ReadyPlanet.com
หน้าแรก แนะนำบ้านสวนพีระมิด แผนที่/การเดินทาง กระดานสนทนา เข้าสู่ระบบสมาชิก สมัครสมาชิก

 หน้ารวมกลุ่มเว็บบอร์ด > กระดานสนทนาบ้านสวนพีระมิด ขอเชิญเพื่อนๆสมาชิกทุกท่านร่วมการสนทนาตั้งกระทู้ ถาม-ตอบ ได้ที่นี่ > ประสบการณ์ที่ได้พบ ในบ้านสวนฯ (ดอกไม้ โสวะภาสน์)

ประสบการณ์ที่ได้พบ ในบ้านสวนฯ (ดอกไม้ โสวะภาสน์)


 

           ดิฉันดอกไม้  โสวะภาสน์ ดิฉันเริ่มรู้จัก อ. ทางทีวี เมื่อปลายปี พ.ศ. 2552 จำไม่ได้ว่าเดือนอะไร ดูทีวีตอน อ. พูดถึงเครื่องสำอางพอดี ก็เลยดู เอ๊ะ เครื่องสำอางอะไรชื่อพาเมล่าแปลกดี และไม่เคยเห็นเครื่องสำอางอะไร ที่มีธรรมะด้วย และจดเบอร์ อ. ไว้ และตัวแทนจำหน่ายที่สระบุรี และโทรไปจะสอบถามและซื้อ แต่เขาบอกว่าไม่มีขาย แต่ก็ไม่ละความพยายาม เลยดูรายการอาจารย์ใหม่ ก็จดเบอร์ อ. ไว้ตอนเย็น พอตอนเช้าถึงจะโทร เพราะอาจารย์จะขึ้นที่หน้าจอว่า งดรับโทรศัพท์ขณะออกอากาศ และโทรตอน 09.00 น. ถึงเมื่อไหร่จำไม่ได้ ตอนจะโทร ใจหนึ่งก็กล้า ใจหนึ่งก็ไม่กล้า ก็เลยตัดสินใจโทรไปอาจารย์รับพอดี ในใจเราก็นึกว่าเราจะถามอาจารย์อะไรดี ก็เลยถามเรื่องเครื่องสำอาง อาจารย์ไม่ขาย และใครว่าเสียงอาจารย์ดุ ดิฉันกลับไม่รู้สึกแบบนั้น อาจารย์บอกว่าอาจารย์ไม่ขาย ต้องอ่านคู่มือหนีกรรมผิวพรรณก่อน   เอ๊ะ คู่มือหนีกรรมผิวพรรณคืออะไร ยิ่งทำให้ดิฉันอยากรู้มากขึ้นว่าคู่มือนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่นอน เพราะไม่ค่อยจะเจอ ทำไมเครื่องสำอางซื้อยากในความรู้สึก และพอดีดิฉันก็อยากรู้เรื่องธรรมะด้วย ก็ตามอาจารย์ว่า อาจารย์ทำไมหนูถึงนั่งสมาธิไม่ค่อยได้ อาจารย์ก็เลยสอนให้หนูตาสว่างขึ้น จากคนรู้ไม่จริงและโง่มากกว่า จะทำสมาธิได้ อาจารย์บอกว่าค่อยเป็นค่อยไป วันละนิดละหน่อย เท่าช้างกระดิกหูก็ได้ ความรู้สึกตอนนั้นทำไมผู้หญิงคนนี้เขาดูแปลก แบบสะดุดตา ที่ดิฉันดูในทีวีและเสียงก็น่าฟัง และเมตตากับดิฉัน ในความรู้สึกตอนนั้นนะคะ ดิฉันก็ขอรบกวนอาจารย์แค่นั้น และดิฉันก็ทำตามกติกา คือ ส่งซองเปล่าติดแสตมป์ เขียนชื่อ ที่อยู่ จ่าหน้าซองมาด้วย เพราะความอยากรู้ว่าคู่มือนั้นคืออะไร ก็รีบทำทันที และอยากใช้เครื่องสำอางด้วย ไม่รู้เป็นอะไร จนหลายวันยังไม่เห็นไปรษณีย์มาส่ง โทรถามอาจารย์หนูยังไม่ได้คู่มือเลย ตอนนั้นอาจารย์ผู้ชายรับ อาจารย์บอกว่าอาจารย์ส่งให้แล้วนะ คงยังไม่ถึง พอวันรุ่งขึ้นตอนบ่าย ไปรษณีย์ก็มาส่งดีใจมาก ไม่รู้เป็นไรรีบแกะอ่านแล้วนอนอ่านทันที จบทุกบรรทัดจบทุกหน้าด้วย พอรุ่งขึ้นตอนสายโทรบอกอาจารย์ว่า อาจารย์หนูโอนเงินให้อาจารย์แล้วนะคะ และดิฉันก็บอกอาจารย์ว่าเอาอะไรบ้าง อาจารย์ก็บอกว่าจ้ะ อาจารย์จะส่งให้ และตอนที่คุยโทรศัพท์กับอาจารย์ ๆ จะคุยเรื่องน้องท้อป เกิดอุบัติเหตุให้ดิฉันฟัง และเหมือนอาจารย์จะสอนเราเป็นนัยๆ แต่เราก็โง่และก็ประทับใจในตัวอาจารย์และศรัทธามาก ๆ และใครว่าอาจารย์ดุ แต่กับดิฉันกลับไม่คิดเช่นนั้น รู้สึกอาจารย์ใจดี มีเมตตา รู้สึกสัมผัสได้ค่ะ 
