อนุโมทนา สาธุ สาธุ ด้วยนะคะ คุณพรรณพร

สาธุ

ปาฏิหาริย์จากบ้านสวนคะ

อนุโมทนากับคุณส้มด้วยคะ

        อนุโมทนาบุญกับน้องส้มด้วยนะคะ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณส้มด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ คุณส้ม

เกดก็เคยได้ปาฎิหาริย์ กับรายการนี้เหมือนกันค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ คุณส้ม

ลูกบ้านสวนทุกคนมักเจอปฏิหาริย์ แตกต่างกันไป

ทำให้มั่นใจ และมุ่งมั่นในการทำความดีให้มากยิ่งๆขึ้น

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะคุณส้ม 

สาธุ  สาธุ  สาธุ

เรื่องปาฎิหารย์ เป็นเรื่องปกติของคนบ้านสวน ค่ะคุณส้ม

ขอใช้คำนี้อีกแล้ว

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา

ตัวตุ้ยก็ได้พบเช่นกัน คือได้ไปขายของ

แบบงานอดิเรกที่สร้างรายได้ค่ะ

ก็ขายเดือนละครั้ง เอาของมือสองไปขาย

มีลำโพง คีย์บอร์ด คีมตัดเหล็ก มีแต่ชิ้นใหญ่ๆ ค่ะ

ก็สรุปขายหมดค่ะเหลือแต่กระเป๋าเดินทางใบเดียว

ซึ่งก็ขอบารมีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตลอด

รวมทั้งเรียกให้อ.อุบลช่วยลูกตลอด

ทั้งท่านท้าวเวสสุวรรณด้วยค่ะ อาราธนามาหมด

ก็ขายได้เกือบหมดจริงๆ

อันนี้เชื่อว่าเป็นความเมตตาของทุกๆ

พระองค์ค่ะ และตุ้ยก็ได้ใส่เสื้อพีระมิดไปด้วย

ตอนขายก็พูดกับลูกค้าตรงๆ จริงใจไม่ไก่กา

 ดีบอกดี ของเสียบอกเสีย ลูกค้างงค่ะ

ขายเครื่องเสียงโซนี่ + ลำโพง สองตัว 500

แต่เขียนป้ายว่าขาย ลำโพง สองตัว

ส่วนตัวเครื่องแถมค่ะ เพราะมันไม่สมประกอบ

(ดูภายนอกไม่รู้ค่ะ แต่เรารู้อยู่แก่ใจ)

 ก็บอกกันตรงๆ รับได้ก็ซื้อค่ะ

เพราะเขาต้องเอาไปซ่อม

มีหลายคนที่ฟังแล้วก็ไป

แต่ในที่สุดก็เจอคนที่รับข้อตกลงนี้ได้

 ก็ขายไปค่ะ

เพราะคิดเสมอว่า โกหกไปก็ผิดศีล

หลอกลวงเขา สู้พูดความจริงดีกว่า

ถึงขายไม่ได้ แต่ก็สุขใจค่ะ ที่ไม่ต้องผิดศีล

ทั้งหมดก็แค่อยากบอกคุณส้ม

และทุกท่านว่า

เรื่องปาฏิหารย์ เป็นเรื่องปกติของคนบ้านสวนค่ะ

หากยึดมั่นและศรัทธาในพระพุทธองค์ค่ะ

ขอกราบขอบคุณองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านท้าวเวสสุวรรณ

องค์เทพสฟิงซ์ องค์พีระมิด อ.อุบล

และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆ พระองค์

ที่เมตตาลูกให้ประกอบสัมมาอาชีพ

มีรายได้เลี้ยงตัวเองได้ค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณส้มด้วยค่ะ

ส้มขอเล่าต่อค่ะ ส้มมีความอยากรู้ว่าคำว่า    บารมี     มีความหมายอย่างไร ส้มอยากรู้ก่อน

หน้ารายการคุยไปแจกไป 3-4 วันแต่ก็ไม่ได้ถามใครหรือว่าศึกษาจากไหนเลย จนมาดู

รายการแล้วตอนที่ หลวงพ่อท่านทรงเทศน์เกี่ยวกับคำว่า   บารมี    พอดี ส้มอยากบอกทุก

ท่านว่าเวลาส้มมีปัญหาเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ส้มบอกได้ทำเดียวว่า หลวงพ่อท่านทรงเมตตา

