ขอเป็นกำลังให้คุณปัญกาต์ค่ะสู้กับมารภายในใจให้ได้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ คุณ บุญภิบาลที่เป็นกำลังใจ

ขอท่านท้าวเวสสุวรรณอย่าได้ลงโทษหนูเลย

555+++

แมวขอเป็นกำลังใจนะคะ

และถ้าหากเป็นแมวแล้วนั้น

จะขอให้ท่านลงโทษค่ะ

เพราะเราจะได้เข็ด ได้จำ

แล้วไม่ทำอีก จริง ๆ นะคะ

พี่แพมครับ อุตส่าห์ไล่อ่านเวปไซต์มาตั้งเยอะ ไม่เจอเรื่องแบบนี้บ้างเหรอครับ ผมขออนุญาติแสดงความเห็นบ้างนะครับเผื่อจะช่วยพี่ได้บ้างในขณะนี้ ไงก็รอคำตอบของท่านอาจารย์อีกทีนะครับ

ท่านอาจารย์สอนเรื่องนี้เยอะมั่กกๆๆ ว่ากรรมที่คิดไม่ดีกับท่านอาจารย์หรือคนมีศีล คนดีมีบารมีนั้น

1. พี่แพมอาจเคยเป็นสาวกของพระเทวทัตมาก่อน ชาตินี้จึงคอยคิดไม่ดีกับผู้ทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะของพระพุทธองค์ หรือตัวแทนของพระพุทธองค์

2. ส่วนใหญ่จะเกิดจากข้อนี้ คือ ทำผิดศีลมาทุกข้อ อย่างเช่น ศีลข้อ4 ชอบด่า นินทา โกหก ปลิ้นปล้อน กะล่อน ตอแหล สารพัด ทั้งคิดในใจ พูด หรือทำทั้งต่อหน้าและลับหลัง

และทำผิดศีลข้ออื่นๆอีก กรรมจึงรวมตัวกัน ซึ่งลูกบ้านสวนฯที่ผ่านมาหลายท่านก็เป็นอาการเช่นนี้

ขอให้พี่แพมใช้จี้องค์เทพสฟิงซ์ สมาทานศีลหรือสารภาพบาปทุกๆวันนะครับ ไล่ทุกๆข้อ นึกได้ตอนไหนก็สารภาพตอนนั้น และอย่าลืมอุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายที่พี่เคยทำกับเขาไว้ด้วยเน้ออ

และเขียนธรรมทาน รวมทั้งเล่าให้คนอื่นฟังให้มากที่สุดครับ ขอให้พี่แพมโชคดีครับ

ขอบคุณพ่อใหญ่ธนา

ที่มาตอบคุมแพม และ คุณแมวด้วยค่ะ

เจ็บบ้าง จะได้จำ

จำแล้วเข็ด จะได้ไม่ทำอีก

*********

สนใจจัง กับรูปกายภายนอก

แต่

ไม่ยักกะสนใจ

ความดี

การปฎิบัติของ อ.อุบล

เอ

หรือว่า

มองหาไม่เจอ

ก็ไม่รู้นิ ไม่ว่ากัน

เมื่อเราเป็นคนไม่ดี

จะให้คนอื่นเขามองเราดี

ได้ไงเน๊าะ

นึกถึงพระพุทธเจ้า

ที่พระองค์ขับสาวกคนหนึ่งออก

เพราะ

สนใจแต่พระรูปพระโฉม

ของพระองค์

แต่ไม่เคย

สนใจพระธรรมอันงดงาม

ที่พระองค์ทรงสั่งสอน

ให้คนพ้นทุกข์ได้

เรียกว่า

จิตใจได้แต่โลมเลีย

รูปกายภายนอกของพระองค์

เท่านั้น ดวงตาไม่เห็นธรรม

แม้ว่าจะอยู่กับพระพุทธเจ้า

ซึ่งพระองค์

มีความดีงาม ความอัศจรรย์

ให้น่าค้นหา ยิ่งกว่า

พระรูปพระโฉม

แต่

กลับมองไม่เห็น

เลยโดนขับออกจากการ

เป็นสาวกเลยยย

จ้า

 เวลาเราทำผิด อย่ากลัวที่จะโดนลงโทษเลยค่ะ

เพราะมันคุ้มเสียยิ่งกว่าการที่เราไม่โดนอะไรเลย

จะได้จำไว้เป็นบทเรียน 

เพราะถ้าเราไม่เคยโดนลงโทษ

เราอาจจะมีแต่ความรู้สึกกลัวก็ได้นะคะ

กลัวว่าจะต้องเจออะไร กลัวว่าจะโดนลงโทษไหม

กลัวว่าจะกลับไปคิดอีก

กลัวจนลืมไปเลยว่าแท้ที่จริงแล้ว

เราควรมีความรู้สึกสำนึกผิด มากกว่าความกลัว

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณแพมนะคะ

คำตอบก็ตามที่พี่แมวและพี่ธนาแนะนำเลยค่ะ

นี่คือบทความของพี่แพมที่ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่เวปไซต์อื่น เพื่อช่วย?? ให้คนรู้จักบ้านสวนฯ

-------------------------------------------------------------

ชื่อกระทู้ : อ. อุบล บ้านสวนพีระมิด คือใคร ทำไมสำคัญนัก

ตอนนี้หนูกำลังถูกมาร รุมอย่างหนัก 

มากจนหนูรู้สึกเลยค่ะ

********************

เห็นท่าจะจริงนะคะพี่แบม

พี่น่ะมีมาร ที่ไม่ธรรมดาเสียด้วย

เรียกว่า มาร ตัวแม่ ดีกว่านะ

การที่พี่นำ

ท่าน อ.อุบล ของพวกเรา

ไปโฆษณาชวนเชื่อ

ในเวปฯอื่นนั้นเป็นการไม่สมควรอย่างยิ่ง

ทำไม พี่ไม่เขียนเรื่องราวของตนเอง

ว่าพี่มีปัญหาอะไร เป็นโรคอะไร

มาหา อ.อุบลแล้วมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร

พี่ไปเขียนข้อความ ที่ผู้อ่าน

ที่เค้าไม่เคยรู้จัก อ.อุบล

เค้าจะคิดอย่างไร และหากเค้าปรามาส

พี่นั่นแหละ บาปหนักเชียวนะคะ

เพราะพี่ก็รู้ อ.อุบล ไม่ได้รักษาโรค

แต่พี่ไปเขียนว่า

อ.อุบล สามารถรักษาโรคได้

โดยเฉพาะ โรคที่หมอรักษาไม่หาย

ป๊าด.ด.ด.ด. ไปกันใหญ่

ไม่รู้จริง ก็อย่าพึ่งไปแนะนำใครเลยพี่

และคนที่ทำแบบพี่แพม นี่นะ

คือต้นเหตุที่แท้จริง

ที่ทำให้ อ.อุบล โดนด่า

แล้วพี่จะรับผิดชอบอย่างไร ไม่ทราบ

ปัญหาที่สร้างไว้ แก้ได้ไหม

ขอให้พี่พิจารณา ลบข้อความนั้นเสียทันที

กระทู้บ้านสวนฯมีพื้นที่มากพอ

ทำไมพี่ไม่มาเขียน เรื่องราวของพี่

ให้เป็นธรรมทาน

เชื่อแล้วหล่ะ ว่าพี่นะ มีมาร จริง

เอาเรื่อง ความเป็น ความตาย

ไปเป็นลูกล่อ ลูกชน

โดยโยน มาให้แมวอีก

พี่ใช้ไม่ได้เลยนะคะ...แย่มาก

ถ้าสนใจศึกษาเพิ่มเติม ที่นี่เลย www.baansuanpyramid.com
และคนที่จะตอบคำถามเกี่ยวกับอาจารย์ได้ดีที่สุดคือ คุณแมว
(ปวีณา แค้มป์)

