ปูเสีื่อรอครับคุณพี่...

คุณกัญญ์วิญาณ์ ลูกสาวน่ารักมากคะ

สู้ต่อไปนะคะ คุณเป็นผู้โชคดีที่สุดแล้วคะ

ที่อ.อุบล สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด และท่านท้าวเวสสุวรรณ เมตตา

ดีใจด้วยนะคะ (แอบอิจฉานะเนี่ยย...)

ต่อแล้วค่ะ เดี๋ยวคุณสุรสิทธิ์เจ็บหลังแย่ อุตส่าห์ปูเสื่อรอ

สาธู สาธุ ขอบคุณค่ะ คุณแหวน คุณสุรสิทธ์ ลูกบ้านสวนพีระมิดจะได้รับสิ่งดีๆทุกคนค่ะ มั่นใจได้เลย (ต่อก่อนนะเดี๋ยวโม้ยาว ไม่ได้สารภาพ เข็ด)

พอมาถึงบ้านสวนพีระมิด สิ่งที่ได้สัมผัสคือทุกข์ที่ขนมากองไว้ในใจ ไม่รู้ตกไปข้างทางตอนไหน รู้สึกสงบมาก และได้พบท่านอาจารย์อุบล นางฟ้าผู้ใจดี ขอกราบอาจารย์ให้กราบ(นิดเดียว) อาจารย์บอก ไม่ต้องคิดมาก มาช่วยงานอาจารย์ อะไรทำได้ก็ทำซะให้ไปช่วยงานแทนคุณปุ้ม และให้คุณปุ้มไปสร้างบุญอย่างอื่นๆเพิ่ม จริงๆแล้วดิฉันทำผิดกับบ้านสวนมากมายด้วยความมักง่าย ในครั้งแรกที่ไป ทั้งทิ้งขยะไม่เป็นที่ อวดฉลาด และยังไม่เคยขอบคุณสิ่งศักดิ์ที่ช่วยมาโดยตลอดเหมือนเนรคุณ เวลาดีเลยดีไม่จริง เพราะตัวเองไม่ดีจริงก่อน   ท่านอาจารย์ได้พูดเอาไว้แล้วว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่นอนแต่ท่านไม่เฉลยให้พบเอาเอง

ในวันเข้าค่ายคืนแรก ขณะที่กำลังร่วมกันจุดเทียนชัยและเข้าพิธีการซึ่งท่านอาจารยอุบล เป็นผู้นำ กำลังอยู่ในช่วงพิธีการอันศักดิ์สิทธ์ ทุกคนยืนหลับตาทำสมาธิตามอาจารย์ ในขณะที่ทุกคนเงียบสงบยกเว้นท่านอาจารย์อุบล ท่านอาจารย์บอกว่าวันนี้เป็นวันสำคัญพระพุทธเจ้า ท่านมาเป็นประธาน หลวงพ่อฤาษีลิงดำ สิ่งศักดิ์สิทธ์ ทุกพระองค์เสด็จ รวมทั้งพระเจ้าอยู่หัว เสด็จมาด้วย ณ แดนที่ศักดิ์สิทธ์นี้ เหตุกาณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น  ในขณะที่ทุกคนกำลังเงียบ เข้าสมาธิส่งจิต ทันใดนั้นดิฉันมีความรู้สึก ว่าเสียงเหมือนคนจำนวนมากเดินมาด้านหลังดิฉัน เดินอย่างแรงทั้งๆที่เป็นพื้นดินแต่รู้สึกได้ เหมือนเดินมาแล้วยโดนเส้อที่วใส่คลุมด้านหลัง ด้วย แต่ไม่กล้าลืมตาขึ้นเพราะอาจารย์อุบลกำลังพูดอยู่ แต่ด้วยที่เสียงนั้นมาอยู่ทางด้านข้างซ้ายมือและเสียงดังขึ้น จึงทนไม่ไหวต้องลืมตาขึ้นมา และพบว่าน้องผู้หญิงด้านซ้ายมือ กำลังเกิดอาการแปลกๆ เธอกำลังโครงไปมาและตัวแข็งทื่อ สายตาแข็งๆแปลกๆ ดิฉันจับไว้จับไม่อยู่ พอดีพี่นิด(ปุยนุ่น)ซึ่งอยู่ด้านข้างน้องกับพี่แมว(เบาหวิว)ซึ่งอยู่ด้านข้างดิฉัน(ปุยฝ้าย อาจารย์ตั้งให้)  เข้าช่วยและบอกว่าพี่เอง (เจ๋งสุดๆ พี่แมว)หลังจากนั้นพี่แมวก็ไปเอาเก้าาอี้มาให้น้องนั่ง อาจารย์ถามว่าเป็นอะไร น้องบอกว่าหมดแรง หน้ามืด เหมือนจะเป็นลม แต่หน้าของน้องที่เห็นกัน น้องตาแข็ง หน้าเฉย มากๆๆๆ  อาจารย์ถามว่าเคยล่วงเกินใครหรือเปล่า น้องบอกว่า ล่วงเกินพระเจ้าอยู่หัว อาจารย์อุบล จึงให้ขอขมาเพราะขณะนี้ท่านเสด็จบ้านสวนพีระมิด และด้วยพระเมตตาของท่านพร้อมจะให้อภัยอยู่แล้ว น้องขออภัย อาจารย์จึงช่วยอ้อนวอน ต่อพระพุทธเจ้า พระเจ้าอยู่หัวสิ่งศักดิ์สิทธ์บ้านสวนพีระมิด และท่านท้าวเวสสุวรรณ ให้อภัย น้องรู้สึกดีขึ้น และขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์ทุกๆท่าน

