สถานการณ์ตอนนี้

ดูเหมือนผู้คนเริ่มจะชินกับน้ำท่วมแล้ว

คือ

ไม่ค่อยตื่นเต้นแล้ว

เรียกว่า

รับได้ไปเองโดยปริยาย

คราวนี้

ก็จะมีคลื่นลูกใหม่

มาให้คนที่นิยมความตื่นเต้น

คนที่เห็นว่า

ภัยพิบัติไม่มีจริง

ไม่เห็นรุนแรง ไม่เห็นน่ากลัวเลย

ยังท้าทายนรก

ท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ยังท้าทายฤทธิท้าวเวสสุวรรณ

พวกนี้

เบื้องบนจะจัดรางวัล

ให้ตามลำดับ

จนกว่า

จะชา ชิน กับความ

ยากลำบาก

เหมือน

ตกนรกทั้งเป็น

พออยู่นรกนานๆเข้า

ก็ชินไปเอง

เหมือนคนที่มีทุกข์

จากสารพัดทุกข์

ทั้ง ยากจน หนี้สิน เจ็บป่วย

การงาน การเงิน

ความรัก ครอบครัว สังคม

มันก็จำต้องชิน

เพราะมันหมดทางเลือก

คนที่ขอทาน

ขอทุกวันๆ ก็ชิน

ตอนขอครั้งแรก ก็คงอาย

คงสับสนในชีวิต

แต่

พอขอแล้วได้เงิน

มีชีวิตรอด มันก็เลยทำต่อ

เพราะ

เป็นทางเดียวที่จะอยู่รอด

พออยู่รอดได้

คราวนี้ มันลืมคิดเรื่องอาย

แต่ไปคิดเรื่อง

จะไปหาทำเลขอที่ไหนดี

ถึงจะมีคนให้เยอะๆ

เหมือนภัยพิบัติที่เกิดขึ้นครั้งนี้

มีตัวอย่างคนอดอยาก

คนหิวอาหาร

แย่งชิง ตบตีกันให้เราเห็น

คนที่ไม่เคยตีกัน

ตีครั้งแรก ก็คงอาย ขายหน้า

ขาดความนับถือตัวเอง

แต่

พอทำบ่อยๆเข้า

มันก็คิดว่า

มันต้องฝึกวิธีตี ตบ เตะ คนอื่น

ให้คล่องให้ชำนาญ

จะได้แย่งชิงได้เยอะๆ

จะได้มีกิน

เห็นไหม

ในที่สุดมนุษย์

ก็คิดแต่เรื่องกิน เป็นเรื่องใหญ่

ในที่สุด ของที่สุด

ทำทุกอย่าง

ที่จะให้ตัวเองมีชีวิตอยู่

โดยไม่เคยรู้เลยว่า

ในที่สุดต้องตาย

ตายแล้วจะไปไหน

ทำอย่างไรจึงจะ

ตายเป็น

ไม่ค่อยมีคนคิดกันเลย

เน๊าะ

" คราวนี้

ก็จะมีคลื่นลูกใหม่

มาให้คนที่นิยมความตื่นเต้น

คนที่เห็นว่า

ภัยพิบัติไม่มีจริง

ไม่เห็นรุนแรง ไม่เห็นน่ากลัวเลย

ยังท้าทายนรก

ท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ยังท้าทายฤทธิท้าวเวสสุวรรณ

พวกนี้

เบื้องบนจะจัดรางวัล

ให้ตามลำดับ "

*******

อาจารย์ค๊า... ยังจะมีตื่นเต้นกว่านี้อีกหรือค๊า...

ตอนนี้หนูกำลังฝึกตบ กิเลสกองเท่าภูเขาเลากา (กำลังคลานคลุกฝุ่น) อยู่ค่ะ

เห็นไหม

ในที่สุดมนุษย์

ก็คิดแต่เรื่องกิน เป็นเรื่องใหญ่

ในที่สุด ของที่สุด

ทำทุกอย่าง

ที่จะให้ตัวเองมีชีวิตอยู่

โดยไม่เคยรู้เลยว่า

ในที่สุดต้องตาย

ตายแล้วจะไปไหน

ทำอย่างไรจึงจะ

ตายเป็น

ไม่ค่อยมีคนคิดกันเลย

เน๊าะ

..........................................

กราบอนุโมทนาค่ะอาจารย์

ถ้าคนเรา"คิด"และ"ทำ" อะไรๆ

ได้เท่าๆกันก็คงดีนะคะ

เพราะทุกคนต่างละอาย

และเกรงกลัวต่อการทำบาป

ไม่ทำตัวให้ชิน

หรือหาข้ออ้างให้ตัวเอง

ได้ทำบาปต่อไปแบบเนียนๆ

" คราวนี้

ก็จะมีคลื่นลูกใหม่

มาให้คนที่นิยมความตื่นเต้น

คนที่เห็นว่า

ภัยพิบัติไม่มีจริง

ไม่เห็นรุนแรง ไม่เห็นน่ากลัวเลย

ยังท้าทายนรก

ท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ยังท้าทายฤทธิท้าวเวสสุวรรณ

พวกนี้

เบื้องบนจะจัดรางวัล

ให้ตามลำดับ "

*******

แล้วพวกที่สร้างบุญกุศล ให้ทาน รักษาศีล

ทำสมาธิ ไม่ต้องรับรางวัลใช่มั้ยคะอาจารย์อุบล

คราวนี้

ก็จะมีคลื่นลูกใหม่

มาให้คนที่นิยมความตื่นเต้น

คนที่เห็นว่า

ภัยพิบัติไม่มีจริง

ไม่เห็นรุนแรง ไม่เห็นน่ากลัวเลย

ยังท้าทายนรก

ท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ยังท้าทายฤทธิท้าวเวสสุวรรณ*

*********

อาจารย์..ขา ขออนุญาติ

คัดลอกข้อความทั้งหมดนะค่ะ

เอาไปให้คนที่เริ่มเชื่อบ้างแล้วอ่านค่ะ

สาธุค่ะ

 Hot  News

เข้..แว้น..จนมุม

555+++สุดยอด

พี่เข้ขี่มอร์เตอร์ไซด์ (เข้แว้น.น.น)

ถูกจับคุมตัวได้แล้ว..จร๊า

*********************

พี่เข้...  ถูกจับได้  โดย ละป้อม (ละม่อม)

เรียกว่ากรูเข้าจับกุม ล้อมหน้า ล้อมหลัง

ถ่ายรูปเสร็จ     ขาดพิมพ์ลายมือ

งานนี้ พี่เข้ซึม

ขนาด บุกถึงถ้ำพี่เข้

ซุ่มเงียบกริบ ไม่หือ ไม่อือ

งานนี้ พี่เข้ซึม

ขนาด บุกถึงถ้ำพี่เข้

ซุ่มเงียบกริบ ไม่หือ ไม่อือ

-*-*-*-*-*-

อั้นแน่...พี่อมร

ที่แท้...ละป้อม ( ไกรทอง )

บุกถึงถ้ำ..เข้แว้น.น.น

แล้วพบ

ตะเภาแก้ว  ตะเภาทอง อ่ะป่ะ

555++

                                          ขออนุญาตอาจารย์แม่อุบล  อาจารย์พ่อมงคล  คุณท็อป 

            เข้าบ้านสวนในวันเสาร์ที่ 19 พฤศจิกายน 2554 เพื่อทำบุญใช้

            แรงกายไม่ค้างคืน  คือ นางวิลาสินี   ศิลารัตน์

                   ขอกราบขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ

คุณวิลาสินีคะขออนุญาตเข้าบ้านสวนไม่ใช่กะทู้นี้นะคะ

************************************************

คนที่เห็นว่า

ภัยพิบัติไม่มีจริง

ไม่เห็นรุนแรง ไม่เห็นน่ากลัวเลย

***********************

ยังมีมากเหลือเกินค่ะท่านอ.แม่อุบล

ลูกได้นำความเมตตาจากบ้านสวนไปบอกกล่าว

ให้กับคนรู้จัก เพื่อน ในกทม.

แต่พวกเขาก็ยังอยู่ที่เดิม

เพราะมันยังไม่มีอะไรที่น่ากลัว

คงชอบตื่นเต้นมากกว่านี้มั้งคะ

ขาดน้ำ อาหาร ก็มีส่งให้ถึงที่

และเริ่มคุ้นกับสถานการณ์

ดูไปก่อน

หากอยู่ไม่ไหวจริงๆนั่นแหละ

ถึงจะยอมออกจากพื้นที่

 ในที่สุดมนุษย์

ก็คิดแต่เรื่องกิน เป็นเรื่องใหญ่

ในที่สุด ของที่สุด

ทำทุกอย่าง

ที่จะให้ตัวเองมีชีวิตอยู่

โดยไม่เคยรู้เลยว่า

ในที่สุดต้องตาย

ตายแล้วจะไปไหน

ทำอย่างไรจึงจะ

ตายเป็น

ไม่ค่อยมีคนคิดกันเลย

เน๊าะ

**********************

กราบอนุโมทนาค่ะอาจารย์แม่

อยากให้ทุกๆคนรักกัน แบ่งปัน เสียสละ

ให้กันและกันเหมือนพี่ๆน้องๆบ้านสวนจังค่ะ

ประเทศไทยจะได้ไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้

เกิดภัยพิบัติแต่ละครั้งก็ไม่รู้ว่า

ต้องสูญเสียอะไรไปมากเท่าไหร่

และจะใช้เวลานานแค่ไหน

กว่าจะฟื้นฟูทุกสิ่ง ทุกอย่าง

ให้กลับมาเหมือนเดิม

โดยเฉพาะ "จิตใจ" ให้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิม

เหมือนผู้คนแตกตื่นไปหมดแล้วนะคะ

เห็นกงจักรเป็นดอกบัวเสียแล้ว

เห้ออ.....

แหม่...คุณแมว กับคุณพี่ดช.อมร

มาเล่าเรื่องเป็นคำใบ้

หรือ โค๊ดลับ แบบนี้

ชาวเกาะเดาเรื่องราวไม่ถูกเลยนะเนี่ย

แบบว่าต่อจิ๊กซอว์ไม่ถูกเล๊ย ว่า

ใคร ทำอะไร(ไว้) ที่ไหน

และ อย่างไร บ้าง

แล้วก็จนมุม แบบไหน..

ฮ่า ฮ่า งงดีจังเลย หนอ...

แต่เดาว่า น่าจะเป็นเรื่องราว

ของ อดีตนักแสดงชื่อดัง

ที่อาจจะหวนคืนสู่วงการละครน้ำเน่าอีก

แน่ๆเลย (ใช่ป่ะ)

ฮ่า ฮ่า เป็นแค่คนดูทางบ้าน

แต่ก็อยากรู้กับเค้าบ้าง...อ่ะ

คุณวิลาสินี  ขอเข้าบ้านสวนไปกระทู้

(ใครจะขออนุญาตไปบ้านสวน  เชิญที่นี่)

ในที่สุดต้องตาย

ตายแล้วจะไปไหน

ทำอย่างไรจึงจะ

ตายเป็น

ไม่ค่อยมีคนคิดกันเลย

เน๊าะ

***

ขอกราบอนุโมทนาสาธุ ครับ เคยอ่านหนังสือ หลวงพ่อฤาษี ท่านสอนไว้เสมอๆ ว่า "ยอมตายดีกว่า ศีลขาด"

แต่คนสมัยนี้ "ยอมศีลขาด แต่ไม่ยอมอด " บ้างก็ ทำเรื่องผิดกฏหมาย เพื่อเงินตัวเดียว โดยที่ไม่รู้เลยว่า ตายแล้วจะไปไหน ไม่คำนึงถึงผลกรรม บ้างก็ ทุจริต คอรัปชั่น ค้ายาเสพติด

******

ล่าสุด พวกเข้แว้นที่ เสียผลประโยชน์

จากการ ทำเรื่องผิดกฏหมาย ที่มา แว้นๆ ส่งเสียง เอะอะ หน้าบ้านสวนก็โดน ซะแว้ว เมื่อเช้าวันอาทิตย์ ที่ผ่านมา สงสัย คง อึ้งกิ่มกี่ ไปหลายวัน เหอะๆ 

(เฉลยแล้วนะครับพี่ชนิดา ^ ^)   

แหะๆขอรายงานมั้งนะครับ

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

ผมก็เจอไอ้คนบ้า(ที่มาตะโกนทุกเช้า)

แต่วันนั้นเค้าไม่มาตะโกนแต่อย่างใด

สงสัยคนจะน้อยเกินไปมั้งเลยไม่ออกฤทธิ์

แต่มีการมองแบบกวนๆตามสไตร์เค้า

เพราะมีแค่ผมกะปุ๋ยที่ออกมาเต้นออกกำลังกาย

ค่อยดูกันต่อไปว่ามันจะมามุกไหนอีกหึหึ

 ฮ่า ฮ่า เป็นแค่คนดูทางบ้าน

แต่ก็อยากรู้กับเค้าบ้าง...อ่ะ

ฮ่า ๆ เหมือนกันเลยค่ะพี่ชนิดา 

ได้แต่อ่านแล้วเก็บไปคิดต่อ เดาเอาเอง ฮิฮิ

*******************

อ่านของพี่เอิ้นแล้วก็คิดไปโน่นนนน

ว่า....จะใช่คนๆนั้นรึป่าวหนอ....

แต่ก็อยากรู้จังค่ะว่า

ตอนจบไอ้เข้แว้นตัวนี้โดนอะไร ยังไงหนอ

แหะๆ

ยิ่งอ่านของพี่โจ

ก็รุ้สึกว่าไอ้เข้ตัวนี้มันป่วนประสาทน่าดูเลยนะคะ

ป่วนเอง ก็คงจะปวดประสาทเองแน่ๆเล๊ยยยย

เพราะเดี๋ยวนี้ลูกหลานบ้านสวน

เค้าไม่สนใจกันแย้วววววว ฮิฮิ

ขอบคุณน้องเอิ้นและน้องโจ

ที่มาช่วยขยายเรื่องราวของ"เข้แว้น"

ที่"ลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน"อีกเรื่อง

ด้วยนะจ๊า..

จะได้"งง" น้อยลงมาหน่อย อิอิ

แหม่..ไอ้เราก็ยังคิดอยู่ว่า อยู่ดีๆมี

พี่เข้มาโผล่ ที่บ้านสวนฯได้ยังไง

อ้อ ที่แท้...ก็เพราะว่า

บ้านสวนฯเรา มีแต่"คลอง" (ธรรม)

พี่เข้ก็เลย มาแว้นๆ"ขวาง"อย่างเต็มที่

นั่นเอง......อะิจึ๋ย....

