วันนี้

ออกไปดูลุงบุญทำงาน

แต่

ไม่เห็นช่างโป๊กมาทำงาน

เลยถามลุงุบุญว่า โป๊กไม่มาเหรอลุง 

 ครับ ไม่มาครับ

อ้าว  

เป็นอะไรรึเปล่า  

ไม่ทราบครับ อาจารย์

อ้าว

ทำไมไม่ทราบล่ะลุง

ก็เมื่อคืนโป๊กไม่กลับบ้านครับ 

 แล้วเค้าไปไหนล่ะลุง  

ไม่ทราบครับอาจารย์  

อ้าว  

แล้วเมื่อวานเค้าไม่ได้บอกลุงเหรอ

ว่าเค้าไปไหน

ไม่ได้บอกครับ  

อ้าว

แล้วโป๊กหายไปตอนไหนล่ะลุง

ไม่ทราบครับอาจารย์ 

 อ้าวลุงบุญ

ไม่ทราบอะไรเลยเหรอ 

 เอางี้ ถ้างั้น เราต้องตามหาโป๊ก

งั้นลุงบุญ บอก อ.ซิว่า เมื่อวาน

ลุงกลับจากบ้านสวนกี่โมง

ก็ ห้าโมงกว่า ครับ  

แล้วกลับไปถึงบ้านแล้ว

โป๊กเขาหายไปตอนไหน กับใคร  

เขาไม่ได้กลับกับผมครับ  

อ้าว

แล้วลุงบุญก็ ไป-กลับ

พร้อมกันทุกวันไม่ใช่เหรอ

ใช่ครับ อ.

แต่เมื่อวาน โป๊ก

ไม่กลับกับผมครับ

ผมกลับกับเสริฐสองคนครับ 

 ทำไมล่ะลุง  

อย่างนี้มันแปลกแล้วนะลุง

แสดงว่า ตอนที่ลุงกลับกับเสริฐ

โป๊กยังอยู่ในบ้านสวนหรือว่า

หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ลุง

ผมว่ายังอยู่ครับ

ทำไมลุงพูดแปลกๆ อย่างนี้ล่ะลุง 

 อาจารย์ครับ

ผม..........ผมเบื่อ.......คน  

ทำไมเหรอลุง

แสดงว่า ต้องมีใคร

มาทำให้โป๊กเป็นอย่างนี้ใช่ไหมลุง 

 ลุงต้องรู้สิ  

รู้ครับ รู้ทุกอย่าง

ผมห้ามโป๊กแล้ว มันไม่เชื่อผม

มันเจอคนคนนี้ไม่นาน  ไม่รู้ว่า

เขาเกลี้ยกล่อมอะไรมัน

มันเชื่อเขา เขาคุยกับมันเมื่อวานนี้

แล้วพอมันบอกผม ผมก็ห้าม

ว่าอยู่กับ อาจารย์

ทำอะไรให้เห็นหัวอาจารย์บ้าง

คนอื่นที่เขามานี่ เขามาทำบุญกันนะโป๊ก

แต่เรามาเป็นลูกจ้างอาจารย์

เราต้องให้เกียรติอาจารย์

อย่าข้ามหัวอาจารย์

ไม่ใช่ใครเอาอาะไรมาล่อหน่อย ก็เชื่อ

ก็ทำตาม อย่านะโป๊ก  

มันไม่กลับบ้านเลยทั้งคืนอาจารย์  

แล้วทำไมลุงไม่โทร.ตาม

ผมโทร.แล้ว

มันปิดเครื่องครับอาจารย์

ก็เลยไปถามเสริฐ

ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับโป๊ก

เสริฐก็บอกว่า

ทีแรกคนนี้ มาคุยกับผมก่อน

แต่ไมสำเร็จ ก็เลยหันไปหาโป๊ก ครับอาจารย์  

ก็ที่อาจารย์เห็นนั่นแหละครับ

ตอนผมทำงาน

เขาพยายามมาคุยให้ผมซื้อของเขา

เขาบอกว่า

จะเอาเงินมาทำบุญกับอาจารย์ทั้งหมด

แต่ผมไม่อยากได้ 

 เสริฐ

ตอนนี้ เราต้องช่วยตามหาโป๊กก่อน

อย่างอื่นเอาไว้ทีหลัง

อาจารย์ถือว่า โป๊กเป็นลูกหลาน

ที่่ อ.ต้องดูแล และไม่ควรจะต้องมารับเคราะห์กรรมจากการซื้อของคนที่เข้ามาขายในนี้ เพราะมีอันตรายมาก

ถึงขั้นหายนะ เลยนะเสริฐ

นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ

ครับอาจารย์

มันคุยกับเขาตั้งแต่เช้าเลยอาจารย์

ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา 

 เสริฐ อย่าไปโทษน้อง

น้องยังเด็ก อ่อนต่อโลก ควรสงสาร

และหาทางช่วย

คนที่มาบ้านสวน

มีหลายรูปแบบเสริฐอยู่มาก่อนโป๊ก

ก็คงรู้ดี แต่ส่วนใหญ่ คนที่โดน

จะเป็นคนหน้าใหม่ๆ

ยังไม่ค่อยสนิทกับใคร ก็จะเป็นเหยื่อ

พวกเข้ามาหาประโยชน์

แม้แต่คนเก่า ที่นานๆ มาที

ยังโดนกันเลย 

วันนี้

ทำให่ได้รู้ว่า ลุงบุญนี่

สุดแสนผู้ดี และ มีความคิดประเสริฐ

และ

จิตใจสูงมาก

วันนี้

สิ่งที่ลุงบุญแสดงความรับผิดชอบ

และ เสียใจอย่างมาก

ในสิ่งที่โป๊กทำ

คือ

โป๊ก

เอาเวลาทำงาน

ไปพูดคุยกับคน คนนี้

คุยนานจนเกินความเหมาะสม

ลุงบุญเล่าว่า ผมทนไม่ได้ครับอาจารย์

ผมต้องเรียกโป๊กมาเตือนว่า

โป๊ก

นี่่มันเวลาทำงานนะ

ไม่ใช่เวลาคุย หัดมีความคิดบ้าง

เราโตแล้วนะโป๊ก คุยอะไรนักหนา รู้ไหม

เวลาแต่ละนาที่

ที่เราเอาไปคุย กับคนคนนี้  

เป็นเวลาทำงาน ที่อาจารย์ต้อง

จ่ายค่าแรงเรานะโป๊ก

แต่

คนที่เขามาคุยกับโป๊กเนี่ย

เขามาทำบุญ โป๊กไปทำให้เขาต้อง

มาเป็นบาป

เพราะแทนที่

เขาจะเอาเวลา

ไปสร้างบุญเหมือนคนอื่น

แต่ต้องมาสร้างบาป ด้วยการคุยกับโป๊ก

มันไม่ดีนะโป๊ก

เงินที่โป๊กได้มาจากอาจารย์ ได้เต็ม

แต่โป๊ก

คุยกับคนนี้ทั้งวัน

มันจะบาปมากนะโป๊ก

ผมก็เตือนมันไปอย่างนี้ครับอาจารย์

แต่ มันไม่เชื่อผม

โน่นมันไปคุยกันที่โน่น

นอกจากมันไม่เห็นหัวอาจารย์แล้ว

มันก็ไม่เห็นหัวผมเหมือนกัน

ลุงอย่าพึ่งโกรธโป๊กเลย

โป๊กยีงเด็ก อาจจะไม่ทันคน

ดีแล้วหละลุง

ที่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้

โป๊กจะได้ฉลาดขึ้น

และให้โป๊กได้เจออะไรด้วยตัวเองบ้าง

ว่า

คนที่มาทำบุญที่นี่

เป็นแบบไหนกันบ้าง

หวังดีกับโป๊ก มากกว่าพ่อแม่

หรือ อ.อุบล จริงไหม

แล้วเขาจะให้ความช่วยเหลือ

หรือ

ให้เิงินทองโป๊กใช้ตลอดชีวิตได้ไหม

เขาบอกมันว่า อาจารย์พูดว่า

อีกสี่เดือนก็จะเกิดภัยพิบัติแล้ว

ให้มันรีบซื้อของเค้าไว้

เขาจะเอาเงินทั้งหมดที่มันซื้อของเขา

ไปทำบุญกับอาจารย์

มีเท่าไหร่ให้มันจ่ายมาก่อน

สองพันก็ได้

แล้วที่เหลือ ให้มันผ่อนให้ ในสี่เดือน

ก่อนภัยพิบัติ

อ้างชื่ออาจารย์

พูดอย่างนี้เลยเหรอลุง

งั้นลุงอย่าโทษโป๊กเลย

ชื่ออาจารย์อุบลนี่ขายดีนะ

เวลาคน

อยากได้ผลประโยชน์อะไร

จากใคร คนพวกนี้ เค้าก็จะอาศัย

ความศรัทธาที่คนมีต่ออาจารย์

หาผลประโยชน์

เป็นมานานแล้ว

แต่โป๊กเขามาใหม่

เขายังไม่มีประสบการณ์  

นี่ขนาดโป๊กทำงานอยู่กับอาจารย์นะ

ยังมีคนกล้าพูดกับโป๊กขนาดนี้

แล้วคนที่ไม่ได้มาบ้านสวน หรือมา

แต่ไม่มีโอกาสได้ถามอะไรอาจารย์

จะเจอขนาดไหน

ไม่เป็นไรหรอกลุง

ใครทำไว้อย่างไร ก็ต้องได้อย่างนั้น

ผลกรรม ไม่เคยส่งผลผิดตัวหรอกลุง

และสิ่งที่เขาทำกับโป๊ก

ทำกับครอบครัวของลุง ก็ถือว่า

เขาทำให้ลุงมีทุกข์ เขาก็ต้องได้รับทุกข์

เป็นรางวัลตอบแทน

อ.ไม่คิดว่า

ลุงจะได้รับการกระทำจากคนที่อ้างตัวว่า

มาทำบุญบ้านสวน

ด้วยศรัทธา อ.อุบล ขนาดนี้

ต่อไป

โป๊กจะฉลาดขึ้นเองแหละลุง 

 ดูอย่างเสริฐสิลุง เขามาพร้อมลุง

ไม่มีใครกินเสริฐได้

ขนาดมีคนมายุให้เสริฐโดดงาน

ลับหลังอาจารย์ เสริฐยังไม่ทำเลย

แสดงว่า เสริฐเขาฉลาด

เขาไม่พลาดท่าเสียทีใคร

แต่สำหรับโป๊ก

โดนต่อหน้าลุง ต่อหน้าเสริฐ และอาจจะ

ต่อหน้าใครๆอีกหลายคน

ก็แสดงว่า

โป๊กเขาไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำ

มันเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร  

ไม่รู้ได้ยังไงอาจารย์ ผมก็บอกมันอยู่

ห้ามมันอยู่  

ถ้างั้น

ลุงก็จงอย่าห่วง

เดี๋ยวจะมีสิ่งที่จัดการช่วยลุงเอง

ไม่เห็นเคยพลาดสักราย

ความผิดพลาดของ.โป๊กอยู่ตรงที่

โป๊กไม่ได้มาถามอาจารย์

ว่า คนที่แอบอ้างอย่างนี้

อาจารย์เห็นดีเห็นงามด้วยหรือไม่

และ อ.รับรู้ หรือ ยินดีหรือไม่

และอยากได้เิงินทำบุญ

ด้วยวิธีมาแอบอ้างขายสิ่งของให้ใคร

ในบ้านสวนอย่างนี้หรือไม่

และ

โดยเฉพาะ

มันทำให้ครอบครัวของลุง แตกแยก

โดยที่

ทุกคนอยู่ในภาวะ อึดอัด น้ำท่วมปาก

เพราะ อ้างชื่ออาจารย์

โป๊ก พลาด

ที่ไม่ได้มาถามอาจารย์

ขนาด อ.อุบล อยู่บ้านเดียวกับ อ.มงคล

ยังมีคนพูดกับ อ.อุบล อย่างหนึ่ง

อ.มงคล อย่างหนึ่ง

แต่บังเอิญ พวกเราแก่วัด

เจอคนแบบนี้

อ.มงคล ไม่เคยปล่อยให้ลอยนวล

จัดการต่อหน้าคนมากๆ ทุกที

เพราะ

อ.มงคล มีเหตุผลว่า

การพูดความจริง ต้องพูดต่อหน้าคนมากๆ และ

ให้มีพยานรู้กันทั่ว

ไม่ได้ใส่ร้ายใคร

ต้องกล้าพูดต่อหน้าคน

ลุงบุญ

อย่าคิดมากเลยนะ และอย่าไปว่าโป๊กนะ

ลุงให้กำลังใจโป๊นะ เขายังเด็ก

เด็กอะไรล่ะอาจารย์

เกินยี่สิบ ไม่เด็กแล้ว มันมีลูกแล้ว

มันต้องมีความคิดบ้าง

ทำอะไร ไม่ใช่้ เอาแต่ได้

มันต้องรู้จักอะไรควร อะไรไม่ควรมั่ง

ผมเตือนมันไม่เชื่อผมหรอกอาจารย์

มันเชื่อคนอื่น

นี่แสดงว่า ลุงโกรธโป๊กนะซี

 ลุงเปลี่ยนจากโกรธ มาห่วงโป๊ก

ตามหาโป๊กดีกว่านะลุง

มันปิดเครื่องครับอาจารย์  

เดี๋ยวลองคิดดูว่าเขาชอบไปไหนบ้าง

แล้วลองโทร.ถามดูก่อนนนะลุง

นี่เป็นครั้งแรก

ที่ได้รับรู้ถึงความเดือดร้อน

ในครอบครัวของลุงบุญ อันมาจาก

คนที่อ้างว่า มาทำบุญบ้านสวน

แต่ ไม่รู้ว่า จะได้บุญหรือเปล่า

เพราะบัดนี้

มันทำให้ครอบครัวของลุงบุญ

ซึ่งมีสันติสุขมายาวนาน

ต้องมามีความทุกข์ ความเดือดร้อน

โดยที่

มีคนมาทำบุญเป็นต้นเหตุ

กราบขออนุญาตขยายตัวอักษรจาก คห.1 ค่ะ 

กราบขออนุญาตขยายข้อความ และแก้วรรณยุกต์ ค่ะ

ความเห็นที่ 1 (1623866)

