สารภาพบาป ขอขมาและขอบพระคุณในความเมตตา

ลูกนางฐิตาภรณ์  โสภณ ลูกขอขมาขออโหสิกรรมทีเคยจาบจวง ล่วงเกินทั้งทางกาย วาจา และใน ต่อองค์พระเจ้าอยู่หัวและพระบรมวงศานุวงค์  ลูกขอขมาขออโหสิกรรมต่ออาจารย์อุบลที่เคยล่วงเกิน  ลูกขอขมากับที่อาจจะเป็นเหตุให้ผู้อื่นเสียใจทั้งในเขตบ้านสวนพีระมิด   ลูกขอขมาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านสวนพีระมิดเนื่องจากมีใบขนุนและลูกขนุนเล็กติดมาที่รถและลูกจะส่งกลับคืนไปทางไปรษณีย์  และเคยลงเว็บไซต์ว่ามาบ้านสวน 9+1ครั้ง(นับผิด)มานับใหม่พึงได้แค่ 9 ครั้ง

ลูกได้อธิฐานก่อนจะไปเคาน์ดาวน์ที่บ้านสวนว่าขอให้ลูกได้ไปสร้างบุญเยอะและให้เหนื่อยไปเลย และได้สมใจ แต่สิ่งแรกที่หนูได้รับ ก่อนถึงบ้านสวน คือเส้นทางในการไปบ้านสวนที่ตั้งแต่ขับรถไปเองไม่เหมือนทุกครั้งอีกเช่นเคย ใกล้ที่สุด(ขณะขับรถเปิดVCDบ้านสวนดูและฟังไปด้วย  และได้พบพระธุดงค์ 1 รูป รีบจอดรถเลย ถวายปัจจัยท่าน 99+1 บาท ท่านบอกประมาณว่าอากาศหนาวจะนำรวบรวมปัจจัยที่ญาติโยมถวายมาซื้อสไบ(น่าจะใช่แต่ถ้าไม่ใช่อาจจะเป็นจีวร) ต่อจากนั้นพบพระธุดงค์อีก 3 รูปซึ่งเคยพบท่านที่อุทัยและได้เคยทำบุญกับท่านเมื่อถวายปัจจัยกับท่านแล้ว ท่านได้ให้ปัจจัยกลับมาให้ไปทำบุญต่อ และหนูได้ไปทำบุญที่บ้านสวนพีระมิด  และแล้วก็ได้มาถึงบ้านสวนพีระมิดสมใจ วันแรกได้ร่วมผูกลวด  เทพื้นวิหารสร้างพระประธาน (พระชำระหนี้สงฆ์)อย่างสนุกสนานมาก ช่วยอาหารนิดหน่อย  วันที่ 2 ได้ร่วมปลูกต้นไม้ที่รั้วบ้านสวนฯ เทพื้นแทงค์น้ำพีระมิด และตัดหญ้า กว้าง 1 วาและ ยาว 1 วา ซึ่งมีความสุขไม่ใช่น้อยเลย  และแล้วจิตเป็นทุกข์อย่างคาดคิดไม่ถึง  อยู่ดีดีใจไปคิดชอบคนที่มีเจ้าของแบบจิตดึงไม่กลับทั้งที่บอกกับจิตตนเองว่านรกนรกนรก หนูทราบว่าอาจารย์อุบลต้องทราบแน่เลย  หนูพยายามเดินแอบแอบหลบพร้อมทั้งตะโกนบอกจิตตนเองให้หยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้ เกิดอะไรขึ้นกับจิตของเรา  และได้เดินไปถามอาจารย์ด้วยใจแย่แย่  อาจารย์ค่ะพรุ่งนี้มีกิจกรรมอะไรบ้าง  อาจารย์เมตตามากๆ เพราะหนูผิดกับอาจารย์  อาจารย์บอกว่ามีสนทนาธรรม ประมาณว่าครอบครัวมาพักผ่อนร่วมกัน  ตัวหนูมีพลังงานลบให้ไปนอนที่พีระมิดด้านหน้าเพื่อพลังงานลบออก  อาจารย์ช่างเมตตาเสียเหลือเกิน และด้วยความใจดีของพี่เหมียวบอกว่าพี่กางเต้นท์อยู่ใกล้ๆ จากนั้นหนูรีบไปนอนพีระมิดด้านหน้าทั้งที่จิตยังตกอยู่ ทั้งสวดมนต์ผิดๆถูกๆ จนกระทั่งหลับไป  ตื่นเช้าขึ้นมาจิตที่ตกในตอนกลางคืนดีขึ้นนิดหน่อยแต่ก็ยังแย่อยู่ดี  เดินไปขอขมาคนที่ได้เคยคิดล่วงเกิน  ก็เจอกับข่าวที่ทำให้ทั้งเสียใจและเห็นใจ ว่าหนูเป็นตนเหตุเขาเสียใจ จนร้องไห้ แต่พอหลังจากคุยกัน หนูก็ดีใจแล้วว่าเขาดีกันแล้ว   หลังจากนั้นหนูก็กลับบ้านโดยส่งเพื่อนที่ออกมาจากบ้านสวนฯ 3 คนที่วิหารแดง   และตนเองรู้มึนหัวและเมื่อยบ่า(ไม่รู้ว่าโดนสิ่งศักดิ์ลงโทษหรือเปล่า)  และได้ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์  ช่วยนำทางกลับให้เลี้ยวทางแยกให้ถูก  ตลอดทางที่กลับพยายามดึงอย่างมากเอจะทำอย่างไรดีหนอ สวดมนต์บ้าง และเมื่อเห็นทางแยกที่ต้องเลี้ยวเท่านั้น  ขอขอบคุณที่สิ่งศักดิ์เมตตาน้ำตาไหลพรากหัวที่มึนและบ่าที่ล้าหายเป็นปลิดทิ้ง ว่าหนูช่างเลวมากเสียจริงที่ล่วงเกินอาจารย์และทำบาปที่แย่มากมากต่อแต่นี้หนูขอเรียกอาจารย์อุบลว่าอาจารย์แม่ และอาจารย์มงคลว่าอาจารย์พ่อ  ขอขอบคุณในความเมตตาของอาจารย์แม่เป็นที่สุดค่ะ  ขอพระพุทธองค์เมตตาดลใจควบคุมลูกทั้งกาย วาจาใจ อยู่ในธรรมด้วยค่ะ  จากลูกสำนึกในบาป

