สวัสดีค่ะ ตุ้ยขอเล่าประสบการณ์จากบ้านสวนพีระมิดมาให้เพื่อนๆฟังดังนี้นะคะ

หลังจากที่ได้เค้าค่ายถวายพระพร ครั้งที่7 มาเรียบร้อยแล้ว การเข้าค่ายครั้งนี้ให้ปัญญาในหลายๆเรื่องโดยเฉพาะเรื่องการลบหลู่ จาบจ้วง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ พระราชวงศ์ และทำให้ตุ้ยเกิดปัญญาระลึกความผิดของตัวเองที่ผ่านมาได้ ในการเข้าค่ายครั้งนี้นี่เอง และตั้งใจที่จะสารภาพตอนอ.อุบล ให้ออกไปพูดถึงสิ่งที่นำมาทำบุญในการเข้าค่ายครั้งนี้  แต่ด้วยความที่มีคนรอต่อจากเราอีกหลายคน และเวลาก็ใช้ไปมากแล้ว สิ่งที่ตั้งใจไว้จึงไม่ได้พูดค่ะ อีกอย่างก็ตื่นเต้น แล้วก็กลัวตัวเองร้องไห้ค่ะ

ย้อนไปตั้งแต่การเข้าค่ายครั้งแรกของตุ้ยคือเข้าค่ายหนีความจน ซึ่งครั้งนั้น ได้ใช้กล้องจากโทรศัพท์มือถือถ่ายรูปต่างๆ ในบ้านสวนด้วยความอยากเอามาให้เพื่อนๆได้ดูกัน รวมทั้งในขณะที่อาจารย์อุบลพูดอยู่นั้น เกี่ยวกับเรื่องภัยพิบัติ ตุ้ยเห็นว่าเป็นเรื่องที่สำคัญจึงได้นำกล้องวีดีโอขึ้นมาถ่าย และอ.อุบลหันมาเห็น และได้พูดขึ้นว่า "ถ่ายไปน่ะ ห้ามเอาไปแบล็กเมล์นะ"  แบบว่าหน้าตาอาจารย์ดุด้วยนะคะ ตุ้ยก็ได้แต่ตอบไปด้วยความตกใจน่ะคะ ว่า "ไม่ค่ะ "  แต่ในใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วค่ะ กลัวอาจารย์มาก รวมทั้งน้อยใจ เสียใจ อยากจะร้องไห้เลยค่ะ คิดแต่เพียงว่า ทำไมอาจารย์ ถึงคิดกับเราอย่างนี้ อยากให้อาจารย์มาเห็นในใจเราที่สุด ว่าเราคิดอะไร เราไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน คิดน้อยใจไปต่างๆ นาๆ เป็นอารมณ์น้อยใจค่ะ  และตั้งแต่ทำแบบนั้น ตุ้ยก็มีอาการปวดหัว มาก แทบทนไม่ไหว ปวดสุดๆ ปวดลามมาที่บ่า แล้วก็ลามไปที่ขา จนแทบจะนั่งไม่ได้ แต่ก็อดทนฝืนนั่งฟังอาจารย์พูดจนจบ แต่ก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเป็นเรื่องนี้ ใจก็คิดแต่เพียงว่า  สงสัยเจ้ากรรมนายเวร อยากได้บุญมั้ง เลยมาแสดงอาการ น๊าน ยังไม่รู้ตัว และทุกครั้งที่ไปบ้านสวนพีระมิดจะต้องมีอาการปวดหัวทุกครั้ง แต่ก็ลดความรุนแรงลงตามลำดับ (เพราะหลังจากที่อาจารย์ดุไปแล้ว ก็ไม่กล้าถ่ายอีกเลยค่ะ นอกจากจะได้รับอนุญาติ) จนเมื่อเข้าค่ายครั้งที่ 7 นี้ จึงได้ดวงตาเห็นธรรม นึกเรื่องถ่ายรูปขึ้นมาได้ จึงคิดว่าต้องสารภาพเรื่องนี้เสียแล้ว

อ้อ เกือบลืมค่ะ หลังจากที่ทีแรกตั้งใจจะพูดตอนออกไปบอกถึงบุญที่นำมาทำในวันเข้าค่ายครั้งที่7  แต่ก็ไม่ได้พูด พอกลับมานั่งเท่านั้นแหล่ะค่ะ ปวดหัวมาก นั่งมึนจนทนแทบไม่ไหว และตั้งใจที่จะมาเขียนคำขอขมา และสารภาพ ความชั่วที่ได้ทำไป ซึ่งถือเป็นการจาบจ้วงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และอ.อุบล โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ค่ะ โง่ด้วยค่ะ (เพราะกว่าจะฉลาดก็หลายเดือนผ่านไป) แต่เมื่อผิดแล้วก็ต้องยอมรับผลที่ทำค่ะ

ข้าพเจ้าขอบารมีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ สิ่งศํกดิ์สิทธิที่บ้านสวนพีระมิด ท่านท้าวมหาราชทั้งสี่ ท่านพระยายมราช ท่านท้าวเวสสุวรรณ นายนิรยบาล ท่านเทพสฟิงซ์ และมนุษย์ต่างดาว และ อ.อุบล ด้วยค่ะ หากลูกได้ทำผิดพลาด ล่วงเกินทั้งด้วยกาย วาจา ใจ ด้วยเจตนาก็ดี ไม่ได้เจตนาก็ดี ขอท่านทั้งหลายได้โปรดอภัยโทษ ให้ลูกด้วยเถิดเจ้าค่ะ 

ตุ้ย ศิริพร