 ความผิดพลาดของโป๊ก

อยู่ตรงที่โป๊กไม่ได้มาถามอาจารย์ ว่า

คนที่แอบอ้างอย่างนี้

อาจารย์เห็นดีเห็นงามด้วยหรือไม่

และ อ.รับรู้ หรือ ยินดีหรือไม่

และอยากได้เงินทำบุญ

ด้วยวิธีมาแอบอ้างขายสิ่งของให้ใคร

ในบ้านสวนอย่างนี้หรือไม่ 

*************

เมื่อวานนี้

คุณเกสรบอกคุณป้าขวัญว่า

จะนำเงิน 50% ของรายได้มาทำบุญกับท่านอาจารย์ 

แต่คุณป้าก็ไม่ได้มาถาม ปรึกษาท่านอาจารย์ถึงข้อเท็จจริงค่ะ 

คุณป้าเล่าอีกว่า ตอนที่ท่านมองคุณเกสร

คุณเกสรก็กระสับกระส่าย 

แต่คุณป้าก็ไม่ได้ติดใจอะไร

ตอนกินข้าว

ท่านอาจารย์ชวนคุณป้าคุย คุณป้าก็ไม่กล้าคุย

นอกจากนี้ คุณป้าก็ให้เบอร์คุณเกสรไป

แล้วก็อยู่ คุยกับคุณเกสรเป็นส่วนใหญ่ตอนอยู่ที่บ้านสวน

ทำให้พลาดการสร้างบุญใหญ่

เหมือนมีอกุศลกรรมขัดขวางทำให้ไม่พิจารณาให้รอบคอบ

ขออนุญาติขยายเนื้อความหัวข้อค่ะ

พฤติกรรมของคนบางคนที่ไปบ้านสวน ใครเคยทำอย่างนี้บ้าง

จิตใจผู้คนทำไมถึงได้ตกต่ำเพียงนี้ ทั้งๆที่มีตัวอย่างให้เห็นมากมายแล้ว กับคนที่มาหากินในเขตบุญ หน้าไหว้ หลังหลอก

ทำบุญอยากให้คนอื่นรับรู้ว่าตนเองทำบุญ ใช้เล่ห์กลสารพัดวิธี เพื่อหลอกล่อผู้คน แต่สุดท้ายผมไม่เคยเห็นใครได้ดี หรือรอดสักคน เพราะ...เจ๊งทั้งคนซื้อและคนขาย

น่าคิดนะครับ อะไรเป็นสาเหตุให้พี่โป๊กเป็นถึงขนาดนี้ และใครกันนะ ที่ช่างกล้าหาญมาสร้างบาปในบ้านสวนฯขนาดนี้

อย่าอ้างกันเลยนะครับ ว่าหวังดี อาจารย์เตือนกี่ครั้งแล้วเรื่องซื้อขายของกันในบ้านสวนฯ

ที่สำคัญทำอะไรทำไมต้องอ้างชื่อท่านอาจารย์เสมอ ซึ่งก็ไม่ค่อยแปลกใจหรอกครับ เพราะว่าชื่อท่านอาจารย์มีพลังครับ เพราะทุกคนเคารพ ศรัทธาท่านอาจารย์

แต่หากคนดี คิดดี พูดดี ทำดี ไม่แอบแฝง ทุกอย่างก็มีแต่จะดียิ่งๆขึ้นไป

แต่พวกผู้ร้ายปากแข็ง ชอบหากิน อ้างชื่อท่านไปทั่ว เพื่อประโยชน์ตนเอง เฮ่อ...คิดแล้วน่าสงสารที่สุดคนแบบนี้ เพราะตอนมีชีวิตก็จะได้รับทุกข์ทรมาน ตายไปแล้วก็จะต้องไปที่ต่ำอีก

ยิ่งผมอ่านธรรมทานในกระทู้ข่าวรายวัน ซึ่งน้องครองขวัญก็มาเล่าอีกแล้วว่ามีคนมาอ้างว่า ขายของแล้วจะนำเงินมาทำบุญกับท่านอาจารย์ 50% อ้างอีกแล้วววว พวกนี้เวลาอยากไปนรก กล้าทำทุกอย่างเลยนะครับ

มาอ่านเจอกระทู้นี้อีก เฮ่อ...ยิ่งใกล้วันเกิดภัยพิบัติใหญ่ ผู้คนที่แอบแฝงยิ่งแสดงธาตุแท้ออกมาชัดเจนยิ่งขึ้น เรียกว่าเป็นการแยกคนดี คนชั่วออกจากกันอย่างชัดเจนเลยทีเดียว...

คนที่ทำไม่ดีกับท่านอาจารย์แม่อุบลและบ้านสวนฯ ไม่เคยรอดซักรายขนาดแค่จาบจ้วงล่วงเกินในใจ ยังดังไกลถึงสวรรค์ ประสบเคราะห์กรรมมากมาย แล้วลงมือทำจนสำเร็จจะได้รับพระเมตตาจากเสด็จพ่อท่านท้าวเวชสุวรรณระดับไหน ไมอยากจะคิดเลยค่ะ เขาคงลืม หรือไม่ก็ไม่รู้ว่าท่านอาจารย์แม่อุบลท่านเป็นลูกสาวพระองค์ใดบ้าง มาทำเยี่ยงนี้ได้อย่างไร

หรืออาจจะคิดว่าเหลือเวลาหายใจอีกไม่กี่เดือน งัยก็ต้องตาย ขอกอบโกยดีกว่า ตายแล้วเดี๋ยวอด อยากทำไรก็ทำซะเรย

เขาบอกมันว่า อาจารย์พูดว่า

อีกสี่เดือนก็จะเกิดภัยพิบัติแล้ว

ให้มันรีบซื้อของเค้าไว้

เขาจะเอาเงินทั้งหมดที่มันซื้อของเขา

ไปทำบุญกับอาจารย์

มีเท่าไหร่ให้มันจ่ายมาก่อน

สองพันก็ได้

แล้วที่เหลือ ให้มันผ่อนให้

ในสี่เดือน ก่อนภัยพิบัติ

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

อ้า 5555+++

คิดได้เน๊อะ..วางแผนนานมั๊ยคะ

คุณน้ำผึ้ง ( อาบยาพิษ )

ภัยพิบัติใกล้มาแล้ว

แล้วทำไม

ไม่ไปขาย..ที่ร้านรับซื้อ

จะได้เอาเงินมาทำบุญ

เร็ว ๆ

ไม่กล้วตายก่อนหรือคร๊า

ส่วน

โป๊ก จะรู้ป่าวจ๊ะ

ว่า กำลังเป็นหนี้บุญ ( คุณ )ด้วยนะ

มีเงินอย่างเดียวไม่พอนะ

ต้อง โง่ ด้วย ถึงจะได้สินค้า

ของเดี้ยนไป 555++

      เหมี่ยว เตรียมกลับบ้านราว 17.15 น. ฝนตกพรำๆ เหมี่ยว รีบวิ่งหลบฝนเข้าไปวิหารสามชั้น ได้ยินเสียงลุงบุญ กำลังดุ โป๊ก

       ว่า.. มึงจะเอาไปยังไง มันมืดค่ำฝนก็ตก   เหมี่ยว ก็เลยถามไปว่า..  เป็นไรหรือเปล่าลุง  ลุงบุญบอกว่า ... ผมบอกอะไรมันมันไม่ฟังผมเลย คุณเหมี่ยว

       แล้วโป๊กจะทำอะไรล่ะ..  เหมี่ยวถาม..  

       ก็พี่เกสรให้ผมเอารถไปขาย จะให้ผมซื้อเอง ผมไม่เอา แล้วก็จะให้ผมเอารถไปขายข้างนอก โป๊กพูดแบบเครียด ๆ  แบบหนักใจเหมือนถูกกดดัน

     ทำให้เหมี่ยวรู้สึกว่า พูดอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโป๊กและลุงบุญ  เหมี่ยวเลยไม่ออกความเห็นใดต่อ  งั้นเหมี่ยว ขอตัวกลับบ้านก่อนละกันค่ะ  

ตั้งแต่ลุงบุญมาเป็นช่างบ้านสวน

พึ่งเห็นลุงบุญโกรธ วันนี้ เอง ปกติลุงบุญจะเงียบๆ พูดน้อย สุภาพ ใจเย็น

เป็นคนธรรมะ ซื่อสัตย์ จริงใจ ไม่อู้งาน

มีความรับผิดชอบสูง ขยัน มาก่อน กลับหลัง

นี่คืออีกสาเหตุหนึ่ง ที่ทำให้ อ.อุบล อยากให้โบนัสลุงบุญ ไม่ใช่แค่เป็นโบนัสตามประเภณี แต่เป็นโบนัส

จากใจที่อยากให้ ควรให้ เต็มใจให้ ให้แล้วมีความสุขมาก นึกถึงทีไร ก็ปลื้มใจสุขใจ กับการได้ให้โบนัสลุงบุญ 

และคิดเสมอว่ามีสิ่งใด

ที่จะช่วยลุงบุญได้ ก็จะช่วย มีสิ่งใดที่ลุงบุญมีทุกข์ ก็จะแบ่งเบา

วันนี้ ลุงบุญ พูดกับ อ.อุบล มากมายหลายอย่าง

กับพฤติกรรม

ของคน และ ที่สุด แกก็มาลงที่ความโง่ของโป๊ก

และ เสียใจมากที่สุด ที่ไม่สามารถทำให้โป๊กเชื่อฟังได้

และทำให้โป๊ก มาล่วงเกิน อ.โดยที่

ทำอะไรไม่ปรึกษา อ.ทั้งที่ มาพึ่งพิง ของาน อ.ทำ

ที่มีกินมีใช้อยู่่่ทุกวันนี้ เพราะใคร

ถ้าไม่ใช่ อ.ใครจะให้มันทำงาน คนอื่นเขาเจอมันไม่กี่วัน มันไปเชื่อเขา มันทิ้งให้ผมกลับบ้านกับเสริฐสองคน

เขาสั่งให้มันทำอะไร มันก็ทำ แล้วมันไม่เคยคิดว่า

ที่มันหายไปนี่ พ่อแม่จะเป็นห่วง

มันทิ้งงาน ไม่ได้ลางานอาจารย์ มันทำได้ยังไง ทำไมคนคนนี้ ถึงทำให้มันเป็นได้ขนาดนี้ ผมไม่เข้าใจ อาจารย์

ผมเสียใจมากครับอาจารย์  

อ.มงคล บอกว่า เมื่อวานนี้ ลุงบุญ บอกว่า

วันนี้ผมจะทำงาน โดยไม่ขอรับค่าแรง 

ไม่ไ้ด้นะ อย่ายอมนะ

แกบอก แกขอทำบุญบ้าง  แกก็ทำอยู่แล้ว วันก่อน

แกก็เอาเงินวิระทะโยมาทำแล้ว

นี่ค่าแรง ต้องรับ  แกไม่ยอมเลย แกบอกแกจะไม่รับค่าแรง

อันนีี้พึ่งรู้จาก อ.มงคล วันนี้เอง

ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่า

ทำไมลุงบุญต้องบอกว่า จะทำงานโดยไม่ขอรับค่าแรง ไม่รู้ว่า ท่านผู้อ่านคิดยังไง อ.อุบล พึ่งทราบ เลยไม่ได้ถามลุงบุญ จะเกี่ยวกับการที่ โป๊กทำงานไม่เต็มที่ มัวแต่คุยทั้งวันรึเปล่าก็ไม่รู้ ทำให้ลุงบุญ ไม่ยอมรับค่าแรง วันนี้ ก็อยู่จนมืด ทำไมหนอ คนดี ก็ดีเสียจน หาที่ติไม่ได้เลย แล้วคนที่มาใกล้คนดี ไม่ได้ซึมซับความดีของคนดี อย่างลุงบุญกันบ้างเลย  แล้วอย่างนี้ จะให้ อ.อุบล นิ่งเฉย ต่อความทุกข์ของครอบครัวลุงบุญได้อย่างไร

ในโลกนี้

ที่เต็มไปด้วยคนบาป คนชั่ว คนนึกถึงแต่ตัวเอง

คนเห็นแก่ตัว แต่บ้านสวน

ก็มีคนอีกซีกหนึ่งอย่างลุงบุญ และ อีกหลายคน

ให้ได้เห็น ว่า ยังมีคนดี อยู่ในโลกนี้อีกมากมาย ดังนั้น เรามาช่วยกัน

สนับสนุน ส่งเสริม คนดี

ให้มีความสุข ช่วยขจัดปัดเป่า ความทุกข์ให้กันดีไหม

ใครก็ตาม ที่ดี เหมือนอย่างลุงบุญ

เราต้องหาทางช่วย เมื่อมีคนมาละเมิด

มาสร้างความแตกแยก สร้างความเดือดร้อนให้ ดัไหมจ๊ะ

คนที่ได้ร่วมงานกับ

ลุงบุญ

จะมีแต่ความสงบใจ มีแต่ความสุข

ไม่เคยสร้างปัญหา

นำพาแต่ความชื่นใจให้ตลอดเวลา

ขอบคุณมากครับพี่เหมี่ยว ถึงบางอ้อเลยครับ...

