ขอโมทนาบุญกับพี่เตี้ยกับสิ่งที่เล่าเป็นธรรมทาน รวมทั้งอนุโมทนาบุญที่พี่เตี้ยได้ทำอาหารรับใช้ท่านอาจารย์อุบลอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน อันเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่กว่าใครๆ ครับผม

ปล. บุญที่พี่เตี้ยทำ ส่งผลให้พี่เตี้ยสวยขึ้นทุกครั้งที่ได้เจอที่บ้านสวนฯ ครับ 

ขอโมทนาบุญกับคุณเตี้ย แม่ครัวแห่งบ้านสวนพีระมิดทำอาหารอร่อยที่สุดในโลก อร่อยจริงๆค่ะไม่ว่าเมนูใดก็ตาม และ ธรรมทานที่เล่ามา สาธุ สาธุ สาธุ

          ขออนุโมทนาบุญ กับ พี่เตี้ย ด้วยครับ

             ถ้ามีโอกาสได้ไปบ้านสวนฯ ขอไปร่วมทานอาหารฝีมือพี่อีกครับ

ขออนุโมทนาบุญกับพี่เตี้ยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับพี่เตี้ยด้วยค่ะ

เคล็ดลับความงาม ทำดีนี่เอง มิน่าสวยขึ้นจริงๆ อย่างที่คุณสิทธิ์บอก

คนสวยจ๋า

ขออนุโมทนาบุญ ค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับพี่เตี้ยด้วยจ้า  อย่าเพิ่งท้อนะพี่

น้องศิริเองจ้า

                คุณเตี้ยคนสวยอนุโมทนาด้วยนะจ๊ะ

คุณเตี้ยค่ะ

โชคดีมหาศาลเลยนะค๊ะ

ที่คุณเตี้ยได้มีโอกาสเข้ามารับใช้ท่านอาจารย์แม่ฯ

ทำให้ดวงตาเห็นธรรม

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

      พี่เตี้ยครับ คนขายขวดขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

ขออนุโมทนาบุญกับพี่เตี้ยที่ได้แจงธรรมทาน ทานอันประเสริฐนี้แก่ลุกๆบ้านสวนด้วยค่ะ สาธุ

พี่เตี้ยทราบไหมครับว่าพระอานนท์ อุปฐาก ใกล้ชิดพระพุทธองค์กว่าใครทำไมจึง บรรลุพระอรหันต์ ช้ากว่าใครใครในบรรดาพระอรหันต์ 500 รูป ที่สังคายนาพระไตรปิฎกครั้งแรก ?

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ  อ้าว!  แล้วจะถามทำไมเนี้ย

แต่ผมขอ "เดา" นะครับ ว่า ความ สนิท สนม เนื่องจากเป็นญาติทำให้การปฏิบัติไปแล้วยังยึดติดว่าพระพุทธองค์คือญาติ แทนที่จะคิดว่าเป็นพระอาจารย์ของ เทพ พรหม เทวดา และมนุษย์ ทั้งหลายที่ยิ่งใหญ่หาผู้ใดมาประมาณไม่ได้ อย่างที่พระสงฆ์อื่นเขาคิดกัน  ด้วยเหตุนี้กระมั่ง(ปัญญาอันน้อยนิดของผมคิดเองนะครับ)   แต่ท่านพระอานนท์ก็ได้พิสูจน์ให้ทุกคนประจักษ์ถึงความเป็นผู้ที่มีความจำเป็นเลิศ เพราะพระไตรปิฎก 82,000 พระธรรมขันธ์ จาก 84,000 พระธรรมขันธ์ มาจากคำบอกเล่าเรื่องราวในพระสูตรต่างๆ  โดยความจำของท่านพระอานนท์

เช่นเดียวกัน(เกี่ยวกันไหมเนี้ยะ) พี่เตี้ยถึงจะไม่ใช่ญาติ แต่รู้ตัวไหมว่าพี่นั้นมีบุญหนักหนา  ที่ได้มีโอกาสในการดูแลอาจารย์อุบล อันน่าจะเนื่องมาจากบุญสัมพันธ์ที่พี่เองก็ได้สั่งสมมาจากภพ ที่แล้วครับ   ด้วยตัวอย่างที่ผมยกมา  พี่เตี้ยเองน่าจะคิดอะไรต่อยอดไปได้ไกลกว่าผมเยอะครับ  เพราะผมยัง เตาะ แตะ บุญอยู่เลยครับ  ไม่ได้มีโอกาสดีเหมือนพี่เตี้ย

      ขออนุโมทนาบุญกับคุณเตี้ยด้วยคะ  สาธุ  สาธุ  สาธุ

ขออนุโมทนาบุญกับพี่เตี้ยด้วยค่ะ  ที่บอกเล่าเรื่องราวเป็นธรรมทาน  สาธุ   

อนุโมทนาบุญกับคุณเตี้ยด้วยค่ะ สาธุ

พี่เตี้ยครับเล่า เยอะ เยอะ ครับ จะได้บำเพ็ญทานบารมี ยิ่ง ยิ่ง ครับ

และจะได้ไม่พลาดโอกาสที่ดีกว่าคนอื่นอีกเยอะ  อันเนื่องมาจากพี่เองได้เห็นละครธรรมะ อีกหลายเรื่องราวที่แสดงให้ดูที่บ้านสวนพีระมิด เพื่อให้ลูกบ้านสวนฯ ทุกคนได้รับทราบและนำไปปฏิบัติตนให้ถูกทาง ครับ เล่า เลย ผมจะได้ขออนุโมทนาบุญ เกาะบุญพี่ไปด้วย อิ อิ

    ขออนุโมทนาบุญกับคุณเตี้ยด้วยนะคะ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณเตี้ยค่ะ ....

ขออนุโมทนาบุญกับคุณเตื้ยด้วยครับ .....    เมื่อ ปีใหม่ผมพาพี่สาวไปเทื่ยวที่น่านอากาศหนาวมาก ผมนอนบนพื้นกระเบื้องที่เย็น ตื่นเช้ารู้สีกปวดที่เส้นอุ้งเท้าซ้ายมาก เดินลำบากมาก(ดีที่ใชัเกียร์ออโต) แม่บ้านก็เลยใช้ บอดี้โลชั่นทาให้  รู้สึกดีขึ้น เดินเที่ยวพอได้ ทาอยู่ 2 วันหายเป็นปรกติ (เคยเป็นไปรพ.กินยา 1สัปดาห์) ต้อง  ขอขอบคูรสิ่งศักดิ์ที่บ้านสวนพีระมิดที่ช่วยให้หายได้เร็วมากๆครับ

    ขออนุโมทนาบุญ  กับคุณ สมศักดิ์ด้วยนะคะ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณเตี้ยด้วยค่ะ

เคยได้ชมคุณเตี้ย พูดคุยทางรายการ คุยไปแจกไป มาบ้าง

รู้สึกว่าเป็นคนค่อนข้างมั่นใจในตัวเองมากๆ เวลาเล่าเรื่องต่างๆ

ก็ใส่อารมณ์ ออกรสออกชาดได้น่าฟังทีเดียว ฉะนั้นไม่แปลกใจเลยที่คุณเตี้ย

เป็นแม่ครัวที่ทำอาหารได้อร่อย รสชาดสุดยอด (ยังไม่เคยชิม แต่เห็นทุกคน..ชื่นชม) 

แล้วพอมาเขียนเล่าเรื่องเป็นธรรมทานก็ยังเขียนได้น่าติดตามอีก

อนุโมทนากับธรรมทานนี้ด้วยนะคะคุณเตี้ย.....

และขออนุโมทนากับคุณสมศักดิ์ที่กรุณามาแบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวกับอานุภาพของบอดี้โลชั่นด้วยนะค๊า...

อนุโมทนาบุญ ในธรรมทานแห่งเรื่องเล่าของพี่เตี้ย ด้วยครับ เป็นบทเรียนสอนพวกเราได้อย่างดีครับ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณเตี้ยด้วย  หลายเรื่องที่คุณเตี้ยออกรายการคุยไปแจกไป เป็นธรรมทาน ได้นำไปใช้ และขอยืนยันด้วยสายตาว่าคุณเตี้ยสวยขึ้นทุกวันคะ

วันนี้คุณเตี้ยมานั่งพับเพียบแต้

เกาะแข้งเกาะขา อ.อุบล เอาหน้าซบตัก บอกว่า

วันก่อน 13 ม.ค.54 หนูกลับบ้าน(ลพบุรี)

หนูร้อนไปทั้งตัวเลยอาจารย์

จนวันนี้ 16 ม.ค.54 ก็ยังไม่หาย

หนูนอนไม่ได้เลยค่ะ มันร้อนแผ่นหลังไปหมด

จนหนูแหงนมองดูรูปอาจารย์

ที่ถ่ายกับพระ อ.รัตน์

แล้วหนูก็ตะโกนว่า

อาจารย์อุบล ช่วยหนูด้วย หนูร้อนแผ่นหลังค่ะ

(เหมือนโดนพริกเลย หนูนอนไม่ได้เลยค่ะ)

หนูผิดอะไรคะอาจารย์

 หนูลองไปคิดดูดีๆ นะ ว่าหนู คิด พูด ทำ อะไรผิดบ้าง

หนูคิดไม่ออกค่ะ อ.ช่วยหนูด้วยค่ะ

(ท่านบอก)หนูต้องคิดเอง สารภาพเอง โดยเขียนลงเวป

พร้อมทั้งอีกหลายเหตุการณ์ที่หนูประสบพบเจอ

ทั้งของตัวเอง และ เห็นเหตุการณ์ในบ้านสวนฯ

ค่ะอาจารย์

 ดูซิดีขึ้นแล้วยัง

ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ยังไม่หายค่ะ

ก็ไปคิดดู แล้วถ้าคิดไม่ออก ก็ให้ขอบารมีพระพุทธเจ้า

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ บ้านสวนพีระมิด หลวงพ่อฯ องค์เทพสฟิงซ์

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

พอ อ.อุบล พูดถึง เสด็จพ่อม่านท้าวเวสสุวรรณ

คุณเตี้ยบอกว่า แต่มีอยู่เรื่องหนึ่ง

วันที่คนที่เขาจะมาสร้างท้าวมหาราชทั้งสี่ ให้บ้านสวนฯ

ที่เอารูปมาให้ อ.หนูเห็นรูปท่านแล้ว หนูก็พูดว่า

ท่านพ่ออาจารย์อุบลเนี่ย

หน้าตาก็....ล้อ....หล่อ....แต่....ทำไม....ดู้....ดุ

ใช่เรื่องนี้หรือเปล่าคะอาจารย์

ไม่รู้  หนูลองไปค่อยๆคิด แล้วเขียนลงเวป

ถ้าใช่ก็หายเอง ถ้าไม่ใช่ หรือ ท่านไม่ยอม ก็ไม่หาย

ค่ะ

(ท่านผู้อ่านจะว่ายังไงเนี่ย ช่วยคุณเตี้ยคิดหน่อยเร้ว ว่าผิดอะไร ถ้าใครอยากให้คุณเตี้ยหาย)

แล้วหนูก็ดีขึ้น หลับไป

แล้วพอตื่นเช้ามา หนูก็ร้อนอีก เป็นเหมือนเดิม

เมื่อสักครู่

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

มาเตือน อ.อุบล ว่า

เอ็งเล่าเรื้อง...ยายเตี้ย...ไม่หมด

เสด็จพ่อฟังอยู่ด้วยหรือเจ้าคะ

เอ็งไม่ต้องมาทำซื่อบื้อ

ข้าห้ามเอ็งไม่ให้บอกสาเหตุมันเอง

เอ็งลืมแล้วหรือไง

เจ้าค่ะ แต่ ไม่คิดว่า ท่านพ่อ จะสนพระทัยเรื่องนี้เจ้าค่ะ

เรื่องของมนุษย์ และ สัตว์ ทุกจิตวิญญาณ ต้องผ่านการรับรู้ของข้า

หมดทุกรายละเอียด แม้แต่คิด แม้แต่พูดลับหลัง

แม้แต่ทำลับหลัง หรือต้อหน้า

เรื่องที่เสด็จพ่อบอก ที่ อ.อุบล เล่าไม่หมดก็คือ

คุณเตี้ยบอกว่า ร้อนแผ่นหลัง

ร้อนเหมือนโดนพริก โดนไฟเผา นอนไม่ได้

(ส่วนที่ลืม...แล้ว...ท่านให้เล่าเพิ่มเติมคือ...)

คุณเตี้ยบอกว่า

หนูขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์แล้ว ก็ยังไม่หาย

ทำยังไงก็ไม่หาย

ยิ่งตอนที่หนู

ขอบารมีพระพุทธเจ้า

หนูยิ่งร้อนมากขึ้นค่ะอาจารย์

แต่พอหนูเรียก

อาจารย์อุบล ช่วยหนูด้วย

หนูถึงดีขึ้น

แต่เดี๋ยวสักพักเดียวก็เป็นอีก หนูจะทำไงดีคะ อ.

หนูก็เรียกชื่อ อ.อุบล ไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน

ถ้าหนูยังคิดไม่ออกว่าผิดอะไร

แล้วนี่แหละค่ะ ที่เสด็จพ่อให้ อ.อุบล มาเขียนเพิ่ม

ท่านบอก เป็นประเด็นสำคัญ แต่ดันลืมเล่า

ท่านบอกให้ท่านผู้ที่มาอ่านพบ

ช่วยกันคิดหาเหตุผลช่วยคุณเตี้ย อีกแรง

ถ้าอยากให้คุณเตี้ยหาย

งานนี้ ท่านบอก อ.อุบล ห้ามยุ่ง เด็ดขาด

ให้คุณเตี้ยคิดเอง และ ใครอยากช่วย

คุณเตี้ยคิดหาเหตุผลก็ได้

ถ้าอยากช่วย

เอาบุญ

สาธุ

ขอให้คิดออก

จะได้หาย

ด้วย

รัก

จาก

อ.อุบล

ท่านบอกให้ท่านผู้ที่มาอ่านพบ

ช่วยกันคิดหาเหตุผลช่วยคุณเตี้ย อีกแรง

ถ้าอยากให้คุณเตี้ยหาย

***********************************

ก่อนอื่น..ต้องขออนุญาติ.และขออภัย

ขอ..มีส่วนร่วมค่ะ

เนื่องจาก..

แมว กับ คุณเตี้ย

มีความคุ้นเคยกัน ..

เผื่อว่า...จะช่วยคุณเตี้ยได้บ้างค่ะ

**************************************

1.  สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในบ้านสวนพิรามิด...คุณเตี้ยมีศรัทธามากน้อยเพียงไร

2.  ความเคารพศรัทธาในตัวอาจารย์อุบล....มากน้อยแค่ไหน

3.  ในฐานะลูกจ้าง ( เพราะคุณเตี้ยได้รับเงินเดือน ) มีใจจริงในการปฏิบัติงาน ปฏิบัติตน

ได้สมบูรณ์ต่อทำงานหรือไม่

4.  เคยปรามาส สิ่งศักดิ์สิทธิ์.ทุกพระองค์ในบ้านสวนพิรามิดหรือไม่  ด้วย กาย วาจา ใจ

5.  เคยปรามาสอาจารย์อุบลและครอบครัวหรือไม่ ทั้ง กาย วาจา ใจ

6.  คิดด้วยหรือเปล่าว่า  วันแรกที่ได้มาทำงานบ้านสวนฯ เป็นอย่างไร และ เมื่อได้เข้ามาทำงาน

กับอาจารย์อุบลที่บ้านสวนฯ ได้อะไร อย่างไร เพียงไร

7.  บุญคุณ...ที่อาจารย์ทั้ง 2 มีให้ เคยรำลึกบ้างหรือเปล่า

ขอให้คิดให้ออกนะจ๊ะ คุณเตี้ย

ด้วยความรัก ปรารถนาดี

แมว

ข้อความที่ขาดหายไป

ความเห็นที่ 27

ต่อจากข้อความที่

คุณเตี้ยบอกว่า...จนต้องร้องตะโกน

ว่า 

อาจารย์อุบล ช่วยหนูด้วย หนูร้อนแผ่นหลังค่ะ

(นอนไม่ได้เลย ร้อนเหมือนโดนพริก หรือ ไฟเผา)

แล้วก็ดีขึ้นเลย หนูจึงหลับไปได้

ขออนุญาตช่วยคิดด้วยคนนะครับ

ถ้าคุณเตี้ยผิดต่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

คุณเตี้ยน่าจะมีอาการตั้งแต่อยู่ที่บ้านสวนฯ

ไม่ใช่ไปเกิดที่บ้านลพบุรี

แต่เท่าที่ช่วยคิดนะครับ

มีอาจารย์แม่อุบลเท่านั้นที่จะช่วยคุณเตี้ยได้

ลองคิดดูดีๆ แล้วกันนะครับว่า

ก่อนกลับบ้านได้เรียนให้อาจารย์แม่ทราบหรือเปล่า

เพราะต้องถือว่าคุณเตี้ยเป็นคนของท่าน

ทำอะไรต้องเรียนให้ท่านทราบตลอดนะครับ

และถ้าแจ้งให้ทราบแล้วกำหนดว่าจะไปอยู่กี่วัน

ก็ต้องอยู่ตามจำนวนวันที่ได้แจ้งนะครับ

เพราะคุณเตี้ยนะขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์แล้ว

ก็ยังไม่หาย

แต่ยังไม่ได้ขอขมาอาจารย์แม่อุบลนะครับ

ขอขมาแล้วอาจจะหายก็ได้นะครับ

ขอเอาใจช่วยคุณเตี้ยด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

อยากช่วยคุณเีตี้ยคิดจัง...แบบนี้ไม่ถือว่าเป็นการ"จุ้น" หรือแซกแซงกรรมของผู้อื่นใช่ไหม๊คะ

ขอถามให้อุ่นใจก่อน เพราะหลังจากได้ชมเทปล่าสุดที่คุณ ประทีป มาที่บ้านสวนฯแล้ว

รู้สึกว่าคุณประทีประมัดระวังตัวตลอดทั้งทุกความคิด ทุกๆคำพูด และรวมถึงทุกการกระทำด้วย

ขนาดคุณประทีปบุญและบารมีสูงขนาดนั้น ยังระมัดระวังตัวขนาดนั้นเลย..

