อยากจะสารภาพบาปของตัวเองเป็นธรรมทานและเพื่อขอขมา เพื่อที่ปมค้างคาใจในเรื่องที่จะบอกเล่าลดลงไปได้บ้าง ผมอายุแค่ย่างยี่สิบสี่แต่ได้ประกอบกรรมชั่วไว้อย่างมากมาย บางเรื่องทั้งที่รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ยังกระทำลงไป มาสำนึกได้ตอนนี้ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นกรรมหนักที่จะดึงลงในอบายขุมลึกสุดเป็นแน่แท้มิได้สงสัย

ผมได้เคยบรรพชาเป็นสามเณรครั้งแรกตอนปิดเทอมตอนอายุย่างสิบสี่ตอนนั้นก็พอรู้บาปบุญคุณโทษแต่ยังไม่เกรงกลัวต่อบาป ศีลสิบข้อ ขาดเกือบทุกข้อแทบจะไม่เหลือ

ครั้งที่สองบรรพชาได้หนึ่งปีก็ยังเหมือนเดิมดีขึ้นนิดเดียว รู้ว่านั่นเป็นบาปแต่ก็ยังทำ คือไม่เกรงกลัวและละอายต่อบาปเลย หนำซ้ำยังเคยชวนพระฉันมาม่ายามวิกาลเสียด้วยซ้ำ

มีอีกกรรมหนึ่งเป็นกรรมที่ล่วงเกินพระรัตนตรัย รู้ว่านั่นเป็นการปรามาสแต่ก็ยังทำ นั่นคือการนำพระบรมสารีริกธาตุมาลอยน้ำ ลอยหลายครั้งเสียด้วยเพราะความโง่ ความชั่วของผมจริงๆ

เรื่องมโนกรรมของผมก็เช่นกัน แวปขึ้นมาแต่ละคราวล่วงเกินพระรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ พระเจ้าอยู่หัว ครูบาอาจารย์ แม้แต่กับบิดามารดาของตัวก็ไม่เว้นและคิดไม่ดีกับบุคคลอื่นด้วย รวมทั้งท่านอาจารย์อุบล เป็นความคิดอกุศล ความคิดอันลามก บางครั้งต้องตบหน้าตัวเองเพื่อให้จิตเลิกฟุ้งซ่าน  ไม่รู้ว่าเผลอปรุงแต่งไปด้วยหรือเปล่ากี่ครั้งก็ไม่รู้ และอีกเรื่องไม่แน่ใจว่าได้ลบหลู่หลวงพ่อหรือเปล่า แต่ไม่สบายใจคือแต่ก่อนไม่รู้จักหลวงพ่อ ได้อ่านหนังสือบทสวดมนต์เจอคาถาเงินล้าน เจอคำบอกทางท้ายว่า หลวงพ่อวัดท่าซุงได้มาจากองค์สมเด็จฯ รู้สึกว่าตอนนั้นจะไม่ค่อยเชื่อหรือไม่เชื่อเลย พระศาสดานิพพานสูญไปแล้วนี่นา ยังโง่เข้าใจคำว่าสูญผิดไปตอนนั้น

กับพ่อแม่ก็เคยทำร้ายล่วงเกินท่านทางกาย วาจา และใจ ทำให้ท่านร้องให้ เสียใจก็มี ทำผิดมากกับท่าน

ส่วนเรื่องศีลแต่ก่อนละเมิดเป็นปกติ ปู ปลา ไก่ งู กบ ปลาไหล มด แมลงสาบ ยุง และอื่นๆฆ่ามาเป็นปกติ ทำร้ายคน สัตว์ด้วยมือด้วยเท้า ไล่ไปก็ไม่รู้จะครบหรือเปล่า   กินเหล้า สุรา ของมึนเมา ก็มา เคยใจดีเป็นเจ้าภาพอีกต่างหาก เรื่องโกหกพกลม นินทา ว่าร้าย เพ้อเจ้อ เหลวไหลไร้สาระเป็นคนที่อารมณ์ร้ายจอมโทสะ นิสัยไม่ได้ขี้ขโมย แต่ก็เคยขึ้นบ้านคนอื่นตามเพื่อนตอนประถม และกรรมอื่นๆอีกมากและที่ยังไม่ลึกลงในรายละเอียด ที่ยังเล่าไม่หมดเพราะมันเยอะจริงๆ  ผมเลวมากจนแทบจะเรียกได้ว่าชั่วมาทั้งชีวิต มาดีได้จริงๆ ก็ช่วงหลังๆ ไม่นานมานี่เอง แต่ก็ยังเผลอไปบ้างบางครั้ง และผมยังว่ามันยังไม่ดีพอ เอาเสียเลยแต่ผมก็จะพยายามให้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิม

ชีวิตผมมีแต่ความทุกข์ แทบจะไม่มีความสุขเสียด้วยซ้ำตั้งแต่เด็กแล้วคงเป็นกรรมแต่ชาติก่อนๆด้วย และชาตินี้ด้วย เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งเพื่อหนีความทุกข์ในชาตินี้ให้พ้นๆไป ดีที่ยังมีธรรมะช่วยหล่อเลี้ยง มีครั้งหนึ่งเตรียมการพร้อมจดหมายลา แค่ตวัดเก้าอี้ออกก็เรียบร้อยดีที่เกิดตาขาวขึ้นมา ไม่งั้นป่านนี้ลงไปอยู่ในนั้นแล้วแน่ๆ หลังๆเกิดกลัวกรรมอุปฆาตกรรมด้วยและมีธรรมช่วยด้วยเลยไม่คิดทำอีก

ธรรมะจริงๆ ที่ยังช่วยให้ผมมีชิวิตอยู่ต่อไปได้ หากไม่ได้ธรรมะป่านนี้ไม่รู้ว่าผมจะเป็นยังไง

ที่บอกเล่าไปยังไม่หมดยังมีอีกเยอะ มีอีกหลายอย่างที่ยังไม่พร้อมที่จะเล่า    รู้สึกสบายใจขึ้นในที่สุดก็ได้ระบายความชั่วของตัวเองออกมา แม้จะออกมาไม่หมดก็ตามทีเพราะเยอะเกินไปด้วยไม่ได้ลงในรายละเอียดด้วย ต่อไปนี้ผมจะพยายามทำดีรักษาศีล 5 ควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้ดียิ่งขึ้น  จะเป็นคนดีที่ดีจริงให้ได้

สุดท้ายข้าพระพุทธเจ้า นายณรงค์ชัย เสนา ขอขมาต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกโพธิเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย เทพพรหมเทวดาทั้งหลาย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ท่านท้าวเวสสุวรรณ อาจารย์อุบล อาจารย์มงคล คุณบิดามารดา ครูบาอาจารย์และท่านทั้งหลาย ในกรรมใดที่ข้าพระพุทธเจ้าได้ล่วงเกินไปแล้ว ทั้งทางกาย วาจา และใจ ทั้งที่ตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี ระลึกได้ก็ดีระลีกไม่ได้ก็ดี ตั้งแต่อดีตชาติ จวบจนปัจจุบัน ณ ชาติ ขอได้โปรดยกโทษอโหสิกรรมให้แก่ข้าพระพุทธเจ้าตั้งแต่วันนี้ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเถิดนะพระพุทธเจ้าข้า สาธุ สาธุ สาธุ