โห..คุณ ณี เนี่ย ตอบคำถามได้เคลียร์คัต ชัดเจน ตรงประเด็น

ชี้ได้ทั้งเหตุและผล รวมทั้งยังป้อนหลักธรรมให้เรา

มาพิจารณาตัวเองกันอีกด้วย สรุปว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ทีี่ใด

ในสังคมที่มีคนตั้งแต่สองคนขึ้นไป เราควรจะพร้อมเสมอ

ที่จะงัดหลักธรรมประจำใจที่เราได้อ่าน ได้รู้มาทั้งหลายนั้น

แล้วนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ แล้วเราจะได้เห็นตัวเองชัดๆว่า

เรานั้นยังไกลฝั่งมากน้อยเพียงใด.....

อนุโมทนากับคุณ ณี ด้วยนะคะ สาธุ ..

ทุกเหตุการณ์

ที่เกิดขึ้น พระองค์

ทรงมีพระประสงค์(จุดมุ่งหมาย)

ทุกเหตุการณ์ ทุกกรณี

อยู่ที่ใครจะ

ตี

โจทย์ แตก

...........................................................

กราบพระบาทท่านท้าวเวสสุวรรณและอนุโมทนา

กับท่านอาจารย์อุบลค่ะ ชนิดาคิดว่า ทั้งทุกๆเหตุการณ์

ที่เกิดขึ้นที่บ้านสวนฯ รวมถึงทุกๆเรื่องราวที่นำเสนอ

และ ทุกๆข้อความที่เบื้องบนมาสื่อผ่าน ล้วนแล้วแต่เป็น

หลักธรรมที่่ลึกซึ้งละเอียดอ่อน ซ่อนอยู่ในทุกๆอณูของ"คำ"เลยทีเดียว..

ทุกคำสอนแห่งพระพุทธองค์และทุกคำเตือนจาก

ท่านท้่าวเวสสุวรรณ สามารถทะลุผ่านทุกเซลล์ในร่างกาย

เข้าไปถึงจิต สะกิดต่อมความชั่ว ความเลว

ความโลภ ความขี้อิจฉา ฯลฯ

ที่ซุกที่ซ่อน อยู่ในส่วนตื้นส่วนลึกได้เป็นอย่างดี ...

ถึงแม้บางทีจะทำเนียนๆ

แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นความเลวของตัวเอง

เพราะชอบติดอุปทาน

คิดว่า ตัวเองเป็นคนดี(แล้วมั้ง) ... แต่พอมาอ่านแต่ละกระทู้

ของอาจารย์แล้ว เหงื่อตกตาหล๊อด... ได้รู้แล้วรู้อีกว่า

เรานี่ก็เลวสุดๆเหมือนกันนะเนี่ย...

นี่ขนาดเข้ามาถูกทาง พบแสงสว่างมาเป็นปี

รับฟังคำเตือนจากอาจารย์ ที่เสียสละเวลามาติวเข้มกันแทบทุกวัน

ยังดัดนิสัียถาวรของตัวเองยังไม่ได้เลย เพราะดูแล้ว

ยังอยู่ในระดับแค่คิดได้ เขียนได้ แต่ยังไม่ส่งผลถึงการกระทำเท่าไหร่เลย..

อาจารย์ขาอย่าเพิ่งถอดใจนะคะ ศิษย์ดีๆ ปฏิบัติก้าวหน้าก็มีไม่น้อยค่ะ...

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ เบื้องบนทุกๆพระองค์

และอาจารย์อุบล เป็นที่สุดค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

คุณชนิดาขา ณีก็ยังไกลฝั่งอยู่มากโข

ก็ต้องดำผุด ดำว่ายกันต่อไป

ความพยายามอยู่ที่ไหน

ความพยายามก็อยู่ที่นั่น

งง มั๊ยค่ะ

เขียนเอง งงเองค่ะ

       อ้อยคิดว่า ทุกคนที่มาบ้านสวนพีระมิด ล้วนมาด้วยเรื่องและปัญหาของตัวเอง   ต้องการให้อ.อุบล ช่วยปลดเปลื้องปัญหาต่างๆของตัวเอง

       ซึ่งทุกคนรู้ว่ามาทำบุญที่บ้านสวนฯแล้วได้อานิสงส์มากมาย  บุญที่เกิดขึ้นเป็นบุญใหญ่ บริสุทธิ์ สามารถช่วยอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรได้   เราก็จะต้งหน้าตั้งตาไปทำบุญอย่างเดียว

        ซึ่งช่วงแรกๆอ้อยก็มุ่งมั่นทำบุญมาก คิดว่ายิ่งบุญที่ใช้กำลังเยอะๆ จะได้บุญมาก  ดังนั้นงานที่คิดว่าเบาๆ เช่น ทำอาหาร จะไม่สนใจ  เป้าหมายใช้แรงกายทำบุญหน้กๆ อย่างเดียว เราบาปหนา ต้องทำบุญหนักๆ 

     โดยลืมเปิดตามองรอบๆตัว 

          ลืมที่จะฉุกคิดว่าเราเข้ามาบ้านคนอื่น  เราต้องบำรุงดูแลเจ้าของบ้าน และสมบัติของเจ้าของบ้านด้วย  ไม่เคยสนใจเรื่องการใช้ห้องน้ำ ถึงเราจะดูแลเรื่องความสะอาด  แต่ไม่ละเอียดที่จะเปิดน้ำเติมให้เต็ม   เรื่องขยะล่ะ พอพวกเรากลับวันอาทิตย์ ใครดูแลเอาขยะไปทิ้ง ส่วนใหญ่เป็นอาหารสด เน่าง่าย  เพราะเขตบ้านสวนฯไม่มีบริการเก็บขยะ เรื่องที่นอน หมอนมุ้ง สักแต่ว่าใช้ แต่ไม่เคยคิดช่วยเอาไปซัก เพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องของเรา อุปกรณ์ เครื่องมือ เช่น จอบ เสียม รถเข็น มีด สักแต่ว่าใช้ มันจะคม ไม่คม ไม่เคยสน เอาจอบขุดดินเจอหิน ก็ฟันลงบนหิน โดยไม่คิดว่าจอบจะบิ่น มั๊ย  มีวิธีอื่นอีกมั๊ยที่จะเลี่ยง  แต่ก่อนใช้เสร็จไม่เคยล้างเครื่องมือเลย  ไม้เคยคิดดูแลรักษาเครื่องมือให้ใช้ได้นานๆ    ห้องครัวรกก็ไม่สนใจช่วยเก็บ

      สรุปคือ อ้อยมาที่บ้านสวนฯ แบบโคตร เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว  คิดจะมาเอาแต่บุญ  ทำบุญเหมือนหุ่นยนต์ ทำ ทำ ทำ แต่ไม่มองดูเรื่องอื่น รอบๆตัวเลย  ไม่เคยคิดถึงประโยชน์ของเจ้าของบ้าน  หรือ ของส่วนรวมเลย

      ต่อมาท่านอาจารย์เมตตาเตือน  ว่าไม่ว่าเราจะไปที่ไหนเราจะต้องดูแลรักษาที่แห่งนั้น ให้เหมือนบ้านของเราเอง  ถ้าคิดว่าเป็นของๆ เรา สมบัติของเรา  เราจะใช้ จะดูแลอย่างไร  เราต้องทำอย่างนั้น

      อ้อยคิดว่าส่วนใหญ่ที่มาบ้านสวนฯ น่าจะเคยคิด หรือทำ คล้ายๆอ้อย เอาประโยชน์ตัวเอง  ไม่สนส่วนรวม  และอ้างเหตุผลว่า เราต้องพยายามวางอุเบกขา กับทุกๆเรื่อง  อย่าเข้าไปยุ่งกับเรื่องคนอื่น  เพราะลำพังตัวเองก็จะไม่รอดอยู่แล้ว

      จึงเกิดบรรยากาศที่ เหมือนพวกเราต่างคนต่างอยู่  เราสนิทกันระดับหนึ่ง ทำบุญร่วมกันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย  แต่ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวกัน

      พอมีเหตุการณ์ที่ท่านอ.อุบล ถูกล่วงเกิน จากผู้ไม่หวังดี ก็ได้แต่เข้ามาอ่าน แต่ไม่ทำอะไร  มีแต่คุณแมว และบางท่านที่ปกป้องอาจารย์  แต่ตัวเองไม่เข้ามาเขียนอะไร เพราะคิดว่าเราเห็นด้วยกับคุณแมว แล้ว ไม่ต้องเขียนซ้ำ หรอก  แถมคิดว่าตัวเองไม่มีความรู้ที่จะเขียน  กลัวเขียนผิด  กลัวทำไม่ถูก

     ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน   ปล่อยให้คุณแมว และท่านอื่นๆ ปกป้องอาจารย์แบบไม้ซีก ไม่มีพลัง ไม่เข้าไปช่วยแสดงให้คนล่วงเกิน เห็นความสามัคคี เห็นพลังของพวกเรา

    อ้อยขอกราบขอขมาอ.อุบล และครอบครัวที่ตัวเองทำตัว อกตัญญู เห็นแก่ตัว   แต่ตอนนี้ลูกตื่นแล้ว  จะขอกลับมาช่วยทำหน้าที่ ที่ได้อาสามาอย่างเต็มที่ค่ะ

ตัวเองก็อุเบกขาแบบผิดๆ เช่นกันค่ะ

ด้วยความโง่เขลาเบาปัญา

คิดเองเออเองว่า เห็นด้วยกับพี่ๆที่มาเขียน

โดยไม่ได้มาแสดงพลังสามัคคี

หารู้ไม่ว่าเป็นการเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด

ณีขอกราบขอขมาอาจารย์อุบล และครอบครัว

ที่อกตัญญู เห็นแก่ตัว ต่อไปนี้จะตื่นขึ้นมาทำหน้าที่

อย่างเต็มที่เช่นกันค่ะ

เรียนลูกบ้านสวนทุกๆท่านค่ะ..

ได้อ่านข้อความไล่มาจนหมดที่ทุกท่านได้เขียนไว้..ตั้งแต่ตนเองไปต่างจังหวัด..ขออนุญาตสรุปดังนี้

1. การที่บางท่านเข้ามาแล้วพบลูกบ้านสวนบางท่าน แสดงกิริยาต่างๆนั้น..อาจเป็นเพราะว่าเรามีอัตตา ตัวตน

หรือ มีความคาดหวัง ต่างๆนาๆ มาก่อนแล้ว..ถ้าเราเห็นแล้ว เพียงแต่คิดว่า เราอาจเคยทำกิริยา ท่าทาง

อย่างนี้กับผู้อื่นมาก่อนหรือไม่(เศษกรรมเก่า)...หรือเราอาจจะมองแล้วเก็บมาคิดพิจารณาว่า

**เราจะไม่ทำอย่างนั้นกับผู้อื่นอีก**เป็นการเตือนตนค่ะ

แต่โดยส่วนตัวไม่เคยเจอลูกบ้านสวนที่ทำอย่างนั้นค่ะ ทุกคนน่ารักมากๆๆ เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่..//ที่สำคัญเป็นกันเองสุดๆ

2. การแสดงความคิดเห็นในงานต่างๆ ของลูกบ้านสวน บางครั้งมีการแสดงความคิดเห็น แต่ก็จะมีผู้คัดค้าน

ซึ่งเป็นเหตุการณ์ปกติในทุกองค์กร***แต่กรณีบ้านสวน อยากให้ผู้ที่คัดค้าน ได้นำเสนอข้อคิดเห็นที่ต่าง

หรือขอให้มีทางออก ข้อเสนอแนะที่น่าจะดีกว่า..ไม่ใช่ค้านแล้วจบ..เพราะมันไม่ก่อประโยชน์ใดๆๆ

ถ้าพวกเราฝึกฝนตรงนี้ได้ ก็เท่ากับว่า พวกเรามีความเป็นหนึ่ง สมัครสมานสามัคคี กลมเกลียว เป็นหนึ่งจริงๆๆ

งานเล็ก หรืองานใหญ่ๆก็จะสำเร็จได้ง่าย.....

