เมื่อคืนอ่านเมนต์ต่างๆแล้ว

ก็ลืมทักทายน้องสาว

แบบว่า ดีใจนะเนี่ย

ที่ได้เห็นน้องหญิงกลับคืนสู่รั้วบ้านสวนฯ

และกลับมาทำหน้าที่ของตนอีกครั้ง

หลังจากที่หายหน้าหายตา

ไปจากหน้าจอ นานแสนนาน

ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะจ๊ะน้องสาว

 ขอบคุณค่ะพี่ชนิดา

ช่วงที่หายไปมันเป็นช่วงที่ตัวเองล้าๆ ท้อๆ

ขี้เกียจด้วย และตัวเองก็ชอบเข้าไปดูเฟสปลอมของบ้านสวนค่ะ

หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าอยากหายไปสักพัก

แล้วเดี๋ยวเราก็ค่อยมาเม้นใหม่

แต่ช่วงที่หายไปไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวจิตใจตัวเอง

และเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกลัวจี้สฟิงซ์ 

และเข็มกลัดท้าวเวสสุวรรณขึ้นมาก็เลยถอดไว้บนหัวเตียง

และไม่เอามาใส่อีกเลย บวกกับตอนนั้นบุญธรรมทานก็ไม่ได้เข้ามาเขียน

จิตใจเลยยิ่งตกต่ำลงไปอีก

และเคยฝันถึงอ.แม่ ท่านมาบอกว่าโดนเล่นของ

แต่ตื่นมาก็รู้สึกได้จริงๆเพราะเรามีอาการกลัววัตถุมงคลบ้านสวนขึ้นมา

แต่ก็เอาชนะใจตัวเองไม่ได้ ปล่อยจิตตัวเองตกลงไปเรื่อยๆ

ยอมรับว่าทุกข์มากๆค่ะ

อยากเข้ามาเขียนธรรมทานเหมือนเดิม 

เพียงแค่เปิดเวปบ้านสวนก็ไม่อยากเข้าแล้ว

ทั้งๆที่ในใจลึกๆแล้วอยากเข้ามาเขียนธรรมทาน

แต่ก็ทำไม่ได้ ปล่อยเลยตามเลย

รู้สึกมาตลอดว่าเราเหมือนคนอกตัญญูมาก

คิดถึงกระทู้พี่ตาลที่ชื่อว่ากระทู้ คนเนรคุณ มากๆ

เพราะรู้สึกว่าตัวเองเนรคุณผู้ให้ชีวิตใหม่แก่ตนเอง

จนได้มีโอกาสโทรไปคุยกับอ.แม่

เพียงแค่กดเบอร์ น้ำตามันก็คลอแล้วค่ะ

ก็เลยเล่าให้อ.แม่ฟัง

สุดท้ายอ.แม่ก็บอกเหมือนในฝันจริงๆด้วย

ว่าเรานั้นคงจะโดนคุณไสยบวกกับเจ้ากรรมนายเวรเล่นงานจริงๆ

ต้องขอกราบขอบพระคุณอ.แม่มากๆค่ะ

ที่ช่วยอุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรหนู จนทำให้เค้าปลดปล่อย

และได้ให้หนูกลับมามีแรงลุกขึ้นยืนอีกครั้งนึง

เพราะหลังจากที่อ.แม่อุทิศบุญให้แล้ว

จากความรู้สึกที่ตัวเองกลัวจี้และเข็มกลัดท้าวเวสสุวรรณมาก

ก็เริ่มหายไปทีละนิดและตอนนี้ก็หายกลัวแล้วค่ะ

กลับมาใส่จี้ได้อีกครั้ง และมีแรงที่จะเข้ามาเขียนธรรมทาน

และทำหน้าที่ตัวเองต่อไปได้แล้ว

หากไม่มีอ.แม่ หนูก็ไม่รู้ว่าตอนนี้หนูจะต้องทุกข์ทรมานแค่ไหน

จะต้องเจอกับอะไรอีก

กราบขอบพระคุณจริงๆค่ะที่มาชุบชีวิตให้หนูอีกครั้ง

กราบขอบพระคุณท้าวเวสสุวรรณและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำตัวอ.แม่ทุกๆพระองค์ด้วยค่ะ

ที่ช่วยดึงหนูมาตลอด จนทำให้หนูลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง

และกราบขอบพระคุณพี่ชนิดา,พี่แมวมากๆค่ะ

ถ้าวันนั้นพี่ชนิดาทิ้งญไป ก็คงจะไม่มีวันนี้เหมือนกัน

คุยกับพี่แมวแล้วสบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ จะพยายามเข้มแข็งให้ได้เหมือนพี่แมวค่ะ

**************************************************

จริงๆแล้วต้นเหตุมันอาจจะเกิดจากญเองที่เริ่มขี้เกียจเข้ามาเม้นธรรมทาน

เพราะชีวิตที่ใช้อยู่ตอนนั้น บุญธรรมทานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วค่ะ

พอเราไม่ได้เข้ามาเขียนเหมือนเดิม เมื่อเราตกต่ำก็จะไม่มีบุญอะไรไปเกื้อหนุน

มันก็จะยิ่งทรุดลงไปเรื่อยๆ

แต่ตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าหน้าที่ตัวเอง ณ ตอนนี้คืออะไร

และอะไรที่จะทำให้เราเข้มแข็งได้อีกครั้ง 

ซึ่งมันก็คือ ธรรมทาน

อานิสงค์ยิ่งใหญ่จริงๆ

หากใครที่ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียนบ่อยๆ

ก็พยายามเข้ามาเขียนนะคะ

พอตัวเองได้รับความทุกข์ ก็จะรู้เลยว่า

ช่วงที่เราไม่ได้สร้างธรรมทาน มันก็ไม่มีอะไรที่จะช่วยเราได้เลย

อ.ท่านถึงเน้นย้ำให้พวกเรามาเขียนกันบ่อยๆ

ตอนนี้รู้แล้วค่ะ

หนูไม่เคยทำอะไรตอบแทนในสิ่งที่อ.แม่ให้มาเลย

ต่อไปนี้หนูจะเข้ามาเขียนเหมือนเดิม 

และทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ

ถึงแม้ว่าทำไปแล้วคนที่จะได้รับก็คือตัวเองอยู่ดี

"การล้มครั้งนี้ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายของหนูด้วยเถิด"

สาธุ

อนุโมทนากับธรรมทาน

ที่ถ่ายทอดจากก้นบึ้ง

ของหัวใจด้วยนะจ๊ะน้องหญิง

เพราะคิดๆแล้วก็น่าเป็นห่วงนะคะว่า

จะมีใคร"โดน"อย่างที่น้องหญิงโดน

บ้างไหม๊หนอ

เพราะส่วนใหญ่ถ้าโดนแล้ว

ก็อาจจะไม่ค่อยรู้ตัวก็ได้ 

ฉะนั้น เมื่อโดนมนต์ดำ

ใจยิ่งออกห่างจากเว็บ

แถมบุญก็ไม่สร้างอีก

ชีวิตก็คงจะยิ่งแย่ไปใหญ่

โชคดีที่น้องหญิง

ยังกลับลำมาได้ทัน

และท่านอาจารย์ก็เมตตาอุทิศบุญ

ให้จิตวิญญาณเหล่านั้นไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น

พวกเค้าจึงปลดปล่อยน้องหญิงไป..ในที่สุด

ชนิดาก็ยังหวั่นๆเหมือนกันว่า

ตัวเองจะโดนบ้างป่ะเนี่ย

ก็เลยต้องป้องกันตัวเองไว้

ด้วยการเกาะติด

ขอบเว็บบ้านสวนฯไม่ให้ห่างเลยทีเดียว..

แต่ถ้าพี่น้องท่านใด

มีอาการขี้เกียจเขียนธรรมทานบ่อยๆ

ไงก็อย่าแอบเหมาคิดว่า

ตัวเอง"โดนของ" นะค๊า  

ยินดีต้อนรับกลับสู่บ้านสวนของเรา นะจ๊ะน้องหญิง  และขอบคุณในธรรมทานของน้องหญิง

ที่คงจะช่วยให้หลายๆ ท่านฉุกคิดได้ว่า

ธรรมทานเป็นสิ่งสำคัญที่เราควรทำทุกวัน

เหมือนข้าวที่เราต้องกินทุกวัน

วันไหนไม่ทานข้าวแรงบุญก็ไม่มี 

อกุศลต่าง ๆ ก็จะครอบงำเราได้ง่ายๆ    

แรกๆ อาจจะยากแต่ถ้าคิดว่าเพื่อความกตัญญู

ต่อท่าน อ.อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ที่ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นมาได้ขนาดนี้แล้ว

หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว 

ต้องฮึดสู้ๆ ๆ  

จำได้ว่า อ.อุบลเคยบอกว่า

"ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี "

แบบว่า ก็อยากเป็นคนดีกับเขาบ้าง

หลังจากที่เป็นคน เลว ชั่วมาตั้งแต่เกิด  

หากจะตายก็ขอตายในคราบมนุษย์หน่อยละกัน

ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่เรากำหนดชะตาชีวิตของเรา

ว่า เราทำอะไร ก็ได้สิ่งนั้น

อยู่ที่เราเลือกที่จะทำดี หรือทำชั่ว เนาะ

ยินดีต้อนรับน้องสาว "น้อง ญ" กลับบ้านด้วยคนค่ะ

แอบคิดถึงเหมือนกันนะจ๊ะ

และก็พอจะเข้าใจถึงความรู้สึกของน้องหญิง

เพราะช่วงนึงพี่ก็จิตตกเหมือนกัน

อยากเล่าหง่ะ

ช่วงที่กลับเมืองไทยครั้งที่แล้วตั้งใจไปเข้าค่าย 12

แต่ได้ไปฝึกมโนมยิทธิก่อนอีกสถานที่นึง

ด้วยความไร้ปัญญา

แทนที่จะมาหาครูบาอาจารย์ของเราก่อน

กลับไปหาผู้อื่น

คงเป็นเพราะสร้างกรรมไว้มากทำผิดศีลทุกข้อ

ทำให้หลงผิด ตัดสินใจผิด

ซึ่งท่านอาจารย์ก็ได้เตือนกลายๆเหมือนกัน

คิดดูแล้ว

เหมือนเนรคุณท่านอาจารย์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์

ประกอบกับการมาร่วมกิจกรรมกับบ้านสวนฯแลัวไม่ค่อย

เขียนธรรมทานซึ่งเป็นบุญใหญ่

ผลที่ได้รับคือ

ฝ้าที่หน้าเริ่มดำมากขึ้น

มีปัญหาติดขัดทางด้านการเงิน

ถึงแม้มีเงินในธนาคารก็เบิกถอนออกไม่ได้

สามีนอกใจ

และอยู่ดีๆก็เข้าเวปบ้านสวนฯไม่ได้

สารพัดปัญหา

ตอนนี้นอกจากสวดมนต์แล้ว

ก็ได้แต่ภาวนาคาถาพระศรีอาริย์

ขอบารมีพระศรีอาริย์ที่อาจารย์อุบลเป็นผู้อาราธนามา

พร้อมกับ

ใช้รหัสสวรรค์ "อาจารย์อุบลช่วยด้วย"

ขอให้ท่านบังคับกระแสจิต กาย วาจา

ให้อยู่ในหนทางที่ถูกที่ควรตลอดเวลา

ก็ได้ผลมาระดับนึงค่ะ

กราบขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์

พระศรีอาริยเมตไตรย์ที่ท่าน อ.อุบลเป็นผู้อันเชิญมา

ท่านอาจารย์อุบลและครอบครัว

ที่ทำให้ลูกมีจิตใจเข้มแข็งขึ้นในการเขียนธรรมทานค่ะ

กราบขอขมากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์

ท่านอาจารย์อุบล

ที่ลูกอกตัญญูประพฤติตัวออกนอกลู่นอกทาง

ลูกขอปรับปรุงตนเองเพื่อให้เลวน้อยลงให้ได้ค่ะ

กราบ กราบ กราบ

  อนุโมทนากับน้องหญิงด้วยนะคะ

และดีใจเป็นอย่างยิ่ง  กับการกลับมาอีกครั้ง

ของน้องหญิง  ตอนนี้อุปสรรค และสิ่งเลวร้ายทั้งหลาย

มันได้ผ่านพ้นไปแล้ว  เรามารวมพลังกันสู้ต่อไปค่ะ

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ทั้งสุข  ทั้งทุกข์

ขอให้เราได้รับรู้ว่า  มีผู้ที่คอยดูเราอยู่ตลอดเวลา

ทั้งร่วมดีใจที่เรามีความสุข  ทั้งคอยช่วยเหลือ

เมื่อเรามีทุกข์  ซึ่งท่านนั้นก็คือ  แม่ในดวงใจของเรา

ท่าน อ. อุบล  ศุภาเดชาภรณ์ นั่นเอง 

     วันนี้ขอมาเล่าความโง่  ขาดปัญญาของตัวเองหน่อยนะคะ

ซึ่งพึ่งได้รู้สึกกระจ่างแจ้งด้วยตัวเองก็วันนี้  ในเรื่องการเสาะ

แสวงหาที่จะช่วยให้เราพ้นทุกข์  ทั้ง ๆ ที่เรามีสิ่งอันประเสริฐสุด

แล้ว  แต่เรายังไม่มีปัญญามองเห็นคุณค่า อย่างตัวเอง

ไปฝึกจับภาพพระ  เพราะเห็นว่าเป็นพุทธานุสติ  เพราะที่ผ่านมา

นึกถึงภาพพระไม่ได้เลย  ทั้ง ๆ ที่ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่

เลยทำให้ตัดสินใจสมัครเรียนทางเวปไซต์  ก็ทำได้บ้าง

และได้อ่านธรรมทาน  ที่ท่าน อ. อุบล ได้เขียนว่า  ที่อื่นเขาสอน

จับภาพพระ  เขาให้ดูภาพและจำ  แต่ที่บ้านสวน  สอนให้ลงมือ

ทำด้วยตัวเอง  จะนึกยังไงก็เห็น  ก็เลยมานึก อย่างท่าน อ. อุบล

ได้บอก  ก็เป็นเช่นนั้น แม้เราจะยังนึกไม่เห็นภาพพระ  แต่เราก็

เห็นว่า  เรากำลังขุดดิน   เป็นสายพานยกหิน  ดิน  ปูน  พึ่งรู้ค่ะ

ว่าที่ท่าน อ. อุบล ให้ทำก็คือ  การฝึกพุทธานุสติ  ง่ายด้วยค่ะ

    และอีกอย่าง  การที่เราใช้ รหัส อ. อุบลช่วยด้วย  ขณะที่เรา

ใช้ เราก็เห็นภาพท่าน อ. อุบล  ทำให้เราเข้าใจแล้วว่า  ที่ท่าน

อ. อุบล บอกว่าท่านมีหน้าที่  พาคนไปนิพพาน  ดังนั้น

การที่เรามีจิตเกาะเกี่ยวอยู่กับผู้ที่จะพาเราไปนิพพาน

แล้วทำไมเราจะไปนิพพานไม่ได้ แต่เราต้องมา

ปรับแก้ตัวเองด้วย

    การที่เราได้มาร่วมบุญกับบ้านสวน  มาอ่านธรรมทาน

ดูรายการคุยไปแจกไป  และทุกกิจกรรมที่บ้านสวนมี

ก็ทำให้จิตเราเกาะอยู่กับบุญตรงนี้  อย่างน้อยเราก็ไม่ไป

ทุคติภูมิ

     กิจกรรมทุกอย่าง  ที่ท่าน อ. อุบล  ให้พวกเราทำ

นั่นคือการสอนพวกเราแล้ว  แต่ท่านไม่ได้บอกว่า

ท่านกำลังสอนเรื่องนั้น  เรื่องนี้  อาจารย์ขาหนูรู้จักบ้านสวน

ก็หลายปีแล้ว  แต่หนูพึ่งเข้าใจวิธีการสอนของอาจารย์

อย่างกระจ่างก็วันนี้เอง  ถึงแม้จะเป็นพวกเข้าใจช้า

ก็จะพยายามพัฒนาตัวเองขึ้นมาเป็นบัวเหล่าที่สองให้ได้ค่ะ

     ท่านอื่นที่ได้มาอ่านก็ไม่ต้องสงสัยนะคะ  ว่าทำไม

" นังตาลโง่จริง ๆ "  ก็คนมันโง่นะคะ

่อ่านเรื่องของคุณป้อม และน้องเอิ้นแล้ว ถึงเข้าใจว่าทำไมอาจารย์อุบล ถึงมีวีดีโอ เรื่องควายมาให้ดูในวันเข้าค่าย 13 เพราะหมอก็ยังปัญญาน้อย นึกไม่ถึงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในบ้านสวนขณะนี้

ก็ต้องยอมรับว่าทุกวันนี้มีคนที่คอยเสาะแสวงหาลูกศิษย์ และอ้างตนเองอยู่มากมาย

สมัยก่อนตอนหมอยังไม่ได้รับตำแหน่ง สว.ก็ชอบวิ่งตามหา จนแม่บ่นว่าเมื่อไหร่จะหยุด สักที