เห็นแต่ละท่าน กระแซะคนละนิดคนละโหน่ยย ท่าทางผู้อ่านทางบ้านก็คงอยากจะทราบนะว่าเรื่องราวเป็นไง แต่ละท่านก็เกรงใจกันไปมา ง้านน ขอเหลาเรื่องราวพิเศษในสัปดาห์ที่ผ่านมาให้อ่านแล้วกันนะครับ

ตามล่าศิษย์เทวทัตในหุบเขาคนบาป

ทีมล่าศิษย์เทวทัต : ลูกบ้านสวนฯ

นักแสดงฝ่ายตัวร้าย : ขอเรียกว่า ไอ้ศิษย์เทวทัต, คนบาป, ไอ้เข้แว้นน ตามที่หลายๆคนเรียกแระกัน

ผู้เขียนบท : เสด็จพ่อท้าวเวสสุวรรณ

ผู้กำกับฯในโลกมนุษย์ : ท่านอาจารย์อุบล

นักบันทึกภาพ ตากล้อง : ท่านอาจารย์มงคล

เรื่องย่อ

เนื่องจากเหตุการณ์นี้มีเหตุผลที่น่าหวาดเฉียวใจบางอย่าง ดังนั้นผมขอเล่าเฉพาะที่เหมาะสม ขอตัดคำพูดและบางฉากออกไปนะครับ

ณ ดินแดนสวรรค์ บ้านสวนพีระมิดฯ ใกล้กรุงพาราณาสี ทุกสุดสัปดาห์จะมีลูกหลานบ้านสวนฯมาทำบุญแรงกายกันอย่างมีความสุข แต่ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา มีชายใจบาป 1-2 คนมักขี่แมงกะไซค์ ขับผ่านหน้าบ้านสวนฯ พร้อมตะโกนว่าผู้คนที่ขะมักขะเม้นทำบุญกันด้วยถ้อยคำอันหยาบคาย

"งมงาย โดนเขาหลอกใช้ ฯลฯ"

ถ้อยคำต่างๆนี้ หาได้ระคายหูลูกบ้านสวนฯไม่ ทุกคนต่างนิ่งเฉย ต่างเก็บความรู้สึกอยู่ในใจ ด้วยอาการซื่อ อื้อ เอ๋อ เพราะต่างตระหนักดีว่า

"เออ! ที่มันด่าแบบนี้ แสดงว่าเขาคิดว่าเราเป็นควายนี่นา งั้นเขาก็ด่าถูกแล้วนี่หว่าา ก็เราควายเจงๆ"

อันที่จริงแล้วลูกบ้านสวนที่เงียบกริบนั้น เพราะเราขี้ขลาด ไม่กล้าลุกขึ้นมาสู้กับความถูกต้อง ทำให้ชายบาปเหล่านี้ถึงกล้าผยองทำมากขึ้นๆ ด้วยคิดว่าพวกเราโง่จริง แถมไม่กล้าหือ

ฉาก1: เราพร้อมแว้วว  สู้ๆๆ

 ในค่ำคืนวันศุกร์ที่ 11/11 พวกเราหลายๆคนได้เดินทางมาถึงบ้านสวนฯกัน คุยกันไปคุยกันมา ท่านอาจารย์ก็ได้กล่าวถึงภาระกิจสวรรค์อย่างหนึ่ง ซึ่งเสด็จพ่อท้าวเวสสุวรรณได้ทรงบัญชามาว่า ถึงเวลาแล้ว พวกเราต้องโชว์พลังสามัคคี จัดระเบียบสังคมกันใหม่

ว่าแระเราก็เริ่มนัดแนะกันว่า พรุ่งนี้เช้าหากเจอศิษย์เทวทัตอีก พวกเราก็จะพากันร่วมใจกัน ตะโกนพร้อมกัน ตอบกลับไปว่า "ไอ้พวกเทวทัต"   .......... เพื่อให้รู้ว่า พวกเราไม่ได้นิ่งเฉย และวางอุเบกขาต่อการทำบาปแบบนี้ของเขานะ แต่อยากช่วยเขาให้สำนึก กลับใจต่างหากล่ะ 

รุ่งเช้าวันเสาร์ : ตื่นแต่เช้า พวกเราวางแผนกันออกไปยืนออกกำลังกายและทำสมาธิที่ด้านหน้าบ้านสวนบริเวณทางเข้าเลย เรียกว่า อย่างไรศิษย์เทวทัตก็ไม่พ้นสายตาเราแน่ โดนแน่ๆ

พอออกกำลังกายเสร็จ ก็พากันยืนทำสมาธิหมู่กัน แต่เราเปลี่ยนมาลืมตาทำสมาธิกันแทน เรียกว่า พร้อมเต็มที่  สู้ๆๆ

ฉาก2 : โธ่ นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน

ขณะที่ยืนลืมตาทำสมาธิกันอยู่นั้น ทันใดนั้นก็มี ตาลุงแก่ ขี่แมงกะไซค์ผ่านมา จู่ๆเห็นเราท่าทางเขาต๊กกะใจ แบบไม่คาดคิดว่าจะเห็นผู้คนมากมายยืนด้านหน้าบ้านสวนฯ ชายผู้นี้ก็รีบทำท่าทางแปลกๆ ตบๆ ลูบๆ คลำๆ ที่หน้าตะแกรงหรือไฟด้านหน้าอย่างมีพิรุธ

ทีมงาน : เฮ้ย ใช่คนนี้เปล่าเนี่ย

ป้าเหมี่ยว : ช่าย พี่จำได้ คนนี้แหละ

ทีมงานอื่นๆ : ไม่ใช่น๊าา จำได้ว่า ท้วมกว่านี้นะ

จากนั้นก็มีเสียงถกกันอืมครืม สรุปว่าไม่แน่ใจสักที อ้าว งั้นรอกันใหม่อีกนิด และคอยจับตาดูตาลุงคนนี้เวลากลับมาอีกทีนะ

สักพักเดียว ตาลุงคนเดิม ก็ขี่แมงกะไซค์คู่ใจกลับมาอีกที เราก็คอยจ้องเขาอยู่ เขาก็มองเราแบบว่า กูตั้งสติได้แระ เผลอแพร่บเดียวแกก็ขี่ผ่านหน้าบ้านเราไปเยื้องไปทางองค์พีระมิด พร้อมตะโกนว่า "ยืนหลับตาทำไรกัน" ด้วยน้ำเสียงกวนโอ๊ยมั่กก

"นั่นไงๆ ว่าแระต้องคนนี้ พี่จำได้ "

"อ้าวเหรอ สรุปว่าคนนี้เหรอ"

"โอเคๆ ง้านจำหน้าได้แระ"

โธ่เอ๊ยย นึกว่าจะแน่แค่ไหน ไอ้พวกลูกบ้านสวนฯนี่ มันดีแต่ท่า ไม่ได้เรื่องสักอย่าง อะจ๊ากกก ฮือๆๆ

สรุปว่าโดนศิษย์เทวทัตตะโกนใส่หน้าตามเคย อุเหม่!! ดีแต่ปาก หากช่วยกันรีบตะโกนตอบไปก็ทัน แต่นี่มันโง่ ขี้ขลาดตามเคยไอ้พวกนี้ กูล่ะสมเพชมันจริงๆเลย (โทษทีครับ ไม่รู้ว่าพิมพ์ออกมาได้อย่างไรนะครับ มันไหลออกมาเองนะครับ)

ฉาก3 : จะฝากความหวังอะไรกับพวกนี้ได้บ้างเนี่ย

พอรายงานท่านอาจารย์อุบลถึงความสำเร็จในรอบแรก ท่านอาจารย์ได้ยินคงแทบน้ำตาอยากจะไหลออกมาด้วยความกระจ่างแจ้งว่า สมแล้ว หญ้าบ้านสวนมัน***นเตียนเจงๆๆ

ในค่ำคืนวันเสาร์ พวกเราได้รับพระเมตตาจากเสด็จพ่อให้แก้ตัวกันใหม่อีกที เพราะพวกเราไม่ได้ทำตามที่เสด็จพ่อทรงบอก มีแต่ข้อแก้ตัวต่างๆนาๆ สรุปแล้วคือทำตัวเก่งกว่าเสด็จพ่อฯ ดังนั้นทุกคนขอแก้ตัวใหม่ ส่วนวิธีการ แผนการนั้นขอให้ติดตามชมได้ในเหตุการณ์จริงนะครับ ว่าเราจะทำอะไรกัน น๊านน จะออกรบใหม่ต้องมีลีลาชวนให้ติดตามนิดโหน่ยย

ขอบคุณคุณธนามากคะ

เล่าได้กระจ่าง และฮา มาก ๆ

ว่าไปจะจัดการพวกไร้สาระนี่

บางทีมันก็ไม่รู้จะจัดแบบไหนดีเหมือนกัน

เพราะเหมือนพูดไรไป มักจะฟังไม่รู้เรื่อง

ยังไง ขอรอฟังตอนต่อไปด้วยนะคะ

อยากรู้แผนการณ์และวิธีออกรบจริง ๆ คะ

อ่านที่พี่ธนา เขียน แล้ว เล่าได้สนุก และ ฮาดีครับ ภาค 2 สนุกครับ ขอบอก แง้มๆ นิดนึง ค่ำคืนวันเสาร์ เหมือน ฟ้าเป็นใจ เกิด พระจันทร์ทรงกลด(อีกแล้ว) ท้องฟ้ากระจ่าง สวยงาม เบื้องบนคงจะอวยพร ให้พวกเราปฏิบัติภารกิจพิชิตเข้แว้นได้สำเร็จ อีกอย่างก็เกิดเหตุการณ์ เมฆลอยผ่าน ด้านหลัง พระจันทร์เหมือนที่ พี่ตุ้ยเคยเห็นด้วยครับ

ฉาก4 : สามัคคีคือพลัง

วันอาทิตย์ที่ 13/11 พวกเราตื่นแต่เช้าเลยวันนี้ แววตาแต่ละคนมุ่งมั่น ด้วยภาระกิจใหญ่ในวันนี้รออยู่

ว้าวว! เห็นน้องส้มนั่งรออยู่ ได้รับข้อมูลว่าน้องสาวเราตื่นแต่ตี5 ไปนั่งดักรอ เข้แว้นน นั่งนับแมงกะไซค์ได้ 2 คัน สรุปว่าไร้วี่แววตอนเช้ามืด แต่สีหน้าน้องสัม มุ่งมั่นสุดๆเลย น้องส้ม สู้ๆ

จากนั้นพวกเราได้รวมพลกันบริเวณด้านหน้าบ้านสวนฯ คราวนี้ขยับออกไปหน้าๆมากเลย และแผนแรกก็เริ่มขึ้น โดยให้พี่เหมี่ยวซึ่งจำหน้า เข้แว้น ได้ดีไปยืนบิดตัวออกกำลังกายด้านหน้าสุดเพื่อรอดูระยะไกลว่า มายัง เพื่อคอยส่งสัญญาณ และมีน้องไอซ์ช่วยยืนประกบช่วยดูอีกแรง

ขณะที่กำลังยืนคุยกันอยู่นั้น ยังไม่ทันได้ออกกำลังกายไรเลย ก็มี แมงกะไซค์ขับเข้ามาเกือบถึงหน้าบ้านสวนฯ และน้องไอซ์ก็หันมาบอกว่า

น้องไอซ์ : มาแล้วๆ แต่บอกไม่ดังมาก

ทีมล่า : ใช่คนนี้แน่นะ

น้องไอซ์ : ช่าย คนนี้แหละ

เท่านั้นแหละ สาวๆนักสู้ทั้งหลายปรี่ รุมเข้าไปล้อมมอไซค์คันนี้ทันที บริเวณหน้าทางเข้าบ้านสวนพอดีเป๊ะ ส่วนหนุ่มๆนักสู้ รู้สึกว่าจะเป็นช้างเท้าหลังกัน วิ่งเข้ามาหุ้มล้อมอีกที ฮ่าๆๆๆ

ทีนี้ละ เหตุการณ์เริ่มตื่นเต้นแว้วว

เข้แว้น : ถอยไป จะไป มาจับไว้ทำไม  ร้องบอกด้วยท่าทีโกรธจัด เสียงดุดันมาก

ทีมล่า : ลงมาคุยกันก่อน เห็นตะโกนหน้าบ้านทุกวันว่า งมงาย โดนหลอกบ้างล่ะ สรุปว่ามีปัญหาไรเหรอ ลงมาคุยกันก่อน

เข้แว้น : ไม่คุย ถอยออกไป ท่าทางจ้องมองพวกเราเอาเรื่อง ท่าทางขึงขัง จะมีเรื่องกับพวกเรา

จากนั้นพยายามเครื่องหนี ฮีโร่ ม้าขาวนามว่า โจบ้านสวนฯ ก็กระชากกุญแจบิดดับเครื่องทันที ทำให้เข้แว้นโกรธจัดมองหน้าพยายามยื้อแย่งกุญแจกลับมาให้ได้

โอ้!! แม่เจ้า คนขวัญอ่อนหากอยู่ในเหตุการณ์คงหายาดมมาสูดกันซึ๊ดดดๆๆๆ แน่ๆ

ทีมล่า : ลงมาก่อน อยากเชิญลุงเข้ามาคุยกันดีๆข้างใน อยากเคลียร์ ว่าทำไมมาตะโกนว่ากันอยู่ทุกวัน

เข้แว้น : ไม่มีไรต้องคุย ถอยไปเดี๋ยวนี้ ยื้อกุญแจกลับมาได้ พยายามทำท่าจะบิดสตาร์ทเครื่อง

พวกเราหลายๆคนก็พยายามจับตัวรถไว้ เข้แว้น ก็โมโหมาก ทำท่าสะบัด ฟึดฟัด ปากก็ตะโกนว่า

เออ จะเข้าไป ปล่อย !! จะเข้าไปเอง จะมาจับรถไว้ทำไมเนี่ย

"ปล่าว ไม่ได้จับ" ทีมงานตอบ

ว่าแระ เข้แว้น ทำท่าจะบิดแมงกะไซค์อีก พวกเราต่างตะโกนบอกว่า

"ไม่ต้องสตาร์ทเครื่อง เข็นเข้าไปเลย"

คำตอบนี้สร้างความโมโหไม่ใช่น้อยแก่ชายผู้นี้ พร้อมทั้งสะบัดงวงสะบัดงา ยอมเข้าไปในพื้นที่บ้านสวนโดยดี

ฉาก5 : พร้อมยัง เราจะมอบรางวัลคืนให้ลุงนะ

เมื่อเข้าสู่ภายในบ้านสวนฯ ทุกคนต่างห้อมล้อมแมงกะไซค์ซึ่งชายแก่นั่งอยู่ พวกเราสังเกตดูสีหน้าแล้วพบว่า ชายแก่ผู้นี้ มีสีหน้าหม่นหมอง ไม่มีความสุข สีหน้าวิตกกังวล เป็นทุกข์ มีริ้วรอยอารยธรรมมืดเปื้อนบนใบหน้า เฮ่อ ช่างน่าสงสารนี่กะไร

