ในช่วงระยะสองสามเดือนนี้ได้เกิดอาการผิดปกติขึ้นกับตนเอง คือจิตคิดปรามาสพระรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในหลวง พระราชินี พระบรมวงค์ษานุวงค์ บิดามารดา ครูบาอาจารย์ ปรามาสหลวงพ่อฤาษีลิงดำและพระสงฆ์ ปรามาสท่าน อ.อุบลและครอบครัว และจิตชอบไปติเตียนคนอื่น ทั้งๆที่ความรู้สึกไม่ได้เป็นเช่นความคิดนั้นเลย มีความศรัทธาและเคารพในพระรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในหลวง บิดามารดา ท่าน อ.อุบล หลวงพ่อและที่กล่าวมาข้างต้นเป็นอย่างมาก แต่ยั้งความคิดไม่ได้ มันแว๊ปเข้ามาไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้รู้สึกทุกข์มาก จิตตก จิตใจไม่ผ่องใส ไม่สบายใจเพราะรู้สึกผิดและบาปมาก พยายามขอขมาพระรัตนตรัย ภาวนาพุทธโธอยู่เรื่อย ๆ ก็ยังไม่หาย แค่เบาบางลงนิดหน่อย เคยเขียนสารภาพบาปไว้แล้วที่ทำผิดศีลทั้งห้า และทำแท้ง แต่ก็ยังไม่หาย จิตกลับคิดอกุศลและคิดไม่ดีถี่ขึ้น เลยมานั่งคิดทบทวนดู อาจจะยังสารภาพไม่หมดและไม่ระเอียด เลยเข้ามาเขียนสารภาพใหม่

เมื่อปีที่แล้วตนเองได้เข้ารับการรักษาทางด้านจิตเวท เพราะเกิดอาการหูแว่ว ภาพหลอน จนคุมสติไม่ได้ถึงกับกระโดดหน้าต่างลงมาจากชั้นสองของบ้าน คงจะเป็นกรรมที่ทำผิดศีลห้า ที่ต้องเกริ่นมาแบบนี้เพราะในช่วงที่เกิดอาการหูแว่วนั้น ได้มีการปรามาสพระรัตนตรัย ในหลวง ท่าน อ.อุบลไว้ ตอนนั้นมีอาการรู้สึกสติไม่อยู่กับตัวเหมือนมีคนดูเราและคุยกับเราตลอดเวลา ทั้ง ๆที่ไม่มีใครพูด ไม่มีตัว ได้ยินแต่เสียงผ่านหูมา หัวใจเต้นเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ นอนหมดเรี่ยวแรงกองอยู่กับพื้นได้ยินสมเด็จองค์ปฐมมาบอกว่าตนเคยเกิดเป็นลูกท่าน และเสียง อ.อุบล บอกว่าเคยเกิดเป็นลูก อ.อุบล และมีเสียงคนอื่นที่ไม่เห็นตัวมาบอกว่าตนเป็นพระพุทธเจ้าน้อยเป็นพระศรีอาริยเมตไตรมาเกิด เป็นลูกหลวงพ่อบ้าง เป็นลูกในหลวงบ้างแต่ตนเองก็ปฎิเศษในสิ่งที่ได้ยิน แต่มีบางชั่วขณะจิตที่จิตชั่ว คิดเออออไปตามเสียงที่ได้ยิน พอมาตอนนี้หลังจากที่ได้รักษาตัวมาเกือบปีมานั่งนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นดูเท่าที่พอจะจำได้มันบาปมากที่คิดแบบนั้น จากผลกรรมที่คิดทำให้ช่วงสองสามเดือนมานี้ พอนึกถึงพระรัตนตรัย เห็นวัดวาอาราม เห็นภาพระหรือพระพุทธรูป พระสงฆ์ ภาพในหลวง นึกถึงหลวงพ่อหรือเห็นภาพหลวงพ่อ นึกถึงท่าน อ.อุบลหรือเห็นภาพท่าน เห็นพระภูมิเจ้าที่ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ก็จะมีคำวา่ไอ้เ..ี้ยขึ้นมาในจิตเสมอหรือมีความคิดที่ไม่ดี คิดคำหยาบ คิดอกุศล คิดถึงเรื่องกามรมณ์ เคยแอบมองสะโพก อ.อุบล และมองหน้าอกท่านแล้วคิดว่าหน้าอกใหญ่ พอเห็นหน้าพ่อแม่ก็คิดติท่านด้วยถ้อยคำที่ไม่สุภาพ เห็นคนอื่นก็คิดติเค้า เป็นแบบนี้ตลอดเวลาที่จิตว่าง เหมือนมีอีกคนในตัวเรา ต้องคอยระงับจิตอยู่ตลอดเวลาจนเครียดและอยากร้องไห้ เพราะไม่อยากเป็นแบบนี้เลย รู้สึกผิดและบาปมาก ตอนไปบ้านสวนเคยคิดว่าแฟน อ.อุบล ชอบเรา เคยคิดว่าหลวงพ่อไม่ได้ห้ามไม่ให้กินเนื้อสัตว์แต่ทำไม อ.อุบล ถึงห้าม เคยคิดว่า อ.อุบล สัมผัสกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์และรักษาผู้อื่นได้จริงเหรอทั้งๆที่ อ.อุบลก็ให้พิสูจน์ด้วยตนเองแล้ว
     ลูกขอกราบขอขมาต่อพระรัตนตรัย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ในหลวงและพระบรมวงค์ษานุวงค์ อ.อุบลและครอบครัว บิดามารดา ครูบาอาจารย์ ที่ลูกได้คิดปรามาส จาบจ้วงและล่วงเกินไป ขอได้โปรดงดเว้นโทษให้กับลูกด้วยเถิด