และของแถมที่ได้คือหนูเคยคิดอยากนอนในพีระมิด หนูได้นอนสมใจแล้วด้วย หนูขอขอบพระคุณองค์พระสัมมาสัมพระพุทธเจ้า หลวงพ่อฤษีลิงดำ ท่านท้าวเวสสุวรรณ  ท่านดตาจินิน ท่านเทพสฟริงซ์  ท่านเทพมหาพีระมิด  พระอินทร์ พระพรหมพระยม  พระกาฬ  ท่านท้าวเวสสุวัณ  ท่านท้าวยมราช  ท่านท้าวมหาราชทั้ง 4 นายนิรบาล และบริวาล   ท่านพญาครุฑ  ท่านพญานาค ท่านรุกขเทวดา     ท่านภูมิเทวดา ท่านธาตุเทวดา  ท่านอากาศเทวดา  เทพพรหมเทวดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ ทุกท่าน ณ บ้านสวนพีระมิด และอาจารย์แม่อุบลและครอบครัวทำให้หนูสมปราถนาและมีแสงสว่างนำทางชีวิตสว่างมากขึ้นเรื่อย

(ทางมีความคิดเห็นใดที่เป็นการล่วงเกินลูกขอขมาขออโหสิกรรมทุกพระองค์ทุกท่านด้วยนะเจ้าคะ