พวกเราต่างรุมยิงคำถามเป็นชุดๆใส่เข้แว้น ผู้อหังการ

ทีมล่า : ลุงมาตะโกนทำไมทุกเช้าหน้าบ้านเรา ตะโกนมาเป็นปีแล้วนะ

เข้แว้น : พวกคุณพูดเกินไปแล้ว ผมเพิ่งทำมาไม่นานนี่เอง พวกคุณพูดเกินไปนะ  พูดด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว

ทีมล่า : ไม่ต้องเลย พวกเราจำได้ดี มีคนเดียวนี่แหละที่ทำ ตะโกนว่า งมงาย โดนเขาหลอกใช้บ้างล่ะ

เข้แว้น : หูพวกคุณไม่ดีเอง อย่ามาพูดเลย ไม่เคยพูดเลย

ทีมล่า : หูดีไม่ดีอย่างไงไม่รู้ล่ะ แต่ที่หูได้ยินชัดๆนี่ ไม่พลาดแน่ๆเลยที่ตะโกนว่า งมงาย โดนเขาหลอกนี่ ตะโกนมาทำไม มีปัญหาอะไรเหรอ ทำแบบนี้

เข้แว้น : พวกคุณน่ะ เปิดเสียงดังมาก ดังไปบ้านผม รำคาญ อย่าหันลำโพงไปทางบ้านผม ว่าแล้วก็ชี้มือชี้ไม้ไปทางด้านข้างๆ

ทีมล่า: ลุงชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน ขอทราบหน่อย

เข้แว้น : ไม่บอก ไม่จำเป็นต้องบอก เอาเป็นว่าอย่าหันลำโพงไปทางนี้ก็แล้วกัน ถอยไป! จะไป  น้ำเสียงยังหยิ่งอหังการมาก

ทีมล่า : อ้าว เดี๋ยวก่อน สรุปว่า เสียงดัง ทำไมไม่บอกเราว่าให้ลดเสียงให้เบาๆหน่อย แต่นี่มาตะโกนว่า งมงาย โดนเขาหลอกใช้ นี่หมายความว่าอย่างไรกัน แปลว่าอะไร งมงาย ช่วยบอกหน่อย อยากรู้

เข้แว้น : พวกคุณเปิดเสียงดัง เปิดเบาๆหน่อย (แบบว่าตอบไถไปเรื่อยๆ

เอาล่ะครับ มิตรรักแฟนเพลงทั้งหลาย วันนี้คณะเกศทิพย์ ตระหนักว่า หากเล่าไปหมด ท่านอื่นๆจะไม่ได้เล่า และจะไม่ได้บุญกันเน๊าะ ง้านช่วงโต้ตอบกันนี้อยากให้ท่านอื่นๆมาช่วยเหลาเพิ่มให้หน่อยนะครับ ทางบ้านจะได้รู้ว่าเรามอบรางวัลอะไรคืนแก่เข้แว้น พร้อมๆกันในวันนั้น สาธุ

ง้านเราไปฉากอื่นกันดีก่าาา

ฉาก6 : สู่หุบเขาคนบาป

หลังจากมีการพูดคุยเจรจากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายแก่ผู้มีสีหน้าเปี่ยมด้วยความทุกข์ก็มุ่งหน้าสู่ร้านค้าประจำเพื่อโด๊ปพลัง ดังที่กระทำมาทุกเช้า แต่เช้านี้ช่างเป็นวันที่ลืมไม่ลงในชีวิตนี้เลยทีเดียว

ขากลับ เข้แว้น มองเข้ามาในบ้านสวนฯด้วยสายตาอันขมขื่น แกมดุดัน แต่มีหรือที่ชายป้อมของเราจะยอมปล่อยให้คนเยี่ยงนี้หลุดมือไปง่ายๆ เขาขับรถวีออสสีขาวคู่ใจพุ่งทะยานออกไปเพื่อติดตามเข้แว้นอย่างทันท่วงที

"เขาขับเข้าไปในซอยครับ ผมเลยไม่ได้ขับตามเข้าไปดูต่อ" คำตอบของชายป้อมหลังจากที่กลับมา ทำให้ท่านชายเจริญกัดฟัน พร้อมกับท่าเดินเป๋นิสๆ กล่าวขึ้นอย่างมุ่งมั่นว่า

"ไม่ได้ เราต้องตามเข้าไปดูถึงบ้านเลย ให้รู้ว่าเราเอาจริง ให้รู้เลยว่าบ้านอยู่ที่ไหน"

ว่าแล้วท่านชายเจริญก็รุดหน้าไปยังรถคู่ใจ พร้อมกับบรรดาผู้กล้าอีกจำนวนหนึ่ง เอาละครับ งานของเชอร์ล็อกโฮมได้เริ่มขึ้นแล้ว

เราขับกันมาถึงซอยแยกข้างหน้าห่างจากบ้านสวนเพียงนิดเดียว ทันใดนั้นท่านชายเจริญก็ปราดรถเลี้ยวเข้าซอยอย่างมุ่งมั่น เราพยายามมองสองข้างทางเพื่อดูว่า เข้แว้น อยู่หนใด

ซึ่งตอนแรกก็ไร้วี่แวว แต่พอข้างหน้าเห็นซอยตัน เราก็เริ่มใจเสียนิสๆว่า คงผิดซอยแน่ๆ แต่เสียงสวรรค์ของน้องไอซ์ทำให้ทุกคนมีรอยยิ้มขึ้นมาทันที "นั่นไงๆ รถเขาจอดอยู่นั่น"

ท่านชายเจริญเล่นที เจ็บจริง เอารถไปถอยกลับหน้าบ้านของเข้แว้น แบบไม่เกรงว่าเจ้าของบ้านจะหัวใจวายหรือไม่ ซึ่งตอนนั้นเรามั่นใจเหลือเกินว่า เข้แว้น แอบดูอยู่บนบ้านแน่นอน แต่ไม่กล้าลงมา คงคิดในใจว่า กูว่ากูบ้าแล้วนะ พวกนี้มันระห่ำกว่ากูอีกว่ะ โอยย ยอมแว้ววจ้าา

แล้วเราก็เห็นเด็กชายวัยประมาณสัก12-14 ปีออกมาดูลาดเลา พวกเราก็จอดรถไกลจากตัวบ้านนิดหน่อย เดินตรงไปยังคุณป้าท่านหนึ่งซึ่งกำลังจัดการกับปลาตัวเล็กตัวน้อยเพื่อทำอาหารเช้าอยู่

สรุปเลยแระกันเน๊าะ : เราได้ทราบว่า บ้านแถวๆนี้ 2-3 หลังติดๆกันนี่เป็นญาติพี่น้องกันหมดเลย และเขาได้แชร์ความรู้สึกต่อเราว่า เสียงที่ได้ยินจากบ้านสวนฯนั้นก็ไม่ได้ดังไร ตอนแรกๆที่บ้านสวนเปิด อาจมีเสียงดังบ้าง แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว มีบ้างตอนเข้าค่ายฯ

และความเห็นของเด็กชายซึ่งเป็นลูกของชายแก่ผู้นั้นตอบแก่เราว่า เสียงที่เราเปิดนั้น ก็ดีครับ คำตอบซื่อๆของเด็กน้อย ทำให้พวกเราชื่นใจ ที่เด็กใฝ่ธรรมะ รู้จักแยกแยะ และเปิดใจรับฟังเสียงธรรม และคำตอบต่างๆนี้ทำให้เรามั่นใจเหลือเกินว่า เสียงดังนั้น คงไม่ใช่ประเด็นในการมาตะโกนด่าพวกเราอย่างแน่นอน โอ้ นี่พวกเรากำลังก้าวจากสรวงสวรรค์สู่หุบเขาคนบาปแล้วหรือนี่

เราลาคุณป้ากลับ พร้อมทั้งรายงานผลอย่างละเอียดแก่ท่านอาจารย์และลูกบ้านสวนฯได้ฟังกัน

ยังครับ ยังไม่หมดเด้อ อยากให้ท่านอื่นๆช่วยมาเหลาส่วนอื่นๆด้วยนะครับ เพราะฉากต่อมาก็มันส์ไม่แพ้กัน เรียกว่า ตื่นเต้น ทุกฉากแน่นอนครับ

คุณธนาเล่าได้น่ารักมั่กๆ ขำๆดีค่ะ

เป็นกำลังใจให้พี่น้องบ้านสวนในการพิชิตเข้แว้นด้วยนะคะ

แต่นี่มาตะโกนว่า งมงาย โดนเขาหลอกใช้

*********

พ่อใหญ่ธนาคำนี้ได้ยิน

นานนนนนนน...มาแล้ว

โธ่...น่าสงสารเข้แว้นส์

กลายเป็น...ตา..เข้..แว้นส์

ต้องก๊งสุราย้อมใจเสียก่อน

อย่างนี้ต้องตั้ง..ฉายา..ให้แกหน่อย

ตาแก่..เข้แว้นส์..ขี้เมา..

อยู่ในหุบเขา + พระเมรุ

พ่อใหญ่ธนา

ป้าแมวแกเปิดประเด็นไว้

เข้...แว้นส์...ไว อา กา..เอ้ย

ไว้นะ

แล้วก็เงียบ...ฉี่..ไปเลย

ทิ้งความ สงกะสัยไว้

เข้าสภาวะนํ้าท่วมพอดี้ พอดี

เข้  แว้นส์  เฮ้อ

******

อ่านไปขำไป

แล้วนึกเห็นภาพไปด้วย

เดียวมาเม้นท์ปลาวาฬเหมี่ยวนะค่ะ

ขอบคุณพี่ธนามาก ๆ

เหลาซะ..เห็นภาพบรรยากาศ

ได้ชัดเจน  ราวกับได้อยู่ร่วมในเหตุกาณ์จริง

อนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ธรรมทานค่ะ

ไม่เห็นมีใครเหลาต่อเลย

พ่อใหญ่ธนา

ขอขั้นรายการหน่อยนะ

ไอ้ที่มีหญิงสูงวัย

บอกว่า

เข้ แว๊นซ์ ชื่อ ลุงเริญ น่ะ

มิ ช่าย หรอก นะ

แกหลอก

ปัด ป้าย สี น่ะ

ที่แท้ อี ตา ลุง หน้าตา

หมองคล้ำ ดำ กร้าน ใช้สังขาร

สร้างแต่บาปคนนี้

แก

มีนามตามท้องเรื่องว่า

ตา คม

แต่

ตอนนี้ไม่รู้ว่า

แกยังคมอยู่รึเปล่า

เพราะ

บ่ายๆ วันนี้

ได้ยินเสียงเพลง

ธรนีกันแสง

ดังมาจาก

ทางวัดเขาไม้ไผ่

ซึ่ง

เลยบ้านลุงตะเข้ไป

ก็เลยเดินไปหา

กลุ่มช่าง มีลุงบุญ โจ

เสริฐ โป๊ก

ก็เลยถามลุงว่า

ลุงได้ยินเสียงเพลงไหม

เขามีงานอะไร

น่าจะงานศพนะครับ อ.

มีรถทุกดอกไม้งานศพ

ผ่านไปเมื่อกี้นี้เอง

หวังว่าจะไม่ใช่

ลุง คม นะ

โจ เมื่อเช้าเห็นแกไหม

ไม่เห็นครับ

เมื่อวานยังเห็นอยู่เลยครับ

อ้าว

พรุ่งนี้ช่วยดูหน่อยนะ

เป็นห่วงแก

พวกเรายังไม่ได้

ให้ธรรมะ แกสักเท่าไหร่เลย

จะมาชิงตัดช่องน้อย

ซะแล้วรึ

แต่

ที่เล่ามานี่

ยังไม่มีการยืนยัน

นั่งยัน นอนยันนะ

ว่า

อีตาแก่ หน้าดำ

นาม เข้ แว๊นซ์แกยังอยู่

หรือว่า

เสด็จพ่อพาไปเที่ยว

เสียแล้ว

ต้องรอสังเกตการณ์

พรุ่งนี้ และ เช้าวันเสาร์

เน๊าะ

โอ้โห ท่านอาจารย์มาอัพเดทอย่างนี้ ต้องร้อง เฮ้ออ คิดแว้ววเป็นห่วงขาแว้นส์เหมือนกันครับ คนเพิ่งได้พูดคุยกันเมื่อไม่กี่วันนี้เอง แบบว่าลูกหลานบ้านสวนฯผูกพันธ์อะ เง้อออ

ขอให้แกได้มีโอกาสกลับตัวนะครับ คงต้องนั่งคอยลุ้นเหมือนกันครับ  ไม่อยากจะคิดเลย รึว่าเสด็จพ่อท้าวเวสสุวรรณจะจองตั๋ว VIP พาเที่ยว อย่างที่ท่านอาจารย์ว่าซะแระ

สำหรับตอนต่อไป และรายละเอียดอื่นๆ พี่น้องในเหตุการณ์อย่าเพิ่งเบลอเน้อ รีบมาอัพเดท เหลาให้แฟนๆทางบ้านได้ลุ้นกันหน่อยว่าลูกหลานบ้านสวนฯ ภายใต้ยี่ห้ออาจารย์อุบลนี่ เวลาปราบมาร ลีลาเป็นอย่างไร

ท่านอาจารย์เปิดประเด็นให้มีลุ้นกันอีกแล้วววว

ขอขอบคุณพี่พ่อใหญ่ธนามั่ก ๆ คร๊าบ!! ที่ยังเหลือเนื้อให้โฆษณา เ้อ้ย!! ให้เล่าต่อ 555

วันอาทิตย์ที่ 13/11 นี้ เข้แว้นมาเร็วผิดปกติค่ะ 

เดิมทีจะมาประมาณ 6.30 น. แต่วันนี้มาประมาณ 6.10 น.

