จดหมายที่อัศจรรย์ จาก พลทหารศิ...

จดหมายที่อัศจรรย์ จาก พลทหารศิรินพงศ์ เพชรส่งศรี
จดหมายที่อัศจรรย์ฉบับนี้ ท่านอ.อุบล ได้รับจาก พลทหารศิรินพงศ์ เพชรส่งศรี และได้มอบหมายให้นำลงในเว็ปไซต์บ้านสวนพีระมิด เพื่อเป็นธรรมทานครับ ขออนุโมทนาบุญกับพลทหารศิรินพงศ์ มา ณ ที่นี้ด้วยครับ - เว็ปมาสเตอร์บ้านสวนพีระมิด - พลทหาร ศิรินพงศ์ เพชรแสงศรี อายุ 26 ปี ตั้งแต่ผมได้มาพัก และมาสร้างบุญ ณ บ้านสวนพีระมิด กับอ.อุบลฯ ผมได้ปรากฎการณ์ต่างๆมากมาย ซึ่งเป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ว่า เป็นสถานที่บริสุทธิ์ มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมาย บุคคลใดที่มาที่นี่แล้ว คิดไม่ดี ประพฤติไม่ดี แม้แต่นิดเดียว การกระทำของบุคคลนั้น จะส่งผลทันตาเห็นเลยทีเดียว ซึ่งผมได้ประสบมากับตัวเองแล้ว ผมจะเริ่มเล่าตั้งแต่ก่อนมาบ้านสวนพีระมิด คือก่อนผมปลดประจำการทหาร ผมได้มาบำบัดกับอาจารย์อุบล ก็ได้หายไปกว่า 95% แล้ว ได้ให้สัจจะกับอ.อุบลฯว่า “ผมจะมาใช้แรงสร้างบุญ หลังจากผมปลดประจำการ คือวันที่ 2 มกราคม 2554” แต่ผมก็มิได้มาตามสัจจะ ทำให้ผมเกิดพบสิ่งที่ประหลาดใจ คือในวันที่ 2 มกราคม ผมได้วิ่งขึ้นบันไดบ้าน เหมือนตามปกติ แต่วันนั้น ระหว่างผมวิ่งอยู่ ผมมีความรู้สึกว่า บันไดหายไปไหนมิรู้ 1 ขั้น ทำให้ผมตกบันไดมา แต่ก็ยังไม่สงสัยอะไร จนผมได้ไปนอนบนที่นอน อยู่ๆก็รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างเป็นตระคิวอย่างรุนแรง แต่กลับร้องไม่ออก ปวดมาก ผมเริ่มคิดและว่าเป็นเพราะผมให้สัจจะไว้กับบ้านสวนพีระมิด และในคืนนั้นเองผมฝันว่า อาจารย์อุบลฯมาเข้าฝันบอกผมว่า ให้นั่งรถไปเอง แต่ผมก็มิได้ทำตาม เพราะกลัวมาไม่ถูก ไม่รู้จะลงตรงไหน อีกอย่างหนึ่งคือ เงินที่ผมมีอยู่ 1,000 บาท พ่อกับแม่ผมขอยืมไว้ใช้หนี้ก่อน เลยทำให้ผมเลยตามเลย ต่อมาน้องชายผมรู้ว่าผมจะมาบ้านสวนฯ ต้องใช้ตังค์ น้องชายผมเลยไปยืมเงินมาให้ 2,000 บาท แต่แม่ผมก็ยังไม่ยอมให้มาอยู่ดี ผมไม่สบายใจเลย ตั้งแต่วันที่ผมผิดสัจจะ กับ อ.อุบลฯ และแม่บอกว่าไว้ไปวันศุกร์เลย ขอแม่หาตังค์อีกหน่อย ด้วยเหตุนี้ วันที่ 5 มกราคม แม่ผมโดนสุนัขกัด แถมสุนัขยังไปกัดเด็กน้อยแถวบ้านอีก ทำให้ต้องจ่ายค่าเสียหาย พยาบาลเด็ก ซึ่งทำให้เงินที่หามาได้ ว่าจะเอาไว้สั่งของ ต้องมาจ่ายค่ารักษาพยาบาล แม่ผมเลยคิดได้ว่า เป็นเพราะเรามีโอกาสได้มาแล้ว ไม่มาตามสัจจะ จึงตัดสินใจมาวันที่ 6 ตอนตี 5 ซึ่งหลังจากผมมาแล้ว เกิดเหตุการณ์มากมายดังนี้ วันที่ 6 มกราคม 2554 ผมมาถึงบ้านสวนแล้ว แต่ด้วยเหตุใดก็ไม่รู้ เวลาเจออาจารย์อุบลฯ แล้วรู้สึกเกร็งไปหมด ไม่กล้าสบตาเลย เป็นเหตุให้ผมเสียมารยาทอย่างใหญ่หลวง คือไม่ทักอาจารย์เลย ทำเหมือนไม่รู้จักอาจารย์ ทั้งๆที่ใจอยากจะคุยด้วย แต่ก็ไม่กล้า ซึ่งในคืนนั้น ผมก็ได้ฝันว่า อาจารย์อุบลฯ เข้ามาทักผมเองที่โรงอาหารว่า “เป็นไง ตาหายหรือยัง” ผมก็ตอบไปว่า “ยังครับ ยังมีอยู่” แล้วอาจารย์ก็เดินจากไป แต่ผมก็พยายามจะเข้าไปคุย ซึ่งในชิวิตจริงทำเหมือนไม่รู้จักเลย วันที่ 7 มกราคม 2554 ผมก็ไปสร้างบุญทาสีหน้าต่างบ้านอาจารย์ อุบลฯ ใช้แรงกายหลายอย่างแต่ก็ยังไม่ทักอาจารย์ ทำให้ในคืนนั้นเมื่อผมสวดมนต์ทำสมาธิแล้วก็กำลังจะนอน ผมก็มีอความรู้สึกว่า ตัวเองกำลังโดนลาก โดยมีเชือกแตะทีหน้าผาก ผมตกใจและกลัวมาก ซึ่งอาการโดนลากนี้ ผมโดนมานานแล้ว เวลาใกล้จะหลับ จะมีเสียงร้องดัง เข้ามาในหู แล้วก็ดึงผมลงไปไหนไม่รู้ ผมเองก็ไม่กล้าที่จะลืมตาดู ว่าเกิดอะไรกับเรา แต่รอบนี้แปลกคือมีเชือกแตะหน้าผากด้วย วันที่ 8 มกราคม 2554 ผมก็ยังไม่ทักอาจารย์ แต่ด้วยเหตุที่ว่าเป็นวันเสาร์ ผมเลยเข้าไปขอบำบัดด้วย เหตุการณ์ที่ผมโดนเมื่อคืน และก็อยากจะรู้ว่า ที่ผมมีอาการโดนลากนี้ เกิดจากอะไร ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้มานานแล้ว เพราะผมกลัวมาก สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมนี้ ก็เลยตัดสินใจเขียนใบบำบัด พอเขียนเสร็จก็สร้างบุญ ทำงานทุกอย่างที่พอจะทำได้ และได้ปลูกต้นโมกข์ กับบรรดาคณะญาติธรรมบ้านสวนพีระมิด ผมทำแล้วพอตอนเขาเริ่มบำบัดกัน ผมก็เข้าไปนั่งรอบำบัด แต่สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่ออาจารย์อ่านชื่อผมแล้วมีสีหน้าเปลี่ยนไป แล้วกลับว่ากล่าว เรื่องที่ผมเสียมารยาทกับ อ.อุบลฯ และได้บอกผมว่า เบื้องบนไม่อนุญาต บำบัด ผมรู้สึกแย่มากตอนนั้น เมื่อโดนอาจารย์ดุ แต่ก็คิดตาม ก็จริงอย่างที่อาจารย์ว่าแหละ เรามันเสียมารยาทเอง เป็นทหารซะเปล่า มีความกล้าสู้ผู้หญิงก็ไม่ได้ ตอนนั้นทั้งอายและแย่มาก และหลังจากนั้น ผมก็ค่อยๆคิด ตามที่อาจารย์ดุด่าผม ว่ามันก็จริงอย่างอาจารย์ว่า เรามาบ้านเขา แต่เราไม่ทักเจ้าของบ้าน ยังมีหน้าไปขอความช่วยเหลืออีก แต่ก็น่าแปลกที่ ผมโดนดุด่าว่าขนาดนั้น กลับไม่คิดโกรธ หรืออยากกลับบ้านเลย กลับอยากอยู่ต่อ วันที่ 9 มกราคม 2554 หลังจากผมโดน อ.อุบลฯ ดุ ผมก็คิดตามไป แล้วก็ทำบุญใช้แรงไปจนกระทั้งถึงเวลาบำบัด แต่รอบนี้ผมไม่ได้เข้าบำบัด แต่ผมก็เข้าไปฟังการบำบัด ระหว่างฟังการบำบัดของแต่ละคนไป ก็ภาวนาในใจไปว่า บัดนี้ผมสำนึกผิดแล้ว ครับอาจารย์ ผมขอโอกาสให้ผม ได้ออกไปขอขมาอาจารย์อุบลฯ ทีเถอะ ขอให้ท่านเรียกผม หลังจากภาวนาในใจจบ อ.อุบลฯ ก็เรียกผมไปคุย แล้วผมรู้สึกดีใจมาก ที่อาจารย์เรียกผม และก็ได้มีโอกาส ขอขมาอาจารย์อุบลฯ และสำนึกผมจากใจ พยายามเข้าหาอาจารย์ไม่เกร็ง หลังจากนั้นผมรู้สึกสบายใจ รู้สึกว่าความเกร็งอาจารย์ค่อยคลายไป หลังจากนั้น ผมมาสวดมนตร์นอนตามปกติ แล้วก็หลับ ก็เกิดเหตุการณ์แบบเดิมอีก แต่รอบนี้ไม่มีเชือก แต่ก็รู้สึกว่า โดนลากอีก แต่รอบนี้มีสติ นึกคิดได้ว่า เราขอขมาอาจารย์แล้ว และรวมความกล้าลืมตาดูสิ่งที่ผมเจอ เป็นสิ่งที่ผมเห็นแล้วประหลาดใจ เพราะสิ่งที่ผมเห็น คือเป็นสถานที่ที่ หนึ่ง มีคนเยอะมากมาย