โมทนาบุญกับคุณแพม ที่หายจากโรคสะเก็นเงินแค่ไปใช้แรงกายและปัจจัยขนหิน หัดหิน  ทำให้โรคที่เป็นหายได้ขนาดนี้แล้วต่อไปบ้านสวนพีระมิดคงไม่มีที่ว่างสำหรับคนที่ตัดสินใจช้า  เมื่อวันที่ 19 ตุลาคม 2555 ท่านอ.อุบล ยังยกตัวอย่างเคสของคุณแพมให้ให้ทุกท่านฟังในงานนี้ด้วย  แต่ท่นอ.อุบล ยังบอกว่าอย่าลืมเมื่อกลับไปถึงบ้านไม่เกิน 3 วัน ให้เขียนธรรมทานไม่นั้นโรคก็จะกลับมาเป็นอีก  และถ้าหายแล้วอย่าลืมอุทิสให้เทวดาที่รักาตัวท่านอ.อุบล  ไม่นั้นจะทั้งต้นและดอก ที่พี่เขียนมานี่ก็เตือนความจำของพี่ด้วยและแนะนำทุกท่านเมื่อมีความสุขแล้วอย่าคนที่ทำให้เราหายได้ถึงขนาดนี้เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเป็นคนเนรคุณคน