พอมาคืนที่สอง ขณะที่ดิฉันกำลังไปอาบน้ำเพื่อเตรียมเข้าพิธีถวายพระพร เห็นว่าเสื้อที่ดิฉันใส่มันสกปรกมากแล้วมองเห็นผงซักฟอก ห่อเล็กๆที่แกะออกแล้วอยู่ด้านหน้าห้องน้ำ เห็นตั้งแต่วันแรกที่มา คิดว่าเป็นของคุณตุ้ม(พี่ชายที่แสนน่ารัก) จึงถือวิสาสะไปหยิบมาหย่อมหนึ่ง แล้วซักผ้าทันที ด้วยคิดว่าเดี๋ยวจะไปขอพี่ตุุ้มอีกครั้งหนึ่ง ซักผ้าอาบน้ำเสร็จพอออกจากห้องน้ำ เท่านั้น เกิดอาการปวดตัวมาก และปวดมากอย่างชนิดเดินแทบไม่ได้ปวดขาเหมือนมีอะไรเกาะขาอยู่ข้างละเป็นพันเป็นร้อย ก้าวขาแทบไม่ออกปวดจนถึงก้นกบทรมานมาก และไข้ขึ้นหนาวสั่นปวดทรมานทั้งตัว นอนอยู่ในเต็นท์กะว่านอนสักพัก เดี๋ยวค่อยออกไป แต่มันร้อนในใจนอนไม่ได้ ค่อยเดินออกมา ไปตามหา คุณตุ้ม จนพบ และบอกว่าไม่ใช่ของผม แต่ใช้ได้  (เอาล่ะหว่า ไม่ใช่ของพี่ตุ้ม  ทำอย่างไรดี  งานเข้าแล้วเรา ไม่ธรรมดาซะแล้ว ) จนพบคุณพงษ์เดช (ตัวเล็กของท่านอาจารย์อุบล)   บอกกับพี่เขาว่าพี่หนูปวดตัวมากไข้ขึ้นไม่รู้เป็นอะไรอยู่ดีๆก็เป็น พี่พงษ์เดชแนะนำให้ไปขอหลวงพ่อฤาษีช่วย ดิฉันพยามยามเดินไปจนถึงและกราบพระพุทธเจ้าและหลวงพ่อฤาษีและสิ่งศักดิ์สิทธ์บ้านสวน เทพสฟริงค์ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่า เกิดจากความผิด ขอบารมีว่าช่วยลูกด้วยลูกทรมานมากเลย พอสักพักเริ่มค่อยยังชั่ว แต่ไม่หาย นั่งมองมาทางด้านนอกเห็นท่านอาจารย์อุบลนั่งอยู่ ด้านหน้า เริ่มปวดขึ้นมาอีก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี จะหาอาจารย์ก็เกรงใจอาจารย์เหนื่อยมากแล้ว เดินไปหาพี่แมวที่กำลังเย็บผ้าคลุมพีระมิดอยู่ จึงบอกพี่แมว พี่แมวจ๋าหนูปวดขามากไข้ขึ้นปวดหัวร้อนๆหนาวๆ ทรมานมากเลย อยู่ดีๆก็เป็น พี่แมวใจดี บอกให้ไปบอกอาจารย์อุบล พอดีอาจารย์อุบลเดินออกจากครัวมา