แมวที่พี่บอกว่าเป็นผู้ตอบคำถาม

เกี่ยวกับท่านอาจารย์ได้ดีที่สุด

ยังไม่เคยคิดจะทำแบบพี่เลย

เพราะฉะนั้น

คนรู้ดี

คือ พี่แพมต่างหาก

ดิฉันเป็นผู้ที่เคยไปทำบุญแรงกายที่บ้านสวนพีระมิด แล้วหายจากโรคสะเก็ดเงินที่เป็นมานานกว่าสิบปี

ที่ไปเพราะศรัทธาในตัวอาจารย์ ทันทีที่ได้อ่านเรื่องราวของท่านทางเว็บบ้านสวนพีระมิด ยิ่งได้ดูวีดีโอ รายการคุยไปแจกไปครบ เก้าตอน ยิ่งศรัทธา

แต่เหตุผลที่ไปบ้านสวนฯ นั้น ไม่ได้ไปเพื่อรักษาโรค แต่ไปเพื่ออยากไปกราบอาจารย์และ อยากไปทำบุญเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้คุณแม่ที่เพิ่งถึงแก่กรรม

ไม่รู้เรื่องรักษาโรคเลย เพราะ วีดีโอ เก้าตอนที่ดู ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ปรากฏว่าไปใช้แรงกายขัดหิน และล้างดอกไม้ประดิษฐ์ ที่ใช้ประดับสวน และช่วยเพื่อนในกลุ่มตกแต่งสวน ที่องค์พีระมิดหลังบ้านท่านอาจารย์ เพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น กลับได้โบนัสก้อนใหญ่ คือโรคสะเก็ดเงินหาย

ฟังดูเหลือเชื่่อแต่มันเกิดขึ้นแล้วจริง ๆ ส่วนเรื่องของดิฉัน ขอให้ท่านที่สนใจอ่านได้ในเว็บพลังจิตนี้ ในกระทู้ ใครรู้จักบ้านสวนพีระมิดบ้าง อยู่ในหน้าสิบสามค่ะ

ได้มีท่านผู้หวังดีเตือนให้ดิฉันลบกระทู้นี้ เพราะอาจทำให้คนเข้ามาด่าอาจารย์มากขึ้น ดิฉันก็ขอน้อมรับความคิดนี้นะคะ ขอเวลาสักนิดหนึ่ง ถ้าผลเป็นอย่างที่ว่าจริงดิฉันจะลบทันที

ที่ดิฉันเขียนถึงอาจารย์ในแนวนี้ เพราะดิฉันเคยสงสัย และอยากรู้ว่าอาจารย์เป็นใคร ทำไมถึงมีคนด่าว่าอาจารย์ ขนาดนี้ ดิฉันจึงเขียนแนะนำอาจารย์และเว็บบ้านสวนสั้น ๆ ตามสไตล์ตัวเอง ไม่ได้มีเจตนาจะให้ใครมาลบหลู่ และปรามาส อาจารย์เลย

จริง ๆ แล้ว ต่อให้ดิฉันไม่เขียนกระทู้นี้ก็มีคนลบหลู่ ด่า ปรามาส อาจารย์อยู่ก่อนแล้ว ดิฉันซึ่งเป็นผู้ที่เคยไปบ้านสวนฯ และได้รับผลดีกลับมาแล้ว ก็อยากจะเล่า

ก่อนเขียนกระทู้นี้ ดิฉันก็โพสเรื่องตัวเองก่อน ขอให้ทุกท่านที่อยากรู้ข้อมูลจริงไปอ่านเรื่องของดิฉันได้ในกระทู้ที่กล่าวไว้แล้วข้างบนนี้

ปัญจกานต์ วรรณทอง (แพม)

---------------------------------------------------

ตัวหนังสือสีแดง ตอนแรกพี่แพมเขียนชื่อไว้เลยว่าเป็นใคร แต่พอมีการทักท้วง แทนที่พี่แพมจะลบทั้งหมด กลับเปลี่ยนท่านผู้หวังดีแทน ทั้งๆที่ควรจะลบทั้งหมด

และจากที่พี่เขียนแสดงว่า พี่ไม่เชื่อผู้หวังดีคนนั้น แต่พี่จะรอดูผลก่อนว่ามีคนปรามาสท่านอาจารย์และบ้านสวนฯจริงหรือเปล่า หากจริง พี่ก็จะลบ

ตัวใครตัวมันล่ะครับ งานนี้

ผมเข้าใจในศรัทธาและความมุ่งมั่นของพี่แพมนะครับ แต่ว่าลูกบ้านสวนฯทุกคน เมื่อครูบาอาจารย์ท่านได้สั่งสอนอะไรไว้ต้องทำตามอย่างเคร่งครัด

ท่านบอกให้เขียนเรื่องตัวเอง ก็แสดงว่าการเขียนแบบนี้ย่อมมีประโยชน์โดยตรงต่อตัวเอง และคนอื่นแน่นอนที่สุด

การทำแบบนี้นอกจากจะไม่ช่วยแล้ว ยังสร้างบาปหนักแก่ตนเองด้วยครับ ขอให้พี่แพม และท่านอื่นๆได้คิดด่วนนน...

พี่แพม กำลัง ฟุ้งซ่านหรือเปล่าคะ

ที่คิด และ เขียนเช่นนี้

ได้มีท่านผู้หวังดีเตือนให้ดิฉันลบกระทู้นี้ เพราะอาจทำให้คนเข้ามาด่าอาจารย์มากขึ้น ดิฉันก็ขอน้อมรับความคิดนี้นะคะ ขอเวลาสักนิดหนึ่ง ถ้าผลเป็นอย่างที่ว่าจริงดิฉันจะลบทันที

ขอบอกไว้นะที่นี้เลยนะคะ

หากมีคนเข้ามา

ด่า อ.อุบล

พี่นั่นแหละที่จะต้องรับเคราะห์หนัก

เพราะพี่คือ  ต้นเหตุ

ทำให้คนไม่รู้ ต้องมีบาป ติดตัว จำไว้

และพี่รอผลให้คนเข้ามาด่า นี่น่ะ

แสดงว่า

สิ่งที่พี่ทำ ก็คือ ต้องการแบบนั้นจริง

ถ้างั้น ไม่ต้องลบออกนะคะ

ทิ้งไว้อย่างนั้น

แล้ว พี่คอยสังเกตุการเปลี่ยนแปลง

ของตัวพี่เองแล้วกัน

เพราะ อ.อุบล เอง

หรือพวกเราน่ะ...ไม่ได้กลัว

ว่าจะถูกใครด่าหรอก

ที่เตือนนี้ หวังดีกับพี่แพม ต่างหากนะคะ

และประโยคที่พี่เขียนลงเวป

จะ ขึ้นทางด่วน กลับมาถึงพี่แน่นอน

มิฉะนั้น นอกจากท่านจะไม่หาย แล้ว ยังได้เคราะห์กรรมกลับมา บางคนอาจถึงตายด้วย

แมวหวังว่า พี่คงจำประโยคนี้ได้นะคะ

ขอให้พี่ระวัง

เพราะ แมวเอง ยังไม่เคยพูดอะไรแบบนี้

กับใครเลยจริง ๆ

ได้มีท่านผู้หวังดีเตือนให้ดิฉันลบกระทู้นี้ เพราะอาจทำให้คนเข้ามาด่าอาจารย์มากขึ้น ดิฉันก็ขอน้อมรับความคิดนี้นะคะ ขอเวลาสักนิดหนึ่ง ถ้าผลเป็นอย่างที่ว่าจริงดิฉันจะลบทันที