สงสัยท่านท้าวเวสสุวรรณคงไปงัดมาจากเตียงแต่เช้า (อิอิอิ)  

และคงจะทำเหมือนทุก ๆ วันที่ทำมา ไม่ว่าจะตะโกนว่า 

ปัญญาอ่อน พวกบ้า ขากถุยบ้างล่ะ (เฮ้อ..พฤติกรรมบัวใต้โคลนตมจริง ๆ) 

พอถึงเวลาปิดประตูตีแมว...เหมี้ยววว

ไม่ว่าทีมงานนักล่าจะถามอะไรเข้แว้นก็ไม่ตอบ

พยายามเบี่ยงเบนประเด็นเรื่องเสียงดังจากลำโพงบ้านสวนอย่างเดียว

ยิ่งตอนท่าน อ. อุบล บอกว่าเขามีปลัดพื้นที่มาตรวจสอบแล้วก็ไม่ได้ดังถึงขั้นรบกวน

แล้วผู้คนที่นี่อ่ะ มีการศึกษาที่ดี เป็นวิศวกร เป็นหมอ เป็นคนใหญ่คนโตสูงสุดในประเทศไทยก็มี 

หน้าดำ ๆ ของเข้แว้นถึงกับหน้าซีด ไม่กล้าสบตาท่าน อ. อุบลสักกะนิด

ท่าน อ. อุบล : ไหนพวกเราลองตะโกนว่าเขาอย่างที่เขาว่าเราบ้างซี เขาจะรู้สึกยังไง

ทีมงานนักล่า : (ชี้หน้าเข้แว้น) ไอ้บ้า ปัญญาอ่อน  ฯลฯ

พฤติกรรมเข้แว้นเหมือนกับก้มหน้ารับแต่โดยดี ไม่หือ ไม่อือ ไม่ปฏิเสธใด ๆ ยอมให้เขาว่าซะงั้น

ซึ่งผิดวิสัยคนปกติ ถ้าไม่ได้ทำซะอย่าง มีคนมาว่าแบบนี้ ก็ต้องปัดป้องเป็นธรรมดา

 ขอบคุณพี่ธนาค่ะที่มาเหลาเรื่องนี้ค่ะ

และก็ยังรู้สึกเสียดายนะ หากลุงเข้แว้นซ์

จะไปเที่ยวเมืองผีตอนนี้

เพราะพวกเรายังเพิ่งเริ่มต้นชี้ทางสว่างให้แกเท่านั้น

 น๊านแน่ เห็นน้องส้มออนไลน์พอดี ต้องให้น้องส้ม สาวกล้าของเราช่วยอัพเดทการล่าเข้แว้นส์ให้ญาติธรรมทางบ้านได้อ่านกันแระ วันนั้นประทับน้องส้มและวีรสตรีอีกหลายท่านมากครับ

อืม สงสัยยุคใหม่ที่เขาว่ากันว่า ยุคสตรีจะเป็นใหญ่ ท่าทางจะเป็นจริงแฮะ 5555

ขอขอบคุณ ท่านอาจารย์อุบล ที่มาแจ้งข่าวอัพเดทครับ ขออนุญาติ เหลาต่อละกันนะครับ

ฉาก 7 เสียงปริศนาของเข้แว้นหมายเลข 2

หลังจาก ลูกๆบ้านสวนฯปฏิบัติภารกิจบุกถ้ำจรเข้ตัวที่ 1 ได้สำเร็จและ ทุกคนดูพอใจกับภารกิจนี้เป็นอย่างมาก แต่ ไม่ทันไร ขณะที่พวกเราคุยกันเสร็จกำลังเดินเข้าบ้านสวน ก็มีจรเข้แว้นตัวหนึ่ง ขี่แมงกะไซ ผ่านบ้านสวนแล้วก็ ตะโกนว่า "ไอ้บ้า" พวกเราก็หันกลับไป แต่มองไม่ชัด พวกเราก็ต่าง สนทนากัน ถึงรูปพรรณสัณฐาน แต่ก็ไม่ชัดเจน เพราะ เจ้าเข้แว้นตัวนี้ ด่าพวกเราตอนที่ เลยทางเข้าบ้านสวนค่อนข้างมาก ระหว่างรอเจ้าเข้ พี่ไอซ์ก็วอร์มร่างกายด้วยการวิ่งจ๊อกกิ้ง อาจารย์สิทธิพันธ์ ก็ อาสา ไปซื้อขนมมาให้พวกเรากินรองท้อง แล้วก็กลับมาพร้อม ข้าวโพดคั่วแสนอร่อย พวกเราก็ ยืนคุยกัน เรื่อยเปื่อย กินข้าวโพดปิ้งกันอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมกับสังเกตุการณ์ รถมอไซ ที่ วิ่งผ่านไป เป็นระยะ ทันใดนั่นเอง....

ฉาก 8 อยากลองดี ลูกบ้านสวน จัดให้ถึงบ้าน

มีรถมอเตอร์ไซด์ ขับมา 3 คัน พวกเราต่างก็ไม่แน่ใจ ว่าคนไหนแน่ แต่แล้ว "ตาลุงเข้แว้นมีหนวด" ที่แฝงตัว มากับคนทั่วไปแบบเนียนๆ ก็  พูดออกมาว่า "มายืนทำบ้าอะไร" พร้อมด้วยความเร็วสูง ผ่านหลังพวกเราไป ประมาณว่า พวกลูกบ้านสวนฯตามไม่ทันหรอก อิอิ(คิดในใจ)  แหม รู้จักลูกบ้านสวนน้อยไปล่ะ (แต่กำลังจะได้รู้จักมากขึ้นวันนี้ล่ะ) และแล้ว พี่เจริญ พี่ธนา พี่อมร น้องโจ พร้อมด้วยตะเภาแก้ว (พี่ส้ม) ตะเภาทอง(พี่ไอซ์) ก็ขับรถ ตามไปเยี่ยมเยียน ลุงหนวดเข้แว้น ถึงรัง ตอนต่อไปเป็นไง รอพี่ๆ มาต่อนะครับ    

อ้อ แก้ข่าวนิสโหน่ยครับ ทีมล่าเข้แว้นส์2 มีท่านชายเจริญ พี่ชายกลางอมร หญิงส้ม หญิงไอซ์ ชายโจ และณเดชณ์(ธนา) ครับ

ที่เขาตะโกนรอบหลัง เขาตะโกนว่า "มายืนทำบ้าอะไร" ซึ่งคำนี้แหละจะเป็นของขวัญ ซึ่งหญิงส้มแห่งหมู่บ้านหนองอีต่อง ได้ตอบแทนคืนให้แก่แว้นส์2 อย่างถึงใจทีเดียว รอฟังท่านอื่นๆอัพเดทต่อนะครับ

อืม...มีตะเภาแก้ว ตะเภาทอง

แล้วผู้ใดหนอคือขุนไกร  อ๊ะม่ายช่าย..ไกรทอง

ขออนุโมทนากับทีมบุญลูกบ้านสวนทุกท่านค๊า

ขอเล่าคนที่ 2 ที่มาตะโกนนะค่ะ แล้วถ้าใครมีอะไรเพิ่มเติมก็ช่วยเล่าด้วยนะค่ะ

พอลูกบ้านสวนฯจัดการกับคนแรกเสร็จก็มีคนมาตะโกนอีกว่า บ้า

พวกเราก็เลยออกไปดักรออยู่หน้าบ้านสวนฯเลย แล้วก็มีรถผ่านมา 3 คัน

คันแรกตะโกนว่า มาทำบ้าอะไรกัน ส้มกับโจ ก็ร้อง "เฮ้อ"

กันลั่นเลย

แล้วพี่เจริญ ก็เอารถออกเพื่อตามไปเลย

ในรถมี พี่เจริญ พี่ธนา พี่อมร พี่ไอซ์ โจ ส้ม 

ก็ตามไปจนเจอ ตัวเข้ อยู่บริเวณไม่ไกลจากบ้านสวนฯ

พี่เจริญ พี่ธนา ก็ลงไปถามเขา ว่า

มาตะโกนว่าพวกเราทำไม(ไม่แน่ใจเท่าไรว่าพี่เขาพูดว่าอะไร ถ้าไงพี่ธนาเขียนเพิ่มเติมที่นะค่ะ)

ตัวเข้ ก็บอกว่าไม่ได้ว่าอะไร ส้มก็บอกว่าได้ยินอยู่ว่า ว่า

พวกเรามาทำบ้าอะไร 

ตัวเข้ก็บอกว่าแค่เป็นห่วงเห็นมายืนกันบนถนน เดี๋ยวรถชน

(แหมเป็นห่วงเราอีก) 

ส้มกับโจก็พูดพร้อมกันเลยว่าไม่ใช่

ได้ยินกับหูเลยว่า มาทำบ้าอะไร

ตัวเข้ก็ไม่ยอมรับอีก

ส้มรำคาญและโมโหมากด้วย

เลยพูดและชี้หน้าตัวเข้ว่า

หนูยืนหน้าบ้านหนูแล้วมันมีปัญหาอะไร

ทำไมต้องมาว่าด้วยว่าทำบ้าอะไร

แล้วส้มก็ชี้หน้าตัวเข้แล้วบอกเขาว่า

ถ้าเขาตะโกนด่าว่าแล้วพี่มาทำบ้าอะไรตรงนี้จะตอบว่าอย่างไร

(ตอนที่ทำนะแสดงอาการโมโหอย่างมากเอาให้จังหนับเลย)

ปล.เป็นคนเขียนเล่าไม่เก่ง ถ้ายังไงรบกวนพี่ๆมาเขียนเล่าเพิ่มเติมด้วยนะค่ะ

สุด ๆ ไปเลย

ขอปรบมือให้

ผู้หญิงกองหน้า

&

ผู้ชายทัพหลัง คร๊า

-*-*-*-*-*-*-*-*-

แต่ก็เป็นอะไรที่แปลกนะ

เราทำบุญด้วยแรงกาย

ยืนทำสมาธิ ยามเช้า

เพื่อรับพลังดี ๆ

แต่ไม่รู้ว่า

ไปหนักหัว

คุณปู่ + คุณย่า

ของ เข้แว้นซ์ ได้งัย

และไม่รู้ว่าเวลานี้

เข้แว้นซ์

นอนฟังเสียงสวด

คาถาบาลี..อยู่อ่ะป่ะ

http://www.youtube.com/watch?v=S3SwEW851KE

น๊านล่ะ น้องส้มเรา วันนั้น องค์ประทับรึเปล่าไม่แน่ใจ แร็งส์มั่กกๆๆ เล่นเอาเข้แว๊นซ์2 ต้องหยาดเหงื่อติ๋งๆเลย

ยิ่งตอนหญิงส้ม ถามกลับว่า "แล้วพี่มายืนทำบ้าไรตรงนี้ล่ะ" การถามย้อนแบบนี้ทำเอาพี่เข้มึนเลย เพราะตำแหน่งที่พี่แกยืนนี่ เรียกว่าชิดถนนพอๆกับเราเลย ทีตัวเองล่ะไม่สงสัย มาสงสัยตะโกนว่าชาวบ้านเขา ว่าแระ จัดไป น้องส้ม

ตอนแรกที่พวกเราถามว่า มาตะโกนว่ากันแบบนี้ทำไม ทำไม่ถูกนะ สีหน้าพวกเราเอาเรื่องทีเดียว เล่นเอาพี่เข้2 หน้าจ๋อย ซีดหดไปเลย ก็เลยตอบแบบเสียงอ่อยๆว่า "เป็นห่วงงงน่ะ เห็นว่ามายืนทำไรกัน"

เอ้า กำลังมันส์เลย ท่านอื่นๆเหลามาครับ กำลังลุ้นเลยทีเดียว ว่าเหล่านักรบบ้านสวนฯจะปราบมาร ได้ผลลงเอยอย่างไรต่อ

อ้อ มีการใส่ร้ายป้ายสีกันโด้ยย อย่างที่ท่านอาจารย์อัพเดทมา แหม!! สุดยอดเลยนะพรรคพวก

พอดีเห็นคุณหมอวัฒนาออนไลน์ อิอิ

คุณหมอครับ มียาชนิดไหนบ้างที่ฉีดแล้ว พวกโรคจิต ชอบโชว์ความเท่ห์ ไม่กลัวบาปกรรม จะได้สำนึกบ้าง หรือมีทางแก้เด็ดๆช่วยบอกด้วยเน้อก๊าบบ

แถวๆบ้านสวนเนี่ย ท่าทางอาการคลุ้มคลั่งหลายๆคนเลย เห็นแว้ววเป็นห่วงมั่กก

เรื่องของเรื่อง

มันหนักหัวคนขายยาบ้า

จ้าพี่น้อง

เสด็จพ่อ

ท้าวเวสสุวรรณ

ท่านมีรับสั่งมานานแล้ว

ว่า

ยาบ้าน่ะนะ

ตำรวจปราบไม่ได้หรอก

ทหารปราบไม่ได้หรอก

มันต้อง

นักบุญ

สิ่งศักดิ์สิทธิ์

โดยมีท้าวเวสสุวรรณ

อยู่เบื้องหลัง

มันจึงจะปราบได้

และ

ไม่ต้องไปตามจับที่ไหนหรอก

เดี๋ยวเสด็จพ่อ

จะลากคอมันมาสังเวย

ที่บ้านสวนพีระมิดเอง

ท่านให้สังเกตุ

ว่า

ถ้าใครที่มันเห็น มันได้ยิน

ชื่อ อ.อุบล บ้านสวนพีระมิด

แล้ว มันหงุดหงิด งุ่นง่าน

รับประทานไม่ได้

บันทมไม่หลับ กระสับกระส่าย

ฝันร้าย รุ่มร้อน ปากบอน

อยากให้ร้ายเมื่อไหร่

นั่นแปลว่า

เสด็จพ่อ ได้จัดให้

เรียบร้อยแล้ว

รอ...และ...ติดตามผลได้เลย

ไม่มีพลาดสักรายเดียว

เสด็จพ่อท่าน

วางยา

แล้วยาก็ออกฤทธิ์

เมื่อไหร่ที่ท่านบอกว่า

ข้า........เอง

แล้วละก็ ง๋ายเก๋ง ทุกราย

ไม่ว่าจะทำปากแข็ง

แค่ไหน

แต่

ขาสั่น .... แน่นอน

สาธุครับ ท่านอาจารย์

เอาล่ะครับ พี่น้อง ท่านประธานเขี่ยบอลแว้วว ง้านจัดไป เต็มที่ อิอิ

ฟังท่านอาจารย์เล่าให้ฟังที่บ้านสวนฯแล้ว รู้สึกว่า สังคมไทยเสื่อมทรามมาก นึกไม่ถึงว่า สถานที่บุญอันศักดิ์สิทธิ์จะแวดล้อมไปด้วย นักค้ายาบ้า แหล่งใหญ่ที่สุด จนกลายเป็นหุบเขาคนบาป ที่มีแสงสว่างของบ้านสวนฯจ้าซะขนาดนั้น แต่ก็มิได้นำพาแม้แต่น้อย

อย่างนี้พวกเรา ต้องร่วมมือร่วมใจกัน สู้ๆๆ

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

วันก่อนพวกเรามา พึ่งเผาไป 1 ศพ

ใกล้บ้านสวนฯ อ.สมศักดิ์ไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน

ผู้ใหญ่บอก โอ้ย มันขี่มอไซด์ขายกันเต็มหมด

ยิ่งหลังวัด ทุกวัด มันนัดส่งกันตรงนั้น

นั่งๆ อยู่ เดี๋ยวมันก็โยนเข้าปาก 1 เม็ด

แล้วก็กินน้ำ กินขนมตาม

ไอ้ที่พึ่งเผาไปเนี่ย

(วันเสาร์ที่ 12 พ.ย.54)

