รายงานความคืบหน้า

"ผลบุญ"ที่เกิดจากการเขียน

สารภาพบาปและคำขอบคุณ

...........................................................................

จากคห.ที่ 33

คำขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์

1.วันนี้ มีโอกาสได้คุยโทรศัพท์กับน้องสาว อยู่ดีๆเค้าก็บอกว่า อาจจะเลิกกิจการ"มินิมาร์ท" เร็วๆนี้แล้วนะ ชนิดาก็ฟังๆ งงๆอยู่ น้องก็รีบพูดออกมาทันทีว่า ก็ตัวเองอยากให้เค้าเลิกขายตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ...

โอ้ ววว... ไม่คาดคิดมาก่อนเลย เพราะไม่คิดว่าเค้าจะเลิกได้ เพราะกิจการก็ค่อนข้างดี แต่สุดท้ายเค้าก็มีทางออก ไปทำ"กิจการ"อย่างอื่นที่ดีกว่า(บาปน้อยกว่า) 

..............................................

วันนี้ล่าสุดได้โทรไปคุยกับคุณแม่

คุณแม่แจ้งว่าตอนนี้น้องสาว

ได้เลิกกิจการนี้แล้วอย่างเด็ดขาด

โดยมีคนมาเซ้งร้านต่อ อย่างรวดเร็ว

เพราะตอนแรกเห็นน้องบอกว่า

จะเลิกตอนสิ้นเดือน

ถึงแม้ว่าจะได้เงินน้อยกว่าที่คาดไว้

แต่ก็โล่งอก

และที่สำคัญ ไม่รู้ว่ามีอะไร

ไปดลใจให้น้องสาว

ใช้หนี้ชนิดามาด้วยส่วนหนึ่ง

ดีใจจัง ทั้งๆที่ไม่ได้หวังแล้วนะคะเนี่ย.. 

กราบขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ทุกๆพระองค์และท่านอ.อุบล อ.มงคล

และคุณท็อป เป็นอย่างสูงค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

  รวมอยู่ในคำว่าดื้อค่ะ
ทำให้เราเป็นทุกข์กับเขามาก
จะไปเข้าสังคมที่ไหน
ก็เป็นทุกข์กับลูกมาก

****************************

อนุโมทนาด้วยค่ะพี่ตุ้ย

นี่แหละเนอะจุดอ่อนของคนเป็นแม่ทุกคน

ซึ่งนั่นก็คือ ลูก ผู้ที่เป็นดวงใจของพ่อแม่นั่นเอง

ลูกทุกข์ เราทุกข์กว่าหลายเท่า

ยังไงก็เอาใจช่วยพี่ตุ้ยนะค๊า

ไม่แน่บุญจากการสารภาพบาป

อาจทำให้ลูกพี่ตุ้ยดีขึ้นก็ได้ค่ะ

สู้ๆค๊าาา

****************************

................................................

สงสัย วันนี้คงจะไม่มีการถ่ายทอดสด

มั้งน้องหญิง ก็เลยดูไม่ได้อ่ะ

ว่าแต่ วันนี้เงียบเจงๆด้วยแหล่ะ..

แต่ก็ไม่"เหงา"หร๊อก อิอิ

อิจฉา ดิ๊...

ขอแสดงความยินดีกับพี่ชนิดดาด้วยครับ

เมื่อทุกข์รอบข้างได้รับการปลดเปลื้องไปทีละนิดจนทำให้

ทุอย่างคลี่คลายผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อนั้นจิตใจที่ยังรู้สึกติดอยู่ก็จะทำให้หลุดพ้น

----------------------------

สวนผลสารภาพของผมเอง สิ่งที่ได้รับมันคือแสงสว่างที่พระพุทธองค์และท่านอาจารย์ อุบลได้มอบให้

มันคือความเข้มแข็งของจิตใจ ซึ่งไม่ว่าจะเจอทุกข์ในสภาวะใหน

เราสามารถผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แบบไม่ทุกข์

-------------------------------------

อยากรู้เหมือนกันครับ น้อง ญิง ว่าผู้ที่ได้เข้าค่ายนี้จะเป็นอย่างไรกันมั่ง

คงต้องรอเฝ้าเกาะกันต่อไปอย่างใจลุ่มๆ

ยังไงก็ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านในค่ายนี้ด้วย

อนุโมทนากับน้องชนิดา ด้วยค่ะ ที่ได้รับอานิสงฆ์ แบบรวดเร็วมากๆ
โมทนากับ นอ้ง ตุ้ย นอ้ง หญิง และคุณ เกิตรติศักดิ์ ด้วยเช่นกันค่ะ
สาธุ สาธุ
    

นึกถึงเรื่องรถปอเต๊กตึ๊ง

ตุ้ยเองก็เกือบมีประสบการณ์ค่ะ

พอดีแม่ป่วยบ่อย

แล้วทาง รพ.ก็แนะนำว่า

ให้ลองใช้บริการเรียก

รถพยาบาลฉุกเฉินคือ

1169 ดูสิ

เผื่อกลางคืนดึกดื่นไม่มีรถ

เราก็จำไว้ค่ะ

ว่าสักวันจะใช้บริการ

และวันนั้นก็มาถึงค่ะ

ได้ลองเรียกใช้บริการแบบ

เช้ามั่กๆ โทรไปเจ้าหน้าที่รับสาย

สอบถามอาการ

บ้านเลขที่ของเรา

แล้วก็ตบท้ายที่ว่า

ตอนนี้รถพยาบาลเราไม่ว่างนะครับ

จะมีเป็นรถของมูลนิธิปอเต๊กตึ๊ง

จะเข้าไปรับที่บ้านนะครับ

เท่านั้นแหล่ะ

โห เอาไว้ก่อนเลยค่ะ

กว่าจะเคีี่ยวเข็ญแม่

ให้ทำใจนั่งรถพยาบาลได้

ก็แทบแย่

นี่จะเอารถปอเต๊กตึ๊ง

มารับกันเลยทีเดียว

555 เราเลยปฏิเสธไปแบบนุ่มนวล

และต้องขอขอบคุณ

เจ้าหน้าที่มากๆค่ะ

ที่ให้บริการเต็มที่นะคะ

แต่มันทำใจยากจริงๆ ค่ะ ที่จะนั่ง

อิๆ นึกไปแล้วก็ยังขำไม่หาย

กับเหตุการณ์นี้นะคะ

ตั้งแต่นั้นมา

ไม่กล้าโทรไปใช้บริการ

อีกเลยค่ะ

เกรงใจ จนท.

เค้าจะเสียเวลากับเรา

แต่ถ้าให้ดี

ก่อนใช้บริการ

ถามไปเลยค่ะ

ว่าเอารถอะไรมารับคะ?

ก๊าก...ก

เ

ชนิดาเคยดูรายการทีวีของไทย

พอจะเห็นว่า รถปอเต๊กตึ๊งส่วนใหญ่

ก็มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตที่ครบครัน

และทันสมัยนะคะ

และบางคันก็ดูเหมือน

รถพยาบาลเลยค่ะคุณตุ้ย

ฉะนั้น ถ้าบังเอิญมีคราวหน้า

และจำเป็นจริงๆ ก็ใช้บริการเถอะค่ะ

(แต่รอลุ้นเอา)

พูดถึงรถปอเต๊กตึ๊ง หรือ รถพยาบาล

เพิ่งจะสังเกตชัดๆว่า

คนที่เมืองไทยไม่ค่อยให้ความสำคัญ

กับรถช่วยชีวิตคน เท่าไหร่เลยนะคะ

เพราะที่ต่างประเทศ ถ้าเค้าได้ยินเสียง

ไซเรน ก็จะรีบหลบซ้ายหรือขวา

และหยุดรถทันที เพื่อให้"รถ"เหล่านี้

ผ่านไปอย่างสะดวก.. รวดเร็ว

.........................................

ส่วนผลของการสารภาพบาป

ที่คุณ เกรียติศักดิ์ได้รับทางจิตใจนั้น

ชนิดาว่ามันยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดๆอีกนะค๊า

........................................

ว่าแต่ เจ๊นนนี่ เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์

สารภาพบาปซักทีล่ะเจ๊

น้องๆรออ่านอยู่นะเนี่ย

 ว่าแต่ เจ๊นนนี่ เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์

สารภาพบาปซักทีล่ะเจ๊

น้องๆรออ่านอยู่นะเนี่ย 

************************************

ช่ายๆๆ 

น้องๆรออยู่นะค๊า

ว่าแล้วก็มาสารภาพซะดีๆเลยเจ๊ ฮี่ๆๆๆๆๆ

ว่าแต่เจ๊นนนี่ เมื่อไห่รจะไดฤกษ์
สารภาพบาปซักทีล่ะเจ๊
น้องๆรออ่านอยู่นะเนี่ย

***************************

ช่ายๆๆ 
น้องๆรออ่านอยู่นะค้า

+++++++++++++++++++++++++++

น้องหญิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆไปเอารูปนี้มาจากไหนค่ะน่ารักจังเลย
ยิ่งอยู่คนเดียวด้วย นึกถึงตัวเอาตอนเด็กๆ หัวเราะซะทอ้งแข็งอยู่คนเดียวเนี่ย ถ้าใครแอบเห็นจะคิดว่าไงเนี่ย

นอ้งชนิดา นอ้งหญิง อยากเขียนเร็วๆเหมือนกันค่ะ ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยค่ะ และอ่านของน้องประกวดการแข่งขันไปก่อนค่ะ เพื่อเป็นแนวทางว่าเราจะตอ้งหนึ่งในตองอู ในด้านคะวามชั่ว และคาวามเลว เมื่อไรได้อ่านแล้วอย่าหนาวนะค่ะ สิบอกให่ อิ อิ

แต่รูปที่น้องหญิงก็อปมาเนี่ย

ดูทีไร"ฮา"ทุกทีเลยเนอะ..

โค..ตะ..ระ ขำเลย อ่ะ

................................

อิอิ เจ๊นนนี่ ใช้เวลาปั่นต้นฉบับ

(สารภาพบาป) นานแบบนี้

สงสัยจะต้อง"หนาว"รอ ซะแล้นนนน...

 อิอิ เจ๊นนนี่ ใช้เวลาปั่นต้นฉบับ

(สารภาพบาป) นานแบบนี้

สงสัยจะต้อง"หนาว"รอ ซะแล้นนนน...

นั่นนะจิ

อย่าให้รอนานนะค๊าาา

ได้ทีขี่แพะไล่เลยเรา ฮ่าๆๆๆๆ

เอามาฝาก..ก่อนนอนค่ะ อิอิ

ได้ทีขี่แพะไล่เลยเรา ฮ่ะๆๆๆ

************************

ขอบใจจ้า สำหลับของฝาก ก่อนนิทรา จากยูโร๊ปป!
จะหลับตาลงไปได้อย่างไร หัววววววววววว มันเจ็บ อิ อิ

ประกาศด่วน

ขอให้ทุกท่าน

ที่จะไปบ้านสวนพีระมิด

เตรียมอาหารไปทาน

เองทุกมื้อ

ขอให้ช่วยกันกระจายข่าวแก่ทุกท่านที่จะไปบ้านสวนในสัปดาห์นี้ด้วยนะครับ

ดีใจจัง เข้าบ้านได้แล้ว เย้ เย้ เย้....

