โมทนาบุญด้วยคะคุณสมจิต

(นิพพานชาตินี้กันเถอะ)

โมทนาบุญกับพี่สมจิต กับธรรมทานดีๆ ที่นำมาฝากครับ

ตัณหา...ด้วยปัญญาอันหยาบของผม ก็คงจะแยกแยะได้ด้วยตัณหาในทางโลก ซึ่งเห็นและจับต้องกันได้ชัดเจนอยู่แล้ว แต่ถ้าตัณหาในทางธรรม หรือความอยากในทางธรรม ก็คงจะเป็นการแยกแยะในขั้นละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไปอีกหลายระดับชั้น ถึงแม้เราอาจจะอยากไปพระนิพพาน อยากสร้างบุญ อยากสละกิเลส อยากช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก อยากปฏิบัติธรรม...สิ่งเหล่านี้ก็ยังคงเป็นความอยากในทางกุศล ซึ่งฟังดูแล้วเหมือนเป็นสิ่งที่ดี แต่สุดท้ายก็ยังคงขัดขวางหนทางสู่ความหลุดพ้น...

ใช้ปัญญาพิจารณา แล้วมองทุกสิ่งเป็นไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป แม้ความอยากในกุศลก็ไม่มี เมื่อวางทุกอย่างเป็นอุเบกขาแล้ว สุดท้ายจิตก็เข้าสู่กระแสแห่งความวิมุติหลุดพ้นในที่สุด

เฮ้อออ...เมื่อไหร่ความอยากที่หยาบๆ ในตัวผมมันจะหมดซะทีก็ไม่รู้ครับ...ทนๆ อยู่บนโลกนี้กันต่อไป...ก็ได้แต่เขียนเตือนตัวผมเองไปแบบมั่วๆ ก็เท่านั้นล่ะครับ เพราะมัวแต่อยากให้มันหมดนี่แหละ