ผมขอย้อนระลึกถึงบาปที่ได้เคยกระทำไว้ ตั้งแต่วัยเยาว์ เพราะชีวิตของเราทุกคนใช่ว่าจะยาวนาน  จะจากโลกใบนี้ไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร 

  เท่าที่ระลึกได้ ตั้งแต่เด็กก็เคยจับปลากัด มาขังไว้ในขวด นำปลามาใส่เป็นคู่ให้กัดกัน เวลาตัวไหนแพ้ก็จะทำการประหารตามประสาเด็กที่ไม่รู้ว่าไฟมันร้อนกระทำบาปโดยไม่รู้  คือ นำน้ำใส่ขวดเปล่าสักครึ่ง จากนั้นก็นำปลากัด ตัวที่กัดแพ้ใส่ลงไป จากนั้นก็ใส่น้ำให้เต็ม แล้วใช้หัวแม่มืออุดที่ปากขวดให้แน่น  สักพักก็ดึงหัวแม่มือออกจากปากขวดจากเร็ว จะทำให้เกิดน้ำหมุนวนภายในขวด ปลาจะขาดอากาศหายใจ และตาย (หรือจะตายหรือเปล่าผมก็จำไม่ค่อยได้แล้วครับ) 

     เรื่องลักเล็กขโมยน้อย   สมัยเด็กๆ พ่อเป็นตำรวจ พักอาศัยอยู่บ้านพักตำรวจที่สภ.เมืองภูเก็ต  เป็นบ้านไม้ห้องแถวสองชั้น ผมก็จะมีเพื่อนๆ หลายคนที่พอเวลาวันหยุดเสาร์อาทิตย์หรือปิดเทอม ก็จะชักชวนกันไปเที่ยวใกล้แถวๆบ้่าน ไปลักขโมยกะท้อนบ้าง มะม่วงหินพานต์บ้าง  ลูกระกำบ้าง บ้างครั้งก็แกล้งเจ้าของบ้านที่ชื่อว่ายายเกร็ด โดยปาก้อนหินใส่หลังคาบ้านแกบ้างเป็นประจำด้วยความคึกคะนอง 

     ชอบเถียงพ่อแม่  ขี้โมโห  เวลาโกรธก็จะทำลายข้าวของ ปิดประตูดังโครม  เคยร่วมกันฆ่าไ่ก 1 ตัว ขณะที่เรียนอยู่ รร.ภูเก็ตวิทยาลัย เป็นชั่วโมงเกษตรมีการเลี้ยงไก่เวลาไก่โต อาจาร์ยก็จะให้นักเรียนฆ่าไ่ก่ และนำมาทำอาหาร   เคยโกหกอาจาร์ยว่าไม่เคยปีนกำแพงโรงเรียน  เพราะบ้านพักอยู่หลังกำแพงโรงเรียน  เคยแอบดูหนังสือโป๊ เคยช่วยตัวเอง  เคยติดผู้หญิงจนเถียงพ่อแม่  เคยถืออาวุธทำท่าว่าจะทำร้ายแม่ แต่ในใจรู้ดีว่าไม่ทำ  แต่ที่ทำเช่นนั้นเพราะแม่ขัดขวาไม่ให้ไปหาผู้หญิง  วันนี้พอระลึกได้เท่านี้ เพราะถึงเวลาที่ต้องกลับบ้าน  ที่ผ่านมาผมได้ขอขมาพ่อแม่หมดทุกอย่างแล้ว คำพูดแม่ที่เคยด่าว่าผมเป็นจริงทุกอย่าง ผมสำนึกโทษที่ทำมาทั้งหมดข้างต้นแล้ว จะพยายามต่อไปทีจะทำตามคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ดีทุกสุด สาธุ...