ดีใจกับ คุณ กนกลักษณ์ บุญปถัมภ์

ที่กล้าเขียน ธรรมทานแล้วผมก็เป็นอีกคนนึง

ที่เพิ่งเขียนไปได้ไม่มาก แต่ต่อไปผมจะเขียนแบบ

เป็นจริงเป็นจัง เอาเรื่องจริง ของตัวผมเองเขียนให้มาก

เพราะท่านอาจารย์แม่อุบล

บอกว่า ธรรมทาน คือ บุญที่เจ้ากรรมนายเวร

ต้องการมากที่สุด เพราะ บุญ ธรรมทาน

จะทำให้เค้าไปสู่สุขติ ยิ่งขึ้นและสูงยิ่งขึ้น

ตามแต่การเขียนธรรมทานใเติมบุญให้เค้าครับ

ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

สาธุครับ

ลูกไม่กล้าเขียนเป็นธรรมทานเลย เพราะไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี    จึงใช้ชื่อว่าไปบ้านสวนฯ แล้วได้อะไร สำหรับตัวลูกเอง  เริ่มแรกที่ไปบ้านสวนฯ กำลังตั้งครรภ์ได้เดือนที่ 2 ไปเข้าค่ายรุ่นที่ 5 ตอนที่ไปประสบปัญหากับชีวิตอย่างรุ่นแรง  มีปัญหาสารพัด  เรื่องงาน  การเงินย้ำแย่  ประสบอุบัติเหตุ ถึงว่าคนเราหากไม่ทุกข์หนักก็ไม่หันหน้าเข้าหาธรรมะ  ตอนนั้นเริ่มเข้าสู่ทางธรรมโดยการ สวดมนต์บ้างล่ะ  นั่้งสมาธิบ้างล่ะ  อาจารย์ไหนที่ว่าดีมักจะไปเข้าคอร์สนั่งสมาธิ  เปิดอินเตอร์เน็ตดูบ้าง  หรือไม่ก็ตอนพักเที่ยงจะไม่ยอมทานข้าวเที่ยงจะไปนั่งสมาธิ (พอดีที่ทำงานอยู่ใกล้กับศาลเจ้าพ่อหลักเมือง)   ถือเอาบารมีของท่านเพื่อช่วยให้จิตใจสงบขึ้นบ้าง  จนในที่สุดเหมือนมีสวรรค์มาโปรด  สามีได้เปิดทีวี เจออาจารย์อุบลกำลังออกรายการอยู่พอดี  จึงเรียกให้มาดู พอดูครั้งแรกยังเฉย ๆ จนดูหลาย ๆ ครั้ง  ตัวเองและสามี จึงได้พาลูก ๆ ไปหาอาจารย์อุบล     ครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับบ้านสวนฯ    เหมือนกับเราได้เดินไปยังดินแดนสวรรค์   ดินแดนบุญ  หลังจากกลับจากบ้านสวนฯ  ขณะขับรถยนต์กลับ ยังไม่ถึงจังหวัดยะลาเลย  เกิดปฏิหารย์หลาย ๆ เรื่อง เช่น เรื่องการเงิน  มีลูกค้าซึ่งยืมเงินมานานไม่คืนให้ กลับกลายเป็นคนเงินให้ทั้งหมด  ต่อจากนั้นมากก็มีสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตอีกมากมาย  ทั้ง การเงิน และการงาน (ได้โอนไปทำงานที่หน่วยงานอื่น) ซึึ่งขณะนี้กำลังจะเลื่อนขึ้นสู่ตำแหน่งชำนาญการพิเศษ   (รอเข้าคณะกรรมการเพื่อออคำสั่ง)        ทุก ๆ ปี ลูกและครอบตรัวตั้งใจว่า  เราจะไปร่วมบุญที่บ่้านสวนฯ  อย่างน้อยปีละ  1 ครั้ง   สุดท้ายลูกได้กำเนิดลูกชาย เป็นเด็กน่ารัก ฉลาด (อาจารย์อุบลบอกว่าเป็นอภิชาตบุตรมาเกิด)   ลูกและครอบครัว   กราบขอบพระคุณอาจารย์อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุก ๆ พระองค์ที่บ้านสวนฯ  ที่ช่วยให้ลูกและครอบครัว ดีขึ้น

ผู้ตั้งกระทู้ กนกลักษณ์ บุญปถัมภ์ (captun2554-at-hotmail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2012-10-16 15:55:06

ขออนุโมทนาบุญกับคุณกมลลักษณ์ด้วยค่ะ  และขอให้คุณกมลลักษณ์ เลือกตรงช่องไม่ต้องการให้แสดงอีเมลด้วยนะคะ   เพราะขณะนี้มีผู้ไม่หวังดี   มาก่อกวนในเวปไซต์บ้านสวน

      ดิฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ค่อยได้เขียนธรรมทาน  ซึ่งท่านอาจารย์อุบลได้เมตตาเตือนอย่างแรง เรียกได้ว่า  โดนเต็ม ๆ  เข้าไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ ด้วยประโยคที่ว่า  รัตนา ไม่ค่อยเขียนธรรมทานเลย คอยแต่อนุโมทนาบุญกับคนอื่น  ทั้งๆที่บุญธรรมทานเป็นบุญใหญ่ที่สุด  คอยแล้วคอยเล่า ก็ไม่เห็นมาเขียน   อารมย์ตอนนั้น เกิดความละอายแก่ใจอย่างมากถึงมากที่สุด   เป็นลูกหลานบ้านสวน  ถ้าเป็นคนที่สั่งสอน  ก็ต้องสำนึกรีบแก้ไขปรับปรุงตัวให้เร็วที่สุด  ที่เคยไปซ้าย  ไปขวา  ก็ต้องเข้าแถวตรงให้เป็นระเบียบโดยเร็วที่สุด ( ต้องพูดว่าลูกสำนึกแล้ว  ลูกจะไม่ทำอีกแล้ว )  สาเหตุที่ได้รู้จักบ้านสวนพีระมิด  เพราะที่บ้านได้ติดจานดาวเทียม PSI และได้เปิดเจอรายการคุยไปแจกไป  แล้วเห็นท่านอาจารย์อุบลใส่ชุดสีชมพูแขนกุด  เห็นท่านอาจารย์สวยมาก  เห็นแล้วเย็นตา  เย็นใจ (หลงรูปท่านอาจารย์อุบลอย่างแรง )  จากนั้นก็ติดตามรายการฯ ซึ่งเป็นการบำบัดผู้ที่มีอาการเจ็บป่วย  มีความทุกข์ แล้วหายจากอาการนั้นๆ หรือดีขึ้นแบบฉับพลันทันที โดยอาจารย์ถามไปว่า ไปทำอะไรมา ให้สารภาพความผิด  ผิดศีล 5 มาหรือไม่ ท่านอาจารย์ก็เมตตาบอกว่าทำผิดศีลข้อไหนจะได้รับผลอย่างไร  แล้วท่านอาจารย์ก็ยกมือขึ้นแผ่แสงฉับพรรณรังสีของพระพุทธองค์ไปให้ผู้ที่มีอาการเจ็บป่วยฯ  "  ขอให้หายนะลูก  อย่ากลับไปทำอีกนะลูก  เมื่อไหร่ที่ทำอีก  ก็จะไม่หายเจ็บหายจน   ต้องพบกับความทุกข์อีกนะ  ซึ่งเป็นคำสอนที่ท่านอาจารย์บอกทุกผู้คนที่ได้รับการบำบัด

        พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อนะค่ะ

อนุโมทนาบุญกับคุณกนกลักษณ์ค่ะ

พี่คนนี้ก็กลัวแต่ก็พยามเหมือนกันเขียนทุกครั้งต้องนั่งจดใส่สมุดก่อนว่าจะเขียนอย่างไรให้ถูกต้องตามอารมณ์ใจ แต่ด้วยปัญญามีแค่หางอึ้งต้องยอมรับชะตากรรมบางครั้งถูกตำหนิอย่างจัง ทำให้สติแตกต้องนั่งตั้งสติกว่าจะเขียนได้ต้องมีน้องวิ และน้องหนึ่งช่วยกระทุ้ง ตอนนี้กำลังท่องคาถาบูชาพระศรีอาริย์อยู่แรกๆก็ท่องเลยไม่ได้นับต้องเริ่มใหม่เพื่ออจะนับให้ได้ 99 ครั้งค่ะ  บางครั้งก็หลุดบ้างต้องเริ่มใหม่  น้องวิน่ารักจังให้กำลังใจพี่ก้เริ่มทอดใจแล้วเหมือนกันแต่ทำไม่ได้เราเดินทางมาไกลแล้วเราจะเริ่มใหม่ให้เสียเวลาทำไม   สู้อดทนพร้อมที่เปลี่ยนตัวเองให้เร็วที่สุดค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ขออนุญาตเล่าต่อค่ะ

ตนเองได้เข้าร่วมกิจกรรมบ้านสวนฯเป็นครั้งแรกในวันที่ 5 ธ.ค.2553 ซึ่งเป็นค่าย 7   สาเหตุก็คือ  ได้รับความทุกข์อย่างหนัก  จิตตก  จากการเป็นโรคไวรัสตับอักเสบบี   ซึ่งตรวจพบว่ามีจำนวนไวรัสที่เพิ่มจำนวนมาก  ซึ่งจะต้องเข้ารับการรักษาอย่างจริงจัง โดยคุณหมอที่ทำการรักษาให้เลือกวิธีการรักษา  2  วิธี  โดยวิธีแรกให้กินยาไปตลอดชีวิต ซึ่งการแพ้ยาจะมีน้อยมาก แต่ต้องเปลี่ยนยาเรื่อยๆ  ส่วนวิธีที่สอง  ให้ฉีดยา เพื่อควบคุมการเจริญเติบโตของเชื้อโรค และมีโอกาสหายขาด  แต่โอกาสหายขาดเพียง 1 คน ในล้านคน แต่มีความเสี่ยงสูง ถ้าแพ้ยา ก็หมายถึงชีวิต  เพราะจะเป็นการเพิ่มจำนวนไวรัสให้มากขึ้นกว่าเดิมและไม่สามารถหยุดการเจริญเติบโตของโรคได้  ซึ่งนั่นก็หมายถึงให้เตรียมตัวเตรียมใจได้เลยว่าจะไม่มีชีวิตอย่ในโลกนี้อีกต่อไป  ซึ่งจิตตกมาก  มีความทุกข์มาก  กินไม่ได้นอนไม่หลับ  หมดอาลัยตายอยากในชีวิต  ลูกก็ยังเล็ก  ถ้าเราตายไปลูกเราจะอยู่อย่างไร  อนาคตจะเป็นอย่างไร  เริ่มวางแผนชีวิตที่เหลืออยู่  ซึ่งตอนที่สุขภาพดี  แข็งแรง  ไม่เคยแม้จะคิดถึงปัญหานี้เลย  และเริ่มคิดได้ว่า  สิ่งไหนที่เรายังไม่ได้ทำ  ก็ให้รีบทำ  ทำให้เห็นแจ้งว่า ตั้งแต่เกิดมาตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบันเราทำความดีความชั่วมาอย่างไรบ้าง  ทำไมความดีบุญกุศลจึงมีน้อยนัก ถ้าหากแม้นเราจะตายวันนี้  วันพรุ่งนี้  คงเสียดายชีวิตที่เกิดมาแล้วทำได้แค่นี้  ชีวิตของเราจะตายวันไหน  จึงต้องเร่งสร้างบุญสร้างความดีให้มากที่สุด  ซึ่งตนเป็นข้าราชการก็ต้องสร้างบุญถวายพระเจ้าอยู่หัว (ได้รับความทุกข์อย่างแสนสาหัส  รอเวลาตาย มีเวลาที่สั้นกว่าคนอื่น จึงทำให้หันหน้าเข้าศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง )

อนุโมทนากับธรรมทานจากคุณกนกลักษณ์ด้วยนะคะ

ปัญหาและทุกคลี่คลายเพราะบุญบ้านสวนจริงๆ

แถมยังได้ลูกชายที่น่ารัก ดีใจด้วยนะคะ

ยังไงก็เข้ามาเขียนธรรมทานบ่อยๆนะค๊า

เข้ามาเขียนบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชินไปเองค่ะ

กายไม่มาแต่เข้ามาเขียนก็ยังดีค่ะ 

อิอิ

เล่าเรื่องตัวเองต่อนะค่ะ

        ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้วน่ะที่ครอบครัวของข้าพเจ้า ได้ไปสร้างบุญและสารภาพบาปที่บ้านสวนฯ (เดินทางไกลมากจากสุดแดนสยาม อ.เบตงสู่ จ.นครนายก)   จากที่ตัวเองและสมาชิกในครอบครัว ได้รับผลบุญจากบ้านสวนฯ (ดินแดนบุญแดนสวรรค์)   ข้าพเจ้าก็ได้เล่าให้พ่อ แม่และเพื่อน ๆ ฟัง ก็มีนะคนที่เขาเข้าใจและไม่เข้าใจ  บางคนก็หาว่าข้าพเจ้างมงายเชื่ออะไรไม่เป็นเรื่อง แต่ข้าพเจ้าจะไม่พยายามสร้างกรรมอีก คือจะออกจากคนพวกนั้น  บางคนเราเล่าให้เขาฟังก็เฉย ๆ  ส่วนที่สำคัญคือพ่อและแม่ของข้าพเจ้าเอง  พ่อเป็นคนที่ทำบุญ แต่ไม่เชื่อเรื่องเวรกรรมสักเท่าไหร่   และที่เห็น ๆ พ่อของข้าพเจ้าก็ทำบาปเยอะมาก เช่น ฆ่าสัตว์ (หมูป่า สัตว์ป่า  เพื่อทำอาหารให้กับลูก ๆ หรือนำไปขายเพื่อแลกกับเงิน)   ตอนแรก ๆ เล่าให้ฟัง พ่อแม่ไม่เชื่อ  ข้าพเจ้าและสามีจึงพยายามเปิดทีวีให้ดูรายการคุยไปแจกไปบ่อย ๆ ท่านจึงเชื่อ และเมื่อปี 54  ข้าพเจ้าได้พาพ่อแม่ไปสัมผัสบุญที่บ้านสวนฯ  หลังจากกลับมา  ท่านทัั้งสองมีสุขภาพดีขึ้น (อ้อลืมบอกไปว่าพ่อประสบอุบัติเหตุขาหัก ตอนนี้หายแล้วแต่เวลาเดินยังมีอาการปวดเปลบ ๆ บ้าง ส่วนแม่เป็นโรคเบาหวาน ความดัน)  ตอนนี้ดีขึ้น ยังไม่หายหมด เนื่องจากท่านทั้งสองสารภาพบาปไม่หมด  (มีบางอย่างที่ไม่กล้าบอกลูก)  ซึ่งตอนนั้นที่บ้านของพ่อแม่ ท่านได้เลี้ยง หมู  ไก่ และมีบ่อปลา  หลังจากกลับมาจากบ้านสวนฯ  ท่านเลิกเลี้ยงหมู ไก่  ส่วนปลามีเยอะมาก ตอนนี้ไม่สามารถปล่อยให้หมดได้  แต่ท่านก็ไม่ได้เอามาทำเป็นอาหารแล้ว    ส่วนของผลบุญที่ข้าพเจ้าได้รับ  สิ่งแรกที่ข้าพเจ้าประทับใจ คือ เมื่อไปถึงบ้านสวนฯเหมือนเรายืนอยู่บนสวรรค์ จิตใจของเราจะเย็น สงบ เมื่อทำงานที่บ้านสวนฯ ไม่ว่างานอะไร  ปกติคนเราเวลาทำงานหนัก มักจะปวดเมื่อยตามตัวใช่หรือไม่  แต่ตรงกันข้ามการทำงานที่บ้านสวนฯ กลับไม่ปวดเมื่อยเลย  ผลต่อมาคือ ใน้เรื่องของสภาพจิตใจ  ทำให้ข้าพเจ้าเป็นคนที่มีจิตใจเย็นลง  โกรธน้อยลงหรือไม่โกรธเลย  เข้าใจถึงสัจธรรมที่แท้จริง      ส่วนเรื่องสุขภาพร่างกายบอกได้เลยว่าตั้งแต่ไปบ้านสวนฯ มาเมื่อปี 53 จนถึงปัจจุบันข้าพเจ้าไม่เคยเป็นไข้เลย  สุขภาพแข็งแรง  (ทั้ง ๆ ที่อายุ 45 ปีแล้ว)   ในส่วนของเรื่องงาน ข้าพเจ้าได้เจอกับหัวหน้าที่ดี ตลอดถึงเพื่อนร่วมงานทุก ๆ  ทำงานด้วยความเป็นสุข  และที่สำคัญอาจารย์อุบล บอกว่าให้ข้าพเจ้าหายโง่เสียที   (อาจมาจากเมื่อก่อนข้าพเจ้าเป็นคนดื่มเหล้าเก่ง ทำงานโง่ ขี้หลง ขี้ลืม ตอนนี้เลิกดื่มแล้ว)   ปัจจุบันเลิกอบายมุขทั้งปวง  ถือศีล 5     ขอเล่าประสบการณ์ตัวเอง เพียงแค่นี้ก่อน  สำหรับครอบครัวบุญปถัมภ์  มีอะไรอีกเยอะแยะที่ได้รับจากบ้านสวนฯ    ข้าพเจ้า จึงกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบลและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนทุก ๆ พระองค์ สาธุ สาธุ สาธุ

