อนุโมทนาด้วยนะคะ พี่นนนี่

แล้วก็รอติดตามต่อ ยู่นะค๊า

แต่วันนี้ ต้องไปคร๊อกฟรี้..ก่อนนะจ๊ะ

ไนท์ ไนท์ ค่ะ

ท่านท้าวเวสสุวัณ เป็นท่านท้าวมหาราชคุมด้านทิศเหนือ และเป็นประทานของท้าวมหาราชทั่ง ๔ บนสวรรค์ชั้นจาตุมหาราช
ก่อนที่ท่านจะมาเป็นท่านท้าวมหาราช ถอยหลังไป๑ชาติในตอนต้นเลยทีเดียวยังไม่มีพระพุทธศาสนา มีแต่ศาสนาพราหมณ์ ท่านมีนามว่า "กุเวรพรามหณ์" เป็นชื่อเดิม ต่อมาท่านเป็นกษัตริย์ครองกรุงราชคฤห์มหานคร ทรงพระนามว่า "พระเจ้าพิมพิสารบรมกษัตริย์" ท่านเกิดรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้าชายสิทธัตถะราชกุมารครองกรุงกบิลพัสดุ์ ซึ่งต่อมาทรงออกผนวชบรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ทรงพระนามว่า "สมเด็จพระสมณโคดม"
ท่านมีพระสหาย ๒ องค์คือ " พระเจ้าปเสนทิโกศลครองกรุงสาวัตถี (สว่นมากลูกศิษย์ลูกหลานจะรู้ว่าพระเจ้าปเสนทิโกศล ก็คือหลวงพ่อฤาษีของเรานั้นเอง)
และก็ท่านพันธุรเสนา รวมเป็น ๔ องค์เป็นเพื่อนรักกันมาก ต่างคนต่างเป็นลูกกษัตริย์ สมัยนั้นไปเรียนหนังสือที่เมืองตักศิลาด้วยกัน
ต่อมาเจ้าชายสิทธัตถะราชกุมารทรงออกมหาภิเนษกรมณ์ พระเจ้าพิมพิสารทรงคิดว่ามีเรื่องราวกับใคร จึงนิมนต์ให้เข้าประทับในเมือง จะมอบอำนาจให้ครึ่งหนึ่งและสมบัติให้ครึ่งหนึ่ง ให้เป็นมหาอุปราช พระพุทธเจ้าทรงบอกว่า "ไม่ได้หนีใคร"
ทรงเบื่อความเกิด แก่ เจ็บตาย ต้องการ แสวงหาโมกขธรรม คือธรรมอันหลุดพ้นจากความตาย และต้องการเอาธรรมนั้นมาสอนคนอื่น
พระเจ้าพิมพิสาร จึงบอกว่า "ถ้าพระองค์ทรงบัรรลุเมื่อไร ขอมาโปรดท่านกอ่น"
พระพุทธเจ้าก็ทรงรับ เมื่อองค์สมเด็จพระทรงสวัสดิโสภาคย์บรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ แล้วก็ทรงสอนคนมาตามทาง จนกระทั่งถึงกรุงราชคฤห์มหานคร พบพระเจ้าพิมพิสาร พร้อมด้วยบริวาร ก็ทรงเทศท์  พอเทศท์จบปรากฎว่า พระเจ้าพิมพิสารเป็นพระโสดาบันพร้อมกับคนจำนวนมาก หลังจากนั้นก็ได้อาราธนาพระพุทธเจ้าเข้าประทับในพระเวฬุวันมหาวิหาร ( เวฬุวัน แปลว่าป่าไผ่ )

