ส่วนเพื่อนบ้านที่มาเต้นด้วยกับเรานั้น

แหม อยากเห็นหน้าจัง

ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขามาเต้นกับเรา

ดีจังค่ะ หากคนเรากลับมารักกันได้

ถือเป็นนิมิตรหมายที่ดีมากๆค่ะ

ตุ้ย ศิริพร โฉมจันทร์

อันที่จริง

ข้างบ้านเรา ด้านที่ติดกับ

อาคาร 3 ชั้นนี้

ถือว่า เป็นเพื่อนบ้านที่ดีมาก

และ

ที่ อ.อุบล ตัดสินใจ

มาซื้อที่ดิน แปลงนี้ ก็เพราะ

พี่เล็ก

เจ้าของบ้านหลังนี้

ซึ่งพี่เล็กเอง ก็ทราบดีว่า

อ.อุบล มาซื้อที่ดินแปลงนี้

เพราะ

อยากมีเพื่อนบ้าน

อย่างพี่เล็ก

พี่เล็ก

เป็นสาวโสด

มีพี่น้องหลายคน

อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด

มีอาชีพ

ทำสวน ผัก ผลไม้

พี่เล็กเป็นคนขยัน และ รักสัตว์

ด้วยความที่ไม่แต่งงาน

ไม่มีลูก

แต่น้องสาวพี่เล็ก มีลูก 2 คน

ที่พี่เล็กเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด

เลี้ยงมากกว่าแม่เขาเสียอีก

จนเด็ก 2 คนนี้เรียกพี่เล็กว่า แม่

ตอน อ.อุบล

มาซื้อที่ เด็ก 2 คนนี้

อายุสัก 4-5 ขวบหรือ กว่านิดหน่อย

ส่วนคุณท้อป ก็ยังตัวเล็กนิดเดียว

เล็กกว่า เอริก เสียอีก

เขาเป็นเพื่อนเล่นกันมา

ตั้งแต่เด็ก คุณท้อปเป็นพี่

เด็กผู้หญิง ชื่อจอย

เรียนเก่งมาก ได้เกรด 4 ทุกวิชา

เรียน ร.ร.เขาเพิ่ม

ที่ อ.อุบล ไปฝากลูกกันวิยา(ซานต้า)

ตอนนี้ จอย ได้คัดเลือก

ให้เรียนต่อ ม.บูรพา หรืออะไรนี่แหละ

แถวชลบุรี

ส่วนน้องชายจอย

ชื่อเติร์ก

จอย ตัว ขาว

เติร์ก ตัว ดำ

จอย เรียนเก่ง

เติร์ก ไม่ชอบเรียน

จอย เข้มแข็ง

เติร์ก ร้องไห้เก่ง

จอย ขยันทั้งงานบ้าน งานสวน การเรียน

เติร์ก ไม่เอาสักอย่างที่ว่ามา

จอย เป็นคน อ่อนน้อม

เติร์ก ตรงกันข้าม

พี่น้องสองคนนี้

แตกต่างกันมาตั้งแต่เกิด

พี่เล็ก

จึงเข้มงวดกวดขัน

กับเติร์ก มาก กลัวเสียคน

พี่เล็กจะให้ความอนุเคราะห์

อ.อุบล ทุกเรื่อง

สอนทำการเกษตร

เป็นเพื่อนบ้านที่ทำกิจกรรม

แต่ละเทศกาลด้วยกัน

พี่เล็กทำอาหารเก่ง

ไปทำบุญก็ไปด้วยกัน

คุณบิ๊ก

เป็นสุนัขที่พี่เล็กนำมาเลี้ยง

แต่เขามารัก อ.อุบล

ซึ่งพี่เล็กก็ไม่ว่า แต่กลับดีใจ

เมื่อก่อน

ตอนคุณบิ๊ก ไม่ทานข้าว

พี่เล็กก็โทร.หา อ.อุบล

ให้คุยโทรศัพท์กับคุณบิ๊ก

แล้วเขาก็ทานข้าว

จอยเป็นคนเลี้ยงคุณบิ๊ก

อาบน้ำ ให้อาหาร

จุดยากันยุง ห่มผ้าให้นอน

ฯลฯ

พี่เล็กมีน้องสาว อีก 2 คน

อยู่บ้านเดียวกัน

คนหนึ่ง คือ แม่ของจอย กับเติร์ก

ชื่อเฉลี่ย

ทำงานโรงงานไก่ ที่สระบุรี

ทำงานเป็นกะ

พวกเราจะไม่ค่อยได้เห็นเป็นปกติ

คนสูงๆ ที่ อ.อุบล ตะโกนคุยด้วย

กลับจากงาน ก็ง่วงนอน

ตื่นนอนก็เตรียมไปทำงาน

มีรถบัสคันใหญ่ รับส่ง พวกเราคงเห็น

อีกคนหนึ่ง

ชื่อเต๊าะ คนนี้ ตัวผอมๆ เล็กๆ

ทำงานโรงงาน เซรามิค

ไม่ไกลจากบ้านสวนเท่าไหร่

ทำงานเป็นกะเหมือนกัน

เต๊าะ เป็นคนขยันทำงาน

เมื่อก่อน อยู่โรงงานรองเท้า กทม.

ทำแต่งาน เก็บแต่เงิน ไม่แต่งงาน

สรุปว่า

บ้านนี้อยู่กัน  5 คน

พี่เล็ก เฉลี่ย เต๊าะ จอย เติร์ก

เท่านี้แหละ

แต่เมื่อปี 2552

พี่เล็ก ก็มาด่วนจากไป

แบบกระทันหัน

ปกติ

อ.อุบล จะมาบ้านสวนบ่อย

ตอนนั้นยังไม่ทำบ้านสวนพีระมิด

ชื่อบ้านสวนเฉยๆ

แต่หลังผ่าตัด ปี 50

ก็เริ่มห่างหาย 6 เดือนมาที

มีช่วงหนึ่งเกือบปี

และ

เป็นช่วงที่พี่เล็ก

จากไป

วันหนึ่ง

ทิดยูร คนที่มีบ้านอยู่

ท้ายสวน ตรงที่พวกเราปลูกข้าวโพด

คนนี้ เป็นคนโทร.ไปหา อ.อุบล

บอกว่า พี่เล็กเสียแล้ว

จะเผาพรุ่งนี้

ทำไมพึ่งมาบอก

กระทันหันครับ เข้า ร.พ.3 วันเสียเลย

พี่เล็กไม่ให้เก็บศพนาน

ให้เผาเลย เลยพึ่งโทร.มาบอกครับ

ทิดยูร

เป็นน้องเขยพี่เล็ก

น้องสาวคนนี้ของพี่เล็ก

ชื่อเฉลียว

มีลูกชายตัวขาวๆ หน้าตาน่ารัก

ชื่อ น้องต๊ะ

สมัยที่พี่เล็กยังมีชีวิตอยู่

พี่เล็ก ขอให้ น้องเขย และ น้องสาว

คือ ทิดยูร และ เฉลียว

ทำกิน ในที่ดินของ อ.อุบล

ซึ่งก็ให้ทำตลอดมา

โดยไม่ได้คิดค่าเช่า

แต่ฝากให้ดูแลต้นไม้ให้

และถ้าขายผลไม้ในสวนได้

ก็ให้แบ่งครึ่งกับ อ.อุบล

แต่

ปรากฎว่า ตั้งแต่เริ่มต้น

จนถึงวันที่ อ.อุบล มาทำบ้านสวนพีระมิด

ทั้ง สอง คน ก็ยังไม่เคยแบ่งค่า

ขายผลไม้เลย

ซึ่ง อ.อุบล ก็ไม่ได้ว่าอะไร

เห็นว่าเขาลำบากยากจน

คงมีความจำเป็นต้องใช้เงิน

คราวนี้ย้อนมา

ที่บ้านพี่เล็ก หลังจากพี่เล็กเสียชีวิต

บ้าน

เหมือน แพ แตก

เติร์ก เริ่มเกเร

เพราะที่ผ่านมากลัวพี่เล็กคนเดียว

แม่ก็ไม่มีเวลาดูแล

ปีที่แล้ว

เต๊าะ บอก อ.มงคล

ว่า

อ.คะ เติร์ก ไม่กลับบ้าน

ไปเรียนแล้วก็กลับตี 2 -ตี 5

แล้วต่อมาก็ไม่กลับเลยค่ะ

ต่อมาได้ข่าวว่า

ไปเช่าบ้านอยู่ ไม่เรียนแล้ว

แต่ไปอยู่ร้านซ่อมมอไซด์

หรือไงนี่แหละ

ต่อมาก็กลับเข้าบ้าน

พร้อมด้วยภรรยา

ต่อจากนั้นมา

ก็จะได้ยินเสียงเติร์ก

ทะเลาะกับภรรยา เกือบทุกวัน

แล้วก็จะได้ยินเสียงเติร์ก

ร้องไห้คร่ำครวญ

เรื่องนี้

ต้องถามโจ กับ ปุ๋ย

เพราะเขาได้ยินประจำ

ทั้งเข้า และ กลางคืน

ต่อมาทราบว่า

เติร์ก

เล่นยาเสียแล้ว

และ

จิตใจไม่ปกติ

เมื่อก่อนก็ร้องไห้ง่ายอยู่แล้ว

เดี๋ยวนี้ มีภรรยาแล้ว

ก็ยิ่งร้องไห้ มากกว่าแต่ก่อน

เอะอะโวยวาย นี่ปกติของเขา

เราก็ได้แต่สงสาร

เพราะ

สภาพ บ้าน แตก

คิดดู

คุณบิ๊ก ยังต้อง

หนี

มาอยู่บ้านสวนพีระมิด

เพราะ

คนที่เขารัก

และ

คนที่รักเขา จากเขาไป

ถึง 2 คน

คนหนึ่ง จากเป็น

คือ จอย จากไปเรียนหนังสือ

คนหนึ่ง จากตาย

คือ พี่เล็ก

คุณบิ๊กเขาว้าเหว่

ส่วนเติร์ก

ก็คงช๊อก กับการจากไป

ของพี่เล็ก

และ

กลางคืนไม่มีใครอยู่บ้านเลย

แต่ละคนทำงานเป็นกะ

เติ๊ร์ก กลับบ้าน

ก็คงต้องอยู่บ้านคนเดียว

นี่คือช่วงที่เติ๊ร์ก

หันเห ชีวิต ออกจากบ้าน

จนมีสภาพอย่างที่เห็น

ทีนี้กลับมาหา

ชาย 2 คน ที่ออกกำลังกาย

ด้วยท่าเพลงพีระมิด

ไม่ทราบว่า

จะเป็นใคร เติ๊ร์ก หรือไม่

ใครอีกคนไม่ทราบ

เพราะ

อ.ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์

สรุปว่า

ข้างบ้านหลังนี้

คือ

กัลยานมิตรที่ทำให้

อ.อุบล มาซื้อที่ดินแปลงนี้

แต่

พี่เล็ก ที่แสนดี

เหมือนพี่สาว (เหมือนพี่ต้อย)

จากไปด้วยวัยเพียง 57 ปี

หมอหาโรคไม่พบ

มาพบก่อนตายเพียงวันเดียว

ว่า

เป็นมะเร็ง

ตั้งแต่ช่องท้อง ถึงคอ

ทำไมหนอจึงตรวจไม่พบก่อน

จึงไม่ได้รักษา

พี่เล็กพูดได้

จนนาทีสุดท้ายก่อนสิ้นใจ

ยังบ่นว่า

คุณน้อยทำไมไม่มานะ

(อยากร้องไห้)

ได้แต่อุทิศบุญ ส่งพี่เล็กขึ้นสวรรค์

เรื่องย่อของข้างบ้าน

ที่ออกกำลังกายยามเช้ากับพวกเรา

ก็มีด้วยประการละฉะนี้

โมทนาบุญกับกับทุกท่านค่ะสาธุๆๆ

ขออนุโมทนา สาธุ  เจ้าค่ะ

ท่านเมตตาทุกคน   รักทุกคน

หนูขอให้ ท่าน อ.อุบล มีอายุ

ยืนร้อยห้าสสิบปีค่ะ สาธุๆๆ

 โมทนาบุญกับเรื่องย่ออันเป็นธรรมทานจากท่านอาจารย์อุบลนะครับ...

นี่ขนาดเรื่องย่อนะครับ ถ้าเรื่องเต็มๆ จะขนาดไหน...แต่ถึงอย่างไร เราก็มีกัลยาณมิตรอยู่ใกล้บ้านสวนพีระมิด ก็ได้แต่หวังว่ายังมีเพื่อนบ้านที่ดีคอยช่วยเหลือ และอุ่นใจอยู่บ้างนะครับ 

อ่านธรรมทานฉบับย่อจาก

ท่านอาจารย์แล้ว ก็น่าคิด

เหมือนกันนะคะว่า คนเรา

ถึงแม้จะเป็นพี่น้องกัน

อยู่ในสิ่งแวดล้อมเดียวกัน

และถูกเลี้ยงมาเหมือนกันเด๊ะๆ

แต่"จิตใจ"ที่มี...

นิสัยที่เป็น

และหนทาง ของแต่ละคนทีเดินนั้น

ช่างแตกต่างกันเสียนี่กระไร

ถ้าบ้านหลังนึง มีคนที่จิตใจดี

มีคุณธรรมอยู่ประจำบ้าน

อย่างน้อยซักหนึ่งคนแล้ว

ก็คงจะทำให้คนในบ้านหลังนั้นๆ

อยู่กันอย่างมีความสุข

หรือมีปัญหาน้อยกว่าที่ควรจะเป็นได้

แต่ถ้าขาดคนๆนั้นไปแล้ว

ก็เหมือนแพแตก แล้วก็ส่งผล

กับทุกๆชีวิตในครอบครัว

อย่างที่เราได้รู้และได้เห็น

จากคนข้างบ้านสวนฯ นี่เอง...

กราบอนุโมทนา

ในธรรมทานค่ะอาจารย์

สาธุ สาธุ สาธุ

จิตวิญญาณของคุณพี่เล็ก

คงจะยังห่วงหลานเติร์กอยู่นะคะเนี่ย

ถึงได้มาดลใจให้เค้าสนใจ

ในกิจกรรมของบ้านสวนฯขึ้นมาบ้างแล้ว

(เดาอีกแล้ว คร๊าบพี่น้อง)

ขออนุโมทนา กับท่านอาจารย์อุบล ที่มาเล่าเรื่องเพื่อนบ้านเป็นธรรมทาน ครับ หวังว่า น้องเตริ๊ก จะหันมาสนใจ ร่วมกิจกรรมกับทางบ้านสวนครับ

ในที่สุดข่าวคราวประมาณนี้ก็คุกรุ่นขึ้นมาอีกรอบครับ...ลูกบ้านสวนฯ คงพอจะเดาได้นะครับ ว่าเป็นที่ไหน...