*  อาจารย์เจ้าขา ช่วยกัญญ์วิญาณ์ด้วย

* เป็นอะไรล่ะ อาจารย์ถาม

* หนูปวดขา ปวดตัวไปหมด ทรมานเหลือเกิน

* อาจารย์ถาม  ไปทำอะไรมาล่ะ

* หนูคิดว่าหนูไปหยิบผงซักฟอกหน้าห้องน้ำมาใช้ค่ะ

* อ้าวแล้วเป็นของใครล่ะ

* หนูนึกว่าเป็นของพี่ตุ้มค่ะ

* แล้วใช่ไหม คุณตุ้มอยู่ไหน

* คือหนูไปถามมาแล้วไม่ใช่ของคุณตุ้มค่ะ

* เอาล่ะ ท่านท้าวเวสสุวรรณ เจ้าขา ถ้าเหตุที่เกิดขึ้นกับกัญญ์วิญาณ์ เป็นเรื่องที่เขาเล่าขอให้เมตตาด้วยค่ะ (อาจารย์ อุบล เมตตาช่วย)

และแน่นอนที่สุดพวกเราชาวบ้านสวนพีระมิดพบเหตุการณ์การช่วยเหลืออย่างนี้บ่อยครั้งแต่ไม่เคยสัมผัสด้วยตนเอง เลย ท่านผู้อ่านคะ ขาที่ปวดแปลบทรมานมากเหลือเกิน เบา หายเป็นปลิดทิ้ง ด้วยความดีใจ จึงปากไว อาจารย์ขาหนูยังเป็นไข้อยู่ค่ะ

* นิสัยอย่างนี้ ยังไม่บอกเลยว่าเป็นอย่างไร หายหรือไม่ บอกมาตรงๆไม่ต้องแกล้งหาย แต่หายต้องบอกว่าหายและขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์ก่อน ขอบคุณท่านท้าวเวสสุวรรณก่อน

* หายค่ะหนูหายจริงๆเบาไปเลยค่ะ ขอบคุณอาจารย์อุบล สิ่งศักดิ์สิทธ์ และท่านท้าวเวสสุวรรณค่ะ แต่ยังเป็นไข้อยู่ค่ะ

* แล้วทำคิดว่า เป็นเพราะอะไรล่ะ 

* หนูคิดว่าหนูเคยแอบถ่ายรูปในบ้านสวน ตอนแรกที่มายังไม่ค่อยรู้เรื่องชักการ์ดออกเตรียมโหลดรูป การ์ดหักพังกู้ไม่ได้ค่ะ กล้องก็มีปัญหาไม่ได้ใช้อีกเลย

* ถ้าเป็นตามที่กัญญ์วิญาณ์พูดแล้วเกิดอาการนี้ ขอให้ท่านท้าวเวสสุวรรณแสดงฤทธิ์ (อาจารย์อุบล เมตตาช่วยต่ออีก)

และเหมือนเดิม หายทันที ตัวร้อนวูปขึ้นมาเหมือนใครเอาความร้อนมาฉายใส่ให้ จากอาการเป็นไข้หนาวสั่น ร้อนขึ้นมาทันทีเลย เดี๋ยวนั้น

* อาจารย์ขาคือหนู

* เอาอีกแล้ว หายหรือไม่ยังไม่บอก โลภอีกแล้ว ไม่รู้บุญคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์เลย ท่านท้าวเวสสุวรรณบอกว่า ไม่ช่วยมันแล้วมันไม่รู้บุญคุณไม่ยอมขอบคุณก่อน (อาจารย์อุบลกล่าว)

* หนูผิดไปแล้วขอโทษค่ะ หนูดีใจจนลืมขอบคุณ อภัยหนูเถอะค่ะ

* ไปเล่าให้คนฟังหรือรู้เรื่องราวนี้ ให้ครบ 99 คนอย่างละเอียด  (อาจารย์อุบล เมตตา)

ความเมตตาปราณีของท่านอาจารย์อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธ์ และที่ดิฉันจะจำไม่มีวันลืมคือท่านท้าวเวสสุวรรณ ดิฉันรู้สึกได้ว่าท่านท้าวเวสสุวรรณซึ่งมีแต่คนบอกว่าท่านดุ จริงๆแล้วมีเมตตามากๆ เคารพรักพระพุทธเจ้า รักอาจารย์อุบล รักหลวงพ่อ รักเทพพีระมิด รักเทพสฟริงค์ รักและเคารพสิ่งศักดิ์สิทธ์บ้านสวนพีระมิด ทุกพระองค์ และมากๆเลยคือท่านท้าวเวสสุวรรณ ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ

ยังมีต่อแต่ตอนนี้พักไปทำงานก่อนนะคะ

บุญที่ดิฉันได้รับ มากประมาณใดดิฉันขอมอบให้ผู้อ่านเรื่องราวของดิฉันและเพื่อนๆบ้านสวนพีระมิดทุกท่านทั้งหมดเลยค่ะ

คุณแหวน คะ

คุณแหวนก็โชคดีมากเหมือนกันค่ะ ที่มาเป็นลูกบ้านสวนพีระมิด เพราะจริงๆแล้วไม่ใช่ใครอยากจะมาก็มาได้นะคะ พระพุทธองค์ท่านทรงเมตา ให้เราผู้เคยเป็นพี่น้องกันมารวมกัน สร้างบุญบารมีด้วยกัน ดินแดนที่รวมคนชั่ว คนเลวแต่แปลกมากนะคะ ที่เวลามาครั้งใดมีความสุขได้เจอกัลยาณมิตรที่น่ารักทุกคน โดยเฉพาะหัวหน้า ท่านอาจารย์อุบลมีเมตตาบารมีมาก เราโชคดีที่มาพบของจริง ของแท้ ของที่จะติดตัวเราไม่หายไปไหน แม้เราจะไม่อยู่ในโลกใบนี้ เราก็จะพบกันในนิพานค่ะ ขอบคุณอีกครั้งาำหรับข้อความดีๆ อ่านแล้วยิ้มหวานเลย

*** อ๋อ ลูกสาวน่ารัก เหมือนแม่ค่ะ ฮิๆๆ แต่ที่ดีใจมากคือลูกชอบบ้านสวนพีระมิดมากๆ เหมือนกันแล้วตอนนี้ ไชโย

 อนุโมทนาบุญกับคุณพี่กัญญ์วิญาณ์ ด้วยนะครับ

วันเข้าค่ายช่วงเย็นวันที่ 4 ธ.ค. หนูก็มีอาการปวดขาสองข้างมาก

ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะขับรถมาไกล(8ชั่วโมง)จากวันที่ 3+ นั่งทำพีระมิด+คอยกำกับลูก

หรือเป็นเพราะเราทำอะไรไม่ดี ผิดพลาดต่อบ้านสวนพีระมิดหรือเปล่า (เอ๊ะ..เราใช้เท้าทำอะไรไม่ดีรึเปล่าน๊า)

ก็รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ก็นั่งคิดไปคิดมาตอนลูกหลับ ก็เลยกราบขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย

แล้วก็รู้สึกดีขึ้น หายปวดขาไปข้างหนึ่ง (ตอนนั้นนั่งเฝ้าลูกหลับอยู่ชั้นบน)

ได้ยินอาจารย์ให้นับจำนวนคน ก็เลยขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองลูกชายที่หลับด้วย ขออนุญาตลงไปฟังอ.อุบลแป๊บเดียวนะคะ

ก็ได้ไปฟังเรื่องของคุณตฤณ และคุณกัญญ์วิญาณ์ เสร็จสรรพได้ความรู้เพิ่มอีก

ได้ยินลูกร้องเลยไม่ได้จุดเทียนชัย รีบวิ่งขึ้นไปหาลูกชั้นบน

ก็ปวดขาเรื่อย ๆ จนพิธีเลิก ก็อยากลงไป แต่ไม่ไหว เมื่อยมาก ๆ ปวดขา นอนไม่หลับ

ใจก็คิดว่าแล้วพรุ่งนี้เราจะไหวมั้ยเนี่ย ยังต้องขับกลับอีกตั้ง 8 ชม. ช่วยลูกด้วยนะเจ้าคะ

ลูกขอโทษถ้าลูกกับลูกชายทำอะไรไม่ดี ขอโทษคะ ขอให้ลูกหายด้วยนะคะ

(ใจก็คิดว่า 1. ตอนเช้าไปอาบน้ำแล้วออกห้องน้ำมาลืมเปลี่ยนรองเท้า เดินมาถึงที่กองไม้ไผ่ ก้มดูเท้าตัวเอง

ตายแล้ว ลืมเหรอเนี่ย รีบวิ่งกลับไปเปลี่ยนแล้วขอโทษในใจ 2.เอามือและเท้าไปขยับมุ้งที่กางติดมุ้งเรา