มันกินเป็นกำมือ

มันเลยตาย

พวกนี้มันไม่กลัวตำรวจหรอก

จับไป วัน สองวัน เดี๋ยวก็ปล่อยมา

แล้วมันก็ขายอีก

มันเส้นใหญ่ ตำรวจกับมัน

พวกเดียวกัน

นี่เรื่องของเรื่อง

ประเทศไทย

เป็นอย่างนี้ นี่เอง

ทำไมต้องมีบ้านสวนพีระมิด

ทำไมท้าวเวสสุวรรณ

จึงให้มี อ.อุบล

ทำไมต้องมี เด็ก และ สตรี

นำหน้าผู้ชาย

ทำไมคนร้าย

กลัวผู้หญิง และ กลัวเด็ก

ที่สุด

กลัวคนมีธรรมะ

กลัวคนที่ทำความดี

มากกว่ากลัวตำรวจ

มิฉะนั้น

มันจะไม่มาตะโกนด่า

เพราะ

การด่า คือ การ

พยายาม

กำจัดผู้คนไม่ให้หันเข้าหา

ธรรมะ

เพราะ

ถ้าคนหันเข้าหา

ธรรมะ

กันมากๆ เขาต้องขาดรายได้

ในระยะยาว

กิจการเขาต้องแย่

ต้องซบเซาลงไปแล้ว

อย่างแน่นอน

ดังนั้น

มันต้องทำทุกอย่าง

เพื่อกำจัดเส้นทาง

หากิน

ทั้งที่บ้านสวนพีระมิด

ไม่เคยออกไปหา

คบค้าสมาคมกับคนพวกนี้

แต่

ทำไมพวกนี้จึง

แสดงกิริยาเช่นนี้

ทั้งที่ไม่เคยเจอหน้ากัน

เหตุผลสำคัญ

ก็อย่างที่ อ.อุบล นำคำบอกเล่า

ของเสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณมาบอก

และ

ให้ลองพิสูจน์

โดยการตะโกนว่า

ไอ้คนขายยาบ้า

ผลปรากฏว่า

ได้ผลเกินคาด

จากที่เคยทำยะโสโอหัง

เสียงดัง ลื้อ อั๊ว

กลับก้มหน้า เงียบสงบ

ปากคอสั่น ในบัดดล

นี่เราจี้ถูกจุด

เกาถูกทีคันเข้าแล้วไง

ฉะนั้น เรื่องอื่น ไม่ต้องสงสัย

เรื่อง ดงยาบ้า ที่ผวากับ

การมาปรากฏตัว

ของ

อ.อุบล

บ้านสวนพีระมิด

ลูกสาวท้าวเวสสุวรรณ

ที่เปิดตำนาน

นรก สวรรค์ ให้พิสูจน์กัน

จะ จะ

ว่าทำชั่ว ได้รับผลเช่นไร

ทำความดี ได้รับผลเช่นไร

นี่คือเรื่องใหญ่

ที่ทำให้คนขายยาบ้า

ร้อน

จนออกอาการ

ทนไม่ได้

และ

ก็โยงใยกับ

เวปไซด์ในเฟสบุค

ที่ใช้ชื่อ

อ.อุบล บ้านสวนพีระมิด

ที่เบื้องบน

ไม่ต้องการให้เวปนี้ปิด

แต่

ต้องการให้ใช้เป็นเป้า

ล่อให้

ผู้ร่วมขบวนการ

มารวมตัวกัน

แล้ว

เชือดพร้อมกันทีเดียว

ไงล่ะ

เสด็จพ่อฯ

ทรงพระปรีชากว่าเราเยอะ

เน๊าะ

ขอบอกว่าไม่เคยเห็นสถานที่บุญที่ไหน

สุดยอดเท่าบ้านสวนอีกแล้วค่ะ

กราบอนุโมทนา สาธุ กับ ท่านอาจารย์ ครับ งานนี้ให้คะแนน เจ๊ๆ เต็ม 100 เลย  

 โรคจิตแบบไหนก็รักษายากทั้งนั้นแหละคุณธนา ยิ่งเป็นเฒ่าแว๊นอีกด้วย ยังดีไม่ได้มาเป็นฝูง

คนพวกนีัคงมีความทุกข์มาก พอเห็นคนที่อยู่ในบ้านสวนมีความสุข ก็เลยทนไม่ได้

ขอบพระคุณลูกบ้านสวน

ที่น่ารักทุกท่าน ที่ให้ชาว

เกาะได้รับรู้เรื่องราวไป

พร้อมๆ กัน  ถึงอยู่ไกล

แต่ใจอยู่ร่วมด้วยช่วยกัน

ตลอดเวลาค่ะ รักทุกท่าน

คิดถึงทุกท่านมากค่ะ

ยิ่งอ่านยิ่งมันส์

ยิ่งใกล้ความจริง

เข้าไปทุกที

ขอยกย่องแม่ทัพหญิงนับแล้ว

ได้ 12 คน

นักรบชาย 7

นักรบชาย ฮ้า 1 เดาเอาเองนะ ฮ้า

โอ้ว...แม่เจ้าลุ้นใจจดใจจ่อ

 มีหลายฉากเหลือเกิน ทั้งบู๊ เสียใจ เศร้าสร้อย ดีใจ...มาดูฉากหลังกันบ้างนะครับ

สยบความบู๊ของน้องโจ...เกิดเป็นชายชาติ(เคยเป็น)ทหาร ไม่เคยให้ใครมาหยามกันง่ายๆ เมื่อน้องโจจับคอเสื้อตาเข้แว๊นซ์ ซึ่งยังปากแข็งอยู่ อีกมือหนึ่งก็กำกุญแจแมงกะไซด์ แต่กำแน่นเกินปกติ ก็เลยลูบหลังน้องโจ กระซิบเบาๆ ว่า "ใจเย็นๆ โจ อย่าเพิ่งทำไร ปล่อยคอเสื้อก่อน"...ดูท่ีสีหน้าตาลุงแก แอบเห็นกระพุ้งแก้มสั่นระริก ดีไม่ปัสสาวะราดซะก่อน แต่ก็ยังหยิ่งตามสไตล์ของแก...งานนี้พ่อหนุ่มทั้งหลายไม่ได้ปล่อยให้สาวๆ ลุยทัพหน้าหรอกนะ เพียงแต่คุมเชิงอยู่รอบนอกเจ๋ยๆ(จริงๆ นะตัวเอง )

ฉากตัดกลับมาที่สิงห์ป้อมคนหล่อ...หลังจากตามไปถึงร้านขายของ ก็ขับกลับมารายงานหน้าบ้านสวนฯ แล้วบอกจะตามไปให้ถึงบ้าน ผมจะเปิดประตูรถขึ้นนั่งไปด้วย...ไม่ทันคนหล่อ ปรู้ดดดด !!! ไปซะแล้ว...ร้อนถึงหญิงกล้าท้าประลองของเรา คือ น้องส้ม...น้องส้มไม่รีรอ รีบจ้ำอ้าวตามไปดื้อๆ...แต่...เดินไปได้ประมาณ 30 เมตร มีเสียงจากเจ้าถิ่นบ้านด้านขวา ตัวดำทะมึน เห่ากระโชกออกมา...เท่านั้นแหละ น้องส้มรีบใส่เทอร์โบ แต่ปล่าวครับท่านผู้ชม ไม่ได้วิ่งต่อไปหลอก แต่โกยแน็บกลับมาบ้านสวนฯ พร้อมหน้าตาเบิกบานกว่าช่วงตัวอีก แล้วสะบดออกไปว่า...ต่อให้เข้ตัวกี่เมตร หนูก็ไม่กลัว แต่ถ้าน้องหมาแล้ว ฝากไว้ก่อนเถอะ !!!???(อันนี้ใส่เอง)

จะว่าไปแล้ว...เอ๊ะ ! หรือยังไม่ได้ว่า...เอาเหอะลุง จะว่าไงก็ว่ามา...

หนังดรามาออกแนวแอคชั่นเล็กน้อยเรื่องนี้ก็ยังไม่จบซะง่ายๆ เหตุเพราะบัวมี 4 เหล่า แต่ตาลุงเข้แว็นซ์ก็ไม่รู้จะยกเหล่าไหนให้แกดี เพราะเหมือนจะหาเหล่าก๊กให้อยู่ไม่ได้เลย ก็ต้องคอยติดตามในวันเสาร์-อาทิตย์อีกครั้ง เพราะวันธรรมดาแกไม่ยักกะแผลงฤทธิ์เลย...หวังว่ายังคงได้เจอกันอยู่นะ ลุงอย่าเพิ่งด่วนเกาะขบวนรถไฟนรกไปซะก่อนล่ะ เดี๋ยวอดได้ฟังธรรมะดีๆ จากท่านอาจารย์อุบล เผื่อจะไปในทิศทางที่ดีก็ได้นะ 

แม่ทัพหญิงส้มทำไมไม่ชวนคุณบิ๊กไปด้วย

เข้าตำรา

1 คนหัวหาย

2 คนเพื่อนตาย

3 คนกลับบ้านได้

********

ถ้าคนที่ 4 ยกให้...เข้แว้นซ์ไป

ป่านนี้คงจะนอน..หัวหดอยู่ในกระดอง

หรื่อ...ไปเที่ยวหาลุงพุฒ...ซะแล้ว

 บอกเล่าลีลาการจัดการเข้แว๊นซ์ตัวที่ 2

ว่าด้วย คุณเจริญ ที่จรรียาตรานำทัพ ติดตาม

เข้แว๊นซ์ ไปค่อนข้างไร้จุดหมาย

เพราะว่าการติดตามทิ้งช่วงค่อนข้างนาน

แต่ก็พยายามที่จะติดตาม

เดชะบุญ  หญิงส้ม บอก..

"นั่่นไงรถเขา คันนี้เลย จอดอยู่นั่นไง"

เจ้าตัวเข้แว้นซ์กำลัง สตาร์ทรถอีแต๊ก อยู่พอดีเลย

คุณเจริญ  ลงจากรถ

แล้วใช้คำพูดสุภาพมาก มาก ขอบอกครับ สุภาพมาก มาก

 "ขอโทษครับ เมื่อตะกี้ พี่พูดว่าใครนะครับ

ตอนพี่ขับรถผ่านหน้าบ้านสวนพีระมิด

พวกเรากำลังออกกำลังกายกันอยู่"

 เขาเห็นพวกเรา ลงรถเข้าไปล้อมเขาไว้ คงตกใจ

ปฏิเสธเสียงเแข็ง เลย

"ไม่นะไม่ได้พูดอะไร"

คราวนี้หญิงส้มซิ ใส่เป็นชุดเลย  

ตะกี้ ลุงพูดว่า "มายืนทำบ้าอะไร"

มันเกี่ยวอะไรกะลุงละ

หนูยืนหน้าบ้านหนูแล้วมันมีปัญหาอะไร 

ทำไมต้องมาว่าด้วยว่า ทำบ้าอะไร

ดูเหมือนเขาพยายามจะเถึยงว่าไม่ได้พูด

แต่ก็จำนน ด้วยหลายปากหลายพยาน

และเขาก็พูดจริงตามนั้น

คุณเจริญยังคงใช้ลีลาเดิม  

... พวกเราอยู่ในที่ที่ของพวกเราไม่ได้ไปรบกวนพวกคุณเลย... 

แสดงว่าคุณอยากมีเรื่อง ใช่ไหม....  

"ปะปะเปล่า  งั้นผมขอโทษก็แล้วกัน ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ"

เขาพูดทันที แบบเซ็งตัวเองปากหาเรืื่องแท้แท้

พอมองได้ว่า....

-เป็นการไปละเมิดผู้อื่น

ด้วยการพูดเหยียดหยามและแสดงอาการหยาบคาย 

-เห็นได้ชัดเจนเลยว่า

 เห็นคนทำความดีที่ไหน จะขัดขวางไม่พลอยยินดีด้วย

-สร้างบาป สร้างกรรมทุกลมหายใจ

หาความสุขไม่ได้

-พาตนเองให้เดือดร้อน

ใช้สติปัญญาในการสร้างปัญหากับตนเอง

-ไม่เป็นประโยชน์ใด ๆ

เลยทั้งทางตรงทางอ้อมในการดำรงชีวิต

ฉาก ที่ 8 ก็ยังไม่ถึง นิพพาน แล้วจะมีตอนจบได้ไง

หลังจากที่เหล่า แม่ทัพหญิง และ นักรบชาย ได้

กลับมา พร้อมกับข้าวโพด (พอดีแถวๆถ้ำจระเข้มี

ฟารม์ ข้าวโพด นะครับ อย่างง) และรายงาน ผลก็

เป็นอันว่า ลุงหนวดเข้แว้น 2 ได้ กล่าวคำขอโทษ

หลังจากนั้นพวกเราก็ ทำบุญด้วยแรงกาย กัน

อย่างมีความสุข (แบบไม่หนักหัวใคร ตามปรกติ)

แล้วก็ ทานข้าวโพดต้มกันอย่างเอร็ดอร่อย ส่วน

คุณพี่เจริญ ก็หายจากอาการปวดหลัง เป็นปลิด

ทิ้ง คงเป็น รางวัลจากเสด็จพ่อฯ เป็นแน่ (สาธุ ด้วย

ครับ) ถึงแม้เรื่องราวของวันนี้ จะจบลง แต่ เชื่อแน่

ว่า พวกบัวใต้โคลนตมโบกทับด้วยปูนเสริม

คอนกรีต เหล่านี้ ไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก พวกเราลูก

บ้านสวน มีแค่ มือเปล่า กับ พระธรรมคำสอนของ

พระพุทธเจ้า และ เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ

เป็นที่พึ่ง วันนั้น พี่ตุ้ยถามกับผมว่ากลัวไหม ทีแรก

ก็กลัวนะครับ แต่พอ มาคิดดูแล้ว ไม่มีอะไรต้อง

กลัว เพราะคนเราเกิดมาก็ต้องตาย ตายช้า ตาย

เร็ว ยังพูดเล่นกับพี่ตุ้ยว่า ถ้าเอิ้นตาย แถวๆ บ้าน

สวนก็อุทิศบุญให้กันบ้างนะถ้าตายแถวๆ นี้ ก็จะได้

ไม่ต้องกำหนดจิตไปไกล เพราะการจะชนกับพวก

คนไม่ดี มันมีอาวุธครบมือ แต่ใจก็พร้อมจะสู้ครับ

ไม่ห่วงอะไรในโลกแล้ว ร่างกาย ขันธ์ 5 ไม่นาน ก็

ผุพัง แตกดับ ขนาดท่านอาจารย์อุบล ยังกล้า

เสี่ยง มาอยู่ในที่ซึ่งจัดว่า อันตรายมาก เพราะอยู่

ในระแวกหุบเขาคนโฉด เชื่อมั่นว่า พี่ๆ น้องๆ ทุก

คนก็ พร้อม ยืนเคียงบ่า เคียงไหล่ (ของผมขออยู่

แค่ตาตุ่มพอ)อาจารย์แน่นอน เหมือนที่ท่าน

อาจารย์ เคยบอกว่าทำดีไม่ต้องเกรงใจใคร สู้ๆ ต่อ

ไปนะทาเคชิ มะช่ายครับ ลูกบ้านสวน สู้ๆ สู้โว้ย สู้

ตายค่ะ ฯลฯ (จนกว่าจะถึง ซึ่งพระนิพพาน)