ย้ายเมืองหลวง...นครนายก หรือ เพชรบูรณ์

 หลังเหตุการณ์อุทกภัยผ่านไป ดูเหมือนเมืองไทยของเราจะมีปรากฏการณ์อะไรแปลกๆ เกิดขึ้นมากมายเต็มไปหมด อย่างกรณีหนึ่งที่แม้จะไม่สามารถเรียกเสียงฮือฮาได้มากมายจนเป็นทอล์ก ออฟ เดอะทวาน์ ก็ตาม แต่ก็เป็นประเด็นอยู่ในหน้าข่าวหลายวันเหมือนกัน เมื่อจู่ๆ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของพรรคเพื่อไทย 20 คน ได้เสนอญัตติด่วนเพื่อให้สภาฯ ตั้งกรรมาธิการวิสามัญเพื่อพิจารณาศึกษา การย้ายเมืองหลวงจาก "กรุงเทพมหานคร" ไปอยู่ที่‘นครนายก’ หรือ ‘เพชรบูรณ์’ แทน โดยอ้างว่าภายในระยะเวลา 10 ปีนี้ กรุงเทพฯ จะจมบาดาลอย่างแน่นอน เพราะตัวอย่างอุทกภัยที่เกิดขึ้นในปี 2554 นี้ก็เป็นประจักษ์แก่สายตาของประชาชนไปเรียบร้อยแล้ว
       
       เจอแบบนี้เข้าไป แม้จะไม่มีเสียงตอบรับหรือคัดค้านออกมา เพราะคนส่วนใหญ่ดูจะสนใจปัญหาเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้นเสียมากกว่า ตั้งแต่เรื่องของศูนย์ปฏิบัติการช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม (ศปภ.) การยื่นญัตติอภิปรายไม่ไว้วางใจ พล.ต.อ.ประชา พรหมนอก จนถึงเรื่องวาระของการปรองดอง แต่ถ้ามองในอีกมุมหนึ่งเรื่องนี้ก็ถือว่ามีความหมายไม่ใช่น้อย
       
       ย้อนอดีตแนวคิด ‘ย้ายเมืองหลวง’
       
       เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ประเทศไทย (นับตั้งแต่กรุงรัตนโกสินทร์เป็นราชธานี) มีแนวคิดจะย้ายเมืองหลวง เพราะถ้าหากย้อนกลับเมื่อ 60 กว่าปีก่อน เรื่องพวกนี้ก็เกิดขึ้นแล้ว โดยเจ้าตำรับไอเดียก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นจอมโปรเจ็กต์อย่าง จอมพล ป.พิบูลสงคราม ที่เมื่อครั้งเป็นนายกรัฐมนตรีช่วงแรก ก็คิดจะย้ายเมืองหลวงไปอยู่ที่จังหวัดเพชรบูรณ์ เพราะมีภูมิประเทศเป็นป่าทึบและภูเขาสูง อากาศดี แต่เนื่องจากเพชรบูรณ์ในเวลานั้นยังทุรกันดารอยู่มาก ประกอบกับช่วงนั้นรัฐบาลประสบปัญหาเรื่องภัยสงครามโลกครั้งที่ 2 จนในที่สุดต้องลาออก ก็เลยทำให้การย้ายเมืองหลวงครั้งนี้ล้มเลิกไป
       
       และหลังจากไม่นาน เมื่อจอมพล ป.กลับมามีอำนาจอีกรอบ คือในช่วงหลังปี 2492 ก็เคยมีความคิดจะพัฒนาจังหวัดลพบุรีและพุทธมณฑลให้มาเป็นเมืองหลวงของประเทศ แต่สุดท้ายแนวคิดนี้ก็ยังไม่ถูกดำเนินการ เพราะท่านผู้นำถูกลูกน้องคนสนิทอย่าง จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ทำรัฐประหาร หลังจากที่เจอพิษการเลือกตั้งโคตรโกงเมื่อปี 2500
       
       เช่นเดียวกับ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ที่เคยคิดจะย้ายเมืองหลวงไปอยู่ฉะเชิงเทราหรือพ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ที่เล็งจังหวัดนครนายกเอาไว้ เพราะนอกจากจะอยู่ใกล้เมืองหลวงเดิมคือ กรุงเทพฯ แล้ว ยังไม่มีปัญหาน้ำท่วมและความแออัดให้กวนใจ แถมยังสามารถออกแบบเมืองหลวงตามใจของผู้มีอำนาจในขณะนั้นได้อีกต่างหาก แต่สิ่งที่สำคัญสุดน่าจะเป็นชื่อที่มีคำว่า "นายก" อยู่ในจังหวัด เพราะมันช่างบ่งบอกสถานภาพของผู้นำในขณะนั้นได้ดีที่สุด แต่สุดท้ายก็อย่างที่ทราบๆ กันว่า ไปไม่รอดเหมือนกับสมัยรัฐบาลเผด็จการทหารเช่นกัน
       
       และจากประวัติศาสตร์ทางความคิดนี้เอง จึงสะท้อนว่าเอาเข้าจริงแล้วการจะย้ายเมืองหลวงคงไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่ายๆ เพราะแม้แต่อดีตผู้นำที่มีอำนาจอย่างเต็มเปี่ยมเคยคิดเคยฝันยังทำไม่สำเร็จเลย และอีกเรื่องที่หลายคนสงสัยว่า ตกลงแล้วคำว่า "ย้ายเมืองหลวง" แท้ที่จริงแล้วคืออะไรกันแน่ เพราะถ้าบอกว่าย้ายศูนย์กลางทางราชการไปอยู่ในต่างจังหวัดก็ดูกระไรอยู่ เพราะที่ผ่านมาก็เคยมีความพยายามดันให้ทั้งรัฐสภา ทำเนียบรัฐบาล ไล่จนถึงกระทรวง ทบวง กรม ออกสัญจรไปอยู่ตามพื้นที่ต่างๆ แต่ก็ไม่เห็นมีใครบอกว่า นั่นคือการย้ายเมืองหลวงสักคนเดียว เพราะฉะนั้นเรื่องนี้จึงน่าจะมีมิติอะไรที่ลึกลับซับซ้อนมากกว่าที่คิดเป็นแน่แท้
       
       กรุงเทพมหานคร ‘เอกนคร’ ที่ไม่ธรรมดา
       
       หากย้อนกลับไปถึงปัจจัยของการย้ายเมืองหลวงในโบราณกาลนั้น ก็จะมีไม่กี่เหตุผล ตัวอย่างเช่นเกิดโรคระบาด ถูกข้าศึกโจมตีทำลายจนแทบจำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นสมัยนี้ ต้องยอมรับว่ามีปัจจัยเยอะแยะมากมายที่พอจะทำให้ย้ายเมืองหลวงได้
       
       ยิ่งหากเป็นกรุงเทพมหานครด้วยแล้ว นอกจากจะมีความภาคภูมิใจในฐานะที่เป็นเมืองหลวงชื่อยาวที่สุดในโลกแล้ว ยังมีลักษณะเฉพาะที่หลายๆ ประเทศไม่มี
       
       ไม่เชื่อก็ลองไปดูเมืองหลวงของประเทศอื่นๆ ก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย จีน ฯลฯ ก็จะพบความจริงว่า เมืองเหล่านั้นนอกจากการเป็นที่ตั้งของส่วนราชการแล้วก็ไม่มีอะไรที่พิเศษมากกว่านั้น เพราะแม้แต่เศรษฐกิจก็ไม่ใหญ่ ประชาชนก็ไม่มาก แถมความเจริญอย่างทั่วถึงไปทั่วประเทศ ผิดกรุงเทพฯ ที่กลายเป็นศูนย์กลางความเจริญทุกๆ อย่าง ตั้งแต่เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา การคมนาคม การปกครอง และอื่นๆ อีกมากมาย เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลย เมื่อหันกลับไปดูผลผลิตมวลรวมภายในประเทศ หรือจีดีพีของประเทศ จะพบว่ากระจุกอยู่ในกรุงเทพฯ ถึง 1 ใน 4 เลยทีเดียว
       
       ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นกับกรุงเทพฯ นี้ ผศ.ดร.อรทัย ก๊กผล ผู้อำนวยการวิทยาลัยพัฒนาการปกครองท้องถิ่น สถาบันพระปกเกล้า เรียกว่า กรุงเทพฯ ถือเป็นเมืองหลวงอย่างสมบูรณ์แบบ หรือ Primate City คือเป็นเมืองเอกนคร หรือจะเรียกว่า เป็นเมืองหลวงที่ปกติศักดิ์ศรีก็ใหญ่โตอยู่แล้ว แต่ยังเพิ่มความใหญ่ในฐานะศูนย์กลางที่ธุรกิจและการคมนาคมอีกต่างหาก ซึ่งภาพที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่เฉพาะประเทศไทยเท่านั้นที่เป็น แต่ประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ต่างก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมด
       
       แต่นั่นไม่ใช่การกำหนดว่า สิ่งนั้นจะเป็นเมืองหลวงหรือไม่ เพราะเอาเข้าจริงแล้ว การจะเป็นเมืองหลวงนั้นมีปัจจัยอยู่เพียงข้อเดียวเท่านั้น ก็คือ เมืองนั้นเป็นศูนย์กลางของอำนาจในการปกครองประเทศหรือไม่ ซึ่งอำนาจที่ว่านี้ก็คืออำนาจอธิปไตย ไม่ว่าจะเป็นนิติบัญญัติ บริหาร และตุลาการ เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่หากเมืองหลวงตั้งอยู่ไหน ที่ทำงานของส่วนราชการต่างๆ ก็มักจะไปอยู่ที่นั้นด้วย
       
       ซึ่งตัวอย่างที่เห็นชัด ก็คือประเทศมาเลเซีย ซึ่งมีลักษณะเหมือนประเทศไทย คือกรุงกัวลาลัมเปอร์เป็นศูนย์กลางทุกอย่างของประเทศ เพราะฉะนั้น จึงมีความพยายามสร้างเมืองใหม่อย่าง ปุตราจายา เพื่อรองรับความเติบโตดังกล่าว แต่ในความรู้สึกของหลายๆ คนก็ไม่ได้คิดว่าที่นั่นเป็นเมืองหลวงอยู่ดี เพราะอำนาจหลักของประเทศก็ยังอยู่ที่กรุงกัวลาลัมเปอร์เช่นเดิม
       
       “ถ้าไปดูที่กัวลาลัมเปอร์จะพบว่าหน้าตาเหมือนกรุงเทพฯ มาก คือเป็นศูนย์กลางการปกครองของทุกอย่าง เศรษฐกิจก็ใหญ่ที่สุด พอทุกอย่างอยู่ที่นี่ คนก็เข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่เต็มไปหมด พอตอนหลังมีการตัดสินใจสร้างเมืองปุตราจายา แล้วก็เอาส่วนราชการไปอยู่ที่นั้น แต่พอเอาเข้าจริง หลายๆ ฝ่ายก็พูดว่าปุตราจายาไม่ได้เป็นเมืองหลวงหรอก เพราะว่ามันไม่มีอำนาจนิติบัญญัติ เนื่องจากรัฐสภายังอยู่ที่กัวลาลัมเปอร์
       
       “เพราะฉะนั้น เมืองหลวงอย่างน้อยต้องมีรัฐสภา รัฐบาลอยู่ที่นั้น เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของเมืองหลวง ซึ่งหากลองไปเปรียบเทียบกับประเทศพม่า ที่ตอนแรกเมืองหลวงคือเมืองย่างกุ้ง พอตอนหลังก็ย้ายไปที่เมืองเนปิดอว์ ซึ่งเขาก็จะมีการย้ายส่วนราชการไปอยู่ที่นั้นหมด อย่างนายกรัฐมนตรีก็จะทำงานจากที่นั้น บรรยากาศของเมืองหลวงมันต้องเป็นอย่างนั้นไป”
       
       ดังนั้น ในกรณีของกรุงเทพฯ ก็เช่นกัน หากจะย้ายก็ต้องทำการย้ายศูนย์กลางของอำนาจไปให้ได้ก่อน ซึ่งอย่างน้อยๆ ส่วนแรกที่ต้องไปก่อนเลยก็คือ คณะรัฐมนตรี ที่อาจจะต้องเปลี่ยนที่ประชุมหรือที่ทำงานไปอยู่ ณ สถานที่ที่เป็นเมืองหลวงแทน
       
       "หัวโตแต่ตัวลีบ" หัวใจของความยาก 
       
       แต่อย่างว่า แม้คณะรัฐมนตรีจะย้ายหรือไม่ย้าย หากเอาเข้าจริงแล้ว ความเป็นเมืองหลวงของกรุงเทพฯ ในความรู้สึกของคนก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าใดหรอก เพราะอย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่า ตอนนี้ก็มีหน่วยงานราชการหลายๆ แห่งไปอยู่แล้ว
       
       เช่นที่ศูนย์ราชการเฉลิมพระเกียรติซึ่งอยู่ที่จังหวัดนนทบุรี หรือถ้าจะเอาชัดกว่านั้น ก็คงเป็นตอนที่ฝ่ายนิติบัญญัติในสมัยที่ อุทัย พิมพ์ใจชน เป็นประธานรัฐสภา คิดจะย้ายสภาฯ ไปอยู่แถวเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ แต่ก็ไม่มีใครคิดว่า นั่นเป็นการย้ายเมืองหลวงแต่อย่างใด
       
       เพราะสิ่งหนึ่งที่สำคัญมากกว่านั้นคือประเด็นที่สืบเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางของกรุงเทพฯ นั่นเอง ซึ่งเป็นผลทำให้ลักษณะความเจริญของประเทศไทยเป็นไปอย่างไม่เท่าเทียมกัน หรืออย่างที่ รศ.ดร.สมภพ มานะรังสรรค์ อาจารย์ประจำคณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เรียกว่า "หัวโตแต่ตัวลีบ"
       
       พูดง่ายๆ คือ แม้จะย้ายไปแล้ว แต่ทุกอย่างก็ต้องไปสร้างใหม่หมด เพราะของเก่าแทบจะไม่มีอะไรเลย เพราะฉะนั้นถ้าจะย้ายจริง ก็ต้องไปปรับเพิ่มบริการในด้านอื่นๆ ที่ตอบสนองต่อข้าราชการที่ต้องย้ายตามไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นที่พัก เส้นทางคมนาคม สิ่งอำนวยความสะดวก ฯลฯ ซึ่งนั่นก็หมายถึงงบประมาณมหาศาล
       
       “อาจจะเป็นธุรกิจที่ตอบสนองความต้องการของรัฐ และการเมือง อย่างการคมนาคม การสาธารณูปโภคต่างๆ แต่เชื่อว่าคงจะไปเป็นส่วนน้อย อาจจะช่วยแบ่งเบาความหนาแน่นได้บ้าง แต่กรุงเทพฯ มันก็โตมาก เพราะฉะนั้นคนจึงย้ายตามไม่ได้ เพราะกิจกรรมทุกอย่างมันอยู่ที่นี่ แต่เราต้องมาดูกันถึงความคุ้มค่าถ้าจะทำ”
       
       ตัวอย่างเช่นพม่าที่ตัดสินใจย้ายเมืองหลวง เหตุผลก็มาจากความจำเป็นจริงๆ เพราะนอกจากจะด้วยสาเหตุของธรรมชาติแล้วยังมีปัญหาเรื่องชนกลุ่มน้อย ซึ่งอาจจะสร้างผลกระทบต่อความมั่นคงของประเทศได้ แต่ก็ยอมรับความเสี่ยงในเรื่องของค่าใช้จ่ายและความไม่สะดวกสบายซึ่งตามมาเต็มไปหมด
       
       “ที่บริเวณใต้แผ่นดินของเมืองย่างกุ้งมันเป็นรอยแยกของแผ่นเปลือกโลก ทำให้เสี่ยงต่อภัยธรรมชาติ อีกเหตุผลสำคัญเพราะการปกครองของพม่าที่มีชนกลุ่มน้อยเยอะ จึงตัดสินใจย้ายศูนย์กลางปกครองเพื่อให้มีประสิทธิภาพในการปกครองมากขึ้น ซึ่งปัญหาที่ตามมาก็มีเยอะมาก ข้าราชการพม่าต้องนั่งรถไปกลับจากเมืองที่ต้องย้ายไป เสียค่าใช้จ่าย เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ”
       