                    *******

    ไม่เข้าใจค่ะว่า  คุณแพม ต้องการอะไร

จากการเขียนข้อความนี้  ถ้าจะมองว่าสำนึก

ในบุญคุณที่ท่าน อ. อุบล ได้ช่วยให้คุณหาย

จากการเป็นสะเก็ดเงิน  แต่คุณกลับรอดู

ผลงานที่คุณเขียน  ว่าจะมีใครมาปรามาส

ท่าน อ. อุบลเพิ่มขึ้นไหม  ทำไมคุณไม่คิด

ที่จะปกป้อง  หรือป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องก่อน

คุณกลับเลือกที่จะให้เกิดเรื่องก่อน  แล้วคุณ

ถึงจะทำตาม คนที่ถูกด่าไม่ใช่คุณใช่ไหมค่ะ

คุณเลยไม่สนใจ  การที่เรารักใคร  เคารพใคร สักคน

เราก็ไม่อยากให้ใครมาว่า  มาด่า

คนที่เรารักและศรัทธา  แสดงว่าคุณแพม

ไม่รักและศรัทธาท่าน อ. อุบลจริง  ถึงได้ไปล่อ

ให้คนอื่นมาปรามาสท่าน  กลับไปคิดใหม่นะคะ

เพราะคนที่จะได้รับผลกรรมนั้น  คือ  คุณแพมเอง

ผมเข้าใจในศรัทธาและความมุ่งมั่นของพี่แพมนะครับ แต่ว่าลูกบ้านสวนฯทุกคน เมื่อครูบาอาจารย์ท่านได้สั่งสอนอะไรไว้ต้องทำตามอย่างเคร่งครัด ท่านบอกให้เขียนเรื่องตัวเอง ก็แสดงว่าการเขียนแบบนี้ย่อมมีประโยชน์โดยตรงต่อตัวเอง และคนอื่นแน่นอนที่สุด การทำแบบนี้นอกจากจะไม่ช่วยแล้ว ยังสร้างบาปหนักแก่ตนเองด้วยครับ ขอให้พี่แพม และท่านอื่นๆได้คิดด่วนนน...

ผู้แสดงความคิดเห็น ธนา อรุณภิญโญพล วันที่ตอบ 2012-11-01 09:49:46

        ขอให้คุณแพมเข้ามาอ่านความเห็น

ของคุณธนาอีกหลาย ๆ รอบนะคะ

แล้วคุณจะรู้ว่า  คุณควรทำอย่างไร

 โอโห..พี่แพมค๊า

ผู้หวังดี เตือนขนาดนี้ ยังรอผลอีก

น่ากลัวแทนพี่จริง

งั้นเอาตัวอย่างของน้องไปก่อน

เพราะวันนี้  Print รูป ท่าน อ.อุบล

พร้อม รหัส อ.อุบลช่วยด้วย

เพื่อไปแจกเป็นธรรมทาน โดยยังไม่ได้รับอนุญาต

แต่โชคดี ถูกกระบองพาดหัวซะมึน 

เลยสำนึกทัน  อยากบอกพี่ว่า

"เจตนาดี แ่ต่วิธีการต้องปรับปรุง" นะจ๊ะ

++++++++++++++++++++++

กราบเท้าขอขมาและขออภัย

ท่าน อ.อุบล ศุภาเดชาภรณ์

เป็นอย่างสูง 

ที่ลูกบังอาจล่วงเกิน print ภาพ

ของท่านอาจารย์โดยไม่ได้ัรับอนุญาต

ถือเป็นความผิดอย่างมหันต์

บัดนี้ลูกสำนึกผิดแล้ว

กราบแทบเท้าขอขมาและขออภัย

เป็นอย่างสูงอีกครั้งค่ะ

กราบ กราบ กราบ

 ก็เพราะแบบนี้ไงคะ

ท่านอ.ถึงได้เน้นย้ำเรื่องการศึกษากฎกติกา มารยาท

ก่อนมาบ้านสวนให้ละเอียด

เพราะถ้าเรามาโดยมีแต่ความ"อยาก"เป็นที่ตั้ง

แต่ยังขาดคุณสมบัติที่ปฏิบัติตามกฎให้เคร่งครัด

มันก็อาจทำให้เราเผลอทำบาปโดยที่เราไม่รู้ตัว

เข้าใจในความหวังดีของคุณแพมนะคะ

ว่าอยากถ่ายทอดประสบการณ์ อยากให้คนพ้นทุกข์

แต่บางที เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่งตาตาม นะคะ

ถ้าเรายังไม่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร ก็อยู่เฉยๆไว้ก่อน

แล้วก็สังเกตดูพฤติกรรม การกระทำของลูกๆบ้านสวนคนอื่นๆก่อนก็ได้

ว่าเขาทำยังไง ปฎิบัติยังไง 

และที่สำคัญหากมีใครมาเตือน เราก็ควรนำคำเตือน

มาเก็บไปพิจารณาว่ามันจริงอย่างที่เขาเตือนหรือเปล่า

แล้วเราก็ควรคิดเผื่อได้ด้วยว่า ถ้ามันดีจริง เขาจะเตือนทำไม

จะได้ไม่เป็นการปล่อยให้การสร้างกรรมของเราเนิ่นนาน ยืดเยื้อเข้าไปอีก

เวลาเรารัก

และศรัทธาใครมากๆ

เราควรที่จะปกป้อง

มากกว่าปล่อยให้คนมาทำร้าย

ย่ำยีนะคะ

จริงๆอ่านข้อความที่คุณแพมเขียน

ในครึ่งแรกก่อนตัวหนังสือสีแดง

ใน คห.ที่ 9 ที่พ่อใหญ่ธนา

ก็อปมาให้อ่าน

มันก็เป็นธรรมทาน

ที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน และ จับต้องได้

เพราะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆกับตัว

แต่พอมาอ่านกระทู้

ที่คุณแพมเขียนเกี่ยวกับท่านอาจารย์

แม้จะมีเจตนาเชิดชู

แต่อ่านดูแล้ว มันหมิ่นเหม่จริงๆค่ะ

เห็นแล้ว

เปรียบเทียบกันได้ัชัดๆเลยนะคะว่า

สิ่งที่ท่านอาจารย์บอก

และเน้นย้ำกับพวกเราทุกคน

มันถูกต้อง มันแย้งไม่ได้

และไม่ส่งผลเสียหายกับใครทั้งสิ้นจริงๆ

แต่พอเราทำในสิ่งที่ตัวเองคิด

มันมีโอกาสผิดพลาด

ได้มากมายมหาศาลอย่างนี้นี่เอง

ชนิดาก็หวังว่า

คุณแพมคงจะมองเห็น

"ความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่" ครั้งนี้ของตน

แล้วคิดทบทวน เพื่อปรับปรุง

แก้ไขตัวเองโดยด่วนนะคะ

และเรื่องนี้ คงจะเตือนใจ

ลูกบ้านสวนฯทุกๆคนได้เป็นอย่างดีว่า

อย่าคิดเอง และอย่าทำเกิน ที่อาจารย์สั่ง

เพราะถ้าเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นมา

คนที่จะได้รับผลกรรมนั้น

ก็คือ ตัวเรา นั่นเอง

ยอมค่ะ ย้อม  ยอม ยอมรับผิดทุกประการ

ตอนนี้รู้ซึ้งจริง จริ๊ง กับคำว่า หวังดี แต่เหมือนประสงค์ร้าย ดิฉันเป็นคนทำ

ดิฉันขอรับผิดชอบทุกอย่างในสิ่งที่ตัวเองทำค่ะ

กราบเท้าขออภัย และขอขมาท่านอาจารย์ร้อยล้าน พันล้านครั้ง

ที่ดิฉันได้ไปโพสประวัติอาจารย์ที่เว็บพลังจิต

เรื่องของเรื่องคือ

ตั้งแต่กลับจากบ้านสวนพีระมิด ตัวเองก็พยายามเขียนธรรมทานให้มาก

พยายามท่องคาถาพระศรีอาริย์ สลับกับรหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วยตลอด