อานิสงส์ของการถวายทาน

ขณะที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ ที่นั้น พระเจ้าพิมพิสารไปเฝ้าทุกวัน ได้ถวายทานทุกวัน ฟังเทศทุกวัน จึงมีอานิสงส์ดังนี้
การถวายทาน เป็นปัจใจให้ได้ทิพยสมบัติ
การถวายพระเวฬุวันมหาวิหาร เป้นเหตุให้ได้วิมานสวยงาม
กำลังความเป็นพระโสดาบันและทรงณานสมาบัติด้วย เป็นเหตุให้มีกำลัง เมื่อเป็นเทวดาก็ทรงอำนาจมาก
เวลาที่ท่านจะตาย ท่านถูกลูกชาย คือพระเจ้าอชาติศตรู ทรมาน คือพระเจ้าอชาตศตรูเป็นกบฎทรยศต่อพ่อ แย่งราชสมบัติแล้วทรมานพ่อ โดยจับขังคุก ต่อมาให้อดข้าว เมื่อท่านยังเดินจงกรมได้ ท่านอยู่ด้วยธรรมปิติ แม้จะอดข้าวก็ไม่ตายผิวพรรณยังผอ่งใส ในที่สุดเขาก็เฉือนเท้าไม่ให้เดิน ท่านก็มีความเจ็บปวดมาก แต่จิตใจก็นึกถึงสมเด็จพระจอมไตร ท่านก็มีจิตใจชุ่มชื่น ปวดนะปวด แต่ท่านก็ยอมรับนับถือกฏของธรรมดาว่า คนเราที่เกิดมาทุกคน แม้ฐานะจะต่างกันแต่สภาพจริงๆ มันเหมือนกันทุกคน มันเหมือนกันคือ มีความเกิดขึ้นในเบื้องต้นและก้เดินเข้าไปหาความแก่ มีทุกขเวทนา มีการทรมานจากร่างกาย และก็ตายในที่สุด ไม่ว่าจะเป็นกษัตริย์ จะเป็นเศรษฐี คหบดี หรือคนยากจนก็ตาม มีสภาพเหมือนกันไม่อะไรแตกต่าง
พระเจ้าพิมพิสารบรมกษัตริย์ท่านเป็นพระโสดาบันขฯะที่ท่านยังทรงชีวิตอยู่ เวลาตายท่านออกด้วยกำลังณาน ๔ จะต้องไปเกิดเป็นพรหม แต่พอจิตแยกออกจากกายแล้วท่านมีความรู้สึกด้วยอำนาจกำลังจิตที่เป็นทิพย์ว่า กอ่นจะมาเกิดเป็นพระเจ้าพิมพิสารท่านเคยเป็นเทวดาชั้นจาตุมหาราชมาก่อน ท่านก็เลยไม่ไปอยู่พรหม มาอยู่ชั้นจาตุมหาราชที่เดิม เมื่อท่านเป็นเทวดาแล้ว
ท่านก็ฝึกฝนจนเป็นพระอนาคามี และท่านไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว
 
(กราบเท้าเสด็จพ่อเจ้าค่ะ ลูกจะระลึกไว้เสมอว่า ชีวิตนี้มันต้องตาย)