       เพราะฉะนั้น ถ้ากลับไปพิจารณาถึงประเทศไทย่าต้องย้ายเมืองหลวง เพราะกรุงเทพฯ มีสิทธิ์จมบาดาล ก็อาจจะยังถือว่าไม่คุ้มค่าพอและไม่ช่วยทำอะไรให้ดีขึ้น แถมอาจจะต้องเผชิญปัญหาเดียวกับที่ข้าราชการพม่าเจออีกต่างหาก
       
       ซึ่งสอดคล้องกับมุมมองของ ผศ.ดร.นพนันท์ ตาปนานนท์ แห่งภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่กล่าวว่า แนวคิดแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก แต่สุดท้ายแล้วทำไม่ได้จริง เพราะประเทศไทยมีปัญหาเรื่องการกระจายความเจริญ หรือเมืองอื่นๆ นั้นโตไม่ทันกรุงเทพฯ
       
       “เราคิดจะย้ายเมืองหลวงกันบ่อยมาก มีปัญหานิดหน่อยก็จะย้ายแล้ว แล้วถามต่อว่ามันจะเกิดอะไรตามมา พูดตามตรง การย้ายมันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น แล้วจะย้ายอะไรไป ถ้าเราพูดกันตามตรง เราต้องกระจายความเจริญก่อน ซึ่งเรื่องนี้มีแนวคิดเริ่มมาตั้งแต่แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 4 มาชัดในฉบับที่ 5 แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายๆ ตามหลักสากลเมืองหลวงคือที่ตั้งของรัฐสภาอย่างที่พม่าก็มีการย้ายรัฐสภาไปที่เนปิดอว์ แต่สุดท้ายความเจริญต่างๆ ที่ย่างกุ้งก็ยังคงอยู่อยู่ดี ในแบบเดียวกันถ้า กรุงเทพฯ ต้องย้ายก็จะเป็นไปในทำนองนั้นเหมือนกัน มันไม่มีการแก้ปัญหาจริงๆ เกิดขึ้น อย่างดีก็ทำให้ที่ดินในที่ที่มีข่าวลือราคาสูงขึ้น”
       
       ‘ย้าย-ไม่ย้าย’ ทางออกที่เลือกได้
       
       เมื่อการตัดสินใจครั้งนี้ มีผลกระทบมากมายและไม่ได้ทำได้ง่ายๆ คำถามก็คือแล้ว ทางออกของเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรได้บ้าง ในเมื่อปัญหายังคงอยู่เช่นเดิม
       
       แน่นอนประเด็นที่สำคัญที่สุดก็ต้องกลับมาคิดให้ได้ก่อน ก็คือสรุปจะย้ายหรือไม่
       
       ซึ่งถ้าเลือกในกรณีที่ไม่ย้าย ก็ต้องเป็นการปรับปรุงกรุงเทพฯ ในแบบที่ผู้เชี่ยวชาญด้านผังเมืองบอก นั่นคือการกระจายความเจริญไปยังเมืองอื่นๆ ซึ่งถ้าไปดูในต่างประเทศจะเห็นว่าหลายๆ แห่งเมืองหลวงกับเมืองเศรษฐกิจก็เป็นคนละแห่ง ซึ่ง รศ.ดร.สมภพ ได้ยกกรณีของประเทศออสเตรเลียขึ้นมา หรือไม่ก็หันมาพัฒนาเมืองขนาดย่อมให้มีบทบาททางเศรษฐกิจขึ้น เพื่อรองรับความเติบโตแบบฉุดไม่อยู่ของกรุงเทพฯ
       
       “แคนเบอร์ราเป็นเมืองหลวง เป็นศูนย์กลางการปกครอง ขณะที่ซิดนีย์เป็นเมืองท่า ศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ แต่การที่เขาแยกกันแบบนี้มันก็มีปัญหาในช่วงแรกๆ เพราะจะติดต่ออะไรต้องเดินทางกันไป 300 กิโลเมตร แต่เมืองศูนย์กลางการปกครองก็ไม่จำเป็นต้องเจริญ หวือหวาอะไรนัก แคนเบอร์รายังเป็นป่า มีจิงโจ้โดดไปมาไม่ค่อยมีอะไร
       
       “แต่โดยส่วนตัว คิดว่าเราควรกระจายโอกาสการเติบโตของไปสู่หัวเมืองรองๆ อย่างพิษณุโลก เชียงใหม่ ราชบุรี หรือนครศรีธรรมราช ซึ่งตลอดมาจังหวัดเหล่านี้ไม่โตขึ้นเลย เพราะสิ่งนี้ที่รัฐบาลต้องเป็นฝ่ายเริ่มทำ ไม่จำเป็นต้องย้ายต้องมีนโยบายที่ลงไปสร้างกิจกรรมเพื่อกระจายการเติบโตของเมืองไปยังหัวเมืองอื่นก็พอแล้ว”
       
       ซึ่งแน่นอน การทำแบบนี้จะลดความเสี่ยงในเรื่องความเสียหาย หากเกิดปัญหาอย่างเช่นที่ผ่านมา
       
       แต่ถ้าตัดสินใจเลือกที่จะย้ายเมืองหลวงจริง ในแง่ความเจริญของกรุงเทพฯ ก็คงไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก เพราะของที่เป็นอยู่แล้ว ก็คงยังอยู่ที่เดิมต่อไป แต่สิ่งที่ผู้มีอำนาจจะกลับมานั่งต้องคิด ต้องทำต่อไปก็คือสร้างเมืองอย่างไรให้มีคุณภาพ ซึ่ง ผศ.ดร.นพนันท์ย้ำว่า สิ่งสำคัญก็คือ ตำแหน่งของเมืองหลวงใหม่
       
       "การจะวางผังเมืองของเมืองที่เกิดใหม่นั้น ขั้นแรกต้องเลือกสถานที่ตั้งให้เหมาะสมก่อน ต้องไม่ใช่ที่ที่อยู่นอกทิศทางการเชื่อมโยงของระบบ ประเทศไทยเรานั้นมีแกนประเทศหลักๆ อยู่ไม่กี่แกน เช่น แกนเหนือใต้ตั้งแต่เชียงใหม่ลงไปถึงหาดใหญ่โดยผ่าน กทม. แกนตะวันออกตะวันตกจะอยู่จาก กทม. ไปยังอีสเทิร์นซีบอร์ด หรือแกนที่ไกลออกไป เช่น แกนที่เชื่อมทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือลงมา หรือแกนที่เชื่อมภาคกลางตอนบนหรือภาคเหนือเข้ากับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เช่น แถวพิษณุโลก ที่ที่เหมาะสมไม่ควรจะหลุดโลกออกไปไกลๆ มันควรจะอยู่ในทิศทางที่ทำให้การลงทุนตรงนี้เกิดประโยชน์ในภาพรวม ไม่ใช่ย้ายไปในที่ที่ไปยากและสุดท้ายก็ไม่มีคนไปนอกจากว่าจำเป็นจริงๆ เหมือนที่เราชอบย้ายศูนย์ราชการจังหวัดไปชานเมือง คนไปติดต่อก็ลำบาก ข้าราชการก็ลำบาก 
       
       "ต่อมาก็ต้องวางผังให้ดูดี สมหน้าสมตามีสง่าราศี แต่อย่าลืมว่าของใหม่ที่สร้างขึ้นอย่างไรก็เป็นของใหม่ ไม่สามารถจะลงไปเข้าถึงรากฐานได้ สมัยนี้เขาไม่ได้มองการออกแบบเมืองให้มันสวยเหมือนในยุคทศวรรษ 1970 กันแล้ว แต่ตอนนี้ เขามองที่ฐานรากเหง้ามากกว่า เขาจะเน้นเรื่องการออกแบบที่ลงลึกโยงไปถึงรากเหง้าของเมืองได้มากแค่ไหนมากกว่า ถ้าทำผังเมืองแบบใหม่เอี่ยม ทันสมัยถอดด้ามมา มันก็อาจจะดูตื้นเขิน ถ้าทำสองอย่างนี้ได้ก็พอแล้ว เพราะเรื่องการเติบโตของเมือง เราสามารถคาดเดาได้ระดับหนึ่งเท่านั้น แต่อย่าลืมว่าในความเป็นจริง การย้ายเมืองหลวง มันไม่ได้แก้ปัญหาอะไรเลย เพราะฐานเศรษฐกิจใหญ่ยังอยู่ตรงนี้ เมืองท่ายังอยู่ตรงนี้ การพาณิชยกรรมก็อยู่ตรงนี้ ศูนย์กลางการท่องเที่ยวก็ยังไม่ไปไหน มันคงไม่มีใครอยากไปเที่ยวเมืองใหม่ที่นครนายก หรือท่าตะเกียบหรอก"
       
       ซึ่งแน่นอน ถ้าทั้งหมดนี้ ก็ต้องผ่านการพิจารณาศึกษาถึงความเหมาะสมและความคุ้มค่าให้ดีเสียก่อน ไม่อย่างนั้น สุดท้ายก็จะเท่ากับรัฐเทงบประมาณลงไปเสียเปล่า เพราะนอกจากจะไม่ตอบโจทย์กับความต้องการของประชาชนแล้ว อาจจะนำไปสู่วิกฤตการณ์อีกมากมาย โดยเฉพาะเศรษฐกิจ ซึ่งก็เป็นที่รับรู้ว่า นอกจากตอนนี้ประเทศจะอยู่ในช่วงข้าวยากหมากแพงแล้ว ยังมีนโยบายของรัฐที่กำลังจะใช้เงินมหาศาลรออยู่อีกเพียบ
       >>>>>>>>>>
       ……..
       เรื่อง : ทีมข่าว CLICK

ที่มา : ผู้จัดการ

อนุโมทนากับธรรมทานของอาจารย์อุบลและพี่มหาสิทธิ์ด้วยค่ะ

ย้ายเมืองหลวง...นครนายก หรือ เพชรบูรณ์

                                                        #####

ลูกบ้านสวนพีระมิดคงจะเดาได้อย่างไม่ต้องคิดเลย ถ้าย้ายจริงๆเนี้ย

ก็ต้องเป็น นครนายก อยู่แล้วช้ายหรือเปล่าค่ะน้าสิทธิ์

ขออนุโมทนากับข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับการย้ายเมืองหลวงที่น้าสิทธิ์หามานะค่ะ

ธรรมะ

จะจัดสรรค์

เมืองสวรรค์ ในอนาคต

เอง ค๊ะ คราวนี้ ไม่มีเส้น

ไม่มีอิทธิพล เพราะ สิ่งศักดิ์สิทธิ์

จะเป็นผู้ดลบันดาล

ใครคัดค้าน หรือ ใช้อคติ

ต้องพลีชีวิต สังเวย

เมืองหลวงใหม่

ต้องตัดสินใจ

รีบย้าย

ก่อนภัยใหญ่

จะเก็บกวาด ผู้คน กทม.

จนเป็นโศกนาฎกรรม

จำไปจนตาย

(สำหรับคนที่รอด)

แต่อีกไม่นาน

ถ้าตัดสินใจไม่ได้

จะมีเหตุการณ์ร้ายแรง

ยิ่งกว่าน้ำท่วมครั้งที่ผ่านมานี้

มาช่วยชี้นำ

มาช่วยตัดสินใจ

ให้

เลือกสถานที่สร้าง

เมืองหลวง

ใหม่

ด้วยพระบารมี

สิ่งศักดิ์สิทธิ์เอง

ขออนุโมทนาธรรมทานของท่านอาจารย์อุบลด้วค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกขนลุกขึ้นมา

ภัยใหญ่ที่จะมีถึง จะเป็นภัยที่ยิ่งใหญ่กว่าน้ำท่วมในครั้งนี้

ซึ่งทำให้ต้องจนจำไปจนตาย

ซึ่งที่ท่านอาจารย์เคยบอกมาแล้วใช้มั้ยค่ะว่า

น้ำท่วม กทม ครั้งนี้จะเป็นเพียงแค่หนังตัวอย่าง

หนังจริงก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว รู้สึกเศร้าจัง

ความดีเท่านั้น บุญเท่านั้น ที่จะช่วยเราไว้ได้

ตอนนี้หนูพยายามที่จะรักษาศีล5 ให้ครบ

หนูจะพยายามทำตามคำที่ท่านอาจารย์เคยสอนลูกๆบ้านสวน

หนูพยายามจะละวางความโกรธ ความเกลียด ให้ได้ค่ะ

ถ้าหนูยังมีบุญพอ สักวันหนึ่งหนูอยากไปสร้างบุญที่บ้านสวนพีระมิดอีกค่ะ

อยากจะไปสร้างบุญกันทั้งครอบครัว

รักและเคารพท่านอาจารย์อุบลเสมอค่ะ

 ต้องตัดสินใจ

รีบย้าย

ก่อนภัยใหญ่ก

จะเก็บกวาด ผู้คน กทม.

จนเป็นโศกนาฎกรรม

จำไปจนตาย

(สำหรับคนที่รอด)

************************

กราบอนุโมทนาค่ะอ.แม่

สุดท้ายแล้ว กทม. ก็จะไม่ใช่เมืองหลวงอีกต่อไป

เพราะคนไม่ดีคงจะมีมากกว่าคนดี

พลังลบก็คงจะมากกว่าพลังบวก

ส่งผลร้ายให้กับประเทศไทย

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านจึงต้องกวาดล้างคนพวกนี้ออกไป

เพื่อยุคศิวิไลซ์จะได้มีแต่คนดีๆ

และจะได้ไม่เป็นตัวถ่วงของหลายๆคนอีกต่อไป

สาธุ สาธุ 

สาธุ.....

ขอเมืองหลวงหยู่ที่

นครนายก  ค่ะ

ย้ายเมืองหลวง...นครนายก หรือ เพชรบูรณ์

*****************

เห็นด้วยกับแนวคิดนี้

แต่บรรดาทั่นผู้มีอำนาจทั้งหลาย

ทั่นโน้น ทั่นนี้ ค้านสุดชีวิต

*****************

ต้องตัดสินใจ

รีบย้าย

ก่อนภัยใหญ่

จะเก็บกวาด ผู้คน กทม.

จนเป็นโศกนาฎกรรม

จำไปจนตาย

(สำหรับคนที่รอด)

**************************

คงต้องให้ศพนับไม้ถ้วน

อืดโชว์ก่อนมั้งคะท่านอ.แม่

เขาถึงจะเชื่อว่ากทม.

