สาธุ

กราบเบื้องบน และท่านอ.อุบลคะ

ขออนุญาต รออ่านต่อนะคะ

และไม่ทราบว่าคุณเตี้ยคลี่คลายปัญหาได้เรียบร้อยดีขึ้นมั้ยคะ

สาธุ คะ

ขอกราบขอบพระคุณเบื้องบน  และ อ. อุบล

ที่ห่วงใย ตักเตือน  และให้โอกาส เสมอมา

สาธุ  สาธุ

น้องทรายขอกราบขอบพระคุณเบื้องบนที่ได้สื่อผ่านอาจารย์อุบล

เพื่อคอยตักเตือนและให้โอกาสลูกหลานบ้านสวนเสมอมาค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ

จำได้ค่ะ

คณะดังกล่าว

ได้ปรามาส  ลบลู่  อาจารย์อุบล และบ้านสวนพิรามิด

ลงทาง  www.baanauanpyramimd  ด้วย

ถึงขั้น  ขอเงินที่ทำบุญไปแล้ว

ให้อาจารย์ อุบล โอนคืนเข้าบัญชีตัวเอง ด้วย

ได้อ่านค่ะ ...

ไม่ถึงปี ป่วยหนัก ทุกราย

และ....มีตาย  แล้ว

***********************************

ขอแสดงความเสียใจ จากการจากไป

ขอให้ไปสู่ สุขคติ สาธุ

อนุโมทนาค่ะอาจารย์ ยิ่งเข้ามา่อ่านกระทู้นี้ยิ่งใจหล่นตุ๊บไปอยู่ที่พื้นแล้วนะคะเนี่ย..

ก็ไอ้ความที่เป็นคน "จิตแว่บ" และ "ความคิดวาบ"ตามมันไม่ทันเนี่ยแหล่ะ...

สำรวจอาการโดยรวมของตัวเองตอนนี้ก็รู้สึกหนักๆหัว

(สงสัยจะโดนกระบองเท่งหัวไปแล้ว..รึเปล่าน้อ) และ มีอาการคันบ้างตามตัว...

ตอนนี้ก็พยายามตั้งสติ ดูให้"รู้"ว่า กายนี้ไม่ใช่ของเรา กายนี้ไม่ใช่ของเรา...

มันจะ"คันบ้าง" ก็ช่างมัน...

ไม่ใช่"เรา"ที่คัน...    โอ้ววววววววววว...ไม่ไหวจะเคลียร์................

รออ่านคำวิเคราะห์ของอ.อุบลและพระเมตตาจากเบื้องบน

และ รออ่านเรื่องการ"ขอขมา"ต่อค่ะอาจารย์...

กราบขอบพระคุณล่วงหน้าและอนุโมทนาสาธุ..ค่ะอาจารย์....

จะเอาเรื่องไหนก่อนดีนะ

มันเยอะไปหมด

วันนี้ก็มีมาอีก

อาทิตย์ 6 มี.ค.54

จนไม่บันทึกเทปแล้ว

มีแต่มาขอขมา เลยหยวนตามทางเดินบ้าง

มันขี้เกียจรับแล้ว แต่เสด็จพ่อคุมเข้ม

ไม่รับไอ้พวกที่มาจะซวยหนัก

เอ้า ขมา ไม่ต้องยาว ถือใจเป็นสำคัญนะ

แต่บางราย เสด็จพ่อสั่งบันทึกเทป ก็ต้องตามบัญชา

เอาเรื่องคุณเตี้ยก่อนก็แล้วกันนะ

ซึ่งตั้งแต่ออกไป

จากบ้านสวนพีระมิด

คุณเตี้ย

ก็ยังมาบ้านสวนฯ แทบทุกสัปดาห์

และขอขมาทุกสัปดาห์

เพียงแต่

ไม่เป็นทางการเท่านั้นเอง

ทุกครั้งที่มาก็ร้องไห้ ทุกครั้งที่เจอหน้า อ.อุบล

ก็ร้องไห้ก่อนอื่นเลย

ครั้งนี้ก็เหมือนกัน

วันเสาร์ 5 มี.คง54

อ.อุบล เดินไปดูเขาช่วยกันทำ

ห้องน้ำใหม่ ช่วยกันขุดหลุมอยู่กับช่าง

คณเตี้ยก็รีบเดินมาหา

นั่งกับดินกราบ 3 ครั้ง ซึ่ง อ.อุบล

บอกไม่ต้องกราบ

ซึ่งตอนที่คุณเตี้ยอยู่ที่บ้านสวนฯ

คุณเตี้ยไม่เคยทำ เดินเฉียดไป เฉียดมา

จนโดนเสด็จพ่อเล่นงานตลอด

(และขอบอกเลยนะ ว่าไม่ชอบให้ใครกราบ

ไม่ชอบให้ใครมายกย่องว่าเป้นผู้วิเศษ ชอบเป็นคนปกติ)

แล้วคุณเตี้ยก็พูดคุยเรื่อง

ชีวิตความลำบาก หลังจากออกไป

จากบ้านสวนพีระมิดให้ฟัง

พร้อมทั้งบอกว่า

หนูอยากขอขมาอาจารย์

ขอขมาอะไรกันบ่อยๆ จนไม่ศักดิ์สิทธิ์แล้ว

แต่หนูขอเถอะค่ะ อาจารย์ หนูมันชั่วมาก หนูทำกับ

อาจารย์ได้อย่างไร หนูไม่รู้ตัวเลยว่า

ทำไมหนูทำได้ขนาดนี้

หนูไม่มีความสุขเลยสักวันเดียว

มันทุกข์อยู่ในใจตลอดเวลา

อ.อุบล ไม่เคยโกรธหนูเลย

ทำใจให้สบายเถอะน

ยิ่ง อ.ไม่โกรธหนูนี่แหละค่ะ มันสะท้อนกลับมา

หาหนูหมดเลย แผ่นหลังที่ร้อน

ก็ยังไม่หาย หนูนอนไม่ได้เลยค่ะอาจารย์

นรกมีจริงๆ หนูได้รับหมดแล้วค่ะ

ให้หนูขอขมานะคะมันคงทำให้หนูสบายใจขึ้นบ้าง

ทุกวันนี้ หนูเห็นแต่หน้าอาจารย์  เรียกหาแต่อาจารย์

คิดถึงแต่คำสอนทุกคำของอาจารย์ มันผุดขึ้นมา

ในหัวหนู และ เป็นอย่างนั้นทั้งหมดเลย

แต่ตอนที่หนูอยู่ที่นี่หนูคิดไม่ได้

ว่าอาจารย์ฉุดช่วยหนู

รักหนูมากที่สุด

ฯลฯ

เรื่องมันยาว เล่าเป็นระยะนะ

แต่บันทึกเทปไว้ ตอนขอขมา แต่ที่เล่านี่

เอาที่ก่อนขอขมา มาเล่าสู่กันฟัง

กราบขอบพระคุณอ.อุบลที่เคารพค่ะและอนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ

ลูกขอกราบขอบพระคุณองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เสด็จพ่อท่านท่านท้าวเวสสุวรรณ

ท่านพระยายมราช เทพองค์สฟริงซ์ อ.อุบลที่เคารพด้วยค่ะ

และเทพ พรหม เทวดา แห่งบ้านสวนพีระมิดทุกๆพระองค์

@@@ ที่ทำให้ลูกมีวันนี้ @@@

นรกมีจริงๆ หนูได้รับหมดแล้วค่ะ

ให้หนูขอขมานะคะมันคงทำให้หนูสบายใจขึ้นบ้าง

ทุกวันนี้ หนูเห็นแต่หน้าอาจารย์  เรียกหาแต่อาจารย์

คิดถึงแต่คำสอนทุกคำของอาจารย์ มันผุดขึ้นมา

ในหัวหนู และ เป็นอย่างนั้นทั้งหมดเลย

แต่ตอนที่หนูอยู่ที่นี่หนูคิดไม่ได้

ว่าอาจารย์ฉุดช่วยหนู

รักหนูมากที่สุด

*****************************************************

แมว ขอกราบด้วยคนค่ะ

อ.อุบล ก็ช่วยแมว ช่วยแม่แมว

แมวรัก อ.อุบลที่ ซู๊ด.ด.ด.ด.ด.ด.

ยิ่ง อ.ไม่โกรธหนูนี่แหละค่ะ มันสะท้อนกลับมา

หาหนูหมดเลย แผ่นหลังที่ร้อน

ก็ยังไม่หาย หนูนอนไม่ได้เลยค่ะอาจารย์

นรกมีจริงๆ หนูได้รับหมดแล้วค่ะ

ให้หนูขอขมานะคะมันคงทำให้หนูสบายใจขึ้นบ้าง

ทุกวันนี้ หนูเห็นแต่หน้าอาจารย์  เรียกหาแต่อาจารย์

คิดถึงแต่คำสอนทุกคำของอาจารย์ มันผุดขึ้นมา

ในหัวหนู และ เป็นอย่างนั้นทั้งหมดเลย

แต่ตอนที่หนูอยู่ที่นี่หนูคิดไม่ได้

ว่าอาจารย์ฉุดช่วยหนู

รักหนูมากที่สุด

อนุโมทนาค่ะอาจารย์ และขออนุโมทนากับคุณเตี้ยด้วยนะคะ

ที่ได้ขอขมาอาจารย์อุบลอย่างเป็นทางการซักที

และดีใจนะคะที่คุณเตี้ยเข้าใจในความเมตตาของอาจารย์ได้อย่างแท้จริง

และระลึกถึงคำสอนของอาจารย์ตลอดเวลา.....

ตอนนี้คงจะรู้สึกดีึขึ้น และ โล่งใจ ขึ้นบ้างแล้วนะคะ..

สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนาบุญด้วย ค่ะ ญา

ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานที่อ.อุบลเล่าค่ะและขออนุโมทนาบุญกับพี่เตี้ยค่ะ สาธุ  สาธุ   สาธุ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณเตี้ยด้วยค่ะ  สาธุ

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยค่ะ

ชีวิตคุณเตี้ย

คุณเตี้ยเล่าว่า...

ตั้งแต่ออกไปจากบ้านสวนฯ

ลำบากมาก งานก็หนัก เงินก็น้อย

เปิดขาให้ดู ขาหนูเขียวหมดเลย หิ้วปูน

ส่วนพี่เยี่ยมก็งานหนักมาก(ที่สุด)

แบกปูนเองผสมเอง ทำเองหมด

แถมเงินออไม่ตรงตามนัดอีก

ต้องยืมเงินบุญตา จ่ายค่าน้ำค่าไฟ

กินก็ต้องประหยัด

จนพี่เยี่ยมบ่นว่า ข้าทำงานเหนื่อยนะ

จะไม่ให้ข้ากินรึไง จะประหยัดอะไรนักหนา

ซึ่งมันทั้งเหนื่อยทั้งกาย

เหนื่อยทั้งใจ หนูมีความทุกข์ ทั้งทางโลก ทางธรรม

ทางสุขภาพ ร่างกาย ทั้งการงาน การเงิน

ทุกข์เหลือเกินอาจารย์

ตอนนี้หนูมองเห็นตัวเองแล้ว

แต่ตอนหนูอยู่กับอาจารย์

ทำไมหนูมองไม่เห็นเลย

อยู่ที่นี่

หนูสุขสบายทุกอย่าง

กินอยู่ไม่อด ไม่อยาก กินไม่ไหว

แต่หนูก็ยังแย่งอาหารที่เขาเอามาให้อาจารย์ไว้กินเอง

หนูเอาไว้หมด

ไม่ให้อาจารย์ เห็นอาจารย์ง่ายๆ

กินอะไรก็ได้ หนูก็คิดเอาเองว่า

หนูเอาไว้กินเองดีกว่า

แล้วก็ให้อาจารย์กินที่เหลือจากหนู

หนูทำได้ไง

ขนาดขนมมีตั้งหลายถ้วย

แต่หนูก็จงใจตักกินถ้วยที่จะไปให้อาจารย์ก่อน

คิดว่ามันเยอะเกินไป อ.กินน้อย

อาจารย์คงกินไม่หมด

หนูก็เลยตักกินก่อน แล้วเอาที่เหลือไปให้อาจารย์

ทั้งที่ถ้วยอื่นก็มี หนูก็ไม่กิน

ของทุกอย่างหนูบอกคนเอามาว่า

อาจารย์ไม่ชอบ หนูไม่รู้จริงๆ อาจารย์ ว่าหนูทำได้ไง

แต่มาครั้งที่แล้ว

หนูซื้ออาหารมา  ใจหนูคิดอธิษฐานมาตลอด

ว่า

ขอให้อาจารย์กินของหนูด้วยเถิด

หนูจะได้ได้บุญถ้า

อ.กินของหนู

หนูพึ่งคิดได้ว่า

คนที่เอาของมา เขาต้องอยากให้อาจารย์กินของเขา

ขนาดหนูยังทั้งคิด ทั้งอธิษฐานมาเลย

แต่ตอนที่หนูอยู่ที่นี่

หนูก็ไม่ยอมเอาของที่ทุกคนเอามา

มาให้อาจารย์ หนูเก็บไว้กินกันเอง(กับช่างเยี่ยม)