แล้วเดาๆ งูๆปลาๆบุญบารมีน้อยๆอย่างชนิดาล่ะ ควรจะต้องยิ่งระวังตัวขนาดไหน...

ถ้าท่านอนุญาตให้เสนอไอเดียได้ ก็ขอใช้ Verb to เดา เ่ช่นเคย ค่ะ

เท่าที่อ่าน คำตอบน่าจะอยู่ในประโยคเหล่านี้นะ....

หนูขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์แล้ว ก็ยังไม่หาย

ทำยังไงก็ไม่หาย

ยิ่งตอนที่หนู

ขอบารมีพระพุทธเจ้า

หนูยิ่งร้อนมากขึ้นค่ะอาจารย์

แต่พอหนูเรียก

อาจารย์อุบล ช่วยหนูด้วย

หนูถึงดีขึ้น

แต่เดี๋ยวสักพักเดียวก็เป็นอีก หนูจะทำไงดีคะ อ.

คุณเตี้ยลองคิดดีๆนะคะว่า แอบเผลอไปคิดจาบจ้วง ล่วงเกินพระพุทธองค์

หรือองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯบ้างหรือไม่ ในช่วงวันนั้น

เพราะเห็นท่านท้าวเวสสุวรรณเมตตาบอกใบ้มาว่านี่เป็นประเด็นสำคัญที่ควรเขียน

แสดงว่า คำตอบที่ถูกต้องน่าจะซ่อนอยู่ในกระทู้ที่ 28นะคะ

หรือมีบ้างไหม๊ที่แอบไปเดินตัดหน้าตัดหลังในขณะที่อาจารย์กำลังบำบัดผู้อื่นอยู่

อย่างที่อาจารย์เคยเตือนมาแล้ว...

หรืออีกประเด็นหนึ่งก็คือ ได้ล่วงเกินอาจารย์อุบลทางด้านความคิด

หรือได้พูดถึงอาจารย์อุบลลับหลังหรือไม่ อาการร้อนเหมือนโดนพริก ไฟเผา

อาจแปลความได้ถึง การบ่น นินทา หรือเคียดแค้น บางคนหรือ อะไรบางอย่าง

ฉะนั้นเวลาที่คุณเตี้ยนึกถึงอาจารย์อุบลอาการจึงดีขึ้น

แต่ยังไม่หายเพราะยังไม่ได้กราบขอขมาท่านอาจารย์ พร้อมกับสารภาพความจริงทั้งหมด ...

ความคิดคุณเตี้ย คุณเตี้ยน่าจะรู้ดีที่สุด....

ไม่รู้ว่าพอจะช่วยได้บ้างรึเปล่านะคะ

แต่ขอภาวนาให้คุณเตี้ยนึกออกเร็วๆจะได้หายทรมานค่ะ....

    พีเตี้ยครับ...พี่ทำผิดต่อ...อาจารย์นั่นแหละ...ทำำอะไรที่หลับหลัง..ไม่ดีต่ออาจารย์...หรือเปล่า

พี่ค่อยๆนึกนะครับ

อาจารย์...

ทานข้าวกลางวันหรือยังค่ะ

มีใครคอยช่วยดูแลหรือเปล่า...

ดูแลตัวเอง + คุณพ่อ

ด้วยนะคะ

รัก

/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/

สำหรับ LAI - LA แล้ว

ข้าวปลา ไม่กินไม่เดือดร้อน

เหตุใด  บังอร  เอาแต่คอมฯ

ผมถูกลงโทษ

ตอนแรกยังไม่ได้รับอนุญาติให้ช่วยคิด ช่วยบอกทางเว็ป

ผมเลยโดนลงโทษ

ตอนนี้ได้รับอนุญาติ โอกาสมาถึงแล้ว

ไชโย ไชโย ... ขอระบายหน่อยครับ

เรื่องเป็นอย่างงี้ครับ คือมาบ้านสวนฯหลายๆครั้ง แล้วรู้สึกว่าอาหาร ไม่ค่อยถูกปากในบางวัน บางวันอร่อยมาก (พวกแกง กับก๋วยจั๊บ) และมาเบียดเบียนอาหารในโรงทานเป็นประจำ ทั้งน้ำ ทั้งไฟ ก็เลยเอาอาหารมาถวายเข้าโรงทานทุกอาทิตย์ ประมาณ 1,000-2,000 บาท ทุกอาทิตย์เลย ก็เห็นพี่เตี้ย ไม่ยอมเอามาทำ หรือเอามาทำน้อย ที่เหลือก็ปล่อยให้มันเสีย ให้มันเน่า น่าเสียดายมาก พี่เตี้ยบอกว่าช่วยกันกินของเก่าให้หมดก่อน ก็มันไม่อร่อย ก็เลยกินไม่ลง กว่าจะหมด ของใหม่ก็เน่าซะแล้วและบางคนเอามาถวายให้อ.อุบล ทาน พี่เตี้ยก็ลืม อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้ อ.อุบล เลยอดทานของอร่อยๆ  ทั้งๆที่ทุกคนต้องการมาให้อาจารย์ทาน ผมก็เลยขออาสาเป็นพ่อครัวสมัครเล่น ทำอาหารอร่อยๆที่ตัวเองชอบทาน อาหารมังสวิรัติ ทำให้อร่อยยากมาก แต่ดันทำอร่อย และยิ่งเราอยากทานอะไร อยากทำอะไรทาน เราก็ไปจ่ายตลาดเองนี่ ยิ่งสนุกใหญ่ พี่เตี้ยก็เลยไม่กล้าขัด เพราะเราซื้อไปถวาย แล้วอยากทำให้ อาจารย์และครอบครัวทานอาหารอร่อยๆแบบเราชอบนี่ จะได้มีแรงช่วยเราทุกคนได้นานๆ อยู่กับพวกเรานานๆ  และให้ทุกคนที่มาบ้านสวนฯ กินอิ่ม จะได้มีแรง ทำงานบุญยิ่งได้บุญ 2 ต่อ กองทัพ ต้องเดินด้วยท้องอยู่แล้ว ถ้ามีความสุขกับการกิน สนุกกับการกิน มันก็จะสนุกกับการทำงาน (อันนี้คิดเอาเอง) แต่ไม่วายพี่เตี้ยก็จะทักท้วง ว่ามากเกินไป เอาไว้ทำมื้ออืนบ้าง เดี๋ยวไม่มีอะไรทาน  รสชาติเพี้ยนไปบ้าง ไม่รู้ว่าพี่เตี้ย ทักถูกต้องหรือไม่ถูกต้องนะเนี่ย แล้วที่สำคัญ อาจารย์อดทานของอร่อยหลายครั้ง พี่เตี้ย บอกว่าลืมไป น่าเสียดายจริงๆ ทุกคนได้ทาน ยกเว้นอาจารย์และครอบครัว อันนี้น่ากลัวจัง

ต่อมาแฟนผมบอกว่าพี่เตี้ยไม่อยากอยู่บ้านสวนฯแล้ว อยากจะไปทำงานหาเงินข้างนอก ผมจึงได้สอบถามดู พี่เตี้ยบอกว่าอยากหาเงินใช้หนี้ใช้สินค่างวดรถ  ด้วยความหวังดี คิดอยู่ในใจ อยู่ 1 อาทิตย์ อาทิตย์ต่อมา หลังจากทำอาหารเสร็จก็มานั่งทานอาหารที่ตัวเองทำ อร่อยจังเลย (ไม่มีใครยอ เลยยอตัวเอง) พี่เตี้ยก็เลยมานั่งคุยด้วย ไอ้เราดันได้พูด อวดอุตริมนุษยธรรม แปลว่า ทำในสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถทำได้ แล้วพูดออกไป แนะนำพี่เตี้ยออกไป เพราะความหวังดีว่า อยากให้พี่เตี้ยอยู่ช่วย อ.อุบล ต่อไปนานๆ ช่วยทำอาหาร ให้คนที่มาทำบุญ ที่บ้านสวนฯ และได้ต่อบุญ ทำบุญอยู่ที่บ้านสวนฯ มากๆ จึงบอกเหตุผลที่ได้รับ จากซิกเซ้นต์ของตัวเอง ให้พี่เตี้ยฟัง ดังนี้

1.พี่เตี้ย โกรธ อ.อุบล ที่ไม่ยอมช่วยหนี้สิน ต่ารถ ที่ถูกฟ้องร้องอยู่ คงไม่โกรธอย่างเดียว คงจะด่า หรือว่าในใจ หรือพูดกับแฟน หรือให้คนอื่นฟัง

2.พี่เตี้ยคงจะโกรธพระพุทธองค์ สิ่งศักดิ์สิทธิ เทพเทวดา หลวงพ่อฤาษี และโดยเฉพาะท่านปู่เวสสุวรรณ ว่าเรามาช่วยทำงานในบ้านสวน แล้วทำไมไม่ยอมช่วยเหลือกันบ้าง (คงลืมไปว่าได้เงินเดือน ไม่ใช่มาทำบุญ ให้ฟรี) คงจะด่า ต่อว่า ในใจ หรือพูดออกมาบ่อยๆ จนสะสมมากๆเข้า จนทนไม่ไหวแล้ว จึงเล่าให้คนอื่นๆฟัง ว่าไม่อยากอยู่บ้านสวนฯแล้ว ทั้งๆที่มีแต่คนอยากจะมาทำบุญกัน สร้างบาปกรรมอย่างมหันต์ แจกนรกให้คนอื่นที่จะมาทำบุญซะอย่างงั้น สร้างไฟนรก ให้กับตัวเองชัดๆ  (แรง...)

3.ก็เลยบอกพี่เตี้ยว่า ให้ตั้งใจ แบบว่าตั้งใจจริงๆ แบบว่าตั้งให้หนักแน่น บริสุทธิ์ออกมาจากใจจริงๆ แล้วไปขอขมา อ.อุบล พระพุทธองค์ สิ่งสักดิ์สิทธิ เทพเทวดา โดยเฉพาะท่านปู่เวสสุวรรณ ที่ข้างๆที่บำบัด แล้วบนให้ได้รถคืนจากคนที่ซื้อต่อไปแล้วไม่ส่งค่างวดรถ จนถูกฟ้องศาล ภายในกี่วัน ตามต้องการ เพราะถ้าที่นี่ช่วยพี่เตี้ยไม่ได้แล้ว คงไม่มี่ที่ไหน  ช่วยได้แล้วในโลกนี้ เพราะที่นี่เป็นที่พิพากษาบนโลกมนุษย์ แสดงอภินิหาร ปาฏิหารย์ ได้ทันที ทันตาเห็น ที่เดียวในโลกแล้ว

4.มีเพื่อน ชื่อเฮียชัชชัย มีแฟน และพี่วี มาช่วยอธิบายพี่เตี้ยและพี่เยี่ยมด้วย ทั้งทางธรรม และทางโลก ในเรื่องคดีความ  และเรื่องการทำบุญในบ้านสวนฯ ว่าจริงแล้ว น่าจะคิดว่าโชคดีที่ได้มาทำงานบุญอยู่บ้านสวนฯ โชคชั้นที่2 คือได้เงินเดือนเพิ่มด้วย มีที่อยู่ มีที่กิน บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ มีสิ่งศักดิ์สิทธิคอยดูแล โชคดีจริงๆ แต่ดูเหมือนว่า พี่เตี้ยไม่อินเข้าไปในใจเลย

ดูเหมือนว่าเป็นการทำบุญใหญ่เลยนะเนี่ย (ปลื้ม..อยากให้พี่เตี้ยอยู่ช่วยอ.อุบล นานๆ)  

ปล่าวเลย ตรงกันข้ามเลย

ผมจึงถูกลงโทษ ... (อย่างแรง) ดังนี้

1.น้องเอ (แฟน) อารมณ์เสีย(ผีเข้า) อีกครั้ง ทั้งๆที่หายไปแล้ว โอ๊ย..เซ็ง กันทั้งบ้านเลย

2.ลูกค้ายกเลิกงานที่สั่งไว้ 3 คน เป็นเงินกว่า 400,000 บาท (ใกล้เคียงเงินที่ พี่เตี้ยเดือดร้อนเรื่องถูกศาล ฟ้อง ค่าเสียหาย รถยนต์ ที่เช่าซื้อ)

3.ค้าขายสะดุดไปอีกหลายวันเลย..... (แย่จัง) 

เพราะผมดันเสือก...ไป ยุ่ง แทรกแซงกรรม ของพี่เตี้ย โดยไม่ได้รับอนุญาติ นั่นเอง

ต้องให้พี่เตี้ย .. ดวงตาเห็นกรรม ของ ตังเอง จึงจะถูกต้องนะเนี่ย

แต่วันนี้มีโอกาสจาก อ.อุบล และพระพุทธองค์ เทพเทวดา หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านปู่เวสสุวรรณ องค์เทพสฟริงค์ ต้องขอขมา ขอโทษ ทุกๆพระองค์ และขอขอบพระคุณทุกๆพระองค์ที่เปิดโอกาสให้แสดงความคิดเห็นครับ   

ด้วยความเคารพอย่างสูง

คนทำอาหารมากกว่าคนทาน

พวกเรามาช่วยกันกวาดล้างหน่อยเร้ว

วันนี้มีแม่ครัวตั้ง 3 คน

คุณดอกไม้ คุณน้อย คุณโอ๋

แล้วยังมีทั้งหนุ่มหน้าหยก หนุ่มพลทหารทหาร หนุ่มช่างซ่อมเรือ

แล้วคืนนี้ก็มี BBQ อีกแล้ว

คุณโอ๋กับ คุณน้อยกำลังเตรียม

ข้าวโพดขาวแบบสลับสีม่วง กล้วยหักมุก มัน เห็ด ฯลฯ เชิญนะจ๊ะ

อ.อุบล ผอมขึ้นทุกวัน ปากเป็นมัน

ต้องคอยเช็ด ตาหลอด...

แต่ขอเตือนคนที่จะไปค้างบ้านสวนพีระมิดนะ

ขอบอกว่า

หนาว

มาก ก ก ก ก ก ที่สุด

เดี๋ยวไปเข็คเรตติ้ง(เ ห ร ด ติ้ ง)

ก่อนนะ

     ดีใจจังที่มีคนทำอาหารให้ คุณแม่อ.อุบล รับประทานแล้วคุณน้อยคุณโอ๋คุณดอกไม้และหนุ่มๆฝากดูแลคุณแม่ด้วยนะจ๊ะ

สาธุ .... กับ คุณน้อย คุณโอ๋ คุณดอกไม้

และหนุ่มน้อย กับหนุ่มเหลือน้อย ด้วยครับ

อยากไปร่วมวงด้วยจังเลย

ต่อให้ก่อน นะครับ

วันเสาร์ เจอกันครับ

ตามเหตุและผล ของคุณสุเมธในความคิดเห็นที่36

น่าจะใช่เหตุ ที่ทำให้คุณเตี้ยโดนลงโทษนะคะ

คิดล่วงเกินอาจารย์ เลยมีอาการร้อนเหมือนโดนพริก

ไฟเผา ขอให้คุณเตี้ยค้นหาเหตุให้เจอเร็วๆน๊ะค๊ะ

วันนี้มีแม่ครัวตั้ง 3 คน

คุณดอกไม้ คุณน้อย คุณโอ๋

แล้วยังมีทั้งหนุ่มหน้าหยก หนุ่มพลทหารทหาร หนุ่มช่างซ่อมเรือ

/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/

ดีใจจัง...จากรายชื่อด้านบน

ทุกคน

สุดยอดอยู่แล้ว...

/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/

สุดบรรยาย...

อากาศหนาว ๆ ๆๆๆๆๆๆๆ

พร้อม BBQ

อาจารย์ขา...

สมควรแล้วค่ะที่ปากเป็นมัน

LAI - LA

ก็พลอย...หิวไปด้วยเลย

ว่าจะลดพุง...กับเค้าบ้าง

คงทนไม่ไหวแล้ว

/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/

 มาช่วยเพิ่มเรทติ้งกระทู้นี้ครับ...ได้แต่นั่งอ่านตาปริบๆ แต่ไม่กล้าที่จะเสนอความคิดเห็นใดๆ ให้พี่เตี้ยทั้งในเว็บและนอกเว็บ เนื่องด้วยในเรื่องของการแซกแซงกรรม ก็เลยได้แต่นั่งดูว่า...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

ส่วนคุณสุเมธ พ่อครัวตัวฉกาจ...เข้าครัวทีไร ทำเอาเราเพิ่มน้ำหนักทู๊กทีเลย ก็พี่แกดันทำอะไรก็อร่อยไปซะทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่เมี่ยงคำ...การันตีความอร่อยโดย ถนัดซ้าย(ญาติข้างบ้านถนัดศรี)

ยังไงก็ขออนุโมทนาบุญกับพ่อครัว แม่ครัวและลูกครัว ทั้งหลายด้วยนะครับ 

ความเห็นที่ 36 ของคุณสุเมธ

มีเปอร์เซ็นต์ความเป็นไปได้สูงค่ะ

เพราะ LAI - LA เอง

ก็ได้รับ..ระบายอยู่เหมือนกัน

ว่าคุณเตี้ย..ทะเลาะมีปากเสียงกับสามี

เรื่องปัญหา..รถ...