ปฏิบัติการจัดการกับเข้แว้นส์

พี่ใหญ่เราเหลาได้รสชาดมาก

หลังจากที่วันแรกล้มเหลว

อิอิอิ ไม่แปลกใจเลยทำไมหญ้าเตียนจริงๆๆ

ฟายจริงๆเลยเรา แค่โดนคำถามว่า

มายืนหลับตากันทำไม

ถึงกับเอ๋อ..... ร้อนถึงท่านท้าวเวสสุวรรณ

เอ๋อ...กันดีนะ

เอาการบ้านไป ยากขึ้นกว่าเดิม

ต้องเอาเข้แว้นส์ตัวนี้ เข้าบ้านสวนให้ได้

แล้วเรื่องก็ดำเนินไปตามที่พี่ใหญ่เราเหลาให้ฟัง

ที่เด็ดคงเป็นตอนที่อ.อุบลให้พวกเรารุมกันเรียกเข้แว้นส์

ไอ้งมงาย ไ้อ้โง่ พระเทวทัศน์

ไอ้คนขายยาบ้า

โอ้ เจ้าเข้มันอึ้ง ก้มหน้างุด

พูดอะไรไม่ออกเลย ได้แต่บอกว่า

ลำโพงมันดัง ให้หันไปทางอื่น สุดท้าย

พวกเราก็ปล่อยมันไป แต่มันคิดว่ามันเจ๋ง

หันมามองด้วยสายตาไม่ดีอีก

มันขี่ไปหาของกินพอเลยบ้านสวน

มันก็ตะโกนว่า แน่จริงตามมาสิ

555 ไม่รู้ซะแล้ว เจ้าเข้เอ้ย

พอมันขี่กลับมา สิงค์ป้อมเรา

ก็ขับรถคู่ใจตามไปซะเลย

แ่ต่ไม่ได้ตามไปถึงบ้าน

แบบนี้ไม่ได้ พี่เจริญของเราไม่ยอม รีบเร่งตามไปรอบสอง

พร้อมด้วยพลพรรค สอดส่ายสายตามองหา

สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ ไร้เงาหลังคาบ้าน

จนกระทั่ง.... โน่นไง มีบ้านคน 3 หลัง

มองเข้าไป ไม่เห็นมีแมงกะไซด์

มองลึกเข้าไปในบ้าน เผื่อมันแอบ

เฮ้ย...อยู่นั่นงัย จอดแอบอยู่ในบ้านจริงๆ

555 พวกเราจัดไปเต็มๆ ยกพลขึ้นบก

สืบราชการลับ โดยที่เจ้าเข้ แอบอยู่ในบ้าน

ด้วยความตุ้มๆ ต่อมๆ พวกนี้มันเอาจริงเว้ย 5555

 อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ

มันคือที่มาของข้าวโพดงัยน้องเอิ้น

แล้วเราก็ได้กินข้าวโพดอร่อยๆ

ด้วยการอุปการะจากพี่เจริญของเราไงจ๊ะ

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะพี่เจริญสาธุ

 อ่อ ที่แท้เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง

แอบเดาอยู่ตั้งนาน  ม่ายถูกซ้ากที ฮิฮิ

ขออนุโมทนากับพี่ธนา พี่ตุ้ย พี่เอิ้น 

คุณส้ม  คุณพี่สิทธิ์ คุณอมร พี่ไอซ์ด้วยค่ะ

ที่มาเหลาเพิ่มเติม

ฮากับรูปประกอบกับพี่เอิ้นจริงๆค่ะ ฮ่าๆ

ธรรมทานเรื่องนี้ช่างยืดยาวและแยบยลจริงๆค่ะ

ครั้งนี้ก็พิสูจน์ให้เห็นได้ว่า

"ลูกบ้านสวนทุกคนพร้อมที่จะปกป้อง

บ้านสวนและท่านอาจารย์แม่ยิ่งชีพ"

และได้เห็นความสามัคคี ร่วมแรง ร่วมใจ

ในการทำงาน (ตามล่าเข้แว๊นซ์)เป็นหมู่คณะ

ปราบเข้แว๊นซ์ได้น่าอย่างน่าชื่นชมจริง จริง

โดยทับหญิงนำหน้า และป้อจายตามมา ฮ่าๆ

บทบาทการแสดงครั้งนี้ เบื้องบนท่านส่งมา

ให้ลูกหลานบ้านสวนฝึกการรู้จักอุเบกขา

อย่างถูกวิธีเลยจริงๆค่ะ

และตามด้วยเมตตา

( ที่ทำไปหนะ.....อยากให้เข้แว๊นส์รู้สำนึกก็เท่าน๊าน )

เรื่องเล็กๆแค่นี้ลูกบ้านสวนก็ผ่านมาแย้ววววว

ต่อไปหากเจอเรื่องใหญ่กว่านี้ ....สบายมั่กๆ

กราบขอบพระคุณอาจารย์แม่ด้วยค่ะ

สาธุ สาธุ 

โห..เรื่องราว ลึกกว่าคิด ลับกว่าที่คาด

แถมออกแนวหวาดเสียว ระทึกใจ

กว่าเรื่องไหนๆที่เคยอ่านมาเลยนะคะเนี่ย....

อ่านแ่ล้วต้องบอกว่า ท่านอาจารย์

และครอบครัว ย้ายออกมาจากกรุงเทพฯ

เพื่อมาอยู่ในดง"ไอ้เข้ขวางคลอง"

หรือ ชุมชนรวมพลคน(ค้ายา)บ้า

จริงๆเลยนะคะเนี่ย  โอ้วว..ขอกราบ

ทั้งอาจารย์อุบล อ.มงคล และ คุณท็อป

งามๆซักสามสิบครั้ง เพราะต้องถือว่า

เป็นครอบครัวที่กล้าหาญมากๆ

หลังจากได้อ่านบทละครที่่เล่ามาเป็นฉากๆ

จากทุกๆท่านแล้ว ต้องรีบมอบเหรียญ

กล้าหาญให้กับ หน่วยกองหน้ากล้าตาย

ที่เจาะเกราะ โดยกลุ่มแม่ทัพสตรี

และมีชายชาตรี ที่ตามมาเป็นกองทัพหนุนหลัง

แล้วก็เริ่มขบวนการ ปราบลูกพรรคมาร

เพื่อที่จะไปกระตุ้นให้ "หัวหน้าพญามาร"

ดิ้นออกมาติดกับดัก ที่เสด็จพ่อ

ท่านท้าวเวสสุวรรณ ได้วางไว้แล้ว

ที่บ้านสวนฯ งานนี้มีแววว่า"พญามารตัวพ่อ"

คงจะมาเยือนถึงถิ่น ดินแดนสวรรค์

แห่งบ้านสวนฯ เร็วๆนี้ ชัวร์....

จะว่าไป เรื่องนี้ มีเครือข่ายโยงไย

ในหลายๆระดับจริงๆ ฉะนั้น การจะ

ทำ่ลายเครือข่ายไยแมงมุมอันเหนียวแน่น

ของสไปเดอร์แมนเหล่านี้ได้ คงต้องใช้น้ำมนต์

อันศักดิ์สิทธิ์ชะล้างให้หมดฤทธิ์

เพราะแมงมุมพันธุ์ไหนๆ แม้จะสร้าง

ไยเก่งยังไง แต่ก็ไม่สามารถสร้างในน้ำได้แน่ๆ .....

เป็นกำลังใจให้กับท่านอาจารย์อุบล

และครอบครัว รวมถึงพี่น้องบ้านสวนฯ

ทุกๆท่านด้วยนะคะ รู้แล้วว่า คนที่จะอยู่้รอดได้

ในยุคศิวิไลซ์ ไม่ใช่ว่าจะทำได้แค่เพียง

สวดมนต์ นั่งสมาธิ และพิจารณาธรรม

เพียงอย่างเดียว แต่ต้องต่อสู้กับกิเลสในจิต

และพิชิตเหล่ามารภายนอก ให้หมอบ

ราบคราบให้ได้อีกต่างหาก...

พี่น้องเรา ทั้งเก่ง ทั้งกล้าหาญ

กันทุกๆคนเลยนะคะเนี่ย...

      เราก็เอะใจ  ว่าทำไมอาทิตย์นี้  เขาเกี่ยวข้าวแล้ว  ไม่เห็นมีใครมาเหลาบรรยากาศ

ในงานเกี่ยวข้าวเลย  ต้นสัปดาห์รู้สึกว่าเงียบเหงา  แบบผิดปกติ

      แต่ตอนนี้  ไม่เหงาแล้วค่ะ  และตัวเองก็ได้คำตอบที่ชัดเจนแล้วค่ะ

เพราะที่ผ่านมา  มีน้อง ๆ  ที่ทำงานถามว่า  บ้านสวนเป็นเขตบุญและต้องการช่วยเหลือ

ผู้อื่น  ทำไมไม่เปิดให้ใคร ๆ  ที่อยากไปทำบุญ  ไปได้ตลอด  ทำไมต้องขออนุญาต

ที่ผ่านมา  ก็ตอบน้อง ๆ ไปว่า  บ้านสวนเป็นที่ส่วนตัวของท่านอาจารย์อุบล

และผู้ที่เข้ามาบ้านสวน  ก็มีหลายรูปแบบ  เราไม่สามารถรู้ได้ว่า  ใครมาดีมาร้าย

และถ้าใครที่มีเจตนาต้องการมาทำบุญจริง ๆ  ก็คงไม่เป็นการลำบาก

เหมือนเราจะไปบ้านคนอื่น  เราก็ต้องขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อน

เมื่อได้อ่านเรื่อง  เข้แว้นส์แล้ว  ทำให้เข้าใจได้ลึกซึ้งกว่าที่เราเคยเข้าใจ

"ครอบครัวอาจารย์"  ช่างกล้าหาญจริง ๆ  หนูขอกราบอนุโมทนาในความเด็ดเดี่ยวด้วยค่ะ

       และตอนนี้  พอจะมองเห็นทาง  ที่ท่านอาจารย์บอกว่า  เราจะกอบกู้สามสถาบันแล้วค่ะ

เพราะก่อนหน้านี้  ก็มองเห็นเพียงว่า  ทำดีให้มาก ๆ  เพื่อให้พลังความดีช่วยคุ้มครอง

ไม่เคยนึกมาก่อนว่า  จะมีภาคพิชิตมาร  แบบฉบับบ้านสวน  แบบนี้เกิดขึ้น

ขอเป็นกำลังใจและขอเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพลูกบ้านสวนด้วยค่ะ

คนที่จะอยู่้รอดได้ ในยุคศิวิไลซ์

ไม่ใช่ว่าจะทำได้แค่เพียง

สวดมนต์ นั่งสมาธิ

และพิจารณาธรรมเพียงอย่างเดียว

แต่ต้องต่อสู้กับกิเลสในจิต

และพิชิตเหล่ามารภายนอก

ให้หมอบ

ราบคราบให้ได้อีกต่างหาก...

พี่น้องเรา ทั้งเก่ง ทั้งกล้าหาญ

กันทุกๆคนเลยนะคะเนี่ย...

.................................................

เห็นด้วยที่สุดเลยคะ

ขอเป็นกำลังใจให้อ.อุบล

และพี่น้องบ้านสวนพีระมิด ทุกท่านคะ

เรื่องช่างลึกลับซับซ้อน เหมือน เชอร์ล็อคโฮมส์  ผสม อกาธา คริสตี้ ปน คินดะอิจิ ยอดนักสืบ

ยังไงก็ขออนุโมทนาบุญกับความกล้าหาญของลูกๆบ้านสวนทุกคนด้วยนะครับ ที่มีกำลังใจ กล้าต่อต้าน ต่อฝ่าย อธรรมครับ

เริ่มมีอะไรให้เห็นกันแล้วครับ

แผ่นดินไหวอ.เมืองจ.แม่ฮ่องสอน3.7ริกเตอร์

มาแล้ว...จ้าเรื่องตื่นเต้นที่ อาจารย์

บอกมา...แผ่นดินไหว...ที่แม่ฮ่องสอน 3.7 ริกเตอร์

(พูดไปก็ไม่มีใครเชื่ิอ)

เค๊าถามกลับมาว่า...ยังจะมีอีกเหรอ...!

ตอบ : ยังมีอีก...ถ้าพวกเรายังว่าในหลวงอยู่...!

คุยกับแท็กซีเมื่อ 17 พ.ย 54

พี่ตุ๊กดูแล้วนะค่ะหมวยกับบัวลอยสวยงามมาก   ส่วนพี่หรือยังออกไปไหนลำบากอยู่เลยแต่พี่จะทำไว้ที่ห้องพระนั่งกับครอบครัวสวดมนต์กัน   ตอนนี้น้ำลดก็จริงแต่หาอะไรกินลำบากนะจ๊ะแต่สำหรับพี่บางวันก็มื้อเดียวเอง   ชนิดาเป็นไงบ้าง คิดถึงลูกหลานบ้านสวนทั้งหมดแหละ พี่จะเขียนไม่เก่งแต่ถ้าเจอกันเรื่องพูดพี่ตุ๊กคนนี้ก็พูดแบบไม่ซ้ำตลอด   แต่ตอนนี้เซ็งจังน้ำยังไม่หมดล้างบ้านได้บางส่วนเอง   สักประมาณอาทิตย์หน้าน้ำจะหมดบ้านแล้วชัยโย  ไม่คิดถึงน้องน้ำแล้วละ   ไม่ไปหาพี่กรุงเยอะๆเลย  สงสารคนลำลูกกาที่ถูกลืมแต่หัวเราะทีหลังดังกว่า๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

พี่ตุ๊ก   หากน้องน้ำไปแล้ว

อย่าพึ่งหัวเราะนะ   เพราะ

พี่อ๊อดบอกว่า คลื่นลูกใหม่

กำลังจะมามามามามาค๊า

คิดว่าน่าจะต่างคนต่างเจอ

อ.อุบล ของเรา เหนื่อยแน่

ลูกๆ เรียกเต็มไปหมดเลย

ขอส่งใจมาช่วยล้างบ้านค่ะ

หมอลักษณ์ฟันธง

ดร.เทพพนม เมืองแมน

พูดตรงกัน ปลายปี 54 ระวัง มีเหตุภัยพิบัติ

http://youtu.be/xHROuIIUs2c

ขอนุโมทนาบุญกับธรรมทานเรื่องจริงผ่านจอของลูกๆ บ้านสวนทุกท่านด้วยครับ

สงสัยดีกรีความแรงของเรื่องที่นำมาเล่า

เป็นธรรมทานในช่วงนี้ คงจะออกแนว

เรื่องจริงทะลุจอ เลยมั้งคะ คุณเกรียติศักดิ์

ว่าแล้วก็รออ่านต่อเรื่องราวความคืบหน้า

จากพี่น้องบ้านสวนฯว่า จะจับไอ้เข้ที่ดี

แต่แว้นส์ๆไปวันๆนั้น ลูกบ้านสวนฯ

จะใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดแบบใด....