หนูเลวจริงๆอาจารย์

งานที่นี่

ไม่หนัก ไม่เหนื่อย

แต่หนูก็พูดว่าหนัก ว่าเหนื่อย

อ.ไม่เคยใช้หนูเลย หนูก็บอกว่า อาจารย์ใช้

แต่ตอนนี้มันหนักที่สุด

จนหนูหิ้วปูนไป หนูร้องตะโกนเลยว่า

อ.อุบล ช่วยด้วย หนูไม่ไหวแล้ว

หนูเหนื่อย หนูทุกข์ ฯลฯ

แล้วคำสอนอาจารย์

ก็ขึ้นมาในสมองทุกคำ บอกว่าคนเราต้องสู้

หนูพยายามอดทน

หนูมองตัวเองไม่เห็น

หนูพึ่งเริ่มเห็น

ทำไม อ.อุบล ไม่โกรธหนู

ทั้งที่ อ.รู้ทุกอย่าง

หนูทำกับ อาจารย์ สารพัด

อ.ยังรักหนู

หนูมันเลวจริงๆค่ะ

ฯลฯ

โอ้ยยาว เล่าไม่จบ

ถ้าออกอากาศ สงสัย คนเดียวเหมาเวลาไปหมดแน่เลย

ที่เล่านี่ย่อสุดๆ แล้วนะ

มีใครอยู่บ้าง

มีใครได้ยินบ้าง

วันที่คุณเตี้ยมาขอขมา

5 มี.ค.54

ช่วยมาเล่าต่อที

นะ

             โมทนาบุญกับคุณเตี้ยด้วยนะคะที่อ.อุบลได้มาเล่าให้เป็นธรรมทานแก่ทุก ๆ คน  ทำให้ต้องระวังกาย ใจ

              โดยเฉพาะกับผู้ทรงศีล ทรงธรรม  แม้เพียงนิด หรือคิดว่าไม่เป็นไร  ก็เป็นกรรมหนักยิ่งกว่าที่เราทำกับ

              ผู้ที่ไม่มีธรรมมะ หรือสัตว์อื่น ๆ

               คุณแมวจ๋า  อยู่ไหน น้อง ya ya ด้วยช่วยอาจรย์เล่าต่อด้วยค่ะ

วันนั้นที่พี่เตี้ยมา

ดูซึม ๆ เห็นมีพี่ที่ขุดดินด้วยเล่าว่า

เห็นพี่เตี้ยพูดว่า ชีวิตนี้พี่ไม่เคยลำบาก แสนสาหัสเท่านี้มาก่อนเลย

ญาเห็นนั่งในครัว ก้อดูเหม่อลอยไปลอยมา

คงทุกข์ขนัดแบบแสนสาหัสจริง ๆ

อนุโมทนากับพี่เตี้ยที่ตาสว่างมองเห็นว่าสิ่งไหนควร

สิ่งไหนไม่ควร

ขนาดญาซึ่งเพียงแค่คิด ยังรู้สึกผิดมากมาย

ผิดจนต้องขอร้องท่านท้าวเวสสุวรรณ

ให้ญาหายปวดท้อง

พอหายปวดญาก้อต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้

จึงได้มาขอขมาอ.ในวันนั้น

มาแล้วก้อยังไม่อยากขออีก โดนลงโทษบีบขมับซะเลยคะ

แต่อ.ใจดี มาก ๆ อ.บอกว่าจริง ๆ

อ.ไม่ได้โกรธอะไรเลย เพียงแต่เป็นบัญชาของท่าน

ที่ต้องการไม่ให้เราคิดชั่ว ทำชั่วอีกต่อไปคะ

กราบขอพระคุณองค์สัมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

ท่านท้าวเวสสุวรรณ

อ.อุบล

สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายในบ้านสวนพีระมิด

ที่เปิดโอกาสให้ญาได้กราบขอขมาอ.อุบล

หลังจากที่ทำ ญารู้สึกโล่ง และสบายใจมาก ๆ

จะพยายามระมัดระวังกายใจไม่ให้เป็นแบบนั้นอีกเด็ดขาดคะ

ตัดผีที่ทำให้คิดไม่ดีออกไปจากตัวโดยเด็ดขาดคะ

ความเห็นที่ 11 (1534749)
หนูญาเป็นคนนึงที่ได้ไปขมาอ.อุบลเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์และท่านท้าวเวสสุวรรณที่ให้อภัยหนู เดิมที่หนูปวดท้องมากๆเมื่อวันพุธที่แล้ว หนูขอท่านว่า ถ้าเป็นเพราะหนูเคยคิดไม่ดี ปรามาสอาจารย์ไว้ ขอให้หนูหายปวด แล้วหนูจะไปกราบขอขมาอาจารย์ถ้าได้ไปคราวหน้า จนเมื่อวันเสาร์หนูมีโอกาสได้ไปบ้านสวน หนูก้อคิดว่าเรายังไม่ได้เตรียมพานมาขมาอ.เลย งั้นไว้คราวหน้าดีกว่า หลังจากคิด ก้อเกิดอาการปวดหัวเหมือนโดนบีบ แต่คิดว่าเพราะหวัดรึป่าว จนปวดมากๆ แล้วก้อได้ยินมาแว่วๆว่า ไหนมึ..ใบอกว่าจะมาขอขมาไง ญาก้อเลยคิดได้ แล้วหายปวด และคิดว่าเราต้องรักษาสัญญาซิ ตอนขอขมา อ.มีเมตตามากอ.ไม่ได้โกรธอะไรเลย แถมอ.ยังบอกว่าไม่ต้องเตรียมไรมาหรอก เฌค่คุณขอขมาด้วยจิตสำนึกก็พอ ขนาดหนูไม่ได้พูดไม่ได้บอกใครเรื่องยังไม่มีพานขอขมาท่านยังทราบ แต่สิ่งศักดิท่านต้องการสอนให้เรารู้ดี รู้ชั่ว เพราะถ้าเราคิดไม่ดีกับผู้มีพระคุณและยังมีบารมีมากขนาดอ.เราจะพบทางนิพพานได้อย่างไร ลูกกราบขอบพระคุณอ.และสิ่งศักดิ์สิทธิที่สั่งสอนให้รู้สำนึกในความผิดของตัวเองและรับผิดชอบในสัญญาที่ให้ไว้คะ
ผู้แสดงความคิดเห็น Ya Y"a ธนัญญา พลตรี วันที่ตอบ 2011-03-07 07:39:27

ขออนุญาติขยายข้อความจากความคิดเห็นที่เคย

แสดงไปแล้วเนื่องจากว่าครั้งที่แล้ว

ไม่ได้อยู่หน้าจอคอมฯ เดินทางไปวัดท่าซุง

ระหว่างทางได้ใช้โทรศัพท์ตอบกระทู้แทน

เลยไม่สามารถเลือก Front ได้คะ

กราบขออภัยคะ

หนูญาเป็นคนนึงที่ได้ไปขมาอ.อุบลเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา

หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์และท่านท้าวเวสสุวรรณที่ให้อภัยหนู

เดิมที่หนูปวดท้องมากๆเมื่อวันพุธที่แล้ว หนูขอท่านว่า

ถ้าเป็นเพราะหนูเคยคิดไม่ดี ปรามาสอาจารย์ไว้ ขอให้หนูหายปวด

แล้วหนูจะไปกราบขอขมาอาจารย์ถ้าได้ไปคราวหน้า

จนเมื่อวันเสาร์หนูมีโอกาสได้ไปบ้านสวน

หนูก้อคิดว่าเรายังไม่ได้เตรียมพานมาขมาอ.เลย งั้นไว้คราวหน้าดีกว่า

หลังจากคิด ก้อเกิดอาการปวดหัวเหมือนโดนบีบ

แต่คิดว่าเพราะหวัดรึป่าว จนปวดมากๆ แล้วก้อได้ยินมาแว่วๆว่า

ไหนมึ..บอกว่าจะมาขอขมาไง ญาก้อเลยคิดได้ แล้วหายปวด

และคิดว่าเราต้องรักษาสัญญาซิ

ตอนขอขมา อ.มีเมตตามากอ.ไม่ได้โกรธอะไรเลย

แถมอ.ยังบอกว่าไม่ต้องเตรียมไรมาหรอก

แค่คุณขอขมาด้วยจิตสำนึกหรือด้วยใจก็พอ

ขนาดหนูไม่ได้พูดไม่ได้บอกใครเรื่องยังไม่มีพานขอขมาท่านยังทราบ

แต่สิ่งศักดิท่านต้องการสอนให้เรารู้ดี รู้ชั่ว

เพราะถ้าเราคิดไม่ดีกับผู้มีพระคุณและยังมีบารมีมากขนาดอาจารย์

เราจะพบทางนิพพานได้อย่างไร ลูกกราบขอบพระคุณอ.และ

สิ่งศักดิ์สิทธิที่สั่งสอนให้รู้สำนึกในความผิดของตัวเอง

และรับผิดชอบในสัญญาที่ให้ไว้คะ

ถ้าขอขมาด้วยการกระทำและการแสดง แต่ไม่ขอขมาด้วยใจที่บริสุทธิ์ก็ไม่มีประโยชน์ ใจเรา

ไม่มีใครรู้แต่เบื้องบนทุกพระองค์ทรงทราบยังไงก็ปิดไม่มิด  แต่ถ้าทำด้วยใจบริสุทธิ์จริงก็

สาธุ สาธุ สาธุ ด้วยค่ะ  เพราะ อ.อุบล ท่านมีเมตตาสูงมากไม่เคยโกรธลูกของท่านทุกคนอยู่

แล้วมีแต่กลัวลูกของท่านทุกคนจะไปนรกอย่างเดียว ท่านถึงทำทุกทางที่จะทำให้ลูกขอท่าน

ไปนิพาน หนูขอกราบขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงค่ะ จิตและใจของส้มขออยู่กับอาจารย์

ตลอดเวลาค่ะ ส้มขอรักและเคารพและศรัทธาอาจารย์ตลอดไปจนชั่วชีวิตค่ะ

ทั้งที่ อ.รู้ทุกอย่าง

หนูทำกับ อาจารย์ สารพัด

อ.ยังรักหนู

สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนาคะ

ขออนุโมทนาบุญในธรรมทานของทุกๆท่านค่ะสาธุ

ขออนุโมทนาบุญในธรรมทานของทุกๆท่านค่ะสาธุ

ขออนุโมทนาในธรรมทานของทุกท่านค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนาบูญกับคุณเตี้ยที่ได้รู้ซึ้งในสิ่งที่ตนกระทำแล้ว หวังว่าคุณเตี้ยจะพบทางสว่างที่แท้จริงนะคะ สาธุ สาธุ.........