ใส่ชุดขาวกันเต็มไปหมด ดูสวยสบายตา แล้วผมก็หันมาดูตัวเอง ตัวผมเองก็ใส่ชุดขาวแบบเดียวกับพวกคนเหล่านั้น แล้วก็มีชายคนหนึ่งใส่ชุดขาวพาผมขึ้นบันไดไปไหนไม่รู้ พอผมตั้งใจไปต่อ ผมก็กลับลืมตา เหมือนหลุดจากสถานที่นั้น เหมือนสะดุ้งตื่น แล้วต่อจากนั้น ผมก็คิดในใจว่า จะเลยไปอีก เลยนอนถ้าเดิม ก็มีความรู้สึกว่า มีคนมาลากไปได้อีก แต่ผมก็หยุดลืมตา แล้วบอกตัวเองว่า พอแล้ว แล้วก็นอนตะแคงหลับไป วันที่ 10 มกราคม 2554 ก็ทำบุญใช้แรงกายตามปกติ ช่วยสร้างบ้านอาจารย์ แล้วก็ทาสีพีระมิด หน้าโรงทาน แล้วพอพบอาจารย์อุบลฯ รอบนี้ผมก็เข้าไปทักทายอาจารย์ก่อนเลย แต่ก็ยังเกร็งน้อยๆ แต่ก็พยายามเข้าไป พอผมสวัสดีไป อาจารย์สวัสดีกลับ ผมมีความดีใจอย่างบอกไม่ถูก มีความสุขมาก เหมือนยกภูเขา ออกจากอก อาจารย์แค่คุยกับผมคำสองคำ ผมก็ปลื้มใจแล้วว่า ดีใจจัง อาจารย์คุยกับเราแล้ว ทำให้ความรู้สึกเกร็งกับอาจารย์ค่อยๆหายไป ผมต้องขอขอบคุณพระพุทธเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด เทพ พรหมเทวดา ท่านท้าวเวสสุวรรณ นายนิรยบาล องค์เทพสฟิงค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หลวงพ่อปาน หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ อ.อุบลฯ ที่ดลจิตดลใจให้ผม มีความกล้า และได้สำนึกผิด ทำให้ผมมีความเกรงต่ออาจารย์น้อยลง เพราะผมเคยภาวนาขอบารมีทุกพระองค์ ทุกท่าน ให้ผมเลิกเกร็งอาจารย์ แล้วผมก็ทำได้จริง ผมจึงมีโอกาสได้สารภาพ กับอาจารย์อุบลฯ วันที่ 11 มกราคม 2554 หลังจากวันที่ 10 มา ผมเลิกเกรงอาจารย์อุบลฯ และเข้าใกล้อาจารย์ได้มากขึ้น ผมบอกกับตัวเองว่า ผมจะใช้แรงกายทำบุญอย่างเต็มที่ แล้วผมก็ใช้แรงกายแบบเต็มที่จริงๆ มีอะไรที่ผมทำได้ ผมจะรีบทำ พอทำแล้ว ผมทีความรู้สึกสบายใจ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก วันที่ 12 มกราคม 2554 ผมก็ทำบุญใช้แรงตามปกติ แล้วก็ตอนเกิดเหตุเหมือนเดิม แต่รอบนี้ไม่ลาก กลับได้ยินเสียงคนเดิน มันดังมาก เดินกันมากมาย แล้วก็มีความรู้สึกว่า น่าขาผมจะ โดนอะไรไม่รู้เคาะ ผมจึงคิดว่าจะลุกขึ้นกราบ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่คิดได้ว่า ต้องเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์แน่เลย คิดจะลุกขึ้นกราบ แต่ก็หลุดออกจากความรู้สึกนั้นก่อน พอลืมตาดูก็ไม่มีใครเลย ประหลาดใจจริง ทั้งกลัวและสงสัยว่า สิ่งที่เกิดกับผมบ่อยๆ นี้คืออะไร ขอบารมีพระพุทธเจ้า เทพ พรหม เทวดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด ท่านท้าวเวสสุวรรณ ยมราช หลวงพ่อปาน หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ และบารมีขอองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และอาจารย์อุบลฯ ผมพลทหารศิรินพงศ์ เพชรแสงศรี เป็นสารวัตรทหารเรือ อยู่ที่ฐานทัพเรือสัตหีบ จ.