สุดท้ายเรื่องแห่งความร้าวฉาน ที่ทำให้ลุงบุญและพี่โป๊กผิดใจกัน มีปัญหากันจนกระทั่งพี่โป๊กไม่มาทำงาน หายไปทั้งคืน ติดต่อก็ไม่ได้ มาจากพี่เกสรนี่เอง

พี่เกสรทำอะไรอยู่เหรอครับ พี่ติดต่อขายพี่เสริฐแต่พี่เขาไม่เล่นด้วย พี่ก็กลับมาหาทางขายต่อที่พี่โป๊ก อีก

เรียกว่าพี่เกสรใช้กำลังที่สูงมากทีเดียวในการทำบาปครั้งนี้ ทำให้ครอบครัวที่เคยอบอุ่นมีปัญหากันจนได้

ทำไมจะทำอะไรต้องแอบอ้างชื่อท่านอาจารย์อุบลด้วยล่ะครับ เห็นคุณภาเขียนเล่าว่า พี่แอบอ้างอีกว่า ท่านอาจารย์อุบลให้เปลี่ยนจากรถมอเตอร์ไซค์ มาเป็นเงินสดในการทำบุญ

ช่างกล้ามากนะครับพี่สร ที่ทำอย่างนี้ และพี่กล้ามากสุดๆที่แอบอ้างชื่อท่านอาจารย์ทำให้พี่โป๊กต้องเป็นถึงเพียงนี้

พี่พูดอะไรเหรอครับ ทำไมพี่เหมี่ยวถึงได้ยินอย่างนี้ พี่โป๊กก็ไม่ซื้อ แต่เหมือนพี่เขาต้องเอารถไปขายให้พี่สร เหมือนกับว่าพี่โป๊กได้รับข้อมูลอะไรบางอย่างมาอย่างแน่นอน

การค้าขายในการสวนฯมีตัวอย่างให้เห็นมากมายแล้วนะครับ ว่าจุดสุดท้ายคือ เจ๊ง และก็ เจ๊ง ได้รับทุกข์สุดๆทุกด้าน

แต่สิ่งที่พี่สรทำนั้น แสดงให้เห็นเลยว่าพี่ไม่เชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนมีจริง และพี่ก็ไม่ได้เคารพท่านอาจารย์อุบลเลย

การที่พี่ขอเบอร์ใครต่อใคร แล้วชวนเขาไปที่ร้านเพื่อซื้อของร้านพี่ และพี่ยังมาบอกใครต่อใครในบ้านสวนฯอีกว่า หากขายของหมดจะเอาเงินมาทำบุญที่บ้านสวน 50% สิ่งนี้ชัดเจนเลยครับว่า

พี่สรบอกคนอื่นเรื่องนี้เพื่อหวังผลประโยชน์ให้คนไปซื้อของร้านพี่ โดยแอบอ้างว่าจะเอาเงินไปทำบุญกับบ้านสวนหรือท่านอาจารย์อุบล

ตัวใครตัวมันล่ะครับ งานนี้...ไม่เข็ดไม่จำเลย พฤติกรรมเช่นนี้ และดูท่าจะหนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเสียด้วยซิ...

    เช้าวันเสาร์ พี่เกสรเข้าบ้านสวน เดินมาทักทายเหมี่ยว แล้วบอกว่า .. พี่เอารถมอเตอร์ไชค์ มามอบให้อาจารย์อุบล เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ในบ้านสวน

     เหมี่ยวบอกว่า....  อนุโมทนาสาธุด้วยนะคะพี่สร    เหมี่ยวเพิ่่งมาคิดได้ว่า เรื่องที่ พ่อดุลูก เสียงดัง เป็นเรี่อง  รถมอเตอร์ไชค์พี่เกสรที่บอกนำมาให้บ้านสวนพีระมิด แล้วบอกขายให้โป๊กหรือไม่ก็ขายใครก็ได้ 

     มันคืออะไร พี่เกสร พี่นำเรื่องบุญมาบอก ยังไม่ข้ามวันพี่เกสรทำเรื่องเดียวกันให้เป็นบาป พี่เกสรกำลังทำอะไร คิดอะไรอยู่ค่ะพี่เกสร 

คนที่ได้ร่วมงานกับ

ลุงบุญ

จะมีแต่ความสงบใจ มีแต่ความสุข

ไม่เคยสร้างปัญหา

นำพาแต่ความชื่นใจให้ตลอดเวลา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จริงที่สุดเลยครับ

ลุงบุญเป็นผู้ใหญ่ที่ทุกคนอยากเข้าใกล้ และอยากทำงานด้วยจริงๆครับ

ลุงบุญเป็นคนที่ใจเย็นมากๆ แล้วยังมีความเป็นผู้ดีสูงด้วยครับ 

เรียกได้ว่าเป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือและเอาเป็นแบบอย่างเลยทีเดียว

เวลาทำงานกับลุงบุญจะรู้สึกมีความสุขไปเอง

แม้ว่างานจะหนักแดดจะร้อน

แต่ว่าจะสบายใจ รู้สึกสงบ และมีความสุขที่ได้ช่วยงานลุง

เห็นลุงบุญแล้วก็จะเป็นอย่างลุงบุญบ้าง 

แปลก แต่ จริง

คนที่อุส่าห์ เดินทาง เสียเวลา เสียค่ารถ

มาถึงบ้านสวน

แต่

พอมาถึง กลับ มาสร้างบาป ไม่สนใจสร้างบุญ

แล้วก็ยังชวนคนอื่นให้บาปตาม 

มิน่า

เมื่อวันเสาร์ น้องมะเหมี่ยว

ที่มาจาก ร.พ.รามาธิบดี มีอาการ ตัวร้อน มาปีกว่า

ไม่มีวิธีรักษาให้หายได้

ขึ้นไปสารภาพกับพ่อใหญ่ธนา  อ้้อ กับจี้สฟิงซ์ ที่พ่อใหญ่ธนาถือไว้

แต่นึกกรรมไม่ออก ว่าอาการตัวร้อนนี้ เกิดจากกรรมใด

อ.อุบล ก็เลยแนะกรรมให้ ว่าเคย ใช้ความร้อน ฆ่าสัตว์ หรือไม่

เช่น เผา ลวก อะไร ทำนองนี้

น้องมะเหมี่ยวบอกว่า เคยค่ะ

เคยเอาน้ำร้อน ฆ่ามด เคยเอาหอยแครง

เผาไฟทั้งเป็นกินกับเพื่อนๆค่ะ

ถ้างั้นดูซิ ดีขึ้นไหม หรือว่า หายไหม

ดีขึ้นนิดเดียวค่ะ แค่ 10 % ค่ะ

ถ้างั้น ก็แปลได้ 2 อย่าง คือ

1.ยังบอกกรรมไม่หมด

2.บุญที่มาทำบ้านสวนวันนี้ ไม่พอที่เขาจะรับได้

น้องมะเหมี่ยวบอกว่า นึกไม่ออกแล้ว ค่ะ

ถ้างั้นลองพิสูจน์ให้เป็นหลักวิทยาศาตร์ โดย

อ.อุบล ถามว่า ตั้งแต่มาัวันนี้

ทำบุญอะไรบ้างหรือยัง

พึ่งไปขุดด้านหลัง กำลังจะเริ่ม ก็มานี่ก่อนค่ะ

คือได้เวลาอาหารก่อน

ขุดได้กี่จึ๊ก

แค่ 3 จึ๊กเองค่ะ 

ถ้างั้น ไม่พอหรอก หอยแครงตั้งกี่ตัว  เยอะค่ะ

มดตั้งกี่ตัว 1 ตัว ก็ 1 วิญญาณ

ขุดดิน 3 จึ๊ก จะให้เขาแบ่งกันบุญกันยังไง มันไ่ม่พอหรอก

พิสูจน์นะ ให้หนูไปขุดดินให้ได้มากกว่านี้

กะเอา 1 วิญญาณ 99 จึ๊ก กะทำให้เต็มที่ แล้วดูสิ

จะหายตัวร้อน ไหม แล้วมาบอก อ.อีกที

ค่ะ

*****************

วันรุ่งขึ้น วันอาทิตย์

ให้น้องมะเหมี่ยว ขึ้นไปรายงานผล บนเวที

บอกว่า หายตัวร้อน แล้ว 100 %

(ตัวร้อนมาตั้งปีกว่า มาหาย ซะ ด้วยการขุดดิน 555)

*************

ให้ท่านทั้งหลายที่มาบ้านสวนแล้วมัวแต่

ไปนั่งคุย กับคนนั้น ปั่นหัวคนนี้

โรคมันจะหายได้ไหม

ให้ดูน้องมะเหมี่ยว ลูกคุณแดง เป็นตัวอย่าง

แล้วก็ลองดูคนที่มานานแล้ว

ทุกข์ไม่หาย แต่ก็ยังมา แสดงว่า มาแล้ว

ทำอย่างไร ทำไมไม่หาย

เหมือนคนอื่น เขาหายให้เห็น ไม่เว้นวัน

ผมถึงบางอ้ออีกเรื่องเลยครับ

เพราะตอนเย็นๆมาถึงโรงทานหลังใหม่ เจอพี่เกสร แกก็บอกผมว่า "พอดีพี่ติดงานในครัว เลยไม่ได้ไปช่วยข้างหลัง"

ซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะไม่ได้สนใจว่าใครจะทำบุญส่วนไหนของบ้านสวนฯ ก็เป็นบุญใหญ่ทั้งนั้น

แต่พอได้มารับรู้เรื่องราวก็เลยรู้ว่า ที่พี่สรอยู่ในห้องครัว ชวนคนนั้นคนนี้คุย ชวนพี่โป๊กและคนอื่นๆคุยอยู่นี่เอง

ที่สำคัญการคุยของพี่สรนั้นทำให้เกิดปัญหาตามมาให้คนอื่นเดือดร้อน จากการผิดศีลของพี่สร แบบว่า ผิดแบบตั้งใจ หรือเรียกว่า โหดร้าย เหลือเกินครับ เพราะพี่สรตั้งใจแอบอ้างชื่อท่านอาจารย์และคนอื่นๆเพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเองต้องการหรือคิดเองทั้งนั้น...

    พี่เกสรต้องออกมาเคลียตนเองเองแล้วล่ะ เพราะไปพาดพิงหลายคนเหมือเกิน เพื่อใช้เป็นเหตุผลอ้างเพื่อให้ตนเองกระทำบาปได้แรง ๆ

    พี่เกสร ย้ายเข้ามาบ้านนาไม่นานมานี้เอง พี่เกสรบอกว่าจะต้องเร่งสร้างบุญ หนีห่างจากการความทุกข์ที่สลัดไม่ออก พี่เกสรบอกว่ามีความสุขมากเมื่อได้ย้ายมาอยู่บ้านนา ใกล้บ้านสวนได้แวะเวียนมาทำบุญได้บ่อยขึ้น  

      สิ่งที่พี่เกสรทำ มากมายหลายเรื่อง การอ้างชื่ออาจารย์อุบล เพื่อแสวงหาประโยชน์  มาหาลูกค้าในบ้านสวน  อ้างชื่อบุคคลอื่นมาทำบาปกับตนเองทั้งที่เขาก็ไม่รู้เรื่อง ชวนผู้ตั้งใจมาสร้างบุญ พูดคุยให้เสียเวลาสร้างบุญ   เป็นคนที่ทำให้ลุงบุญ กับโป๊ก ทะเลาะกัน 

     ผมไม่เข้าใจคำว่า ความสุข ที่พี่เกสรบอกว่า มีความสุขมากเมื่อมาบ้านสวนฯ มันเป็นความสุขที่พี่เกสร กำลังเลือกทำอยู่ตอนนี้หรือเปล่าครับ

 ไม่คิดเลยจริงๆนะคะ

ว่าคนที่บอกว่ารัก ศรัทธา ท่านอ.แม่

จะมาแทงข้างหลังได้ขนาดนี้

ความคิดนี้มันเข้ามาในหัวพี่สรตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ

ตั้งแต่แรกเลยที่รู้จักบ้านสวน หรือตั้งแต่จิตคิดอยากได้

อยากมี เลยปล่อยให้ความโลภครอบงำ

จนกล้าทำได้ถึงขนาดนี้ กรณีเรื่องเหรียญตั้มๆ

ก็เห็นพี่สรออกมาพูด มาปกป้องท่านอ.แม่ซะดิบดี

การกระทำเหล่านั้นมันไม่ได้ดูดีเลยนะคะ เมื่อความจริงปรากฎออกมา

ยิ่งทำให้เห็นชัดไปอีกว่า พี่สรเป็นคนยังไง

ท่านอ.แม่ ไม่เคยอยากได้สิ่งของๆใคร ไม่เคยบังคับใครให้ทำบุญด้วยวิธีต่างๆนาๆ

แต่พี่สรพูดซะไม่มีอะไรดีเลย คิดว่าคนฟังเขาจะอยากซื้อหรอคะ

คนจะซื้อก็คงต้องเป็นพวกเดียวกับพี่นั่นแหละค่ะ

ตัวอย่างผู้ที่เข้ามาหาผลประโยชน์ในบ้านสวนก็มีหลายราย ...ปางตายแทบทุกราย

โชคดีหน่อยก็มีโอกาสมาขอขมาถึงบ้านสวนก่อนสิ้นลม

แต่ตอนนี้คงต้องออกสื่ออย่างเดียวแล้ว

แค่คิด ก็มืดมิดแล้วค่ะ .....พี่เกสร

หัวใจของผู้เป็นพ่ออย่างคุณลุงบุญ ตอนนี้คงเจ็บมาก หัวอกคนเป็นพ่อแม่คงไม่มีอะไรจะทำให้ทุกข์มากเท่ากับเห็นลูกหลงเชื่อคนผิดเดินลงเหว แล้วช่วยลูกไม่ได้ ใจแทบสลายเลยนะคะ ไม่เชื่อฟังคำเตือนที่เต็มไปด้วยความห่วงใยมากมายของครอบครัว แต่ไปเชื่อคนปากหวานพูดดี หารู้ไม่เคลือบไปด้วยยาพิษ ขอให้ความสุขกลับคืนมาสู่ครอบครัวของคุณลุงบุญเร็วๆนะคะ

ได้รับรู้ถึงการกระทำของพี่สร แล้วรู้สึกเสียใจ

แสดงว่าทุกกระทู้ที่พี่สรเคยบอกว่า

เคารพรักท่านอาจารย์ต่างต่าง นานา

ก็เป็นโมฆะสิค่ะ

ใช้ชื่อท่านอาจารย์อ้างโน่นนี่เพื่อผลประโยชน์เข้าตัว

ตัวอย่างมีให้เห็นตั้งหลายราย พี่ก็เห็น แต่ก็ยังทำ

แถมยังจะทำให้ลุงบุญและครอบครัว

จากที่เคยมีความสุขต้องเป็นทุกข์อีก

ที่พี่สรขึ้นไปสารภาพบนเวทีเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา

แล้วอาการดีขึ้นนิดเดียว แต่ไม่หาย

ทั้งที่คิดว่าตัวเองนึกกรรมหมดแล้ว ยังไม่ฉุกคิดได้อีกเหรอค่ะ

หรือว่าพูดไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้เชื่อ หรือสำนึกอยู่แล้ว

เพราะถ้าพี่เชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เชื่อในท่านอาจารย์

พี่ก็คงไม่ทำแบบนี้...

