การออกจากเป็นแม่ครัวบ้านสวนพีระมิดแล้วกลับมาอยู่บ้านทำให้ดิฉันมองย้อนดูตัวเองและการกระทำที่ผ่านมาในบ้านสวนพีระมิด คิดแล้วก็หน้าใจหายเพราะทีทำไปแล้วนั้นกับเหตุการณ์ที่ดิฉันเขียนเล่าไปกับการกระทำของตัวเองที่ทำกับอ.อุบลและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ที่อยู่กับอ.อุบล ทำได้ยังไงคิดแล้วที่ผ่านมาดิฉันก้เสียใจมากกับการกระทำของตัวเองและสำนึกผิดอย่างมากมาย คนที่มาบ้านสวนอยากอยู่ใกล้อ.อุบลอยากรับใช้อ.อุบล แต่คนอย่างดิฉันทำไมไม่ฉุกคิดอย่างเขาบ้างมีแต่ควงตาเห็นกรรม อยากแต่จะหนีจากอ.อุบลทั้งที่ท่านมีแต่ความหวังดีให้รักและเป้นห่วงหวังดีตลอดช่วยเหลือเอื้อเฟื้อทุกอย่างที่ท่านจะช่วยได้ แต่ทำไมคนเลวอย่างดิฉันมองไม่เห็นค่า  ทุกอย่างที่ท่านสอนบอกกล่าวที่อยู่กับอ.อุบลมีแต่ความหวังดีทั้งนั้นแต่คนเลวอย่างดิฉันรับไม่ได้ไม่เข้าใจแถมยังโกธรท่านอีก น้อยใจอีก คิดแต่ว่าตัวเองทำงานมากเหนื่อยทั้งที่ท่านก็ไม่เคยบอกว่าให้ทำโน่นทำนี่ อยากทำอะไรก็ทำเหนื่อยก็พักหายเหนื่อยแล้วค่อยทำใหม่ทำสบายๆนะอยู่กับอ.อุบลทั้งที่ท่านก็บอกเสมอ แต่คนมีกรรมอย่างดิฉันไม่มีความคิดอะไรเลย  พอมาอยู่บ้านแล้วคำสอนของอ.อุบลที่สอนอยู่บ้านสวนมีประโยนช์อย่างมหาศาล 

ศิริขออนุญาตคุยงานกับเพื่อนแล้วจะรีบกลับมาพิมพ์ต่อให้แล้วเสร็จนะค่ะ

รบกวน คุณศิริ ช่วยพิมพ์ในกระทู้ เดิมดีกว่าไหมครับ ไม่ต้องสร้างกระทู้ใหม่ เพื่อความต่อเนื่องในการติมตาม เรื่องราวต่างๆ ของพี่เตี้ย

ก่อนอื่นศิริขอขอบคุณคุณฉัตรชัยนะค่ะที่ช่วยขยายตัวอักษร  รับทราบค่ะคุณสุเมธศิริจัดพิมพ์ต่อด้านล่างนี้เลยค่ะ

ต่อเรื่องของพี่เตี้ยนะคะ

กับตัวดิฉันที่มาใช้ในชีวิตประจำวัน เช่นการหุงข้าวมากเหลือปกติฉันจะทิ้งพออยู่บ้านสวนอ.อุบลจะบอกว่าให้เสียดายของที่ทุกท่านที่ท่านทุกท่านเอามาทำบุญและรู้จักคุณค่าใช้อย่างประหยัดอย่าทิ้งขว้าง พออยู่บ้านดิฉันก็นึกถึงคำสอน

ของอ.อุบลทำให้ดิฉันนึกเสียดายของมากและก็บอกกับตัวเองว่าที่อ.อุบลบอกกล่าวเพราะหวังดีและมีประโยนช์ในการดำรงชีวิตจริงๆเพราะในชีวิตที่ผ่านมาดิฉันไม่เคยคิดแบบนี้เลย  เวลาเจอปัญหาในการดำรงชีวิตคำพูดที่อ.อุบลเคยบอกกล่าวมันจะวิ่งขึ้นมาทันทีทำให้ดิฉันรู้ว่าที่

อ.อุบลบอกสอนนั้นมีประโยนช์กับการดำรงชีวิตจริงๆ วันนั้นมีตัวเงินตัวทองเข้าบ้านตัวใหญ่ปานกลางปากดิฉันก็พูดว่าดีจะมีโชคมีลาภแต่ในใจยังค้านอยู่นิดๆว่าจะมีอะไรหรือเปล่าก็มองหน้ากันกับสามีเข้าใจกันไม่แน่ใจทั้งคู่แต่พอตื่นเช้ามาดิฉันดิฉันก็นึกถึงคำพูดของอ.อุบลขึ้นมาได้ว่า มีคนอยู่สองคนวันนี้อีกคนออกจากบ้านไปไปเจอคนตายคิดว่าวันนี้คงจะซวยทั้งวันแต่อีกคนหนึ่งก็ออกไปเจอคนตายเหมือนกันแต่กลับคิดว่าโชดดีที่เรามาเจอคนตายชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน  ดิฉันก็บอกสามีว่ามันอยู่กับความคิดเราคิดว่าดีมีโชคมันก็ดี มีโชคใช่ไหมสามีบอกว่าใช่ก็เลยสบายใจกันขึ้นมาเพราะมันอยู่กับความคิดเราเอง