คุณชนิดาจ๋า

โลกนี้ก็แปลกดีเน๊าะ ที่โปแลนด์มีรึป่าว

ที่บ้านตัวเองแท้ๆ  แต่เจ้าของบ้าน อยู่อย่างสบเรียบร้อย

แต่มีสุนัข แมว ไก่ป่า กิ้งกือ หอยทาก ใ้ส้เดือน หมาบ้า งูดิน งูเขียว เข้ามา ในบ้านเรา

จนเจ้าของบ้าน ต้องหนีออกนอกบ้าน เพราะรังเกียจัตว์เหล่านี้

แล้วก็ไม่มีใครยอมเข้าใกล้เพื่อไล่ หรือ จับออกไป

จะรอให้มันคิดได้ แล้วออกไปเอง มันก็ไม่มีความคิดอีก เลยต้องใช้วิธี

ให้อดอาหาร แต่ว่าอาหารบ้านเราก็เยอะอีก แต่เป้นอาหารที่เขา คงชอบ อยากทาน ถึงได้เข้ามา

แต่ก็อย่างว่า ของที่เจ้าของเขาไมได้ให้ ทานไปเท่ากับลักทรัพย์

ทำให้ต้องรับกรรม ทั้งคัน ทั้งปวดท้อง ปวดหัว ปวดตัว ปวดคอ  ปวดไหล่

ปวดมวนในใส้ ปวดอวัยวะภายใน เวีียนหัวคลื่นใส้อาเจียน เพราะอาหารเป็นพิษ ไม่มีที่รักษาหรอกจ้า คุณชนิดา รับรองว่า รักษาไม่หาย

 เย้ๆๆๆๆๆ ดีใจเหมือนกันเลยค่ะพี่ชนิดา อิอิ

************

น่าสงสารคนเหล่านั้นนะคะอ.แม่

รู้ว่าเป็นพิษ  

กินไปก็ต้องทุกข์ระทม

แต่ก็ยังยอม

ไม่รู้จะเรียกว่าโง่บรม หรือโง่แล้วอวดฉลาดดีนะคะ

ทำไปใจก็ร้อนรนอยุ่แล้ว

ยังทำใ้ห้กายทุกข์อีกด้วย

ทั้งคัน ขี้กาก สารพัด เห็นผลทันตาจริงๆค่ัะ

ไม่รู้ว่าเค้าจะยอมคัน ยอมเกา ยอมทุกข์ไปจนตายรึป่าวนะคะ

เสียเวลาเกิดจริงๆค่ะ 

คุณชนิดาจ๋า

โลกนี้ก็แปลกดีเน๊าะ

ที่โปแลนด์มีรึป่าว

ที่บ้านตัวเองแท้ๆ  แต่เจ้าของบ้าน

อยู่อย่างสบเรียบร้อย

แต่มีสุนัข แมว ไก่ป่า กิ้งกือ

หอยทาก ใ้ส้เดือน หมาบ้า

งูดิน งูเขียว เข้ามา ในบ้านเรา

จนเจ้าของบ้าน

ต้องหนีออกนอกบ้าน

เพราะรังเกียจสัตว์เหล่านี้

แล้วก็ไม่มีใครยอมเข้าใกล้

เพื่อไล่ หรือ จับออกไป

จะรอให้มันคิดได้ แล้วออกไปเอง

มันก็ไม่มีความคิดอีก เลยต้องใช้วิธี

ให้อดอาหาร

แต่ว่าอาหารบ้านเราก็เยอะอีก

แต่เป็นอาหารที่เขา คงชอบ

อยากทาน ถึงได้เข้ามา

แต่ก็อย่างว่า ของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้

ทานไปเท่ากับลักทรัพย์

ทำให้ต้องรับกรรม ทั้งคัน

ทั้งปวดท้อง ปวดหัว ปวดตัว

ปวดคอ  ปวดไหล่

ปวดมวนในใส้ ปวดอวัยวะภายใน

เวีียนหัวคลื่นใส้อาเจียน

เพราะอาหารเป็นพิษ

ไม่มีที่รักษาหรอกจ้า คุณชนิดา

รับรองว่า รักษาไม่หาย

....................................................

รับทราบค่ะอาจารย์ ว่า

รักษายังไงก็ไม่หาย

พูดถึงที่โปแลนด์ก็เห็นมี

หมา แมวจรจัดบ้างนะคะ

แต่ส่วนใหญ่เค้ามีมารยาทค่ะ

มาเมี้ยวๆ ขอกินเวลาหิว

เราให้ เค้าก็กิน

หรือถ้าไม่มีใครให้ เค้าก็ไป

เจ้าของบ้านก็เลย

ไม่รู้สึกว่าถูกเหล่าสัตว์เดรัจฉาน

ลำตัวขวางๆเหล่านั้น มาล่วงละเมิด

จนเกิดความรู้สึกอยากจะ

"หนีออกจากบ้านตัวเอง"ค่ะ

ว่าแต่ น่าเห็นใจเจ้าของบ้านจังเลยนะคะ

อยู่บ้านตัวเองแท้ๆ

แต่อยู่ดีๆก็มีแขก

ที่ไม่ได้รับเชิญ

มาเดินยั้วเยี้ยเต็มบ้านไปหมด 

ส่วนพวกสัตว์เดรัจฉานเหล่านั้น

ก็ น่าสมเพชเวทนาไม่น้อย

เพราะไม่รู้ตัว แล้วก็คิดไม่ได้ซักที

ว่า ตัวเองทำตัวขวางความดี...อยู่

สงสัยจะเป็นธรรมชาติของเค้านะคะ

เพราะทำตัวขวาง

และเลื้อยคลานมานานซะจนชิน

พอเห็นคนมีลำตัวตรงๆ

และคิดดี ก็เลยทนม่ายล่าย

ก็เลยพยายามเข้ามาบอก

ให้พวกเราไปทำตัวเช่นเดียวกับเขา

ถึงจะเรียกว่า"ฉลาด"  

เพราะเค้าคิดว่า คนฉลาดๆ

ต้องเดินลำตัวขวางๆแบบนั้นถึงจะ "ใช่"...

เหวยๆ ใช่ ไปคนเดียวเถอะ

ไม่ไปด้วยหรอก มหานรก

เนอะ น้องหญิง เนอะ...

มาขอแจมสารภาพบาปในกระทู้พี่ชนิดาด้วยคนนะคะ

คำสารภาพบาปของแหวนคะ

ศีลข้อ 1

- เคยเอาไม้ช็อตยุง ด้วยตัวเองบ่อย ๆ  

แต่บางครั้งก็ไม่ได้ลงมือเองเพราะคิดว่ากลัวเป็นบาป

เลยพูดบ่นว่ายุงเยอะ  เพื่อให้พี่ตบให้ หรือให้แฟนกำจัดให้

แล้วยังโง่คิดได้ว่าตัวเองฉลาดดี ที่ไม่เป็นบาป โง่จริง ๆ เลยคะ

ผลกรรมที่ได้รับ

เมื่อก่อนจะโดนเตารีดนาบแขนและมือบ่อยมาก

และเมื่อเดือนก่อน ตอนที่ล้างรถอยู่

บังเอิญไปถูกเสาโรงรถซึ่งเป็นเหล็ก

แล้วเหมือนไฟมันจะรั่ว เลยถูกไฟดูด(ไฟช้อต)เข้าไป 

แต่ผละตัวออกมาได้ทันเลยรอดตายมาได้

วินาทีนั้น คิดเรื่องที่เราเคยเอาไม้ช็อตยุงขึ้นมาเองเลยคะ 

ก็เลยรีบอุทิศบุญให้เค้า  ทั้งตกใจ ทั้งกลัวเลยล่ะคะ

- เคยเผาใบไม้ ซึ่งต้องมีสัตว์ต่าง ๆ ที่อยู่ตามพื้นดินถูกเผาไปด้วย

- เคยเอาน้ำฉีดไปในรูมด ฉีดใส่รังปลวก

เพื่อจะให้เค้าย้ายหนีออกไปจากบ้านเรา

- กวาด ถู ทำความสะอาดบ้าน จะฆ่ามดไปด้วยตลอดเลยคะ

- เคยใช้เท้าเขี่ยแมว ไล่แมวออกนอกบ้าน เคยรำคาญแมว

- เมื่อก่อนชอบกินปลา กุ้ง อาหารทะเล

ก็จะมีส่วนร่วมในการสั่งฆ่าเยอะมากคะ

ผลกรรมที่ได้รับ

เป็นผดผื่นคันตามร่างกาย แขน ขา หน้า ตัว

ปวดไหล่ ปวดแขน ปวดขา

- เคยทอดทิ้งหมาที่เลี้ยงไว้ ไม่เอาใจใส่มัน ไม่ค่อยกลับบ้าน

ตัวแรก มันก็หนีไปอยู่บ้านหลังถัดไปจากบ้านเราสองสามหลัง 

ไม่ยอมกลับมาหาเราอีก 

พอเราเริ่มเหงา เราก็อยากได้หมามาเลี้ยงอีก ก็มีอีกสองตัว

แต่พอเรามีแฟน เราก็ไปเที่ยว ไม่ค่อยได้สนใจมันอีก

และพอเรียนจบก็ไปทำงานต่างจังหวัด ทิ้งมันไว้ที่บ้าน

และยังเป็นภาระให้คุณพ่อคุณแม่เรา

ต้องขับรถมาคอยให้อาหารมันอีกด้วย

รู้สึกว่าสงสารมันมาก ๆ ที่มีเจ้านายแย่ ๆ อย่างเรา

และก็รู้สึกผิดต่อพ่อแม่มากที่ทิ้งภาระไว้ให้ท่านคะ

สุดท้ายมันก็ได้เจ้านายใหม่ เป็นเด็กน้อยที่รักสัตว์

และมีความรับผิดชอบมากกว่าเราคะ

ผลกรรมที่ได้รับ

- ถูกทอดทิ้งให้เลี้ยงลูก ด้วยตัวเอง ตัวคนเดียว 

ทั้งเหงา ทั้งเหนื่อย ท้อแท้ไปหมดเลยคะ

เมื่อก่อนก็จะมีแต่คำว่า รอ ๆๆ ให้แฟนกลับมา

ความรู้สึก คงจะคล้าย ๆ กับน้องหมาที่เราทิ้งไปนั้นแหละคะ

อนุโมทนากับคำสารภาพบาป

จากหนูแหวนด้วยนะคะ

เขียนมาได้ประเด็นและชัดเจนมากๆ

ทั้งเหตุและผลแห่งกรรมที่ได้รับ

อ่านแล้วก็แอบเหงาแอบเศร้า

ไปกับหนูแหวนด้วย

แต่ก็ทำให้เรานึกไปถึง

ความรู้สึกของ"น้องหมา" ไปด้วยเช่นกัน

ฉะนั้น ไม่ว่า คน หรือ สัตว์

ก็ต่างมีจิตใจและ ความรู้สึก เช่นเดียวกัน

ไงก็..เข้ามาเขียนบ่อยๆนะจ๊ะ

คิดถึงข้อความดีๆ และ ธรรมทานเจ๋งๆ

จากหนูแหวน มานาน...แย้ว..

ป.ล. พอได้อ่าน ได้รับรู้ เรื่องราวต่างๆ

เกี่ยวกับหนูแหวนเพิ่มขึ้นแล้ว

รู้สึกชื่นชมหนูแหวนจริงๆเล๊ย

แบบว่า ถ้าเจอกันคราวหน้า

ไม่ต้องมาชื่นชมเพ่...เลยนะ

เพ่..ว่า เพ่...น่าจะเป็นคน

ยกมือไหว้หนูแหวนซะมากกว่าน๊า...

 อนุโมทนากับธรรมทานจากพี่แวนด้วยนะคะ

อ่านแล้วก็อดที่จะชื่นชมพี่แหวนไม่ได้

ช่างเก่ง และแกร่งอะไรเยี่ยงนี้

ชอบจัง

อย่าหายไปอีกนะคะพี่แหวน

อนุโมทนากับธรรมทานหนูแหวนด้วยนะคะ

หนูแหวนเก่งมาก ๆ เลยค่ะ

หนูแหวนเป็นคนที่สุดยอดจริง ๆ ค่ะ เก่งมากๆ

เลยที่ช่วงเวลาที่ผ่านมาเลี้ยงลูกคนเดียว

หนูแหวนเป็นคนที่น่ารักสดใสร่าเริงและอดทนสูงมาก

และในที่สุดผลบุญก็ส่งผลให้หนูแหวนมีครอบครัวที่อบอุ่นและน่ารักค่ะ

คิดถึงหนูแหวนเหมือนกันค่ะ

อย่าชมแหวนเลยคะ

เพราะสิ่งที่เคยทำไว้ มันมากมายกว่านั้นมาก

จะค่อย ๆ บรรยายไปเรื่อยนะคะ

ถ้าอ่านจบแล้ว  อาจเห็นว่า

โอ้.. สาสมแล้วที่ได้รับ หรือ เธอได้รับน้อยไปด้วยซ้ำ

ยังไงก็ขอบคุณกำลังใจจากพี่ชนิดา น้องหญิง และพี่ตุ๊กมากนะคะ

คิดถึงทุกคนมาก ๆ และจะไม่หายไปไหนอีกคะ

คิดถึงทุกคนมาก ๆ และจะไม่หายไปไหนอีกคะ

        ******

   คิดถึงคุณแหวนเช่นกันค่ะ

รออ่านอยู่นะคะ

 คุณชนิดา  กับน้องหญิง  ขา

เดี๋ยวนี้คุณแหวน  เขาเป็นคนบ้านนา

แล้วนะคะ

มีเรื่องนึงที่เสียใจมาก

ที่ทำหน้าที่ปกป้องบ้านสวนและอ.อุบลไม่ได้

คือ ช่วงที่ไปอยู่บ้านสวน วันปกติ

จะมีคนน้อย ไม่เหมือนเสาร์ อาทิตย์

ที่สำคัญ ไม่มีพี่แมว หรือพี่ไอซ์ หรือใครที่เก่ง ๆ

อยู่แถว ๆ โรงทานเลยคะ...