คือสถานที่ ที่คนจะอยู่อีกต่อไปไม่ได้

****************

 ขอพื้นที่มาเล่าเรื่องจากคุณปิ่นซักนิดนะคะ

พอดีวันนี้กำลังเก็บของ

อยู่ๆก็รู้สึกว่าอยากโทรหาคุณปิ่นจัง....ไม่รู้ทำไม

ก็เลยโทรไปถามสารทุกข์สุขดิบธรรมดา

แล้วคุณปิ่นก็บอกว่า ดีใจจังที่โทรมา

เพราะเมื่อตอนเย็นคุณปิ่นได้อธิษฐานจิต

ขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวน

ขอให้หญิงโทรมาภายในวันนี้

เพราะอยากให้หญิงช่วยลงธรรมทานให้

และแล้วหญิงก็โทรมาจนได้ เพราะบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์แต๊ๆ

ไม่งั้นคนโง่ๆแบบเรา

คงไม่มีความรู้สึกบ่งบอกล่วงหน้าแน่นอน

มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าเน๊อะ

ธรรมทานเรื่องนี้มืชื่อเรื่องว่า

"กล้วยทอดพาคนลงนรก" (คุณปิ่นบอกมาค่ะ ฮิฮิ)

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนคุณปิ่นได้ไปซื้อกล้วยทอด

มา 2 ถุงค่ะ เนื่องจากว่าเห็นว่าอร่อยดี

จึงซื้อมาฝากท่าน อ.แม่ 1 ถุง

และอีก 1 ถุง ก็ซื้อมาฝากพี่น้องบ้านสวน

แต่ของ อ.แม่ พี่ปิ่นบอกว่า ได้มัดปากถุงไว้อย่างดี

แล้วนำไปวางไว้บนโต๊ะ เพราะตอนนั้น

ยังไม่ทราบว่า อ.แม่ อยู่ไหน

ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ

พอกลับมาจากห้องน้ำ

ก็เห็น คุณแอ๊ด อร่ามศรี สุวัตถิกุล 

และคุณปุ๋ยกำลังนั่งทานกล้วยทอดอยู่

แต่เป็นกล้วยทอดที่ซื้อมาฝากท่าน อ.แม่

คุณปิ่นก็เลยบอก แต่ตอนนั้น

ก็ยังไม่ได้บอกให้ท่านอ.แม่ทราบแต่อย่างใด

แล้วคุณแอ๊ด และคุณปุ๋ยก็เลยหยุดทาน 

เนื่องจากว่า ไม่ทราบว่าเป็นของท่าน อ.แม่

และหลังจากนั้นไม่นานก็ได้มีการประชุม

และอ.แม่ ก็ได้เกริ่นพูดถึงเรื่องประมาณว่า

การที่เราจะหยิบของคนอื่นไปทาน

เราจะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของก่อน ...ประมาณนี้มั้งค่ะ

คุณปิ่นก็เลยหัวเราะขึ้นมา

ท่านอ.แม่ก็เลยถามว่าหัวเราะอะไร

คุณปิ่นก็บอกว่า เรื่องกล้วยทอดค่ะ

คุณแอ๊ดก็เลยยกมือบอกว่า

คุณแอ๊ดเป็นคนเอาไปทานเองประมาณนี้อ่าคะ

ท่านอ.แม่ ก็เลยบอกกล่าวด้วยความเมตตา

ประมาณว่า ก่อนที่เราจะหยิบ จะเอาอะไรมาทาน

เราต้องถามคนอื่นก่อน เพราะการที่เราไม่รู้

แล้วเรานำไปทานนั้น มันจะเป็นบาปมาก

( ญคิดว่าท่านอ.แม่ ก็เป็นถึงพระอนาคามี

และอาจจะเป็นพระอรหันต์แล้วด้วยซ้ำ

แค่เราทำกับคนธรรมดายังบาปเลย

แล้วถ้ามาทำกับพระอริยะเจ้าขั้นสูงแล้ว

ก็คงต้องบาปมากๆเป็นแน่ )

และหลังจากนั้นไม่นาน

คุณแอ๊ดก็เอา อ.แม่ไปด่าว่าสารพัด

ว่าหวงของบ้าง อะไรบ้าง ต่างๆนาๆ

ทั้งๆที่อ.แม่ทำด้วยความเมตตา

เพราะกลัวว่าคุณแอ๊ดจะไปนรกเอาโดยง่าย

เลยมาตักเตือนบอกกล่าว

แต่กลับกลายเป็นว่าเห็นความหวังดี

จากท่านอ.แม่ เป็นการว่ากล่าวซะงั้น

หากท่านไม่รัก และหวังดีกับเรา

ท่านคงจะไม่บอกให้เรารู้ตัวเป็นแน่

แต่นี่ท่านก็เมตตาบอก เพื่อเป็นการปิดกั้น

ไม่ให้คุณแอ๊ดลงนรก แต่ก็ไม่สำเร็จ

เพราะคุณแอ๊ดเลือกทางนั้นเอง

*ปล. หากธรรมทานในครั้งนี้ทำให้ใครไม่พอใจ 

หญิงก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ ไม่ได้มีเจตนาร้ายกับใครเลย

เพียงแต่ต้องการนำธรรมทานมาลง

ตามความประสงค์ของคุณปิ่น

และอาจจะมีประโยชน์ต่อใครหลายๆคนก็ได้ค่ะ...

(รวมทั้งตัวเองด้วย ที่บางที

ยังชอบเผลอหยิบของคนอื่นมาทานเลย)

**************************************************

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่คุณปิ่นฝากมาลงเช่นกันค่ะ

ก่อนหน้านี้คุณปิ่นได้ทำจานที่บ้านสวนแตกไป 1 ใบ

และตอนนั้นก็ได้อธิษฐานในใจว่า

จะซื้อมาคืน 9 ใบ และรวมใบที่ทำแตกด้วยเป็น 10 ใบ

แต่ถึงกระนั้น ก็เกิดปวดมือขึ้นมา เหมือนโดนหักข้อมือ

และรู้สึกชามือเอามากๆ 

ถึงแม้จะรู้ตัวแล้ว แต่อาการที่เป็นอยู่นี้

หญิงคิดว่าคงไม่ใช่การกลั่นแกล้ง

จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นแน่ 

แต่ท่านคงเมตตามาเตือน ไม่ให้เราลืม

เพราะหากลืม ก็คงจะบาปมากๆ

จะทำให้เราลงนรกได้โดยง่ายๆเลยทีเดียว

หลังจากนั้นคุณปิ่นก็ได้ไปซื้อ

จานมาคืนจำนวน 10 ใบ

ระหว่างที่กำลังหิ้วถุงจานขึ้นรถนั้น

ก็รู้สึกว่าอาการที่ปวดมือก็ค่อยๆหาย

ไปในบัดดล เป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาจริงๆค่ะ

และนับว่าคุณปิ่นโชคดีมากๆเลยเน๊อะ

ที่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านเมตตามาเตือน

ให้เราเจ็บข้อมือแบบนี้

ไม่งั้นอาจทำให้เราลืม หรือล่าช้าไปกว่านี้ก็เป็นได้

ยังไงก็ขออนุโมทนากับธรรมทานจากคุณปิ่นด้วยนะคะ

***********************************

และอีกเรื่อง เรื่องสุดท้ายที่คุณปิ่นฝากมาลงจ๊าาา

คือหลังจากค่าย 11 ผ่านไป

เงินที่ญาติธรรมฝากคุณปิ่นมาร่วมบุญกับบ้านสวน

แต่คุณปื่นลืมนำเงินนั้นติดตัวมาบ้านสวน

ระหว่างที่อยู่บ้านสวนนั้นก็ทำให้มีอาการปวดหลัง

ปวดมากจนทนแทบไม่ไหว

เรียก อ.อุบลช่วยด้วย ก็ไม่หาย

ก็เลยคิดหาสาเหตุว่าที่ปวดหลังนี้เพราะอะไร

หลังจากนั้นไม่นานก็คิดได้ว่า

ลืมนำเงินที่ญาติธรรมฝากมาทำบุญ

จำนวน 1,878 บาท ติดตัวมาด้วย

ก็เลยอธิษฐานขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่า

ถ้าเป็นเพราะเรื่องนี้ขอให้

อาการที่ปวดหลังหาย

และจะให้คุณสามีนำมาให้ในวันพรุ่งนี้

และทันใดนั้นอาการปวดหลัง

ก็หายฉับพลันทันที ด้วยเหตุฉนี้แล...........

ฮิฮิ

ขออนุโมทนากับธรรมทานทุกๆเรื่องจากคุณปิ่นด้วยนะคะ

สาธุ สาธุ

อนุโมทนาบุญกับธรรมทาน

ของคุณปิ่นและน้องหญิงด้วยนะคะ

     ความปรารถนาดี  ที่ท่านอาจารย์ได้มอบให้

กับทุกคน  ถ้าเราเชื่อมั่นในตัวท่าน

เราก็จะเห็นแต่สิ่งที่ดี ๆ  นับว่าเป็นบุญของเรา

ที่ท่านเมตตา  ไม่ปล่อยให้เราต้องทำผิดอีก

ไม่ปล่อยให้เราเป็นไปตามยถากรรม  เหมือนที่เคยเป็นมา

    หนูกราบขอบพระคุณ  ท่านอาจารย์

ที่มีเมตตาต่อทุกคน  คอยเตือน  คอยตอกย้ำ

คอยดูแลพวกเราทุกอย่าง  สาธุ  สาธุ

ภัยพิบัติน้ำท่วมที่ผ่านมา

และก็ยังไม่แห้งเลย

ไม่ช่วยให้คนไทย

หันมารักกันได้

ดังนั้น

ก็ต้องมีการ

จัดหนัก กว่าเดิมให้

เร็วๆนี้แหละ

และ

ถ้าจัดหนักกว่าเดิมแล้ว

ยังรักกันไม่ได้

ยังอิจฉา ใส่ร้าย สร้างภาพ

เล่นเกมส์กันอยู่ละก็

คราวนี้

จะโดนแบบ

ไม่ให้ โงหัว เลย ทีเดียว

โดยเฉพาะ

พวกไม่เชื่อ พวกไม่เปลี่ยน

พวกผิดศีล 5 ไม่ว่ากี่ข้อ

พวกท้านรก

พวกนับถือศาสนา

แต่

ไม่เชื่อ ไม่ทำตาม คำสอน

พวกอ้างว่า

ศรัทธา แต่ปาก

แต่การปฎิบัติ ยังล่วงเกิน

ยังไม่ทำตาม

พวกจาบจ้วงล่วงเกิน

พระเจ้าอยู่หัว

ท้าวเวสสุวรรณ

สิ่งศักดิ์สิทธิ์

ผู้ทรงศีลทรงธรรม

พวกที่ใช้คำว่า

งมงาย

พวกทำร้ายคนอื่น

ทั้งต่อหน้า - ลับหลัง

พวกไม่กลัวบาป

ไม่เชื่อกรรม

พวกทำทุกอย่าเพื่อตัวเอง

พวกสร้างภาพ

พวกปากกับใจไม่ตรงกัน

พวกไม่จริงใจกันคนอื่น

(ก็ต้องเจอพวกเดียวกัน)

พวกที่นิยมความชั่ว

พวกเนรคุณผู้มีพระคุณ

ต้องถูกเก็บกวาดล้าง

ในอีกไม่นานนี้

จนกว่าจะสยบ

จนกว่าจะสิ้นฤทธิ์

หรือ

จนกว่า

คนชั่ว จะ สูญพันธุ์

แล้ววันนั้น

โลกของเราก็จะ

เต็มไปด้วยความสงบสุข

ดังที่

คุณพ่อ ดร.อาจอง บอกไว้

ว่า

เราจะหันมารักกันได้

ก็ต่อเมื่อ

เราเจอวิกฤติที่หนักที่สุด

มีศรัตรูอันเดียวกัน

จึงจะหันมาช่วยกัน มารักกันได้

แต่

วันนั้น มันก็สาย ไปแล้ว

และหลังจากนั้นไม่นาน

และหลังจากนั้นไม่นาน

ภัยพิบัติน้ำท่วมที่ผ่านมา

และก็ยังไม่แห้งเลย

ไม่ช่วยให้คนไทย

หันมารักกันได้

9999999999

เราจะหันมารักกันได้

ก็ต่อเมื่อ

เราเจอวิกฤติที่หนักที่สุด

มีศรัตรูอันเดียวกัน

จึงจะหันมาช่วยกัน มารักกันได้

แต่

วันนั้น มันก็สาย ไปแล้ว

%%%%%%%

โอววว...ครั้งนี้คงเกินจะเลี่ยง

แล้วหรือคะท่านอ.แม่

จนป่านนี้แล้วยังคิดกันไม่ได้อีกน้อ

หันมารักกันจริงๆเถิด

พี่น้องเอ๊ย...

ไม่อยากเห็นอะไรที่สาหัสไปกว่านี้เลย

ขอกราบขอบพระคุณ คำเตือนเเละคำชี้เเนะที่ท่านอาจารย์อุบลได้เมตตาตลอดเวลา เพื่อให้เกิดปัญญา เเละ ทางสว่าง  เเละ ขอกราบอนุโมทนาบุญกับธรรมทาน ที่คุณปิ่น เเละ น้องหญิงช่วยเขียนค่ะ 

ขออนุญาติเเชร์ค่ะ ตั้งเเต่ อาริยาเเละ น้องสาวได้มีโอกาสเข้าร่วมบุญบ้านสวน ทุกๆครั้งท่านจะชี้เเนะ ให้นึกถึงอาหารเพื่อส่วนรวมก่อนเป็นหลัก เพราะท่านอยากให้เราได้สร้างบุญใหญ่ มีความเอื้อเฟื้อเผื่อเเผ่   เเละ ท่านไม่เคยชี้เฉพาะเจาะจงว่าต้องเป็นสิ่งใดเลย ค่ะ กลับทำให้เราเกิดปัญญาในการทำบุญ อาริยาได้เล่าให้คุณเเม่ทราบตลอดเวลา เเละเป็นบุญใหญ่ที่เราได้เจอท่าน อาจารย์จริงๆ

กราบขอบารมีพระพุทธองค์ สิ่งศักด์สิทธ์ทุกพระองค์ ลูกขอน้อมบุญทุกบุญที่สะสมทุกภพชาติ ขอถวายทุกพระองค์ เเละโปรดเมตตาดลบันดาลท่าน อาจารย์อุบล เเละ ครอบครัวมีความสุขมากๆ ค่ะ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนากับทุกคำสอนดี ๆ

จากท่านอาจารย์อุบลที่เมตตาเสมอมาคะ

ทำให้หวนระลึกเสมอถึงคำที่อาจารย์บอกว่า

คนจะไปบ้านสวนฯ คนจะไปนิพพาน ไม่ใช่เรื่องง่าย

เราจะเจอแบบทดสอบเสมอ.. ตลอดเวลา

ถ้าเราผ่านมันไปไม่ได้ เราก็ตกรอบ...คะ

ขออนุโมทนากับธรรมทานจากทุก ๆ ท่านด้วยคะ สาธุ

ขอกราบขอบพระคุณ และอนุโมทนา ในคำสอน และ คำเตือน ของท่านอาจารย์อุบล ครับ

ขออนุโมทนากับ น้องหญิง และ พี่ปิ่น ที่มาเล่าธรรมทาน ด้วยครับ

ขอบคุณธรรมทานของพี่ปิ่น

ถ่ายทอดโดยน้องหญิงมากนะคะ

ถือว่ามีประโยชน์มากๆ กับลูกๆ บ้านสวนค่ะ

เพราะคนที่จะรอดไปสู่ยุคศิวิไลซ์นั้น

ย่อมมีบททดสอบอันเข้มข้น

ที่จะเรียนรู้ คัดกรอง ก่อนถึงยุคนั้น

และบ้านสวนเองก็เป็นสถานที่

ที่จะให้เราได้ทดลองทำแบบฝึกหัดนั้น

และนี่เป็นการเริ่มต้นของมนุษย์ที่มีคุณภาพ

ที่จะเหลือรอดสู่ยุคศิวิไลซ์

เหตุการณ์นี้ถือเป็นแบบฝึกหัดเริ่มต้น

ตัวตุ้ยเองเชื่อว่าเหตุการณ์นี้

อาจทำให้คนที่เจอจิตตก

แต่ในการจิตตกนั้น เราควรใช้ให้เกิดประโยชน์

โดยย้อนดูตัวเอง

และแก้ไขสิ่งที่เราผิดพลาด

ไม่ใช่คอยแต่จะโทษคนอื่น

ลองหันหน้าเริ่มต้นใหม่

ให้ใช้ปัญญาคิดว่าสิ่งที่ อ.แม่บอกนั้น

ท่านเมตตาเรา ท่านจะไม่พูดก็ได้ค่ะ

แต่เราก็จะไม่ฉุกคิด ยังคงผิดต่อไป

เหมือนปล่อยให้เราหลงผิดไปเรื่อยๆ ว่าสิ่งนั้นถูก

คนที่ติติงเรา ถึอว่าเขาเมตตาค่ะ

ถึงเราจะเจ็บปวดในคำพูดนั้น

แต่มุมที่น่าภูมิใจคือเรายังมีคนที่รักเรา

ถ้าเขาไม่ได้รักเรา ไม่สนใจ

เขาก็คงไม่ยุ่งดีกว่า

เพราะการที่เขามาเตือน

เขาย่อมพร้อมรับแล้วว่าต้องเจออะไรบ้าง

ซึ่งหากไม่ถูกโกรธ ก็คงติดใจกันไปตลอด

เราต้องขอบคุณคนที่ติติงเรานะคะ

เพราะเป้าหมายของเรานั้นยิ่งใหญ่

เกินกว่าที่จะมาจบตรงเรื่องแค่นี้ค่ะ

      โมทนากับธรรมทานจากพี่ปิ่น+น้อง ญ ด้วยครับ

      ส่วนน้อง ญ บรรยายได้เปะๆเลยครับ ยังกะอยู่ในเหตุการณ์

                    99999999999999999999999

นึกไม่ถึงเหมือนกันว่า คนเราเนี่ย..

รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ

นี่ขนาดในเขตบุญน่ะเนี่ย!!!

ก็พอดี..ผมเคยรับคุณแอ็ดติดรถมาบ้านสวนฯด้วย

รู้สึกผิดหวังมากที่คิดและทำอย่างนี้กับ

ท่านอาจารย์แม่ของพวกเรา

ผมรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ได้คุยกันในรถแล้วล่ะ

คือขนาดว่า มีความสงสัยในตัวอ.แม่

ถึงขนาดต้องไปถามท่านพระอาจารย์รัตน์

(ท่านมาสอนทำสมาธิที่ ม.เกษตร)

โอ้..ไม่รู้ว่านี่คือ

สิ่งนี้ได้ใช้ความคิดและพิจารณาบ้างหรือยัง

นั่นแสดงว่า ผู้ที่จบการศึกษาสูงๆ

จะป.ตรี ป.โท

มหาลัยที่มีชื่อเสียงของประเทศ

ทำให้ไม่สามารถแยกแยะ

รู้ ผิด ชอบ ชั่ว ดี

ได้เลยหรือ?

เอาแค่ง่ายๆ จะมีคนบ้าที่ไหนที่อยู่ๆ

เปิดบ้านเล่นๆ แล้ว

ให้ใครต่อใครมาเดินอยู่ในบ้านตัวเอง

มานั่งอดหลับอดนอน เพื่อคอยอบรม

สั่งสอน คอยกันไม่ให้ลงนรก

ใครเจ็บไข้ได้ป่วยมา ท่านเมตตา

ช่วยให้พ้นทุกข์มีความสุข

แถมมานั่งจ่ายค่าน้ำ-ไฟให้เฉยเลย

999999999999

ผมเอง..เพิ่ง

จะกราบเท้าแม่เป็นหลังจากรู้จักบ้านสวนฯ

เลิกสูบบุหรี่ กินเหล้า การพนัน อบายมุข

และกลัวบาป ก็เพราะบ้านสวนพีระมิดและ

อ.อุบล แห่งนี้ ทั้งที่ชีวิตตัวเอง

ไปทำบุญมาก็ไม่น้อย

ที่ไหนเค้าบอกว่าดี เราไปหมด

แต่สุดท้ายตัวเราก็ไม่เปลี่ยน

ทีนี้คิดกันได้หรือยังครับ

99999999999999

ที่นี้ ยัง"มี"อีกไหม๊

พวกปากอย่างใจอย่าง

พวกเห็นแก่ตัว

พวกดีแต่สงสัย แต่ไม่เคยคิด ไม่พิจารณา

คิดไม่ได้ก็หัดถามคนอื่นดูครับ

ถ้าไม่รู้หรือรู้ไม่จริงก็อย่าพูดมั่วๆ

ที่สำคัญ

อย่าเสนอหน้ามาบ้านสวนฯด้วย

9999999999999

ปล.กราบขอโทษครับท่านอาจารย์

พอดีของมันขึ้น!!

กราบนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์

ท่านอาจารอุบล ที่เคารพ

สวัสดีชาวบ้านสวนพีระมิดค่ะ

วันสาร์ที่ 26 พ.ย 54 ที่ผ่านมานี้

ได้มีโอกาสได้เข้าร่วมบุญที่บ้านสวน

ดีใจมากๆค่ะ

ไม่ได้ไปนาน

คิดถึงอาจารย์มาก

บ้านสวนพีระมิดเปลี่ยนแปลงไปมาก

สวย...สดใส...อบอุ่น...

และที่สำคัญสามัคคีค่ะ

สิ่งที่ประเทศไทยยังขาด

แต่ที่บ้านสวนของเราเต็มเปี่ยมค่ะ

วันนี้ไปถึง 

ลูกบ้านสวนทุกท่านกำลังยกแผ่นปูน

ปูพื้นอาคารสามชั้น

ทุกคนช่วยกันอย่างสนุกสนาน

เสียงหัวเราะครื้นเครง

ดูแล้วมีความสุข

จนอดช่วนเขาไม่ได้ค่ะ

ก็อยากลิ้มรสความสุขเหมือนเขาบ้าง

และก็สุขจริงๆค่ะ

แผ่นปูนเบ่อเล่อเท่อ...แต่ยกกันเหมือนยกนุ่นค่ะ

ใครที่กำลังท้อแท้...หมดหวัง...ขาดความสุข...ไม่มีใครรัก

มาช่วยกันยกแผ่นปูนที่บ้านสวนเลยค่ะ

...มีความสุขแบบว่าไม่อยากกลับบ้านเลยละขอบอก

อนุโมทนา

กับการทำบุญ

ทุกบุญ

ที่บ้านสวนพีระมิด

นะคะ

คุณแม่ อ..อุบลเจ้าขาลูกกราบเท้า

ในพระเมตตาอย่างที่สุดเจ้าค่ะ

ขออนุโมทนาบุญธรรมทานของ

คุณปิ่น  และน้องหญิงค่ะ

เวลาไปวัดเราไม่ค่อยใช้ปัญญาที่

มักตัดสินใจตามคำบอกของมัคคทายก

หรือฆราวาสผู้ใกล้ชิดเจ้าอาวาส

เพราะคิดว่ารู้ดีกว่าเราผู้ซึ่งนาน ๆ โผล่

ไปเขตบุญ แล้วก็สัมผัสไฟนรกเพราะ

ไม่ใช้ปัญญา  ลูกที่ดีมีน้อย  ลูกที่แย่ ๆ

อย่างเกสรมีมากมาย จะให้คุณแม่ อุบล

เหนื่อยไปถึงไหน  ถ้าไม่ปึ้กอย่างที่

พระเจ้าตากสินมหาราช บอกผ่านน้อง

พยาบาลแก้วมาก็อย่าไปพึ่งบ้านสวนฯ

เพราะครอบครัวคุณแม่อุบลอยู่เหนือ

กิเลสทั้งปวง ดับสนิท ไม่หวง มีแต่ห่วง

หรือเราจะไม่ให้ท่านห่วงก็ย่อมได้

ใช่ไหมน้องป้อม  เข้าใจค่ะ

สว.อย่างพี่สร  ยังของขึ้นแล้ววัยรุ่น

อย่างน้อง  คงพองยุบไม่ทันการณ์

ดีใจทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดอาจารย์

รู้สึกเหมือนจิตใจมันว่างๆบอกไม่ถูก

ดีใจที่ได้ช่วยอะไรก็ได้ที่อาจารย์บอก

ดีใจที่อาจารย์จำได้

และรู้สึกอยากทำดี  กลัวบาป

เพราะได้รู้จักอาจารย์อุบล

อยากให้ทุกคนที่มีโอกาสได้ใกล้ชิด

ได้ช่วยอาจารย์ ได้รับคำเตือนจากอาจารย์

ภูมิใจนะคะ

มีหนึ่งคนที่

อิจฉาท่านอยู่ค่ะ

(บาปจังเรายังตัดไม่ได้อ่ะ)

ข้าพเจ้าเอง

นางสาวสุกันยา  จรพินิจ

อาจารย์มีบุญมาก และท่านเสียสละมากค่ะ

ช่วยท่านเถอะค่ะถ้ามีโอกาส

 และหลังจากนั้นไม่นาน

คุณแอ๊ดก็เอา อ.แม่ไปด่าว่าสารพัด

ว่าหวงของบ้าง อะไรบ้าง ต่างๆนาๆ

**************************************

ในช่วงหลังเหตุการณ์น้ำท่วมที่แต่ละคนอพยพออกจากกรุงเทพฯ

มิ้มได้โทรศัพท์ไปหาแอ๊ดเพื่อสอบถาม ว่าแอ๊ดไปพักที่ไหนแล้วเป็นอย่างไรบ้าง

คุยไปได้เล็กน้อย  แอ๊ดก็พูดเรื่อง คุณตฤน ว่ามิ้มรู้เรื่องหรือเปล่า มิ้มก็บอกว่าได้เข้าไปอ่านแล้ว

แอ๊ด : สงสารพี่ตฤน  พี่ตฤนไม่มีที่ไป ไม่มีที่พึ่ง หวังจะมาพึ่งอาจารย์ แต่แล้วก็กลับต้องมาเป็นแบบนี้  ( แอ๊ดพูดในลักษณะว่าอาจารย์ท่านไม่เต็มใจช่วยเหลือ ไม่ให้อยู่พี่ตฤนที่น่าสงสาร ไม่มีที่พึ่งที่อยู่   )

มิ้มก็เลยชี้แจงแอ๊ดไปถึงเรื่องราวที่พี่แมว และพี่อ๊อดได้มาเขียนเล่าให้ฟังว่า  พี่ตฤนเค้าวางแผนมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว  นำเสื้อผ้าอะไรทยอยมาไว้  บอกว่าจะอยู่ 3 วัน แต่ก็กลับไม่มีกำหนดกลับ  และสามีของพี่ตฤนยังมาโวยวายกับท่านอาจารย์ด้วย  ก็ลองนึกดูว่าถ้ามีคนเค้ามาอยู่บ้านเราอย่างนี้เราจะรู้สึกอย่างไร  และที่ท่านอาจารย์บอกก็เพราะท่านเป็นห่วงไม่อยากให้เป็นบาป

แล้วแอ๊ดก็พูดถึงเรื่องกล้วยทอด  ให้มิ้มฟัง

แอ๊ดเล่าเหตุการณ์ ( มิ้มไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์) แล้วบอกว่าแอ๊ดไม่รู้ ไม่มีเจตนา จะนำกล้วยทอดของอาจารย์มากิน  ไม่รู้ แต่กลับโดนอาจารย์ว่า “แอ๊ดตะกละ” ต่อหน้าคนอื่น

(แอ๊ดพูดในลักษณะว่าท่านอาจารย์หวงของ)  

แอ๊ดรู้สีกอายมาก  เดี๋ยวแอ๊ดจะซื้อมาคืนให้มากกว่านี้

 ตอนมิ้มฟังแอ๊ดก็ได้ยินไม่ชัดนัก  ฟังแล้วก็ค่อนข้างตกใจกับสิ่งที่ได้ยินเพราะมันเป็นการพูดถึงที่ไม่ค่อยดีนัก  ก็เลยถามแอ๊ดอีกครั้งว่า  แอ๊ดพูดถึงใครนะที่ว่า แอ๊ดตะกละ  แอ๊ดก็บอกว่า อาจารย์อุบล  มิ้มฟังแล้วรู้สึกอึ้งมาก พูดไม่ออก เพราะไม่คิดว่าแอ๊ดคิดอย่างนี้  มิ้มก็พูดกลับไปว่า ท่านอาจารย์ท่านคงเป็นห่วงกลัวจะเป็นบาปกับเรา เป็นหนี้สงฆ์ ท่านก็เลยเตือน  แต่แอ๊ดก็พูดกลับมาอีกในทำนองที่เป็นการคิดลบ  มิ้มเห็นว่าคุยต่อไปคงไม่ไหว  รู้สึกว่าบาปมาจ่อแล้ว ก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วแอ๊ดก็บอกมิ้มว่าแอ๊ดคงไม่ไปบ้านสวนอีกแล้ว 

หลังจากวางโทรศัพท์  มิ้มคิดว่า  บาปหนักเกิดขึ้นแล้ว  การที่มิ้มคุยกับแอ๊ด แล้วแอ๊ดพูดถึงอาจารย์ในลักษณะไม่ดีแล้วมิ้มก็ให้ข้อมูลที่ถูกต้องกับแอ๊ด  แต่พอหลังๆ มิ้มไม่อยากจะพูดอะไรต่อแล้วเพราะเห็นว่า  พูดไปก็ความเห็นไม่ตรงกันทะเลาะกันเปลี่ยนความคิดไม่ได้  ก็เลยนิ่ง  จะเป็นการโมทนาบาปหรือเปล่า

แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ  เพราะหลังจากนั้นมิ้มก็ใช้  “รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วย”  ไม่ได้ผล

ในตอนต้นมิ้ม เข้าใจผิดว่า มิ้มคงจะทำหน้าที่ตนไม่เต็มที่ในการเผยแพร่รหัส

แต่เมื่อมิ้ม เขียนธรรมทานความไม่ดีของตนเอง  แล้วก็การเปลี่ยนแปลงตนเองเมื่อได้มารู้จักบ้านสวนพีระมิด  และเขียนธรรมที่ท่านอาจารย์สอนเรื่องของการป่วยเป็นโรคต่างๆ  การเป็นหนี้  ผิดหวังในความรัก ฯลฯ ว่าเป็นเพราะสาเหตุใด และต้องเปลี่ยนตนเองอย่างไรถึงจะแก้กรรมได้  โดยยกตัวอย่างความไม่ดีตนเอง และการเปลี่ยนแปลงของตนเอง และแนะนำให้คนที่อยากพ้นทุกข์เหมือนมิ้ม

ให้ลองไปศึกษาธรรมที่ท่านอาจารย์อุบลนำคำสอนพระพุทธองค์มาถ่ายทอด

ผ่านทางรายการคุยไปแจกไป  และเว็บบ้านสวนพีระมิด 

และแนะนำให้เข้าไปอ่านเรื่อง “รหัสศักดิ์สิทธิ์” ที่จะช่วยให้ทุกคนผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ 

เขียนลงในกระทู้กฎแห่งกรรมเว็บพลังจิต (มีคนเข้าไปอ่านประมาณ 500 กว่าคน)

และก็ส่งเรื่องความไม่ดีของตนเอง การเปลี่ยนแปลงตนเอง  และรหัส “อาจารย์อุบลช่วยด้วย” ที่มิ้มใช้แล้วได้ผล ให้เพื่อนๆ ไปลองใช้  มิ้มส่งเมลให้เพื่อนๆของมิ้มประมาณ 173 คน

