จริงค่ะน้าแมวขนาดน้องทรายไม่เคยไปบ้านสวนพีระมิดนะค่ะแค่ได้เข้าเวปบ้านสวนฯก็รู้สึกมีความสุขแล้วจริง ๆ ค่ะ รู้สึกอยากทำบุญ อยากทำดี อยากเป็นคนดี ไม่อยากโกรธ ไม่อาฆาต โล่งใจมากมีความสุขมากจริง ๆ ค่ะ

กระทู้นี้

อยากจะขอรวบรวม

ความรู้สึก

ของลูกบ้านสวนพิรามิด

ว่า...ไปบ้านสวนพิรามิด เพื่ออะไร 

**********************

  ท้ายสุดกราบขอบพระคุณอาจารย์ผู้มีแต่

                                                                            ให้ของลูก ที่ให้ลูกมีดวงตาที่เห็นธรรม

                                                                     มีสติ มีปัญญา เห็นตนชัดเจนขึ้น ลูกจะเป็นคนดี

                                                        จะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวัง ให้สมกับที่อาจารย์ตั้งใจมอบสิ่ง

                                   ที่ดีให้กับจิตญาณของลูก ลูกอยากตะโกนให้ก้องฟ้าว่าลูกภูมิใจที่ได้

                                                                    เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์อุบล  

*******************
 

กราบขอบพระคุณท่าน..อาจารย์อุบล ที่กรุณามอบกระทู้ดีๆ ทำให้เห็น กรรมที่ทำ และธรรมะ ที่สว่างส่องให้ในใจ ขอบคุณค่ะ

******************
ผมขอท่านได้นำธรรมะของพระพุทธองค์ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกท่าน ทุกพระองค์ ที่ส่งผ่านมาทางอาจารย์อุบล มาปฏิบัติตน สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้นำไปปฏิบัติก็ดี  นำไปปฏิบัติแล้วท้อแล้วก็ดี  นำไปปฏิบัติแล้วเห็นตามแล้วก็ดี  ให้ได้มีการปฏิบัติที่เจริญยิ่งขึ้นไปเทอญ

ผู้ตั้งกระทู้ เอกไชย ทรงประไพ (ekachai_sh-at-hotmail-dot-com) :

**************************

แมวรัก...บ้านสวนพิรามิด

ขอเป็น...พุทธชนที่ดี

ขอเป็นลูกศิย์ ที่รักอาจารย์ด้วยใจบริสุทธิ์

จะนำคำสอนของอาจารย์

จับไว้ที่...จิตสำนึกค่ะ

ขอเชิญร่วม

ตอบคำถามในใจของพวกเราได้นะคะ

ว่า

ไป - มา บ้านสวนพิรามิด เพื่ออะไร ?

ขออนุโมทนา ด้วยค่ะ

คุณแมวและน้องทราย

ไป-มา บ้านสวนพีระมิด เพื่ออะไร 

ตอบได้ไม่ยาก เลยค่ะ คุณแมว จ๋า

อยากไปเพราะ.. ในทุกครั้งที่ไป

บ้านสวนพีระมิด ดินแดน..อันศักดิ์สิทธิ์

มีความสุขมาก.. ได้ไปเจอเพื่อนๆ

ร่วมกันทำงาน ในบ้านสวน..อย่างสนุกสนาน

แย่งกันทำงาน แย่งไม่ทัน..ก็มีความสุข

เหนื่อยนัก ก็พักผ่อน ที่สำคัญ.. คือสบายใจ

คนคิด..สิ่งศักดิ์สิทธ์รู้.. ไม่ต้องมามี..ใคร..

ฟ้องใคร..อย่างไร..

ที่นี่..

เดี๋ยวความจริงปรากฏขึ้นมาเอง

ดีมากๆด้วยซ้ำ

ถ้าให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ จัดการ 

เพราะไม่ยอมรู้ตัวเอง และยังสร้างภาพ

ยังไม่เลิก ยุ แหย่ ได้ไปแหย่นรก แน่นอน..

หาประโยชน์อย่างไร้สาระ 

ท่านอาจารย์..แม่อุบล ใจดี คอยเมตตา

คอยแนะนำ ถึงทางบุญ ทางกรรม

เข้าใจน้อย..ถูกดุมากๆ ก็เข้าใจมาก

มีอีกมากมาย..หลายอย่างที่ไม่เข้าใจ

ต้องไปเพื่อศึกษา หาคำตอบให้ได้

ตามพุทธพจน์ และเดี๋ยวนี้..