สู้ๆคร๊าบ...พี่น้อง...

.................................................................

พี่อ๊อดจ๊า สงสัยช่วงนี้จะเป็นไปได้

ทุกอย่างเลย ทั้งแผ่นดินไหว น้ำท่วม

ภูเขาไฟประทุ  พายุเข้า แล้วก็ ซึนามิ

คงต้อง รอลุ้นกันต่อไป

ขอบคุณข้อมูลจาก คุณสิทธิพงษ์ ด้วยค่ะ

................................................................

ชนิดายังสบายดีค่ะพี่ตุ๊ก ....

แล้วพี่่ล่ะ....เป็นไงมั่ง

ถ้ายังสบายดีอยู่...

ก็ ขอมือขวา...โหน่ย...อิอิ

แหม่...นี่ขนาดออกตัวว่า

เขียนไม่ค่อยเก่งนะคะเนี่ย

แต่เข้ามาเมนต์แต่ละที

ก็หลากหลายไม่ซ้ำเรื่องเลย เหมือนกัลลล์

จากบอร์ดพลังจิต คุณ starcom131045

อ.จตุพรบอกครั้งแรก คือซึนามิที่ญี่ปุ่น

ครั้งสองคือน้ำท่วมกรุงเทพฯ ครั้งที่สามคือ

ความเห็นที่ 366 (1584356)
สิทธิพงษ์ โพธิ์พงษ์	จากบอร์ดพลังจิต คุณ starcom131045 อ.จตุพรบอกครั้งแรก คือซึนามิที่ญี่ปุ่น ครั้งสองคือน้ำท่วมกรุงเทพฯ ครั้งที่สามคือ   อ.จตุพรบอกครั้งแรก คือซึนามิที่ญี่ปุ่น ครั้งสองคือน้ำท่วมกรุงเทพฯ ครั้งที่สามคืออีกประมาณปีกว่า คือการเกิดหายนะล้มตายจำนนวนมากทั้งโลก เคยลองดูว่าจะเกิดไหมครับครั้งที่สองที่อาจารย์บอกน้ำทวมกรุงเทพฯ แบบไม่เคยมีมาก่อน ไปบอกครอบครัวว่าอาจารย์บอกน้ำจะท่วมกรุงเทพฯ เสียหายมาก ตอนที่อาจารย์บอกมาใหม่ๆ 2-3เดือนก่อนเกิด บอกครอบครัวว่าอาจารย์บอกแล้วจะเกิดจริงก็ประมาณ2-3เดือน และบอกชัดเจนคือกรุงเทพฯ ก็เกิดแล้ว   ครั้งที่สามมีคนตายจำนวนมาก เกิดทั้งโลกอีกประมาณปีครึ่งโดยประมาณ ครั้งนี้ต้องเตรียมตัวให้ดีแล้วครับ   ข้อความจะลงอยู่ 2 วัน นะครับ แล้วจะลบออก น้ำครับ และตามมาด้วยภูเขาไฟ โรคระบาด รังสีจากอาวุธร้าย สงคราม ครบทุกอย่างอย่ากังวลไปครับรู้ไว้ ไม่ประมาทเท่านั้นครับ อาจจะไม่ถูกก็ได้ครับ(พูดเอาใจครับ)   เย็นนี้ 18.00 น. จะลบออกนะครับ อย่ารู้มากครับ ให้คนที่มีบุญ เตรียมตัวไว้ครับ
ผู้แสดงความคิดเห็น สิทธิพงษ์ โพธิ์พงษ์ วันที่ตอบ 2011-11-19 14:31:48

 รับทราบในส่ิงที่ท่านอาจารย์อุบล ได้ขยายตัวอักษรใหญ่อีกรอบครับผม

และขออย่าได้เกิดในเมืองไทยเลยครับ...ยังไงเราก็เตรียมตัวไว้เสมอก็แล้วกัน ไม่ว่าจะเป็นเสบียงเลี้ยงชีพ และที่สำคัญคือ เสบียงบุญ 

เหตุการณ์วันนี้

เหมือนกลลวง ให้เราตายใจ

เท่านั้นเอง แต่ในความสงบ

เหมือนกับเขากำลัง รวบรวมกำลังพลอยู่

แล้วก็จะซุ่มโจมตีอย่างหนักหน่วง

ใครที่มีศักยภาพ

ที่พอจะขยับขยายออกจาก

กทม.

ได้ ก็ขอให้รีบทำช่วงนี้

เพราะ

ยังมีโอกาสได้เสื้อผ้า

ข้าวของเครื่องใช้ไปด้วย

แต่

อีกหน่อยจะเอาอะไรไปไม่ได้เลย

แม้แต่ชีวิต ก็ยากลำบาก

มาก ถึง มากที่สุด

ถ้ายังไม่มีกำลัง

พอที่จะหาซื้อที่ดิน ซื้อบ้าน

สร้างบ้าน เองได้ทัน

ก็ให้ลองหาบ้านเช่ากันก่อน

ขอยกตัวอย่าง

คุณเต้ พรพุทธ ศรีคุ้ม

เดิมเขาอยู่ปทุมธานี

เขาตกงาน

วันหนึ่งเขามาดูรายการ

คุยไปแจกไป บ้านสวนพีระมิด

ดูแล้วเชื่อเลย

แล้วก็ทำตามทุกเรื่อง

(เขาเล่าอย่างนี้นะ)

เมื่อประมาณ 3 วันที่แล้ว

เขาขับรถฮอนด้าสีน้ำตาลครีม

เข้ามาจอด วันธรรมดานะ

แล้วก็เข้ามาสวัสดี

ก็จำได้ว่าคนนี้เคยมาซื้อของ

แต่ไม่เคยมาร่วมแรงกายหรือบำบัด

เขาถามว่า

ผม

จะนำเงินบาตรวิระทะโยมาทำบุญ

กับ อ. จะให้ผมให้กับ อ.

หรือว่าจะให้เอาไว้ที่ไหนครับ

แล้วแต่คุณค่ะ

จะหยอดตู้ก็ได้ จะให้กับ อ.ก็ได้

งั้นผมฝาก อ. ดีกว่าครับ

ว่าแล้วก็ส่งแบ๊งค์พันให้ 5 ใบ

(5,000 บาท)

ทำไมใส่บาตรได้เยอะจัง

(เหมือนคุณมงคล เอื้ออัมพรเลย มาทีเป็นหมื่น)

ใส่วันละเท่าไหร่จ๊ะ

อ๋อ

ทุกเช้าตื่นขึ้นมา

ใส่วันละ 35 บาทครับ

อธิษฐานไว้ว่าจะเอามาทำบุญ

กับ อ.ที่บ้านสวนพีระมิด

แล้วก็รายได้จากยอดขายอีก

ร้อยละ 1 บาท

จะเอามาทำบุญกับ อ.เช่นกันครับ

แล้วก็

จากยอดขายอีกเช่นกัน

ร้อยละ 1 บาท

จะโอนเข้ามูลนิธิ ดร.อาจอง

เมื่อวานผมพึ่งโอนไป 4,000 ครับ

คุณขายอะไรจ๊ะ

ผมขายอะไหลรถมือ 2 ครับ

เมื่อก่อนตกงาน

ดูรายการ อ.อธิฐานขออาชีพ

ก็ได้อาชีพ

ผมตัดสินใจ

ย้ายมาเช่าบ้านอยู่บ้านนา

มากันทั้งครอบครัวเลยครับ

พ่อ แม่ ผมด้วยครับ

แล้วตั้งแต่มา

ผมก็มีความเป็นอยู่

ที่ดีขึ้นมาตลอด

อาชีพที่ผมทำ ก็ดีขึ้นทุกวัน

ชีวิตครอบครัว งาน เงิน สุขภาพ

ดีขึ้นทุกอย่างเลยครับ อ.

ขอบคุณ อ.มากครับ

เออ

เราไม่เคยคุยกันเลยเน๊าะ

แล้ววันนี้มาทำอะไรจ๊ะ

มาซื้อเครื่องสำอางครับ

ใช้เองเหรอจ๊ะ

ครับ

และเพื่อนที่พิษโลกฝากซื้อด้วยครับ

ผมกำลังชักจูงเขาเข้าสู่ทางธรรมครับ

แล้วร้านคุณอยู่ตรงไหนล่ะ

อยู่ตรงข้าม ปณ บ้านนาครับ

แล้วคุณมาจากไหน

ย้ายมาจากปทุมธานีครับ

ถ้าคุณไม่ย้าย น้ำท่วมไหม

ท่วมครับ อ. ไม่เหลือครับ

พี่สาวผม มีร้านขายอะไหล่อยู่

ไม่ไกลจากบ้านผมครับ

ท่วมหมดเลยครับ

ทุกวันนี้แย่เลย

มีผมนี่แหละครับ ที่ดีขึ้น สบาย

เพราะผมดูรายการแล้ว

ผมเชื่อเลย ทำตามเลย ย้ายเลยครับ

ตอนนั้นผมตกงานด้วยครับ

แต่

ตอนนี้ผมมีความสุข สมหวัง

ผมจะเชื่อ และ ทำตามคำสอน

ของ อ.ทุกอย่างครับ

ขอบคุณที่ให้ชีวิตใหม่กับผม

และครอบครัวครับ

ไม่ใช่คำสอนของ อ.อุบล หรอกลูก

แต่ อ.อุบล เอาคำสอนของ

พระพุทธเจ้า มาบอกต่างหาก

ขอให้ขอบคุณพระพุทธเจ้าโน่น

นะลูก

ครับ

แต่ถ้าผมไม่ได้มาดูรายการ อ.

ผมก็คงไม่รู้เรื่องคำสอนเหล่านี้ครับ

ยังไงผมก็ต้องขอบคุณ อ.ครับ

ไอ้เราก็คิดในใจ

ยังไงเราก็จะยกความดี

ให้พระพุทธเจ้า

แต่

ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับแก

ท่าทางแกภูมิฐาน

มาดเถ้าแก่น้อย(หนุ่มน้อย)

ไม่เหมือนคนเคยตกงานเลย

เรียกว่า ราศรีดีว่างั้นเถอะ

และ

ที่สำคัญ

เขามั่นคงในบุญกุศล

และ

ความดี

ใส่บาตรวิระทะโย ประจำ

เชื่อเรื่องภัยพิบัติ

ไม่ใช่เชื่อเฉยๆ

เขาปฎิบัติทันที แม้ไม่เคยเจอะ

ไม่เคยเจอ อ.อุบล เลย

วันที่เขามา

คุณเจริญอยู่ด้วยพอดี

ก็เลยได้ยินเรื่องราวของเขา

มาเล่าให้ อ.มงคล ฟัง

พอดี อ.มงคล เห็นเขา ก็เลยบอกว่า

เมื่อวานเจอคนนี้ที่โลตัส บ้านนา

เห็นเขา เขามาทัก

ไหว้ อย่างนอบน้อม เป็นพิเศษ

จนแปลกใจ ว่าทำไม

เขาต้องนอบน้อมขนาดนี้

อ๋อ

เรื่องก็เป็นเช่นนี้นี่เอง

ใครที่มีศักยภาพ

ที่พอจะขยับขยายออกจาก

กทม.

ได้ ก็ขอให้รีบทำช่วงนี้

เพราะ

ยังมีโอกาสได้เสื้อผ้า

ข้าวของเครื่องใช้ไปด้วย

แต่

อีกหน่อยจะเอาอะไรไปไม่ได้เลย

แม้แต่ชีวิต ก็ยากลำบาก

มาก ถึง มากที่สุด

..............................................

กราบอนุโมทนาค่ะอาจารย์

ที่เมตตามาเตือนลูกๆบ้านสวนฯ

แบบชัดๆตรงๆอีกครั้ง

ลึกๆชนิดาก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกันนะคะ

เหมือนตอนนี้ น้ำทะเลมันดูสงบๆ ไร้คลื่น

จนทำให้"หลายๆคน" ตายใจ

ทั้งที่ใต้น้ำมี"คลื่นลูกใหญ่พลังแรงๆ"รอตีขึ้นมา

เพื่อรวบทุกชีวิตและสรรพสิ่ง

กลับคืนสู่ธรรมชาติ

อะไรประมาณนั้นเลยค่ะ

ช่วงนี้เหมือนเป็นช่วงพักให้หายใจ

ทุกคนจะได้มีแรงตั้งรับและวางแผนใหม่

แต่สุดท้ายก็อย่างที่พี่มหาว่ามานั่นแหล่ะ

เตรียมเสบียงบุญ กักตุนไว้ให้มากที่สุด

และถ้าคิดจะเปลี่ยน

ก็ควรจะเปลี่ยนทันทีอย่างคุณเต้ พรพุทธ

เพื่อจะได้มีชีวิตเหลือรอดและอนาคตที่ดีกว่า...

อนุโมทนากับทุกๆบุญ

กับคุณ พรพุทธ ศรีคุ้มและครอบครัว ด้วยนะคะ

สาธุ

(น่ายกย่องมาก แบ่งปันเงินรายได้

จากทุกส่วน เพื่อทำบุญจริงๆ)

ขอบคุณคำเตือนสั้นๆ ชัดๆ

จากคุณ สิทธิพงษ์ ด้วยค่ะ สาธุ

เห็นคุณชนิดา

ออนไลน์ อยู่พอดี

ดีใจจัง เหมือน เห็นชื่อ พี่ต้อย ก็ดีใจ

เราอยู่ไกล๊ ไกล กัน

แต่เหมือนอยู่ใกล้เลยนะ

คุณชนิดา

 กราบขอบพระคุณกับคำเตือนของ อ.แม่ อีกครั้งค่ะ

จะว่าไปแล้วตอนนี้ก็เหมือนที่พี่ชนิดาว่าไว้จริงๆค่ะ

เหมือนทุกอย่างจะสงบ และดีขึ้น

ให้ทุกคนตายใจ หรือ ให้คนที่รู้ตัว

รีบย้ายออกมาจาก กทม. และพื้นที่เสี่ยงภัยให้เร็วที่สุด

แต่เท่าที่ได้อ่านข่าวมา

ก็คิดว่าน้อยคนจริงๆค่ะ ที่จะยอมย้ายออกมา

ส่วนมากเค้าก็จะดีใจกันมากกว่า

ที่น้ำลดลงแล้ว และจะได้กลับไปอยู่อาศัย

และทำงานต่อไปตามปกติ

แต่สิ่งเดียวที่จะช่วยได้ ก็คือบุญ เท่านั้น

ขอบคุณจากคำเตือนของคุณสิทธิพงษ์ด้วยเช่นกันค่ะ

หวัดดีค่ะ น้องหญิง

โอ้ รวมพล คนไกลบ้านเลยนะ

ช่วงเวลานี้ ช่างเป็นเวลาดีอะไรเช่นนี้

มีคนคอยน้องหญิงอยู่หลายใจ

เอ้ยไม่ใช่ หลายคน นะคะ

เห็นคุณชนิดา

ออนไลน์ อยู่พอดี

ดีใจจัง เหมือน เห็นชื่อ พี่ต้อย ก็ดีใจ

เราอยู่ไกล๊ ไกล กัน

แต่เหมือนอยู่ใกล้เลยนะ

คุณชนิดา

........................................

