ไม่ไหวแล้ว คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ก่อนนะค๊า

พี่ๆน้องๆบ้านสวน

อนุโมทนาด้วยนะจ๊ะน้องหญิง ก็คิดอยู่เหมือนกันติดจะ จะ ผัดแล้วผัดอีกอยู่เนี้ยแหละ รอลุ้นอยู่จ้าา

โห..อ่านผลงาน"บาป"

ของน้องหญิงแล้ว สงกะสัยจัง

เธอเป็นเด็กผู้หญิง หรือ ผู้ชาย เนี่ย ...

เห็นเป็นสาวน้อย

ตัวเล็กๆ งุ้งงิ้งๆ แบบนี้

ที่ไหนได้ แร็งส์และ ซน ยังกะเด็กผู้ชายอ่ะ

แล้วก็ทำให้พี่พยายาม

นึกสมัยวัยเด็กๆ ว่าพี่เคยทำ

"ทารุณกรรม"ต่อสัตว์ใหญ่

สัตว์เล็ก สัตว์น้อย ไว้อีกอย่างไรบ้าง

เพราะตอนนี้อายุอานาม

ก็ล่วงเลยมาพอสมควร

ก็เลย"ลืม" ไปแล้ว หรือเปล่าไม่รู้..

ว่าแล้วก็อนุโมทนากับน้องสาวด้วยนะคะ

เพราะเห็นบอกว่า"จะ จะ" มานานแล้ว

วันนี้ได้เริ่มทำแล้ว ก็ยินดีด้วยอย่างยิ่ง

รออ่านต่ออยู่นะจ๊ะ ..

แล้วก็ขอบิ๊วให้ เจ๊นนนี่

เปลี่ยนจากคำว่า"จะ"

เป็น "ทำทันที" ให้ได้ในเร็ววันนะค๊า..

อ่านแล้วทำให้นึกบาปตัวเองออกเยอะเลย 

เมื่อก่อนคิดว่าสัตว์ เป็นเหมือนชนชั้นต่ำกว่ามนุษย์ ก็แค่สัตว์ ไม่มีปัญญาเหมือนมนุษย์

มีไว้กิน เพราะเป็นวัฎจักรบ่วงโซ่อาหาร

มีไว้ใช้แรงงาน เพลิดเพลิน เหมือนกันมนุษย์เป็นนาย สัตว์เป็นทาส 

ทั้งๆที่สัตว์ก็เคยเกิดเป็นมนุษย์มาก่อนแต่เพราะผิดศีลเลยต้องมาใช้กรรม

แล้วด้วยความคิดไร้ความเมตตานี้แหละ ก็อาจพาเราไปเกิดเป็นสัตว์ได้

สาธุ ๆ ขอบคุณและอนุโมทนาธรรมทานของ ญ ด้วยจ้า

ขอมาช่วยบิ๊วอีกแรงให้พี่นนนี่

มาสารภาพบาปในเร็ววันนี้ด้วยนะคะ

สารภาพแล้วโล่งจริงๆค่ะ

ถึงจะไม่โล่งเตียนก็เถอะ

แต่ก็ถือว่าโล่งพอที่จะมองเห็น

ทางเดินข้างหน้าต่อไป

ได้ชัดเจนกว่าเดิม

*********************************

โห..อ่านผลงาน"บาป"

ของน้องหญิงแล้ว สงกะสัยจัง

เธอเป็นเด็กผู้หญิง หรือ ผู้ชาย เนี่ย ...

รู้สึกแบบนั้นเหมือนกันค่ะพี่ชนิดา

รู้สึกว่าตัวเองนิสัยเหมือนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

และคำบอกเล่าจากคนอื่นๆอีกมากมาย 55

พี่ชนิดาก็เป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจ

ให้ญยอมมาเขียนสารภาพบาปของตัวเอง

ขอบคุณมากๆนะคะ

***********************************

เมื่อก่อนคิดว่าสัตว์ เป็นเหมือนชนชั้นต่ำกว่ามนุษย์ ก็แค่สัตว์ ไม่มีปัญญาเหมือนมนุษย์

มีไว้กิน เพราะเป็นวัฎจักรบ่วงโซ่อาหาร

มีไว้ใช้แรงงาน เพลิดเพลิน เหมือนกันมนุษย์เป็นนาย สัตว์เป็นทาส

อนุโมทนากับธรรมทานจากขวัญด้วยจ้า

ญก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

พอคิดแล้วก็ลงมือทำ พอทำแล้วก็ต้องมารับทุกข์จนถึงทุกวันนี้

แต่ตอนนี้ไม่เอาแล้วค๊าา

เจ็บแล้ว ทุกข์แล้ว ทรมานแล้ว

จำแล้วจริงๆ

    โมทนาด้วยนะจ้ะน้องหญิง  ได้อ่านแล้ว

ทำให้เรานึกถึงกรรมชั่วได้อีกเยอะเลย

สงสัยต้องรีบเปิดกระทู้ของตัวเองบ้างแล้ว

ตอนแรกกะว่าจะอาศัยกระทู้คุณชนิดา

ก็เล็ง ๆ อยู่  แต่เห็นน้องหญิงเขียนแล้ว

ขอเลียนแบบด้วยคนนะจ้ะ  ขอบคุณนะจ้ะน้องหญิง

ที่มาช่วยบิ๊วอารมณ์  ให้อยากรีบเขียน

       ไม่รู้ว่าชีวิตที่เหลืออยู่นี้  จะเขียนความชั่วของตัวเองได้หมด

ก่อนสิ้นลมหายใจได้หรือเปล่า  เนื่องจากเยอะมาก ๆๆๆๆ

ศีลข้อที่ 2 ลักทรัพย์

- เคยขโมยเงินแม่ ปู่ ย่า ตา ยาย น้า พ่อเลี้ยง และทุกๆคนที่เคยเลี้ยงดูเรามา แม่ไม่อยู่บ้านเมื่อไหร่เงินหายเมื่อนั้น และทุกครั้งที่ถูกจับได้ก็แทบจะไม่เคยยอมรับความจริงเลย และบางครั้งก็โยนความผิดให้หลาน จนหลานถูกลงโทษ สงสารหลานมากๆค่ะตอนนั้น เพราะความเห็นแก่ตัวจริงๆ

-เคยเป็นคนดูต้นทางให้เพื่อนขโมยเงินยายของเพื่อนค่ะ น่าจะประมาณ 5 หมื่นบาท แล้วเพื่อนก็นำเงินนี้มาซื้อขนมเลี้ยงพวกเรา (ถ้าจำไม่ผิดน่าจะซื้อโทรศัพท์ให้เราและเพื่อนอีกคนด้วย) ผู้ก่อการร้ายรวมทั้งหมด 3 คน และหลังจากนั้นทั้งแม่และยายของเพื่อนๆก็เรียกพวกเราว่า "แก๊ง 5 หมื่น" ยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ แถมตอนนั้นก็ไม่ได้มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย กลับขำ หัวเราะ ชอบใจกับเพื่อนๆที่เค้าตั้งฉายาแก๊งค์ให้ เลวซะไม่มีจริงๆค่ะ