ตั้งแต่ได้รู้จักอจ. อุบลก็คิดว่าเราเจอของจริงแล้ว ก็จะไม่ไปตามหาอีกต่อไป

ควายละอ่อน ทั้งหลายก็แบบนี้ แหละถูกหลอกง่ายพร้อมที่จะถูกกินอยู่แล้ว ถ้าไม่มีจ่าฝูงคอยช่วยก็ตายอย่างเดียว เพราะฉนั้นก็ต้องเกาะกลุ่มไว้ให้ดีจะได้ช่ายกันเป็นหูเป็นตา

ดีใจและยินดีมากๆที่ญกลับมานะ อยากโทรไปถาม แต่ว่าทำเบอร์หญิงหาย ขวัญเปลี่ยนมือถือและก็เบอร์ใหม่ เพจปลอม ขวัญก็เข้าไปดูเป็นช่วงๆเหมือนกัน แต่ตอนดูพยายามวางใจเป็นกลาง รู้สึกว่ามารพยายามดึงเราลงต่ำเต็มที่ แม้แต่คนใกล้ตัวก็เหมือนบททดสอบ เพราะเพื่อนเห็นขวัญโดนด่าอย่างสนุกสนาน ก็บอกให้เลิกเขียนธรรมทานหรือเขียนให้น้อยลง ใจก็คิด ถ้าไม่เขียนธรรมทานก็เขาทางมารสิ ก็เลยตั้งใจว่าจะเขียนให้มากขึ้น จะพยายามใช้จี้ช่วยคนให้ได้มากกว่านี้

ต้อนรับน้องสาว กลับบ้านด้วยคนคะ

ดีใจที่น้องหญิง กลับมาเม้นต์อีกครั้ง

อ่านเรื่องราวแล้วรู้สึกว่าค่อยข้างน่ากลัวที่เดียว

จากจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ที่เราอาจคิดว่าไม่เป็นไร

คือ เริ่มมีใจออกห่างจากบ้านสวน

จิตใจไม่เกาะเกี่ยวกับบุญ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ก็มีโอกาสที่มารจะมาแทรก มามีอำนาจในใจเราทันที

แต่สำหรับน้องหญิง มันน่ากลัวตรงที

เกิดอาการกลัวจี้สฟิงค์ และเข็มกลัดท่านท้าวเวสสุวรรณด้วยนี่สิ

จิตที่เกิดอาการกลัวได้ ก็คงเป็นจิตร้าย ๆ ที่มาแฝงในตัวเรานั่นเอง

พวกเว็ปปลอมนี่สุดขั้วจริง ๆ เลยนะคะ

ธรรมทานครั้งนี้ มีค่ามากจริง ๆ ทำให้เราทุกคน

ไม่กล้าประมาท อีกต่อไป

จี้สฟิงค์ นี่ขอบอก..ควรใส่ตลอดเวลา อย่าถอดเลยเป็นดีนะคะ

คุยเรื่องนี้ขึ้นมา มีอีกเคสนึงมาเล่าให้ฟัง

เรื่องของพี่ศิลป์ โทรมาเล่าให้ฟังเมื่อประมาณเดือนที่แล้ว

ว่ามีเพื่อนเขาชวนไปฝึกมโนมยิทธิ

บอกว่ามีครูจะมาสอนที่เชียงใหม่

ตัวพี่ศิลป์จริง ๆ ไม่อยากไปเท่าไหร่  แต่เกรงใจเพื่อน

เลยลองไปดู ไปแล้วก็รู้สึกไม่ได้ผลเท่าไหร่

ไปสักสองสามครั้ง ครั้งสุดท้าย กลับมาแล้วเหมือนไม่ค่อยสบาย

เหมือนมีใครตามมาด้วย  แล้ววันนั้นพี่เค้าถอดจี้ออก ตอนอาบน้ำ

พออาบน้ำเสร็จ..ลืมใส่ แล้วหลับไป

พอหลับไป มีอาการอึดอัด

เหมือนหายใจไม่ออก เหมือนโดนผีอำ

พี่เค้าก็พยายามดิ้นสุดตัว  แต่ขยับไม่ได้เลย 

สุดท้ายพยายามเรียก อ.อุบลช่วยด้วย

จนสามารถหลุดจากอาการนั้นมาได้

ลุกขึ้นเหงื่อแตกไปหมด แล้วก็รีบเอาจี้มาใส่ ไม่ถอดอีกเลย

ก็เลยโทรมาคุยกับแหวน

เหตุการณ์นี้ ทำให้พี่ศิลป์ไม่ยอมไปฝึกอะไรที่ไหนอีกเด็ดขาด

ไม่เกรงใจใครอีกแล้ว จะว่ายังไงก็ช่าง

อาจารย์ของเราดีที่สุดแล้ว สอนทางลัดที่สุดแล้ว

ถ้าจิตสงบ ถึงเวลาเดี๋ยวก็ได้เห็น ได้รู้เอง

ไม่ต้องไปอยากอะไรทั้งนั้น

ขนาดพี่ศิลป์ ไม่เคยฝึกมโนมาก่อน

พอเค้าอุทิศบุญให้เทวดา และพญานาค ตอนนั่งเรือที่แม่น้ำโขง

เค้ายังเห็นภาพ พญานาคเป็นจอขึ้นมากลางหน้าผากทันที

ที่อุทิศบุญเสร็จเลย เหมือนท่านมาสื่อว่าได้บุญแล้ว

และอีกครั้งที่พี่เขาดูรายการคุยไปแจกไปตั้งแต่สมัยแรก ๆ

ดูอยู่ดี ๆ ก็เห็นภาพอาจารย์ สวมชุดเต็มยศแบบอียิปสวยมาก ๆ

ทั้งหมดนี้ เป็นประสบการณ์ที่เห็นได้เอง โดยไม่ได้ไปฝึกที่ไหน

แบบนี้ยังต้องไปฝึกมโนอีกเหรอคะ

และฝึกมโน ต้องรักษาศีลไม่ใช่เหรอ

แล้วครูที่มาสอน รักษาศีลบริสุทธิ์รึป่าว

เห็นยังทานเนื้อสัตว์ ยังมีกิ๊กอยู่เลย

แล้วจะสอนเราฝึกได้เหรอ

ก็เรื่องของเขาแล้วกันเนอะ

เรื่องของเรา เราเอาแบบนี้แหละ รักษาศีลให้ได้ก่อน

เรื่องอื่นค่อยว่าอีกที แค่นี้ก็เอาตัวไม่ค่อยจะรอดแล้ว 555++

สรุปแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้พี่น้องเราทุกคนนะคะ

ขอให้เรายึดมั่นในทางที่ดี ที่ถูกต้องที่เราได้ประสบพบเจอมา

ใครทำให้ชีวิตเรามีความสุขจริง ใครเป็นผู้ให้ปัญญาแก่เราตลอดมา

เราก็ยึดวิธีของท่านผู้นั้น ดำเนินชีวิตแล้วกันคะ สู้ ๆ คะ ทุกคน

ดีใจจัง น้องหญิงกลับมาแล้ว คิดถึงนะค่ะ

โมทนากับธรรมทานของน้องหญิงค่ะ

อนุโมทนากับธรรมทาน

ของน้องหญิงด้วยนะคะ

ทำให้ต้องระมัดระวังตัวเองให้มากอาจพลาดได้

เพราะเมื่อไหร่ที่เราพลาดอาจแย่เข้าทางมารร้ายได้

สำหรับเวบปลอมส่วนตัวแล้วเคยดูครั้งเดียวค่ะ

แต่ดูแล้วรู้สึกไม่สบายใจรู้สึกกลัวเลยไม่ดูอีกเลย

เห็นด้วยกับหนูแหวนค่ะแต่ก่อนเคยอยากฝึกมโนมาก

เห็นคนนั้นคนนี้บอกว่าเห็นเทวดา เห็นสวรรค์เลยอยากบ้าง

แต่ก็ไม่เคยได้ผลเพราะรักษาศิล 5 ไม่ครบ

แต่พอได้รู้จักบ้านสวนแล้วได้รับชีวิตใหม่จากท่านอาจารย์อุบลแล้ว

ไม่อยากเห็นไม่อยากรู้อะไรอีกแล้วค่ะเพราะเห็นแล้วก็ไม่ทำให้หลุดพ้นได้

ขอเดินตามอาจารย์อุบลดีที่สุดค่ะ ตรงที่สุดง่ายที่สุด

ไม่อยากหลงทางไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว

ขออภัยค่ะที่ตอบคำถามช้าไปหน่อยค่ะ

ท่านดูคลิปนี้แล้ว 

ท่านคิดว่า ที่ลูกควาย โดนเสือ

โดนจระเข้เจาะจงจะกิน

เพราะอะไร 

เพราะลูกควายอ่อนแอกว่าแลอยู่หากจากฝูงสามารถเป็นเหยือได้ง่าย

และ

ในฐานะที่ท่าน

เป็นผู้ดูอยู่ห่างๆ ท่านมอง

เห็นทางที่ลูกควายตัวนี้ จะรอดปลอดภัย

ได้ด้วยวิธีไหนได้บ้าง

คิดว่าลูกควายควรจะอยู่ในฝูง ควรจะอยู่ใกล้ๆ ควายตัวโต

ไม่ควรมาอยู่รังท้ายหรือเดินนำหน้า เพราะอ่อนแอ ยังไม่มีกำลังความสมารถจึงไม่ควรทำตัวเป็นภาระคนอื่น

ท่านคิดว่า

เพราะกรรมใด

จึงไม่มีควายตัวใดช่วยลูกควาย

เพราะลูกควายเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่เคยให้ความร่วมมือ อวดดีอวดฉลาด ทำตัวเป็นภาระให้สมาชิกในฝูงสมาชิกในกลุ่มไม่พอใจไม่อยากช่วย  แต่เนื่องจากจ่าฝูงมีเมตตาและทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีและสมบูรณ์ที่สุดถึงแม้ลูกควายจะสร้างปัญหา แต่ด้วยหน้าที่และความเมตตาก็เสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยลูกควาย 

2.

แล้วถ้าไม่มีจ่าฝูง

ลูกควายตัวนี้จะเป็นอย่างไร 

ก็จะตายสถานเดียว และไม่มีทางรอด จะกลายเป็นอาหารของเสือหรือ  จรเข้อย่างง่ายดาย  

3.

ท่านคิดว่าจริงๆแล้ว

สิงห์โต อยากกินลูกควาย

หรืออยากกินควายตัวโตมากกว่ากัน

 เสืออยากกินควายที่อ่อนแอ หรืออยู่ตามลำพัง ไม่ว่าตัวโตหรือลูกควาย ถ้าควายแยกจากฝูงไม่เชื่อผู้นำ ไม่เดินตามผู้น้ำไม่อยูในฝูง ทำให้สิงห์โตมีโอกาสกินได้ง่าย

โมทนาบุญน้องหญิงและพี่ตุ๊กขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะตัวพี่เองก็เกือบตกขบวนรถไฟเที่ยวสุดท้ายแล้วเหมือนกัน  พี่เอาบุญมาฝากวันที่ 19 ตุลาคม 2555

ปัจจัย   แรงกาย  เวิกซ๊อป  พี่เอาให้บุญหมดเลยน้องหญิงและทุกท่านค่ะ ตัวพี่เองทำตัวเหมือนภูเขา แข็งแกร่ง  ถ้าเป็นยอดหญ้าพอลมพัดหรือปัญหาอุปสรรคก็ถอยหรือลิ้วตามลม

ตอนนี้ภัยพิบัติก็ใกล้เข้ามาแล้วคำสอนของท่านอ.อุบล หรือรหัสจักวาล ถ้าเราใช้แล้วไม่บอกต่อเราถูกยึดเราจะใช้ไม่ได้อีกต่อไป อย่าลืมมีความสุขแล้วอุทิศบุญให้เทวดาที่รักาตัวท่านอ.อุบล  ทุกๆพระองค์ วัตถุมงคล  ป้ายคล้องคอ จี้สฟิ้งซ์  อุกรณ์สรภาพบาป  หรือเสื้อบ้านสวน   และรุ่นหล้าสุดคือจี้สฟิ้งซ์รุ่นสามร่มโพธิ์ศรี เทียบเท่า 3 องค์ ของรุ่นแรก

ผิดถูกอย่างช่วยชี้แนะด้วยนะค่ะ

หากมีประโยชน์ขอให้ส่งผ่านด้วยเถิดเจ้าค่ะ

สาธุๆๆ

ท่านคิดว่า ที่ลูกควาย โดนเสือ

โดนจระเข้เจาะจงจะกิน

เพราะอะไร

------------

เพราะความอ่อนหัดมีร่างกาย

จิตใจที่อ่อนแอ แล้วก็เคี้ยวง่ายดี

กระดูกไม่ต้องทิ้ง

--------------

และ

ในฐานะที่ท่าน

เป็นผู้ดูอยู่ห่างๆ ท่านมอง

เห็นทางที่ลูกควายตัวนี้ จะรอดปลอดภัย

ได้ด้วยวิธีไหนได้บ้าง

----------

เกาะกลุ่มไว้

รวมกันเราอยู่ แยกหมู่

ตับไตไส้พุงก็ไม่เหลือ

----------

ท่านคิดว่า

เพราะกรรมใด

จึงไม่มีควายตัวใดช่วยลูกควาย

เพราะควายทุกตัวคิดว่าตัวเกิดมาเป็น

ผู้ถูกล่าจึงไม่คิดที่จะเปลี่ยนจิต

เปลี่ยนใจตัวเอง

จึงมีแต่ความกลัวอยู่ร่ำไป

ในขณะที่จ่าฝูงผู้มีจิตเข้มแข็ง

เป็นผู้ที่ไม่คิดว่าเราจะเป็นผู้ถูกล่าอยู่เสมอไป

พยายามหาทางสั่งสอนให้ลูกควาย

มีจิตที่เข้มแข็ง

แล้วจะไม่ตกเป็นผู้ถูกล่าอีกต่อไป

เหมือนหมากับแมวเป็นมิตรกัน

-----------

แล้วถ้าไม่มีจ่าฝูง

ลูกควายตัวนี้จะเป็นอย่างไร

--------

ก็เกิดเป็นลูกควายต่อไป

อีกไม่รู้กี่ภพชาติ

--------------

3.

ท่านคิดว่าจริงๆแล้ว

สิงห์โต อยากกินลูกควาย

หรืออยากกินควายตัวโตมากกว่ากัน

----------

สิงห์โตมันกินหมดเลยครับท่านอาจารย์

ตัวใหญ่แต่ไม่เข้มแข็งพอ

มันก็คือเหยื่ออันหวานหอม

-------------

กราบ กราบ กราบ

ทุกๆ พระองค์

และท่านอาจารย์อุบลครับ

 ขอบพระคุณพี่ๆน้องทุกๆคนมากนะคะ

อ่านแล้วรู้สึกยิ่งมีกำลังที่จะสู้ต่อไปและดีใจมากๆค่ะ

ดีใจจังค่ะอย่างน้อยการผิดพลาดของญในครั้งนี้

ก็มีประโยชน์ต่อหลายๆคน

และตระหนักในหน้าที่ของเรา

โดยเฉพาะธรรมทาน

 ดีใจกับน้องหญิงที่ได้กลับมา ก็แปลกใจเหมือนกันที่น้องหญิงหายใปคิดว่างานคงยุ่ง เพราะปกติจะเห็นเมนต์ของน้องพอๆกับคุณชนิดา

ธรรมทานที่เล่ามาก็เป็นข้อคิดให้หลายๆท่านที่ได้เข้ามาอ่าน อาจารย์ท่านถึงเน้นย้ำตลอดว่า เมื่อได้รับความสุขแล้วต้อง กตัญญูต่อสื่งศักดิ์สิทธิ์ ต่อสิ่งที่ให้ความสุขกับเรา อย่าห่างบุญ เมื่อไม่มีบุญ เจ้ากรรมนายเวรที่จ้องเราอยู่ก็จะแทรกเข้ามาทันที ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้กับน้องค่ะ

ผมได้อ่านขอมูลของลูกบ้านสวนแล้ว

ถึงกับงงมาก ว่าช่วงนี้ลูกบ้านสวนโดนบททดสอบ

กำลังใจเป็นอันมากทั้งบุคคลภายนอก

และจิตใจของแต่ละท่าน และยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงโค้งสุดท้าย

เพราะนับจากวันนี้ก็อีกแค่ประมาณ 63 วัน

ก่อนถึง วันที่ 21 ธค 2555

ท่านใดห่างจากบ้านสวนในตอนนี้

แสดงว่ามีกรรมหนักมาตัดรอนจริงๆ

ส่วนลูกบ้านสวนบ้างท่านที่ยังไม่ค่อยเขียนธรรมทาน

ถ้าเริ่มเขียนสักวันละ2ครั้งก็จะได้บุญมากที่เดียว

ส่วนวัน ศ ที่ผ่านมาผมไปบ้านสวนมา

อยากบอกว่า สนุกมาก คน200กว่าๆ

หายจาก

อาการบาดเจ็บ และมีความสุขเร็วขึ้นและไวมาก

ทำใ้ห้นึกถึงว่าคงใกล้เวลาแล้วสินะ

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ลูกบ้านสวนทุกท่านด้วยนะครับ

เพราะฝ่ายมารก็ยิ้งทำงานอย่างไม่หยุดยั้งแน่ๆ

และต้องยิ่งเข้มข้นและท่านที่อยู่ห่างๆบ้านสวน

ต้องเจอก่อนระวังนะครับเพราะท่านอาจารย์จะส่งบุญ

ให้กับทุกๆท่านผ่านการเขียนธรรมทานทุกท่าน

ท่านเน้นย้ำมากกกกก คงมีนัยยะสำคัญครับ

พี่ธนากล่าวกับผมสั้นๆว่าบุญที่เราทำ

จะช่วยเราและครอบครัวเมื่อถึงวันนั้น

เมื่อวานได้ดูคริป 1 คริป คือคริปของจริงที่เกิดทีประเทศญี่ป่น ตอนซึนามิกำลังกิดขึ้นมีคนหนึ่งกลับไปที่บ้านอีกครั้งเพราะห่วงสมบัตินั้นเอง ตายหยั่งเขียดอย่างเดียว

หวังว่าคงไม่ใช่ลูกหลานบ้านสวนฯนะค่ะ

กลับกันถ้าเรื่องภัยพิบัติเกิดขึ้นกับและครอบครัวเราล่ะเราควรคิดทำอย่างไร?