แล้ววันนั้นก็มีคนผิดกฏ บุกรุกเข้ามาในบ้านสวน

แล้วยังมาถ่ายรูปในบ้านสวนด้วย

เราก็พูดไปว่า  ถ่ายรูปด้านในไม่ได้นะคะ พูดอยู่ประมาณ 2 ครั้ง

แต่ด้วยคำพูดที่ไม่ชัดเจน หนักแน่น

รวมทั้งน้ำเสียงและท่าทาง ที่อ่อนแอของเรา

จึงให้คนบุคคลที่ไม่มีมารยาทคนนั้น ไม่รู้สึกอะไร และทำต่อไป

จนกระทั่งพี่ตาลได้วิ่งออกมาห้ามเขาอีกครั้ง

เขาจึงหยุด และแสดงกริยาเหวี่ยง ๆ เสียงดังใส่ แล้วกลับไป

วันนั้นรู้สึกว่าเรานี่โง่มากจริง ๆ คิดอะไรไม่ออกเลยรึ

ว่าจะต้องจัดการอย่างไร  ทำไมเราโง่นักนะ

และก็รู้สึกว่าเรานี่ ไม่มีประโยชน์อะไรจริง ๆ

ช่วยอะไรก็ไม่ได้ ไปอยู่ก็กลายเป็นภาระให้อาจารย์

ต้องเหนื่อยใจกับเราอีก...

แต่หลังจากวันนั้นอาจารย์ก็เมตตาให้คำสอนข้อคิดแก่เรา

ใจเราก็บอกตัวเองว่า  เราจะต้องเข้มแข็งกว่านี้ให้ได้

ต้องมีสติ  ต้องใช้ปัญญา คิดให้ได้  เราจะไม่โง่อีกแล้ว สู้ ๆ

หนูต้องกราบขอขมาอาจารย์ และขอโทษทุก ๆ คนด้วยนะคะ

ที่หนูทั้งโง่ และอ่อนแอ ไม่มีสติปัญญา ในการแก้ปัญหาได้

หนูจะปรับปรุงตัวเองคะ  หนูรักอาจารย์นะคะ

คำสารภาพบาปของแหวน

ข้อ 1 ต่อคะ

- เป็นคนที่มักโกรธง่าย เอาแต่ใจตัวเอง

ตอนเด็กเวลาพ่อแม่บ่น ก็จะโกรธ ปิดประตูเสียงดังเข้าห้อง

เถียงพ่อแม่บ้าง  แสดงความรำคาญบ้าง กระทึบเท้าบ้าง

ทำหน้าทำตาแบบไม่พอใจบ้าง ทำนิสัยไม่ดีตลอด

โตมาก็เอานิสัยเอาแต่ใจตัว มาใช้กับเพื่อน

กับคนที่เค้ายอมเรา คนที่เราคิดว่าถือไพ่เหนือกว่า

- เคยใช้ให้เพื่อนสนิทคนหนึ่งที่เป็นผู้ชาย ถือประเป๋า

ถือกระติกน้ำ คิตตี้ให้ ทำทุกอย่างให้เรา ไปส่งเราทุกที่

ให้เฝ้าที่หน้าห้องน้ำ ไปซื้อข้าวให้ แถมเขาเคยขัดรองเท้า

ให้เรา(ขณะที่เราใส่รองเท้าอยู่ด้วย) 

ชอบแกล้งเขา เวลาเขาโทรหาแล้วมีคนรอโทรต่อ

เราก็จะบังคับเขาว่าห้ามวางนะ ต้องคุยไปเรื่อย ๆ

จนคนที่รอทนไม่ไหว ด่าเขาบ้าง ไปตู้ใหม่บ้าง

เราก็จะหัวเราะชอบใจ  เวลาเขาถือของ หิ้วของ

ที่เป็นสีชมพูของเรา คนอื่นก็หัวเราะเขา ว่าเขาโง่เราก็ไม่สนใจ

ให้เขาไปยืนเป็นเพื่อน ไปส่งเราคุยโทรศัพท์หาแฟน

แต่เวลาเขามาช้า หรือมาเร็วไปหน่อย หรือทำอะไรไม่ได้ดังใจ

ก็จะโกรธ ตะคอกใส่เขา ว่าให้เขาแบบไม่คิดถึงจิตใจเขาเลย

เขาก็จะทำหน้าจ๋อย ๆ แต่ก็ไม่ไปไหน เราเลยยิ่งได้ใจ

เป็นอยู่อย่างนี้ ตั้งแต่ ม.4-ม.6 เพื่อน ๆ

พอเลือกเรียนมหาวิทยาลัย

เค้าก็เลือกทุกอันดับเหมือนเราหมดเลย

แต่พอมาอยู่มหาลัยเรามีแฟน

เราก็ทิ้งเค้าไปเลย ไม่เดินด้วย ไม่กินข้าวด้วย

เราก็ไปเดินกับแฟนเฉยเลย  แล้วก็ให้เหตุผลเข้าข้างตัวเองว่า

อยากให้เขาตัดใจจากเรา เขาจะได้เจอคนดี ๆ

ทำให้เขาไม่เข้าเรียน เพราะไม่อยากเห็นเรากับแฟน

เขาจึง ดรอปเรียนไปก่อนสอบ ทำให้จบช้าไปอีก 1 ปี

ที่น่าเกลียดกว่านั้น เวลาเราไม่มีใคร ทะเลาะกับแฟน

เราก็ยังโทรให้เขามากินข้าวเป็นเพื่อน เขาก็ยังมา

เวลาเรามีปัญหา รถชน หรืออะไร เขาก็จะมาหาตลอด

แต่พอแฟนเราบอกไม่ชอบให้เค้ามาสนิทด้วย

เราก็เกรงใจแฟน แคร์แฟนมากกว่าเพื่อน แย่ที่สุดเลยคะ 

แย่กว่านั้นยังมีคะ พอขึ้นปี 3 เพื่อน ๆ เริ่มแซวเขากับรุ่นน้อง

พอเราเห็นว่าเขาไปสนิทกับคนอื่น เราก็เหมือนไม่พอใจ

เอาโทรศัพท์เขามาแกล้ง เติมตัวอักษร E ตรงชื่อน้องคนนั้น

พอน้องคนนั้นมาดูโทรศัพท์ ก็ร้องไห้ โห เรานี่เลวมากเราจริง ๆ 

แล้วหลัง ๆ มาก็ห่างกันไปเรื่อย ๆ

เวลาเจอหน้าเราเขาก็จะก้มหน้าตลอด ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย

จนมาสองปีก่อน ออนเอ็ม เขาก็มาทัก คุยไปเรื่อย ๆ 

แล้วเขาก็มาเที่ยวที่บ้าน ไปส่งเราซื้อของ ไปกินข้าว 

เขาก็กล้าบอกว่าเมื่อก่อนเขารักเรามาก แต่ไม่กล้าบอก

แล้วเขาก็เสียใจมากในสิ่งที่เราทำ เขาเคยร้องไห้ทุกคืนกับเพื่อน

แล้วไม่รู้จะทำยังไงตอนที่เรามีแฟน หรือไปส่งเราคุยกับคนอื่น

เราก็ได้ขอโทษเขาไป รู้สึกผิดมากจริง ๆ

ปัจจุบันเราก็ต่างเข้าใจว่าต่างคนต่างมีครอบครัว มีแฟน

เราก็มีความรู้สึกดี ๆ เป็นเพื่อนให้กัน  แต่น้องคนนั้น

จะระแวงมาก เพราะรู้เรื่องทุกอย่างว่าเมื่อก่อนเขาเคยรักเรามาก

เราก็เลยยุติว่าเพื่อความสบายใจของทุกฝ่ายควรเลิกติดต่อกัน

ผลกรรมที่ได้รับ

- ทำให้มีแฟนและลูกที่ดื้อ เอาแต่ใจ

ต้องรองรับอารมณ์ของแฟนกับลูก

เขามองเราไม่มีทางเลือก

อยากทำกับเรายังไงก็ได้ เหมือนที่เราเคยทำกับเพื่อน

เวลาอยู่ด้วยกันก็จะมีช่วงตึง ๆ มากกว่าช่วงสนุก

- ต้องพบเจอกับคนนิสัยไม่ดี แล้วหาทางออกไม่ได้

อยู่บ้านร่วมกับคนที่ทำให้เราอึดอัดใจมาก(พี่สาวคนหนึ่ง)

แต่ตอนนี้บุญที่บ้านสวนฯ ก็เริ่มทำให้ทุก ๆ อย่างเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ

ตามลำดับ ทุกอย่างมีทางออกที่ดีขึ้น

ขอกราบขอบพระคุณอ.อุบล และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์มากคะ

     น้องแหวนค่ะ  วันนั้นพี่เองก็สอบตกค่ะ

เพราะไม่ได้บอกเค้าว่า  ที่เค้าทำอยู่

ผลเสียจะตกอยู่ที่ตัวเค้า    เจ้าของบ้าน

ไม่ได้เสียหายอะไร

เราก็ได้แต่บอกว่าเป็นกฏระเบียบ

แต่ไม่ได้บอกผลเสียที่เค้าจะได้รับ

ซึ่งเค้าอาจจะเข้าใจผิด  คิดว่าเจ้าของบ้านหวง

และอาจเป็นเหตุให้เค้าปรามาส  ท่านอาจารย์ก็ได้

พี่เองก็รู้สึกผิดเหมือนกัน

ต่อไป  เราจะเข็มแข็ง  กล้าหาญ  และเด็ดเดี่ยว 

ให้มากกว่านี้ สู้สู้ ค่ะ

เดี๋ยวแพ้กองทัพสัตว์บ้านสวนนะ

 อ่านเรื่องราวพี่แหวนแล้วก็แอบยิ้มไป

บางอย่าง บางเรื่อง ตัวเราเองก็เคยทำเหมือนกัน

และคิดว่าตอนนี้ก็ได้รับกรรมแล้วค่ะ

เคยเอาเปรียบ เอาชนะผู้อื่นยังไง

ตัวเองก็โดนอย่างงั้น

ชัดๆ ตรงๆเลย

ขอเป็นกำลังใจใ้พี่แหวนนะคะ

รออ่านต่ออยู่ค่ะ อิอิ

  วันนี้เจ้าของกระทู้หายไปไหน.....น้า

คุณแหวน  น้องหญิง  ถ้าอีกสองวัน

เจ้าของกระทู้ไม่กลับมา

เราจะไปแจ้งความ  คนหาย กันเนอะ

อิอิ เมื่อวานมีงานปาร์ตี้ที่บ้านจ๊า เจ๊ตาล

เหนื่อยเจงๆ ทั้งเตรียมบ้าน เตรียมอาหาร

กว่าแขกจะกลับก็เกือบตีสามแย้ววว

แบบว่าหาวแล้ว หาวอีก...

แต่เวลาันั่งหน้าเว็บบ้านสวนฯตีสอง

ตีสาม เกือบทุกวัน กลับไม่เหนื่อย

ไม่ง่วงแบบเมื่อวานเลย

แปลกแต่จริงคร๊าบ..ท่านผู้ชม

วันนี้ก็เลย รีบเข้ามารายงานตัว

ก่อนที่เจ๊ตาลและน้องๆ

จะไปแจ้งความ..ซะก่อน

......................................

ได้อ่านคำสารภาพบาปเพิ่มเติม

จากหนูแหวนแล้ว อิอิ สงสัยต้องเรียก

"คุณนายแหวน"แล้วเนี่ย ถึงจะเหมาะ

เพราะนอกจากจะเคยเป็น

คุณหนูอารมณ์ร้าย เหวี่ยงกับทุกคนแล้ว

ยังคบเพื่อนไว้คอยให้ถือกระเป๋า

ถือนู่น ถือนี่ ถือกระติกน้ำคิตตี้ให้อีกอ่ะ 

คุณน๊าย คุณนาย..เนอะ

พอมาเจอะคุณชายอารมณ์แรง

และคุณลูกที่เอาแต่ใจ

ก็เลยทำให้"นึกถึงความรู้สึก"ทุกคน

ที่เราเคยเบียดเบียนจิตใจเค้ามา

ก็เลยตาสว่าง..

