ขอออกความคิดเห็นแนะนำคุณเจนมณีรัตน์นะคะ 

ลองถามใจตัวเองค่ะ ว่าสำนึกผิดรึป่าว และตั้งใจจะไม่ทำอีกรึป่าว ถ้าทำได้ ก็ลองใช้จี้สฟิงซ์สารภาพบาปอีกครั้ง ด้วยความสำนึกผิดจริง ตั้งใจจะไม่กลับไปทำอีกจริงๆและตั้งใจว่าจะรักษาศีลอย่างเต็มกำลัง และควรบอกความจริงกับคุณพ่อบ้านที่คุณเอาเงินเขาไปโดยไม่ได้ขออนุญาต ขอโทษด้วยความสำนึกผิดและบอกเหตุผลเขาค่ะ และถ้าเล่าให้เขาและคนอื่นฟังตามที่คุณเขียนธรรมทานมานี้ด้วย ก็ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

เชื่อว่านี่คือบททดสอบหนึ่งค่ะ แต่ก็อย่าจิตตกให้ใจเศร้าหมองนะคะ ขอให้มีจิตตั้งมั่นว่าจะไม่กลับไปทำผิดอีกดีกว่าค่ะ 

คือพอวันรุ้งขึ้นหนูไม่มีตังค์

ชื้อของให้ลูกค้า

นอนคิดตลอดคืน จะทำยังงัยดี

ไม่รู้จะไปหยิบยื้มใคร คิดไม่ออก

พอเช้าตั้งใจจะขอยืมคูณพ่อบ้าน

แต่พี่แกหน้าบอกบูญไม่รับ ไม่กล้ายืม

แต่แอบหยิบ ใจสั่นมือสั่นแต่มันจำเป็น

อายมากที่ทำลงไป

แล้วมีความรู้สึกว่าหน้าแดง

ไม่กล้ามองหน้าตัวเองในกระจก

ปวดไหล่ขึ้นมาทันที

สารภาพบาปกับองศ์จี้ก็ไม่ดีขึ้น

.............................

ขออนุญาตเขียนตรงๆนะคะ

แต่อย่ามาเคืองชนิดานะ

(เพราะไม่มีประโยชน์และเสียเวลาเปล่าๆ)

แต่ขอให้พิจารณา

ตามที่ชนิดาเขียน

จะเป็นประโยชน์กว่าค่ะ

คือชนิดาจะเขียนชัดๆที่สุดก็คือว่า

คุณไม่ได้พยายามรักษาศีลห้าเลยค่ะ

ซึ่งสิ่งที่ท่านอาจารย์

พร่ำสอนมาโดยตลอดก็คือ

ให้สำนึกในบาปกรรมทุกอย่าง

ที่เรา"เคย"ทำมา

แล้วตั้งใจว่า จะไม่กลับไปทำมันอีก

นี่คือ หลักการและเหตุผล

ในการสารภาพบาป

เพื่อจะได้มีสติ ยับยั้งใจ

ไม่ให้กล้าทำบาปได้ลงอีก

ในทุกๆปัจจุบันขณะ

ให้เรารู้เท่าทันความคิดของตัวเอง 

ไม่ใช่คิดแต่ว่า "มันจำเป็น"

และที่สำัคัญคุณไปบ้านสวนฯมาแล้ว

แล้วก็รู้แน่ชัดว่า

สิ่งที่คุณจะกระทำการ"หยิบ"

หรือ ง่ายๆก็คือ ขโมย นั่นแหล่ะ

มันคือการ ละเมิดศีลข้อที่สอง แบบเต็มๆ

ซึ่งถ้าคิดดีๆแล้ว

ผลที่คุณหมุนเงินไม่ทันในครั้งนี้

ก็เป็นผลมาจากการที่คุณ

เคยผิดศีลข้อสองมาก่อนแล้วค่ะ

แต่พอมาเจอบททดสอบครั้งนี้

จิตคุณก็คิดหาเหตุผล

ในการทำบาปให้เสร็จสรรพ

ไม่กล้าขอ"ยืม" แต่กลับ กล้า "ขโมย"

