สมณะหรือพราหมณ์บางคนในโลกนี้

อ้างตัวว่าเป็นผู้รักษาพรหมจรรย์โดยชอบ

เขาไม่เสพเมถุนกับหญิงก็จริงแล

แต่เขายังยินดีใน

การลูบหา การขัดสี การอาบ การนวดฟั้น

ที่ทำให้โดยหญิง

เขาปลาบปลื้ม ยินดีด้วยการกระทำเช่นนั้นจากหญิง ฯลฯ

ถึงเขาไม่ยินดีในการลูบหา 

การขัดสี การอาบ การนวดฟั้น

ที่ได้รับจากหญิงก็จริงแล

แต่ว่าเขายังพูดจากซิกซี้เล่นหัว

สัพยอกับหญิงที่เขาปลาบปลื้ม

ยินดีด้วยการกระทำเช่นนั้นกับหญิง ฯลฯ

ถึงเขาไม่ยินดีในการพูดจาซิกซี้ เล่นหัว

สัพยอกกับหญิงก็จริงแล

แต่เขายังชอบสบตากับหญิง

เขาปลาบปลื้มยินดี

ด้วยการกระทำเช่นนั้นกับหญิง ฯลฯ

ถึงเขาไม่ยินดีในการสบตากับหญิงก็จริงแล

แต่เขายังชอบฟังเสียง

ชอบหญิงที่หัวเราะอยู่ก็ดี

พูดจาอยู่ก็ดี

ขับร้องอยู่ก็ดี

ร้องไห้อยู่ก็ดี

ข้างนอกฝาก็ตาม

นอกกำแพงก็ตาม

เขาปลาบปลื้มยินดี

ด้วยการกระทำเช่นนั้นของหญิง ฯลฯ

ถึงเขาไม่ยินดีในการฟังเสียงของหญิงก็จริงแล

แต่ว่าเขายังชอบระลึกถึงเรื่องเก่า

ที่เคยหัวเราะเล้าโลมเล่นหัวกับหญิง

เขาปลาบปลื้มยินดี

ด้วยการระลึกเช่นนั้น ฯลฯ

ถึงเขาไม่ชอบระลึกถึงเรื่องเก่าก็จริงแล

ที่เคยหัวเราะเล้าโลมเล่นหัวกับหญิง

แต่ว่าเขาเพียงเห็นคฤหบดี

หรือบุตรคฤหบดี

ผู้อิ่มเอิบเพียบพร้อมด้วยกามคุณทั้งห้า

ได้รับการบำเรอด้วยกามคุณ

เขาก็ปลาบปลื้มยินดี

ด้วยการได้เห็นการกระทำเช่นนั้น ฯลฯ

ถึงเขาไม่ยินดีที่จะเห็นคฤหบดี

หรือบุตรคฤหบดี

ผู้อิ่มเอิบเพียบพร้อมด้วยกามคุณทั้งห้า

ได้รับการบำเรอด้วยกามคุณ

แล้วตนพลอยนึกปลื้มใจก็จริงแล

แต่ว่าเขาประพฤติพรหมจรรย์

โดยตั้งความปราถนาเพื่อ

ไปเกิดเป็นเทพยดาพวกใดพวกหนึ่ง

(รวมทั้งการบวชเพื่อความเจริญทางโลก หรือเพื่อสึกไปหาความสำราญ)

พราหมณ์ นี่แหละคือความขาด

ความทะลุ ความต่าง ความพร้อม

ของพรหมจรรย์

เราถือว่าผู้นี้ประพฤติพรหมจรรย์ไม่บริสุทธิ์

ยังประกอบด้วยการเกี่ยวพันกับเมถุน

ย่อมไม่พ้นจากความเกิด ความแก่ ความตาย

ความโศก ความร่ำไร รำพัน

ความทุกข์กาย ทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ

ถือว่ายังไม่พ้นทุกข์ได้

จากหนังสือตำราดูพระ ของท่านพุทธทาสภิกขุ

มูลนิธิดวงแก้ว พิมพ์เผยแพร่เป็นธรรมทาน

ได้อ่านแล้วระลึกถึงตอนบวชครับ

แค่ไม่เสพเมถุน หรือแตะต้องตัวหญิง

ก็คิดว่าได้รักษาพรหมจรรย์แล้ว

ที่แท้เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของพรหมจรรย์เท่านั้นเอง

อนุโมทนาค่ะคุณอ๋อย ศีลทั้งห้าข้อ มีความละเีอียดอ่อนลึกซึ้งจริงๆ

พวกเรามีความเข้าใจแบบผิดๆมามากมายเหลือเกิน มองทุกอย่างเป็นเรื่องหยาบๆ

ซึ่งก็คงจะเป็นเพราะ"จิตหยาบๆ" ของเรา ที่ยังไม่ได้รับการขัดเกลาให้ละเอียด นั่นเอง

อ่านแล้วก็ได้เห็นกันชัดๆอีกทีว่า เราต้องสำรวมกาย วาจาและใจ ให้ดีและบริสุทธิ์ที่สุด

จึงจะตัดห่วงของความทุกข์ และ ก้าวสู่ความหลุดพ้นได้..สาธุ...

สาธุ ครับ คุณชนิดาครับ

พวกเราคงต้องศึกษาให้ละเอียดและลึกซึ้งจริงๆ ครับ

เพราะเราศึกษาและปฏิบัติอย่างหยาบๆ

โดยคิดว่าถูกต้องแล้ว

แต่จริงๆ แล้วยังห่างไกลกับความบริสุทธิ์อยู่มากจริงๆ ครับ

ขออนุโมทนาในธรรมทานค่ะ คุณอ๋อย คุณชนิดา ข้อความดีมากๆ

สาธุ สาธุ สาธุ

 ขออนุโมทนาบุญกับพี่อ๋อย ที่นำธรรมทานดีๆ มาให้อ่านกันครับ...ความละเอียดแห่งศีล และกรรมในแต่ละข้อ ช่างละเอียดลึกซึ้ง และลึกล้ำจริงๆ ต้องใช้ปัญญาหลายตลบกว่าจะขัด จะเกลา หรือจะลอกกิเลสออกได้หมด มันยากเย็น แต่ไม่ย่อท้อครับ 

แค่ช่วยกันดูแลครอบครัวก่อนเรื่องศีลห้านั้นต้องฝึกให้ปรานีตดิฉันฝึกศีลหยาบแล้วไม่ได้ผลขอบคุณข้อมูลดีๆนะคะ