ขออนุโมทนาบุญกับ อ.อุบล ที่นำเรื่องราวที่คุณเตี้ยขอขมามาเล่าเป็นธรรมทานให้ทุกคนได้รับรู้ค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

และขออนุโมทนากับคุณเตี้ยที่เบื้องบนและอ.อุบลมีความเมตตา ทำให้คุณเตี้ยสำนึกในการกระทำที่ได้ทำผิดพลาดไปและมีโอกาสได้มาขอขมา อ.อุบล   ขอเป็นกำลังใจให้คุณเตี้ยและครอบครัวได้กลับเนื้อ กลับตัว มาเป็นคนดี อีกครั้งนะคะ

ลูกขอกราบพระบาทพระพุทธองค์ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เสด็จท่านตาท้าวเวสสุวรรณ ท่านท้าวมหาราชทั้งสี่ ท่านดตาจินิน องค์เทพสฟริงค์ และสิ่งศักดิ์ ณ บ้านสวนพีระมิด

กราบเท้า อ.แม่ อุบล และ ครอบครัว

ลูกเป็นคนชั่ว บาปหนา โง่เขลา เบา ปัญญา ที่มีความคิดสงสัย นู่นนี้อยู่ตลอดเวลา สงสัยว่า ทำไม อ. แม่พูดกับคนนั้นแบบนี้ เขียนข้อความในกระทู้แบบนี้ ต้องกลับไปตามดูหาคำตอบในเวปตลอด และยังสงสัยว่าคนที่ลูกคิดว่าเขาล่วงเกินพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทำไม ท่านตา ท้าวเวสสุวรรณยังไม่ลงโทษเขาอีกสักที ลูกเลวมากจริงๆ ลูกกราบเท้าขอขมาท่านตา และ อ.แม่ ค่ะ ต่อนี้ไปลูกจะระวังความคิด ไม่ให้จิตฟุ้งซ่าน จะทำอารมณ์ให้นึกถึงแต่พระพุทธองค์  จะได้ไม่ดิ่งลงอบายภูมิง่ายอีก เพราะที่ผ่านมาไม่รู้ว่าจะต้องไปขุมไหนแล้ว...

หากดู รายการครบ 9 ตอนเมื่อไหร่จะรีบไปกราบเท้าอ. แม่ ขอขมา ให้เร็วที่สุดค่ะ

คนชั่วคนนี้ปรามาส พระอริยะ เข้าให้แล้ว ...

ขออนุโมทนากับคุณเตี้ยด้วยครับ

  อนุโมทนาสาธุกับทุกท่านครับ

ขอโมทนากับทุกท่านทุกบุญคะ

อ่านแล้วกลัวเลยค่ะ    เสียใจและเห็นใจกับญาติผู้เสียชีวิตทุกๆท่านค่ะ

เมื่อวันก่อนหนูนั่งดูคลิปของอาจารย์ตรงช่วงท้ายๆที่อาจารย์จะให้ชมผลิตภัณฑ์พาเมล่าแล้วหนูก็ปรึกษากับแฟนว่าจะสั่งซื้อมาลอง

ที่นี้แฟนก็มาดูด้วย หนูก็เลยคุยๆกับแฟนว่ามันใกล้ช่วงภัยพิบัติแล้วยังขายอยู่ไหนเนี่ย

แล้วแฟนพูดประมาณว่าช่วงเกิดภัยพิบัติอย่างนี้ยังขายหลอกเอาเงินอีกเหรอ 

เค้าพูดเพราะเค้าจำหน้าอาจารย์อุบลไม่ได้(คิดว่าไม่ได้ตั้งใจค่ะ)

หนูก็ดุเค้าไป   อย่างนี้แฟนหนูจะเป็นไรไหมคะ 

ถ้าหนูขออนุญาติกราบขอขมาอาจารย์แทนแฟนหนูที่ล่วงเกินจะได้ไหมค่ะ  กังวลใจจริงๆค่ะ

ปล.เมื่อกี๊คุยกับแฟนเค้าบอกว่าขอขมาในใจแล้วจะได้ไหมคะ 

คนเรา

ก็มักจะคิดอะไร

ไปตามประสบการณ์ชีวิต

และ

สติปัญญาของตน

มิฉะนั้น

พระพุทธองค์ คงจะไม่ทรง

เมตตามาสั่งสอนแม้ว่า

ทรงนิพพานแล้ว

ส่วนผู้สงสัยเรื่องการขายพาเมล่า

ก็ลองถามตัวเองว่า

มีใครเขาบังคับให้ใช้หรือไม่

แล้วมีสิทธิ์ซื้อได้หรือไม่

แล้วก็ช่วยถามต่อไปด้วยว่า

ทุกวันนี้

คุณทำงานอะไร

เอาเงินค่าจ้างหรือไม่

หรือว่า ทำฟรี

กรรมใดใครก่อ

คนนั้นก็ต้องรับเอง

มนุษย์

ก็เป็นอย่างนี้แหละ

อยากได้ดี แต่ไม่อยาก

เห็นใครได้ดี

อยากได้ของคนอื่นเขาฟรีๆ

อยากเห็นแต่คนอื่นเขาให้ ให้ ให้

ไม่เคยคิดว่า แล้วเขากินอะไร

เขาทำอาชีพอะไร

ที่เขามาให้ธรรมทาน

กลับไปดูรายการ

ที่ผ่านๆ มาเถอะนะ อย่ามัวมาถาม

แบบคนขี้เกียจมักง่ายอยู่เลย

ถ้าจะถามเอง ตอบเอง

ง่ายๆ ก็คือ

ลองถามตัวเองดูว่า

ทำไมเราไม่ลาออกจากงาน

ทำไมไม่เลิกกิจการ

ไม่หย่าขาดกับครอบครัว

แล้วมาเตือนภัยมาให้ธรรมทาน

อย่างเดียว ไม่ทำมาหากิน

จะได้ทำให้ดีกว่า

อ.อุบล

ดีไหมจ๊ะ....คำถามนี้

พระพุทธองค์ปรินิพาน

หลังจากพระพุทธองค์ได้ทรงเผยแผ่

สัจธรรมคำสอนอยู่ 45 พรรษา

ทำให้พุทธสาวกบรรลุธรรม

เป็นพระโสดาบัน, พระสกทาคามี,

พระอนาคามี, และพระอรหันต์เป็นจำนวนมาก

จนสามารถตั้งพระศาสนาพุทธ (พระธรรมวินัย)

ลงในประเทศอินเดียเป็นปึกแผ่น

และพระพุทธองค์ได้ตรัสกับ

เหล่าภิกษุทั้งหลายเป็นครั้งสุดท้ายว่า

“หันททานิ ภิกขะเว อามันตะยามิโว

วะยะธัมมา สังขารา

อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถะ”

แปลความว่า

“ดู ก่อนภิกษุทั้งหลาย

บัดนี้เราขอเตือนท่านทั้งหลายว่า

สังขารทั้งปวงล้วนมี

ความเสื่อมไปเป็นธรรมดา

ท่านทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวง

อันเป็นประโยชน์ตน

และประโยชน์ผู้อื่นให้ บริบูรณ์

ด้วยความไม่ประมาทเถิด”

พระพุทธองค์ทรงดับขันธ์ปรินิพพาน

เมื่อวันขึ้น 15 ค่ำ วันเพ็ญเดือน 6

ณ ตำบลสาลวโนทยาน นครกุสินารา รัฐมัลละ

*******************************

ท่านทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวง

อันเป็นประโยชน์ตน

อาจารย์ อุบล

ต้องประกอบสัมมาอาชีพ

เพื่อหาเลี้ยงตนเอง

และ

สถิติผู้เป็นมะเร็ง

ทั่วโลก

มีมากมายมหาศาล

เช่น

อเมริกา

ทุก 5 คน เป็นระเร็ง 1 คน

(เอ หรือว่าทุก 3 คนนะ ใครจำได้บ้าง)