อย่ามองเรื่องผิดศีลเป็นเรื่องเล็กๆ

โดยใช้คำที่ดูน่ารักๆเลยค่ะ

ยังไง บาปก็คือ บาป บุญก็คือ บุญ อยู่ดี

ฉะนั้น ตอนนี้คุณต้องกล้ายอมรับความจริง

และไปบอกคุณ สามี ตรงๆว่า

คุณได้ถือวิสาสะหยิบเงินเค้าไปโดยไม่ได้บอก

เพราะไม่สามารถหาเงินมาซื้อของให้ลูกค้าได้ทัน

แล้วก็ขอโทษเค้าด้วยใจจริงๆนะคะ

พร้อมกับให้สัจจะกับตัวเองว่า

จะไม่ทำแบบนี้อีก....

ที่ชนิดามาเขียนสะท้อนกรรมให้คุณนี้

ไม่ได้จะบอกว่า

ชนิดาดีเลิศประเสริฐศรีแล้วนะคะ

ชนิดาก็ยังต้องสู้กับ"จิตชั่วๆ"

ของตัวเองอยู่เหมือนกัน

แล้วที่บอกได้ชัดๆ เพราะตัวเอง

ก็เคยคิดผิดและทำผิดๆเช่นนี้มาก่อน

เพราะเวลาจะทำบาปแต่ละที

เราจะมองเรื่องบาปเหล่านี้

เป็นเรื่องเล็กๆ แล้วก็ทำมันไปอย่างตั้งใจ

แล้วก็ทำเป็นรู้สึกผิด

เพื่อจะปลอบใจตัวเองว่า

เราไม่ได้เลวร้าย มากหรอกนะ

แล้วเมื่อ ผลกรรมส่งผล

จะไปโทษใครได้ นอกจากตัวเราเอง...

ฉะนั้น คิดใหม่ ตั้งใจใหม่

และแก้ไขตัวเองนะคะ

ขอขอบคูณ คูณครองขัวญและคูณชนิดาเป็นอย่างสูงค่ะ

  ขอบคูณจริงๆที่มีน้ำใจช้วยตักเตือน ดิฉันไมีสิทธฺ์ที่จะโกรษใครเลยที่แนะนำก็คิดหาโอกาสอยู่ค่ะ  เพราะคนที่บ้านดิฉัน ๆจะรู็นิสัยเค้าดี เรื่องที่ไม่ดีของเค้าเราจะไม่พูดถึง คิดว่าคนไม่เห็น

เทวดาและสี่งศักร์สิทธิืเห็น ขอน้อมรับและจะหาโอกาสขอขมาเค้าต้องหาเงินมาคืนพร้อมถึงจะกล้าบอก อย่างไรก็ขอเวลาหน่อยนะค่ะ พร้อมแล้วจะเล่าสู่ฟัง

    ขอบคูณคูณชนิดาและคูณครองชวัญอีกครั้งค้า อากาสเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสูขภาพน้าค้า

สงสัยว่า

คุณติ๋ม จะเอาเงินไปให้

คุณอะไรนะ หลอกยืมซะหมดละมั้ง

ตั้งหลายแสน โอนให้เขาได้

แต่ตอนตัวเองไม่มีเงิน

ต้องมาเศร้า หนอคนเรา

เจ้าค่ะอาจารย์

   นัดแล้วไม่เป็นไปตามนัดเลยจันทร์ก่อนแล้วจันทร์เล่าอังคารแล้วอยู่นั้นและติ๋มพยามไช้ไม้อ่อนกลัวไม่ได้เงีนคืน อังคารนี้ก็เงี้ยบ ติ๋มจะลองหาวิธีกอ๊บmailที่เค้าเขียนถึงติ๋มมาลงแต่ยังทำไม่เป็นพิมย์ก็ไม่ค่อยถูกกำลังฝึกอบู่นะค่ะต้องขออภัยเพื้อนๆด้วยในความผิดพล้าดในการสกดคำ 