บางทีชนิดาก็เคยคิดนะว่า

ถ้าสามีชนิดาเค้าไปแต่งงานกับคนอื่น

ที่ไม่ใช่ชนิดา รับรองว่า

เค้าจะไม่มีนิสัยแบบนี้หรอก

แต่ด้วยกรรมเวรที่เราทำมา

จึงดลบันดาลให้เค้าเป็นในแบบ

ที่"ม่ายล่ายดังใจ"อ่ะ

แต่สิ่งที่เค้าเป็นจะสอนใจ

และดัดนิสัยเลวๆของเราได้

เพราะที่ตัดสินใจแต่งงานกับเค้า

ดูแล้วและมั่นใจว่า ผู้ชายคนนี้

ต้องอยู่ในโอวาทเราชัวร์ๆ

แต่เอาไปเอามา หลังๆนี้

ไม่รู้ว่าใครอยู่ในโอวาทใครกันแน่

โส..น้ำ..หน้า ตัวเอง

เคยทำอะไรกับใครเค้าไว้

ก็รับไปเต็มๆ ในชาตินี้แหล๊ะ...

ประกาศ

ถ้าชนิดาหายไปวัน

หรืออาจจะหลายวัน

ไม่ต้องแปลกใจนะคะ

เพราะวันนี้เครื่องคอมพ์โดนไวรัสเต็มๆ

ยังไม่รู้จะแก้..ยังไง

รอดูว่าช่าง เค้าจะวิเคราะห์ว่าอย่างไร

จะใช้เวลาซ่อมหลายวันรึเปล่าก็ไม่รู้ เฮ้อ...

อ.อุบลช่วยด้วย

ขอให้เครื่องคอมพ์ชนิดากลับใช้ได้

เป็นปรกติด้วยเถิด สาธุ

ฮ่าๆๆพี่ตาลค่ะ

สงสัยจะไม่ทันแล้วค่ะ

เจ๊แกรู้ตัวซะก่อน อิอิ

********************

ได้อ่านคำสารภาพบาปเพิ่มเติม

จากหนูแหวนแล้ว อิอิ สงสัยต้องเรียก

"คุณนายแหวน"แล้วเนี่ย ถึงจะเหมาะ

เพราะนอกจากจะเคยเป็น

คุณหนูอารมณ์ร้าย เหวี่ยงกับทุกคนแล้ว

ยังคบเพื่อนไว้คอยให้ถือกระเป๋า

ถือนู่น ถือนี่ ถือกระติกน้ำคิตตี้ให้อีกอ่ะ 

คุณน๊าย คุณนาย..เนอะ

พออ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็แอบขำเหมือนกันนะเนี่ย อิอิ

ทุกครั้งที่เราคิดว่าคนอื่นต้องยอมเรา

ต้องอยู่ในโอวาทเรา

มันช่างเจ็บปวดจริงๆนะคะ

เพราะเราไม่เคยคิดมาก่อนว่า

ซักวันนึงเราก็จะต้องเป็น"ผู้ถูกกระทำ"บ้าง

โอ๊ย จะไม่ทำใครแล้วคร่าาา

ว่าแต่รอพี่แหวนมาสารภาพต่อนะค๊าาา

เรื่องราวน่าติดตามมั่กๆ

************************

ประกาศ

ถ้าชนิดาหายไปวัน

หรืออาจจะหลายวัน

ไม่ต้องแปลกใจนะคะ

เพราะวันนี้เครื่องคอมพ์โดนไวรัสเต็มๆ

ยังไม่รู้จะแก้..ยังไง

เีดี๋ยวก็เล่นได้นะเจ๊

คิดว่าไม่หลายวันขนาดนั้นหรอก อิอิ

อย่าหายไปนานนะค๊า คิดถึงๆๆๆๆ

ประกาศ

ถ้าชนิดาหายไปวัน

หรืออาจจะหลายวัน

ไม่ต้องแปลกใจนะคะ

เพราะวันนี้เครื่องคอมพ์โดนไวรัสเต็มๆ

ยังไม่รู้จะแก้..ยังไง

*******

      กลัวเค้าประกาศแจ้งความคนหายนะดิ

  อ.อุบลช่วยด้วยค่ะ  ขอให้ช่างซ่อมคอมฯ

คุณชนิดา  ซ่อมเสร็จเร็ว ๆ ด้วยนะคะ

มีคนคิดถึงเยอะมาก ค่ะ

     *******

    รออ่านต่อนะคะ  คุณหนูแหวน

คำสารภาพบาปของแหวนคะ

ศีลข้อ 1

เรื่องหลอกใช้เพื่อน หรือคนที่มาชอบเรายังมีอีกคะ พี่ชนิดา

แต่ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าจะหลอกใช้เค้าเลยนะคะ

เพียงแต่เค้าเสนอมา แล้วเราไม่ปฏิเสธเท่านั้นเอง(แก้ตัวอีกแล้วเรา)

- เคยคุยกับเพื่อนทอมที่มาชอบเรา ทั้งที่เราไม่ได้ชอบ

และเราก็มีแฟนแล้ว แต่ก็คุยไปเล่น ๆ แก้เซ็งบ้าง

คุยไปเพราะเค้ามีประโยชน์กับเรา มีความรู้ที่เราต้องการบ้าง

พอหมดประโยชน์ เราก็ไม่เห็นความสำคัญ แล้วก็ไม่อยากคุยอีก

- ตอนอยู่ชั้นประถม  เคยฉีกจดหมายรักที่เพื่อนเขียนมาให้เรา

แต่โดนเพื่อนคนอื่น ๆ แซวมาก เลยอาย ไม่รู้จะทำไง

เลยฉีก ๆๆๆ ขยำ ทิ้ง ต่อหน้าเค้า 

หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนั้นอีกเลย

ตอนหลัง ๆ มาก็สำนึกได้ 

แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปขอโทษเค้า ไม่รู้จะพูดยังไง

เค้าจึงก้มหน้าและหลบหน้าทุกครั้งที่เจอเรา

(เรื่องนี้ลืมไปนานมากแล้ว  แต่อยู่ ๆ ก็มีพักหนึ่ง

ที่มักฝันถึงคนที่เราเคยทำร้ายจิตใจเค้า

ฝันติดต่อกันไป เรื่อย ๆ ทีละคน  ตื่นมาก็จำได้  และสำนึกผิด

แต่ไม่รู้จะไปขอโทษเขาได้อย่างไร  ก็ขออนุญาติเขียนสารภาพในนี้เลยนะคะ)

- เคยพูดจาเหยียดหยาม ดูถูก คนอื่นลับหลัง

เช่นเห็นเพื่อนเป็นสิวมาก เต็มหน้า แบบไม่มีผิวที่เรียบเลย

เราก็จะเรียกเค้าว่า ..ไอ้สิว

เรียกลับหลังนะคะ เวลาพูดถึงเค้าน่ะคะ  

บางทีก็เรียก ..ไอ้อ้วน ไอ้ดำ น้องเหยิน

บางทีก็ล้อว่า  ..ไม่หล่อแต่จน

เคยว่าคนอื่นว่า  ..โง่เองช่วยไม่ได้

เคยหัวเราะเยาะคนอื่น  สมน้ำหน้าคนอื่น

เคยไล่คนอื่นด้วยคำพูดแรง ๆ

เคยมองคนอื่นแต่ภายนอกแล้วคิดว่าให้เค้าอย่างสนุกปาก

ตอนนั้นก็ชะล่าใจว่าเราสภาพดีกว่าเขา  เราไม่เป็นแบบเขา

แต่ที่สุดแล้ว เวลาผ่านไปสิบปี ยี่สิบปี เราก็เริ่มทยอยเป็นอย่างเค้า

เรื่อย ๆ จนจะครบ หมดทุกอย่างแล้วคะ

- เคยโกรธลูก โมโห เคยด่า เคยตีเค้าครั้งนึง

พอตีเสร็จก็เสียใจมาก โกรธตัวเองมาก ก็ขอโทษเค้าทันที

- เคยโกรธหลาน และเด็กคนอื่นที่มาแกล้งลูกเรา

เคยว่าให้เด็ก ไล่ให้ไปไกล ๆ ไม่ให้มาเล่นกับลูกเรา

เคยใช้สายตามองด้วยความโกรธ ขาดเมตตาอย่างแรง

- เคยเอาหมาไปปล่อยหลายตัว ร่วมกับครอบครัว ถึงแม้เจ้าของใหม่

เต็มใจที่จะรับเลี้ยง แต่เราก็เป็นต้นเหตุที่อยากทิ้งเค้าอยู่ดี

- ชีวิตที่ผ่านมามักสร้างกรรมทำร้ายจิตใจผู้อื่นมา มาก ๆๆๆ

เพราะเคยโง่มา คิดแค่ว่า เราไม่ได้ฆ่าใคร เราไม่บาป

แต่ไม่เคยสำนึกว่า  การทำร้ายจิตใจ มันเป็นสิ่งที่ทรมานมากแค่ไหน

มันบาป มันทุกข์ มันเจ็บแค่ไหน  จนกระทั่งตัวเองถูกกระทำนั่นเอง

คำสารภาพบาปของแหวนคะ

ศีลข้อ 2

- ติดหนี้แผ่นดิน

คุณแม่เป็นครูสอนอนุบาล เราก็จะใช้อุปกรณ์กระดาษ

เครื่องเขียน ของเล่นต่าง ๆ ซีดีเพลง จากโรงเรียนแม่มาตลอด

ตั้งแต่เด็กจนโต พอมีลูก คุณแม่ก็ยังเอามาให้หลานอีกคะ

บางทีเราก็อยากได้เอง ก็เอามาใช้เลย เอากลับบ้านเลย

โชคดีที่อ.อุบลมาสอนเรื่องนี้ จึงสำนึกทัน เอาของกลับไปคืนหมด

แล้วรีบทำบุญสร้างพระชำระหนี้แผ่นดิน

- ติดหนี้สงฆ์

เคยเอาของที่เราตั้งใจไปทำบุญ  กลับออกมาด้วย

เพราะมีคนบอกว่า เอากลับได้ เพราะของมันเหลือเฟือ

แต่เราไม่มีปัญญาคิดเองว่า เมื่อถวายไปแล้วก็ต้องเป็นของสงฆ์

เคยเด็ดใบไม้ ต้นหญ้า ทิ้งเล่น ในวัด

- เคยยืมของเพื่อนแล้วไม่ได้คืน เครื่องเขียนต่าง ๆ

วงเวียน เครื่องคิดเลข หนังสือ ดิกชินเนอรี ชีทเอกสาร

เสื้อกันหนาว และอื่น ๆ คือว่าไม่ได้ตั้งใจอยากได้ของเพื่อน

แต่ว่ามันไม่ได้ใส่ใจ เพราะคิดว่ามันเป็นของเล็กน้อยบ้าง

บางทีก็ลืมบ้าง  ก็ต้องขอโทษเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยนะคะ

- เคยขโมยตุ้มหู 1 คู่ เพราะโลภชอบทั้งสอง เลือกไม่ได้

แต่มันอยากได้  จึงหยิบใส่ตระกร้า แต่เอาวางจ่ายแค่คู่เดียว

อีกคู่ ก็เข็นตระกร้าออกมาเฉย ๆ พอเข็นออกมาก็กลัวคนอื่นรู้

พอถึงบ้านก็รู้สึกผิดมาก คิดว่าเราไม่น่าทำเลย

หลังจากนั้น ก็ไม่ชอบใส่ตุ้มหูอีกเลย คิดทีไรรังเกียจตัวเองทุกที

- ตอนขายของมีครั้งนึงที่ลูกค้าซื้อของแล้วเรากำลังจะทอนเงิน

แต่พอเงยหน้าขึ้นมา ลูกค้าก็เดินไปแล้ว  คนก็เยอะ

เราก็เลยขี้เกียจเรียก ซึ่งคือการไม่ซื่อสัตว์ต่อลูกค้า

(เค้าคงเข้าใจว่าราคาของพอดีกับเงินที่ให้มาจึงไม่รอเงินทอน)