 -แอบคุยโทรศัพท์ ส่ง sms เล่นเนต ระหว่างทำงาน, เบรคก่อนเวลาและกลับบ้านก่อนเวลา

-เอาของวัดกลับบ้าน

-ชอบของฟรี

-ยืมของเพื่อนแล้วไม่คืน เช่น หนังซีดี

-ชอบเอาเปรียบคุณแม่ และเพื่อนๆ เช่น เวลาคุณแม่ซื้อของกินมาเราจะเลือกกินแต่ของที่ดีที่สุด อร่อยที่สุดแล้วให้แม่กินอะไรก็ได้, ให้เพื่อนทำรายงานคนเดียวแต่ตัวเองไปอยู่กับแฟน, เห็นว่าเพื่อนอ่อนแอกว่าก็ใช้เพื่อนสารพัด เช่น เดินไปซื้อของกินให้เรา

ผลกรรมจากการผิดศีลข้อ 2

-เป็นคนชอบขโมยเงินพ่อแม่ เลยทำให้ตนเองเก็บเงินไม่ค่อยอยู่ค่ะ ถึงแม้จะไม่ขัดสน แต่ก็ไม่สะดวกใช้ค่ะ

-มีคนยืมเงืนอยู่บ่อยๆ และบางทีก็ไม่ได้คืน

-ของหาย เงินหายอยู่บ่อยๆ

-เคยสั่งของทางเนตรวมทั้งสิ้นเป็นเงินประมาณ 1 หมื่น 6 พันกว่าบาท แล้วเค้าไม่ส่งของให้ โดนชวดไปดื้อๆเลย ทั้งโกรธ ทั้งเครียดจริงๆค่ะตอนนั้น แล้วรู้ทันทีเลยว่า เป็นกรรมจากการที่เราไปขโมยเงินแม่ และกรรมจากการมีส่วนร่วมขโมยเงินยายของเพื่อน

-เคยโดนทาง App Store หักเงินจากบัญชีไปโดยที่เราไม่ได้ซื้อแอพเลยประมาณ 1 พันกว่าบาท

-คนข้างบ้านชอบมาขอยืมของใช้ ของกินแล้วก็ไม่ค่อยนำมาคืน และทราบทันทีว่าเป็นกรรมจากการที่เราชอบของฟรี สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านเลยจัดให้มาอยู่ใกล้ๆกับพวกชอบของฟรีเหมือนกัน จะได้รู้ว่าเมื่อก่อนที่เราทำแบบนี้ คนอื่นเค้ารู้สึกยังไง ตอนนี้รู้แล้วค่ะ

อนุโมทนากับจิตที่เปิดด้วยค่ะพี่ตาล

ของเสีย ของเน่าหากไม่ปล่อยมันทิ้งไป

มัวแต่กักเก็บไว้ นานๆเข้า

กลัวว่าท่อจะตันค่ะ กลัวว่ามันจะไม่มีทีให้น้ำใสๆ

ไหลผ่านไปได้เลย

ยังไงก็ขอเป็นแรงและกำลังใจให้พี่ตาลมาสารภาพเร็วๆนะคะ

รับประกันความโล่งและความสุข

ที่จะมาเยือนหลังสารภาพค่ะ อิอิ

โห..น้องเรา เคยเป็น

"เด็กแก๊งห้าหมื่น" ด้วยอ่ะ

ตอนเด็กๆไม่รู้เดียงสา

คงคิดว่าเป็นเรื่องสนุกเนอะ

ตอนนี้"รู้เดียงสา"แล้ว

น้องคงเห็นแล้วว่า สิ่งที่เราทำมา

ด้วยความสนุกนั้น มัน"บาปล้วนๆ"เลย

...........................

มาช่วยบิ๊วให้เจ๊ตาล

ลิสต์รายการบาปออกมา

"แฉตัวเอง" ด้วยอีกแรง..จ๊า

อนุโมทนาล่วงหน้านะค๊า..

ศีลข้อที่ 3 กาเมฯ

-ชอบพูดจาหว่านเสน่ห์, เคยแย่งของรักของคนอื่นเพียงเพราะต้องการให้แฟนเค้าเสียใจ, เคยเป็นกิ๊กกับคนที่เค้ามีแฟนแล้ว และคนที่มีครอบครัวแล้วในขณะที่ตัวเองก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน

-ชิงสุกก่อนห่ามกับแฟนที่เป็นผู้หญิง(ทอม)มาแล้ว 2 คน

-เคยทำให้ผู้อื่นทะเลาะกัน แตกแยกกัน

-เคยดูหนังโป๊ ภาพโป๊ และคิดเรื่องลามก

-ด่า ว่า ผู้หญิงคนอื่นๆที่มาชอบแฟนเรา

ผลกรรมจากการผิดศีลข้อ 3

-คบกับใครก็มักจะโดนหลอกอยู่ร่ำไป ถ้าหากไม่โดนหลอกก็มักจะมีปากเสียงทะเลาะกัน ซึ่งมันทำให้เจ็บปวดและทรมานมาก โกรธแค้น คิดอยากเอาคืน กินไม่ได้ นอนไม่หลับถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่รักในวัยเรียนก็ตาม

-ไม่มีใครคิดที่จะจริงใจด้วย ถึงแม้มีก็มีเหตุทำให้ต้องเลิกรากันในที่สุด

ศีลข้อที่ 4 มุสาฯ

-โกหก กะล่อน ปลิ้นปล้อน ตอแหลกับทุกๆคน และนินทาแทบจะทุกคนที่เรารู้จัก

-โกหกแม่,พี่ชายทุกๆอย่าง หาข้ออ้างสารพัด ว่าไปโรงเรียน ไปทำรายงานแต่จริงๆแล้วไปอยู่กับแฟน ซึ่งทำให้แม่ร้องให้ เสียใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

-โกหกอาจารย์ว่าปวดท้อง ปวดหัวและขออนุญาตกลับบ้าน แต่ที่ไหนได้แอบไปร้านเนตเพื่อเล่นเกมส์กับเพื่อนๆ บางทีก็ไปดื่มเหล้าของมึนเมากับเพื่อนๆ

-เวลาไปโรงเรียนบางครั้งก็โกหกบอกให้คนที่ขับรถรับส่งนักเรียนจอดส่งเราที่ร้านเน็ตและโกหกว่าต้องทำรายงาน แต่จริงๆแล้วแอบไปเล่นเกมส์ปังย่า ออดิชั่น และเล่นเนตกับเพื่อนๆทั้งวัน

-พูดจาประชดประชัน ตะคอก กระแทกแดกดัน ด่า ว่า เถียงคำไม่ตกฟากขอให้เราชนะโดยที่ไม่สนใจคำเตือน ความหวังดีของแม่ ยาย น้า พี่ชาย พ่อเลี้ยงและทุกๆคนที่เลี้ยงดูเรามาจนทำให้ทุกๆคนเอือมระอา และผิดหวังในการกระทำทุกๆอย่าง

-เป็นพวกดีแต่ปาก พูดได้แต่ทำไม่ค่อยจะได้

-ชอบพูดเหน็บแนม ประชดประชันพ่อ และบางทีก็พูดสอนจนทำให้พ่อไม่พอใจ แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา และคิดด้วยว่า "ลองว่าเราสิ จะเถียงให้ดู" เพราะเราคิดมาเสมอว่า พ่อไม่ได้เลี้ยงเรา พ่อจึงไม่มีบุญคุณกับเรา และไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนเรา เพราะฉนั้นเราจะพูดกระแทกยังไงก็ได้, โกหกอาว่าไม่แคร์พ่อ ไม่สนใจพ่อที่พอไปมีภรรยาและลูกใหม่ แต่ที่ไหนได้ ก็แคร์ และพูดว่าพ่อให้อาได้ยิน เพราะรู้ว่าอาต้องไปเล่าให้พ่อฟัง, ไม่เคารพภรรยาใหม่ของพ่อ แถมยังกวนโอ๊ยเค้าอีก เพราะคิดว่า "เทอนั่นแหละที่ต้องมาทักชั้นก่อน เพราะชั้นเป็นลูกนะยะ", หมั่นไส้พ่อ ที่เห็นพ่อเปลี่ยนแฟนบ่อย และเคยถามด้วยความที่อยากจะทำให้พ่อเสียใจด้วยคำถามที่ว่า "พ่อไม่กลัวเป็นเอดส์รึไง"