ยิ่งรู้สึกเป็นเกียรติมากๆด้วยซ้ำ

ที่มีหน้าที่ประจำและเหมาทำด้วย

ชอบมากๆ และจะต้องหาทางไปให้ได้

ให้บ่อยมากๆขึ้นไปอีก

เราไปเจอกันนะคะ

พี่แมวคะ

หนูเองก็พยายามปล่อยวางทุกอย่างในชีวิต

ทั้งคน สิ่งของ หรือสถานที่

ไม่ได้ยึดติดในสิ่งใด ด้วยรู้ว่าทุกอย่างนั้นคือทุกข์

พยายามแต่เพียงทำหน้าที่ในขณะที่ยังเป็นคนให้สมบูรณ์ที่สุดทุกด้านเท่านั้น

ส่วนเรื่องการไปบ้านสวนทำไม?

หนูไม่ได้มีโอกาสไปบ่อยเหมือนพี่

แต่ทุกครั้งที่ไป ก็รู้สึกชื่นใจ บอกไม่ถูก

แค่ไปถึงแล้วได้สูดอากาศหอม ๆ บริสุทธิ์ มันก็สบายใจ

อีกอย่างที่นี่ มีแต่คนที่คิดดี ทำดี

การไปอยู่ท่ามกลางคนดี ๆ ก็ต้องสบายใจเป็นธรรมดา

ไม่มีใครด่าว่ากัน ทำร้ายกัน

มีแต่คนช่วยกันทำความดี

ถ้ามีโอกาส มีทางเลือก ทำไมเราจะไม่เลือกเดินไปสู่สถานที่ดี ๆ ละคะ

ขอตอบแบบไม่คิดละกันค่ะว่า ไป...บ้านสวนเพราะอยากไป เป็นความอยากที่ไม่ธรรมดาจนทุกวันนี้ยังไม่หายงง..กลับบ้านแล้วก็ยิ่งคิดถึงทั้งที่เพิ่งจากมา ไปแล้วแทบไม่อยากกลับแต่ภาระหน้าที่ ต้องบอกว่าจำใจกลับชื่นใจ ดีใจ ตื่นเต้นปิติ ตั้งแต่เริ่มจัดกระเป๋า จัดไปลุ้นไปว่าจะได้เจอใครบ้าง แอบหลงร้กพี่วี พี่นิด ครูนก น้องหว่าหวา ลูกชายนู๋แหวน ครอบครัวฟักโต คุณดา คุณแมว คุณกัญญ์และลูกสาวที่น่ารักเหมือนกับได้ไปพบครอบครัวญาติพี่น้องที่จากกันนาน

 ไปเพื่อวาง และเพื่อสร้าง...อ้าว ตกลงจะวางหรือจะสร้างกันแน่พ่อหนุ่ม(เหลือ)น้อย

วาง...วางตัวตน ตัณหา มานะ ทิฏฐิ อยากได้ อยากมี อยากรวย และอื่นๆ ที่เค้าว่าทำให้มีสุขในโลกที่หลายคนคิดว่าคือโลกแห่งความเป็นจริง...แต่สำหรับผมมันคือโลกียะ

สร้าง...สร้างกุศล บุญ เพ่ือโลกที่ผมคิดว่ามันคือโลกแห่งความจริงอย่างเที่ยงแท้ นั่นคือโลกุตระ

ไม่ขออธิบายนะครับ...รู้เพียงว่า ไปบ้านสวนพีระมิดแล้ว เหมือนไปโลกพุธ ในหนังสือจุไรท่องเที่ยวดวงดาวต่างๆ 

 ครั้งแรกที่ไปเพราะทุกข์  เมื่อได้ไปแล้วเห็นความร่วมแรงร่วมใจ 

ช่วยเหลือซึ่งกันและกันโดยไม่แบ่งเขา  แบ่งเรา  ซึ่งภาพแบบนี้หาได้ยากในปัจจุบัน 

และเป็นการไปทำบุญ  ที่ไม่ต้องมี Uniform  ครั้งแรกที่ไปก็ประทับใจ 

และเมื่อได้ไปอีก  ทำให้เรารู้สึกว่า  เมื่อเข้ามาในเขตบ้านสวน ฯ 

เป็นเหมือนอีกดินแดนหนึ่ง  ซึ่งเราไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น  นอกจากต้องรีบเร่งสะสมบุญ 

ทุกเวลานาทีมีค่า  ไม่อยากปล่อยให้ผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไร 

จนกระทั่งทุกวันนี้  บ้านสวน ฯ ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต 