- ซื้อของแล้วเค้าคิดเงินไม่ครบทุกชิ้น มารู้ตอนอยู่บ้านแล้ว

เพราะเอาบิลมาเช็คดู ปรากฏว่าเค้าลืมคิดเงินค่าแชมพู

แต่เราขี้เกียจกลับไปที่ร้านแล้ว ไม่ยอมกลับไปชี้แจง

ไม่ยอมกลับไปจ่ายให้ตรงกับความจริง

ตอนหลังมาคิดดูว่า 

ถ้าเราเป็นฝ่ายขาดทุนล่ะ เค้าคิดราคาเกิน เราจะกลับไปชี้แจงมั้ยนะ

ถ้าเราเสียประโยชน์เราจะขี้เกียจมั้ย  นี่แหละเรายังเห็นแก่ตัวอยู่มาก

- ตอนเด็กวัยรุ่น เคยซื้อของ แล้วแม่ค้าทอนตังค์ผิด

มาให้เรา แบบเราได้กำไร  แต่เราก็ทำเฉย ไม่นับ

แล้วเก็บใส่กระเป๋าเลย

สักพักเค้าคิดได้ ก็เดินตามมาบอก ก็เลยคิดเงินใหม่

คืนเงินให้เค้า มาคิดดูว่าเรานี่...ไม่มีความซื่อสัตย์เลย

ไม่เห็นแก่ประโยชน์ของเขา ไม่สงสารเขาที่จะขาดทุน

คิดแค่ว่า เขาให้ผิดมาเอง เราไม่ได้โกง แต่ที่จริงมันก็โกงนั่นแหละ

- สมัยเรียนจะขอเงินแม่มาก ๆ ชอบบอกว่าต้องใช้เยอะ ค่าโน่นนี่

แต่จริง ๆ คิดบวกให้เงินเหลือเยอะ ๆ เอาไว้ใช้แบบฟุ่มเฟือย

ซื้อเสื้อผ้า ของใช้ ที่เราอยากได้ เอาไว้กิน เที่ยวแบบไร้สาระ

- ชอบของฟรี เวลามีคนมาจีบจะพอใจให้เค้าเลี้ยงเรา

ชอบให้แฟนซื้อของให้เรา  ถ้าคนไหนไม่ค่อยตามใจ

ก็จะถูกตัดออกจากตัวเลือกทันที ชอบคนรวย ดูถูกคนจน

เพราะคิดว่า เราจะต้องเลือกคนดูแลเราได้ ถ้าแค่นี้ไม่มีปัญญา

ก็อย่ามาจีบเลย  ถ้าคนไหนเอ่ยปากให้แชร์กัน

จะรู้สึกดูถูกเค้าทันที แต่ดันไม่สำนึกดูถูกตัวเองบ้างเล้ยยย

ผลกรรมที่ได้รับ

- ทำให้ไม่มีสภาพคล่องทางการเงิน

เก็บเงินไม่อยู่ ไม่มีรายได้ ต้องขอเงินจากสามีใช้

- เมื่อก่อนสมัยทำงานใหม่ ๆ เคยทำกระเป๋าเงินหาย

ในวันที่เพิ่งได้เงินเดือน  แถมในกระเป๋า ยังมีเช็คเงินสด

อีกประมาณห้าหมื่น ที่แฟนให้มา ก็เท่ากับเสียเงินไปหกหมื่นฟรี ๆ

- มีเรื่องให้เสียเงิน โดยใช่เหตุหลาย ๆ ครั้งคะ

คงต้องชดใช้ไปจนหมดหนี้กรรมน่ะคะ

คืนนี้พี่ชนิดาจะซ่อมคอมเสร็จรึยังนะ

คิดถึงพี่น้องทุกคนนะคะ อยากให้ได้มาเข้าค่ายอีก

เหมือนครั้งนั้น พร้อมหน้าพร้อมตากัน

ครั้งก่อนยังได้คุยกับน้องญ นิดเดียวเอง

จำได้แต่เรื่องที่เราโดนผีหลอก คิดแล้วขำจัง

พี่ตาลขา เราคงได้เจอกันบ้างนะคะ สู้ ๆ คะ

 อนุโมทนาด้วยค่ะพี่แหวน

อื้ม สิ่งที่เราทำมามันคล้ายๆกันเลยเนอะ

เรื่องลักขโมยนึกถึงทีไรละอายใจทู๊กที

แต่ยังดีหน่อยคือได้มาเจอบ้านสวน

ไม่งั้นไม่อยากจะคิดถึงบั้นปลายของชีวิตตัวเองเลยอ่ะ

คิดถึงเรื่องผีวันนั้นก็ยังขำไม่หายเลยนะพี่แหวน

ฮ่าๆ ขำตัวเองสุดๆ

อ.อุบลช่วยด้วยค๊า

ขอให้วันนี้อาเจ๊ชนิดาซ่อมคอมเสร็จทีเถ๊อะะะะ

สาธุ

คำสารภาพปาบ ด.ช.พอเจตน์ สุดจิตต์

(น้องบิ๊กซัน) อายุ 9 ขวบ (น้องฝากให้เขียนสารภาพปาบค่ะ)

เนื้องจากเมื่อคืนน้องปวดหัวมาก และอาเจียนพุ่ง

 พอสวมจี้พีระมิดแล้ว

และตั้งใจแม่เขียนสารภาพปาบที่เวบให้

อาการก็ปวดหัวก็หายและนอนหลับได้

เคยคิดปรามาสพี่ธนา ว่าบางครั้งพี่ธนาก็ดุ บางครั้งก็ใจดี

และพี่ธนาชอบเป็นพิธีกรหรือปล่าว

น้องบอกว่าถ้ามีโอกาสอยากจะกราบขอขมาพี่ธนาค่ะ 

 และน้องบอกว่าเชื่อแล้วที่ท่านอาจารย์อุบลได้เตือนว่า

.คิดปรามาสคุณพ่อตัวเอง คิดว่าพ่อดุ

และพ่อบ้าที่ใช้คำพูดแรง ๆ กับตนเอง

.คิดปรามมาสคุณยาย ว่าคุณยายดุ

.คิดปรามาสคุณย่าว่าคุณย่าทำไมขี้เหนียวจัง

.เคยคิดปรามาสคุณครู และคิดน้อยใจคุณครูที่คุณครูดุ และตี

. เคยคิดไม่ดีกับน้อง และคิดว่าไม่อยากมีน้อง เกลียดน้อง

ผลกรรมที่ได้รับ ผลกรรมรวมตัวกัน

ทำให้ปวดหัวอย่างมากจนแทบจะทนไม่ไหว

นอนตัวงอ  และอาเจียร

เคยแอบทานเนื้อสัตว์

ผลกรรมที่ได้รับจะปวดท้อง ทุกครั้งที่ทานเนื้อสัตว์

ถ้าทานอาหารทะเลจะถ่ายท้องเจ็บคอทุกครั้ง

เคยติดหนี้สงฆ์ที่บ้านสวน

ตอนมาเข้าค่าย 12 เล่นอิฐที่บ้านสวนจนแตกหัก 8 ก้อน

และไม่ยอมบอกพ่อกับแม่

ผลกรรมที่ได้รับ ตัวร้อนมีไข้ขึ้น 39 องศา 3 วันเต็ม ๆ

ทำให้พ่อแม่ต้องเสียเวลาลางานมาดูแล 3 วัน

ทำให้พ่อแม่ต้องมีค่าใช้จ่าย ต้องเสียรายได้

เคยพูดโกหกพ่อแม่ และคุณยาย

ผลกรรมที่ได้รับ ปวดฟัน พูดอะไรก็ไม่มีใครเชื่อ

ขอกราบขอขมาเทวดาที่รักษาท่านอาจารย์อุบบทุกพระองค์

ขอกราบขอขมาท่านอาจารย์อุบล ท่านอาจารย์มงคล

คุณพี่ท็อป คุณป้าแมว คุณพี่ธนา

กราบขอขมาคุณพ่อ คุณยาย คุณย่า คุณครู

และขอขมาน้องจี้จ้า  ที่เคยคิดไม่ดี

ถ้าใครปรามาสพี่ธนา

หรือคนที่มาปฏิบัติธรรมที่บ้านสวน(ที่เป็นคนดี)

จะได้รับเคราะห์กรรมเหมือนกัน

อนุโมทนากับการสารภาพบาป

ของน้องบิ๊กซัน และ หนูแหวน ด้วยนะคะ

เอ่อ จะว่าไปน้องบิ๊กซันคิดได้เองขนาดนี้

น่านับถือมากๆเลยนะเนี่ย

ส่วนคุณนายแหวน(อิอิ)

สารภาพบาปมาแต่ละข้อแล้ว

โอ๊ย เหมียนๆกัลล์ ไงไม่รู้เนี่ย

ทั้งชอบของฟรี และชอบล้อคนอื่น

บรื๋อ... คิดถึงตัวเองแล้ว ก็ เลวได้ใจ เจงๆ

.................................

แย่งคอมพ์สามีใช้ไปก่อน อิอิ

ถ้าไม่มีปัญหาร้ายแรง

พรุ่งนี้น่าจะได้คอมพ์กลับมานะจ๊ะ

ขอให้ข้อมูลยังอยู่เถ๊อะ

เหมือนมีคนแฮ็คข้อมูลแบงค์ออนไลน์

จนเครื่องแฮ้งไปเลยอ่ะ

เพราะเกิดตอนที่เรากำลัง

ล็อกอินจะไปเช็คเงินในแบงต์พอดี๊พอดี

แต่ล็อกอินไปหลายรอบแล้ว

ก็เข้าไปบัญชีเราไม่ได้ซักที

พอเอะใจก็เลยรีบ รีสตาร์ทเครื่อง ทันที

หลังจากนั้น เครื่องคอมพ์ก็ กู่ไม่กลับซะแล้ว

เขียนเตือนไว้ เผื่อมีคนเจออย่างเรา

จะได้ระวังตัวไว้... 

คิดถึงทุกทุ๊กคน นะจ๊า

 อนุโมทนาบุญกับทุกๆธรรมทานนะคะ

เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกลูกหลานบ้านสวน

เดี๋ยวนี้เขียนสารภาพบาปแบบเจาะลึก

ไม่ใช่เขียนกันแบบฉาบฉวยที่เห็นคนอื่นเขียนก็เขียนกันบ้าง

เมื่อก่อนเราก็ได้แต่รับรู้ว่า

พระพุทธองค์ท่านสอนว่า บุญที่มีกำลังสูงคือ ธรรมทาน

หนึ่งก็ได้แต่พิมพ์หนังสือสวดมนต์แจกตลอด

พอรู้ว่าเพื่อนๆหรือคนรู้จักจะพิมพ์ก็จะร่วมแจมด้วยตลอด

แต่พออาจารย์มาให้ความรู้เพิ่มเติมว่า ธรรมทานสูงสุดจริงๆ

แล้วคือธรรมทานที่เป็นเรื่องราวของตนเอง

ก็เพิ่งจะเข้าใจก็ตอนที่เขียนสารภาพบาป

ว่าทำไมจึงเป็นบุญใหญ่

เพราะบารมีหรือกำลังใจของเราต้องเต็มจริงๆจึงจะเขียนได้

แค่จะพิมพ์ออกมาแต่ละคำพูดแต่ละประโยค

มันยากจริงๆ

เพราะสิ่งที่เขียนมามันคือความผิดที่เรารู้สึกละอายแ่ก่ใจมาก

และก็เสียใจมากทุกครั้ง

จนไม่อยากจะนึกถึงสิ่งที่เราได้กระทำลงไป

แต่พอพิมพ์ออกมาได้รู้สึกล่วงไปหมด

สิ่งที่ได้รับและเห็นผลที่หนึ่งสัมผัสได้

เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เราได้กระทำผิดในอดีต

มันแปลกมาที่ตนเองกับไม่รู้สึกเสียใจกับมันอีก

โดยที่เรารู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันผิด แต่จิตเราเลิกเศร้าหมอง  

ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคน

เข้ามาเขียนธรรมทานกันนะคะ

เพราะนิพพานคือความจริง

^____^

แหม่..เท่าที่ชนิดาได้เข้าไปอ่าน

กระทู้สารภาพบาปของคุณหนึ่ง

ก็รู้สึกว่า "ไม่ธรรมดา"เหมือนกันค่ะ

รู้เลยว่า พอคุณหนึ่งเขียนเสร็จ

ต้องโล่งแน่ๆ เพราะเห็นถึง

ความพยายามที่จะขุดรากถอนโคนกรรม

ให้หลุดให้ได้ ชัดเจนม๊ากกกก...