 อนุโมทนากับคุณกนกลักษณ์ด้วยนะคะ

ที่มีชีวิตที่ดีขึ้นในทุกๆด้าน

และดีใจด้วยค่ะที่คุณพ่อ และคุณแม่ได้เลิกเลี้ยงหมู และ ไก่ แล้ว

อานิสงค์แรงแบบนี้คงไม่มีที่ไหนอีกแล้ว

สาธุ สาธุ

แหมคุณกนกลักษณ์ตั้งหัวข้อได้ตรงใจเลย

กำลังอยากเขียนเรื่องนี้อยู่พอดี

ขอร่วมเล่าประสบการณ์ของตัวเองบ้างนะคะ

มีหลายคนชอบสงสัยว่าไปบ้านสวนแล้วได้อะไร

สำหรับดิฉัน

ไปบ้านสวนแล้วได้ทุกอย่างในชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ได้ปัญญา

ได้รู้จักพุทธศาสนามากขึ้น

ได้เห็นอานิสงค์ของบุญ บาปแบบฉับพลันทันที

ได้รู้จักศีลห้ามากขึ้น

ได้ความอดทน อดกลั้นมากขึ้น

นอกจากนี้ที่สำคัญที่สุดคือได้พิจารณาตัวเองมากขึ้น

ท้ายสุดนี้ขอโมทนาบุญ

กับคุณกนกลักษณ์และครอบครัวเป็นอย่างมากเลยที่มีศรัธทาแก่กล้า

เดินทางมาจากใต้สุดเพื่อมาทำบุญกับท่านอาจารย์ที่บ้านสวนฯ

เล่าเรื่องตัวเองต่อ

          ไปบ้านสวนฯแล้วได้อะไร   หายโง่ ประเด็นคือ   เมื่อวันที่ 20-23 ตุลาคม55 ข้าพเจ้าและครอบครัวได้เดินทางไปบ้านสวนฯ   อาจารย์อุบลบอกว่าให้ตัวเองหายโง่ซะที   กลับมาคราวนี้คงหายโง่ไปเยอะ แต่ยังไม่หมดหรอกนะ   ที่ว่าหายโง่คือ เมื่อกลับมาจากบ้านสวนฯ ผลบุญที่เห็นชัด ๆ ข้าพเจ้าได้เลื่อนตำแหน่งจากนักวิชาการศึกษาชำนาญการ เป็นนักวิชาการศึกษาชำนาญการพิเศษ   และได้เงินพิเศษจาก ศอ.บต. เรียกว่าขั้นพิเศษ ย้อนหลังตั้งแต่ปีงบประมาณ 54  ยิ่งไปกว่านั้นการกลับมาคราวนี้ ประกอบกับได้ดูเว็ปของคุณธนา  คุณแมว  ลูกชาย(น้องปุ๊ปปั๊ป) พูดว่าแม่เราเลิกทานเนื้อสัตว์กันนะ  ข้าพเจ้าเลยบอกลูกว่าแม่กับพ่อจะเลิกทานเนื้อสัตว์ ส่วนลูกและน้องกัปตัน ยังต้องทานอยู่ เพราะยังเล็กมาก  ตอนนี้ข้าพเจ้าและสามีเลิกทานเนื้อสัตว์ที่เป็นสัตว์ใหญ่ แต่ยังทานปลา  กุ้งอยู่  และได้เปิดไปดูการทำอาหารเจ หรือมังสวิรัต ทั้ง 4 ภาค  น่าทานมากเลย กำลังหัดทำทานอยู่ ขอบคุณสำหรับทุกเมนูอาหาร  และจะขอเล่าในเรื่องของลูกชาย (น้องปุ๊ปปั๊ป) ก่อนที่จะไปบ้านสวนฯ  น้องเป็นท่อมซิลอักเสบ เป็นมากชนิดที่อ้าปากได้กลิ่นเหม็น นอนหายใจก็เหม็น หมอบอกว่าจะต้องผ่าตัด  ข้าพเจ้าเลยบอกหมอว่าคงไม่ต้องผ่าตัดหรอก  เพราะมั่นใจว่าเมื่อน้องไปทำบุญที่บ้านสวนฯ แล้ว น้องจะต้องหาย     ขณะที่น้องปุ๊ปปั๊ปอยู่บ้านสวนฯ น้องได้ทำงานอย่างตั้งใจ แม้ว่าแดดจะร้อนแค่ไหนแต่น้องไม่ยอมหยุด  น้องจะขยันทำงานเพื่อสร้างบุญให้ได้มากที่สุด   