วันเสาร์ ได้รื้อพีระมิด  จำนวน สองหลังที่อยู่ระหว่างครัวและโรงทาน การทุบไม่ง่ายนักแม้ว่าจะเป็นโครงสร้างที่ทำด้วยไม้ไผ่ มีความแข็งแรงมากหากเกิดการสั่นสะเทือนขอแผ่นดินไหว การรื้อได้นำเศษอิฐเศษปูนขนไปรวมกันไว้เพื่อจะได้นำกลับมาใช้ประโยชน์อีก

วันอาทิตย์ รื้อโรงทาน ทุบแผงกั้นออกทุกด้านและโครงสร้างหลังคาเป็นไม้ไผ่และหญ้าแฝก ดูไม่ยากแต่ต้องเน้นที่ความปลอดภัยของผู้ทำการรื้อถอน ดีที่ก่อนหน้านี้ ฝนตกลงมาทำให้หลังคาหญ้าแฝกเปียก ไม่มีฝุ่น เพราะฝุ่นหญ้าแฝกจะคันมาก ทุกคนก็มอมแมม ทุกคนตั้งใจทำมากไม่ยอมเหน็ดเหนื่อย สังเกตดูคุณยายเล็ก กับพี่สาวคุณแก้วที่ป่วยปวดท้อง ฮึดสู้แม้ว่าร่างกายสังขารจะไม่เป็นใจ ทำไม่หยุดลืมแก่ลืมป่วยไปเลยพี่น้องเราช่วยกันรื้อ ขนเศษหญ้าคาและไม้ไผ่ ไปทำประโยชน์ต่อที่แปลงผัก เน้นย้ำไม่เผาทำลาย

ธรรมทานตอนบ่าย

เริ่มจากคุณปวริศา บอกว่า โดนคุณไสย์มนต์ดำ จากครอบครัวของอดีตสามี จะมีน้ำมันไหลออกจากหัว มีอาการปวดที่หัว ปวดตามร่างกาย ออกแสบออกร้อน เหมือนโดนเผา เจ็บแปลบเหมือนเข็มทิ่มที่ก้น  

คุณปวริศาได้รับความเมตตา จากอาจารย์อุบล ได้อุทิศบุญส่งวิญญาณ รับบุญของอาจารย์อุบล ให้ไปอยู่ชั้นสูงขึ้น ในตอนเย็นวันเสาร์แล้ว จึงต้องมาพิสูจน์กันวันอาทิตย์ว่าจะยังคงมีน้ำมันไหลออกมาจากหัวอีกหรือไม่ พิสูจน์ตอนนั่งอยู่ใกล้อาจารย์ หลายคนเข้ามาจับหัวดูที่เส้นผมว่าเปียกน้ำมันหรือไม่ ปรากฏว่าแห้งไม่มีสิ่งผิดปรกติใดๆ ผมคนหนึ่งที่เข้าไปจับดู

อ.อุบลให้คุณปวริศา ไปนั่งอยู่ห่างอ.อุบลออกไป แล้วดูกันใหม่ว่ามีน้ำมันไหลออกมาเปียกผมหรือไม่ หลายคนบอกว่า มีคราบเหนียวหนืดๆ ติดนิ้ว สัมผัสได้ เจ้าตัวก็ยืนยันด้วยตนเองว่า มีน้ำมันไหลออกมาแต่ไม่มาก สามารถสัมผัสได้รู้ว่าน้ำมันไหลออกมา

คุณปวริศา กลับเข้าไปนั่งใกล้อาจารย์ คุณปวริศาได้เล่าเรื่องราวความเป็นมา สิ่งที่ผิดปรกติเกี่ยวกับพฤติกรรมของอดีตสามี พอถึงวันโกนและวันพระ จะมีอาการตาแดงขวาง จ้องมอง ราวจะกินเลือดกินเนื้อ พูดจาไม่ใช่คนปรกติทั่วไป และต้องไม่นอนกับภรรยา ตนเองต้องได้รับคุณไสย์โดยการกินของเหล่านั้นลงไป คุณปวริศา เป็นคนโกรธง่าย โมโหง่าย จึงรับพลังงานของคุณไสย์ได้ง่ายและให้ผลรุนแรง

อ.อุบล บอกว่า เป็นอาการของผู้เรียนอาคมคุณไสย์ มนต์ดำ ก่อนจะใช้คุณไสย์กับผู้อื่น ตนเองจะต้องมีคุณไสย์ในตัวเอง เสียก่อนจึงจะสามารถนำไปใช้กับผู้อื่นได้ ก็แสดงว่า ในตัวของอดีตสามี มีพลังมนต์ดำมากที่จะไปใช้กับใคร ๆ ที่สำคัญ ถ้าใช้กับผู้ละจากความโกรธได้ รักษาศีลมาเป็นอย่างดี พลังนั้นจะสะท้อนกลับเข้าหาตนเอง อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง

นับว่าคุณปวริศาโชคดีที่ได้มาพบอาจารย์อุบล ได้รับการบำบัดจนไม่ปรากฏอาการ ซึ่งถือว่าถูกทางแล้ว ได้รับความรู้การป้องกันคุณไสย รู้จักการอุทิศบุญการสร้างบุญแรงกาย ปัจจัยสิ่งของ จะต้องทำอย่างต่อเนื่องและเพิ่มมากขึ้น เพราะว่า วิญญาณเหล่านั้นได้รับบุญของอาจารย์อุบล ให้หายดูก่อน  คุณปวริศา ต้องสร้างกำลังบุญกับตนเองให้มีกำลังมากพอที่จะอุทิศได้ จะต้องให้บุญกับจิตวิญญาณที่เกาะติดมากับตัวเอง อย่างต่อเนื่องจนกว่าเขาเหล่านั้น จะจากไป เป็นการรักษาคุณไสย์ด้วยพลังบุญ พวกเราเป็นกำลังใจให้คุณปวริศา ครับ 

 คุณทัศนีย์ อุปถัมภกสกุล ที่มีอาการปวดหัวปวดแข ปวดขา ปวดทั้งตัว สารภาพว่า เคยฆ่าสัตว์มามากมายหลายชนิด เช่น ปลา กบเขียด นก หนู เป็ดไก่ เต่า ตะพาบน้ำ งู อีเห็น ตะกวด เป็นทั้งผู้ฆ่าเอง ร่วมมือกันฆ่า รู้เห็นการฆ่า ส่งเสริมการฆ่าด้วยการกินสัตว์เหล่านั้นเป็นอาหาร ซึ่งได้ทำมาตั้งแต่เด็กจนโตมาประกอบอาชีพเป็นพยาบาล จึงหยุดการฆ่าและเบียดเบียน

          กรรมให้ผล คุณทัศนีย์ มีอาการเจ็บป่วยทั้งร่างกาย อย่างทรมานมานาน แม้จะรักษาตามหลักแพทย์แผนปัจจุบันก็ไม่หาย จึงแสดงว่ากรรมที่ละเมิดผู้อื่นเบียดเบียนผู้อื่นให้ผล ไม่ผิดจากหลักธรรมที่พระพุทธองค์กล่าวไว้ว่า “สร้างเหตุไว้เช่นไร ก็ให้ผลเป็นเช่นนั้น” จากที่สารภาพไปมีอาการดีขึ้น น้อยมาก 5-10 เปอร์เซ็นต์

คุณทัศนีย์ แม้ว่าจะเข้าใจกฎแห่งกรรม ไม่ได้กลับไปทำอีก ตั้งใจมาทำบุญที่บ้านสวนพีระมิด คุณทัศนีย์ ยังไม่ประสบผลสำเร็จจากการบำบัด เป็นสิ่งที่ต้องพิจารณาว่า คุณทัศนีย์ ได้สร้างกำลังใจในการสารภาพบาปอย่างไร เพื่อให้ผู้ที่เราเคยฆ่า เคยเบียดเบียนเขา เขายอมรับว่าเราสำนึกผิดจริง ๆ ประเด็นนี้สำคัญครับ ต้องรู้สึกใจเขาใจเรา เขาทำกับเรา เราทุกข์อย่างไร เขาก็ไม่ต่างอะไรจากเรา หรือถ้าต่าง ถ้าหากเขาแค้นเรามาก เขาอาฆาตเรา เขาจะเอาชีวิตเราให้ได้ นี่ซิครับเรื่องใหญ่

สำหรับผมต้องขอบคุณเขาเลยครับที่ทำให้เรารู้ตัว เราเจ็บป่วยมีปัญหาชีวิต จนเข้าใจได้ว่า เขากับเราเป็นคู่เวรกัน เราทุกข์ขนาดนี้ เขาก็ต้องทุกข์เหมือนเราหรือมากกว่าเรา ถ้าย้อนเวลาได้ เรื่องราวเลวร้ายอย่างนี้จะไม่ทำเด็ดขาด เสียใจมากมาก ครับ

คุณทัศนีย์ ถือว่าได้รับความเมตตา ให้รับสัมผัสได้ ตามกำลังใจที่ตนเองมี ซึ่งจะต้องค้นหา นึกกรรมที่เคยทำมา เพิ่มเติม นึกให้ออก สร้างบุญเพิ่ม ไม่ท้อถอย ถ้าหากต้องการจะพ้นจากทุกข์ ก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณทัศนีย์ เองครับ

คุณอมรภัทร  พรหมไกรฤทธิ์  มีอาการปวดที่ท้อง ปวดที่ขา ปวดมานาน พยายามรักษามา หลายที่หลายแห่งก็ไม่หาย ป้าแดงเคยไปสารภาพบาปที่ ม.มหิดล เรื่องปวดขา ว่าเคยตีขาหมา ขาหัก ฆ่างู ฆ่านก ตนเองก็ต้องประสบอุบัติเหตุ กระดูกข้อนิ้วเท้าหัก และมีอาการปวดข้อปวดขามาตลอด อาการปวดขาหาย

อาการปวดท้องเนื่องจากมีซีส เนื้องอกในมดลูก  ที่ ม.มหิดล ป้าแดงหายด้วยบารมีพระศรีอาริย์ เข้าใกล้อาจารย์อุบล ก็หายแล้ว หายเพียง 2-3 วัน ก็เป็นอีก  เป็นการทำให้รู้ว่า ป้าแดงสามารถหายได้ด้วย วิธีรักษาด้วยบุญ  อ.อุบล ฝากบอกกับคุณแก้วว่า ป้าแดงต้องรีบมาสร้างบุญที่บ้านสวนพีระมิด

ป้าแดงบอกว่า ปวดท้องมากขึ้นระหว่างที่อยู่ที่บ้านสวนฯ ป้าแดงสารภาพว่า เคยใช้ยาเบื่อหนู มีตุ๊กแกมาติดกาวตาย  เคยโมโหคน บอกให้เขาไปตายที่ไหนก็ไป คนนั้นตายจริงๆ และมีคนขโมยของในร้าน จึงบอกให้คนไปตายซะ ทำให้ป้าแดงทุกข์ใจมาก ต้องรับกรรมปวดท้องด้วยผลของกรรม

ป้าแดงได้สารภาพกรรมที่บ้านสวนฯ  ทำให้ป้าแดง หายปวดท้อง ทำให้สีหน้าป้าแดงสดชื่น คลายความกังวลใจ เป็นความสุขที่ได้รับ แสดงออกอย่างเห็นได้ชัด 

                 ผมได้รับอุบัติเหตุขณะทุบผนังกั้นด้านหน้าโรงทาน ค้อนเหล็ก น้ำหนักแปดปอนด์ ทุบผนัง มือจับด้ามค้อน พลาดไปกระแทกกับผนังปูนปลายนิ้วกลางซ้ายถูกทับอย่างจัง เป็นห้อเลือดที่โคนเล็บมือทันที กระดูกต้องแตกแน่แน่ ปวดมาก ใช้รหัส อาจารย์อุบลช่วยด้วย ความเจ็บปวดคลายตัวลง เป็นมึนชาแทน ห้อเลือดกลืนเป็นสีแดงช้ำๆ จนมองไม่ออกว่าเป็นห้อเลือด

ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องฟังธรรมทาน ไม่มีอาการใดใด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยกเว้นว่า จิกนิ้วลงที่รอยห้อเลือดจึงจะเจ็บ จริง ๆ แล้วเป็นขนาดนี้ถ้าเกิดที่เล็บต้องปวดทรมานมากเลย ด้วยบารมีพระศรีอาริย์อย่างแท้จริง ผมเชื่อว่าเป็นอย่างนั้นครับ

ขอกราบขอบพระคุณบารมีพระศรีอาริย์ และกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบล ครับที่อัญเชิญพระบารมี ทำให้ผมสัมผัสได้ และไม่มีอาการเจ็บปวดครับ

ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องฟังธรรมทาน ไม่มีอาการใดใด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยกเว้นว่า จิกนิ้วลงที่รอยห้อเลือดจึงจะเจ็บ จริง ๆ แล้วเป็นขนาดนี้ถ้าเกิดที่เล็บต้องปวดทรมานมากเลย ด้วยบารมีพระศรีอาริย์อย่างแท้จริง ผมเชื่อว่าเป็นอย่างนั้นครับ ขอกราบขอบพระคุณบารมีพระศรีอาริย์ และกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบล ครับที่อัญเชิญพระบารมี ทำให้ผมสัมผัสได้ และไม่มีอาการเจ็บปวดครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น เด็กชายอมร (อมร ศิริมาศกูล) วันที่ตอบ 2012-09-19 01:58:37

เล่า

ก็ เล่า ไม่ หมด

นะ

ด.ช.อมร

ตอนกลับบ้าน

เป็นไงต่อล่ะจ๊ะ

หาย หรือ ว่า

กลับมาปวดอีกจ๊ะ

เมื่อวาน

อังคาร 18 ก.ย.55

ก็คิดถึงเหตุการณ์ที่กำลังเกิดอยู่

ทั่วประเทศ ทั่วโลก ขณะนี้

ทั้งน้ำท่วม พายุ ฝนตกหนัก โรคระบาด

อดอยาก ของแพง คนไม่มีเงิน

ยาเสพติด สิ่งผิดกฏหมาย

สัตว์ป่าดุร้าย

แล้วก็มาคิดว่า

มนุษย์เรา จะอยู่กันยังไง

เหตุการณ์ต่างๆดูเหมือนว่า

มันมาเร็ว แรง และ มากขึ้น

เมื่อวานไปทำธุระ

ขากลับเข้าบ้านสวนก็ฝนตกหนัก

แต่

ระหว่างเดินทาง พอฝนเริ่มตก

ก็ขอว่า อย่าพึ่งตกเลย

ขอกลับบ้านก่อนเถิด

ฝนก็ซาอย่างเร็ว

แต่พอถึงบ้านนา ตกหนักมาก

จนมองแทบไม่เห็นทาง

ก็เลยคิดว่า

เบื้องบน

ท่านคงอยากให้เรา

เห็นอะไรบางอย่างซึ่งเป็น

สัญญาณ

ที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่นานนี้

เราจะได้รู้ว่า

คนที่เขา ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้

หรือ

ปรากฎการณ์ธรรมชาติจริงๆ

ถ้าไม่มีอะไรมาช่วยเลย

หรือ

คนที่ต้องเจอ ในอีกไม่นานนี้

จะเป็นยังไง

เราก็มองดูฝนที่ตก

แบบไม่ลืมหูลืมตา ขาวไปหมด

แล้วก็คิดขึ้นมาว่า

นี่ขนาดยังไม่ถึงวันนั้นนะ

ยังแรงขนาดนี้

แล้วถ้าถึงวันนั้นจริงๆ

ลูกบ้านสวน

จะเดินทางมาบ้านสวนกันอย่างไร

ส่วนคนที่มาประจำ

คงจะพอมาได้ ด้วยกุศลผลบุญ

ที่ดึงดูดให้เขาอยากมา

และมาประจำอยู่แล้ว

ก็นึกถึง

คนที่ คิดว่า ถ้าเกิด

ภัยพิบัติ

เป้าหมาย ที่หลบภัย คือ บ้านสวน

จะมากันยังไง เพราะถ้า

ฝนตกหนัก

เขาก็คง

ไม่กล้าฝ่าสายฝนมาแน่ๆ

หรือถ้ากล้าฝ่ามา

จะมาถึงไหม

ก็นั่งคิดไปเรื่อยๆ

ก็ยิ่งรู้สึกว่า โอ นี่มันเป็นช่วงเวลา

ที่ใครๆ คงไม่อยากเดินทาง

นี่เอง

ที่เบื้องบนท่านบอกว่า

ใครอยู่ตรงไหน ต้องอยู่ตรงนั้น

กรรม

จะปิดกั้นการเดินทาง

ไว้หมดสิ้น ด้วยให้รู้สึก กลัว ท้อ

ที่จะออกเดินทางไปยังจุดหมาย

พอรถเลี้ยวเข้า

ทางคอนกรีต ก็ยิ่งนึกถึง

วันเกิดภัยพิบัติ

ปกติ

ขอให้เบื้องบนช่วย

ฝนจะไม่ตก หรือ เบาที่สุด

จนถึงบ้านเลย

เราก็เลย

ไม่เคยเห็นบรรยากาศ

แบบวันนี้ ที่ฝนตกหนักในระหว่าง

การเดินทาง ทำให้เรา

ลืมนึกถึง

เหตุการณ์เลวร้าย

ใน "วันภัยพิบัติ"

แต่วันนี้

ท่านให้เราเห็นระยะสั้นๆ

ตั้งแต่บ้านนา ถึง บ้านสวนพีระมิด

เพื่อให้เราคิดอะไรได้มากมาย

พอรถใกล้ถึง 4 แยก

ก็เจอต้นไม้ใหญ่ ล้ม ขวางทาง

ปิดทางสัญจร สิ้นเชิง 100 %

แม้แต่มอเตอร์ไซด์ หรือ คนเดิน

ก็ผ่านไปไม่ได้

โอ

สิ่งที่นั่งคิดมาตลอด

ภาพชัดเจนขึ้นจริงๆ เขามาแสดง

เดี๋ยวมาต่อนะ มีธุระจ้า

 เล่า

ก็ เล่า ไม่ หมด

นะ

ด.ช.อมร

ตอนกลับบ้าน

เป็นไงต่อล่ะจ๊ะ

หาย หรือ ว่า

กลับมาปวดอีกจ๊ะ

-------------------------

ขอโทษครับ อาจารย์  ผมไปเขียนไว้ในกกระทู้

 จี้สฟิงซ์+พีระมิด+ธรรมจักร+อ.อุบลช่วยด้วย+ปะโตเมตัง ในอันเดียว บูชาได้ 27 มิ.ย.55

ความเห็นที่ 404 (1629983)
ผมมีเรื่องสำคัญมากต้องเล่าครับ       ผมได้รับอุบัติเหตุขณะทุบผนังกั้นด้านหน้าโรงทาน ค้อนเหล็ก น้ำหนักแปดปอนด์ ทุบผนัง มือจับด้ามค้อน พลาดไปกระแทกกับผนังปูนปลายนิ้วกลางซ้ายถูกทับอย่างจัง เป็นห้อเลือดที่โคนเล็บมือทันที กระดูกต้องแตกแน่แน่ ปวดมาก ใช้รหัส อาจารย์อุบลช่วยด้วยความเจ็บปวดคลายตัวลง  เป็นมึนชาแทน ส่วนห้อเลือดกลืนเป็นสีแดงช้ำๆ จนมองไม่ออกว่าเป็นห้อเลือด ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องฟังธรรมทาน ไม่มีอาการใดใด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยกเว้นว่า จิกนิ้วลงที่รอยห้อเลือดจึงจะเจ็บ จริง ๆ แล้วเป็นขนาดนี้ถ้าเกิดที่เล็บต้องปวดทรมานมากเลย ด้วยบารมีพระศรีอาริย์อย่างแท้จริง ผมเชื่อว่าเป็นอย่างนั้นครับ.............   ระหว่างที่ขับรถกลับบ้าน เริ่มมีอาการปวดหนึบ ๆ ที่ปลายนึ้ิวกลาง ดูเหมือนว่า จะบวมเต่งแดง ใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วย  ก็คลายความปวดครับ ถึงบ้านอาการบวมเห็นชัดมากขึ้น มีอาการเสียวแปล๊บ ถ้าโดนปลายนิ้ว ออกอาการกังวล คิดว่าจะต้องไปหาหมอ  แต่ก็มีคำถามในใจว่า เราทำไมไม่หาย เราก็ได้สารภาพบาปกับจี้ ใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วย หลายครังแล้ว ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะต้องทำอย่างไร เช้าวันจันทร์ อาการปวด และบวมที่ปลายนิ้ว รุนแรงมากขึ้น วางแผนว่าจะต้องเจาะเอาเลือดที่เสีย ในปลายนิ้วออก จึงจะหายปวด เพราะเคยโดนประตูหนีบมือ เล็บแทบหลุดมาแล้ว อาการอย่างนี้เลย  ลองสารภาพบาปในใจแบบเดิมอีกว่าเคย ใช้มือประกอบกรรมชั่ว ผิดศีลมาทุกข้อ เช่น -เคยใช้มือทุบตี ฆ่า ทรมาน สัตว์เล็ก สัตว์น้อย สัตว์ใหญ่   -เคยลักขโมยของผู้อื่นขโมยเงินพ่อแม่ พี่น้อง ใช้มือนับจำนวนขี้โกงเวลาซื้อฝักนุ่น -เคยใช้มือจับสัมผัสผู้หญิงอื่น เพื่อเป็นการแสดงออกทางกาม มือเปิดดูหนังโป้ เวปไซด์ ลามก -เคยใชมือเป็นสัญลักษณ์ ให้คนอื่นเข้าใจผิด  -ใช้มือจับของมึนเมาเข้าปาก ตนเอง ผู้อื่น จัดเลี้ยง เอาไปฝาก สารภาพบ่อยมาก ทำเรื่อย ๆ ทำให้อาการปวดคลายลงแต่ไม่หาย จนต้องพิจารณาการปวดหนึบ ๆ ที่นิ้ว ที่ไม่หายต้องมีเหตุที่เรายังคิดไม่ได้แน่แน่ ลองขอบารมีรพะศรีอาริย์ ขอให้ลูกหายปวดหายบวม สัมผัสได้ว่า คือ ดีขึ้น ผมทำหลายครั้ง ดีขึ้นไม่มาก ลองใหม่คราวนี้ เหมือนจิตสั่งต้องให้พูดว่า... ขอบารมีพระศรีอาริย์ ที่อาจารย์อุบลเป็นผู้อัญเชิญ ขอให้ข้าพเจ้ารับสัมผัสได้ ให้ข้าพเจ้าหายปวด หายบวม ให้หายเป็นปรกติด้วยเถิดครับ อัศจรรย์มากครับ ยุบลงแบบทันทีทันใด เห็นไได้ชัดเจนเลยครับ เป็นอะไรที่พิสูจน์ได้จริง ๆ ผมตื่นเต้นมากครับ ต้องพูดอย่างนี้ครับ ผมจึงหายได้  ขอกราบขอบพระคุณบารมีพระศรีอาริย์ และกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบล ครับที่เป็นผู้อัญเชิญพระบารมี ทำให้ผมสัมผัสได้ และหายบวม อาการเจ็บปวดครับ สาธุ  สาธุ  สาธุ  กราบ กราบ กราบ
ผู้แสดงความคิดเห็น เด็กชายอมร (อมร ศิริมาศกูล) วันที่ตอบ 2012-09-19 02:51:46 แก้ไข

