กราบขอขมาต่อองค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า , สิ่งศักดิ์สิทธ์ที่อยู่ ณ บ้านสวนพีระมิด . เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ , ท่าน อ.อุบล , ท่าน อ.มงคล และคุณท้อป

ความผิดที่กระทำ คือ  เมื่อวันเสาร์ที่ 26 และ อาทิตย์ที่ 27 พฤษภาคม 2555  ได้มาร่วมพิธีปิดบัญชีขุมนรก ขุม 5 ได้ให้สามีมารับกลับวันอาทิตย์ที่ 27 แล้วเน้นย้ำว่าไม่ต้องเข้ามาในบ้านสวนพีระมิด  จอดรถรอข้างนอก  โทรมาบอกเมื่อมาถึงแล้ว จะเดินออกไปเอง  แต่มันก็ไม่เป็นเช่นนั้น   ขณะที่กำลังเตรียมตัวกลับ ก็เห็นสามีขับรถเข้ามาจอดในบ้านสวน แล้วลูกสาว ( น้องกิ๊ง ) เดินมาหาที่โรงทาน  เลยบอกลูกว่า ไปๆ รีบ ๆออก เลย ดิฉันพาลูกไปที่รถ แล้วไปหาน้องเยิ่นที่จะติดรถไปลงที่บ้านนาด้วย    ช่วงที่รอก็เข้าไปรอในรถเบาะหน้าข้างคนขับ ก็เห็นห่อขนมตกอยู่ที่เท้าเลยหยิบขึ้นมา  พออ่านชื่อใจตกไปที่ตาตุ่ม เพราะว่ามันเป็นขนมที่มีส่วนผสมของเนื้อปลา  คิดในใจว่าเอาแล้วโดนอีกแล้ว ในวินาทีนั้นใจมันก็คิดแว๊ปมาว่า " คงไม่เป็นไรมั๊ง เข้ามาแป๊ปเดียว คอยดูไปก่อนเกิดอะไรเดี๋ยวค่อยมาขอขมา "

อีกหนึ่งเรื่องที่ผิดทางด้านความคิด คือ เมื่อคืนวันเสาร์ที่ 26 พฤษภาคม 2555  ช่วงที่นั่งฟังท่าน อ.อุบล แต่เราไม่เห็นหน้าท่าน เห็นแต่รูปปั้นองค์เทฟสฟิงก์ เห็นที่คางของท่าน ก็คิดล่วงเกินว่าเหมือนของปลอมของอวัยวะเพศชาย มองไปที่ก้นก็เหมือนถุงอัณฑะ  ตอนนั้นก็พยายามดึงจิตให้กลับมาตั้งใจฟังท่าน อ.อุบล แล้วพยายามเอียงหัวเพื่อให้มองเห็นท่าน อ.อุบล จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน

ผลของการทำผิด คือ  ตอนเช้าของวันจันทร์ เวลาประมาณ 8 โมงเช้า  ปวดท้องเหมือนเป็นโรคกระเพาะ เลยกินยาก็ดีขึ้น คิดได้ว่าต้องเป็นเพราะขนมห่อนั้น ปวดอย่างนี้ทุกเช้า ตั้งแต่ วันที่ 28 พค. ถึง 1 มิย.  ตอนนั้นไม่คิดว่าจะพิมพ์ขอขมา แต่คิดว่าจะมาขอขมาที่บ้านสวนพีระมิด ในวันเสาร์ที่ 2 มิถุนายน 2555  พอวันเสาร์ขณะเดินทางออกจากบ้านอาการปวดท้องก็ดีขึ้น ไปถึงที่บ้านสวน ได้ไปลงชื่อขอขมา ไปทำงานในบ้านสวนฯ ไม่ปวดท้องเลย แต่คืนนั้นไม่ได้ขอขมา เนื่องจากท่าน อ.อุบล พาไปงานหลวงพ่อเสงี่ยม ที่จ.ลพบุรี ไม่มีการขอขมา  ในขณะที่เดินทางออกจากบ้านไม่นานอาการปวดท้องก็มาอีก   ดิฉันกลับมาบ้านก็ยังไม่คิดพิมพ์ขอขมา รอที่จะไปขอขมาที่บ้านสวนฯ   ยังปวดท้องอยู่ แต่ เป็นเวลา 6 โมงเช้า ตั้งแต่ วันที่ 4 มิย. ถึง 8 มิย. พอวันที่ 9 มิย 2555 หนังม้วนเดิมค่ะ ไม่ได้ขอขมา แต่ท่าน อ.อุบลได้บำบัดรวม ที่วัดใหม่สันติธรรม จ.ลพบุรี ช่วงที่ท่าน อ.อุบลท่านบอกว่าใครเจ็บปวดตรงไหน ให้บอกความผิดของตัวเองดังๆ ก็ยังนึกไม่ได้  ตอนที่ออกไปข้างหน้าไปยืนข้างท่าน อ.อุบล เพราะ ปวดตึงหัวไหล่  ก็คิดไม่ได้ ท่านก็ถามแล้วว่าทำอะไรมาอีก ก็นึกไม่ออก ( ท่านเมตตาแล้วก็ยังโง่อยู่ค่ะ )  นั่งรถกลับจาก จ.ลพบุรี มาที่บ้านสวนฯ ปวดท้องมาตลอดทางแต่ไม่มากนัก  พอถึงพิธีปิดบัญชีขุมนรก ขุม 7 ท่าน อ.อุบลท่านก็ถามอีกว่า ใครยังมีอาการเจ็บปวดตรงไหนอีก  ดิฉันก็บอกว่าเจ็บเท้า  ไม่บอกว่าปวดท้อง เพราะตอนนั้นอาการปวดมันน้อยลง  ท่านให้ออกไปกราบ อาการเจ็บเท้าดีขึ้น   ท่านอาจารย์ก็ ถามอีก ใครยังมีอาการอะไรอีกไหม ก็มีคนออกไป แต่ ดิฉันไม่ออกไป  ( ท่านเปิดโอกาสแล้ว ไม่ทำ ดับเบิ้ลโง่เลยค่ะ )     ตอนเช้า  6 โมง มีอาการปวดท้อง แล้วเหมือนกับว่า ได้ยินเสียงท่าน อ.อุบล บอกกับใครไม่ทราบว่าต้องสมาทานศีลอีกจ๊ะ ก็เลยลืมตามองว่าท่านอาจารย์ท่านบอกใคร   ก็มองไม่เห็นท่านอาจารย์   แต่ในใจตอนนั้นคิดแต่ว่า " อุ้ย!ท่านอาจารย์ท่านตื่นแต่เช้าเลย  เราจะนอนอยู่ได้ยังไง "  เลยรีบลุกไป ล้างหน้าแปรงฟัน  ทำงานก่อนกลับได้นิดหน่อยค่ะ           อาการปวดท้องยังอยู่ และ ตั้งแต่วันที่ 11 มิย. ถึง  ขณะนี้คือเวลา ประมาณตี 2 กว่าๆ เช้าของวันที่ 15 มิย.  มีอาการท้องเสียร่วมเข้ามาด้วย เวลาออกไปซื้อของก็ต้องรีบเพราะกลั้นไม่ได้ ขนาดตอนนอนไหลออกมาไม่รู้ตัว  เหมือนท่านอาจารย์ท่านพูดเสมอว่า " ใครทนได้ทนไป " เรื่องนี้จริงสุดๆ   แต่ดิฉันทนไม่ไหวแล้วมันปวดทรมานแล้วถ่ายท้องอีก

ในขณะที่ดิฉันพิมพ์อยู่นี้อาการปวดท้องดีขึ้น  อาการท้องเสียยังไม่รู้สึก ซึ่งแตกต่างจากตอนก่อนที่จะพิมพ์ขอขมานี้อย่างสิ้นเชิง คือ เข้าห้องน้ำไป 4 รอบแล้วค่ะนอนไม่ได้เลย

ขอสรุปนะค่ะ ว่า การนำเอาเนื้อสัตว์ เข้าไปในบ้านสวนพีระมิดนั้นไม่ได้เด็ดขาด  และ การคิดล่วงเกินองค์เทพสฟิงก์ ทำให้โง่ คิดไม่ได้ ตัดสินใจผิดพลาด

กราบขอบพระคุณองค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า , สิ่งศักดิ์สิทธ์ที่อยู่ ณ บ้านสวนพีระมิด . เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ , ท่าน อ.อุบล , ท่าน อ.มงคล และคุณท้อป ที่กรุณาเมตตาเตือน , สั่งสอน ไม่ให้ลูกได้มีบาปกรรมติดตัวเจ้าค่ะ  กราบ..กราบ..กราบ