-ชอบพูดเพ้อเจ้อ อวดรู้ ไร้สาระ พูดในสิ่งที่มันไม่สร้างสรรค์ สิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ให้ผู้อื่นฟัง

-ชอบพูดแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆ แทบจะไม่เคยยอมรับความจริงเมื่อตนเองผิด

-โกหกขอเงินแม่ว่านำไปใช้จ่ายเรื่องเรียน แต่จริงๆแล้วนำมาเลี้ยงแฟน ไปเที่ยวกับแฟน และเพื่อนๆ ซึ่งไม่เคยคิดถึงแม่เลยว่ากว่าที่แม่จะหาเงินมาได้มันลำบากแค่ไหน

-เคยโกหกเพื่อนๆและทุกๆคน เพื่อให้ตัวเองดูดี และเมื่อเห็นใครดีกว่าก็มักจะพูดยกให้ตัวเองดีกว่าคนอื่นๆ และนำเรื่องที่ไม่ดีของคนอื่นมาพูด บางทีก็เป็นเรื่องจริงบางทีก็ไม่ใช่เรื่องจริง

ผลกรรมจากการผิดศีลข้อ 4

-เวลาพูดอะไรแล้วไม่ค่อยมีคนเชื่อถือ, เวลาเราพูดเรื่องจริงกลับคิดว่าเราโกหก แต่พอโกหกกลับคิดว่าเป็นเรื่องจริง

-เจอแต่คนที่โกหก ให้ความหวัง จนบางทีรู้สึกเหนื่อยและเบื่อกับการที่ตนเองต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แต่เวลาที่เราทำกับคนอื่นกลับไม่เคยคิดว่าเค้าจะรู้สึกยังไง แถมยังสะใจ ดีใจ คิดว่าคนอื่นโง่ ตัวเองฉลาดที่โกหกคนอื่นได้ แต่จริงๆแล้วคนที่โง่ก็คือเราต่างหากที่คิดว่าหลอกคนอื่นได้

-ชอบมีคนมาพูดกระทบกระแทก เหน็บแนม พูดให้เราเสียใจ เสียความรู้สึกอยู่บ่อยๆ เหมือนกับที่เราเคยทำกับแม่ไว้เลยไม่มีผิดเลย

สารภาพแบบชัดๆตรงๆแบบนี้

ขอบอกว่า "โล่ง"แน่ๆ

และ"กล้าหาญ"มากๆ

อนุโมทนากับน้องหญิงด้วยจ้ะ

อ่านคำสารภาพบาปของ ญ

นอกจากจะรู้สึกชื่นชมมาก ๆ แล้ว

ยังอมยิ้มไปด้วยตลอด คิดถึงสมัยวัยรุ่น

เพราะเราก็เคยทำมาเหมือนกันทั้งนั้น..

แต่พี่มันทำเยอะกว่า แถมยังละอัตตาได้น้อยกว่าด้วย

ได้อ่านกระทู้ของญ และของพี่ชนิดา แล้ว

จึงต้องบอกตัวเองให้ละอัตตาให้ได้จริง ๆ ขอบคุณนะคะ

      อนุโมทนากับน้องหญิงจ๊ะ และขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ สู้ๆ จ๊ะ ยิ่งเรารู้ตัวว่าเราทำบาปอะไรไว้มากเท่าไร เราก็จะยิ่งห่างไกลจากความชั่วได้มากเท่านั้น  แต่ถ้ายังไม่รู้ว่าเราชั่วอย่างไรบ้าง นี่น่ากลัวนะ อันตัวพี่อัญเองก่อนมาบ้านสวนก็คิดว่าเราถือศีล 5 ได้ดีพอแล้ว แต่พอมาบ้านสวนรู้เลยค่ะว่าตัวเอง ด่างพร้อย ขาด ทะลุ ศีล อย่างสิ้นเชิง หาได้รู้จักศีล5อย่างดียิ่งไม่  ยังดีว่ายังเลี้ยวกลับตัวกลับใจทัน  เพราะกลัวไม่ได้อยู่ในยุคพระศรีอาริย์ค่ะ  ต้องรีบฝึกปรือวิทยายุทธ  นำเอาคำสอนของท่าน อ.อุบล มาขัด+กระเทาะใจตัวเองให้บริสุทธิ์ เผื่อจะได้ตกรอบรายชื่อผู้มีสิทธิ์ลงนรก อ่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่ชนิดา

ขอบอกว่าโล่งจริงๆ

รู้งี้สารภาพไปตั้งนานละ

ขอเป็นกำลังให้ทุกๆท่านที่

กำลังคิดจะสารภาพนะคะ

เหมือนยกภูเขาออกไปจากอกเลยอ่ะ

หายใจได้เต็มปอดยังไงยังงั้น  55

**********************************

มาช่วยบิ๊วให้พี่แหวนสารภาพเร็วๆไวๆนะคะ

คิดถึงมากๆ เห็นพี่แหวนหายไปตั้งนาน

นึกว่าเป็นอะไร

เมื่อคืนก็ฝันถึงพี่แหวนด้วย

แต่พอเห็นแบบนี้ก็ดีใจแล้ว อิอิ

**************************

ขอบคุณค่ะพี่อัญ

พอสารภาพออก

บุญธรรมทานนี้มันส่งผลทันทีทันใด

อย่างแรกเลยใจเราโล่ง สบายขึ้นเยอะเลยค่ะ

เคยเห็นแต่คนอื่นๆเขาพูดกัน

แต่ไม่คิดว่ามันจะช่วยได้เยอะขนาดนี้

ศีลข้อที่ 5 สุราฯ

-เคยดื่มเหล้า เบียร์ ไวน์ แป้งหมาก และของที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์มาแล้วแทบทุกชนิด ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าเหล้ามันขมมากๆ และอยากจะอ้วกทุกครั้งที่ได้ดื่ม แต่ด้วยความที่อยากเข้าสังคม อยากอวดเพื่อนว่าตนเองคอแข็ง อยากได้รับคำชมว่าคอทองแดง เลยดื่ม ทั้งๆที่มันทรมานมากเวลาดื่ม และคิดว่าเมาแล้วเท่ห์จะตาย ทำอะไรก็ไม่ผิด แต่มาเลิกเพราะรู้จักบ้านสวน เพราะอ.แม่ทำให้กลัวบาปเลยเลิกอย่างจริงจัง แต่ปกติแล้วก่อนหน้านั้นก็ไม่ค่อยได้ดื่มซักเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นสมัยเรียน ม.ต้น

-ยุยงส่งเสริม บังคับ ให้เพื่อนๆดื่มของมึนเมา และเคยไปซื้อให้เพื่อน ให้ญาติ และคนอื่นๆ