เมื่อวาน

ลุงบุญ ช่างเสริฐ ช่างโป๊ก

กลับบ้านไม่ได้ ติดฝน

อ.อุบล

ก็เกือบกลับบ้านไม่ได้เหมือนกัน

เพราะต้นไม้ล้มทับขวางทาง

ตามที่ได้เล่าไปแล้ว

จนต้องกลับรถ

ไปหาทางเข้าทางใหม่

เลือก และ ตัดสินใจ อย่างรวดเร็ว

ว่าจะไปเข้าทางไหนดี

มีหลายทาง

ในที่สุดก็เลือกเข้าทางเขาเพิ่ม

ปรากฎว่า ตลอดเวลาที่ขับผ่านมา

ฝนตกหนัก มองแทบไม่เห็นทาง

ต้องขับช้าๆ ระมัดระวัง

พอมาสักพัก

น้ำล้นข้ามถนนฝั่งหนึ่ง

ไปยังอีกฝั่งหนึ่ง

ต้องขับรถลุยน้ำปนดินลูกรังสีแดง

เรื่อยมา น้ำยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ

จนมาถึงหน้าบ้านสวน

เฉพาะส่วนถนนหน้าบ้านสวน

ที่น้ำไม่ไหลข้ามถนน

แต่มองไม่เห็นส่วนที่เลยบ้านสวนไป

เพราะฝนปิดหมดมองไม่เห็น

พอเข้ามาบ้านสวน

ก็เห็นลุงบุญกับทุกคนยืนรวมกัน

อยู่หน้าเวที เพราะ กลับบ้านไม่ได้

เลยบอกให้ลุงเอารถแก๊สไป

แต่ลุงบอกไม่เป็นไร

รอเดี๋ยวก็คงซา

พอฝนเริ่มเบา

ลุงก็กลับบ้านกันด้วยมอเตอร์ไซด์

ไม่รู้ว่าจะเปียกกันขนาดไหน

เมื่อครู่นี้เดินไปหาลุง

ถามว่า เมื่อวาน เปียกมากไหม

โอ้ โห อ.ครับ

พอออกจากบ้านสวน

น้ำท่วมล้นถนนข้ามฝั่งมา

ร้านซ่อมรถ น้ำเข้าบ้านท่วมตั้ง

เลยหัวเข่า รถผมดับเพราะจมน้ำ

ต้องช่วยกันเข็นไป

เดี๋ยวมาต่อนะ

 ลุงบุญ

ช่างเสริฐ ช่างโป๊ก

ช่วยกันเล่าอย่างตื่นเต้น

ว่า

พอพวกผมออกจากบ้านสวนไป

มองทางซ้ายบ้านสวน

ก็เจอน้ำหลากข้ามถนนเต็มไปหมด

แต่

พวกผมไปขวา

พอเลยบ้านสวนไปนิดเดียว

ตรงร้านค้า ตรงซ่อมรถ

น้ำเข้าบ้านกันเต็มๆ เลยหัวเข่า

รถมอไซด์ผมก็เจอน้ำเข้าเครื่อง

เพราะท่วมครี่งล้อ รถก็ดับ

ก็เลยช่วยกันเข็นไป

โห

ไกลนะลุง ทำไมไม่กลับ

บอกให้เอารถแก๊สไปก็ไม่เอา

ก็ต้องไปต่อครับ อ.

ระหว่างทาง น้ำหลากข้ามถนน

ท่วมบ้านคนตลอด

มีแต่หน้าบ้านสวนนี่แหละครับ

ที่ไม่มีน้ำหลากข้ามถนน

ที่ตรงนี้สูงกว่าที่อื่น

นอกนั้นเจอทั้งซ้ายขวาเลยครับ

น้ำเข้าบ้านกันเต็มๆเลย

เมื่อครู่นี้

ลุงเบิ้มขับรถไปข้างนอกมา

บอกทางคอนกรีต น้ำยังหลากอยู่

เที่ยวแรกบอก ครึ่งล้อรถ

เที่ยวสองบอกน้อยลงแล้ว

แต่ยังมีน้ำข้ามทางอยู่

เลยถามลุงเบิ้มว่า

รถเก๋ง ไปได้ไหมลุง

ได้ครับ

ลุงบุญบอกว่า

ถ้าตกอย่างเมื่อวานนี้อีกวันนะ อ.

ท่วมหมดแน่นอนครับ

นั่นสิลุง

ดูแล้ว เมื่อวาน ตกหนักนะ

แต่ อ.อุบล มาทีหลัง แต่ก็ยังทันอยู่

คราวนี้

ย้อนมา ที่เรื่องเมื่อวาน

ทำไม มีต้นไม้ มาหักทับขวางทาง

ได้คำตอบวันนี้เอง

1.ถ้าต้นไม้ไม่หักทับขวางทาง

เราต้องมาทางปกติ แล้วก็ต้องมาไม่ได้

เพราะน้ำมาก เกินหัวเข่า

ขนาดมอเตอร์ไซด์ลุงบุญ ยังดับ

รถเก๋งเรา ก็ต้องมาเสียแน่นอน

2.การตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทาง

ทีแรก จะเข้าทางบ้านพริก แต่ในที่สุด

ก็หักเลี้ยวซ้าย เข้าทางวัดเขาเพิ่ม

ถ้าเข้าทางบ้านพริก ยังไงก็เข้าไม่ได้

มาติดตรงที่ รถลุงบุญจมน้ำอยู่ดี

นี่คือ

ความเมตตาของ

สิ่งศักดิ์สิทธิ์

1.ท่านแสดงตัวอย่างเล็กน้อย

ก่อนวันเกิดภัยพิบัติจริง

2.ให้ต้นไม้ล้มทับขวางทาง

เพื่อให้เราไปทางที่ปลอดภัย

ทั้งคน ทั้งรถ แต่ อาจเสียเวลาบ้าง

3.วันที่เกิดภัยพิบัติจริง

ผู้คนจะเจอเหตุการณ์แบบนี้

แต่มากกว่านี้

แล้วต้องมีสิ่งมาดลใจ ให้ตัดสินใจ

ว่า

จะหนีไปทางไหนดี

ซึ่งต้องไปตาม ลิขิตของกรรม

ตอนนั้น

เป็นวินาทีฉุกเฉิน

เราต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

ส่วนการตัดสินใจนั้น

จะมี

ผิด กับ ถูก

โดยมี กรรม ลิขิต

ลูกขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์อุบลค่ะ

ที่ได้เมตตาชี้แนะแนวทาง

ให้ใช้ปัญญาแก้ใขปัญหาโดยเฉพาะในยามฉุกเฉินที่ต้องตัดสินใจ

หนูจะทำแต่กรรมดี และเมื่อยามมีภัย ผลบุญจะได้หนุนนำให้ปลอดภัย

กราบขอบพระคุณค่ะ

3.วันที่เกิดภัยพิบัติจริง

ผู้คนจะเจอเหตุการณ์แบบนี้

แต่มากกว่านี้

แล้วต้องมีสิ่งมาดลใจ ให้ตัดสินใจ

ว่า

จะหนีไปทางไหนดี

ซึ่งต้องไปตาม ลิขิตของกรรม

ตอนนั้น

เป็นวินาทีฉุกเฉิน

เราต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

ส่วนการตัดสินใจนั้น

จะมี

ผิด กับ ถูก

โดยมี กรรม ลิขิต

****

  กราบขอบพระคุณค่ะท่าน อ. อุบล

ที่ได้นำหนังตัวอย่างมาให้เราชม  อ่านไป  คิดตามไป

ถ้าเป็นแต่ก่อนจะกังวลมาก  แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะว่า

ทุกอย่างเป็นไปตามกำลังบุญของตัวเอง  นึกภาพตามนะคะ

ถ้าต้นไม้ขวางทาง  ฝนตกหนัก  รถที่ตามๆ กันมาหยุดชะงัก

ในสภาวะที่เร่งรีบ อารมณ์ของแต่ละคนก็น่าดู  กว่าจะหาทาง

ออกใหม่ได้  ก็คงได้วางมวย  ได้เกิดอุบัติเหตุกันก่อนแน่ ๆ

มองเห็นความโกลาหลที่เกิดขึ้น น่ากลัวมากค่ะ

เห็นท่านอาจารย์เล่ามาก็นึกหวั่นๆอยู่นะคะ  ไม่อยากคิดเลยค่ะก็แล้วแต่บุญ  กรรมจะลิขิต และเห็นท่านอาจารย์พูดเรื่องโรคระบาด  ก็มานึกได้ว่า เมื่อไม่นานมานี้พี่สาวผู้หมวดได้มาเยี่ยมและได้เล่าถึงคนที่บ้านว่า  ไม่ทราบว่าเค้าไปทานอะไรมาหนูจำไม่ได้ ตกกลางคืนท้องเสียมาก  ต้องพาไปรพ. ให้น้ำเกลือ นอนก็กระดิกตัวไม่ได้ถ่ายตลอด  ถ่ายเป็นน้ำไหลท่วมตัว  ออกตลอด  พอใกล้รุ่งก็เสียชีวิต เป็นแบบนี้ 2 ราย  ขณะที่ป้าเล่าหนูนึกไปด้วยนี่ละมั๊งที่อ.อุบล บอกว่าเป็นโรคระบาด ที่เป็นแบบรุนแรง  และรักษาไม่หาย  ถ้าเค้ารู้จักอ.อุบล  เค้าคงไม่เสียชีวิต  อย่างน้อยๆก็จะทำให้เค้ามีอาการดีขึ้นได้  ขนาด หลานของกุหลาบ  ทั้งถ่าย ทั้งอ๊วก  กุหลาบก็เอาแหวนเทพสฟิ้งซ์จุ่มน้ำพีระมิดให้ทาน วันเดียวหยุดถ่าย  หายไข้  ซึ่งต่างจากคนที่ป้าเล่า  วันเดียวเค้าตาย 

โรคนี้แม่เคยเล่าให้ฟัง  เพราะพี่ชายของกุหลาบก็เป็นตอนนั้นพี่อายุ 6 ปี  กุหลาบยังไม่เกิด  แม่บอกว่าเป็นโรคอหิวาตกโรคชนิดรุนแรง  โรงพยาบาลก็ยังไม่เจริญ  พี่ก็ถ่ายตลอด  ก็เอาแต่ยาสมุนไพรให้ทาน  ในที่สุดพี่ก็เสียชีวิต  โรคนี้ได้กลับมาอีกแล้ว  และก็ไม่รู้จะเป็นโรคอะไรบ้างก็ไม่รู้  ไม่แปลกที่ท่านอาจารย์เน้นย้ำเรื่องความสะอาด  

ขอบคุณท่านอาจารย์ที่เมตตาเตือนสติลูกๆตลอดเวลาค่ะ 

              กราบท่านอ.อุบล  อ่านแล้วทำให้พิจารณากรรม

       ของตัวเอง เพื่อให้มีสติเน้นย้ำทำดีจะได้พ้นภัยพิบัติ...

       ธรรมทานที่ท่านอ.เมตตาเล่านั้นลูกน้อมนำมาใส่ไว้ในใจ

           ให้ทำดีเท่านั้นจึงอยู่รอด   กราบ  กราบ  กราบ

                               ด้วยความเคราพอย่างสูง

อันที่จริง

ก่อนจะถอยรถกลับ

มีรถคันหน้าเรา หักหัวเลี้ยวเข้าบ้าน

เราก็คิดว่าเขาเข้าบ้านเขา ที่ไหนได้กลับรถ

จึงเห็นมอเตอร์ไซด์

กับคนเดินวนอยู่หน้าต้นไม้ที่ล้ม

เราก็เลยหักเข้าหน้าบ้านคน

ตามรถคันแรก

แต่เรากลับลำบากมาก

เพราะรถเราใหญ่กว่าคันหน้าเรา

ทั้งทางเข้าบ้านเขาก็เละมาก

ประตูเข้าแคบมาก

ต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง

เกรงว่าจะตกถนน

พอกลับรถได้นะ

เห็นรถตามมาอีกหลายคัน

อย่างที่คุณตาลว่า

แต่เราไม่สามารถ

ช่วยอะไรเขาได้ เพราะเขา

ก็คงต้องไปกลับรถที่เดียวกับเรา

แต่ไม่ทราบจะกลับได้ไหม

เพราะมันเริ่มเละมาก

เพราะฝนตกหนักมาก

ตอนออกมา

อ.มงคล พูดว่า เดี๋ยวไปเข้าทาง

บ้านพริก

แต่พอถึงถนนใหญ่

กลับเลี้ยวซ้าย บอกจะไปเข้า

ทางวัดเขาเพิ่มเฉยเลย

โดยไม่มีเหตุผล

พึ่งมารู้ว่า

ถ้าเข้าทางบ้านพริก

ก็เข้าบ้านสวนไม่ได้อยู่ดี

ถ้าฝืนมา รถก็คงเสียหาย จมน้ำ

เหมือนที่ลุงบุญเจอ

นี่แหละ

ที่เรียกว่า เทวดาดลใจ

ให้ไปที่ปลอดภัย

แม้ไม่ตั้งใจจะไปก็ตาม

วันนี้

ไปช่วยช่างทำงาน

คอยบอกเรื่องติดแผ่นเรียบ

ก็ได้คุยกับลุงบุญ ลุงเบิ้ม เรื่องน้ำท่วมอีก

ลุงบุญบอกว่า

แปลกมากเลยครับ อาจารย์

หน้าบ้านสวน ไม่มีน้ำหลากมาเลย

แต่หน้าบ้าน

ที่ติดกับบ้านสวน

น้ำเข้าเต็มๆเลยครับ

ยิ่งตรงที่

พวกที่นั่งชุมนุมกินเหล้ากัน

บ้านนั้น น้ำไหลเข้าเต็มๆ

ทำอะไรไม่ถูกกันเลยเพราะมัน

ไหลเข้าบ้านอย่างเดียว

ไหลเป็นช่องเลยครับอาจารย์

ผมเห็น 2 บ้าน

ที่กินเหล้ากันประจำ

น้ำไหลเข้าแบบจังๆเลยครับ

เออ

แปลก แต่ จริง

วันนี้

คุณแหวนกับแม่น้อย

ก็มา บอกว่า บ้านนา น้ำท่วมค่ะ

ทางเข้าวัดอะไรนะหนูลืมชื่อ

น้ำเต็มเลยค่ะ หนูว่าจะเข้าไปซื้อของ

ก็เลยเปลี่ยนใจไม่ไป

แล้วไปซื้ออีกที่หนึ่ง

ทีแรกหนูจะมาบ้านสวน

ทางถนนบ้านนา-แก่งคอย

แต่เปลี่ยนแผน กลับบ้านก่อน

ไปทำอาหาร แล้วค่อยมา

ก็เลยมาทางบ้านพริก

ซึ่งน้ำลดแล้ว

แต่ลุงเบิ้มบอกว่า

เมื่อเช้านี้ ทางคอนกรีต

ที่ต้นไม้ล้ม น้ำยังไม่ลด

ครึ่งล้อเห็นจะได้

แหม

คุณแหวนก็อีกคนหนึ่ง

ที่โชคดี เทวดาดลใจ

ให้ไปทางที่ปลอดภัยจนได้

ทั้งที่ตั้งใจจะไปทางที่ไม่ปลอดภัย

แล้วคุณแหวนก็ถามว่า

อ.คะ ถ้าวันเกิดเหตุ

หนูจะมาบ้านสวนได้ไหมคะเนี่ย

แม่คุณแหวนบอกว่า

ก็เราอยู่แค่บ้านพริกทำไมจะมาไม่ได้

คุณแหวนบอก

ถ้าเป็นช่วงหนูกลับเชียงใหม่

ละแย่แน่ๆเลย

บุญ

จะทำให้เรา

มีที่ไปเองคุณแหวน

คนที่มาบ้านสวนประจำทุกอาทิตย์

หนูว่าเขามาได้ และ รอดแน่เลยค่ะ

หนูไม่รู้จะอยู่ไหนตอนนั้น

อาทิตย์ที่แล้ว

หนูไปส่งน้องเก้า

ที่ ร.ร.สัตยาไส เจอ ดร.อาจอง

ท่านบอกว่า

ช่วงนี้ อย่าไปต่างประเทศกันนะ

โดยเฉพาะญี่ปุ่น

อย่าไปเด็ดขาด

ถ้าจำเป็นไปได้ประเทศเดียว

คือ ออสเตรเลีย

นอกนั้นอย่าไปนะ

อันที่จริง

ท่านก็บอกลูกบ้านสวน

มาหลายปีแล้วนะเรื่องนี้น่ะ

ไม่ใช่เรื่องใหม่หรอก

แต่บังเอิญ

ช่วงนี้ เป็นช่วง ใกล้แล้ว

ท่านเลยย้ำเตือนลูกท่าน

พวกเรา

ถือว่าเป็นลูกหลานท่าน

เราก็เชื่อท่าน

แต่ถ้าใคร

ไม่ได้นับถือ เชื่อถือท่าน

ก็ไม่ต้องตื่นเต้น ตกใจอะไรนะ

นี่ท่านเตือน ในฐานะ

พ่อ เตือน ลูก

ลุงเบิ้ม

แซวแม่พิมพ์ว่า

สงสัยกลับบ้านไม่ได้แล้วมั้ง

น้ำท่วมล้อมบ้านสวนหมดแล้ว

แม่พิมพ์บอกว่า

อยู่บ้านสวน ยังไงก็ไม่อดตาย

แต่อยู่บ้านตัวเอง อาจจะอดตายได้

ทำไมงั้นล่ะแม่พิมพ์

ก็ข้าวที่นี่เป็นกองเลย

ที่บ้านฉัน มีข้าวแค่ถุงเดียวเอง

ซื้อทีละถุง ถ้าน้ำท่วมออกจากบ้านไม่ได้

ก็อดตายอย่างเดียวเลย

แต่ที่นี่ ฉันไม่กลัวตาย ยังไงก็ไม่ตาย

ปีที่แล้วนะ อาจารย์

ฉันไม่ได้ตุนอะไรเลย เพราะว่า

ไม่มีเงินจะตุน

มีแต่ไอ้ส้มมันตุน

ฉันก็มานั่งคิดว่า

 เออกูสงสัย

จะอดตายแน่ ทั้งไม่มีเงิน

ทั้งไม่มีกิน ตายอย่างเดียวเลย

โรคนี้แม่เคยเล่าให้ฟัง  เพราะพี่ชายของกุหลาบก็เป็นตอนนั้นพี่อายุ 6 ปี  กุหลาบยังไม่เกิด  แม่บอกว่าเป็นโรคอหิวาตกโรคชนิดรุนแรง  โรงพยาบาลก็ยังไม่เจริญ  พี่ก็ถ่ายตลอด  ก็เอาแต่ยาสมุนไพรให้ทาน  ในที่สุดพี่ก็เสียชีวิต  โรคนี้ได้กลับมาอีกแล้ว  และก็ไม่รู้จะเป็นโรคอะไรบ้างก็ไม่รู้  ไม่แปลกที่ท่านอาจารย์เน้นย้ำเรื่องความสะอาด   ขอบคุณท่านอาจารย์ที่เมตตาเตือนสติลูกๆตลอดเวลาค่ะ