สติและปัญญาเท่านั้นที่ทำให้เราแก้ปัญหาได้

ขอบารมีพระศริ

อาริย์อ.อุบล ช่วยด้วย โปรดประทานปัญญาให้หนูและทุกท่านสำเร็จทั้งทางโลกและทางธรรม มีดวงตาเห็นธรรม ( เพราะมีดวงตาเห็นกรรมมานนาน ) เบื่อหน่าย เพราะฉนั้นทุกอย่างแก้ไขด้วยตัวเรา  เพียงแค่เรียกใช้รหัสจักวาลอ.อุบลช่วยด้วย ใช้ทุกปัญหา ( ยกเว้นปัญหาที่ทำผิดศีลธรรม )  หาเหตุให้เจอ เช่นศีล ข้อที่ 2 ลักทรัพย์ และชอบของฟรี เอาของเขาที่เขไม่เต้มใจให้ หรือทำให้ผู้อื่นเสียทรัพน์โดยเขาไม่เต็มใจ  ชอบกิน  ชอบได้  ทั้งที่เขาไม่ได้เรียกเรากิน เขาไม่ได้ไว้สำหรับเรา เห้นแก่กิน กรรมนี้นอกจากจะทำให้จนไม่ฟื้นแล้ว ยังทำให้หน้าไม่สวย  

แล้วพวกที่โกงภา  เลี่ยงภาษี  ตกแต่งบัญชี  เอาของวัดกลับบ้านหรือเอาของที่ทำงานกลับบ้าน เช่น กระดาษ รถหลวง น้ำมันหลวง  คอรัปชั่น ดกงชาติโกงแผ่นดิน โกงเวลาทำงาน เอาเวลาทำงานมาใช้ทำระส่วนตัว นินทาเจ้านาย ฯลฯ  ถ้าเราทำบ่อยำกรรมรวมตัวกันเป็นกรรมหนัก ที่เราเคยคิดว่านิดๆหน่อยๆคงจะไม่เป็นไร ดังนั้นคนที่ทำผิดศีล ข้อ2 อทินนา ทรัพย์ของตนจะถูกทำลายจาก ไฟไหม้ โจรปล้น ภัยจากน้ำ

ยามภัยพิบัติมาจะทำให้ทรัพย์นั้นเสียหายก็จงย้อนไปดูคำสอนของพระพุทธเจ้าเถิด  ทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ  ถ้าดับเหตุผลก็ดับ

วันนี้เราได้เขียนธรรมทานแล้วหรือยัง

หากมีประโยชนืขอให้ส่งผ่านด้วยเถิดเจ้าค่ะสาธุๆๆๆ

ท่านดูคลิปนี้แล้ว

ท่านคิดว่า ที่ลูกควาย โดนเสือ

โดนจระเข้เจาะจงจะกิน

เพราะอะไร

เพราะลูกควายดูแล้วอ่อนแอที่สุด

อ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ น่าจะกินได้ง่ายที่สุดค่ะ

และ

ในฐานะที่ท่าน

เป็นผู้ดูอยู่ห่างๆ ท่านมอง

เห็นทางที่ลูกควายตัวนี้ จะรอดปลอดภัย

ได้ด้วยวิธีไหนได้บ้าง

ควายทุกตัวที่เห็นเหตุการณ์ต้องร่วมมือร่วมใจกัน

สามัคคีกัน และต้องกล้าหาญเพื่อที่จะช่วยลูกควายค่ะ

แต่ทางที่ดีที่สุดถ้าลูกควายรู้ตัวว่าตัวเองอ่อนแอกว่าเพื่อน

ก็ควรจะเดินอยู่ในฝูง ไม่ออกนอกลู่นอกทาง หรือเดินรั้งท้าย

เพราะถ้าลูกควายเดินออกห่างจากฝูงเมื่อไหร่

ก็จะตกเป็นเหยื่อและถูกทำร้ายได้ง่ายค่ะ

1.ท่านคิดว่า

เพราะกรรมใด

จึงไม่มีควายตัวใดช่วยลูกควาย

ทำไมมีแต่จ่าฝูงที่ช่วย

คงจะเป็นเพราะกรรมที่ลูกควายไม่เคยช่วยเหลือใคร

เวลาที่เห็นใครเดือดร้อน พอถึงคราวตัวเองเลยไม่มีใครช่วยค่ะ

ทำไมมีแต่จ่าฝูงที่ช่วย เพราะจ่าฝูงมีภาวะความเป็นผู้นำ

มีจิตใจที่กล้าหาญเด็ดเดี่ยว และไม่กลัวตายค่ะ

2.แล้วถ้าไม่มีจ่าฝูง

ลูกควายตัวนี้จะเป็นอย่างไร

อาจจะไม่รอดค่ะ เพราะควายที่เหลือไม่มีใครกล้าช่วยเลย

ก็ต้องถึงเวลาที่ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนแล้วค่ะ

ถ้าลูกควายไม่ยอมที่จะลุกขึ้นมาสู้ด้วยตนเอง ก็คงตายแน่ๆ

แต่ถ้าลูกควายกล้าที่จะลุกขึ้นมาสู้ ก็อาจมีสิทธิ์รอดได้ค่ะ

3.ท่านคิดว่าจริงๆแล้ว

สิงห์โต อยากกินลูกควาย

หรืออยากกินควายตัวโตมากกว่ากัน

คิดว่าคงอยากกินควายตัวโตมากกว่าค่ะ

เพราะน่าจะคุ้มค่าเหนื่อยมากกว่า ถ้าได้กิน

แต่เพราะควายตัวโตดูแข็งแรง และเข้มแข็งกว่าลูกควาย

คงกินได้อยาก และอาจจะเหนื่อยเปล่า

ก็เลยเลือกที่จะกินลูกควายที่อ่อนแอกว่าค่ะ

                                                                                        ท่านดูคลิปนี้แล้ว

ท่านคิดว่า ที่ลูกควาย โดนเสือ

โดนจระเข้เจาะจงจะกิน

                                                          เพราะอะไร 

                                                   --------------------------------------------------------------------------------------------

                                                 เพราะความเปราะบางของร่างกาย  ตัวเล็ก  จิตใจอ่อนแอ  

                                                   ไม่มีทางต่อสู้  กินง่ายดี

                                                                         -------------------------------------------------------------

                                                                                                          และ

                                                       ในฐานะที่ท่าน

                                               เป็นผู้ดูอยู่ห่างๆ ท่านมอง

    เห็นทางที่ลูกควายตัวนี้ จะรอดปลอดภัย

ได้ด้วยวิธีไหนได้บ้าง

--------------------------------------------------------

     หากควายรู้ตัวว่าตนเองตัวเล็กอ่อนแอกว่าเค้า

 ก็ควรเดินอยู่ไม่ห่างห้ามออกนอกเส้นทาง

                                            และทำตามผู้นำฝูงอย่างเคร่งครัด

                                                       -----------------------------------------------------------------------------------------

                                                      1.  ท่านคิดว่า

                                                      เพราะกรรมใด

                                             จึงไม่มีความใดช่วยลูกควาย

                                                  ทำไมมีแต่จ่าฝูงที่ช่วย

                                                 -------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                          เพราะกรรมที่ไม่เคยคิดช่วยเหลือใคร

                         และไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับควายในฝูง  ทำตัวแปลกแยก

                    และไม่ปฎิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด  จึงไม่มีควายตัวใดอยากช่วย

              แต่ด้วยความที่ตัวจ่าฝูงต้องช่วยเพราะมีสัญชาตญาณของการเป็นผู้นำที่ดี  

              อดอยู่เฉยไม่ได้และต้องการทำให้เป็นแบบอย่างที่ดีไม่ทอดทิ้งเพื่อนในฝูง

                                            และให้มีความเป็นนักสู้จนถึงที่สุด

                              --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                                        2.  แล้วถ้าไม่มีจ่าฝูง

                                           ลูกควายตัวนี้จะเป็นอย่างไร

                                                ------------------------------------------------------------------------------

                                                                                 ตายเพียงลำพังแน่นอน  

               ถ้าหากควายตัวนี้ไม่ได้รับการฝึกจิตว่าตนนั้นไม่ได้เป็นแต่เพียงผู้ถูกล่าเท่านั้น

                                             -----------------------------------------------------------------------------------

                                                                          3.ท่านคิดว่าจริงๆแล้ว       

                     สิงห์โตอยากกินลูกควาย

                 หรืออยากกินควายตัวโตมากกว่ากัน

                                            -------------------------------------------------------------------------------------------

                                                        ถ้าหากมันกิินได้  มันคงไม่เลือกตัวใหญ่  ตัวเล็ก

                          มันดูที่โอกาสมากกว่า   หากพลาดมาเมื่อไรมันกินเรียบแน่เลย

                                                         -----------------------------------------------------------------------------

                                                                กราบขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์

   อ.อุบลเป็นอย่างสูงค่ะ

          ดีใจค่ะที่น้องหญิงกลับมา ซะที

    พี่กับเพื่อนยังสงสัยกัน ว่าน้องหญิง หายไปไหน

              กะว่าจะโพสต์ถาม 

     ติดตามอ่านธรรมทานของน้องตลอดนะคะ

 ขอบคุณคุณเกียรติศักดิ์มากค่ะที่มาขยายอักษรให้ค่ะ  

เพื่อรักษาคำพูดจึงรีบมาขยายด้วยตัวเองอีกครั้งค่ะ

(พอดีไม่มีคอม มีแต่ไอแพดตอนนี้ เดี๋ยวจะแก้ให้ตัวใหญ่นะคะ )

พอดีไม่มีคอม มีแต่ไอแพดตอนนี้ เดี๋ยวจะแก้ให้ตัวใหญ่นะคะ ท่านดูคลิปนี้แล้ว ท่านคิดว่า ที่ลูกควาย โดนเสือ โดนจระเข้เจาะจงจะกินเพราะอะไร   ที่ลูกควายโดนเสือมุ่งจับเพราะว่าตัวเล็กวิ่งไม่เร็วพอ แต่ที่สำคัญง่ายกว่าที่จะจับตัวใหญ่เพราะตัวยังเล็กพละกำลังสู้ยังไม่มาก ก็เหมือนกับคนที่ยังอ่อนหัดกะธรรมะก็ย่อมตกเป็นเหยื่อของกิเลศได้โดยง่ายนั่นเอง ส่วนจระเข้ ก็อาจไม่ได้เจาะจง มันเห็นเหยื่อมาถึงที่แถมตัวพอฟัดง่ายๆ ทำไมจะปล่อยไปเสียก็เลยเข้าจับซะ นั่นก็คือเมื่อวาระกรรมมาถึง ไม่ใช่ว่ากรรมเดียวเท่านั้นที่คุณจะโดน กรรมอื่นที่รออยู่ก็พร้อมเข้าสนองเมื่อมีช่องโหว่งขึ้น ดังนั้นอย่าประมาทเลยท่านทั้งหลาย สร้างบุญมากๆ สร้างเกราะให้ตนเองหนาๆเข้าไว้   และในฐานะที่ท่านเป็นผู้ดูอยู่ห่างๆ ท่านมอง เห็นทางที่ลูกควายตัวนี้ จะรอดปลอดภัย ได้ด้วยวิธีไหนได้บ้าง   ตอนแรกมองไม่เห็นทาง เพราะเห็นควายใหญ่แค่สองตัว เมื่อเทียบกับสิงโตสามสี่ตัวไม่น่าจะรอดหากกลับมาช่วย ดังนั้นหากเป็นเด็กก็ควรตามหลังฝูงหรืออยู่ในฝูงไว้ ไม่ควรออกตัวไปก่อนตามตัวที่โตๆแล้ว ควรจะเจียมตัว รู้ตำแหน่งที่สมควรอยู่จะได้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต   1.ท่านคิดว่าเพราะกรรมใดจึงไม่มีควายตัวใดช่วยลูกควาย ทำไมมีแต่จ่าฝูงที่ช่วย   เพราะอาจทำกรรมร่วมกันมา หรือไม่ หัวหน้ากลุ่มย่อมมีเมตตา หนึ่งในพรหมวิหารสี่เป็นที่ตั้งอยู่ จึงเข้าช่วยลูกควาย และอีกกรรมนึงน่าจะเป็นเพราะ ลูกควายเคยนิ่งเฉยต่อความทุกข์ของคนอื่นๆ เมื่อถึงคราวเดือดร้อนก็แทบไม่มีใครช่วยเลย ทั้งๆที่สามารถทำได้ ดังเช่นลูกควายในอดีตประพฤตินั่นเอง ดังนั้นจี้ที่เรามีก็ควรนำออกมาช่วยคน รหัสที่รู้ก็บอกต่อทุกคนที่เจอได้ยิ่งดี (อันนี้ผู้เขียนเน้นกะตัวเองด้วย เพราะกำลังทำตัวเป็นลูกควายในอดีต ที่เมินเฉยที่จะช่วยคนอื่นโดยการบอกต่อรหัส และเอาจี้ช่วยคน)   2. แล้วถ้าไม่มีจ่าฝูง ลูกควายตัวนี้จะเป็นอย่างไร   คงทรมานโดนฉีกเนื้อทั้งๆที่ิอาจรู้สึกตัวแต่ไม่มีแรงหนี   3. ท่านคิดว่าจริง ๆ แล้วสิงห์โต อยากกินลูกควาย หรืออยากกินควายตัวโตมากกว่ากัน   อยากกินควายตัวใหญ่แน่นอน เพราะธรรมดาสิงโตไม่ได้ล่าเหยื่อทุกวัน กว่าจะเจอเหยื่อและเวลาที่เหมาะสม แต่ก็อีกนั่นแหละ เอาตัวที่ง่ายก่อนดีกว่า กำขี้ดีกว่ากำตด เราเองก็ควรที่จะรีบทำบุญสะสมไว้เอาที่ทำได้ง่ายก่อน เช่นเขียนธรรมทาน เพื่อเป็นกำลังเร่งฝีเท้า เปลี่ยนเลเวลจากลูกควายเป็นควายใหญ่ ใครเป็นควายใหญ่แล้ว ก็ทำให้ใหญ่ๆขึ้นไปเป็นควายเหล็กเลยยิ่งดี จะได้ไม่ถูกกินแน่นอน ;) ไม่ต้องเจอการล่อลวงจากมารที่จะมากำขี้ นั่นเอง

ผู้แสดงความคิดเห็น อัญมณี สีทองสุก วันที่ตอบ 2012-10-21 17:59:46

ธรรมทานวันที่ 20-21 ต.ค.55

เสาร์นี้เจี๊ยบไปบ้านสวนตั้งแต่ตอนเช้าเลยได้สร้างบุญเต็มพิกัด แต่สิงห์ป้อมไปไหนน้าไม่เห็นหน้าเลยเสาร์นี้

วันนี้มี workshop ที่ทำงานร่วมกัน คืองานปูน ตั้งแต่หลังอาหารเช้าเรามีงานหนัก โหด มัน (แต่ไม่ฮาเพราะสุดยอดโหด)

ช่วยลุงบุญเทคานล่างของอาคารหลังใหม่่ค่ะ พวกเรามีกันทั้งหมดประมาณ 25คน

ดังนั้นจึงเป็นงานที่หนักมาก ต้องแบ่งคนมาตักทราย ตักหิน คุณอมรผสมปูนในเครื่องโม่ คุณศักดิ์ช่วยช่วยผสมปูน เทปูน คุณอ้อยยกปูน ส่วนลุงเบิ้มและคุณจตุพลเข็นรถที่ใ่ส่ปูนที่ผสมแล้วมาส่งให้พวกสายพาน ส่วนที่เหลือทำสายพานลำเลียงปูน เทปูนใ่ส่แบบ

ด้วยความที่ช่วงเช้าและช่วงบ่าย วัันนี้อากาศร้อนทำใ้ห้คนที่ตักทรายและตักหิน ซึ่งทำงานกลางแดด นั้นสุดยอดหญิงอึดแห่งบ้านสวน ส่วนพวกสายพานลำเลียงปูนนั้นอยู่ในที่ร่มจึงไม่ทรมานเท่า เราต้องทำงานสลับตำแหน่งกัน เพื่อไม่ให้พวกเราล้ากันเกินไป แต่ถึงกระนั้น ด๊อกตอร์จุ๋มก็ยังเป็นลมเลย เพราะความเพลีย เหนื่อย