กรรมจากการผิดศีลข้อ 5

-หนักที่สุดคือเป็นคนขี้หลง ขี้ลืม และไม่ค่อยมีสติเอามากๆ เช่น บางทีเวลาคุยกับใครจะจำไม่ค่อยได้ว่าเค้าพูดอะไรมาบ้าง หรือบางครั้งเวลามีคนมาบอกเราว่าให้ไปบอกคนนั้นให้หน่อยว่า บลาๆๆ แต่พอถึงเวลาบอกเรากลับจำไม่ค่อยได้ ไม่ค่อยเป๊ะ เหมือนเป็นคนแก่ที่ขี้หลง ขี้ลืม

-เป็นคนขี้ตกใจที่สุด เวลาได้ยินเสียงอะไรดังๆแบบไม่ทันได้ตั้งตัว เช่น เสียงปืน เสียงปะทัดตามเทศกาล เสียงเครื่องจักร เครื่องกลต่างๆ บางทีได้ยินแล้วเหมือนใจจะขาด กลัวมากๆ เหมือนคนเป็นโรคหัวใจ

-เป็นคนคิดมาก ทุกข์ใจ ชอบเหม่อลอย บางครั้งเหมือนจะมีความสุขแต่ก็ดันมีเรื่องมาทำให้ทุกข์

นรกขุม 6 อบายมุข

-เคยเป็นเจ้ามือขายหวยเพราะอยากหารายได้ตอนเรียนอยู่ประถม ประมาณ 1-2 ครั้ง

-เคยซื้อหวย

-เล่นไฮโลประมาณ 2-3 ครั้ง

-ซื้อล๊อตเตอร์รี่ รวมแล้วน่าจะประมาณ 3-4 ครั้ง

-ยุยงส่งเสริมผู้อื่นให้ซื้อหวยเช่น ชอบไปเล่าให้แม่ ยาย และคนอื่นๆฟังว่าเราฝันแล้วให้ตีเป็นเลข บางทีก็มีผู้ใหญ่ชอบมาถามหวย เราก็บอกไปมั่วๆ

-เคยเล่นไพ่กับเพื่อนและคนอื่นๆ บางครั้งก็โกงผู้อื่นด้วยการสลับเปลี่ยนไพ่, และเคยโดดเรียนเปิดบ้านตัวเองให้เพื่อนมาเล่นไพ่ 1 ครั้งเพราะวันนั้นแม่ไม่อยู่บ้าน

-ติดละครแล้วนอนดึก ทำให้ตื่นสายเสียการเรียน บางทีดูแล้วก็หมั่นไส้ตัวร้ายอยากจะเข้าไปตบแทนนางเอก, แต่ละอย่างไม่สร้างสรรค์เอาซะเลย เพราะไม่ได้ดูด้วยอุเบกขา แต่ดูเพราะอารมณ์เป็นที่ตั้งล้วนๆ, เคยเล่าละครเรื่องที่เราชอบให้ผู้อื่นฟัง และติดตาม จนบางทีคนๆนั้นก็ติดละครเพราะเรา

-เที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆ แล้วดื่มของมึนเมา, ตอนเรียนอยู่ม.ต้นเคยหนีไปเที่ยวดูคอนเสิร์ต แล้วพี่ชายไปเจอพอดี และไล่เรากลับบ้าน เราก็นำพี่ชายมาด่าว่าให้เพื่อนฟังว่า ตัวเองไปได้แต่คนอื่นไปไม่ได้ ทุเรศที่สุด ทั้งๆที่พี่ชายหวังดีกับเรา, เคยจัดงานวันเกิดตามสถานที่เที่ยวกลางคืน 1 ครั้ง

-ตอนเด็กๆชอบเล่นน้ำเต้า ปู ปลามากๆ และเคยเป็นเจ้ามือด้วย

-เคยลองสูบบุหรี่หลายๆครั้ง แต่โชคดีที่ไม่ติด เพราะสูบไม่เป็น

-เคยคบคนชั่วเป็นมิตร เพราะตัวเองก็ชั่วเหมือนกันเลยเข้ากันได้ดี, เคยมีเพื่อนที่ติดยาบ้า รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดีแต่เราก็ไม่ห้ามเพื่อน และโชคดีที่ไม่เคยลอง และหลังจากนั้นเพื่อนคนนี้ก็ไปบอกคนอื่นๆว่า เราก็ติดยาเหมือนกัน ทั้งๆที่ตัวเองไม่เคยแม้แต่คิดที่จะลองเลย รู้สึกเสียใจกับคำพูดเพื่อนมากๆที่ทำให้เราเสียหาย นี่แหละเนอะอ.แม่ถึงบอกว่า อย่าคบคนชั่วเป็นมิตร (ถึงแม้ว่าเราจะชั่วก็ตาม อิอิ)

กรรมที่ได้รับ

-ทุกครั้งที่ดื่มเหล้าช่วงแรกๆ หน้าจะบวมมากๆจนน่ากลัว และมีผื่นคันตามร่างกาย ทรมานมากๆ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังดื่ม จนช่วงหลังๆร่างกายมันด้านชาจนไม่เป็นผื่นแล้ว

-ทำให้ไม่มีเงินเก็บ เสียเงินไปกับเรื่องไร้สาระ

-กรรมจากการคบคนชั่วเป็นมิตร ก็ทำให้เราเสียชื่อเสียงไปในด้านลบ                          ถึงแม้ว่าเราจะชั่วอยู่แล้วแต่มันก็ทำให้เราดูชั่ว x 2 ไปเลย

มโนกรรม กายกรรม วจีกรรมที่ทำกับอ.แม่ และอ.มงคล

-เคยคิดว่าหากอ.แม่แก้ผ้าแล้วจะเป็นยังไง เพราะตัวเองผิดศีลข้อ 3 มาและหมกมุ่นอยู่กับเรื่องลามก เลยทำให้จิตคิดแว่บไปในเรื่องที่ไม่ดี ถึงแม้จะไม่อยากคิดก็ตาม แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ (ถึงแม้จะเคยสารภาพกับอ.แม่ไปแล้วหนูก็อยากสารภาพอีกค่ะ)

-เคยคิดว่าอ.แม่ จะมีอะไร กับ อ.มงคลรึป่าว (ข้อนี้หนูเคยคิดตั้งแต่ยังไม่เคยไปบ้านสวนแล้วค่ะ ไม่เคยสารภาพกับอ.แม่เลย แต่เคยไปสารภาพในกระทู้ใครดูรายการคุยไปแจกไป ตอนที่มีคนมาสารภาพเรื่องนี้)

-เคยใส่รองเท้าอ.แม่ และคนอื่นๆในบ้านสวนโดยความมักง่าย ไม่ดูให้ดี

-เคยโกหกอ.แม่ว่า ไม่เหนื่อย ไม่ง่วง

-บางครั้งกินข้าวแล้วไม่เช็ดโต๊ะ

-หลับ สัปงก ทุกครั้งที่อ.แม่เผยแพร่ธรรมะ

อาจจะมีอีก แต่ตอนนี้จำได้แค่นี้ค่ะ

กรรมที่ได้รับ

เท้าบวมและชา และมีเรื่องมาให้ทุกข์ใจอยู่เสมอ

ทำให้ไม่ค่อยมีความก้าวหน้าทางธรรม เพราะเราประพฤติผิดต่อผู้ให้ธรรมกับเรา

พอหนูสารภาพบาปออกมาแล้วทำให้หนูดีใจมากที่ตัวเองเอาชนะใจตัวเองได้ เพราะที่ผ่านมาหนูไม่กล้าที่จะสารภาพกับอ.แม่ ในเรื่องที่คิดลามก เพราะคิดเห็นแก่ตัวว่า กลัวอ.แม่จะไม่รัก ไม่เอ็นดูเราเหมือนเดิม กลัวอ.แม่จะเปลี่ยนไป ทั้งๆที่หนูก็รู้ทั้งรู้ว่าอ.แม่ไม่เคยโกรธใคร ไม่เคยเกลียดใคร ให้ให้อภัยทุกคนได้เสมอ แต่หนูก็กว่าจะยอมสารภาพออกมา น่าละอายใจที่สุด