หากการเขียนธรรมทานครั้งนี้มีต่อทุกท่านขอให่ส่งผ่านทีเถอะ

สาธุๆๆ

รายงานผลการไปทำบุญแรงกายที่บ้านสวนพีระมิด

ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กราบคาระวะท่านท้าวเวสสุวรรณและสิ่งศักดิ์ทั้งหลายในบ้านสวน และขอกราบเรียนอาจารย์อุบลที่เคารพ ดิฉันนางสาวปัญจกานต์ วรรณทอง บ้านเกิดอยู่จังหวัดกาฬสินธุ์  แต่ตอนนี้พำนักอยู่ประเทศอเมริกา เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม2555 ที่ผ่านมานี้  ได้กลับเมืองไทยแบบกระทันหัน  เนื่องจากคุณแม่ถึงแก่กรรม  ตัวเองคงจะมีบุญอยู่บ้างที่รู้จักเว็บบ้านสวนผ่านเว็บพลังจิตโดยบังเอิญ  จึงติดตามข้อมูลเรื่อย ๆ จนได้ชมรายการคุยไปแจกไป  เกิดศรัทธาอย่างแรงกล้าที่จะทำบุญและอยากไปบ้านสวนเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้คุณแม่ ตอนนั้นไม่รู้เรื่องที่ไปทำบุญแรงกายแล้วหลายจากกสรเป็นโรคภัยไข้เจ็บ เพราะตอนที่ดูในรายการนั้นพูดถึงเรื่องอื่น พยายามติดต่อผ่านทั้งทางเว็บบ้านสวน  โทรศัพท์ทุกเบอร์ก็ไม่มีการตอบรับ  หลังจากส่งเงินไปร่วมทำบุญสร้างพระชำระหนี้แผ่นดืนแล้ว ก็ฝากข้อความเสียงไว้  แต่ก็ไม่ได้รับการติดต่อกลับ  พยายามจนถึงวันเกือบสุดท้ายที่จะต้องเดินทางกลับอเมริกาแล้ว  จึงโทรติดและได้พูดกับท่านอาจารย์อุบล โดยตรง พออาจารย์อนุญาต ก็ตัดสินใจไปบ้านสวนเลย ขอเล่าเรื่องโรคนะคะ  ดิฉันเป็นโรคสะเก็ดเงินมานานกว่าสิบปีแล้ว  ตอนแรกที่เป็นจะเริ่มเป็นเมือกสีเหลือง ๆ ที่ศีรษะ มีกลิ่นเหม็นมาก ต้องสระผมทุกวัน หลังจากรักษากับแพทย์แผนปัจจุบัน อยู่หลายปี ปรากฏว่าหนังศีรษะเริ่มแห้ง และเป็นสะเก็ดสีขาว ๆ ร่อนออกมาทุกวัน เหมือนรังแค เมื่อสะเก็ดลอกออก จะมีเหมือนน้ำมันซึมออกมา แต่ไม่มีกลิ่น  ประมาณห้าปีต่อมาเริ่มมีอาการเป็นผื่นแดงๆ หนาๆ แล้วลอกเป็นสะเก็ดตามแขน ข้อศอก และลามไปทั่วทั้งตัว เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้  ต้องใส่เสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวประจำ  เพราะนอกจากจะดูน่าเกลียดแล้ว เวลาถูกแดดโดยตรงจะแสบและคันมาก  ที่น่าสงสารตัวเองมากที่สุดคือรอยโรคเริ่มเป็นที่ขอบหน้าผากและขมับทั้งสองข้าง เมื่อไปบ้านสวนในตอนเช้าอาจารย์อุบลให้ไปขัดหินกับคุณเหมี่ยว  ในขณะที่ขัดหินและขนหินไปให้เพื่อนขัดนั้นไม่แสบไม่คันที่ผิวหนังทั้งๆ ที่ตากแดดทำงานติดต่อกันเป็นเวลาหลายชั่วโมง  แต่มีอาการปวดศีรษะอย่างรุนแรงและเวียนหน้า พร้อมกับปวดตรงขมับสองข้างเป็นระยะ ๆ มีเหงื่อเม็ดโป้งๆ ออกที่ใบหน้า แต่ก็แปลกใจมากที่ไม่มีเหงื่อออกที่อื่นของร่างกายเลย   ก็ไม่ได้คิดอะไรมากคิดว่าตัวเองทำงานตากแดดและไม่มีหมวก เหงื่อก็เลยออกเป็นธรรมดา  ขณะที่ทำงานก็ท่องคาถาพระศรีอาริย์ไปด้วย แต่เนื่องจากไม่เคยท่องมาก่อนจึงนำเอกสารคาถาไปเหน็บไว้ที่พุ่มไม้  และเดินไปดูและท่องเป็นระยะ ๆ  ทำอยู่จนอาการปวดศีรษะมากขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกกระหายน้ำอย่างแรง จึงหยุดเข้าไปพักในร่มมะม่วงดื่มน้ำที่นำไปด้วยจนหมดขวด ก็ยังคงกระหายน้ำอยู่  คุณเหมี่ยวจึงบอกให้ไปเอาน้ำดื่มเพิ่มที่โรงครัว จึงบอกกับเพื่อนๆ ที่ช่วยกันขัดหินว่าขอไปพักก่อน ถ้ายังไม่เสร็จจะกลับมาช่วยอีก เมื่อไปถึงโรงครัวจึงรู้ว่าเป็นเวลาเที่ยงกว่า ๆ แล้ว  จึงไปขอข้าวทาน (ตอนนั้นไม่รู้ว่าต้องทานพร้อมกัน)  เจอคุณแมว จึงได้รู้ว่าต้องคอยให้พร้อมกันก่อน หลังทานข้าวเที่ยงเสร็จก็ได้ทำ work shop ได้อยู่กับกลุ่มคุณเหมี่ยวอีก กลุ่มของเราได้รับหน้าที่ให้ไปตกแต่งที่พีรมิดองค์ใหญ่หลังบ้านอาจารย์อุบล  ในช่วงบ่ายนี้ทำหน้าที่ล้างดอกไม้ใต้ร่มมะม่วง แถมยังใส่หมวกอีก แต่ก็แปลกใจมากที่มีออกที่หน้าตลอดทั้งๆ ที่ไม่ได้ตากแดดเลย อาการปวดศีรษะและขมับก็ยังคงมีอยู่แต่ไม่มากเหมือนตอนเช้า  เมื่อเสร็จงานก็ไปเก็บล้างเครื่องมือจึงได้ขัดหินที่เหลืออยู่หนึ่งคุถังเป็นการแถมท้าย  ต้องขอขอบคุณที่มีคนเหลือไว้ให้ ขากลับมาที่พัก(กระท่อมไม้ไผ่) พบอาจารย์อุบลกลางทาง จึงขออนุญาตท่านอาบน้ำ พอท่านอนุญาตก็รีบไปอาบอย่างเร็ว เนื่องจากต้องไปกรุงเทพเพื่อขึ้นเครื่องกลับอเมริกา  ขณะที่แต่งตัวอยู่ คุณศักดิ์ (ถ้าจำชื่อผิดก็ขออภัยนะคะ) ก็มาตาม บอกว่าให้ไปรายงานผลกับกลุ่มก่อนกลับ  ทั้งๆ ที่กังวลว่าจะไปไม่ทันรถเข้ากรุงเทพฯ เที่ยวสุดท้าย แต่ก็ไปรายงานผลให้กลุ่ม ในขณะที่เดินไปหากลุ่มคลำดูที่หน้าผากตัวเอง รู้สึกถึงความเรียบเนียน ก็หมั่นใจว่ารอยโรคหาย ทั้ง  ๆ ที่ไม่ได้ส่องกระจกดูเลย  พอไปถึงกลุ่มก็บอกหัวหนเากลุ่มว่าหายแล้วพร้อมทั้งเปิดหน้าผากให้ดูด้วย  ส่วนรอยโรคที่แขนจางลงอย่างเห็นได้ชัด  รู้สึกดีใจมาก ขณะที่พิมพ์เรื่องนี้ ตัวเองอยู่ที่อเมริกา และรู้สึกว่า รอยโรคค่อยๆ หายมากขึ้น โดยเริ่มจากศีรษะลงไปที่น่อง ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทายาเลย  ขอกราบขอบพระคุณพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านท้าวเวสสุวรรณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหลายในบ้านสวนและอาจารย์อุบล ที่ช่วยให้ดิฉันหายจากโรคที่เป็นมาสิบกว่าปี  ถ้าหายขาดร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อไร จะเขียนมารายงานอีกค่ะ                                                ปัญกานต์   วรรณทอง (แพม)