จากนั้นช่วงเย็นพระพุทธองค์ท่านก็ปะพรมน้ำมนต์ลงมา 2 รอบรอบแรกประปราย รอบ 2 หนักหน่อยเต็มที่ ตกหนักค่ะ พวกเราไม่ถอยทำงานเทปูนกันต่อท่ามกลางสายฝน ท่านอาจารย์ซึ่งคอยดูแลพวกเราอยู่ก็ไม่ถอย เปียกปอนกันถ้วนหน้า ฝนตกประมาณ 20 นาทีก็หยุด เราก็ลุยงานกันต่อ สุดยอดๆๆ สู้ตายค่ะ จนกระทั่งจนเสร็จงานตอน 1 ทุ่ม ก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ

เรามีปาร์ตี้ บาบีคิวเห็ดย่าง นั่งล้อมวงสนทนาสรุปการทำ Workshop วันนี้ ซึ่งมีทั้งหมด 6 กลุ่ม

กลุ่มเจี๊ยบ มี 5 คน โดยเจี๊ยบเป็นหัวหน้ากลุ่ม และลูกทีมคือ

1.คุณสมจิต อาการเป็นหวัด เจ็บคอ มีอาการดีขึ้นถึง 90 % หลังจากทำงานไป 2-3 ชั่วโมง

2.น้องมะเหมื่ยวนั้นมีจุดด่างขาวที่หัวเข่า ก็ดีขึ้น 70%

3.น้องกระต่าย นั้นเป็นสิว(หนูเป็นสาวแล้วค่ะ) ก็ดีขึ้น 70 % สิวยุบลง

4.ของคุณแหม่มนั้นฮาสุด แจ้งว่า เป็นฝ้า กับผิวดำ เมื่องานเสร็จไปอาบน้ำกลับมา บอกว่า ฝ้าลดลง อาการดีขึ้น 70 % ส่วนผิวนั้น ขาขาวเนียนมาก แถมโชว์ขาแก่ เอ๊ยขาอ่อนเพื่อให้คนอื่นพิสูจน์ว่า ของเขาขาวเจงๆๆ

5.เจี๊ยบ ก็ขอบำบัดอาการเดิม คือเข่าดำ หนาเป็นปื้น คัน ช่วงทำงานก็คอยดูเข่าของตัวเองว่าเริ่มดีขึ้นตอนไหน สังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงตอนผ่านไป 1 ชั่วโมงว่าเข่าเรื่มขาวขึ้น

อาการที่เข่าเริ่มแรกเกิดจากการหกล้มเข่าถลอก เมื่อแผลแห้งหายแล้ว ก็คันเรื่อยมา เมื่อคัันก็เกา เมื่อเกาก็ยิ่งมัน เกาจนผิวหนา ดำเป็นปื้น เหมือนหนังควายหนาๆ เฮ้อ แต่เราก็ควายจริงๆนั้นแหละ ปัญญาไม่ค่อยจะมีเล๊ย

อาการที่เข่าทีเจี๊ยบเริ่มบำบัดมาตั้งแต่ค่าย13 นั้น ก็ดีขึ้นตามลำดับ ตอนนี้เข่าขาวขึ้น นุ่มขึ้น เยอะ โดยรวมดีขึ้นประมาณ 70 % ไม่ดำ หนาเหมือนแต่ก่อน

กราบขอบพระคุณอย่างสูงแก่เทวดาที่รักษาท่าน อ.อุบล และ ท่านอาจารย์ค่ะ

ท่านอาจารย์ได้เมตตาบอกว่า อยากหายขาด 100 % ให้ไปทำความสะอาดอาคารไม้ไผ่ จัดให้เป็นระเบียบ เรียบร้อย อย่าให้รกรุงรัง แล้วจะหาย ต้องหาเวลาว่างไปทำซะแล้ว

อนุโมทนา

กับธรรมทานของน้องหญิง

และพี่น้องทุกท่านด้วยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

เห็นธรรมทานของน้องหญิงแล้ว ก็นึกได้เออใช่

น้องหญิงหายไปไหน ดีใจด้วยค่ะที่เชือกทองได้ชุดน้องหญิง

กลับมาสู่อ้อมอกของพี่น้องบ้านสวนพีระมิดอีกครั้ง

โมทนาบุญกับน้องเจี๊ยบและทุกท่านค่ะสาธุๆๆ ผลที่ที่ได้ไปเวิกซ๊อป ศุกร์ที่ 19  ที่ผ่านมา  ผลที่ได้รับ คือ ทำห้จิตใจแข็งแรงขึ้น  และตอนนี้พี่ก็ไดสวดคาถาพระศรีอาริย์ ได้ 99 ครั้งแล้ค่ะ ไชโย ใช้เวลาตั้งแต่วันที่ 15 ตค. 2555 ตอนไหว้พระเสร็จประมาณ 1 ทุ่มเศษ  จนถึงเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม 2555วาลก่อนดูรายการคุยไปแจกไปค่ะ  ใช้เวลา 7  วัน  ตอนนี้ถ้าจิตว่างเมื่อไรสวดอัตโนมัติทันทีค่ะ

บุญทั้งหมดนี้ให้เทวดาที่รักษาตัวท่านอ.อุบล  ทุกๆพระองค์  และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วทั้งจักวาลที่เมตตาแนะนำสิ่งดีๆ ทำแล้วได้ผลดีจริงๆค่ะ  ขอยืนยันอีกครั้ง

กราบพระบาทในความเมตตาเจ้าค่ะ

กราบ กราบ กราบ

ถ้ามีประโยชน์ขอให้ส่งผ่านด้วยเถิด หากต้องแก้ไขสิ่งบ้างก็แนะนำได้นะค่ะ

ขออนุโมทนา

กับทุกท่านด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

หลานเกดตัวร้อนจี๋เลย และ

ก็ปวดหัวด้วยค่ะ เค้าก็บอกว่า " หนูบอก

อ.อุบลช่วยด้วยแล้ว ยังไม่หายเลย " เกดก็เลย

เอาน้ำพีระมิดมา แล้วนำจี้ใส่ลงไปในน้ำ แล้วก็สวดคาถา

พระศรีอาริย์ แล้วก็อธิษฐาน ขอให้น้ำนี้มีพลังมหาศาลทำให้ใบเตย

หายจากตัวร้อน และอาการปวดหัวด้วยเถิดเจ้าค่ะ สาธุ

แล้วเกดก็ให้เค้าดื่ม ไม่ถึง 2 นาทีเลยค่ะ เค้าบอก

หายปวดหัวแล้ว และเกดก็ลองจับตัว

เค้าดูไม่ร้อนเลยค่ะ แค่ตัวอุ่นๆ

สาธุ ลูกขอกราบพระบาทขอบพระคุณ

สมเด็จองค์พระปฐมบรมพระบิดา พระศรีอาริย์

พระเจ้าอยู่หัว เทวดาบ้านสวนพีระมิดทุกพระองค์ รวมถึง

อ.แม่อุบล ด้วยเจ้าค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ 

ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานของพี่เจี๊ยบด้วยครับ

อาทิตย์นี้ไม่ได้ไปบ้านสวนฯ เลยเป็นชาวเกาะ

มาตั้งตาอ่านธรรมทาน เลยเข้าใจความรู้สึกของ

คนที่ไม่ได้ไป แต่ต้องการอ่านธรรมทานว่าเป็นอย่างไร

ขออนุโมทนาบุญกับทุกคนครับ ที่ทำบุญวิหารทาน

กันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยย่อท้อ พี่เจี๊ยบแม้เหนื่อย

ก็มีกำลังใจที่สูงมาเล่าธรรมทานให้ฟังเป็นประจำ

และขอต้อนรับน้องหญิงกลับบ้านด้วยคนนะครับ

ยินดีต้อนรับการกลับมาของ

"น้องหญิง เจ้าแม่ธรรมทาน อีกคนของเวปบ้านสวน"

กลับสู่บ้านด้วยนะครับ

ขออนุโมทนากับธรรมทานจากน้องหญิงด้วยนะครับ พี่ก็ยังงงๆ อยู่ว่าน้องหญิงหายไปไหนหนอ

ดีแล้วครับ ที่น้องหญิง ผ่านสิ่งเลวร้ายเหล่านั้นมาได้ครับเรื่องที่เล่ามานั้นเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึง

"พลังของบุญธรรมทาน จริงๆ" 

 บารมีพระศรีอาริย์จากจี้รุ่น 3 ร่มโพธิ์ศรี

         เย็นวันอาทิตย์ 14ต.ค. 2555  กระผมได้ขับรถออกจากบ้านสวนฯเวลาประมาณ    

18.00น และได้สวมสร้อยมีจี้รุ่น 3 ร่มโพธิ์ศรี 3 องค์  มีความรู้สึกว่าตัวเบาปลอดโปร่ง            

ขับรถมาถึงบ้านที่ จ.สระแก้ว  ด้วยความเร็วสม่ำเสมอประมาณ 100 กิโลเมตร /ชั่วโมง          

โดยไม่มีความ รู้สึกง่วงเลย  ซึ่งตามปกติแล้ว  ทุกอาทิตย์ จะมีช่วงเวลาที่รู้สึกง่วงบ้าง              

ต้องแวะปั้มดื่มน้ำและพักสักครู่แล้วจึงจะขับรถต่อไปได้.

        พอมาวันพฤหัสที่ 18 ตุลาคม 2555 เวลา 06.12น  กระผมก็ได้ขับรถไปกรุงเทพฯ        

และได้สวมจี้รุ่น  3 ร่มโพธิ์ศรีอีกเพื่อไปช่วยบำบัดให้พี่สาวที่จะต้องผ่าตัด ลอกเยื่อตาที่      

เป็น   ต้อลม ในวันรุ่งขึ้น หลังจากนั้นตอนเย็นเวลาประมาณ 17.00 น ได้รับลูกสาวมา        

บ้านสวนฯและเดินทางมาถึงเวลาประมาณเกือบสองทุ่ม  ตลอดเวลาที่ขับรถได้สวมจี้รุ่น 3

ร่มโพธิ์ศรี 3องค์ ทำให้ไม่รู้สึกง่วงเลย   พอมาถึงบ้านสวนฯ  จึงได้ขอบูชาจี้รุ่น 3 โพธิ์ศรี        

 อีก 5 องค์    ส่วน 3องค์  ที่สวมมาก่อนหน้านี้เป็นของ อ.นี ได้คืนไปแล้ว    ดังนั้นใน            

เช้าวันเสาร์ จึงอยากรับทราบถึง พลังจี้รุ่น 3 ร่มโพธิ์ศรี 5 องค์  อีกว่าเป็นเช่นไร  จึงตื่น        

 แต่เช้าตอน 5.30นไปขุดดิน    แปลงผักตั้งแต่เวลา 6.00 น. ขนาด  แปลงกว้าง 1.20 ม.        

 ยาว 10 ม. ใช้เวลา  ขุด 1 ชั่วโมง  จึงเสร็จ   แล้วก็พักกลับมาดื่มน้ำแล้วกลับไปขุดต่ออีก          

1 แปลง  ใช้เวลาเพียง 50 นาที   ระหว่างที่ทำงานมีเหงื่อไหลออกมาก  แต่ไม่รู้สึกเหนื่อย  

หัวใจเต้นปกติ     ซึ่งแต่ก่อนนี้  ขุดได้แค่ 1/3 ของแปลง   ก็จะเหนื่อยแล้ว และหัวใจก็เต้น

แรงต้องหยุดพัก  ซึ่งผมมั่นใจว่าต้องเป็น พลังจาก จี้รุ่น3  ร่มโพธิ์ศรีแน่นอนเลยครับ/

         วันที่ 22 ตุลาคม 2555   กระผมได้ขับรถกลับมาบ้านที่จังหวัดสระแก้ว  แล้วแขวน      

จี้รุน 3 ร่มโพธิ์ศรีเมื่อกลับถึงบ้านก็ไม่รู้สึกเหนื่อย  ไม่ต้องนอนพักเหมือนเช่นเคย ร่างกาย