เป็นกำลังใจให้คุณหนึ่ง

และทุกๆท่านเช่นกันค่ะ

เพราะการเขียนธรรมทาน

ในเว็บไซต์เป็นบุญใหญ่

ทำได้ง่าย ทำได้บ่อยเท่าที่ต้องการ

แต่ต้องเอาชนะใจตัวเองให้ได้

เพราะจะเห็นได้ว่า

ถึงแม้จะเป็นบุญที่ทำได้ง่ายที่สุดแล้ว

แต่หลายๆคน ก็มักจะนึกว่า

ไม่อยากจะเขียน..เลย 

 กลับมาสารภาพบาปแล้วค่ะ

    อ่านคำสารภาพของคุณตุ้ย

รู้สึกถึงความหนักแน่น  ได้อารมณ์จริงๆ

อ่านแล้วก็เหมือนว่า  อ่านเรื่องของตัวเอง

ยังไงยังงั้นแหละ

    อนุโมทนากับธรรมทานของคุณตุ้ยด้วยนะคะ

และขอแสดงความยินดีด้วย  ที่มีโอกาส

ได้ดูแลคุณแม่  ด้วยใจ  ค่ะ

ขออนุโมทนากับธรรมทานเรื่องจริง

เพื่อละทิ้งไปนิพานกับนางฟ้าทุกท่านด้วยนะครับ

ขอให้พบดวงแก้ว

ขอให้แคล้วบวงมาร

ขอให้ทันพระศรีอาริย์

ทุกท่านทุกคนเทอญ

สาธุ

----------

 อนุโมทนากับคุณมยุรฉัตรด้วยค่ะ

น่าชื่นชมน้องบิ๊กซันจริงๆ

อายุแค่นี้แต่คิดได้เหมือนผู้ใหญ่เลยอ่ะค่ะ

สุดยอดจริงๆ

************************

อนุโมทนากับพี่ตุ้ยด้วยค่า

ศีลข้อนี้เราเหมือนๆกันเลย

เคยใช้ปากไปในทางที่ไม่ดี

อ่านแล้วมันจี๊ดๆ 

มาเล่าต่อได้เรื่อยๆนะค๊าาาา

*******************

ช่วงนี้พวกแฮกข้อมูลเยอะจริงๆนะคะพี่ชนิดา

ยังไงก็ขอให้ให้พี่ชนิดาอย่าโดนแฮกเหมือนที่คิดไว้เลยนะค๊าาาา

อ.อุบลช่วยด้วยค่ะ

สาธุ

อ่านเรื่องราวระหว่างคุณตุ้ยกับคุณแม่แล้ว

คล้ายๆกับคุณแม่กับน้องสาวชนิดาเด๊ะเล๊ย

อ่านแล้วน้ำตาแทบล่วง

คือบอกไม่ถูกเหมือนกันนะ

ทั้งๆที่ เค้าสองคนก็รักกันนะ

แต่มักจะมีเหตุให้ไม่เข้าใจกัน

และมองกันคนละมุมแทบทุกเรื่อง

ชนิดาก็เลยคิดว่า คงเป็นกรรมสะท้อนกรรม

เพราะคุณแม่ชนิดาก็อาจจะเคยคิด

และเคยทำแบบนี้กับคุณยายมาก่อน

ว่าแต่...คิดเหมือนเจ๊ตาลเลย

บางส่วนอ่านแล้ว

เหมือนอ่านเรื่องของตัวเองไงไม่รู้..เฮ้อ..

พวกเราถึงได้มาเจอกัลล์ ไงเล่า อิอิ

อนุโมทนาด้วยนะคะ คุณตุ้ย

ชนิดาก็จะสารภาพบาป

นรกขุม8เร็วๆนี้เหมือนกัน

ต้องใช้เวลาคิดค้นหน่อย

...................................

เอ่อ จนป่านนี้เครื่องคอมพ์

ยังซ่อมไม่เสร็จเลยอ่ะน้องหญิง

เห็นช่างบอกว่า อาจจะต้องเปลี่ยนฮาร์ดดิสก์

เฮ้อ..คุณสามีบอก ซื้อเครื่องใหม่ดีกว่า..มั้ง

แต่ชนิดาชอบเครื่องเก่าอ่ะ

ไม่อยากได้เครื่องใหม่เลย

ว่าแล้วก็เสียดายรูป

เสียดายข้อมูลมากมายในนั้น

เบื่อพวกส่งไวรัส

พวกแฮ็คเกอร์ทั้งหลายเจงๆเล๊ย

ขออนุโมทนากับคุณตุ้ย และพี่ตุ๊ก น้องบิ๊กซันด้วยคะ

พวกเรามีบุญที่ได้โอกาสฟังคำสอนของท่านอาจารย์นะคะ

ได้รู้เร็วแค่ไหน ก็หยุดสร้างบาปเร็วเท่านั้น

แบบน้องบิ๊กซัน สำนึกแต่เด็กเลยคะ..

แต่ทีนี้ คนที่ยังไม่มีโอกาสเข้าถึงธรรมแบบพวกเรา

ยังมีอีกมาก  และหลาย ๆ คนถูกปิดโอกาสเพราะฟัง

คนที่ต่อต้านอาจารย์อุบล พูดกล่าวหาใส่ร้าย

แล้วปัญญาไม่พอ เลยคล้อยตาม สร้างบาปกรรมโดยไม่รู้ตัว

จึงนึกอยากขอแรง ปัญญาอันสูงส่ง จากพี่ชนิดา

และพี่น้องเราทุกคน  ช่วยบุคคลที่พอจะฉุดช่วยได้

ให้ปัญญา และข้อเท็จจริงแก่เขา

ที่สุดแล้ว ...

เพื่อปกป้องครูอาจารย์ของเราที่ให้ชีวิตใหม่ ให้ปัญญาแก่เราคะ

ช่วงนี้ลองแวะเวียน ไปที่หน้า facebook 

ของ baansuanpyramid  บ้างนะคะ

ขอบพระคุณล่วงหน้าทุกท่านคะ

ขออนุโมทธรรมทาน และกำลังใจจากหนูแหวน พี่ชนิดา และทุกท่านค่ะ

หนูแหวนจ๋าพี่เคยลองเข้า Facebook ของbaansuanpyramid แล้ว

แต่ดันไปเจอของปลอม เจอรูปภาพที่ไม่เหมาะสม

เจอคำพูดที่ล้อเรียนอาจารย์อุบลแบบแรงๆ

เลยไม่ได้เข้าfacebook  bannsuanpyracmid  อีกเลย

ขอขอบคุณ และอนุโมทนาบุญ ธรรมทานจากพี่ ชนิดา ด้วยค่ะ ที่เปิดกระทู้ สารภาพบาป  ขอประจานตัวเองด้วยคนนะค้า ขอนึกให้หมดเปลือกก่อนจ่ะ เดี้ยวจะลงมือเหลากะเค้าบ้าง สาธุ ธรรมทานจากทุกคนด้วยนะคะ

ยินดีค่ะ คุณอร จะเข้ามาสารภาพ

ในกระทู้นี้ด้วยกัน หรือจะเปิดกระทู้ใหม่

ก็ยินดีและรออ่านเสมอค่ะ

ว่าแล้วก็ ต่างคนต่างไปนึกบาปกรรมที่ทำมา

แล้วเข้ามาเขียน ให้หมดเปลือกเลยนะจ๊า

อนุโมทนาล่วงหน้าค่ะ

......................

ขอบคุณหนูแหวนที่เข้ามาส่งข่าว

เรื่อง เฟซบุ๊ค บ้านสวนฯ

แล้วจะหาโอกาสเข้าไป โดยเร็ว..นะจ๊ะ

ขออนุโมทนากับธรรมทานของคุณชนิดาและทุกๆท่านด้วยนะคะ

ขอขอบคุณ คุณชนิดาที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาและให้กำลังใจทุกคนเขียนธรรมทานซึ่งเป็นบุญใหญ่ ทำได้ง่าย ทำได้บ่อยเท่าที่ต้องการ "ถึงแม้จะเป็นบุญที่ทำได้ง่ายที่สุดแล้ว แต่ก็ ไม่อยากจะเขียน" และ "ถ้าตั้งใจทำความดี ก็ทำทันทีและอย่า หยุด ทำ"

โดนใจมากๆเลยคะ เพราะที่ผ่านมาจนบัดนี้ ตัวเองได้แต่เป็นชาวเกาะและกาฝากอ่านธรรมทานผู้อื่นอย่างเดียวและร่วมอนุโมทนาบุญเท่านั้น มีข้ออ้างให้ตนเองเสมอ ไม่รู้จะเขียนอะไร ไม่ถนัดเขียน กลัวเขียนไม่ถูก สารพัดข้ออ้าง มีความตั้งใจอยากทำความดี แต่ก็ยังรอ... แต่ถ้าเป็นความชั่ว ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ กลับทำได้ทันที

ขออนุญาตเข้ามากระทู้นี้ขอสารภาพบาป(เล่าความชั่ว)ของตัวเองด้วยคนนะคะจะพยายามดูตัวเองหาความชั่วมาเปิดเผยให้มากที่สุดเท่าที่จะนึกได้เพราะที่ผ่านมาได้แต่มองหาของคนอื่น เขียนเรื่องของตัวเองน่าจะถนัดมากกว่า

จุดเริ่มต้น....ได้ดูรายการคุยไปแจกไป เห็นคนอื่นเจ็บป่วย ทุกข์ทรมาน มีปัญหาทั้งร่างกาย ชีวิตการงาน สารพัด เหตุเนื่องจากทำผิดศีล ตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบัน กรรมส่งผลทำให้เกิดอาการและสภาพดังกล่าว ทำให้กลัวและรู้สึกสำนึกถึงบาปกรรมที่ทำผิดศีลมาแล้วทุกข้อ และด้วยความศรัทธาต่อท่านอาจารย์อุบลและบ้านสวนพีระมิด จึงตั้งใจมาบ้านสวนเพื่อ ขอขมาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพระบรมวงศานุวงศ์ที่ได้ปรามาสและล่วงเกิน สารภาพบาปที่ทำผิดศีลทุกข้อ และร่วมสร้างบุญด้วยแรงกายและอื่นๆ

ศีลข้อที่ 1  ให้ละเว้นจากการฆ่าและเบียดเบียนสัตว์รวมทั้งไม่ใช้ให้ผู้อื่นฆ่าหรือเบียดเบียน

* ตั้งใจและเจตนาฆ่าให้เสียชีวิตต่อหน้าต่อตา ก็คือปลวกจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนเหตุเพราะมาขึ้นกัดกินหนังสือทั้งตู้ใช้น้ำยาฉีดปลวกฉีดตายคาที่ ยุง ทั้งฉีดยา ใช้ไฟช็อต ถ้าเป็นลูกน้ำก็ใช้ทรายกำจัดลูกน้ำ เททิ้งบนที่แห้ง มด ฆ่าตายยกรัง น้ำราดลงท่อ ใช้หลายวิธี ฆ่าประจำวันทั้งที่มันไม่ได้ทำร้ายใคร เห็บ หมัด ที่เกาะบนตัวสุนัขจะบี้ตายคามือส่วนที่อยู่ตามพื้นบ้านจะใช้น้ำยาฉีด  สัตว์ 2 ประเภทนี้ ฆ่าทุกวันเป็นเดือน เป็นปี หลายๆปีเพราะเลี้ยงสุนัขหลายตัวไว้ในบ้าน (รักหมาแต่ไม่รักเพื่อนที่อยู่กับหมา) มอด เอาไปตากแดดให้ร้อนตายไปเอง ตัวบุ้ง ที่กินใบไม้ที่ปลูกไว้จะบี้จนท้องแตก ปลา ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ทุบหัวจนกว่าจะตายแล้วก็เชือดคอ ล้วงไส้ทิ้งบางตัวยังดิ้นต่ออีก(ไม่เคยรู้ถึงความเจ็บปวดที่ปลาได้รับเลย) คิดถึงแต่ความอร่อยที่รออยู่ มันเป็นอาหารที่เราชอบ มีประโยชน์ต่อร่างกาย (แต่ปลาไม่เต็มใจสักนิด) กุ้งฝอย ช้อนมาจากคลองเป็นๆดิ้นกันสนุกสนานใส่หม้อตั้งใฟ(ใสน้ำตาล+น้ำปลา) บางครั้งก็คลุกกับแป้งทอดน้ำมันร้อนๆ (ตายทั้งเป็นจริงๆ) สำหรับสัตว์ที่เคยฆ่ามาบ้างแต่ไม่มากนักก็มีพวกปูตามทุ่งนา ดึงขา กระดอง เอาไปย่างไฟ หอยแครง  ลวกน้ำร้อน นึ่ง ทั้งเป็น ร่วมกันฆ่าก็มีพวก กบ เต่า ไก่ นก หนู ตะพาบ

ที่เคยคิดว่าฆ่าเพื่อมาทำเป็นอาหารไม่บาปนั้น ไมใช่ อย่างที่คิด สัตว์พวกนี้ก็หนึ่งชีวิตเหมือนเรา ตอนนี้สำนึกแล้วว่าที่ทำร้ายและฆ่าสัตว์ให้ถึงแก่ชีวิตนั้นกรรมได้ส่งผลแล้ว