ไม่อยากเชื่อเลยค่ะว่าพี่เกสรทำได้ขนาดนี้

อาจเป็นไปได้หรือปล่าวค่ะว่าคนที่มาบ้านสวนแล้ว

ได้รับพลังบุญ ให้มีเงิน มีงาน มีสภาพคล่องมากขึ้น

ทำให้หลงไปกับสิ่งเหล้านี้

ทำให้หน้ามือตามัวยอมทำปาบหนัก

โดยลืมคิดถึงความเจ็บป่วยปัญหาต่างๆ

แต่เก่าก่อนของตัวเองก่อนที่จะได้รับพลังบุญจากบ้านสวนพีระมิด

เพราะก่อนมาบ้านสวนมีทุกข์มา

แต่พอมาพึ่งบุญท่านอาจารย์ชีวิตดีขึ้นกลับลืมพระคุณอาจารย์ 

ที่พี่แมวเคยบอกมันจริงที่สุดเลยค่ะ ว่าถ้ารักอาจารย์อุบลจริง

ควรดูที่การกระทำมากกว่าค่ะ  ไม่ใช่แค่พูดว่ารักอาจารย์

ขอเป็นกำลังใจให้ลุงบุญนะคะขอให้พี่โป๊กรีบกลับตัวได้ทัน

เพราะลุงบุญเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่น ใจดี ทำงานไม่เคยหยุดไม่เคยบ่น

ไปบ้านสวนทีไรจะเห็นลุงบุญมาทำงานแต่เช้า

ทำงานด้วยแล้วมีความสุขจริง ค่ะ

   ได้อ่านกระทู้นี้แล้ว  รู้สึกช็อกค่ะ

ว่าอะไร  ที่ทำให้พี่สรเป็นไปได้ขนาดนี้

เพราะเห็นพี่สรลงทุนย้ายมาอยู่บ้านนา

เพื่อมีโอกาสได้มาสร้างบุญที่บ้านสวนบ่อย ๆ

ยังนึกทึ่งเหมือนกัน  ที่พี่เค้าตัดสินใจ

"เพื่อมีโอกาสสร้างบุญ"

แล้วทำไมถึงกลายเป็นอย่างนี้

หรือว่าที่ผ่านมา  พี่ไม่เคยพูดความจริงเลย

ดิฉันกำลัง  "งง" 

     ขอไปนั่งทบทวนตัวเองก่อนนะคะ

ว่ามี  มารร้าย เข้ามาแอบแฝงในตัว

จนทำให้เราเห็นผิดเป็นชอบ อีกหรือเปล่า

เดี๋ยวตามไม่ทัน  พลาดอีกแย่เลยเรา

     กราบขอบพระคุณท่าน อ. อุบล และทุก ๆ ท่าน

ที่ได้นำเหตุการณ์ในบ้านสวน  มาให้เรา

ได้พิจารณาตัวเอง

เป็นคนนึงเหมือนกันค่ะที่ ช๊อค ความรู้สึกนี้

เคยชมพี่สรต่อหน้า ว่า พี่เก่งจังเลยที่กล้าย้ายมาอยู่บ้านนาคนเดียว กล้าทิ้งบ้านช่องที่เคยอยู่มาแต่เล็กแต่น้อย เพื่อที่จะได้สร้างบุญให้เต็มที่

พี่สรบอกว่า พี่สรเป็นคนขี้กลัว กลัวทุกอย่าง พี่ต้องรวบรวมกำลังใจอย่างมากที่จะย้ายมาบ้านนา แล้วพี่ก็ทำสำเร็จ

แต่มีอะไรดลใจพี่ค่ะ ที่ทำให้ช่างกล้าทำในสิ่งที่ผิดมหันต์ขนาดนี้

น่าเสียดายโอกาสที่พี่จะได้สร้างบุญเพราะระยะทางใกล้แล้ว แต่พี่กลับใช้โอกาสในการสร้างบาปแทน

รู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ ตอนแรกยังชื่นชมพี่สร

ว่ามุ่งมั่นในการสร้างบุญที่บ้านสวนฯจริงๆ

อุตส่าห์ย้ายบ้านจากภาคใต้มาอยู่บ้านนา

ไฉนมาก่อเหตุร้ายแรงซะได้

พี่ออกมาเคลียร์ตัวเองเร็วๆ

พี่กรุณาออกมาชี้แจงให้กระจ่างด้วยค่ะ

เดือดร้อนกันทั่วหน้าเลย

 เรื่องรู้หน้าไม่รู้ใจนี่นะ

ขอเล่าสักหน่อย 

เดี๋ยวลืม กำลัง ได้อารมณ์

เมื่อคืนที่ผ่านมา

ระหว่างดูข่าวแผ่นดินไหวเสร็จ

ก็คุยกับบุญตา

เรื่องที่มีคนพูดกับ อ.อุบล ว่า

เมื่อก่อนเขามาบ้านสวน

เห็นบุญตา มาทำบุญ

หน้าตาสดชื่นมากมาก

แต่พอเริ่มมาอยู่ใหม่ๆ

เห็นหน้าตาเคร่งเครียดไม่ค่อยยิ้มเลย

หลังจากค่าย 12 มา

ก็เห็นบุญตา กลับมาสดใสอีกครั้ง

ก็เลยเล่าให้เขาฟังว่า

บุญตาไม่สู้คน โดนข่มตลอด  

พอเล่ามาถึงตอนนี้

บุญตาก็เลย บอกว่า

โห่ อาจารย์คะ

เมื่อก่อนหนูไม่เคิยยิ้มเลยค่ะ

หนูยิ้มไม่เป็น ทำเป็นแต่หน้าบึ้งค่ะ

หนูพึ่งมายิ้มเป็น

ตอนมารู้จักบ้านสวนนี่แหละค่ะ

ทำไมล่ะบุญตา

ชีวิตมันรันทดขนาดนั้นเลยเหรอ

ค่ะอาจารย์

หนูเครียดตลอด เครียดเรื่องแฟนหนู

เขาทำกับหนูสารพัด

มีเมียน้อย

ซึ่งหนูไม่คิดเลย ว่าเขาจะทำกับหนูได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่หนูไว้ใจ

อยู่บ้านในซอยเดียวกัน ไม่ไกลกันเลย

เป็นเพื่อนของหนูเอง

หนูไม่เคยสงสัย

ไม่เคยระแวงเลย หนูไปเล่า

ให้ พ่อ แม่เขาฟัง

พ่อ แม่เขาบอกว่า

แม่มีลูกสะใภ้ แค่คนเดียว จำไว้

แล้ววันหนึ่ง

หนูก็ไปบ้าน พ่อ แม่เขา

หนูก็เห็นผู้หญิงคนนี้

อยู่กับสามีหนูในบ้าน พ่อ แม่เขา

และ อยู่กันพร้อมหน้า

เท่านั้นแหละค่ะ

หนูด่าเลย

เนี่ยเหรอ

บอกว่าแม่มีลูกสะแภ้แค่คนเดียว

แล้วนี่อะไร พูดจาหมาๆ

อะไรประมาณนี้ค่ะ

หนูด่าเป็นชุด อ.คะ หนูนี่แหละค่ะ

ด่าเก่งมาก แฟนหนู หนูก็ด่า

 ไอ้หน้าตัวเมีย ไอ้ เหี้.....ไอ้สัตว์

หนูด่าเพราะหนูแค้น

เขาบอก หนูคิดไปเอง เขาไม่มีอะไรกัน

แต่ไปอยู่ด้วยกัน

เสื้อผ้ามัน

หนูก็ไม่ซักให้ หนูเอาโยนทิ้งหน้าต่าง

พ่อแม่เขา ช่วยกันจับหนู

แล้วให้แฟนหนู ตีหนู ซ้อมหนู

ที่หนูไปด่าเขา หนูโดนตี

โดนซ้อม อย่างหนักหลายครั้ง

พ่อแม่เขายุให้แฟนหนู ไปตีหนูที่บ้าน

เขามาหนูอยู่กับลูก

กับพ่อแม่ ตอนกลางคืน

มาถึงก็เตะเอา ตบเอา จนหนูแทบตาย

คนข้างบ้าน

ต้องพาหนูส่งโรงพยาบาล

หนูมีแต่ความแค้นค่ะอาจารย์

หนูเลยยิ้มไม่เป็น

และ

ด่าเก่งที่หนึ่ง

ดีนะ

ที่หนูมาเจออาจารย์ก่อน

ไม่งั้นไม่รู้ว่าหนูจะอยู่ขุมไหนมั่ง

 เท่านั้นยังไม่พอนะอาจารย์

หนูคิดหาทางเอาคืนตลอด

เพราะตัวหนูเล็ก

หนูสู้เขาซึ่งหน้าไม่ได้

หนูก็เลย รอทีเผลอ

วันหนึ่ง

แฟนหนูนั่งกินเหล้าอยู่กับเพื่อนๆเขา

ล้อมเป็นวงเลยค่ะ หนูก็เดินไป

แล้วเอาไม้รวกผ่าซีกแบบตัน

ตีหัวสุดแรงเลยค่ะ

แล้วหนูก็รีบวิ่งหนี

เข้าบ้าน ปิดบ้าน ปิดห้อง

ล๊อกประตูเลยค่ะ

พวกเพื่อนๆ

ที่กินเหล้า วงแตกเลยค่ะ  

อ้าว

แล้วเพื่อนเขาไม่บอกเขาเหรอ

ว่าบุญตาจะตีเขา

ก็เขาไม่รู้

คิดไม่ถึงว่าหนูจะทำไงค่ะ

เพราะหนูเดินไปเฉยๆ แต่วางแผนไว้

หนูตีอย่างเร็ว

จนเขาบอกกันไม่ทันค่ะ  

โอ้โห

บุญตา คิดได้ไงเนี่ย วิธีเนี๊ยะ

เรื่องชั่ว

คิดไม่ยากค่ะอาจารย์

ตอนนั้นทำแต่เรื่องชั่วค่ะ

ใจไม่เคยสงบสุข โกรธ แค้น

หาทางแก้แค้นอย่างเดียวค่ะ

 หนูพึ่งมาใจเย็น

ตอนหนูมาเจออาจารย์นะคะ

โห

ระหว่างบุญตา กับป้าเทิงนี่

ไม่รู้ใครจะเก่งกว่ากันซะแล้วนะเนี่ย

ตอนแรก

นึกว่าป้าเทิงนี่สุดยอดแล้ว

เพราะ แกบอกว่า

แกทะเลาะกับคนแถวบ้าน แกว่าสามีแก

ว่า ไม่เห็นช่วยแก

เหมือนผัวคนอื่นมั่งเลย 

 สามีแกบอกว่า

จะต้องช่วยทำไม

เห็นมากันกีีคน ก็แพ้กลับไปทุกคน  

ฮ่าๆๆๆ

บุญตา เปลี่ยนได้ขนาดนี้

แต่ป้าเทิงบอก

ป้าเทิง ยังปล่อยวางไม่ได้

 แล้วถ้าบุญตาปล่อยวางไม่ได้

แล้วอยู่กับป้าเทิง

โอ้ย

ไม่อยากคิด

ถึงสวัสดิภาพหัวป้าเทิงเลย

เพราะป้าเทิง

ชอบดุ ชอบข่ม บุญตา

บุญตาจะเงียบ

สงบเสงี่ยมเหมือนคนไม่สู้คน

ที่ไหนได้

วีรกรรมเหนือป้าเทิงอีกแน่

โห

ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้นะอาจารย์

ยายเทิงตายแน่

ตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้วค่ะ

เย๋ยยยยย

บุญตา

 ฟังบุญตาไป ก็ขำกันไป

อ.มงคล เป็นแผนกแซว

บุญตาแผนกเล่า

อ.อุบล แผนกขำ

(แบ่งหน้าที่กันชัดเจน)