เพราะอยากได้งานเพิ่ม

วันหนึ่งก็คิดว่า เอ้ ทำยังไงน้า  ถึงจะมีคนได้อ่าน เรื่องของเรา เยอะ ๆ

พอไปเจอลิ้งค์ ที่เว็บพลังจิต

เลยไปโพสเรื่องผลการไปทำบุญแรงกายที่บ้านสวนที่นั่น

แต่พออ่านกระทู้ที่เกี่ยวกับบ้านสวนในนั้น ก็มีความคิดว่า

เราน่าจะเขียนให้ไอ้คนพวกนั้นรู้จักบ้านสวนและอาจารย์อุบลซะบ้าง

จึงเกิดเป็นกระทู้เจ้าปัญหาขึ้นมา

พอโพสกระทู้อาจารย์ขึ้นเว็ปไม่ถึง ห้านาที ก็มีบริษัทโทรมาให้งานแปล

จึงยิ่งมั่นใจว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นถูกต้อง

ดังนั้นเมื่อมีคนทักท้วง ให้ลบกระทู้จึงตอบไปว่าขอคิดดูก่อน

เนื่องจากคิดว่า มันไม่น่าเสียหายอะไร

แต่พอรู้ว่าว่าคนที่ทักเป็นพี่น้องบ้านสวนเท่านั้น

ก็พยายามลบทิ้งทันทีโดยไม่ถามเหตุผลเลย

เพราะรู้ดีว่า พี่น้องบ้านสวนรู้จักกฏระเบียบดีกว่าเราแน่นอน

พยายามลบกระทู้เท่าไรก็ลบไม่ได้

จึงลบบางส่วนออกก่อน

ส่งเมล์ถามตอบกับพี่น้องบ้านสวนสองคนที่พยายามช่วย

ถึงขนาดบอกอีเมล์ตัวเองพร้อมกับรหัสให้ท่านผู้หนึ่งเพื่อช่วยลบกระทู้

ท้ายสุดจึงได้ทำตามคำแนะนำของอีกท่านหนึ่ง

โดยลบข้อความในกระทู้ทั้งหมดแทนที่จะลบกระทู้เลย

คืนนั้นแก้ปัญหานี้ได้จึงได้เริ่มทำงานแปล

ท่านอาจารย์ที่เคารพและพี่น้องบ้านสวนที่รักทุกท่าน

ถ้าสิ่งที่ดิฉันทำด้วยความมุ่งหวังที่จะเผยแพร่เรื่องของบ้านสวนและอาจารย์ในทางที่ดี

แต่กลายเป็นทำให้เกิดผลเสียกับอาจารย์และบ้านสวนฯ

ดิฉันก็กราบขอขมา  มา  ณ  ที่นี้ด้วย

ที่ตลกแต่ขำไม่ออกคือ ยิ่งดิฉันพยายามที่จะไม่ทำผิด

กลายเป็นว่ายิ่งผิดไปกันใหญ่

แถมเรื่องที่ทำผิดไปไม่รู้กฎจริง ๆ พอทำไปแล้ว

จึงมาอ่านเจอที่เว็บบ้านสวนที่หลังทุกครั้ง

รู้สึกว่าตัวเองเจอบททดสอบที่หนักมาก ๆ เลย

ท่านอาจารย์คะ

ดิฉันจะขอหน้าด้านหน้ามึนไม่ไปจากบ้านสวนเด็ดขาด

ถึงแม้อาจารย์จะไม่นับดิฉันเป็นคนบ้านสวน

ดิฉันก็จะนับถืออาจารย์และบ้านสวนตลอดไปค่ะ

อ้อขอเล่าเพิ่มอีกค่ะ

หลังจากเกิดเรื่องนี้แล้วจึงรู้วิธีแก้ปัญหาเรื่องจิตแว๊บไปคิดไม่ดีเกี่ยวกับอาจารย์

ขอบคุณ คุณชนิดาที่เข้าใจว่าดิฉันต้องการเชิดชูอาจารย์ค่ะ

ดิฉันเป็นคนที่มีกรรมเก่าเยอะค่ะ

พอทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องธรรมะดี ๆ ต้องเจอด่านหิน ๆ แบบนี้แทบทุกครั้ง

ครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่สามในชีวิตที่เจอท่านมารเล่นงานหนัก ๆชนิดที่มาทุกรูปแบบ

สองครั้งแรก

เจอตอนที่ปฏิบัติกรรมฐานกับหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี

จะขอเล่าเฉพาะครั้งแรกนะคะ

ครั้งแรกเป็นการชดใช้กรรมที่ทำกับคุณแม่ในชาติปัจจุบันนี้

อาการคือเป็นโรคเสียงหายโดยที่หวัดก็ไม่ได้เป็น คอก็ไม่ได้เจ็บ

แต่เสียงหายไปเฉยๆ

ไม่ใช่เสียงแหบนะคะ แต่ไม่มีลม ไม่มีเสียงออกมาจากคอเลย

ต้องเป็น    อีครูใบ้  เขียนกระดานโต้ตอบกับนักเรียนอยู่เกือบปี

สุดท้ายพอปิดเทอมเดือนตุลาจึงไปทำกรรมฐานแบบปิดวาจากับหลวงพ่อ

และได้รู้วิธีแก้ไขจนกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ไม่ได้กินยาเลย