3. เรายังไม่มีระบบที่ชัดเจน...ในเรื่องการติดตาม รักษาความปลอดภัย ทั้งคน สัตว์สิ่งของ ที่อยู่ในบ้านสวน

ขอเสนอให้ผู้ที่ไปประจำเป็นหลักในการ จัดระบบนี้ และมีผู้ช่วยในการสอดส่อง  ดูแล การเคลื่อนไหวต่างๆ

 มีการสื่อสารที่ง่าย ชัดเจน รัดกุม เมื่อมีปัญหาใดๆเกิดขึ้น (ใช้มือถือให้เป็นประโยชน์มากที่สุด ควรมีศูนย์กลางที่เป็นผู้ประสาน หรือบันทึกเบอร์โทร ผู้ที่รับผิดชอบในแต่ละขอบเขต)

....ขอให้กำลังใจทุกท่านค่ะ .**เราทำได้ถ้าได้ทำ  ทำไม่ได้เพราะไม่ได้ทำ**

งานส่วนตัวเรายังทำได้ แล้วงานบุญทำไมเราจะทำไม่ได้

***********บุญเท่านั้นที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ............................

ขอขยายความ

ต่อจากพี่สุ นะคะ

ข้อ 1

การที่ได้เข้าไปในบ้านสวนพิรามิด

และ

ได้พบกับ บุคคลที่ถือตน

ยกตน ข่มท่าน

( อย่าได้จิตตก นะคะ )

เพราะบุคคลที่เข้ามาบ้านสวนพิรามิดนั้น

ร้อยพ่อ พันแม่

ต่างก็มีสิ่งแวดล้อมมาไม่เหมือนกัน

เพราะฉะนั้น

ลูกบ้านสวนฯ ไม่ได้มีคนเดียว

และในทางกลับกัน

บุคคลที่ เป็นลุกบ้านสวนฯโดยแท้

ต้องมี..เมตตา กรุณา

ต้องรู้จัก เด็ก รู้จักผู้ใหญ่

อย่าทำให้

อ.อุบล บ้านสวนพิรามิด

ต้องขายหน้านะคะ 

และที่ผ่านมา อ.อุบล เอง

ก็ไม่ได้นิ่งดูดาย

กรณีของ นู๋แหวน

นู๋ตฤณ ก็ได้ถูก อ.อุบล ตำหนิ

ไปแล้ว...จบ

ข้อ 2

การคัดค้าน 

ขอเรียกว่า

ขอให้ทุกคนฝึกแสดง

ความคิดเห็น

ถึงจะแตกต่างแต่

อยู่บนบรรทัดฐานเดียวกัน

และหาบทสรุปที่ลงตัว

( ครบที่สุด ถึงผลดี - ผลเสีย )

อย่าเอา  ตัวเองเป็นบรรทัดฐาน

สิ่งที่สำคัญที่สุด

นโยบาย อ.อุบล

ข้อ 3

เรื่องระบบความปลอดภัย

( พัฒนาระบบ )

อิ อิ ..พี่สุจะมาร่วม

หัว จม  ท้าย

กับพวกเราไหมเนี่ย

เพราะได้ดำเนินการไปบ้างแล้วจ๊ะ

คิดถึง..

ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน  

 ปล่อยให้คุณแมว และท่านอื่นๆ

ปกป้องอาจารย์แบบไม้ซีก ไม่มีพลัง

-*-*-*-*-*-*-

พลังใจ

ไงจ๊ะ น้องอ้อย

ใครบอกว่า ไม่มีพลัง

ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ออกมาจากใจ

และมองออกไป ไกลๆ

คิด และ ฟัง ให้มาก ๆ

พูด - เขียน

ในสิ่งที่เป็นประโยชน์

ต่อส่วนรวมมาก ๆ

ธรรมทาน เป็นบุญใหญ่

ใคร ๆ ก้ต้องการทำ

แต่ ผล ต่างหาก ที่ควรคำนึง

และเท่าที่ผ่านมา

ก็เป็นเพราะ...ธรรมทาน

ที่คิดแบบฉบับ

..เอาแต่ตัวเอง..

อ.อุบล คนเดียวที่รับไปแบบเต็ม ๆ

แล้วจะมารับผิดชอบ ไหวหรอ

ที่ผ่านมา ก็เห็น ๆ กันอยู่เน๊อะ

( ความรับผิดชอบ สูงมาก )

ขออนุโมทนากับธรรมทานของทุก ๆ ท่านนะคะ

ในส่วนของตัวเองที่ได้เขียนไป อาจไม่ชัดเจนทั้งหมด

ซึ่งอาจนำมาซึ่งความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน ต้องขออภัยด้วยคะ

เพราะส่วนที่เห็นว่าดีอยู่แล้ว ไม่ได้นำมาซึ่งปัญหา ที่ควรแก้ไข

จึงไม่ได้เขียนไป ดังนั้นขอเขียนอธิบายเพิ่มเติมนะคะ

ลูกบ้านสวนมีแต่คนดี ๆ มาสร้างบุญอย่างขยันขันแข็ง

มีรอยยิ้มให้กัน ดูแล้วก็อยู่กันอย่างมีความสุขนะคะ

แต่กรณีที่เขียนไปอาจเป็นปัญหาเพียงจุดหนึ่งเท่านั้น ซึ่งที่เขียนไป

ไม่ได้หมายถึงกรณีของตัวเองกับคุณตฤณนะคะ(เพราะกรณีนี้ คิดได้ทันทีตั้งแต่แรกเจอว่านี่ คือกฏแห่งกรรมที่เราต้องได้รับ และพิจารณาจนเข้าใจถึงจุดประสงค์ ที่ดี ของคุณตฤณ ทุกประการแล้วคะ ) 

แต่กรณีที่ได้เขียนไปก่อนหน้านั้น เกิดจากการพูดคุยกับคนที่มาใหม่

และเท่าที่เห็นด้วยสายตาตัวเอง ว่ามีแค่บางท่านเท่านั้น

ที่ดูดุจัง ไม่ยอมให้ช่วยจับต้องงานบุญบางประเภทเอาเสียเลย

จึงคิดได้ว่า นี่อาจเป็นจุดบอร์ดที่ยังมีอยู่รึเปล่า จึงมาเขียนบอก

และเข้าใจว่าทั้งหมดทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรา มันก็คือผลแห่งกรรมที่เราได้ทำไว้นั่นเอง

ถ้าแสดงความเห็นผิดพลาดไป หรือทำให้ภาพพจน์ของบ้านสวนดูไม่ดี ต้องขอโทษด้วยคะ

จะพยายามปรับปรุงความคิด และการกระทำของตัวเองให้ดีขึ้นคะ

ขออนุโมทนากับบทสรุปมาตรการทั้งสามข้อด้วยคะ

ถึงน้องแหวนค่ะ..

ต้องขอกราบขอบพระคุณน้องมากๆๆที่เขียนเป็นธรรมทานค่ะ โมทนาสาธุ ..แต่ที่นำมาขยายความคือว่า..

เพื่อเป็นตัวอย่างและสติเตือนผู้ ที่กำลังจะเข้ามาใหม่ค่ะ..สิ่งที่น้องทำดีมากค่ะ..บางทีถ้าไม่มีข้อบ่งชี้ หรือข้อเกริ่นนำ

ก็จะหา เหตุมา ขยายความได้ไม่ชัดเจนค่ะ

..ขอบพระคุณในธรรมทานอีกครั้งค่ะ..เป็นการดีอย่างยิ่งที่เรานำเสนอเรื่องราวในบ้านสวนที่เราพบเห็น

แล้วนำมาให้พี่ๆน้องๆเราได้แก้ไขค่ะ..ที่สำคัญได้มองว่า**จุดแข็ง และจุดด้อย ของพวกเราคืออะไร....

 ขออนุญาตนำเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับมิ้มเมื่อได้รู้จักกับบ้านสวนพีระมิดมาลงนะคะ เพราะเมื่อตอนออกรายการคุยไปแจกไป  ท่านอาจารย์อุบลท่านบอกว่าเมื่อกลับมาแล้วให้หนูเขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับหนูลงในเวปด้วยนะจ๊ะ

1.      เหตุการณ์แรกคือ มิ้มใช้ชื่อเล่นเป็นภาษาอังกฤษ แล้วต่อด้วยชื่อจริงไม่ใส่นามสกุล สิ่งที่เกิดขึ้นกับมิ้มก็คือ  ปกติเวลาไปทำงานจะจอดรถที่ที่จอดรถของโรงเรียนแต่วันนั้นที่จอดรถเต็มก็เลยไปจอดที่อื่นตอนจะกลับเมื่อสตาร์ทรถจะออกความรู้สึกจิตสั่งบอกว่าให้ถอยหลังแล้วรถมิ้มก็ปะทะชนต้นไม้รถบุป ที่เปิดท้ายรถบุปปิดให้สนิทยาก ป้ายทะเบียนเบี้ยวทั้งที่เป็นรถใหม่พึ่งจะเปลี่ยนป้ายแดงเป็นป้ายขาว  จนมิ้มมาได้อ่านคำเตือนของคุณธนาจึงรู้ว่าตนถูกลงโทษแล้ว จึงรีบเปลี่ยนเป็นชื่อจริงนามสกุลจริงค่ะ

2.      ช่วงปิด 4 วัน วันเข้าพรรษามิ้มตั้งใจว่าจะมาบ้านสวนพีระมิดเข้าใจผิดว่าดูเพียง 3 ตอนก็มาได้ ยังไม่ศึกษากฎกติกาให้ชัดเจน แล้วก็ซื้อตั๋วตั้งใจว่าจะไปแต่มีเหตุเตือนหลายอย่างเกิดขึ้น คือ รถที่จอดไหลจากที่จอดทั้งที่ใส่เบรกมือแล้วไหลไปถึงเกือบกึ่งกลางถนน แล้วก็มีรถบรรทุกขนาดใหญ่วิ่งมาบีปแตรดังลั่นเพราะเกือบชนรถของมิ้ม  และเมื่อมิ้มขับรถตามนักเรียนซึ่งไปถวายเทียนพรรษาให้วัดก็มีวัววิ่งออกจากฝูงพุ่งเกือบมาชนรถมิ้ม ทำให้ความรู้สึกบอกว่าตนคงทำอะไรบางอย่างที่ผิดหรือไม่สมควรเกี่ยวกับการไปบ้านสวนพีระมิด  และเมื่อก่อนจะออกเดินทางกลับมาอ่านกติกาอีกครั้งก่อนจะเดินทางทำให้ทราบว่าตนปฏิบัติไม่ถูกต้องตามกฎสวรรค์จึงตัดสินใจไม่ไปในตอนสามทุ่ม  และรถจะออกตอนสี่ทุ่ม จึงนำตั๋วไปฝากขาย  ขอให้อาจารย์อุบลช่วยให้ขายตั๋วได้  และเงินที่ขายตั๋วได้จะนำไปทำบุญกับบ้านสวนพีระมิดปรากฎว่าตอนเช้าไปสอบถามก็ปรากฎว่าขายได้  ทั้งที่เป็นท่ารถประจำอำเภอแล้วอีก 1 ชม.รถก็จะออกแล้ว ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดและท่านอาจารย์อุบลมากค่ะ