                เหตุการณ์ที่เกิดกับดิฉัน
                เหตุการณ์ที่เกิดกับดิฉัน ในการเข้าค่ายรุ่น 1 และหลังจากเข้าค่าย เพราะดิฉันเจอกับอะไรบ้าง ที่บาปกรรมที่ดิฉันได้ทำมาทั้ง ๆ ที่นึกไม่ถึงมาก่อน เพราะดิฉันมาบ้านสวนฯ เริ่มแรกดิฉันไม่ได้มาบำบัดอะไร เพราะเหตุยังไม่เกิด จนดิฉันมาเข้าค่ายรุ่น 1 ในคืนแรก แต่ตอนกลางวันก็พากันผูกริบบิ้นตามต้นไม้ ตกแต่งให้สวยงาม กลางคืนอาจารย์ก็สอนธรรมะ เล่าธรรมะให้ฟัง จนถึงเวลาสมควรอาจารย์ก็ให้พักผ่อนตามสบาย แต่คืนนั้นดิฉันรู้สึกปวดฉี่ อยากเข้าห้องน้ำ เลยชวนพี่หนูเล็กไปเป็นเพื่อน แต่พอไปฉี่ ถึง 2-3 ครั้ง และฉี่ไม่ออก เหมือนกับปวดตรงอวัยวะเพศ ก็เลยมาบอกอาจารย์ ๆ มองหน้าดิฉันแล้วอาจารย์ถามว่า หนูเคยทำแท้งไหม แต่ตอนนั้นไม่รู้อะไรมาดลใจ ให้นึกถึงเหตุการณ์ที่ดิฉันทำบาปโดยไม่ตั้งใจ และนึกไม่ถึงมาก่อน คือดิฉันไปหาหมอ เขาตรวจบอกว่าไม่ท้อง แต่ตอนนั้นประจำเดือนรู้สึกจะมามา 2-3 เดือน แต่หมอบอกไม่ได้ท้อง เขาเลยให้ยาขับประจำเดือนมาทาน 7 วัน และหลังจากนั้นประจำเดือนก็มา ดิฉันไม่นึกเลยว่า ดิฉันได้ทำแท้งลูกออกมา จนกระทั่งมาเข้าค่ายรุ่น 1 อาการถึงออก ดิฉันเลยได้รู้ว่าเป็นจิตวิญญาณของลูกมาขอส่วนบุญ และหลังจากนั้น ก็หายจากอาการฉี่ไม่ออก เพราะอาจารย์ให้หนูอุทิศบุญให้ลูก และหลังจากกลับจากเข้าค่ายรุ่น 1 อีกอาการอย่างหนึ่ง ที่ดิฉันได้รู้กับตัวเองคือ อาการคันเป็นผื่น เหมือนลมพิษขึ้นทั้งตัวเลย ตอนแรกนึกว่าคันธรรมดา เพราะเคยเป็นอย่างนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่รู้การทำกรรมของตัวเอง ว่าอดีตเคยทำอะไรมาบ้าง และไปหาหมอที่คลินิก 2-3 ครั้ง อาการดีขึ้น ไม่หาย หมดฤทธิ์ยาก็เป็นขึ้นมาใหม่ จะคันมาก ๆ แดง ฉีดยาก็ไม่หาย จนลูกชายคนเล็กบอกว่า แม่ไปหาอาจารย์อุบลซิ เพราะว่าดิฉันจะคันประมาณเกือบเดือน ก็เลยมาหาอาจารย์ ให้อาจารย์บำบัดให้ อาจารย์บอกว่าอดีตเราเคยฆ่าแมลงต่าง ๆ ดิฉันก็อุทิศให้หมดทุกแมลง ก็ยังมีอาการคันอยู่ และนึกได้ว่า ได้ปัดมดแดงที่บ้านสวน ฯ ตอนเข้าค่ายทำกิจกรรมผูกริบบิ้นกัน ดิฉันก็อุทิศบุญให้มดแดงที่ดิฉันได้ฆ่า และอาจารย์บอกว่า เดี๋ยวกลับไปบ้านก็จะหาย แล้วดิฉันกลับมาบ้าน 2-3 วัน อาการคันก็ไม่มีอีก ก็หายจริง ๆ และดิฉันถึงได้รู้ว่า ชีวิตของใคร ๆ ก็รัก ไม่ว่าจะเกิดมาเป็นอะไรก็ตาม เพราะบางครั้งสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่บาปไม่ใช่ มันก็คืออีกชีวิตหนึ่ง ที่เราต้องระวังเหมือนกันค่ะ และอีกอย่างก็เกิดจากเราเคยโกรธ โมโห พยาบาท ที่เราแสดงออกมาทางอารมณ์ก็เหมือนกันค่ะ เพราะเกิดกับตัวดิฉันเองหมดเลย เพราะอาจารย์เมตตา บอกให้ดิฉันรู้ว่าอารมณ์ที่เราโกรธ ก็ทำให้เราคันไม่หายได้ค่ะ แล้วค่อยเจอกันตนหน้านะคะ สวัสดีค่ะ