หลังกลับมาแล้วข้าพเจ้าจึงได้พาน้องไปหาหมอตรวจอีกครั้ง ผลคือน้องหายหมด ไม่ต้องผ่าตัดท่อมซิลอีก      นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวบุญปถัมภ์    ครอบครัวบุญปถัมภ์จึงกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบลและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนฯ ทุก ๆ พระองค์   สาธุ สาธุ สาธุ 

จะว่าไปครอบครัว "บุญปถัมภ์"

ได้รับอานิสงค์มากมาย

จากการไปสร้างบุญ

ที่บ้านสวนฯ จริงๆเลยนะคะ

อนุโมทนาด้วยนะคะ

โดยเฉพาะเคสของน้องปุ๊บปัํ๊บ

อัศจรรย์มากๆ ทั้งๆที่หมอวินิจฉัยไปแล้วว่า

ควรจะรักษาด้วยการผ่าตัด

แต่การไปสร้างบุญที่บ้านสวนฯ

อานิสงค์ผลบุญยิ่งใหญ่เกินประมาณ

จนไม่ต้องผ่าตัด ก็หายได้สนิท

สาธุ สาธุ อนุโมทนาด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทาน

คุณ กนกลักษณ์ และ ครอบครัว ด้วยค่ะ 

 ขออนุโมทนาบุญกับครอบครัวบุญปถัมภ์ด้วยนะค่ะ

รู้สึกว่าเหมียวเคยเจอน้องปุ๊บปับด้วยนะค่ะ น้องขยันทำงาน

ทำงานเก่งด้วย มาบ้านสวนถึงหายจากโรคที่เป็นอยู่

น้องมีความตั้งใจจริง มีความมุ่งมั่น

ขออนุโมทนบุญกับน้องปุ๊บปับและครอบครัวด้วยนะค่ะ^^

เล่าเรื่องต่อ...

             เมื่อปีที่แล้ว ข้าพเจ้าได้เล่าเรื่องบ้านสวนฯ ให้เพื่อน ๆ ที่ทำงานฟัง มีเพื่อนคนหนึ่ง (ชื่ออภิสรา) ฟังครั้งแรก ๆ ดูอาการเหมือนจะไม่เชื่อ แต่เมื่อเล่าให้ฟังบ่อยๆ และแนะนำให้ดูรายการคุยไปแจกไปทางเว็บไซค์ ซึ่งขณะนั้นเขามักจะมานั่งดูที่ทำงาน (ตอนพักเที่ยง)  เพราะเขาบอกว่าสามีของเขาไม่เชื่อในเรื่องเหล่านี้   เมื่อดูและฟังอาจารย์อุบลพูดหลายต่อหลายเคส เขาก็เกิดความศรัทธาและเชื่อในเรื่องกฏแห่งกรรม   ตอนนั้นรู้สึกว่าจะเป็นเดือนตุลาคม 54 ข้าพเจ้าและครอบครัวบุญปถัมภ์ ได้เดินทางไปบ้านสวนฯ เขาจึงขอไปด้วย  และมาในปี 55 เขาได้แนะนำลูกสาวของเขาไป พร้อมกับข้าพเจ้าและครอบครัวบุญปถัมภ์  หลังจากกลับมาจากบ้านสวนฯ  อานิสงฆ์ที่เกิดขึ้นกับอภิสรา คือ เขาได้รับเงินพิเศษ นอกจากเงินเดือน (ขั้น ศอ.บต.)  ในส่วนของข้าพเจ้า ดีขึ้นอยู่แล้ว ดีขึ้นในทุก ๆ เรื่อง การงาน การเงิน สุขภาพ  ลืมบอกไปสามีของข้าพเจ้าก็ได้รับเงินพิเศษ (ขั้น ศอ.บต.ของหน่วยงานของเขาเหมือนกัน)   ครอบครัวบุญปถัมภ์ จึงกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในบ้านสวนฯ ทุก ๆ พระองค์  สาธุ สาธุ สาธุ

เล่าเรื่องต่อ....