3.      ตั้งแต่มิ้มบูชาองค์พีระมิดไปถ้ามิ้มทำผิดจะเห็นผลไวมาก  และช่วยในเรื่องการนั่งสมาธิให้จิตจับสมาธิได้เร็วขึ้น  ความผิดคือ มิ้มนำอุปกรณ์เครื่องเขียนของโรงเรียนที่ตนสอนมาใช้ส่วนตัว และปรินงานจากเครื่องปรินหมึก กระดาษของโรงเรียนใช้สวนตัว สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ของมิ้มหายบ่อยมาก ทั้งโน๊ตบุค เอ็กเทอนอลฮาร์ดดิส อุปกรณ์ไฟฟ้าอิเล็กทรอนิค แผ่นซีดีงาน และสร้อยทองคำขาวพร้อมจี้  มิ้มอธิษฐานจิตขออาจารย์อุบลช่วยด้วย เพราะหาของไม่เจอ  ให้ใครช่วยก็หาไม่เจอ หลังขอ “อาจารย์อุบลช่วยด้วย สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด ท่านท้าวเวสสุวรรณ ช่วยด้วย” ปรากฎว่าของที่เป็นของที่มีผลต่อส่วนรวมหาเจอคือโนตบุค เอ็กเทอนอลฮาร์ด และอุปกรณ์ไฟฟ้า สร้อยทองคำขาวพร้อมจี้หาไม่เจอ  นี่คงเป็นเพราะมิ้มเอาของแผ่นดินมาใช้ผิดศีลข้อที่ 2 อาจารย์ท่านบอกว่าพีระมิดเป็นเหมือนเครื่องขยายทำให้เมื่อทำดี หรือทำผิดจะเห็นผลที่เร็วมากค่ะ

4.      เหตุการณ์ที่มิ้มเดินทางไปบ้านสวนพีระมิดซึ่งเป็นการเดินทางไปครั้งแรก  ไม่รู้ว่าไปอย่างไรจดรายละเอียดมาเท่านั้น เดินทางคนเดียวเพราะอยากไปร่วมบุญกับบ้านสวนพีระมิดมากๆ(ไม่ได้จะไปบำบัด แต่ไปเพราะศรัทธาอยากที่จะไปมาก แต่ทราบกฎว่าต้องออกรายการจึงนึกถึงบาปที่ตนทำเพื่อขอขมาและขอบคุณอาจารย์อุบลและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ )

ปรากฎว่ามาถึงตอนตี 3 รถทัวร์จอดให้ลงแถวฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต ตอนลงไปรู้สึกว่าน่ากลัวมาก แท็กซี่ผู้ชายเข้ามากสอบถามว่าจะไปไหนเราก็บอกไม่ไปแล้วรีบเดินขึ้นสะพานลอยเพราะเห็นว่าสว่างแต่พอขึ้นไปกลับยิ่งรู้สึกกลัวเพราะเปลี่ยวมากๆๆ มีผู้ชายแต่งตัวรุ่มร่ามเดินผ่านหันมามองยิ่งรู้สึกกลัวมาก ในจิตคิดถึง “อาจารย์อุบล ท่านท้าวเวสสุวรรณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดช่วยด้วย ลูกกลัวเหลือเกิน ลูกไม่มีเจตนาร้าย ลูกต้องการมาสร้างบุญบารมี ขอท่านคุ้มครองช่วยเหลือลูกด้วย” คิดเช่นนี้ซ้ำไปซ้ำมา เพราะว่ากลัวมากของที่ถือมาก็พะลุงพะลังทั้งเป้เสื้อผ้ากับกระเป๋าลากที่ใส่ข้าวสาร อาหารแห้ง การบูร เพื่อมาร่วมทำบุญ อีกมือก็ถือกล่องหลอดไฟเพราะอยากที่จะนำมาถวาย อีกซักพักก็มีผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่มากเดินมาหาบอกว่าพึ่งมาถึงเค้าเองก็กลัวก็เลยยืนอยู่เป็นเพื่อน และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตคู่ที่เค้าโดนแฟนทำร้ายจนแขนเบี้ยวพี่เค้าชูเขียวที่เบี้ยวให้ดูเห็นแล้วเวทนามาก มีทุกข์เรื่องลูกที่สัมเรเทเมา สิ่งที่พี่ผู้หญิงเล่านั้นล้วนเป็นธรรมสอนมิ้มที่ตรงกับจิตที่เคยคิดเรื่องการมีครอบครัวมาก่อนหน้านั้น การได้พูดคุยกับพี่จึงเป็นเหมือนได้ฟังธรรม(ธรรมชาติชีวิตที่ชี้ให้เห็นความทุกข์) พี่เค้าอยู่เป็นเพื่อนมิ้มจนถึงตีห้า ช่วยดูเรื่องรถที่จะไปบ้านสวนพีระมิดจนไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว คนพลุกพล่านแล้วพี่เค้าก็แยกไป  มิ้มเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสิ่งที่มิ้มเจอนั้นเป็นมนุษย์จริงหรือไม่ แต่ที่รู้คือต้องขอบคุณอาจารย์อุบล ท่านท้าวเวสสุวรรณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดที่ท่านเมตตาช่วยให้มิ้มมีเพื่อนในช่วงระหว่างตี 3 ถึง ตี 5 และเดินทางมาบ้านสวนพีระมิดอย่างปลอดภัย ลูกขอกราบขอบคุณค่ะ

5.      อีกเรื่องหนึ่งที่ขอเล่าเป็นธรรมทานต่อทุกท่านคือ ขอให้ทุกท่านอ่านคู่มือหนีกรรมให้ครบ 9 รอบก่อนใช้ผลิตภัณฑ์พาเมล่า เพราะในครั้งแรกที่มิ้มใช้มิ้มอธิษฐานขอเครื่องสำอางค์ที่จะมาช่วยรักษาสิว รักษาใบหน้าที่ตนรักษาหมดเงินมาเยอะมากแล้วแต่ก็ไม่หายจนได้มารู้จักพาเมล่าครั้งแรกอ่านจบ 1 รอบแล้วใช้ปรากฎว่าหน้าดีขึ้นมากๆๆ จนมีแต่คนทัก  แต่เมื่อหมด มิ้มก็ไม่ว่างไม่ได้ซื้อมาใช้ต่อ สิวเริ่มขึ้น ผ่านไป 1 เดือนมิ้มกลับมาใช้พาเมล่า และตั้งใจบอกกับตัวเองไว้ว่าครั้งนี้จะอ่านให้ครบ 9 รอบแต่ก็อ่านไม่ครบ เพราะทุกครั้งที่จะอ่านจะติดเหตุการณ์หลายอย่างให้ไม่ว่างอ่านไม่ได้ อ่านแล้วก็จะง่วงมาก ผลปรากฎว่าใช้ครั้งนี้สิว ผด ขึ้นเต็มหน้าเมื่อขอขมาท่านอาจารย์อุบลท่านก็บอกว่าผิดสัจจะให้กลับไปอ่านให้ครบ 9 รอบ  เมื่อมิ้มกลับจากบ้านสวนพีระมิดงานก็ยุ่งมากจนไม่มีเวลาอ่าน ทำให้สิว ผดขึ้นมากขึ้นเรื่อย จนมิ้มต้องเริ่มทะยอยยอ่านและรีบมาพิมพ์เล่าเรื่องต่างๆที่รับปากท่านอาจารย์ไว้ให้ผู้มาอ่านฟังเป็นธรรมทานค่ะ

ขอบคุณท่านอาจารย์อุบล ท่านท้าวเวสสุวรรณและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดที่เมตตาลูกค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

ขอบพระคุณ คุณพี่สุ (สุริวรรณ์) ที่ให้กำลังใจคะ

แต่ที่เขียน กราบขอบพระคุณนั้น หนูคงไม่บังอาจกล้ารับหรอกคะ

คิดว่าควรคู่กับผู้มีพระคุณสูงส่งเช่นอาจารย์อุบลคะ

งั้นขอกราบขอบพระคุณพี่สุ กลับคืนแล้วกันนะคะ กราบขอบพระคุณคะ

และอนุโมทนากับคุณมิ้มอีกครั้งนะคะ สาธุคะ

โมทนาสาธุค่ะน้องแหวน....เห็นมั้ยค่ะ แค่เราเอ่ยคำว่า ***ขอบคุณ  ขอโทษ** ก็จะทำให้เราดูจิตใจสูงส่งขึ้นมาก

ไม่ใช่ว่าจิตใจน้องแหวนไม่ดีไม่สูงส่งน่ะค่ะ  พี่สุเปรียบเปรยให้ฟัง..สมัยเรียน อ.จะสอนให้พูดคำว่า

....ขอบคุณ ..ขอโทษ  ตาหล๊อด  ถึงเราถูก 100%  ก็ขอบคุณผู้ชี้แนะค่ะ

อ่านเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านสวนพีระมิดแล้วงง ยังกับเรื่องในหนังกำลังภายใน แต่มีมือปราบมากมายโดยเฉพาะ บ.ก.โจ และ น้องปุ๋ย อยู่ภายในบ้านสวนพีระมิด อะไรก็ต้องถูกดีดออกไป แต่ถ้าเป็นงูก็น่ากลัวเหมือนกัลล์ 

อาจารย์อุบลคะพักผ่อนให้มากๆหน่อยดีกว่าคะ ดูอาจารย์ซูบไปเดี๋ยวแต่งชุดนางฟ้าจะสวยน้อย กว่ากุมารทองพุงพลุ้ยทั้งหลายนะคะ

วันนี้ปุ๋ยขอเล่าบรรยากาศย้อนหลัง

ตอนที่พระพุทธองค์เสด็จมา

ที่บ้านสวนนะคะ

อืม ก่อนที่ท่านจะเสด็จมาได้มาเหล่าเทวดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ต่างๆ มาเคลียร์พื้นที่โดยรอบก่อน

ซึ่งอันนี้จะสังเกตตอนที่ปุ๋ยทำความสะอาดในบ้านท่าน อ.

จะมีแสงสีทองสาดมาเป็นระยะๆ และบ่อยมากๆ

จนบางทีทำให้เราสัมผัสได้เลยว่ามันช่างวิเศษสุดๆ

ขนลุกบ้าง และทำให้เรารู้สึกดีมั่กๆ

และก็มีอยู่มาวันนึงที่ท่านอ.

อนุญาตให้ปุ๋ยกับพี่โจขึ้นไปนอนบนวิหารเป็นครั้งแรก

ตอนนั้นองค์ปฐมยังไม่เสด็จมานะคะ

พอตื่นมาตอนเช้าปุ๋ยทำกับข้าวอยู่ในครัว

พี่โจก็เรียกปุ๋ยมาดูรุ้ง

ซึ่งแปลกมากๆ เป็นรูปครึ่งวงกลม

คลุมบ้านท่าน อ.ไว้

ส่วนไต้รุ้งจะมีเหมือนละอองสีขาวคลุมอยู่ข้างล่าง

ส่วนรุ้งนั้นทั้งใหญ่และอยู่ต่ำมากๆ

เหมือนเจาะจงคลุมเฉพาะบ้านท่าน อ.ไว้

พอนำเรื่องรุ้งไปเล่าให้ท่าน อ.ฟัง

อ.ท่านเล่าว่า ท่านไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์มา

เหล่าเทพ พรหม เทวดา

เลยมาดูแลรักษาบ้านให้ท่าน อ.