ถ้าไม่ได้ไป  เหมือนมันขาดอะไรสักอย่างในชีวิต

     ไปเพื่อเก็บขวดมาขาย....ขายขวดแล้วนำไปทำบุญ....ทุกๆบุญในบ้านสวน

ชักชวนคนรอบข้างทำดี....ไม่รอรีสั่งสมบุญ....เพื่อเกื้อกุลศาสนา....เพื่อบิดา

ผู้เหนือเกล้า.....เพื่อผอง เราชาวสยาม....ตามติดพระนิพพาน....ทัดทานผู้ทำชั่ว

ถวายหัวใจแก่อาจารย์....ผู้มีญาณอันแกร่งกล้า....ผู้นำพาชาวบ้านสวน....ญาติมิตร

จงทบทวน....ว่าสมควรทำการใด....และควรใคร่อยู่ในกฏ....เพื่อจะลดแลแบ่งเบา

พ่อท่านเท้าไม่ลงทัณฑ์.....เมื่อทราบจงรีบพลัน....อยู่ในกฏลดอยากเอ๋ย

 "ทำให้กูไม่ด่ามึง"(นี่เป็นคำพูดจากคุณดา)...ได้ซิ... ทำให้วีใจเย็นลงและไม่คิดสร้างบาปเพิ่ม และได้ความสบายใจและคนที่ไปบ้านสวนจะมีนำใจทุกคน พูดดีทำดี เหมือนคนละโลกไม่เหมือนข้างนอกมีแต่ไม่จริงใจ คอยจะเอาเปรียบกัน   ไปบ้านสวนพีระมิดได้ความรักได้ความเอื้ออาทรและจริงใจเหมือนได้อยู่กับพระพุทธองค์อย่างใกล้ชิด

เห็นศิษย์รักทุกคน..ทุ่มเททั้งใจ

เหมือนยิ่งใกล้มวลศิษย์..เข้าใจจิตฟ้า

กรรมที่คอยรั้งดึงทุกห้องใจให้เหนื่อยล้า

ข้ามฝั่งมาอยู่เคียง..อาจารย์นิรันดร์

ทำบำเพ็ญ  นำศิษย์ เข้าถึงซึ่งญาณ

ชัชวาลเกินเที่ยวพร่ำย่ำเดินยิ่งไกล

ได้อุทิศตนเพื่อชนคุณค่าบนโลกเกริกไกร

บุญญาสร้าง  บรรลุใจ  เมตตาการุณ

ให้เวหาที่กว้างไกลอุ้มโอบศิษย์ไว้

โอบกอดศิษย์รัก มากมาย มั่นคงอุ่นกายทุกกาล

บอกศิษย์รักสักวัน พบกันที่แดนนิพาน

เสียงเพรียกอาจารย์นับวันเจ้าตื่น

มิหลงไหลด้วยใจ .. ช่วยงานพุทธา

มุ่งบำเพ็ญเฝ้าฝึกฝน หลงตนเรียงสา

ให้ชีวิตของศิษย์ตน หลุดพ้นกรรมที่เกี่ยวมา

ปลอบศิษย์หนา เมื่อยามที่ คนึงอาจารย์

ข้อสังเกตุ...ที่บ้านสวนพิรามิด...มีแต่

 การให้ ... คือความสุขที่แท้จริง...ของลูกล้านสวนฯ

ให้บุญ...ศิล..ทาน...สมาธิ

ให้ความรัก

ให้ความเมตตา

ให้ความห่วงใย

ให้ความเอื้ออาทร

ให้...กูไม่ด่ามึง

( ใช่มะ...พี่วี..สุดที่รัก )

อนุโมทนากับทุกคอมเมนต์จากลูกบ้านสวนทุกๆท่านด้วยนะคะ

ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่ ไป..มา บ้านสวนฯบ่อยๆ หรือ นานๆที

แต่ทุกคนก็มีจุดประสงค์และความรู้สึกคล้ายๆักัน

คือ ตั้งใจที่จะเป็นคนดี  รักและเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านสวนฯ

และเทิดทูนอาจารย์แม่..อุบลเป็นพิเศษ....