เพราะเข้ามุ้งไม่ได้ ใจคิดว่าให้เขาในใจ ว่าทำไมต้องมาตั้งติดขนาดนี้นะ จะเข้าได้ไงเนี่ย 3. พูดว่าให้ลูก

ตอนอาบน้ำเสร็จ บอกให้ออกห้องน้ำ ก็ทำเฉย ไม่ออกสักที บอกแล้วบอกออีก ก็เลยโมโหว่าลูกไปว่า

ถ้าไม่ยอมออกไปแม่จะถีบก้นออกไปแล้วนะ) ทั้งหมดทั้งมวลคิดว่าเราคงจะทำไม่ดี คิดไม่ดีต่อคนอื่นแน่ ๆ เลย

ก็เลยขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้หาย นอนปวดขาทั้งคืน หลับไป ตื่นเช้ามาหายเป็นปลิดทิ้งเลยคะ

เบาสบาย ก็เลยนั่งสมาธิขอบคุณสิ่งศักดิ์ทุกพระองค์ และบอกท่านว่า ลูกจะพยายามควบคุม

กาย วาจา ใจ ไม่ให้ชั่วแบบนี้อีกแล้วคะ

ขออนุโมทนาด้วยนะคะ...พี่กัญญ์

ขอให้ชีวิตมีความสุข....ราบรื่น

ผ่านพ้นอุปสรรค..ได้โดยเร็ววันนะจ๊ะ

สิ่งที่แมวทำ...กับพี่กัญญ์...น่ะ..ไม่เป็นไรค่ะ...

เพราะ...ลูกบ้านสวนฯ...ต้องเอื้อ..อาทรกัน..และกันเสมอ

อาจารย์สอนว่า...หากมีโอกาสต้องรีบทำ ( ความดี / บุญ )

และไม่หวังผลตอบแทนค่ะ พี่กัญญ์

อย่าลืม! สัญญาก็แล้วกัน....ว่าจะยกลูกสาวให้....ลูกสาว..สวย..น่ารัก

เพราะแมวมีแต่...ลูกชาย...แต่ก็หล่อไม่แพ้กันนะ  ( ปลอบใจตัวเอง 555 )

     ขออนุโมทนาบุญกับพี่กัญญ์ ด้วยนะครับ

เข้ามาอ่านเพื่อรับบุญค่ะ

ว่าแต่ว่า นี่ขนาดคุณกัญญ์ระมัดระวังตัวและความคิดพอสมควรแล้วนะคะเนี่ย

ยังพลาดได้เลย.......

โห... ถ้าเป็นชนิดาคงจะขยันพลาดกระำหน่ำซัมเมอร์เซลแน่ๆ

เพราะเป็นโรคจิตแว่บบ่อยๆซะด้วย.....สิ

แต่ก็ดีเหมือนกันนะคะ จิตแว่บปุ๊บ คิดไม่ดีปั๊บ ก็โดนลงโทษทันทีเลย

จะได้ระมัดระวังตัวอย่างที่สุด

ขาดสติไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว

แบบนี้เค้าเรียกว่า หลักสูตรติวเข้ม มีที่เดียวคือ บ้านสวนพีระมิด เท่านั้น......

อนุโมทนาค่ะคุณกัญญ์

             ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะค่ะ 

ดิฉันว่า  ตอนนี้  กำลังมีคน  ทำบุญด้วยวิธีลัดอยู่นะ  (รอโมทนา)

ใช่ไหมค่ะคุณชนิดา  เราลูกบ้านสวน  ทำทุกวิถีทาง  เพื่อสร้างบุญ

ก็ อ. อุบล  สอนไว้

ขอบคุณทุกๆท่านที่มีเมตตาต่อกัน บุญกุศลทั้งหมดที่กัญญ์วิญาณ์ พึงได้รับประโยชน์เช่นไร เท่าใด ขอให้ทุกท่านได้รับฉันท์นั้น ทุกๆท่านเลยค่ะ

ขออนุญาตแบ่งปันภาคต่อเนื่องนะคะ

หลังจากที่หายจากอาการทรมาน แล้วเดินไปบอกทุกคนที่สร้างบุญทำงานสร้างพีระมิดให้ครบตามจำนวน 99 แล้วบวกเพิ่มเป็น109 องค์ได้นั้น ดิฉันก็เกิดอาการ หนาวสั่นขึ้นมาอีก แต่อาการปวดขาหายหมดสิ้นแล้ว คุณวีถามว่าเป็นอย่างไร หายไหม ดิฉันตอบว่า หายแล้วก็เป็น แล้วก็หายเป็นพักๆ ช่างเยี่ยม หวานใจคุณเตี้ย ถามว่าจะเอายาไหม ดิฉันบอกรอดูอาการสักพัก ถ้าไม่ไหวจะไปขอยา หลังจากนั้นก็เข้าพิธีจุดเทียนชัยถวานพระพร ท่านอาจารย์อุบลก็ให้ออกไปสารภาพและเล่าเรื่องที่กระทำ ต่อหน้าธารกำนัล ทั้งหมด อาการที่มีคราวนี้หายหมดเลยค่ะ 