แต่ปุ๋ยมีรูปรุ้งที่คลุมบ้านท่านอ.มาให้ดูด้วยนะคะ

อาจจะไม่ชัด

เพราะถ่ายจากมือถือปุ๋ยเองค๊าาา

วันนี้มีภาพย้อนหลัง

วันที่พระพุทธองค์เสด็จมา

ที่บ้านสวนให้ชมนะคะ

คือมีพระอาทิตย์ทรงกลด

ต้องอนุโมทนาภาพสวยๆนี้กับพี่ดอกไม้นะคะ

สาธุ สาธุ สาธุ

 อนุโมทนาภาพอัศจรรย์จากพี่ปุ๋ยและคุณดอกไม้ด้วยค่ะ

ทุกอณู รูขุมขนของบ้านสวน

ไม่มีที่ว่างจริงๆ

แม้นอาจารย์แม่ขึ้นไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์

ยังมีเทพเทวา มาคุ้มครอง รักษาบ้านสวนไว้ให้

จะมีซักกี่คนบนโลกนี้เน๊อ ที่จะมีบุญอย่างอาจารย์แม่นี้

ขอบคุณพี่ปุ๋ยด้วยค่าดูแล้วก็ปลาบปลื้ม ปิติไปด้วยเลยค่ะ

ภาพสายรุ้งสวยงามนั้น เห็นได้ัชัดเจนมากๆเลยน้องปุ๋ย

นี่ขนาดถ่ายจากมือถือนะเนี่ย..

เป็นบุญตาของชาวเกาะแต๊ๆ

และขอบคุณ ภาพพระอาทิตย์ทรงกลดจากคุณ ดอกไม้ด้วยนะคะ

ได้ชมภาพแห่งความศักดิ์สิทธิ์

และได้อ่านเรื่องเหลาจากน้องปุ๋ยแล้วก็ปิติไปด้วยจริงๆจ๊า

อนุึโมทนาด้วยนะจ๊ะ สาธุ..

.......................................................................

ส่วนประเด็นการนำเสนอความคิดเห็นและมุมมองของหนูแหวน

ชนิดาก็คิดว่า"เขียน" ดีกว่าไม่เีขียนนะคะ

เพราะพวกเราจะได้มองเห็นมุมเล็กๆ ของปัญหาที่ซ่อนๆอยู่

ซึ่งถ้าใครทำตัวเช่นนั้นอยู่ จะได้รู้ตัวแล้วคิดแก้ไขตัวเอง..โดยด่วน

อนุโมทนากับธรรมทานจากหนูแหวน และความคิดเห็นจากทุกๆท่าน

ทั้งคุณณี คุณอ้อย คุณแมว พี่สุ

ทุกมุมมองล้วนแล้ว เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม ทั้งสิ้น

อนุโมทนากับทุกๆท่านค่ะ สาธุ

ขอบคุณน้องปุ๋ยทีส่งรูปภาพมหัศจรรย์มาใหัพวกบ้านอยู่ใกลได้ชื่นชมบารมีของอาจารย์อุบลคะ

อนุโมทนาสาธุ ค่ะน้องปุ๋ย

ขอพูดด้วยคนค่ะ

ก็เหมือนที่อ้อยเขียนมาใครๆก็อยากได้บุญใหญ่

แต่ไม่คำนึงถึงเจ้าของบ้าน

บางคนมาเพราะความอยาก...อยากปลดหนี้

อยากหายโรคภัยไข้เจ็บ...แต่บางคนก็อยากเป็นใหญ่

เป็นผู้จัดการ

เมือก่อนก็สับสนกับการกระทำของบางคน

ไม่เข้าใจก็คิดมากเหมือนกัน

ตัวเองได้ถอยออกมาจากบ้านสวนนึงก้าว

มาคิดทบทวนเราควรจะตัดอะไรออกจากความคิด

เราควรจะมองคนที่ทำงานจริงจัง

เราควรจะมองคนที่จิตใจสูง

เพราะเวลาเราบอกเขาๆก็ไม่พอใจ

ก็ให้คิดได้ว่าเขาอยู่ข้างนอกจิตใจเป็นอย่างไร

ก็จะเอาเข้ามาใช้ในบ้านสวน(บอกก็ไม่พอใจ)

จะให้ทำไงดีจ๊ะพี่ ป้า น้า อา บ้านสวนเจ้าขาสาธุ

ลืมพูดเรื่องของนู่แหวนตอนนั้นพี่อ๊อดก็รับรู้เรื่องด้วย

เพราะตอนนั้นก็ยังใหม่กับบ้านสวนมาก...สติ+ปัญญา

ก็ไม่ค่อยมีทุกสิ่งทุกอย่างจับต้นชนปลายก็ไม่ถูก

อะไรก็ไม่กล้าพูดกล้าบอก(บอกตามตรงกลัว)

แต่เรื่องก็จบไปได้ด้วยดีและก็ดีขี้นเรื้อยๆ

เท่าที่มองดูทุกคนพัฒนาจิตใจได้มากขี้น

แต่ก็ยังมีคนใหม่คอยถามอย่างนั้นอย่างนี้อยู่

หนี้แหละค่ะจะสร้างกรรมให้กับตัวเองโดยไม่รู้ตัว..ค่ะ สาธุ

โมทนาสาธุ ค่ะน้องปุ๋ย

พวกเราต้องให้กำลังใจ และเรียนรู้ ซึ่งกันและกันค่ะ เอื้อยอ๊อด เอาใจช่วยเด้อค่ะ...

คิดถึงน้องชนิดาจริ๊ง  จริง ค่ะ ..

ว่าแต่ฝึกกสิณแล้วเป็นงัยบ้างค่ะ เล่าเป็นธรรมทานดีมั้ยจ๊ะ สาธุ

โมทนาสาธุค่ะน้องปุ๋ย  ที่ส่งรูปภาพบุญบารมีของท่านอาจารย์ให้พวกเราได้ชื่นชมกัน  สาธุ  สาธุ  สาธุ ค่ะ

อนุโมทนา

ด้วยค่ะน้องปุ๋ย ที่ได้นำภาพ

มาให้ชมกัน เป็นบุญจริงๆ ค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

คิดถึงน้องชนิดาจริ๊ง  จริง ค่ะ ..

ว่าแต่ฝึกกสิณแล้วเป็นงัยบ้างค่ะ เล่าเป็นธรรมทานดีมั้ยจ๊ะ สาธุ

....................................................................................

แหม..คุณพี่สุ มาตั้งคำถามนี้ ได้ตรงตามชื่อกระทู้เจงๆเล๊ย

การฝึกกสิณของชนิดาก็ยังคงเป็นเรื่องที่

ลึกลับ ซับซ้อนและ ซ่อนเงื่อนอยู่นั่นเอง ฮิฮิ

ลองทำบ้าง แต่ทำยังไม่ได้อ่ะเจ๊ ชนิดาก็เลยยึด

แนววิปัสนากรรมฐานที่ชนิดาฝึกอยู่เป็นหลัก เพราะฝึกแบบนั้น

มาจนชินแล้ว ถึงแม้จะยังไม่เก่งก็ตาม แต่ก็คล่องมากกว่า

แล้วก็เพิ่มบทภาวนา พระนามองค์พระปฐม คาถาปะโตเมตัง

และ คาถาเงินล้านอย่างละ9 จบ แล้วก็เริ่มนั่งตามแบบของตน

ก็สงบบ้าง หลุดบ้าง ฟุ้งบ้าง ตามสภาวะิจิต บางทีเหนื่อยก็นั่งน้อย

แล้วแต่วัน พอก่อนลาพระกรรมฐาน ก็นำบทวิปัสนาญาณที่ท่านช.

สื่อผ่านจากท่านองค์พระปฐมฯมาพิจารณาเพิ่ม เพราะครอบคลุม

การพิจารณาควาทุกข์ของการเกิดแก่เจ็บตาย และยังเป็นการ

แจ้งความจำนงค์อย่างชัดเจนว่า ถ้าถึงอายุขัยถึงวันตายเมื่อใด

ก็ขอไปอยู่กับพระองค์ทันที สาธุ สาธุ

และเดี๋ยวนี้เริ่มรู้ไต๋ตัวเอง คือ ต้องนั่งสมาธิก่อนเข้าเว็บบ้านสวนฯ

เพราะถ้าเลิกงานกลับบ้านมา เข้าเว็บเลย ก็จะยาววววว

แล้วพาลทำเนียนไม่นั่ง...ซะงั้น...

สรุปว่า การฝึกกสิณของชนิดายังไม่คืบหน้าเล๊ย

งั้นคงต้องรออ่านธรรมทานจากคุณพี่สุ..แทนแล้วล่ะจ๊า...

ขออนุโมทนา

กับพี่ชนิดา และทุกท่าน

ด้วยนะค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ..........

 อนุโมทนากับพี่ชนิดาด้วยจ้า

และเดี๋ยวนี้เริ่มรู้ไต๋ตัวเอง คือ ต้องนั่งสมาธิก่อนเข้าเว็บบ้านสวนฯ

เพราะถ้าเลิกงานกลับบ้านมา เข้าเว็บเลย ก็จะยาววววว

แล้วพาลทำเนียนไม่นั่ง...ซะงั้น...

ขอยืมใช้สูตรพี่ชนิดาบ้างนะคะ

หญิงนี่ตลอดเลยค่ะ

เข้าเว็ปแล้วก็ยาวเหมือนกัน ยาวแล้วก็ง่วง ง่วงแล้วก็ไม่ได้ทำสมาธิเล้ยยยย

ใช้ม่ายล่ายเลยจริง จริ๊งงงงงง อิอิ 

ดีครับวันนี้ผมมีเรื่องาวของผมมาเหลาครับ

คือเมื่อวานนี้ผมได้แผล ถึง 2 แผล ซึ้งก็มีปฏิหาริย์ครับ

แผลแรกเป็นตอนเช้า ผมกำลังมัดไม้ไผ่กับเสาร์โรงทานอยู่

และผมก็เอาเหล็กแท่งยาวไป 2 แท่ง เพื่อทำการวางไม้ไผ่

ตอนที่กำลังทำผมลืมว่าเอาเหล็กไปเสียบกับรูเสาร์ ก็ได้ปีนขึ้นไป

เพื่อนจะไปมัดไม้กับเสาร์จะหวะดีดตัวขึ้นมันไปตรงกับเหล็กพอดีเลย

ก็เลยได้โหม่งไปเต็มๆ ผมคิดว่าแตกแน่หัวเพราะเหล็กด้านปลายเป็นด้านที่ตัด

และมีความคมพอสมควรถ้าโดนแรงๆขนาดนั้นน่าจะเจาะหัวผมแล้วแต่นร่เหมือนกับว่า

มีอะไรมาบังความคมออกพอโหม่งไปก็แค่เจ็บๆมึนและมีเลือดเพียงเล็กน้อย

แผลที่ 2 อันนี้ก็ได้มาตอนเย็นๆผมไปถากเถาวัลย์ที่เสาร์ไฟฟ้า

ระหว่างกำลังตัดอกล้วยนั้นมือผมได้โดนต้นไม้ที่มีความแหลมคมทิ่มจนเลือด สาด.....

ไหลมาเยอะมากไม่หยุดเลยจากนั้นผมก็เรียก “อาจารย์อุบลช่วยด้วย”เหลือดหยุดทันทีครับ

และเอาน้ำพีระมิดราดแล้วก็เอาบอดี้โรชั่นท่า อาการเจ็บก็หายผมก็ทำงานต่อปกติครับ

แหะๆแต่วันรุ่งขึ้นผมนิ้วบวมครับแหะๆไม่รู้เป็นเพราะเหตุใดปวดมากแต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะ

ติดตังร้านค้าไว้ 25 บาทยังไม่ได้ไปจ่ายตอนไปซื้อของตังขาดเลยติดไว้ก่อน

สิ่งที่เป็นปฎิหาริย์มากๆคือเลือดหยุดไหลทันทีที่เรียก “อาจารย์อุบลช่วยด้วย”......

ขอขอบพระคุณองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดทุกพระองค์

เทพ พรหม เทวดา ทาวมหาราชทั้ง 4 ท่านท้าวเวสสุวรรณ หลวงพ่อปาน หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ

องค์เทพสฟิงค์ มนุษย์ต่างดาวทุกดวงดาว ท่านอาจาราย์อุบล ที่ทำให้ข้าพเจ้าพบปฏิหาริย์แบบทันตา

เลือดหยุดไหล สาธุ สาธุ สาธุ.....

อนุโมทนาบุญทุกบุญกับพี่โจด้วยค่ะ

เป็นคนดีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านก็ช่วยเหลือ คุ้มครอง

ยิ่งอยู่ในเขตบ้านสวนแล้ว ไม่ว่าจะโดนอะไร

อุ่นใจกว่าที่อื่นเป็นไหนๆ ใช่มั้ยค่ะ...ฮิฮิ

ติดตังร้านค้าไว้ 25 บาทยังไม่ได้ไปจ่ายตอนไปซื้อของตังขาดเลยติดไว้ก่อน

สิ่งที่เป็นปฎิหาริย์มากๆคือเลือดหยุดไหลทันทีที่เรียก “อาจารย์อุบลช่วยด้วย”......

อานุภาพสูงส่งจริงๆเลยค่ะชื่ออาจารย์แม่เนี่ยย

หญิงว่าก็มีโอกาสเป็นไปได้นะค่ะที่นิ้วบวม

เพราะลูกหลานอาจารย์แม่ก็จะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์

มาคอยเตือนไม่ให้เราเผลอ พลาด ผิดในเรื่องต่างๆ

เรียกว่าเข้มงวดเลยก็ยังได้ค่ะ ฮิฮิ

เพื่อตัวเราเองทั้งน๊านนนนนนน สู้ๆค่าพี่โจ

อนุโมทนาอีกครั้งค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนา

กับคุณโจด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ.................

คนดี สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองทันตาค่ะ

อนุโมทนากับเรื่องเหลาเคล้าเลือดสาดจากบก.โจด้วยนะค๊า

แหม่..สงสัยจะเป็นแผลเตือนใจให้มีสติกับการทำงานตลอดเวลา

จะได้ไม่ต้องเอาหัวไปโหม่งกับเหล็กละมั้งจ๊า..

ส่วนอีกแผลก็สงสัยจะเป็นเพราะไปติดตังค์ร้านค้า

หรือไม่ก็ ก่อนไปถากกอกล้วยลืมอุทิศบุญ

ให้กับท่านรุกขเทวดาประจำกอกล้วยก็อาจเป็นไปได้..

แต่อย่างน้อยน้องโจของเราก็ใช้รหัสอันสูงส่งอย่างเป็นอัตโนมัติ

แล้วก็ได้ผลชะงัดทันทีซะด้วย

อนุโมทนา แล้วก็ขอให้แผลทั้งสองหายโดยเร็วที่สุดนะจ๊ะน้องโจ..

ณัชชา ขออนุโมทนาบุญกับอาจารย์อุบลและทุกๆท่านด้วยนะคะ สาธุ สาธุ สาธุ

โอ้เย้!!!!

สวัสดีครับพี่น้องญาติธรรมบ้านสวนทุกท่าน

หายไปนานเลยคิดถึงมากๆ

มีเรื่องเหลามากมายเอาที่ละช๊อดเน้อ

เรื่องที่ผมเจอกับตัวมาทั้งนั้นแต่ไม่รู้ว่าคืออ่ะไรหุหุเหลาเป็นธรมทาานนะครับ

เรื่องแรกก่อนเลย

ผมมีเรื่องมาเหลาอีกแล้วครับ

คือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่อง “ปฎิหาริย์รหัส อ.อุบลช่วยด้วย”

คือเมื่อวันศุการ์ที่ผ่านมา

ผมได้ไปถากเถาวัลตรงเสาไฟฟ้าหน้าบ้านสวนฯ

ระหว่างทำก็ได้พลาดไปถูกต้นที่แหลมๆทิ่มเอาจนเลือดออกแบบเยอะมาก

เลือดไหล ปุ๊ดๆเลยเต็มมือ

จากนั้นผมก็นึกถึง อ.อุบลช่วยด้วย

พอเรียกรหัส อ.อุบล ช่วยด้วยจบเลือดก็หยุดไหลทันที

แต่จากนั้นมาก็มีอาการบวมที่มือซ้าย

ปวดมากครับขอบอกพิษของต้นแหลมๆนั้น

แต่อาการนี้ได้มาหายไปเมื่อวันสมโภชน์ในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา

ตอนเต้นบวงสรวงเพลงม้าย่อง

ผมก็ขอกราบขอบพระคุณองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพระมิด

เทพ พรหม เทวดา ท้าวมหาราชทั้ง 4 ท่านท้าวเวสสุวรรณ

องค์เทพสฟิงค์ หลวงพ่อปาน หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ

ท่านอ.อุบล

ที่ช่วยให้ปลดเปลืองความเจ๊บปวดและเลือดหยุดไหลสามารถทำงานได้ต่อโดยไม่มีอุปสรรค์

สาธุ...สาธุ...สาธุ

ปล.เรื่องที่ผมเหลามานี้เป็นเหตุการณ์ย้อนหลัง ผมได้เขียนลองในคอมตอน Internet ใช้งานไม่ได้และได้เซฟไว้รอวันที่ Netใช้งานได้

เรื่องของผมยังมีอีกวันนี้ขอแค่นี้ก่อนไว้จะมาเหลาต่อครับ

สาธุ สาธุ สาธุ...

คิดถึงน้องโจจัง//..อนุโมทนาบุญในธรรมทานค่ะ  สาธุ

อนุโมทนาในธรรมทานจ๊ะ**น้องโจ**

ฝากความคิดถึงน้องปุ๋ยด้วยจ๊า

อนุโมทนาในธรรมทานครั้งนี้ด้วยค่ะ

พอแสงออกจากตัวไปผมก็รู้สึกเบาตัว

สักพักก็เป็นอีกแต่พอแผ่บุญให้อีกแสงดวงเล็กๆนั้นก็ออกมาอีก

เยอะมามายออกมาจากหัวผมไม่ได้เห็นด้วยตาเนื้อ

ตั้งแต่ย้ายบ้านไม่สัญญาณเน็ตเป็นของตนเอง

จึงทำให้ไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านเว็ปบ้านสวนฯ

อาศัยพี่ๆน้องๆบอกเล่าเรื่องบ้านสวนฯให้ฟัง

พึ่งได้เข้ามาอ่านเห็นข้อความคุณแหวน

ตฤณขอโทษคุณแหวนด้วยค่ะที่แนะนำคุณแหวนแต่ใช้คำพูดไม่สุภาพไม่ใช้ป้ญญา

ตฤณขอขมาและขอโหสิกรรมด้วยค่ะ

ตฤณไม่ข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น ขอรับกรรมทีทำไปทั้งหมด

และตอนนี้ก็คิดว่ากำลังได้รับผลกรรมนั้นอยู่

เพราะจิตตกมากๆ ร้องไห้กับคำพูดของหลายๆคน

จนท้อไม่อยากทำบุญต่อไปแล้ว อยากหยุดไว้เพียงแค่นี้

สิ่งที่ตฤณทำไปทั้งหมดทุกสิ่งทุกอย่างตฤณขอรับกรรมนั้นแต่เพียงผู้เดียวขอให้กรรมทั้งหมดหยุดที่ตฤณอย่าไปลงอุ้มบุญเลย แค่เขามีตฤณเป็นแม่ชีวิตเขาก็แย่พอแล้ว

แต่...ช้า ... แต่

ไม่เอาค่ะ พี่ตฤณ

ลูกบ้านสวนไม่จิตตกนะคะ

ท้อได้แต่อย่าถอยค่ะ 

พวกเราล้วนก้าวเดินกัน

มาครึ่งค่อนทางแล้ว

จะท้อแท้หันหลังกลับได้ยังไงคะ

คุณแหวนเค้าเป็นคนจิตใจดี

มีเมตตาค่ะพี่ตฤณ

ไม่ถือโทษโกรธคำพูดพี่นะ

แต่คุณแหวนกลับมองดูตัวเองก่อน

และยังคิดว่าเป็นวิบากกรรมของคุณแหวนเอง

พี่ตฤณก็สำนึกแล้วนี่คะ

ไม่ได้มีอะไรเลวร้าย

จนเกินจะอภัยค่ะ

ขอให้กำลังใจในความกล้าหาญ

ที่ผิดแล้วแก้ไขค่ะ

ตุ้ยเองก็ทำผิดมา

แต่เราต้องไม่ยึดติดอัตตาตัวเอง

จึงจะข้ามผ่านมันไปได้

ให้มองว่าสิ่งนี้คือมารที่จะมาทำให้

พวกเราแตกแยกกัน

ไม่เอานะคะ คิดใหม่ เริ่มใหม่

มาสร้างบุญกันเหมือนเดิมค่ะ

เฮ่อ...

เสียชื่อ

ซามบูไร แม่ลูกอ่อน

หมดเล้ย...หมดกัน

ตฤณ

พี่อยากให้ตฤณ

ใจแข็ง เหมือน ปาก นะ

อะไร ทำไม อย่างไร

ทุกประโยคคำถาม

หรือคำบอกเล่า

ของพี่ ๆ น้อง ๆ บ้านสวนฯ

อย่าได้เอามาทำให้

จิตตก

ใช้จุดยืนของตัวเองพิจารณา

อย่างเดียวไม่ได้นะน้อง

การทำบุญนี้

อ.อุบล ได้สอนพวกเราบ่อย ๆ ว่า

อย่าเบียดเบียนตนเอง

อย่าเบียดเบียนผู้อื่น

การทำบุญต้องมีจิตใจที่ผ่องใสนะจ๊ะ

จำได้บ้างไหมตฤณ

แล้วการที่ตฤณไปทำบุญ กับ ลูก

ตฤณคิดว่าตฤณ และ ลูก

ได้หรือเสีย

หากมีคำถามใดที่ พี่ ๆ น้อง ๆ บอกกล่าว

แล้วทำให้ท้อ

ก็ใช้คำถามนั้น ให้เป็นประโยชน์

ต่อ

ตัวเอง และ ผู้อื่น

ด้วยเลยงัย

( อ. อุบล ขา ช่วยด้วย )

ช่วยตอบคำถาม ตฤณหน่อยค่ะ

โฮ่...ต้องให้ดู อิคิวซัง แระ

ใช้ หมอง ก่อน 

พี่ตฤณคะ พี่ขอโทษมามากเกินไป และจิตตกมานานเกินไปแล้วคะ

อ่านแล้วรู้สึกผิดมั่ก ๆ ที่เป็นต้นเหตุให้คนต้องมาร้องไห้

ได้มากขนาดนี้

ขอโทษด้วยนะคะ ไม่น่าเลย..เรา

เอาเป็นว่า เราเป็นลูกศิษย์อาจารย์อุบลเหมือนกัน เรารักกันทุกคน

เราไม่โกรธ ไม่เคืองกัน ทั้งสิ้น เราจะเชื่อฟังอาจารย์ของเรา

อาจารย์ให้เราทำจิตใจให้ร่าเริงผ่องใส

ต่อแต่นี้ไป ไม่เศร้าโศกอีกแล้ว

ทุกสิ่งที่ผ่านมา คิดเสียว่า เบื้องบนให้บทพิสูจน์

ความเป็นลูกบ้านสวนฯ  ซึ่งไม่ใช่เป็นกันง่าย ๆ

เราผ่านบทพิสูจน์มาได้แล้ว เราจะเข้มแข็งให้มาก

ให้สมกับที่ท่านอาจารย์รัก เมตตา ต่อเรา

ให้สมกับที่เป็นศิษย์ของอาจารย์อุบล

เวลาต่อจากนี้ เราจะรักสามัคคี ผนึกกำลังกัน

ต่อสู้กับมารทั้งหลายคะ

สู้ ๆ นะคะ ฝากความรัก ถึงหลานสาวตัวน้อยด้วยคะ

ถ้ามีโอกาสจะขอไปอุ้ม น้องอุ้มบุญสักครั้งนะคะ

ใช้จุดยืนของตัวเองพิจารณา

อย่างเดียวไม่ได้นะน้อง

การทำบุญนี้

อ.อุบล ได้สอนพวกเราบ่อย ๆ ว่า

อย่าเบียดเบียนตนเอง

อย่าเบียดเบียนผู้อื่น

การที่เราตัดสินใจแต่งงานมีครอบครัว เราก็ต้องให้เกียรติสามี และครอบครัวของเราด้วย

เราไม่สามารถที่จะทำทุกอย่างโดยยึดตัวเราเองเป็นหลัก ต้องรับฟังเค้าด้วย

ถ้าเค้ายังไม่เห็นด้วยกับการมาทำบุญของเรา เราต้องอดทน อดกลั้น ใจเย็น อย่าหักด้ามพร้าด้วยเข่า

