กราบเรียน ท่าน อ.อุบล และ ท่าน อ.มงคล

  มีเรื่องขอสารภาพค่ะ เป็นเรื่องที่ค้างคาใจ

มานานหลายปีแล้ว

 สมัยที่ยังเป็นนักข่าวภาคสนาม

ต้องเดินทางไปทำข่าว ที่ จ.เชียงราย ทำสกู๊ป

 แม่น้ำสาย เกิดปัญหาน้ำแห้งผิดปกติ  

แต่ระหว่างเดินทางไปที่ อ.เชียงแสน

รถเช่าของทีมข่าว ประสบอุบัติเหตุ

เพราะถูกหนุ่มน้อย อายุไม่ถึง 18 ปี

(จำอายุที่แน่นอนไม่ได้ ทราบแค่ว่า หนุ่มคนนั้นยังไม่สามารถทำใบขับขี่รถยนต์ได้)

เมาแล้วขับรถกระบะพุ่งชน

ทำให้ หนู และ ทีมงาน บาดเจ็บ ต้องเข้าโรงพยาบาลประมาณ 1 สัปดาห์ และกลับมาพักฟื้นที่บ้่านเกือบ 1 เดือน

พอเกิดเรื่อง ดูเหมือนว่า ครอบครัวของหนุ่มคนนั้น ซึ่งเป็น นายก อบต.ในพื้นที่  

แสดงท่าทีเหมือนไม่ขอรับผิดชอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ไม่ช่วยจ่ายค่ารักษาให้ทีมข่าว และจะขอไม่ให้เอาเรื่องลูกชาย

 หนูรู้สึกโกรธ จึงโกหกไปว่า ทางครอบครัว ต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย 1 แสนบาท

 มิเช่นนั้นจะให้ ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงราย

เอาเรื่อง ( เพราะรู้จักกัน ) แต่ในที่สุด ก็ยอมความกันได้

เพราะเค้าขอจ่ายค่าเสียหายให้ 25,000 บาท

แต่ค่ารักษาพยาบาลของพวกหนูและทีมงาน เค้าก็ไม่จ่ายเหมือนเดิม

ทำให้หนู และ ทีมงาน ต้องใช้ ประกันของบริษัท และของตัวเอง จ่ายทั้งหมด

พอได้เงิน หนูได้แบ่งไปจ่ายค่ารักษาให้ทีมงานเล็กน้อย และที่เหลือได้เอาติดตัวกลับบ้านไป

บัดนี้ เหตุการณ์ดังกล่าว ผ่านมา 3 ปีแล้ว แต่หนู

ยังทุกข์ทนกับเรื่องนี้มาตลอด

หนูสำนึกผิดแล้ว ต้องการคืนเงินให้ครอบครัว นายก อบต.คนนั้น แต่ยังไม่มีโอกาส

และผลกรรมจากเรื่องนี้ ทำให้จนถึงขณะนี้ หนูไม่มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน

มีปัญหาเรื่องงาน ทำงานหนักมาก แต่ได้ค่าตอบแทนน้อยมาก

จะได้รับการเลื่อนขั้น เลื่อนตำแหน่ง ครั้งใด ก็พลาดตลอด

และตอนนี้ ต้องการย้ายไปทำงานที่อื่น ก็ยังไม่ได้รับการพิจารณา ในขณะที่เพื่อนร่วมคนอื่นๆ ได้งานใหม่กันหมดแล้ว

หวังว่า ความผิด ความเลวของหนู จะเป็นอุทธาหรณ์ของคนที่มักโกรธ โลภ และโกหก 

อย่าเอาเยี่ยงอย่าง 

 และสุดท้าย หนูกราบขอขมา และ ขออโหสิกรรม กับผู้ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

รวมทั้งขอให้อานิสงค์ ธรรมทานเรื่องนี้ เปิดทางเรื่องหน้าที่การงานของหนู ขอให้ได้พบเจอแต่สิ่งดีดี นับตั้งแต่นาทีเป็นต้นไปด้วยเถิด