เมื่อเวลาประมาณตี ๑.๐๐น.ของวันที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๔  ดิฉันลุกมาเข้าห้องน้ำ "ปัสสาวะเป็นเลือด" ตกใจแต่ตั้งสมาธิได้ ก็ดื่มเข้าไป ๒ แก้ว กลับขึ้นไปนอนแต่นอนไม่หลบเพราะคิดว่าทำไมต้องเป็นเช่นนี้  ขณะนี้ก็เป็นมะเร้งเต้านมอยู่แล้ว  ยังจะมาเป็นโรคไตอีกหรือนี่  เป็นห่วงลูก ๒ คนเหลือเกิน(คนโตอายุ ๖ขวบ คนเล็ก ๒ ขวบ)สามีรายได้น้อยอาจเลี้ยงลูก ๒ คนไม่ได้ และสามีจะเป็นทุกข์ใจขนาดไหนหนอ...เครียด...จึงตั้งจิตตั้งสมาธิคิดถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  องค์เทพสฟิงค์ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ  ท่านท้าวเวสสุวรรณ  อ.อุบล  และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่บ้านสวนพีระมิด  ได้โปรดช่วยลูกด้วย  อย่าให้ลูกต้องเป็นอะไรมากกว่านี้เลย เป็นห่วงลูก และสามีเหลือเกิน "อ.อุบล  ช่วยด้วย" ก็นอนหลับไป  พอประมาณ ๑ ชั่วโมงต่อมาก็ลุกเข้าห้องน้ำอีกครั้ง "ปัสสาวะไม่เป็นเลือดแล้ว" ดีใจจัง ดื่มน้ำอีก ๑ แก้ว ประมาณ ๑ ชั่วโมงก็เข้าห้องน้ำ "ปัสสาวะไม่เป็นเลือดแล้ว" ดีใจจัง ก็กลับขึ่งไปนอนต่อ ทุกครั้งที่ล้มตัวลงนอนก็จะคิดถึง องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์เทพสพิงค์  หลวงพ่อฤาษีลิงดำ  ท่านท้าวเวสสุวรรณ  อ.อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่บ้านสวนพีระมิด  ได้โปรดช่วยลูกด้วย  ด้วยจิตที่แน่วแน่ ดิฉันเหมือนฝันหรือจริงว่าได้เห็น อ.อุบลมาหาที่บ้าน  ตกใจ ดีใจ ประหลาดใจ พูดออกไปว่า ใช่ อ.อุบลไหมคะ  อ.อุบลจริงๆ ด้วย ดีใจจนสลบไป ในฝันนะคะ  พอรู้สึกตัวได้ก็คิดในใจว่าวันนี้เช้า(วันที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๔ )จะต้องเข้าเวปไซต์ และขอกราบขอบพระคุณ "อ.อุบล  ช่วยด้วย" ให้ได้ ดิฉันโชคดีเหลือเกินที่ได้รู้จักอ.อุบล และจะปฏิบัติตนอยุ่ในศิลธรรม โดยเฉพาะศิล ๕ ดิฉันยึดถือและปฏิบัติมาโดยตลอด และจะปฏิบัติตลอดไปค่ะ  อ.อุบล ดีใจเหลือเกินที่ อ.อุบลมีเมตตาต่อดิฉัน