ผู้แสดงความคิดเห็น กุหลาบ รักสนิท วันที่ตอบ 2012-09-19 16:40:01

โรคอหิวานี่นะ

สมัยหลวงพ่อปานก็ระบาดหนัก

หมู่บ้านหนึ่ง มีคนตาย คืนละ 2-300 คนก็มี

สมัยนั้น

ชาวบ้านเรียก"โรคห่า"

ที่เขาเรียกว่า

ห่าลง หรือ ห่ากิน นั่นแหละ

เป็นแล้ว ตายในวันเดียว

สมัยนั้นหมอ และ ยา ไม่เจริญ

สมัยนี้ก็เถอะ

ญาติคุณกุหลาบเสียชีวิต

ในยุคการแพทย์เจริญ

แสดงว่า หมอ รักษาไม่ได้ทุกโรค

อีกอย่างหนึ่ง

ถ้าเกิดเป็นจริงๆ จะไม่ทันตั้งตัว

ว่าจะรักษา อย่างไร

ตายก่อน

สมัยหลวงพ่อปาน

มีหมู่บ้านที่หลวงพ่อปานอยู่เท่านั้น

ที่ไม่มีคนตายเลย สักคนเดียว

เพราะเขาเชื่อ

หลวงพ่อปาน ทำตามที่ท่านบอก

แต่มันเป็นเรื่อง

นอกเหนือจากหลักการแพทย์

แต่

ที่แน่นอนที่สุดนั้นคือ

ทุกคนรอด

สมัยหลวงพ่อปาน

มีหมู่บ้านที่หลวงพ่อปานอยู่เท่านั้น

ที่ไม่มีคนตายเลย สักคนเดียว

เพราะเขาเชื่อ

หลวงพ่อปาน ทำตามที่ท่านบอก

แต่มันเป็นเรื่อง

นอกเหนือจากหลักการแพทย์

แต่

ที่แน่นอนที่สุดนั้นคือ

ทุกคนรอด

++++++++++++++++

ขอกราบอนุโมทนาค่ะท่านอ.แม่ สมัยหลวงพ่อปาน โรคอหิวาหรือโรคห่าระบาด ชาวบ้านที่เชื่อและทำตามที่หลวงพ่อบอกเขารอดตาย สมัยนี้ ภัยพิบัติต่างๆรุมรอบทิศ

ถ้าใครเชื่อและปฏิบัติตามที่ท่านอ.แม่อุบลบอกจะจะรอดและปลอดภัย เหมือนที่ชาวบ้านเขาเชื่อในหลวงพ่อปานเช่นกัน เพราะสิ่งที่ท่านอ.แม่บอกบอกก็อยู่เหนือหลักการแพทย์ ในการรักษาอาการป่วยต่างๆ  สถานการณ์คนละเวลา แต่คล้ายกันนะคะกับปัจจุบัน ที่บ้านสวนฯ ในวันที่ไม่มีหมอ ไม่มียา และท่านอ.แม่อุบลได้เมตตาสอนไว้หมดแล้ว

กราบขอบพระคุณที่เมตตาทุกเรื่องเจ้าค่ะ สาธุ

 เสาร์ – อาทิตย์ที่ 15-16 กันยายน  2555

           ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับทุกท่าน   ที่ช่วยกันรื้อโรงทานเก่าและทุบองค์  พีระมิด

ทั้ง 2 องค์ด้วยนะค่ะ   ตอนแรกก็เตรียมใจว่า  จะเข้าไปช่วยร่วมบุญด้วยแล้ว  แต่ด้วยความ

คิดถึงถั่วพู   ที่แสนน่ารักและเทพเทวดานางฟ้า  ที่ดูแลแปลงผักก็เลยต้องไปเก็บ   ถั่วพู  

 มาให้   พวกเราได้รับประทานกัน   ตั้งแต่เช้า   วันเสาร์   พอไปถึงไม่รู้ว่า   แปลงถั่วพู

 น้อยใจอะไร   สงสัยไม่ค่อยเห็น   คนแน่เลย  จึงทำเป็นล้มซะงั้น !   ไป  1  แผง   ส่วนที่

เหลือก็ยังสดใสเหมือนเดิมและได้เก็บฝักแสนสวย    มาให้พวกเราได้รับประทาน  กัน

อย่าง เอร็ด  อร่อยเหมือนเดิม  จริงไหม?  (ขอบคุณเทวดาและนางฟ้าที่ดูแลแปลงผัก

ทุกท่านและขออุทิศบุญทุกๆบุญให้กับทุกท่านด้วยนะค๊ะ)

          เสาร์ – อาทิตย์ นี้     เราได้ปลูก แตงกวา   ตำลึง    เพิ่มเติมอีกแล้วจ้า   ส่วนตำลึง

แปลงเก่าที่มี แต่ลูกๆ   เต็มเลย  ก็ได้ช่วยกันรื้อต้นเก่าออกแล้ว   ปลูกต้นใหม่แทน

(โดยใช้ต้นตำลึงใหญ่ที่เป็นเถา  นำมาตัดเป็นท่อนๆ ยาวประมาณ 1 คืบ  แล้วนำมาปักใว้

รอสักระยะหนึ่ง   ก็จะมีต้นมาให้เราได้รับประทานกัน  ) โดยมี  อ.นี และคุณ ติ๋ม คนเก่ง

(บอกว่าชอบงานเกษตรมาก ก็เลยชวนให้มาช่วยกัน ทั้งวันเลย)   ช่วยกันรื้อ   แปลงตำลึง    

ถั่วฝักยาว    แล้วคุณโฆษิต   นำเอาไปทำปุ๋ยหมัก   เพื่อใช้ในวันต่อๆไป/    

        พอตอนเย็นวันเสาร์   ก็มีกลุ่มช่วยงานบุญเกษตร   นำโดย ดร.จิ๋ม  คุณโฆษิต  

 คุณสมจิต  น้องกอหญ้า และ อ.นี  ก็ได้ช่วยกันนำ  น้ำหมักจากปุ๋ยถังใหญ่    จำนวน 5 ถัง

 นำไปรดต้นข้าว  โดยมี อ.พันธ์   นำพาและขับรถไปส่งที่แปลงนาและใส่ปุ๋ย   ตามแปลง

นาข้าว ของพวกเรา   คาดว่าอาทิตย์นี้   คงจะโตขี้นและสวยงามมากเลย   เพราะได้ทั้งปุ๋ย

และน้ำฝนที่เมตตาตกลงมา    ส่วนเช้าวันอาทิตย์    ก็มีน้องตุ้ย  น้องก้อย   น้องกอหญ้า

และอีกหลายคนมาช่วยกัน   จัดการกับหญ้าที่แปลงผักทำให้มองดูสวยงามขึ้นไปอีก

 ตลอดช่วงเช้าก็ได้มีการ เกี่ยวหญ้า  บริเวณต้นตำลึงและต้นถั่วพู   กันจนเสร็จส่วน

ทางด้านแปลงเผือกก็ได้มี หมอแป้น  คนเก่งนำทีมอีก 2-3 คน  ช่วยเผือกไปได้ 1 แถวจ้า/

             ช่วงบ่ายวันอาทิตย์พวกเราลูกบ้านสวนฯ หลายคนก็ได้มาเล่าธรรมทานกัน

หลายคน   เช่น คุณนก    จาก จ.สุรินทร์   ก็ได้มาเล่าธรรมทานจากการ  ถูกคุณไสย  

 คุณแดง  พี่สาวคุณแก้ว  ก็ปวดท้องจากการที่ทำบาปมาหลายอย่างเกี่ยวกับท้องเพราะ

ในอดีต   ชอบวางยาเบื่อหนู    คุณทัศนีย์    มีอาการปวดทั้งตัว   เนื่องจากในวัยเด็ก

ร่วมมือกับญาติพี่น้อง   ฆ่าสัตว์มาเป็นอาหารหลายชนิด   เช่น กระรอก  เต่า ตะพาบน้ำ   

ตะกวด   ฯลฯ   เจ้ากรรมนายเวร   มีมากหลังจากสารภาพบาปแล้วก็ยังไม่ดีขึ้นมาก    

สักเท่าไร     เนื่องจากการขอขมา / ขออโหสิกรรม  เจ้ากรรมนายเวรฟังแล้ว  ยังไม่ค่อย

รู้สึกสำนึกในการกระทำที่ผ่านมาและบุญที่สร้างก็ยังน้อย   ต้องสร้างบุญต่อไป

           ขออนุโมทนาบุญกับ  ธรรมทานของทุกท่านที่เล่ากันมาด้วยค่ะ / 

         ขอกราบขอบพระคุณบารมีพระศรีอาริย์ และเทวดาที่ดูแลรักษาท่านอ.อุบลฯ  

อ.อุบลฯและครอบครัว     ที่ทำให้ลูกมีวันนี้     คือมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง   ยิ่ง

ได้รับบารมีจากพระศรีอาริย์  / แขวนจี้สฟิงค์แล้ว   มีความสุข   อบอุ่น   เสมือนมี

ท่านเป็นผู้ปกป้องคุ้มครองอยู่ตลอดเวลาเลย/

                                       กราบขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ!

                                                กราบ กราบ กราบ

ได้อ่านเหตุการณ์จำลองของวันเกิดภัยพิบัติ

ที่ท่านอาจารย์ถ่ายทอดมาแล้ว

ก็คิดได้แต่เพียงว่า ช่วงนาทีฉุกเฉิน

ที่ต้องรีบตัดสินใจ ทำอะไร จะเดินทางเส้นไหน

หรือจะเดินหน้า จะกลับรถ ห

รือจะเปลี่ยนเส้นทางกระทันหันได้

  ถูก หรือ ผิด ทาง นั้น

ขึ้นอยู่กับ "กรรมกำหนด" จริงๆเลยค่ะ

แล้วเจ้าตัว ต้องทำตามอย่างรวดเร็วด้วย

คือถ้ามีอะไรดลใจขึ้นมา ก็ทำตามเลย ...ทันที 

จะรอด ไม่รอด ก็เพราะว่า กรรมลิขิต อยู่ดี

และได้ฟังที่ลุงบุญเล่าว่า

บ้านที่ตั้งวงกินเหล้ากันประจำนั้น

น้ำไหลเข้าบ้านเป็นช่องเลย

โห...เห็นกันชัดๆเลยว่า

คนผิดศีลก็จะโดนภัยธรรมชาติ

จัดการแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยทีเดียว

................................

ได้ฟังที่ท่านดร.อาจอง

เตือนลูกๆที่อยู่ต่างประเทศแล้ว

ก็"ใจหาย"เหมือนกันค่ะ

เพราะฝั่งยุโรป ก็น่าจะ"โดน"ไม่ใช่น้อย

และท่านดร.ก็เคยเตือนเรื่อง ภัยพิบัิติ

ที่จะเกิดที่โปแลนด์ในปีนี้ด้วยว่า

จะเป็น"น้ำท่วมครั้งใหญ่" แต่ก็ยังพอจะอยู่ได้...อยู่

ลึกๆก็ยังหวั่นๆ แต่ก็เตรียม

น้ำดื่ม กับ อาหารแห้งไว้บ้างแล้ว

เตรียมตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วค่ะ

คือคิดว่า

ตัวเองไม่น่าจะมีปัญหาเท่าไหร่เรื่องความหิว

เพราะเป็นคนทานน้อยอยู่แล้ว

แล้วก็ชินกับการกิน ผัก กินธัญพืชอยู่แล้ว

แต่คุณสามีสิ...

ทั้งทานเยอะ และติดทานเนื้อสัตว์ ด้วย

คงจะทรมานกับความหิวพอสมควร

แต่ก็ทำไงได้ เค้ายังไม่คิดเปลี่ยน..เอง

................................

ส่วนโรคห่า คืนชีพ

ก็อ่านๆแ้ล้ว เป็นความรู้ที่ดีมากๆค่ะ

เพราะเพิ่งรู้ว่า

เป็นปุ๊บ แล้ว ตายปั๊บ

ภายในคืนเดียวเลย

อย่างที่คุณ กุหลาบ เขียนมา

แบบนี้ คนทั่วๆไป

คงไม่ทันได้ตั้งตัวแน่ๆเลย

แต่จะว่าไป แม่หมอกุหลาบ

ก็คิดได้ไวนะคะ

ที่นำแหวนสฟริงซ์ไปจุ่มน้ำพีระมิดให้ดื่ม

อาการที่หลาน ถ่ายและอ๊วก

ก็หายได้ในวันเดียว

***************************************************

เหมือนกันเลยค่ะ พี่อมร

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานี้

แมวมีอาการปวดท้องน้อย

เวียนศีรษะร่วมด้วย

ขณะนั่งรถกลับบ้าน

ก็ได้อุทิศบุญทั้งหมดที่ทำมา

ให้กับลูกที่เคยทำแท้ง

และก็ไม่รู้ทำไมนะ

ให้แมวได้ตั้งจิต

อธิฐานขอว่า

อ.อุบลขา ช่วยด้วย

ช่วยขออำนาจบารมี

พระศรีอาริย์ช่วยแมวด้วย

ขอให้แมวหายจากอาการ

ที่ปวดท้อง เวียนศีรษะ ด้วยค่ะ

อาการปวด บีบ ที่มดลูก

คลายเบาลงจนหายเช่นกันค่ะ

หายค่ะ

กราบเท้าขอบพระคุณ อ.อุบลสื่อสวรรค์

และ กราบพระบาทองค์พระศรีอาริย์

ที่เมตตาค่ะ

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาหนูท้องเสีย บวกอาเจียรแบบหมดเลย  หนูได้กินแกงมะรุมมีกุ้งอยู่ด้วยปกติหนูชอบแกงมะรุมมากเลยคิดว่าขอกินแค่มะรุมเลยเอามะรุมเติมไปอีกเพื่ออกินเล่นๆ

แล้วเหตุการณ์ตอนกลับจากรับลูกแวะที่บิ๊กซีเพื่อซื้อของปวดอีกแล้วก็เดินไปห้องน้ำชั้นล่างของบิ๊กซีทันใดนั้นตะก็ปลดยังไม่หมดข้าศึกโจมตีจนกางเกงเหละ โชคดีตรงที่หลังรถจะมีผ้าไว้สำรอง 1 ชุดค่ะ  กลับถึงบ้านหนูได้กินน้ำพีระมิดและสารภาพกับจี้สฟิ้งส์ ขอบารมีพระศรีอาริย์ ลูกจึงหายเป็นปกติส่งลูกได้เหมือนเดิมค่ะ

กราบขอบพระคุณท่านอ.อุบล และเทวดาที่รักษาตัวท่านอ.อุบล ทุกๆพระองค์   ท่านอ.มงคล  และน้องท้อป  และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วทั้งจักรวาล

ที่เมตตาหนูค่ะเพิ่งรู้ว่าท้องเสียรุนแรงเป็นได้ถึงขนาดนี้เลยวันนั้นไม่ได้ขึ้นชั้นบนบิ๊กซีให้ลูกขึ้นไปซื้อเองขอไปนั่งสารภาพบาปที่ตัวเองประมาณคิดเอาเองว่ากินแค่มะขุมแต่สามีโขลกกุ้งลงในน้ำแกงส้มด้วย   ( คิดว่าเป็นการเตือนเราเองว่านิดหน่อยแต่กรรมที่ได้รับในครั้งจะจำเป็นบท

เรียนราคาแพงที่ย้ำเตือนการกระทำของตัวเองได้ดีมากไม่เผลอสติ )

กราบขอบพระคุณค่ะ

กราบ   กราบ   กราบ

กราบขอบพระคุณธรรมทาน

ของท่าน อ.อุบลค่ะ

หนูเองก็เคยเจอเหตุการณ์

ช่วงน้ำท่วมเมื่อปีก่อน

ฝนตกหนักจนไม่เห็นทางมาแล้วค่ะ

ตอนนั้นกำลังเดินทางจะมาบ้านสวนกัน 

มีคุณก้อย คุณญา มาด้วยกัน

ระหว่างทางฝนตกหนักมาก

จนมองไม่เห็นกระทั่งหน้ารถ

พวกเราใช้รหัส อ.อุบลช่วยด้วย

ตลอดเส้นทาง ก็ไม่หายเลย

จนพวกเราพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ปกติแน่

ปกติเราใช้ ครั้งแรกก็เห็นผลแล้ว

แต่นี่ใช้ตลอด แถมใช้กันตั้ง 3 คน

เหมือนเบื้องบนท่านกำลังทดสอบกำลังใจคะ

ว่าจะถอยหลังกลับหรือไม่ เพราะน่ากลัวมาก

ทั้งฟ้า ทั้งฝน แล้วเดี๋ยวนี้เวลาฟ้าผ่าลงมาที

จะเป็นสีส้มเป็นทาง เหมือนเปลวไฟเลยค่ะ

น่ากลัวมาก ตอนหลังมารู้ว่าคุณญา

คิดแล้วคิดอีกว่าจะไปต่อดีไหม

เพราะเขาเป็นคนขับค่ะ

แล้วทำให้คิดอะไรได้หลายอย่างค่ะว่า

รถที่ติดอยู่บนถนนเวลานั้น ถึงจะมีรถ 

มีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง

แต่มันไปไม่ได้ รถติดกันยาวเหยียด

มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยค่ะ 

เห็นแล้วน่าสงสาร เืพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

นึกไปถึงว่า การเกิดมาเป็นมนุษย์นี่มัน

หนีไม่พ้นความทุกข์เลยจริงๆ

สุขก็สุขแค่ชั่วคราว ปลอมๆ

หากถึงวันที่เกิดภัยพิบัติจริง

ก็คงมีแต่บุญเท่านั้นที่จะนำพา

ทุกท่านไปในที่ที่ปลอดภัยค่ะ

เมตตานะ

ศรีอาริยะเมตโต

พุทธานะมะ

สันติเกโล

อนาคามิ

สาธุ สาธุ สาธุ

อาจารย์อภิชัยถาม อาจารย์อุบลว่า พวกเราจะมีบาปติดตัวกันไหมที่ บังอาจไปทุบปิรามิดทิ้ง 2 องค์ แถมรื้อโรงทานอีก ท่านอาจารย์ตอบว่าเราทำไป เพื่อให้มีการสร้างสถานที่ตึกใหม่ ให้ผู้คนได้มาอาศัย หลบภัย  ท่านอาจาย์เจ้าของบ้าน ท่านมีเมตตาแค่ไหน ท่านกะรับคนที่เดือดร้อน มาหลบภัย พวกเราก็ควรพยายามร่วมสนับสนุนท่านต่อไป ถึงจะเหนื่อย เท่าไร นอนคืน 2 คืน ก็ดีขึ้นเอง สู้ตายค่ะ

อนุโมทนากับคนทำและคนอ่านทุกท่านค่ะ
จุ๋ม

จิตที่่หลุดพ้นแล้ว มีแต่ความสุข หาใดเปรียบมิได้ ในความสุขนั้นก็มิได้เก็บ กอดไว้คนเดียว

หากจะมีแต่ความเมตตาหาที่สุดมิได้ ที่ให้ผู้อื่นมีความสุข พ้นทุกข์ตาม

กราบสาธุ

ในความเมตตา จากท่านอาจารย์อุบลและครอบครัว

อย่างไม่มีประมาณ

ขอบพระคุณค่ะ

-ขอบพระคุณกับธรรมทานของท่านอาจาร์ยอุบลและทุก ๆ ธรรมทานค่ะ

                    สาธุ   สาธุ  สาธุ

 คุณจันทิรา กาลมัชฌิมา

รบกวนแก้ไขความคิดเห็น

ติ๊กที่ช่องไม่ต้องการให้แสดงอีเมลด้วยค่ะ 

 ภัยพิบัติใกล้เข้ามาแล้ว

ลูกบ้านสวนพีระมิดเกือบทุกคน

อาจจะได้รับบททดสอบจากเบื้องบน

มาหลายรูปแบบเป็นการเตรียมความพร้อม

ถ้าเกิดภัยพิบัติขึ้นมา

ก็ขอให้มีสติ ใช้ปัญญา

ใช้รหัส อาจารย์อุบลช่วยด้วย ให้ติดเป็นนิสัย

คาถาปะโตเมตังฯ คาถาบูชาพระศรีอาริย์

และที่สำคัญครับ

ถือศีล ๕ ให้ บริสุทธิ์

อย่ากลัวความตายให้ระลึกไว้เสมอ

พวกเราถูกฝึกและเตรียมความพร้อมมาแล้วทั้งนั้น

ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็จง

ตั้งสติให้มั่น มีสมาธิ และอารธนาพระบารมีสิงศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง

ควันหลงจากการรื้อโรงทาน
คุณอมร และ คุณเหมี่ยว  คู่ขวัญของชาวบ้านสวนพีรามิด จะทำงานเกินร้อยเสมอ เพิ่งทราบว่านอกจาก คุณเหมี่ยวจะถูกหินเจาะที่ส้นเท้าแล้ว คุณอมรยังเอานิ้วไปกระแทกหินอีก