ผู้ตั้งกระทู้ ปัญจกานต์ วรรณทอง :: วันที่ลงประกาศ 2012-10-20 11:35:45

ขออนุญาตขยายตัวอักษรค่ะ

ขอบคุณ คุณบุญภิบาลที่ช่วยเตือนความจำค่ะ   วันนี้ (20  ตุลาคม 2555) ได้มีโอกาสดูวีดีโอรายงายผลการทำบุญแรงกาย กลุ่มตัวเองที่มีคุณเหมี่ยวเป็นหัวหน้ากลุ่ม ด้วย ขออนุโมทนาบุญอย่างสูงสุดค่ะ  ที่เห็นชัดเจนที่สุดคือหน้าพี่แป้น ขาวใสขึ้นกว่าตอน ห้าโมงเย็นอีก (ตอนทำงานเสร็จใหม่ ๆ ผิวหน้าเปลี่ยนสีแต่ยังมีรอยดำอยู่)  และคุณเจี๊ยบ ที่ผิวที่เข่าหายเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์  ดิฉันขอเป็นพยานเพิ่มอีกคนค่ะ เพราะเห็น ทั้งสองท่านนี้ทั้งก่อนและหลังทำงาน  ส่วนมือคุณเหมี่ยวก็เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด  เสียดายที่ตัวเองไม่สามารถอยู่ร่วมรายการตอนกลางคืนได้

 โมทนาบุญกับคุณปัญจกานต์ด้วยนะคะ ที่มีบุญสัมพันธกับบ้านสวน และท่านอาจารย์ ทำให้มีโอกาสได้ไปใช้แรงกาย

ทำให้หายจากโรคท่ีรักษามานานแล้วไม่หาย ดีใจดวยจริงๆค่ะ ขอให้หาย100% เลยนะคะ

หมอขอแสดงความยินดีกับคุณแพมคะ 

ที่อาการของโรคเสก็ดเงินหายเกือบหมดเพียงแต่มาทำบุญแรงกายที่บ้านสวนพีระมิด สวดคาถาพระศรีอาริย์ แค่เวลาสั้นๆหนึ่งวันยังเห็นผลขนาดนี้

โดยทั่วไปโรคเสก็ดเงินจะรักษายากมาก ส่วนมากก็แค่พอทุเลาเท่านั้น ต้องอยู่กับโรคนี้ตลอดชีวิต 

ขอบคุณอาจารย์อุบล อาจารย์มงคล และคุณทอป ที่เปิดบ้านช่วยเหลือผู้คน

ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทุกๆพระองค์ที่อาจารย์อุบล อัญเชิญมาอยู่ในบ้านสวนพีระมิด

เป็นบุญของสัตว์โลกผู้เจ็บป่วย ที่จะได้พบแสงสว่างหายจากทุกข์ และมีทางรอดจากภัยพิบัติ สาธุ สาธุ

เจี๊ยบขออนุโมทนาบุญกับคุณแพมด้วยนะคุ่ะ

ที่อาการของโรคสะเก็ดเงินดีขึ้นเรื่อยๆ

เข้ามาเขียนธรรมทานบ่อยๆนะค่ะ โรคจะได้หายขาดเพราะยิ่งเขียนยิ่งได้บุญค่ะ

ถึงแม้จะไม่ได้มาสร้างบุญที่บ้านสวน แต่เราก็สามารถสร้างบุญใหญ่ได้ค่ะ

อาการที่เข่าของเจี๊ยบก็ดีขึ้นเป็นลำดับค่ะ

อ้อ  อย่าลืม ปิดอีเมล์ด้วยค่ะ เวลาพิมพ์ธรรมทาน

 อ่อ สงสัยจะเป็นคุณแพมคนนี้แน่ๆที่เขาเล่าในกระทู้อื่นกัน

ว่าอาการของคุณแพมดีขึ้นจนน่าอัศจรรย์

เพราะพลังบุญจากบ้านสวน และคาถาพระศรีอาริย์

บวกกับการทำงานแบบ Work shop 

เป็นการแก้เหตุได้ตรงจุดมากๆ

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ ว่าคุณคงจะทรมานมากๆ

ยังไงก็ดีใจด้วยนะค๊าา

หากว่ามาเขียนธรรมทานทุกวัน

ญมั่นใจค่ะว่าหายแน่ๆ อิอิ

ว่าแต่ตกลงชื่อคุณแพมใช่มั้ยค๊า

รู้สึกเหมือนเคยมีคนเขียนว่าชื่อ คุณแบม

หรือจำผิดก็ไม่รู้ค่ะ

ตกลงชื่อแพมค่ะ  ไม่ใช่แบม และไม่ใช่แพรว ขอยืนยัน ค่ะ   และต้องขออภัยเป็นอย่างมาก ที่ พิมพ์ผิดตั้งหลายที่  หลังจากคลิกส่งแล้วจึงเห็นที่ผิด