แต่ก็ยังคงใช้รหัส “อาจารย์อุบลช่วยด้วย” ไม่ได้อยู่ดี

หลังจากนั้นมิ้ม ก็รู้สึกทุกข์ใจกับอุปสรรคในชีวิตเรื่องต่างๆที่เข้ามา  ทั้งที่พยายามทำความดี โดยตลอด     และรหัสศักดิ์ “อาจารย์อุบลช่วยด้วย”  ก็ใช้ไม่ได้ผล

เมื่อได้มาทบทวน  มิ้มก็เลยรู้ว่า  ที่เป็นอย่างนี้คงเป็นเพราะ  มิ้มได้ไปโมทนาบาปกับแอ๊ดที่ไปกล่าวร้ายท่านอาจารย์อุบล  แต่มิ้มกลับพูดปกป้องอาจารย์ในตอนแรก  แต่พอหลังๆก็ไม่พูดเพราะไม่อยากจะทะเลาะด้วย โดยนิ่งฟัง  แล้วเปลี่ยนเรื่อง  และไม่มีการลงในเวปอีกด้วย

ต้องขอบคุณพี่ปิ่นและน้องหญิงมากๆๆนะคะ ที่ได้นำธรรมทานเรื่องนี้มาลง 

จึงทำให้มิ้มได้มีโอกาส ได้มาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น 

หนูขอกราบขอขมาพระพุทธองค์ เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ  และท่านอาจารย์อุบล

ที่หนูไม่ได้ทำหน้าที่ปกป้องท่านอาจารย์อย่างเต็มที่  แต่กลับนิ่งเฉย ซึ่งถือเป็นการโมทนาบาป  ทำให้หนูโดนยึดรหัส “อาจารย์อุบลช่วยด้วย”  และยังพบกับความทุกข์ใจ 

หนูกราบขอโทษท่านอาจารย์อุบลค่ะ 

อนุโมทนากับธรรมทานจากพี่ปิ่น และ น้องหญิง

****************************************

นึกไม่ถึงเหมือนกันค่ะ

คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ

อย่างที่สิงห์ป้อมว่า

****************************

      ฟังแล้วรู้สึกตกใจมาก เพราะอัญเป็นคนหนึ่ง

ที่ได้โทร.คุย กับแอ็ด  เพราะเห็นว่าเป็นลูกบ้านสวน ฯ เหมือนกัน

และช่วงที่ กทม.น้ำถ่วม เขาได้กลับไปอยู่บ้านที่ร้อยเอ็ด

ทำให้ไม่ได้มาสร้างบุญที่บ้านสวน ฯ

     ช่วงที่โทร.ไป ก็จะเล่ากิจกรรมบุญต่าง ๆ ที่ทำให้ฟัง

เขาก็ยังอนุโมทนาบุญ บอกขอบใจมาก ดีใจที่โทร.มาเล่าให้ฟัง

ไม่มีคำพูดในเชิงลบกับบ้านสวน ฯ และ ท่าน อ.อุบล

     คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า แอ๊ด จะไม่มีความจริงใจ

ถ้าไม่เคารพรัก

ท่าน อ. อุบล และ บ้านสวนพีระมิด 

ก็อย่าเหยีบเข้าไปอีกเลย...

กราบขอขมาท่าน อ.อุบล ท่าน อ.มงคล เป็นอย่างสูงค่ะ

ขอพื้นที่สักนิดนะค่ะ

ก่อนจะไปบ้านสวนสำรวจตัวเอง...สักนิด

ไปบ้านสวนฯ ทำไม...

ไปแล้วสร้างปัญหา ไปแล้วเห็นเค๊าทำงานแบบกรรมกร

ก็มีคำถาม อยากได้บุญ ก็ทำตามที่เขาทำกัน

 ไปแล้วยังมี ความโกรธ ความโลภ  ความหลง  ความอยาก

อยากได้ของคนอื่นที่ไม่ใช้ของตัวเอง (จิตใจยังตํ่า)

เป็นคน ขี้ลัก ขี้ขโมย สมครวที่จะไปบ้านสวนฯอีกหรื่อ

(ขอฝากไว้ จิตใจยังตํ่า ก็อย่าไป)

เมื่อก่อนตัวเองก็ไม่ใช้คนดีนักหลอกค่ะ

ชั่ว  เลว ปากก็สุนัขด้วย ด่าแหลก

มาพบบ้านสวนฯได้รับคำสั่งสอนจากอ.แม่อุบล

ที่ท่านได้นำธรรมะของพระพุทธเจ้ามาสั่งสอน

จนทำให้เป็นคนขี้นมาได้อีกครั้ง

กราบเท้า อ.แม่อุบลด้วยหัวใจค่ะ สาธุ

และ ครอบครัว ศุภาเดชาภรณ์ หาที่สุดไม่ได้

ด้วยความเคารพอย่างสูง

กมลลักษณ์  โปษณกุล  อ็อด  กล้วยทอด

   แอ็ดเป็นตัวอย่างของคนที่ยังยึดถือตัวตน หรือ อีโก้สูง

ซึ่งเป็นสิ่งที่มีในทุกคนอยู่แล้ว 

คนพวกนี้จะทนไม่ได้กับการ

ถูกตักเตือน แนะนำ หรือ ตำหนิ

ของจะขึ้นทันที  

ซึ่งถ้าเรารู้เท่าทันอารมณ์ของเราได้

เราก็ต้องมาคิด พิจารณาว่า สิ่งที่ ท่านอ.อุบลได้เมตตาตักเตือนนั้น 

ท่านไม่ได้โกรธ หรือ เกลียดเราเลย

มีแต่อยากจะช่วยฉุดให้ลูกหลานของท่านพ้นจากนรก  

แต่ทีนี้อยู่ที่ว่าท่านจะใช้ลีลาไหน ที่จะเตือนเราแล้ว สามารถยิงตรงปัญหาของเรา 

ถึงแม้ว่าท่านจะรู้ว่าต้องบ่งหนองเท่านั้น แผลถึงจะหาย มันอาจจะทำให้เราเจ็บปวด

แต่ที่สุดแผลก็หาย 

ซึ่งคนที่จะเข้าใจและคิดอย่างนี้ได้  ต้องเป็นคนที่เชื่อ และศรัทธาในตัวท่านอาจารย์จริงๆ  การที่ท่านอาจารย์ต้องใช้วิธีผ่าตัดบ่งหนอง

เพื่อรักษาแผล หรือปัญหาของพวกเรา 

ทั้งๆที่อาจจะเลือกการให้ยากิน ยาฉีดก่อนก็ได้นั้น  เพราะตอนนี้เวลาของพวกเราเหลือน้อยแล้ว 

พวกเราต้องรีบเปลี่ยนตัวเองทันที 

อย่ามัวแต่คิดเล็กคิดน้อย  หรือใจเสาะ อ่อนแอ 

ท่านรู้วาระจิตของพวกเราว่าจะต้องทำยังไง

ถึงจะขุดลาก ถอนโคนต้นตอปัญหาของแต่ละคนได้  เรายังติดปัญหาเรื่องไหน

เดี๋ยวท่านช่วยแก้ปัญหาให้  

  ดังนั้นถ้าท่านเมตตาเตือนเรา  ให้ดีใจเถอะว่าเราโชคดีมากที่มีครูบาอาจารย์คอยห่วงใย

คุยไปได้เล็กน้อย  แอ๊ดก็พูดเรื่อง คุณตฤน ว่ามิ้มรู้เรื่องหรือเปล่า มิ้มก็บอกว่าได้เข้าไปอ่านแล้ว

แอ๊ด : สงสารพี่ตฤน  พี่ตฤนไม่มีที่ไป ไม่มีที่พึ่ง หวังจะมาพึ่งอาจารย์ แต่แล้วก็กลับต้องมาเป็นแบบนี้  ( แอ๊ดพูดในลักษณะว่าอาจารย์ท่านไม่เต็มใจช่วยเหลือ ไม่ให้อยู่พี่ตฤนที่น่าสงสาร ไม่มีที่พึ่งที่อยู่   )

          ***********************************************************************

ถ้าใครได้เข้าไปอ่านเรื่องตฤณ ที่พี่แมว พี่อ๊อดและอ้อยได้เขียนเล่าไว้ ว่าตฤณได้ทำอะไรไว้ที่บ้านสวนฯบ้าง  

แล้วยังคิดและเข้าใจเหมือนแอ๊ด 

ก็แสดงว่าคุณยังมีจิตใจที่ต่ำ 

ไม่มีสติปัญญาที่จะเข้าใจเรื่องราวต่างๆได้ตามความเป็นจริง  

ไม่ใช่ลูกบ้านสวนฯตัวจริง 

แสดงว่าคุณไม่ได้รู้จัก ท่านอ.อุบลจริงๆ  คุณคิดว่าตฤณ เค้าไม่มีที่พึ่ง

คุณรู้ม๊ยว่าเค้าเป็นใคร

ตฤณ มีสามีเป็นวิศวกร

มีพ่อแม่อยู่สุราษฎร์ธานี

เค้าไม่ใช่แม่หม้ายสามีตายหรือทิ้ง

เค้าไม่ใช่ลูกไม่มีพ่อแม่

สามีเค้ามีบ้านเดี่ยวหลังใหญ่อยู่ที่นนทบุรี

มีรถ มีเงิน

เมื่อเกิดภัยพิบัติการที่ทุกคนหนีมาที่บ้านสวนฯนั้น พวกเราไม่คิดที่จะปักหลักอยู่  แต่ขอมาตั้งหลักก่อน  แล้วก็จะหาทางที่จะกลับไปอยู่กับครอบครัว พึ่งครอบครัว  พึ่งตัวเอง

แต่ตฤณคิดมาที่บ้านสวนฯ แล้ว จะปักหลักอยู่เลย

 โดยไม่เคยขออนุญาติเจ้าของบ้าน

  คิดมาอยู่เพื่อจะประหยัดค่าใช้จ่ายให้กับครอบครัวตัวเอง 

คิดมาอยู่เพราะที่นี่อยู่สบาย งานก็ไม่ค่อยทำ เพราะอ้างได้ว่า เลี้ยงลูก ให้นมลูก  แค่คอยอุ้มลูก โฉบๆไปตรงที่คนทำงาน  เพื่อโชว์ว่าชั้นก็มีส่วนร่วมนะ

คิดมาอยู่เพราะที่นี่มีคนพูดจาด้วย  ที่อื่นไม่มีคนคบแล้ว เพราะประวัติก็ไม่ธรรมดา

คิดมาอยู่แล้วคอยพูดจายุยง ให้คนแตกแยก  ชอบโทรไปหาคนนั้น คนนี้

คิดมาอยู่เพื่อสร้างอิทธิพล เตรียมเป็นมาเฟียตัวแม่

ถ้ายังมีใครที่คิดเห็นใจตฤณ  และตำหนิท่านอ.อุบล คนนั้นก็ไม่สมควรมาบ้านสวนพีระมิดอีกต่อไป

เห็นด้วยกับน้องอ้อยนะคะ เวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้ว

ซึ่งเรื่อง ๆ ของน้องแอ๊ด ถือเป็นเรื่องที่ทำให้คนอื่นได้รู้

และจะได้เปลี่ยนพฤติกรรมในการกินอาหาร และน้องแอ๊ด

ควรจะภูมิใจด้วยซ้ำที่ได้เป็นตัวอย่าง ซึ่งคนที่ได้ทำอย่างนี้

จะได้เลิกพฤติกรรมที่ได้ทำอยู่ ถือว่าได้สร้างธรรมทางเรื่องนี้

ด้วยซ้ำ พวกเราชาวบ้านสวนไม่มีใครคิดซ้ำเติมใคร เพราะจาก

ตัวอย่างเรื่องนี้ไม่เห็นมีใครพูดว่าอะไร กลับนำมาปฏิบัติให้ถูกต้อง

ตามที่ท่านอาจารย์สอน แต่น้องแอ็ดไปคิดในมุมกลับ และก็ตัดสินใจ

ที่จะไม่มาที่บ้านสวนอีก น้องควรจะกลับไปคิดทบทวนอีกที อย่าเข้าข้าง

ต้วเอง พี่จำได้ว่าน้องเขียนในกระดานสนทนาถึงความทุกข์ที่กลับมาอีก

และอาจารย์อุบลบอกว่ายังไม่ได้เอาเรื่องของน้องออกรายการ เดี๋ยวจะรีบ

ออกอากาศเพื่อให้น้องหายจากความทุกข์ อาจารย์เป็นห่วงน้องแอ๊ดขนาดนี้

ทำไมอ.ต้องช่วยน้องแอ๊ด ถ้าคิดไม่ได้ก็ถือว่าน้องแอ๊ดไม่ได้สำนึกบุญคุณท่านเลย

และที่เอาท่านไปว่าก็ถือว่าไม่ได้เคารพท่านเลย คนอย่างนี้ถือว่าไม่ได้เป็นลูกบ้าน

สวน ก็ทางใครทางมันแล้วกันนะ

ขออนุญาต เล่าเรื่อง ของ ตัวเองบ้างครับ

ผมเองก็เป็นคนนึง ที่ได้ รับ คำตักเตือน ของอาจารย์ อยู่ เหมือนกัน แต่ คนเรา เวลา ที่โดน ว่า ตำหนิ มักจะโกรธ โดย ที่ไม่ย้อนมองดูตัวเอง ว่าเป็นอย่างที่เขาว่า หรือเปล่า แล้วก็ ย้อน กลับมาปรับปรุง แก้ไข ตัวเอง ซึ่งจริงๆ  ท่านจะไม่สนใจ ไม่พูดก็ได้ แต่ท่านทำเพราะ ความเมตตา ให้เราได้เปลี่ยนแปลงตัวเองจริง แต่คนไม่มองตรงจุดนั้น มองแต่ ตัวเองถูก ตัวเองดี ไม่ยอมรับข้อบกพร่อง   

ซึ่งข้อเสีย ที่อาจารย์ท่านเมตตา เตือนผม ก็ มีมากมายก่ายกองครับ ซึ่ง มันก็เป็น จริงๆ แต่บางทีเราอาจจะไม่รู้ตัวเอง คงเพราะ เคยชิน กับ ความบาป มาตลอด อย่างเรื่อง ขี้เกียจ และทำอะไรไม่ค่อยเป็น ซึ่งวันนั้นอาจารย์ท่านก็บอกว่า ถ้าทำงานไม่กระฉับกระเฉง จะไม่ได้มาบ้านสวนฯ อีกนะ ยอมรับว่า ค่อนข้างกังวล กลัวว่าจะไม่ได้มาบ้านสวนอีก เลยพยายามปรับปรุงตัวเองครับ 

และผม เองเป็นคนที่ เห็นแก่ตัว ไม่สนใจใคร+ทำอะไรช้า+ขี้เกียจ และทำอะไรไม่ค่อยเก่ง เท่าพี่ๆน้องๆคนอื่นๆ  พอหลังจาก วันนั้นที่ได้รับมอบหมายให้ทำกับข้าว ก็ค่อนข้าง เครียด กังวล เพราะ กลัวทำออกมาได้ไม่ดี นอนไม่หลับ แล้ว พอ ตี 4 ก็ รีบตื่นมาทำเลยครับ (เพราะกลัวว่า ถ้านอนต่อ จะหลับยาว) แล้วก็ ตั้งใจมากๆ ที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ถึงแม้จะดีพอ หรือไม่นั้น ก็ไม่เป็นไรครับ คิดว่าทำให้ดีที่สุด พอแล้ว หลังจากกลับมาบ้านก็ ศึกษา การทำอาหาร ใน internet เพราะ อยากจะทำให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ครับ เพราะ ท่านเคยสอนว่า ถ้ามาบ้านสวนแล้ว ต้องทำให้ได้ ทุกอย่าง ทุกหน้าที่ 