ไปๆ มาๆ ขำกันกลิ้ง ทั่วหน้า

ด้วยวีรกรรม

ความซ่าส์ของบุญตาในอดีต

สุดท้ายบุญตา

ก็มาจบตรงบ้านสวนพีระมิด

ขอบคุณอาจารย์มากเลยค่ะ

ที่ทำให้หนูยิ้มเป็น อภัยได้

ไม่งั้นใจหนูทุกข์มาก

ตั้งแต่อาจารย์ให้หนูอภัยเขา

แรกๆ หนูทำใจไม่ได้

พอวันหนึ่งหนูทำได้

หนูมีความสุขมาก หนูพ้นทุกข์ได้

ไม่คิดแค้นเขาอีกเลย

แฟนเขา หนูก็พูดดีด้วยแล้ว

หนูขายของ แฟนเขาก็ซื้อของหนูด้วย

ทุกวันนี้

ชีวิตเขาสองคน ก็ย่ำแย่

ทำมาหากินอะไรก็ไม่ขึ้นเลยค่ะอาจารย์

หนูก็เลยสงสารเขาแล้ว

ไม่โกรธแล้ว เขาไปจากเรา

ใช่ว่าเขาจะมีความสุข

 เมื่อก่อนนี้

ตอนแฟนหนูยังไม่มีผู้หญิง

ชีวิตหนูดีมากเลยค่ะอาจารย์

มีเงิน มีทอง มีเงินให้คนยืมเยอะแยะ

ทุกวันนี้ ก็ยังไม่ได้คืนเลยค่ะ

แต่พอแฟนหนูเริ่มมีผู้หญิง

หนูเริ่มด่า ตีกัน เลิกกัน

หนูก็ไปผิดศีลข้อ 3 กับผัวชาวบ้าน

เขาหลอกหนูว่า

เขาไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

แค่ยังไม่หย่ากัน เขาบอก

เขาแอบชอบหนูมาตั้งนานแล้ว

ตั้งแต่หนูเป็นเด็กวัยรุ่น

ตอนนั้นหนูมาบ้านสวนแล้ว

รับปากว่าจะรักษาศีล 5

แต่พอหนูไปเจอกับเขา

ก็มีอะไรกันอีก จนหนูเจ็บแสบ

เดินขาถ่าง อายก็อาย

ชีวิตหนู

ตกต่ำมาเืรื่อยๆเลยค่ะอาจารย์

เปลี่ยนงาน ไม่ค่อยมีเงิน

ทำมาหากินอะไรก็ไม่ขึ้น

หนูไม่ฟื้นเลยค่ะ มาจนถึงทุกวันนี้

หนูพึ่งมาเป็นคนใหม่

ตอนมาเจออาจารย์นี่แหละค่ะ

หนูตัดผู้ชายคนนี้ได้

มาทำบุญบ้านสวน หนูก็ถึงเริ่มดีขึ้น

เคลียหนี้สินไปได้

โอ้โหบุญตา ยังกะนิยาย

ไม่เล่าเป็นธรรมทานล่ะจ๊ะ

วีรกรรมเด็ดเนี่ย

 มิน่า ทำไมบุญตา มีชื่ออยู่โลกันต์

หนาวสั่นจนฟันกระทบกัน

 บุญตาบอก อ.เล่าไปเลยนะคะ

จ้า เดี๋ยวถ้าว่าง

จังหวะเหมาะ จะเขียนให้

แต่ถ้าจะให้ดี เขียนเอง

จะไม่ผิดพลาดคลาดเคลื่อนจ้า

นี่เอามาเล่าสู่กันฟัง

มันเข้ากันได้กับ

เรื่อง

รู้หน้า ไม่รู้ใจ

ใครอย่าเผลอ

ไปข่มเหง รังแกบุญตาเข้านะ

เดี๋ยวอารมณ์เดิมกลับมา

จะหาว่า ไม่เตือน

เด้อ ค่า เด้อ

555

ลืมเล่า อีกนิด อ
อ.อุบล ถามบุญตาว่า แล้วแฟนหนู เป็นยังไง

หลังจากเจอไม้รวกผ่าซีก แบบตัน ลงไป จากคนตัวเล็กอย่างบุญตาสุดแรง

ก็แตกเลือดอาบส่งโรงพยาบาลซีคะอาจารย์

ไม้รวกตันๆผ่าซีก หนูตีซะเสียงดังโป๊งเลยค่ะอาจารย์

 แล้วบุญตารู้ได้ไง

ว่าเขาเป็นขนาดนั้น ก็เห็นด้วยแต่รีบวิ่ง

แล้วเขาก็ร่ำลือกัน หนูก็รู้ค่ะ  

นอกจากนั้นชีวิตบุญตา

ยังไม่หาหมอทำเสน่ห์ เกี่ยวข้องกับคุณไสย

บุญตา

ที่หนูความจำสั้นนี่

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะโดนซ้อม โดนตีมากนี่เอง

เขาตีหัวหนูด้วยรึเปล่า ตีหมดแหละค่ะอาจารย์

จนไม่รู้ว่า ตรงไหนบ้าง จนหนูจุก ทรุดลงไปกองเลยค่ะ

หายใจไม่ออกเลยค่ะ

ต้องหามส่งโรงพยาบาลเลยค่ะ

โอ้ อนิจา ชีวิต คิดไฉน

ใครหนอใครลิขิต

ป๊าดด อย่างนี้ต้องเรียกว่า รู้หน้าไม่รู้ใจ ของแท้ก๊าบบ

พี่บุญตาของจริง ของเขาแร็งส์จริง ว่าแระก็...ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคร้าบบพี่บุญตา อันไหนลืมได้ก็ลืมไปน๊าา 55555

โอ้ พี่บุญตานี่เรียกว่า มืดมา สว่างไป ชีวิตก็มีแต่ความสุข น้อมเอาคำสอนที่ท่านอาจารย์สอนมาพัฒนาตัวเอง จากที่ทำผิดมามากกลายเป็น กลัวชั่วกลัวบาป หนีบาป จนปล่อยวางเรื่องในอดีต ให้อภัยแฟนเก่าได้สำเร็จ

แต่ว่าไปเรื่องการแย่งแฟนชาวบ้านที่พี่บุญตาโดนนี่ น่าสงสารเหมือนกันนะครับ คนที่ทำนี่ช่างไม่สงสารเขาเลยนะครับ ยิ่งเป็นเพื่อนและบ้านอยู่ใกล้ๆกันอีก ยิ่งทำใจลำบากเลย แต่ดีนะครับที่พี่บุญตาตอนนี้ให้อภัยเขาหมดแล้ว

แต่ชีวิตของแฟนเก่าและผู้หญิงที่แย่งแฟนพี่บุญตาไปนี่สิ ต้องทนรับทุกข์ทรมาน ไม่มีความสุขเลย ตรงกันข้ามพี่บุญตาของเรายิ้มเป็นแว้วว ชีวิตมีแต่ความสุข Happy...

กระทู้นี้ เป็นกระทู้เล่าพฤติกรรม

คนที่มาบ้านสวน  ซึ่งมีหลากหลายรูแบบ

ให้เห็น มีทั้ง ผู้ดีมีชาติตระกูลสูงส่ง

มีทั้งฐานะทางการงาน การเงิน สังคม

จิตใจอ่อนโยนสูงส่ง

มาจนถึง

ต่ำสุด ทั้งใจ และ คุณธรรม

 บางคนมาถึง ก็มองหาว่า จะทำบุญอะไร มีอะไรต้องทำ

ต้องช่วยบ้าง

บางคน มาถึง

ก็มาคอยสืบหาข่าว ว่าค้นนั้น

คนนี้ มารึเปล่า ใครเป็นยังไงบ้าง

มีใครหายไปบ้าง โทร.ไปหาคนนั้น คนนี้

เรียกว่า เป็นนักข่าว นักสืบเข้ามาก็มี

แล้วอีกไม่นาน

คนเหล่านี้ ก็จะหมดสิทธิ์เข้าบ้านสวน

ไปตลอดชีวิต และ จะต้องไปเป็นนักข่าวนอกบ้านสวน

ตามคำสั่ง ร่างทรง กันต่อไป

วันนี้ ลุงบุญเล่าว่า

เมื่อคืนโป๊กกลับมา ตี 3

ลุงบุญเลยตื่น ตี 3

แล้วก็เล่าถึง

นิสัยลูกแต่ละคน

ไม่เหมือนกันเลยสักคน

ทั้งที่เลี้ยงมาเหมือนกัน

กินเหมือนกัน สอนเหมือนกัน  

อันนี้

เห็นด้วยอย่างยิ่ง

ที่เราเห็นเสริฐกับโป๊ก

เป็นอย่างนั้นจริงๆ

เสริฐนี่นะ

ถ้าทำงาน ใครจะมาคุยด้วย

ก็ไม่หยุดทำงาน

มือทำงานไป ใครจะคุยก็คุยไป

แต่เสริฐจะไม่ยอมหยุดงาน

เพื่อหันไปตั้งหน้าตั้งตาคุย 

 จะเป็นคนตรงเวลา

มีวินัย ไม่เกรงใจคนทำผิด

กล้าปฎิเสธ คือ วิธีคิด ดี  

ส่วนโป๊ก

ถ้ามีคนมาคุยด้วย ในเวลางาน

โป๊กจะหยุึดทำงาน และ ตั้งหน้าคุยไปเลย

ซึ่ง ลุงบุญจะไม่ชอบใจมากๆ

อ.อุบล เลยบอกว่า

ลูกสองคน

ไม่เหมือนกันเลยเน๊าะลุง

ไม่เหมือนเลยครับ

อาจารย์

เมื่อวาน

แฟนผมด่าซะไม่มีดีเลย

 เราก็นึกถึงหน้าป้า

แฟนลุงบุญ

ซึ่งดูใจดี มีเมตตา ใจเย็น

เคยมา วันปีใหม่ก็มา

แต่วันนี้ลุงบุญบอกว่า

 แกด่าโป๊ก ซะยับเยินเลย  

วันนี้

โป๊กมาทำงาน

ยังนึกเลย เมื่อคืนกลับมา ตี 3

จะทำงานได้ยังไง

แต่ปรากฎว่าทำได้

เลยได้คุยกับโป๊ก

ในสิ่งที่ทำให้ พ่อแม่เสียใจ

เชื่อคนอื่นมากกว่า

พ่อ แ่ม่

เลยถามโป๊กว่า

โป๊ก ตอนโป๊ก ไม่มีงานทำ

 ใครเลี้ยงโป๊ก  

พ่อ กับ แม่ครับ

แล้วถ้าโป๊กเดือดร้อน

ใครที่จะช่วยโป๊ก

พ่อ กับ แม่ครับ

แล้วถ้าเรื่องที่โป๊กทำ

มันทำให้โป๊กไม่มีงานทำหรือตกงาน

โป๊กคิดว่า ใครที่จะเลี้ยงโป๊ก 

 หรือ ให้เงินโป๊กใช้

พ่อ กับ แม่ครับ

 แล้วโป๊กคิดว่า ระหว่าง

พ่อ กับ แม่ กับคนอื่น

โป๊กควรเชื่อใครมากกว่ากัน

พ่อ กับ แม่ ครับ

แล้วโป๊กได้ทำอย่างนั้นหรือเปล่า

(โป๊กก็เลยเล่าเหตุผล

แต่ขอยังไม่เล่าตอนนี้ก็แล้วกัน)

 อันนี้เล่าย่อๆ ให้อ่าน

บางอย่าง ไม่ขอเล่าก็แล้วกัน

ขออุบไว้ก่อน

555

เรื่อง

เสริฐ กับ โป๊ก

ทำให้เรารู้ได้ว่่า

คนที่เป็นพี่น้องกัน

ไม่ใช่ว่า

จะต้องมีนิสัยเหมือนกัน

เสมอไป

อาจแตกต่างกัน

ราว ฟ้า กับ เหว ก็ได้ 

555++

บุญตา  มหาโหด

เอิ๊ก ๆๆ..ขำอ่ะ

หลับตานึกภาพ..ตอนที่

ลอบไป ตีหัวสามี แล้ววิ่งหนี

เก่งจังอ่ะ..คงประมาณ

ดุ๊กดิ๊ก  ดุ๊กดิ๊ก น่าดู

ช่วงสั้น แต่ซอยขาได้ไวล่ะซี่

อยากบอกค่ะว่า

แมวก็เคย ตีหัวสามีเหมือนกัลล์ 

เป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบค่ะ

และก็ใจหายวาบ...เมื่อเห็น

เลือดไหล มาที่หน้า

ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่ได้ทะเลาะด้วย

เพียงแค่กลับบ้านผิดเวลา ครั้งแรก

เป็นช่วงปีใหม่  บริษัทจัดงานเลี้ยง

แมวไม่ได้ไปด้วยเนื่องจาก

ท้องแก่ ประมาณ 7 - 8 เดือน

ไม่โทรมาบอก .. ว่ากลับดึกมาก

แหม..ตื่นมากลางดึก ยังไม่กลับบ้าน

ปล่อยให้เราเป็นห่วง

นั่งแปรงผมคอย ถึงตี 4

พอกลับมา ยื่นหน้ามายิ้ม

เลยเจอแปรง แปรงผม

แมวก็ไม่พูดไม่จา..

สับเข้าให้ที่หัว...แรง

จนเลือดไหลเป็นทาง

ตกใจ นั่งทำไรไม่ถูก

เค้าไม่ว่า สักคำ

นี่ถ้าไม่ท้อง..คงโดนสวนแล้วแหละ

เฮ่อ...โทสะ ในอดีต

ขอสารภาพบาปกรรม

ที่ลืมการกระทำของตัวเองไปแล้ว

ขอบคุณ บุญตา ที่มากระตุก

สำนึกบาปได้อีก 1 ข้อค่ะ

เรื่อง เสริฐ กับ โป๊ก ทำให้เรารู้ได้ว่่า   คนที่เป็นพี่น้องกัน ไม่ใช่ว่า จะต้องมีนิสัยเหมือนกัน เสมอไป   อาจแตกต่างกัน ราว ฟ้า กับ เหว ก็ได้

ผู้แสดงความคิดเห็น อ.อุบล ศุภาเดชาภรณ์ วันที่ตอบ 2012-08-15 00:53:33

จริงที่สุดเลยค่ะ อาจารย์ขา

เหมือนอย่าง

คุณสิทธิ์ กับ พี่สร

ฟ้า กับ เหวลึก จริง ๆ ค่ะ

จากการที่ได้สัมผัส พี่น้องคู่นี้

คุณสิทธิ์น่ารัก พูดน้อย ยิ้ม มีน้ำใจ

เรียกว่า ไม่มีอะไรกับใคร

และที่สำคัญ

ตลอดเวลา คุณสิทธิ์

รัก เคารพอาจารย์ทั้ง 2 มาก

แต่ไม่พูดพร่ำ ...