การที่เราทำบุญ เพราะเราเชื่อว่าบุญจะทำให้เรามีความสุข

ความสุข = หลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง

ถ้ายังทุกข์ หรือ จิตตก แสดงว่าบุญไม่เกิด

ตฤณมาทำบุญที่บ้านสวนฯนานแล้ว ได้รับรู้หลักธรรม การนำไปปฎบัติในชีวิตจริงแล้ว ได้วิธีการแล้ว เหลือแต่นำไปปฎบัติจริงๆ ให้ต่อเนื่อง

อย่าเบียดเบียนตัวเอง และครอบครัว

ถ้ามาทำบุญด้วยแรงกายที่บ้านสวนฯไม่ได้ ก็ทำบุญธรรมทาน อยู่ที่บ้าน โดยเข้าเวปบ้านสวนฯ มาเล่าแบ่งปันความจริง หรือหลักธรรมที่ได้รู้มา

  เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาอ.อุบล บอกแล้วว่า ธรรมทานเป็นบุญที่ทำให้เราหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายได้

ตฤณนี้ก็เป็นบททดสอบอีกบทหนึ่ง

ก็อย่างที่แมวบอกและที่พี่อ๊อดบอก

ครอบครัวก็สำคัญตฤณก็จะต้องคิดถึงอกเขา

อกเราอย่าเอาแต่ใจตัวเราเอง**นะจ๊ะคิดใหม่

อนุโมทนากับน้องโจ และทุกๆท่านด้วยครับ เป็นกำลังใจให้พี่ ตฤณ ครับ รักๆ และ สามัคคีกันไว้ครับ พี่ตฤณ เข้าเนตได้แล้ว ช่วงนี้ ก็ เป็นชาวเกาะไปก่อน ละกันครับ ไว้ เมื่ออะไรๆ ลงตัว ก็ค่อยมาสร้างบุญที่บ้านสวนฯ อย่าคิดมากครับ พี่

ขออนุโมทนาบุญ

กับ

เรื่องเล่าที่เป็นธรรมทาน

ของ......น้องโจ

*/*/*/*/*

น้องตฤน...ก้อเช่นเดียวกัน

อย่าจิตตกนะ...จงมองไปข้างหน้า

ใช้ปัญญาไตร่ตรองให้ดี

......*.....

ให้พวกเราลูกบ้านสวนรักกัน สามัคคีกัน

ดูแลซึ่งกันและกัน ถ้ามีคนหนึ่งคนใดล้มลง

จงช่วยกันประคองขึ้นมา

........*......

สู้นะ...ตฤน พี่ตัวเล็กเราขอเป็นกำลังใจ

พวกเราจะเดินไปด้วยกัน

จำไว้นะ

ตอนที่เขียนแสดงความคิดเห็น ความเห็นที่ 500 

ตอนนั้นไม่ได้นึกถึงเรื่องของคุณแหวนกับน้องตฤน

เพราะไม่ทราบรายละเอียดอะไรมากนัก

ส่วนเหตุการณ์ที่นำมาเปรียบเทียบเป็น

เรื่องที่ตัวเองเคยประสบพบเจอมาด้วยตัวเอง

(ต้องการเพียงแค่จะบอกคุณแหวนว่า

ไม่ไช่คุณแหวนคนเดียวที่เจอเหตุการณ์แบบนั้น 

 แต่ณีหรืออีกหลายๆ คนก็เจอเช่นกัน

และก็คงต้องเจอเรื่อย ๆ เพราะมีคนใหม่ ๆ

เข้ามาบ้านสวนฯ เพิ่มขึ้น เยอะขึ้นทุกวันๆ

ซึ่งบุคคลเหล่านั้นก็จะมาเป็นแบบทดสอบ

จิตใจของเรา ว่า

ในเมื่อเราเป็น ลูกบ้านสวนฯ ด้วยกัน

เราจะอภัย ให้กันได้หรือไม่

(หากข้อความ ความเห็นที่ 500 ทำให้เกิดการเข้าใจผิดพลาดคลาดเคลื่อนใด ๆ  

และไปกระทบกระเทือนคุณแหวนกับน้องตฤนให้เกิดทุกข์

ณีต้องขออโหสิกรรมมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ )

ขอเป็นกำลังใจให้น้องตฤนเข้มแข็งด้วยจ๊ะ อย่าคิดมาก

ได้อ่านที่คุณแหวนเขียนมาแล้วสบายใจหรือยังจ๊ะ

และอย่าลืมทำตามที่คุณแหวนแนะนำน่ะ

ทำจิตใจให้ร่าเริง ผ่องใส ไม่เศร้าไม่ทุกข์

 อย่าทุกข์ อย่าท้อไปเลยค่ะพี่ตฤณ

ทุกอย่างล้วนเป็นบททดสอบจากเบื้องบน

ขอให้พี่ตฤณกลับมาเป็นเหมือนเดิม

พวกเราลูกหลานบ้านสวนทุกคน

พร้อมที่จะยืนอยู่ข้างๆพี่ตฤณ

และเดินไปด้วยกันนะค่ะ

สู้ๆค่ะ 

^_______^

ขอเป็นกำลังใจให้ พี่ตฤณ อีกแรงค่ะ

สู้ๆ นะค่ะ แล้วเราลูกหลานบ้านสวนพีระมิดก็

จะได้ก้าวเดินไปด้วยกัน เพื่อเป้าหมายอันสูงสุด และเพื่อ

อ.แม่ อุบล ศุภาเดชาภรณ์ และครอบครัวค่ะ

สู้ สู้ ค่ะ

ถึงน้องตฤณค่ะ...

ขอให้กำลังใจค่ะ..ทุกอย่างเดี๋ยวก็ผ่านไปเองค่ะ...มันเป็นประสพการณ์ และเป็นบททดสอบของชีวิตค่ะ..

ให้เราเดินทางสายกลาง..เพราะมันต้องควบคู่กันทั้งทางโลกและทางธรรม..ถึงจะสนุกค่ะ///

...พี่ๆน้องๆเอาใจช่วยน้องอยู่แล้วน่ะ...ทำใจให้ปลื้มในบุญเข้าไว้ค่ะ**

สวัสดีครับวันนี้ผมมีข่าวมีให้อัพเดตกัน

ความคืบหน้าของกิจกรรมบุญในบ้านสวนฯ

@ความคืบหน้าทางด้านอาคารบริเวรหลังครัว

วันนี้ได้เทคานไปแล้ว 2 คาน และได้ต่อแบบไวรอ

พี่ๆ น้องๆ ลุงๆ ป้าๆ น้าๆ อาๆ มาขึ้น คาน  เอย !!!!!! เทคาน

@ตอนนี้ก็มีอีก1บุญใหญ่ที่ท่านอาจารย์ได้บอกบุญไปทางเว็ปไปแล้ว

ก็คือ พวกเราทุกคนูกบ้านสวนฯตัวจริงได้ได้มีโอกาส มาตอนรับเสด็จ

แผ่นพระธรรมจักร

ซึ่งเห็นอาจารย์ท่านบอกว่าสวนงามมากๆเห็นอาจารย์กาลันตีแบบนี้ผมเองก็อยากเห็น

แหะๆสงสัยไว้รอดูพร้อมกันอาทิตย์นี้อิอิ (ซิงามปานใด๋หน่อ)

วันนี้ก็เอาไว้แค่นี้ก่อนส่วนรูปความคืบหน้าผมจะนำมาลงให้ภายหลังไม่นานเกินรอครับ

สาธุ  สาธุ  สาธุ...

อนุโมทนากับข่าวดีๆที่น้องโจ

แวะมาเชิญชวนพวกเราไป"ขึ้นคาน"

เอ๊ย.."เทคาน" ด้วยนะคะ

และอนุโมทนากับทุกๆท่าน

ที่ได้ร่วมพิธีต้อนรับ พระธรรมจักร

ไปประดิษฐานที่บ้านสวนฯด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนากับคุณโจด้วยครับ

ที่นำข่าวบ้านสวนมาอับเดต

ให้ได้อนุโมทนา

ขออนุโมทนากับลูกบ้านสวน

ที่ได้มีโอกาสสร้างวิหารเทคานด้วยครับ

สาธุ

ขออนุโมทนาบุญกับน้องโจหน้าคอมที่ชวนพวกเราไปเทคาน

และอนุโมทนาสาธุบุญกับทุกๆท่านที่จะได้ร่วมพิธีต้อนรับพระธรรมจักรที่จะได้มาประดิษฐานที่บ้านสวนพีระมิดแห่งนี้ สาธุ สาธุ สาธุ

แหะในที่สุดพี่ๆน้องๆของเราก็ได้ขึ้น คาน เอย เทคาน ได้สำเร็จ

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

วันนี้ก็มีข่าวมาโม้ให้กันฟังแบบขำๆ

@เรื่องของคุณไก่ที่ตอนนี้รู้สึกจะตีกันมั่วเลย

เมื่อเช้าก็ได้เห็นคุณไก่ ตีกัน อย่างเอาจริงเอาจังเลย

แต่พอมีไก่ป่าเจ้าถิ่นมามันก็หยุดตี แล้วก็ไปรวมตัวกัน

เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มองแล้วก็แปลกดีนะหึหึ

@เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาได้ทำการรับเสด็จพระธรรมจักรของ

องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้รับพลังที่สัมผัสได้แบบจ จะจะ!!

ก็คือตอนรถเครนที่บรรทุก พระธรรมจักรมา วิ่งผ่านหน้าไป

ก็รู้สุกขนรุกมากๆไม่รู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้สึกยังไง

มาลองเหลาให้ฟันก็บ้างเด้อ+++++

สาธุ.....

อนุโมทนากับน้องโจด้วยนะคะ

ที่ได้ร่วมมหาบุญแล้วก็

สัมผัส"บุญ" นั้นได้อย่าง ชัดเจน ทีเดียว

สาธุ สาธุ ด้วยจ๊า...