ส่วนประเทศไทย

ก็ราวๆ 4 คนกว่าๆ เป็นมะเร็ง 1 คน

ซึ่งคนทั่วโลก

ล้วน หาทางออก รักษาไม่ได้

หมอ

ก็เป็นมะเร็งตายเหมือนกัน

ผู้คนทั้งหลาย

ที่เป็นมะเร็งตาย ไม่เคยได้

รู้ว่า เกิดจากกรรมใด

หมอ

ก็บอกแต่ว่า

กินของทอดไหม้

ดื่มเหล้า เครียดหนักเกินไป

ฯลฯ

ซึ่งเป็นเหตุผล บางส่วน

น้อยนิด ที่ไม่ใช่เหตุทั้งหมด

ที่ทำให้เป็นมะเร็ง

เมื่อพิจารณา

ธรรมะ ของพระพุทธเจ้า

บวกเข้ากับศาสตร์

ความลับ

ขององค์เทพสฟิงซ์

และพีระมิดที่ทำให้ อ.อุบล

รู้ความลับเหล่านี้

มีเหตที่มา

ของมะเร็ง ที่สำคัญที่สุด

คือ

เกิดจากกรรมหนัก

รวมตัวกัน

เช่น

ฆ่าคน สั่งฆ่าคน

รู้เห็นในการฆ่า สมน้ำหน้าที่เขาตาย

และ หรือ

ทำแท้ง รู้เห็นในการทำแท้ง

ทั้งหมดนี้

อาจไม่ถึงขั้นมะเร็งก็ได้

ถ้าไม่มีกรรม

อีกส่วนหนึ่งมาประกอบ

คือ

1.ปรามาส สงสัย ความดีของ

ผู้ทรงศีลทรงธรรม โดยเฉพาะ

ศาสดา (ครู) ผู้มีพระคุณ

2.ความเป็นคนมักโกรธ

โทสะแรง มีความแค้น พยาบาท

3.จิตใจหยาบ  เป็นคนหยาบคาย

ก้าวร้าว บางคนก็ออกมาทางวาจา

บางคนก็เก็บกด ต่อหน้าคนไม่ค่อยทำ

แต่ถ้าลับหลัง หยาบสุดขั้ว

4.จิตใจฝักใฝ่แต่เรื่องผิดกฎหมาย

ผิดศีลธรรม จิตต่ำ จิตตก

5.ล่วงเกินสิ่งศักดิ์สิทธิ์

อันหลังนี้

เป็นตัวเร่งให้กรรมทั้งหมด

รวมตัวกัน แล้วก่อเป็นโรคร้าย

ถ้าเป็นแล้ว รักษาทางการแพทย์

ไม่มีทางหาย ตายสถานเดียว

แต่

มะเร็ง หายขาดได้

ด้วยการแก้ที่ต้นเหตุ

มีคนหายให้เห็นแล้ว

ที่บ้านสวนพีระมิด ระยะ 3 ตัดเต้าแล้ว

อ.วิลาสิณี

วันอาทิตย์นี้ 14 ส.ค.54

ก็จะเห็นเธอใน ทีวี.อีกครั้ง

แล้วก็อีกหลายคน

หายหมดเชื้อ

แต่ยังมีคนอีกจำนวนมาก

และ

ในจำนวนนั้น

มีคนที่เคยมาบ้านสวนพีระมิด

กำลังเป็นมะเร็งแล้ว

เพราะ

กรรมปรามาส

อ.อุบล และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์

ไปรวมตัวกับกรรมชั่ว

ที่ทำมาในชีวิต

ดังตัวอย่าง ที่ยกมาให้อ่านข้างต้น

ตอนนี้

มีทั้งคนที่ตรวจพบแล้ว

แต่ยังไม่กล้ามาขอขมา

และ

มีทั้ง คนที่เป็นแล้ว

แต่ยังไม่ได้ไปตรวจ และ

ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังเป็น

เสด็จพ่อ

ท่านท้าวเวสสุวรรณ

บอกว่า

มันจะรู้ ก็วันที่มันใกล้

หมดลมหายใจ

ไม่มีเวลา ที่จะมาขอขมา

แม้จะสำนึกตอนนั้น

ก็ตาม

ท่านว่า

มันไม่ได้คิดจะขอขมา

เพราะสำนึกผิด

แต่

มันกลัวตาย

ท่านบอกว่า

โรคร้ายนี้ เป็นโรคกรรม

พวกที่ทำคุณไสย์

พวกเจ้าสำนัก

ที่ใช้เดียรัจฉานวิชา

ไม่รักษาศีล

เจอมะเร็งหมด

พวกนี้

ตายก่อนภัยพิบัติ

จะมาถึง

มะเร็งเริ่มก่อตัว

จาก

ความชั่วของจิต

ที่ส่งไปเลี้ยงเลือดทั้งร่างกาย

วันก่อน

ได้บอกปุ๋ยไปว่า

ท่านท้าวเวสสุวรรณ

บอก

มีคนเป็นมะเร็งปอด

แต่ไม่รู้ตัว

นอกจากนั้น

ท่านยังบอกว่า

มีคนเป็น

มะเร็งตับ

มะเร็งปากมดลูก

มะเร็งเต้านม

มะเร็งต่อมน้ำเหลือง

มะเร็งในช่องปาก

คือ

คนเดียว

เป็นมะเร็งหลายที่

หมอตรวจไม่พบ

หมดโอกาสรักษา เยียวยา

ด้วยสาเหตุข้างต้น

ขอให้ท่านทั้งหลาย

ที่รู้ตัวว่า เคยทำกรรม

ดังที่ท่านบอกมา

สังเกตุอาการตนเอง

และ

คนรู้จัก นะค๊า

อ.อุบล

ช่วยได้แค่นี้ค๊า

 กราบขอบพระคุณอาจารย์แม่และเสด็จท่านท้าวเวสสุวรรณค่ะ

สรุปว่าทุกอย่างแล้ว

ก็ล้วนเป็นไปตามกรรมของผู้ที่กระทำมาทั้งสิ้น

สาเหตุก็มาจากการกระทำที่ไม่ดีต่างๆนาๆ

มารวมตัวกัน...ให้เกิดโรคภัย ไข้เจ็บ

แต่คนส่วนใหญ่ที่มีกรรมหนักๆ

ก็จะคิดกันไม่ค่อยได้ 

ว่าโรคที่เป็นอยู่นั้น ....เพราะอะไร ทำยังไงจึงจะหาย

บ้างก็พยายามหาหมอดีๆ เก่งๆมารักษา บ้างก็ทานยามาหลายปี

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ

จึงทำให้ไม่สามารถหายขาดได้.....เพราะมองไม่เห็นต้นของเหตุนี้เอง

สาธุ สาธุ สาธุ กับอาจารย์แม่อีกครั้งคะ

มะเร็งเริ่มก่อตัว

จาก

ความชั่วของจิต

ที่ส่งไปเลี้ยงเลือดทั้งร่างกาย

""""""""""""""""""""""""""""""""""

กราบท่านท้าวเวสสุวรรณและอนุโมทนากับท่านอ.อุบลด้วยค่ะ

ที่เมตตามาย้ำเตือนถึงสาเหตุที่แท้จริงของโรคมะเร็ง

และโรคร้ายทั้งหลาย ว่ามีต้นกำเนิดเกิดก่อ

จากจิตชั่วๆของเราเองทั้งสิ้น แล้วถ้าเรายังปล่อยให้จิตชั่วเหล่านี้

มีอำนาจเหนือจิตฝ่ายดี และชักจูงเราให้มีคำพูด

และการกระทำที่ชั่วไปด้วย ถึงตอนนั้น เราคงจะพอนึกภาพออกแล้วว่า

"ผลของกรรมจะส่งผลเช่นใด"

ก็...โรคมะเร็งและโรคร้ายอาจจะมาเยือนโดยไม่ได้เชื้อเชิญ..นั่นไง

..................................................................................................................................................

ในจำนวนนั้น

มีคนที่เคยมาบ้านสวนพีระมิด

กำลังเป็นมะเร็งแล้ว

เพราะ

กรรมปรามาส

อ.อุบล และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์

ไปรวมตัวกับกรรมชั่ว

ที่ทำมาในชีวิต

ดังตัวอย่าง ที่ยกมาให้อ่านข้างต้น

ฉะนั้น พวกเราทุกคนต้องเริ่มสำรวจตัวเองทั้งด้านการกระทำ

และทางร่างกาย ว่าเราเคยทำกรรมอย่างเช่นอาจารย์เตือนมาหรือไม่

ถ้าใช่ก็ให้สำนึกผิด แล้วสารภาพบาปกรรม พร้อมกับไป

ขอขมาอาจารย์ด้วยความจริงใจ  และที่สำคัญที่สุด คือ

ต้องแก้ที่กรรมในปัจจุบัน..คือตั้งใจ คิดดี พูดดี และทำดี

ให้ได้ตลอดเวลา (อันนี้บอกตัวเอง เป็นสำคัญเลยนะเนี่ย..)

 กราบเท้าคุณแม่อาจารย์อุบล  คุณพ่อมงคล  พี่ท๊อปขอสารภาพบาปว่าเหตุผลที่มาบ้านสวนพีระมิดตอนแรกลุกมาเพื่อต้องการจะรักษาโรคครับ  เพราะช่วงนั้นจนถึงวันนี้ลูกมีสุขภาพย่ำแย่  เวียนหัว  ปวดหัว  เดินไปก้ไม่มีแรง  อ่อนเพลีย  ร่างกายขาดสมดุล  เป็นริดสีดวงทวารมานานตั้งแต่  ประถมห้า  ไม่ไปรักษาหายาทานเองไม่หายครับ  และก็มีอาการท้องผูกมานานจนคิดว่าตัวเบลลืเองเป็นมะเร็งลำไส้แล้ว

และอีกเหตุผลหนึ่งก็มาที่บ้านสวนพีระมิดเพื่อทำบุญครับ

และเบลล์ก้ไม่ได้ไปพิสูจน์อะไรเลยครับเพราะเบลล์รัก  ศรัทธา  

เชื่อเกินร้อยเปอร์เซนต์ว่าอาจารย์แม่ของจริงครับ

เบลล์ได้เข้ามาอ่านเมื่อคืนนี้ก็พลันนึกถึงตัวของเบลล์เอง

เพราะเวลาที่เบลล์หายใจแล้วเบลล์หายใจลำบากมาก

ยิ่งช่วงนี้ด้วยแล้วเบลล์ก็เลยเป็นกังวลว่าตัวเบลล์เองจะเป็นมะเร็งปอดหรือเปล่า

ตอนเด็กๆเบลล์เป็นโรคหอบหืดครับและเบลล์ก็ไม่ออกกำลังกายมานานหลายปีแล้ว  นั่งๆนอนๆ  ฟันก็ไม่แข็งแรง  ลิ้นมีฝ้าขาวมานานแล้ว  และที่ก้นก็มีเชื้อราครับ  ชอบคันที่หูทั้งสองข้าง  บางครั้งคันที่ตาครับ  ยิ่งไปในที่ที่มีสารปนเปื้อนนี่  บวกกับเหงื่อมันคันยุบยิบไปทั้งตัว  และเล็บเบลลืมันก้มีสีคล้ำๆครับ  เป้นมาตั้งแต่เด้ก  และเป็นเชื้อราที่เล็บนิ้วโป้งเท้าซ้าย  เริ่มเป็นมาตั้งแต่ชั้น  ประถมห้าแล้ว  ตอนไปเข้าค่ายลูกเสือเบลล์ก็ไปพักแรม  เดินทางไกล  แล้วรองเท้ามันคับเกินไป  เล็บเท้าเลยอีกเสบและเป็นหนอง  เบลลืก็เก่งตัดเล็บออกหมด  เมื่อเล็บงอกอีกก็เป็นเชื้อราครับ

บางครั้งก็คิดว่าตัวเองจะมีเชื้อ  HIV  ไหม  มาพิจารณาดูความเสี่ยงเบลล์ก็มีอยู่คือ  เบลล์เคยกินยำวุ้นเส้นกับคนที่เป็นเอดส์  พอดีเป็นญาติกัน  และเบลล์คิดว่า  เขาน่าจะอมแล้ว  ตอนนั้นอยู่ช่วง  ประถมต้นครับ  หลายปีแล้ว  

และมีอีกเรื่องหนึ่งครับ  หลายปีก่อนตอนนั้นเบลล์เป็นตาแดง  ผู้ใหญ่เขาแนะนำให้เบลล์ไปเอาน้ำนมจากแม่ลูกอ่อนมาใส่ตาจะได้หาย  เบลล์ก็ทำตามคำแนะนำครับ พอมาช่วงไม่กี่ปีมานี้เบลล์ก้ได้ข่าวมาว่าแฟนพี่เขาติดเชื้อแต่ไม่รู้ว่าจริงไหมนะครับได้ยินชาวบ้านพูดกัน เบลล์ก็ได้แต่ภาวนาว่าขออย่าให้ลูกเป็นอะไรเลยครับ  

แม่เบลล์บอกว่า  ไม่เป็นหรอกลูกอย่าคิดมาก  

แต่เรื่องนี้ก็ค้างคาในใจเบลล์เรื่อยมาครับ  แต่ไม่กล้าไปตรวจ

และเรื่องอื่นๆด้านร่างกายเบลล์ก็ไม่ได้ทำครับ

เรื่องผิดศีลมหาศีลเบลล์ทำครับคือคิดจินตนาการว่าไปมีเพศสัมพันธุ์กับคนโน้นคนนี้โดยเฉพาะคนหน้าตาดีดี  เห็นแล้วก็ชอบเขาไปทั่วเลยครับและเบลล์ก็สำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง  และยังดูวิดีดอดป๊ะเปลือยอยู่เมื่ออาทิตยืก่อนๆ  รู้สึกว่าว่างเกินไป  แต่ที่จริงเบลลืไม่ว่างเลย  ต้องอ่านหนังสือเรียน  แต่ไม่อ่านครับ  มีพระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุ  อยู่ในห้องเบลล์ด้วย  

เบลล์จึงคิดว่าตัวเบลล์เองได้ทำบาปชั่วช้าลามก  

หากไม่มีคนอื่นทราบเรื่องที่เบลล์ทำก็คิดว่ารอดตัวไป  ครับ  

ทั้งๆที่เคยได้ให้คำสัญญาต่อพระทุกๆพระองค์เบื้องบน

ลูกคนนี้ก็ยังบาปหนาชั่วช้าสามานโครตๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาก

ลูกจึงขอประจานตัวลูกเองเพื่อเป็นการเริ่มต้นใหม่ครับ  

เริ่มมาทำความดีครับ  อย่างที่คุณแม่อาจารย์อุบลสอนว่า

 ไม่มีเวลาที่จะมาทำบาปอีกแล้ว  

ลูกก็ขอน้อมรับครับ  ลูกขอทำให้ดีที่สุดครับ

กราบขอบพระคุณในพระเมตตาของ

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณเป็นอย่างสูงนะครับ

ที่เมตตาเตือนลูกหลานเพื่อให้ลูกหลานได้สำรวจตัวเอง

และสุขภาพโดยรวมของเบลล์ก็ดีในระดับหนึ่งแต่ก็ยังกลัวๆครับว่าตัวเบลล์เองจะเป็นมะเร็งด้วย