วัดได้จากการกระทำ

และ กริยา + มารยาท

เวลาที่อยู่ต่อหน้า / ลับหลังอาจารย์

คำพูด..เมื่อลับหลัง

ก็ไม่มีแม้แต่น้อยที่จะแสดง

ความไม่เคารพ ออกมาจากปาก

แม้แต่คำน้อย...นี่จึงเป็นสาเหตุหนึ่ง

ที่คุยกับคุณสิทธิ์แล้ว สนิทใจค่ะ

ก็คงเป็นอย่างที่ อ.อุบล บอกนะคะ

ว่า คนเรา มาจากคนละที่

แล้วก็ไปกัน คนละที่

ถึงจะเป็นพี่น้องคลานตามกันมา

ก็ไม่ใช่ว่า...นิสัย สันดาน

จะเหมือนกัน ใช่ไหมคะ

ตำว่าพี่ น้อง มันก็คือ

คนละคนกัน..อยู่แล้ว

แต่กรณีนี้..พี่สร ทำอะไร

ไม่คิดถึง น้องบ้างเลย

พี่แมวของเราก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน

องค์ลงเมื่อไหร่งานเข้า

เมื่อวันจันทร์ 13/8/55

มีเพื่อนบ้านมาหาถามหาป้าเทิง

ว่าไม่มาด้วยหรือเราบอกว่า

กลับมาตั้ง 2 -3 อาทิตย์แล้ว

เค้าบอกว่าไม่เคยเห็นเลย

พ่อต้นอ้อบอกเห็นอยู่ที่บ้านนั่นแหละ

เพื่อนบ้านบอกยายเทิงนี่มาแปลก

เก็บเนื้อเก็บตัวไม่มีใครเห็น

โชคดีที่ป้าเทิงกลับบ้านซะก่อน

ถ้าช้ากว่านี้อาจจะเหลือไม่เท่าเดิม

เจอของจริงอย่างป้าตา

ไม่อยากคิดต่อเลยสภาพจะเป็นอย่างไร

กราบสวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์อุบล

เห็นคุณเกสร

บอกว่ามาบ้านสวน

แล้วไม่ต้องไปร.พ.อีกเลย

แล้วคุณเกสรทำอย่างนี้

ไม่ต้องไปนอนอยู่ ร.พ.เลยเหรอค่ะ

เงินทองนี่ไม่เข้าใครออกใครจริง ๆ 

สามารถเรียกความโลภ อยากมี อยากได้

ที่แอบซ่อนอยู่ในใจ  ให้เผยออกมาให้ได้เห็นกันจะ ๆ

โดยไม่ต้องแแอบซ่อนอีกต่อไป

ทั้ง ๆ ที่ธรรมะที่ท่านอาจารย์

ให้มีประโยชน์มหาศาล

ไม่คิดจะนำมาขัดเกลาจิตให้ละเอียดขึ้น

เพื่อหาความสงบ เย็น

แล้วที่บอกว่าจะรักษาศีล 5

จะไปนิพพาน จะเป็นไปได้หรือ

คุณอัง

มาเล่าให้ขำ อีกแย้ววว

พอบุญตาเล่านะ คิดถึงป้าเทิงก่อนเลย แล้วบุญตาก็บอกเองว่า

อย่างป้าเทิงนี่่นะ ปากดี อย่างนี้ ชอบข่มหนูอย่างนี้

ถ้าเป็นตอนที่หนูยังไม่เจออาจารย์

หนูยังไม่เปลี่ยนนะอาจารย์

หนูเล่นปัาเทิงตั้งแต่ 2-3 วันแรกแล้ว

ยังไม่ถึงอาทิตย์หรอกค่ะอาจารย์

แป่ววววว

..................

ป้าเทิง

บอกบุญตาว่า บุญตา

ถ้าวันไหน ฉันทำไม่ดี หรือเถียงอาจารย์นะ บุญตา

ใช้เท้าถีบฉันเลยนะ บุญตา ฉันอนุญาตไว้ก่อนเลย

แหม่ ๆ วันนี้ พึ่งรู้ว่า

ป้าเทิงบอกได้ถูกคนจริงๆ

แต่บุญตา ไม่ถนัดถีบ ถนัดใช้เครื่องทุ่นแรง

เมื่อเช้าระหว่างทานอาหารเช้า

เห็นหน้าบุญตา ก็ขำกันอีก แล้วก็เอาเวปให้บุญตาดู ที่พ่อใหญ่ธนาขอฝากเนื้อฝากตัว ที่คุณแมวเขียนขอบคุณ ที่กระตุก ทำให้คิดกรรมออก บุญตาขำใหญ่

ก็เลยเล่าเพิ่มเติมว่า

อ.คะ หนูตีเขาในงานศพแม่หนูด้วยนะคะ

แล้วอย่างนี้แม่หนูจะได้ขึ้นสวรรค์ไหมคะเนี่ย

หนูเนี่ยนะ ตีสามีในงานศพ

ค่ะ เขามาขู่หนู ให้คืนดีกับเขา

ไม่งั้นเขาจะมาแย่งลูกหนูไป แล้วให้หนูอยู่คนเดียว

ตอนนั้น อยู่ในครัว

ก็เลย เอาไม้พาย ที่ใช้คนอาหาร ตีเขาค่ะ

เขาสู้รึุเปล่าล่ะ ไม่สู้ค่ะ มีแขกอยู่เยอะแยะ เขาช่วยกันห้าม

ช่วยกันจับหนู ว่า ปล่อยมัน อย่าไปตีมัน ให้มันเป็นไปตามกรรมมันเถอะ  

บุญตา

แล้วไม้พายทำกับข้าวเนี่ย

มันใหญ่ขนาดไหน ขนาดเท่า ไม้พายกวนกระยาสาร์ท

กระทะใบบัวรึเปล่า (หรือว่าจะ ไม้พาย พายเรือ คิดในใจ)

ก็น้องๆ น่ะค่ะ เล็กกว่าหน่อยค่ะอาจารย์  

อ.มงคล

แผนกแซว ว่า แล้วตกลง

บุญตากับแฟนนี่ ใครแพ้ ใครชนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

บุญตาบอกว่า อีตอนเขาตีหนู เขาตีลับหลังคน

ไม่มีใครเห็น

แต่อีตอนหนูตีเขา

ต่อหน้าคนค่ะ หนูต้องเล่นเขา ต่อหน้าคน

เพราะ ต้องตอนเขาไม่ตั้งตัวค่ะ

5555

 ป้าเทิง

มาหาบุญตา ด่้วน

บุญตาคิดถึงป้าเทิงมากค่ะ เพราะตอนนี้

บุญตา เจอไม้พาย สำหรับทำอาหาร ในบ้าน อ.อุบล มากมาย อันไม่ค่อยใหญ่หรอกค่ะ ป้าเทิง กลับมาเร็วๆนะ 

วีรกรรม ยายบุญตา นี่เยอะมาก

เล่าเท่าไหร่ก็ไม่หมด เมื่อครู่ ทำงานไป ก็เล่าไป

ว่า

เมื่อก่อนตอนทำงาน เพื่อนร่วมงานจะไปถอนเงิน

ต้องเอาบุญตาไปเป็นเพื่อน

พอเพื่อนคนอื่นรู้ เขาก็ว่า คนนั้นว่า

แกจะเอายายตาไปทำไม

มันจะช่วยอะไรแกได้ ถ้าโจรมาแย่งเงินน่ะ

ทำไมจะไม่ได้

เห็นมันอย่างนี้เหอะ มันตีหัวผัวมันแตก เลือดอาบมาแล้วนะ

นั่นมันผัวมัน

โจรที่ไหน จะมาให้ยาแยตา ตีเอาได้

เออน่า มันไวก็แล้วกัน

 ฉันเชื่อมือมัน

555

ยายบุญตา

เคยเป็นคนคุ้มกันเงินมาแย้ววววว

ด้วยยยยยย

เห็นคุณเกสร

บอกว่ามาบ้านสวน

แล้วไม่ต้องไปร.พ.อีกเลย

แล้วคุณเกสรทำอย่างนี้

ไม่ต้องไปนอนอยู่ ร.พ.เลยเหรอค่ะ

-*-*-*-*-*-*-*

555555++

ขำ บุญตา ก็ขำ

แต่

ประโยคข้างต้นนี้ ขำกว่าอ่ะค่ะ

แต่ก็คิดนะคะ ว่าตอนนี้

ถนน สายบายพาร์ท เยอะ

จากบ้านสวนฯ แล้ว

จะเลย ไปที่ ๆ ควรไป

เลยหรือเปล่า นี่ซิน่าคิดค่ะ

ขอให้คิด...สักนิด

ยายบุญตา เริ่ม มีปัญหา

"ธรรม"

เมื่อ อ.อุบล บอกว่า

บุญตาความจำไม่ดี เพราะตีหัวสามีมาก

อ้าว อาจารย์ แล้วทีเขาตีหนูล่ะอาจารย์ เขาไม่บาปมั่งเหรอคะ  

ก็บาปซีจ๊ะ ก็ที่เขาเจออยู่ไง ครอบครัวใหม่ก็ไม่มีความสุข

ทำมาหากินไม่ขึ้น แล้วร่างกายเขาก็ต้องเจ็บปวดทั่วตัวแหละ

อยู่ที่ว่าเขาจะบอกเรารึเปล่า เราจะรู้ได้ไง

ความเจ็บปวด มันมองไม่เห็นนะ คนเราเจอกัน

ถ้าเขาไม่พูดเราก็ไม่รู้ว่า เขาป่วย เจ็บ ตรงไหน แล้ว

ไอ้ที่ต้องกินเหล้าไม่เลิกน่ะ

ก็เป็นทางหนึ่ง ที่ต้องหาทางทำร้ายตัวเอง ให้ต้องทุกข์ เมียใหม่เขานั่นแหละ ที่ต้องร่วมทุกข์ด้วย    

จริงค่ะอาจารย์

ตอนนี้ เมียเขา มาปรับทุกข์กับหนู เรื่องผัวเขากินเหล้าหนัก ทะเลาะกัน พูดกันไม่รู้เรื่อง  ญาติแฟนหนูเขามา

บอกหนูว่า

พ่อ กับ แม่ แฟนหนู บอกว่า

จะมาขอหนูกลับคืนไปให้แฟนหนู เขาไม่ชอบสะใภ้คนนี้แล้ว

เขาเลยบอกว่า ยายตามันไปทางธรรมแล้ว มันไม่กลับมาคืนดีกับลูกชายแกแล้วหละ          

บุญตา คิดว่า

เมื่อแฟนตีตัวเอง ตัวเองตีบ้าง ก็หายกัน

แต่กฎแห่งกรรมมันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก บุญตา

เราตีเขา เราก็ต้องรับ เขาทำเรา เขาก็ต้องรับ

ต่างคนต่างรับ

ในสิ่งที่ทำกับคนอื่นด้วยกันทั้งนั้น เรื่องหายกัน ไม่มี  

หนูตีหัวเขา

หนูก็ต้องเจอเคราะห์กรรมที่หัวหนู  

เขาซ้อมหนู เขาก็ต้องเจอเคราะห์กรรมในส่วนที่เขาซ้อมหนูตามร่างกายส่วนไหน ต้องรับส่วนนั้น  

จริงค่ะอาจารย์

พอหนูตีหัวเค้าได้ไม่นาน

หนูไปนั่งร้านอาหาร เก้าอี้ตัวนี้ ดันหักลงไป

แล้วหนูก็ตกเก้าอี้ หงายท้อง หัวไปฟาดประตูเหล็กอย่างแรง อย่างดัง คนเต็มร้านเลยค่ะ มองหนู เขาจะขำกัน ก็ขำไม่ออก ได้แต่มองเป็นตาเดียวเลยค่ะ อ๋อ กฎแห่งกรรมเป็นอย่างนี้ นี่เอง

แต่ตอนนั้นหนู ไม่คิดค่ะอาจารย์  

เห็นรึยังว่า ไม่ได้ดีทั้งคู่

ต่างคนต่างทุกข์ แล้วอย่างนี้ เราจะมาตีกันทำไม

ต่างคนต่างต้องชดใช้กรรมกันทั้งนั้น

นี่ทำให้คิดไปถึงพวกทำสงครามกัน

ก็เหมือนกัน ไม่มีใคร ได้ดี เลย

จะคิดว่า ได้เงินจากการขายอาวุธ แต่สุดท้าย

ทุกคนก็เป็นโรคร้าย มะเร็ง

เงินที่ขายอาวุธได้ ก็ัรักษามะเร็งไม่ได้ แล้ว จะนิยมการรบ

เพื่อให้เป็นมะเร็งกันไปทำไม  

ดูชีวิต บุญตา กับสามี ให้เป็น ตัวอย่าง

ว่า

สุดท้ายแล้ว แพ้ ทั้งสองคน แพ้ทั้งคู่ นั่นเอง

 นี่ถ้าคนที่รบกันรู้ความจริงนะว่า

ทำให้พวกเขาต้องเจอโรคร้าย ทั้งมะเร็ง เจ็บปวดร่างกาย

เขาคงจะไม่ทำสงครามกันแน่นอน

เน๊าะ

เห็นรึยังว่า ไม่ได้ดีทั้งคู่

ต่างคนต่างทุกข์ แล้วอย่างนี้ เราจะมาตีกันทำไม

ต่างคนต่างต้องชดใช้กรรมกันทั้งนั้น

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

อ่านแล้วก็โดนอีก

โดนแบบเต็ม ๆ

อย่างกรณีของ  บุญตา

คือเหมือนคู่ชก

เขาทำเรา เราทำเขา

แต่กรณีของแมวนี่

ตอนนี้รู้สึกผิดหนักกว่าเก่ามาก

ทำเค้า แบบไม่ให้ตั้งตัว

หนำซ้ำ ยังต้องมาขอโทษเราอีก

ที่ทำตัวให้ต้องเป็นห่วง

เศร้า   ..พ่อ แม่เค้า

ยังไม่เคยตีลูกหัวแตก

ตอนนี้ก็คิดอีกว่า

แล้วถ้าใครมาทำลูกเราแบบนี้ล่ะ

เราจะทนได้หรือเปล่า

 เราเป็นใคร ?