ก็เพียงเป็นผู้ฟังค่ะ...

*****************************

ในฐานะลูกจ้าง ( เพราะคุณเตี้ยได้รับเงินเดือน )

มีใจจริงในการปฏิบัติงาน ปฏิบัติตน

ได้สมบูรณ์ต่อทำงานหรือไม่

****************************

อยากบอกว่า

เวลางาน ต้องแยกเรื่องส่วนตัวออก

เวลาส่วนตัว ก็ต้องคิดเรื่องงานด้วยค่ะ

ไม่งั้นเสียหายหมดทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว

****************************

ขอให้คุณเตี้ยรีบ...คิดนะคะ

เพราะมีงานทำ...ยังหาทางแก้ปัญหาไม่ได้

แล้วตอนนี้...ไม่ทำงาน...ปัญหาหนักไปกว่าเดิมแน่นอน

*****************************

อาจารย์อุบล...ในฐานะ เจ้านาย..คุณเตี้ย

สุดประเสริฐ...น่ารัก

มีหลาย ๆ คนมาก ๆ ที่ต้องการ ปรนิบัติ

และได้อาศัยในเขตบุญ บริสุทธิ์แห่งนี้

ทำไมปล่อยโอกาส...เพราะอะไร

คิดให้ออกนะ..คนสวย

*****

ขอใช้สิทธิ์ถูกพาดพิงจากความคิดเห็นที่ 36 (ลูกเขยแม่ยาย) วันนั้นกำลังทานข้าว พ่อดีกับเพื่อนคนดีดีของผมก็ชอบเข้าไปสาระแนเรื่องชาวบ้านอีกแล้ว  (รู้เรื่องคนอื่นทุกเรื่อง ยกเว้นกรรมเวรตัวเอง)....(เอาตัวไม่ค่อยรอดซักที)ฮิๆๆๆๆๆ แซวนะอย่าโกรธนะ อภัยทานแล้วกัน ว่าแต่คนอื่นตัวเองก็ ส ใส่เกือก เหมือนกัน เพราะก็ร่วมเสริมกับเพื่อนตัวดีไปด้วย แล้วก็เอาตัวเองไม่รอด เหมียนกันครับ โดนลงโทษจนเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด ส่วนความคิดเห็นส่วนตัว ก็เห็นด้วยกับความคิด คุณสุเมธ เพราะท่านท้าวเวศสุวรรณ ย้ำว่า อ.อุบล ยังพูดไม่หมดและคำพูดที่ อ.อุบล พูดไม่หมดก็เป็นเรื่อง ที่สอดคล้องกับคุณสุเมธ ว่าสิ่งที่เกิดกับพี่เตี้ยนั้น เริ่มจากคิดไม่ดีกับ อ.อุบล และท่านท้าวเวศสุวรรณ ก็แสดงให้เห็นว่าถ้าคิดไม่ดีต่อ อ.อุบล ท่านก็จะนำไฟนรก มาส่งให้ถึงที่  หวังว่าพี่เตี้ยคงพอเข้าใจและคิดออกนะ

   เมื่อวันที่16ตอนกลับบ้านคุณเตี้ยก็เล่าความในใจให้ฟังว่าวันนี้มีความสุขมากได้ทำงานที่บ้านสวนพีระมิดสองวันโดยไม่คิดค่าจ้างทำไม...รู้ลึกมีความสุขมากกว่าที่ได้รับค่าจ้าง(แต่หลังก็ยังออกร้อนอยู่)รู้อย่างนี้ทำต้องนานแล้ว  ส่วนตัววีขอให้คุณเตี้ยคิดให้ออกว่าทำอะไรผิดลองอ่านขอความที่36ของคุณสุเมทไตร่ตรองให้ดีๆแล้วจะเจอคำตอบเอง ขอให้ดวงตาเห็นธรรมนะ

ขอร่วมเป็นกำลังใจให้พีเตี้ยอีกคนค่ะ อ่านแล้วสงสารพี่เตี้ยจัง

เมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสเจอพี่เตี้ยที่บ้านสวนฯ

มีความรู้สึกว่าลึกๆในตาพี่เตี้ยดูเศร้าๆจัง

ขอให้พี่เตี้ยคิดออกเร็วๆนะจ๊ะ

อนุโมทนาคุณสุเมธด้วยนะครับ ที่สร้างความกระจ่างให้พวกเราด้วย ขอให้คุณเตี้ยได้แก้กรรมได้ในเร็วๆ นี้นะครับ

ตอนนี้ทำให้

อ.อุบล ยิ่งได้รู้ว่า

ใครที่มีบุญสัมพันธ์ กับ

อ.อุบล บ้านสวนพีระมิด จริงๆ

แล้วคนที่จะมาบ้านสวนพีระมิดเนี่ย

เขามาช่วยทั้งที่ลำบาก

หรือ

มาเพราะต้องการความสุขสบาย

กันแน่

มาแล้วจะมา

เป็นพ่อ+เป็นแม่+เป็นเจ้า(นาย)ชีวิต อ.อุบล

(ชอบมาสั่งสอนเหมือน อ.อุบล เป็นลูก หรือ คนสิ้นคิด ปัญญาอ่อน ต้องคอยสอนทุกเรื่อง)

(แต่อันที่จริง อ.อุบล ก็โง่จริงๆ นั่นแหละ แต่ขอดูชีวิตคนที่มาสอนก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวจะร้อนแผ่นหลังอีกคน)

หรือ

มาเป็นคนร่วมทุกข์+ร่วมสุข

กันแน่

ขออนุโมทนากับความหวังดีต่อท่านอาจารย์..แม่อุบล

ของคุณสุเมธและครอบครัว

พร้อมทั้งทุกๆท่าน ด้วยค่ะ

พี่เตี้ย.. คะ

เราพูดอะไร ก็ได้ทุกๆอย่าง.. ค่ะ อะไรที่คิด.. หรือไม่คิด.. ก็ได้ทุกๆอย่างค่ะ

เราสามารถปฏิเสธ..ทุกๆสิ่งที่เราไม่ต้องการได้ เพราะเราเป็นผู้เลือก..

แต่เราปฏิเสธ..ความจริง.. ต่อ

องค์พระพุทธเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่สำคัญกับ..

ท่านอาจารย์ แม่อุบลไม่ได้เลยค่ะ

บางสิ่งบางอย่าง พี่ก็รู้ว่า ท่านอาจารย์ แม่อุบล รู้ทุกเรื่อง

แม้แต่เพื่อนๆบ้านสวนพีระมิดทุกท่าน ก็ สัมผัสได้ หลายๆเรื่อง

แต่ที่เขาไม่พูด ไม่ใช่เขา..ไม่รู้นะคะ แต่เขาโง่กัน..... ค่ะ

มีอะไรก็ทำไป เพราะคิดว่ามาทำบุญ

ไม่ใช่มาเพื่อสร้างปัญหาหรือหาความยิ่งใหญ่อันใด

ที่กล้าเขียนแสดงความคิดเห็นในกระทู้นี้ นั้น

เพราะรู้สึก ห่วง ..พี่เตี้ย..

ถ้าคิดได้ว่าผิดอะไร สารภาพ ขอขมา อย่าให้นานนะคะ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่

พระพุทธเจ้าเมตตา ด้วยเทอญ

สาธุ สาธุ สาธุ

(ถ้ากระทู้ที่เขียนนี้ทำให้พี่ไม่สบายใจ ต้องขอขมาไว้ในโอกาสนี้ด้วย นะคะ)

ตอนแรกที่รู้ว่าพี่เตี๊ยไม่ได้ทำอาหารที่บ้านอ.อุบลแล้ว ก็ยังคิดว่า

แล้วใครจะดูแล อ.แต่ไม่กล้าถามอะไรมาก แต่เมื่อมาอ่านที่

พี่เตี้ยบอกว่าขอโทษสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วแต่ไม่หาย แต่พอเรียกชื่อ

อ.อุบลแล้วหาย อาจเป็นเพราะอ.อุบลเคยช่วยเหลือพี่เตี้ย ให้ทำงาน

ในบ้านสวน และพี่เตี้ยก็โชคดีที่อยู่ที่นั่น มีโอกาสได้ทำบุญได้พบเห็น

ปาฎิหารย์ที่เกิดที่นั่น เพราะสิ่งที่เกิดก็จะเป็นแนวทางให้เราคิดสร้างความดี

เพราะมีหลายคนที่อยากอยู่ใกล้ชิดอ.อุบลได้ อยากรับใช้อ.แต่ไม่มีโอกาส

แต่พี่เตี้ยได้รับโอกาส แต่พี่กลับทิ้งโอกาสนั้นไป ทั้ง ๆ ที่ อ.เมตตา ช่วยเหลือ

พี่ตั้งหลายอย่าง(อย่างที่พี่เคยเขียนเล่ามา) เพราะกรรมบางอย่างถ้ายังไม่ถึงเวลา

เราก็จะต้องชดใช้อยู่ พอกรรมลดถอยลงไปสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็จะรีบช่วยทันที เพราะเรา

เคยขอท่านไว้ อันนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง เพราะบางทีก็คิดว่าทำไมหลวงพ่อไม่ยอมช่วย

ลูกเลย ตอนนี้ลูกทุกข์มากเหลือเกิน ก็มาอ่านเจอในหนังสือหลวงพ่ออีกว่า กรรมรวมตัว

มากตอนนี้เรากำลังเสวยผลของกรรมชั่วอยู่ ท่านก็ช่วยไม่ได้แต่พอกรรมเราลดลงไปเมื่อใด

ท่านจะรีบช่วยเราทันที (ต้องขอโทษด้วย หากพูดผิดไป แต่ที่เข้าใจจะประมาณนี้แหละค่ะ)

บางทีคนมีทุกข์ก็จะใจร้อน ต้องการให้ท่านช่วยท้นที ทั้งที่เราทำกรรมไว้มากมาย

 มาพูดเรื่องพี่เตี้ยต่อคือพี่ทิ้ง อ.ไป ทั้ง ๆ ที่ท่านเป็นผู้มีพระคุณต่อพี่ แต่ถ้าพี่ทำงานอยู่

กับท่านพี่เตี้ยก็จะได้รับความสุข  ความคล่องตัวทางการเงิน หรือคงจะมา

จากหลายๆ ทาง ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลา เพราะกรรมดีกรรมชั่วของแต่ละคน

ไม่เหมือนกัน ขอแสดงความคิดเห็นเท่านี้ไม่รู้ว่าผิดหรือถูก ยังไงถ้าผิดก็ขอ

โทษด้วยนะคะ ขอให้พี่เตี้ยพบสาเหตุที่ทำให้ร้อนแผ่นหลังไว ๆ นะคะ

ในที่สุดแล้ว

คุณเตี้ย ไม่ได้ทิ้ง อ.อุบล ไปหรอกค่ะ

แต่คุณเตี้ยมีความจำเป็นมากที่สุดในชีวิตจริงๆ

ซึ่งเป็นเหตุสุดวิสัย

ที่ อ.อุบล คนธรรมดา จะช่วยคุณเตี้ยได้

ความจำเป็นที่ว่านั้นก็คือ

ก่อนที่คุณเตี้ยจะมาอยู่บ้านสวนพีระมิด

ก็มีปัญหาเศรษฐกิจ ตามที่คุณเตี้ย เล่าไว้ข้างต้น

แต่ที่มากกว่านั้นก็คือ(อ.อุบล จะเล่า เท่าที่เขาบอก และ พอจำได้)

1.รถยนต์ 2 คัน ถูกยึด เป็นกระบะ 1 คัน เก๋ง 1 คัน

แต่เรื่องเก๋งนี่ เคยเห็นช่างเยี่ยมขับมาส่งคุณเตี้ยครั้งแรก

แล้วคุณเตี้ยก็บอกว่า อีก 3 วันรถคันนี้จะถูกยึด ก็เป็นไปตามนั้น

ส่วนกระบะนี่ เขาบอกภายหลัง หลังจากอยู่มาระยะหนึ่งแล้ว

2.บ้านขาดการผ่อนส่ง จนต้องปรับโครงสร้างหนี้

(ไม่แน่ใจว่ากี่ครั้ง) แล้วก็ยังไม่มีส่ง

3.อาชีพการงาน ล้มเหลว

          -ขายตรง เคยมีรายได้ จนมั่นใจว่าจะผ่อนรถได้สบาย ก็กลับไม่มีรายได้เลย

...........................................

          -งานก่อสร้างของช่างเยี่ยม  ก็ไม่ค่อยได้เงิน รับเหมา

แต่เงินไม่พอกับค่าใช้จ่าย แม้ว่างานสุดท้ายก่อนมาอยู่บ้านสวนฯ

ทำงานเสร็จตั้งนาน(งานทาสี) ช่างเยี่ยมลาไปเก็บเงินหลายครั้งก็ยังไม่ได้เงิน

ครั้งหลังสุดที่ได้เงิน แล้วพอกลับมาบ้านสวนฯ ช่างเยี่ยมก็มาบอกว่า

พอรับเงินเสร็จนะอาจารย์ แบ่งกันกับหุ้นส่วนเสร็จ ก็ใช้หนี้ ยังไม่พอ

มาถึงบ้านสวน เหลือเงิน 20 บาท

          -ส่วนคุณเตี้ยเอง ตอนก่อนมาอยู่บ้านสวน เป็นดอกไม้ชนิดหนึ่ง

คือคุณนายตื่นสาย (ตลอดชีวิต)

ตื่น 11 โมงบ้าง เที่ยงบ้าง บ่ายบ้าง เป็นคุณนาย สบายทั้งชีวิต

งานการทุกอย่างทั้งนอกบ้าน ในบ้าน ตาเยี่ยม สามีผู้แสนประเสริฐ ทำหมด

ตั้งแต่อาหาร ป้อนข้าวลูก แต่งตัวให้ลูก ไปส่ง ไปรับลูกไปโรงเรียน

ตาเยี่ยม......ตาหลอด

อ.อุบล ยังเคยบอกเลยว่า สมแล้ว ที่ชื่อเยี่ยม

ยายเตี้ย ของตาเยี่ยม

ไม่เคยลำบาก ลำบนเลย

ตาเยี่ยมเลี้ยงเมียให้สุขสบาย เป็นคุณนาย

ยิ่งกว่าแม่ ว่ากันอย่างนั้นเถอะ

ตอนที่บันทึกเทปวันเข้าค่ายรุ่น 1

ยายเตี้ยแกก็บรรยายความสบายของตัว

และ

ความลำบากของตาเยี่ยมไว้ตอนหนึ่งว่า

วันหนึ่ง ตาเยี่ยมแกทั้งแต่งตัวให้ลูก ป้อนข้าว ทำอาหาร

วุ่นวายไปหมด แล้วก็ต้องรับไปส่งลูก รีบไปทำงานก่อสร้าง

วันนั้นคงจะสาย(ถ้าจำไม่ผิด) ตาเยี่ยมแกก็เลย ไปปลุก ยายเตี้ย

แล้วอีตอนปลุก ตาเยี่ยมพูดว่า 

"แกก็ลุกมาช่วยกันหน่อยไม่ได้หรือไง"

เท่านั้นแหละ

คุณนายเตี้ย ซึ่งรักที่นอน และ หมอน ผ้าห่ม เป็นชีวิตจิตใจ

เกิดอาการ ฉุน เฉียว เกรี้ยวกราดใส่ตาเยี่ยมทันทีว่า

"ทุกวันทำไมแกทำได้  แล้วทำไมวันนี้แกมีปัญหา ฮะ"

วันนั้นเล่นเอาค่าย 1 ฮา........สนั่น

เดี๋ยวว่างๆ จะมาเล่าความจำเป็นที่คุณเตี้ยต้องหลบไป

จากบ้านสวนก่อนว่าเพราะอะไร

แต่อันที่จริง คุณวี รู้ดีกว่าใคร เพราะเขาไปขอความช่วยเหลือจากคุณวี

คุณวีควรเป็นคนเล่าเอง

(เพราะเรื่องนี้...เขาไม่ได้บอก อ.อุบล)

อ.อุบล จะเล่าเฉพาะที่เขาบอก อ.อุบล เท่านั้นนะจ๊ะ

เล่าเรื่อง

ความจำเป็นที่สุดในชีวิต

ของคุณเตี้ย(ต่อ)

หลังจากมาอยู่ในบ้านสวนระยะหนึ่ง

คุณเตี้ยก็บอกว่า

ขอลากลับลพบุรี ไปเคลียปัญหาเรื่องบ้าน

(ซึ่งขาดส่งมา ไม่ทราบนานแค่ไหน)

ตอนนั้นเขาก็ไม่ได้เล่าละเอียด

แต่...ต่อมาคุณเตี้ย

กับช่างเยี่ยม จะเครียด หงุดหงิดง่าย

ทะเลาะกันบ้าง อารมณ์เสียบ่อยๆ

(จน อ.อุบล ก็โดนหางเลขด้วยบ่อยๆ)

คุณเตี้ยจะพูดเสมอว่า

หนูอยากจะหาเงินใช้หนี้  มีหนี้สินมาก แต่ตอนนั้นก็ไม่กล้าถาม

นอกจากเขาจะเล่าให้ฟัง

ขอย้อนตอนมาใหม่นิดนึง ยังไม่ได้เป็นแม่ครัว

วันเข้าค่ายรุ่น 1 เขามาก่อน

มาใช้แรงกายเพราะเพื่อนเขาชวนมา

แล้วเขาก็เล่าว่า

ตอนนี้ติดค้างค่าเทอม โย ลูกคนเล็กอยู่ เกือบ 4,000 บาท

ซึ่งก็ได้เล่าวันเข้าค่าย

ทำให้หลายคนช่วยกันบริจาค

ได้ 4,000 พอดี

(อ.อ้อเป็นคนนับเงินบริจาค ถ้าจำไม่ผิด)