ปกติไม่เพลีย สามารถเขียนธรรมทานได้ ซึ่งปกติแล้วต้องนอนพักก่อน/

 ธรรมทานวันที่เสาร์ที่20 ต.ค.2555

 ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะไม่ได้ไปบ้านสวนแล้วเนื่องจากตัวเองมีอาการปวดท้องมากเหมือนลำใส้บีบ โดยอาการเป็นมาตั้งแต่วันพุธและปวดจนถึงวันศุกร์ก็ยังไม่หาย ใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วยใช้จี้ก็ไม่หาย ไปหาหมอ ทานยาก็ไม่หาย ไม่ทราบจริงๆค่ะว่าเป็นเพราะสาเหตุใด แต่วันพุธที่ทำงานมีประชุมกันและมีอาหารเครื่องดื่มเลี้ยง ไม่ทราบว่าเป็นเพราะการทานของฟรีด้วยหรือเปล่า เพราะหลังจากทานโอวัลติลกับขนมปัง ก็เริ่มมีอาการปวดท้องทันที ทำอย่างไรก็ไม่หาย เหมือนลำใส้บีบเป็นระยะๆทรมานมากเลยค่ะ  แต่ก่อนหน้านี้หลังจากกลับจากบ้านสวนอาทิตย์ที่ 14-15 ต.ค. ก็มีอาการผื่นคันที่ขาขวา ตั้งแต่หัวเข้าขึ้นไปจะคันมากช่วงวันจันทร์กับวันอังคาร ใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วยก็ไม่หาย ใช้จี้ก็ไม่หาย ไม่รู้จะใช้วิธีไหน ในใจก็คิดตลอดว่าทำอะไรผิดหรือเปล่าพยายามทบทวนตัวเองอยู่เสมอ ทำให้ตอนนั้นจิตตกมากๆค่ะ วันพุธที่ 17 อาการคันเริ่มดีขึ้นเหลือคันนิดหน่อย ยังเหลือแผลรอยแดงเป็นจุดๆอยู่เต็มโดยเฉพาะที่หัวเข่าจะเห็นชัดและดูน่าเกลียดมากเลยค่ะ พออาการคันเริ่มดีขึ้น ก็มีอาการปวดท้องเข้ามาแทนที่ ปวดมากตั้งแต่วันพุธ พอวันศุกร์ทนไม่ได้จึงไปหาหมอ หมอบอกว่าเกี่ยวกับลำใส้   ให้ทานอาหาร อ่อนๆ คิดในใจว่าวันเสาร์อาทิตย์นี้ไปไม่ได้แน่นอนถึงไปก็คงจะใช้แรงกายไม่ได้เพราะทรมานมากจริงๆค่ะ แต่เวลามีปัญหาอะไรเหมียวก็จะโทราคุยกับแม่ตลอด เล่าให้แม่ฟังจนทำให้แม่เป็นห่วงพลอยจิตตกไปกับเราด้วย เพราะกลัวลูกจะไปทำอะไรผิดพลาดรึเปล่า วันศุกร์ช่วงกลางคืนก็ยังมีอาการปวดท้องอยู่แต่ก็ปวดไม่มากอาการเริ่มเบาๆลง เช้าวันเสาร์ตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตี4ครี่งเพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัวไปบ้านสวน แต่ก็กดเลื่อนปลุกไปเรื่อยๆเหมือนว่าในใจตอนนั้น มีอะไรให้เราขี้เกียจลุก กลัวว่าจะปวดท้องกลัวหลายๆอย่าง จนผ่านไปเกือนตี5ครึ่ง อยู่ๆเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างดันให้ลุกขึ้นจากที่นอน แล้วต้องรีบไปบ้านสวน ตอนที่ลุกขึ้นเหมือนมีแรงมีพลังไม่รู้สึกง่วงนอน รึอาการปวดท้องหรือวิตกกังวลอะไรเลย พอไปถึงบ้านสวน คุณธนาก็ได้ประกาศบอกลูกๆบ้านสวนในโรงทานว่าให้แบ่งกลุ่มกับกลุ่มละ4คน เพราะวันนี้สมาชิกมากันน้อย งานจะหนักมาก งานก่อสร้างงานปูนล้วนๆได้ทำกันเต็มที่แน่นอนให้เตรียมตัวไว้เลย ฮ่าตอนนั้นนึกในใจว่าแย่แล้วเราจะไหวมั้ยเนี้ยย เอาลุยก็ลุยเป็นไงเป็นกันสิ ถ้าจะปวดท้องอีกก็ให้ปวดไปเลย แต่ปรากฏว่า ทำงานไปในช่วงเช้าผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ โหอัศจรรย์วิเศษมากก ไม่มีอาการปวดท้องหรืออาการใดๆเลย ทั้งที่งานก็เป็นขนสายพานกระถังปูน(อันนี้ค่อนข้างเบาๆหน่อยไม่เหนื่อยเท่าไหร่) และตักปูนจากกะบะใหญ่มาใส่กระถึงเล็กที่ต้องก้มๆเงยๆอยู่ตลอดอันนี้ค่อนข้างเหนื่อยแต่ก็ไม่มีอาการปวดท้องแต่อย่างใดเลยค่ะ เป็นอะไรที่สบายมากๆ หลังจากเสร็จงานในช่วงเช้า  ช่วงเที่ยงก็ได้ทานอาหารอีสานรสเด็ด แหมมพูดถึงแล้วน้ำลายไหลอร้อยอร่อยมากมาย ไม่รู้ว่าแม่ครัวของเราจะแอบใส่เสน่าห์อะไรลงไปเนี้ย อาหารที่บ้านสวนทุกๆมื้อระดับห้าดาวทั้งน่านนน ใครกินก็ติดใจไม่มีอ่ะที่บ่นว่ากินไม่ได้ ที่ได้ยินบ่อยๆคือ อร่อยมากเลยมาที่นี้อร่อยทุกมื้อเลยอ่า อ้าวเพ้อไปเยอะ ต่อนะค่ะ ก็ได้ทานอาหารลาบซุปหน่อไม้ขนมจีน ซึ่งเป็นอาหารที่คนปวดท้องอย่างเหมียวไม่ควรทานเลยเพราะหมอให้ทานอาหารอ่อนๆอย่างข้าวต้ม แต่แปลกมากกกกก ทำไมทานแล้วไม่มีอาการอะไรเลย อ้อมีอาการเดียวอาการอยากทานอีก อิอิ หลังจากทานอาหารช่วงเที่ยงเสร็จแล้ว ก็ได้เวลาลุยงานในช่วงบ่ายกันต่อ แต่ก่อนที่จะไปลุยงานก่อสร้าง ก็ช่วยท่านอาจารย์อุบล เอาเศษไม้เศษใบไม้ เศษผ้าลูกไม้หุ้มพีระมิด ที่อยู่ในบ่อน้ำพีระมิด เอาไปเผาโยนเข้ากองไฟ ได้รับรู้ถึงไฟนรกแระ แต่ไฟในที่นี้ย่อมๆเบาๆเทียบมะได้กับไฟนรก แต่ทดสอบก่อนลงสนามจิง อิอิ  อ่าหลังจากนั้นก็ปลูกต้นไม้ต้นมะนาว ต้นมะม่วงหาวมะนาวโห่ ช่วยกันปลูก กับพี่ลิน น้องเบส พี่ทัศ สามต้นได้ค่ะ ตอนนั้นรู้สึกเหนื่อยมากเพราะอากาศร้อนมาก หลังจากเสร็จจากปลูกต้นไม้ปุบ ก็ไม่รอช้ากอบโกยบุญกันต่อ งานก่อสร้างเลย คราวนี้ไปลุยตรงตักหิน ตักทรายใส่บุงกี้ อ่าาอันนี้สุดยอดแห่งความเหนื่อย โดยเฉพาะหิน ที่ตักก็มี ดร.จุ๋ม ดร.จิ๋ม คุณจั๋ม พี่่มิ้น พี่เจียบ อีกหลายท่านค่ะ  ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาทำเผื่อให้ทันกับ เครื่องที่ผสมปูนที่ทำงานอยู่ตลอดเวลา  เข้าใจหัวอกช่างก่อสร้างเลยว่าเป็นอะไรที่เหนื่อยมักมาก แล้วยิ่งทำโดยการเร่งรีบให้ทันกับเครื่องผสมปูน ต้องแข่งกับเวลา พอตักเสร็จกำลังจะพักก็ต้องมาตักต่ออีกแล้ว แม้ว่าร่างกายจะเหนื่อยแค่ไหนแต่สภาพจิตใจตอนนั้นสู้ตายค่ะ เพราะทำไปคุยไปบ่นไปตามๆกันต่างคนต่างช่วยเหลือกัน พอเหนื่อยก้มก็สลับกันทำสายพาน เหนื่อยกายแต่มีความสุขที่ใจค่ะ พอช่วงเย็น ก็มีฝนตกลงมาแบบเบาบาง พระพุทธองค์ท่านได้ส่งน้ำมนต์มาให้พวกเราแล้วจากอากาศที่ร้อนทำให้เย็นชื่นใจได้ ทำให้มีแรงที่ทำงานต่อไป แต่ฝนก็ตกลงมาแปบเดียว อากาศก็ร้อนต่อแต่เรี่ยวแรงก็มีขึ้นมา จากนั้นก็ทำงานต่อไปเรื่อยๆ จนคราวนี้น้ำมนต์ท่านส่งมาให้พวกเราอย่างเต็มที่กลายเป็นความสบายแม้จะทำงานกลางสายฝนก็ตาม ต่างๆคนต่างช่วยกันทำแบบไม่หยุดเผื่อให้งานเสร็จ ฝนตกได้อยู่สักพักก็หยุดพวกเราก็ลุยงานกันต่อค่ะ ลุยกันต่อไปน่าจะสักประมาณ1ทุ่มเห็นจะได้นะค่ะ ก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำทานข้าวกัน  จากนั้นก็มีปาตี้เห็ดย่างกันและก็รายงานผลการทำworkshop ของแต่ละกลุ่มซึ่งกลุ่มที่เหมียวอยู่ก็มี พี่แหม่ พี่เจี๊ยบ  พี่สมจิต น้องกระต่ายและเหมียวค่ะ พี่แหม่ รู้สึกว่าจะพิเศษกว่าใครในกลุ่มและจะตื่นเต้นรีบโชว์ขาเนียนๆให้สมาชิกในกลุ่มดูตั้งแต่ทานข้าวเย็นในโรงทาน พี่แหมบอกว่าขาพี่เนียนขึ้นมากเลยสังเกตุได้ชัดเจน ดีใจมากตื่นๆเต้นกันยกใหญ่ ส่วนพี่เจี๊ยบหัวเข่าที่หนาดำดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ ดูเนียนและนิ่มขึ้นมาก พี่สมจิต อาการหวัดเจ็บคอ ก็ดีขึ้นมากเลยที่เดียว ส่วนน้องกระต่าย น้องบอกว่าหนูเป็นสิวค่ะอิอิ รู้สึกว่าสิวน้องจะหยุบลงนะค่ะ  ส่วนตัวเหมียวเอง รอยแผลที่เป็นผื่นคัน รอยก็จางลงเยอะเลยค่ะ จากรอยแดงก็กลายเป็นรอยแผลเป็นดำๆแบบจางๆค่ะ ส่วนอาการปวดท้องไม่รู้หนีไปซ่อนตัวส่วนไหนของร่างกาย ไม่โผล่มากแสดงอาการให้เห็นเลย ค่ะ   จากนั้นท่านอาจารย์ก็อธิบายการเขียนธรรมทานของแต่ละคนว่าเป็นอย่างไร โดยเฉพาะคุณอ้อยค่ะเป็นได้ดีมากๆท่านอาจารย์บอกนะค่ะ ซึ่งตรงกับความรู้สึกตัวเองเลยจากได้อ่านของพี่อ้อยพี่อ้อยเขียนได้ดีเขียนได้ตรงตามความรู้สึกของตัวเอง ถ้าใครที่ยังเขียนธรรมทานไม่ค่อยเป็น ไม่เก่ง ก็ลองไปอ่านธรรมทานของคนอื่นๆได้นะค่ะที่เขียนเก่งๆเขียนดีมีหลายคนค่ะ เช่นพี่อ้อย พี่ธนา น้องเบส แล้วอีกหลายๆคนค่ะ ส่วนตัวเหมียวเองยังต้องปรับปรุงอีกเยอะแยะเลย ต้องลองสังเกตุการเขียนของแต่ละคน แต่ที่สำคัญคือความรู้สึกของตัวเองในการเขียน ณตอนนั้น อันนี้เหมียวเคยสังเกตตัวเองจากช่วงแรกๆนะ และก็หลายครั้งที่เป็นแบบนี้ คือถ้าวันไหนหรือช่วงไหนที่ไม่มีอารมณ์ ไม่อยากเขียน หรือว่าจิตเราไม่ได้เกาะติดอยู่กันส่วนที่เราจะเขียนธรรมทานจริงๆ ถึงให้เราเขียนไปก็เหมือนกับความรู้สึกธรรมดามากบางครั้งก็คิดไม่ออกซะด้วยซ้ำว่าจะเขียนอะไรก่อนอะไรหลัง จะเริ่มต้นยังไง มันตื้อมันตันไปหมดค่ะคิดอะไรไม่ออกเลย  เหมียวรู้เลยว่าการเขียนธรรมทานในแต่ละครั้ง กว่าที่เราจะเขียนออกมาได้สักอย่างต้องใช้กำลังใจสูงมากเราต้องมีสมาธิอยู่กันสิ่งๆนั้น ไม่ใช่ว่าจะเขียนเพื่อว่าเราเขียนแล้วนะวันนี้ เราต้องใส่ใจใส่อารมณ์ความรู้สึกของเราไปด้วยทุกครั้งค่ะ 

 ธรรมทานวัน อาทิตย์ที่ 21 ต.ค. 2555

 ก่อนอื่นต้องขอเล่าก็ว่าเมื่อคืนวันเสาร์ นอนไม่ค่อยหลับเลย ซึ่งผิดจากทุกครั้งที่นอนที่บ้านสวนจะหลับสบาย แต่คืนวันเสาร์เข้าไปนอนตอนแรกรู้สึกอากาศร้อนมาก และรู้สึกปวดเมื่อยๆตัวไปหมด ไม่ว่าจะนอนท่าไหนก็นอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน แต่ก็รู้สึกตัวอีกทีก็ ยังไม่สว่างแต่อากาศหนาวมาก ห่มผ้า2ชั้น ใส่เสื้อคุลมแขนยาวก็เอาไม่อยู่ ยิ่งทำให้ปวดเข้าไปถึงกระดูก แถมยังนอนหลับๆตื่นๆอีก อ้อพูดถึงความหนาว นี้ขนาดหนาวแค่นี้ยังหนาวไปถึงกระดูกแล้ว นี้ถ้าช่วงภัยพิบัติเนี้ย คงไม่ต้องพูดถึงแล้วล่ะว่าจะหนาวเย็นขนาดไหน พอหกโมงเช้าก็ตื่น ลุงขึ้นก็ไม่ค่อยไหว ปวดเมื่อยตัวไปหมด นอนทำใจสักพักลุกขึ้นทำภาระกกิจส่วนตัวเรียบร้อย จากนั้นก็ไปช่วยน้องเบส กับอาจารย์นีปลูกต้นไม้ข้างบ้านท่านอาจารย์ อ้อมีคุณทัศน์ มาช่วยปลูกอีกคนค่ะ หลังจากเสร็จเรื่องต้นไม้แล้วก็ไปทานข้าวกับแล้วก็แบ่งกลุ่มกันทำ workshopกันต่อ คราวนี้ลงมือกันไปพัฒนาที่บริเวณลานจอดรถใต้ต้นมะม่วง ช่วยกันขนเศษอิฐเศษหิน เศษใบไม้ เศษกิ่งไม้ ช่วยกันทำให้มองดูแล้วสะอาดตา ช่วยกันทำที่บริเวณนั้นอยู่หลายท่านค่ะ แต่ในที่สุดก็ยังไม่เสร็จสมบุรณ์ อิอิ ทำตรงนั้นทั้งในช่วงเช้าและช่วงบ่ายค่ะ หลังจากนั้นท่านอาจารย์อุบลก็เรียกมากรวมตัวที่หอประชุม แล้วให้แต่ละกลุ่มมารายงานผล เหมียวได้อยู่กลุ่มอาจารย์พันธ์ พี่ติ๋ม พี่ทัศน์ ผลปรากฎออกมาว่า พี่ติ๋มหน้าใสขึ้น รอยจุดเป็นวงสีขาวที่แขนก็จางลง พี่ทัศน์รู้สึกว่าหน้าจะใสขึ้นกระจางลงแต่อาการอย่างอื่นทรงตัว อาจารย์พันธ์ก็แข็งแรงรู้สึกว่าไม่มีอาการอะไรค่ะอาจารย์พันธ์จะไม่แข็งแรงได้ไงก็ห้อยจี้สามร่มโพธิ์ศรีตั้ง5องค์ ฮ่าา แกบอกว่าขุดดินก็ไม่เหนื่อย ปกติจะทำให้ดูเป็นตัวอย่าง แล้วจะสั่งสมาชิกให้ขุดหลุดขุดดิน แต่เดียวนี้ไม่ต้องแล้ว ขุดเองได้สบายๆเลย นี้แหละค่ะอนุภาพพลังความศักดิ์สิทธิ์ของจี้รุ่นสามร่มโพธิ์ศรี  อ่าลืมไปเลยส่วนตัวเหมียวเอง ก็รอยแผลที่หัวเข่าขวาก็รู้สึกจางลงอีกค่ะ อาการปวดเมื่อยตัวก็ลดลงค่ะยังเหลืออาการอีกประมาณ30-40%ค่ะ อ้อยังมีคุณอรุณีอีกคนค่ะ รู้สึกว่าจะมีอาการปวดเอวปวดหลัง จากการทำworkshopทำให้ตัวเบาขึ้นอาการที่แวดก็ดีขึ้นค่ะ จากนั้นผู้ที่ยังไม่หายเจ็บหายป่วยท่านอาจารย์ก็ให้รับพลังอนุภาพจี้สามร่มโพธิ์ศรีของท่านอาจารย์ 3องค์ ของเหมียวใช้เวลาเยอะ1นาที อาการก็ดีขึ้นแต่ยังไม่หาย ท่านอาจารย์เมตตาบอกว่าต้องไปเขียนธรรมทานให้เยอะๆ ค่ะ บางครั้งยังคิดว่าทำไมคนอื่นเค้าหายเร็วจังทำไมตัวเหมียวเองต้องใช้เวลานานกว่าคนอื่นเค้าเยอะเลย ยอมรับเลยว่าคิดอยู่ตลอดแล้วก็กลับมานั่งทบทวนตัวเองว่าทำอะไรผิดพลาดอะไรตรงไหนรึเปล่า ทั้งๆที่เราก็เชื่อและศรัทธาและก็เคยได้ผลกับตัวเองมาแล้ว บางครั้งอาจจะเป็นเพราะเขียนธรรมทานน้อย อันนี้ก็อาจจะเป็นส่วนด้วยค่ะ แต่ช่วงนี้พยายามเขียนให้ได้ในทุกๆวัน มากบ้างน้อยบ้างก็ต้องมาเขียน ต้องมาแสดงความคิดเห็นกับสมาชิก แต่บางครั้งก็ยอมรับจริงๆว่าตามไม่ทันเหมือนกัน เหมือนว่าเข้ามากลางคืนวันนี้พอมาเข้ากลางคืนวันต่อไปก็จะมีอะไรใหม่ๆเข้ามาอัพเดทตลอดทำให้ตามไม่ทันบ้างในบ้างเรื่องค่ะ แล้วบ้างครั้งเหมือนมีอะไรมาทำให้เราขี้เกียจทำให้เราไม่อยากเข้าทั้งๆที่เห็นเวบบ้านสวนโชว์อยู่หน้าคอมก็ไม่ยอมเปิด ต้องพยายามฝืนจิตใจและข้ามผ่านส่วนนั้นมาให้ได้ค่ะ และต่อไปนี้ก็จะเขียนธรรมทานให้เยอะกว่าเดิม จะพัฒนาและปรับปรุงการเขียนของตัวเองให้มากขึ้นค่ะ

                                   วันที่ 22  ต.ค.55 ได้ลองรักษาให้เพื่อนผ่านการเล่นทาง camfrog  ซึ่งที่คอลูกจะห้อยจี้สฟิงซ์ 3  องค์ รูปท่านอ.อุบลช่วยด้วย 1 แผ่น โดยให้เพื่อนมองที่จี้แล้วให้อธิฐานขอบารมีพระศรีอาริย์ ฯ  ระยะเวลาที่คุยสื่อสารกันประมาณ 5-10 นาที อาการดีขึ้น 50 % จึงบอกให้เพื่อใช้รหัสท่านอ.อุบลช่วยด้วยว่าปวดหัวคิ้ว(แต่เนื่องจากรักษาเมื่องานเลิกแล้วจึงต้องรีบกลับบ้านจึงไม่ได้รอฟังผลการใช้รหัสท่านอ.อุบลเพราะคิดว่าเมื่อกลับบ้านแล้วจะถามต่อแต่ก็ไม่เห็นเพื่อเข้ามาเล่นในcamfrog) 

                                กราบท่านอ.อุบลด้วยความเคราพ

 อนุโมทนากับธรรมทานจากกิจกรรม workshop จากพี่เจี๊ยบด้วยค่ะ

อนุโมทนากับอ.พันธุ์ด้วยค่า

อานุภาพจี้รุ่น 3 โพธิ์ศรีนี้เกินบรรยายจริงๆ

ว่าแล้วเชียวทำไมลูกบ้านสวนแต่ละคน

มีไว้ครอบครองกันแทบจะทู๊กกกคน

ว่าแต่อ.พันธ์คนเดียว 5 องค์เลยหรอค๊าาาา

สุดยอดจริงๆ ฮ่าๆๆ

อนุโมทนากับคุณมะเหมียวด้วยนะคะ

ด้วยพลังแห่งความมุ่งมั่นและศรัทธา

สุดท้ายก็ได้ไปบ้านสวนสมใจอยากนะคะ

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีอาการปวดท้องมาทดสอบจิตใจเราก็ตาม