ทุกครั้งที่พบหน้า อาจารย์ รู้สึกมีความสุขมากๆ  แต่ก็อาย ที่จะอยู่ระยะประชิดน่ะครับ เพราะรู้ตัวเองว่า ยังเลวอยู่มาก แต่พร้อมครับ ที่จะรับฟังคำสอน ของอาจารย์  เพื่อมาปรับปรุงแก้ไขตนเอง

ท้ายสุดนี้ ขอกราบขอบพระคุณ ท่านอาจารย์อุบลและครอบครัว และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทุกๆพระองค์ที่เมตตาเตือน เวลา เราทำอะไรผิด ก็จะมีอาการเจ็บป่วย ทางกายเพื่อเตือน ดีกว่าปล่อยให้ทำอะไร ที่เป็นบาป แล้วลงนรก ครับ

อนุโมทนากับคุณอ้อยด้วยคะ

คิดแบบนั้นเหมือนกันเลย เรื่องอีโก้เนี่ย

เพราะตัวเองก็เป็นคนแบบนั้นมาตลอด..เลยเข้าใจดี

แต่คนเรามันเปลี่ยนกันได้เนอะ

ถ้าเรามีจุดหมายจริง เราต้องฝ่ามันไปให้ได้คะ ^_^

ขออนุญาติยกเรื่องหนึ่งในทิศทั้ง 6 มาให้พิจารณานะคะ

ทิศเบื้องขวา คือ อาจารย์

ศิษย์ที่ดี ควรมีหน้าที่ต่อ ครูอาจารย์ ดังนี้

๑. ลุกขึ้นต้อนรับ (ให้เกียรติ)

๒. เข้าไปยืนคอยรับใช้ เข้าไปหา (เพื่อปรึกษา สอบถาม รับคำแนะนำ ฯลฯ)

๓. ใส่ใจเล่าเรียน เชื่อฟัง (ตั้งใจเรียน ตั้งใจฟังให้เกิดปัญญา)

๔. ปรนนิบัติท่านด้วยความเอื้อเฟื้อ

๕. เรียนศิลปวิทยาโดยเคารพ (จริงจังถือเป็นกิจสำคัญ)

ครูอาจารย์ที่ดี ควรมีหน้าที่ต่อศิษย์ ดังนี้

๑. แนะนำ ส่งเสริม ฝึกศิษย์ให้เป็นคนดี

๒. สอนให้เข้าใจแจ่มแจ้ง

๓. บอกศิลปวิทยาให้ทั้งหมด ไม่ปิดบังอำพราง

๔. ยกย่องศิษย์ให้ปรากฏต่อหมู่คณะ

๕. สร้างเครื่องคุ้มกันภัยในทุกสารทิศ

เราลองเอาหลักในพระไตรปิฎกมาเทียบเคียงดูก็ได้

แล้วเราก็จะรู้ว่าเราทำหน้าที่ของศิษย์ได้ดีหรือยัง??

ขณะที่ท่านอาจารย์ทำได้ดีเกินสิ่งที่ท่านควรทำด้วยซ้ำไป...

แอ๊ด อร่ามศรี

ชื่อนี้

ทราบแล้วว่าไม่ธรรมดา

เพราะจากการที่แอ๊ดได้เล่าถึง

ประวัติตัวเอง

ก็ยังคิดยินดีด้วย

ที่แอ๊ด หลุดพ้น

จากการเป็นเมียน้อย

(หรือเปล่า ตอนนี้ไม่แน่ใจ)

และแอ๊ดบอกเองว่า

ไปที่ไหนก็ไม่มีใครจริงใจด้วย

ที่แอ๊ดมาบ้านสวนฯก็เพราะ

สถานที่นี้  

แสดงให้แอ๊ดเห็นแล้วว่า

มีแต่ความจริงใจ

ตอนนี้รู้แล้วว่า..ทำไม

ก็เพราะเธอคนนี้

ไม่เคยมีความจริง..ใจ ให้ใคร

===============

และแอ๊ดก็..แสดงความ

เห็นอกเห็นใจ..ตฤณ

เอาเรื่องของตฤณมากล่าว

ถึง

ความจริงใจ ไม่จริงใจ

แอ๊ดรับไม่ได้ที่ อ.อุบล ว่ากล่าว

แบบตรง ๆ ชัด ๆ 

ถึง ..ความตระกละ

ขอเรียกว่า มักง่าย ดีกว่านะ

ของ ๆ ใครก็ กินไม่เลือก  

ผัวใคร ก็เอาไม่เลือก

เพื่อแลกความอิ่ม ความสบาย

อยากรู้จังอ่ะ

บ้านที่อยู่ของแอ๊ดคงปลอดภัย

พ้นจากภัยพิบัติดี

ก็ช่วยเปิดบ้านรับ ตฤณ + ลูก

เข้าไปอยู่ดูแล ด้วยซิ

อยากรู้นักทำได้มั็ย

คนที่มีเมตตาสูงส่ง จิง จิ๊ง

และ

อยากรู้นัก ว่า

เข้ามาบ้านสวนฯ ไม่กี่ครั้ง

เก่ง กล้า สามารถ

เอาเรื่องนี้..มาเป็นประเด็น

..กลบเกลื่อน..

สันดานการกระทำ

ที่มักง่าย

เห็นแก่ตัว

ไม่มีความจริงใจให้ใคร

ก็อย่า ประเมินคนอื่น

ว่าเป็น เช่นตัวเองนะ

-*-*-*-*-*-*-*-*-

กรณีนี้..ขอถือวิสาสะค่ะ อ.อุบล

แอ๊ด อร่ามศรี..

อย่า..เอาความสกปรก (ขยะ)

ทั้งกาย + ใจ

ไปที่บ้านสวนอีกต่อไป

แล้วจะหาว่าไม่เตือน

บ้านสวนพิรามิด

ไม่ต้อนรับ

ทีนี้ ขอเล่าเรื่อง พี่ตฤณ บ้างครับ มีอยู่ครั้งนึง ที่ พี่ตฤณ ได้ถูกสั่งว่า ถ้ามีปัญหากับครอบครัว ก็ ไม่ต้องมาบ้านสวนฯ ซึ่งพี่ตฤณ ก็โทรหาผม แล้วก็ ปรึกษา ว่า ควรจะมาไหม ซึ่งผมเองก็ บอกเค้าไป ว่า อาจารย์ ท่านเป็นห่วงไม่อยากให้พี่มาบ้านสวน เพราะกลัวพี่จะมีปัญหากับครอบครัวมั้ง เพราะ ลูกพี่เองก็ยังเล็กมาก รอให้ ครอบครัว ลงตัวก่อน หรือไม่ก็อาจจะนานๆ มาที สรุป ก็คือ ไม่เห็นด้วยกับการที่พี่เค้าจะมา แต่ก็ตอบแบบ แบ่งรับ แบ่งสู้ แล้วก็  เพื่อไม่ให้พี่เค้ากังวล หลังจากนั้น ไม่กี่วัน ผมเองได้รับโทรศัพท์ จากพี่คนนึง ที่พี่ตฤณคุยด้วยเหมือนกัน โทรมาตำหนิ ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างรุนแรง  ทำนองที่ว่า ผมพูดให้พี่ตฤณ ไม่สบายใจ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า เขาได้ฟังอะไรจากพี่ตฤณ หลังจากนั้น พี่คนนั้น ก็ไม่ได้เข้าเวปบ้านสวน แล้วก็ ไม่ได้ไปบ้านสวนเลย ซึ่งมารับทราบจากพี่ตุ้ย ทีหลังว่า พี่ตฤณโทรหาเหมือนกัน แล้ว บอกว่า ผม กับพี่อ๊อด ห้ามไม่ให้พี่เขามาบ้านสวน ผมเองก็งงๆ เหมือนกัน เพราะผมเองไม่เคยได้คุยเรื่อง พี่ตฤณ กับพี่อ๊อดเลย สรุป การที่พี่ตฤณ โทรหาคนอื่นๆ แล้ว มันทำให้คนในบ้านสวน เข้าใจผิดกัน ถ้าคนที่ฟัง แล้ว ไม่คิดให้ดี ว่าสิ่งที่ได้รับทราบ นั้นมัน จริงหรือเท็จ

เมื่อวันพฤหัสที่แล้ว

ไปเที่ยวพัทยามา

ตั้งใจจะไปบ้านคุณโอ๋

เกิดความรู้สึกขึ้นมาเฉยๆ

กระทันหันว่า

ต้องไปบ้านคุณโอ๋ เดี๋ยวนี้

ถาม อ.มงคล ว่า

ไปได้ไหม

(เพราะเที่ยงวันแล้วค่อยมาชวน)

อ.มงคล ตอบว่า ได้

ถามคุณท้อปว่า

ไปพัทยาไหม จะพาไปทานอาหาร

ร้านเดิม ที่เคยไปประจำ

แต่

ตั้งแต่ปี 50 มาถึงปีนี้

ไม่เคยไปเลย

แล้วก็จะไปบ้านคุณโอ๋ด้วย

คุณท้อปก็ตกลงไปด้วย

ออกจากบ้านสวนฯ

ประมาณ 12.30 น.

โทร.ถามคุณโอ๋ คุณโอ๋คงงง

แต่ดีใจ โทร.ถามทาง ไปตลอด

คุณโอ๋ขับรถออกมารับ

เราก็ตามรถคุณโอ๋ไป

ระหว่างทางเข้าบ้านคุณโอ๋

เราก็คิดไปตลอดว่า

นี่คือ

การเดินทางเข้า

หมู่บ้านที่คุณโอ๋อยู่

ซึ่งไกล และ ดูเปลี่ยวมาก

นี่ขนาดกลางวันนะ

แต่

พอเข้าไปถึง

หน้าหมู่บ้าน โอ้ ใหญ่โต

อลังการ งานสร้าง

หมู่บ้านนี้

เป็นหมู่บ้านเศรษฐี

จริงๆ

เพราะ

บ้านแต่ละหลัง

ใหญ่โต สวยงาม

และ

สร้างบนพื้นที่ไม่น้อยกว่า

100 ตรว.

พอถึงหน้าบ้านคุณโอ๋

โอ้โฮ

สวย ฮายโซ อะไรเช่นนี้

บ้านหลังนี้

คุณโอ๋บอกว่า

เธอ

ออกแบบ ตกแต่งเอง ทั้งหลัง

สร้างด้วยไม้สัก

อย่างดี

หรู เริ๊ด ทุกมุม

กระทั่งก๊อกน้ำแต่ละตัว

ราคา 5-6 หลัก

เราเคยสังสัยว่า

ทำไม

คุณโอ๋จึงเป็นคนที่

ทำอะไร

พิถีพิถัน ประดิษฐ์ ประดอย

มาก ถึง มากที่สุด

ดูจาก

เวลาที่คุณโอ๋

มาบ้านสวนพีระมิด

คุณโอ๋จะขอเข้าไปช่วยทำงานบ้าน

ซึ่ง

อ.อุบล

ยังไม่เคยเห็นใคร

ที่จะทำละเอียด ละออ ขนาดนี้

ซึ่งปกติ

งานพวกนี้ อ.อุบล จะทำเอง

คือ

ไม่เคยมีใครทำขนานี้

เช่น

เช็ดฝุ่น ทุกซอก ทุกมุม

ตามชั้น ขอบหน้าต่าง ประตู

เอามุ้งลวดออกมาล้าง

ขัดอ่างแก้ว ให้ใสแจ๋ว

ขัดเตาแก๊ส

ล้างซิ๊งค์ จนเป็นเงา

แก้วทรงสูงทุกใบ

ที่แขวนที่บาร์ บ้าน อ.อุบล

คุณโอ๋ขัดจนเป็นเงา

หิ้งพระ

ก็ปีนขึ้นไปเช็ด

ขอจัดตู้เสื้อผ้าให้ใหม่

ซึ่ง อ.อุบล เคยจัดไว้เป็นหมวดหมู่

ต่อมามันเริ่มเป็นแต่หมู่

ไม่เป็นหมวด

คุณโอ๋มานั่งเรียง นั่งจัด

จนตี 2 ตี 3

บางครั้งไม่ยอมหลับ ไม่ยอมนอน

(จนเมื่อวันอาทิตย์ ได้บอกไป

กับคุณแมวด้วย ว่า

ต่อไป ถ้า คุณโอ๋ กับคุณแมว

ไม่นอน อ.อุบล ก็จะไม่นอนด้วย)

คือที่บรรยายมานี่นะ

ยังไม่ทั้งหมดที่คุณโอ๋ทำ

โดยเฉพาะ

โต๊ะอาหาร และ จานอาหาร

คุณโอ๋จะจัดอย่างสวยงาม

วิจิตรบรรจง ตกแต่ง

แกะสลักเสลา ผักผลไม้

จัดวาง เหมือน เครื่องเสวย

ก็ไม่ปาน

ก็เลยสงสัยว่า

คนที่ทำได้ขนาดนี้

เขาอยู่บ้านเขา เขาจัดบ้านยังไง

โอ้โห

บ้านเขาสวย

หยาดฟ้า หรู ทุกมุม

ตกแต่ง น่ารัก ลงตัว

คุณโอ๋มีสุนัข

ตัวใหญ่

เอลิค ตั้งชื่อให้ ว่า

เจ้า แบ๊คลี่ (ไม่รู้ว่าเขียนถูกป่าว)

ก่อนไป

อ.อุบล เอาอาหาร

ใส่ตะกร้าไปด้วย เพราะเสียดาย

เกรงว่า

คนทำให้ คนเอามาให้

จะเสียน้ำใจ

ซึ่งเช้าวันนั้น คุณเจริญ

ทำข้าวผัดไข่ ใส่ผักกวางตุ้งให้

(ยังไม่ได้ทาน เสียดาย)

