กราบเรียนท่านอาจารย์อุบลที่เคารพ ผมขอสารภาพบาปผิดศีลทั้ง 5 ข้อครับ

ศีลข้อ 1  ห้ามฆ่าสัตว์

            ข้าพเจ้าเคยฆ่าและเบียดเบียนชีวิตสัตว์ดังนี้ครับ เช่น หมู(ฆ่า 1 ครั้ง) เป็ด ไก่(เลี้ยงขายและฆ่าเป็นอาหาร) นก  กิ้งก่า  แย้  จิ้งเหลน  จิ้งหรีด  ตุ๊กแก  จิ้งจก  คางคก  งู  เต่า  ปลาไหล ปลิง  มดต่างๆ  มดแดง  แมลงต่างๆ ผีเสื้อ  จินูน  จิโป่ม  จู๊ดจี่  ตั๊กแตน  แมลงสาบ แมลงวัน ยุง  ปลวก   ผึ้ง  แตน  ต่อ  ผึ้ง  มิ้ม  แมลงภู่  แมลงทับ  แมงดา  หนอน  ดักแด้  จั๊กจั่น  ด้วง  แมงก่วง  ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ  สุนัข(ขับรถชน/ไล่ตี)  แมว(ตีและจับขว้างลงกุฏิตอนเป็นเด็กวัด)  กุ้ง  หอย  ปู 

ปลา  กบ  เขียด  อึ่ง  ไส้เดือนดิน(เป็นเหยื่อใส่เบ็ดปลา-เบ็ดกบ)  เคยฆ่าหมัด  เห็บ  เหา  ตะขาบ กิ้งกือ  แมงป่อง  แมงป่องช้าง  แมงมุม  หนู    เป็นต้น

            ตอนอยู่ ป.6  เคยขโมยไก่วัดและฆ่าต้มกินกับเพื่อนรุ่นพี่(หลวงพ่อและพระไม่อยู่วัด)

            กินเนื้อสัตว์ทุกชนิดเป็นอาหารทั้งสัตว์ที่กินโดยทั่วไป และสัตว์ที่กินเพื่อรู้  เช่น เนื้อสุนัข   จระเข้  งู  เต่า  ตะพาบน้ำ  ม้า  บ่าง  อีเห็น  เก้ง  กวาง  วัว  ควาย ปลาหมึก  กระต่าย  แกะ แพะ เม่น ไก่งวง เป็นต้น

 ศีลข้อ 2  ห้ามลักทรัพย์

            ตอนเป็นเด็กอยู่ชั้นประถม  เคยขโมยเงินย่าและปู่ และเงินพี่ชาย ไปเที่ยวและซื้อขนมกิน   รับราชการครู(ตั้งแต่เป็นครูผู้สอนจนเป็นผอ.โรงเรียน)การจัดซื้อจัดจ้างในระบบราชการจะมีเงินส่วนลดจากผู้ขายหรือผู้รับจ้าง  ใช้ทรัพย์สมบัติราชการ  เช่น  วัสดุต่างๆ ไฟฟ้า  น้ำประปา 

            ของแจกของแถมของฟรีก็ชอบเหมือนกันแต่ก็ไม่ถึงขั้นว่าจะต้องไปแย่งคิวคนอื่นกินของวัด(หลังจากที่พระท่านฉันเสร็จแล้ว)  ตอนเป็นเด็กเคยขโมยมะพร้าวแห้งตามสวนของชาวบ้าน  มะม่วง  มะขาม  มะยม  หรือผลไม้อื่นๆ   

 ศีลข้อ 3  ห้ามประพฤติผิดในกาม

            เคยเที่ยวผู้หญิง  เคยดูหนังโป๊ ภาพเปลือย  ดูละครทีวี  ติดเฟสบุค  เคยพูดให้ความหวังผู้หญิงแต่ก็ทำไม่ได้ตามที่พูดครับ

 ศีลข้อ 4  ห้ามพูดเท็จพูดเพ้อเจ้อพูดส่อเสียด

            อายุ 23 ปี เรียนจบ ป.ตรี จะสอบบรรจุกลัวสอบไม่ได้คุณพ่อเลยพาไปขอต่ออัฐิย่าที่โกฏิเก็บกระดูก  ว่าขอให้หลาน(ทำนอง)  สอบได้และได้บรรจุเป็นครูแล้วจะให้หลานบวชให้ 1  พรรษา  มาถึงตอนนี้ยังไม่ได้บวชเลย  คนที่รับรู้เรื่องนี้มีสองคน คือ พ่อกับแม่  ซึ่งทั้งสองท่านได้จากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ  คิดถึงทีไรก็ขนลุกและเศร้าใจทุกครั้ง  ผมยังตั้งใจและสาบานกับตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าจะบวชหนึ่งพรรษา แต่ยังไม่ได้บวชครับ

