก็ ว่อง + ไว นะแบบ พริ้ว ๆ น่ะ เคยเห็นมั้ย

เดี๋ยวเถอะ...แมวจะกินคน ให้ดู

    คุณแมวขา  ยังไม่วิกฤตเลยนะคะ

ยังมีอาหารกินอยู่  อย่าพึ่งให้คนอื่นรู้ซิคะ

ว่าคุณแมวสามารถกินคนได้

เดี๋ยวคนอื่นเขากลัว  ถึงเวลาจะกินจริง ๆ เลยอดเลย

ขอร่วมอนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ กับท่านอ.อุบล

และ น้องธต สำหรับธรรมทาน

ทานมังสวิรัตินี้ด้วยน่ะคะ

สาธุ สาธุ สาธุ

แว๊กส์ๆ  พี่แมวจะม่ำคนสะแว้ว

ฮ่า..ฮ่า ขอยกนิ้วให้ทั้งคนเปิดประเด็นว่า สัตว์จะล้นโลกถ้าคนไม่กินเนื้อ

ส่วนเด็กมังฯก็ตอบได้โดนใจจริงๆเล๊ย... ฟังแล้วยังอึ้งเลย..คิดได้ไงเนี่ย..

แล้วอาจารย์ก็ขยันเก็บประเด็นมันส์ๆ มาเล่าให้พวกเราได้ฮากันบ่อยๆเลยนะคะ

ขอบคุณนะคะ

ส่วนคุณแมวเหมียวขี้อ้อนกินมังฯอยู่ดีๆ จะแปลงร่างไปเป็นแมวยักษ์กินคนซะงั้น

แหม...รูปร่างพี่มหาก็ไม่ได้คล้าย"ข้าวโพด"ซักกะหน่อย แค่สัดส่วน 45-45-45 เท่านั้นเอง...ฮิฮิ

ปล่อยพี่แกไว้ ให้มีชีวิตพริ้วๆแบบโสดๆ..ต่อไปเถ๊อะ...

อ่านแล้ว  .....รมณ์ ดี

จิตเบิกบาน

อยากจะหัวเราะก๊าก ๆ

แต่เกรงจาย คนรอบข้าง

(แบบว่าต้องรักษามารยาท  เดี๋ยวเค้าว่าเราไม่ได้อ่านสมบัติผู้ดี)

อาตมามั่นใจว่าหากชาวพุทธปฏิบัติศีลข้อ ๑ อย่างเคร่งครัด ก็ไม่มีเนื้อสัตว์กินแล้ว

เพราะไม่มีใครฆ่ามาขาย หรือฆ่ามากิน ยิ่งอาชีพที่ชาวพุทธที่พระพุทธเจ้าห้ามอีก

เป็นมิจฉาอาชีพ(อาชีพที่ผิดเป็นบาป)  ๕ ประการ คือ

๑.การค้าขายอาวุธ

๒.การค้าขายสัตว์เป็น

๓.การค้าขายเนื้อสัตว์

๔.การค้าขายยาพิษ

๕.การค้าขายสิ่งเสพติด มอมเมา

อนุโมทนาสาธุกับโยมที่มีความเห็นที่ถูกต้องใน

เวปลิงค์ ที่ให้ข้อคิดดี ๆ เกี่ยวกับสัตว์ ก่อนที่เรา ๆ ท่าน ๆ จะนำมาบริโภค ได้ผ่านอะไรมาบ้าง

คนขวัญอ่อน เด็ก หรือขณะกำลังรับประทานอาหารอยุ่ อาจไม่เหมาะ  สลด หดหู่ ได้ปลง สังเวช สงสาร สัตว์ โลกผู้ร่วมชะตากรรม

http://atcloud.com/stories/33828

<div style="text-align: center;"><object width="560"

 ********************************

กระทู้ น่าสนใจ ทัศน มุมมองจากพระอาจารย์

วัดอีสาน เกี่ยวกับการบริโภคเนื้อสัตว์

ไม่กินเนื้อสัตว์ แล้วเราจะตายหรือไม่

http://www.oknation.net/blog/tycill/2009/06/02/entry-1

ปุ๋ยก็เป็นอีกคนค่ะที่เคยกินเนื้อสัตว์

แต่ตั้งแต่รู้จักและไปใช้แรงกายกับบ้านสวนก็รู้สึกว่า

อาหารมังที่บ้านสวน อาหย่อย มาก

ตอนกลับมาจากบ้านสวนปุ๋ยใช้ชีวิตปกติ

ลองกินเนื้อสัตว์ดู

แต่กลับรู้สึกว่าทำไมเนื้อมันไม่มีรสชาติ

รู้สึกกินแล้วมันเฉยๆ

กินผัดผัก ไข่ดาว ไข่เจียว อร่อยกว่าตั้งเยอะ

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็กินแต่มัง

ไม่ใช่ว่าเสียดายที่ไม่ได้กินนะ

แต่รู้สึกดีใจมากกว่าที่จะไม่ต้องเบียดเบียนสัตว์เหล่านั้น

สุดท้ายขออนุโมทนากับธรรมทานของทุกๆท่านด้วยนะคะ

สาธุ สาธุ สาธุ