 อนุโมทนากับน้องโจด้วยนะครับ รู้สึกว่าธรรมจักร นี่ สวยจัง เหมาะเจาะลงตัวมาก คนที่เดินเข้ามายังไงก็ต้องสะดุดตา แน่นอน ยิ่งตอนกลางคืน ส่องไฟ ยิ่งงามแต้ๆ

 ขอบคุณน้องโจที่นำข่าวขึ้นคาน 

เอ๊ย เทคานมาให้ร่วมอนุโมทนาค่ะ

เมื่อก่อนพี่เองก็อยากลงจากคาน

แต่เดี๋ยวนี้อยากกลับไปอยุ่บนคานซะอย่างนั้น

เพราะการลงจากคานนี่มันเป็นทุกข์จริงจริ๊ง

มัวแต่โม๊เรื่องตัวเองอิๆ

พูดถึงเรื่องน้องไก่ ก็เหมือนคนไทย

ถึงเวลาไม่มีเรื่องอะไรก็ทะเลาะกันเอง

แต่พอมีเหตุร้ายเข้ามายกตัวอย่างเช่นภัยธรรมชาติ

เราก็หันหน้ากลับมาสามัคคีช่วยเหลือกันซะงั้น

งานนี้ได้ข้อคิดจากน้องไก่ด้วยแฮะ

เห็นทั้งน้องโจ และน้องเอิ้น พูดถึงพระธรรมจักร

แล้วชักอยากเห็นจังความรู้สึกคงไม่ต่างกันนะคะ

สาธุและอนุโมทนาบุญกับธรรมทานจากทุกท่านค่ะ

  อนุโมทนากับน้องโจ  และทุก ๆ ท่าน

ที่ได้ร่วมบุญกับบ้านสวนพีระมิด

สาธุ  สาธุ

โมทนาสาธุ กับน้องโจ และพี่ๆน้องๆบ้านสวน ที่ร่วมกันเทคาน สาธุค่ะ

พี่ ชนิดา ครับ

ในที่สุดพี่ก็จะได้มาเมียงไทย เอ่ยเมืองไทยแย้ว

สงสัย พี่จะอดใจม่ะไหวแล้ชิมิ

เห็น น้องหญิง คุณผึ้ง พี่ นนทพร มากันเยอะแยะ

คิวต่อไปก็เป็นพี่ชนิดา ที่จะมาให้บรรดาชายหนุ่ม

หน้าตาดีรึป่าวไม่รู้ได้กระชุ่มกระชวย.....

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อัพเดตข่าววันนี้

@ฐานท่านเท้ามเหศักขาตอนนี้ก็ได้เทฐานไปเรียบร้อยแย้วครับพี่น้อง

ไวเหมือนดีดนิ้วเลย ดีดปุ้มมาปั้ม เหลือแค่ก่ออิฐบลอกขึ้นมาอีก นิสนึง

ขออนุโมทนาบุญ

กับทุกท่านที่ได้ร่วมกันเทฐาน

ด้วยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ......................

ขอบคุณคุณโจด้วยค่ะที่ได้อัพเดทข่าวสาร

ให้คนที่บุญน้อย (อย่างเกด ) ที่ไม่ได้ไปร่วมด้วย

ได้ทราบกัน ขอบคุณก๊าบ..บ..บ

น้องโจพี่ขนลุกตั้งแต่อาจารย์แม่ทัก

ที่ห้องครัวบ้านอาจารย์แล้ว

เดินออกมาก็ขนลุกตลอด

ยิ่งตอนรถเลี้ยวเข้ามาและสวดมนต์

ท่องอิติปิโสฯด้วยแล้วขนลุกตลอด

โจ..นี้ขนาด

เห็นธรรมจักรยังสดุดตาขนาดนี้

เรารองนึกเห็นภาพองค์สมเด็จพ่อองค์ปฐม

ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่แดนนิพพาน

ไม่รู้มีใครเป็นสุขแบบพี่รึเปล่า

นึกเห็นทีไรเป็นสุขใจมากๆๆๆๆๆ

โมทนา..กับการทำฐานท่านมเหสักขา

ด้วยจ๊า

พี่ ชนิดา ครับ

ในที่สุดพี่ก็จะได้มาเมียงไทย เอ่ยเมืองไทยแย้ว

สงสัย พี่จะอดใจม่ะไหวแล้ชิมิ

เห็น น้องหญิง คุณผึ้ง พี่ นนทพร มากันเยอะแยะ

คิวต่อไปก็เป็นพี่ชนิดา ที่จะมาให้บรรดาชายหนุ่ม

หน้าตาดีรึป่าวไม่รู้ได้กระชุ่มกระชวย.....

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฮ่า ฮ่า น้องโจ พี่ว่าพี่ จะไปทำให้

หนุ่มๆแถวนั้น"หงอย" ซะมากกว่านะ

เห็นกระดี้กระด๊ากันซะเหลือเกิ๊นแต่ละคน

ได้เจ๊อะเด็กๆสาวๆ น่ารักๆอย่า่งน้องหญิง

ก็คงจะกระชุ่มกระชวยอยู่หร๊อก

เดี๋ยวมาเจอ"ของแปลก"อย่างชนิดา

แล้วจะ "หนาวววววววววว" อิอิ

(เพราะเค้าจะเอาหิมะไปฝากทุ๊กทุกคนเล๊ย)

.................................................................................

อนุโมทนากับพี่อ๊อดด้วยนะคะ

ที่เป็นคนหนึ่งที่มีุบุญได้ร่วมพิธีต้อนรับ

พระธรรมจักร จนเกิดอาการปิติสุขใจ

และจับใจมาจนถึงตอนนี้ สาธุ ด้วยนะพี่นะ..

เดี๋ยวมาเจอ"ของแปลก"อย่างชนิดา

แล้วจะ "หนาวววววววววว" อิอิ

(เพราะเค้าจะเอาหิมะไปฝากทุ๊กทุกคนเล๊ย)

                          ๕๕๕๕๕

แค่ได้อ่านหนุ่มๆบ้านสวน..ก็คงจะเหงาแล้วละ

นิดา..กระดื๊ กระด๊า มานานแล้ว

แต่พี่ว่าคงจะไม่หรอก...เพราะแกเป็น..ผีขนุน

ไปกันหมดแล้วคงไม่กลัวอะไรแล๊ว

..ผีขนุน ปะทะ หิมะ ณ โปแลนด์ 555+

หนาวแน่ๆๆๆๆๆ อิอิ

ผีขนุน ปะทะ หิมะ ณ โปแลนด์ 

5555....

แค่ชื่อเรื่องก็น่าติดตามแล้ว

ค่อยดูกันต่อไปว่าจะเป็นยังไง

พี่ชนิดา อย่ายอมแพ้เด้อ

สุ้ๆ......

ข่าวอัพเดตใหม่ครับ

ท้าวมเหสักขาได้หล่อไปแล้ว 40%

สวยงามมากขอบอกสวยงามแค่ไหนต้องมาดูเองนะคราฟ

ส่วนวันนี้ผมก็มีเรื่องที่น่าชื่นชมมากของน้องคนหนึ่ง

ซึ่งเป็นเด็กน้อยที่รักแม่เอามากๆรักแม่จนแม่อาย....

อายยังไงไว้ถามแม่เค้าเอาดูนะอิอิ

5555

น้องคนนั้นก็คือ.......

น้องฟลุ๊ก(ลูกของพี่อ๋อยนั้นเอง)

เรื่องมีอยู่ว่า.....เมื่อวันอาทิตย์แม่ของน้องเค้ากลับบ้านแต่ไม่เอาน้องกลับด้วย

บอกว่าเดี๋ยววันพุธก็มาแล้ว น้องเค้าก็โอเคไม่ร้องกลับตามแม่เหมือนเด็กๆทั่วไป

และนั้นก็เป็นต้นเหตุของเรื่องที่จะเหล่าต่อไปนี้.....

ตั้งแต่เมื่อวานผมสังเกตุดูว่าเมื่อแม่ไม่อยู่น้องเค้าจะเป็นยังไง

ผลออกมาปรากฎว่า น้องเค้าไปงอแงและไม่ได้ทำตัวเป็นภาระให้ใครเลย

น้องเค้าดูแลตัวเองได้ดีมากๆโดยไม่ต้องมีพี่ๆคนโตๆคอยติดตาม

ตอนแรกเราก็เป็นห่วงกลัวน้องจะกลัวไม่กล้านอนคนเดียว ที่ไหนได้

น้องเค้าบอกจะไปนอนในพีระมิดคนเดียว นี้คือความกล้าที่ผมชื่นชมน้องเค้า

ต่อมาวันนี้ผมกับช่างลุงบุญ พี่เสริฐ พี่โป๊ก ไปทำงานกันท้ายสวนของบ้านสวนพีระมิด

ระหว่างทำงานผมก็ได้เห็นน้องเค้าเดินมาพร้อมกับ อาวุธประจำกายก็คือ

จอบและบุ่งกี้ไปขุดที่ฐานพระสมเด็จองค์ปฐมบรมพระบิดา เพียงคนเดียว

และทำอย่างตั้งใจ เวลาจะกลับมาทานอาหารกลางวันน้องก็เก็บ อาวุธกลับไปด้วย

เห็นแล้วน่าชื่นชมเอามากๆ น้องเค้ามีความรับผิดชอบได้ในระดับหนึ่งซึ้งมองดูแล้วอาจมีมาก

กว่าผู้ใหญ่ทั่วๆไปเสียด้วยซ้ำ ผมเห็นแล้วผมยังอายเลย

น้องเค้าทำงานได้โดยไม่ต้องมีเพื่อนไม่ต้องคอยใครตั้งใจทำ

เป็นตัวอย่างที่น่าชื่นชมเอามากๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เอาละ!!วันนี้ผมก็มีเรื่องอยากจะเหลาเพียงเท่านี้ไว้โอกาสหน้าจะมาเหลาอีกนะคราฟ

                            สาธุ....

นอกจากน้องฟลุ๊คจะเจ๋งแล้ว

แม่อ๋อยเจ๋งกว่าอีกนะนั่น ทำเป็นแข็งใจ

ทนใจแข็ง ทิ้งลูกไว้ ให้เผชิญบุญ

เผชิญกรรมด้วยตัวเอง แล้วก็ได้ผลดี

ซะด้วยสิ เพราะคนรุ่นใหม่ในยุคศิวิไล

ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ก็ควรจะเป็นคนที่

เข้มแข็ง กล้าหาญ และมีความรับผิดชอบ

อย่า่งน้องฟลุ้ค เนี่ยแหล่ะ

ดูแล้ว ไม่ใช่ว่าเหตุการณ์จะ"ฟลุ้ค"

อย่างชื่อน้องเค้าซะแล้ว เพราะคงจะเป็น

ความตั้งใจของเบื้องบนที่ทำให้

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแน่ๆ

พี่อ่านแล้วก็"อาย" เหมือนกัลล์ น้องโจ เอ๋ย..

อนุโมทนากับน้องโจและพี่น้องบ้านสวนฯ

ทุกๆท่านด้วยนะคะ สาธุ

........................................

ฮ่า ฮ่า พี่อ๊อด สงสัยจะจริงแฮะ

เพราะคงจะไม่มีคำว่า"กลัว"สำหรับ

บรรดาสาวๆ"ผีขนุน"อีกแล้วล่ะเนอะ

เพราะการแปลงร่างเป็น"ผีขนุน"ที่น่ากลัวสุดๆ

พวกเค้ายังกล้าทำไปแล้วเล๊ย...

.....................................