- ไปเพื่อให้ได้เหตุธรรมะที่พระพุทธองค์ได้จัดสรรมาให้กับผู้ที่มีโอกาสที่จะได้บรรลุธรรมได้เห็น  และนำไปปรับแก้จิตของตนที่ยังต่ำอยู่

- อาจารย์อุบลเป็นผู้ที่ใช้ปัญญาในการปฏิบัติและเจริญในธรรมะของพระพุทธองค์ เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ พระอริยะสงฆ์ที่ฉลาดในธรรมะของพระพุทธองค์ยิ่งยิ่ง (ลูกพูดจากความรู้สึกและภูมิปัญญาอันน้อยนิด ขอขมาโทษในคำที่มิควรด้วยครับ)

- ใครที่ไดไปแล้วรับเอาธรรมกับมาปฏิบัติกับตนจะเกิดการพัฒนาจิตให้สูงขึ้นดีอย่างยิ่ง

กราบอาจารย์อุบล

             และ สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกๆท่าน ครับ

                       ถ้าถามว่าไปบ้านสวนพีระมิดทำไม ก็ขอบอกว่า ผมไปหาความหมายที่แท้จริงของคำว่า "ทุกข์จากความอยาก"

                       ไปครั้งแรก ก็เกิดจากความทุกข์ที่อยากหายป่วย

                        ไปครั้งต่อๆมา ก็ไปหาความหมายของทุกข์ที่เกิดจากความรัก รักที่อยากจะไปทำงานที่บ้านสวนพีระมิด อยากได้เห็นเพื่อนๆ พี่ๆ และ แม่อุบล เป็นทุกข์ที่อยากจะทุกข์ต่อไป เพราะ เป็นทุกข์ที่มีความสุข และ สบายใจ

                         ไปแต่ละครั้งก็เห็นความเปลี่ยนแปลงทั้งวัตถุที่ก่อสร้าง และ ต้นไม้ที่เจริญเติบโตขึ้นไปในแต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ แต่ละเดือน

                          และ เมื่อจากมา จากบ้านสวนพีระมิด ก็เกิดทุกข์ที่คอยนับวันเวลาที่จะกลับไปอีกจึงเป็นทุกข์ที่ผมต้องไปหาความหมาย ครับ

          ไปบ้านสวนพีระมิดครั้งแรก ด้วยความศรัทธาและเชื่อกฏแห่งกรรม เชื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเชื่ออาจารย์อุบล ซึ่งดูจากจากเว็ปในอินเตอร์เน็ต แล้วเกิดความเชื่อจึงเกิดจากจิตและวิญญาณของตนเอง มีความตั้งใจมาก และได้กราบเท้าอาจารย์อุบลก่อนกลับ ก็ไม่ทราบว่าทำไม เห็นหน้าอาจารย์น้ำตาก็ไหลออกมาเอง สุดตื้นตัน อะไรก็มาขวางกั้นดิฉันไม่ได้ พอกลับมาจิตใจกับนึกถึงบ้านสวนพีระมิดตลอดเวลา และอยากกลับไปที่นั่นอีก เพราะที่นั่นเรารู้สึกว่าเราปลอดภัย มั่นคง มีความสุขในหัวใจอย่างแท้จริง แค่คิดก็น้ำตาแทบไหลอีกแล้วเพราะคิดถึงที่นั่นมากไม่รู้ว่าทำไม อาจารย์ขาลูกคิดถึงอาจารย์มากค่ะ

    ไป-มา  บ้านสวนฯ เพื่ออะไร ???  มาที่นี่ครั้งแรก  เหมือนมีอะไรอยากให้มา...

ตั้งใจมาเพราะเชื่อมั่นว่า..ทำดีได้ดี-ทำชั่วได้ชั่ว  อยาก...อยาก..มีความอยากมาด้วย

เพื่อสัมผัส..กับสิ่งที่เรียกว่า...จะนำทางให้เราหนีออกจาก..ความทุกข์..ในใจ ที่วนเวียนมายาวนานเหลือเกิน..

ได้พบท่านแม่อ.อุบล สิ่งศักดิ์สิทธิ์  เมตตาสอนให้เรา...รู้จัก..การให้ที่ยิ่งใหญ่...ที่สุดในชีวิต....

.............ให้..อภับ...  เป็นสิ่งที่ทำาได้ยากมากที่สุดในวินาทีนั้น..แต่  ท่านเมตตาให้ตัดสินใจ...เดี่ยวนั้น

ไม่เช่นนั้นคงสายเกินไปสำหรับลูกคนนี้อย่างแน่นอน...โชคดีมาก !ที่รับคำท่านเหมือนเราค่อยปลดห่วง(นรก)อันที่..1..

นับจากนั้นมาการมาบ้านสวนฯเพื่อสร้างสมบุญละบาปทั้งปวง....มีความสุขมากเหลือเกินเมื่ออยู่ที่นี่