ทำไมทำไปได้

ตอนนี้ อยากกราบ

ขอขมา ขอโทษ แต่ว่า

มันเขิลล์ ค่ะอาจารย์ 

แบบนี้ แมวแอบทำ

ตอนเค้าหลับได้ไหมคะ

ไม่ดีค่ะคุณแมว ทำได้ค่ะ ตอนหลับน่ะ

เหมือนเอาอาหารไปตั้งไว้ให้คนหลับกิน

คนหลับจะกินได้ไหมจ๊ะ

เอ้อ

แต่ ก็ไม่แน่นะ

อาจละเมอมากินก็ได้

555

ดังนั้น

ถ้าอยากทำ ก็ทำต่อหน้า จ้า

นี่แหละ ตัว อัตตา นี่แหละ ที่ฟ้าจะอภัย

ถ้าละได้นะ

แต่ถ้าละไม่ได้

ก็ต้องรับกรรม ต่อไปนะซีจ๊ะ

คุณแมวน้อย 

กราบขอบพระคุณค่ะ

เขิลล์จัง

แต่จะต้องทำให้ได้ ค่ะ

    กราบอนุโมทนากับธรรมทาน

จากท่าน อ. อุบลด้วยค่ะ  ที่ได้นำเรื่องครอบครัวคุณบุญตา

มาสะท้อนความจริงของสังคม

"ใครทำคนนั้นก็รับไป  ไม่มีคำว่าหายกัน"

กราบ กราบ  กราบ

++++++++

     คุณแมวขา  อยากเห็นหน้าคุณแมว

ตอนเขิลล์อ่ะ  จะเป็นยังไงน้า

บุญตา คิดว่า

เมื่อแฟนตีตัวเอง ตัวเองตีบ้าง ก็หายกัน

แต่กฎแห่งกรรมมันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก บุญตา

เราตีเขา เราก็ต้องรับ เขาทำเรา เขาก็ต้องรับ

ต่างคนต่างรับ

ในสิ่งที่ทำกับคนอื่นด้วยกันทั้งนั้น เรื่องหายกัน ไม่มี

"""""""""""""""""""""""

กราบขอบพระคุณในคำสอนของท่านอาจารย์ค่ะ เมื่อก่อนพจน์ก็คิดแบบพี่บุญตาเหมือนกันค่ะ ประมาณว่าในเมื่อคุณทำให้ฉันเสียใจได้ ฉันก็ทำให้คุณเสียใจได้เหมือนกัน เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ยอมไม่ได้ สุดท้ายก็ไม่เคยมีอะไรดีขึ้น ทำเค้าได้ก็ใช่ว่าตัวเราเองจะมีความสุข ตรงกันข้ามทุกข์อยู่แล้วก็ยิ่งเพิ่มความทุกข์ให้มากขึ้นไปอีก คิดว่าทำแล้วจะหายกัน ที่ไหนได้กลับสร้างบาปสร้างกรรมเพิ่มให้กลับตัวเองอีก แต่ยังโชคดีค่ะที่ได้มารู้จักบ้านสวนฯทำให้เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ในระดับหนึ่ง ซึ่งก็ทำให้ได้รู้จักกับความสุข ได้ยิ้มเป็นยิ้มแบบว่าออกมาจากใจที่มีความสุขจริงๆ ซึ่งจะตรงข้ามกับเมื่อก่อนเลยค่ะ ลูกขอขอบพระคุณท่านอาจารย์แม่และบ้านสวนพีระมิดที่ทำให้ลูกได้กลับมารู้จักกับความสุขอีกครั้งค่ะ

..................................................................

อ่านเรื่องคุณเกสรแล้ว รู้สึกอึ้งเหมือนกันค่ะ ยิ่งทำให้ครอบครับคุณลุงบุญต้องมาทะเลาะกันด้วยแล้ว รู้สึกหดหู่ค่ะ คุณลุงบุญคงทุกข์ใจมาก คุณเกสรทำได้อย่างไรคะเนี่ย?

จำได้ว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วท่านอาจารย์ได้เขียนถึงเรื่องมารหรือบุคคลที่ไม่ใช่ซึ่งจะร้อนรนจนทนไม่ได้และจะแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา ท่านอาจารย์ให้สำรวจตัวเอง สำรวจบุคคลที่เข้ามาหาเราแล้วให้เอาศีล 5 เข้าไปจับ และที่จะเห็นชัดที่สุดก็คือศีลข้อ 4 ตอนนั้นอ่านแล้วก็ต้องรีบกลับมาสำรวจตัวเอง สำรวจใจตัวเองว่ามีมารแฝงอยู่หรือเปล่าบอกตรงๆค่ะว่ากลัวมารในใจของตัวเองเป็นที่สุด เพราะมารนี้จะสามารถทำให้ใจของเราเห็นผิดเป็นถูกได้ สามารถทำให้เราทำในสิ่งที่ผิดโดยที่ตัวเราเองอาจจะไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่ทำนั้นผิด ถ้าเป็นแบบนี้แล้วล่ะก้อน่ากลัวที่สุดเลยค่ะ และสิ่งที่ท่านอาจารย์ได้พูดได้สื่อสารออกไปแล้ว ก็มีทั้งพยาน ทั้งหลักฐาน รวมทั้งจำเลยมายืนยันครบสูตรเลยค่ะ มารนี่น่ากลัวจริงๆเลยนะคะ และที่น่ากลัวที่สุดก็มารในใจตัวเราเองนี่แหล่ะค่ะ

คุณพจน์คะ

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นบทเรียน

เป็นธรรมทาน  ในการดูคน ซึ่งที่ผ่านมา พวกเราชอบ

ใช้ความรู้สึก และ เหตุผลแวดล้อม ตัดสินคน

แต่ไม่ได้ใช้ศีล

มารยาท ความควร ไม่ควร

ตัดสินคน

ซึ่งจริงๆ แล้ว

คนเราเนี่ย ไม่ได้ดูยากเย็นอะไรเลย

พูดคุยไม่กี่คำ เราก็รู้แล้ว แต่ที่เราไม่รู้

เป็นเพราะเราไปตั้งความหวังไว้ว่า คนนั้นต้องเป็นอย่างนั้น

คนนี้ น่าจะเป็นอย่างนี้

คนโน้น คงจะดี

เพราะ

อย่างนั้น อย่างนี้

แต่ถ้าเรามองแค่สิ่งที่เราพบเจอ เห็น ดู สังเกตุ 

เราจะพบความผิดปกติ ของพฤติกรรมคน

ซึ่งก็จะแสดงออกมาให้เห็น

แต่ที่บางคนไม่เห็น

เพราะจิตใจไม่ปกติ ไม่เป็นกลาง

คือจิตมีความโน้มเอียงไปในทางใดทางหนึ่งเสียแล้ว

ตาชั่งเลยไม่ได้มาตรฐาน

ถ้าทำจิตให้เป็นตาชั่งที่ได้มาตรฐาน เห็นอะไร

ที่ไม่ใช่ น้ำหนักกรรม ไปทางใด มันจะชัดเจน

ในจิตของเราเอง  

คราวนี้

พวกเราจะได้รู้ว่า ทำไม

พระพุทธเจ้า 

ท่านถึงสามารถรู้ได้ ถึงเรื่องที่มา ที่ไป ของคน

เพียงแค่ เห็นหน้า รู้ชื่อ ได้ยินเสียง

แสดงว่า ทุกอย่างมันฟ้อง

พระพุทธเจ้า

ท่าน

มีวิธีดู ซึ่ง อ.อุบล ก็ได้บอกไปหมดแล้ว

แต่พวกเรา ก็ไม่เคยเห็นว่า

จะใข้กันเลย

ได้แต่มาบอกว่า นึกไม่ถึง ช๊อค งง

ถ้าเราทบทวนดูดี ดี 

จะไม่มีคำว่า

งง

ขอเล่าเรื่อง

อัจฉริยะ การประหยัด พลังงาน

ของป้าเทิง

*************

ก่อนนอน เวลาบุญตาสวดมนต์

ท่องคาถา ป้าเทิงจะบอกให้บุญตา สวดดังๆ ท่องดังๆ

แล้วป้าเทิง

ก็นอนพนมมือ ถ้าเสียงเบา ป้าเทิงก็จะดุบุญตา

ว่า ท่องดังๆ เดี๋ยวฉันไม่ได้บุญ

พอบุญตาสวดจบ ท่องจบ

ป้าเทิง ก็จะบอกว่า สาธุ แล้วก็หลับ

 บางวันบุญตาเหนื่อย

ป้าเทิงบอกให้สวดมนต์

แกจนนอนพนมมือฟัง บุญตาบอกวันนี้ง่วง

ไม่สวดหรอก ขอให้เหมือนเดิมแล้วกันนะ หลวงพ่อ

ป้าเทิงบอกว่า

อ๋อ

ทำอย่างนี้ก็ได้เหมือนกันเหรอบุญตา

555

นี่เป็นความสามารถเฉพาะตัว

ห้ามลอกเลียนแบบ

นะจ๊ะ

 วันรุ่งขึ้น วันอาทิตย์

ให้น้องมะเหมี่ยว ขึ้นไปรายงานผล บนเวที

บอกว่า หายตัวร้อน แล้ว 100 %

(ตัวร้อนมาตั้งปีกว่า มาหาย ซะ ด้วยการขุดดิน 555)

********

หนูขอรายงานตัวอีกครั้งคร้าอาจารย์

หลังจากเงียบหายไปหลายวันตั้งแต่กลับจากบ้านสวน

ไม่ได้เขียนธรรมทานเรื่องตัวเองหายตัวร้อน จนตัวเองรู้สึกว่าเหมือนอาการจะกลับมา

แต่ให้คุณแม่จับดูแม่ก็บอกว่าปกติไม่ร้อน สงสัยว่าหนูจะรู้สึกไปเองแล้วล่ะ

(นี้แหละผลของการลืมไม่ใส่ใจ วันแล้ววันเล่ามัวแต่นึกว่าค่อยเขียนๆ มัวอ้างแต่เรื่องไม่มีเวลา)

วันนี้หนูได้เขียนประสบการณ์ของตัวเองเกี่ยวกับการสร้างบุญด้วยแรงกายแล้วหายจาก

อาการตัวร้อนไว้ในห้องสารภาพบาปและประสบการณ์กฎแห่งกรรม

โดยตั้งชื่อกระทู้ว่า ให้ความร้อนแก่สัตว์ทำให้ตัวร้อนแบบหาสาเหตุไม่ได้มาเป็นปีกว่า แล้วค่ะ

รู้สึกเลยว่า ทำไมเน้อ มาทำงานทำสวน ที่บ้านสวนพีระมิดแล้วมันสนุกจัง

ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย แถมมีความสุขหายจากโรคอีกต่างหาก 

ทั้งๆที่ตัวเองอยู่ที่บ้าน ไม่เคยเข้าไปเหยียบสวนเลยเพราะไม่ชอบป่า ไม่ชอบหญ้า

ไม่ชอบความลำบากชอบความสบาย อะไรที่ต้องเหนื่อยต้องลุยๆขอเลี่ยงจะดีกว่า

ต้นไม้ก็ไม่เคยปลูก สรุปว่าอะไรที่เข้าสวน แฮะๆ หนูปฏิเสธทั้งน่านนน

แต่มาที่บ้านสวน ทำได้ทุกอย่างเลยค่ะ ปลูกข้าวปลูกชะอม นั่งๆยืนๆ ก้มๆเงยๆ

ฮ่าา สนุกดีหนูชอบบ

เพราะหนูทำ หนูอยากทำ ตอนนั้นก็ไม่คิดสักนิดว่าอยากหายป่วย

คิดว่าอยากทำ แล้วก็จะทำให้เต็มที่ที่สุดเท่าที่แรงจะทำได้ ก็คิดแค่นั้น

เรื่องตัวร้อนลืมไปเลย ตอนนั้นไม่อยู่ในหัวสักนิดเดียว แฮะๆๆ

ต้องขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์อุบล และสิ่งศักดิ์บ้านสวนพีระมิดทุกๆพระองค์

ที่เมตตาอนุญาตให้หนูและคุณแม่ได้เข้ามาสร้างบุญที่บ้านสวนพีระมิดแห่งนี้

ถ้าสิ่งที่หนูและคุณแม่ได้ทำสิ่งใดที่ไม่เหมาะไม่ควรโดยที่ไม่รู้ตัวลงไป

ภายในบริเวณบ้านสวนพีระมิดหนูขอขมาสิ่งศักดิ์ทุกๆพระองค์ที่บ้านสวนพีระมิด

ท่านอาจารย์อุบล ท่านอาจารย์มงคล และคณท๊อปด้วยนะค่ะ

ขวัญเป็นคนหนึ่งที่วางจิตไม่เป็นกลางค่ะ

เอนเอียงไปในแง่ดีเกินไป

ด้วยเหตุผลที่ว่าพี่เกสรเป็นพี่สาวพี่สิทธิ์

คิดว่าเป็นพี่น้องคู่บุญบารมี 

ทราบว่าพี่เกสรมีเจตนาหวังผลในคำพูดแต่ละประโยค

แต่ขวัญคิดแค่ว่า

เขาอยากให้ตัวเองดูดีในสายตาคนอื่น เพื่อให้คนชอบเขา

ไม่คาดคิดว่าเขามีเจตนานี้

เพื่อหวังผลประโยชน์ ให้คนมาซื้อผ้า

แล้วก็คาดหวังตลอดว่าพี่เกสรเป็นคนดี เพราะเวลาพูดเหมือนคนใจเย็น ก็เรียกได้ว่าใจเย็นเรื่องการวางแผน แต่หลังๆใจร้อนนะคะ การกระทำของพี่มันแปลกเยอะเลย