อาจารย์อุบล กล่าวถ้อยคำ ที่กัญญ์วิญาณ์ ปลื้มใจและจะไม่มีวันลืม ตลอดชีวิต ว่าอาจารย์อุบล ทราบความในใจ สัมผัสได้ ว่า รัก ท่านอาจารย์อุบล และถ้าทำผิดจะถูกลงโทษทันที โดยท่านท้าวเวสสุวรรณ เพื่อไม่ต้องไปนรก ใช้กรรมที่ทำทันที  ดีใจมากค่ะ  ที่จะถูกลงโทษอย่างหนัก ที่ทำผิด เวลาที่โดนใครไม่เคยไม่รู้หรอกค่ะว่ามันเจ็บ ปวดทรมานมากแค่ไหน  แต่กัญญ์วิญาณ์ยินดีที่จะรับการลงโทษ เพื่อซักฟอกให้ตนเองสะอาดขึ้น จากความชั่วที่เคยทำ ดีกว่าตกนรก ของจริง มันคงร้อน ปวดและทรมานมากว่านี้แน่นอน  พระพุทธองค์ทรงเมตตา หลวงพ่อฤาษีเมตตา อาจารย์อุบล(แม่พระของลูก) เมตตา สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดทุกๆพระองค์เมตตา เทพแห่งพีระมิด เทพสฟริงค์เมตตา ท่านท้าวมหาราช ท่านท้าวนิรยบาล ท่านพระยายมราช ท่านท้าวเวสสุวรรณ ทรงมีเมตตาต่อลูกคนชั่วที่สำนึกแล้ว ขอบคุณสิ่งศักดิ์ทุกๆท่าน

เหตุการณ์ต่อมาขณะที่ต่อแถวไปร่วมทำบุญกับท่านอาจารย์อุบล พอถึงกัญญ์วิญาณ์ อาจารย์บอกว่าไม่ขอรับเงินค่าเข้าค่ายและแจ้งต่อคณะธรรมที่เข้าค่าย ถามว่าอาจารย์อุบล ลำเอียงหรือไม่ ใครไม่เห็นด้วย ไม่มีใครเลยที่จะไม่เห็นด้วย ทุกคนมองมาที่กัญญ์วิญาณ์ ด้วยสายตาที่เห็นใจเมตตา ไม่มีสายตาคู่ไหนเลยที่จะดูถูก หรือเหยียดหยาม ทำให้ดิฉันซาบซึ้ง (ดิฉันเก่งค่ะไม่ร้องไห้ แต่น้ำตามันจุกแน่นอยู่ที่คอ) และขอกราบขอบพระคุณทุกๆท่านด้วยความจริงใจ เต็มใจ อย่างที่สุดที่เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันอย่างจริงใจ จะหาที่ไหนได้ในสังคมเดี๋ยวนี้  สายตาแบบนี้ไม่เคยเห็นมานานมากแล้วค่ะ   ขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ  และนี่คือสิ่งที่ได้รับ อย่างเป็นรูปธรรมเห็นกับตาพิสูจน์ได้ ดิฉันนำเงินร่วมทำบุญกับอาจารย์ อีก 99+1 คือ 100 บาทพอดี  