                   กราบขอพระคูณท่านอาจารย์เป็นอย่างสูงที่เมตตา

                       กราบขอบคูณเทวาดาที่รักษาท่านอาจารย์และเทวดาที่บ้านสวนทุกท่าน

เพื้อนลูกบ้านสวนทุกท่าน  อ้อแต่มีสี่งหนึ่งที่ติ๋มทำเป็นแล้วคือ  กดreport webปลอมเป็นแล้วค่ะทำทุกวันๆละสองคั้ง  ตอ้งขอบคูณ นางฟ้าแมว กับเสีย ธนา  ที่แนะนำวันนั้น สาธุค่ะ

    เขียนนี่มันอยากกว่าพูดนะค่ะท่านอาจารย์ เข้าใจละว่าที่ไม่ค้อยมีคนเขียนเพราะอะไร แฮแฮะ

อ้าว เพิ่งรู้ว่า ที่แท้

คุณ เจนมณีรัตน์ ก็คือ คุณติ๋ม

ที่เคยมาเล่าธรรมทาน

เรื่อง 18มงกุฏสาว มาหลอกยืมตังค์

แล้วก็ไม่ยอมคืนให้นี่เอง

ถ้ามองในแง่ดี ก็คิดเสียว่า

เค้าเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่มีชีวิต

แต่ก็มีฤทธิ์ ทำให้คุณติ๋ม

มารู้จัก บ้านสวนฯได้ ดีกว่านะคะ

ส่วนเรื่องเขียนผิด เขียนถูก ไม่มีปัญหาค่ะ

หัดบ่อยๆ เขียนบ่อยๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง

แค่...ก่อนส่งข้อความก็อ่านทบทวนอีกที

ถ้าพอจะแก้ไขได้ ก็แก้เท่านั้นเอง

ฉะนั้น ค่อยๆคิด ค่อยๆเขียน

ไม่ต้องเร่งหรือ กดดันตัวเองนะค๊า  

เหตุเกิดเพราะความปากเบา

     เนื่องมาแต่ค่าย 13 แล้วค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่าตัวติ๋มเองได้มีเวลาไปก่อนวันเข้าค่ายครึ่งวันและได้มีโอกาสช่วยกันปูพื้นกระเบื้อ

ที่หน้าองค์พีระมิดจนเกือบแล้วเสร็จ ทุกคนหมดแรงเพราะคูณแมวบอกยังไม่ได้ทานกลางวันกันเลย

     แอบแซวท่านอาจารย์ว่าไช็ถ่านยี้ห้ออะไร ไฟไม่หมดสักทีพวกเราหมดไปหลายรอบแล้ว

    ขนาดติ๋มไปถึงประมานบ่ายสี่โมงกว่าๆ ยังขาอ่อนแล้วคูณแม่น้องแหวนกับนอ้งแหวน

คูณแมวน้องปอจะขนาดใหน น้องแหวนบอกคืนนี้ท่านอาจารย์ให้นอนบ้านใหม่กัน

ให้หมดทุกคนเลยท่านอาจารย์ลองนอนให้ดูด้วยนะ น้องแหวนเล่า เราก็ดีใจได้นอนบ้านใหม่

    พอวันเข้าค่ายตอนหยุดพักจากการตักทรายมีน้องคนหนึ่งถามว่าพี่นอนใหน 

เราก็บอกนอนบ้านใหม่กันท่านอาจารย์สั่ง ทุกคนเมื่อคืนนอนที่นั่นกันหมด คูณหมอ

เหมี่ยวยังไปนอนด้วยเลยหลับสบายมาก น้องถามนอนกันกี่คน เราก็บอกห้องที่พี่นอนๆ

นอนกันสองคน หนูจะมานอนด้วยก็ได้นะแน่ ปากเบาแทนที่จะบอกให้ไปถามคูณแมวชึง

มันเป็นหน้าที่ของคูณแมว (ขอโทษนะค่ะคูณแมวขา ที่ติ๋มเรียกว่า นางฟ้าแมว) เพราะหลายเหตุ ทั้งช่วยท่านอาจารย์ ช่วยอำนวยความสดวกลูกบ้านสวนทุกคน ทุกเรื่อง