ส้มโดยเทศน์หัวข้อนั้นทุกครั้ง ขออีกเรื่องนะค่ะ พอดีมีอยู่อาทิตย์นึง ส้มมีความทุกข์มาก

หลวงพ่อท่านทรงเมตตาเทศน์เรื่องมีความทุกข์ทำไม ร่างกายของเรานี้ไม่ใช่ของความทุกข์

เป็นขอพ่อกับแม่เท่านั้น พอส้มฟังจบเท่านั้นแหละ ส้มวิ่งลงมาร้องไห้กับแม่ทันทีบอกแม่ว่า

หนูไม่ทุกข์แล้วนะ (ถึงแม้ทุกวันนี้ยังมีความทุกข์อยู่บ้างส้มจะพยายามผ่านไม่ให้ได้ค่ะ)

ขอเป็น

กำลังใจ

ให้ทุกคนนะคะ

ถ้ายึดพระพุทธองค์

พระองค์จะไม่ทอดทิ้งเรา

และ

ขอบอกว่า แมว แสน ซน ของหนูตุ้ยนี่

น่าหมั่นใส้ ที่สุดเลย

นึกถึงเจ้าแบ๊งค์ที่บ้านสวน

เดี๋ยวนี่น่าหมั่นใส้ขึ้นทุกวัน

 ทุกวันนี้ คุณบิ๊ก เป็นฝ่ายกลัวเค้านะ

เดี๋ยวนี้เปืดประตูโรงครัวเองได้

แล้ววันนีเปิดประตูครัวบ้าน อ.ได้แล้ว

เดินเคียงคู่คุณบิ๊กอย่างองอาจ

ไม่สน ไม่กลัว ไม่แคร์

จะเดินซะอย่าง

ใครจะทำไม

อาศัยขี้ประจบ สอพลอมาก

ใครมาซบเค้าหมด

แบ๊งค์เอ้ย

ลูก

ขออนุโมทนาบุญ กับท่านอาจารย์แม่อุบล

และ น้องส้ม รวมทั้งทุกๆท่านด้วยค่ะ

เป็นกำลังใจให้น้องส้ม นะคะ แต่ด้วยประสบการณ์ของตนเอง 

ขอบอกตรงๆค่ะ ว่าอิจฉา น้องส้มมากๆ ที่ยังมีคุณแม่

ได้พาคุณแม่มาทำบุญ ทำทาน พาไปเดินเที่ยว ที่นั่น ที่นี่ ได้ดูแล

แลกเปลี่ยน ปรึกษา กับคนที่สนิทและรัก หวังดีกับน้องส้ม ที่สุด ในชีวิต 

ขออนุญาต  แบ่งปันเล่าเรื่องของพี่นะคะ เผื่อเวลา ที่เหลือของน้องส้ม

อาจพิจารณาสิ่งที่กิดขึ้นกับพี่ได้   พี่กัญญ์ เอง ไม่มีคุณแม่ มาตั้งแต่เกิด

เพราะแยกทางกับคุณพ่อ ส่วนคุณพ่อ ก็เป็นคนใจดีกับทุกคน

จนลืมลูกคนเดียว มีภรรยา มาให้เป็นแม่เรื่อยๆ หลายคน บางคนมาดี ได้แป๊ปเดียว

อิ่มแล้ว ได้แล้วก็จากไป บางคนร้ายหน่อย ก็แกล้ง ว่า สารพัด

แต่ยังถือว่ามีบุญ เพราะมีก๊ง และคุณย่า ที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด

จึงให้ความสำคัญกับคุณย่า เปรียบเสมือนแม่ เรียกว่าแม่ ตลอด

ทุกครั้งที่นึกถึงแม่ก็คือคุณย่า เอง เพราะคุณพ่อเองไม่เคยมีเวลาให้

แต่รักคุณพ่อมาก อยากอยู่ใกล้แต่ไม่เป็นผล  ช่วงวัยรุ่นโดนตี เพราะดื้อ

และรู้มาว่าตนเอง ก็ไม่ใช่ลูก ของบ้านนี้

จะคิดถึงแม่ ว่าถ้ามีแม่เหมือนคนอื่นๆเขา เราจะมีคนรักจะไม่โดนตีอย่างนี้ อย่างนั้น

ทำให้เกิดความก้าวร้าว เพราะคิดว่าตนเองมีแม่ และถ้าเจอแม่ แม่ก็จะรักเรา 

เวลาผ่านไป ด้วยชีวิตยังไม่เคยพบเจอกับเคราะห์กรรม ไม่รู้จัก

จนกระทั่งมา โตขึ้น ทำงาน เริ่มรักแม่ผู้เลี้ยงดู  มาแต่งงาน มามีลูกเอง

จึงเข้าใจโลกมนุษย์ที่แท้จริง 

วันที่เราต้องเผชิญกับปัญหาสารพัด คนที่ไม่เคยทิ้งเรา คือคนที่เราเรียกว่าแม่

จะใช่พ่อ-แม่ หรือไม่ ไม่ใช่ปัญหาแล้ว เพราะท่านรักเรามากเหลือเกิน

ทุกครั้งที่ไม่มีใคร ก็มีแต่ท่านเท่านั้น ที่จะยืนอยู่ข้างๆเราเสมอๆ 

มาย้อนนึกถึงเวลาที่ผ่านมา เสียใจ เสียดาย แม้ไม่ใช่แม่..ที่แท้จริง แต่เลี้ยงดู

ให้อยู่อาศัย อบรม อดมื้อกินมื้อ ทำงานอย่างหนัก เพื่อให้ลูกมีชีวิตที่ดี

มีการศึกษาแม้ตามอัตภาพ ที่ไม่โดดเด่น มากนักแต่ก็ทำเต็มกำลัง ของแม่

แล้วชีวิตจริง ความเป็นจริงก็เป็นไปตามธรรมชาติ ก๋งเริ่มเสียชีวิต  แม่หรือคุณย่า

ก็แก่เฒ่า ป่วยไข้ไม่สบาย และจากไปในที่สุด เสียใจมาโดยตลอด

ไม่เคยมีวันไหนเลยที่จะไม่นึกถึง อยากมีคนที่จะกอดกัน อย่างมีความสุข

เห็นใครเดินกับแม่จะแอบร้องไห้ตลอด ความรู้สึกผิดไม่เคยหายไปจากใจเลย

คุณพ่อหลังจากที่บรรดา แม่ๆๆ ได้สุขเกษมเปรมปรีด์ ไปแล้วก็ อยู่คนเดียว

โดยมีน้องชาย ที่ขอญาติกัน..มาเลี้ยง คุณพ่อรักน้องชายมาก

ไม่ว่าน้องชายจะเป็นอย่างไร ก็เข้าใจ ไม่ใช่เท่านั้น พยายามให้เราเข้าใจ

โดยไม่เคยนึกถึงเราด้วยซ้ำว่าเราจะรู้สึกอย่างไร มีเงินให้เงินไว้ต้องให้น้อง 

โดยไม่สนว่าเราจะเป็นอย่างไร แล้ว ก็มาวันเหนึ่ง น้องชายไปหาแม่..ของเขา

และจะย้ายไปอยู่กับแม่ ของเขา ไม่ให้พ่อไปอยู่..ด้วย บอกว่าบ้านแคบ

พ่ีอเสียใจมาก แต่ด้วยความรักน้อง เข้าใจน้อง 

น้องนำพ่อ ซึ่งไม่สบายอย่างหนัก เดินไม่ถนัด พูดไม่เป็นคำ ไม่ชัด เอาเสื้อผ้า

และหมอนเก่าๆ ดำ ใส่ถุงขยะ นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ มาส่งให้ที่บ้าน

ดูแล กันมาจนกระทั่งคุณพ่อจากไป  รัก และคิดถึงพ่อมากๆ  เสียใจเฝ้าคิดจิตตก

อยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งมาบ้านสวนพีระมิด ทำให้ เข้าใจ โลกนี้มากขึ้น