                   จะว่าไปแล้ว การไปบ้านสวนฯ  ไม่ใช่จะได้รับแต่ผลดีอย่างเดียวนะค่ะ    เพราะว่าหากท่านผู้ใดไปบ้านสวนฯ โดยไม่ศรัทธา หรือศรัทธาไม่เต็ม 100  หรือว่าไปเพื่อจะลองดีอะไรประมาณนั้นท่านเหล่านั้นจะได้รับกรรมทันทีเช่นกัน  ที่กล่าวเช่นนี้เพราะปีที่แล้ว ปี 54 ตัวเองและครอบครัวได้เดินทางไปบ้านสวนฯ  ตอนนั้นเป็นการเข้าค่าย ซึ่งขณะที่เข้าค่ายอยู่อาจารย์อุบลให้ทุก ๆ เขียนสารภาพบาปของตัวเอง  ที่นี่เจอเพื่อนคนหนึ่ง  เขาเล่าว่าตัวเขามาบ้านสวนฯ ครั้งนี้เพื่อมาสารภาพบาปและขอขมา  เขาบอกว่าไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะมีความสุขแค่เสี้ยววินาทีเดียวก็ไม่มี    เริ่มเรื่องคือผู้หญิงคนนี้ตอนมาบ้านสวนฯ ครั้งแรก  เขาเจอแต่สิ่งดี ๆ หายจากเป็นโรคหลาย ๆ โรค (จำไม่ได้แล้วว่าเขาเป็นโรคอะไรบ้าง)    พอเขากลับไปบ้านก็เล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง แล้วทีนี่เขาก็เลยชวนเพื่อนมาด้วย เพราะเห็นว่ามาแล้วดีขึ้น เพื่อนเขาก็มาโดยนำรถยนต์ส่วนตัวมาด้วย  เขาเล่าว่าตอนอยู่บ้านสวนฯ เพื่อนได้นำขนมในห้องครัวของบ้านสวนฯ มาทาน แล้วตอนกลับเพื่อนคนนั้นก็นำขนมเพื่อขนไปทานบนรถยนต์ตอนเดินทางกลับด้วย    เขาในฐานะเป็นคำแนะนำหรือคนพามาบ้านสวนฯ  เขาจึงรับกรรมทุกอย่างหมดเลย  ข้าพเจ้าเห็นหน้าเขาแล้วรู้สึกสงสารจับใจ  ตอนนั้นเขาทุกข์แบบเห็นได้ชัดเลย     เขาจึงเล่าว่าเขาจึงมาขอขมาอาจารย์อุบล    เลยเล่าเพื่อเป็นธรรมทานให้กับลูก ๆ บ้านสวนฯ  ฟังว่าการที่เราจะแนะนำหรือพาใครไปบ้านสวนฯ  ต้องกำชับให้ดีว่าจะปฏิบัติตนเช่นไร  ขณะไป หรืออยู่ในบ้านสวนฯ 

เชิญเข้าไปอ่านกระทู้ "คำเตือน แค่รับคนไม่ดีเป็นเพื่อนทางเฟสบุ๊ค ก็ทำให้เจอเคราะห์กรรมหนักได้"

ที่ห้องข่าวประชาสัมพันธ์หรือคลิ๊๊กตามลิงค์นี้

 http://www.baansuanpyramid.com/index.php?lay=boardshow&ac=webboard_show

เผื่อใครที่ยังนึกถึงเหตุที่ช่วงนี้ต้องมาเจ็บไข้ได้ป่วยใช้รหัสอ.อุบลช่วยด้วยแค่ดีขึ้นแต่ยังไม่หายจะได้กระจ่างๆๆๆๆคะ

เล่าเรื่องต่อ....

        ครอบครัวบุญปถัมภ์ ได้รับอานิสงฆ์มากมายจากบ้านสวนฯ  โดยเฉพาะตัวข้าพเจ้าเอง เหมือนได้ชีวิตใหม่ทั้งชีวิตทั้ง ๆ ก่อนหน้าที่จะมารู้จักบ้านสวนฯ ข้าพเจ้าเจอมรสุมรุมเร้าสารพัด แทบจะไม่มีสักวินาทีเดียวที่ข้าพเจ้ามีความสุขเลย   จนกระทั้งมารู้จักบ้านสวนฯ ข้าพเจ้าดีขึ้นมาก เปรียบเหมือนคนตายแล้วเกิดใหม่     ดีขึ้นในเรื่อง การเงิน การงาน สุขภาพ เพื่อนร่วมงาน    หายโง่   ครอบครัวบุญปถัมภ์รู้จักบ้านสวนฯ  เมื่อตุลาคม 53  หลังจากนั้นครอบครัวบุญปถัมภ์ก็ได้ร่วมสร้างบุญทั้งแรงกายและปัจจัยเรื่อยมา  ในครอบครัวเราตกลงกันว่าในแต่ละปี  เราจะต้องเดินทางไปร่วมสร้างบุญให้ได้  เสมือนกับโทรศัพท์ต้องชาร์ตแบตเตอรี่ คนเราก็เหมือนกัน เมื่อบุญที่เราสร้างกำลังจะหมด เราต้องเร่งรีบสร้างบุญต่อ  บุญเท่านั้นที่ช่วยเราได้ ไม่มีอะไรยั่งยืนเท่ากับบุญ   แต่เหมือนกรรมยังไม่หมด  ทำบาปมาเยอะ เมื่อปี 54  ครอบครัวบุญปถัมภ์ก็ได้เดินทางไปสร้างบุญกับบ้านสวนฯ อีกครั้้ง  ในการไปคราวนี้ลูกสาวคนโต (น้องจิรันธนิน) ได้เดินทางไปด้วย  ขณะที่ทำกิจกรรมอยู่บ้านสวนฯ อาจารย์อุบล ได้บอกให้ทุก ๆ เขียนสารภาพบาป  น้องจิรันธนินก็ได้เขียนสารภาพบาปว่าน้องได้ทำบาปอะไรไปบ้าง  หลังจากกลับมาบ้าน น้องไม่ได้ปฏิบัติตามที่น้องพูด เช่น เรื่องการสูบบุหรี่  ดื่มเหล้า เทียว มีแฟนเป็นทอม ปรากฏว่าน้องเรียนไม่จบ  เรียนอยู่มหาวิทยาลัย ปีที่ 3 น้องได้หนีออกจากบ้านไปประมาณ 6 เดือน ข้าพเจ้าได้แต่สวดมนต์เพื่ออุทิศบุญให้กับเขา และได้ขอบารมีของอาจารย์อุบล ช่วยด้วย ช่วยให้เขากลับมาบ้าน หลังจากที่ขอบารมีอาจารย์อุบล ช่วยด้วย ช่วยดูนานพอควร  ตอนนี้เขาได้กลับมาบ้านแล้ว ได้บวชชีเพื่อเป็นการขอขมาอาจารย์อุบล ให้ได้กระทำผิด  ข้าพเจ้าได้แต่หวังว่าอาจารย์อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนฯ คงให้อภัยและให้โอกาสกับนางสาวจิรันธนิน ให้โอกาสเขากลับด้วยกลับใจเป็นคนดีของสังคมอีกครั้ง         ข้าพเจ้าและครอบครัว จึงกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบลและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนฯ ทุก ๆ พระองค์ที่ได้ให้สิ่งดี ๆ ให้ชีวิตใหม่กับข้าพเจ้าและครอบครัว     จึงเล่าเป็นธรรมทาน  ให้กับคนที่ไม่เคยได้สัมผัสกับบ้านสวนฯ และกำลังลังเลอยู่    การไปบ้านสวนฯ ไม่ใช่งมงายแต่เป็นการสอนให้เรารู้จักกับบาปบุญคุณโทษ  กับการกระทำของเราเอง  ใครทำอะไร ผลต้องได้รับเช่นนั้น    

ขออนุโมทนาค่ะ คุณกนกลักษณ์

ขอให้ครอบครัวมีแต่ความสุขนะค่ะ

เล่าเรื่องต่อ...

            ผลกรรมที่ได้รับจากการผิดสัจจะกับบ้านสวนฯ    คือลูกสาว (นางสาวจิรันธนิน) เคยให้สัจจะกับบ้านสวนฯ ว่าน้องจะไม่ทำผิดอีก ทำให้น้องได้รับกรรมในตัวน้องเองคือเรียนไม่จบ ไม่มีงานทำ ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ โกหก  แต่ไม่ใช่เฉพาะน้องเท่านั้นที่ได้รับผลกรรม  ข้าพเจ้าซึ่งเป็นแม่และครอบครัวได้รับผลกรรมหนักกว่าน้องอีกหลายเท่า  แทบจะไม่มีสักวันที่ข้าพเจ้าจะไม่ร้องให้เสียน้ำตาให้กับน้อง   เขาจะต้องทำอะไรให้ข้าพเจ้าเสียใจอยู่ตลอดเวลา   เหมือนที่อาจารย์อุบลเคยบอกว่าก่อนที่เราจะแนะนำใครไปบ้านสวน ฯ ต้องศึกษาให้ดีเสียก่อนว่าจะต้องปฏิบัติตัวเช่นไร  เพราะหากว่าคนที่เราแนะนำไปเขาปฏิบัติเช่นนั้นไม่ได้  ผลกรรมจะต้องตกอยู่ที่คนแนะนำ  กรณีนี้ก็เช่นเดียวกัน ข้าพเจ้าแนะนำลูกสาวคนนี้ไป คิดว่าเขาจะต้องทำได้ตามกฏบ้านสวนฯ  ตามที่กล่าวมาแล้ว  น้องได้ให้สัจจะกับบ้านสวนฯ  แต่พอกลับมาอยู่บ้านน้องไม่ได้ปฏิบัติเช่นนั้น  ทำให้ทั้งตัวน้องและข้าพเจ้าเองได้รับผลกรรมที่ตามมาอย่างหนัก  เช่น 1.เรียนไม่จบ 2. ดื่มเหล้า 3. สูบบุหรี่  ส่วนในตัวของข้าพเจ้าผู้เป็นแม่เอง  เสียใจเพราะการกระทำของน้อง พูดจาไม่เชื่อฟัง  ไม่ยอมทำงาน มีแฟนเป็นทอม    ที่เขียนเล่าเป็นธรรมทาน เพื่อเตือนคนที่จะแนะนำใครไปบ้านสวนฯ  ต้องศึกษาให้ดีว่าคนที่เราจะแนะนำไปเขาจะปฏิบัติตนตามกฏ กติกาและรักษาสัจจะที่ให้ไว้กับบ้านสวนฯ ได้หรือไม่  ไม่เช่นนั้นผู้รับผลกรรมทั้งหมดคือตัวท่านเอง เพราะที่่นั้นเป็นที่ที่คุณสามารถหายได้ ได้รับผลดีได้  เช่นกันหากคุณไม่รักษาสัจจะคุณก็ได้รับผลกรรมเช่นกัน      ตอนนี้ข้าพเจ้าหวังแต่เพียงว่าอาจารย์อุบลและสิื่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนฯ  คงให้อโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าและลูกสาวคนนี้   อาจารย์อุบลเจ้าขา  ช่วยด้วยช่วยให้นางสาวจิรันธนิน ถาวรสุข  กลับตัวกลับใจเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนหนังสือด้วยเถอะ     

 เล่า้เรื่องต่อ...

             เมื่อวันที่ 14-19 มกราคม 2556 ข้าพเจ้าได้เดินทางไปศึกษาดูงาน ณ จังหวัดขอนแก่น ซื่งเป็นโครงการเสริมสร้างประสิทธิภาพให้กับข้าราชการในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ในการไปครั้งนี้ก็มีการจัดกิจกรรมทั่วไป ๆ มีการพบปะ มีงานเลี้ยงสังสรรค์ ที่นี่คือประเด็นสำคัญ ข้าพเจ้าได้ทานอาหารพวกเนื้อหมูบ้าง ไก่บ้าง จากที่ข้าพเจ้าได้ให้สัจจะไว้กับบ้านสวนฯว่าข้าพเจ้าจะไม่ทานสัตว์ใหญ่ ทานเพียงครั้ง -2 ครั้งเท่านั้นเอง เพราะว่าบางมื้อไม่มีอาหารอื่นเลย ก่อนทานข้าพเจ้าได้ขออนุญาตอาจารย์อุบล โดยการพูดขึ้นลอย ๆ  แต่ท่านทราบหรือไม่ว่า ผลที่ข้าพเจ้าได้รับ คือบริเวณที่ริมฝีปากของข้าพเจ้า เปื่อย และตอนลงจากสนามบินนานาชาติอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา กระเป๋าของข้าพเจ้าได้สูญหายอีก 1 ใบ หายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ เพราะว่ากระเป๋าได้โหลดลงเครื่องตั้งแต่สนามบินขอนแก่น-สนามบินนานาชาติหาดใหญ่  ข้าพเจ้ารอจนเป็นผู้โดยสารคนสุดท้ายก็ยังหาไม่เจอ    พนักงานของสนามบินบอกให้ข้าพเจ้าเดินทางกลับบ้านก่อน หากเจอเมื่อไหร่จะติดต่อกลับมา  ขณะที่เดินทางข้าพเจ้า จึงขอใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วย ช่วยให้ข้าพเจ้าเจอกระเป๋าด้วยเถอะ ประมาณ20 นาทีเห็นจะได้ พนักงานของสนามบินได้ติดต่อกลับมาว่าเจอกระเป๋าแล้ว     ขอบคุณอาจารย์อุบล อีกครั้ง  ก่อนที่ข้าพเจ้าจะเดินทางไปจังหวัดขอนแก่น ข้าพเจ้าไม่ได้เขียน  ธรรมทานเลย  ผลที่ข้าพเจ้าและครอบครัวได้รับ คือ มีปัญหาในครอบครัวระหว่างสามีกับลูกสาว  (สามีกำลังจะขับไล่ลูกสาวออกจากบ้าน)  สามีมีงานเยอะมาก เครียดมาก (ต้องอยู่เวรเกือบจะทุกวันหรือบางสัปดาห์เหมาจ่ายเป็นอยู่ครั้งละ 4-5 วัน  สามีทำงานเป็นผู้คุมอยู่เรือนจำอำเภอเบตง  ในครอบครัวของข้าพเจ้าวุ่ยวาย ไม่มีความสุขเลย  ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไปบ้านสวนฯ กลับมา  ข้าพเจ้าจะได้รับความสุขกาย สุขใจ เจริญก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่การงาน การเงิน    เมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้านในวันที่ 20 มกราคม 2556  ข้าพเจ้าคิดว่าผลที่ได้รับเป็นเพราะข้าพเจ้าได้สำนึกแล้วว่าเป็นเพราะความผิดของข้าพเจ้าเองที่ไม่รักษาสัจจะอย่างเต็มที่ และไม่ได้เขียนธรรมทาน  เมื่อกลับถึงบ้านจึงรีบกลับมาเขีึยนธรรมทาน เพื่อบอกกล่าวต่อสมาชิกบ้านสวนฯ  ทุก ๆ ท่าน     และกราบขอขมาอาจารย์อุบล ในการทำผิดของข้าพเจ้า   ตอนนี้ข้าพเจ้าทุกข์ใจมาก  ข้าพเจ้ากราบขอบารมีอาจารย์รัตน์ อาจารย์อุบล เสด็จพ่อท่านท้าวเสวสุวรรณ หลวงพ่อปาน และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุก ๆ พระองค์  ขอให้อภัยเด็กโง่คนนี้ด้วยเถอะ ขอให้ครอบครัวของข้าพเจ้ากลับมามีความสุขเหมือนเดิม