     พอคุณแมวมาบอกรู้สึกผิดมากๆที่ไปก้าวก่ายหน้าที่ของคูณแมว _/l_ ขอโทษจริงๆค่ะ

วันนั้นทำงานไม่มีความสูขเลยสำนึกผิดตลอดเวลา ได้ขอโทษคูณแมวไปแล้วและคูณแมวบอก

    ไม่เป็นไรวันหลังพี่ก็อย่าทำอีก คงเป็นห่วงเรากลัวจะโดนลงโทษเพราะคูณแมวรู้เห็นเหตุการต่างๆมามาก

   ค่วย13เลยไม่ค่อยได้อะไรเพราะมัวกงวลที่ตัวเองทำผิดไป 

                     เกียวกับป้าอุ้คนสวยของคูณธนาและหลายๆคน ติ๋มไม่สัมผัสอะไรในตัวผู้หญิงคนนี้เลย

     ไม่มีออล่า เล่นอะไรอยู่ หรือว่าจิตเราไม่ดีเอง เพราะแม้แต่ท่านอาจารย์ยังยกย้องตลอดเวลา

   หลวงพ่อฤาษีท่านสอนให้หาคสามผิดที่ตัวเรา เราก็เลยคิดว่าเราไม่ดีแน่เลยที่ไปก้าว

ก่ายงานคูณแมว ปกติตอนอยู่บ้านสวนติ๋มจะมีความสูขมาก ลืมโลกภายนอกไปเลย

มีการแอบน้อยใจ เราไม่ดีพอสี่งศักดิ์สีทธิ์เลยไม่คู้ครองใจ ให้คิดไปต่างๆนานาแน่ ยังมี

หน้าคิด ไม่ได้การต้องเขียนขอโทษคูณแมวแล้วหละ

   ผ่านมาสามอาทิตย์เพิงเป็นตัว(หนอน)หนังสีอ เฮ้อะสบายใจแระ ได้บอกทุกคนที่เข้า

อ่านว่า ยายติ๋ม ป้าติ๋ม ขอโทษนางฟ้าแมวหลายๆเด้อค้า ที่มาของนางฟ้าแมวของป้าติ์ม

  จากส่วนลึกสุดใจ จากจิตใต้สำนึก ส่วนที่มี 93%ค่ะอีหลีเด้อสิบอกให่(^__^)/

                                            ขอบคูณ คูณชนิดานะค่ะที่เป็นคอมเมทต์เตเต้อให้นะค่ะ

อยากเขียนได้เก่งเหมือนคูณนะค่ะ ช่วยแน่นำด้าย  น้อบรับคำชี้แน่ทุกประการ

                             (^__^)/

แหม....เหตุและผลนี่ช่างตรงกับ ศีลข้อสองเหลือเกิน

อยากจะบอกคุณติ๋มว่ายิ่งเราทำดีมากเท่าไร กรรมจะยิ่งโผล่มาให้เราได้ชดใช้

นอกจากนี้เจ้ากรรมนายเวรเขาจะมาลองใจเราตลอดว่า

เราจะมั่นคงและยึดมั่นในคำสัญญาที่เราให้ไว้กับเขามากแค่ไหน

ครั้งนี้ถือว่าคุณติ๋มแพ้แบบหมดรูปเลยเพราะผิดศีลข้อสองด้วยกาย

ซึ่งถือว่าเป็นขั้นหนัก

ลูกบ้านสวนทุกคนนะคะ แค่มโนกรรม(คิดเฉยๆ) ก็โดนเละแล้ว

อย่างไรก็ตามขอเป็นกำลังใจในการต่อสู้เพื่อทำความดีค่ะ

ครั้งนี้แพ้  ก็พยายามไปเรื่อยๆ อย่าหยุดทำดี

เมื่อเราสามารถมีสติรู้เท่าทัน เราจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ

อย่าลืมว่าถ้าถูกลงโทษ  แสดงว่ายังมีความดีหลงเหลืออยู่

เพราะถ้าไม่ดีพอท่านไม่ลงโทษแบบมีอาการเตือนแบบนี้นะคะ แต่จะจัดหนักครั้งเดียวเลย