หนูกราบขอขมาอ.แม่ อ.มงคล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์ ที่หนูล่วงเกินทั้งกาย วาจา ใจ หนูตั้งใจจะถือศีลให้บริสุทธิ์ จะได้บังคับกาย วาจา ใจ ของตนเอง ให้พ้นเรื่องเหล่านี้ได้ และหนูจะตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่ออ.แม่  อ.มงคล และตัวหนูเองค่ะ

************ขอแก้ไขข้อความที่ทำให้คนอ่านทุกๆท่านเข้าใจผิดนะคะ**************

ก่อนหน้านี้ญได้เขียนสารภาพไปว่า เปลี่ยนเสื้อผ้าในพีระมิด

เพราะเข้าใจผิดว่ามันผิดกฏ เพราะไปอ่านที่คนอื่นสารภาพบาปมา

ก็เลยมาสารภาพบ้าง ทั้งๆที่ท่านอ.ไม่เคยบอกแบบนั้นเลย 

ทำให้คนที่มาอ่านหลายๆคนเข้าใจผิด

จริงๆแล้วการเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวในพีระมิด ไม่ได้ผิดกฎของบ้านสวนเลย

หนูกราบขอขมาท่านอ.อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์ด้วยค่ะ

และขอขมาทุกๆคนที่มาอ่านแล้วเข้าใจผิดด้วยนะคะ 

อนุโมทนาธรรมทานของญอีกครั้งจ้า เข้ามาอ่านต่อ อิอิ ดีใจด้วยๆตอนนี้ตัวเบาเลยใช่ปะ 

-ติดละครแล้วนอนดึก ทำให้ตื่นสายเสียการเรียน บางทีดูแล้วก็หมั่นไส้ตัวร้ายอยากจะเข้าไปตบแทนนางเอก

อันนี้มันเราชัดๆ เป็นบ่อยมากๆ อ่านแล้วขำเลยอะญ

****************************

ทำให้ไม่ค่อยมีความก้าวหน้าทางธรรม เพราะเราประพฤติผิดต่อผู้ให้ธรรมกับเรา

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ขวัญก็เลยไม่ค่อยก้าวหน้าทางธรรม

ยิ่งท่านอาจารย์เป็นผู้ทรงศีลทรงธรรม สูงส่งมาก เป็นตัวแทนพระพุทธองค์ 

โอ้ววว..น้องเรา

พอได้เริ่มฝึกวิทยายุทธ

"วิชาตัวเบา" แล้ว ฝึกใหญ่เลยแฮะ

รอกันมั่งน้องเอ๊ย..

ป้าแ่ก่แล้ว วิ่งตามไม่ทันแล้วเนี่ย..

อนุโมทนากับน้องหญิง

และคอมเมนต์ น่ารักๆ

จากน้องขวัญ ด้วยนะจ๊ะ 

สองสาวเนี่ย แรงเยอะ..

แล้วก็พลังใจสูง เจงๆ

นั้นแน่มาแรงแชงโค้งจริงๆนะสาวน้อย ยังอ่านไม่ละเอียดเท่าไรแต่จะตามอ่านจ้า
นี้นะช่วยกระตุ่นตอ่มคนแก่อย่างป้านนนี่ให้รีบไปเรียบเรียงให้เสร็จเร็วๆจริงๆ เพราะป้าเก่งสุดๆเรื่องศีลข้อหนึ่ง ไอ้เตาะๆตอ่ยๆก็ไม่แพ้น้องหญิงแน่นอน แถมเกิดกอ่นก็ชั่วมากๆมากอ่นนะซี
รู้สึกได้ว่าต้องโล่งแน่ๆ เพราะช่วงที่เราอยู่บ้านสวนกัน ธ ค นะที่ออกไปสมาทานศีลแบบไม่คอ่ยละเอียดยังโล่งเลย ยังคิดว่าเดี๋ยวไปสมาทานอีก แต่เขียนสาระภาพ
แบบนี้ละเอียดดีนะ
โมทนาด้วยจริงๆจ่ะ

วทันยา  :  อนุโมทนาบุญกับน้องหญิงด้วยนะคะที่ได้ทำในสิ่งที่อาจหาญยิ่งนัก   จิตของเรา  เกิดดับ  อยู่ตลอดเวลา  เป็น

ชวนจิต  จิตดวงเก่าดับไป  จิตดวงใหม่  ก็เกิดขึ้นตลอด  อย่าไปเศร้าหมองกับจิตที่ดับไปแล้ว   พระบาลี  บทหนึ่งได้กล่าวว่า  "สิ่งเป็นอดีต  ก็ผ่านไปแล้ว  สิ่งเป็นอนาคต  ยังไม่มาถึง  ผู้ใดที่ทำความเพียรอยู่  ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันกลางคืน  แม้มีชีวิตอยู่เพียงราตรีเดียวก็น่าชม"  พระพุทธองค์จึงบอกให้ทำจิตของตนให้ผ่องแผ้ว    ...ใจเป็นใหญ่  ใจเป็นประธาน  ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ....

        เรื่่องการหลับนอน   มีคนสวยคนหนึ่งที่ชอบปฏิบัติธรรม   เล่าให้ฟังว่า    หลังจากทำงานตอนกลางวัน   กลางคืนก็จะใส่ชุดขาวสวดมนต์  ไหว้พระ  ทำสมาธิ และนอนหลับในชุดขาวนั้น   สามีมาขอหลับนอนก็ไม่อยากให้นอนด้วย  เพราะไม่ต้องการ  และคิดว่าเป็นของสกปรก  

      วันหนึ่่งเธอได้เข้าวัดป่าสายหลวงปู่ชา    ถามเจ้าอาวาสในเรื่องนี้   เจ้าอาวาสบอกว่า  ไม่ได้นะ  มันเป็นบาป    มันเป็นหน้าที่ของภรรยา  เมื่อต้องมีกรรมอยู่ทางโลกอยู่ก็ยังต้องให้อยู่  เป็นทานอย่างหนึ่ง   เขาเล่าให้ฟังอย่างนั้น    ก็ทำให้เราเกิดปัญญา....

     สำหรับท่านทั้งสอง  เราอย่าไปติดใจสงสัยท่านเลย   คุณธรรมในตัวอ.อุบล  จากที่ท่านได้ปฏิบัติ  ให้เห็น  ก็พิสูจน์ในตัวเองแล้วว่าเป็นของจริงหรือปลอม  และจากพระอาจารย์หรือผู้รู้ทั้งหลายที่รับรองในคุณธรรมของอ.อุบลก็มีมากนัก

    ถ้าฝ่ายหนึ่งเป็นอริยะ  แต่สามียังปฏิบัติไม่ถึงขั้น   ก็เป็นหน้าที่ในเรื่องของธรรมชาติที่จะให้ทานในสิ่งที่เขายังยึดติด

   ถ้าเป็นอริยะทั้งคู่  นั่นก็เราไม่สามารถรู้ได้  ถ้าภูมิธรรมยังไม่เท่ากัน.....จึงไม่ควรปรามาส  ใด  ๆ  

วันนี้ว่างยาว ทั้งวัน ทั้งคืน

เลยได้มัโอกาส อ่านธรรมทาน ของน้องหญิง

และท่านอื่นๆด้วย

*******

อ่านธรรมทาน ของน้องหญิงแล้ว

อืมสุดยอดเลย เขียนได้ละเอียดและตรงประเด็น

คน สว.ก็สามารถอ่านได้ ม่ายต้องขยาย

เรื่องของมโนกรรมนี้ หนักมากเลย

เพราะดันไปคิดไม่ดีกับอาจารย์แม่

คือเวลาคิดถึงอาจารย์แม่ จะมีคำต่อท้ายมาเลย (อวัยวะผู้หญิง)ใหญ่

พี่กำลังรับกรรมอยู่ กลั้นฉี่ไม่ได้

ไม่ได้เชิญให้มาเลย แต่ดันทำไปได้

ไล่ก็ไม่ไป ร้ายสุดๆ

ลูกกราบขอขมาอาจารย์แม่

ทรมานเหลือเกินเจ้าค่ะ

อาจารย์แม่คือบุคคลที่ลูกเคารพ บูชา

แต่มีจิตไปคิดไม่ดีกับท่าน

ทำให้รู้ที่มาแล้วว่ามาจากนรกขุมที่ 3

ถ้าเป็นอริยะทั้งคู่  นั่นก็เราไม่สามารถรู้ได้  ถ้าภูมิธรรมยังไม่เท่ากัน.....จึงไม่ควรปรามาส  ใด  ๆ 

***********************

แหม่ หายหน้าหายตาไปนานเลยนะคะ

คุณวทันยาและคุณมาโนช

หลังจากที่มีข่าวคราวในกระทู้รายวันครั้งนั้น

แต่ก็ดีใจนะค๊าาาาที่ยังไม่ลืมกัน!!

สำหรับตอนนี้ตัวญเองก็ไม่ได้มีข้อสงสัย

หรือไม่มั่นใจในตัวท่านอ.ทั้ง 2 นะคะ

เพราะเห็นมาหมดแล้ว

ว่าของจริงหรือของปลอม

และที่ญตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา

ก็เพราะว่าต้องการพ้นทุกข์

อยากหนีความชั่ว หนีบาป

เลยมาสารภาพความในใจ

และที่สำคัญ

ก็คิดว่าเผื่อมันจะมีประโยชน์กับคนอื่น

เพราะเราทั้งสารภาพและบอกผลของกรรมด้วย

แต่ถึงกระนั้น.....ก็รู้แล้วว่า

มันก็อาจไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป

กระทู้นี้จะมีประโยชน์เฉพาะกับคนที่ตั้งใจรักษาศีล 5

และสร้างความดีต่อไป

และอาจไม่มีประโยชน์ต่อพวกที่ทำตัว

เป็น "จระเข้ขวางคลอง" เท่านั้นเอง

และก็ขออนุโทนากับบทความดีๆที่นำมาให้อ่านด้วยนะคะ

******************

ถ้าเป็นอริยะทั้งคู่  นั่นก็เราไม่สามารถรู้ได้  ถ้าภูมิธรรมยังไม่เท่ากัน.....จึงไม่ควรปรามาส  ใด  ๆ  

ส่วนเรื่องปรามาสก็เป็นเพราะญเองก็ทำชั่วมาเยอะ

เวลาทำดีก็มักจะมีมารมาคอยขัดขวางตลอด

เพื่อไม่ให้เราก้าวหน้า

เห็นคุณวทันยาพิมมาแบบนี้แล้ว

แสดงว่าต้องมีเคล็ดลับดีๆในการที่จะห้ามใจ

ไม่ให้เผลอปรามาสท่านอ.ทั้ง  2 ได้ แน่ๆเลยใช่มั้ยค๊าาา

ไงก็รบกวนบอกวิธีหน่อยนะคะ

จะได้มีประโยชน์ต่อตนเอง และผู้อื่น

เพราะตอนนี้ก็พยายามรักษาศีลไม่ให้ขาด

ไม่ให้แหว่งอยู่อ่าค่ะ

พี่กำลังรับกรรมอยู่ กลั้นฉี่ไม่ได้

ไม่ได้เชิญให้มาเลย แต่ดันทำไปได้

*****************************

อนุโมทนาด้วยค่ะพี่วิ

อย่างน้อยๆพวกเราก็ถือว่ายังโชคดีอยู่บ้าง

ที่อ.แม่สอนให้รู้ "ต้นเหตุ ของกรรม"

ดีกว่ารู้แต่ กรรม แล้วไม่รู้ เหตุ  เพราะมันจะแก้ไขได้ยาก

และเอาใจช่วยให้พี่วิ

ใช้ "ใจ" เพื่อ "ดับเหตุ" ให้ได้นะค๊าาา

 อ.อุบลช่วยด้วย ได้ผลค่าาาา อิอิ

 ในที่สุดก็ได้อ่านคำสารภาพบาปของน้องหญิงแล้วนะคะ 

พี่ผึ้งอนุโมทนากับธรรมทานของน้องหญิงในครั้งนี้ด้วยนะคะ 

สาธุ

อ่านคำสารภาพบาปของน้องหญิงแล้วทำให้พี่นึกถึงกรรมอีกเรื่องได้เลยนะคะ เนี่ย

เดี๋ยวจะไปสารภาพต่อที่กระทู้ของคุณชนิดานะคะ 

ขอบคุณมากๆนะคะที่ตั้งกระทู้สารภาพของน้องหญิงขึ้นมาเพราะทำให้พี่

นึกกรรมชั่วของตัวเองออก สงสัยถึงเวลาที่จะต้องสารภาพเรื่องนี้แล้วค่ะ

สำหรับท่านทั้งสอง  เราอย่าไปติดใจสงสัยท่านเลย   คุณธรรมในตัวอ.อุบล  จากที่ท่านได้ปฏิบัติ  ให้เห็น  ก็พิสูจน์ในตัวเองแล้วว่าเป็นของจริงหรือปลอม  และจากพระอาจารย์หรือผู้รู้ทั้งหลายที่รับรองในคุณธรรมของอ.อุบลก็มีมากนัก

    ถ้าฝ่ายหนึ่งเป็นอริยะ  แต่สามียังปฏิบัติไม่ถึงขั้น   ก็เป็นหน้าที่ในเรื่องของธรรมชาติที่จะให้ทานในสิ่งที่เขายังยึดติด

   ถ้าเป็นอริยะทั้งคู่  นั่นก็เราไม่สามารถรู้ได้  ถ้าภูมิธรรมยังไม่เท่ากัน.....จึงไม่ควรปรามาส  ใด  ๆ  

.......................................