ก่อนหน้านั้นกินยาตลอดก็ไม่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

เรื่องดิฉันมันยาวมากค่ะ ขอเล่าแค่นี้ก่อน

ที่เล่ามานี้ไม่ได้หมายความว่าดิฉันอยากโอ้อวดว่าตัวเองจะเก่งกาจอะไรนะคะ

ความรู้ทางธรรมของดิฉันไม่ได้เสี้ยวขี้เล็บของท่านอาจารย์อุบลเลยค่ะ

ส่วนบารมียิ่งไม่ต้องพูดถึง ยิ่งน้อยใหญ่เลย

ที่เล่าเรื่องปฏบัติธรรมก็เพียงแค่อยากให้รู้ว่า

ดิฉันเคยเจอแบบหนัก ๆ มาก่อนเท่านั้นเอง

ไปที่ไหนดิฉันจึงพยายามไม่แสดงว่าตัวว่า เคยปฏิบัติธรรม

ดิฉันเชื่อฟังคำสอนของหลวงพ่อจรัญทุกครั้ง ว่าไปบ้านใครก็ต้องเคารพกฎของบ้านนั้น

ดังนั้นพอมารู้จักท่านอาจารย์อุบลและบ้านสวนจึงศรัทธาทันที

และพยายามศึกษากฎของบ้านสวนและปฏิบัติตามนั้น

แต่

ก็เช่นเคย กว่าจะผ่านด่านท่านมารไปได้ ก็สบักสะบอมอีกแล้วครับ พี่น้อง

คุณตาลคะ ตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าต้องทำยังไง

ขอขอบคุณท่านอาจารย์ที่เมตตาตอบ

และขอบคุณพี่น้องบ้านสวนทุกท่าน ที่ตักเตือน

ขอน้อมรับทุกคำพูด และทุกความคิดเห็นค่ะ

     ถ้าเช่นนั้น  เรามาเขียนเรื่องของเรากันดีกว่า

ตัวเองก็ยังเขียนไม่เสร็จ  เพราะปัญหา

เยอะมาก  ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อน

วันนี้คิดว่า  จะเริ่มจากปัญหาที่ทุกข์ที่สุดก่อน

แล้วค่อย ๆ ไล่ไปเรื่อย ๆ

   ถ้ารู้แล้วก็ สู้ ๆๆ นะคะ คุณแพม

แหม ..............คุณธนาคะ 

ไอ้ข้อความที่บอกว่าอาจเคยเป็นสาวกของพระเทวทัตนี้

ไม่อยากจะยอมรับ  เล้ย

เพี๊ยง.................ขอให้ไม่จริงเถอะ

ส่วนเรื่องผิดศีลข้อสี่นี่ยอมรับเพียงบางส่วนค่ะ

เพราะตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยด่าใครเลย

พ่อแม่ดิฉันสอนมาดีในเรื่องนี้   ท่านไม่เคยด่าลูก ๆ และไม่เคยพูดคำหยาบด้วย

แต่ท่านดุ ท่าน ว่ากล่าวสั่งสอน และตีด้วย

ตอนเด็ก ๆ ดิฉันจะโดนตีบ่อยกว่าลูกคนอื่นๆ เพราะดื้อมากค่ะ

ดิฉันเป็นครูมาสิบเจ็ดปี

ไม่เคยด่านักเรียนแม้แต่คำเดียว แต่ดุ ว่ากล่าว และตีเจ็บ ๆนี้เคยค่ะ

ตอแหล หลอกลวง อิจฉา ว่าร้าย ใคร ก็ไม่เคยทำ

ที่ทำคือนินทา กับโกหกแบบเลี่ยงคัมภีร์ค่ะ

โดยเฉพาะกับผู้บังคับบัญชา

เพราะเรา ถูก กดขี่มาตลอด ไม่ค่อยได้รับความเป็นธรรมเลย

ตอนรับราชการดิฉันจึงมีแต่ความดี  ไม่ค่อยจะมีความชอบสักเท่าไหร่  เพราะเลียไม่เป็น

บางครั้งพูดแสดงความคิดเห็นในที่ประชุมก็เป็นผลเสียกับตัวเองเข้าไปอีก

ก็เลยนินทาแทน ทั้งๆ ที่ แม่ก็สอนและเตือน

แต่เราก็เจ็บใจ จึงไม่หยุดนินทา

จนได้ไปปฏิบัติกับหลวงพ่อจรัญ  เรื่องนี้ก็ปล่อยวางไปเยอะ

ยกเว้นเวลาที่ใครมาทำให้เจ็บใจจริง ๆ ก็เผลอหลุดไปบ้าง

แต่เมื่อรู้ตัวก็จะรีบหยุดทันที

เรื่องโกหกแบบพูดเลี่ยง ๆ นี่ ส่วนมากที่ทำ เพราะไม่อยากให้คนที่ฟังเสียใจ

ไมใช่ไปโกหกเขาเพื่อหลอกเอาทรัพย์หรือทำให้เขาเสียหาย

ที่พูดนี่ไม่ใช่ว่าตัวเองดี หรือถูกนะคะ

ตอนนี้ได้เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์แล้ว

ก็พยายามทำให้ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่ค่ะ

เพราะตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยด่าใครเลย

พ่อแม่ดิฉันสอนมาดีในเรื่องนี้   ท่านไม่เคยด่าลูก ๆ และไม่เคยพูดคำหยาบด้วย

แต่ท่านดุ ท่าน ว่ากล่าวสั่งสอน และตีด้วย

ตอนเด็ก ๆ ดิฉันจะโดนตีบ่อยกว่าลูกคนอื่นๆ เพราะดื้อมากค่ะ

ดิฉันเป็นครูมาสิบเจ็ดปี

ไม่เคยด่านักเรียนแม้แต่คำเดียว แต่ดุ ว่ากล่าว และตีเจ็บ ๆนี้เคยค่ะ

ตอแหล หลอกลวง อิจฉา ว่าร้าย ใคร ก็ไม่เคยทำ

ที่ทำคือนินทา กับโกหกแบบเลี่ยงคัมภีร์ค่ะ

คุณแพมค่ะ

ลองทบทวนดูใหม่ให้ดีๆนะคะ   ว่าที่เล่ามาไม่เคยทํา ผลของทุกข์ที่เกิดขึ้น มาจากเหตุล้วนๆ เพราะคนที่รับทุกข์คือตัวเอง

ท่าน อาจารย์อุบลไม่เคยโอ้อวด อ้างสรรพคุณ ของท่านแต่อย่างใด เลย แม้แต่ครั้งเดียว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในบ้านสวนฯ

ท่านยกความดีให้พระพุทธเจ้า ล้วนๆ

 ท่านอาจารย์ อุบล สอนไว้หมด ทุกเรื่องลองศึกษาดู ในเวปซ์บ้านสวนนี้ ทบทวนเรื่องศีลใหม่นะคะ

เพราะศีลมี 3 ชั้น ละเอียดมาก เป็นพื้นฐานของการปฎิบัติอย่างแท้จริง

แล้วสมาธิก็จะเกิดขึ้นได้ หลังจากนั้น ปัญญาก็ตามมาเอง

ขอบคุณ คุณอร  อุ่นศรี ที่แนะนำค่ะ

ตอนนี้ก็พยายามปรับปรุงแก้ไขตัวเอง

อยู่ตลอดเวลาแต่ถ้านับตอนที่เป็นเด็กเล็ก ๆจริงๆ

คิดว่าเคยด่าเพื่อนให้แม่ฟัง ถูกแม่ตบปากทันที

แล้วท่านจึงสอนว่าทำไมจึงถูกลงโทษหนัก

ตั้งแต่นั้นมาไม่เคยทำอีกเลย

ขอบคุณจริง ๆ ที่ทำให้นึกได้

ท่านอาจารย์คะ

ดิฉันจะขอหน้าด้านหน้ามึนไม่ไปจากบ้านสวนเด็ดขาด

ถึงแม้อาจารย์จะไม่นับดิฉันเป็นคนบ้านสวน

ดิฉันก็จะนับถืออาจารย์และบ้านสวนตลอดไปค่ะ

แต่คนอ่านที่โง่ๆอย่างอ๋อย มึนหัวอ่ะค่ะ คุณแพมขา

อ๋อยไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยนะคะ

ว่าท่านอาจารย์จะนับใครหรือไม่นับใครเป็นคนบ้านสวนฯ

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำนะคะ

เห็นแต่ท่านคอยชี้แนะ ฉุดลากหนีนรกอ่ะค่ะ

ให้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงแก้ไขตัวเอง

มืดมาจากไหน ขอให้สว่างกลับ

อย่าสว่างมา แล้วมืดกลับไป

แต่ถ้ายังไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านเพียรสอน

ก็ขอให้อยู่บ้านตัวเองเถอะ แค่เนี๊ยะ...!!!!!