จริงค่ะเวลาจะทำความดี

เรามักจะมีข้ออ้างและตั้งท่าเย๊อะ

ชนิดาก็เป็นค่ะ

ไงก็ยินดีค่ะที่เข้ามาจอยกันในกระทู้นี้

และอนุโมทนากับธรรมทาน

การสมาทานศีลข้อที่1

จากคุณ กัญญาณี ด้วยนะคะ

จะว่าไปสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่เหล่านี้

ที่เราเคยฆ่า หรือเคยปรุงอาหารแบบสดๆ

เมื่อก่อนเราไม่เคยนึกถึง

ความทรมานของพวกเค้าเลยจริงๆ

ว่าแต่ จากการติดตามรายการ

และฟังคำสอนจากท่านอาจารย์

ทำให้คุณ กัญญาณี

มองเห็นผลกรรมที่ได้รับ

จากการผิดศีลข้อนี้ อย่างไรบ้างคะ

อ้อ...หรือว่า ยังสารภาพไม่หมดแน่ๆเลย

ใช่ไหม๊คะ งั้น...รออ่านต่อ ดีฝ่า

กราบขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ลูกผิดสัจจะ อย่างต่อเนื่อง

ก่อนหน้านี้ไม่นานนัก ชนิดาเพิ่งจะเขียนเตือนคนอื่นๆ เรื่องการผิดสัจจะอยู่เลย แต่พอถึงคราวตัวเองกลับผิดสัจจะแบบซ้ำซ้อน แบบน่าไม่อายจริงๆ

เนื่องจาก ตั้งแต่วันที่ 8-14ก.ค. ที่ผ่านมา ชนิดาไม่ได้นั่งสมาธิเลย ทั้งๆที่ปรกติจะวางแผนไว้ว่า ถ้านั่งก่อนเข้าเว็บบ้านสวนฯ ก็จะนั่งประมาณ4ทุ่ม กว่า จนถึงเที่ยงคืนกว่า แล้วหลังจากนั้นค่อยเข้ามาอ่านในเว็บและตอบกระทู้

หรือไม่ก็ ถ้าใจร้อนอยากเข้าเว็บก่อน ก็ตั้งใจว่า ถึงบ้านกี่โมงก็่ช่าง ก็จะอ่านและตอบกระทู้ให้ไม่เกินตีหนึ่ง แล้วค่อยไปนั่งสมาธิ จะได้นอนไม่เกินตีสาม ก็กำลังดี ไม่ดึกจนเกินไป

แต่ช่วงอาทิตย์นั้นปรากฏว่า ชนิดาเข้าเว็บแล้วก็อ่านเพลิน บางวันกว่าจะเขียนเสร็จก็ตีสาม ตีสามกว่าบ้าง ก็เลยบอกเบื้องบนในใจว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกจะตื่่นแต่เช้า และจะนั่งสมาธิตอนเช้าแทน แถมใช้รหัส"อ.อุบลช่วยด้วย" ขอให้ลูกตื่นแต่เช้า เพื่อจะได้มานั่งสมาธิด้วย ผลปรากฏว่า ตอนเช้าตื่นค่ะ แต่ไม่ลุกขึ้นมานั่งสมาธิ กลับนอนต่อหน้าตาเฉย แถมทำเป็นรู้สึกผิด แต่ก็ทำผิดแบบหน้าด้านๆ แบบนั้นทุกทุ๊กวัน

แล้วก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เพราะที่ไม่ได้นั่งสมาธิ เพราะมานั่งอ่านพิจารณาธรรมและเขียนกระทู้ต่างๆจนดึกนั่นเอง

ผลปรากฏว่า วันที่15 ก.ค. อยู่ดีๆเครื่องคอมพ์ก็โดนไวรัสใช้ไม่ได้ ตั้งแต่วันนั้น ชนิดามีเวลาที่จะได้นั่งสมาธิ ทันที ...

จนบัดนี้ส่งเครื่องคอมพ์ไปซ่อม เปลี่ยนฮาร์ดิสก์ใหม่แล้ว วันนี้ลองเปิดดู ก็ยังใช้ไม่ได้อีก

ชนิดาจึงคิดได้ว่า น่าจะเป็นเพราะตัวเองยังไม่ได้มาเขียนธรรมทานเพื่อขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แน่ๆเลย

ฉะนั้น เพื่อเป็นอุทาหรณ์สอนใจแก่ท่านอื่นๆด้วย ไม่ว่าท่านจะผิดสัจจะกับเบื้องบน ไม่ว่าจะทางความคิด คำพูด ข้อเขียน หรือ การกระทำ ผลกรรมนั้นย่อมส่งผลทั้งสิ้น

และที่สำคัญ บุญก็ส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป แต่ชนิดาเอาทั้งสองอย่างมารวมกัน และคิดว่า คงไม่เป็นไร ด้วยความโง่เขลาของตัวเองแท้ๆ ตอนนี้เสียทั้งเงินค่าซ่อม เสียทั้งเวลา เลยตาสว่างขึ้นมาบ้างแล้ว

อ่านแล้วก็พิจารณาเองนะคะ เพราะตัวเราย่อมรู้ตัวเราเองมากที่สุด

ลูกราบขอขมาเบื้องบนทุกๆพระองค์และท่านอ.อุบลด้วยค่ะ และลูกจะพยายามรักษาสัจจะให้มั่นให้ได้....ลูกเข้าใจแล้วค่ะว่า ลูกบ้านสวนฯทุกคนต้องฝึกอย่างหนัก ในเรื่อง บารมีทั้งสิบประการ สาธุ สาธุ ค่ะ

 เป็นกำลังใจให้คุณตุ้ยและเอาใจช่วยให้มีสติมากกว่านี้นะคะ

การเปิดใจยอมรับผิดนี้เป็นเรื่องที่ยากแต่คุณตุ้ยก็สามารถเปิดใจ

และสำนึกในความผิดได้่

หนึ่งก็เคยคะที่หลายๆครั้งไปบ้านสวนแบบคนที่ไม่มีสติ

และทุกครั้งที่ไปในสภาพนั้นเราก็จะทำความผิดอยู่

ดังนั้นคงจะต้องหาทางแก้ไขที่ตนเองแล้วล่ะคะ

 อนุโมทนากับการสมาทานศีลข้อ 1

ของคุณกัญญาณีด้วยค่ะ

ตัวเองก็เป็นเหมือนกันค่ะ

เวลาจะทำเรื่องดีๆ คิดแล้วคิดอีก

แต่ถ้าเป็นเรื่องชั่วๆ

ทำแล้วไม่คิด แถมคิดไม่ค่อยได้ด้วย

คงเป็นเพราะตัวเราเองทำชั่วมาเยอะ

จนชิน และติดเป็นนิสัย 

จนทำให้คิดว่าเป็นเรื่องปกติ

เลยแยกแยะไม่ค่อยออกเลย

ว่าอันไหนดี อันไหนชั่ว

เพิ่งจะมาเข้าใจก็ตอนที่ท่านอ.แม่

สอนให้เอาศีล 5 มาจับนี่แหละค่ะ

ว่าแล้วก็รออ่านต่อนะค๊าาาาาา

***********************

อนุโมทนากับพี่ชนิดาด้วยนะคะ

โห พี่ชนิดานั่งสมาธิตั้งวันละ 2 ชม. อ่ะ่

เก่งจังเลยค่ะ

เชื่อว่าคนมีกรรมเยอะๆนั่งนานแบบนี้ไม่ได้แน่

เหมือนตัวเอง

ก่อนหน้านี้เห็นพี่ชนิดาบอกนั่งทุกวัน

ใจเราก็คิดอยากทำให้ได้เหมือนพี่ชนิดาบ้าง

เราจะได้จิตสงบบ้าง 

แต่ติดขี้เกียจ นั่งได้ไม่กี่วัน

ก็ล้มเลิกไป

นีคงเป็นอีกหนึ่งอย่างนอกจากบุญเก่า้

ที่ทำให้พี่ชนิดาฉลาด อิอิ

ขอบคุณนะคะอ่านแล้วมีแรงจูงใจขึ้นเยอะเลย

ต่อไปจะฝึกตัวเองให้ได้

นั่งได้สัก 5 นาทีก็คงหรูแล้ว

จะพยายามคร่าาาา

อนุโมทนาสาธุค่ะพี่ชนิดา

**********************

อนุโมทนากับพี่ตุ้ยด้วยนะคะ

สิ่งที่พวกเราทำมาทั้งหมด

คิดว่าคงเป็นผลจากการไม่รักษาศีลส่วนหนึ่ง

ตัวเองก็เคยเป็นค่ะ

ทำความชั่ว ความไม่ดี ทั้งๆที่บางที

ใจเราก็รับรู้อยู่ตลอดเวลา

แต่เราไม่มีความดีพอที่จะห้ามไม่ให้เราทำ

บวกกับตัวเราเองก็ศีลแหว่ง

จึงทำให้เราทำผิดได้บ่อยครั้ง

เลยตั้งใจว่าจะรักษาศีลให้ถึงที่สุดสักที

อนุโมทนากับธรรมทานจากคุณตุ้ยด้วยนะคะ

รีบมาเขียนขอขมาแบบนี้ก็ดีค่ะ

เผื่อท่านอื่นๆที่ได้มาอ่าน

จะได้ระวังการกระทำของตัวเองให้มากยิ่งๆขึ้น

เรื่องนี้คงเป็นอุทาหรณ์สอนใจคุณตุ้ย

และหลายๆคนได้เป็นอย่างดี

เพราะส่วนใหญ่ที่เราพลาดท่าเสียที

กิเลสอยู่บ่อยๆ ก็เพราะเรา ขาดสติ

ไม่คิดให้ถ้วนถี่ก่อนที่จะลงมือทำอะไร

แล้วก็มักจะหาเหตุผลมาอ้าง

เพื่อเข้าข้างตัวเองอยู่ร่ำไป

ต่อไปถ้าเห็นป้าย หรือ ข้อห้ามใด

ก็ตั้งใจไว้เลยว่า จะไม่ละเมิดเด็ดขาด...นะจ๊า

ที่เขียนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่า

ชนิดาจะดีกว่าคุณตุ้ยหรอกนะคะ

ตรงกันข้าม อาจจะพลาดมากกว่าคุณตุ้ย

ก็เป็นได้

แต่อย่างไรก็ตาม

เหตุการณ์นี้มันผ่านไปแล้ว

เราไม่สามารถย้อนกลับไปเปลี่ยนมันได้แล้ว

แต่เราต้องตั้งใจว่า

จะไม่พลาดอีกเด็ดขาด

อย่าวิตกจนจิตตกนะคะ

เดี๋ยวจะเปลี่ยนนาทีบุญ

เป็นนาทีแห่งวิบากกรรม ไปซะเนี่ย...

สู้ๆนะคะ เพราะบางสิ่งบางอย่างในตัวเรา

เค้าก็พยายามบิ๊วให้เราผิดและพลาด

ซ้ำแล้วซ้ำอีกแบบนี้แหล่ะ 

.....................................