            เคยโกหกพ่อแม่พี่น้องและญาติๆ  เช่นโกหกพี่ชายเพื่อให้ได้เงินค่าใช้จ่ายเพิ่มช่วงเรียน ป.ตรีและโกหกประเด็นอื่นๆ น่าจะมีอยู่แต่จำไม่ได้  โกหกภรรยาก็เคยและมี  เช่นพูดแล้วทำไม่ได้ตามที่พูด  โกหกเพื่อน  เพื่อนร่วมอาชีพ หรือบุคคลทั่วไป  รายงานเท็จต่อผู้บังคับบัญชา  ไปทำงานสายแล้วกลับก่อนเวลา  ทำงานไม่เต็มที่ เต็มเวลา เต็มความสามารถ

            กล่าวผรุสวาท ต่อคนอื่น  เช่น ภรรยา(เคยขว้างเหรียญใส่ภรรยา)  เคยด่าและตีลูกด้วยฝ่ามือ  พูดไม่ดีต่อเพื่อนร่วมงานและบุคคลทั่วไป หรือแม้ขณะขับรถถ้ามีรถคันอื่นแซงไม่ถูก ปาดหน้า ไม่หลี่ไฟให้ขับไม่มีมารยาทบางครั้งก็ด่าหรือมีวาจาไม่สุภาพ(คนที่ได้ยินคือคนที่อยู่ในรถของตน)  พูดให้คนอื่นเสียใจ พูดไม่สุภาพ พูดเพ้อเจ้อในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ 

            ช่วงเรียนอยู่ประถมและมัธยมต้น ผมเคยทำให้แม่ร้องไห้ประมาณ 2 ครั้ง ตอนนั้นไม่รู้สึกผิดอะไรแต่ตอนนี้อยากร้องไห้  คือสมัยอยู่ชั้นประถม(2514-2519) บ้านนอกอย่างบ้านผมไม่มีช่างตัดผมที่ใช้ปัตตาเลี่ยนตัดแล้วผมเรียบสวยงาม  แต่แม่จะตัดผมให้ลูกๆ โดยใช้กรรไกรมือแบบโบราณที่ไม่คม หนีบผมทั้งเจ็บทั้งไม่สวยพูดง่ายๆ เปรียบเหมือนปลวกกินหัว ส่องกระจกแล้วผมร้องไห้ต่อว่าแม่ว่าตัดไม่ดี แม่ก็ปลอบโยนทุกอย่างผมก็ไม่ยอมเถียงข้างๆคูๆ จำได้ว่าแม่เปรียบเทียบเป็นสำนวนอีสานให้ฟังว่า  “ตัดผมผิดสามมื้อบ่งมาหา  เอาเมียผิดคิดฮอดมื้อตาย”   ผมก็เถียงสวนคำพูดคุณแม่ไปแบบไม่คิดว่า  “ตัดผมผิดคิดฮอดมื้อตาย  เอาเมียผิดสาม

มื้อป๋า(หย่า)”  เถียงคำไม่ตกฟากในที่สุดเห็นน้ำตาแม่ไหลด้วยความน้อยใจเสียใจ 

            ครั้งที่ 2  ช่วงเรียนอยู่มัธยมต้น จำได้ว่าเป็นวันเสาร์ ผมก็ซักชุดนักเรียนและชุดอื่นๆตากไว้ที่ราวตากผ้าข้างบ้าน  แม่ก็ซักเสื้อและผ้าถุงแม่ตากเหมือนกัน  พอดีช่วงบ่ายฝนตกมาอย่างกะทันหัน เก็บอะไรไม่ทัน  ผมเป็นเด็กก็เลยวิ่งไปเก็บผ้าที่ตากไว้ก่อน แม่อยู่บนบ้านร้องลงมาบอกว่าเก็บให้แม่ด้วย  ผมก็เก็บแต่เสื้อแม่ แต่ไม่รู้ผีอะไรบอกไม่ให้เก็บผ้าถุงของแม่เพราะเป็นผ้าถุงของผู้หญิงไม่จับ ผมวิ่งไปหาไม้มาสอยเอาซึ่งกว่าจะหาไม้เจอผ้าถุงของแม่ที่แห้งแล้วก็ชุ่มเปียกฝนอีก แม่ยืนร้องบอกอยู่บนบ้านเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแม่พูดไม่ออกผมสังเกตเห็นน้ำตาแม่ไหลเป็นครั้งที่2  อาจารย์ครับขณะที่พิมพ์คำสารภาพบาปที่ทำให้แม่มีน้ำตาทั้ง2 ครั้งผมน้ำตาไหลเหมือนร้องไห้ครับคงจะบาปมากครับ  แต่สำหรับคุณพ่อแล้วผมไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้พ่อเสียใจจนจับความรู้สึกได้ครับเพราะพ่อจะไม่ค่อยได้คลุกคลีกับลูก