อ.อุบล สมทบอีก 6,000 บาท

รวมเป็น 10,000 บาท

ก็มอบให้ไปในวันนั้น คือ บรรเทาทุกข์เบื้องต้น

ต่อมาปัญหาของคุณเตี้ยใหญ่โต

เกินกำลังของ อ.อุบล ที่จะช่วยได้ เพราะเรื่องบ้าน

คุณเตี้ยบอกต้องการเงิน 3 แสนกว่า

และ อ.อุบล ก็ไม่สามารถช่วยคุณเตี้ยได้

ด้วยหลายเหตุปัจจัย

ซึ่งก็ทราบดีว่า

คุณเตี้ยมีความทุกข์ มีความต้องการความช่วยเหลือ

ต่อมาคุณเตี้ยลากลับบ้านทีไร

พอกลับบ้านสวนฯ

คุณเตี้ยจะบ่นว่า

ตอนไปก็มีเงินไป แต่ตอนจะกลับ

บางครั้งเหลือเงิน 20 บาท บางครั้งมาถึงนี่

เงินหมดพอดี ไม่เหลือสักบาทเดียว

ตอนหลังๆ คุณเตี้ยจะบ่นว่า

กลับลพบุรีทีไร

ไม่มีความสุขเลย มีคนมายืนด่าหน้าบ้าน

มาตะโกนทวงหนี้ หนูเครียดมาก

เลยชวนพี่เยี่ยมว่า

ไป  เราไป  บ้านสวนกันดีกว่า

เพราะอยู่ไปเจ้าหนี้ก็ไม่เข้าใจ มีแต่จะเอา

ไม่รู้เลยว่าเราไม่มีให้

อ.อุบล เคยถามว่า แล้วเงินที่ได้ไป

ทำไมไม่ให้เขาบ้างนิดหน่อยก็ยังดี เขาจะได้รู้ว่าเราพยายาม

คุณเตี้ยบอกว่า มันหลายคน หนูก็ต้องให้คนที่ปากร้ายๆก่อน เป็นคนๆไป

บางคนเขาจะเอาเป็นก้อนใหญ่ เขาไม่ให้ผ่อน จะเอาหมดเลย

ทุกวันนี้คนที่ค้ำเขาไม่ยอม เขารับหน้าแทนเรา

เขาจะเอาหมด ฯลฯ

ปัญหาชีวิตของแต่ละคน

เป็นปัญหาใหญ่สำหรับคนที่ประสบเสมอ

ท่านคงสงสัยว่า

อ.อุบล ทำไมไม่ช่วยใช้หนี้ให้คุณเตี้ย

อ.อุบล

ขอตอบว่า

อ.อุบล ไม่มีปัญญา ไม่สามารถ

และ

แม้แต่พระพุทธองค์

ท่านก็ไม่เคยช่วยผู้ใดด้วยการ

หยิบยื่นวัตถุ สิ่งของ เงินทอง ให้ผู้ใด

นอกจากให้ ธรรมทาน

ซึ่งเป็นทางหลุดพ้น

พระพุทธองค์

สอนให้เราปลดทุกข์ ทุกปัญหา

ด้วยการค้นหาสาเหตุ

แล้วดับเหตุ

กรณีของคุณเตี้ย+ช่างเยี่นม

คุณเตี้ย+ช่างเยี่ยม เท่านั้น ที่เป็นผู้รู้สาเหตุที่แท้จริง

ทำไม อ.อุบล ไม่ดับเหตุ ให้คุณเตี้ย

พระพุทธองค์

ท่านทรงตรัสว่า

ตถาคตเป็นแต่เพียงผู้บอก

เมื่อ อ.อุบล ใช้แนวทางของพระพุทธองค์

ใน ในบ้านสวนพีระมิด ตลอดมา

อ.อุบล ก็ทำหน้าที่บอก

เท่านั้น แต่ หน้าที่

ดับเหตุ

คุณเตี้ย+ช่างเยี่ยม

ต้องเป็นผู้ดับเอง ยกเว้นไม่เชื่อมั่น

ไม่มีศรัทธาในพระพุทธองค์

จึงไม่สามารถดับเหตุ

และดับผลได้

แต่ปัญหาของคุณเตี้ย

ยังไม่จบเท่านี้

ยังมีเรื่อง

รถกระบะคันที่กล่าวถึงข้างต้น

มาเป็นปัญหาขึ้นมาอีก เมื่ออยู่มาวันหนึ่ง

คุณเตี้ยมาบอกว่า

ขอลากลับบ้าน เพื่อไปขึ้นศาล

ถูกฟ้อง

(เรื่องนี้เป็นประเด็นร้อนที่ทำให้คุณเตี้ยต้องไปจากบ้านสวนก่อน ตอนนี้)

เล่าแค่นี้ก่อนนะ ส่งคุณมาร์คก่อน

วันนี้พาคุณมาร์คไปขอพร

ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา มา

แล้วก็ไปสวัสดีปีใหม่ท่านด้วย

เดี๋ยวคุณมาร์คคงนำพรของท่านมาฝากพวกเรานะจ๊ะ

แต่ต้องให้คุณมาร์คถึงบ้านก่อนนะ

อนุโมทนาค่ะอาจารย์ อ่านเรื่องเล่าของอาจารย์เกี่ยวกับคุณเตี้ยแล้ว ก็ต้องกลับมาสำรวจตัวเองอีก

แต่คราวนี้ขอสำรวจเงียบๆคนเดียวก่อนนะคะ ยังไม่กล้าคอมเมนต์ใดๆทั้งสิ้น

เพราะเรื่องนี้ดูแล้วน่าจะเป็นหนึ่งใน"กรณีศึกษา" ที่ท่านท้าวเวสสุวรรณ

ต้องการให้พวกเราทุกคนพิจารณาอย่างละเีอียดและถี่ถ้วน..... อีกที

 ฉะนั้น ตั้งตา รออาจารย์มาเล่าต่อค่ะ

แต่อย่างไรก็ตาม ขอเป็นกำลังใจให้กับอาจารย์อุบล รวมถึงช่าง(ยอด)เยี่ยม และ คุณเตี้ย ด้วยนะคะ

การจะเอาชนะแรงเสียดทานรอบข้าง และ แรงเสียดทานในใจ ให้ได้ มีอย่างเดียวคือ

ใจต้องเกินร้อย... ต้องมุ่งมั่น ไม่ว่าท้องจะ"หิว" ซักแค่ไหนก็ตาม.....

แต่ก็นานาจิตตัง บางครั้งถ้าหิวจนตาลาย อาจจะไม่มีกะจิตกะใจจะมาพิจารณาอะไรก็ได้

ฉะนั้น ก็คงต้อง"หยุด" หรือ "พัก" แวะทานอะไรให้มันอิ่มสบายท้องซะก่อน

แล้วค่อยกลับมาคิดว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป..นะคะ

อ่านเรื่อง แล้วสงสารพี่เตี้ยจังไม่ทราบจะช่วยยังไง

ปัญญาก็ไม่ค่ีอยมี

เป็นกำลังใจอยู่ข้างๆให้ค่ะพี่เตี้ย

ขอให้ ได้กลับมาช่วยอาจารย์ท่านเร็วๆนะค่ะ

                                 ขอรายงานตัวจ๊ะ

ถึงบ้านเกือบ 2 ทุ่มแวะกินข้าวต้ม รายงานตัวช้าอ่านเรื่องคุณเตี้ยอยู่จ๊ะ

                     น้องแมว  น้องกัญ

ถ้ายังคิดไม่ออกว่าตัวเองทําอะไรผิด  อย่างเราๆจะช่วยอะไรได้ นอกจากส่งบุญ อุทิศบุญให้

                     จริงมั๊ย   น้องแมว   น้องกัญ

ได้เห็นชีวิตของคุณเตี้ยแล้ว

ทำให้นึกถึงพระพุทธองค์ ที่ท่านต้องการหนี

การเวียนว่ายตายเกิด เพราะการเกิดเป็นคน

หนีไม่พ้นปัญหา และ ความทุกข์

คุณเตี้ยจะเป็นบุคคลตัวอย่าง

ที่ทำให้ผู้ศึกษาชีวิตของเธอดวงตาเห็นธรรม

และ

ปรารถนาพระนิพพาน

ขออานิสงส์ผลบุญแห่งชีวประวัติคุณเตี้ยนี้

จงดลบันดาลให้คุณเตี้ยเกิดปัญญา ดวงตาเห็นธรรม

พบทางหลุดพ้นด้วยเทอญ

วันนี้คุณเตี้ยก็มาสารภาพว่า

หนูมีของจากบ้านสวนติดไปบ้าน

พวกของใช้เล็กๆน้อยๆ

หนูโดนหนักเลย

ชีวิตคุณเตี้ย

น่าจะเป็นประโยชน์กับผู้อ่าน

ที่อาจจะมีปัญหาชีวิต ได้พิจารณาหาสาเหตุ

ว่าเพราะได้สร้างเหตุอันใดไว้

จึงได้รับผลเช่นนี้

คน คนหนึ่ง

ที่มีปัญหาชีวิต รอบด้าน

แล้วยังยืนหยัดอยู่ได้เพียงนี้ ต้องขอยกย่อง

ปัญหาที่สงสารคุณเตี้ยเป็นที่สุด

อีกปัญหาหนึ่ง ที่ อ.อุบล

ไม่สามารถช่วย

คุณเตี้ยได้เลย แม้ จะเห็นใจเพียงใด

ทุกครั้งที่คุณเตี้ยกลับบ้าน ไปเยี่ยมพ่อทีไร

สิ่งที่ทำได้ก็คือถามข่าวคราว

ฝากเงินเพียงเล็กน้อย

ไปให้ ให้บุญ

ยิ่งตอนที่คุณเตี้ยบอกว่า

ถ้าหนูไม่ไป พี่น้องคนอื่น ไม่มีใครไปเยี่ยมพ่อเลย

เพราะแต่ละคนก็ไม่มีเงินไปให้พ่อ

ทุกคนแย่กว่าหนูกันทั้งนั้น

ครั้งหนึ่งคุณเตี้ยบอกว่า

ถ้าพ่อหนูออกจากคุก หนูจะเอาพ่อมาอยู่ด้วย

ที่บ้านสวน เพราะพี่น้องฐานะก็ไม่มีใครเลี้ยงพ่อได้

หนูบอกพวกพี่น้องว่า ถ้าอาจารย์ไม่ให้พ่อหนูมาอยู่ด้วย

หนูก็จะลาออก

เพราะยังไงหนูก็จะต้องเลี้ยงพ่อ

คุณเตี้ยเล่าว่า

พ่อชอบตีแม่  หึงแม่  หาเรื่องแม่

ตีแม่จนแม่ตาย

ถามคุณเตี้ยว่า

ทำไมพ่อถึงติดคุก คุณเตี้ยบอกว่า

เพราะพ่อหึงแม่ ถึงแม่ตายแล้ว พ่อก็ยังหึงคนที่พ่อคิดว่า

เขาชอบแม่  อ.อุบล ถาม แล้ว เขาชอบจริงรึเปล่า

แม่ล่ะเป็นอย่างที่พ่อหึงรึเปล่า

 เปล่า แม่กลัวพ่อมาก เป็นที่ระบายอารมณ์ตอนพ่อเมา

ผู้ชายคนนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่พ่อ

ขี้ระแวง ใครมองแม่ไม่ได้

จะตบตีแม่ประจำ

จนแม่ตายนานแล้วพ่อก็ยังไม่เลิกหึง

ไปดักแทงเขาข้างทาง ช่างเยี่ยมเห็นกับตา

พ่อเดินไปแทงเขาจนตาย

แล้วพ่อหนีไหม

ไม่หนี รับสารภาพ มอบตัว

ก็ยังดี แล้วคดีเป็นยังไง

จำคุกตลอดชีวิต  และ ได้รับการอภัยโทษ

วันเฉลิมพระชนม์พระเจ้าอยู่หัว

และพ่อแก่มากแล้วตอนนี้ หูเริ่มตึง หนูไปเยี่ยม

แกก็ต่อว่า ว่าหายไปไหนกันไม่มีใครมาเยี่ยม แกไม่มีเงินใช้

อยู่ในคุกต้องใช้เงินด้วยหรือ

ต้องใช้ ซื้อของกินที่แกอยากกิน ของใช้

อ.อุบล ได้แต่แนะนำให้คุณเตี้ย

อุทิศบุญให้เทวดารักษาตัวพ่อ และเวลาไปเยี่ยมพ่อ

ก็ให้แกอนุโมทนาบุญ ถ้าเชื่อมั่น บุญจะส่งผล

ระยะหลังๆ

คุณเตี้ยบอกว่า พ่อสุขภาพดีขึ้น

แข็งแรงขึ้น สดชื่นขึ้นจริงๆ

แต่พ่อไม่ค่อยเชื่อ

เรื่องกรรม

เล่าแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวไปดูก่อน วันนี้ลูกในใส้บ้านสวน

มาค้างกันยังกะเข้าค่าย คนไม่ค้างก็อีดออด

ไม่ค่อยอยากกลับ ทำสมาธิเสร็จ

ก็ 3 ทุ่มกว่า กำลัง

BBQ

แอนด์ คาราโอเกะ

คุณเตี้ยกำลังปิ้งข้าวโพดกับสาวน้อย หนุ่มเหลือน้อย

ส่วนคุณชัช บอกจะทำ O.T . ไปสร้างพีระมิดด้านหน้าต่อ เพื่อเอา 2 แรง

คือเรื่อง พ่อ ที่ติดคุก ด้วยคดีฆ่าคนตาย

กราบขอบพระคุณอาจารย์อุบลที่กรุณานำเรื่องคุณเตี้ยมาเล่าเป็นอุทธาหรณ์สอนใจ

อ่านแล้วยังรู้สึกเลยว่า คุณเตี้ย..ก็เก่งเหมือนกันเนอะ ขนาดปัญหารุมเร้ารอบด้านขนาดนี้

ยังยืนหยัดอยู่ได้เลย....ตอนนี้พอจะนึกภาพออกแล้วว่า ทำไมช่าง(ยอด)เยี่ยม

ถึงได้ดูแลคุณเตี้ยอย่างสบายไม่ให้ลำบาก เพราะอาจจะเห็นว่าคุณเตี้ยเจออะไรแย่ๆมาเยอะแล้ว...

ช่างเยี่ยมก็ประมาณว่า ขอเป็น"พระเอก"ยอมทำทุกอย่างให้คุณเตี้ยมีความสุข...นี่เอง....

น่าชื่นชมจริงๆ

แต่อย่่างน้อยในความแย่ๆในชีวิตที่เจอ แต่คุณเตี้ยก็ได้ชื่อว่า เป็นผู้หญิงที่โชคดีสุดๆคนนึง

เพราะมีสามีที่รักและูดูแลคุณเตี้ยอย่างดีมาโดยตลอด....

ฉะนั้น เวลาท้อ ก็พยายามมองคนที่แย่กว่าเรา แล้วจะำทำให้สบายใจขี้นนะคะ

ชนิดาคงทำได้ดีที่สุดก็เพียง ขอเป็นกำลังใจให้กับช่างเยี่ยมและคุณเตี้ย

ได้ผ่านพ้นวิกฤติต่างๆในชีวิตได้โดยเร็วที่สุดนะคะ 

ขออาราธนาบารมีแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ได้โปรดดลบันดาลให้ชีวิตของช่างเยี่ยมและคุณเตี้ย

เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นในทุกๆด้าน

และมีดวงตาเห็นธรรม มีจิตหลุดพ้น ด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ....

ป.ล. รู้สึกว่าชาวบ้านสวนฯรุ่น ตักตวงบุญ(ให้ถึงที่สุด) จะมีปาร์ตี้ บาร์บีคิว

โต้ลมหนาวทุกอาทิตย์เลยนะค๊า.....