เพราะสาเหตุที่เบลล์เคยปรามาสพ่อแม่ครูอาจารย์ที่มีบุญบารมีสูง

และจิตเบลล์ชอบคิดโน่นนี่นั่นด่าคนโน้นทีด่าคนนี้ที

เบลล์รู้สึกว่าตัวเบลล์เลวมากครับ

ทั้งกรรมที่่คิด  พูด  ทำ  ในสิ่งที่ไม่ดี

โดยเฉพาะกรรมคำพูดนี่เบลล์พูดแล้วมีเพื่อนๆหลายคนบอกว่าเจ็บ

ซึ่งบางทีไม่ได้เจตนาแต่ก็ทำให้ทุกคนรอบข้างที่รับฟังเจ็บช้ำน้ำใจ

และการรักษาศีลของเบลล์ก็ไม่บริสุทธิ์

และทุกเรื่องเลยครับ

คงเป็นเพราะกรรมรวมตัวกระมัง

ยิ่งจิตเบลล์โกรธง่ายหายยากด้วยครับ

เบลล์จึงสำนึกบาปทุกบาปที่เคยทำมาครับ

ว่าเบลล์เลวมากเลย

ซึ่งข้อเสียคือเบลล์ชอบสงสัย

ถามตลอดและไม่ใช้ปัญญาของเบลล์ในการหาคำตอบเอง

ซึ่งบางครั้งก็เป็นการปรามาสผู้มีบุญ

และเบลล์ก็สนใจในจริยาของคนอื่นมากๆ

เบลล์ผิดไปแล้วครับอาจารย์แม่

ขอพระเมตตาจากทุกๆพระองค์

โปรดเมตตาลูกด้วยนะครับ

ขอทุกๆพระองค์

และทุกๆท่านทั่วทั้งสามโลก

มีอาจารย์แม่เป็นที่สุด

โปรดประธานอภัยให้กับลูกด้วยเทอญ

ลูกขอทำงานเพื่อพระพุทธศาสนา

สืบทอดอายุพระพุทธศาสนา

เพื่อชาติ  ศาสนา  พระมหากษัตริย์

ตราบเท่าเข้านิพพานในชาตินี้

ขอติดตามพระจอมไตรโปรดเวไนยสัตว์ครับ

ขอใ้กายสังขารของลูกแข็งแรงสมบูรณ์

ขอเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายโปรดอโหสิกรรมให้กับลูกผู้โง่เขลาเบาปัญญาบาปหนาคนนี้ด้วยเทอญ

กราบขอบพระคุณอาจารย์แม่อุบลมากๆนะครับ  สาธุ

ลูกขอเข้าถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเป็นสรณะตราบเข้านิพพานชาตินี้ขอทุกๆพระองค์โปรดประธานพระพรแก่ลูกผู้โง่เง่าเต่าตุ่นเขลาเบาปัญญาบาปหนาชั่วช้าสามานโครตๆผู้นี้ด้วยเทอญ  ลูกขอเข้าถึงอริยมรรค  อริยผล  เป็นพระอริบุคคลในพระพุทธศาสนา  ได้ช่วยงานพระเบื้องบน  เพื่อเผยแผ่พระธรรม  ช่วยคนให้เข้าถึงธรรมและความดี  อุทิศร่างกายและจิตใจเพื่อพระพุทะศาสนา  ขอมอบกายถวายชีวิตของลุกนี้ให้เป้นของพระรัตนตรัย

กราบขอบพระคุณอาจารย์คะ

โรคมะเร็ง เป็นโรคที่หาสาเหตุทางโลก ไม่พบจริง ๆ คะ

เป็นโรคที่ก่อเกิดจากภายใน โดยที่เราไม่รู้ตัว

มันสะสมไปเรื่อย ๆ จะแสดงอาการก็ระยะสุดท้าย

และมักจะแก้ไขอะไรไม่ทัน

เหมือนกรรมต่าง ๆ ที่เราสร้างมาตลอดชีวิตโดยไม่รู้สึกตัว

มันสะสมไปเรื่อย ๆ พอรู้ตัวอีกทีก็ตอนทุกข์มาก ๆ หรือใกล้ตาย

แล้วเราก็แก้ไข ไถ่ถอน ไม่ทัน

อาจารย์เมตตามาเตือน

ให้เราสำรวจตนในตอนที่ยังมีโอกาสแก้ไขได้ทัน

ดังนั้น เราต้องอย่าปล่อยให้โอกาสสุดท้าย หลุดลอยไปนะคะ

 ครั้งแรกที่ลูกไปพบท่านอาจารย์แม่  อาจารย์พ่อ  พี่ท๊อป

และพี่น้องบ้านสวนพีระมิดทุกท่าน

อาจารย์แม่เมตตาลูกบอกลูกว่า

การปฏิบัติธรรมนั้นอย่าไปสนใจร่างกาย

แล้วอาจารย์แม่ก็ชี้เข้ามาที่ตัวลูก

เหมือนอาจารย์แม่จะบอกลูกว่าข้างในร่างกายมันป่วยอยู่

ซึ่งเบลล์ก็เอะใจอยู่ครับ

แต่ไม่ได้ไปตรวจ

เบลล์เคยร้องไห้แล้วบอกแม่ว่า

แม่รู้ไหมที่ลูกอยู่ได้ถึงทุกวันนี้ก็เพราะธรรมะนะ

หากลูกต้องตายลงไปขอแม่อย่าได้เป็นห่วง

และเบลล์ก็ได้บอกแม่อยู่หลายๆครั้งว่าขอแม่อย่าได้คาดหวัง

ในตัวลูกมากเกินไปนะครับ

เพราะเหตุที่เบลล์กลัวว่าตัวเบลล์เองจะตายและจะทำได้ไม่ดีอย่างที่คาดหวังไว้

เบลล์รู้สึกปลงกับชีวิตเพราะที่ผ่านมานั้นไม่สมหวังสักอย่าง

ครอบครัวแตกแยกพ่อแม่แต่งงานใหม่

ครอบครัวของลูกลำบากมากช่วงนั้น

และลูกก็ชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว

บางครั้งก็คิดว่าตัวเองจะบ้าแล้ว

และเป็นคนที่เหงามาก

ไม่มีเพื่อนฝูง

และคิดว่าตัวลูกเองตัวคนเดียว

คิดน้อยใจในโชคชะตาของตัวลูกเอง

อิจฉาในชีวิตของคนอื่นๆที่เขาดีกว่า

ลูกคิดว่าลูกทำผิดอะไรเหรอชีวิตของลูกจึงต้องมาพบกับความทุกข์ยากทางโลก

ความเย็นชาของญาติๆ  คนรอบข้าง  ลูกคิดอยากให้คนนั้นคนนี้มาช่วยเหลือ

ลูกร่ำไห้กับชีวิตของลูกเอง  และเรียกร้องในบันทึกประจำวันของลูก

ใจของลูกอ่อนแอเหลือเกิน  มองไปทางใดก็เห็นแต่คำเหยียดหยาม  ทุกข์ใจ

เรื่องที่ลูกพูดมาทั้งหมดนี่เป็นเรื่องเมื่ออดีตครับ

หลังจากที่ลูกได้มาพบธรรมะของพระพุทธเจ้า

ใจลูกก็สุขมากขึ้น  มองเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ของชีวิต

เชื่อมั่นว่าต้องแก้ไขตัวเองได้  และจะไม่โทษใคร

ลูกโทษตัวลูกเองครับ  เพราะกรรมที่ลูกได้เสวยผลล้วนมีที่มาจากตัวลูกทั้งสิ้น

ความทุกข์ของลูกเล็กน้อยนักเมื่อเทียบกับความทุกข์ของเหล่าสรรพสัตว์ทั้งสามโลก

ลูกนี่โง่ดักดานไปมัวพิไรรำพันกับทุกข์  อดีต  อนาคต  โดยไม่มองมาแก้ไขอะไรเลยในตัวเอง

ลูกคนนี้ขอกราบประทานอภัยจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ทุกๆพระองค์ที่ลูกไม่ใช้ปัญญาในการแก้ไข  และไม่ได้ใช้วิชชาที่ท่านสอนอย่างเต็มที่

กลับใช้ความรัก  โลภ  โกรธ  หลง  เข้ามาแก้ไข

ลูกขออาราธนาพระบารมีของพระพุทธเจ้า  โปรดประธานดวงปัญญาแก่ลูก  ขอให้ลูกแจ้งทั้งทางโลก  ทางธรรม

ขอพระองค์  เมตตา  ยกจิตลูก   ขึ้นสู่อริยมรรค  อริยผล  เข้านิพพานในชาตินี้สาธุขอความไม่มี  ไม่ได้เรียนรู่ธรรมะ  ไม่ได้เผยแผ่ธรรมะ  ไม่ได้ช่วยคน  ไม่หายจากโรคภัยไข้เจ็บ  ไม่ได้ช่วยชาติ  ศาสนา  พระมหากษัตริย์  อย่าได้บังเกิดกับลูก  ตราบเข้านิพพานชาตินี้  สาธุ

ท่านท้าวเวสสุวรรณ

เคยเตือนผ่าน อ.อุบล

ผ่านรายการคุยไปแจกไปแล้วว่า

ต่อไปนี้ โรคเอดส์ จะเกิดได้

แม้ไม่มีการร่วมเพศ

โดยเฉพาะ

ผู้หมกมุ่นเรื่องเพศ

และ

ท่านให้ประกาศว่า

ใครที่คิดเรื่องเพศกับ อ.อุบล

ท่านจัด เอดส์ ให้ทุกคน

จงคอยดู

แม้คนที่มาบ้านสวนพีระมิด

มาสารภาพว่า

เป็นเอดส์

เพราะ

ปรามาสเพื่อนว่า

เออ

มั่วเข้า ถ้าเอ็งเป็นเอดส์นะ

ข้าจะหัวเราะให้ฟันหักเลย

เท่านี้ก็เป็นกรรมใหญ่

ในที่สุด

ตน

ก็ต้องมาเป็นเอดส์

เสียเอง จนบัดนี้

ชีช้ำ กะหล่ำปลี จริง จริ๊ง

ขออนุโมทนา

กับอ.แม่อุบลด้วยค่ะที่

คอยเตือนลูกๆ ตลอด กราบ

ขอบพระคุณค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ....

 ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานนะคะ

วันนี้คุณโยธิน

มาขอบคุณ

ที่บ้านสวนพีระมิด

ทำให้ดวงตาเห็นธรรม

อันที่จริงเขา ฝึกมโนฯมา

เคยออกรายการ

ไปเมื่อไม่นาน

ที่เคยปรามาสครูฝึกมโนวัดท่าซุง

ทำขนมอบ คงจำกันได้ นะ

ที่สำคัญ

เขาฝันแม่น เคยฝันว่า

พระมาบอกว่า นิ้วจะขาด

ให้ชำระหนี้

14,000 นิ้วจึงจะไม่ขาด

วันนี้

อาทิตย์ 14 ส.ค.54

เขามาพร้อมความฝันอันระทึก

อีกแว้วววว

เขาฝันว่า

มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

ไปบอกเขาว่า

อีกไม่นานนี้

วันที่.................จำไม่ได้

เดี๋ยวคุณโยธินคงมาเขียนเล่าเอง

จะมีผู้หญิง

ตาย

เป็นผู้หญิงที่เคยไป

บ้านสวนพีระมิด

แล้ว

ไม่ได้ไปอีก

บอกวันจันทร์ที่...เวลา...ด้วย

แต่

อ.อุบล ลืม

เพราะ

วันนี้ ยุ่งมาก

เลยไม่มีเวลาให้ใคร

ขอบคุณ ขอขมาหน้ากล้อง

บอกว่า

ให้เล่าคร่าวๆ ตรงโรงทาน

ก็แล้วกัน เหนื่อย

คุณโยธิน

อย่าลืมมาเขียนบอกนะจ๊ะ

เป็นธรรมทาน

ไม่รู้ว่า

จะเป็นคนเดียวกันกับ

คนที่ ท่านพ่อ

บอก อ.อุบล หรือเปล่า

(ได้เล่าให้หลายคนฟังไปแล้ว ว่า

มีผู้หญิงคนหนึ่ง

จะหมดอายุ เร็วๆ นี้

เพราะผิดสัจจะกับบ้านสวนฯ)

