ถ้าใครจะเรียกดิฉันว่านางบาปก็คงไม่ผิด ในช่วงที่ประเทศไทยประสบภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจเมื่อ พ.ศ. 2540 หลวงตามหาบัวได้ดำเนินการทอดผ้าป่าทองคำและเงินสกุลดอลลาร์สหรัฐ ภายใต้ชื่อ " โครงการผ้าป่าช่วยชาติ โดยหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน"  เพื่อมอบให้ธนาคารแห่งประเทศไทยนำเข้าคลังหลวง โดยมิให้บุคคลใด หรือคณะบุคคลใดเข้ามาแตะต้องหรือนำไปใช้เพื่อการอื่น มีผู้คนสนใจบริจาคทองคำและเงินดอลลาร์ช่วยชาติเป็นจำนวนมาก นอกจากดิฉันจะไม่ร่วมบริจาค ไม่อนุโมทนาบุญกับผู้ที่บริจาคแล้ว ยังคิดไม่ดีอีกว่าการกระทำของหลวงตาจะไปมีประโยชน์อะไรกับใครจะช่วยชาติได้ยังไงกัน ในเมื่อนำเงินทองที่ได้รับบริจาคมามากมายไปเก็บไว้ในคลังเฉยๆ ห้ามมิให้บุคคลใด หรือคณะบุคคลใดนำไปใช้จ่าย ดิฉันจึงไม่เห็นว่าการกระทำของหลวงตามหาบัว จะเป็นการเสียสละ หรือมีคุณูปการอันยิ่งใหญ่ต่อประเทศชาติแต่อย่างใด  แต่ดิฉันก็ติดตามข่าวสารทางโทรทัศน์และสื่อหนังสือพิมพ์มาตลอดจนกระทั่งท่านมรณภาพลง และในวันรุ่งขึ้นหลังจากพิธีพระราชทานเพลิงสรีระสังขารหลวงตามหาบัว สื่อทุกสื่อลงข่าวเกี่ยวกับปาฏิหาริย์และความน่าอัศจรรย์หลังจากเผาสรีระของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานี คือ กระดูกที่เผาไฟแล้วก็ดี หรือยังไม่เผาไฟก็ดี สามารถแปรเปลี่ยนเป็นผลึก รูปร่างต่างๆ สีสันสวยงาม คล้ายกรวด คล้ายแก้ว ไม่เพียงแต่กระดูกเท่านั้น ผม เล็บ ฟัน หรือแม้กระทั่งชานหมากของท่าน ก็พบว่าสามารถแปรเป็นพระธาตุได้เช่นกัน  ในที่สุดความคิดที่ดิฉันเคยปรามาสท่านไว้ก็ผุดขึ้นในใจอีกครั้งโดยไม่อาจยับยั้งได้ ดิฉันรู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่งจิตตกรู้ชะตากรรมตัวเองดีคงหนีไม่พ้นนรกแล้วเราได้ปรามาสพระอริยสงฆ์เข้าแล้วและหลังจากที่ดิฉันได้อ่านบทความที่หลวงตามหาบัว ได้เทศน์ฝากฝังในเรื่องคลังหลวง เมื่อวันที่ 27 กันยายน 2551 ไว้ว่า "ให้พี่น้องทั้งหลายช่วยกันนะ หลวงตาบัวไม่นานก็จะตาย ลูกหลานทั้งหลายไม่ตายให้ได้อาศัยนี้ หลวงตาพาพี่น้องทั้งหลายช่วยหาสมบัติอันสำคัญเข้าสู่คลังหลวงของเรา เพื่อให้ลูกหลานเราได้สืบหน่อต่อแขนงออกไปอีก ที่เราได้มานี้ปู่ย่าตายายของเราหามาไว้ให้ ทีนี้ก็ให้สืบทอดกันไปอย่าให้กุดให้ด้วนไปของเก่าที่ได้มากินหมด ของใหม่ไม่มีไม่ได้นะต้องหาของใหม่มาเพิ่มเข้าไป" ดิฉันอ่านแล้วเกิดอาการจุกน้ำตาไหล อยากกราบขอขมาท่านเหลือเกิน และดิฉันก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่คิดปรามาสสงฆ์อีกเป็นอันขาด ดิฉันมีโอกาสได้อ่านหนังสือธรรมะ เพชรน้ำหนึ่ง ของ หลวงปู่เณรคำ ฉัตติโก สำนักสงฆ์วัด ป่าสันติธรรม ต.ยาง อ.กันทรารมย์ จ.ศรีสะเกษ ก็เกิดศรัทธาหาซื้อหนังสือของท่านอ่านเรื่อยมา เช่น ชาติหน้าไม่ขอมาเกิด คนเห็นโลก และหลวงปู่ก็ได้เชิญชวนผู้มีจิตศรัทธาบริจาคทองคำเพื่อสร้างองค์พระแก้วมรกตจำลององค์ใหญ่ที่สุดในโลกให้อยู่คู่ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ดิฉันพอจะมีทองคำที่สามีให้ตอนแต่งงานซึ่งเหลืออยู่ประมาณ 1 บาท ก็ได้ร่วมบริจาคกับเขาด้วย ดิฉันคิดอยู่เสมอว่าเคยพลั้งพลาดทำผิดต่อพระอริยสงฆ์ด้วยการคิดไม่ดีตอนที่หลวงตามหาบัวออกรับบริจาคทองคำช่วยชาติมาแล้ว และด้วยความสำนึกผิดต่อท่านดิฉันจะขอบริจาคทองคำที่มีอยู่ให้กับหลวงปู่เณรคำ ฉัตติโก ซึ่งดิฉันมั่นใจว่าท่านคือเนื้อนาบุญที่บริสุทธิ์ หลังจากนั้นไม่นานก็มีข่าวครึกโครมตามสื่อโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับพาดหัวข่าว อาบัติปาราชิก พระปลอมเสพเมถุน ความรู้สึกปลาบปลื้มที่เคยคิดว่าดิฉันได้ทำบุญครบทั้ง 3 องค์ประกอบ คือ 1.เจตนาของผู้ให้ทานบริสุทธิ์ 2.วัตถุทานบริสุทธิ์ และ 3.เนื้อนาบุญบริสุทธิ์ มันกลับทำให้ดิฉันยิ่งรู้สึกหดหู่ใจและรู้สึกผิดที่คิดไม่ดีกับหลวงตามหาบัว

ผลกรรมที่กรรมที่ดิฉันได้รับ (ไว้คราวหน้าจะมาเล่าต่อค่ะ)