ท้าววิรุฬหกท่านเป็นท้าวมหาราชคุมด้านทิศใต้

ท่านท้าววิรุฬหก ท่านเป็นท้าวมหาราชคุมด้านทิศใต้ บนสวรรค์ชั้นจาตุมหารราช
ในเมืองมนุษย์มักเข้าใจว่า ท่านท้าววิรุฬหกและบริวารของท่านเป็น กุมภัณฑ์
"กุมภะ" แปลว่า "หม้อ" ท่านจึงแสดงรูปร่างอ้วนให่ญเหมือนับพอ้มใส่ข้าว ผิวดำปี๋ พุงก็ปลิ้น คอก็สั้น หัวก็โต ฟันก็ขาว เขี้ยวก็โง้วออกจากปาก มีริมฝีปากหนานูนๆ ตาให่ญมาก สว่างแวววาวเหมือนกับไฟฉาย มองส่ายไปส่ายมา ทำให้น่ากลัว แต่ความจริงท่านสวยสดงดงามมาก ท่านมาบอกอาตมาว่า(หลวงพ่อ) ในสมัยเป็นมนุษย์ท่านเป็นคนกรุงเทพฯ อาชีพของท่านเป็นคนมีเงินเดือน เป็นหัวหน้าคนกลุ่มให่ญมีคนใต้บังคับบัญชานับพันคน ท่านบอก ท่านมีโอกาสเข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่หัวเหมือนกัน เคยเข้าสมาคมกับขุนนางชั้นสูงและกับคนทุกชั้น เพราะท่านมีเมตตาคามรัก กรุณาความสงสาร ท่านถือว่าทุกคนฐานะไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่กำลังใจเท่านั้น นอกจากนั้นท่านมีความตอ้งการหนัวเหนียวยิงไม่ออก แค้ลวคลาดจกาอาวุธ และสามารถแสดงฤทธิ์ ท่านมีอาจารย์เป็นพระและฆราวาสก็มี ท่านมีความดีเป็นกรณีพีเศษ การทำให้หนังเหนียวต้องใช้คาถา กอ่นที่จะใช้คาถาทั่งหมด ท่านต้องมีความเคารพพระพทุธเจ้าด้วยความจริงใจ เคารพในพระธรรมคำสอน และเคารพในพระสงฆ์ที่เป็นคูรบาอาจารย์ หลังจากนั้นต้องทำให้จิตมั่นคง โดยภาวนาให้จิตทรงตัว ก็คือจิตเป็นสมาธินั้นเอง ถ้าจิตมีสมาธิสูงกำลังอานุภาพที่ต้องการก็มีอาณุภาพมาก ถ้าสมาธิตํ่าของที่เรียนมาก็ีอาณุภาพตํ่า การทอ่งคาถาอาคม การปลุกตัว การปลุกของ ตอ้งทำทุกวันเพื่อความมั่นคง จิตตอ้งเข้าถึงณานสมาบัติ
แต่เวลาที่ท่านตาย ท่านไม่ได้เข้าณานตาย เมื่อตายแล้วท่านไปเกิดเป้นเทวดาชั้นจาตุมหาราช ต่อมาก็ขึ้นเป็น เป็นเทวดาชั้นอินทกะ (คำว่า "อินทกะ" แปลว่า "ผู้เป็นให่ญ" คือเป็นรองท่านท้าวมหาราช อินทกะนี้มีได้ทิศละพันองค์  พร้อมที่จะเป็นท้าวมหาราชได้ตามความสามารถและวาสนาบารมี ในเมื่อทา้วมหาราชไปจากชั้นนี้ คือจากชั้นจาตุมหาราชไปเกิดเป็นเทวดาชั้นสูงบ้าง หรือไปเป้นพรหมบ้าง หรือมาเกิดเป้นมนุษย์ก็ตาม
      จากอินทกะท่านก็เป้นท้าวมหาราช คือท่านท้าววิรุฬหกในปัจจุบัน

ท่านท้าววิรุฬหก ท่านเป็นคนกรุงเทพฯ เป็นผู้มีบารมี มาก ผุ้คนก็ยังกราบไห้ว
นับถือท่านมากๆๆ แม้ทุกวันนี้
(บอกใบ้ให้ก้ได้ค่ะ รูปปั้นของท่านมีอยู่ที่ " สัตหีบ"  และที่ปากนํ้าหลังสวน

จังหวัด "ชุมพร" ค่ะ)

กราบแทบเท้าท่านพ่อวิรุฬหกเจ้าค่ะ แม้ผลบุญใดที่ลูกได้ทำมาแล้ว ตั่งแต่อดีต จนถึงปัจจุบันนี้ ลูกขอน้อมบุญนี้ถวายแด่ท่านพ่อทั่งหมดเจ้าค่ะ
สาธุ สาธุ

  ท่านท้าววิรุฬหก องค์ปัจจุบัน

หลวงพ่อบอกว่า ท่านคือ เสด็จเตี่ย กรมหลวงชุมพร ^^

ธรรมทาน เหนือการให้ทั้งปวง เพราะเป็นต้นกำเนิดของทาน และความดีทั้งปวง

 พุทธานุสติ มีแต่กำไร

ขอบรรดาท่านพุทธบริษัททุกคนเมื่อตื่นใหม่ๆ ให้นึกถึงพระพุทธเจ้าก่อน ถ้านึกไม่ไหวเอาพระที่คอนี่แหละ จะเป็น พระคำข้าว พระหางหมาก จะเป็นพระวัดไหนก็ตาม เขาทำเหมือนกันหมดแทนพระพุทธเจ้าเหมือนกันนะ อาราธนาท่าน 