แต่บุญกุศลกำลังแรงที่ทำให้กับบ้านสวน ก็ส่งผลให้บารมีพระศรีอารย์ที่อัญเชิญโดย อาจารย์อุบลของพวกเรา มาปกป้องรักษาพวกคุณจนหายโดยไม่ต้องพึ่งหมอเลย

อนุโมทนาบุญกับคุณทั้งสอง และกราบขอบคุณ อ อุบลและเทวดาของท่านที่มารักษาลูกหลานบ้านสวน
จุ๋ม

  ขอบคุณค่ะ  คุณครองขวัญ วงศ์ดีประสิทธิ์   ตอนนี้

ดิฉันเข้าไปแก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ

กราบอนุโมทนา

กับธรรมทานของอ.แม่อุบล

เจ้าค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

และขออนุโมทนา

กับธรรมทานของพี่น้อง

บ้านสวนพระมิดทุกท่านด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

ยิ่งอ่านธรรมทานของ

อ.แม่ ในทุกๆ เรื่องยิ่งทำให้ปลง

ว่าในวันเกิดภัยพิบัติเราจะเป็นอย่างไร

บุญเราจะพอที่จะนำพาชีวิตเราให้รอดได้มั๊ย

ลูกจะต้องเกาะติดศีล ๕ ให้ได้มากที่สุดเจ้าค่ะ สาธุ

พออ่านมาถึงความคิดเห็นของพี่ตุ้ยยิ่งซึ้งไปใหญ่เลยค่ะ

รู้สึกรักพี่น้องบ้านสวนทุกคนที่ช่วยกันร่วมแรงร่วมใจ

ก่อสร้างบ้านสวนพีระมิดเพื่อช่วยผู้คนที่ต้องการ

ความเดือดร้อนเข้าไปหลบภัย ลูกขอ

กราบแทบเท้าของอ.แม่อุบล

อ.พ่อมงคล และ

คุณน้องท๊อป

ด้วยค่ะที่เกิดมาเพื่อ

ช่วยเหลือลูกหลานจริงๆ

กราบขอบพระคุณมากค่ะ

เสาร์-อาทิตย์ที่ ๒๒-๒๓

อาทิตย์นี้เรามีรถแมคโครคันใหม่เอี่ยมมาช่วยขุดพื้นคอนกรีต

โดยมีลุงเบิ้มเป็นผู้ควบคุม คล่องแคล่วมากครับเพราะมีตัวบังคับเยอะมาก

อ. อุบล ต้องหาตัวช่วยครับเพราะลำพังเรี่ยวแรงของลูกบ้านสวนฯ

คงไม่สามารถจัดการกับพื้นคอนกรีตให้เสร็จในเวลาอันสั้นได้เป็นแน่แท้

เวลาเริ่มใกล้เข้ามาแล้วจึงต้องรีบเร่งกัน

สองวันเท่านั้นเองครับราบเรียบทั้งพื้นทั้งเสา

รถแมคโครสีส้มลุยงานรื้อพื้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ดูแล้วคล้ายๆตัวไดโนเสาร์สีส้มกำลังก้มๆเงยๆ หันไปหันมา

พวกเราช่วยกันขนเศษคอนกรีตทั้งเล็กทั้งใหญ่กันอย่างแข็งขัน

ไม่มีใครบ่นซักคำ หนักสุดๆก็คงเป็นเสาเพราะต้องแบกกันเป็นสิบคน

ยิ่งเจองานหนักยิ่งชอบกันครับปัญหาต่างในชีวิต

จะได้รับการปลดเปลื้องอย่างรวดเร็วเหมือนกัน

ได้แผลและบาดเจ็บกันหลายคนโดนลวดตำและก้อนหินทับนิ้วทับเท้า

คุณเจี๊ยบโดนเสาพลาดมาโดนนิ้วมือซ้ายเล็บหลุด

ลืมใช้รหัสแต่วิ่งไปหาอ.อุบลช่วยแทน เมื่ออ.อุบลอัญเชิญพระบารมีพระศรีอาริย์

เลือดหยุดทันที  คุณเจี๊ยบไม่เจ็บแต่คุณแมวหน้าซีดเห็นเลือดแล้วลมจะจับ

คุณเจี๊ยบนึกถึงกรรมว่าเคยแต่งบัญชีเท็จหลายปี

เดี๋ยวนี้ลูกบ้านสวนนึกกรรมได้ทันทีว่าเคยทำอะไรมาบ้าง

คุณอรโดนก้อนคอนกรีตก้อนโตทับนิ้วเท้า

เจ็บจนเดินแทบไม่ได้แต่ก็หายสนิทด้วยพระบารมีของพระศรีอาริย์เหมือนกัน

ผมโดนลวดตำนิ้วเลือดซิบๆเหมือนกัน

แต่พอใช้รหัส อาจารย์อุบลช่วยด้วย กดแผลไว้ไม่นานเลือดก็หยุดไหล

กลางคืนผจญภัยแบบเรื่องเพชรพระอุมาและสนุกยิ่งกว่าอินเดียน่าโจนส์

กับลุงเบิ้มผู้มีประสบการณ์มากมายในการดำรงชีวิตในป่า

ตื่นเต้นร้าวใจเพราะต้องคอยเงี่ยหูฟังเสียงลุงเบิ้ม

ผู้ที่อยู่ด้านหลังลุ้นกันตัวโก่ง

ใครไม่ได้มาฟังลุงเบิ้มเล่าด้วยตัวเองจะเสียดายมากๆขอบอก

มีบ้างบางส่วนที่อ.อุบลเล่าให้ฟัง

ไม่ธรรมดานะลุงเบิ้มเรานี่  ฟังจนไม่อยากไปนอน

อาทิตย์นี้เลยเป็นการเปิดตัวลุงเบิ้ม 

จริงๆแล้วลุงเบิ้มได้เปิดตัวไปแล้วจากการแสดงครับ

จากงานบวงสรวงพระศรีอาริย์หวังว่าทุกท่านคงจะจำลีลา  

สาวเสียงแหลมกันได้นะครับ

(เดี๋ยวค่อยมาเล่าต่อครับ) 

อ.อภิชัย

มาเป็นเสือปืนไวเลยนะ

อาทิตย์นี้ แล้วอย่าลืมเล่าเรื่องที่ฟังจากลุงเบิ้ม

ให้คนที่ไม่ได้ไป น้าลายหก ด้วยนะจ๊ะ

โดยเฉพาะ

ลุงเป็นคนขุดอุโมงที่ยะลา

ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังอยู่จนทุกวันนี้

555

รู้จักลุงเบิ้มจริงๆแล้วจะ

หนาววววว

*********************

หลังจากทุกคนกลับกันแล้ว

บอกให้ลุงเบิ้มพัก

ทานข้าวเถอะ

เดี๋ยวก่อนครับอาจารย์

(เถียงแน่ะ 55)

ผมขอเอากองนี้เก็บให้หมดก่อนครับ

พรุ่งนี้ ผมจะได้ช่วยลุงบุญ

ทำพรุ่งนี้เช้าก็ได้

กองตั้งโต ลุงพักเถอะ

ไม่ครับ อ.

เดี๋ยวผมขอขนก่อน

เอาไว้ตรงไหนครับ

เราเลยต้องไปชี้เป้า

ให้เอาคานเอาเสาไปกอง

จนฝนพรำลุงเบิ้มก็ยังไม่หยุด

เอาหละ

เมื่อไม่หยุด อ.อุบล ก็อยู่ด้วย

ช่วยลุ้น และ จัดสวนไปด้วย

นั่งเชียร์ลุงเบิ้มท่ามกลาง

สายฝนโปรยปรายเล็กน้อย

เย๊น เย็น ขอบอก

ลุงเบิ้ม

ชำนาญในการใช้ชีวิตในป่า

และการใช้เครื่องมือหนัก

ตลอดจนอาวุธทุกชนิดจริงๆ

ใครอย่ามาพูดผิดหูลุงเบิ้มนะ

ขอเตือนไว้ก่อน

555

บุญตา

เคยตีหัวสามีแตกเลือดอาบ

ลุงเบิ้ม

เคยอยู่ป่ากับสัตว์ร้าย

ผ่านชีวิตเดนตายมาแล้ว

ทั้งจากการถูกไล่ล่าจาก

คน และ สัตว์

ดุร้าย

ทั้งงูจงอางใหญ่ไล่ขับ

ทั้งเสือตัวเท่าม้า ยิงไม่เข้า

ทั้งงูยักษ์ที่กินควายทีละ 3-4 ตัว

แล้วท้องงูป่องแค่นิดเดียว

(คิดดูเถอะงูตัวขนาดไหน)

ทั้งไข้ป่า ทั้งช้าง หมีควาย หมูป่า

กระทิง โอ้ยเรียกว่า

สารพัด

แล้วยัง

ทหาร ตามฆ่าอีกตะหาก

แต่รอดมาได้ อย่างชำนาญ

แล้วยังใช้เครื่องจักร์หนักได้ทุกชนิด

โห

ลุงเบิ้มของเรา

"สหายคำมา"

ธรรมทานวันที่ 22-23 ก.ย.55

เสาร์นี้มีสมาชิกมาบ้านสวนฯประมาณ 30 คน ไม่มากนักแต่ก็ได้ผลงานมากมาย เพราะเราลุยงานกันเต็มที่ ขนาดแต่ละคนก็ได้แผลไปตามๆกัน มากบ้างน้อยบ้าง ตามกรรมของแต่ละคน

มีงานบุญคือทุบพื้นโรงครัวเก่าและโรงทานหลังเก่า หลังจากที่เรารื้อหลังคาไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากทุบพื้นเสร็จ เราก็ช่วยกันขนเศษอิฐ เศษปูนไปเก็บไว้ที่ต้นมะม่วงด้านหลังใกล้โรงเก็บเครื่องมือ ซึ่งภายใน 2 วันนี้เราก็สามารถทำสำเร็จลุล่วงไปจนเรียบร้อย และยังได้ปลูกตะไคร้็ในแดนนิพพานด้วย ขอนำบุญมาฝากทุกท่านด้วยค่ะ สาธุ

วันอาทิตย์นี้มีธรรมทาน

1.น้องปอ (คุณอภัคนี จินดาพล) สมาชิกใหม่ของบ้านสวนฯจากจังหวัดพังงา ซึ่งมาพบท่านอาจารย์ในวันศุกร์ที่ 21 ก.ย.ที่ โรงแรมเดอะแทรเวลเลอร์ ซึ่งมีอาการของโรคหัวใจ และอาการหลังค้อม เพราะสะโพก(ก้น)งอนไปด้านหลังมากทำให้ไม่สามารถนอนหงายได้ ไม่สามารถนั่งตัวตรงหรือยืดตัวตรงได้ จะมีอาการเจ็บ เจอท่านอาจารย์ได้กราบท่านอาจารย์ ปรากฏว่ามีอาการดีขึ้น 60 % เมื่อไปให้ ดร.จิ๋มบำบัดให้ โดยการสารภาพบาปว่า เคยเป็นตัวการให้พ่อฆ่าลูกงูจงอาง เพราะลูกงูจะฉกน้องปอ พ่อเลยใช้อิฐทุบไปกลางกลางงู ครั้งแรกไม่ตาย เลยทุบอีกครั้งจนงูตาย และได้สารภาพบาปศีลทั้ง 5 ข้อ เมื่อสารภาพถึงตรงนี้อาการก็ดีขึ้นเป็น 80 % ซึ่งอาการหลังค้อมนี้เป็นก่อนที่จะฆ่าลูกงู แต่เมื่อฆ่าลูกงูแล้วอาการก็หนักขึ้น และเมื่อตอนรับบารมีพระศรีอารย์ที่โรงแรมนั้น อาการก็หายหมดเต็ม 100 %  แต่เมื่อกลับบ้านอาการปวดก็กลับมา 20 % และในวันเสาร์นี้ได้มาใช้แรงกายสร้างบุญที่บ้านสวนฯต่อ อาการก็ดีขึ้น 10 % และเมื่อได้ออกมาเล่าธรรมทานก็ดีขึ้นอีก 5 % ส่วนที่เหลืออีก 5 % ท่าอาจารย์ได้สารภาพบาปกับจี้ต่อไป

2.คุณอมรินทร์ โฉมแชล่ม สมาชิกใหม่ในบ้านสวนฯอีกคน ซึ่งไปงานธรรมบำบัดในวันศกร์เช่นกัน มีอาการมือปูดขึ้นมาในวันพฤหัสก่อนหน้าที่จะไปงานธรรมบำบัด และเมื่อตอนอัญเชิญพระศรีอารย์มือก็ยุบลงทันที จึงออกมาขอบคุณพระศรีอารย์

3.คุณอร อุ่นศรี มาขอบคุณพระศรีอารย์เรื่อง เมื่อวันเสาร์ขณะที่เข็นรถขนเศษหิน แล้วรถเข็นคว่ำก้อนหินก้อนใหญ่ทับเท้าปวดมาก จึงใช้รหัส อ.อุบลช่วยด้วย อาการปวดก็หายไป สามาถทำงานต่อได้ แต่เมื่อทำงานเสร็จตอนเย็น ไปอาบน้ำก็รู้สึกปวดมากจึงขอบารมีพระศรีอารย์แบบเดียวกับคุณอมร คือ ขอบารมีพระศรีอารย์ที่อาจารย์อุบลอัญเชิญ ปรากฏว่าหายปวดและไม่มีอาการอักเสบแต่อย่างใดในวันรุ่งขึ้น

4.ตัวเจี๊ยบเอง ซึ่งวันนี้ตอนประมาณ 11 โมง ระหว่างที่ช่วยกันขนเศษหินนั้น ได้ช่วยกันยกเสาคานเพื่อขึ้นรถเข็น แต่ปรากฏว่าหนักมาก เลยต่างคนต่างปล่อยคานลง นิ้วชี้ขวาของเจี๊ยบโดนคานทับ จ็ากๆๆๆ ปวดมาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นไรมาก แต่เมื่อมองดูมือซึ่งใส่ถุงมือ ปรากฏว่าเลือดโชกออกมาทะลุถุงมือ จึงรีบถอดถุงมือ ปรากฏว่า เล็บหลุดเลย เล็บเขยิบ ไปทางด้านขวาของนื้วเลย เลือดไหล เลยวิ่งไปหาท่านอาจารย์ ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆ แถวนั้น ช่วงที่วิ่งเข้าไปหาท่านอาจารย์เลือดก็หยุดไหลแล้ว เหลือซึมนิดๆ ท่านอาจารย์บอก หายนะลูก ขอบารมีพระศรีอารย์ช่วยให้หายปวด ซึ่งก็ไม่รู้สึกเจ็บ แล้วท่านอาจารย์บอกให้ไปเอาน้ำพีีระมิดมาล้างมือ จึงได้เดินไปขอน้ำพระมิดจากคุณแมว ท่านอาจารย์ก็ได้เดินตามไปช่วยล้างแผลให้ ช่วงนั้นเลือดก็ไม่ไหลอีก และไม่รู้สึกเจ็บเลย มีแต่อาการชาเท่านั้น จากนั้นท่านอาจารย์ได้พันด้วยผ้าพันแผลให้ ตลอดเวลาท่านอาจารย์คอยถามว่า เจ็บไหม ก็ไม่มีอาการเจ็บเลย แต่คุณแมวท่าทางจะเป็นลมเพราะเห็นบาดแผล แต่เจี๊ยบก็ไม่ได้เป็นอะไร จากนั้นก็ได้ไปช่วยขนเศษอิฐเศษหินต่อ เพราะไม่ได้เจ็บ จึงได้ออกมาขอบคุณพระศรีอารย์และท่านอาจารย์ในความเมตตาครั้งนี้ และได้สารภาพบาปจากการที่ได้รับอุบัติเหตุที่นิ้วครั้งนี้ เพราะเคยทำบัญชีไม่ถูกต้องเพื่อหลบเลี่ยงภาษีและเคยพิมพ์ธรรมทานเรื่องบางเรื่องที่ไม่สมควร กรรมเก่ารวมกรรมใหม่จึงได้ชดใช้กรรมในครั้งนี้ สาธุ

ตั้งแต่กลับจากบ้านสวนฯ จนกระทั่งมาเขียนธรรมทานนี้ก็ยังไม่มีอาการปวดเลยค่ะ เพียงแต่ใช้นิ้วชี้ขวาพิมพ์ไม่ได้ค่ะ ต้องใช้นิ้วอื่นแทน

4.คุณอมร มาขอบคุณพระศรีอารย์ จากเหตุการณ์ในวันอาทิตย์ที่แล้ว ที่พลาดโดนค้อนแปดปอนด์ทุบใส่นิ้วตัวเอง เจ็บมาก ขอบารมีพระศรีอารย์ก็หายเจ็บสามารถทำงานต่อได้ แต่เมื่อออกจากบ้านสวนฯ เริ่มมีอาการปวดนิ้ว และปวดมากขึ้น จนกระทั่ง เขียว และบวมเป่ง เป็นลูกปิงปอง เมื่อใช้รหัส อ.อุบลช่วยด้วย ก็ดีขึ้นนิดหน่อย  ขอบารมีพระศรีอารย์ก็ดีขึ้นนิดหน่อย ก็เลยคิดว่าทำไมถึงใช้ไม่ค่อยได้ผล จิตคิดได้เองว่า ให้ขอบารมีพระศรีอารย์ที่อาจารย์อุบลอัญเชิญ ปรากฏว่า นิ้วที่บวมเป่งยุบลงทันทีทันใด เป็นที่อัศจรรย์มาก ที่เป็นเช่นนี้เพราะ พระองค์ท่านต้องการสื่อสารว่าการที่เราไม่สามารถขออบารมีพระองค์ท่านโดยตรงได้นั้น เพราะเรามีกำลังบุญไม่พอไม่สามารถ จะติดต่อสื่อสารโดยตรงได้ ส่วนท่านอาจารย์นั้นมีกำลังบุญสูงพอที่พระองค์ท่านจะส่งมาให้ท่านอาจารย์ แล้วเราก็ได้รับจากท่านอาจารย์อีกทอดหนึ่ง

จากนั้นท่านอาจารย์ก็ได้แจ้งเรื่อง ค่าย 13 ในวันที่ 6-7 ตุลาคมนี้ โดยระเบียบการรับสมัครท่านอาจารย์จะได้แจ้งในแวปไซด์ และใหรีบสมัครอย่าใจเย็นค่ะ

โมทนาบุญกับธรรมทุกท่านที่ช่วยกับทุบโรงทานสำเร็จถึงแม้ว่าจะมีคนแค่ไม่มาก  และเรื้อหลังคาห้องน้ำค่ะ 

และขอให้ทุกท่านที่ได้รับบาดเจ็บหายไหวๆนะค่ะ

สาธุๆๆ

“  ...แล้วเราก็หากันกัน ...จนเจอ  “

ดร. จิตตราได้ทิ้งท้ายเป็นเพลงไว้ให้พวกเราต้องขบคิด 

แล้วพวกเรากำลังหาอะไรกันอยู่

ก่อนหน้านี้เราลูกบ้านสวนฯตามหาพระศรีอาริยเมตไตรย์

และเราก็ได้สัมผัสพระบารมีของพระองค์กัน

อย่างทั่วถึงทุกอนูของบ้านสวน

โดยท่านอาจารย์อุบลได้อัญเชิญพระบารมีของพระศรีอาริย์ฯ

มาให้พวกเราได้สัมผัส

พวกเราก็เชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าพระองค์ท่านมีจริง

แต่ดร. จิตตรา  ยืนยันแน่นอนว่า

พระองค์ได้มาเกิดแล้วเป็นผู้หญิง  และเกิดที่ประเทศไทย

และไม่ใช่เด็กอ้อแอ้ซะด้วย  

ลูกบ้านสวนเกือบทุกคนตาลุก  จิตคิดเป็นสิ่งเดียวกัน

เอ๊ะ ๆ  รู้นะคิดอะไรอยู่ 

อาจารย์อุบลท่านบอกว่าท่านตกเป็นจำเลยตลอด 

นำโดยเฉพาะคุณธนาพ่อใหญ่ของเรา

ใครมีข้อสงสัยประการใดเตรียมคำถามไว้นะครับ

ค่าย ๑๓ นี้ดร. จิตตราจะมาให้คำตอบกับเราแน่นอน

สงสัยพ่อใหญ่ธนาจะเตรียมคำถามมาเพียบเต็มรถแน่

นอกจากนี้อาจจะได้รู้ความลับของพีระมิด

และความสัมพันธ์ของพระนางเนเฟอรตารี

กับอาจารย์อุบลด้วยว่าเกี่ยวข้องกันอย่างไร

น่าติดตามครับ

ภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นก็ยังคงเป็นประเด็นที่ยังคั่งค้างอยู่นะครับ

เราจะรอดหรือไม่รอด จะอยู่กันอย่างไร

แต่ผมว่าลุงเบิ้มรอดชัวร์

เพราะลุงแกอยู่มาแล้วทุกที่ทุกป่าแม้กระทั่งในรูก็อยู่มาแล้ว

ค่าย ๑๓ น่าจะให้ลุงเบิ้มมาช่วยทำเวิคช๊อป

เรื่องการดำรงชีวิตในป่ากันซะหน่อยแล้ว

มีใครสนใจบ้างครับ

คอยติคตามข่าวค่าย ๑๓ กันนะครับ 

ว่าจะได้รับความกรุณาจากอาจารย์อุบลเมื่อไหร่

ต้องรบกวนเจ้าของบ้านท่านด้วยครับ 

เพราะการจัดงานในแต่ละครั้งเหนื่อยนะครับ

งานนี้สมัครผ่านทางเว็ปไซต์อย่างเดียวครับ 

จะได้ช่วยกัยขับเคลื่อนเว็ปให้มีมูฟเม้นกันหน่อย

อนุโมทนากับทุกท่านและทุก ๆ บุญค่ะ

ลูกบ้านสวนทำงานแข่งกับเวลาจริง ๆ

ทุกคนไปถึงคงโดดทำงานกัน   ไม่สนใจอย่างอื่น

เพราะในใจของทุกท่าน คือ ช่วยงานบ้านสวน

ให้เสร็จเร็วที่สุด  เพื่อรองรับคน เมื่อวันนั้นมาถึง

สาธุ ด้วยนะคะ

ลุงเบิ้ม

ชำนาญในการใช้ชีวิตในป่า

และการใช้เครื่องมือหนัก

ตลอดจนอาวุธทุกชนิดจริงๆ

...............

ค่ะ ท่านอาจารย์ ลุงเบิ้มนี้เป็น

Heroเลยนะค่ะ

คืนวันเสาร์ที่22ก ย

ใด้นั่งฟังลุงเบิ้มเล่าแล้วสนุกและตื่นเต้นมากๆเลยค่ะ

ช่วงชีวิตที่อยู่ในป่า เจอะงูยักย์  เจอะเสือสมิง  หมีควาย 

ใช้ชีวิตในถ้ำ ขุดรู อยูในรู

และใช้นกพิราบในการสื่อสารกับโลกภายนอก (อันนี้ถามต่อช่วงเช้าค่ะ)

และอีกเยอะแยะมากมาย

...............

ยิ่งเห็นคุณลุงทำงาน ช่วงเสาร์-อาทิตย์แล้ว

ยิ่งทึ่งค่ะ ขับรถแม็คโค ทุบ รื้อ ขุดเสา ตรงโรงทาน 

สมาธิคุณลุงเบิ้มดีมากๆๆค่ะ

ขอเล่าช่วงที่ภาใด้ขนเศษหิน เศษอิฐบ้างนะค่ะ

ช่วงบ่ายวันเสาร์ อากาศเย็นสบายมาก แต่วันอาทิตย์ซิค่ะ

ร้อนมากๆเลย เหนื่อย แต่ก็มีความสุขค่ะ

โดนหินตกใส่นิ้วเท้า หินทับนิ้วมือ ทั้งซ้ายและขวา

หนังถลอก แต่แปลกนะค่ะไม่มีเลือดไหล แต่ก็เจ็บแป้บเดียวแล้วก็หายค่ะ

ก็มานั่งสำนึกกรรมว่าเราทำเคยเอาเท้าเหยียบเหรียญ

หันเท้ามาทางพระ ใช้มือเขียนบิลเท็จ

ลักทรัพย์มาตั้งหลายอย่าง ตีหลังวัว หลังควาย ตีเพื่อน

ควรแล้วที่เราต้องเจ็บ แล้วอาการก็หายไป

ส่วนคุณอร โดนหินทับนิ้วเท้า นิ้วเขียวช้ำ ขอบารมีพระศรีอารย์

ที่ท่านอาจารย์อุบลอาราธนา ขาคุณอรก็หายเจ็บ

คุณเจียบโดนหินทับนิ้วมือ เล็บหลุด

เลือดอาบนิ้ว วิ่งหาท่านอาจารย์อุบล

ท่านให้ใช้น้ำพีระมิดล้างเเผล อาการก็ดีขึ้น  แล้วก็หาย

แต่คนรอบข้างที่ซิค่ะเห็นแล้วจะเป็นลม ค่ะ

กราบขอบพระคุณบารมีพระศรีอาริย์ เทวดาที่รักษาท่านอุบลทุกพระองค์

ท่านอาจารย์อุบลและครอบครัวอย่างสูงค่ะ

สาธุ

ชาวบ้านลงขันนำเกจิดังจับผีปอบ ผวาหนักไม่กล้าไปไหนกลัวถูกสิงร่าง         พร้อมกันนี้ยังจะได้ให้พระครูทำพิธีป้องกันไม่ให้ผีปอบเข้าบ้านทุกหลังคาเรือนด้วย เพื่อให้แน่ใจว่าผีปอบจะไม่กลับมารังครวญ ทำให้ชาวบ้านเกิดอาการเจ็บป่วยหรือตายโดยไม่ทราบสาเหตุอีก จาก 3 สัปดาห์ที่ผ่านมามีชาวบ้านป่วยด้วยอาการ มือเท้าเกร็ง แขนขาชา ปวดศีรษะวูบจำนวน 12 ราย และตายไม่ทราบสาเหตุ ที่ชาวบ้านเชื่อว่าเกิดจากผีปอบเข้าสิง    นายสรศักดิ์ กล่าวว่า ชาวบ้านยอมลงขันกันออกค่าใช้จ่ายในการทำพิธีปราบผีปอบในครั้งนี้ครัวเรือนละ 150 บาท มีจำนวน 176  ครัวเรือน และชาวบ้านต่างก็มีความหวังว่า หากมีการปราบผีปอบได้สำเร็จ จะสามารถลบล้างความกลัวของคนในหมู่บ้านและหมู่บ้านข้างเคียงได้ และความสุขสงบก็จะกลับมาสู่หมู่บ้าน โดยการทำพิธีครั้งนี้นางบุญเรียน สินสุพรรณ ยายวัย 61 ปี ที่ถูกชาวบ้านกล่าวหาว่าเป็นผีปอบ พร้อมนายโอ๊ะ สามีก็จะมาร่วมพิธีด้วย เพื่อที่ชาวบ้านจะได้หายเคลือบแคลงใจ และเพื่อไม่ให้เกิดความรุนแรงบานปลาย ทั้งจะทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องในหมู่บ้านกลับคืนมา ส่วนการทำพิธีจะมีการกำหนดวันอีกครั้ง หลังจากมีการรวบรวมเงินจากชาวบ้านในหมู่บ้านที่ร่วมกันลงขันเสร็จ  เมื่อวันที่ 22 ก.ย. ผู้สื่อข่าว ข่าวสด รายงานว่า จากกระแสผีปอบที่ยังสร้างความหวาดผวาให้กับชาวบ้านโคกสูง ต.โคกสูง อ.หนองกี่ จ.บุรีรัมย์ และชาวบ้านหมู่บ้านข้างเคียงไม่กล้าที่จะออกจากบ้านยามค่ำคืน เพราะเกรงว่าผีปอบจะเข้าสิงร่าง ทำให้เกิดอาการเจ็บป่วยเหนือธรรมชาติ อย่างเช่นชาวบ้านหลายรายที่ประสบมาตามความเชื่อ ล่าสุดนายสรศักดิ์ สุกไธสง  ผู้ใหญ่บ้านบ้านโคกสูงได้เรียกลูกบ้านทั้ง 176 ครัวเรือนมาประชุม เพื่อหาแนวทางแก้ปัญหา โดยชาวบ้านต่างก็เห็นชอบสรุปว่าให้นำพระครูปลัดมงคล เกจิอาจารย์ดัง จำวัดอยู่ที่จังหวัดชัยภูมิ พร้อมกับลูกศิษย์ อยู่ที่จังหวัดมหาสารคราม ที่รับปากอาสาจะมาช่วยชาวบ้านในการประกอบพิธีปราบและไล่จับผีปอบ ที่สิงอยู่ในหมู่บ้านโดยไม่มีเจ้าของ ตามที่หมอไสยศาสตร์หรือหมอผีได้เข้าทรง บอกกับชาวบ้านว่ามีปอบอยู่เป็นจำนวนมากในหมู่บ้าน ลงในไหแล้วใช้ผ้าขาวลงอาคมปิด ก่อนที่จะนำไปฝังดินในที่ที่ห่างไกลจากหมู่บ้าน

ผู้แสดงความคิดเห็น สิงห์เงิน อุดมศิริ (ตาโต๊ะ) วันที่ตอบ 2012-09-22 23:10:01

อ่านข่าวนี้กันหน่อยนะ

แล้วช่วยแสดงความเห็นหน่อยนะจ๊ะ

 การทีื่เราเขียนธรรมทานมากอาการเจ็บป่วยก็จะหายเร็วอ

อย่างที่่ท่านอ. อุบลเตือนค่ะ. ก่อนที่จะไปโรงแรมเดอะทราเวลเลอน้องสาว(นุ๊ก)มีอาการเจ็บกระดูกข้อเท้าซึ่งท่านอ.อุบลเคยบอกว่าโดนมนย์ดำมานานจนเข้ากระดูกเมื่อไปถึงโงแรมคุณธนาได้เชิญให้ขึ้นไปพูดธรรมทานเกี่ยวกับเรื่องคุณไสยพอลงจากเวทีมาอาการเจ็บข้อเท้าหายไปเลยค่ะ  นี่แหละมังคะที่ท่านอ.มักจะเตือนเราเรื่องการเผยแพร่ธรรมทานซึ่งเป๊นสิ่งที่เจ้ากรรมนายเวรต้องการ

 ขอขยายตัวอักษรค่ะ

ความเห็นที่ 7439 (1630707)
การทีื่เราเขียนธรรมทานมากอาการเจ็บป่วยก็จะหายเร็วอ อย่างที่่ท่านอ. อุบลเตือนค่ะ. ก่อนที่จะไปโรงแรมเดอะทราเวลเลอน้องสาว(นุ๊ก)มีอาการเจ็บกระดูกข้อเท้า  ซึ่งท่านอ.อุบล  เคยบอกว่า โดนมนย์ดำมานานจนเข้ากระดูก เมื่อไปถึงโรงแรม คุณธนาได้เชิญให้ขึ้นไปพูดธรรมทาน เกี่ยวกับเรื่องคุณไสย์  พอลงจากเวทีมาอาการเจ็บข้อเท้าหายไปเลยค่ะ  นี่แหละมังคะที่ท่านอ.มักจะเตือนเราเรื่องการเผยแพร่ธรรมทานซึ่งเป็นสิ่งที่เจ้ากรรมนายเวรต้องการ
ผู้แสดงความคิดเห็น ปวริศา ศิริวิธิตา วันที่ตอบ 2012-09-24 23:13:47

เปิดค่าย 13 แล้วนะคะ

อยู่ที่ห้อง

ประชาสัมพันธ์ฯค่ะ

 คืนวันเสาร์ที่ผ่่านมาเพิ่งได้ฟัง "สหายคำมา"

จริง ๆ อยากเีรียก "อินเดียน่าโจนส์ บ้านสวนฯ"

เล่าถึงการผจญภัย ในวัยหนุ่ม  ที่ต้องดำรงชีวิตในรู  

ได้เจองูยักษ์สูงเท่าเสาไฟฟ้าแรงสูง กินควายทีละ 4 ตัว

เสือตัวเท่าม้า ที่คาบทหารไปต่อหน้าต่อมา ใช้ปีนไรยิงก็ไม่เข้า ฯลฯ

ตามมาด้วยข่าวผีปอบออกอาละวาดอีก ทำให้คนตายไม่ทราบสาเหตุ

น่ากลัวจริง ๆ ทุกสิ่งที่ ท่าน อ.อุบล ได้เคยบอกไว้ เริ่มทยอยเกิดขึ้นแล้ว

ภัยพิบัติก็จะเกิดในไม่ช้า มีแต่บารมีของพระศรีอาริย์

และ รหัส อ.อุบล ช่วยด้วย  เท่านั้น

ที่จะช่วยให้ทุกอย่างบรรเทาเบาบางลงได้

ขอภาวนาให้คนไทย และ ทุกคนบนโลกใบนี้

ได้สัมผัสบารมีพระศรีอาิริย์ ได้โดยเร็ววันด้วยเทอญ สาธุ

อ่านเรื่องชาวบ้านจ.บุรีรัมย์กับผีปอบ แล้วอยากให้พวกเขาทราบว่า สาเหตุของความไม่สงบสุขคือการทำบาป ดังนั้นวิธีแก้ไขที่ยั่งยืนคือการหยุดสร้างบาป เปลี่ยนใจเปลี่ยนพฤติกรรมมารักษาศีล แล้วการที่จะทำพิธีไล่ปอบนั้น อาจเป็นการสร้างบาปเพิ่ม ทำให้ปัญหาเรื้อรังเข้าไปอีก นึกถึงที่ท่านอ.เคยเขียนเกี่ยวกับข่าวจากคุณกุหลาบเรื่องผี (คห.334 กระทู้ท่านแน่ใจหรือว่า ได้พบพระศรีอาริย์) ว่าปอบมาจากคนทำเสน่ห์ เล่นคุณไสย แล้วจะมีอันเป็นไป คนที่ทำพิธีไล่ด้วยการตี ปอบก็จะมาเข้าตัวเองแทน สรุปว่าต้องเลิกอวิชชา สร้างบุญอุทิศบุญให้ปอบดีกว่า เชื่อว่าพวกปอบต้องอยากได้บุญแน่นอน ว่าแล้วก็ขออุทิศบุญให้ค่ะ 

กิจกรรมและธรรมทาน 22-23 กย. 55 จากจุ๋ม
เช้าวันเสาร์นี้ ลูกบ้านสวนมากันไม่มาก มีกิจกรรมรื้อหลังคาห้องน้ำเก่า นำโดย คุณแก้ว น้องเบส พี่เล็ก คุณทัศนีย์ มีคนอื่นจำชื่อไม่ได้ พวกเรา ต่อจากนั้นก็มีการclear พื้นที่แถวห้องน้ำ ต่อจากนั้น ลุงเบิ้มก็เริ่มกิจการใช้แมคโครป้ายแดงขุดพื้นปูน โรงทาน แล้วชาวบ้านสวน ก็ช่วยกันขนปูน ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ออกไปกองใต้ต้นมะม่วง ที่เล่ามานี้พี่จุ๋มได้ร่วมบุญเล็กๆน้อยๆ แต่ทั้งบ่ายต้องไปช่วย อจ.พันธ์ รองปุ๋ยหมักใบไม้ใส่นา 3-4 รอบ และ ปุ๋ยจาก Biogas ก็หมดเวลามืดพอดี

อาการบาดเจ็บจากการทำงาน
เช้าวันอาทิตย์ ได้ข่าวว่า มีการปลูกตะไคร้ ที่รั้วต้นโมก ต่อจากนั้นหลังทานข้าวก็ได้ขนพื้นปูนกันต่อ ตอนบ่าย 2 โมงมีธรรมทาน คำขอบคุณ จึงได้ทราบว่า ในระหว่างขนปูน คุณเจี๊ยบ เพชรดา ถูกเสาปูน ทับที่นิ้ว จนเล็บหลุด พี่เจี๊ยบไม่ได้ทันใช้รหัส แต่วิ่ง 100 ม. หาตัวอจ.อุบล เจ้าของรหัสทันที  ท่านเมตตานำน้ำพิรามิด ใส่กาละมังมาล้าง ด้วยตนเอง  คุณแมวที่เป็นคนนำน้ำ นำผ้าพันแผลมา เมื่อเห็นจะเป็นลมเพราะเลือดออกมาก แต่คุณเจี๊ยบไม่รู้สึกเจ็บ อ อุบล เมตตาล้างแผล ล้างเลือดดำที่ clot ออกให้หมด  และคงเอาบุญของท่านมารักษาให้ตลอด คุณเจี๊ยบจึงไม่มีอาการเจ็บเลย ต้องดูผลกันต่อไป

คุณอร ก็เช่นกัน โดนหินทับที่นิ้ว แต่ก็พูดขอบารมี พระศรีอารย์ที่ อจ อุบล เป็นผู้อัญเชิญมาช่วย อาการทั้งหมดก็หายเหมือนไม่มีอะไร น้องปอ จากพังงา ที่ตามมาจาก รร. The traveller ก้เช่นกัน โดนหินทับก็หายอีก สำหรับคุณอมรที่ถูกแรงฆ้อน สะท้อนกลับ โดนข้อนิ้วจนปวดบวม ตอนอยู่บ้านสวนยังบวมไม่มาก พอกลับบ้านบวมเป็นลูกปิงปอง คุณอมรใช้วิทยายุทธ์ที่ท่านอาจารย์สั่งสอน สารภาพบาปกับจี้ ใช้รหัส อ.อุบลช่วยด้วย บรรเทาเล็กน้อยเท่านั้น เลยคิดคำพูดว่า "ขอบารมีพระศรีอารย์ที่อ.อุบล เป็นผู้อัญเชิญมารักษา" อาการบวมยุบลงในฉับพลันเหมือนเล่นกล แสดงว่าผู้อัญเชิญมีผลให้อานุภาพของพระศรีอารย์แสดงฤทธิ์ได้ อ.อุบล ท่านเป็นกุญแจสำคัญ ที่นำเราไปสู่การสัมผัสกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวง ท่านเป็นคนที่พวกเราสัมผัสด้วยตาเนื้อ แต่สำคัญต่อมนุษย์มาก ใครลบหลู่ไม่กตัญญู คงตัวใครตัวมันละพี่น้อง

กราบขอบคุณอาจารย์และครอบครัวเป็นอย่างสูง ที่ลงมาช่วยผู้คนยุคภัยพิบัตินี้
จุ๋ม

 เสาร์-อาทิตย์นี้(22-23ก.ย.55)ก็ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่รื้อโรงทานและโรงครัวเก่า

ทุกท่าน  โดยมีลุงเบิ้ม  คนเก่ง เป็นหัวหน้าทีม  การรื้อถอนและมีลูกบ้านสวนฯที่มาอาทิตย์

นี้ช่วยกัน  ทุกคนต่างได้รับบุญใหญ่กันไปเต็มๆเลย   ถึงแม้จะมีความเหน็ดเหนื่อยและได้รับ

บาดเจ็บกันไปบ้าง  แต่ทุกคนก็มีความสุขที่ได้มาร่วมสร้างบุญในครั้งนี้กัน   ด้วยบารมีของ

พระศรีอาริย์ฯและท่านอาจารย์อุบลฯทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี   ซึ่งจะเห็นได้จากการที่หลาย

ท่านมาเล่า ธรรมทานกัน  เช่น  คุณเจี๊ยบ  เป็นแผลที่นิ้วเกิดจากการที่ถูกหินทับที่ปลายนิ้ว

แตกเลือดไหล เยาะมากๆ จนคุณแมวเห็นแล้วจะเป็นลม ซึ่งหลังจากที่ล้างทำความสะอาด

และ แช่ด้วยน้ำพีระมิดแล้ว  ท่านอาจารย์อุบลฯก็ได้ทำแผลให้   ขณะนั้นเล็บก็ขยับเลื่อนได้

แล้ว เมื่อปิดแผลแล้ว ระหว่างที่ทำแผลนั้น    ไม่มีอาการเจ็บปวดเลย     หลังจากนั้น

ประมาณ1-2ช.ม  ได้เปิดผ้าเปลี่ยนใหม่เนื่องจากถูกน้ำจากการล้างถาดอาหารพบว่า  

มีเลือดติดผ้าเล็กน้อยแผลที่แตกมีรอยนิดเดียว    แต่อาการเจ็บก็ไม่มี เหมือนเดิม     

ซึ่งนับว่าเป็นความ  มหัศจรรษ์  อย่างมากจริงๆ/    รายต่อไป   ด.ช อมร ได้ถูกฆ้อนขนาด 

แปดปอนด์  ทุบที่นิ้ว  เมื่อ  อาทิตย์ก่อนเมื่ออยู่บ้านสวนฯ   อาการเจ็บปวดก็ไม่ค่อยมีและ

คิดว่าไม่เป็นไร/กลับบ้านไปก็คงหาย  ปรากฏว่า  นิ้วก็บวมขึ้นมาขนาดเท่าลูกปิงปอง  ก็ได้

พยายามสารภาพดูและใช้คำพูดขอไปหลายอย่างแม้กระทั่งใช้ รหัสอาจารย์อุบลฯช่วยด้วย   

ก็ไม่ได้ผลสุดท้ายก็พูดว่า   ”  ขอบารมีพระศรีอาริย์ฯที่ท่านอ.อุบลฯ ได้เป็นผู้อัญเชิญมา

ช่วยให้.....”     ผลปรากฏว่ายุบทันทีเลย/

          นี่คือปาฎิหารย์    ขององค์พระศรีอาริย์ฯ ที่ สำผัสได้และลูกหลาน บ้านสวนฯ

ได้สำผัสแล้วจริงๆ/ 

         ส่วนงานด้านเกษตรของเรา   เช้าวันเสาร์   ก็   มีอ.นี น้องเบสและน้องลินได้ไปเก็บ

ผักกันเช่นเคย ได้ผัก  ถั่วพู  มะเขือยาว    มะเขือม่วง  มาให้ลูกบ้านสวนฯได้มีเมนูแสน

เอร็ดอร่อยกันรับประทานกันเช่นเคย  (  เอ๊ะ!เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?)      ขอบอกว่า 

 ถั่วพู  ของเราไม่มีวันตาย    อายุนานมากเป็นปี  (ลุงบุญบอก)    อ้าวน๊า! ….ถึงจะอะไร?

ยังไง?.....เราก็มี ถั่วพู  กินน๊ะจ๊ะ........./

            ตอนสายก็จะมีดร.จุ๋ม/ดร.จิ่ม.คุณศรีและอ.นี มาช่วยกันทำหญ้าให้แปลงมันต่อเผือก

ซึ่งขณะนี้ก็มีหญ้าไปปกคลุมความสวยงามเสียงั้น! ทุกคนไปช่วยกันได้ประมาณครึ่งแปลง เท่านั้น  น่าสงสารจัง!   ส่วนแปลงเผือกและรอบๆ บริเวณ  ก็มีคุณ  อมร  ไปช่วยตัดหญ้าให้

ดู   สวยงามขึ้นมา    พอตกเย็นก็ไปช่วยกันนำ   น้ำปุ๋ย  จากหญ้าหมักไปใส่    ในแปลงข้าว

นำโดยอ.พันธ์   ดร.จิ่ม/ดร.จุ๋ม  คุณศรีและอ.นี  (  คิดถึงคุณโฆษิตจัง..........)  ทุกคนช่วยกัน

ใกล้จะเสร็จแล้วก็มี     คุณอดิศักดิ์ฯ   เข้าช่วยอีกแรง   ทำให้มีแรงทำงานเพิ่มขึ้นมาอีก  

ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยไปด้วยดีค๊ะ/   

                 วันอาทิตย์ตอนเช้าลูกบ้านสวนฯ   ได้รวมกันไปปลูกตะไคร้กันระหว่างต้นโมก

บริเวณด้านหลังสมเด็จองค์ปฐมฯของพวกเรา  หรือ  ก็คือบริเวณแดนนิพพานตามที่

ท่านอ.อุบลฯได้บอกพวกเรา  /

                     ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วย น๊ะค๊ะ/

                                        **********

โมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระท่านอ.อุบล  ทั้งแรงกายและปัจจัย

ฟังเรื่องเล่าของลุงบุญประสบการณ์อยู่ป่าเจอสัตวืที่ดุร้ายมาอย่างโชกโชนแล้วเรามาคิดเวลาเกิดภัยพิบัติเขาจะมีวิธีเพื่อเอาตัวรอดได้ดีเชียวละเพราะประสบการณ์แบบนี้สร้างความ       แข็งแกร่งนำพาคนที่ได้อยู่ใกล้ให้มีกำลังใจและสู้ต่อไปจนกว่าชีวิตจะหมดลมหายใจกันเชียวละ

บุญที่หนูทำมาทั้งอดีตและปัจจุบัน และเคยใช้แรงกายที่บ้านสวนฯทุกบุญขอให้บุญรวมตัวกันถวายบุญนี้ให้เทวดาที่รักษาตัวท่าน อ.อุบล ท่าน อ.  มงคล  น้องท้อป

กราบขอบพระคุณคุณค่ะที่คอยตักเตือนหนูจะจำและจะทำให้ได้แต่จะได้แค่ไหนขึ้นอยู่กับปัญญาเพราะตอนนี้หนูยังโง่ไม่เลิกค่ะ 

ขอบารมีพระศรีอาริย์   พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์

ท้าวมหาราชทั้งสี่  ท้าวเวสสุวรรณ   พระยมราช    หลวงปู่ปาน   หลวงพ่อฤษีลิงดำ มนุษย์ต่างดาวทุกๆดวงดาว  สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วทั้งจักรวาล  โปรดให้หนูมีดวงตาเห็นธรรมและบรรลุธรรม  และสำเร็จในทางโลกและมีทางขายที่นาได้ด้วยเถิด  เงินที่เพื่อนยืมไปขอให้ได้คืนเร็ววันให้ทันตาเห็นด้วยเถิด และขอให้หนูมีโอกาสได้ไปใช้แรงกายที่บ้านสวนพีระมิดเร็วๆๆๆ

กราบ   กราบ   กราบ

กราบเรียนท่าน อ.อุบล

เจี๊ยบเข้ามารายงานเรื่องนิ้วที่โดนเสาคานทับค่ะ

วันนี้เจี๊ยบเปิดผ้าพันแผลเพื่อล้างแผลเป็นครั้งที่ 2 หลังจากกลับบ้านสวนฯ คือครั้งแรกล้างแผลในวันจันทร์

ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุจนกระทั่งถึงวันจันทร์ตอน 2 ทุ่มไม่มีอาการปวดเลย แต่ตอนวันจันทร์ตอน 2 ทุ่ม - 4 ทุ่มนี้มีอาการปวดหนึบๆให้รู้ว่า อาการเจ็บเป็นยังไง และหลังจากนั้นจนกระทั่งตอนนี้ก็ไม่มีอาการปวดเลยค่ะ

สภาพบาดแผลวันนี้แผลเริ่มแห้งแล้วค่ะ เล็บจากเป็นสีออกม่วงในวันอาทิตย์เริ่มกลับเป็นสีขาวค่ะ

กราบขอบพระคุณในความเมตตาของพระศรีอาริยเมตไตรย์และท่านอาจารย์อุบลค่ะ

ขอเล่าบรรยากาศในวันเสาร์-อาทิตย์ ทีผ่านมานะคะ

วันเสาร์ อร มาถึงบ้านสวนตอนบ่ายโมงเศษ เห็นญาติธรรมส่วนใหญ่ กําลังช่วยกันเก็บ เศษหิน กระเบื่อง ปูน ที่รื้อจากโรงทานหลังเก่า วันนี้รู้สึกตื่นตา ตื่นใจกับรถคันใหม่ แม็กโคร ท่านอาจารย์ ซื้อมาเพื่อใช้งาน ในบ้านสวนโดยตรง โห! เจ๋งมากเลยย  ทั้งรื้อ ถอน ขุด ยก เกลี่ย ทําได้สารพัด ขอยกนิ้วให้ลุงเบิ้ม โชเฟอร์คนเก่งเลยค่ะ ใช้สมาธิ และเทคนิคในการทํางาน ท่านอาจารย์อุบล คอยกํากับดูแลตลอดรายการ เพียงครึ่งวัน พื้นโรงทานทั้ง2หลัง ถูกรื้อเรียบร้อยโรงเรียนบ้านสวนฯเลยทีเดียว ช่วงบ่ายอากาศดีมาก แดดไม่ร้อน แถมมีลมพัดเย็นตลอดเป็นระยะๆ โอ้! ช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้ พวกเราช่วยกัน เก็บเศษ ปูน กระเบื่อง ก้อนหิน จนเกือบ1ทุ่ม ทํางานกันจนลืมเหนื่อย เลยละค่ะ่

วันอาทิตย์ ช่วงเช้าไปปลูกตะไคร้หอมด้านหลัง สมเด็จองค์พระปฐมบรมธรรมบิดากันทีมงานอาจารย์อภิชัยช่วยกันตกแต่ง พระบาท จนถึงขาพระองค์ท่าน ตอนสายหลังทานอาหารเช้า เราแบ่งงานกันหลายทีม บางส่วนช่วยกันเก็บเศษหิน กระเบื่อง และปูน ที่่ค้างไว้เมื่อวาน บางส่วนขนกระเบื่องหลังคาเพื่อทําห้องนํ้า บางส่วนอยู่แปลงเกษตร ก่อนหมดเวลา ได้นําต้นใม้ดอกหงอนไก่ลงดิน ข้างบ้านท่านอาจารย์ ทํางานเพลินๆ เป๊บเดียวหมดเวลาซะและ เตรียมตัวอาบนํ้า ทานอาหาร และฟังธรรมะก่อนกลับบ้าน

ท่านอาจารย์ เมตตาเปิดพระไตรปิฎก  เรื่องสมบัติแก้วจักพรรดิ์ ที่จะมีและเกิดขึ้นในยุคพระศรอาริย์  คุณธนาเป็นผู้อ่านให้ฟัง คือ

  1. จักรแก้ว หมายถึง เทคโนโลยี เครื่องมือ เครื่องใช้ อันดีเลิศ และทันสมัย

  2. ช้างแก้ว หมายถึง จะมี ช้าง หรือม้า อย่างดีมาช่วยแบ่งเบาในการงาน

  3.  แก้วมณี หมายถึง เครื่องราช ราชาบริโภค ซึ่งจะมีแสงสว่าง จากสิ่งของ        เครื่องใช้ นานา ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

  4.  นางแก้ว หมายถึง มีรูปงาม อย่างเบ็นจกัลญาณี คืองามทั้ง5 กลิ่นกายหอม เวลาพูดปากหอม คือมีคนเชื่อฟังโดยง่าย หน้าหนาวกายจะอุ่นพอดี หน้าร้อนกายจะเย็นพอดี

 5. ขุนคลังแก้ว หมายความว่า จะมีผู้ดูแลทรัพย์ ให้อยู่ในสถานที่ดี และปลอดภัย หากปรารถนาจะใช้ ทรัพย์หรือเงิน ก็จะมีคนหามาสนองให้  เปรียบได้ดั่ง คิดเงิน ได้เงิน คิดทอง ได้ทอง

 6. ขุนพลแก้ว  หมายความว่า  มีบริวาร เป็นผู้นําที่เฉลียวฉลาด รูปงาม อายุยืน มีโรคน้อย เป็นที่รักของประชาชน

                ยังมีคุณสมบัติอีก4ประการ

ทรงเป็นที่รัก   ดุจบุตรรักบิดา ดุจบิดารักบุตร ทรงมีฤทธิ์มาก ไม่ยึดติดในทรัพย์สมบัติ ถึงมีทรัพย์มากมาย เท่าใด ท่านกล่าวว่า เวลาจะกินหรือใช้ ก็เพียงแค่ชิ้นเดียว ท่านยังกล่าวอีกว่าสังขารทั้งหลาย ไม่ควรยึดติดไว้  การให้ทาน มีธรรมะ การฝึกจิต สํารวมกาย วาจา ใจ และระงับแล้ว ซึ่งอินทรีย์ทั้ง6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ดังนี้

-ไม่ฝักไฝ่ในกาม

-ไม่เบียดเบียนผู้อื่น

-บําเพ็ญทาน

-มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

กราบขอบพระคุณพระศรีอาริย์เมตไตรย์

น้องปอ อยู่จังหวัดพังงา มาขอบคุณพระศรีอาริย์ ปวดหลังมานานหลายปี สาเหตุเคยฆ่าแลงสาป เคยเป็นต้นเหตุให้คุณพ่อฆ่างู เพราะตัวเองกลัวเวลาเจองู เคยผิดศีลข้อ3 พอเจอท่านอาจารย์อุบล ที่รร.เดอะทราเวลเลอร์ แล้วได้กราบท่าน อาการดีขึ้น 80% พอขึ้นไปรับบารมีพระศรอาริย์ อาการทุกอย่างหายเป็นปกติ หมดเลย

คุณอัมรินร์ มาเล่าว่าก่อนเดินทางไปที่รร.เดอะทราเวลเลอร์ มือบวมและปวดมาก หลังจากที่ท่านอาจารย์ อาราธนาบารมีพระศรีอาริย์มาแล้ว อาการมือบวมยุบลงทันที และอาการปวดก็หายสนิท

คุณเจี๊ยบ โดนต้นเสา เท่า10คนหาม ทับมือ จนเนื้อและ เล็บหลุดเลือดใหลนองเต็มมือ จึงเดินไปหาท่านอาจารย์ ท่านเมตตาใช้นํ้าพีระมิดล้างแผลให้ ท่านขอบารมีพระศรีอาริย์ ท่านบอกว่า หายนะลูก ให้เลือดหยุดนะ เลือดหยุดทันที อาการเจ็บปวดก็ไม่มี มีแต่ชาๆอย่างเดียว สาเหตุที่คุณเจี๊ยบโดนที่มือก็เพราะเคยออกบิลเท็จ เขียนแต่งบัญชี และนําเรื่องบางอย่างที่ไม่ควรเปิดเผย มาเขียนธรรมทาน โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ไม่เจตตนา ไม่ได้ไตร่ตรองไว้ก่อน

คุณอมร โดนฆ้อน8ปอนด์ ตอกที่นิ้วมือ ความจริงกระดูกหน้าจะแตก แต่อาการที่เป็นจะชํ้า บวมและปวดมาก ตอนอยู่ในบ้านสวนใช้ รหัส อ.อุบลช่วยด้วย อาการดีขึ้น พอกลับมาบ้าน อาการเป็นอีกทีนี้บวมมาก จึงทําทุกอย่างทั้งสารภาพบาป ขอบารมีพระศรีอารย์  ใช้รหัส อีกก็เบานิดหน่อย คุณอมรบอกว่าจิตสั่งให้ ขอบารมีพระศรีอาริย์ ที่ท่านอาจารย์อุบล อาราธนาอัญเชิญมา ช่วยให้หายปวดและบวม แล้วนิ้วก็ยุบแฟบทันที โอ! มหัศจรรย์มาก

อร เองเมื่อตอนวันเสาร์ ก็เกิดกับตนเองเช่นกัน ขณะที่ขนก้อนปูนขนาดใหญ่มาก รถเข็นควํ่า พอยกขึ้นก็ยกไม่ไหวคนเดียวทําให้ก้อนปูนหล่นลงมาทับเท้า จึงใช้รหัส อ.อุบลช่วยด้วย อาการดีขึ้นทันที80% จึงทําต่อเพลินๆ อาการที่เหลืออยู่ก็ลืมไปเลยจนมาตอนเลิกงานถอดรองเท้า และไปอาบนํ้าที่นี้เดินแทบไม่ไหว มีอาการเขียว ปวดมากๆและกําลังบวม หลังจากทานอาหารแล้ว ท่านอาจารย์เดินมาและก็คุยธรรมทานกัน อรก็ยังปวดอยู่ขณะนั้นก็สมาทานศีลไปเรื่อยๆกับจี้องเทพสฟิงซ์ พร้อมกับขอบารมีพระศรีอาริย์  ก็ยังเฉย ก่อนท่านอาจารย์จะให้ทุกคนแยกย้ายกันไปนอน จึงลองใช้ตามคุณอมรดู ขออาราธนาบารมีพรัศรีอาริย์ ที่ท่านอาจารย์อุบลได้อัญเชิญมา ได้โปรดเมตตาประทานพรให้ลูกหายจากอาการปวดนิ้วเท้าด้วยเถิดสาธุ โห! รู้สึกอาการดีขึ้น 30%ได้ แล้วก็เดินไปที่พักอาการดีขึ้นเรื่อยๆ ตอนนอนก็ภาวนา  บทสวดพระศรีอาริย์ จนหลับตอนเช้าตื่นมาไม่มีอาการใดใด หลงเหลืออีกเลย จึงกราบขอบคุณสาธุเดี๋ยวนั้นทันที สาเหตุที่เจ็บเท้าก็เพราะเคยใช้เท้าแทนมือทุกอย่าง แตะลูก แตะสัตว์ เลี้ยง ใช้เท้าเดินไปทําในสิ่งที่ไม่ดี เดินไปฆ่าคน ทําแท้ง ฆ่าสัตว์ทุกชนิด เดินไปลักทรัพย์ เดินไปมีเพศสัมพันธ์กับคนอื่น เดินไปกินเหล้า เดินไปเที่ยวกลางคืน เดินไปด่า เดินไปนินทาชาวบ้าน สิ่งไม่ดีทั้งหลายพาเท้าทั้ง2ข้างเดินไปทํามาแล้วทั้งสิ้น

กราบขอบพระคุณ พระศรีอาริยเมตไตรย์ ที่โปรดเมตตาลูก ให้ลูกได้รู้เหตุแห่งทุกข์ ให้ลูกได้หายเจ็บ หายจน กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์อุบล ที่ท่านคอยชี้แนะแนวทางให้ลูกเดินตามอย่างถูกต้อง ทําให้พ้นทุกข์ได้ ขอบารมีพระศรีอาริย์ที่ท่านอาจารย์อุบลอารธนาอัญเชิญมา เบิกบุญศีลทาน ภาวนาที่ได้ทํามาทุกชาติ และบุญทุกบุญที่ทําในบ้านสวนพีระมิด ขอทุกบุญจงรวมตัวกันเพื่ออุทิศให้กับเทวดาที่รักษาท่านอาจารย์อุบล อาจารย์มงคล คุณทอ๊ปทุกพระองค์ด้วยเถิดสาธุ  

เรื่องของลุงเบิ้ม

ในยุค ๑๔ ตุลาคม  เด็กๆ รุ่นหลังๆ คงจะนึกภาพไม่ออก

เหตุการณ์ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2516 หรือ วันมหาวิปโยค

 ขอมาเล่าบรรยากาศวันเสาร์-อาทิจย์ที่ผ่านมาบ้างนะครับ

โดยในวันเสาร์พวกเราช่วยกันขนหินบริเวณโรงทานเก่าไปกองไว้บริเวณต้นมะม่วง โดยมีลุงบุญซึ่งเป็นคนขับรถแม๊คโครเพื่อใช้ในการรื้อถอน  ปรากฎว่า การใช้รถแม๊คโครรื้อถอดนั้นใช้เวลาน้อยมาก และทุ่นแรงไปได้อีกเยอะ เพราะหินบริเวณพื้นนั้นจะทุบออกมาได้ยาก เรียกได้ว่าถ้าใช้กำลังคนต้องใช้เวลาหลายอาทิตย์กว่าจะเสร็จ แต่ว่าเมื่อใช้รถแม๊คโครใช้เวลาแค่เสาร์-อาทิตย์ และทุกๆคนช่วยกันอย่างเต็มที่ ทำให้บริเวณโรงทานเก่าราบเรียบไปได้อย่างน่าเหลือเชื่อ  และก็ได้รับฟังเรื่องราวชีวิตของลุงเบิ้มที่น่าตื่นเต้น หวาดเสียว เรียกได้ว่าตอนลุงเบิ้มเล่าอยู่ หลายๆคนตั้งใจฟังไม่ขยับไปไหนเลยครับ เพราะเป็นประสบการณ์ที่ทั้งตื่นเต้น ทั้งเสี่ยงตาย และในวันถัดมาก็ได้รับฟังธรรมทาน โดยเริ่มจากท่านอาจารย์ให้พี่ธนาอ่านเรื่องสมบัติแก้วของพระจักรพรรคให้ทุกๆคนฟัง ซึ่งอยู่ในพระไตรปิฎก

โดยสมบัติแก้วมี7อย่างคือ

1 จักรแก้ว หมายถึงทรงมีเครื่องมือเครื่องใช้ที่มีคุณภาพดีเลิศ หรืออาจหมายถึงมีเทคโนโลยีที่เหนือกว่าผู้อื่น

2 ช้างแก้ว ม้าแก้ว หมายถึง มี ช้าง ม้า ไว้ใช้อย่างดี 

3 แก้วมณี  หมายถึง มีเครื่องราชารุปโภคอย่างดี สุกใสแวววาว งมงามกว่าคนอื่นๆ

4 นางแก้ว  เป็นหญิงที่มีรูปงาม สัมผัสนุ่ม มีกลิ่นจันทร์ฝุ่งจากกาย

5 ขุนคลังแก้ว เป็นผู้ที่สามารถรักษาราชทรัพย์ได้มั่นคง สามารถหาเงินทองให้พระจักรพรรคได้

6 ขุนพลแก้ว มีบัณฑิตผู้มีความเฉลียวฉลาดคอยรับใช้

 เรื่องของพระเจ้าสุทัศนะนั้น พระพุทธเจ้าได้เล่าให้ฟังเมื่อครั้งที่จะทรงปรินิพานและมีคนทูลเชิญให้ไปปรินิพานที่เมืองใหญ่ๆ แต่พระองค์ไม่ทรงไป เพราะเมืองเล็กๆที่พระองค์จะปรินิพพานนั้นก็เคยเป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่รุ่งเรืองมากเช่นกัน

โดยพระเจ้าสุทัศนะนั้น เป็นผู้มีโรคน้อย มีรูปโฉมงดงาม มีอายุยืน เป็นที่รักของประชาชน ทรงมีสระโบกขรณี และมีโรงทานตั้งไว้ที่ริมสระ

โดยคุณสมบัติของพระจักรพรรคนั้นก็คือ มี การให้ทาน มีการสำรวม กาย ใจ หู ตา จมูก ลิ้น สำรวมจิต

โดยพนะสุทัศนะนั้นเป็นผู้ที่ไม่ฝักใฝ่ในกาม ไม่เบียดเบียนผู้อื่น บำเพ็ญจนได้ฌาณ4 ทรงมีอุเบกขา เมื่อตายแล้วทรงไปเกิดเป็นพรหม เมื่อพระพุทธเจ้าเล่าจบ ท่านจึงตรัสว่า พระเจ้าสุทัศนะไม่ใช่ใครอื่น ที่แท้คือตัวตถาคตเอง (พระสมนโคดม)

และขอเล่าเรื่องตัวเองที่นิ้วไปติดตรงซอกรถเข็นทำให้มีอาการบาดเจ็บและเมื่อสารภาพกับจี้อาการก็ดีขึ้น เมื่อใช้รหัส อ.อุบลช่วยด้วยอาการก็ดีขึ้นอีก และเมื่อขอบารมีพระศรีอาริยเมตไตยให้ท่านช่วย อาการก็ดีขึ้นอีก โดนไม่มีอาการเจ็บนิ้วแต่อย่างใด ทั้งๆที่ถ้าเป็นข้างนอกบ้านสวนคงจะต้องเจ็บ โดยเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ที่แล้วครับ และในอาทิตย์นี้ ก็มีพี่อมร และป้าเจี๊ยบออกมาเล่าธรรมทานเรื่องได้รับบาดเจ็บที่นิ้งเช่นกัน โดนแผลของป้าเจี๊ยบเกิดจากโดนเสาหินทับนิ้วแตก ก็เห็นหลายคนพูดถึงเลยได้มีโอกาสเดินไปดู ปรากฎว่าน่ากลัวมาก เบสเห็นแล้วกลัวแทนเลยครับ  T___T โดยป้าเจี๊ยบบอกว่าไม่มีอาการเจ็บแต่อย่างใด ทั้งๆที่แผลน่ากลัวเหวอะหวะมาก ถ้าเป็นข้างนอกคงเจ็บมากแน่ๆ ที่ป้าเจี๊ยบไม่เจ็บเบสคิดว่าเป็นเพราะอาจารย์อุบลช่วยไว้เพราะท่านเป็นคนทำแผลให้และขอให้ป้าเจี๊ยบไม่เจ็บจากนั้นป้าเจี๊ยบก็ไม่เจ๊บแผลเลย และเรื่องของพี่อมรก็คล้ายๆกันโดยมีอาการนิ้วบวมเท่าลูกปิงปองจนคิดว่าต้องเอาเข็มจิ้มเจาะออก และได้ลองอาราธนาบารมีพระศรีอาริยเมตไตยมาขอให้ท่านช่วยก็ไม่หาย แต่เมื่อพูดว่า ขออาราธนาบารมีพระศรีอาริยเมตไตยที่ท่านอาจารย์อุบลเป็นผู้อันเชิญ และขอให้หาย นิ้วที่บวมๆอยู่ก็หายบวมทันที โดยพี่อมรบอกว่าเหมือนกับการเจาะลูกโป่งเลย

เรื่องของลุงเบิ้ม

ในยุค ๑๔ ตุลาคม  ๒๕๑๖ เด็กๆ รุ่นหลังๆ คงจะนึกภาพไม่ออก

เหตุการณ์ วันมหาวิปโยค

เป็นเหตุการณ์ที่นักศึกษาและประชาชนในประเทศไทย

มากกว่า ๕ แสนคน ได้รวมตัวกันเพื่อเรียกร้องรัฐธรรมนูญ

จากรัฐบาลเผด็จการ จอมพลถนอม กิตติขจร

การเดินขบวนครั้งใหญ่จึงเริ่มต้นที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

เมื่อวันที่ ๑๓ ตุลาคม  

โดยในเหตุการณ์นี้มีผู้เสียชีวิต ๗๗ ราย บาดเจ็บ ๘๕๗ ราย

และสูญหายอีกจำนวนมาก

แกนนำนักศึกษาต่างก็หนีเข้าป่าเพื่อเอาตัวรอด

หนึ่งในนั้นก็คือลุงเบิ้มของเราด้วย

ลุงเบิ้มเรียนที่ม.ธรรมศาสตร์ปี ๓  และมีส่วนร่วมด้วยก็ต้องหนี

และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นการผจญภัยในป่า

ของนักศึกษาหนุ่มวัย ๒๐ ต้นๆ

ลุงเบิ้มหนีการติดตามของทางการไปอาศัยและดำรงชีพอยู่ในป่า

เพื่อนร่วมอุดมการณ์ ก็มี อดิสร เพียงเกตุ  น้าหมูพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

จิต ภูมิศักดิ์ ฯลฯ

เคยอาศัยอยู่ในรูใต้ดินโดยขุดเป็นอุโมงค์เพื่ออยู่อาศัยและหลบหนี

มีลักษณะเหมือนกับที่พวกเวียตกงขุดในสงครามเวียตนาม

ปัจจุบันอุโมงค์ที่ลุงเบิ้มและเพื่อนช่วยกันขุด

กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวของ จ. ยะลา

ผจญภัยกับงูยักษ์

ที่ตัวใหญ่ขนาดเวลาชูคอแล้วจะสูงเท่าเสาไฟฟ้าขนาดใหญ่

ลุงเบิ้มเล่าว่า ลุงและเพื่อนสามสี่คนรวมทั้งนายพรานจะไปซุ่มดูงู

บนต้นยางใหญ่ริมน้ำตก 

ต้นยางสูงตรงเวลาจะขึ้นต้องตอกลิ่มไม้แล้วค่อยๆปีนขึ้นไป

ริมน้ำตกสัตว์ป่าจะลงมากินน้ำ 

เจ้างูยักษ์ก็จะเลื้อยออกมาจากป่า พอเลื้อยผ่านต้นยางก็จะสั่นไปทั้งต้น

ลอกนึกดูนะครับว่าขนาดมันจะใหญ่ขนาดไหน

วิธีการกินเหยื่อของเจ้างูคือตัวมันจะจุ่มหัวลงไปในน้ำ 

ส่วนตัวยังทอดยาวอยู่ในป่า

คอยเวลาที่ควายป่ามากินน้ำ  มันจะเลือกกินตัวที่ใหญ่ๆ 

มันงับเข้าไปได้เลยทั้งตัว 

ขนาดของควายป่าตัวมันจะน่าจะใหญ่กว่าผมสักสามสี่เท่า

กินทีสัตว์ป่าก็แตกฮือหนีกระเจิดกระเจิงไปที 

และเมื่อกลับมาดื่มน้ำอีกเจ้างูก็จะกินอีก

มันกินจนกว่าจะอิ่มจึงจะเลิกกิน 

อิ่มของมันก็กินควายป่าไปสี่ตัวจึงจะอิ่ม

ถ้ากินคนเข้าไปก็คงจะประมาณ ๒๐ คนเป็นอย่างน้อย

ตอนนี้เจ้างูยักษ์นี่ก็คงจะยังอยู่ไม่อยากจะนึกเลยครับว่า

ถ้าวันใดมันไม่มีสัตว์ป่ามาให้กินแล้ว 

มันจะออกมาตระเวนหาเหยื่อที่เป็นคนจะทำยังไงกันดี

เสือโคร่งตัวใหญ่เท่าม้า

สมัยที่ลุงเบิ้มไปรับจ้างทหารทำถนน

โดยการตัดเส้นทางผ่านป่าลึกมีอันตรายรอบด้าน

และเหตุการณ์ที่ลุงเบิ้มมาเล่าให้พวกเราฟังก็คือ

ในขณะที่คนงานและทหารกำลังทำงานกันอยู่

ก็จะมีเสือโคร่งสองตัวคอยซุ่มเพื่อจะกินคน 

มันจะคอยซุ่มอยู่ข้างบนพอเผลอมันจะกระโจนลงมา

และคาบคนงานและทหารไปกินหน้าตาเฉยด้วยความรวดเร็ว

ทหารยิงปืนใส่ก็ไม่ระคายผิว  ขนาดกราดเอ็ม ๑๖ เป็นชุดๆ

มันยังไม่เป็นอะไรเลย

ลุงเบิ้มบอกน่ากลัวมากครับขวัญกระเจิงไม่เป็นอันทำงานทำการ

ต้องเอากรงเหล็กมาครอบรถไว้จึงจะทำงานได้

เวลาจะนอนก็ต้องมีกรงป้องกันพร้อมทั้งจุดไฟกองใหญ่ๆไว้เพราะมันกลัวไฟ

พวกเราพิเรนๆ ถามลุงเบิ้มว่าเวลาจะถ่ายจะปลดทุกข์กันจะทำยังไง

ลุงเบิ้ม บอกว่าก็จะมีรถตักดินขนาดใหญ่

เอากระบะขนาดใหญมาครอบคนเอาไว้

เมื่อทำธุระเสร็จก็เคาะเรียกจึงจะเปิดออกมาได้

บางครั้งเสือมันก็จะมาตะกุยที่ครอบ

โอ๊ย..จะปลดทุกข์ซะหน่อยยังไม่เป็นสุขเลย

แล้วคนมันจะถ่ายออกมั๊ยเนี๋ย 

ข้างนอกก็ตะกุย  ข้างในก็ขี้หดตดหายหมดแล้วครับพี่น้องครับ

เสือที่ว่าคงจะเป็นเสือสมิงจึงยิงด้วยปืนหรืออาวุธใดๆก็ทำอะไรมันไม่ได้

ถามลุงเบิ้มว่าที่ผ่านๆมากลัวอะไรมากที่สุด

ลุงเบิ้มบอกว่ากลัว จงอางยักษ์

มันเคยฉกและเลื้อยตามทีหนึ่งวิ่งกันไม่คิดชีวิตเพราะมันเร็วมาก

วิธีการวิ่งหนีอย่าวิ่งตรงๆ เพราะมันจะฉกทีเดียวถึงเลย

ให้วิ่งซิกแซกไปมาจึงรอดมาได้

เกือบไปแล้วลุง

ไม่งั้นไม่มีโอกาสมาเล่าเรื่องอะไรตื่นเต้นๆให้พวกเราฟังเป็นแน่แท้

ชีวิตการผจญภัยในป่าของลุงเบิ้มยังไม่หมดเท่านี้นะครับ

ใครเจอลุงก็ลองถามไถ่กันดูเองนะครับ

ค่าย ๑๓ ที่จะถึงนี้ต้องให้ลุงเบิ้มมาสอนวิธีการดำรงชีวิตให้พวกเราบ้าง

เผื่อไว้เวลาเกิดภัยพิบัติขึ้นจะได้เอาชีวิตรอดได้

ขอบคุณลุงเบิ้มหรือสหายคำมาครับสำหรับเรื่องที่มาเล่าให้พวกเราได้ฟังกัน

ขอบคุณมากครับลุง

รถ + ท่านเจ้าของรถ

น่ารักอ่ะ

เสาร์ - อาทิตย์ที่ผ่านมา

งานสำเร็จลุล่วง ได้อย่างรวดเร็ว

โดยมี อ.อุบล คอยแพลนงาน

มีลุงเบิ้ม ดำเนินการ

โดยใช้รถแม๊กโครคันนี้ รื้อ

พื้นโรงทานหลังเก่า เพื่อสร้างใหม่

และพวกเรา พลังมด

ขนเศษปูน ( เอ้ย ไม่เศษหรอนะ )

เล่นซะ นิ้วมือพี่เจี๊ยบเละ อ่ะ

เห็นแล้ว ลมจับ เฮ่อ..

ที่เจ็บก็หายเจ็บ

ที่ปวดก็หายปวด

หาย ๆๆ นะลูก

ขอบารมีพระศรีอาริย์

ขอให้หายนะลูก

แค่ได้ฟัง ก็ชื่นใจ

มีภาพหนึ่งซึ่งทุกคนอาจจะไม่ได้เห็น

ก็คือ

ท่าน อ.อุบล ดูแลพี่เจี๊ยบ

ขณะที่ได้รับบาดเจ็บ

เอานิ้วมือไปกระแทกหินซะงั้น 555++

อ.อุบล ให้เอาน้ำพิรามิด

มาล้างให้พี่เจี๊ยบ

แล้ว อ.อุบล ก็ใช้มือ

ล้างแผล ถู ๆ ๆ เอาเลือดออก

ตอนที่ อ. ถูแผลพี่เจี๊ยบ

ก็รู้สึกแปล๊บ ๆ เจ็บแทน

แต่ พี่เจี๊ยบ เฉยซะงั้น

พี่เจี๊ยบ บอกไม่เจ็บค่ะ

และเป็นอะไรที่น่าแปลกคือ

เลือดหยุดไหล

อ.อุบล ทำการพันแผลให้พี่เจี๊ยบ

เรียบร้อย...สาธุค่ะ

จากเหตุการณ์นี้..ทำให้คิดถึงว่า

หากเกิดเหตุการณ์ที่ต้องประสบ

กับภาวะที่ต้องช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ

เช่น

หากเกิดภัยพิบัติ มีผู้คนที่ได้รับเคราะห์กรรม

ต้องการความช่วยเหลือ

ขั้นแรก..ตอนนี้ ต้องขอฝึกความเข้มแข็งของจิตใจ

เฮ่อ..อ.อุบล ทำได้งัย

จับแผลที่กำลังมีเลือดเต็ม เนื้อเละปริ้นด้วย

แต่เรา..จะเป็นลม ไร้สติ ทำอะไรไม่ถูก

แค่เห็นเลือด

แย่ ๆ ๆ ต้องฝึกอีกเยอะมาก ๆ

อ.อุบล ช่วยด้วย

*********************

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ท่านท้าวเวสสุวรรณ ท่านดตาจินิน หลวงพ่อปาน

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ  ท่านอาจารย์อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดทุกพระองค์

ที่ช่วยดูแลช่วยเหลือตัวลูกและครอบครัวและผู้คนทั่วไป ให้มีความปลอดภัย รักษาศีล 5

ยิ่งนับวันก็ยิ่งมีการติวเข้มเพราะเหตุการณ์ต่าง ๆ ใกล้เข้ามาแล้ว

อนุโมทนากับทุกท่านที่ร่วมสร้างบุญกับท่านอาจารย์อุบลและบ้านสวนพีระมิดอย่างไม่รู้เหนื่อย เป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน ขอให้อย่าห่างบุญ แม้ทำได้น้อยก็ให้หมั่นทำค่ะ

 ผมสังเกตุดูหลายๆ ครั้ง ว่าอาทิตย์ไหนที่มีคนไปร่วมบุญบ้านสวนฯ น้อยๆ แล้ว อาทิตย์นั้นงานจะหนักทุกครั้งไป อาทิตย์ที่ผ่านมา(22-23 ก.ย.55) ก็เช่นกัน มีงานรื้อโรงทานหลังเก่า ไม่ใช้รื้ออย่างเดียวนะครับ ขุดทั้งคาน ทั้งเสา และโครงสร้างพื้นทั้งหมด ให้เหลือแต่ดินว่างเปล่าเหมือนเดิม และไม่ใช่แค่โรงทาน ยังมีโรงครัวหลังเก่า ห้องเก็บของ ห้องที่เป็นที่นอนเมื่อครั้งคุณโอ๋ยังอยู่ รวมทั้งส่วนที่เป็นพีระมิดสำหรับเก็บของและที่หลายๆ ท่านเคยเติมน้ำดื่มกันน่ะครับ ทั้งหมดนี้ทำเสร็จภายใน เสาร์-อาทิตย์ ที่ผ่านมา !!!

ก็ด้วยแรงกายอันกำยำ ล่ำบึ้กของหลายๆ ท่าน และที่สำคัญคือสมาชิกใหม่ที่ไม่มีวิญญาณ แต่ควบคุมด้วยผู้มีจิตวิญญาณระดับมือโปรอย่างลุงเบิ้ม ทำให้งานสำเร็จลุล่วงได้อย่างรวดเร็ว แต่แถมด้วยอาการบอบช้ำทางร่างกายของหลายๆ ท่าน รวมทั้งผม ที่ริบังอาจยกเสาปูนโดยไม่เจียมสังขาร ทำให้เอ็นข้อศอกพลิกไปชั่วขณะ เจ็บเอาเรื่องทีเดียว...

ที่บอกว่าชั่วขณะก็เพราะว่า หลังจากที่แปล๊บตรงข้อศอก ท่านอาจารย์อุบลก็อยู่แถวนั้นพอดี เห็นผมจับข้อศอกทันทีและสะบัดๆ อาจารย์ก็ถามเป็นอะไรมากมั้ย ผมก็บอกยกเสาพลาดไปหน่อย เจ็บนิดหน่อยครับอาจารย์(ในใจนั้นเจ็บเหลือเกินเลยล่ะครับ) มุสากันเห็นๆ เลยนะเนี่ย จริงๆ แล้วมีอาการเรื้อรังมาตั้งแต่งานบวงสรวงฯ คราวที่แล้ว ปวดมาเรื่อย แล้วมายกเสาพลาดทำให้ปวดซ้ำที่เดิมแบบธรรมะจัดสรร...พอผมบอกท่านอาจารย์ปั๊บ อาจารย์ก็บอกให้อาราธนาบารมีพระศรีอาริย์ ผมก็รีบยกมีพนมทันที หลังจากนั้นไม่เกินห้านาที อาการก็ทุเลาลง...ณ เวลานั้นผมก็แปลกใจแล้วล่ะ ว่าปวดมาหลายอาทิตย์ แถมแปล๊บเดียวเมื่อกี้เล่นเอาน้ำตาแทบร่วง จะมาหายกันง่ายๆ เลยเหรอครับ ก็เลยรอดูอาการ ผ่านไปหนึ่งคืน อาการยังหลงเหลืออีกนิดหน่อย

เช้ามาวันอาทิตย์ อาการก็แทบจะหายเป็นปกติ เหลืออีกประมาณ 10% ให้เก็บไปคิดเป็นธรรมทาน และก็เป็นดังนั้นจริงๆ ครับ ถึงวันนี้อาการหายไปอย่างไม่มีร่องรอยแล้วครับ ทั้งๆ ที่ปวดมาไม่ต่ำกว่า 3 อาทิตย์แล้ว...คราวนี้ก็เข้าใจด้วยตนเองแล้วล่ะครับว่า คนที่ได้รับบารมีพระศรีอาริย์แบบจะๆ นั้น เค้าจะรู้สึกอย่างไรกัน คำตอบชัดเจนแล้วล่ะครับ

ขอน้อมกราบขอบพระคุณในบารมีขององค์พระศรีอาริย์ ที่ดลบันดาลให้ลูกได้พบด้วยตัวเอง และพิสูจน์ด้วยตนเองครับ 

 ที่นี้มาพูดถึงเรื่องธรรมทานบ้านสวนฯ ที่หลายๆ ท่านได้เล่าไปแล้วนั้น ผมก็ขอเล่าในบางมุมบ้างนะครับ

เป็นธรรมทานจากโรงทาน ที่ทานอาหารมื้อเย็นกันเสร็จเรียบร้อยแล้วของคืนวันเสาร์ ท่านอาจารย์อุบลก็ให้โอกาสมาร่วมสนทนาธรรมด้วย ในหลายๆ เรื่อง รวมทั้งเรื่องราวอันตื่นเต้นของลุงเบิ้มด้วย เดี๋ยวผมก็จัดอีกซักชุดเต็มๆ ชุดนี้ขอเป็นเรื่องราวของธรรมะจากท่านอาจารย์อุบลก่อนนะครับ

มีอยู่ประโยคนึง ที่ได้สนทนากันถึงเรื่อง การทำสมาธิที่ไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิเพียงอย่างเดียวเสมอไป ท่านอาจารย์อุบลก็ได้ให้ธรรมะ ว่าทุกอิริยาบถเราสามารถครองสติให้เกิดเป็นสมาธิได้ ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง นอน โดยเฉพาะขณะทำงาน ตัวอย่างเช่น การใช้แรงงานในบ้านสวนฯ นั่นก็คือการทำสมาธิ จุดสำคัญอยู่ที่ปัญญา เราใช้ปัญญาในการวางแผนงานทุกงานให้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ใช่ว่าสักแต่จะทำ เสร็จบ้างไม่เสร็จบ้าง งานที่ออกมาก็ไม่ได้ดีมีมาตรฐาน แต่ถ้าเรามีสมาธิอยู่กับงานปัจจุบันขณะ เราก็จะคิดวางแผนการทำงานได้ หรือนั่นก็คือเราใช้ปัญญานั่นเอง เมื่อมีสมาธิ ปัญญาก็เกิด หรือจิตอธิษฐานการงานนั่นเอง

เราอาจจะฝึกนั่งสมาธิที่บ้านก็ได้ ถ้ามีวินัยพอ เช่นก่อนนอน 1 ชม. ตื่นมาก็อีกซัก 1 ชม.เท่านี้ก็พอที่จะฝึกให้เกิดกำลังของสมาธิได้แล้ว แต่ต้องไม่ลืมที่จะยกจิตขึ้นสู่วิปัสนาไปด้วย จะได้เกิดปัญญาควบคู่กันไปพร้อมๆ กันในแต่ละครั้งของการนั่งสมาธิ

คราวนี้ก็เป็นบททดสอบเรื่องราวของธรรมทาน ว่าเราฟังแล้วนำมาปฏิบัติจริงได้หรือไม่ ซึ่งหลายๆ ครั้ง ผมเจอด้วยตนเองว่าธรรมะมาสอนเรา ให้เรารู้แจ้งเองในขณะที่จิตเป็นสมาธิ ซึ่งบางครั้งเกิดในขณะกำลังนั่งสมาธิ หรือขณะจิตนิ่งเป็นสมาธิในอิริยาบถต่างๆ...

เช้าวันอาทิตย์ มีงานต่อเนื่องสำหรับการรื้ออาคารโรงทาน และโรงครัวหลังเก่า ยังมีเสาที่ต้องรื้อออกทั้งหมด พร้อมด้วยคานที่ฝังอยู่กับเสา เมื่อลุงเบิ้มได้ใช้รถตักรื้อพื้นปูนออกหมดแล้ว ที่เหลือก็เป็นในส่วนของเสาและคาน ผมกับคุณธนาก็ได้ช่วยลุงเบิ้มในการใช้เชือกผูกคานที่ล้มแล้ว เพื่อให้รถตักได้ยกเสาไปวางในตำแหน่งที่เหมาะสม ยกเสาแล้วเสาเล่า เป็นไปตามลำดับ สมองก็คิดคำนวนว่าเดี๋ยวเสาจะล้มมาทางไหน ต้องยืนหลบทางไหน เสาล้มแล้วต้องเอาเชือกไปผูกตำแหน่งไหนเพื่อให้เกิดความสมดุลในการยก เสาติดเหล็กที่ผูกกับคานก็ต้องหากรรไกรตัดเหล็กมาตัด ทำไปเรื่อยๆ จนเสร็จเวลาทานข้าวกลางวันพอดี นึกในใจทำไมเสร็จเร็วจัง

พอทานข้าวเสร็จ จิตมันกลับมานึกทบทวน ว่าในขณะที่เราทำงานช่วยลุงเบิ้มนั้น จิตมันไม่ได้คิดไปไหนเลย จะให้คิดไปว่าใครกำลังทำอะไร ขณะนี้เวลาเท่าไหร่ พี่แมวจะทำกับข้าวเสร็จหรือยัง ลุงบุญทำงานอยู่ตรงไหน อ.อภิชัยกำลังปั้นไปถึงไหนแล้ว เหล่านี้จิตไม่ได้คิดเลยแม้แต่นิดเดียว คิดแต่ว่าจะวางแผนยังไงเมื่อเสาล้มแล้ว เข้าไปตรงมุมไหน ลุงเบิ้มยกแล้วเอาไปวางยังไง วางยังไงให้เป็นระเบียบ แล้วงานก็เสร็จแบบไม่รู้ตัว...จนนึกถึงธรรมะที่ท่านอาจารย์อุบล ได้กล่าวถึงเมื่อคืน เรื่องสมาธิขณะทำงาน แล้วใช้ปัญญาในการวางแผน ซึ่งเป็นบทให้เราได้ทดสอบของจริง

อันนี้เป็นการยกตัวอย่างเฉยๆ นะครับ เป็นสภาวะจริงของธรรมะที่เกิดจากการทำงานด้วยสมาธิ ทำให้เกิดปัญญา เราสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ในกรณีต่างๆ หรือถ้าใครต้องการฝึกกำลังสมาธิด้วยการนั่งสมาธิแบบปกติ แล้วยกจิตขึ้นสู่วิปัสนาเพื่อให้เกิดปัญญา อันนี้ก็สนับสนุนเช่นกันครับผม 

 ขออนุโมทนาบุญกับทุกธรรมทานนะคะ

และ

ทุกๆบุญแรงกายที่บ้านสวนพีระมิดนะคะ

ขออนุโมทนากับธรรมทานคุณพี่สิทธิ์ค่ะ

หนูขาดทำบุญแรงกายที่บ้านสวนพีระมิดไปหลายสัปดาห์

พอดีได้ไปร่วมทำบุญแรงกาย ปัจจัย สิ่งของที่บ้านสวนพีระมิด

วันที่ 21 - 23 ก.ย 55 ทำให้เราขาดตกบกพร่องในเรื่องมารยาท

ในบ้านสวนพีระมิด หนูก็เลยอยากเขียนมารยาท กฏ กติกา

ก่อนเข้าบ้านสวนพีระมิด สรุปได้ดังนี้

-ไม่ให้นำอาหาร ขนม ลูกอม ของขบเคี้ยวนำไปทานในที่พัก

-ก่อนออกจากห้องน้ำเปิดน้ำใส่ถังทุกถังให้เต็มพร้อมให้สะอาดกว่า

 ก่อนเข้าห้องน้ำ

-ก่อนนอนไม่หันเท้าไปทางพระพุทธรูป

-ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ

-สมาทานศีล 5  ทานมังสวิรัติ ตลอดชีวิต

-ไม่ทานอาหารก่อนคนอื่น  

-ทำงานเสร็จแล้วให้ทำความสะอาดเครื่องมือ อุปกรณ์ที่นำไปใช้งาน

-ดูรายการให้ได้มากกว่า 9  ตอนขึ้นไป

-ไม่เอาของที่บ้านสวนพีระมิดกลับบ้าน เช่น แม้แต่ยางรัดของ 1 เส้น

-ไม่ชวนคนอื่นไป พาคนอื่นไป

-ไม่ให้ที่อยู่บ้านสวนพีระมิด เบอร์โทรศัพท์ ของบ้านสวนพีระมิด

ให้กับคนอื่น

-ไม่ถ่ายรูปบ้านท่านอ.อุบล และไม่เข้าไปในบ้านท่านอ.อุบล

-และอื่น ๆ ที่สามัญสำนึกมารยาทที่เราควรต้องทำ

ดีใจมากไปบ้านสวนพีระมิดวันที่ 21 -23 ก.ย 55

ท่านอ.อุบลสอนว่าการฝึกสมาธิขณะทำงาน แล้วควบคู่กับการฝึก

ปัญญาไปด้วย ทำให้ได้ฝึกจริงๆ ต้องรื้ออาคารโรงอาหารหลังเดิม

ต้องใช้สมาธิกำลังใจพร้อมใช้ปัญญาว่าเราจะยกอย่างไรไม่ให้หนัก

ให้เสร็จเร็ว เราต้องช่วยกันเพื่อให้งานเสร็จเร็ว เหนื่อยเราก็ต้องอดทน

ทำให้ต้องใช้ความอดทนสูงมาก ทั้งแดด ร้อน เหนื่อย แต่พอได้

ทำงานเต็มที่ร่างกายได้ขับเหงื่อ ทำให้ร่างกายสดชื่น สบายใจ

ใจมีความสุขค่ะ

ได้รับความเมตตาธรรมทานจากคุณพี่อมรที่พี่อมรเจ็บนิ้วมือ

ทำให้รู้ว่าเราต้องขอพระบารมีพระศรีอาริย์เมตไตรอย่างไร

จึงจะได้ผลค่ะ (กล่าวได้ดังนี้)

ขออาราธนาพระบารมีพระศรีอาริย์ที่ท่านอ.อุบลอันเชิญมา

สถิตย์ที่บ้านสวนพีระมิดช่วยลูกด้วยเรื่อง..........................

เราต้องอาราธนาพระศรีอาริย์ที่ท่านอ.อุบลอันเชิญมาสถิตย์

ที่บ้านสวนพีระมิด เราไม่สามารถทำเองได้เนื่องจากจานรับของ

เราคลื่นจิตรับฉัพพรรณรังสี บารมีของพระองค์ไม่ได้โดยตรง

จำเป็นต้อง ขอบารมีหรือจานรับของท่านอ.อุบลช่วยอีกแรงนึงค่ะ

กราบขอบพระคุณ ท่านอ.อุบล ที่มีปัญญาอย่างล้นเหลือในการ

ช่วยเหลือลูกศิษย์ที่บาปหนาอย่างหนูได้ฝึกฝนขัดเกลานิสัย

สันดานของตัวเองที่ชั่วๆได้ฝึกนิสัยให้หัดขัดเกลาความชั่วออก

จากจิตไปเรื่อยๆตราบเข้าสู่พระนิพพาน กราบพระคุณท่านอ.อุบล

อ.มงคล พระศรีอาริย์เมตไตร พระองค์ปฐม ท่านท้าวเวสสุวรรณ

องค์เทพสฟิงซ์ ท้าวมหาราชทั้งสี่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดในบ้าน

สวนพีระมิดค่ะ

ขออนุญาตเล่าธรรมทาน(ให้พี่ชายที่ลงWeb site)ไม่เป็นดังนี้ค่ะ

นายพิชัย  ภูกิ่งพลอย  ผลของการผิดศีล 5 ข้อ คือ

ทำให้ชีวิตข้าพเจ้าประสบกับปัญหาชีวิต การเงินไม่มีสภาพคล่อง

มีหนี้สิ้นหนึ่งล้านสองแสน ครอบครัว วุ่นวาย ทะเลาะกับลูกเมีย

ต้องทำงานตั้งแต่เช้าถึงเย็นไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่มีลูกน้องคอยช่วย

งาน ถึงมีลูกน้องช่วยงานก็ไม่ซื่อสัตย์ ทำให้เราเหนื่อยทั้งกายและ

ใจ เมื่อมารักษาศีลห้าบริสุทธิ์แล้ว สำนึกผิดในบาปกรรมที่ตนเองก่อ

มีเวลาให้เราไปทำบุญ มีลูกน้องช่วยเหลืองานทุกอย่าง มีสภาพคล่อง

ทางการเงิน หนี้สินลดลง ครอบครัวมีความสุขขึ้น ไม่ทะเลาะกัน

ลูกเรียนหนังสือดีขึ้น และขอบพระคุณท่านอ.อุบล เรื่องใช้รหัสลับ

จักรวาล  อ.อุบลช่วยด้วย เพราะตอนเคลียร์ธุรกิจส่วนตัว สำหรับผม

ทำธุรกิจ เลี้ยงวัวนม คือต้องขายให้หมดก็ใช้รหัสอ.อุบลช่วยด้วย

ก็ขายวัวได้หมดจริงๆๆ และมาทำธุรกิจผลิตอาหารสัตว์ให้วัวแทน

เมื่อต้องการจะขายอาหารสัตว์จากพืชก็ใช้รหัสอ.อุบลช่วยด้วยก็ได้

ขายจริงๆ และได้ขายดีด้วย และเมื่อต้องการเอาไข่ไปขายใช้รหัส

อ.อุบลช่วยด้วยก็ได้ขายดีและตอนนี้ก็ชวนคนใช้รหัสอ.อุบลช่วยด้วย

ตามกำลังแรงกายและแรงใจของผมขอบคุณครับ

พอทานข้าว เสร็จ

จิตมันกลับมานึกทบทวน ว่า

ในขณะที่เราทำงานช่วยลุงเบิ้มนั้น

จิตมันไม่ได้คิดไปไหนเลย

จะให้คิดไปว่าใครกำลังทำอะไร

ขณะนี้เวลาเท่าไหร่

พี่แมวจะทำกับข้าวเสร็จหรือยัง

ลุงบุญทำงานอยู่ตรงไหน

อ.อภิชัยกำลังปั้นไปถึงไหนแล้ว

เหล่านี้จิตไม่ได้คิดเลยแม้แต่นิดเดียว

คิดแต่ว่าจะวางแผนยังไงเมื่อเสาล้มแล้ว

เข้าไปตรงมุมไหน

ลุงเบิ้มยกแล้วเอาไปวางยังไง

วางยังไงให้เป็นระเบียบ

แล้วงานก็เสร็จแบบไม่รู้ตัว...

จนนึกถึงธรรมะที่ท่านอาจารย์อุบล

ได้กล่าวถึงเมื่อคืน

เรื่องสมาธิขณะทำงาน

แล้วใช้ปัญญาในการวางแผน

ซึ่งเป็นบทให้เราได้ทดสอบของจริง

........................

ขอบคุณธรรมทาน

ที่ถ่ายทอดสดๆ

เกี่ยวกับทุกๆอิริยาบถและสภาวะจิต

ที่ต้องทำงานสัมพันธ์กัน

แบบวินาทีต่อวินาที

เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นภาพ

และคิดตามได้แบบชัดๆด้วยค่ะ พี่มหา

แหม่...นานๆเข้ามาเขียนที

แต่คุณภาพยังคับพุง..เช่นเคย

อิอิ

เป็นประโยชน์จริงๆค่ะ

เพราะพวกเราหลายๆคน

ก็อาจจะเคยพยายามฝึก

ให้ตนมีสติ...เช่นนี้มาบ้างแล้ว

แต่ก็ทำได้ไม่กี่วินาทีจิตก็หลุดฟุ้งไปแล้ว

บ้างก็ฟุ้ง เผลอคิดว่า

เหนื่อยจังไม่ไหวแล้ว

หรือไม่ก็ หิวจัง

เมื่อไหร่จะได้เวลาทานข้าวซักที

หรือ บางทีก็อาจจะคิดว่า

เมื่อไหร่งานจะเสร็จซักที

จะได้นั่งพักผ่อนบ้าง 

คือคิดแต่ละอย่าง

ไม่ได้อยู่กับงานที่ทำ

หรือคิดสร้างสรรค์ให้งานลุล่วง

ได้ดีขึ้นเลย...แม้แต่น้อย

แต่ก็ขยันคิด...ซะเหลือเกิลลล

(ชนิดานี่แหล่ะ ตัวดีเลย)

แต่พี่มหาได้มาถ่ายทอดวิธีคิด

ให้มีสมาธิอย่างต่อเนื่อง

แบบไม่หลุดนั้น เค้าทำกันยังไง

แล้วก็เห็นผลกันได้ชัดๆเลยว่า

งานเสร็จสมบูรณ์

แบบไม่ทันตั้งตัวเลยทีเีดียว

........................................

กราบขอบพระคุณในคำสอน

จากท่านอาจารย์เป็นอย่างสูงด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

.....................................

อนุโมทนาในทุกๆธรรมทาน

จากทุกๆท่านด้วยเช่นกันค่ะ

นายสรศักดิ์ กล่าวว่า ชาวบ้านยอมลงขันกันออกค่าใช้จ่ายในการทำพิธีปราบผีปอบในครั้งนี้ครัวเรือนละ 150 บาท มีจำนวน 176  ครัวเรือน และชาวบ้านต่างก็มีความหวังว่า หากมีการปราบผีปอบได้สำเร็จ จะสามารถลบล้างความกลัวของคนในหมู่บ้านและหมู่บ้านข้างเคียงได้ และความสุขสงบก็จะกลับมาสู่หมู่บ้าน โดยการทำพิธีครั้งนี้นางบุญเรียน สินสุพรรณ ยายวัย 61 ปี ที่ถูกชาวบ้านกล่าวหาว่าเป็นผีปอบ พร้อมนายโอ๊ะ สามีก็จะมาร่วมพิธีด้วย เพื่อที่ชาวบ้านจะได้หายเคลือบแคลงใจ และเพื่อไม่ให้เกิดความรุนแรงบานปลาย ทั้งจะทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องในหมู่บ้านกลับคืนมา ส่วนการทำพิธีจะมีการกำหนดวันอีกครั้ง หลังจากมีการรวบรวมเงินจากชาวบ้านในหมู่บ้านที่ร่วมกันลงขันเสร็จ

----------------

สิ่งที่จิตวิญญาณต้องการก็คือบุญกุศล

หากการปราบปรามคราวนี้คือการอุทิศบุญที่แก่กล้าและมากพอ

ความสุขสงบก็จะกลับมาสู่หมู่บ้าน

แต่หาก เป็นพิธีของการขับไล่ไสส่งดวงวิญญาณ

ผลที่ออกมา คงตรงกันข้าม

ขอบารมีองค์พระศรีอาริยเมตไตรย์ที่ท่านอาจารย์อุบลอาราธนามา โปรดดลใจผู้ประกอบพิธีและผู้ร่วมในพิธีได้มีจิตอันเป็นกุศล เมตตา ร่วมกันอุทิศบุญให้กับจิตวิญญาณนั้นด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ

 กราบสวัสดีท่านอ.อุบล ท่านอ.มงคล คุณท๊อป

ขณะท่ีเขียนกำลังอยู่ในช่วงของการใช้บุญแรงกาย ในบ้านสวนพีระมิดค่ะ

1.ทำความสะอาดโรงครัว

2.ช่วยพี่ตาทำกับข้าวให้ท่านอาจารย์

3.ทำความสะอาดอาคารวิหาร

4.กวาดใบไม้

5.ปูกระเบื้อง  และย้ายกระเบื้อง

6.ช่วยลุงบุญ ลุงเบิ้ม พี่เสริฐ ยกถังดินจากการขุดเจาะดินเพื่อที่จะทำฐานสร้างอาคารใหม

7.ช่วยยกและส่งกระเบื้องให้ช่างเสริฐและช่างโป๊ปปูหลังคาห้องน้ำหลังบ้านอาจารย์

8.ไปผสมพันธุ์ต้นเสาวรด

 และอยากจะบอกว่าถึงแม้งานจะหนักและแดดจะร้อนมากก้อทำได้ตลอดเลยคะเป็นอะไรที่แปลกมากคะ อยู่บ้านก้อไม่เคยทำอะไรเช่นนี้มาก่อน ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน

วันเสาร์ที่ผ่านมาช่วยเข็ญท้ายรถเข็ญแล้วก้อนหินก้อนใหญ่ก้อกิ้งมาทับที่นิ้วหัวแม่มือทันใดนั้นก้อคิดในใจว่าอ.ช่วยด้วยอย่าให้นิ้วหนูเจ็บและปวดนะคะ ตั้งแต่วันนั้นมานิ้วก้อมีแค่อาการตึงๆเท่านั้นเองค่ะ และอีกเหตุการณ์นึงเดินๆอยู่ไก่สีขาวตัวใหญ่ก้อวิ่งเข้ามาใกล้ๆคล้ายจะตีแต่หนูก้อรีบเรียกอ.อุบลช่วยด้วยเท่านั้นเองไก่มันก้อหยุดชะงักในทันที

รหัสอ.อุบลได้ผลนะจังงันทันทีคะ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแทบทุกวันเลยนะคะและได้ผลทุกครั้งคะ

ในวันศุกร์ที่ผ่านมาหนูได้ขึ้นไปเล่าประสบการณ์ในการโดนคุณไสย์จากอดีตชาติท่ีผ่านมาแม้ในชาตินี้จะไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับของแบบนี้เลย ก็อยากจะบอกว่าเรากระทำดีหรือชั่วเราก็ต้องเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้นแม้ชาตินี้จะไม่ได้รับแต่ชาติต่อๆไปเราต้องเป็นผู้ได้รับผลกรรมนี้แน่นอนใครี่กำลัง และคิด จะเดินทางในทางนี้โปรดหยุดคิดและทำร้ายผู้อื่นเถอะสุดท้ายคนที่เจ็บและทุกข์ทรมานที่สุดก้อคือตัวเราเองนะคะ

กราบเรียน ท่านอาจารย์อุบลค่ะ

เจี๊ยบมารายงานแผลที่นิ้วชี้ค่ะ

เย็นวันนี้เจี๊ยบได้ไปหาหมอที่โรงพยาบาล เพื่อจะถอดเล็บเพราะดูแล้วเล็บคงจะตายไปเรื่อยๆ หมอถามว่าเกิดอุบัติเหตุเมื่อไร   เจี๊ยบบอก วันอาทิตย์

แล้วทำไมเพิ่งมา ทิ้งไว้ตั้ง 4 วัน            ไม่มีอาการเจ็บเลยไม่ได้มา

หมอก็ให้ไปเอ็กซเรย์กระดูก ปรากฏว่า กระดูกไม่แตกค่ะ แต่หมอลงความเห็นว่าต้องถอดเล็บ จึงให้ไปหาหมอศัลยกรรมให้ถอดเล็บให้

หมอฉีดยาชา แล้วถอดเล็บออกมา ปรากฏว่ากระดูกโผล่ออกมาจากเนื้อตรงส่วนใต้เล็บ ซึ่งหมอบอกว่ามีโอกาสติดเชื้อเพราะทิ้งไว้ตั้ง 4 วันแล้ว และเย็บ 2 เข็มเพื่อหุ้มกระดูกไว้ ไม่งั้นกระดูกจะตาย หมอได้ฉีดยากันบาดทะยัก และยาฆ่าเชื้อให้ค่ะ

และให้มาล้างแผลทุกวันค่ะ

กราบขอบพระคุณอย่างสูงในความเมตตาของพระศรีอารย์และท่าน อ.อุบลที่เจี๊ยบท่องตลอดการถอดเล็บและการฉีดยากันบาดทะยักและยาฆ่าเชื้อ เลยไม่มีอาการปวดมากนักค่ะ

สวด...ยอดครับพี่เจี้ยบ นี้ขนาดต้องถอดเล็บ กระดูกโผล่ยังไม่มีอาการปวดมากนัก เพราะพระบารมีของพระศรีอาริย์ที่ท่านเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้ครับ

ผมเองก็มีประสบการณ์เคยโดนประตูหนีบนิ้วชี้เลือดสาดมาเหมือนกัน แต่ต่างกับพี่เจี๊ยบตรงที่หลังจากที่นิ้วผมโดนหนีบและทำแผลแล้ว คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับด้วยอาการที่ปวดที่ทรมานมากที่สุด ต้องนอนร้องไห้ทั้งคืน เล็บก็ทำท่าจะหลุดแต่ไม่หลุด ทรมานมากจนทนไม่ไหวต้องกัดฟันดึงเล็บออกทั้งน้ำตา และปวดที่นิ้วอยู่หลายวันกว่าจะหายครับ

เห้อ..เห้อ ผู้ชายเล็บหลุดก็ร้องไห้เป็นเหมือนกันครับ

เอ่อ พอคุณก็อตมาเขียน

เปรียบเทียบอาการที่โดนประตูหนีบ

ยังทำให้เจ็บช้ำ ทั้งกายทั้งใจ

จนลูกผู้ชายต้องนอนร้องไห้ทั้งคืนเลย

แล้วพอมานึกถึงอาการที่พี่เจี๊ยบ

ถูกเสาทับมือจนกระดูกโผล่

และต้องถอดเล็บแบบนี้