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

อนุโมทนากับคุณวัณณิตาด้วยค่ะ

เพียงแค่ระยะเวลาอันสั้น อาการก็ดีขึ้นได้ตั้ง 50%

ดีใจกับเพื่อนคุณด้วยนะคะ

ขอบพระคุณพี่ๆน้องๆทุกคนอีกครั้งนะคะ

ดีใจเหมือนกันค่ะที่ได้กลับมาทำหน้าที่ตัวเองสักที

กราบขอบพระอ.แม่อีกร้อยครั้ง พันครั้ง จริงๆค่ะ

ที่ทำให้หนูลุกขึ้นยืนและมีกำลังที่จะทำหน้าที่ตัวเองต่อไปได้อีกครั้ง

จากเสียงการต้อนรับ น้องหญิง

กลับคืนสู่เว็บบ้านสวนฯอย่างท่วมท้นนี้

เป็นการยืนยันว่า น้องหญิง

ไม่ควรหายจากหน้าเว็บไปอีก

เดี๋ยวจะเป็น"กรรม"

เพราะทำให้แฟนคลับ"คิดถึง"นะ อิอิ

ส่วนชนิดาก็มีเรื่องมาเหลา

เพื่อเป็นการยืนยันชัดๆอีกครั้งว่า

บุญธรรมทาน นั้นยิ่งใหญ่เพียงใด

หลังจากที่ได้อ่านธรรมทานเต็มๆ

ที่น้องหญิงมีอันต้องหายไปจากหน้าจอ

ก็ทำให้ชนิดานึกๆอยากรู้จังว่า

คนเราเวลาหมดเรี่ยวแรง

ไร้กำลังใจจนไม่อาจ

เข้ามาเขียนมาอ่านเว็บได้

อาการจะประมาณไหน..หนอ

นึกสงสัยอยู่ได้ไม่นาน

พอเย็นวันพฤหัสฯก็เริ่มเห็นผลเลย

อยู่ดีๆจิตก็ตกแบบตกวูบเลย

คือเรื่องราวเก่าๆที่เคยเป็นปัญหา

ก็กลับมาวนเวียนในหัว

สวดคาถาบูชาพระศรีอาริย์ก็ยกจิตได้บ้าง

แต่ไม่ถึงกับอยู่ตัว

พอวันศุกร์ก็อยู่ในระดับยกๆ ยุบๆ

แต่ก็พอทนได้

แต่พอวันเสาร์ออกเดินทางไปต่างเมือง

แต่จิตขุ่น คิดโกรธ ไม่พอใจ

รำคาญใจ น้อยใจสามีอย่างมากมาย

แต่ก่อนเดินทางก็ได้คล้อง

ป้ายห้อยคอที่มีรูปท่านอาจารย์ไปด้วย

(รู้ว่าน่าจะโดนเล่นงานมากมายอยู่)

และมีพีระมิดจำลองติดตัวไปด้วย

พร้อมจี้และแหวนองค์สฟิงซ์

เวลาว่างก็ท่องคาถาพระศรีอาริย์ตลอด

แต่อยากจะบอกว่า

อาการคล้ายๆนักมวยที่โดนต่อย

แบบไม่มีโอกาสได้หยุดพักเลย

คือการท่องคาถาพระศรีอาริย์

ก็เปรียบว่า เรามีสติพอ

ที่จะยกมือขึ้นมากันหมัดได้บ้าง

แต่ถ้าเผลอแม้เพียงเล็กน้อย

ก็โดนสอยได้ง่ายๆ

วันเสาร์อาการเริ่มหนักขึ้น

เพราะมีเวลาว่างมาก

คือพักผ่อนกาย แต่จิตวิ่งวุ่น

ชนกันชุลมุนไปหมด

และสะสมมาถึงวันอาทิตย์

ที่รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ไม่อยากโกรธ

แต่ก็มีเหตุให้ได้โกรธ คิดแค้น

โอ๊ย แทบจะแพ้น็อค

สุดท้ายก็เลยคิดขออาราธนาบารมี

องค์พระศรีอาริย์ที่ท่านอ.อุบล

เป็นผู้อัญเชิญมา

ขอบารมีพระองค์บังคับกระแสจิต

ของลูกให้หายจากรัก โลภ โกรธ หลง

และมีจิตที่สงบสุขด้วยเถิด

ไม่แน่ใจว่า นานเท่าไหร่

จิตก็เริ่มคลายขึ้น

แล้วพอมาถึงบ้าน

ทั้งๆที่เหนื่อยกับการเดินทาง

และการต่อสู้กับจิตชั่วๆ

ของตัวเองมาสองวันเต็ม

แต่ก็ ขอได้เข้ามาอ่านเว็บบ้านสวนฯ

ซักเล็กน้อยก่อนก็ยังดี

แต่เชื่อไหม๊ครับ..พี่น้อง

พออ่านกระทู้

เวิร์คช็อปเมื่อวันที่19ต.ค. ที่ผ่านมาไปได้ไม่เท่าไหร่

จิตก็นิ่งสงบ แล้วก็หายง่วง หายเหนื่อย

และเขียนไปเพียงเล็กน้อย

ก็ทำให้"บุญ"จากการที่เรา

ท่องคาถาพระศรีอาริย์และอื่นๆ

รวมตัวกัน สู้กับ"ความทุกข์ใจ" นั้นได้...

ตอนนี้รู้ชัดแล้วว่า

น้องหญิงเคยรู้สึกเช่นใด

แล้วก็ยิ่งทำให้มั่นใจว่า

ชนิดาจะไม่ห่าง

จากเว็บบ้านสวนฯเด็ดขาด

(ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ)

เพราะเราต้องมีบุญที่ทำด้วยตัวเองทุกวัน

เพื่อที่จะเป็นสื่อนำ

ให้พลังจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาเกื้อหนุนเราได้

เพราะการสวดคาถาบูชาพระศรีอาริย์

หรือ การขอบารมีรหัส"อ.อุบลช่วยด้วย" 

จะเห็นผลแตกต่างกันมาก

ถ้ามีบุญธรรมทานมาเสริมด้วย

ณ เวลานี้

สภาวะจิตเข้าสู่ภาวะปรกติแล้วค่ะ

ไม่ตก ไม่ยุบ ไม่ยวบ

เดี๋ยวจะคอยสังเกตพรุ่งนี้อีกที

...............................................

อนุโมทนากับธรรมทาน

จากทุกๆท่านด้วยนะคะ

ว่าแต่ลูกบ้านสวนฯก็ถูกทดสอบ

ความอึดทางกาย

และความฮึดทางใจ

มากมายพอสมควรเลยนะคะ

สำหรับเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา

ไม่รู้ว่า ช่วงนี้มีใครอยู่ในอาการ

ถูกรัวหมัด จนเมาชีวิตไปบ้างรึเปล่าน้อ

แต่ไงก็ "อย่าห่างบุญ"นะค๊า

ว่าแต่ลูกบ้านสวนฯก็ถูกทดสอบ

ความอึดทางกาย

และความฮึดทางใจ

มากมายพอสมควรเลยนะคะ

สำหรับเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา

ไม่รู้ว่า ช่วงนี้มีใครอยู่ในอาการ

ถูกรัวหมัด จนเมาชีวิตไปบ้างรึเปล่าน้อ

แต่ไงก็ "อย่าห่างบุญ"นะค๊า

****************************

แหม นี่เจ้าแม่ตะเคียนทอง

เอ๊ย คุณชนิดา

ก็มีอาการจิตตก 

เมาชีวิตกับเขาเหมือนกันหรือนี่

คิดว่าผลบุญจากการที่เขียนธรรมทานเยอะมาก

ถึงทำให้คุณชนิดามีปัญญา

ที่จะยกจิตตัวเองให้หลุดพ้นจาก

อาการจิตตก คิดชั่วได้

อ้อยก็เป็นบ่อยๆ

โดยเฉพาะเรื่องงาน เงิน

ไม่รู้เป็นไง เกิดมาชาตินี้

กลัวอด กลัวจน

เป็นที่สุด

เรื่องอื่นๆ

เช่นความรัก สุขภาพ

เรื่องเล็ก

ดังนั้นเจ้ากรรมนายเวรอ้อยจะมาทางงาน

ซะเยอะ

เพราะเป็นรูโหว่ รูใหญ่

ที่กระทบเล็กน้อยก็สามารถทำให้จิตตก

กังวล โกรธ ของขึ้นได้ง่ายดาย

ตอนนี้ใช้วิธี

" ช่างมัน"

อะไรจะเกิดก็เกิด

 นึกถึงหน้า อ.อุบล

และบุญที่บ้านสวนฯอย่างเดียว

เดี่ยวก็หาย

พอเกิดอารมณ์ปรี๊ด ปุ๊บ

ลองนึกถึงหน้าท่าน อ.อุบลตอนที่ท่านยิ้มซิคะ

เวลาท่านยิ้ม

เหมือนความสว่างจะไปถึงสามโลกเลย

ดังนั้นยิ้มของท่าน

จะเข้ามาถึงใจเราทันที

จะช่วยขับความมืดออกจากจิตเราทันที

หลังจากนั้นค่อย

ว่าคาถาต่างๆ

ถ้าใครสนใจก็ลองทำดูนะคะ

ไม่สงวนลิขสิทธิ์

 ขออนุญาติ ประชาสัมพันธ์ เรื่อง

ขอเชิญทุกท่านร่วมปกป้องบ้านสวน ด้วยการเขียนธรรมทาน

ขอเชิญอ่านตามลิ้งค์นี้ครับ

http://www.baansuanpyramid.com/index.php?lay=boardshow&ac=webboard_show&WBntype=1&Category=baansuanpyramidcom&No=1406762&anspage=1

             20  ตค.55  เสาร์นี้ก็ได้เริ่มกิจกรรมยามเช้า เหมือนเดิมคือ เก็บมะเขือยาว มะเขือ

เปราะ และถั่วพูที่แสนอร่อย......  ฮิฮิ มาให้ลูกบ้านสวนฯได้รับประทานกัน แต่สัปดาห์นี้ทุก

อย่างดูเหมือนว่าจะทรุดโทรมลงไปมากทีเดียว  คงน่าจะเป็นช่วงที่ฟื้นฟูลำต้นกัน หลังจากที่

โดนน้ำฝนตกลงมามากไปซักหน่อย จึงยังปรับตัวไม่ทัน บางต้นก็มีตาย  เช่นต้นตำลึง  เราได้  

ปลูกกันไว้ดูมันน่าจะขึ้นไม่ยาก มันก็ยังตายไปได้  ต้นแฟง  ลูกน้ำเต้า ผักหวาน พริก มองดู

ทรุดโทรมไปถนัดตา ไม่สวยงามเหมือนเก่า คงจะต้องเริ่มฟื้นฟูกันแล้วกระมัง หันไปดูแปลง

 ที่ อ.พันธ์ ก็ได้เริ่มขุดเตรียมแปลงไปได้แล้ว 2   แปลงและคุณทัศนีย์ก็ไปช่วยเตรียมด้วย    อีก 1 แปลงรวมเป็น 3 แปลง   นี่!ถ้าคุณโฆษิตมาคงจะได้อีกหลายแปลงเรยย.......!       อากาศ ช่วงนี้ก็เริ่มจะเย็นลงแล้ว  คาดหวังว่าเราคงจะได้เห็นแปลงผักที่สวยงาม จากปุ๋ยที่       เราหมัก เตรียมไว้  จากใบไม้ + ใบหญ้า  ของเราเป็นปุ๋ยที่สุดยอดเรยย.....!น๊ะขอบอก !

                หลังจากที่เรารับประทานอาหารเช้ากันแล้วก็ได้เริ่มกิจการงานบุญที่ยิ่งใหญ่ คือ

เทปูนคานวิหารทาน   หลังใหม่ของพวกเราที่ลุงบุญ + ลุงเบิ้ม และทีมช่างได้เตรียมไว้ให้  

พวกเราลูกบ้านสวนฯได้สร้างบุญกัน  ซึ่งทุกคน ทำกันไปแบบ  ไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย    

 ท่านอ.อุบลฯ ก็คอยมาให้กำลังใจตลอดและเติมพลังกันเป็นครั้งคราวและนอกจากนั้น      

เรายังได้รับบารมีพระศรีอาริย์ฯ ซึ่งท่านก็ได้ส่งแผ่มาให้ลูกหลานอีกจะเห็นได้จากมีน้ำตก    

 ลงมาจากฟากฟ้าลักษณะคล้ายน้ำมนต์ประพรมไปทั่ว  ทำให้พวกเราสดชื่นกันขึ้นไปอีก      

ยิ่งตอนใกล้เวลาที่เราจะทำเสร็จกัน  น้ำฝนก็ได้ตกลงมา   พวกเราก็วิ่งหลบฝนกันพอฝน  

 หยุดเราก็มาทำต่อกันจนเสร็จประมาณ 19.00 น.   ......ก็ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่าน    

ด้วย น๊ะค่ะ! ................สาธุ    สาธุ     สาธุ

                                                                                                                              *******************

 ขอเล่าอาการปวดท้องขอตัวเหมียวเองค่ะ

ก่อนไปบ้านสวนในวันเสาร์ที่20ต.ค. ตัวเองไปมีอาการปวดท้องมาตั้งแต่วันพุธ แล้วปวดอยู่เรื่อยๆลำใส้จะบีบตัวเป็นช่วงๆ ทำให้ตอนนั้นคิดว่าจะไม่ได้ไปบ้านสวนแล้ว แต่สุดท้ายก็ไปบ้านสวนจนได้ ตลอดเวลาที่อยู่ที่บ้านสวน เหมียวไม่มีอาการปวดท้องแต่อย่างใดทั้งๆที่ทำงานหนักมากและอาหารที่กินก็ไม่ใช่อาหารอ่อนด้วย แต่หลังจากกลับจากบ้านสวนไป วันจันทร์ไปทำงานอาการปวดท้องเริ่มกลับคืนมาอีกครั้ง คราวนี้ปวดมาก ลำใส้บีบตัวเป็นระยะๆค่ะ ใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วยก็ไม่หาย ขอบารพระศรีอาริย์ที่อาจารย์อุบลอันเชิญมาก็ยังไม่หาย จนวันอังคารคือวันนี้ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องไปหาหมอ ก็ได้รับคำตอบว่าเป็นลำใส้เหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลยค่ะ ทานยาไปก็เท่านั้นตอนนี้ก็ยังไม่หายค่ะ เอ้คิดมากคิดนู๋นี้ว่าเราทำอะไรผิดอะไรรึเปล่า เราไปเคยบีบลำใส้ใครรึเปล่าคิดไม่ออกจริงๆค่ะ ตอนนี้อาการปวดท้องยังทรงตัวปวดอยู่เรื่อยๆ แต่อาการที่เคยบอกว่าปวดเมื่อยตัว ใช้จี้สามร่มโพธิ์ศรีของท่านอาจารย์นานถึง1นาทีก็ยังไม่หายอาการก็แค่ดีขึ้นเท่านั้น อ่าบัดนี้อาการปวดเมื่อยได้หายไปหมดแล้วค่ะหลังจากเขียนธรรมทานเมื่อคืน ตอนนี้โล่งตัวขึ้นเยอะ ยังหลงเหลืออาการปวดท้องที่ยังมาวนเวียนอยู่อีกค่ะ  ขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์อุบลที่เมตตาเตือนเรื่องการเขียนธรรมทานอยู่เสมอๆค่ะ แต่การเขียนในแต่ละครั้งต้องใช้กำลังใจสูงจริงๆค่ะ ถ้าจะมานั่งแบบว่าเขียนให้ผ่านๆไปบางครั้งทำให้เราคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ 

                                                       ว่าแต่ลูกบ้านสวนฯก็ถูกทดสอบ

ความอึดทางกาย

และความฮึดทางใจ

มากมายพอสมควรเลยนะคะ

สำหรับเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา

ไม่รู้ว่า ช่วงนี้มีใครอยู่ในอาการ

ถูกรัวหมัด จนเมาชีวิตไปบ้างรึเปล่าน้อ

แต่ไงก็ "อย่าห่างบุญ"นะค๊า 

_____________

อาการแบบนี้รู้สึกว่าตัวเหมียวเองจะเป็นบ่อยๆเลยค่ะ

บางครั้งไม่อยากจะทำอะไรอยากจะอยู่เฉยๆขี้เกียจซะงั้น

บางครั้งเปิดคอมจะเข้าอินเตอร์เน็ตจะพิมพ์เวบเห็นเว็บบ้านสวนขึ้นมาก็ไม่อยากเข้าไปอ่าน

ไม่รู้อาการแบบนี้มันคือะไร อาการแบบนี้จะมีมาเป็นช่วงๆนะค่ะ

แต่ช่วงระยะหลังๆมาเนี้ยจะไม่ค่อยมีอาการแบบนั้นเกิดขึ้น

แต่อีกอาการหนึ่งคือจิตตก จะจิตตกกับคำพูดของคน

ใครที่มาพูดอะไรที่เป็นคำพูดที่เค้ามาถามให้เราคิดว่าเราเป็นแบบนู่แบบนี้หรือเปล่า

ทำให้ตัวเองเกิดความลังเลในตัวเอง สับสนมึนงง ว่าเราทำผิดตรงไหน

คิดมากว่าตัวเองทำอะไรลงไปโดยไม่มีสติหรือเปล่า ทำให้เค้ามองเราอย่างนู่อย่างนี้

หรือทำอะไรไม่ดีในส่วนไหน ทั้งที่ลึกๆของใจแล้วไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ดีแต่อย่างไรเลย