ช่วงเรียนมัธยมปลายได้พักอยู่วัดเคยพูดและแสดงกิริยาวาจาไม่ดีต่อพระสงฆ์สามเณร(พระ/เณรบางรูปกินข้าวเย็นและหนีเที่ยวกลางคืน) เลยปรามาสเณรว่าเหมือนผ้าเหลืองห่มตอไม้  และเคยกล่าววาจานินทาพระสงฆ์ที่วัดว่าวันๆไม่ทำอะไร หาผ้าป่าได้เงินมากก็เอาไปซื้อรถประจำตำแหน่งเจ้าอาวาส(ซึ่งไม่ควรมี)   ช่วงเรียนอยู่ ม.ศ.5 โรงเรียนจัดกิจกรรมให้ผมและเพื่อนแสดงเป็นพระ(ร่วมกับเพื่อน)  ก็เลยไปขอยืมผ้าจีวรจากพระสงฆ์มาคลุมตัว(คิดว่าไม่สมควรยืม โรงเรียน

ควรจะซื้อผ้าผืนใหม่) พอน้องๆ ม.1 ถามว่าพี่บวชจริงๆหรือ(ผมตอบน้องไปว่าจริงบวชเมื่อเช้านี้)

            เคยนินทาราชวงศ์  เช่นใช้สรรพนามแทนพระองค์สมเด็จพระบรมฯ ไม่เหมาะสมนินทาฟ้าหญิงอุบลรัตน์ฯ(ฉลองพระองค์สั้นเกินไป)

 ศีลข้อ 5  ห้ามดื่มสุราเมรัย

            ช่วงต้นปี 2526  ก่อนจบ ม.ศ.5  ผมบังอาจริดื่มสุราและสูบบุหรี่(พ่อ-แม่และครอบครัวไม่รู้ ถ้ารู้คงถูกด่าและอาจไม่ได้เรียนต่อ)  เพื่อนชวนไปฉลองจะจบม.ศ.5  ส่วนบุหรี่ไม่มีใครชวนแต่เห็นบุหรี่ที่พระรับกิจนิมนต์แล้วเจ้าภาพถวาย พอดีพระไม่สูบบุหรี่ก็เอามาวางไว้ข้างๆ ที่นอนของเด็กวัดอยากลองก็เลยลองสูบดูเพราะเป็นของฟรี (ไม่ได้ขอพระซึ่งเป็นการขโมยของพระก็ได้)  เมื่อไปเรียน ป.ตรี เลยเข้าก๊กสูบบุหรี่และดื่มสุรา/เครื่องดื่มแอลกอฮอล์   ผมเลิกสูบบุหรี่โดยเด็ดขาดตั้งแต่ปี 2535  แต่สุราก็ดื่มมาเรื่อยๆ เป็นครูเป็นผอ.รร.ยิ่งอ้างสังคมเยอะมาก ประมาณปี2542 เริ่มเข้าโครงการงดเหล้าเข้าพรรษา(ก็ทำได้และภูมิใจตัวเองว่าทำได้)   ปลายปี2556 (หลังออกพรรษา) ได้รู้จักอาจารย์อุบล(ผ่านคุณดวงรัตน์  จันทร์ใสย์ น้า และครูไหวภรรยาเป็นผู้แนะนำ)  ศรัทธาอาจารย์อุบล ตั้งใจหยุดดื่มตลอดชีวิตครับ

            อาจารย์อุบลครับ ที่ผมหนักใจมากยิ่งกว่าการงดดื่มสุราก็คือสิ่งแวดล้อมครับ  เพราะเขาดื่ม  ผมบอกเรื่องอาจารย์อุบลเขาก็ไม่เชื่อไม่ตอบสนอง  และบางครั้งหรือหลายผมก็ต้องเอื้อเฟื้อให้เงินเขาไปซื้อสุรา งานต่างๆ งานเลี้ยง การกินเขามีสุราครับ  ผมก็ได้เข้าไปเกี่ยวข้องทั้งโดยตรงและโดยอ้อมหลายครั้งเกี่ยวกับงานในหน้าที่ที่ให้ผู้ปกครอง ประชาชนช่วย  ผมรู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรครับ

                ทั้งหมดนี้คือความผิดศีล5 ที่ผมเคยทำมาและจำได้ครับ ผมจะพยายามปฏิบัติให้ได้ครับ ถ้าผมนึกได้ผมจะสารภาพอีกครับ  ขอกราบขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิดทุกๆพระองค์  ขอกราบขอบพระคุณอาจารย์อุบล อาจารย์มงคล คุณท๊อป คุณธนา ครับ  สาธุครับ