ดิฉันเป็นครูมาสิบเจ็ดปี

ไม่เคยด่านักเรียนแม้แต่คำเดียว แต่ดุ ว่ากล่าว และตีเจ็บ ๆนี้เคยค่ะ

ตอแหล หลอกลวง อิจฉา ว่าร้าย ใคร ก็ไม่เคยทำ

ที่ทำคือนินทา กับโกหกแบบเลี่ยงคัมภีร์ค่ะ

โดยเฉพาะกับผู้บังคับบัญชา

เพราะเรา ถูก กดขี่มาตลอด ไม่ค่อยได้รับความเป็นธรรมเลย

ตอนรับราชการดิฉันจึงมีแต่ความดี  ไม่ค่อยจะมีความชอบสักเท่าไหร่  เพราะเลียไม่เป็น

บางครั้งพูดแสดงความคิดเห็นในที่ประชุมก็เป็นผลเสียกับตัวเองเข้าไปอีก

*****************************************

คุณแพมคะ สิ่งที่เราได้รับผลในปัจจุบัน

มันมาจากเหตุที่ทำในอดีต

ดูท่าคุณจะมีปัญหาเกี่ยวกับการสื่อสาร

ทั้งพูดและเขียน

ถึงได้เกิดเรื่องมากมายขึ้น

ทำงานไม่ต้องไปเลียใคร หรอกค่ะ

ถ้าเราไม่ได้ทำผิดศีลโดยเฉพาะข้อ 4

คุณบอกว่าแค่เคยนินทา

เรื่องอื่นไม่เคยทำ ไม่เคยด่าว่า ตอแหล

หรืออื่นๆ

เวลาอ้อยได้ยินใครพูดว่า ตัวเองไม่ได้ทำผิด

เราทำดีมาตลอด

เราเป็นคนดี

เราถูกสอนมาดีแล้ว

ไอ้นั่นก็ไม่เคย ไอ้นี่ก็ไม่ได้ทำ

อ้อยจะ หนาวแทน

เพราะถ้าไม่ได้ทำผลจะออกมาเป็นยังงี้เหรอเหรอ

แสดงว่าคนคนนั้นยังไม่รู้จักตัวเองเลย

ว่าเราเลวยังไง

ถ้าคิดว่าตัวเองดี ก็ไม่มีอะไรต้องปรับปรุงแล้วนี่คะ

ถ้าเราทำเหตุดีจริง เราจะมีทุกข์อย่างทุกวันนี้เหรอคะ

ลองกลับไปนั่งทบทวนตัวเองด่วนนะคะ

ถ้าดีแล้วนั่งอยู่บ้านเฉยๆ

รองานต่อไปเถอะ

แหม ..............คุณธนาคะ

ไอ้ข้อความที่บอกว่าอาจเคยเป็นสาวกของพระเทวทัตนี้

ไม่อยากจะยอมรับ เล้ย

เพี๊ยง.................ขอให้ไม่จริงเถอะ

คุณแพมค่ะหนูเคยเป็นคนมีจิตเเวบค่ะ

เคยมองเป้ากางเกงอาจารย์ ทั้งที่ไม่อยากมอง

และก็มันรุ่มร้อนมากจนอกแทบระเบิดจิตข้างในมันต่อสู้กันเองใจแทบจะขาดเลยนอนไม่หลับ ค่ะ

ทำอย่างไรก็ไม่หาย

จนได้มากราบอาจารย์ และมาเจอคำสอนท่านอาจารย์อุบล

ที่ได้เมตตาสอนว่า

คนไหนที่มีจิตแวบชอบจิตลามกชอบมองเป้ามองหน้าอก

เคยเป็นสาวกของพระเทวทัตมาก่อน

ให้อุทิศบุญให้พระเทวทัตและขอลาออกจากการเป็นสาวกของพระเทวทัต

ก็เชื่อท่านอาจารย์และทำตามทันทีและทำทุกวันทำบ่อย ๆ

รู้สึกว่าอาการจิตแวบค่อยลดลงและตอนนี้มันก็ไม่มีเลย

ถึงแม้มันไม่มีอากรแล้วแต่ทุกวันนี้ก็ยังอุทิศให้พระเทวทัตย์อยู่ค่ะเพราะกลัวจะผุดโพล่ขึ้นมาอีก

ขอเป็นกำลังใจให้คุณแพมเขียนธรรมทานที่สร้างสรร

และไม่ร้ายใครนะคะ

คนเราก็อาจผิดได้แต่ถ้าความผิดของเรา

ไปทำร้ายคนที่เคารพรัก

และท่านเป็นผู้ที่มีจิตที่บริสุทธิ์มาก นี่มันเรื่องใหญ่ค่ะ

ท่านอาจารย์ได้เมตตาสอนเรื่องการเขียนธรรมทานบ่อยมากค่ะ

อาจารย์จะเน้นเขียนธรรมทานที่มาจากเรื่องของเราเองค่ะ

สู้ สู้นะคะ

คุณแพมค่ะพี่ไม่เคยรู้จักและสัมผัสคุณแม้สักครั้งหนึ่งแต่การเขียนธรรมทานของคุณนั้นบอกว่าคุณกำลังโกหกเพื่อให้ตัวเองดูดี เลิกทีเถอะค่ะ?  พี่ก็คนนี้ก็เคยทำมาแล้วลองนั่งคิดดูใหม่แต่อย่าคิดเข้าข้างตัวเองคิดทบทวนว่า คนที่กำลังเตือนคุณอยู่นั้นเขาหวังดีเขาถูกคนที่เตือนแล้วเหมือนเถียงนั้นแหละทำให้คุณหรือใครก็ตามที่ถูกเตือนตรงๆไม่ชอบเพราะทำให้เสียหน้าบ้างละ อื่นๆแล้วแต่จะหาคำมาลบล้างเพื่อให้ตัวเองดูเองดูดี  กลับกันคนที่เตือนคุณสมมุติว่าคุณจะไปโคราช คุณต้องศึกษาเส้นทางก่อนแล้วจึงเดินทาง หรือคุณเดินทางก่อนแล้วค่อยศึกษาเส้นทาง เป้าหมายเดียวกันคือทำอย่างไรให้ถึงโคราชเร็วและปลอดภัย  คนที่ถึงก่อนเขาศึกษาเส้นทางและเดินทางมามากแล้วเร็วด้วยแล้วคุณไม่ลองเดินทางคนที่เตือนคุณหรือค่ะ?  จะได้ไม่หลงทาง  ไม่ถึงแต่สี่แยกสงสัยอยู่นั้นแหละไม่ไปไหนสักที เสียเวลา และเปลี่ยนตังเองช้ากว่านี้ คือ ตายสถานเดียวจ้า

คำตอบที่คุณอ้อย สะท้อนออกมา

ให้คุณได้เห็นภาพตัวเองนั้น

ชนิดาคิดว่า

ตรงและชัดที่สุดแล้วนะคะ

ถึงจะฟังดูแรงไปนิด

แต่ถ้าคิดและพิจารณา

ให้ลึกซึ้งในทุกๆคำ

คุณจะมองเห็น ตัวเอง

ในมุมที่เปลี่ยนไปค่ะ

ชนิดาก็เคยเป็นอย่างคุณค่ะ

(บางทีก็ยังติดนิสัยเดิมอยู่)

คิดแต่ว่า ตัวเองดีแล้ว

อะไรที่แย่ๆ ไม่เคยทำ

ไม่มี ไม่เคย

เพราะช๊านน..เป็นเด็กเรียนดี

กิจกรรมก็เด่น อยู่ห้องไหนครูก็รัก

เพื่อนๆก็ชอบ พ่อแม่ก็ชื่นชม

แถมมียี่ห้อเป็นลูกกตัญญูอีกต่างหาก

ซึ่งไอ้เปลือกความดีเหล่านี้

มันหุ้มเราไว้ ให้เราพยายาม

สร้างภาพให้ได้..ตามนั้นค่ะ

ทั้งๆที่จริงแล้ว

เราทำเลวมาสาระพัด

คิดชั่ว โกรธ อิจฉา

ตำหนิคนอื่น ไม่เว้นแต่ละวัน

และชนิดาก็ยังเคยคิดเลยว่า

สงสัยตัวเองจะเคยเป็น

สาวกท่านเทวทัตมาก่อนเหมือนกัน

ถึงได้ขยันคิดแต่เรื่องเลวๆแบบนี้ได้....