ชนิดาว่า คุณ วทันยา เขียนประเด็นไม่ค่อยชัดเจนเลยนะคะ โยงเรื่องท่านอาจารย์ แล้วก็เรื่อง ของสามี..ภรรยาของผู้หญิงนุ่งขาว ที่ได้รับธรรมะจากหลวงปู่ชาคนนั้น 

อ่านแล้วงงๆนะคะ ทั้งๆที่เป็นธรรมทานที่น่าพิจารณา แต่อ่านไปอ่านมา ไม่รู้ว่า คุณมีอะไรที่แอบแฝงเคลืองแคลงในใจหรือเปล่า หรือ แท้ที่จริงแล้ว ต้องการจะ"สื่อ"อะไรกันแน่ 

ฉะนั้น จะเขียนอะไร ก็ช่วยเขียนให้มันชัดๆด้วยนะคะ  เพราะเขียนวกไปวนมาแบบนี้ ก็เข้าข่าย"ปรามาส"เช่นกัน

 หวัดดีน้องหญิง  พี่อ็อดก็เคยคิดเคยนึกโน่นนี้กับอาจารย์แล้วก็ปวดหัวทุกครั้ง

เห็นความกล้าหาญของน้องแล้วทำให้อยากสารภาพบ้าง แต่ก็จะ จะ อยู่นั่นแหละ

ยังไม่ได้สารภาพสักที่...เฮ้อ

 ยังไงก็เอาใจช่วยให้พี่อ๊อดก้าวข้ามจุดๆนี้ไปให้ได้นะคะ

ทุกสิ่งที่เป็นอยู่ 

มันก็มาจากตัวเราเองทั้งสิ้น

สิ่งขวางกั้นตรงหน้า

บางครั้งก็บอกให้เรารู้ว่ามันสุดทางแล้ว ,

บางคราก็บอกให้เรารู้ว่าต้องผลักมันให้สุดแรง

เพื่อก้าวข้ามมันไปให้ได้

เพราะเป้าหมายเราทุกคน

คงไม่ได้อยากยืนอยู่กับที่ตลอดเวลา

แต่ ความจริง จะทำให้เราก้าวไปได้ตลอดเวลา

อย่างน่าภาคภูมิใจค่ะ

ได้อ่านธรรมทานของน้องหญิงแล้ว

โอ้โห...น้องเรา

ก้าวหน้าถึงขนาดนี้

โล่งตัวเลยใช่มั้ยจ้ะ

พี่ขออนุโมทนากับความกล้าหาญด้วยจ้าาาา

*********

ส่วนตัวพี่เองจะพยายาม

รวบรวมเรียบเรียงถึงกรรมที่ตนเองได้ทำไว้ให้ได้สักที

ขอบคุณมากจ้ะ

    คิดถึงน้องหญิงจ้ะ

ส่งเสียงด้วยนะจ้ะ

ถึงแม้จะรู้อยู่ว่า"น้อง"เค้ายุ่งๆ

และรอเคลียร์งานและเรื่องต่างๆอยู่

แต่ก็อดคิดถึงไม่ได้เหมือนกันจ่ะ เจ๊ตาล

งั้น น้องหญิง จงมา จงมา จงมา สาธุ

เพิ่งได้มาอ่านคำสารภาพบาปของน้องหญิง ดีใจด้วยจริง ๆ ค่่ะ ทำให้คิดได้ว่า

ตัวเองก็ไม่เคยสารภาพบาปในเวป คิดว่าสารภาพบาปหลังบัตรประชาชนร่วมเข้าค่ายแค่นั้นเป็นพอ

ต่อไปนี้ต้องขอสารภาพบาปบ้างแล้วแหละ ขอคิดกรรมต่าง ๆ ให้ได้โดยเร็วด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ

เพิ่งได้มาอ่านคำสารภาพบาปของน้องหญิง ดีใจด้วยจริง ๆ ค่่ะ ทำให้คิดได้ว่า

ตัวเองก็ไม่เคยสารภาพบาปในเวป คิดว่าสารภาพบาปหลังบัตรประชาชนร่วมเข้าค่ายแค่นั้นเป็นพอ

ต่อไปนี้ต้องขอสารภาพบาปบ้างแล้วแหละ ขอคิดกรรมต่าง ๆ ให้ได้โดยเร็วด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ

กราบขอบพระคุณอ.แม่ พี่ชนิดา และพี่แมว มากๆนะคะ

ต่อไปนี้ีหนูจะไม่ละเลยหน้าที่ตัวเอง

หนูจะสู้กับกิเลส สู้กับตัวเองให้ได้

ไม่ว่าจะรู้สึกท้อ หรืออะไรก็แล้วแต่

ดีกว่าปล่อยเลยตามเลย มีแต่ห่างไกลบ้านสวนออกไปทุกที

คงไม่มีใครที่จะทุกข์และสุขไปตลอด 

ช่วงที่หายไป ไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวจิตใจ

จิตก็ไหลลงที่ต่ำโดยอัตโนมัติ 

หนูจะเข้มแข็งและเดินหน้าต่อไปให้ได้ค่ะ

จะไม่ยอมแพ้มันอีกแล้ว

มันคงไม่ถึงกับตาย ขอลองสู้กับมันอีกสักครั้ง

กราบขอขมาอ.แม่ เสด็จท้าวเวสสุวรรณและทุกๆพระองค์ด้วยค่ะ

ที่ผ่านมาชีวิตหนูได้รับสิ่งดีๆจากบ้านสวนมาตลอด

พอตัวเองรู้สึกเหนื่อย ท้อ ก็ยอมแพ้ความรู้สึกตัวเอง

และทิ้งหน้าที่ของหนูไป รู้สึกอยู่ตลอดเวลา

ว่าตัวเองเป็นคนอกตัญญูมาก แต่ก็แค่รู้สึก

ไม่คิดที่จะฮึดสู้ขึ้นมา ไม่ยอมทำอะไรปล่อยให้เวลาผ่านไป

ไม่สมกับที่เราเคยบอกว่ารักและศรัทธาอ.เลย

เห้อ เลวซะไม่มีจริงๆ

ต่อจากนี้หนูพร้อมแล้วค่ะ

พร้อมที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขไปกับอ.แม่ และทุกๆคน

หนูจะไม่เห็นแก่ตัวอีกแล้ว 

กราบขอบพระคุณอ.แม่จริงๆค่ะ

กราบ กราบ กราบ

****************************

   ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทาน คุณ นันทนา ด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาบุญ กับ ธรรมทาน ของน้องหญิง ครับ

ระลึกคิดถึงน้องหญิง ครับ

ไม่เห็นการโพสของน้องหญิง ก็เป็นเวลานาน ก็คิดว่า น้องหญิง คงไม่สบาย แต่ ก็ส่งกำลังใจผ่านอากาศไป

แต่ เมื่อมาเห็น น้องหญิงมาโพส ในกระทู้ เรื่องเจ้าลูกควายน้อย ก็คิดว่า น้องคงสบายดีแล้ว ครับ

อย่างไร ก็ขอให้กำลังใจน้องหญิง ผ่านพ้นอุปสรรคทั้งปวง ครับ

เพราะ การเขียนธรรมทานของน้องหญิง เป็นหนึ่งในธรรมทาน ที่อ่านแล้ว ผู้ได้อ่านทุกคน สามารถนำไปพิจารณา แก้ไขและปรับปรุงตนเอง ครับ

หวังว่า น้องหญิง คงมาเขียนธรรมทานให้พี่ๆ น้องๆ ได้อ่าน นะครับ

และ ขอกล่าวคำสวัสดี กับ พี่ชนิดา พี่แหวน คุณพี่ตาล และ พี่ๆ อีกหลายๆท่านครับ ระลึกคิดถึงทุกท่าน ครับ

 ขอบคุณค่ะพี่ชนิดา

ช่วงที่หายไปมันเป็นช่วงที่ตัวเองล้าๆ ท้อๆ

ขี้เกียจด้วย และตัวเองก็ชอบเข้าไปดูเฟสปลอมของบ้านสวนค่ะ

หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าอยากหายไปสักพัก

แล้วเดี๋ยวเราก็ค่อยมาเม้นใหม่

แต่ช่วงที่หายไปไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวจิตใจตัวเอง

และเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกลัวจี้สฟิงซ์ 

และเข็มกลัดท้าวเวสสุวรรณขึ้นมาก็เลยถอดไว้บนหัวเตียง

และไม่เอามาใส่อีกเลย บวกกับตอนนั้นบุญธรรมทานก็ไม่ได้เข้ามาเขียน

จิตใจเลยยิ่งตกต่ำลงไปอีก

และเคยฝันถึงอ.แม่ ท่านมาบอกว่าโดนเล่นของ

แต่ตื่นมาก็รู้สึกได้จริงๆเพราะเรามีอาการกลัววัตถุมงคลบ้านสวนขึ้นมา

แต่ก็เอาชนะใจตัวเองไม่ได้ ปล่อยจิตตัวเองตกลงไปเรื่อยๆ

ยอมรับว่าทุกข์มากๆค่ะ

อยากเข้ามาเขียนธรรมทานเหมือนเดิม 

เพียงแค่เปิดเวปบ้านสวนก็ไม่อยากเข้าแล้ว

ทั้งๆที่ในใจลึกๆแล้วอยากเข้ามาเขียนธรรมทาน

แต่ก็ทำไม่ได้ ปล่อยเลยตามเลย

รู้สึกมาตลอดว่าเราเหมือนคนอกตัญญูมาก

คิดถึงกระทู้พี่ตาลที่ชื่อว่ากระทู้ คนเนรคุณ มากๆ

เพราะรู้สึกว่าตัวเองเนรคุณผู้ให้ชีวิตใหม่แก่ตนเอง

จนได้มีโอกาสโทรไปคุยกับอ.แม่

เพียงแค่กดเบอร์ น้ำตามันก็คลอแล้วค่ะ

ก็เลยเล่าให้อ.แม่ฟัง

สุดท้ายอ.แม่ก็บอกเหมือนในฝันจริงๆด้วย

ว่าเรานั้นคงจะโดนคุณไสยบวกกับเจ้ากรรมนายเวรเล่นงานจริงๆ

ต้องขอกราบขอบพระคุณอ.แม่มากๆค่ะ

ที่ช่วยอุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรหนู จนทำให้เค้าปลดปล่อย

และได้ให้หนูกลับมามีแรงลุกขึ้นยืนอีกครั้งนึง

เพราะหลังจากที่อ.แม่อุทิศบุญให้แล้ว

จากความรู้สึกที่ตัวเองกลัวจี้และเข็มกลัดท้าวเวสสุวรรณมาก

ก็เริ่มหายไปทีละนิดและตอนนี้ก็หายกลัวแล้วค่ะ

กลับมาใส่จี้ได้อีกครั้ง และมีแรงที่จะเข้ามาเขียนธรรมทาน

และทำหน้าที่ตัวเองต่อไปได้แล้ว

หากไม่มีอ.แม่ หนูก็ไม่รู้ว่าตอนนี้หนูจะต้องทุกข์ทรมานแค่ไหน

จะต้องเจอกับอะไรอีก

กราบขอบพระคุณจริงๆค่ะที่มาชุบชีวิตให้หนูอีกครั้ง

กราบขอบพระคุณท้าวเวสสุวรรณและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำตัวอ.แม่ทุกๆพระองค์ด้วยค่ะ

ที่ช่วยดึงหนูมาตลอด จนทำให้หนูลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง

และกราบขอบพระคุณพี่ชนิดา,พี่แมวมากๆค่ะ

ถ้าวันนั้นพี่ชนิดาทิ้งญไป ก็คงจะไม่มีวันนี้เหมือนกัน

คุยกับพี่แมวแล้วสบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ จะพยายามเข้มแข็งให้ได้เหมือนพี่แมวค่ะ

**************************************************

จริงๆแล้วต้นเหตุมันอาจจะเกิดจากญเองที่เริ่มขี้เกียจเข้ามาเม้นธรรมทาน

เพราะชีวิตที่ใช้อยู่ตอนนั้น บุญธรรมทานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วค่ะ

พอเราไม่ได้เข้ามาเขียนเหมือนเดิม เมื่อเราตกต่ำก็จะไม่มีบุญอะไรไปเกื้อหนุน

มันก็จะยิ่งทรุดลงไปเรื่อยๆ

แต่ตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าหน้าที่ตัวเอง ณ ตอนนี้คืออะไร

และอะไรที่จะทำให้เราเข้มแข็งได้อีกครั้ง 

ซึ่งมันก็คือ ธรรมทาน

อานิสงค์ยิ่งใหญ่จริงๆ

หากใครที่ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียนบ่อยๆ

ก็พยายามเข้ามาเขียนนะคะ

พอตัวเองได้รับความทุกข์ ก็จะรู้เลยว่า

ช่วงที่เราไม่ได้สร้างธรรมทาน มันก็ไม่มีอะไรที่จะช่วยเราได้เลย

อ.ท่านถึงเน้นย้ำให้พวกเรามาเขียนกันบ่อยๆ

ตอนนี้รู้แล้วค่ะ

หนูไม่เคยทำอะไรตอบแทนในสิ่งที่อ.แม่ให้มาเลย

ต่อไปนี้หนูจะเข้ามาเขียนเหมือนเดิม 

และทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ

ถึงแม้ว่าทำไปแล้วคนที่จะได้รับก็คือตัวเองอยู่ดี

"การล้มครั้งนี้ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายของหนูด้วยเถิด"

สาธุ

 ขอบพระคุณมากค่ะพี่กร

ลึกๆแล้ว ญ ก็แอบชื่นชมพี่กรเหมือนกัน

ในเรื่องของธรรมทาน

โดยเฉพาะธรรมทานรายการคุยไปแจกไป

พี่กรเป็นคนที่มาเม้นสม่ำเสมอและเม้นตลอดมา

และสรุปเนื้อหาได้ชัดเจน ตรงประเด็น

ชอบอ่านค่ะ จะพยายามทำแบบพี่กรให้ได้เหมือนกันค่ะ

อนุโมทนากับ น้องหญิง ครับ

เรา ลูกบ้านสวนฯ ต่างก็มีซึ่งกันและกัน ครับ

เรารักและมีความจริงใจ และ ห่วงใยซึ่งกันและกัน ครับ

เราต่างก็ประสบอุปสรรคในวาระ พันธะ ที่แตกต่างกันออกไป

แต่ทุกสิ่งทุกอยาง ก็ได้รับ ความรักและความเมตตา จาก คุณแม่อุบล คุณพ่อมงคล คุณท๊อป และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งบ้านสวนฯ ในการชี้แนะ แนวทาง และ ทางสว่าง และศีลธรรมอันควรปฏิบัติให้กับพวกเรา ครับ

มีความยินดีที่จะได้อ่านข้อเขียน ของน้องหญิง อีก ครับ

น้องหญิง ช่างกล้าหาญ มาก

ขอชื่นชมและโมทนาในธรรมทานของน้องหญิงนะคะ

รู้สึกว่าพี่จะมีคู่แข่งแล้ว เรื่องการทำกรรมผิดศีลข้อหนึ่ง

เพราะพี่ก็คิดว่าตอนเด็ก ๆพี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ เลย

บางเรื่องลืมไปแล้ว บางเรื่องนึกไม่ถึง

พอมาอ่านธรรมทานของน้องหญิงก็ทำให้คิดบาปเพิ่มได้ตั้งเยอะ

ขอขอบใจเป็นอย่างมากนะคะ