อาจารย์คืนให้และประกาศอีกว่าต่อไปนี้ให้กัญญ์วิญาณ์ มาบ้านสวนพีระมิด ห้ามนำอะไรมาอีก อาจารย์ห้ามเด็ดขาด   ก่อนเข้าค่ายนึกเสียดายที่เดือนนี้ไม่ได้ไปทำสังฆทานที่ซอยสายลม เพราะเดือนนี้แค่วันที่ 6 เท่านั้น คิดไว้ว่าจะกลับจากบ้านสวนพีระมิด วันที่ 6 แต่คุณแมวต้องกลับไปทำงาน เราผู้อาศัยรถกลับไม่ดื้อ ขอกลับด้วย ตอนจะกลับจึงเดินไปหาอาจารย์บอกขออนุญาตเงินที่อาจารย์ไม่รับเข้าค่ายนั้น จะขอเอาไปใช้หนี้เขา อาจารย์อนุญาต และดิฉันกลับมาโดยมี สามีคุณแมว(พี่แคมป์) คนหล่อใจดี มารับพี่แมวและเมตตาให้กลับด้วย   ในขณะที่กลับคิดว่า ที่ซอยสายลมเหลือเวลาอีก 1 วัน ถึงวันที่ 6 ธันวาคม ที่ยังรับสังฆทานได้ ( หลวงพ่อฤาษีจัดสรร คิดเองเพราะลงตัวพอดี ) ไปดีกว่า จึงขออนุญาตหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ขอนำเงิน 100 ที่อาจารย์อุบลคืนให้ไปทำบุญสังฆทานที่ซอยสายลม ไปพบคุณส้ม มาทำสังฆทานเหมือนกันคุยกันน้องส้มน่ารักมาก เข้าอกเข้าใจ และได้เกริ่นกับน้องส้มว่าจะไปสำเพ็งต่อ เพราะจะไปซื้อกุหลาบไฟไปถวาย องค์พีระมิดที่บ้านสวน จำนวน 9  ชิ้นก่อน    แต่เกรง คำสั่งท่านอาจารย์อุบล ที่ห้ามนำของมาให้ที่บ้านสวนพีระมิดอีก น้องส้มบอกว่า อย่าดีกว่าพี่ เดี๋ยวมีปัญหา ดิฉันก็กลัวมาก  แต่ทุกท่านคะ ดอกกุหลาบไฟ ที่ดิฉันจะส่งไปนั้น ราคาไม่แพงเลย และสวยมากมีไฟสว่างเปลี่ยนสีเองได้ ใช้ถ่านไม่ต้องเสียบไฟ ถ้านำไปใส่ไว้ในพีระมิดจะสวยมากๆ และอยากถวายให้พระเจ้าอยู่หัว และองค์พีระมิดมากๆ ด้วยความฉลาด  (เอาอีกแว้ว..ไม่เข็ด) เแยกจากกัน น้องส้มนั่งรถไปกับลูกสาว รถติดมากเดินจากเยาวราชไปถึงสำเพ็ง ในขณะที่เดิน ลูกสาวเจอเงิน 100 บาทข้างถนน บอกให้แม่ ลักษณะของแบงค์และการพับ เหมือนแบงค์ที่นำไปทำสังฆทาน มาเลย  มีความรู้สึกเหมือน หลวงพ่อฤาษีจะคืนเงินให้ เมตตาลูกมากขอบคุณค่ะ  เดินไปสำเพ็ง จนขาจะลากหาไม่ได้เลยคนก็เยอะมากจะเป็นลม หาเท่าไรก็ไม่เจอไปถามคนที่ขายของเขาบอกว่าปรกติเดินขายอยู่แถวนี้   แต่วันนี้ไม่เห็นมาเลย   (งานเข้าอีกแล้ว) ต้องยอมจำนนกลับบ้าน  พออีกวันหาได้ ซื้อเลย 1 โหล และก็ได้คิดกับ รหัสสำคัญ 1 โหลมี 12 ชิ้น 109 องค์ เท่ากับ 9 โหล + 1 เท่ากับ 109 องค์พอดี เลขสวยมากนะคะ แต่ซื้อได้ 1 โหล 9+3 ก่อน จึงขออนุญาตท่านอาจารย์อุบล  และท่านก็อนุญาตแล้ว แต่ก็บ่นด้วยความห่วงใยลูกหลาน ขอบคุณทุกท่านค่ะกรุณาอ่านจนจบเขียนไม่เก่งนักอาจงงงง    ขออภัยมาในที่นี้ด้วยค่ะ 

และขอขอบพระคุณองค์พระพุทธเจ้า หลวงพ่อฤาษีลิงดำ และสิ่งศักดิ์สิทธ์บ้านวนพีระมิดทุกท่าน และสำคัญมากคือท่านอาจารย์อุบล ขอบคุณมากค่ะ รักอาจารย์คงจะเคยรักมาจากภพชาติอื่นก่อนแล้ว พอได้มาพบรู้สึกผูกพันพูดไม่ถูก บางครั้งคนเรามีบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ ท่านเคยไหมคะ