ชลบุรี จะขอสารภาพบาปทั้งหมด ที่ผมนึกคิดได้นี้ ด้วยความสำนึกจริงใจ และเคารพศรัทธาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผมขออนุญาตแทนตัวเองว่า ลูก เพราะผมจากนี้ไป ขออุทิศตนเป็นลูกของพระพุทธองค์ เมื่อผมมีอายุได้เท่าไรก็ไม่แน่ใจ แต่จำได้ว่า ช่วงเรียน ม.ต้น ผมได้มีโอกาสไปบวชเรียนที่วัดป่าประดู่ จ.ปราจีนบุรี ลูกได้ทำบาปมหันต์ต่อศาสนาซึ่งลูกคิดว่าเป็นบาปที่ติดตัวลูกมาตลอด คือช่วงบวชเรียนอยู่นั้น ลูกก็ได้ละเมิดผิดศีลของเณร หลายข้อด้วยกัน มีข้อ 1. ปาณาติปาตา ตียุง ฆ่ามด 2. มุสา โกหกหลอกลวง 3. ดูดบุหรี่ และข้อ 4. กินเข้าเย็น มาม่า เป็นต้น และในระหว่างที่ฝึกเป็นเณร ลูกก็ได้ประพฤติไม่ดี คือหัดเล่นกีต้าร์ ร้องเพลง รู้เห็นแต่ห้ามไม่ได้ เมื่อเห็นเณรด้วยกันตกปลาในบ่อมากิน รู้เห็นเณรด้วยกัน เสพยาเสพติด แต่ไม่ได้บอกหลวงพ่อ เคยคิดแค้นหลวงพี่ ที่วัดเดียวกัน เคยมองสีกาที่มาทำบุญแบบชู้สาว ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ลูกก็โกหกหลอกลวง เอาเงินจากพ่อแม่และหลวงปู่ที่เป็นพระเป็นปู่ของลูก หลอกท่านนำเงินมากินเหล้า เล่นเกมส์ เที่ยว ยังเคยคิดไม่ดีกับท่านอีกด้วย ลูกอยากจะขอขมาท่าน แต่ท่านเสียแล้ว ไม่มีโอกาส ตั้งแต่ลูกมาที่บ้านสวนพีระมิด ทำให้ความคิดลูกเปลี่ยนไป ลูกสำนึกผิด และอยากขอขมาท่าน เมื่อลูกมาทำงาน โรงงาน ลูกมีแฟนและหลงแฟนมาก จนไม่ฟังพ่อแม่ หาเงินมาได้ ก็ไม่ให้ท่าน โกหกว่าไม่มีบ้าง แต่จริงๆ ก็พอมีนิดหน่อย แต่ตอนนั้น ความหลงมันบังตา กรรมเยอะ ทำให้ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ และอยากขอโทษพ่อแม่ด้วย ที่ลูกเป็นลูกอกตัญญูมาตลอด ลูกโกหกพ่อแม่มาเยอะมาก ทั้งเรื่องเล็กๆ เรื่องใหญ่ รู้สึกแย่มากตอนนี้ ทำอารายก็ไม่ขึ้น ไม่เคยประสบผลสำเร็จในชีวิต อะไรซักอย่างเลย ซึ่งตอนนี้เลิกกันไปแล้วและกำลังดูใจคนใหม่อยู่ ตอนเป็นทหาร ก็ได้นอกใจแฟนตัวเอง 1 ครั้ง เพราะความเมา และได้ร่วมหลับนอนด้วย และโกหกว่าจะให้ตังค์ผู้หญิงคนนั้น 1,500 บาท แต่ไม่ได้ให้ ทั้งหมดนี้คือความเลวของลูกที่คิดและนึกได้ และมีความสำนึกผิดอย่างจริงใจ รู้สึกผิดต่อทุกๆคน ที่ลูกได้กระทำมา หลังจากที่ได้ดูรายการคุยไปแจกไป บวกกับ มาบ้านสวนพีระมิด พบกับอาจารย์อุบลฯ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด ทุกพระองค์ ทำให้ลูกตาสว่างขึ้น หลังจากมืดมนมานานมาก ลูกขอขอบพระคุณ พระพุทธองค์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด และที่ไม่ได้เอ่ยนาม ที่ดลจิตดลใจให้ลูกเดินทางที่ผิดมาตลอดให้ถูก และลูกขออุทิศตน สร้างความดี เพื่อขอขอบพระคุณ พระพุทธองค์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด รวมทั้ง อ.อุบลฯ ขอขอบคุณจากใจอีกครั้ง ที่ทำให้คนบาปอย่างลูก มีโอกาสมาบ้านสวนพีระมิด *** หมายเหตุ: ท่านสามารถอ่านกระทู้ "จดหมายที่อัศจรรย์ จาก พลทหารศิรินพงศ์ เพชรส่งศรี ฉบับที่ 2" ได้โดยคลิกที่นี่
ผู้ตั้งกระทู้ เว็ปมาสเตอร์บ้านสวนพีระมิด :: วันที่ลงประกาศ 2011-01-16 16:49:32

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (1527335)

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

ผู้แสดงความคิดเห็น LAI - LA วันที่ตอบ 2011-01-16 18:30:55

ความคิดเห็นที่ 2 (1527339)
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ...น้องโจ
ผู้แสดงความคิดเห็น ฉัตรชัย วันที่ตอบ 2011-01-16 19:00:33

ความคิดเห็นที่ 3 (1527345)
ขออนุโมทนาด้วยนะจ๊ะน้องโจ...สาธุ
ผู้แสดงความคิดเห็น วีลูกบ้านสวน วันที่ตอบ 2011-01-16 19:20:38

ความคิดเห็นที่ 4 (1527352)

ขออนุโมทนาในเรื่องราวที่ได้แสดงไว้เป็นธรรมทาน ณ ที่นี้ด้วยครับ

กล้าหาญสมเป็นชายชาติทหารจริงๆ ครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น อ๋อย เสฏฐพัฒน์ วันที่ตอบ 2011-01-16 20:01:44

ความคิดเห็นที่ 5 (1527359)
อนุโมทนา สาธุ
ผู้แสดงความคิดเห็น ตฤณ นาคทุ่งเตา วันที่ตอบ 2011-01-16 20:22:16

ความคิดเห็นที่ 6 (1527362)
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ...
ผู้แสดงความคิดเห็น อ๋อ เขมจิรา ระวังสัตย์ (suparat_aor-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2011-01-16 20:30:05

ความคิดเห็นที่ 7 (1527363)

อนุโมทนาด้วยค่ะ ที่ดวงตาเห็นธรรม สาธุ...

ผู้แสดงความคิดเห็น อ๋อย เพ็ญศิริ (opensirio -at-hot mail-dot-com)วันที่ตอบ 2011-01-16 20:39:49

ความคิดเห็นที่ 8 (1527367)
ขอร่วมอนุโมทนาด้วย เช่นกันนะคะ ที่ตอนนี้ทางสว่างแล้ว
ผู้แสดงความคิดเห็น แหวน วันที่ตอบ 2011-01-16 20:56:48

ความคิดเห็นที่ 9 (1527377)
ขอร่วมอนุโมทนาบุญในธรรมทานครับ น้องโจมาถูกทางแล้วหละครับ อายุยังน้อยสำนึกได้ขนาดนี้ ไม่ต้องไปเสียเวลาเดินทางผิดมากกว่านี้ครับ สาธุ สาธุ สาธุ
ผู้แสดงความคิดเห็น เอกไชย ทรงประไพ (ekachai_sh-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2011-01-16 21:48:14

ความคิดเห็นที่ 10 (1527389)
ขออนุโมทนาในธรรมทานอันประเสริฐนี้ด้วยค่ะ
ผู้แสดงความคิดเห็น น้องป้อม วันที่ตอบ 2011-01-16 23:28:10

ความคิดเห็นที่ 11 (1527402)

ได้อ่านเรื่องของคุณน้องโจ พลทหาร แล้วก็มีเกิดคำถามเรื่องมุมมอง

เกี่ยวกับความทุกข์ที่เกิดขึ้นในชีวิต เพราะบางคนมองความทุกข์ เป็นอุปสรรคที่ชวนให้ท้อและหดหู่ใจ

แต่่ำสำหรับคุณน้องโจ ผู้มีดวงตาเห็นธรรม มอง"ความทุกข์" ของตนว่า เป็นสิ่งที่ควรจะ"แก้ไข"

และปรับปรุง และจะ้ต้องรักษาสัจจะที่ตนให้ไว้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อย่างทันท่วงที

เพราะเท่าที่อ่าน มีหลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับน้องโจ ที่ถือว่าเป็นความเมตตาและกรุณาจากเบื้องบน

ที่ช่วยตักเตือนให้คุณน้องโจเดินทางเข้าหาทางธรรม...

ด้วยการมาสร้างบุญกุศลที่บ้านสวนพีระมิด.....โดยด่วน

แล้วคุณโจก็มาตามสิ่งที่ดลใจ ไม่พยายาม"ฝืน"

จะเห็นได้ว่า ถ้า...น้องโจมีมิจฉาทิฏฐิแม้เพียงนิดเดียว

ไม่ยอมมาที่บ้านสวนฯ .... แล้วชีวิตและมุมมองของคุณโจจะเป็นอย่างไร????ต่อไป....

ชนิดาก็ไม่รู้่่เช่นกัน....

แต่ที่สำคัญต้องขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานนี้จากคุณน้องโจ ด้วยนะคะ สาธุ

ขอขอบคุณ มิสเตอร์เว็บมาสเตอร์ที่กรุณานำโพสต์ให้พวกเราได้พิจารณาด้วยนะคะ

ผู้แสดงความคิดเห็น ชนิดา วันที่ตอบ 2011-01-17 00:45:23

ความคิดเห็นที่ 12 (1527412)

ขออนุโมทนาบุญกับน้องโจด้วยค่ะ

ผู้แสดงความคิดเห็น ตาล ฉวีวรรณ นภาพรรณราย วันที่ตอบ 2011-01-17 07:54:44

ความคิดเห็นที่ 13 (1527421)

เห็นความตั้งใจของคุณโจตั้งแต่สองสามวันแรกที่ได้เจอ ก็นึกในใจว่าน้องคนนี้ดูมีความศรัทธาและมุ่งมั่น ถึงแม้สีหน้าจะบ่งบอกว่ามีเรื่องอัดอั้นอยู่ในใจพอสมควรแน่ๆ แต่น้องเค้าก็ไม่ย่อท้ออุปสรรค มุ่งหน้าทำงานในบ้านสวนฯ อย่างใจจดใจจ่อ ด้วยหวังว่าความทุกข์จะได้ปลดเปลื้องในภายภาคหน้าเป็นแน่แท้...

และแล้วสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ให้โอกาสคุณโจในการสารภาพ ด้วยเหตุปัจจัยหลายๆ อย่างเท่าที่ผมได้เห็นด้วยตาตัวเอง เช่น โจสามารถพูดคุยกับทุกท่านอย่างจริงใจและกล้าที่จะเล่าเรื่องราวที่เป็นทุกข์ของตัวเองอย่างไม่เคอะเขิน ลุยงานในบ้านสวนฯ อย่างจริงจัง มีสัมมาคารวะกับผู้ใหญ่ทุกท่าน(รวมทั้งกำนันด้วย) ชอบที่จะไปร่วมนั่งสมาธิด้วยแม้จะดึกดื่นเพียงใด ง่วงก็ทนนั่งอันนี้ขอชื่นชมจริงๆ ครับ

จากสองสามวันแรกที่เจอ จนล่าสุดเมื่อเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมา สังเกตุด้วยตัวเองว่า เจ้าโจสีหน้าเปลี่ยนไปมากมาย มีความสดชื่นเบิกบานอย่างเห็นได้ชัด เหมือนได้ปลดเปลื้องความทุกข์ที่หนักอกมานานให้พ้นไปเสียที

โม้เรื่องคนอื่นซะนาน...แค่อยากบอกให้เห็นว่า พลังแห่งความศรัทธาและตั้งมั่นที่จะสร้างความดีเพื่อเอาชนะกิเลสภายในใจนั้น มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่จะเอาชนะมันได้ ในเมื่อจิตตั้งมั่นแล้ว ก็ไม่มีกิเลสหรืออุปสรรคหน้าไหนจะมาสู้กับจิตอันเป็น(อาจารย์)มงคลไปได้ขอรับ...

โมทนาสาธุ ในเรื่องเล่าอันเป็นธรรมทานของคุณโจครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น คุณสิทธิ์ (สุรสิทธิ์ ศรประสิทธิ์) วันที่ตอบ 2011-01-17 09:10:22

ความคิดเห็นที่ 14 (1527440)
ขออนุโมทนาบุญกับน้องโจด้วยครับ
ผู้แสดงความคิดเห็น จรูญ โกจินอก วันที่ตอบ 2011-01-17 10:27:45

ความคิดเห็นที่ 15 (1527445)

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ดีใจด้วยเป็นที่สุดค่ะ

ผู้แสดงความคิดเห็น ณัฐธิญาณ์ อนุรักษ์ วันที่ตอบ 2011-01-17 11:12:07

ความคิดเห็นที่ 16 (1527458)

นายแน่มาก องอาจ น่านับถือ สมชายชาติทหารจริงๆ

อนุโมทนา สาธุด้วยครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น ลูกเขยแม่ยาย (sumate-at-lucky9gem-dot-com)วันที่ตอบ 2011-01-17 12:08:30

ความคิดเห็นที่ 17 (1527469)

น้องโจ มีความกล้าหาญ มีความศรัทธาเชื่อมั่นในสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ท่านเมตตาแล้ว ขอให้ยึดมั่นในความดีนะจีะ ขอร่วมอนุโมทนา

สาธุ สาธุ ด้วยคนนะจ๊ะ

ผู้แสดงความคิดเห็น ลูกสาวท่านแม่ กรสรัชฅ์ วันที่ตอบ 2011-01-17 13:03:33

ความคิดเห็นที่ 18 (1527472)
ขออนุโมทนาบุญกับเว็บมาสเตอร์บ้านสวนพีระมิดค่ะที่ได้พิมพ์ข้อความในจดหมายให้เราๆ ได้อ่านกันอย่างสะดวก และขออนุโมทนาบุญกับน้องโจที่กล้าหาญเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่ตนเองทำผิดและยอมรับผิด พร้อมกลับตัวกลับใจเป็น New โจค่ะ
ผู้แสดงความคิดเห็น กุ้ง ลูกบ้านสวน วันที่ตอบ 2011-01-17 13:17:51

ความคิดเห็นที่ 19 (1527497)

ขออนุโมทนาสาธุกับคุณโจ ที่มาเล่าเรื่องราวเพื่อเป็นธรรมทานนะคะ สาธุ สาธุ

ผู้แสดงความคิดเห็น นฤชล วันที่ตอบ 2011-01-17 15:57:15

ความคิดเห็นที่ 20 (1527533)
ขออนุโมทนากับพี่โจด้วยที่มาเล่าเป็นธรรมทานครับ สาธุ
ผู้แสดงความคิดเห็น หลานคนเล็ก วันที่ตอบ 2011-01-17 18:44:14

ความคิดเห็นที่ 21 (1527553)

ขออนุโมทนาบุญกับน้องโจนะค่ะ

ผู้แสดงความคิดเห็น ดอกไม้ โสวะภาสน์ วันที่ตอบ 2011-01-17 20:03:34

ความคิดเห็นที่ 22 (1527612)

คุณโจค๊ะ

ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

รวมทั้งเว็ปมาสเตอร์

และลูกบ้านสวนฯทุกๆๆท่านค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

ผู้แสดงความคิดเห็น อุไรวรรณ อติโพธิ วันที่ตอบ 2011-01-18 00:02:35

ความคิดเห็นที่ 23 (1527666)

ขออนุโมทนา ครับ

น้องทหาร

ผู้แสดงความคิดเห็น มวล+น้องหว่าหวา ครับ วันที่ตอบ 2011-01-18 11:38:29

ความคิดเห็นที่ 24 (1527667)

ขออนุโมทนา ครับ

น้องทหาร

ผู้แสดงความคิดเห็น มวล+น้องหว่าหวา ครับ วันที่ตอบ 2011-01-18 11:38:30

ความคิดเห็นที่ 25 (1527695)

ขออนุโมทนากับน้องโจด้วยจ๊ะ

ที่ดวงตาเห็นธรรมแล้วทําความดีนี่ตลอดไปนะ

ขอให้จิตใจของน้องนึกถึงพระพุทธองค์

หลวงพ่อปาน หลวงพ่อฤาษีลิงดํา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

เสด็จพ่อท้าวเวสสุวรรณ องค์สฟิ้งค์ และสิ่งศักดิ์สิทธิื์บ้านสวนพีระมิด

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ

ผู้แสดงความคิดเห็น อ็อด วันที่ตอบ 2011-01-18 13:47:11

ความคิดเห็นที่ 26 (1527737)

ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าเรื่องราวของน้องโจ เหมือน

ของพี่เลย พี่ได้ไปบ้านสวนเป็นครั้งที่ 2 เจออ.อุบล ก็ยก

มือไหว้ สวัสดีเฉย ๆ ไม่กล้าทักทาย แต่อยากให้อ.ทักมาก

จนถึงเวลาที่ อ.ต้องเข้าไปพูดที่สถานบำบัด แต่พี่ก็ทำงาน

อยู่ข้างนอก ก็ได้ยิน อ.พูดว่า จะมาค้างบ้านคนอื่น แต่ไม่มา

บอกเจ้าของบ้านเขา ไปบอกคนอื่น ครั้งแรกก็ยังเฉยอยู่ แต่ปวด

หัวมาก แต่ก็คิดว่าสงสัยจะนอนน้อย พอเดินมาก็ได้ยินคำนี้อีก

ก็เลยเข้าไปที่บำบัด และก็เข้าไปบอกอ.ว่าจะมานอนค้างที่นี่

ก็รู้สึกดีใจที่ได้คุยกับอ.ถึงแม้จะนิดหน่อย อ.ไม่ได้ดุเลย แต่เรานี่สิ

ไม่ยอมคุยกับเจ้าของบ้าน มาอ่าน จม.ของน้องแล้วเรานี่แย่จริง ๆ

เลย ไม่ได้คิดว่าตัวเราเองผิดเลย ต้องขอขมาอ.อุบลด้วยค่ะที่ลูก

เป็นคนไม่กล้า ไม่ยอมทักทายเจ้าของบ้าน แต่ตอนนี้ลูกไม่กลัว

แล้วนะคะ เพราะท่านอ.แม่มีเมตตากับลูกมาก พอได้คุยกับท่านบ้าง

ตอนนี้รู้สึกกล้าที่จะคุยด้วยค่ะ และยังซาบซึ้งถึงคำอวยพรของท่าน

ก่อนจะกลับบ้านมากค่ะ และขออนุโมทนาบุญของน้องโจด้วยค่ะที่

มาสร้างธรรมทานให้พี่ได้สำนึกผิด ขอบคุณจากใจจริงค่ะ

ผู้แสดงความคิดเห็น วีรดา อยู่นวล วันที่ตอบ 2011-01-18 15:44:54

ความคิดเห็นที่ 27 (1527905)

โมทนาในจิตที่เป็นกุศล ในดวงตาที่เห็นธรรม และในความกล้าหาญค่ะ

ภูมิใจในตัวของน้องโจแทนคุณแม่จริงๆ

ผู้แสดงความคิดเห็น นรินทร นิยมาคม วันที่ตอบ 2011-01-19 12:32:42

ความคิดเห็นที่ 28 (1527907)

โมทนาในจิตที่เป็นกุศล ในดวงตาที่เห็นธรรม และในความกล้าหาญค่ะ

ภูมิใจในตัวของน้องโจแทนคุณแม่จริงๆ

ผู้แสดงความคิดเห็น นรินทร นิยมาคม วันที่ตอบ 2011-01-19 12:35:18

ความคิดเห็นที่ 29 (1528066)

ขออนุโมทนาบุญกับพี่โจด้วยนะคะ

ปุ๋ยภูมิใจในตัวพี่จริงๆ

สุจิตรา ชมเสียง(ปุ๋ย)

ผู้แสดงความคิดเห็น สุจิตรา ชมเสียง วันที่ตอบ 2011-01-19 23:24:31

ความคิดเห็นที่ 30 (1528091)

ขออนุโมทนาบุญกับน้องโจในความกล้าหาญ

สมกับชายชาติทหารอย่างแท้จริง

ขอคาราวะด้วยใจจริง

ผู้แสดงความคิดเห็น อัม-น้องผิง-น้องเมเม่ ศิษย์โง่ลูกบ้านสวน วันที่ตอบ 2011-01-20 08:25:02

ความคิดเห็นที่ 31 (1529496)

ขออุโมทนาบุญในเรื่องราวของคุณโจ... ที่เขียนเล่าเป็นธรรมทานนะคะ

สมเป็นชายชาติทหาร...ขอให้มีความสุข..สดชื่น มีธรรมในใจเสมอนะ..

ผู้แสดงความคิดเห็น น้องเอ.. วันที่ตอบ 2011-01-28 10:01:41

ความคิดเห็นที่ 32 (1530876)
ขออนุโมทนากับน้องโจด้วยนะคะ ดีใจด้วยจริงๆ ที่ได้มีดวงตาเห็นธรรมแล้ว
ผู้แสดงความคิดเห็น ชุติมณฑน์ ใจดี วันที่ตอบ 2011-02-07 14:36:31

ความคิดเห็นที่ 33 (1531723)
ขออนุโมทนาบุญกับเว็บมาสเตอร์ที่ลงธรรมทานของน้องโจ และอนุโมทนาบุญกับน้องโจ ที่ได้พบแสงสว่างนำทางชีวิติแล้วขอบารมีพระพุทธเจ้านำแสงสว่างนำทางชีวิตให้น้องโจตลอดไป สาธุ
ผู้แสดงความคิดเห็น นก(ฐิตาภรณ์) วันที่ตอบ 2011-02-13 13:00:00

ความคิดเห็นที่ 34 (1531903)
ขอโมทนาบุญกับคุณโจด้วยค่ะ คุณเป็นคนที่โชคดีที่ดวงตาเห็นธรรมตั้งแต่อายุยังน้อย ขอจงทำความดีต่อไปนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้ค่ะ และขอโมทนาบุญกับเว็บมาสเตอร์และทุก ๆ ท่านที่อวยพรคุณโจด้วยค่ะ
ผู้แสดงความคิดเห็น ฝ้าย วันที่ตอบ 2011-02-14 16:05:39

ความคิดเห็นที่ 35 (1545592)
โมทนากับทหารโจคะ สาธุๆๆ
ผู้แสดงความคิดเห็น บุญภิบาล คงเขียว วันที่ตอบ 2011-05-14 22:49:22

ความคิดเห็นที่ 36 (1545597)
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะน้องโจกล้าหาญมากค่ะ สาธุ
ผู้แสดงความคิดเห็น ปูค่ะ (kajadu-at-sanook-dot-com) วันที่ตอบ 2011-05-14 23:44:07

ความคิดเห็นที่ 37 (1545666)
ขออนุโมทนา สาธุ สำหรับธรรทานนะคะ หญิงเองก็คล้ายๆกัน มากกว่าด้วยซ้ำ เป็นถึงสาววก ของพระเทวทัต ค่ะ ดีใจนะคะ ที่พวกเรามาบ้านสวนแล้วสำนึกได้ทัน ดีใจด้วยจากหัวใจค่ะ
ผู้แสดงความคิดเห็น หญิง(กาญ) (magic_women2007-at-hotmail-dot-com) วันที่ตอบ 2011-05-15 19:15:46

[1]