อันที่จริง

คนที่เหนื่อยกว่า

อ.อุบล

คือ

พวกชาวนาแรงงานต่างด้าว

วันนี้ขนกันไปดำนา

เป็นคันรถ

แต่เช้าเลย

อ.อุบล

ก็ไปดำกับเขาเหมือนกัน

โดยเฉพาะ

เป็นพันธุ์ข้าวพระราชทาน

ของพระเจ้าอยู่หัว

ด้วยนะ

ลูกเด็กเล็กแดง

ไปปลูกข้าวกันเป็นหมด

เมื่อคืน

นอน ตี 4 ครึ่ง

เลย งด หน้ากล้อง ไป 1 วัน

คุณโยธิน

คุณรุ่งศุภารัตน์

คุณเกรียงศักดิ์(เบน)

ที่จะขอขมา+ขอบคุณ

เลยบอกขอเลื่อนเป็น

งานหน้านะ

เอาไว้มาใหม่ ค่อยเข้ากล้องนะ

วันนี้ไม่ไหว

จริงจริ๊ง  งานอะไรก็ม่ายรู้

เยอะแยะ

อ.พัน หัวหน้าเกษตร

ก็พาปลูกข้าว ปลูกมะละกอ

สำเร็จลุล่วง

โดยมี

พวกเราเหล่า

แรงงานต่างด้าว

มหา พ่อใหญ่ ผจก.แบ๊งค์โจ

คุณมิ้ม ด.ช.อมร หนูเหมี่ยว

หนูไอซ์ อยู่เป็นรายสุดท้าย

สูบน้ำเข้านากันเสร็จ

แล้วค่อยกลับ

วันนี้เล่นเอา

พี่มหา ตัวดำ ไปเลย

ปกติ ออกจะ

(ตา)

ขาว

เน๊าะ

อนุโมทนากับอ.อุบลและพี่น้องชาวนาแห่งบ้านสวนฯทุกๆท่านด้วยนะคะ คนเราถ้าปลูกข้าวเป็น ปลูกพืชไว้กินเองได้ จะอยู่"ยุคใด"ก็รอด เพราะยังไงก็คงจะไม่อดตายแน่ๆ ...

แต่..อาจารย์นอนดึกมั่กๆเลยนะคะ ตีสี่ครึ่ง.. แถมยังไปร่วมดำนากับลูกๆบ้านสวนฯอีก.. อึดจริงๆเลยค่ะอาจารย์...

อนุโมทนากับความฝันอันระทึกใจจากคุณโยธินด้วยนะคะ ฝันแต่ละทีสะเทือนใจและลุ้นสุดๆ และรู้สึกว่า คราวนี้ข้อมูลที่ฝันก็มาแบบชัดๆทั้งวันและเวลาอีก....  งั้นก็ขอรออ่านความฝันจากคำบอกเล่าของคุณโยธินอีกทีก็แล้วกันนะคะ.. ไม่อยากจะเดาเลยว่าเป็น คนคนนั้น..หรือเปล่าหนอ..

อนุโมทนากับเรื่องเล่าของน้องเบลล์ด้วยนะคะ บางที่พี่ก็คิดเหมือนกันนะว่า คนบางคนก็มีประสบการณ์ชีวิตที่เอื้ออำนวยต่อการมุ่งสู่หนทางนิพพานมากๆ เพราะน้องเบลล์อายุประมาณยี่สิบ แต่มีประสบการณ์หนักๆที่ต้องพิจารณาและใช้ปัญญาในการต่อสู้กับปัญหาต่างๆในชีวิตที่เกินผู้ใหญ่สูงๆวัยหลายๆคนซะอีก...

คิดว่าตอนนี้น้องเบลล์คงผ่านเหตุการณ์แย่ๆเหล่านั้นมาแล้ว และคงจะมีจิตใจที่เข้มแข็งและกล้าหาญยิ่งขึ้น จนสามารถสู้กับทุกๆรูปแบบของปัญหา ด้วยปัญญาได้แล้ว..สาธุ..

 อนุโมทนากับอาจารย์แม่และลูกหลานบ้านสวนทุกคนด้วยนะคะ

ข้าวพันธุ์พระราชทานนี้ 

คงจะอยู่ช่วยชีวิตผู้คนไปจนถึงยคศิวิไลย์แน่ๆเล๊ยยยยยย

และขออนุโมทนากับความฝันคุณโยธินด้วยเช่นกันค่าาาา

ฝันตรงและแม่นอย่างนี้

ฝันครั้งนี้ก็คงจะมีสิทธิ์เกิดขึ้นจริงบ้างละน๊ออออ

แอบคิดเหมือนพี่ชนิดาค่ะ

ว่าอาจจะเป็นคนๆนั้น รึปล่าวน๊อออ......

อยากจะบอกว่าชีวิตพี่ก็ไม่ต่างอะไรจากน้องเบลล์เลยนะ

เมื่อก่อนนั้นมันหดหู่เน๊อะ......

ที่คุณพ่อ +คุณแม่แยกทางกัน หน้าคุณพ่อตัวเองเคยเห็นไม่กี่ครั้ง

เจออีกครั้งไม่รู้จะจำได้รึป่าว

มาอยู่ที่นี่ก็สุดแสนจะเหงา ต้องสู้ ต้องทำเพื่อตัวเอง

เพราะไม่อยากไปรบกวนคุณแม่

แต่พอมาเจอแสงสว่างจากบ้านสวน อาจารย์แม่ + พระพุทธองค์

เลยทำให้ปลงกับเรื่องต่างๆ คิดซะว่ามันเป็นหนทาง

ที่จะพิสูจน์ใจเราให้เข้าถึงนิพพาน

ว่าเรื่องแค่นี้เราจะหลงมัวเมา จะหลงผิดไปกับเกมส์ที่มารสร้างมาให้เราเล่นไหม

หากผ่านมันไปได้ หวังว่าเราคงจะเห็นหนทาง และแสงสว่างอันริบหรี่

กับเค้าบ้างเนอะ

กราบขอบพระคุณอาจารย์แม่ที่เสียสละ

ลงมารับลูกๆทุกๆคน และเป็นเหมือนแสงสว่างที่ชี้นำทาง

ให้กับลูก และทำให้ลูกได้มีดวงตาเห็นธรรมด้วยเจ้าค่าาาา

สาธุ สาธุ สาธุ

พักผ่อนบ้างนะคะอาจารย์แม่ขาาาา 

อยากให้อาจารย์แม่อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับพวกเราไปนานๆค่ะ

อ่านเรื่องน้องหญิงแล้ว ก็เชื่อแล้วว่า

ลูกๆบ้านสวนฯแต่ละคนเจออะไรกันมาไม่น้อยเลยนะเนี่ย

แต่ทุกๆคนก็ผ่านพ้นอุปสรรคเหล่านั้นมาได้

ด้วยธรรมะแห่งพระพุทธองค์และคำสอนจากท่านอ.อุบล..

เป็นกำลังใจให้น้องๆทั้งสองด้วยนะจ๊ะ..

แต่เชื่อพี่ไหม๊ว่า.. ไม่ว่าแต่ละคน

จะมีประสบการณ์ดีแย่มามากน้อยต่างกันยังไง

แต่ในความคิดของเรานั้น ระดับความทุกข์ที่เกิดขึ้น

ก็อยู่ในระดับท่วมใจกันทุกๆคนเลยแหล่ะ..

แบบว่า ถ้าไปเทียบความทุกข์ของตัวเองกับคนอื่นแล้ว

ดูเหมือนว่า เราไม่น่าจะทุกข์เล๊ย..

แต่ก็ดันคิดให้ตัวเอง"ทุกข์"ซะเว่อร์เชียว..

นี่แหล่ะ มนุษย์..เนอะ..

ลูกกราขอบพระคุณอาจารย์อุบลค่ะ

ขออนุโมทนาบุญค่ะ สาธุ

ขอบคุณน้องเบลล์นะค่ะ ที่เล่าธรรมทาน พี่ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

วันนี้เราต่างก็เวียนว่ายอยู่บนกองทุกข์ด้วยกัน

อาจารย์อุบลท่านเมตตาช่วยเรา ก็ขอให้น้องเบลล์ยึดมั่นหนทางนี้ไว้นะค่ะ

พี่เองก็จะยึดมั่นเช่นกัน ความทุกข์มีรูปแบบมากมาย

วันหนึ่งเมื่อน้องลืมความทุกข์ในวัยเด็ก

ก็จะมาผจญกับความทุกข์ในวัยต่างๆไปเรื่อยๆ

เมื่อเราพบแสงสว่างริบหรี่ ตรงนี้ ก็ให้เร่งรีบนะค่ะ เดินมา

ทางที่เรามั่นใจนี้ ด้วยกัน นะค่ะ

ที่จริงไม่ได้คาดหวังอะไรมานานมากแล้ว แต่ก็แอบหวังว่า

จะได้พบน้องเบลล์ตัวเป็นๆที่บ้านสวนฯ นะค่ะ

สำหรับน้องหญิง ขอบคุณที่เป็นกำลงใจแบบไม่รู้ตัวค่ะ

คือ น้องหญิงบอกว่า อยู่ต่างแดน อยากมาบ้านสวนฯ

ทำให้พี่ต้องคิดใหม่ทันทีว่าเราสามารถทำได้ง่ายทำไม ไม่รีบทำ

 ตอนนี้ ก็จะย้ายมาทำงานที่ กทม แล้วค่ะ

สิ้นเดือนนี้ ส.ค.คงได้ไปค่ะ

เพื่อจะได้ไปใช้แรงกาย และสร้างบุญที่บ้านสวนฯได้สะดวกขึ้นค่ะ

 โมทนาสาธุครับท่านอาจารย์แม่

และพี่ๆน้องๆบ้านสวนพีระมิดทุกท่าน

ที่บ้านเบลล์ก็ทำนานะครับ  อิอิ

เพิ่งดำนาเสร็จครับ  แต่เบลล์ไม่ได้กลับไปหรอกนะครับ

แม่ก็จ้างเพื่อนบ้านช่วยดำนาครับ

เมื่อก่อนเบลล์ก็ได้ทำนานะครับ

ตอนที่อยู่กาฬสินธุ์  ดกกล้า  ดำนา

ก็ทำพอได้ครับ  ไม่เก่งเลย  แถมขี้เกียจอีกด้วย  อิอิ

สู้ๆนะครับท่านอาจารย์แม่  และพี่ๆน้องๆทุกท่านที่ไปดำนาน่ะครับ

ข้าวทุกต้นที่อาจารย์แม่ได้ปลูกเขาคงดีใจนะครับ

ที่ได้รับเมตตาจากท่านอาจารย์แม่

และใครได้เห็นและกินก้คงมีความสุขมากๆครับเพราะท่านอาจารย์แม่มีพระมหาเมตตา

ขอบคุณพี่ชนิดานะครับที่เป็นกำลังใจให้กับเบลล์

ทุกข์ที่เบลล์มีบางทีก็ทำให้มองไม่เห็นว่าคนอื่นก็ทุกข์

มองว่าทุกข์ของเบลล์มันหนักหนาจริงๆ

แต่มามองอีกทีก็เล็กน้อยเมื่อเทียบกับทุกข์ของพี่น้องทั้งสามโลก

ขอบคุณพี่หญิงด้วยนะครับที่เป็นกำลังใจให้กับเบลล์  หัวอกเดียวกัน  อิอิ

แต่ก่อนก็คิดว่าทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทุกวันนี้เข้าใจ

และรับได้ครับเพราะเรื่องครอบครัวแตกแยกเป็นเรื่องที่จริงแต่เบลล์ก็ไม่ได้โทษใครนะครับ