คุ้มเกินคุ้มเนอะ..ทั้งอิ่มบุญ และอิ่มท้องกันถ้วนหน้า.... ฮิฮิ

คราวนี้ก็คง

มีคำถามคาใจหลายคนว่า

ทำไม อ.อุบล รับคุณเตี้ยเข้าทำงาน

ตำแหน่ง

แม่ครัว

บ้านสวนพีระมิด

ทั้งๆ ที่คุณเตี้ยทำอะไรไม่เป็นเลย

ตามประวัติที่ได้เล่าไป

ไม่เคยทำอาหาร การบ้าน การเรือน การครัว

มันขัดแย้งกับการรับสมัครงานทั่วๆไป

ซึ่งต้องมีประสบการณ์ มีประวัติดีเด่นที่สุด

และ

ที่สำคัญที่สุด

มีคนอื่นอีกนับ ร้อย ร้อย คน

ที่ต้องการมาทำหน้าที่

แม่ครัว

บ้านสวนพีระมิด

ให้ฟรี...ด้วย

และ

มีคนอิจฉาคุณเตี้ยมากมาย

ว่าอยากเป็นคนเตี้ยจัง อยากโชคดีอย่างนี้จัง

แต่คุณเตี้ยยิ่งได้ฟังใครมาพูดแบบนี้

คุณเตี้ยก็จะพูดสวนไปเลยว่า

เนี่ยนะ ที่มาทำตรงนี้น่ะนะ

ไม่เคยอยากทำเลย

เหนื่อย

ท้อ เบื่อ ไม่ก้าวหน้า

อยากนอน

อยากไปหางานทำข้างนอก

อยากไปรับเหมางานที่ได้เงินก้อนใหญ่ ๆ

จะได้มีเงินไปใช้หนี้ อยู่ไป

ก็ไม่มีใครช่วย

ฯลฯ

และวันหนึ่ง คุณเตี้ยก็ มาเล่า

ให้ อ.อุบล ฟังว่า

หนูเคยปฎิญาณไว้กับตัวเอง

สมัยไปทำงานร้านอาหาร ขายข้าวมันไก่ ว่า

ชาตินี้หนูจะไม่ไปเป็นลูกจ้างใครเด็ดขาด แต่หนูก็ต้องมาทำ

อ.อุบล เลยบอกว่า

ถ้าการมาทำงานในบ้านสวนฯ แล้วรู้สึกว่า

ไม่มีความสุข แม้แต่น้อย คุณเตี้ย

สามารถไปได้ทันที

เพราะ

อ.อุบล บอกต่อหน้าคนไว้แล้ว

ตั้งแต่วันค่าย 1 ที่ตัดสินใจรับคุณเตี้ยทั้งที่คุณเตี้ย

ไม่มีคุณสมบัติที่ อ.อุบล ต้องการเลย

แต่คุณสมบัติที่ อ.อุบล

รับคุณทำงาน

เพราะ

ความเดือดร้อน

ความลำบากยากจน ค่นแค้นของคุณ

คุณบอกว่า

ไม่มีที่พึ่งพิงแล้ว ขอพึ่งใบบุญ อ.อุบล

ช่างเยี่ยมเองก็เช่นกัน

บอก จะขออยู่กับอาจารย์ตลอดไป จนกว่า อ.จะไล่

(มีบันทึกเทปไว้ด้วย)

และก็มีประโยคหนึ่งที่ อ.บอกคุณเตี้ย

จำได้ไหม

อ.อุบล จะช่วยคุณเตี้ยบรรเทาทุกข์

(ไม่ใช่ขจัดทุกข์)

เท่าที่ อ.อุบล จะพึงทำได้เท่านั้น ถ้าแม้นวันใด

คุณเตี้ย+ช่างเยี่ยมมีที่ไปที่ดีกว่า

ก้าวหน้ากว่า มีความสุขกว่า

วันนั้นก็ถือว่า

หมดหน้าที่ของอาจารย์

คุณเตี้ยบอกว่า

ก็หนูเป็นห่วงอาจารย์ หนูจะไปได้ไง

คุณเตี้ยห่วงตัวเองเถอะ ไม่ต้องห่วงอาจารย์

ถ้าไม่มีหนู ใครจะทำอาหารให้อาจารย์ทาน

 คุณเตี้ยคิดง่ายๆ นะ ว่า

ก่อนที่คุณเตี้ยจะมาอยู่กับอาจารย์ อาจารย์อยู่มาได้ยังไง

และคุณเตี้ยพึ่งมาอยู่กับอาจารย์ไม่กี่เดือน

แล้วทำไม อ.อุบล จะมีชีวิตอยู่

ต่อไปไม่ได้

หนูจะรอให้มีคนมาแทนหนูก่อน หนูถึงจะไป

ไม่ต้องรอหรอก ถ้าคุณเตี้ยอยู่ คนอื่นก็คงไม่กล้ามาทำแทนหรอก

ถ้าคิดว่าไม่อยากอยู่ ต้องไปเลย

อาจารย์เคยบอกคุณ

แล้วไง

จำไว้นะ ว่าถ้าคุณคิด หรือ พูดอีกคำเดียว

ว่าคุณไม่อยากอยู่  วันใด

คุณจะได้ไปทันที

เบื้องบนท่านจะ ไม่ ให้ คนที่คิด พูด แสดงว่า

ไม่อยากอยู่

อยู่ได้อีกต่อไป

ถ้าอยู่ต้องมีโทษถึงตาย

ใครไปเหนี่ยวรั้งฝืนบัญชา

ก็ต้องตาย

หรือ

มีเคราะห์หนัก ด้วยเช่นกัน

ฯลฯ

(เรื่องมันนานมาแล้ว.....แต่คุณเตี้ยก็ไม่ไปสักที)

ยิ่งช่วงที่คุณเตี้ยต้องขึ้นศาล

มีคนมาทวงหนี้

คดีรถกระบะ จะยึดทรัพย์

เวลามีคนมาหา อ.อุบล ทีไร คุณเตี้ยก็จะไปพูดกับคนที่มา

(แต่ไม่มาพูดกับ อ.อุบล มีแต่แสดงอาการ)

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ณ

บัดนี้ อ.อุบล

ต้องการรักษาชีวิตคุณเตี้ย

และ

ผู้มีส่วนเหนี่ยวรั้ง หรือ ฝืนบัญชาสวรรค์

โดยไม่เฉลียวใจ...ไว้ก่อน

ใครคิดได้ก่อน

ก็อาจรอด

แต่

ถ้า

ยังดันทุรัง

ก็ถือว่าหมดบุญแล้ว

ความเมตตาที่อาจารย์อุบลให้กับคุณเตี้ยมากมายเหลือเกินค่ะ คุณเตี้ยน่าจะภูมิใจนะค่ะ เพราะน้องทรายอยู่ไกลกับจังหวัดนครนายกมากนัก ก็ยังคิดหาทางพยายามไปบ้านสวนพีระมิดให้ได้ อยากพบอยากเจออยากกราบเท้าอาจารย์อุบลสักครั้ง ยังไม่มีโอกาสเลยค่ะคุณเตี้ย (หากข้อความดังกล่าวเป็นการทำร้ายจิตใจหรือทำให้คุณเตี้ยระคายเคืองใจแม้แต่น้อยนิด น้องทรายขอโทษมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะค่ะ) เพราะมันเป็นเพียงความรู้สึกของน้องทรายทรายเพียงฝ่ายเดียวค่ะ

ทุกชีวิต เกิดมา

มีปัญหา..ที่ต้องคอยแก้ไข

แลปัญหาที่เกิดขึ้นนั้น คือกรรม

กรรม คือ การกระทำ

หากหยุด การกระทำ

แล้วมุ่งแก้กรรม..ไม่สร้างต่อ

นี่คือ...สิ่งแรกที่ได้รับเมื่อเข้าไปที่

บ้านสวนพิรามิด

*****************************************

ตัวเราเป้นผู้สร้าง

พ่อ - แม่ บังเกิดเกล้า

ก็ช่วยได้ในบางกรณี หรือ

ไม่ช่วยเลย

เป็นเพราะ...สำคัญตัวเองผิดไป ..นั่นเอง

ถึงได้คาดหวังสูง

เกี่ยวกับ

การทำอะไร ต้องได้ ( ผลที่หวัง )

******************************************

เปรียบได้กับ

การจับ พิรามิด หงายท้อง

ก็จะเหลือแค่

มุมแหลม ๆ เป็นฐาน ซึ่งไม่มั่นคงเลย

ต้องคอยเอามือจับไว้เสมอ ไม่เช่นนั้น ล้ม

********************************************

พิรามิด

ในรูปทรงปกติ

ต้องวาง และจัดวางมุม..ให้ถูกต้อง

จึงจะได้ประโยชน์

จากพลังงาน

อันใหญ่หลวง นี้ได้เกินความคาดหวัง

***************************

หากเปรียบเทียบ

ตัวเราเองกับ

พิรามิด

เราจะตั้งตัวเรา ให้มีฐานอย่างไร นั่นเอง

************************************

หากการแสดงความคิดเห็นในกระทู้นี้

เป็นการไม่ชอบ...ต่อคุณเตี้ย

ต้องขอภัย มา ณ.ที่นี้ด้วย

                                                    กราบขอขมา +กราบขอโทษ

                                                        พระพุทธเจ้า

                                         หลวงพ่อปาน           หลวงพ่อฤาษีลิงดํา

                                                    เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

                                         และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดทุกๆพระองค์

                                                    ที่คิดโมโหไม่พอใจคุณเตี๊ย

22 ม.ค 54   กลับจากบ้านสวนมาอ่านเืรืองคุณเตี๊ยไม่พอใจคิดว่า อาจารย์ดีอย่างนี้ทําไมทําได้

                                                     ไม่กลัวปาบ

                             ไม่รู้จักบุญคุณ ไม่สํานึกบุญคุณ (คิดเอง)  มีแต่คนอยากไปอยู่บ้านสวน

                                                  อยู่ใกล้ อ.แม่อุบลมีความสุขจะตาย

24 ม.ค 54   วันนี้ไม่สบายใจ ร้อนหลังอยากร้องไห้  เป็นเพราะลืมคําสั่งสอนของพระพุทธองค์

                                          ที่ให้ เมตตา  สงสาร  และให้อภัยเขา

                   ได้โทรคุยกับ อ.แม่อุบล ท่านเมตตาเล่าเรื่องคุณเตี๊ยให้ฟังรู้เรื่องแล้ว

                                          ก็ได้แต่สงสาร

                    ถาม  จะช่วยเขาได้อย่างไร   อ.แม่บอกช่วยส่งบุญให้เขาๆจะได้มาขอขมา

                                         อ.แม่อุบลให้เร็วที่สุด  เพราะเบื้องบนท่านไม่ยอม

(อาการร้อนที่หลังหายแล้ว)

                                       ขอกราบขอบพระคุณ

                                        พระพุทธเจ้า

                      หลวงพ่อปาน             หลวงพ่อฤาษีลิงดํา

                                     เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

                     และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดทุกๆพระองค์

                                        สาธุ  สาธุ  สาธุ

เมื่อวานคุณเตี้ยมาร้องไห้ บอกว่า

อาจารย์คะ

หนูขออยู่ต่อได้ไหม

หนูพึ่งรู้ว่า

การทำงานที่ไม่มีค่าตอบแทน

มันมีความสุขกว่า

ตอนที่หนูรับค่าจ้างจากอาจารย์ หนูไม่มีความสุขเลย

หนูขออยู่ทำงานให้อาจารย์

โดยไม่เอาค่าจ้าง

ไปจนถึงวันบวงสรวง 18 ก.พ.54

ทำไมไม่กลับไปดูแลลูก และ ช่างเยี่ยม

หนูคุยกันแล้วค่ะ

ให้หนูอยู่นะคะอาจารย์

ตอนนั้น อ.อุบล ไม่กล้าบอกคุณเตี้ยว่า

ถ้าอยู่ ต้องตาย

และไม่กล้าบอกใครด้วย

เรื่องการที่คคุณเตี้ยต้องถูกลงโทษ

สถานหนักที่สุด

เคยคุยกับคุณมาร์ค

และ คุณมาร์คก็เป็นห่วงคุณเตี้ยมาก

อยากช่วย

แต่

อ.อุบล ถูกเสด็จพ่อสั่งห้าม

แต่ท่านไม่ห้ามคนอื่น ในการบอกสาเหตุ

การที่คุณเตี้ยถูกลงโทษ จนร้อนแผ่นหลัง

เหมือนโดนพริก โดนไฟ

อันนี้ ท่านบอก แค่เตือน ถ้ายังคิดไม่ได้

ตายสถานเดียว

อ.มงคล ตามไปทำธุระ ค่อยมาเล่าใหม่นะจ้ะ

                                                        คุณแมว

                                                    พี่อ๊อดซื้อที่ใส่ช้อนแล้วนะ

                                            มี  4 ช่องขนาดกลางคิดว่าเก็บได้หมด

                                                    ทราบแล้วเปลี่ยน

                                            สบายใจแล้ว จ๊ะ

แมวขออนุโมทนาบุญ กับพี่อ๊อดค่ะ

สบายใจแล้ว

และที่ไม่สบายใจน่ะ เรื่องอะไรคะ ที่รัก

ลูกบ้านสวนฯ เนี่ย

อาการเดียวกันหมดเลยเชียว

เดือด

เพราะ เราไม่มี ต้นกล้าแห่งภูมิธรรม

มีแต่ ธรรมชาติที่ติดตัวมา

เลย

ไม่ค่อยจะรู้ภาษาอะไรเค้าเล้ย

แต่

เอ็ม 150 ก็สู้ไม่ได้ใช่ไม๊ พี่อ๊อด

 เรื่องหัวใจเนี่ย 

อ.อุบล สังเกตุมานานแล้วว่า

ทุกครั้งที่ให้เงินคุณเตี้ย

ที่นอกเหนือำปจากเงินค่าจ้าง

คุณเตี้ยจะมีปัญหารุ่มร้อนทั้งกายใจ

ไม่มีความสงบสุขเลย

ตอนที่ให้ 10,000 แรก

เรื่องค่าเทอม โย ลูกคนเล็กก็เหมือนกัน

หลังจากได้เงินไม่กี่วัน ก็มีอาการ หงุดหงิด

ไม่อยากอยู่บ้านสวน บ่นว่ามีหนี้สินมาก เงินไม่พอใช้หนี้

ใครมาก็พูดว่า ทำไมคนอื่นอยากอยู่ ไม่เห็นอยากอยู่เลย

และ มาสังเกตุดูอีกว่า

แม้แต่ให้ 500 หรือ 1000 บาท

ก็จะมีอาการเหมือนกัน แต่ไม่รุนแรงเหมือนให้หลักหมื่น

จะมีอาการวิปริตผิดเพี้ยนทั้งเรื่องการพูดจา

จะมีปัญหาทะเลาะกับช่างเยี่ยม

งอนกัน โกรธกัน ตลอด รวมทั้งเจ็บป่วยหนักๆ นานๆ

เช่นปวดท้อง  ปวดหัว  ปวดขา  ชานิ้ว

ตัวช่างเยี่ยมเองก็จะปวดฟัน

ระบมจนหน้าบวมโย้

มาหลังสุดนี้ให้ไป

ทำบุญงานศพพี่สาว 10,000 บาท

ก็บอกว่า อาจารย์ช่วยได้แค่นี้นะ

แล้วก็ให้พวกน้ำมันพืช น้ำปลา ผักสด ฯลฯ

เท่าที่จะหิ้วไปไหว 2 คน

ให้เอาไปเต็มที่จะได้ไม่ต้องไปซื้อ

และบอกว่า

ให้จัดงานศพอย่างประหยัด

อย่าเก็บศพไว้นาน

พอกลับมา

คุณเตี้ยก็มาเล่าว่า

ถ้าอาจารย์ไม่ให้เงินหนูไป 1 หมื่น

จะจัดงานไม่ได้เลย เพราะครอบครัวพี่สาวก็แย่

พี่น้องทุกคนก็แย่หมด มีหนูนี่แหละที่ฐานะดีที่สุดเวลานี้

หนูไปถึง ยังไม่ซื้อโรงเลย

ถามว่า แล้วเงินช่วยล่ะ ได้เยอะไหม มีแขกมาเยอะไหม

มีไม่กี่คน  มีแต่มาช่วยกิน ไม่ช่วยเงิน

คนช่วยก็จนเหมือนกัน ช่วย 20 บาท แต่มาหลายคน

พอตอนทำ ไม่มีคนช่วยเลย

ทั้งทำ ทั้งเก็บ เหนื่อย  ก็รีบเผาอย่างที่ อ.บอก

พองานเสร็จ

หนูก็เลยนอนพักผ่อนอยู่บ้าน

 สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดก็ไปตาม

หนูก็เลยพูดดังๆ ว่า

 รู้แล้ว

เดี๋ยวก็กลับแล้ว

ไม่ต้องมาตามหรอก

แล้วคุณเตี้ยก็เล่าว่า

ช่วงที่พักผ่อนนั้น ช่างเยี่ยมก็ไปตามหารถกระบะ

โดยขี่มอเตอร์ไซด์จากลพบุรีไปปราจีนบุรี ก็ไปเจอเบาะแสว่า

ลูกเขาเรียนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ก็ตามไปโรงเรียน ไปถามครู

ครูก็เล่าว่า ผู้ปกครองเด็กเคยสั่งไว้ว่า ถ้า ร.ร.มีก่อสร้าง ให้โทร.ตาม

เขาจะมาทำให้

ช่างเยี่ยมเลยบอกครูว่า

ช่วยโทร.ไปหาเขาให้หน่อยได้ไหม

บอกเขาว่า โรงเรียนจะมีงานก่อสร้าง ให้เขารีบมา

(เพื่อช่างเยี่ยมจะแจ้งจับ และเอารถกระบะคืนมา ให้ บ.ไฟแนนซ์คู่ความ ซึ่งเป็นโจทย์ฟ้อง)

แต่ครูเขาไม่ยอมโทร.ให้

แต่เขาให้เบอร์โทร.มา คุณเตี้ยบอกว่า

อาจารย์ช่วยโทร.ให้หนูหน่อยได้ไหม

ถ้าอาจารย์ตามรถให้หนูได้  ถ้าหนูส่งหมด

หนูจะยกรถคันนี้ให้บ้านสวนฯ

ท่านผู้อ่าน ยังติดตามกรณี ชีวประวัติคุณเตี้ยอยู่หรือเปล่าเนี่ย

ที่เล่ามานี้ เพื่อต้องการสร้างธรรมทานให้คุณเตี้ย

เผื่อว่าจะมีผลดีต่อชีวิตคุณเตี้ย

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณจะได้เมตตาคุณเตี้ย

เพราะธรรมทานชีวิตจริงจะช่วยบันเทาได้

แต่ถ้าไม่ยอมเปิด หรือ บิดเบือน

จะมีโทษสถานหนัก

ท่านอ่านแล้ว ท่านที่สงสารคุณเตี้ย จะช่วยอย่างไร

ที่ไม่เป็นการแทรกแทรงกรรมคุณเตี้ย

แล้วท่านสงสัยหรือไม่ว่า

ทำไมทุกครั้ง

ที่ อ.อุบล

ให้เงินทอง สิ่งของ แก่คุณเตี้ย

คุณเตี้ยจึงมีแต่ความทุกข์ มีแต่ปัญหา

มีแต่ความรุ่มร้อนทุกครั้ง

แล้วใครเข้าไปช่วยคุณเตี้ยโดยไม่ได้รับอนุญาต

ก็โดนกันหมด

บ้านแตกบ้าง ธุรกิจเสียหายบ้าง หมากัดบ้าง

ร้อนแผ่นหลังบ้าง เจ็บปวดบ้าง

มีเคราะห์กรรมสารพัด

และ

เป็นทุกคนด้วย

เพราะอะไร

ใครรู้ช่วยบอกที

ตอนที่คุณเตี้ย

บอกให้ อ.อุบล ช่วยโทร.ให้นั้น

ทั้งช่างเยี่ยม+คุณเตี้ย

ก็ออกไอเดีย แนะนำ อ.อุบล ว่า

ให้ อ.อุบล บอกว่า

มีงานจะจ้างมาทำงานก่อสร้าง

ที่บ้านสวนพีระมิด เขาจะได้รีบมา

กราบพระบาทองค์พระพุทธเจ้า

ขอกราบและขออนุญาตท่านอาจารย์ แม่อุบล

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกท่าน และท่านเสด็จตาท้าวเวสสุวรรณ ที่เคารพ

อ่านข้อมูลของคุณเตี้ยแล้วเห็นใจจริงๆค่ะ

กัญญ์..เองก็มีหนี้สินมากมายเต็มไปหมด

ด้วยความฉลาด.. เข้าใจหัวอกคนมีหนี้

ว่ามันร้อน..อก ร้อน..ใจแค่ไหน

แต่หนี้ที่เราสร้างขึ้นนั้น.. แม้เราจะได้ใช้มันหรือไม่ได้ใช้มัน

  เราก็สร้างขึ้นมาเอง.. เราจึงจำเป็นที่ต้องทุกข์เอง

   อย่าโทษโกรธใคร เลย.. แม้แต่ตัวเราเอง

และอย่าอ้างว่าไม่รู้ จึงเกิดเหตุอย่างนี้ขึ้น

  มีผล ต้องมีเหตุ ต้องหาทางดับเหตุ

กัญญ์พูดได้..เพราะเป็นหนี้เยอะ.. แต่ไม่สามารถแนะวิธีปลดหนี้

ทีสัมฤทธิ์ผลได้.. เพราะยังหาข้อยุติไม่ได้ ..

แต่รู้ว่าต้องทำงาน..หารายได้ให้มาก..กว่ารายจ่ายให้เร็วๆ

จะได้นำมาใช้จ่ายในสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้..

  ขอเป็นกำลังใจให้พี่เตี้ย.. ค่ะ ...อย่าหาว่ายุ่งเลยนะคะ ห่วงค่ะ

อย่าเพิ่งไปบ้านสวนพีระมิดตอนนี้เลยค่ะ 

ดูแลชีวิตเราไว้ก่อนดีกว่า.. เพราะยังมีอีกหลายชีวิตรอเราอยู่ 

เวลาเป็นสิ่งที่มีค่า.... เพราะว่ามันมีวันหมด

เมื่อหมดแล้ว..ไม่มีทางเพิ่มอีกอย่างแน่นอน

ต้องถนอมเวลา..ที่มีค่าเอาไว้นะคะ... ถ้าชีวิตนี้....มีโอกาส

สาธุ สาธุ สาธุ

คุณจะได้ไปทันที

เบื้องบนท่านจะ ไม่ ให้ คนที่คิด พูด แสดงว่า

ไม่อยากอยู่

อยู่ได้อีกต่อไป

ถ้าอยู่ต้องมีโทษถึงตาย

ใครไปเหนี่ยวรั้งฝืนบัญชา

ก็ต้องตาย

หรือ

มีเคราะห์หนัก ด้วยเช่นกัน

ฯลฯ

ลูกกราบขอขมาพระพุทธเจ้า หลวงพ่อฤาษีลิงและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนฯ และ อ.อุบล

              ตฤณ ได้มีส่วนเหนี่ยวรั้ง ชักชวนแนะนำให้พี่เตี้ยอยู่ที่บ้านสวนฯ ต่อ ด้วยความโง่เขลา ของตฤณ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเรื่องราวจริงๆลึกๆเขาเป็นยังไง ไม่ได้รับรู้ความจริงว่าเขามีพฤติกรรมยังไง  ไม่ได้คิดแทรกแซงกรรมของใคร หรือไม่เจตนาอะไรทั้งสิ้นที่ฝืนคำสั่งเบื้องบนท่าน หรือเห็นดีเห็นชอบรู้เห็นกับการกระทำของพี่เตี้ยทั้งสิ้น   ณ.เวลานั้นคิดรู้สึกสงสารพี่เตี้ยมากที่เจอหลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวของพี่เตี้ย จึงได้เขียนโพสต์ให้กำลังพี่เตี้ยในกระทู้ของพี่เตี้ยดังนี

ความเห็นที่ 46 (1527706)
ขอร่วมเป็นกำลังใจให้พีเตี้ยอีกคนค่ะ อ่านแล้วสงสารพี่เตี้ยจัง เมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสเจอพี่เตี้ยที่บ้านสวนฯ มีความรู้สึกว่าลึกๆในตาพี่เตี้ยดูเศร้าๆจัง ขอให้พี่เตี้ยคิดออกเร็วๆนะจ๊ะ
ผู้แสดงความคิดเห็น ตฤณ นาคทุ่งเตา วันที่ตอบ 2011-01-18 14:21:29

และ

ความเห็นที่ 54 (1528435)
อ่านเรื่อง แล้วสงสารพี่เตี้ยจังไม่ทราบจะช่วยยังไง ปัญญาก็ไม่ค่ีอยมี เป็นกำลังใจอยู่ข้างๆให้ค่ะพี่เตี้ย ขอให้ ได้กลับมาช่วยอาจารย์ท่านเร็วๆนะค่ะ
ผู้แสดงความคิดเห็น ตฤณ นาคทุ่งเตา วันที่ตอบ 2011-01-22 09:02:46

และตอนที่อยู่ที่บ้านสวนฯ 

ได้พูดปลอบใจเขาไปว่า"ทุกคนทำผิดแ้ล้วรู้ตัวว่าผิดแล้วขอโทษไ่ม่มีใครเขาซ้ำเติมหรอกทุกคนพร้อมที่จะให้อภัยเสมอ และได้บอกพี่เตี้ยไปอีกว่าอยู่บ้านสวนยังได้ทำบุญทุกเวลากลับไปบ้านนอนหายใจทิ้งเปล่าๆ "

และ

รู้สึกยินดีที่พี่เตี้ยคิดจะอยู่ช่วยทำงานที่บ้านสวนจริงๆ เพราะพี่เตี้ยมาบอกว่าจะอยู่ทำงานที่บ้านสวนฯถึงวันที่18 กุมภาพันธ์ จึงจะกลับ ตฤณก็คิดอีกว่าพี่เตี้ยสำนึกผิดแล้วจริงๆ

ขอพระพุทธเจ้า หลวงพ่อฤาษีลิงดำ สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนฯ ท่านท้าวเวสสุวรรณ อ.อุบล ได้โปรดเตตาให้อภัย ลูกด้วยสาธุ

ขออนุโมทนาบุญ

กับน้องตฤณ ด้วยจ๊ะ

"ทุกคนทำผิดแ้ล้วรู้ตัวว่าผิดแล้ว

ขอโทษไ่ม่มีใครเขาซ้ำเติมหรอก

ทุกคนพร้อมที่จะให้อภัยเสมอ"

เป็นความรู้สึกที่น้องตฤณได้รับ

จากการที่ได้เข้าไปที่บ้านสวนพิรามิด

โดยได้พบกับอาจารย์อุบล ผู้มีเมตตา

และน้อง

ก็ได้ซึมซับ  ความเมตตานี้

มาจากอุบล...

พี่ขอ ยินดีด้วยนะคะ...

เพราะพี่ในฐานะผู้มอง...

น้องเปลี่ยนไปมาก จริงๆ 

เรียกว่า ตรงกันข้ามเลย กับการที่ได้พบครั้งแรก

ทั้งภายใน  และ  ภายนอก

เรียกว่า สวยขึ้น

จิตใจดี  ใส สะอาด กว่าเดิม

และตอนนี้

กำลังเป็นคุณแม่แล้ว

ทำจิตใจ ให้ผ่องใสนะคะ

พระพุทธองค์  สิ่งศักดิ์สิทธิ์

โปรดได้อภัยต่อ

ผู้มีจิต บริสุทธิ์ด้วเทอญ .. สาธุ

วันหนึ่งขณะที่ อ.อุบล จะพิมพ์ข้อความที่คุณเตี้ยเขียน

มาให้ลงเวปไซด์ รู้สึกปวดมือ  พิมพ์ไม่ได้

จึงไปอาบน้ำก่อน คิดว่าเราคงใช้มือเยอะ วันนี้

อาบน้ำแล้วก็มาพิมพ์ใหม่ ก็พิมพ์ไม่ได้อีก ปวดมืออีก

แล้วเสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

ท่านก็มาบอกว่า

เอ็งพิมพ์ไม่ได้หรอก ไม่ต้องพยายาม

ทำไมหรือเจ้าคะ

ข้อความที่มันเขียนมา มันโกหก มันดูถูกข้า มันดูถูกเอ็ง

นังเตี้ยต้องไปโลกันต์

ทำไมหรือเจ้าคะ

ลูกช่วยไม่ได้เลยหรือเจ้าคะ ลูกขอช่วยนะเจ้าคะ

เอ็งช่วยได้  แต่ช่วยไม่ได้ 

หมายความว่ายังไงเจ้าคะ

หมายความว่า  ข้าไม่ให้เอ็งช่วย

เพราะอะไรหรือเจ้าคะ

เพราะมันผิดหนี้สงฆ์ใหญ่หลวง ใครก็ช่วยไม่ได้

ใครช่วยต้องซวยหมด

แล้วจะทำยังไงเจ้าคะ เขาถึงจะรอดได้

มันต้องช่วยตัวมันเอง สำนึกเอง เหมือนคนอื่นที่มาหาเอ็ง

แล้วที่เขาเขียนมานี้เสด็จพ่อโปรดงดโทษได้ไหมเจ้าคะ ลูกขอโอกาส

ให้เขาเขียนใหม่  ได้ไหมเจ้าคะ

เอ็งทำได้ แต่ มันจะไม่อยากทำ มันจะโกรธ เกลียด แกล้งเอ็ง

ก็ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ลูกไม่ถือสาเจ้าค่ะ

เอ็งไม่ถือ  แต่ข้าถือ  และถ้าเอ็งไม่เชื่อข้า เอ็งก็ลองพิสูจน์ดู

เจ้าค่ะ ลูกจะขอพิสูจน์ ขอช่วยเจ้าค่ะ

แล้วพอคุณเตี้ยเข้ามาในบ้าน ก็บอกคุณเตี้ย

ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ว่า พิมพ์ไม่ได้ มือเจ็บ เสด็จพ่อ

บอกว่า ข้อความในนี้ไม่ถูกต้อง ลองไปดูใหม่นะ ลองเขียนมาใหม่นะ

แล้ว อาจารย์จะพิมพ์ให้ใหม่นะ

พอคุณเตี้ยฟังจบ ก็แสดงความไม่พอใจ

พูดสวนมาทันทีว่า

หนูท้อแล้วละ อาจารย์ หนูเบื่อแล้ว

หนูเขียนอะไรผิด

ไม่ทราบ ท่านบอกมาอย่างไร อ.ก็บอกไปอย่างนั้น

คุณเตี้ยจะทำหรือไม่ก็ได้ อ.ไม่ได้บังคับ เพราะนี่เป็นเรื่องบุญ

ของคุณเตี้ยเอง

แล้วคุณเตี้ยก็พูดเรื่องคดีรถ ที่จะวานให้ อ.อุบล โทร.ให้

ท่านพ่อ กำชับอยู่เบื้องหลังว่า

ถ้าแค่เรื่องเขียนใหม่ให้ตรงความจริงมันยังทำไม่ได้

เรื่องใหม่ไม่ต้องมาพูด ให้บอกมันไปว่าข้าบอกเอ็งอย่างนี้

เจ้าค่ะ แล้ว อ.อุบล ก็บอกคุณเตี้ยตามนั้น

คุณเตี้ยก็ยิ่งแสดงอาการไม่พอใจ

เอากระดาษที่เขียนเดินไป

แบบไม่สบอารมณ์

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

ท่านบอกว่า ข้าเตือนเอ็งแล้ว เอ็งก็ไม่เชื่อข้า

เสด็จพ่อเจ้าขา

คนเห็นกันอยู่ทุกวัน เป็นบริวารของลูก

ลูกจะทนเห็นเขาลงนรกได้อย่างไรเจ้าคะ อย่างน้อยที่สุด

ก็ขอให้ลูกได้ลองพยายามดูก่อน

ถ้าไม่ได้จริงๆ ลูกก็จะยุติเจ้าค่ะ แต่ลูกขอโอกาสให้คุณเตี้ยก่อนนะเจ้าคะ

กรรมมันหนักเกินกว่าที่เอ็งจะมาขอโอกาส

กรรมหนี้สงฆ์ ไม่มีใครช่วยใครได้

ลูกบอกเขาได้ไหมเจ้าคะ

ไม่ได้ เพราะเอ็งนั่นแหละ ที่มันทำหนี้สงฆ์ โดยเจตนา

ข้าจึงต้องพามันไปโลกันต์

ลูกไม่ถือโทษเจ้าค่ะ

เอ็งยิ่งไม่ถือโทษ มันยิ่งเจอหนัก

ที่มันต้องไปเร็ว ก็เพราะเอ็งไม่ถือโทษนี่แหละ

 ถ้าเอ็งถือโทษมัน มันก็ไม่ต้องดิ่งขนาดนี้

เสด็จพ่อเจ้าขา

ถ้าเสด็จพ่อห้ามไม่ให้ลูกช่วย แล้วคนอื่นช่วยได้ไหมเจ้าคะ

คนอื่นเขาไม่รู้เรื่องที่มันทำไว้ ใครก็ช่วยไม่ได้

เสด็จพ่อโปรดเมตตาสร้างสาเหตุ

แสดงฤทธิ์ให้คนทั้งหลาย

ได้เห็น ได้เข้าใจด้วยเถิดเจ้าค่ะ

ถ้าเอ็งต้องการเช่นนั้น พวกเอ็งก็จะได้เห็นกัน

แล้ววันหนึ่ง ขณะบำบัดอยู่

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณก็บอกว่า

วันนี้เอ็งพูดธรรมะเยอะหน่อยนะ บำบัดให้น้อยหน่อย

เจ้าค่ะ

แล้วท่านก็มาพูดผ่าน อ.อุบล ดุดันมาก วันนั้น

แล้วก็ไม่ให้พักทานข้าวด้วย จนบ่าย 2 กว่า

คุณสุเมธมาตามไปทานอาหาร

บอกว่า

อาจารย์ครับ พักทานอาหารกลางวันก่อนเถอะครับ

บ่าย 2 กว่า เกือบบ่าย 3 แล้วครับ

วันนี้ผมทำ ยำยอดมะพร้าว อย่างอร่อยไว้ให้อาจารย์ครับ

เดี๋ยวจะเซ็งก่อน อยากให้ อาจารย์ทานก่อนเซ็งครับ

มีต้มยำด้วย แล้วก็มี.....จำไม่ได้

แล้วเสด็จพ่อก็อนุญาตให้ไปทานอาหารกลางวันได้

แต่คุมตลอด บอกข้าจะให้เอ็งดูอะไร

พอไปทานอาหารกลางวัน

เสด็จพ่อก็บอก

ไหนล่ะ ยำยอดมะพร้าว ของไอ้สุเมธ

เราก็หาบนโต๊ะ ว่าหน้าตามันยังไง ชิมทุกอย่างก็ไม่ใช่

ท่านบอก เดี๋ยวข้าจะให้เอ็งถามตามที่ข้าสั่ง

อัศจรรย์มาก

คุณเตี้ยเดินเข้ามาในบ้านพอดี

ท่านบอกให้ถามเรื่องยำยอดมะพร้าว

จึงถามว่า

คุณเตี้ย เห็นคุณสุเมธ ไปตามให้ อ.มาชิมยำยอดมะพร้าว

อาจารย์หาไม่เจอ อยู่ไหนจ๊ะ

คุณเตี้ยหน้าเปลี่ยนสี บอกว่า โอ๊ยอาจารย์ พอทำเสร็จ

ใครก็รีบแย่งกันกิน หมดแล้วอาจารย์

เสด็จพ่อบอก เป็นไงล่ะ คนที่เอ็งต้องการช่วย

ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ อาหารมีตั้งเยอะ ลูกทานอะไรก็ได้