                รวมความฝันเหมือนความจริง
                ดิฉันจะเล่าความฝันต่าง ๆ ที่บางความฝันก็เหมือนจริง ตั้งแต่เริ่มเข้ามาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งบ้านสวน ฯ   ครั้งแรกที่ อ. มาอยู่บ้านสวน ฯ ใหม่ ๆ ดิฉันก็ฝันเห็นพระพุทธองค์ อยู่ทางเข้าบ้านสวน ฯ องค์ใหญ่มาก ๆ เพราะตอนแรกดิฉันก็ไม่ได้คิดว่า พระพุทธองค์จะอยู่ที่นี่จริงๆ ตามประสาคนโง่ คนบาปหนาอย่างดิฉัน และตอนนี้ก็ยิ่งได้พิสูจน์ให้ทุกคนได้รู้ว่า พระพุทธองค์อยู่ใกล้ ๆ พวกเราจริง ๆ และอีกครั้งหนึ่ง ฝันว่ามีคณะมาเยี่ยมบ้านสวน ฯ มีทั้งพระสงฆ์ แม่ชี มากันเยอะมาก แต่ในฝันนั้นอาจารย์ทั้งสองท่านไม่อยู่ ไปกรุงเทพฯ แล้วก็มีคนหนึ่งบอกว่า เดี๋ยวพี่โทรบอกอาจารย์ พออีกสักพักหนึ่ง อาจารย์ทั้งสองก็มา และใส่ชุดขาวทั้งสองท่าน พอดิฉันมาบ้านสวน ฯ และเล่าให้อาจารย์ฟัง และครั้งเดียวกันดิฉันก็มองเห็นมังกรพันเสาตรงหน้าโรงครัวด้วย ความฝันทั้งสองเหตุการณ์นี้ ประมาณต้นปี 53 หลังจากเล่าเหตุการณ์ให้อาจารย์ฟัง พอดิฉันไปบ้านสวน ฯอีก อาจารย์บอกว่า ดอกไม้ ที่หนูฝันน่ะ มีคนมาเยี่ยมบ้านสวน ฯ จริง ๆ นะ แต่มาจากไหน อาจารย์บอก แต่ดิฉันจำไม่ได้ค่ะ
                วันที่ 30 พ.ย. 53 เวลาประมาณ 09.00 น. ดิฉันเดินทางไปบ้านสวนฯ อีก เดินไปหาแม่ครัวคนสวยของดิฉัน และพี่เขาบอกว่า ถ้าดิฉันไปถึงให้บอกอาจารย์ด้วย และพี่เขาก็เอาอาหารไปให้อาจารยื ดิฉันก็ช่วยพี่เขาล้างจานไปพลาง ๆ รออาจารย์อยู่ สักพักพี่เตี้ยเขาก็เรียก บอกอาจารย์ให้เข้าไปในบ้านอาจารย์ และเข้าไปสวัสดีอาจารย์ทั้งสองท่าน อาจารย์บอกดิฉันเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างท่าน อาจารย์จะให้ดูบรรยากาสทำบุญทอดกฐินที่วัดดอยเกิ้ง ในวีดีโอที่ท่านอาจารย์เก็บบรรยากาศมาให้ ได้เห็นเป็นบุญตาทั้งดิฉันและพี่เตี้ย อาจารย์ก็ดูภาพที่อาจารย์ทั้งสองร้องเพลงคู่กัน ที่ร้านอาหารที่เชียงใหม่ บรรยากาศน่าสนุกมาก ๆ ค่ะ ดูไปเหมือนตัวเองอยู่ในร้านอาหารด้วยค่ะ อ้อ ขอบอกนะคะ อาจารย์ทั้งสองท่าน ร้องเพลงเพราะมาก ๆ เหมือนนักร้องมืออาชีพเลยค่ะ 
                อาจารย์ค่ะ หนูจะเขียนตามที่ดูในบรรยากาศในตอนที่อาจารย์ให้ได้ชมค่ะ ถ้าขาดตกบกพร่องตรงไหน หนูขออภัยด้วยนะคะ หนูพยายามเขียนให้ดีที่สุด อาจารย์ท่านก็ให้หนูดูภาพไป บรรยายตามไปด้วย ดิฉันได้ดู ได้ฟัง เหมือนตัวเองนั่งอยู่ในร้านอาหารด้วยเลย ดิฉันเห็นนภาพอาจารย์ ร้องเพลงกล่อมไปให้ลูกค้าที่ร้านได้ฟังด้วย และคณะบุญที่ไปเป็นโต๊ะใหญ่ เพราะคณะบุญประมาณ 10 คน อาจารย์ร้องหลายเพลง จนเจ้าของร้านทนไม่ไหว ทนเสียงอันไพเราะของอาจารย์ไม่ไหว จึงได้ขออนุญาต ร้องเพลงคู่กับอาจารย์ อาจารย์บอกว่าโต๊ะคณะบุญไม่มีเหล้า แต่สนุกกว่าโต๊ะอื่น ๆ มาก และอาจารย์ก็ร้องเพลงกับเจ้าของร้านจนจบเพลง   เพลงอะไรดิฉันจำไม่ได้ แต่ขอบอกนะคะ เพราะมาก