ท่านท้าวธตรฐท่านเป็นท้าวมาราชคุมด้านทิศตะวันออก

วันที่ ๖ พฤจิกายน พ ศ ๒๕๓๑ เห้นท่านท้าวมหาราชมานั่งอยู่ องค์หนึ่งมาตัวสูงเท่ายอดตาล จึงหันไปถามว่า "ใคร" ท่านท้าววิรุฬหกตอบว่า "ท่านธตรฐครับ"
พอท่านเข้ามาใก้ลก็เลยถามว่า "ทำไมสูงเหมือนเปรตแบบนี้หละ" ท่านตอบว่า "อย่างนี้เขาเรียกสูงแบบเทวดา ไม่ใช่สูงแบบเปรต ถามท่านท้าวธตรฐว่า "อดีตของท่านเคยเป็นอะไรมาตอนเป็นมนุษย์" ท่านตอบว่า "อดีตผมเป็นพระราชาเมืองพาราณสีครับ" ก็เลยถามท่านว่า "เวลานั้นไม่มีพระพทุธศาสนาเป็นเทวดาได้อย่างไร"  ท่านตอบว่า เทวดาหรือพรหมไม่จำเป็นต้องนับถือศาสนาเสมอไป พราหมณ์ ก็เป็นเทวดาหรือพรหมได้ เวลานี้ท่านเป็นพระอนาคามี เป็นพระอริยเจ้าเบื้องสูง ท่านไม่กลับลงมาเกิดอีกแล้ว

สมัยหลวงพ่อยังทรงชีวิตอยู่ เวลาบวงสรวงจะมีหัวหมูดว้ย แต่องค์ท่านพ่อ
ธตรฐ ต้องถวายไก่ต้มแทน คิดว่าบริวารท่านเกิดเมืองแขก ก็เลยใช้หัวหมู ๓ หัวไก่ต้ม ๑ ตัว

ลูกกราบถวายบุญกุศลที่บำเพ็ญมาแล้ว ทุกภพ ทุกชาติ แด่ท่านพ่อ ธตรฐ และบริวารของท่านทั่งหมดเจ้าค่ะ
 สาธุ สาธุ

ท่านท้าววิรูปักษืท่านเป็นท้าวมหาราชคุมด้านทิศตะวันตก

ในวันที่ ๖ พฤศจิกายน พ ศ ๒๕๓๑ วันเดียวกันนั้นอาตมาได้หันไปถาม(หลวงพ่อ)
ท่านวิรูปักษ์ ว่า "อดีตท่านเป็นอะไร" ท่านตอบว่า "อดีตผมอยู่ปักใต้ ประเทสไทยนี้เอง เป็นผู้ชายไทย ฐานะสูงมากสมัยรัชการที่ ๕ ได้ณานสมาบัติ แต่เวลาตายไม่ได้เข้าณานตาย ตายแล้วไปเป็น อินทกะเลย เมื่อท่านวิรูปักษ์ องค์เก่าขึ้นไปเป็นพรหม ท่านก็ขึ้นเป็นแทน ท่านเก่งมาก
เป็นอันว่าก็ทราบประวัตของท่านท้าวมหาราชทั่ง ๔ แล้วใครเป็นใคร ทำให้ทราบว่าการเป็นเทวดาก็ไม่หนักสำหรับพวกเรา การเป็นพรหมก็ไม่หนัก การไปนิพพานก็ไม่หนัก การไปนรกก็ไม่หนัก ชอบท่งไหนก็ไปทางนั้น"
(หลวงพ่อท่านว่าไว้ค่ะ)

กราบแทบเท้าท่านพ่อมหาราชทั่ง ๔ พระองค์ เจ้าค่ะ ลูกขอเบิกบุญ ศีล ทาน ภาวนา ตั่งแต่อดีต จนถึงปัจจุนี้ ถวายแด่ท่านพ่อมหาราชทั่ง ๔ พระองค์ และ บริวารของท่านทุกๆองค์เจ้าค่ะ
สาธุ สาธุ