แล้วก็เคยมีความคิด

ไปปรามาสเบื้องสูงและท่านอ.อุบล

มาแล้วเหมือนกันค่ะ

ฉะนั้น ลองหยุดนิ่งๆ

แล้วมองตัวเองใหม่อีกทีนะคะ

       คุณแพมคะ คุณโชคดีนะคะที่มีหลายๆ ท่านที่หวังดีเข้ามาเตือน ให้ข้อคิด ให้มุมมองหลายๆ ด้าน       เพื่อให้เราเข้าใจตัวเราได้ดีขึ้น  เหมือนเหรียญที่มี 2 ด้าน  แต่เราอาจมองอยู่แต่ด้านเดียว  เมื่อคนอื่นพูดให้ทราบ รับพิจารณาไว้ก็ไม่เสียหลายหลาย      ฟังมากๆ และคิดไตร่ตรองโดยใช้สติ ทำจิตนิ่งๆ บางทีก็จะมีคำตอบดีๆ ผุดมาได้นะคะ 

         เห็นด้วยกับคุณอ้อย และคุณชนิดาค่ะ  เพราะว่าอัญก็เคยเป็นอาการนี้เหมือนกัลล์  อีโก้สูงมาก เป็นเด็กดีของพ่อ-แม่  เป็นนักเรียนทุน เรียนเก่ง กีฬาเยี่ยม ได้รางวัลหลายๆ อย่าง   ทำงานก็มีเจ้านายเอ็นดูรักโปรโมต  ก้าวหน้ากว่าคนอื่นๆ จึงคิดว่าเรานี่เจ๋งอะ  ช่างเป็นคนดี(ไปหมด)  เพอเฟ็กซ์  ก่อนรู้จักบ้านสวนก็คิดว่าตนเองถือศีล 5  ได้ระดับหนึ่งแล้ว ไม่น่ามีสิทธิ์ตกนรกกับเขา  แต่พอมารู้จักบ้านสวนเท่านั้นแหละค่ะ  ถึงรู้ว่าตนเองยังเป็นคนชั่ว  บาปหนา ไร้ปัญญา ศีลแต่ละข้อทั้ง  ขาด แหว่ง  ทะลุ   ผิดศีลทั้งทาง  กายกรรม  วจีกรรม มโนกรรม โดยเฉพาะด้านมโนกรรม อันตรายมากๆ ควบคุมไม่ค่อยได้  แค่คิดก็ผิดแล้ว ไม่ต้องรอให้ออกทางปาก กายหรอก แถมทำง่ายซะ  ด้วย  คงเพราะเคยเป็นสาวกพระเทวทัตมาแหง๋ๆ  เรื่องดีๆ คิดไม่ค่อยเป็น  แต่เรื่องชั่วๆ  ของศีล 5 นี่ถนัดมาก  สิ่งที่เคยทำชั่วเช่น

      อ้างว่าไม่ได้ฆ่าสัตว์โดยเจตนา  คุณแม่ให้ถือศีลแต่เด็กๆ เลยไม่ได้ลงมือฆ่าสัตว์เองค่ะ  แต่ชอบดูเขาฆ่าชำแหระสุกร       แช่งชักหักกระดูกคนที่เราไม่ชอบ เมื่อไหร่จะตาย จะโดนจับ แผ่นดินจะได้สูงขึ้น ตบตีเพื่อน ทำร้ายร่างกายทั้งสามี ลูก ทั้งด้วยความโมโห หรือเพื่อสั่งสอนก็ตาม  ตีชกต่อยกับเพื่อนตอนเด็กๆ  เห็นคนกินเหล้าติดเหล้าไม่ยอมเลิก  ก็คิดว่าถ้าเขาตายไปได้ก็คงดี อยู่ไปก็เป็นภาระคนอื่น เวลา มีสุนัขบ้านอื่นเข้ามากัดกินไก่บ้านเราก็คิดแช่งให้สุนัขตัวนั้น   ไม่โดนรถชนก็ให้โดนวางยาตายซะก็ดี  ชอบสั่งกินอาหารทะเล    หอยแครงลวก กุ้งเผา  ปลาเผา  คิดว่าตัวเองรอดเพราะไม่ได้ทำ   แต่คนอื่นทำให้กิน ทั้งๆ ที่ตนเองเป็นผู้บงการ นี่แค่ข้อหนึ่งนะคะ  ยังรู้สึกว่าตัวเองช่างชั่วได้ใจจริงๆ  ยังเบียดเบียน สัตว์ และผู้อื่นอยู่เลย  ถ้าไม่รู้จักบ้านสวน และท่าน อ.อุบล แล้วหล่ะก้อ ลงดิ่งแบบฉุดไม่อยู่แล้วหล่ะค่ะ 

        หรือถ้าให้ดีลองไปอ่านกระทู้คนที่เขาสารภาพบาปดู เผื่อเราจะนึกกรรมออกได้ว่าที่เราเป็นอยู่ เพราะเราได้ทำอะไรไว้ กรรมในอดีตก็มีส่วน แต่กรรมปัจจุบันที่เราทำอยู่แต่ไม่รู้ตัวนี่น่ากลัวค่ะ  เพราะมันจะฝังเป็นกมลสันดาน ให้เราเคยชินจนในที่สุดเราก็จะคิดว่า   เป็นเรื่องปกติสำหรับเราไม่ได้ผิดอะไร และก็มองข้อเสีย หรือความชั่วของเราไม่ออก เจ้ากรรมนายเวร    และมารทั้งหลายก็จะชักจูงให้เราเดินไปตามทางที่เขาต้องการ  ยิ่งถ้าเรามีความคิดว่าเราเป็นคนดี ได้ทำดีแล้ว ยิ่งน่ากลัวอันตราย    เพราะถ้าเราเป็นคนดีจริงคงไม่ต้องเจอกับความทุกข์หรอก  คงได้ไปอยู่บนนิพพานแล้วหล่ะค่ะ (บอกย้ำตัวเองค่ะ)  

ท่านอาจารย์คะ ดิฉันจะขอหน้าด้านหน้ามึน ไม่ไปจากบ้านสวนเด็ดขาด ถึงแม้อาจารย์ จะไม่นับดิฉันเป็นคนบ้านสวน ดิฉันก็จะนับถืออาจารย์ และ บ้านสวนตลอดไปค่ะ อ้อขอเล่าเพิ่มอีกค่ะ หลังจากเกิดเรื่องนี้แล้วจึงรู้วิธีแก้ปัญหาเรื่องจิตแว๊บไปคิดไม่ดีเกี่ยวกับอาจารย์

ผู้แสดงความคิดเห็น ปัญจกานต์ วรรณทอง วันที่ตอบ 2012-11-02 09:15:01

โอ้โห

คุณแพม มาแรง นะเนี่ย

กำลังใจสูงมาก

จะคอยดู ต่อไปจ้า

                            ดูหนังดูละครแล้วให้ย้อนมาดูตัว

เออเน้อคูณแพมผู้โชดดีที่ชาวบ้านสวนพากันดีใจกับการหายจากโรคร้าย

                 และได้รับความเมตตาจากท่านอาจรย์และคูณแมวออกปานนั้น

กลับไช้คำพูดว่าผู้หวังดีบอกให้ลบ ผู้มีปัญญาน้อยอย่างดิฉันก็พอรู้ว่าคูณ

                 หมายถึงใครชั้งไม่สำนึกบูญคูณที่ได้รับ(เป็นกรณีพิเศษ)แคะใหน

ท่านอาจารย์เอ่ยถึงคูณทุกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยมไปด้วยความเมตตา