ๆ อาจารย์บอกว่าเจ้าของร้านอาหาร เขาอยากให้อาจารย์ อวยพรให้กับเขาด้วย อาจารย์ถามเจ้าของร้านว่า ทำไมอยากให้อาจารย์อวยพร เขาบอกไม่รู้ รู้แต่ว่าอยากให้อาจารย์อวยพรให้ กับร้านอาหารของเขาและตัวเขา อาจารย์บอกว่าอาจารย์พาคณะบุญมาจากบ้านสวน ฯ จ. นครนายก จะไปทำบุญทอดกฐินที่แม่ฮ่องสอน อาจารยืบอกกับเจ้าของร้านว่า มีเงิน 9 บาทไหม ร่วมทำบุญกับอาจารย์ เจ้าของร้านบอกว่ามากกว่านั้นได้ไหมครับ อาจารย์บอกได้ และพนักงานร้านได้ยิน ก็มาร่วมทำบุญกันใหญ่เลย ก็ได้เยอะเหมือนกันค่ะ อาจารย์ท่านก็อวยพรให้เจ้าของร้านอาหาร แต่ที่ดิฉันจำได้ก็ตอนที่อาจารย์พูดว่า ต่อไปนี้คุณจะรวยแบบรู้เรื่อง แล้วอาจารย์บอกว่า ค่าอาหารคืนนั้น 1,300 บาท แล้วคณะบุญประมาณ 10 คน
                และดิฉันจะขอเล่าตอนที่วัดดอยเกิ้ง ตอนอยู่ที่วัด อาจารย์เล่าว่า พระอาจารย์รัตน์ท่านจะแจกเมล็ดข้าวกล้อง เพื่อทดสอบพลังบางอย่าง ก็ให้เด็กชายคนหนึ่ง ตัวใหญ่ด้วย ไปกับคณะของอาจารย์ ให้ไปนั่งที่เก้าอี้ ตอนแรกทุกคนยังไม่รับประทานข้าวกล้อง แต่ให้คณะบุญของอาจารย์ประมาณ 4 คน ยกน้องอาสาคนนั้น ปรากฏว่ายกน้องคนนั้นขึ้นสบายมาก เพราะ 4 คน ได้ดื่มน้ำพลังพีระมิดไปแล้ว ให้ชาวบ้านยกเป็นกลุ่มที่สอง แต่ยกกันไม่ขึ้นเลย แล้วพระอาจารย์รัตน์ท่านก็แจกข้าวกล้อง ให้ทานกัน น้องคนนั้นก็มานั่งประจำที่ แล้วให้ยกอีกที แต่ปรากฏว่ายกไม่ขึ้นทั้งสองกลุ่ม แล้วอาจารย์ก็เปลี่ยนน้องคนหนึ่งออกไป อาจารย์ยกแทน แต่ตอนนี้เชื่อไหมค่ะ อาจารย์ยกขึ้นได้สูงมาก และอาจารย์เล่าต่อว่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยอาจารย์ยก ถึงได้ขึ้นง่ายมาก อาจารย์เก่งมาก ๆ ค่ะ
                และดิฉันจะเล่าตอนอาจารย์เหาะข้ามฝั่งแม่น้ำ เพราะตอนนี้อาจารย์ผู้ชายเล่า จนดิฉันเชื่อจริง ๆ ว่าอาจารย์เหาะได้ เพราะเชื่อในคำสอนของอาจารย์ทุกอย่าง และคำสอนของพระพุทธองค์เป็นวิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้จริง ก็ตอนอาจารย์ผู้ชายเล่าว่าอาจารย์เหาะได้ เพราะอาจารย์นั่งกระเช้าเหาะข้ามมาอีกฝั่งหนึ่ง ตอนแรกก็ลุ้นอยากเห็นภาพ พออาจารย์ให้ดูตอนอาจารย์เหาะ คือ ครั้งแรกมีพระ 2 องค์ นั่งมาก่อน แต่ช้ามาก พอรอบที่สอง อาจารย์กับน้องท้อปและคุณวี 3 คน   แต่รอบนี้ดูแล้วเหมือนอาจารย์เหาะจริง ๆ เพราะเร็วมาก และไม่มีใครคอยรับด้วย แต่รอบแรกมีคนคอยรับพระ 2 องค์อยู่ และนอกนั้นทุกท่านเดินข้ามกลับกันหมด ดิฉันเขียนเพราะเห็นตามภาพ และอาจารย์เล่าให้ฟังไปด้วย เหมือนตัวเองอยู่ในเหตุการณ์เลยค่ะ หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์ทั้งสองท่านมากค่ะ ที่เมตตาให้เห็นภาพบรรยากาศต่าง ๆ ในการร่วมอนุโมทนาบุญ ทั้งบุญมหากฐินและบุญบังเอิญทุกบุญค่ะ เสมือนรักแท้ที่บริสุทธิ์ ที่ท่านอาจารย์มอบให้ญาติธรรม ที่มาร่วมบุญ ในบ้านสวน ฯ ทุกคน สาธุ หนูขอบคุณมากค่ะอาจารย์


