สวัดสดีค่ะทุกคน

ลูกขอก้มกราบพระพุทธองค์ เสด็จพ่อท้าวเวสสุวรรณ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ อ.อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ณ บ้านสวนพีระมิดทุกพระองค์ ลูกขออนุญาติ เป็นผู้พิมพ์ คำสำนึกผิด และขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่ให้ลูก และสามี มีโอกาสพบเจอ บ้านสวนพีระมิด ร่วมบุญ ร่วมแรง สร้างบุญใหญ่ทุกบุญ และธรรมทานอันนี้

ผมชื่อ นาย สุเมธ วัดพ่วง (จะเด็ด) ผมต้องขอกราบขอขมาอาจารย์อุบลผู้เป็นตัวแทนของพระพุทธองค์ และขอขมาพระพุทธองค์และหลวงพ่อฤาษีลิงดำ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในบ้านสวนพีระมิด และพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และพระวงศ์สานุวงศ์ทุกพระองค์

ผมจะนำเรื่งอของผมมาเล่าเพื่อเป็นธรรทาน แก่ทุกท่านเรื่องของผมเกิดขึ้นจาก "สิ่งเล็กๆ ที่คาดไม่ถึง" ก็คือ ป้ายชื่อ เข้าค่าย บ้านสวนพีระมิด เพราะป้ายชื่อนี้เองทำให้ชีวิตของผมและครอบครัวต้องประสบแต่สิ่งไม่ดีกับครอบครัวของผม ก็คือ ผมได้นำเอาป้ายชื่อนี้มาจากบ้านสวนพีระมิดโดยไม่ได้รับอนุญาติ เนื่องด้วยผมและแฟนได้เข้าค่าย(รุ่นที่2) แล้วได้นำกลับมา คือผมได้ยินเพื่อนคนอื่นบอกว่าเอากลับไปได้ นำเอาไปเป็นที่ระลึก แต่พอกลับมาก็รู้สึกไม่ดีก็คิดว่าจะนำไปคืน ในการเข้าค่ายครั้งต่อไป พอผมและแฟนเข้าค่ายครั้งที่3 ก็ลืมเอามาคืนอีก แต่พอกลับมาจากบ้านสวนพีระมิด กลับบ้าน ก็คิดว่าส่งไปทางไปรษณีย์ แต่ก็ไม่ได้ส่ง เพราะว่าคิดว่าจะเอาไปคืนด้วยตนเอง ดีกว่า และผมก็บอกแฟนว่าถ้าว่างก็เอาไปแล้วเอาป้ายชื่อไปคืนทีเดียวเลย แล้วผมกับแฟนก็ยังไม่ได้ไปบ้านสวนพีระมิด ตั้งแต่เข้าค่ายรุ่นที่3 จนถึงวันมาฆะบูชานี้ถึงได้ไป กว่าจะได้เอาป้ายชื่อไปคืนที่บ้านสวนพีระมิดผมและครอบครัวต้องประสบเจอเหตุการณ์หลายอย่างทำให้ไม่มีความสุข คิดว่าการเงินจะดี กลับไม่ดีมีแต่เรื่องให้ต้องใช้เงินมากกว่าเดิม จะทำงานอะไรก็ติดขัดไปหมดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นหนักๆ ช่วงปีใหม่ 2011 ไปแล้ว คือ ลูกสาวคนเล็กป่วยเข้าโรงพยาบาล ต่อมาก็แฟนต้องเข้าไปผ่าตัดก้อนเนื้อที่หน้าอกข้างขวา โดยก่อนที่จะไปผ่า เราไปตรวจคิดว่าไม่มีอะไรมากก็ไปตรวจเพื่อความสบาย ก็พบก้อนเนื้อต้องผ่าออก ต่อมาอีกก็เกิดกับผมกับลูกสาวคนโต คือเกิดอุบัติเหตุ ทางรถยนต์ ก็คือผมขับรถไปชนจักรยานยนต์ ในวันไหว้ ตรุษจีน ตอนที่ผมจะชนนั้น  ผมว่าผมดูดีแล้วว่าไม่มีรถมาแน่ๆ พอขับไปมีมอเตอร์ไซค์มายังไง ก็เลยชนจังๆ คนที่ถูกชนไม่เป็นอะไรมากและลูกสาวก็ปากบวมนิดหน่อย และต่อมาอีกไม่นานผมก็ต้องเจอกับตัวเอง คือ ผมได้พาแม่ไปซื้อของที่งานปิดทอง ก่อนที่จะไปงานผมได้แวะไปที่นาเพื่อจะเปิดน้ำเข้านา พอไปเปิดน้ำ ผมก็ได้โดนมดดำ ตัวใหญ่เป็นปล้องๆ กัด ผมก็ไม่คิดอะไรนึกว่ามดกัดปกติ พอขับรถไปงานปิดทองก็เกิดอาการขนลุกทั้งตัว และเริ่มมีตุ่มขึ้นตามตัว และก็คันขึ้นเรื่อยๆ จนเต็มตัว และเกิดอาการหายใจไม่ออก และตาทั้ง2ข้างจะเป็นฝ้าสีขาว ในนาทีนั้นผมคิดว่าผมตายแน่ พอผมขับรถจะถึงบ้าน ผมได้แวะขอให้ข้างบ้านพาผมไปโรงพยาบาล ตอนที่ไปโรงพยาบาลผมก็ท่องคาถา ปะโตเมตัง  และนึกถึงบ้านพีระมิด อาการดีขึ้น แต่ตอนที่ท่องผมคิดว่าถ้าผมตายก็ขอไปบ้านสวนพีระมิด พอผมรักษาตัวที่โรงพยาบาล ผมก็นอนคิดว่า ผมต้องไปบ้านสวนพีระมิด และผมยังคิดว่า เรื่องเงินทองไม่สำคัญ เท่ากับการมีชีวิตอยู่อีก.. แล้วผมก็มาบ้านสวนพีระมิดในวันที่18กพ.54(วันมาฆะบูชา)

         ขออนุญาติจบตอน ก่อนนะคะ ยังมีคำสารภาพบาปอีกที่เค้ายังไม่ได้เขียน โปรดติดตาม

ขอบพระคุณทุกท่าน ที่ติดตาม

 จากจะเด็ด                   

พิมพ์ โดย หญิง ภรรยา