ยังรักพ่อเหมือนเดิม  ท่านคือผู้มีพระคุณครับ  ไม่มีท่านเบลล์ก้ไม่ได้เกิดมา  

ขอบคุณนะครับพี่อร่ามศรีหากเบลล์มีบุญพอ

เบลล์ก็จะได้ไปบ้านสวนพีระมิดอีกนะครับ

อยากไปสักการะสมเด็จองค์ปฐม

 เบลล์จะไปร้องไห้ด้วยความปลื้มปีติ  ต่อเบื้องพระพักต์เลยล่ะครับ

อันนี้คิดไว้นานแล้วครับ  อิอิ  และจะไปกราบแทบเท้าท่านอาจารย์แม่อุบล

ขอให้ลูกได้ไปบ้านสวนพีระมิดอีกนะครับ  สาธุ

ขอบพระคุณเบื้องบนที่เมตตาให้มีบ้านสวนพีระมิด

ขอบคุณท่านอาจารยืแม่ที่เมตตาลูกเสมอมานะครับ

กราบโมทนาสาธุบุญทุกประการของบ้านสวนพีระมิดครับ  สาธุ

อนุโมทนากับท่าน อ.อุบล

และทุกท่านที่ร่วมแรงร่วมใจ

ทำงานต่างๆจนสำเร็จครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

โดยเฉพาะท่าน อ.อุบล ท่านเหน็ดเหนื่อย

กับพวกเรา ศิษย์โง่ๆทุกคน

ขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย

จงช่วยปกปักษ์รักษาท่าน อ.อุบล

ให้ท่านสุขภาพแข็งแรง

อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร

ให้ศิษย์โง่ๆ คนนี้

ได้รับใช้ท่านฯตลอดไปด้วยเทอญ

ขออนุโมทนา

กับอ.แม่อุบล และพี่น้อง

ชาวบ้านสวนที่ช่วยกันทำนานะค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

       ขออนุโมทนาบุญกับอ.อุบล และญาติธรรมทุกท่านที่ได้ดำนา พันธุ์ข้าวพระราชทาน พอดีต้องรีบกลับแต่เช้าเพราะมีธุระ  เดี๋ยวอาทิตย์หน้า  จะมารายงานผลต่อนะคะ

      เห็นด้วยกับคุณชนิดาค่ะ เรื่องชีวิตของลูกบ้านสวนฯแต่ละคน ไม่ธรรมดาแน่นอน  แต่พวกเราก็ยืนหยัดกันมาได้ สามารถลุกขึ้นมาใหม่ได้ หลังจากที่พบอ.อุบล แห่งบ้านสวนพีระมิด ผู้มีพระคุณต่อพวกเรา

      สำหรับตัวเองก็พยายามคิดว่าทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา  ล้วนเป็นบทเรียน ที่เราต้องผ่านพ้นให้ได้  ขณะเกิดปัญหา ต้องพยายามมองหาแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์  หลังจากเรื่องร้ายๆผ่านไปเรามักจะได้เรียนรู้บางสิ่ง บางอย่างเสมอ

       ความทุกข์ที่เกิดขึ้น มันเกิดที่ใจเรา  มันไม่เกี่ยวกับตัวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  เช่น ถ้าเราเป็นหนี้  หนี้ก็ส่วนหนี้  ส่วนตัวทุกข์ คือตัวเราเองที่ไปเครียด กังวล คิดๆๆๆ  ถามหน่อยว่า คิด เครียดให้ตาย แล้วคุณใช้หนี้ได้รึเปล่า  ก็เปล่า  ดังนั้นไม่ต้องเครียด หรอก ถ้าอยากคิด ก็คิดแค่จะหาหนทางหาเงินมาใช้หนี้ได้ยังไง จะทำงานพิเศษเพิ่มมั๊ย หรือ จะไปเจรจาเจ้าหนี้ดี 

       ขอเป็นกำลังใจให้น้องเบลล์ น้องหญิง นะคะ แค่เอาใจเกาะเกี่ยวพระพุทธองค์ หรือ อ.อุบลไว้รับรอง หายเครียดค่ะ

กราบขอบพระคุณอาจารย์อุบลมาก ๆ คะ

ที่ทำงานหนักมากมาย ต้องรับภาระกิจสวรรค์ ลงมาถึง

เรื่องจิปาถะ ปัญหาสารพัดของคนที่มา หลายรูปแบบ

และยังเมตตามาเตือน ผู้หญิงคนที่กำลังจะหมดอายุไข

ให้ได้รู้ตัวและตั้งรับให้ดีที่สุด

แต่ไม่รู้ว่ากรรมหนัก ๆ ที่ทำมา

จะมาปิดบังตาให้โอกาสสุดท้ายที่ควรจะได้รับหลุดลอยไปอีกรึเปล่า

ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ด้วยคนนะคะ

และเป็นกำลังใจให้พี่น้องทุกคน ผ่านความทุกข์ทั้งหลายไปได้

แต่เชื่อมั่นว่าพวกเราที่ได้เป็นศิษย์ของท่านอาจารย์ ได้รับธรรมะจากท่านแล้ว

เข้มแข็ง และมีกำลังใจฟันฝ่าอุปสรรค ของเราได้อย่างแน่นอน

ขอบพระคุณทุกท่านที่ทุ่มเททำงานทุกอย่างรวมกับท่านอาจารย์

เห็นคุณหัวหน้าเกษตรอินทรีย์ แล้วชื่นชมมากคะ

สร้างแปลงเกษตรได้เป็นรูปเป็นร่าง   น่าภูมิใจที่สุดเลยนะคะ

เวลาทำอะไรดี ๆ นี่ มีความสุขทั้งคนทำ และคนที่เห็นด้วย

ดังนั้นคนที่ยังทำอะไรที่เป็นการสร้างความทุกข์ให้ตัวคนทำเอง

และไม่เจริญตาเจริญใจผู้พบเห็นอยู่

ก็หยุดทำเสียเถอะนะคะ

พลังบวกของโลก ของจักรวาลจะได้เพิ่มขึ้น

 แบบว่า ถ้าไปเทียบความทุกข์ของตัวเองกับคนอื่นแล้ว

ดูเหมือนว่า เราไม่น่าจะทุกข์เล๊ย..

แต่ก็ดันคิดให้ตัวเอง"ทุกข์"ซะเว่อร์เชียว.. 

นี่แหล่ะ มนุษย์..เนอะ

แหะๆ เห็นด้วยกับพี่ชนิดาอย่างยิ่งค่ะ

ในโลกนี้มีคนทุกข์กว่าเราเยอะแยะ

หากเราลองเปิดใจให้กว้างๆ

และดูสิ่งที่อยู่รอบๆตัวเรา

เราก็จะรู้เลยว่า....ทุกข์ที่เรามีอยู่นั้น

หากไปเทียบกับคนอื่นๆ

เรื่องของเรากลายเป็นเรื่องขี้ผงไปเลยทีเดียว....

แล้วยังจะเก็บมาให้มันทุกข์ใจอีกนะเรา.....ฮิฮิ

ขอบคุณกำลังใจจากพี่ๆทุกคนเลยค่าาาา

                           กราบขอบพระคุณ อ.อุบลที่เมตตา.........ต่อลูกหลานบ้านสวน

ด้วยดีเสมอมา   และขออนุโมทนากับทุกท่านที่แสดงข้อคิดเห็นค่ะ  สาธุ  สาธุ

เรียน อาจารย์อุบล อาจารย์มงคล ที่เคารพ วันนี้ชุติกาญจน์ และหลานนายณัฐกร ปละอุด โอนเงินเข้าอาจารย์ ธนาคารกรุงไทยบ้านสาขาบ้านนา เพื่อร่วมบุญสร้างท่านท้าวมหาราชทั้ง 4 และท่านมเหสักขา จำนวน 299+1 บาท  ชุติกาญจน์ได้ฝากข้อความเสียงไว้แล้วนะคะ  สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนาบุญ กับคุณ ชุติกาญจน์ ด้วยค่ะ สาธุ

กราบเท้าขอบพระคุณท่านอาจารย์

ที่เมตตาให้ได้อ่านธรรมทาน

จิตระลึกถึงท่านเมื่อใดน้ำตาไหลเมื่อนั้น

กราบ กราบ กราบ

กราบเท้าขอบพระคุณท่านอาจารย์

ที่เมตตาให้ได้อ่านธรรมทาน

จิตระลึกถึงท่านเมื่อใดน้ำตาไหลเมื่อนั้น

กราบ กราบ กราบ

และ ในจำนวนนั้น มีคนที่เคยมาบ้านสวนพีระมิด กำลังเป็นมะเร็งแล้ว   เพราะ กรรมปรามาส อ.อุบล และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไปรวมตัวกับกรรมชั่ว ที่ทำมาในชีวิต ดังตัวอย่าง ที่ยกมาให้อ่านข้างต้น   ตอนนี้ มีทั้งคนที่ตรวจพบแล้ว แต่ยังไม่กล้ามาขอขมา   และ มีทั้ง คนที่เป็นแล้ว แต่ยังไม่ได้ไปตรวจ และ ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังเป็น   เสด็จพ่อ ท่านท้าวเวสสุวรรณ บอกว่า มันจะรู้ ก็วันที่มันใกล้ หมดลมหายใจ ไม่มีเวลา ที่จะมาขอขมา แม้จะสำนึกตอนนั้น ก็ตาม   ท่านว่า มันไม่ได้คิดจะขอขมา เพราะสำนึกผิด แต่ มันกลัวตาย   ท่านบอกว่า โรคร้ายนี้ เป็นโรคกรรม   พวกที่ทำคุณไสย์ พวกเจ้าสำนัก ที่ใช้เดียรัจฉานวิชา ไม่รักษาศีล   เจอมะเร็งหมด   พวกนี้ ตายก่อนภัยพิบัติ จะมาถึง   มะเร็งเริ่มก่อตัว จาก ความชั่วของจิต ที่ส่งไปเลี้ยงเลือด ทั้งร่างกาย   -----------------------------------  นอกจากนั้น ท่านยังบอกว่า มีคนเป็น มะเร็งตับ มะเร็งปากมดลูก มะเร็งเต้านม มะเร็งต่อมน้ำเหลือง มะเร็งในช่องปาก   คือ คนเดียว เป็นมะเร็งหลายที่   หมอตรวจไม่พบ หมดโอกาสรักษา เยียวยา   ด้วยสาเหตุข้างต้น   ขอให้ท่านทั้งหลาย ที่รู้ตัวว่า เคยทำกรรม ดังที่ท่านบอกมา สังเกตุอาการตนเอง และ คนรู้จัก นะค๊า   อ.อุบล ช่วยได้แค่นี้ค๊า

ผู้แสดงความคิดเห็น อ.อุบล ศุภาเดชาภรณ์ (PAMELASOAP-at-YAHOO-dot-COM) ตอบ 2011-08-11 23:45:57 IP : 118.175.106.9

ขอแสดงความเสียใจ

กับ

คุณแม่พิมพ์

(คุณแม่ของคุณโม่ย+ปลัดนก)

ที่เสียชีวิตด้วย

โรคมะเร็ง

อย่างกระทันหัน

แม้จะอยากมาขอขมา

อ.อุบล

ระหว่างที่รู้ว่าเป็นมะเร็ง

แต่

ไม่ทัน

เพราะมันรวดเร็วมาก

ได้แต่ขอขมาหน้าจอ ที.วี.