เห็นพี่เกสรเขียนในเว็บอย่างหวานเลี่ยน

ก็คิดว่าเป็นการแสดงความรักของพี่

เห็นมาเขียนในเว็บบ่อย

ก็คิดเอาเองว่าพี่เกสรคงใกล้หลุดกรรม

เพราะเจ้ากรรมนายเวรเปิดทางให้มาเขียนเว็บได้บ่อย

ตอนกำลังหั่นผักที่ห้องครัว

คุยกันไปๆมาๆ พี่ก็พูดว่า

พี่รู้ว่าใครที่มาประจำแต่คิดไม่ดีกับบ้านสวน เนียนเชียว 

ตอนพี่เกสรบอกว่าโดนยุงกัดแล้วขวัญเอายากันยุงให้แต่ยาใกล้หมดแล้ว พี่เกสรก็ทำหน้านิ่ง

แต่ก็ไม่ได้เอามาติดใจอะไร คิดว่าคนส่วนใหญ่ก็มีอารมณ์ไม่ชอบใจเป็นธรรมดาแหละ

ตอนกลางคืน พี่เกสรเข้ามานั่งสมาธิในวิหารองค์ปฐมนานมากๆ

ที่ๆขวัญ แม่ แล้วก็ป้านอน

ตอนพี่เกสรเพิ่งมาถึงบ้านสวน ก็พูดตลอดว่าจะปอกผลไม้ให้ท่านอาจารย์

ก็เห็นให้พี่บุญตามาช่วยปอก สุดท้ายบอกให้ขวัญยกไปบ้านอาจารย์ ก็นึกว่าอยากจะให้ขวัญได้บุญบ้าง

ที่ไหนได้กลัวอาจารย์

พี่เกสรก็เคยเอาเครื่องปรุงมาประกอบอาหารบ่อย ดังเรื่องทำอาหาร ท่านอาจารย์ก็เคยชมว่าทำอาหารเก่ง

หรือว่าตอนนั้นพี่ยังไม่ถูกความโลภครอบงำ

หรือว่าพี่วางแผนทำทั้งหมดตั้งแต่ต้น

ยาวนานเป็นปีเพื่อซื้อใจทุกคน 

พอทราบความจริง

ถึงจะเข้าใจพฤติกรรมปริศนาของพี่เกสรทุกอย่างเลย 

ถ้าขวัญทำใจเป็นกลางตั้งแต่แรก

จิ๊กซอคงสมบูรณ์ตั้งนานแล้ว

พี่เองก็ท่าทางจะเหมือนน้องขวัญนะคะ

เคยคิดว่าพี่สรรักอาจารย์มาก เหมือนที่พี่สรพูดย้ำอยู่บ่อย ๆ

อยากมาอยู่บ้านนาเพราะอยากมาทำบุญบ้านสวนฯ

ทำบุญเป็นหลัก ทำงานเป็นรอง มีพี่สาวออกค่าห้องให้

ขายได้ไม่ได้ ก็ไม่เดือดร้อนอะไร อยู่ได้อย่างสบาย

ไม่โลภ ไม่อยากได้ อยากมีอะไร

อยากรักษาศีล ต้องการเลิกเป็นเมียน้อยให้ได้

แต่สักพักเริ่มเห็นความสับสนในคำพูดของพี่สร

ที่เปลี่ยนมาบอกว่า เราต้องทำงานหาเงิน

จะมางอมืองอเท้าอยู่ได้อย่างไร

ถึงรู้ว่าภัยพิบัติจะเกิด ก็ไม่ใช่อยู่เฉย ๆ รอวันตาย

(ซึ่งนั่นคงเป็นพฤติกรรมขี้เกียจ แย่ ๆ ของแหวนเองคะ)

พี่สรดูดิ้นรนอยากทำมาหากินมาก

ดูเหมือนจิตใจไม่ค่อยสงบ ว้าวุ่นตลอด

บ่นว่ามาอยู่ที่นี่ ขายของไม่ได้

ไม่ค่อยได้ทำบุญเยอะ ๆ เหมือนเมื่อก่อน

บอกว่าเราต้องกระจายกันไปเผยแพร่รหัสที่อื่น

ไม่ต้องมากองรวมกันอยู่ที่บ้านสวนก็ได้

ทำงานหาเงินส่งมาแบบเดิมก็ได้

มาบ้านสวนมาก ๆ ก็เป็นการรบกวนอาจารย์

ไปบ้านท่าน ท่านก็ต้องเหนื่อย ออกมาคุยกับเรา

เรื่องเป็นน้อย ก็เล่าให้ฟังว่าทั้งสามีและภรรยารักพี่สรมาก

พี่สรปฏิเสธพี่ผู้ชายมาตลอด เมื่อก่อนพี่สรทั้งสวยและหุ่นดี

แต่พยายามปล่อยตัว เพื่อให้พี่ผู้ชายไม่มาสนใจ

แต่ผู้ชายก็ยังมารัก มาห่วงตลอด

ตั้งใจจะเลิกให้ได้ ถึงมาอยู่บ้านนา

แต่เท่าที่เห็นก็คงไม่มีประโยชน์อะไรเพราะยังติดต่อ

กับพี่ผู้ชายอยู่ตลอด ถึงแม้จะบอกว่าไม่มีอะไรก็ตาม

ก็น่าจะสงสารภรรยาเค้าบ้าง ถ้าเป็นเราเราก็คงไม่ชอบเหมือนกัน

ยิ่งเขาดีกับเรามากเท่าไหร่ เราน่าจะยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้นนะคะ

ซึ่งดูแล้วพฤติกรรมต่าง ๆ มันขัดแย้งกับคำพูด

ความตั้งใจที่เคยบอกไว้หรือป่าวคะ

หรือว่าความตั้งใจจริง ๆ ตั้งแต่แรกมันไม่ใช่สิ่งที่บอกกับทุกคน

 มันเขิลล์ ค่ะอาจารย์  

แบบนี้ แมวแอบทำ

ตอนเค้าหลับได้ไหมคะ

*******************************

ฮ่า ฮ่า ฮ่า คิดได้ไงคะพี่แมว

น่ารักอ่าค่ะ อิอิ

และกราบขอบพระคุณสำหรับคำตอบด้วยค่ะอแม่

หนูจะพยายาม ลด ละ เลิก อัตตาในตัวเองให้ได้ค่ะ

อ่านแล้วมันสะเทือนค่ะ

เพราะเวลาตัวเองผิด ก็ไม่ค่อยยอมรับผิด

แล้วไม่ค่อยขอโทษ

ถ้าทำได้ใจก็จะไม่เป็นทุกข์ 

หนูจะต้องทำให้ไดค่ะ

ขอบพระคุณพี่แมวด้วยค่ะ

ที่ตั้งคำถามแล้วทำให้นึกถึงสิิ่งที่

ตัวหนูเองยังละไม่ค่อยได้

โป๊กมาทำงาน

ยังนึกเลย เมื่อคืนกลับมา ตี 3 จะทำงานได้ยังไง

แต่ปรากฎว่าทำได้

เลยได้คุยกับโป๊ก ในสิ่งที่ทำให้ พ่อแม่เสียใจ

เชื่อคนอื่นมากกว่า พ่อ แม่

เลยถามโป๊กว่า

โป๊ก ตอนโป๊ก ไม่มีงานทำ ใครเลี้ยงโป๊ก  

พ่อ กับ แม่ครับ

แล้วถ้าโป๊กเดือดร้อน ใครที่จะช่วยโป๊ก

พ่อ กับ แม่ครับ

แล้วถ้าเรื่องที่โป๊กทำ

มันทำให้โป๊กไม่มีงานทำหรือตกงาน

โป๊กคิดว่า ใครที่จะเลี้ยงโป๊ก  หรือ ให้เงินโป๊กใช้

พ่อ กับ แม่ครับ

 แล้วโป๊กคิดว่า ระหว่าง

พ่อ กับ แม่ กับคนอื่น

โป๊กควรเชื่อใครมากกว่ากัน

พ่อ กับ แม่ ครับ

แล้วโป๊กได้ทำอย่างนั้นหรือเปล่า

(โป๊กก็เลยเล่าเหตุผล แต่ขอยังไม่เล่าตอนนี้ก็แล้วกัน)

.................................

ชอบวิธีการสอนของท่านอาจารย์

ด้วยการตั้งคำถามให้ตอบจริงๆ

เพราะคนส่วนใหญ่

ถ้าเห็นคนทำผิด(โดยเฉพาะคนใกล้ตัว)

ก็ใส่เละ และชี้ถูก ชี้ผิดให้ด้วย

แต่คนฟัง ก็คงรู้สึกเหมือน

ถูกปรักปรำว่าเป็นจำเลย ไปแล้ว

แต่สิ่งที่อาจารย์เขียน

ทำให้ชนิดาคิดได้ว่า

เราควรจะตั้งคำถาม

ให้เค้าค่อยๆคิดและพิจารณา

แล้วเค้าก็จะได้คำตอบ

ที่ถูกต้องหรือถูกตรง

ว่าสิ่งใดควร หรือไม่ควร ด้วยตัวเอง

แล้วยังเป็นการให้โอกาสเค้า

ได้อธิบายเหตุและผลในสิ่งที่ทำไปด้วย

.............................

กราบอนุโมทนาในทุกๆธรรมทาน

จากท่านอาจารย์และพี่น้องทุกๆท่านด้วยนะคะ

เพราะทั้ง

เรื่องราวของคุณบุญตา และ พี่เกสร

คงสอนพวกเราได้เป็นอย่างดีเรื่อง

รู้หน้า...ไม่รู้ใจ

เรียกว่าตอนนี้ทุกอย่างเห็นภาพชัดเจนว่าอะไรเป็นอะไร เพราะผมก็สงสัยมากว่า

อืม..ทำไมนะพี่โป๊กในเมื่อไม่ซื้อรถของพี่เกสร แต่เกิดอะไรขึ้นทำไมพี่โป๊กต้องตั้งหน้าตั้งตาไปขายรถให้พี่เกสรให้ได้ จนต้องผิดใจทะเลาะกับลุงบุญได้ ถึงขนาดต้องหายไปไม่ยอมกลับบ้าน และไม่มาทำงาน

น่าแปลกใจว่า พี่เกสรและพี่โป๊กคุยอะไรกัน อะไรทำให้พี่โป๊กเป็นไปได้ขนาดนั้น อยากรู้ประดับปัญญาจริงๆครับ ว่าคนฉลาดๆเขาคุยกันอย่างไรทำให้อีกฝ่ายหนึ่งถึงยอมทะเลาะกับพ่อตัวเองได้เพียงนี้

ว่าแล้วบักจ่อยก็ขอเกาะเหตุการณ์เพื่อหาเหตุผลมาประดับปัญญาให้ได้ จะได้รู้และระวังตัวเองให้มากขึ้น เพราะตัวเองยังโง่อยู่มั่กกกก...

มีคนสร้างปัญหาให้เกิดขึ้นในบ้านสวนมากมาย

ทั้งๆที่เป็นบ้านส่วนตัวของท่านอาจารย์อุบล

พากันมาสร้างบุญพร้อมกับสร้างบาปไปด้วย

ที่ไหนมีคนเยอะปัญหาก็เยอะไปด้วย

เรื่องความสะอาด อาหาร ห้องน้ำฯลฯ

คนดีก็มี คนมักง่าย เห็นแก่ตัวก็เยอะ

มาหาผลประโยชน์ก็มากเกิดปัญหาสารพัด

หนูไม่เคยเห็นท่านอาจารย์เป็นทุกข์เลย

ท่านอาจารย์มีแต่ความเมตตา ยิ้ม หัวเราะได้ตลอด

ไม่เคยแสดงความโกรธแค้นใครเลย

พวกเรายังได้รับอานิสงฆ์ในการแสดงธรรมทาน

สอนคนทำผิดในแต่ละกรณีอีก

ถ้าเป็นบ้านหนูเองหนูเริ่มกลุ้มใจ

ตั้งแต่เห็นคนมากันเยอะแยะแล้วค่ะ

ต้องใช้กำลังใจสูงมากๆๆๆๆ ในการทำกิจนี้

เกิดมาไม่เคยพบเห็นบุคคลอย่างท่านอาจารย์

หนูชื่นชมท่านอาจารย์จากใจจริงค่ะ

 คราวนี้

พวกเราจะได้รู้ว่า ทำไม

พระพุทธเจ้า 

ท่านถึงสามารถรู้ได้ ถึงเรื่อง

ที่มา ที่ไป ของคน

เพียงแค่ เห็นหน้า รู้ชื่อ ได้ยินเสียง

แสดงว่า ทุกอย่างมันฟ้อง

พระพุทธเจ้า

ท่านมีวิธีดู ซึ่ง อ.อุบล

ก็ได้บอกไปหมดแล้ว

แต่พวกเรา ก็ไม่เคยเห็นว่า

จะใช้กันเลย

ได้แต่มาบอกว่า

นึกไม่ถึง ช๊อค งง

ถ้าเราทบทวนดูดี ดี 

จะไม่มีคำว่า

งง

***้

กราบขอบพระคุณในธรรมทานจากท่านอาจารย์อุบล

ตอนแรกที่น้องขวัญ ได้มาเล่าให้ฟังเรื่องพี่สร ผมเองก็ยังไม่คิดเลย ว่าพี่สร จะทำแบบนี้ได้ เพราะตัวอย่างก็มีให้เห็นอยู่เป็นประจำ เกี่ยวกับเรื่องการมาหาผลประโยชน์ในบ้านสวน พี่สร ไม่น่าจะเป็นไปได้ขนาดนี้