เอ็งทานอะไรก็ได้ แม่มันต้องไปโลกันต์

ลูกจะช่วยเขายังไงเจ้าคะ

เอ็งถามมันสิว่า

ทำไมทำเสร็จ มันไม่ตักให้เอ็ง

ทำไมมันถึงให้คนมาแย่งกันกินในก้นครัวจนหมดได้

แล้วที่มันบอกเอ็งอย่างนี้ แปลว่า อาหารที่เอ็งกินแต่ละมื้อนั้นน่ะ

คืออาหารที่คนอื่นมันกินอิ่มแล้ว เหลือแล้ว เอ็งจึงจะได้กินใช่ไหม

จึงถามคุณเตี้ยว่า

คุณสุเมธย้ำว่า ต้องการทำให้อาจารย์ทาน

เขาบอกเขาทำสุดฝีมือเลย ทำไมตอนทำเสร็จ ไม่ได้ตักไว้เหรอ

คุณเตี้ยยิ่งหน้าไม่ดีใหญ่ แล้วบอกว่า

เขาไม่ได้ตักให้อาจารย์ แล้วคนก็แย่งกันกิน หนูลองชิมแล้ว

มันไม่อร่อยหรอกอาจารย์ ทั้งหวานทั้งเผ็ด

หนูรู้ว่าอาจารย์ไม่ทานหรอก

หนูก็เลยไม่เอามาให้อาจารย์....คุณสุเมธชอบทำกับข้าวหวาน ฯลฯ

เสด็จพ่อบอก เป็นไงบ้าง รู้ฤทธิ์นังเตี้ยหรือยัง

แต่ลูกก็ไม่ถือสาเจ้าค่ะ

อาหารมีเต็มโต๊ะ และ พระพุทธองค์กับหลวงพ่อ

ก็สอนไม่ให้ติดรสชาดเจ้าค่ะ

ข้าไม่ได้พูดกับเอ็งเรื่องรสชาด แต่ข้ากำลังพูดถึงนรกโลกันต์

อันเกิดจากหนี้สงฆ์

ลูกไม่ใช่พระ คุณเตี้ยจะผิดหนี้สงฆ์ได้อย่างไรเจ้าคะ

แล้วไอ้ที่เอ็งแหกปากพูดเรื่องพระอริยะเจ้าน่ะ มันเป็นยังไง

เจ้าค่ะ แต่ ลูกยังไม่มีความดีถึงขั้นนั้นเจ้าค่ะ

จะถึงขั้นไหน ก็ไม่ใช่กงการของเจ้า

แต่สิ่งที่นังเตี้ยทำ มันมีผลให้มันต้องไปโลกันต์ก็แล้วกัน

แล้วลูกจะไปบอกใครเขาได้อย่างไรเจ้าค่ะ

เอ็งอยู่เฉยๆ เดี๋ยวทุกคนจะรู้เอง เห็นเอง

เสด็จพ่อทำให้คุณเตี้ยรู้ตัว กลับใจได้ไหมเจ้าคะ

ข้าทำให้มันรู้ตัวได้ แต่ทำให้มันกลับใจไม่ได้ เพราะใจมัน ไม่ใช่ใจข้า

แล้วมันทำจนชินแล้ว มันสายไปแล้ว ที่จะแก้ตัว

ถ้าเช่นนั้นลูกขอความเมตตาจากเสด็จพ่อ

ได้โปรดหาทางลดหย่อนผ่อนโทษให้คุณเตี้ยได้มีโอกาส

อีกสักครั้ง และ ได้ให้คนอื่นถือเป็นกรณีศึกษาเพื่อผลบุญจะได้

ช่วยลดโทษให้คุณเตี้ยได้ไหมเจ้าค่ะ

มันไม่มีวันยอมรับ ไม่มีวันสำนึกหรอก เสียเวลาเปล่า

ลูกยอมเสียเวลา ถ้าจะทำให้คุณเตี้ยได้ลดโทษ

และ

ให้คนอื่นพิสูจน์กฎแห่งกรรมหนี้สงฆ์นี้เจ้าค่ะ

ขอเสด็จพ่อได้โปรดเมตตาด้วยเถิดเจ้าค่ะ

การที่ข้าช่วยให้มันตายเร็ว นี่ถือเป็นความเมตตาที่สุดแล้ว

เอ็งเข้าใจไหม

เข้าใจเจ้าค่ะ

เข้าใจว่ายังไง

หลวงพ่อฤาษีลิงดำบอกว่า การลงโทษ ถือเป็นความเมตตา

เพราะจะทำให้ผู้ถูกลงโทษ หยุดการประกอบกรรม

การตาย ก็ถือ เป็นการช่วยให้ผู้นั้น ไม่ทำบาปเพิ่มขึ้นเจ้าค่ะ

เอ็งรู้อย่างนี้ เอ็งจะมาขอชีวิตมันทำไม

เดี๋ยวค่อยมาเล่าต่อนะ เชิญแสดงความคิดเห็นได้ตามอัธยาศัยค่ะ

เสด็จพ่อมีเมตตาลูกหลานมากที่อนุญาตให้เล่าเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์

ขออนุโมทนากับธรรมทานที่ยิ่งใหญ่นี้จริงๆค่ะอาจารย์

และก่อนที่จะแสดงความคิดเห็นใดๆ ชนิดาขอกราบอารธนาบารมีแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์ ได้โปรดเมตตาคุ้มครองลูกด้วยเถิด ถ้าสิ่งที่จะเขียนนี้จะเป็นการแซงแซง

กรรมและ กระทบจิตใจผู้หนึ่งผู้ใด ลูกต้องขอกราบขอขมาไว้ล่วงหน้า แต่ถ้าจะเป็นกุศลลูกขออุทิศกุศลผล

บุญจากธรรมทานนี้ จงถึงแก่คุณเตี้ยและช่างเยี่ยม ด้วยเทอญ...สาธุ...

ชนิดามองว่า เรื่องราวและชีวิตของคุณเตี้ย ดูๆแล้วก็เปรียบเหมือน ลูกโป่งสวรรค์ ที่เต็มไปด้วยรูรั่ว

ฉะนั้นไม่ว่าอาจารย์อุบลหรือใครๆหวังดี ที่จะช่วยก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เพราะถึงแม้จะมีศักยภาพเติม

ลมได้เต็มแรง แต่จะมีประโยชน์อันใดเล่า เพราะลมที่เป่าเข้าไปนั้น ในที่สุดก็ต้องรั่วออกมาจนหมดใน

เวลาอันสั้น แล้วลูกโป่งก็ร่วงหล่นลงพื้นอยู่ดี

เพราะในทางกลับกัน การกระทำที่เราคิดว่าคือการ"ช่วย" นั้น มันอาจกลับกลายเป็นว่ายิ่งทำให้ลูกโป่ง

ลูกนั้นยิ่งไม่เคยคิดจะช่วยเหลือตัวเองเลยก็ได้  คอยแต่มองหา คนที่จะช่วยเติมลมให้ตนได้เท่านั้น....

ถ้าทุกๆคนรอบข้าง หยุดเติมลม   ลูกโป่งลูกนั้นอาจจะ"คิด" ขึ้นมาได้ซักนิดว่า ลูกโป่งควรจะสำรวจตัว

เองจากภายใน ว่าตนมีรูรั่วที่ใดบ้าง แล้วก็เริ่มอุดรูที่ใหญ่ที่สุดก่อน เรียนรู้ที่จะอุดรูรั่วไปเรื่อยๆ ซึ่งจะเป็น

หนทางเดียวที่จะทำให้ ลูกโป่ง พอที่จะลอยตัวอยู่ได้ด้วยตัวมันเอง...ถึงแม้จะมีลมเหลือเพียงเล็กน้อย

โดยไม่ต้องอาศัยคนอื่นมาเติมลมให้เรื่อยๆ.......อีกต่อไป

โดยส่วนตัวแล้ว ก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะช่วยคุณเตี้ยได้อย่างไร.....

แต่คุณเตี้ยก็เป็น"กรณีศึกษา" ได้อย่างชัดเจนที่สุด และบอกได้แต่เพียงสั้นๆว่า

ถ้าคุณคิดจะไปที่บ้านสวนพีระมิด จงไปด้วย

จิตที่ศรัทธา และ ต้องการสร้างกุศลและคุณความดีเท่านั้น

แต่ถ้าไปด้วยความ"อยาก" ในที่สุด คุณอาจจะไม่ได้อะไรดีๆกลับมาเลยก็ได้

แต่ก็อย่ามองคุณเตี้ยในทางที่ไม่ดีเลยนะคะ ทุกคนต่างมีวิบากกรรมทำมาแตกต่างกัน

ฉะนั้น พวกเรามาทำความเข้าใจ และ ขอให้คุณเตี้ยพบทางออกที่ดีในชีวิตดีกว่านะคะ

หนูเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้วคะ

พรที่ดีที่สุดสำหรับมนุย์เรา คงเป็นการขอให้มีดวงตาเห็นธรรมเถิด

เพราะถ้าเห็นธรรมได้ ชีวิตที่เหลือจะดำเนินไปได้แน่นอน

ไม่ต้องขออะไรอีกเลย

ยิ่งอาจารย์ช่วยพี่เตี้ยมากเท่าไหร่ ดูท่าพี่เขายิ่งกรรมหนักขึ้นนะคะ

เข้าใจเบื้องบนแล้วคะ ว่าท่านเมตตาถึงที่สุดแล้ว

หาที่เปรียบไม่ได้เลยจริง ๆ

ท่านท้าวเวสสุวรรณ ใจดีที่สุดแล้ว ช่วยเขามากที่สุดแล้ว

การตายเป็นการหยุดกรรมของเขา จริงตามนั้นเลยคะ

สิ่งที่อาจารย์เขียนเล่า เป็นการช่วยที่ดีที่สุดแล้ว

เป็นธรรมทาน เป็นบุญใหญ่เพื่อช่วยเขา

อาจารย์ช่างมีเมตตา อย่างหาที่เปรียบไม่ได้จริง ๆ คะ

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

ด้วยความเคารพรักศรัทธา พระพุทธเจ้า เบื้องบนทุกพระองค์

และอาจารย์อุบล สื่อสวรรค์ ที่ทำหน้าที่ได้ประเสริฐ

เกินที่ได้รับมอบหมายหลายร้อยเท่า

จนบัดนี้

อ.อุบล ก็ไม่ได้ถามคุณสุเมธอีกเลย

เรื่องยำยอดมะพร้าว

เพราะกลัวคุณสุเมธเสียใจ และ รู้สึกไม่ดีต่อคุณเตี้ย

แต่วันนี้ท่านปลุกแต่เช้า

บอกให้มาบอกคุณสุเมธ มาเขียนเล่าเอง

ท่านไม่ให้ อ.อุบล เล่า

เพราะ ท่านบอก เอ็งไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์

คนไหนมันทำ มันอยู่ในเหตุการณ์

ที่มันรู้มันเห็นให้มันมาเล่าเอง

ถ้ามันอยากหลุดกรรม

เรื่องไปแทรกแซงกรรมของนังเตี้ย

ใครไม่เขียน

และเขียนบิดเบือนความจริง

คนนั้นต้องไปกับนังเตี้ย

ข้าจะงดโทษเฉพาะคนที่มาเขียน

และเขียนความจริงที่สุดเท่านั้น

ผมสุเมธครับ!ขออนุญาติใช้สิทธิพลาดพิง

ผมได้มีโอกาสมาเป็นพ่อครัวสมัครเล่นหรือพ่อครัวจำเป็นหรือพ่อครัวจำยอมและพ่อครัวอยากโชว์ ที่บ้านสวนพีระมิด

เหตุการณ์วันนั้นจำได้ว่า ในครัวมีคนร่วมทำอาหารร่วม 10 คน มีพี่เตี้ย พี่วี คุณแมว คุณกัน พี่นิจ และอีกหลายๆคน

แบบว่าใครเข้ามาผมก็ชวนหั่นผัก ล้างผัก หั่นพริก หั่นมะเขือเทศ หั่นหอมแดง หอมใหญ่ หั่นยอดมะพร้าว หั่นพริกหวาน บีบมะนาว ล้างจาน ชาม กะทะ หม้อ และทุกอย่าง

ก็ผมไปจ่ายตลาดมาเอง คิดเมนูเอง (หลังจากฝึกฝีมือมาตั้งแต่เด็กๆ ราว 30 ปีผ่านมา ตอนนี้ก็อายุ 40 ปีแล้ว และหัดทำอาหารมังสวิรัติ มา 3 ปีแล้ว ก็รู้สึกว่าอร่อย ทำยากมาก พอทำอร่อย...อร่อย .. ย ก็เลยอยากโชว์ อยากให้กองทัพธรรมของเราเดินด้วยท้อง จะได้ทัพแข็งแรง โดยเฉพาะแม่ทัพอย่าง อ.อุบล อาจารย์แม่ของพวกเรา)

วันนั้นทำอาหาร หลายอย่าง เท่าที่จำได้ มีเมนูดังนี้

1. ยำยอดมะพร้าว ใส่มะเขือยาวเผา ใส่เห็ดฟางปิ้งย่าง ใส่มะเขือเทศ หอมแดง  หอมใหญ่   พริกหวาน   ต้นหอม ผักชี  ผักสลัด มะนาวม พริกขี้หนู 

2. หมูหวานเจ รสเด็ด แบบว่าหัดทำมา 30 ปีได้                    (แบบหมูจริงนะ ทำแบบเดียวกัน)

3. หอมใหญ่ และผักชุบชุบแป้งทอด อันนี้เรียนแบบมาจาก  KFC , PIZZA HUT (ขโมยมา เรียนแบบมา)

 และอะไรอีกจำไม่ได้แล้ว

พอทำเสร็จ ก็จะให้หลายๆคนชิม ว่าเผ็ดไป หวานไป เค็มไป เปรี้ยวไปหรือไม่ ปรากฎว่ายุ่งเลย หลายความชอบ ยากจัง ก็เลยเอาแบบตัวเอง คือ เอาแบบทุกคนกินแล้วมีความสุข โชคดี มีปัญญา มีแรงทำดีต่อไป

สรุปทุกคนชมว่าอร่อยมากหรือหิวมากกันเนี่ย

จากนั้นก็ให้ช่วยกันเตรียมให้อ.อุบล ทานก่อนใคร เหมือนข้าวปากหม้อ กับข้าวปากกะทะ ต้องไว้ถวายพระ ถวายอาจารย์   ก่อนใครกิน

จำได้ว่าตักใส่ถ้วยสีน้ำตาลให้อ.อุบล ใส่มะเขือยาวเผา ปลาหมึกย่าง(เห็ดนางฟ้าปิ้ง) แล้วลาดด้วยยำยอดมะพร้าวอ่อน แซมด้วยผักสลัดรอบ โห... น่าทานมาก..ก ฝากให้พี่เตี้ยไปถวายให้ อ.อุบล พร้อม หมูหวาน ส่วนพี่วี เป็นคนเรียงหอมทอดใส่จานอย่างสวยงาม ตามแบบฉบับ กุ๊กเก่าแล้วไปส่งด้วยตัวเอง

ก็งง.. ว่าทำไมอ.อุบล ไม่ได้ทาน ฝากพี่วี ชมมาแต่ หอมทอดอร่อยอย่างเดียว เศร้าเลยเรา.... ทั้งที่อาหารทุกอย่างทุกคนแย่งทานกันแทบหมด แล้วชมว่าอร่อย..ย มาก..กๆๆ

พี่เตี้ย ... ไม่ให้อาจารย์อุบล ทาน เข้าข่า่ยน่าสงสัยว่า

1. ลืมจริงๆรึปล่าว 2. กลัวอาจารย์ทานของอร่อย 3.ขโมยไว้ทานกันเองรึปล่าว (อันนี้กีดกัน ขวางการทำบุญของคนหมู่มาก ขโมยของกลาง ของทำบุญส่วนกลาง มีโทษเท่ากับขโมยของสงฆ์ รึปล่าว อเวจีนรกอย่างอ่อนๆ โลกันต์อย่างกลางๆและถึงที่สุด รึไม่เนี่ย ต้องถามท่านปู่เวสสุวรรณ ละทีนี้ แล้วของอื่นๆ เงินทำบุญของคนอื่นๆละ โอ้ย.ย ไม่อยากคิดเลย เล่นตีตั๋วด่วน .. พิเศษ ... ลงนรก รึปล่าวนะเนี่ย ) 

ยังไงก็ต้องขอโทษ ขอขมาที่ไปเชิญ อ.อุบล มาทานแล้วได้แต่ทานวิญญาน ยำยอดมะพร้าวอ่อนครับ แล้วจะหาโอกาสทำให้ใหม่นะครับ

และขอขอบพระคุณ ท่านปู่เวสสุวรรณ สิ่งศักดิ์สิทธิ และ อ.อุบล มา ณ ที่นี้ด้วยครับ 

ขออนุโมทนากับ ธรรมทานครั้งนี้มากๆเลยค่ะ

จิต คนเรานี่สำคัญมากจริงๆ เหมือนสุภาษิตเขาว่า "ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว"

จิตมนุษย์นี่ยากแท้จะเข้าใจจริงๆ น่ากลัวมากๆ

ยากที่แก้ไขจริงๆ  ตฤณ ก็ยังชำระ จิต ตังเองให้ใสสะอาดไม่ได้

เพราะเราปล่อย จิด เราให้อยู่กับกิเลสซะจนเคยชินกับสิ่งที่ไม่ดี ไม่มีใครแก้ไข จิต เราให้กลับมาดีได้ถ้าเจ้าของ จิต ไม่พยายามขัดเกลามันเอง และ

วิธีขัดของ จิต ของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน

บางคนอยู่ใกล้คนดีมีเมตตาก็จะขัด จิต ได้และค่อยซึมซับสิ่งดีๆของอีกคนเข้าไปโดยอ้ตโนมัติ  แต่กับ บางคนก็ใช้วิธีนี่ไม่ได้ผล

ธรรมทานเรื่องนี้ทำให้เกิดคำถามมากมายเกิดขึ้นในจิตของ ตฤณ

วิธีขำระขัดกิเลสใน จิต นอกจะ กรรมฐาน คำสอนพระพุทธเจ้าแล้วยังมี วิธีอื่นอีกมั้ยที่จะทำให้ ชำระ จิตได้

แล้วกรณีที่ เรื่องนี่ คนทำอาหารให้ อาจารย์ไม่ตักอาหารให้อาจารย์ก่อน กลับกินไปก่อนและยกไปให้คนอื่นกินก่อน คนที่กินไปก่อนจะบาปโดยไม่ตั้งใจมั้ยค่ะ

(เพราะมีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่ทราบว่า กินอาหารก่อนอาจารย์โดยไม่ตั้งใจคิดว่าพี่เขาจัดให้อาจารย์แล้วพึ่งมาทราบตอนหลังจะที่ ตฤณได้กินอาหารนั้นไปบ้างแล้ว พอทราบว่าอาจารย์ไม่ได้ทานจึงได้ไปช่วยพี่โอ๋เตรียมให้อาจารย์ใหม่ และอีกหลายเหตุการณืที่ทราบว่า พี่เตี้ยเขายังไม่ตั้งให้อาจารย์ แต่ยกไปให้ทุกคนทานแล้วเคยถามแต่พี่เตี้ยบอกว่าลืม จึงนึกโกรธเขาสร้างบาปให้ตัวเองอีก  แค่ลำพังเรื่องตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย)

เคยทราบมาว่ากินหรือใช้ อาหาร สิ่งของที่มีคนนำมาถวายสงฆ์จะบาปมาก

ขอบพระคุณค่ะ

อาจารย์อุบล

คุณสุเมธ....น้องตฤณ

ถ้าใครที่ได้เข้าร่วม

ในการประกอบอาหารในครัว

จะเป็นที่ทราบกันดีว่า

คุณเตี้ย...ลืม

ที่จะจัดอาหารให้อาจารย์อุบล ทาน

บ่อยมาก ถึง มากที่สุด

และนี่คือ...สาเหตุที่

แมวไม่ได้ทานข้าว ที่บ้านสวนฯ หลายต่อหลายครั้ง

เพราะทราบ...ว่า คืออะไร ( ทานไม่ลง )

ครั้งหนึ่ง...เข้าครัวช้า...