ตัวเหมียวเองจะเป็นคนคิดมากอยู่แล้วค่ะ จะคิดมากในทุกๆเรื่อง

บางครั้งเรื่องบางเรื่องก็ต้องปล่อยวางบ้าง

บางครั้งก็คิดว่าเค้าอาจจะมาทดสอบอะไรกับเราหรือเปล่า

แต่พอนานๆเข้ามันก็ดีขึ้นไปเองค่ะ

อันนี้จริงค่ะอย่างที่พี่อ้อยบอก เพียงแค่นึกถึงตอนที่ท่านอาจารย์อุบลยิ้ม

ทุกอย่างก็เปิดกว้าง ทำให้เรามีกำลังใจทำอะไรต่อได้เยอะเลยค่ะ

ลองนึกถึงหน้าท่าน

อ.อุบลตอนที่ท่านยิ้มซิคะ

เวลาท่านยิ้ม

เหมือนความสว่างจะไปถึงสามโลกเลย

เห็นด้วยคะ

แหวนก็ชอบ คิดถึง หน้าอ.อุบล ตอนยิ้ม คะ

มันทำให้โลกนี้สดใสจริง ๆ

และที่สำคัญ พอคิดแล้วใจเราก็จะยิ้มตามไปด้วยคะ

พี่ชนิดาสู้ ๆ คะ ทุกข์ใจนี่มันอธิบายยากจริง ๆ นะคะ

เหมือนเราจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร  ดีไม่ดี

แต่พอจิตตกไปแล้ว ก็ยากจะต้านทาน

เราก็ต้องพยายามหาจุดเปลี่ยน

หาวิธียกมันขึ้นมาให้เป็นปกติให้ได้เร็วที่สุด

และก็ค้นพบแล้ว

คือ วิธี เข้ามาอ่าน + เขียนธรรมทาน ในเว็ปบ้านสวนนี่เอง

แหวนก็เคยหงุดหงิดจิตตก

พอมา อ่านข้อความของอ.อุบล แล้ว

จิตมันเบิกบาน มีความสุข มีความหวังขึ้นมาทันทีเลยคะ

อนุโมทนากับธรรมทานจากทุกท่านด้วยคะ

 แต่อยากจะบอกว่า 

อาการคล้ายๆนักมวยที่โดนต่อย

แบบไม่มีโอกาสได้หยุดพักเลย

 ****************************************

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ

อารมณ์แบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้

บุญธรรมทานมันช่วยได้เยอะจริงๆค่ะ

เวลาที่เราได้เขียนธรรมทาน 

บุญเราคงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ 

เพียงแต่เรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

เลยอาจทำให้เราไม่รู้ว่าบุญธรรมทานนั้นมันยิ่งใหญ่แค่ไหน

แต่ถ้าวัดจากความรู้สึกของใจ

รับรู้ได้ว่ามันช่างเยอะมากมายจริงๆค่ะ

เพราะไม่งั้น ทุกข์ที่เรามีอยู่คงไม่หายไปรวดเร็วขนาดนี้

เพียงแค่เราเข้ามาเขียนธรรมทาน

สู้ๆนะเจ๊ อิอิ

แหม นี่เจ้าแม่ตะเคียนทอง

เอ๊ย คุณชนิดา

ก็มีอาการจิตตก 

เมาชีวิตกับเขาเหมือนกันหรือนี่

คิดว่าผลบุญจากการที่เขียนธรรมทานเยอะมาก

ถึงทำให้คุณชนิดามีปัญญา

ที่จะยกจิตตัวเองให้หลุดพ้นจาก

อาการจิตตก คิดชั่วได้

......................................

อิอิ เจ้าแม่ตะเคียนทองเนี่ยแหล่ะ

"ควายตัวแม่"เล๊ย เจ๊อ้อย..เอ๊ย

ที่เขียนธรรมทานอยู่บ่อยๆ

ก็สะท้อนสภาวะจิต

ที่แท้จริงของตัวเอง เนี่ยแหล่ะ

เพราะบางทีมันก็แจ่ม บางทีมันก็มืด

บางทีก็เฟ้นหากลเม็ดที่จะสู้

กับจิตชั่วๆของตัวเอง สาระพัดวิธี

เบื่อตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย

อยากมีจิตที่นิ่งๆ

มีสิ่งใดมากระทบก็ไม่หวั่นไม่ไหว

ไม่โกรธ แต่บังเอิญยัง"โง่" ยังเผลออยู่

ก็เลยทุกข์นานบ้าง

ทุกข์สั้นบ้าง...ไปตามระเบียบ

แต่มานั่งวิเคราะห์"ความทุกข์ใจ"

ช่วงที่ผ่านมาของตัวเองแล้ว

รู้สึกว่าเราลืมตัวอย่างแรง

เพราะเราไปจ้องให้คนอื่นเปลี่ยนตามใจเรา

แทนที่จะมุ่งเปลี่ยนที่มุมมองของตัวเราเอง

และทำใจยอมรับให้ได้

แต่กลับไปหวังในสิ่งที่ยาก

สุดท้ายก็ถูกกิเลสปั่นหัว ให้ทุกข์ไปเลยเต็มๆ 

ขอบคุณสำหรับเคล็ดที่ไม่ลับ

ในการยกจิตจากคุณอ้อยด้วยนะคะ 

ชนิดาก็ใช้วิธีใกล้เคียงกัน

แต่จะนึกภาพอาจารย์จากบัตรคล้องคอนี่แหล่ะค่ะ

ซึ่งก็ทำให้จิตยกขึ้นมาได้...พอสมควร

ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะค๊า

ส่วนน้องมะเหมี่ยวก็สู้ๆนะจ๊ะ

เพราะปัญหาต่างๆ

มันก็เกิดจากใจเรานี่แหล่ะ

ฉะนั้น

จะแก้ก็ต้องแก้ที่ใจ ของเรา เอง...เนอะ

(ทั้งบอกน้อง และบอกตัวเองด้วย แหล่ะ อิอิ)

..........................

อนุโมทนากับธรรมทานจากอ.นี ด้วยค่ะ

ยินดีต้อนรับน้องหญิงกลับบ้านนะคะ

เพิ่งจะคุยกับพี่วิอยู่เลยว่าทำไมช่วงหลังๆมานี้ลูกบ้านสวนเจอบททดสอบแบบจัดเต็ม

แต่บางคนหลังจากผ่านบททดสอบกำลังใจก็เต็มเร็วมากเช่นคุณสิงห์ป้อม

แต่ขณะเดียวกันหลายๆคนหายไปเจอบอร์ดเลยไม่รู้เกิดอะไรขึ้น

โดยเฉพาะน้องหญิง ไม่รู้ว่าหายไปไหน

  ถึงจะไม่เคยเจอน้องหญิงหรือหลายๆคนที่เคยเจอแล้วหายไปจากบอร์ด

ไม่มาเขียนธรรมทานรู้สึกเป็นห่วงทุกๆคน เหมือนเป็นพี่น้องกันอย่างไรก็ไม่รู้

อยากจะให้ทุกคนที่เดินๆอยู่แล้วหลงทางเริ่มหาทางกลับเข้ามาโดยเร็วที่สุด

เพราะช่วงนี้ท่านอ. หรือแม้แต่พระศรีอาริย์ท่านกระตุ้นเรื่องธรรมทานมาก

(จากค่าย 13 ที่แต่ละคนหลังจากชมพระบารมียังมีอาการปวดแขน บ่า ไหล่เหลืออยู่เพราะไม่มีเขียนธรรมทาน)

แต่ะละคนก็ล้วนแต่เป็นกำลังสำคัญของบ้านสวน ไม่ว่าจะมาเป็นผู้นำหรือฟันเฟืองเล็กๆแต่ทุกคนก็สามารถมาช่วยแบ่งเบางานของท่านอาจารย์ได้

และที่สำคัญอยากจะให้ทุกๆคนได้กลับบ้านไปพระนิพพานนะคะ

 ถ้าเราเดินตามท่านอาจารย์

 เราจะไม่มีหวังหลงทางหรือหาทางกลับบ้านไม่เจออย่างแน่นอน  

ขอเล่าเรื่องของหลานชื่อ อุ้มซึ่งได้ไปร่วมชมบารมีพระศรีอาริย์ในวันที่ 19 ต.ค. ที่ผ่านมา  อุ้มได้ไปใช้แรงกายด้วยการไปเอารุ่นมันสำปะหลัง  และแฟนที่เป็นช่างก่อสร้างบ้านก็ได้ไปทำด้ามจอบที่ชำรุดเสียหาย  ทั้งสองศรัทธาท่านอ.อุบลมาก โดยเฉพาะแฟนของอุ้มซึ่งนับถือศาสนา คริสต์  แตนแรกๆเค้าก็ไม่เท่าไหร่  แต่พอเค้าเห็นอุ้มใช้รหัสเห็นผลก็เริ่มคล้อยตาม  ท็อปซึ่งเป็นแฟนของอุ้ม ได้มีอาการปวดหัว พอเค้ามาทำด้ามจอบไม่ถึง 10 นาที  อาการปวดก็หายเป็นปลิดทิ้ง และตัวของอุ้มเองก็หายจากอาการปวดตามเนื้อตัว  และพอกลับมาแล้ว ( เค้าทั้ง 2 มีอาชียขายเกี๋ยวเตี๋ยว )  การค้าขายก็มีกำไรกว่าตอนที่ยังไม่ไป  ปกติเค้าจะขายได้กำไรวันละ ร้อยกว่าบาทถึง สองร้อยบาท  ก่อนกลับจากบ้านสวนอุ้มได้เอาเงินไปทำบุญกับท่านอาจารย์แต่ท่านอาจารย์ก็เอากลับคืนมาให้แถมให้พรที่ประเสริฐคือ  ให้หนูได้กำไรเป็น 2 เท่า  และก็ได้เป็น 2 เท่าจริงๆ  แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับชีวิตคนบ้านนอก ไม่ได้เช่าบ้าน ไม่ได้เสียค่าจ่ายเยอะ ได้กำไรวันละ 400 บาท  เมื่อวานอุ้มเล่าว่า  ขายของไม่หมดแต่มีกำไรมาก  เพราะแต่ละคนที่มาสั่งเค้าสั่งแต่พิเศษ ก็เลยดิบขายดีมีกำไร  อุ้มบอกว่ามีความสุขมาก  แล้วกลับมาจากบ้านสวนอารมณ์ที่ชอบหน้างอให้แฟน  ตอนนี้รู้สึกว่าไม่เป็นแล้ว  ก็เลยบอกหลานว่านี่แหละบุญบ้านสวน  ทำแล้วเห็นผลทันตา  ถ้าศรัทธา  และที่สำคัญท็อปเค้าเชื่อสนิทใจเกี่ยวกับอาจารย์อุบล  ไม่ลังเลสังสัย  ผลที่ได้ก็คือแฮป***ทั้งคู่ค่ะ

อุ้มได้ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์แล้วค่ะ

สาเหตุใหญ่แห่งกรรมใหญ่ ได้ส่งสัญญาณอีกครั้ง เมื่อพ่อต้นอ้อเปิดบ่อปลา เป็นช่วงเลาลาที่วิญญาณปลา  เขาส่งสัณญาณมาว่า เขาต้องทุกขื เขาต้องทรมาร เขาต้องตาย ต้องเจ็บปวดรวดร้าวเมื่อรู้วันตายของตัวเองมากมายล้านชีวิต

เขาก็ส่งสัณญาณที่ต้นอ้อ คุรอัง พ่อต้นอ้อ ได้รับรู้ว่าถ้าเราต้องทุกขืบ้าง ต้องเจ็บปวดบ้าง ทรมารบ้าง ต้องเสี่ยงตายเหมือนเขาบ้าง เขาจะรู้สึกอย่างไร?

ขอเป็นกำลังใจให้คุณอังครอบครัวแก้ไขปัญหาให้ตรงประเด็นด้วยเถิด

เมื่อคืนประมาณ 5 ทุ่มเศษได้รับโทรศัพท์ทางไกลจากสงขลาและสตูลที่ครอบครัวพี่สาวและหลานๆไปรับเหมาทำถนนกัน  ว่าขณะนี้หลานที่เอไม่รู้เป็นอะไรพูดไม่หยุดและตีสามเขาจะนอนไม่ได้ก็เลยให้พี่สาวเอาเบอร์หนูให้หลานสะใภ้โทรมาหาตอนที่คุยโทรศัพท์กับพี่สาวอยู่รู้สึกว่าตัวเองขนลุกซู่ซ่าทั้งตัว นี่คือสัญญาณไม่ดี น้องเอโดนคุณไสย์ของแขกเขาแล้ว  ก่อนนั้นเขามีเรื่องที่ไม่เข้าใจกันอยู่แล้ว เพราะตีสามคือวิญญาณไม่ดีแน่นอนเป็นเวลาที่โรงเชือดเขาฆ่าสัตว์ แม้นกับเมียเขาก็บ่นว่าไม่ดีหมด พอดีประมาณ ตีห้าน้องเมโทรมาอีกครั้งและก้ได้ให้น้องเมเอาโทรศัพท์ให้หลานได้คุยกับน้า มันเป็นเรื่องที่น้องเอไม่ชอบคนที่เขามาดูถูกเราก็เลยให้กำลังว่าให้อดทนและก็ได้บอกคาถาพระยายมราชให้น้องเมเขียนไว้ติดให้ทั่วบ้านและได้เขียนลงในเสื้อที่น้องเอใส่นอนได้บอกรหัสจักวาลอ.อุบล ช่วยด้วยให้น้องเมท่องทุกลมหายใจได้หลับนิดหน่อย

น้องเมท่องทั้งคืนเลยค่ะตีสามน้องก็ออกมานั่งนอกห้องนั่งพูดคนเดียวดูดบุหรี่ไปด้วย บางครั้งก็นั่งกินเหล้า เรียกคนโน้นคนนี้ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่ามาเคลียกันหน่อย ( ประมาณนี้และ )

เลยแนะนำต่อให้บูขาวัตถุมงคลจี้สามร่มโพธิ์ศรีให้เขาบูชาส่วนเขาจะทำตามหรือเปล่านั้นขึ้นอยู่กับบุญสัมพันธ์เท่านั้น  พอรุ่งเช้าหนูก็ได้ส่งซีดีคุยไปแจกไปตอนผลกรรมรวมตัวเล่นคุณไสย์ + หมกมุ่นในกาม  ส่งไปให้เขาดูและแนะนำให้เขาดูรายการคุยไปแจกไปทุกวันอาทิตย์เวลาบ่ายสามโมงทีวีช่อง223 ของจีเอ็มๆแซด และเที่ยงคืนของวันอาทิตย์เที่ยงคืน ถึง ตีสอง หรือ บ้านสวนพีระมิดด๋อดคอม

เรื่องนี้พอสรุปได้ว่าความดี  และศีล 5 ต้องรีบทำทันทีเพื่อวัคซีนเพราะควาดีเท่านั้นที่จะชนะทุกสิ่ง

*******************

และวันนี้ได้ไปแจกแผ่นผับรหัสจักวาลอ.อุบลช่วยด้วยที่ตลาดและไปรษณีย์เอาบุญมาฝากทุกท่านค่ะ  และส่งทางไปรษณีย์ไปที่ป้าทอง จ.สมุทรปราการเจอกันที่มหาจุฬาวังน้อยก็แนะนำรหัสจักวาลอ.อุบล ช่วยด้วยไว้ใช้ยามคับขันให้ทุกท่านที่พบเจอ

(ถูกผิดอย่างไรช่วยชี้แนะด้วยนะค่ะ)

หากมีประโยชน์ขอให้ส่งผ่านด้วยเถิดสาธุๆๆ

...................................................

ขอบคุณพี่แมวครับ ข้อความนี้โดนใจ ขอกดไลค์ให้ 100 ครั้งครับ

เรามัวแต่ไปสนใจดูคนอื่น ลืมมองดูตัวเอง

สนใจผู้อื่นยังไงก็ไม่พ้นทุกข์ ดูใจตัวเองและหาวิธีพ้นทุกข์น่าจะดีกว่าครับ

     น้องหญิงครับ คงไม่ช้าไปน่ะครับ ที่จะบอกว่า ยินดีต้อนรับกลับบ้านสวนฯอีกครั้ง … พี่ก็รู้สึกว่า เอ้ พักนี้น้องหญิงหายไปไหนน่ะ ไม่ค่อยเห็นเรย

 ให้เอากระจกเงามาส่อง

...................................................

โอ๊ย อ่านแล้วเข้าตัวเองเต็มๆไงไม่รู้

แหม่..คุณแมว เนี่ย ช่างสรรหา เจงๆ

ว่าแต่ ชนิดาก็ชอบลืมส่งกระจกบ่อยๆนะ

สงสัยจะตั้งใจ"ลืม"ซะมากกว่าอ่ะ

เพราะจะได้หลอกตัวเองได้ถนัดๆใจว่า

"ช้านนน สวยแล้ว"

ยิ่งถ้าวันไหนมีคนมาหลุดปากชม

ว่า "วันนี้ ยูสวยจัง"

รับรองว่า เชื่อหมดใจ เลยล่ะ

ทั้งๆที่ จริงๆแล้วก็ไม่เห็น เงาหัว

ตัวเองจริงๆหรอกนะ

ว่า "มันน่ากลัว(กว่าน้องอัญ) ที่สุ๊๊ดดดด" อิอิ

................................