โจ

ออกไปข้างนอก

ซื้อกล้วยทอด(กล้วยแขก)มาฝาก

เลยเอาไปด้วย

ปุ๋ยทำหัวไชโป๊ผัดไข่

ของโปรด เพราะเป็นเมนูที่

ทานมาแต่เด็ก

แม่บอกหัวไชโป๊เก็บได้นาน

ก็เลยทานมาเรื่อย

จนกลายเป็น

โปรด

ไปซะงั้น

ก็เลยสอนปุ๋ยผัด

เลยเอาใส่กล่องไปด้วย

แต่จริงๆ ตั้งใจจะไปทาน

ร้านประจำ

จะไปรับ อเล็กซ์ เอริค

ไปทานกัน

ก็จึงคิดว่า อาหารที่นำไป

จะทานบนรถ

แต่ปรากฎว่า

ขณะเดินทางไปนั้น

ได้อธิษฐานขอพระพุทธองค์

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

ขอพระเมตตา

ย่นย่อระยะทาง และ เวลา

ให้ไปถึงพัทยา บ้านคุณโอ๋

เร็วๆ ด้วยเถิด

เพราะ

เห็นคุณโอ๋เดินทางมา

ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง

ปรากฎว่า

ยังไม่ทันเอาอาหาร

ออกมาทานบนรถเลย ถึงซะแล้ว

ใช้เวลา 1 ชั่วโมงกว่าๆ

ซึ่งนี่นับเวลาที่แวะปั๊มน้ำมันแล้ว

และ

เวลาที่รอคุณโอ๋ออกมารับแล้ว

ก็เลยอดทานอาหารบนรถ

พอไปถึงบ้านคุณโอ๋

หลังจากชมความงามของบ้านแล้ว

ก็ออกมานั่งหน้าบ้าน

มองสนามหญ้า

ก็ได้เห็น

วัตถุ สี่เหลี่ยม

เหมือนฝาปิดอะไรสักอย่าง

จึงถามคุณโอ๋ว่า

นี่คืออะไร

คุณโอ๋บอกว่า

ฝาปิดถังน้ำค่ะ

นี่คือถังน้ำหรือ

ค่ะข้างล่างของสนามหญ้านี้

คือ

ถังน้ำขนาดใหญ่

โอ๋ให้เขาขุด ก่อ อย่างดี

เอาไว้เก็บน้ำใช้

ถ้าน้ำไม่ไหล ก็ไม่เดือดร้อน

เพราะสูบขึ้นไปใช้ได้เลย

แล้วก็ปลูกสนามหญ้า

บนถังเก็บน้ำขนาดใหญ่เนี่ยนะ

ค่ะ

ใครคิดเนี่ย

โอ๋ค่ะ

เราได้เห็น

ภูมิปัญญาของคุณโอ๋อีก

เห็นการปลูกต้นไม้ดอก

ไม้ประดับ ผัก สมุนไพร ในพื้นที่

100 ตรว.แต่ดูโล่ง โปร่ง สบายตา

อากาศดี น่ามีความสุข

เราก็คิดว่า

ทำไม อเล็กซ์ กับ เอริค

ถึงชอบที่จะไปบ้านสวนพีระมิด

ทั้งที่ชีวิตที่บ้าน

แสนสุขโขสโมสร

มีของเล่น

จักรยานจากเมืองนอก

มีเครื่องอำนวยความสะดวก

เพรียบพร้อมมากมาย

มีห้องนอนส่วนตัว

มีห้องน้ำส่วนตัว หรู หรา

ด้วยเครื่องสุขภัณฑ์ชั้นเลิศ

มีคุณแม่

ที่ทำอาหารเก่ง อร่อย หรู

ให้ทาน อย่างเต็มที่

ถ้าใครเคยเห็น

ตู้เย็น ห้องครัว บ้าน อ.อุบล

ใหญ่แค่ไหน ของคุณโอ๋ก็เท่านั้น

ถ้าท่านใดมาอ่านเจอ

ที่ อ.อุบล เขียนไว้

ช่วยมาวิเคราะห์สิ่งที่ อ.อุบล

สงสัย ตั้งคำถามไว้ด้วยนะ

จะขอบคุณ ในธรรมทาน

คราวนี้

เรายังติดใจเรื่อง

อาหาร

ที่เตรียมไป

ก็เลยถามคุณโอ๋ว่า

จะไปรับเอริก + อเล็กซ์กี่โมง

ประมาณ 4 โมง 10 กว่านาทีค่ะ

โอ เค

ถ้างั้นเรามีเวลาเหลือ

มาช่วยกันทานอาหารที่

อ.อุบล

เตรียมมานี้ รองท้องกันก่อนดีกว่า

ว่าแล้ว

ก็ให้คุณท้อป

เอาออกมา แกะกล่อง หน้าบ้าน

คุณโอ๋ ก็เอาช้อน เอาจานมา

แบ่งกันทาน คนละหน่อย

พอแกะกล่องกล้วยแขก

เทใส่จานเท่านั้นแหละ

เจ้าแบ๊กลี่

เห่าเสียงดังมากเลย

ตอนแรกก็ตกใจ

คิดว่าเรา รบกวนอะไรเขา

หรือว่าเขาเหม็นอาหารที่เราเปิด

แบ๊กลี่เห่าดังขึ้นเรื่อยๆ

ไม่มีท่าทีจะหยุดเห่าเลย

จนคุณโอ๋

ต้องมาสงบศึก

ด้วยการยกมือไหว้ อ.อุบล

แล้วพูดว่า

อ.ขา

โอ๋ขอขมา ขอกล้วยแขก

ให้แบ๊กลี่ 1 ชิ้นนะคะ

เอาไปเลย

ไม่ต้องไหว้ ไม่ต้องขอขมา

อ๋อ

ที่เขาเห่าไม่หยุดนี่

ตกลงเขาหิวเหรอเนี่ย

เปล่าค่ะ

เขาชอบ กล้วยแขก ค่ะ

เออ

สงสัยจะจริง

เพราะ เรามองไปที่

ภาชนะใส่อาหาร ใส่น้ำ

ก็มีอาหาร มีน้ำ เต็มอยู่เลย

ก่อนคุณโอ๋

จะหยิบกล้วยแขก

คุณโอ๋ พูดกับ แบ๊กลี่ว่า

แบ๊กลี่

คอย คอย

เท่านั้นแหละ

แบ๊กลี่ นอน หมอบลง

อย่างว่าง่ายเลย

เลิกเห่า

แต่สายตาแบ๊กลี่

จ้องมอง มาที่จาน กล้วยแขก

ไม่ละสายตาเลย

พอคุณโอ๋

เอากล้วยแขกให้เขา

เขาก็ค่อยๆ งับ ไม่ให้โดนมือ

เป็นภาพที่น่ารักมาก

หมา รู้ ภาษา คน

รู้จักคอย

ทั้งที่อยากกินกล้วยแขกมาก

พอทานหมด

แบ๊กลี่ มีอาการ สดชื่น

และ

หันมามอง จานกล้วยแขกอีก

มีท่าที กระดิกหาง

เหมือนจะบอกว่า

ขออีกได้ไหม ร้อยจั่ง ฮู้

(อ้าวหมาฝรั่ง กาลายเป็นมาใต้ ซะงั้น)

เดี๋ยวมาเล่าเรื่อง

แบ๊กลี่ต่อนะ ไม่ทราบว่า

มีใครอยากอ่านต่อรึเปล่า

ถ้ายังไงให้ไปถาม

คุณโอ๋ดูนะ

 อาจารย์ขา หนูมาปูเสื่อขอรอฟังด้วยนะค๊า

ขอบคุณค่ะ

เจ้าแบ็กลี่

เป็น หมา ที่

รู้ภาษา เชื่อฟัง

รู้จักรอคอย

ทั้ง ๆ ที่เห็นอาหารโปรด

แต่ก็รู้ จักรอคอย

..หมามีสกุล..

ต้องขอชมเชย

เจ้าของ..

..เจ้าแบ็กลี่ ที่ฝึกมาดี..

อย่างนี้..

ไม่มีใครพูดตำหนิ

เจ้่า แบ็กลี่

ได้เลยว่า

ไอ้หมา เจ้าของไม่สั่งสอน

555+++

ขออนุโมทนาบุญในธรรมทานค่ะอ.อุบล

หมารู้จักขอ รอให้ได้รับอนุญาต

หมารู้จักคอย

ทั้งๆที่อยากกินมาก

แล้วคนหล่ะ

อยากกินมากแต่คอยไม่เป็น

กินทั้งๆที่เจ้าของไม่ได้รับอนุญาิต

เมื่อโดนอบรมให้รู้จักมารยาท

และได้รับความเมตตา ช่วยเหลือ

ไม่ให้ลงนรก กลับเนรคุณอาจารย์

นำท่านไปพูด กับคนอื่นในทางเสียหาย

น่าอายหมาจริงๆ

คุณแอ๊ด คุณหานรกให้ตัวคุณเองแท้ๆ

*****************************

ไอซ์์เองเมื่อก่อนไปบ้านสวนก็ทานเลย โดยไม่ได้ถามหาเจ้าของเหมือนกัน

แต่หลังจากที่ท่านอ.อุบลได้เมตตาบอกให้ทราบแล้ว

ก็ได้เปลี่ยน รอให้เจ้าขออนุญาตก่อนที่จะทาน

และก็เห็นลูกบ้านสวนหลายท่าน

ทำแบบนี้เหมือนกันเพราะทุกคนไม่ต้องการไปลงนรก

เพราะทุกคนพร้อมที่จะเปลี่ยน และยกจิตตัวเองให้สูง

สำหรับคุณแอ๊ด ในเมื่อคุณไม่คิดเปลี่ยนจิต 

ยังคงให้ิจิตต่ำ และดูเหมือนว่าจะต่ำยิ่งกว่าเดิม

และยังพูดถึงอ.อุบลในทางเสียหาย

พวกเราลูกบ้านสวน ไม่ต้อนรับคุณค่ะ

เป็นภาพที่น่ารักมาก

หมา รู้ ภาษา คน

รู้จักคอย

ทั้งที่อยากกินกล้วยแขกมาก

                                         ********************************************************************************************

        โอ้ แบ๊กลี่ หมาแสนรู้

ตอนที่ท่านอาจารย์เมตตาเตือนเรื่องมารยาทการทานอาหาร

โดยเฉพาะอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ และเราไม่ทราบว่าเป็นของใคร

ตอนนั้นรู้สึกสะดุดใจทันทีว่า 

โอ้เราก็เคยมักง่าย หยิบอาหาร ขนม หรือบางครั้ง

เจเล่ในตู้เย็น โดยไม่ได้ถาม หรือ

ขออนุญาติจากเจ้าของเลย 

ตอนนั้นคิดว่า นี่คือสิ่งที่ตัวเองน่าจะยังพลาดอยู่ โดยไม่รู้ตัว 

วันนั้นยังคิดว่า

นี่คืออีกหนึ่งสิ่งที่เรายังทำผิดโดยไม่รู้ว่าผิด 

และท่านอาจารย์ได้เมตตาเตือน

อาจารย์ขา รอฟังเรื่องแบ๊กลี่ต่อนะคะ

เรียนท่านอาจารย์อุบลและลูกบ้านสวน

เห็นด้วยว่าลูกศิษย์บ้านสวนควรน้อมรับคำตักเตือนจากท่านอาจารย์อุบล น้องแอ๊ดอาจเผลอผิดคิดปรามาสท่านอาจารย์ไป ตามอำนาจกิเลสที่เรามี ซึ่งพอกพูนทับถมในตัวเราหลายร้อยพันแสนชาติ ตัวพี่เองกว่าจะยอมรับว่าเคยคิดปรามาสท่านเรื่องการแต่งกาย เล่นเอาท่านเหนื่อย ท่านพยายามพูดกับพี่หลายหน แต่พี่สองคนก็ไม่กล้ายอมรับ พี่เองคิดว่าทุกคนย่อมมีส่วนดีในตัวทุกคน พี่ยังคิดว่าน้องแอ็ดเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ขอให้น้องลดอัตตาตัวเองให้ได้ มากราบเท้าขอขมาท่านอาจารย์อย่างพี่ เปลี่ยนตัวเองให้ทันในชาตินี้ ของพี่เองขอไม่ต้องลงนรกก็พอ

จริงๆแล้วพี่เองยังมีข้อเสียอยู่มาก ได้ยินท่านอาจารย์อบรมใครก็เอามาปรับกับตนเอง ข้อเสียนั่นพี่ก็เป็น โน่นก็ใช่เรา เผลอๆพี่อาจมีกิเลสมากกว่าน้องๆก็ได้  พี่เอาใจช่วยให้น้องแอ็ดเปลี่ยนให้ได้นะ

ธารีรัตน์ จุ๋ม

หนูมารออ่านด้วยคนค่ะ

รู้สึกช่วงนี้กล้วยแขกจะขายดีนะคะ

       แต่ว่าแบ๊กลี่  เขาดีนะคะ  เขารู้จักขอ

รู้จักรอคอย   แม้เขาจะเป็นหมา

แต่ก็เป็นหมาที่ทีมารยาท  ถูกฝึกมาดี

นี่ขนาดเป็นบ้านเขาเองนะคะ

ขออนุโมทนาบุญธรรมทานค่ะคุณพี่ ดร.จุ๋ม

ถ้าเรารักคุณแม่ อุบล จริง เราต้อง

ไม่สงสัย และอย่าให้ท่านเหนื่อยใจมาก

ถ้ายังจิตตกต่ำอยู่ไม่ฟังคำเตือนท่าน

ก็ควรอยู่ที่ชอบ ที่ชอบก็ได้นี่คะ

มีหลายขุมให้เลือก  บ้านของครอบครัว

ศุภาเดชาภรณ์เปิดรับคนที่ไม่ใช่ศิษย์

พระเทวทัติค่ะ

มาโม้ต่อเรื่องเจ้าแบ๊กลี่

ที่ไม่สะกด

แบล๊คลี่ เพราะเจ้าสุนัขแสนรู้ตัวนี้

สีน้ำตาล ไม่ใช่สีดำค่ะ

ถ้าเรียกผิด

ขออภัยคนตั้งชื่อด้วย

คือ เอริค สุดหล่อ

คุณโอ๋บอกว่า

ที่ซื้อหมาตัวนี้นะ เพราะว่า

อุ้มเอริคไปแล้วเห็นเขา

หน้าเหมือนเอริคมาก

นี่คุณโอ๋ กำลังพูถึง หมา

กับลูกชายคนเล็ก

อยู่นะคะ

ว่า

หน้าเขาเหมือนกัน

ตอนทีเอริค ยังไม่ยิ้ม

อ.ดูหน้าแบ๊กลี่ซีคะ

อ.ว่าหน้าเขาเหมือนเอริคไหมคะ

ตอนที่เขาไม่เคยยิ้มน่ะค่ะ

เอ

เราก็สงสัย

ดูยังไงหว่า ถึงจะให้

หน้าหมา เหมือน หน้าคน

ชื่อว่า เอริค

เอ

มองไปมองมา

มันก็มีเค้า เหมือนกันนะ

แต่

ตอนนี้เราลืมหน้าเอริคตอนไม่ยิ้ม

ไปเสียแล้ว

เพราะ

ตอนนี้ เอริค

เป็นคนใหม่ ที่สดใส ร่าเริง

คุยเก่ง ยิ้มแย้ม มีน้ำใจ

เมื่อวาน เก็บเงินได้ 10 บาท

ก็นำมาคืน

เมื่อเดือนก่อน

ดร.อาจอง จะมาเข้าค่าย

เก็บกำไล

ปะโตเมตังได้ ก็นำมาให้

อ.อุบล

และ

เป็นเด็กที่ขยันทำงาน

ขุดดิน ขนดิน เก็บใบไม้

ซึ่งก่อนหน้านี้

เอริค ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยพูดกับใคร

ถามก็ไม่ตอบ หรือ ตอบแบบเสียไม่ได้

งอ แง อ้อนแม่ กินยากอยู่ยาก

เจ้าปัญหา ขว้างรถ(คุณแมว)ด้วย

อารมณ์ร้าย

คุณโอ๋จะหนักใจ

เรื่องเอริค มาตลอดชีวิต

เห็นหน้าแบ๊คลี่

แล้วบอกเหมือนเอริค

ก็เลยซื้อมาเลี้ยง

แต่เป็นหมาที่

พูดรู้เรื่อง พอคุณโอ๋

บอกให้ คอย

เขาจะหมอบ ลงนอนทันที

ขนาดเขาชอบ

กล้วยแขก

มาก

เป็นชีวิตจิตใจ

แต่เขาพูดไม่ได้ ได้แต่เห่า

เหมือนจะพูดว่า

ขอกินกล้วยแขกมั่งซี

นะ นะ นะ

ขอนะ

พอบอกคอย

ก็หมอบลง ไม่เดิน ไม่เห่า

แบ๊กลี่ ทำได้ไงเนี่ย