*** ถ้าใครไปบ้านสวนพีระมิดได้พบไฟในพีระมิด บอกด้วยนะคะว่าสวยหรือไม่ สวยต้องบอกตรงๆนะคะ

ขออนุโมทนาบุญกับพี่กัญญ์ค่ะ...สาธุ

รักเบาหวิว มากๆเหมือนกันนะ

      ขออนุโมทนาบุญกับคุณกัญญ์ด้วยค่ะ 

รักอาจารย์คงจะเคยรักมาจากภพชาติอื่นก่อนแล้ว พอได้มาพบรู้สึกผูกพันพูดไม่ถูก บางครั้งคนเรามีบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ ท่านเคยไหมคะ

...เคยคะ รู้สึกเหมือนกันเลย

ตอนที่อาจารย์บอกไม่รับเงินค่าเข้าค่าย

และตอนต่อแถวร่วมทำบุญที่อาจารย์คืนเงินให้คุณและบอก...

รู้สึกตื้นตันใจมาก  น้ำตามันจุกที่อกเหมือนกันเลยคะ

...อนุโมทนาในความตั้งใจจริงที่จะร่วมบุญ ทุกอย่างของคุณนะคะ....

ขออนุโมทนาบุญกับคุณกัญญ์นะคะ   ที่มีความตั้งใจจริง

ขออนุโมทนาบุญกับคุณกัญญ์นะคะ   ที่มีความตั้งใจจริง

 ขอขอบคุณ ทุกท่านที่เป็นกำลังใจ ดิฉันเชื่อค่ะ อีกไม่นานนี้ทุกท่านจะต้องพ้นความทุกข์และเปี่ยมด้วยตวามสุขอย่างแน่นอน  เมื่อบุญรวมตัว   ทุกช์มลายกลายเป็นความ ลัล ลา (สุขมากๆค่ะ)  สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณกัญญ์วิญาณ์ด้วยคะ   สาธุ   สาธุ  สาธุ

ท่านผู้อ่าน รู้สึกอย่างไร

ที่หนูกัญญ์วิญาณ์ ถูกลงโทษ ขนาดนี้

ในขณะที่คนอื่น ก็ทำผิดเหมือนกัน

แต่กลับไม่ถูกลงโทษ

พี่กัญญ์  เป็นบุคคลที่ได้รับการลงโทษ

เป็นเพราะ..เบื้องบนให้ความเมมตา..

เป็นกาตักเตือน..

และพี่กัญญ์ ก็รักบูชา อ.อุบล มาก ค่ะ

การลงโทษที่เกิดขึ้น กับพี่กัญญ์

ทางด้านร่างกาย...เมือได้รับการให้อภัยแล้วก็หาย

แต่

ทางด้านจิตใจ...ยากยิ่ง จริง ๆ ที่จะหายได้

สำหรับแมว...ด้วยสำนึกในบาป...

แมว..เป็นคนบาปหนา...สมควรแล้วที่จะได้รับโทษ

ที่ไม่มีวันลืมได้..

แมวต้องขอกราบขมา..ต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์..และ

อ.อุบล..อย่างมหันต์ค่ะ

แมว...รักบูชา อ.อุบล ..ด้วยความบริสุทธิ์ค่ะ

หนูรู้สึกอิจฉาพี่กัญญ์มากคะ

แต่ก็รู้สึกอนุโมทนามากด้วยเช่นกัน

ที่ได้รับความเมตตาเป็นพิเศษ(เนื่องจากพี่รักอ.มากเป็นพิเศษเช่นกัน)

เพราะฉะนั้น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ว่าตามเหตุและผลคะ

กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์อุบล สิ่งศักดิ์สิทธ์

แห่งบ้านสวนพีระมิดทุกๆท่าน ทุกพระองค์

โดยเฉพาะ..ท่านท้าวเวสสุวรรณ

และทุกๆท่านที่เมตตา

ขอบพระคุณค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนาบุญค่ะ คุณกัญญ์ สาธุ

***ใครที่รู้จักบ้านสวนและไปที่บ้านสวนจะรักและศรัทธาอาจารย์อุบลค่ะ  กลับมาก็รำลึกถึง..อยากฝันถึงบ้านสวนค่ะ

ลูกบ้านสวนทุกท่าน..เวลาทำบุญทุกบุญ**อย่าลืมส่งผลบุญให้อ.และครอบครัว พบแต่ความสุข ความเจริญ ได้กายสังขารที่แข็งแรง**มีอายุขัยยืนยาว** สาธุค่ะ

หนูขออนุโมทนาบุญ

กับคุณน้ากัญญ์ ด้วยนะค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนาบุญคะสาธุๆๆ