ความโกรธ กับกรรมผิวพันธุ์

ความโกรธ กับกรรมผิวพันธุ์
ได้รับคำแนะนำสั่งสอน จากท่านอาจารย์อุบลเรื่องความโกรธ ก็เลยนึกกรรมเก่าได้อีกเรื่องหนึ่ง ตอนนั้น ยังรับราชการเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา โดยปกติแล้วจะเป็นคนที่ตั้งใจทำงานแบบเอาจริงเอาจังมาก เรียกว่าทุ่มเทสุดๆ แต่พอสิ้นปีมา ครูคนที่เราเห็นกับตาว่านอนหลับในห้องเรียน สอนบ้าง ไม่สอนบ้าง กลับได้สองขั้น เรารู้สึกเสียใจและน้อยใจมาก จริงๆ แล้วไม่เคยคิดที่จะทำงานเพื่อสองขั้นเลย แต่มันเห็นจะจะแบบนี้ก็อดเปรียบเทียบไม่ได้ เราก็ปุตุชนคนธรรมดาเนอะ ยังไม่บรรลุ ก็มีอารมณ์เป็นธรรมดา ทั้งๆ ที่ตอนนั้นก็ปฏิบัติธรรมมาแล้วหลายปี แต่พอเจอเหตุการณ์นี้ก็สอบตกแบบไม่เป็นท่าเลยคร๊าบพี่น้อง วันนั้นจำได้ว่ากลับมาถึงบ้านเล่าให้คุณแม่ฟัง พอเล่าจบ คุณแม่บอกว่าถ้าลูกเป็นครูและทำงานเพื่อสองขั้น ก็ขอให้ลาออกจากครูวันนี้เลย ท่านยังสั่งสอนอีกว่าการทำความดีนั้น ใครจะเห็นหรือไม่ก็ตามความดีก็ยังเป็นความดีวันยังค่ำ สิ้นสุดคำพูดน้ำตาเราก็เหือดหายไปเลย ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาก็ทำงานแบบมีความทุกข์น้อยลง ไม่คิดเรื่องนี้มากเท่าเดิม ในใจก็คิดว่าทำใจได้แล้วแต่ทุกครั้งที่พูดถึงประวัติ การรับราชการของตัวเอง จะหยิบเรื่องนี้มาพูดตลอด มันจึงเหมือนอาฆาตแค้นไม่รู้จักจบสิ้น อาจารย์ค่ะ นับจากวันนี้เป็นต้นไปหนูจะไม่ขอพูดเรื่องนี้อีกแล้ว และขอขอบคุณ ครูท่านนั้นและท่านอาจารย์อุบล ที่ทำให้หนูได้เห็นทุกข์และเห็นธรรม อาจารย์คะ ที่พูดว่าเมื่อหายจากโรคร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อไรจะเขียนมาเล่าอีกที ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เขียนธรรมทานจนกว่าจะหายนะคะ หนูหมายถึงวันที่หายขาดจะเขียนไปรายงานผล เรื่องโรคว่าหายขาดวันใด ส่วนเรื่องบ้านสวนและเรื่องธรรมทานหนูจะพยายามเขียนให้บ่อยที่สุดเท่าที่สามารถจะทำได้ค่ะ ป.ล ขออนุญาตเลียนแบบอาจารย์เรื่องรูปแบบการเขียนนะคะเพราะรู้สึกอ่านง่ายขึ้นค่ะ
ผู้ตั้งกระทู้ ปัญจกานต์ วรรณทอง :: วันที่ลงประกาศ 2012-10-29 02:33:41

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (1637145)

ใครเคยเกี่ยวข้องกับไก่ชนเชิญทางนี้

แหมวันนี้ระลึกกรรมได้เรื่อย ๆ รู้สึกโล่งออกโล่งใจมาก ๆ

ตอนเป็นเด็ก

พ่อจะเป็นคนชอบเลี้ยงไก่ชนมาก

เท่าที่จำได้ประมาณยี่สิบกว่าตัว

แต่ละตัวจะแยกขังเลี้ยงเดี่ยวในสุ่มไม่ปนกัน

ถ้าอากาศไม่หนาวมาก

ตอนเช้าเราจะมีหน้าที่เอาไก่แต่ละสุ่มออกผึ่งแดด

เข้าน้ำขมิ้นไก่(ใครเคยเลี้ยงจะรู้ดี)

