นับแต่วัยเด็กครอบครัวของผมจะเกี่ยวข้องกับการปลูกต้นไม้และเลี้ยงสัตว์ แต่ไม่ใช่ครอบครัวเกษตรกรรมนะครับ ทำให้ต้องมีกรรมกับสัตว์ตั้งแต่มดแมลง จิ้งจก ลูกอ๊อด และอื่นๆ โดยไม่รู้เลยว่าเขาจะเจ็บปวดรวดร้าวสักเพียงไหน เขารักชีวิตตนเองรึเปล่า รู้แต่ว่าคนอื่นเขาทำกันไม่มีใครว่าแสดงว่าทำได้ ทำเพื่อเอาตัวรอด อ้างว่าทำเพื่ออันโน้น อันนี้ ต่างๆนานาเริ่มทีละชนิดเลยนะครับ

มด -  เคยบี้ เผาไฟ ผลิตยาเองแล้วทดลองเอาไปราดเขา ทำลายเส้นทางเดินทางของเขา ดักจับเขาจากในรูแล้วเอามากัดกันก่อนกัดก็จะเด็ดหนวดเขาเป็นสัญลักษณ์ว่าอยู่ฝ่ายไหน ถ้าเขาแยกออกจากกันเราก็จะเอาเขาไปกัดกันใหม่ จนสะบักสะบอมกันไปข้างนึง เคยเอาสเปรย์ไปฉีดเขาจนตาย เคยเด็ดหัวเขา

ผลที่เกิด -  ทำให้เราเป็นคนขี้ร้อนเป็นไข้ไม่สบายบ่อย ตอนเด็กๆเป็นกลากเป็นเกลื้อนง่าย เคยเป็นหิดที่มือตอนเด็กๆ ไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนกับเขาเวลาได้เดินทางก็มีความทุกข์มีไอโน่นไอนี่มาขัดใจจะเดินทางทีก็เหนื่อยใจ โตขึ้นตอนวัยรุ่นก็ชอบถอนผมตัวเองจนแหว่งเป็นหย่อมโดยเฉพาะตำแหน่งที่เป็นที่ตั้งของหนวดมด พอโตขึ้นมีแฟนก็มีเหตุว่าอยู่ดีๆก็มีเรื่องให้ทะเลาะ พอหายดีอีกไม่นานก็มีเรื่องให้ชวนทะเลาะอีกแล้ว มักเป็นโรคทางเดินหายใจและผิวหนัง เป็นสิวและแผลเป็นคีลอยด์ตามหัวไหล่หน้าอกต้นแขน อยู่ๆก็ปวดแสบปวดร้อนสร้างความรำคาญใจและความอายในแผลเหล่านี้ จะชอบปวดตามข้อโดยเฉพาะต้นคอ เป็นคนเหนื่อยล้าง่ายแต่ก็อดทนสู้จนประสบความสำเร็จ เหมือนการเอามดมากัดกันจนเหนื่อยล้า