ซึ่งเป็นคนหนึ่ง

ที่เคยปรามาส โกรธ อ.อุบล

แล้วต่อมาก็เข้าใจ

ลูกมาขอขมา

แต่ตนเอง ไม่ยอมขอขมา

ได้แต่มาทำบุญ

มากับลูก

คิดว่าหลายคน

คงจำแม่พิมพ์ได้ ตอนหลังมา

แกชอบร้องไห้

ตอนที่หมอวัฒนามา

ตอนวิหารไม้ไผ่ แกก็ร้องไห้

อ.อุบล ยังส่งทิชชูให้

คุณแมวยังขำ

ใครจำได้มั่ง

บัดนี้ แม่พิมพ์ เสียชีวิต

ด้วยโรคมะเร็ง

ชนิดที่คาดไม่ถึงเลย

เลยนำเอา

คำบอกเล่าของเสด็จพ่อ

ท่านท้าวเวสสุวรรณ

มาย้ำเตือน ให้อ่านอีกครั้ง

หลังจาก

ท่านบอกให้ อ.อุบล เขียน

แต่

หลายคนอาจลืม

หรือ

อาจคิดว่า อ.อุบล เขียนเอง

ก็ลองพิจารณาดู

ว่า

เป็นเรื่องบังเอิญ หรือว่า

เป็นเรื่องที่เป็นไปตามที่เสด็จพ่อ

เตือน

ไว้ล่วงหน้าแล้ว

ครูนุกูล

มาส่งข่าว บอกว่า

ปลัดนกจะมา เพื่อขอให้

บุญ

กับวิญญาณแม่ มาอยู่ที่บ้านสวนฯ

ช่วงหลังๆที่

น้องโม่ย ปลัดนก

มาบ้านสวนพีระมิด

อ.อุบล รู้สึกได้ว่า โม่ย เขาพูดแปลกๆ

ไม่เหมือนตอนที่มาขอขมา

เหมือน

ไม่ค่อยสำนึก

พูดสวนทางกับตอน

มาขอขมา ตอนญาติตายใหม่ๆ

ศพยังตั้งอยู่ที่วัด แล้วตัวเอง

กลัวตาย ถ้าไม่มา

แต่เมื่อ

เหตุการณ์ผ่านไป

อาจเลิกกลัวตายแล้ว

ก็เลยพูดไม่เหมือนวันขอขมา

เอาหละ

เสด็จพ่อบอกว่า

มนุษย์

ก็เป็นอย่างนี้แหละลูก

พอกลัว ก็ หาที่พึ่ง

ยอม ทุกอย่าง

แต่

พอเลิกกลัว

ก็ลืมความนอบน้อม

ลืมสำนึกผิด บิดเบือนความจริง

เอาอย่างนี้ดีกว่า

ลูกอย่าไปยุ่งกับกรรมเขาเลย

เดี๋ยวพ่อจะสั่งสอนเค้าเอง

ตอนนั้น

เราก็ได้แต่คิดในใจว่า

พูดแบบนี้ เดี๋ยวต้องมี จัดหนัก

จากสิ่งศีกดิ์สิทธิ์แน่ๆเลย

แล้วเวลาก็ผ่านไป

งานบุญเราก็มากมาย

จนเราลืมเรื่อง

คำพูดของ โม่ย ไปแล้ว

มารู้อีกที

แม่พิมพ์ก็เสียแล้ว

ครูนุกูลบอกว่า

แม่พิมพ์ เขาสำนึกได้

ตอนเค้าอาการหนักแล้ว

เค้าพูดตลอดว่า

อยากมาขอขมา อ.อุบล

แต่

ตอนนั้น

มันหมดเรี่ยวแรง

มันรวดเร็ว จนเขาตั้งตัวไม่ทัน

เป็นไม่นานก็เสียชีวิต

--------

อันนี้

ครูนุกูลเล่านะ

ว่า

หลังจากแม่พิมพ์เสีย

โม่ย

ก็ไปบวช นุ่งขาว ห่มขาว

ส่วนปลัดนก

บอกว่า เดี๋ยวเค้า จะมา

บ้านสวนพีระมิด

เพื่อให้แม่เค้ามารับบุญที่นี่

----------

ครูนุกูล

เป็นผู้เล่าเรื่องราวทั้งหมด

ประเด็นอยู่ตรง

ที่ว่า

ทำไม ก่อนตาย

แม่พิมพ์ถึง ต้องการมา

ขอขมา อ.อุบล บ้านสวนพีระมิด

มาก บ่นตลอด

แสดงว่า

มีอะไร อยู่ในใจ

แม่พิมพ์ หรือ ใครรู้บ้าง

แล้วยังมีอีกมาก

ที่ เสด็จพ่อ ฝาก บอก

ว่า

จะต้องจบลง อย่างแม่พิมพ์

คือ

จะคิดถึง อ.อุบล มาก

ก่อนตาย

แต่มาขอขมาไม่ทัน

แล้วเสด็จพ่อ

ก็บอก อ.อุบล

ว่า

เอ็งอยากให้พวกนี้ตาย

หรือ

จะยอมรับการขอขมา

ด้วยการให้พวกมันกราบเท้าเอ็ง

ด้วยสำนึก ออก ที.วี.

แล้วรอดตาย

เฮ้อ

ทำไมถึงต้อง

เป็นเรา

เกิดเป็น อ.อุบล

มันดีตรงไหน นี่แหละจึง

ขอเกิดเป็นชาติสุดท้าย

ขอไปนิพพาน

ไม่ต้องการให้ใครกราบเท้าอีก

กราบขอบพระคุณกับธรรมทานของท่านอาจาร์ยอุบลค่ะ   สาธุ  สาธุ  สาธุ

การขอขมาที่จะสามารถยุติกรรมลงได้

คือขอขมาด้วย จิต ที่รู้สึกสำนึกในความผิดจริง

แต่การขอขมา เพราะกลัวตาย

อาจเป็นการยืดระยะเวลากรรมออกไปได้บ้างเท่านั้น

และเมื่อจิต คิดไม่ได้จริง ๆ 

เมื่อขอขมาไป จึงคลายทุกข์ลง คลายความกลัวลง

แต่ ..จิตชั่วดวงเดิม ก็จะกลับไปทำแบบเดิม ๆ อีก

ซึ่งการขอขมาแบบนี้ ไม่มีผลดีใด ๆ เกิดขึ้น

ไม่ได้แก้ปัญหาที่แท้จริง ไม่ได้ยุติกรรม

แต่จะยิ่งเพิ่มกรรมให้ตัวเองมากเข้าไปอีก

เพราะเป็นการขอขมาเพื่อความสุขของตัวเอง

ทำให้อาจารย์ต้องลำบากใจ และรบกวนเวลาท่านด้วย

กราบขอบพระคุณอ.อุบล และเบื้องบนทุกพระองค์ที่เมตตาพวกเรา

ขอให้คุณโม่ย และทุกท่านที่ยังหลงผิด

คิดได้ ว่า สุดท้ายแล้ว  ทุกชีวิต

ก็ต้องการเพียงแค่ บุญ เป็นที่สุดของชีวิตเท่านั้นคะ

ขอแสดงความเสียใจกับคุณโม่ยด้วยถ้าสำนึกผิดแล้วยอมรับผิดสิ่งศักดิ์ทุกพรองค์คงให้อภัยอย่าสำนึกตอนใกล้อวสานแล้วเดี๋ยวไม่ทันสาธุ สาธุ สาธุ

คนส่วนใหญ่สมัยนี้ เท่าที่สัมผัสได้คือ เข้ามาหาครูบาอาจารย์ ก็เพราะตัวเองมีปัญหา ไม่ว่า การงาน การเงิน สุขภาพ ครอบครัว

เป้าหมายหลักก็คือ

หวังมาให้อาจารย์ท่านช่วยปลดเปลื้องความทุกข์ของตัวเอง 

โยนภาระปัญหาทั้งหมดไปให้ท่านอาจารย์   โดยที่ตัวเองไม่ได้สำนึกผิดอย่างแท้จริง  

 ตอนนั้นจะให้ทำยังไงก็ยอม

ขอให้หาย 

แต่เมื่อหมดทุกข์  ความเห็นแก่ตัว

เริ่มครอบงำ 

เริ่มคิดว่าการที่เราหายทุกข์ได้

เป็นเพราะตัวเราเอง   เราหายได้เอง

ครูบาอาจารย์ไม่ได้ช่วยอะไร 

ไม่มีความกตัญญูที่จะมาขอบคุณ 

 และเร่งทำบุญให้ต่อเนื่อง 

คิดจะทำบุญก็ต่อเมื่อเวลามีทุกข์  พอทุกข์หายก็กลับไปทำชั่วแบบเดิม 

ไม่ได้สำนึกอย่างแท้จริงว่า

เคราะห์กรรมทั้งหมดที่เราได้รับอยู่

มาจากการกระทำของเราเอง

มาจากการที่เราไปทำสิ่งไม่ดีกับคนอื่นก่อน

ทำให้คนอื่นตาย บาดเจ็บ เจ็บปวดก่อน

เราจึงต้องได้รับผลอย่างนั้นด้วย

จริงๆถ้าช่วงที่เรามีทุกข์ ไม่ว่าทางกาย วาจา ใจ

ถ้าเราคิดว่า

โอ้ว ตอนที่เราไปทำกรรมชั่วกับคนอื่น

เค้าก็คงเจ็บปวด หรือทุกข์อย่างนี้นะ

เค้าคงทรมานอย่างที่เรากำลังเป็น

มันช่างทรมานเหลือเกิน

เพราะฉะนั้น เราจะไม่ทำผิดอย่างนี้อีก

ไม่ว่ากับใคร

ถ้าเรารู้สึกได้อย่างนี้เราคงจะไม่กล้าทำผิดอีก

จากการที่อ้อยได้มาทำบุญที่บ้านสวนฯพักหนึ่งแล้ว

เริ่มได้ข้อสรุป ของ คีย์เวิร์ดที่สำคัญในการใช้ชีวิต

คือ

สำนึกผิด

และ

สำนึกบุญคุณ

 กราบอนุโมทนาค่ะอ.แม่

บาปกรรมที่คุณแม่พิมพ์ได้รับนั้น

มันช่างรวดเร็ว และไปไวมาก

จนไม่มีโอกาสได้มาขอขมาเลย

เพราะตอนที่ยังมีชีวิตอยู่

ตอนที่ยังไม่รู้ว่าเป็นมะเร็ง

ก็ไม่เคยรู้และสำนึกผิด

ทั้งที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ให้เวลาให้เราคิด

แต่เมื่อเราคิดไม่ได้ ก็คงถึงเวลาต้องไป

และเมื่อถึงเวลาไป เราเพิ่งมาคิดได้

มันก็ช้าไปเสียแล้ว

และหากเราคิดอยากขอขมา

เพียงเพราะอยากหายจากทุกข์

กลัวตาย มันก็เหมือนกับเรารักตัวเอง

ไม่ได้อยากขอขมาด้วยใจจริง

หากเราไม่เจ็บ ไม่ป่วย เราก็ไม่เคยคิดเลย

เพราะฉนั้นทุกอย่างที่มันไม่ได้มาจากใจ

ไม่ว่าเราจะพยายามยังไง

ก็ไม่สามารถลบล้างสิ่งที่เคยทำมาได้

คนเราถ้าสำนึกผิดได้ตอนยังมีลมหายใจอยู่มันก็ยังไม่สาย พระพุทธองค์ทรงเมตตาอยู่แล้ว มั่นทำความดีรักษาศิล 5 มีเมตตาต่อผู้อื่น รักผู้อื่นเหมือนกับรักตัวเอง อยู่ที่ไหนก็ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ขอลูกบ้านสวนทุกคนจงเชื่อฟังคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวน โดยเฉพาะอาจารย์แม่อุบลของพวกเราท่านมีแต่ความหวังดี และมีสิ่งดีให้พวกเราทั้งนั้นอย่าออกนกอบชีวิตจะได้มีความสุข ทุกวันนั้ชุติกาญจน์ได้รับสิ่งดีๆจากบ้านสวน ถึงแม้จะไม่ค่อยมีเงิน แต่ชุติกาญจน์ก็ไม่อดไม่อยาก แค่นี้ก็พอแล้วชีวิตนี้ ตายไปเราก็ไม่ได้เอาอะไรไปแม้แต่ชิ้นเดียว สาธุ สาธุ สาธุ