(ตอน3)

         เหตุการณ์มันเกิดเร็วมากไม่ถึง5นาที คุณแม่เล่าว่าพอสิ้นเสียงดิฉันก็หมดสติไปเลย ทวารเปิด ถ่ายไหลเป็นน้ำไมหยุด คุณแม่เอานิ้วมืออังที่จมูกปรากฏว่า ไม่มีลมหายใจแล้ว ประจวบกับแฟนวิ่งขึ้นมาพอดี เขาตบที่แก้มพร้อมกับเรียกชื่อไปด้วยทำให้ได้สติกลับมาแต่มันแผ่วมาก ความรู้สึกมันเป็นอย่างนั้น  พร้อมกับใจก็ภาวนา พุท-โธ

          เข้าใจเลยว่าคนกำลังจะตายนั้นรู้สึกอย่างไร  พยายามภาวนา พุท-โธ ไปแล้วก็หมดสติไปอีก    ตลอดทางที่ไป ร.พ.ตำรวจ จาก สีลม ปกติใช้เวลา 10-15 นาทีเท่านั้น แต่วันนั้น ได้เกิดแผ่นดินไหวขึ้นที่ประเทศพม่ามีคนตายเยอะ กรุงเทพก็ไหว ประตูน้ำและที่แพลททินัม(Platinum)ได้เกิดไฟไหม้ขึ้น ทำให้รถติดมาก รถติดอยู่ประมาณ40นาที  ตลอดทางแฟนก็ปั้มหัวใจไปตลอดเพราะไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้นแล้ว

          พอไปถึง ร.พ.คุณหมอเล่าว่า ไม่สามารถจับชีพจรได้และความดันต่ำมาก ต้องรักษาด้วยการฉีดยากระตุ้นการเต้นของหัวใจให้ ถึงได้ฟื้นขึ้นมาและอาเจียนออกมาอย่างรุนแรง

          จากนั้นนอนฟักฟื้นที่ "ห้องโรคแทรกซ้อนรุนแรง" เพราะอาจจะมีอาการไตวายเฉียบพลันได้ เนื่องจากมาในอาการช็อกรุนแรง  

          ระหว่างที่นอนต้องควบคุมปริมาณน้ำดื่ม ฉีดยา กินยา ทุก 3 ชั่วโมง ตรวจปัสสาวะทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำ

          นอน ร.พ. 2 วัน คุณแม่ได้เอาน้ำพีระมิดผสมให้ดื่มตลอด สองวันบวมทั้งตัว พอวันที่สาม อาการหายหมดราวปาฏิหารย์ คนไข้ข้างเตียงยังตกใจบอกหน้าจริงๆเป็นอย่างนี้หรือ  บวมหน้ากลัวมาก (โดยปกติคนที่มีอาการขนาดนี้อาจจะต้องนอน ร.พ. นานถึงเดือน!)

          พอกลับมาบ้านได้ 3 วัน ก็ฝันเห็นผู้ชายใส่ชุดแดง เสื้อแขนกุด นุ่งผ้าเตี่ยวสั้นๆ เป็นผ้าเหมือนผ้าฝ้ายด้ายดิบ เดินขึ้นบ้านมาหา ทั้งๆที่มีคนเต็มบ้านแต่ว่าเขาเดินตรงมาที่เราคนเดี่ยว ในใจกลัวมากต้ังแต่เห็นไกลๆยังไม่เข้ามาใกล้ แต่พอมาใกล้ยิ่งกลัวจนบอกไม่ถูก และที่กลัวยิ่งกว่าคือว่าในตาไม่มีแววตาเหมือนคนทั่วไป แต่มีประกายตาเป็นเปลวไฟที่กำลังลุกโชนสีแดงเพลิง ก็ตกใจสดุ้งตื่นตาค้างนอนไมได้เลยติดตามาตลอดไม่สามารถลืมได้เลยจนเดี๋ยวนี้

          จากนั้นใจก็อยากมาแต่บ้านสวนพีระมิด ไหว้พระอธิฐานจิตตลอดขอให้ลูกได้มาที่บ้านสวนด้วยเถิด จนวันที่16 เมษายน54ได้มากราบขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และสารภาพบาป กับอ.อุบล ถึงได้รู้ว่า ตัวเองนั้นกำลังจะหมดอายุขัยแล้ว ท่านท้าวเวสสุวรรณท่านได้ส่งบริวารท่านไปตาม และก็ได้รับความเมตตาจาก อ.อุบลอย่างไม่สามารถที่จะกล่าวได้ที่ท่านได้ช่วยต่ออายุให้เพื่อที่จะได้ทำความดีเพิ่ม   และเป็นการตอบแทนพระคุณท่านดิฉันขอสัญญาว่าจะทำความดี จะเชื่อฟังคำสอนโดยไม่มีข้อแม้ค่ะ