น้องโจ เตรียมจัดปาร์ตี้บาร์บีคิว ไว้เล๊ย

มีไลฟ์ คอนเสิร์ต โชว์ทุกวัน ด้วย

แบบว่า เล่นกีตาร์โดย โจโจ้ซัง

ร้องนำโดย...(ทำเป็น มองซ้าย มองขวา)

พี่เองแหล่ะ อิอิ 

ต่อไปนี้นะ...คนที่

1.กลัวผี ไม่กล้านอนคนเดียว

ให้มากราบ น้องฟลุ๊คนะ

ถ้าเป็นเด็ก ก็อายน้องเค้า

แต่

ถ้าโตกว่าน้องฟลุ๊ค

ให้กราบเท้า เช้า-เย็น

แล้วรีบเผ่นออกจากบ้านสวนฯ

2.คนที่ใช้ของไดได+อุปกรณ์ใดได

แล้วไม่เก็บเข้าที่นะ

ให้ไป

กราบน้องฟลุ๊ค ฝากเนื้อฝากตัว

เป็นศิษย์

ให้เอาน้องฟลุ๊ค เป็นครู

ให้เชิดชูไว้เหนือหัวนะ แล้วจะดีเอง

3.คนที่ขี้เกียจ เลี่ยงงานหนัก

รักงานสบาย ไม่รู้จักหน้าที่

ให้ไป

กราบเท้า น้องฟลุ๊ค นะ

จะได้มีคนยกย่อง สรรเสริญ

เหมือนน้องเค้ามั่ง

(ไม่ใช่มีแต่คน สังเวชใจ)

4.คนที่ไม่กล้าทำความดี

กลัวผิด กลัว อ.อุบล ว่า

ให้ไปกราบเท้า และ

ดมก้น

น้องฟลุ๊คนะ

จะได้มีความคิด แยกแยะเป็น

ว่าอันไหนควรกล้า ควรกลัว

ส่วนใหญ่ ผู้ใหญ่เรานะ

สิ่งที่ควรกล้าทำ รีบทำ อ้างว่ากลัวผิด

สิ่งที่ผิดแหงๆ  ผิดแน่ๆ ทำหน้าตาเฉย

และทำประจำด้วย

5.คนที่ต้องรอ อ.อุบล สั่งค่อยทำ

หรือสั่งแล้ว รับปาก แต่ไม่ทำ

ให้ไป

กราบเท้า

ดมก้นน้องฟลุ๊ค + ผูกคอตาย

เลยนะ

อย่ามีชีวิตอยู่ต่อไปเลย

ไม่ใช่อายน้องเค้านะ

อายตัวเอง

เพราะ

คนอื่นน่ะ ไม่อาย

เพราะ

ถ้าอาย คงเลิก คงหาย นานแล้ว

อายตัวเองเมื่อไหร่

ก็มีอารมณ์ใจเป็น เทวดา เมื่อนั้น

ถ้าไม่อาย ไม่แคร์ ไม่สน

ก็เป็น

สัตว์นรกเท่านั้น

แหม่

เรื่องความดี

ของน้องฟลุ๊คนี่นะ

พระ เบื้องบน

มีเจตนา

ให้น้องฟลุ๊ค มาสอนผู้ใหญ่

ที่

ไม่รู้จักหน้าที่

ขี้เกียจ

กลัวผี นอนคนเดียวไม่ได้

ใช้ของแล้วไม่เก็บ

ขี้เกียจ

ไม่กล้าตัดสินใจทำดี

มีข้ออ้างโน่นนี่

ไม่มีใจไฝ่ในบุญจริงๆ

มาบ้านสวนเพราะอยากสารพัด

แต่ไม่อยากทำดี ไม่มีใจกุศล

คนที่คิดว่า

ถ้ากูไม่ได้เงิน ไม่ได้...กูไม่มา

ฯลฯ

ก็ไม่รู้ว่า จะเอาหน้า

ไปไว้ไหน เมื่อได้มาเห็น

น้องฟลุ๊ค

ทำเอง ไม่ต้องใช้

ไม่ต้องจี้ ไม่ต้อง ดูแล

นี่แหละ

อนาคตของชาติ

คนที่ดี ที่ชาติต้องการ

คนที่จะได้อยู่ในยุคพระศรีอาริย์

ตัวจริง เสียงจริง หละ

ขอยืนยัน

ถ้าใครทำอย่างน้องฟลุ๊คได้

อยู่ไหน ก็ไม่เดือดร้อน

ไปไหนก็มีคนรัก

มีคนชอบ คนชม ทั้งคน

ทั้งสัตว์ ทั้งเทพพรหม เทวดา

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

สาธุ

ขอแสดงความยินดี

กับ

พ่อ + แม่

น้องฟลุ๊คด้วยนะ

น้องฟลุ๊คทำได้ขนาดนี้ เพราะพระบารมีของพระพุทธองค์เจ้าค่ะพระเมตตาของเสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ และบารมีธรรมของท่านอ.แม่อุบลที่ปกแผ่ ดลใจให้น้องฟลุ๊คเ***ยนไป๋เป็นเด็กดี

จนอ๋อยเองยังอึ้ง สมแล้วที่เขาอยากมาบ้านสวนฯมากๆ

ขอแสงธรรมนำทางดั่งแสงทอง สาธุ๊

ส่วนวันนี้ผมก็มีเรื่องที่น่าชื่นชมมากของน้องคนหนึ่ง

ซึ่งเป็นเด็กน้อยที่รักแม่เอามากๆรักแม่จนแม่อาย....

อายยังไงไว้ถามแม่เค้าเอาดูนะอิอิ

5555

น้องคนนั้นก็คือ.......

น้องฟลุ๊ก(ลูกของพี่อ๋อยนั้นเอง)

เ*******************

เพราะมีพฤติกรรมผิดจากลูกชาวบ้านทั่วไป

จะชอบมาหอมมือ หอมแก้ม

ทุกวัน

ตอนเย็น ไปรับที่โรงเรียน

ก่อนขึ้นรถก็คว้ามือแม่มาหอม

และพูดว่าขอบคุณครับที่มารับ

พอถึงบ้านเขาจะรีบวิ่งเข้าบ้านก่อน

วางกระเป๋า

แล้ววิ่งกางแขนออกมา

พูดว่า

ยินดีต้อนรับแม่กลับบ้านครับ

พี่ว่า..เอ๊าบ้าเข้าไป

แม้กระทั่งในบ้านสวนฯ

ก็จะขอหอมตลอด

ตรงไหนก็ได้ขอให้เป็นตัวของแม่

อยู่บ้าน

ก็ร้องเพลงที่เขานึก แต่งขึ้นเองเดี๋ยวนั้น

อืมๆๆๆๆๆ ฟลุ๊ครักแม่ แม่ก็รักฟลุ๊ค

ฟลุ๊คคือลูกของแม่

ปากก็ฮัมดนตรีไป ไม่รู้ว่าลูกของคนอื่น

เป็นจังซี่อยู่บ้อน้อ

คุณอ๋อย

ต้องไปอ่าน

ที่

ข่าวรายวัน บ้านสวนพีระมิด

เรื่องความดี

ของน้องฟลุ๊คนี่นะ

พระ เบื้องบน

มีเจตนา

ให้น้องฟลุ๊ค มาสอนผู้ใหญ่

ที่

ไม่รู้จักหน้าที่

ขี้เกียจ

กลัวผี นอนคนเดียวไม่ได้

ใช้ของแล้วไม่เก็บ

ขี้เกียจ

ไม่กล้าตัดสินใจทำดี

มีข้ออ้างโน่นนี่

ไม่มีใจไฝ่ในบุญจริงๆ

มาบ้านสวนเพราะอยากสารพัด

แต่ไม่อยากทำดี ไม่มีใจกุศล

.......................................

กราบอนุโมทนาค่ะอาจารย์

ไม่รู้ว่าใครๆอ่านแล้ว

เข้าข่ายข้อไหนบ้างหนอ

ถ้าเห็นว่าตนมีความคิด

และการกระทำเหล่านี้อยู่

ก็ลด ละ เลิก กันดีกว่านะคะ

แต่ที่แน่ๆชนิดาคนนึงล่ะ

ที่ต้องไปขอ"ซูฮก" น้องฟลุ้ค

ในหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องใจเสาะ

"กลัวผี" ถ้าถึงบ้านสวนฯเมื่อไหร่

คงต้องนึกถึงน้องฟลุ้คเข้าไว้

จะได้ไม่อายเด็ก ...

......................................

เอ่อ พี่อ๋อย ลูกชายพี่เนี่ย..น่ารักเนอะ

รักแม่ ติดแม่ มั่กๆ ลูกคนเดียวป่ะเนี่ย...

ไม่ค่อยเห็นลูกชายวัยนี้

ติดแม่แบบนี้เหมือนกัลล์

แต่การที่ ให้น้องเค้ามาอยู่บ้านสวนฯ

โชว์เดี่ยวแบบนี้

ทำให้พี่ได้เห็นมุมใหม่ๆที่เขาซ่อนไว้

โดยที่พี่เอง ก็ยังนึกไม่ถึงเลยเนอะว่า

ลูกตัวเองจะ เข้มแข็ง กล้าหาญ

ดูแลตัวเองได้และมีความรับผิดชอบ

ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

ยินดีด้วยนะพี่ เพียงแค่ไม่กี่วัน

ก็ได้ลูกชายคนใหม่ กลับบ้านด้วย

อันที่จริง

น้องฟลุ๊ค อายุเพียง

10 ขวบ เอง

แต่ตอนบอก 11-12 ขวบ นั้น

อ.อุบล ใช้ VERB TO เดา เอาเท่านั้น

วันนี้

อ.อุบล กลับจาก

กทม.ประมาณ 2 ทุ่มกว่า

น้องฟลุ๊คเขาก็

มาช่วยขนของจากรถ

เข้าบ้านด้วยนะ

(เขาเดินตามโจ+ปุ๋ยมา)

วันนี้

แม่เค้ามาแล้ว

เค้าก็ช่วยกันทำงาน

ทั้งแม่ ทั้งลูก ทั้งคุณแขก

ด้วยนะ ง่วนเลย

เห็นว่า

มุดเข้าไปจัดของ

ใต้บันไดขึ้นวิหาร พวกอุปกรณ์ช่าง

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ

วันนี้ผมก็มีข่าวมาให้อัพเดตกันนิสนึง

@ตอนนี้ก็ได้ตั้งแบบเพื่อเตรียมเทพื้นชั้น 2 เรียบร้อยแล้ว รอบรอง

งานนี้พี่น้องบ้านสวนได้หนุกหนานแน่ๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มาเหลาเรื่องน้องฟลุ๊กมั้งดีกว่า

เสริมจากที่อาจารย์ท่านได้เหลามานะครับ

วันนี้น้องฟลุ๊กก่อนหน้าที่อาจารย์วันนี้น้องเค้า

พาแม่ไปขุดฐานพระได้ตั้ง 100 บุ้งกี้ ก็มีพี่ อร ไปด้วย (มาสร้างบุญไปกลับ)

ตกเย็นก็มาช่วยกันทำความสะอาด ใต้บันไดทั้ง 2 ข้างเลย มี ผม พี่อ๋อย(แม่/น้องฟลุ๊ก) พี่แขก และปุ๋ย

ทำกันตั้งแต่ 6 โมงกว่าจะ 3 ทุ่ม เศษๆหึหึจนอาจารย์กลับมาจึงแล้วเสร็จ

#ผมว่านะใครเจอน้องฟลุ๊กอาทิตย์นี้นะต้องอึ้งในความน่ารักของเขาแนๆเลย#

รับรองต้องมีการอายกันบ้างละ 5555555

เอาแค่นี้เด้อไม่ไหวละง่วงมากมายไหวจะมาเหลาในคราวต่อไป

สาธุ.....

โมทนาสาธุ..จ๊า

น้องฟลุ้ค&แม่อ๋อย&โจ &ปุ๋ย& ป้าแขก

เหลือไว้ให้ขุดบ้างนะฐานพระนะ

เสาร์นี้จะรีบไป..จ๊ะ

น้องฟลุ๊ค เก่งจังคะ

ได้อ่านเรื่องของน้องฟลุ๊ค

ก็อาย.. มาตั้งแต่กระทู้รายวันแล้วคะ

เก่ง น่ารัก เป็นคนดีที่สุดเลยคะ

พ่อแม่ช่างมีบุญจริง ๆ

กราบขอบพระคุณเบื้องบนที่เมตตาเรื่องดี ๆ ของน้องฟลุ๊ค

เพื่อมาสะกิดใจลูกที่แสนเลวคนนี้ ในทุก  ๆ เรื่องคะ สาธุ