เจอปัญหาเจ้าหนี้มาทวงถามถ้าเป็นเมื่อก่อนดิฉันจะต้องพลัดเขาวันนั้นวันนี้ พอนึกถึงคำพูดของ

อ.อุบลขึ้นมาได้ อ.อุบลจะสอนว่าให้เราพูดความจริง อย่าโกหก แล้วพระพุทธองค์จะช่วยเรา วันนั้นเขาจะเข้ามาคุยเรื่องเงินดิฉันก็บอกว่าเข้ามาก็เข้ามาก็เอาความจริงมาคุยกันมันไม่มีก็คือไม่มี มีก็จะให้ไม่โกงตายเป็นตายคือจะฆ่าให้ตายก็ยอมแต่ผลการคุยกันกับง่ายกว่าที่เราคิดเสียอีกมีการเข้าใจเรามากขึ้น ทำให้ดิฉันนึกถึงคำบอก คำสอนของอ.อุบลทุกอย่างที่ท่านบอกหวังดีทั้งนั้นท่านมีแต่ให้ แต่การให้ของอ.อุบลไม่เคยหวังการตอบแทนเลยเป็นการให้บริสุทธิ์และจริงใจเสมอนี่แหละความหวังดีและมีค่าแต่ดิฉันกลับมองไม่เห็น  แต่เมื่อเจอปัญหาจึงรู้ว่าที่อ.อุบลสอนบอกกล่าวหวังดีกับเราทั้งนั้นและมีค่าอย่างมากมายมหาศาลเหมือนกับอ.อุบลจะพูดเสมอว่าบอกจนปากจะถึงรูหูแล้วก็ไม่ฟังกัน อ.อุบลพูดอะไรออกไปขอให้ทุกท่านคิดและจับประเด็นฟังให้ดีมีประโยนช์ทั้งนั้นและจงทำตามเถอะสิ่งที่ท่านบอกที่พูดมีประโยนช์กับตัวเราทั้งนั้นถ้าเราทำตาม อย่าทำเหมือนดิฉันที่ทำตัวเป็นเหมือน   ปากกระทู้  หูกระทะเหมือนหลวงพ่อพูด ไม่รับอะไรเลยจงดูเรื่องราวของดิฉันเป็นตัวอย่าง  ในการจะทำบุญกับผู้มีบุญและศึกษาให้ละเอียดก่อนกับการ ที่เราจะไปทำบุญสถานที่ใดประพฤติปฎิบัตตัวอย่างไรและก็ศรัทธามีสัมมาคารวะอ่อนน้อมถ่อมตัว ระเบียบ  กฎของสถานที่นั้น แต่ถ้าเป็นบ้านสวนพีระมิดขอให้ท่านทั้งหลายศึกษาให้ละเอียดก่อนไป  ดิฉันขอขอบพระคุณอ.อุบล อ.มงคลอย่างมากที่เมตตาดิฉันอย่างมากมายมหาศาลและช่วยเหลือทุกสิ่งทุกอย่าง ท่านให้อภัยเสมอแม้ดิฉันทำผิดแล้วผิดเล่าก็ยังมีเมตตาและให้โอกาสคนชั่วคนนี้เสมอ ขอให้ดิฉันเรียกอ.อุบลว่าแม่พระของหนูก็แล้วกันนะคะดิฉันขอกราบขอโทษขอขมาด้วยใจจริงค่ะกับการกระทำที่ผ่านมาของดิฉันขออ.อุบล,อ.มงคลโปรดอโหสิกรรมให้ดิฉันและครอบครัวด้วยค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันนึกถึงบุญคุณของท่านอยู่เสมอไม่เคยลืมและดิฉันขอขอบคุณพระพุทธองค์,หลวงพ่อฤาษีลิงดำ,ท่านท้าวเวสสุวรรณ,พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว,องค์สฟิงค์,มหาพีระมิด,และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ของบ้านสวนพีระมิดที่เมตตาดิฉันอย่างมากมายที่ให้ดิฉันได้มีโอกาสเขียนความชั่วของตัวเองและสำนึกผิดในการกระทำของดิฉัน ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะและดิฉันก็ขอขมาพระพุทธองค์,หลวงพ่อฤาษีลิงดำ,ท่านท้าวเวสสุวรรณ,พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว,องค์สฟิงค์,มหาพีระมิด,อ.อุบล,และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดทุกพระองค์ที่ดิฉันได้กระทำผิด ทางกาย,ทางใจ,ความคิด และการกระทำทั้งตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดีขอให้ทุกพระองค์อโหสิกรรมให้แก่ดิฉันด้วยเทอญ สาธุ

เคารพอย่างสูง

เตี้ย

ศิริ   สุดใจ(ผู้พิมพ์)