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ

จากคุณ กุหลาบ ด้วยนะคะ

จะได้รู้ทั่วกันว่า

คำอวยพร จากท่านอ.อุบล นั้น

คือ คำประกาศิต นั่นเอง

................................

ส่วนเรื่องราวเกี่ยวกับ คนโดนของ

จากพี่ตุ๊ก บุญภิบาล

อ่านแล้วก็รอลุ้นว่า

คาถาปะโตเมตัง

และรหัส"อ.อุบลช่วยด้วย"

จะส่งผลอย่างไรต่อหลานพี่ตุ๊กบ้าง

.....................

ส่วนสิงห์ป้อม เดี๋ยวนี้

เค้าไม่ใช่สิงห์ป้อมคนเดิม แล้ว

เพราะขยันเข้ามาเขียน

ธรรมทานทุกวันเล๊ย...

แบบนี้ เค้าเรียกว่า

ผิดเป็นครู จริงๆ คอนเฟิร์ม...!!!

 ไม่ต้องไปถาม ว่า

...................................................

พี่แมวลงอะไรได้จี้ใจ ตรงจุด จังเลยอ่าค่ะ

เพราะส่องกระจกทีไรก็ยังกลัวตัวเองทู๊กที

มาเขียนธรรมทานทุกวันมันจะเพิ่มความสวยได้มั้ยนะ

ต่อไปเวลาส่องกระจกจะได้ไม่กลัวตัวเอง อิอิ

*********************************

อนุโมทนากับพี่ป้อมด้วยนะจ้า

สาธุ

จากคห.7749  พี่ได้รับโทรศัพท์จากพี่สาวและน้องเม + เอ  อาการดีขึ้จริงๆค่ะคุณชนิดา  แต่ที่พี่เขียนไปนั้นว่าโดนคุณไสย์เพราะหลานเอไม่สบตาใคร แล้วเขาพากันไปหาหมอดูที่สตูลนั้นแหละปรากฎว่าหลานเขาโดนคุณไสย์ของแขกที่ทำงานด้วยกันห้องอยู่ใกล้กันนั้นเอง เพราะเขามีเรื่องกันมาก่อนแล้วแต่หลานเอไม่ยอมบอกใครให้ทราบ  ผลจึงทำให้พ่อแม่ พี่ น้อง ครอบครัว คนที่อยู่ใกล้จิตตกกันหมดเลย  จากการที่ได้รับโทรศัพท์มาตั้งแต่แรกเขาให้พี่ตุ๊กดูหมอให้แต่พี่ก็ไม่ดูให้และพี่ก็มั่นใจว่าแน่นอนเพราะอาการที่รับโทรศัพท์ครั้งแรกมันทำให้ขนลุกซู่ซ่าทั้งตัวค่ะ ( ขนลุกนี่ไม่ปวดอึแน่นอนค่ะองมิ้ม )  ตอนนั้นก็คุยกับหลานเมตลอดเขาก็ได้ท่องคาถาพระยมราช และขอบคุณเทวดาที่รักษาตัวอ. อุบล  สลับกันทั้งคืน และเขียนคาถาลงที่เสื้อน้องเอจนเขาหลับและตื่นมาตีสามก็นั่งดูดบุหรี่และพี่ตุ๊กเองก็ขอคุญกับน้องเอเอง จากการคุยตอนนั้เขาดีขึ้นแล้วค่ะ

แต่คนที่อยู่รอบข้างเขาไม่มั้นใจกันเพราะอะไรหรือ?  ครอบครังของพี่สาวและครอบครัวของหลานั้นยังทำผิดศีลกันทุกข้อเลยและยังยึดติดอยู่กับวัตถุและคอยหาแต่ทรัพย์ภายนอกมาปรนเปรอพอกพูนกิเลสให้มันหนาม๊ากมาก  แทนที่จะสนใจทรัพย์ภายในเพื่อจะมาดูทรัพย์ภายนอกที่เราหามาทั้งชีวิต เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา หรือบัว 4 เหล่านั้นเอง

ขอบคุณเทวดาที่รักษาตัวท่านอ.อุบล ทุกๆพระองค์ ท่านท้าวเวสสุวรรณ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งอนันต์จักวาล

กราบพระบาทในความเมตตาที่มีต่อหลานเอค่ะ

กราบ กราบ กราบ

วันนี้ไปบิ๊กซีเสียค่าเทอมลูกและจะแจกแผ่นพับรหัสจักวาล  กับน้องน้ำตาล

ตอนนี้กำลังเคลียบ้านให้เสร็จก่อนเมื่อวานลุยคนเดียวทั้งทางไปรษณีย์และเดินแจกตั้งแต่คลองหกจนถึงบ้านหมดก่อนเลยให้น้องน้ำตาลซีล๊อกมาอีก

ไม่ต้องไปถาม ว่า

ให้เอากระจกเงามาส่อง

ให้เอากระจกเงามาส่อง

แล้วถามซิดูว่า... คนที่ที่อยู่ในกระจกนิสัยดีไหม?

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ตอบได้เลยว่ายังไม่ดีดค่ะคุณแมวพี่ฝึกดีมาตั้งนานแล้วดีได้แค่คุณแมวเห็นนั้นแหละและจะทำอีกต่อไปนะค่ะตรงกับเราค่ะ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

แจกธรรมทานเหลือประมาณ 5 แผ่นเดี๋ยวจะเอาไปหมอแต๋วที่รพ.ส่งเสริมสุขภาพของอนามัยลาดสวายไปไหนก็เดินแจกไปเรื่อยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  และก็ได้ไปเจอลุงที่นวดที่รพ.ลำลูกกา

ลุงฃื่อ พ.อ. อำพล อายุ 74 ปี ลุงปวดขามากตอนนั้นกับเจอตอนแรกผิดกันคือตอนนี้หน้าตาเศร้าหมองไปตั้งเยอะเลย ก็เลยถามว่าไปทำอะไรมาถึงเป็นอย่างนี้ ลุงก็บอกอยู่ว่าหมอไม่ให้สูบ?  ว่าแล้วลุงก็คิดได้ก็ทิ้งบุหรี่ทันทีลุงบอกว่าลุงคงอยู่ได้ไม่นานสุขภาพไม่ดีเลย ตอนนั้ก็สงสารลุงมากมากๆ  แล้วก็บอกลุงต่อว่าบารมีคือกำลังใจหนูเป็นแค่ผู้บอกแต่ลุงจะทำหรือเปล่าขึ้นอยู่กับลุงเท่านั้นและไดแจกแผ่นพับให้ลุงตอนกลับเห็นลุงนั่งอื่นอยู่  ลุงบอกว่าเคยฆ่าปลา โกหก  มีแฟนหลายคน ติดบุหรี่  แล้วลุงก็เคยเป็นศิษย์ของหลวงพ่อฤษีลิงดำ และก็เคยฝึกมโนที่ซอยสายลมได้มโนด้วย พอลุงพูดอย่างนี้แล้วถามลุงต่อว่าทำไหมไม่ฝึกต่อเป็นกำลังใจให้นะค่ะลุง และลุงรู้ไหมว่าฝึกมาแค่นี้ยังไม่ไปไหนเลย เพราะไม่รักษาศีล ( หรือละชั่วกลัวต่อบาปทุกชนิดนั้นเอง )  เราจึงไม่สำเร็จในทางโลกและทางธรรมก็เพราะศีลนั้นเองบอกลุงต่อไปว่าทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ ถ้าดับเหตุผลก็ดับ พระพุทธเจ้าบอกว่าตถาตดเป็นแนะนำทางส่วนคุณจะเดินตามหรือไม่ขึ้นอยู่กับตัวคุณเองเท่านั้น ลุงรู้ดีดีก็เลยตอบว่า ครับ

หลังจากลุงรับสารภาพลุงดีขึ้น  20 - 30 %  แล้วแนะนำให้ลุงใชรหัสจักวาลอ.อุบล ช่วยด้วยช่วยได้ทุกอย่าง  ดีขึ้นแล้วให้อุทิศให้เทวดาที่รักษาตัวท่านอ.อุบล  และหนูก็ขอตัวกลับบ้านมานั่งเขียนธรรมทานดูแล้วลุงยังไม่เปิดใจเต็มร้อยจึงยังไม่แนะนำเยอะให้ไปอ่านเอาเอง

ถูกผิดอย่างช่วยชี้แนะด้วยนะค่ะ

" กระจกวิเศษ  บอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี "

" ก็สโนฯนะซิงามเลิศในปฐพี "

สโนฯ รองพื้นมากไปรึป่าว  จึงขาววอกขนาด

ชอบใจจังที่คุณแมวเอารูปเจ้าตูบตัวน้อยกำลังส่องกระจก

มันส่องกระจกแล้วทำหน้า งง งง

ใครหว่าหน้าตาเหมือนเรา

หล่อเกินหน้าเราได้

คนเรามองตัวเองไม่เห็นหรอกต้องให้ผู้อื่นมาบอก

หรือให้ผู้อื่นเป็นกระจกส่องตน

แต่จะมีสักกี่คนที่จะทนรับกับความจริงที่ผู้อื่นมาบอกได้

ทำใจบ่ด้ายก๋า  ทำใจ๋บ่ได้

แต่แอ๊ะว่าแต่แก๊งจะลดความอวบอ้วนจะเลือกใช้กระจกธรรมดา

หรือกระจกเว้าหรือกระจกนูนครับ

เลือกกันเอาเองนะ

บ้ายบ่าย

วันนี้

มีสาวงามนาม

นนทพร สไตล์เฮ้าส์

มาจาก USA.

ลากกระเป๋าเดินทาง

ยังกะลงจากเครื่องบิน

พร้อม

สัมภาระอีกมากมาย

ว๊าย ว๊าย ว๊าย

ที่ไหนได้ ลงจากรถกระป๊อ

น้องมิ้มวิงไปรับ

อ.อุบล

พาไปเข้าบ้านพักหลังใหม่

ยกห้องนอนให้นอนคนเดียว

เพราะน้องมิ้ม เค้า นอนกะน้องเบส

ห้องติดกัน

คุณนนทพรตื่นเต้น

กับบ้านสวนฯ

ที่เปลี่ยนไปแล้วก็บอกว่า

อ.รู้ไหมคะว่า

ปีนี้ ธุรกิจแฟนหนู

ดีกว่าปีที่แล้วอีกค่ะ

แฟนหนูใช้

รหัส

อ.อุบล ช่วยด้วย

ทุกวัน

ตอนตื่นนอน ยังไม่ลุกจากที่นอน

เขาไม่เคยลืมเลยสักวัน

เลยค่ะ

หนูมาขอบคุณ

อ.ค่ะ ที่ทำให้ครอบครัวหนู

มีความสุข รายได้ดีขึ้นมากจริงๆ

ทั้งที่ เมกาเศรษฐกิจไม่ดีเลย

    อายจัง สิว ฝ้า ก็ยังอยู่ครบ แถมของใหม่ก็จะมายึดพื้นที่ส่วนหน้าอีก

    ยอมรับความจริงว่า ยังละความโกรธได้ไม่หมด...ซะที จะพยายามค่ะ 

    วันนี้ได้ปลดล็อคตัวเอง โดยการเอาสลากออมสินและสลากธ.ก.ส ไปถอนออกเสียที

    รู้สึกผิด ไม่เคยเข้าใจว่า เข้าข่ายอบายมุข คิดว่าเป็นการออมอีกรูปแบบหนึ่ง แต่เป็นการเสี่ยงโชคด้วยน่ะสิ เหมือนเล่นหวยเพราะต้องลุ้นรางวัลทุกเดือน ทำไมถึงได้ เขลา อย่างนั้นนะเรา

   พอได้มาสวดคาถาพระศรีอาริย์บ่อยๆ จู่ๆก็ผุดขึ้นในสมองเหมือนดลจิตดลใจให้นึกขึ้นมาได้ รู้สึกสำนึกผิดว่า ไม่ถูกต้อง เรานั้นทั้งโลภทั้งอยาก แบบลมๆแล้งๆ ครอบงำใจจนมืดบอดสนิท ส่งผลให้ขาดสภาพคล่องทางการเงิน มีหนี้สิน ไม่จบสักที

   เพิ่งเข้าใจอะไรๆมันก็สว่างได้ สำนึกแล้วรีบแก้ไข ยังไงก็ทัน ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย แค่เรื่องแค่นี้ก็ส่งผลกับเรามากมาย อย่างไม่ทันตั้งตัว 

จ๊ะเอ๋

พี่นนทพร

สวัสดีนะคะ...

( ผ่านเวปฯ นี่แหละ ค่ะ)

อีกไม่กี่ ชม. ก็ได้พบกันแระ

มาถึงก็ เม้าส์เชียว 555++

คิดภาพออกเลยนะคะเนี่ย

แฟนหนูใช้

รหัส

อ.อุบล ช่วยด้วย

ทุกวัน

ตอนตื่นนอน ยังไม่ลุกจากที่นอน

เขาไม่เคยลืมเลยสักวัน

แมวก็ขอเม้าส์ด้วยคนค่ะ

แฟนแมวก็ใช้เหมือนกันค่ะ

แต่คนนี้น่ะ แอบใช้มานาน

พึ่งมาสารภาพ..ว่า

แค้มป์ใช้รหัส

อ.อุบล ช่วยด้วย

ขอให้มีงานเข้าด้วยครับ

อิ อิ ยังบอกอีกนะคะว่า

คิดในใจ คิดปุ๊บ

เสียงโทรศัพท์ ปั๊บ

งานเข้า

แล้วตอนนี้ก็รับงานยาวเหยียด

ไม่รู้จะได้หยุดวันไหน

5555++

เท่านั้นยังไม่พอ

เมื่อสองวันก่อน

แมววางแผนกับลูกชาย

ว่าจะทาสีรั้วบ้านใหม่

ก็คุยกันว่า

แม่ชอบสีเขียวอ่อน

ลูกชอบชมพู

ว้าย ไม่เอาแม่ไม่ชอบ

ผู้ชายอะไรชอบชมพู

แกล้งแม่ล่ะ งานนี้

คุณแค้มป์ได้ยินเท่านั้นแหละ

เดินเข้ามาแจม

พ่อชอบสีแดง

โฮ่...ไม่เอา

แค้มป์พูดต่ออีกว่า

สีแดงน่ะดีนะ

ขลังดี ไม่เชื่อดู

คุณเธอหยิบโทรศัพท์

ออกมาให้ดู ซึ่งเห็นแล้ว

ก๊ากๆๆๆๆๆ

เป็นรูป อ.อุบล ใส่เสื้อสีแดง

ภาพนี่อ่ะค่ะ

ไม่เบาเลย พ่อคุณ

แอบมาโหลดภาพ อ.อุบล

ไปเก็บไว้ในมือถือซะด้วย

แถมยังบอกกับลูกอีกว่า

ปริ้นซ์ เห็นป่ะ

พ่อว่าแล้ว แม่เห็นต้องอึ้ง

5555555555555++

และในโอกาสนี้

แมวและครอบครัว

ต้องกราบเท้าขอบพระคุณ

อ.อุบล และ ครอบครัว

อย่างมากที่สุดเลยนะคะ

เพราะไม่เพียงแต่แมว

ที่ได้รับความสุข

คนใกล้ตัว / คนที่แมวรัก

ก็มีความสุขทั่วกันไปหมด

ขอบพระคุณค่ะ

แต่แอ๊ะว่าแต่แก๊งจะลดความอวบอ้วนจะเลือกใช้กระจกธรรมดา

หรือกระจกเว้าหรือกระจกนูนครับ

เลือกกันเอาเองนะ

บ้ายบ่าย

*********************

โห...แลร็ง.ง.ง.ง อ่ะ

อ.อภิชัยเจ้าขา...แมวอยากทราบว่า

พี่ กะ พี่แหล๋น น่ะ

ใช้กระจกเว้าหรือกระจกนูนอ่ะคะ

ขอยืมหน่อยได้ป่ะ...555++

เพราะ น่าจะประมาณเดียวกันอ่ะ

สัปดาห์นี้เราต้องรวมแก็งส์

สาว-หนุ่ม เกินพิกัด

ไม่ใช่ความสวย ความหล่อนะคะ

แต่มันคือ น้ำหนักที่ต้องกำจัดนั่นเอง

หัวหน้าทีม ก็คงไม่พ้น พี่จุ๋ม เน๊อะ

น่าลุ้น น่าลุ้น...แล้ว อ.อุบล

จะให้พวกเรา รีด น้ำหนัก

ด้วยวิธีไหนหนอ.อ.อ.อ

ขอบคุณ ดร.จิ๋ม

ที่ส่งข่าวด่วนมาบอกว่า

วันนี้ พฤ 25 ต.ค.55 เวลา 24.00 น.

ให้ดูช่อง 3

เพราะจะมีรายการ

"รักษ์พลังงาน"

จะมีเรื่อง