ทบทวน พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า 

อ่านหนังสือธรรมะของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ได้รับธรรมทานจากท่านอาจารย์ แม่อุบล 

อาการเศร้าโศรก กำลังใจก็กลับมาได้ ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้คิด

ว่าจะเป็นการตำหนิน้อง หรืออื่นใด แต่เพราะด้วยความเข้าใจในธรรมะ มากขึ้น

จึงเป็นห่วงน้อง และอยากให้น้องส้ม ผู้มีพระอรหัตน์อยู่ใกล้ๆ

ได้ทำบุญกับท่านให้มากๆ อย่าเหมือนพี่กัญญ์ ที่แม้อยากทำอะไรอีกหลายอย่าง

แต่ไม่มีโอกาสได้ทำ หวังแต่เพียงว่าถ้ามีบุญ ได้มีโอกาสเข้าฝึกมโนมยิทธิ

กับทุกท่าน ที่บ้านสวนพีระมิดบ้าง อาจจะได้ไปหา แม่ หาพ่อ หาก๋ง คนที่เรารัก

อาจได้พบกันอีก ขอโทษถ้าบางท่านอ่านแล้วว่าเป็นเรื่องไร้สาระ

ขออภัยไว้ในที่นี้ด้วย ค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

 ขออนุโมทนาบุญ กับทุกท่าน ในทุกเรื่องที่เขียนเพื่อเป็นธรรมทาน เพราะทุกเรื่องผมถือว่า ผู้เขียนได้กลั่นออกมาจากใจจริง และสามารถเป็นธรรมทานได้อย่างดีสำหรับตัวผมเอง หรือผู้อื่นด้วย

อย่างที่พี่กัญญ์ ได้เขียนไว้...ผมคิดว่าพี่ก็ได้เห็นทุกข์บนโลกใบนี้ด้วยตัวของพี่เองแล้ว ตั้งแต่เกิดมาก็เป็นทุกข์ ไม่เห็นหน้าคุณแม่ก็เป็นทุกข์ ญาติไม่รักเราก็เป็นทุกข์ มีลูกก็เป็นทุกข์ มีญาติก็เป็นทุกข์ สุขหรือเศร้าก็เป็นทุกข์ และยังดีกว่าคนอีกหลายล้านคน ที่ยังมองไม่เห็นทุกข์แบบพี่กัญญ์ เพราะคิดว่าตัวเองเป็นสุขอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่พี่กัญญญ์มองเห็นได้เร็วกว่าคนอื่น และมุ่งหน้าสู่หนทางแห่งความดับทุกข์ นั่นคือ ตามทางที่พระพุทธองค์คอยพร่ำสอนมานั่นเอง

ถึงแม้พี่กัญญ์ ไม่มีคนให้คิดถึง ให้รัก หรือห่วงหา แต่พี่กัญญ์กลับมีกัลยาณมิตรเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และกลับกลายเป็นคนที่คอยห่วงใยเรา รักเรา และนำพาเราไปสู่หนทางที่ดี หนทางแห่งการหลุดพ้นความทุกข์นี้ แล้วยังมีบัณฑิตมากมาย โดยเฉพาะท่านอาจารย์อุบล และท่านอาจารย์มงคล ที่คอยนำพาเราไปหาผลแห่งความหลุดพ้น...ฉนั้้นเรื่องราวแห่งอดีต ถ้้าเราคิดจะบอกว่า เราจะพาตัวเราไปสู่ที่ ที่สุขยิ่งๆ ขึ้นไป เราก็ต้องวางเรื่องราวเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็น ของรัก ของชอบ ของหวง ตัณหา มานะ ทิตฐิ เยื่อใย อาลัย อาวรณ์ รัก โลภ โกรธ หลง กุศล อกุศล...โดยใช้ความเป็นอุเบกขา คือ การวางเฉย ซึ่งเฉยในที่นี้คือ ให้เข้าใจ ว่าทุกสิ่ง ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เป็นธรรมดา