ถามคุณเตี้ยว่า

ได้จัดอาหารให้อาจารย์หรือยัง?

อุ้ย ! ยังเลย

พี่เตี้ย..ข้างนอกเค้าทานกันเกือบหมดแล้วนะ

คุณแมวเจียวไข่ให้อาจารย์หน่อย...

ได้....ก็ได้ประกอบการจนเสร็จ

คุณเตี้ยก็ว่า..

โอ้ย...( เสียงแหลมเลย )ไข่เจียวแบบนี้ อาจารย์ไม่ชอบ

อ้าว..แล้วทำไมไม่บอก..ว่าชอบยังไง

เพราะแมวจะทำแบบ หนา นุ่ม ( ชอบส่วนตัว )

ศิลปการทำอาหาร แต่ละบ้านไม่เหมือนกันนี่

ได้ ๆ ๆ เอามา...

อาจารย์ไม่ยึดติด ( ประโยคนี้ ติดปากแม่ครัวเตี้ยที่สุด )

แต่ในกรณี ยำยอดมะพร้าว

มีคุณสุเมธจัดเตรียมเรียบร้อย

แต่ อาจารย์ไม่ได้ทาน ... น่าคิด

เพราะคุณเตี้ย...บอกแมวว่าอาจารย์ไม่ทานหวาน

คุณสุเมธ ชอบทำอาหารรสหวาน..แบบนี้

อาจารย์ไม่ทานหรอก...แล้วยำยอดมะพร้าวหายไป

ก็ไม่ทราบว่า..พี่เตี้ยชอบทานหวานหรือเปล่าหนอ

************************

วันนั้น  น้องเอ  เป็นหนึ่งคนที่อยู่ในเหตูการณ์ในโรงครัว   เนื่องจากเดินเข้าไปช่วยดูอาหารพอดี   หลังช่วยเป็นลูกมือในตอนแรก

มีคนช่วยทําอาหารหลายคน   แต่ที่น้องเอมองหน้าคือ  ยํายอดมะพร้าวอ่อน   วางอยู่บนโต๊ะ โอ้..โห้..หน้าตาน่า..ทาน..น.น

มาก   ม  า  ก      คุยกันกับคุณสุเมธ  คุณวี   และคุณเตี้ย   ยังมีอีกหลายคนในครัว  ขอโทษคะ  จําไม่ค่อยได้

น้องเอถามไปว่า..ตักแบ่งไว้ให้ท่านแม่ แล้วหรือยัง?   มีเสียงตอบ.    ..แบ่งตักใส่ถ้วยไว้แล้ว๊จ๊ะ๊  เดี๋ยวคุณเตี้ยจะยกไปให้ อาารย์..

แล้วก็ไปเตรียมเมนูหัวหอมชุบแป้งทอด  โดยคุณวีเป็นคนจัดเรียงใส่จานมีผักกาดหอมตกแต่งสวยงาม  แล้วยกไปถวายให้อาจารย์ด้วยตัวเอง 

ตอนข้าวสุกคุณสุเมธ ยังบอกอย่าให้ใครตักข้าวก่อนตักให้ อ.อุบล นะ พูดกับน้องเอค่ะ   

แล้วทุกคนที่มาสร้างบุญก็ทานอาหารกัน    คุณสุเมธ ยี้มน้อย ยิ้มใหญ่  มีแต่คนชมว่ายํายอดมะพร้าว ทั้งน่าทานและอร่อย  เพราะตั้งใจมากที่จะปรุงให้อ. อุบล ได้ทานชิมผีมือ...

คุณสุเมธมีความสุขมาก และคอยฟังว่า อ.อุบล จะติชมอย่างไรบ้าง?  น่าเห็นใจจังพี่สุเมธ..

   วันนั้นวีก็อยู่ในเหตุการณ์ คุณสุเมธยำยอดมะพร้าว คุณนิดบอกตักให้อาจารย์ก่อน วีก็บอกว่าคุณนิดเอาถ้วยมา วีเป็นคนเอามะเขือยาวปิ้ง เห็ดนางฟ้าปิ้งลองก้นถ้วยและคุณสุเมธตักยำยอดมะพร้าวใส่ในถ้วย และคุณเตื้ยบอกว่า วางไว้ตรงนั้นก่อนเดี๋ยวยกไปให้อาจารย์เองและวีก็ออกไปทำงานข้างนอกต่อ พักใหญ่วีก็กลับมาในครัวเจอคุณสุเมธทอดหอมวีก็รับอาสาเอาผักรองจานและเอาหอมทอดไปให้อาจารย์แม่อุบลที่บ้านและฝากชมคุณสุเมธว่าอาหารอร่อยมาก

    มีอีกกรณีหนึ่ง ที่คุณเตี้ยเวลาคนอื่นเอาของกินมามอบให้อาจารย์ คุณเตี้ยชอบพูดว่าอาจารย์ไม่ชอบอาจารย์ไม่กินหรอก  คุณเตี้ยอาจไม่รู้ว่านั้นเป็นการขัดศรัทธาของคนเอามาให้และมีอีกเรื่องจะเข้าข่ายผิดหนี้สงฆ์  คือมีเพื่อนช่างเยี่ยมขับรถไปชนรั้ววัดเสียหาย และเพื่อนช่างเยื่ยมให้เงินไป3,000บาทให้รีบนำไปถวายวัดเพื่อจะได้ซ่อมแซมรั้ว แต่ช่างเยี่ยมไม่ได้เอาเงินไปถวายวัด แต่นำไปใช้ผิดวัถุประสงค์ และไม่คิดจะเอาไปคืนเลย    มีอยู่วันหนึ่งช่างเยี่ยม โทรมาหาแต่เช้าว่าจะมาเที่ยวบ้าน พอตอนเย็นเขาก็มาทั้งคุณเตี้ยและหลานเล็กๆอีกสองคน มาปรึกษาว่ารู้จักตำรวจนักสืบหรือเปล่าอยากจะจ้างสืบหารถที่หาย ก็เลยบอกว่าจะโทรถามพี่เขยให้ (แต่ก็จนถึงบัดนี้วีก็ยังไม่ได้โทรหาพี่เขยเลย)และก็ชวนช่างเยี่ยมกินข้าวเย็น กินเสร็จเขาก็กลับบ้านกัน

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

ท่านวางแผนไว้ทั้งหมด

จึงทำให้มีผู้อยู่ในเหตุการณ์มากขนาดนี้

มิน่าล่ะ ท่านบอกว่า ท่านจะพิสูจน์ให้ผู้คนทั้งหลายได้เห็นกัน

โดยเฉพาะตัว อ.อุบล เอง

ซึ้งอ้อนวอนขอความเมตตาจากท่าน ให้ช่วยคุณเตี้ย

ท่านไม่ช่วยเลย

แถมห้าม ไม่ให้ อ.อุบล ช่วย

ท่านบอก

ใครช่วยซวยด้วย

(ยกเว้นให้ธรรมทานเท่านั้น)

และ

จะทำให้คุณเตี้ย ตายเร็วขึ้น

แล้ววันนั้น อ.อุบล ก็ไม่ได้ติดใจอะไร

คิดว่าอาหารมันคงเยอะ เขาอาจลืมจริงๆก็ได้

แต่เสด็จพ่อท่านบอก

ท่านจะให้ อ.อุบล และคนอื่นๆ รู้จนถึงที่สุด

ว่าสุดท้าย ยำยอดมะพร้าว

มันไปอยู่ที่ไหน

ท่านบอก ท่านให้มีพยานรู้เห็นหมด

(มีแต่ อ.อุบล ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย)

เดี๋ยวพยานต้องออกมาแสดงความจริงเอง

ว่ามีใครเห็นยำยอดมะพร้าวนี้

มันไปอยู่ที่ไหน...???

จริงๆ แล้วเรื่องนี้

อ.อุบล ไม่ต้องการพูดถึงอีก

แต่เสด็จพ่อ

บอกว่า ถ้าเอ็งไม่พูด

จะมีคนตายตามนังเตี้ยอีกเป็นโขยง

ข้าบอกเอ็งแล้ว

ปีนี้ เป็นปีเปิด สิ่งที่ปิด

และ

จะมีคนตายเป็นใบไม้ร่วง

พวกที่ท้าทายข้านี่ต้องเอาไปก่อน

แล้วในวันเดียวกันนั้น

ท่านพ่อ ก็ถาม อ.อุบล อีกว่า

คราวนี้เอ็งรู้แล้วหรือยัง ว่าทำไมข้าไม่ให้เอ็งช่วยนังเตี้ย

แต่ลูกก็ยังไม่อยากให้เขาตายอยู่ดีเจ้าค่ะ

แค่เรื่องยำยอดมะพร้าวแค่นี้

เสด็จพ่อโปรดงดโทษคุณเตี้ยเถิดเจ้าค่ะ

มันไม่ใช่ยำยอดมะพร้าวอย่างเดียว

ข้าบอกเอ็งแล้ว มันทำจนชิน

และ

มันทำมาตั้งแต่มันเกิด

มันทำตั้งแต่ก่อนมาเจอเอ็ง เอ็งจำไม่ได้หรือไง

ที่ชีวิตมันตกต่ำจนไม่มีจะกิน มีแต่ความเดือดร้อนสาหัส

เพราะมันทำมาก่อนเจอเอ็ง แต่มันไม่สำนึก

ข้าช่วยมันแล้ว ให้โอกาสมันสำนึก

ว่า ทำไมมันถึงทุกข์ขนาดนี้

จึงดลใจให้มันมาหาเอ็ง

มารู้บาปดกรรม

เผื่อมันจะ

กลับตัวกลับใจ

แต่มันกลับทำชั่วมากขึ้น

ข้าจึงหาทางช่วยให้มันหยุดทำชั่วทำบาปอีกต่อไป

เรื่องตอนก่อนมาบ้านสวนฯ

เขาก็ชำระหนี้สงฆ์ไปแล้วนี่เจ้าคะ

ถือว่าตัดบาปฟเก่ากันไปแล้วมิใช่หรือเจ้าคะ

แต่ข้าเคยบอกเอ็งแล้วใช่ไหมว่า

การชำระหนี้สงฆ์ ตัดบาปเก่าได้ก็จริง

แต่ต้องสำนึกผิดจริง

และไม่ทำอีก

ถ้าทำอีก 2-3 คราว ไปโลกันต์

เอ็งจำไม่ได้หรือไง

จำได้เจ้าค่ะ หลวงพ่อบอกเสมอ

แล้วเอ็งยังจะมาฝืนกฎแห่งกรรม

 ยังไงลูกก็ยังสงสารเขา ไม่ต้องการให้เขาตายเจ้าค่ะ

มันเคยสงสารตัวมันเองไหม มันเคยกลัวตายไหม

ลูกเชื่อว่า เขาต้องกลัวเจ้าค่ะ

ถ้ามันกลัว มันจะทำหรือ ทำไมแค่นี้เอ็งคิดไม่เป็น

เขาอาจจะคิดว่าแค่ครั้งเดียว

คงไม่เป็นไรเจ้าค่ะ

แล้วมันไม่ใช่แค่ยำยอดมะพร้าว

เอ็งนี่เมื่อไหร่เอ็งจะเลิกโง่ซักทีวะ

 คงไม่มีทางแล้วแหละเจ้าค่ะ โง่อย่างนี้ดีแล้วเจ้าค่ะ จะได้มี

พระพุทธองค์  หลวงพ่อฯ เสด็จพ่อ คอยช่วยบอก

ถ้าขืนฉลาด ท่านคงทิ้งลูกใช่ไหมเจ้าคะ

ตอนนี้เอ็งเดินไปโรงทานนะ

ไปนั่งในนั้นสักพัก

เดี๋ยวข้าจะให้เอ็งรู้อะไรอีกซักอย่าง

อะไรหรือเจ้าคะ

ไม่ต้องถาม ไปเดี๋ยวนี้

เจ้าค่ะ

พอไปนั่งโรงทาน

ทนายปรีชา ที่มาจากภาคใต้

มาขอทำบุญด้วยแรงกาย 9 วัน(คนนี้ทำอาหารเก่งม๊าก มาก)

ก็เดินไปที่ตู้แช่เย็น แล้วก็หยิบขวดขนาดใหญ่มาก

และ กล่องอะไรไม่ทราบ อีก 2 กล่อง

ยกชูขึ้นหน้าตู้เย็น  แล้วพูดว่า

ที่จริง อันนี้ผมจะเอาไปให้อาจารย์ที่บ้านครับ

แต่คุณเตี้ยบอกว่า อาจารย์ไม่ทานหรอก ไม่ต้องเอาไป

ผมก็เลยไม่กล้าเอาไปครับ

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

บอกว่า

เป็นไง พอหรือยัง ตัวอย่าง

ทำไมนังเตี้ยจึงร้อนแผ่นหลัง เหมือนโดนพริก โดนไฟ

ทำไมข้าต้องช่วยให้มันหยุดทำบาป

โดยพามันไปพักที่โลกันต์

ตอนนั้น อ.อุบล

ไม่กล้าแม้แต่จะถาม

คุณทนายปรีชา

ว่า

สิ่งที่เขายกให้ อ.ดู

บอกว่าตั้งใจเอาไปให้ อ.นั้นคืออะไร

กลัวเขาเสียใจ และ คิดไม่ดีกับคุณเตี้ย

จึงได้แค่พยักหน้ารับทราบ

แต่ได้สื่อสารกับเสด็จพ่อว่า

คุณเตี้ยเขาอาจจะเห็นว่า

เป็นสิ่งที่ลูกไม่ชอบทานจริงๆก็ได้เจ้าค่ะ

เขาจึงหวังดี ไม่เอาไปให้ลูก ลูกไม่ถือสาเจ้าค่ะ

ถ้าเอ็งคิดว่าของที่เขานำมาให้เอ็ง

เป็นของทีนังเตี้ยเห็นว่าเอ็งไม่กินเลยไม่เอาไปให้

แล้วไอ้ที่มีคนเอาของ ที่เอ็งไม่กิน มาให้

มันเสือกเอาไปให้เอ็งทำไม

อะไรหรือเจ้าคะ

ก็พวกกุนเชียง หมูแผ่น ใส้กรอกอีสาน ฯลฯ

มันก็รู้ว่า

เอ็งก็ไม่กินเนื้อสัตว์

แล้วทำไมมันเสือกเอาไปให้เอ็ง

เสด็จพ่อทราบหรือเจ้าคะ

อ้าว ไหนเอ็งบอกเอ็งรู้ว่า

ข้ารู้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไงล่ะ

แต่ไม่คิดว่าเสด็จพ่อจำได้ทั้งหมดเจ้าค่ะ

อ้าว ถ้าข้าจำไม่ได้ แล้วใครวะจะจำได้

ข้าไม่ต้องมานั่งจำหรอก กรรมมันปรากฎให้ข้าเห็นเอง

ไม่เช่นนั้น

จะมีกฎแห่งกรรมทำไม

จะมีท้าวเวสสุวรรณไว้ทำไมวะ

เอ็งบอกข้ามาซิ

ตอนมันเอาของที่ทำจากเนื้อสัตว์ไปให้เอ็ง

มันพูดว่ายังไง

คุณเตี้ยพูดว่า มีลุงแก่ๆ คนหนึ่ง

ขับมอเตอร์ไซด์มาจากอีสาน

(ช่วงน้ำท่วมทั่วไทย)

(อ.อุบล จำจังหวัดไม่ได้)

เขาบอกให้หนูเอามาให้อาจารย์ค่ะ

อะไรหรือจ๊ะ

พวกกุนเชียง หมูแผ่น ...ฯลฯ