อนุโมทนาบุญกับธรรมทานดีๆของพี่นนทพรด้วยครับ สาธุ

บางครั้งผมเองมักจะจำตำแหน่ง ชื่อ หน้าที่หรือทิศที่แต่ละพระองค์ดูแลไม่ค่อยแม่นนัก ดีจังครับ จะได้มีโอกาสอ่านทบทวนและสำนึกในพระเมตตาของทุกพระองค์เรื่อยๆก๊าบ

 เดี๋ยวกลับมาเขียนต่อนะค่ะ เรื่อง
 
พระศรีอาริยเมตไตรยปรารถนาพระโพธิญาน
จึงไปเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดุสิต

สวัสดีค่ะ น้องชนิดา ดึกแล้วคุณขา ขอ ไนท์ ไนท์ เช่นกันค่ะ พิมพ์ อยู่ ๕-๖ ซ ม ได้แค่นี้แหละค้าา

โมทนากับคุณนอ้งธนาเช่นกันค่ะ ที่เขียนธรรมทาน ได้ เปรี้ยว หวาน มัน เค็มดีจริงๆ ค้าา

พระศรีอาริยเมตไรยปรารถนาพระโพธิณาน
จึงไปเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดุสิต

"พระศีรอาริยเมตไรย ในสมัยพระพทุธเจ้าบวชเป็นพระมีนามว่า อชิตะภิกขุ เดิมที เดิมทีท่านเป็นลูกศิษของพราหมณ์พาวรี ท่านไปบวชเพื่อสร้างเสริมบรมี ต่อมาเมื่อ
พระนางกีสาโคตมี ได้ทอจีวรด้วยมือของตนเองปรารถนาจะถวายพระพทุธเจ้า เมื่อเวลาพระนางไปถวาย พระพทุธเจ้าเรียกพระมาหมด นั่งเรียงแถวตามลำดับอาวุโสและคุณสมบัติ เมื่อพระนางกีสาโคตมีถวายผ้าแก่พระพทุธเจ้า พระพทุธเจ้าก็ส่งให้พระสารีบุตร ท่านพระสารีบุตรส่งให้พระโมคคัลาน์ ท่านพระโมคคัลลาน์ก็ส่งต่อๆ กันไปจนถึงองค์สุดท้าย คือท่านอชิตภิกขุ ท่านไม่รู้จะส่งให้ใครเพราะนั่งอยู่ท้ายสุดเป็นอันว่าท่านก็รับไว้ พระนางกีสาโคตมีก็เสียใจว่าอุตส่าห์ทำเองเลือกด้ายชั้นดีมาทอกับมือเพื่อถวายพระพทุธเจ้า แต่พระองค์ไม่รับกับไปให้พระที่ไม่ได้แม้แต่ณานสมาบัติ  คือว่ายังเป็นพระปุถุชนคนธรรมดา องค์สมเด็จพระศาสดาทรงทราบอัธยาศัยจึงเทศนาโปรดว่า พระองค์สุดท้ายไม่ใช่พระธรรมดา ท่านอชิตภิกขุ ผู้นี้ ต่อไปข้างหน้าจะได้ตรัสเป็นพระพทุธเจ้าองค์หนึ่ง มีพระนามว่า
"สมเด็จพระศีรอริยเมตไตรต"

   
ปัจจุบันี้ท่านมาเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดุสิต วิมานท่านสวยสดงดงามมาก ท่านมีรัศมีกายสว่างมาก หน้าตาผอ่งใสยิ้มระรื่นน่าชื่นใจ ท่านได้บอกกับอาตมาเมื่อ พ. ศ. ๒๕๒๙ ว่า นับตั่งแต่นี้เป็นต้นไป อีก ๑ ล้านกับ ๒ ปี ท่านจะลงมาเกิดในเมืองมนุษย์ แล้วเป็นปุโรหิต หลังจากนั้นเกิดความเบื่อหน่ายก็ออกแสวงหาพระโธิญาณเป็นพระพทุธเจ้า ถ้าจะเทียบพื้นที่ในสมัยนี้ พระองค์จะตรัสทางทิศเหนือของพม่า
แต่ตามตำราเขาไม่ได้เขียนไว้

(หลวงพ่อเล่าไว้ จากหนังสือไตรภูมิ หน้า ๑๗๔)