ผู้ตั้งกระทู้ ดอกไม้ โสวะภาสน์ โพสต์และแสดงความเห็นเฉพาะสมาชิกเท่านั้น :: วันที่ลงประกาศ 2011-01-18 09:23:18


[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (1527648)

 

  ขออนุโมทนาบุญกับคุณดอกไม้ด้วยค่ะ  ทำให้ อยาก เห็นภาพ  และบรรยากาศ

ของคณะผู้แสวงบุญ  แห่งบ้านสวนฯ  (อยากอีกแล้ว)

ผู้แสดงความคิดเห็น ตาล ฉวีวรรณ นภาพรรณราย วันที่ตอบ 2011-01-18 09:28:07


ความคิดเห็นที่ 2 (1527680)

 

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

คุณดอกไม้..

ผู้แสดงความคิดเห็น LAI - LA วันที่ตอบ 2011-01-18 12:39:07


ความคิดเห็นที่ 3 (1527817)

          อนุโมทนาบุญด้วยคุณดอกไม้สาธุ...

ผู้แสดงความคิดเห็น วีลูกบ้านสวน วันที่ตอบ 2011-01-18 21:33:39


ความคิดเห็นที่ 4 (1527961)

 

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ คุณดอกไม้ สาธุ สาธุ สาธุ

ผู้แสดงความคิดเห็น Kuru (tata_su22-at-windowslive-dot-com)วันที่ตอบ 2011-01-19 16:15:49



[1]


Copyright © 2010 All Rights Reserved.