ที่เด็ดสุด ๆ คือ

ล่อเป้าไก่

กล่าวคือเอาไก่ตัวผู้ไปล่อให้ไก่ชนกระโดดเตะ

แต่ละเช้าจะซ้อมประมาณสามสี่ตัวก่อนจะแต่งตัวไปโรงเรียน

เรียกว่าเป็นผู้ช่วยพ่อเลี้ยงไก่ชนเต็มตัว

นึก ๆ แล้วก็น่าสงสารไก่พวกนั้น

มันคงเจ็บแต่มันต้องทำเพื่อชีวิตแต่เราทำเพื่ออย่างอื่น

นอกจากนี้เวลาไก่ตัวไหนบาดเจ็บมา

พ่อก็จะให้เราดูแลรักษาเป็นพิเศษ

พอนึกถึงไก่ก็เห็นภาพรอยแผลทั่วตัวไก่

ช่างเหมือนกับรอยโรคที่เราเป็นเหลือเกิน

บางท่านอาจจะสงสัยว่าพ่อก็มีลูกหลายคนทำไมเราเป็นคนเดียว

ลืมบอกไปว่าตอนไปปฏบัติธรรมกับหลวงพ่อจรัญได้ขออธิษฐานชดใช้กรรมแทนพ่อ

โดยขอไม่ให้ตกไปสู่รุ่นลูกหลานต่อไป เราจึงมีอาการหนักกว่าเพื่อน

เชื่อหรือไม่

ลูกหลานของครอบครัวเราเป็นภูมิแพ้ผิวพรรณหมดทุกคน

ถ้ากรรมของข้าพเจ้าที่ทำให้เป็นโรคสะเก็ดเงินในชาตินี้

เกี่ยวข้องกับไก่ชนทั้งหลายที่เคยช่วยพ่อเลี้ยง

ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมแก่ไก่ชนเหล่านั้น

ขออุทิศบุญทั้งหลายที่เคยทำมาแล้ว

และบุญที่ทำที่บ้านสวนพีระมิดทุกบุญให้แก่ไก่ชนเหล่านั้น

ขอได้โปรดยกโทษให้ข้าพเจ้าและครอบครัว รวมทั้งน้องๆ หลาน ๆด้วย

และเมื่อได้รับบุญแล้ว

ขอให้ไก่ชนทั้งหลายอย่าได้จองเวร

และไปเกิดในภพภูมิที่สูง ยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยเทอญ

ผู้แสดงความคิดเห็น ปัญจกานต์ วรรณทอง ตอบโดยสมาชิก

วันที่ตอบ 2012-10-29 03:23:28

ความคิดเห็นที่ 2 (1637157)

นอกจากนี้เวลาไก่ตัวไหนบาดเจ็บมา

พ่อก็จะให้เราดูแลรักษาเป็นพิเศษ

พอนึกถึงไก่ก็เห็นภาพรอยแผลทั่วตัวไก่

ช่างเหมือนกับรอยโรคที่เราเป็นเหลือเกิน

...........................................

อ่านแล้ว เห็นถึง เหตุต้น และ ผลของกรรม

ที่คุณแพม ได้รับเลยว่า

มันช่าง ตรงและชัดเจนมากๆเลยนะคะ

แถมยังมี"ความโกรธแค้น" มาเพิ่มน้ำหนัก

ให้ผลกรรมรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

ก็เลยรักษาไม่ถูกวิธีซักที

แต่การมาสร้างบุญที่บ้านสวนฯ

ครั้งแรกของคุณแพม

ก็ทำให้ บุญรวมตัว จนเกิดปาฏิหาริย์

และ ได้รู้ถึง สาเหตุที่แท้จริงแล้ว

ตอนนี้ก็ตั้งมั่นไป แก้ที่เหตุ

อย่างเดียวเลยนะคะ

ชนิดาเองก็พยายามสุดๆ

ที่จะ เลิกโกรธ ให้ได้

อนุโมทนากับธรรมทานด้วยนะคะ

สาธุ

ผู้แสดงความคิดเห็น ชนิดา เชิงสะอาด ตอบโดยสมาชิก

วันที่ตอบ 2012-10-29 07:22:05

ความคิดเห็นที่ 3 (1637942)

ณัชชาก็เป็นคนหนึ่งที่มีกรรมผิวพรรณ คือเป็นสิวที่หลัง

อย่างที่ได้เคยเขียนธรรมทานไปแล้วเรื่ิองกรรมผิวพรรณ

เหตุเกิดก็เพราะความโกรธ ความอิจฉา ริษยาคนอื่น

ความน้อยอกน้อยใจ เอาแต่ใจตัวเอง

อนุโมทนา สาธุกับคุณแพมที่หาเหตุแห่งกรรมเจอ

และดับที่เหตุ

ค่ะ สาธุ

ผู้แสดงความคิดเห็น ณัชชา พรหมทองแก้้ว ตอบโดยสมาชิก

วันที่ตอบ 2012-11-01 09:58:41

ความคิดเห็นที่ 4 (1641334)

ขอบคุณ

คุณชนิดา และคุณณัชชา

ที่เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอให้ทุกท่านชนะทุกสิ่ง(ที่ไม่ดี)และบรรลุผล

ตามที่หวังไว้ทุกประการ

พวกเรา สู้ สู้ สู้

ผู้แสดงความคิดเห็น ปัญจกานต์ วรรณทอง ตอบโดยสมาชิก

วันที่ตอบ 2012-11-19 22:19:29

[1]