ถึงไกล แต่เหมือนใกล้จริงๆค่ะอาจารย์

เพราะชนิดาก็ดีใจ

และอบอุ่นใจเช่นกันค่ะ

เวลาที่เห็นชื่ออาจารย์ออนไลน์

แบบว่าต้องอ่านไป

แล้วก็คอยกด F5 ตาหล๊อด

คอยเช็คว่าจะมีกระทู้ไหน

อัพเดทจากอาจารย์บ้าง..อิอิ

แล้วก็ดีใจที่เห็นชื่ือพี่ๆน้องๆ

บ้านสวนฯทุกๆคนที่ออนไลน์เหมือนกันนะคะ

คิดถึงอาจารย์

และพี่น้องทุกๆคนเช่นกันค่ะ

 เห็นคุณชนิดา

ออนไลน์ อยู่พอดี ดีใจจัง

************************************

หนูก็รู้สึกเหมือน อ.แม่เลยค่ะ

ทุกครั้งที่เห็นพี่ชนิดา และ อ.แม่ ออนไลน์

และพี่น้องบ้านสวนทุกคน

มันดีใจ รู้สึกดี อย่างบอกไม่ถูกเลย

จริง ..จริง..นะคะ

ยิ่งบางครั้ง ช่วงที่อ.แม่ และพี่ชนิดา 

ไม่ค่อยมีเวลามาออน 

ใจมันเปลี่ยวๆ โดดเดี่ยว คิดถึงยังไงก็ไม่รู้ค่ะ 

**********************************************

หวัดดีค่ะ น้องหญิง

กราบสวัสดีค่ะ อ.แม่

หนูก็รอคอยเวลาที่จะได้ไปบ้านสวนค่ะ

ตอนนี้ ดีใจ ที่สุดถึงที่สุดจริงๆค่ะ

คิดว่าอีกไม่นาน หนูคงได้

มีโอกาสตอบแทนพระคุณอ.แม่

โดยการไปใช้แรงกาย และทุกๆอย่าง

ที่บ้านสวนค่ะ

หนู  อ.แม่ และพี่น้องบ้านสวนทุกคนนะคะ

ขอกราบขอบพระคุณคำเตือนของอาจารย์อุบลครับ อาทิตย์นี้ไม่ได้ไปบ้านสวน แต่พี่ตุ้ย พี่ก้อย พี่ส้ม คุณแต้ และ ผม ก็ไปร่วมเป็นจิตอาสา ที่สนามราชมังคลาฯ สักพัก พอเห็นไม่ค่อยมีงานก็ ไปต่อกันที่ช่อง 3 ครับ ไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า แต่งานก็ไม่ค่อยหนักเลย เหมือนคนเยอะ แต่งาน น้อย

ขออนุโมทนากับ คุณเต้ พรพุทธ และครอบครัวด้วยนะครับ

ขอขอบคุณและอนุโมทนากับคุณ สิทธิพงษ์ ด้วยครับ

คิดถึงอาจารย์

และพี่น้องทุกๆคนเช่นกันค่ะ

****

คิดถึงก็มาสิครับ รออยู่อยากเจอเหมือนกันครับ 55+ ตอนนี้เจอกันในเวปไปก่อนละกันนะครับ

ตอนนี้ ดีใจ ที่สุดถึงที่สุดจริงๆค่ะ

คิดว่าอีกไม่นาน หนูคงได้

มีโอกาสตอบแทนพระคุณอ.แม่

โดยการไปใช้แรงกาย และทุกๆอย่าง

ที่บ้านสวนค่ะ

หนู  อ.แม่ และพี่น้องบ้านสวนทุกคนนะคะ

..............................................

น้องหญิง...เนี่ย

เป็นเด็กที่มีความคิดสวยมั่กๆ

แถมน่ารักอีกต่างหาก โอ้ววว...มิน่าละ

ถึงได้มี"คนหลายใจ"

เจ๊ย.."ใครหลายคน" เฝ้ารออยู่ อิอิ

ป.ล. พี่เอง ก็อุ่นใจเหมือนกันนะ

เวลาที่เห็นชื่อเธอออนไลน์

เพราะเรามักจะเข้ามาเวลาเดียวกันเสมอๆ

.....................................

อนุโมทนาบุญกับน้องเอิ้น

และกลุ่มพี่น้องบ้านสวนฯ

ที่มีจิตอาสาไปช่วยงานเพื่อสังคมด้วยนะคะ

แหม่...แต่ละคน

น่ารักและใจดีแบบนี้

อยากเจอ...เจงๆเลย

เช่นเดียวกันค่ะน้องชนิดา & น้อง ญ เห็นชื่ออาจารย์แม่

เหมือนสวรรค์มาโปรด

วันนี้ก็เช่นกันคึกคั๊กเป็นพิเศษ

คิดถึงอาจารย์แม่มากๆค่ะ

กำลังเร่งทำองค์พีระมิด + หุ้มผ้าอยู่ค่ะ

ของอ็อด 10 องค์

น้องจิ๋ม      2 องค์

จะไปวันอาทิตย์นี้ค่ะ

ตอนนี้ ดีใจ ที่สุดถึงที่สุดจริงๆค่ะ

คิดว่าอีกไม่นาน หนูคงได้

มีโอกาสตอบแทนพระคุณอ.แม่

โดยการไปใช้แรงกาย และทุกๆอย่าง

ที่บ้านสวนค่ะ

หนู  อ.แม่ และพี่น้องบ้านสวนทุกคนนะคะ

********

ขออนุโมทนากับน้องหญิงด้วยนะครับ แค่คิดบุญก็เกิดแล้ว พวกพี่ๆ ที่บ้านสวนที่เค้ารออยากรอเจอน้องหญิงมาได้ยิน คง ดีใจเนอะ ป่าน นี้ไม่รู้ไปทำหล่อที่ไหนอยู่ 55+

จริงจ๊ะพี่อ๊อด วันนี้คึกคักกันเป็นพิเศษเล๊ย

ดีใจเหมือนกัน...นะเนี่ย

แล้วก็ อนุโมทนามหาบุญ

กับคุณพี่อ๊อดด้วยนะคะ

สาธุ สาธุ สาธุ

....................................

ว่าแล้วก็ นังแจ๋วขอตัว

ไปทำกับข้าวก่อนนะคะ

เดี๋ยวมาใหม่รอบดึก

ถ้าไม่โดนแย่งคอมพ์ไปซะก่อน อิอิ

ขอบคุณ คุณสิทธิพงษ์ และท่านอาจารย์อุบลที่ได้เตือนภัยอีกครั้งค่ะ

เป็นการช่วยไม่ให้ประมาทกับภัยพิบัติค่ะ

และอนุโมทนากับครอบครัวสรประสิทธิ์ที่ร่วมบุญกับบ้านสวนพีระมิดทุกบุญค่ะ อนุโมทนากับธรรมทานและเรื่องเล่าของน้องหญิง คุณชนิดา

และทุกท่านด้วยค่ะ

วันที่ 5 ธค.นี้น้องหญิงก็จะได้มาให้ชาวบ้านสวนฯยลโฉมแล้วนะคะ

แล้วคุณชนิดาสุดสวย สวยสุด ๆ เมื่อไรจะได้มาน้อ

อย่าปล่อยให้ชาวบ้านสวนคอยนานนะค้ะ

พวกเราคงไม่คาดคิดกันนะว่า

น้องเอิ้น

นี่นะ

ถึงเวลาที่ต้องทำหน้าที่

ที่ได้รับมอบหมายนะ

จะทำได้ดีเป็นที่ยิ่ง

ปกติ

จะดูขี้อาย ไม่ค่อยมั่นใจ

ช้า

ไม่กล้าแสดงออก

แต่

พอมอบหมาย

ว่า

ทุกคนที่มาบ้านสวนพีระมิด

ต้องคิดใหม่ ทำใหม่

ต้องทำได้ทุกอย่าง ทุกหน้าที่

โดยเฉพาะ

งานครัว การทำอาหาร

ถ้าทานเป็น ต้องทำเป็น

อย่าอ้างว่า

กลัวไม่อร่อย

ถ้าใครพูดว่า

กลัวไม่อร่อย จงอย่าทาน

อาหารที่คนอื่นทำ

เด็ดขาด

จงนำมาเอง ทานเอง

จนกว่าจะ

ทำให้คนอื่นทานได้

ถ้าไม่เป็นก็ต้องหัดทำ

จะไปหัดมาจากไหนก็ได้

มาถึงบ้านสวนฯ

ต้องทำได้ทุกอย่าง

ใช้สูตรง่ายๆ

ถ้าทำไม่ได้ ทำไม่เป็น

จงอย่าทาน อาหารที่คนอื่นทำ

แล้ววันหนึ่ง

เราก็แบ่งหน้าที่ทำอาหาร

โดย

ใช้นโยบาย ให้ทุกคนต้องทำ

พอถึงคิวน้องเอิ้น

ปรากฎว่า

นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย

ตื่นตั้งแต่ ตี 2 ผุดลุกผุดนั่ง

ผุดนอน ผุดเดิน

แอบดูคนโน้น คนนี้

มุ้งโน้น มุ้งนี้

ก็มารู้ทีหลังว่า

กังวลกลัวตื่นทำอาหารไม่ทัน

แล้วก็ตื่นมาทำ

ตั้งแต่ตี 3 ตี 4

(อะไรจะขนาดน๊าน)

แล้วพอไปทำอาหาร

ปรากฎว่า

ทำออกมาได้ดี มีรสชาต

อาหารหน้าตาดี

มีชาติตระกูล

เรียกว่า

ทำให้หลายคน

รวมทั้ง อ.อุบล แปลกใจ

ม๊าก มาก

(จบดีกว่า)

นิทานเรื่องนี้

สอนให้รู้ว่า

อย่าคิดไปเองว่า

เราทำไม่ได้

ให้คิดเสมอว่า

ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทำไม่ได้

นอกจากไม่ทำ

ได้อ่านข้อความของอาจารย์แล้วรู้สึก ปีติมากๆ ครับ ยอมรับว่า วันนั้นค่อนข้างกังวลมาก แต่ใจก็บอกตัวเองว่า ทำให้ดีที่สุด ทุกเรื่องไม่ว่างานใดๆ ก็ตาม ต้องขอบคุณพี่ๆ หลายคน ที่สอนเรื่องงาน อย่างพี่ธนาก็ สอนงานตอนที่ เทกระป๋องปูน ลงวิหาร จับจอบขุดดิน หน้าบ่อพีระมิด พี่ไอซ์ที่คอยแนะนำงานต่างๆ พี่เหมี่ยว พี่แมว  น้องปุ๋ยคอยให้กำลังใจ พี่ส้ม พี่ตุ้ย พี่ก้อยช่วยดึงเวลาล้ม  พี่ตัวเล็ก พี่เจี๊ยบสอน ทำกับข้าว และมิตรภาพดีดี ของพี่ๆน้องๆทุกคน มีความสุขที่สุดที่ได้รู้จักบ้านสวน หลายๆคน คงแอบสงสัย ทำไม เอิ้น ยิ้มทั้งวัน (บ้ารึเปล่า) คือแบบว่า ความสุข มันล้นน่ะครับ ต้องขอบพระคุณท่านอาจารย์อุบลและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์ที่เมตตา ให้โอกาส คนที่ไม่ได้เรื่องอย่างผมได้ปรับปรุงข้อบกพร่องในตัวเอง 

มีคำนึงอยู่ในใจ ... บ้านสวนและพี่ๆน้องทุกคนมากๆครับ   

   ขอแชร์ประสบการณ์ที่หนีน้ำท่วมออกจากกรุงเทพ

ประมาณวันที่ 10 กว่า ของตุลาคม ช่วงลุ้นคันกั้นน้ำนนทบุรี

ว่าจะพัง ไม่พัง พอดี พอทราบข่าวว่าพังแล้ว (แต่สุดท้ายกู้ได้)

ก็เลยจะรีบออกจากกรุงเทพ 

จะบินไปเชียงใหม่ เพราะมีงานรออยู่พอดี

ตอนนั้นเก็บของขึ้นชั้น 2 หมดแล้ว 

แต่พอจะต้องหนีด่วน เก็บเสื้อผ้าชุดทำงานได้ 3 ชุด

และชุดใส่เล่นอีกเล็กน้อย  เครื่องสำอาง นาฬิกา และแหวนที่ใส่ติดตัวเท่านั้น 

หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิต อยู่ระหว่าง เชียงใหม่ ขอนแก่น บ้านสวนฯ และโคราช

จนในที่สุดทนไม่ได้

ต้องกลับมาเอารถที่จอดไว้ที่อ็อฟฟิศ แถวสีลม

แล้วเข้าบ้านมาเอาของใช้เพิ่ม กลับไปทำงานขอนแก่น แล้วเข้ามาที่บ้านสวนฯ 

มีโอกาสได้มาช่วยเตรียมงานต้อนรับท่าน ดร.อาจอง และคณะ

ณ ช่วงนาทีที่ต้องเก็บของด่วนนั้น

 เราจะไม่สนเรื่องทรัพย็สินอะไรเท่าไหร่ 

สนใจแต่จะเอาตัวเองออกมาให้ได้

จนนึกถึงที่ท่าน อ.อุบล เคยบอกไว้ว่า บุญ เท่านั้นที่จะนำพาเราไป

ไปที่ปลอดภัย อุดมสมบูรณ์

เพราะอาหารที่เราตุนไว้สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่กิน อยู่ใช้

ภัยพิบัติครั้งนี้ จึงซึ้งกับคำว่า บุญ

ตอนนี้จึงต้องเร่งตุนเสบียงบุญให้มากขึ้น

จากหนังตัวอย่างที่ผ่านมา ทำให้รู้ว่า บุญเรายังน้อยเหลือเกิน