ผมมิได้บังอาจ กล่าวสอนพี่กัญญ์นะครับ เพียงแต่เล่าสู่กันฟัง รวมทั้งทุกครั้งที่ผมเขียนก็เพื่อเตือนสติตัวผมเองเช่นกัน เมื่อเตือนบ่อยๆ เราก็จะหลงไปกับกิเลสภายนอกน้อยลงเช่นกัน และเพื่อให้เห็นว่ากัลยาณมิตรนั้น ย่อมยินดีที่จะนำพากัลยาณมิตรด้วยกัน เพื่อแสวงหาทางแห่งสุขชั่วนิรันดร์ นั่นคือ ความหลุดพ้นทั้งปวง

ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน และอนุโมทนากับพี่กัญญ์ และทุกๆ ท่านครับ...สาธุ สาธุ สาธุ 

อนุโมทนาบุญและขอบคุณ คุณสิทธิ์มากค่ะ

ยินดีนะคะไม่เคยคิดว่าเป็นการสั่งสอนหรือไม่ เลยค่ะ ด้วยใจจริง

มีความสุขทุกๆครั้งที่กรุณานำข้อธรรมมะดีๆมาเล่าให้ฟัง

เพราะเป็นเด็กใหม่ (อายุเหลือน้อย) อยากได้อ่าน..ศึกษา

เพราะรู้สึก สงบ สบาย สุขใจค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

ขอเป็น

กำลังใจ

ให้ทุกคนนะคะ

ถ้ายึดพระพุทธองค์

พระองค์จะไม่ทอดทิ้งเรา

*****************************************

ตอนนี้...แมว

คือ คนที่ต้องการกำลังใจค่ะ

ขออำนาจ บารมี พระพุทธองค์

และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย

อ.อุบล ช่วยแม่แมวด้วย

นี่คือ .... คำอธิฐานขอพร

เหตุเพราะ ... แมวเองไม่สบาย  9 / 3 /11

 อ.อุบล ช่วยลูกด้วย

ตั้งแต่เช้าเลย ... และอาการดีขึ้น ไม่มีไข้

และพอช่วงบ่าย ก็คิดถึง แม่ตัวเอง อยากอ้อน

อยากบอก ว่า แมวไม่สบาย

แต่ที่ไหนได้ ...แม่หนักกว่า โทรหา แม่ไม่มีเสียง

บอกว่า เจ็บคอ ทานอะไรไม่ได้ อาเจียนออกหมด

แม่เป็น มะเร็งระยะ 3 ที่ต่อมไทรอยด์

และเมื่อวาน 10 / 3 / 11 ต้องเข้าโรงพยาบาล

เพราะเป็นลม เนื่องจากทานอะไรก็ อาเจียนออกหมด

ต้องให้น้ำเกลือ ... สงสารแม่มาก

แต่ก็ไม่ได้บอกแม่ ... ให้อธิฐานขอพร

จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ...และ อ.อุบล

เพราะเกรงว่า ... อาการจะหนักกว่าเดิม

( ทำใจลำบาก )

ก็ทำการอธิฐาน ... ให้กับแม่เสียเอง

และทุกครั้งที่แม่เข้า โรงพยาบาล ใจแมวก็วูบ ทุกที

เพราะรู้ว่า มะเร็ง ไม่เข้าใคร ออกใคร

ไม่รู้ว่า วันไหน เวลาไหน จะต้องเสียแม่ไป

ทราบ

ว่าทุกสิ่ง ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เป็นธรรมดา

แต่ขอทำหน้าที่ วันนี้ เวลานี้ ให้ดีที่สุด

 ได้โทรหา อาจารย์อุบล แต่พูดไม่ออก เกรงใจ รบกวน

เหมือนแค่ขอได้ยินเสียง เพื่อเรียก กำลังใจ

ก็พอแล้ว

เฝ้าอธิฐาน...ขอพร

ขออำนาจ บารมี พระพุทธองค์

ขออนุโมทนาด้วยค่ะคุณแมว

สาธุ สาธุ สาธุ

เช่นกันค่ะแมวขอ

อนุโมทนา  กับธรรมทาน

ของ

น้องส้ม  นู๋ตุ้ย  พี่กัญญ์ และ คุณสิทธิ์ ค่ะ 

*****************************

ขออนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ อย่างที่สุดของที่สุดด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