           ทุกครั้งที่ท่ายอาจารย์ว่ากล่าวตักเตื่อนใครๆ ดิฉันจะคิดเสมอว่า ตัวเรา

เป็นอย่างนั้นหรือเปล่า  จะจดจำไม่ทำให้ท่านตำหนิ อีก ท่านมีเรื่องดีๆที่ตัองทำ

          อีกมากไม่อยากรบกวนเวลาของท่าน

หลายๆคนเขียนเตือนคูณๆกลับไม่เชื่อฟัง ยังคิดว่าตัวเองดีและถูกเสมอ

        คูณอ้อยเขียนได้ตรงที่สุด อ่านง่ายเข้าใจง่าย (ควาย)อย่างดิฉันอ่านแล้ว

                         บอกได้คำเดียวว่า หนาวในใจแทนคูณแพ

                 ท่านอาจารย์เขียนประโยคหนึ่งว่า ความดีของท่านกลับ

ไม่มองหา            เอหรือว่ามองหาไม่เจอ  ไม่รู้นิ ไม่ว่ากัน

                  เมื่อเราเป็นคนไม่ดี

                        จะให้คนอื่นเขามองเราดีได้ไงเน๊าะ

            อาจารย์ขาลูกบ้านสวนทุกคนเห็นค่ะว่าท่านรักและทำทุกอย่างเพื่อพวกเราาและชาวโลกทุกชีวิต

พวกเราลูกบ้านสวนรักและเคารพท่านทั้งสองอย่างสุดชึ้งทั้คูณท๊อปด้วยพวกเรา

                           สำนึกคูณค่ะ

      ที่คูณอ้อยบอกให้คูณแพมลองมองหาตัวเองให้เจอ และรูปแมวส่องกระจก

 ของคูณแมว ถ้ายังไม่สำนึก ก็นั้งอยู่บ้่าน รองานไปเถอะนะ

                   ดิฉันเองก็คิดว่าตัวเองดี เป็นนางเอกเสมอ เมื่อเห็นคนอื่นดีกว่าก็

ยอมรับ ว่าเรามันก็แค่ คนปัญญาน้อย หรือ กบในกะลา

ขอบพระคุณอาจารย์ที่เมตตาให้ความคิดเห็น

และขอบคุณพี่น้องบ้านสวนทุกท่านที่เป็นห่วงพร้อมทั้งให้คำแนะนำ

ก่อนอื่นขอบอกว่า กระทู้เจ้าปัญหานั้นถูกลบไปแล้วค่ะ

เราคิดเอาเองว่าไม่ได้พูดถึงอาจารย์ในด้านเสียหาย ไม่น่าจะมีปัญหา

ตอนนี้รู้แล้วว่าคิดผิด

แล้วก็แก้ไขแล้วค่ะ

จึงขอแจ้งให้ทราบ

ขอบคุณ คุณ มยุรฉัตร เป็นพิเศษนะคะ

ที่เล่าให้ฟังว่าเคยคิดไม่ดีกับอาจารย์

พออ่านแล้วไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป

ถ้าจะให้นับก็คงจะนับเข้ากลุ่มเดียวกับคุณมยุรฉัตรนี่แหละค่ะ

เพราะคิดลามกเหมือนกัน

แต่ดิฉันอยู่สูงขึ้นมาหน่อย คือคิด เรื่องนม

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำ

ดิฉันจะทำตามที่คุณมยุรฉัตรบอกค่ะ

ถึงแม้ว่าตอนนี้อาการจะดีขึ้นแล้วก็ตาม

และ

ถึงแม้จะไม่อยากรับว่าเคยเป็นสาวกพระเทวทัต

แต่ถ้าอาจารย์บอกว่าอาการที่คุณเป็นเพราะคุณเคยเป็นสาวกพระเทวทัต

ดิฉันก็คงไม่รอด (เป็นชัวร์)

และขอบอกทุกท่านที่ให้ข้อแนะนำว่า

ดิฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนดีเลิศที่ไม่เคยทำอะไรผิด

และไม่เคยกลัวเสียหน้า ถ้าทำผิดจะยอมรับผิดเสมอ

ไม่เคยโกหกเพื่อให้ตัวเองดูดีเลย

มีแต่โกหกเพื่อให้คนอื่นไม่เสียน้ำใจ

แต่อาจจะเป็นเหมือนคุณชนิดาว่า

คือเปลือกความดีมันหุ้มความเลวเอาไว้ทำให้มองไม่เห็น

อีกอย่างก็คือเราเข้าใจศีลห้ายังไม่ละเอียดพอ

ตอนนี้ก็พยายามอ่านกระทู้ต่าง ๆ เท่าที่จะทำได้

ก็ได้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องศีลห้ามากขึ้นพอสมควร

ตั้งแต่กลับจากบ้านสวนฯ ก็พิจารณาตัวเองเพิ่มขึ้นทุกวัน

ความไม่ดีของตัวเองในอดีตบางครั้งมันก็จำไม่ได้

บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่ามันไม่ดี เพราะคิดว่าเป็นแค่ความคิด

ก็ต้องใช้เวลาระลึก

บางทีได้อ่านธรรมทานของท่านอื่นๆ ก็นึกได้เหมือนกัน

จะพยายามค้นหาความชั่วของตัวเองต่อไปค่ะ

ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งที่เตือน

คุณจรัลค่ะคนที่จิตคิดแว๊บในเรื่องไม่ดี

โดยเฉพาะกับผู้ที่มีศีล

อาจารย์อุบลบอกว่าแต่ก่อนเคยเป็นสาวกพระเทวทัต

ฉะนั้นนอกจากทำบุญต่าง ๆ แล้วที่ดิฉันทำแล้วได้ผลคือ

ต้องทำดังนี้

อันดับแรก ท่องคาถาบูชาพระศรีอาริย์สลับกับท่องคาถาท้าวเวสสุวรรณ

ตลอดเวลาที่ไม่ได้ทำอะไร

กล่าวคือไม่ปล่อยให้จิตว่างเลยแม้แต่วินาทีเดียว

แม้แต่เวลาอาบน้ำ เข้าส้วม  แปรงฟัน ก็ท่อง

พูดง่าย ๆ คือเมื่อไรไม่มีอะไรทำ หรืออยู่คนเดียว แล้วท่องทันที

อันดับต่อมา (คุณมยุรฉัตรแนะนำดิฉันตามที่อาจารย์บอก)กล่าวคือ

ก่อนนอนถ้าเคยทำสมาธิ  ให้ทำสมาธิพอให้ใจนิ่ง แล้วอุทิศบุญกุศลที่เคยทำมา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุญที่ทำที่บ้านสวนฯ(อันนี้ดิฉันเน้นค่ะ) ให้แก่พระเทวฑัต

แล้วให้ขอลาออกจากการเป็นสาวก

ถ้าไม่เคยทำสมาธิก็ขอให้สำรวมใจนิ่งๆ ระลึกถึงความดีที่เคยทำ

แล้วจึงอุทิศบุญ

คุณต้องทำตามนี้เรื่อยๆ นะคะ สมมุติว่าหายแล้ว

เมื่อเกิดอาการอีกก็ให้ทำตามลำดับนี้อีก

จนกว่าจะไม่เกิดอาการเลย

ขอให้โชคดีและหลุดพ้นจากบ่วงมโนกรรมนี้นะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