เอ่อ น้องหญิง อย่าอวยกันมาก

พี่ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก

ก็นั่งไป หลุดไป ฟุ้งไปบ้าง

ตามสภาวะจิตในแต่ละวัน

แต่ช่วงหลังๆมานี้เหลือแค่วันละชั่วโมงแล้วจ๊า

คิดว่ากำลังดี และเหมาะกับตัวเพ่ที่สุดแล้ว

ตั้งใจเพียงว่า

จะใช้ทุกวันในชีวิตเหลืออยู่นี้

(ที่ไม่รู้ว่าจะมากหรือน้อย)

เร่งทำทั้งทาน ศีล และภาวนาให้ได้ทุกวัน

กลัวว่า เดี๋ยวจะตามพ่อใหญ่ธนา

กะ คุณแมวไม่ทันอ่ะ อิอิ

 ขอบคุณ คุณหนึ่ง น้องหญิง พี่ชนิดาด้วยค่ะ

ขอบคุณคุณชนิดาและน้องหญิงมากคะ

ขออนุโมทนากับธรรมทานของน้องตุ้ยด้วยคะ

ผิดศีลข้อที่ 1 (ต่อ) ทำร้ายร่างกาย จิตใจ ผู้อื่น ทั้งเจตนาและไม่เจตนา

นอกจากการฆ่าที่ทำให้เสียชีวิตต่อหน้าต่อตาแล้ว ยังมีแบบทำร้ายร่างกาย จิตใจ ทั้งการพูดและการกระทำ ทำให้ผู้อื่นได้รับความเจ็บปวด เจ็บใจได้รับความเดือดร้อน เริ่มจากคนใกล้ตัว คนที่เรารักมากที่สุด แต่ก็ทำร้ายได้มากที่สุดเหมือนกัน

ท่านก็คือพ่อแม่ของเราเอง เป็นผู้มีพระคุณ รักลูก หวังดีต่อลูก ทำทุกอย่างเพื่อลูกแม้จะเหนื่อยยากแค่ไหนก็ตาม  ตัวเองตอบแทนด้วยการไม่เชื่อฟังคำสั่งสอน เถียงคำไม่ตกฟาก พูดจาก้าวร้าว ไม่ไพเราะ ใช้ให้ทำโน่นนี่ให้ เช่นทำอาหาร ขนม แล้วก็ชอบติสิ่งที่แม่ทำไม่ถูกใจ เคยพูดรุนแรงกับแม่จนแม่เสียใจจนจะร้องไห้ ไม่ค่อยได้แบ่งเบาภาระงาน ได้แต่พึ่งแม่อย่างเดียวตั้งแต่เล็กจนป่านนี้(จนแก่) ไม่เคยทำอาหารให้กิน ได้แต่รอให้แม่ทำให้กินอย่างเดียวเลย ยามแม่เจ็บป่วยก็ไม่ค่อยดูแลเอาใจใส่เท่าที่ควร ไม่เคยพูดให้กำลังใจ มีแต่พูดให้เสียกำลังใจ

คนที่ใกล้ชิดอีกคนก็คือหลานซึ่งเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กจนโตเป็นสาว รักและหวังดีต่อหลานแต่ก็ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจเช่นกัน ตอนเด็กก็ตีด้วยความตั้งใจให้เจ็บเพราะความดื้อของเด็กที่เราเห็นว่าไม่ถูกต้อง แล้วก็พูด ดุ ด่า ด้วยถ้อยคำที่ไม่น่าฟัง บ่น ตำหนิ ติ ว่าสารพัดเรื่องที่ไม่ถูกใจ ขาดความเมตตา สิ่งที่กระทำทั้งหมด ตัวเองก็รู้สึกเสียใจทุกครั้งที่ทำ แต่เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นอีกซ้าๆ เป็นเดือนเป็นปี

แล้วก็ยังทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดส่อเสียด ซ้ำเติม ทิ่มแทง(ใจดำ) ล้อปมด้อยของเพื่อนร่วมงาน คนที่รู้จัก (เห็นแต่ข้อเสียอย่างเดียว)

นอกจากคนแล้วก็มีสุนัข(หมา)ที่เลี้ยงไว้ ตัวที่น่ารักก็ดูแลดี ตัวที่ไม่สวยไม่น่ารัก(หมาไทย)ก็ดุ ว่า ไล่ไม่ให้เข้าบ้าน เอาไม่ตีจนไม้หัก(หมาสู้ไม่ถอย) บางครั้งหมาทะเลาะกันเอง เราก็ห้ามด้วยการตีตัวที่ไม่ชอบจนมันกัด(เท้า)เป็นแผลลึก แผลติดเชื้อ ต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล

สัตว์อื่นๆ ก็มีพวกตะขาบ ไส้เดือน กิ้งกือ แมลงสาบ งู ที่เราเห็นว่ารูปร่างน่าเกลียด น่ากลัว บางตัวก็มีพิษ แค่เห็นทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำร้ายเราเลย แต่เรากลับทำร้ายก่อน(ไม่มีทางสู้ด้วย)น่าละอายจริงๆ

ผลของการกระทำที่ได้รับ

ด้านจิตใจก็ได้รับความทุกข์ทรมาน เสียใจต่อการกระทำของตัวเอง ชีวิตไม่มีความสุข (อมทุกข์ตลอดเวลา) เราทำให้คนอื่นทุกข์ใจอย่างไรก็ได้รับความทุกข์นั้นเช่นกัน(คงจะมากกว่าด้วยซ้ำ) พูดจาอะไรก็ไม่มีคนเชื่อฟังโดยเฉพาะหลาน(ได้รับเต็มๆเหมือนที่เราทำกับแม่เลย) ไม่มีคนเชื่อถือ แสดงความคิดเห็นอะไรไม่มีคนรับฟัง (ไม่อยู่ในสายตา)ทำงานก็ติดขัดมีปัญหาอุปสรรคไม่ราบรื่น ไม่มีความก้าวหน้าในอาชีพการงาน(ทำงาน 10 กว่าปีไม่เคยได้ความดีความชอบเลย) ขาดสภาพคล่องทางการเงิน(รายจ่ายมากกว่ารายรับเงินออมไม่มี)

ทางร่างกาย สุขภาพไม่แข็งแรง เป็นลมบ่อย มึนศีรษะ (คิดอะไรไม่ค่อยออก)ความจำสั้น ปวดหัวเข่าตั้งแต่อายุยังน้อย ทุกข์ทรมานเป็นเวลานาน รักษาหลายโรงพยาบาลก็ไม่หาย มีอาการชาปลายมือ ปลายเท้า

เมื่อรู้จักและเข้ามาบ้านสวนพีระมิดได้รับคำสอนจากท่านอาจารย์อุบลและธรรมทานจากผู้อื่น ก็เปลี่ยนตัวเองโดยตั้งใจ รักษาศีล5 ละเว้นความชั่วที่ได้กระทำมาโดยเฉพาะกับแม่และหลาน(ทำความดีตอบแทนเท่าที่จะทำได้) พยายามที่จะให้ความรักและเมตตาต่อทุกคนโดยเฉพาะสัตว์ที่เราทำร้ายและเบียดเบียนโดยไม่มีทางสู้ และรับประทานอาหารมังสวิรัติตลอดชีวิต ซึ่งตอนนี้สุขภาพร่างกายก็แข็งแรงดี อาการปวดหัวเข่าไม่มีแล้ว คงมีแต่อาการชาบ้างที่เหลือเป็นเครื่องเตือนใจที่เราทำบาปกับเขาไว้มากซึ่งก็ยอมรับผลนั้นแต่โดยดี 

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์ ท่านอาจารย์อุบล อาจารย์มงคลและคุณท็อป ที่ให้โอกาสได้มาสร้างบุญที่บ้านสวนพีระมิดคะ

 ดีใจจังเลยค่ะ 

วันนี้ณัชชาเข้าเวปบ้านสวนได้แล้ว 

ก่อนที่เวปบ้านสวนจะทำการปิดปรับปรุง ณัชชาก็

นึกบาปกรรมที่ตัวเองเคยก่อไว้ 

ที่ยังไม่ได้สารภาพ 

พอวันต่อมา เวปบ้านสวนก็ปิดปรับปรุง 

ตอนนี้ ณัชชาพยายามนึกอยู่ค่ะว่าตอนนั้น อยากจะสารภาพ อะไร

แต่ตอนนี้ดีใจค่ะ ที่เข้าเวปบ้านสวนได้แล้ว 

เมื่อ รู้จักและเข้ามาบ้านสวนพีระมิดได้รับคำสอนจากท่านอาจารย์อุบลและธรรมทานจาก ผู้อื่น ก็เปลี่ยนตัวเองโดยตั้งใจ รักษาศีล5 ละเว้นความชั่วที่ได้กระทำมาโดยเฉพาะกับแม่และหลาน(ทำความดีตอบ แทนเท่าที่จะทำได้)

พยายามที่จะให้ความรักและเมตตาต่อทุกคนโดยเฉพาะสัตว์ที่เราทำร้ายและเบียด เบียนโดยไม่มีทางสู้ และรับประทานอาหารมังสวิรัติตลอดชีวิต

ซึ่งตอนนี้สุขภาพร่างกายก็แข็งแรงดี อาการปวดหัวเข่าไม่มีแล้ว คงมีแต่อาการชาบ้างที่เหลือเป็นเครื่องเตือนใจที่เราทำบาปกับเขาไว้มากซึ่ง ก็ยอมรับผลนั้นแต่โดยดี

..........................................

อนุโมทนากับการสารภาพบาปและธรรมทานจากคุณ กัญญาณี ด้วยค่ะ อ่านถึงช่วงที่คุณพูดทำร้ายจิตใจคุณแม่แล้ว น้ำตามันปริ่มๆค่ะ

แสดงว่าความรู้สึกของคุณแม่ของคุณกัญญาณี คงจะเจ็บปวดและร้าวใจกว่าความรู้สึกที่ชนิดาสัมผัสได้ หลายร้อยเท่านัก

แต่พออ่านมาถึงตอนท้ายๆก็ดีใจค่ะ ที่คุณรู้และสำนึกในความผิดบาปของตน และพร้อมแก้ไขทุกอย่าง หันมาเคารพรักและดูแลคุณแม่ รวมถึงคนและสัตว์รอบๆตัวอย่างดี

ตอนนี้คงจะสุขกาย สุขใจ ไม่อมทุกข์เหมือนแต่ก่อนแล้วนะคะ

.........................................

คุณตุ้ย..เข้มแข็งนะคะ เอาหลักธรรม เอากรรมเข้ามาพิจารณาให้ได้ตลอดเวลา อย่าหลุดนะคะ อึดๆเข้าไว้ เพราะช่วงนี้อาจจะเจอหนักหน่อยในทุกๆด้าน แต่ถ้าคุณผ่านมันไปได้ เส้นชัยก็อยู่ไม่ไกลแล้วล่ะค่ะ 

........................................................

ยินดีต้อนรับกลับบ้านจ่ะ หนูณัชชา

ว่าแต่..กลับมาก็ตั้งท่าจะสารภาพบาปเลยนะเนี่ย

งั้น...พร้อมเมื่อไหร่ก็เชิญ...นะน้อง

สวัสดีพี่ชนิดา และทุก ๆ ท่านคะ

วันนี้ขอฝากการสารภาพบาปของแฟนแหวน

ไว้ที่กระทู้นี้ด้วยซักคนนะคะ ขอบคุณคะ

คำสารภาพบาปของ นายยศพัทธ์  วังกาวันมณเฑียร (เกตุ)

ผิดศีลข้อ 1

            เคยฆ่าคน  1 ครั้ง เคยรู้เห็นเป็นใจในการทำแท้ง 3 ครั้ง

ครั้งแรกพาแฟนไปทำแท้งตอนอายุยี่สิบ เพราะกลัวพ่อแม่รู้ แอบอยู่ด้วยกัน

ครั้งที่สองตอนอายุ 26 รู้ว่าผู้หญิงท้อง แต่ผมยังไม่มีเงิน ไม่พร้อม ผู้หญิงอยากทำแท้ง แต่ผมเฉย ๆ ไม่ได้ห้าม

ครั้งที่ สาม คนนี้ผมไม่รู้ว่าท้อง มารู้ทีหลังเขาบอกว่าแท้งไปแล้ว

และผมยังเคยทำให้ผู้หญิงเจ็บช้ำน้ำใจอีกมากเพราะหลอกลวงหลายคน บางคนถึงขั้นจุดธูปแช่งผมก็มี

เคยทำร้ายจิตใจพ่อแม่  ด่าแม่  ด่าพ่อ  ไม่เคยแคร์

ไม่เคยใส่ใจพ่อแม่  กินข้าวร่วมกันนับได้ ไม่เกิน 10 ครั้ง 

ได้เงินมาไม่อยากให้พ่อให้แม่  ให้เงินด้วยความฝืนใจ

พูดจาให้ญาติพี่น้องเจ็บช้ำน้ำใจ ทำให้มีแต่คนเกลียดชัง

ขาดความเมตตาต่อญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูง คนรอบข้าง 

ถือตัวเองเป็นใหญ่

ผลกรรมที่ได้รับ 

เจ็บป่วยทางร่างกายทุกส่วน  จิตใจไม่เคยสงบสุข

(ภายนอกยิ้มหัวเราะเหมือนมีความสุข แต่จิตใจภายในว้าวุ่นตลอด)

ภาวะทางการเงิน ทั้งที่หาเงินได้มากเป็นหลักหก หลักเจ็ด

แต่ไม่พอใช้ และเป็นหนี้สินมาก

ครอบครัวก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน

สรุปคือมีทุกข์ทุกด้านครับ

คำสารภาพบาปของเกตุ

ผิดศีลข้อ 2

            ขโมยเงินพ่อแม่ ญาติพี่น้อง ขโมยเงินที่เขาใส่ซองผ้าป่า 

ขโมยคอมเพลสเซอร์ อะไหล่ ของทุกอย่างที่หยิบง่าย

ของนายจ้าง อาศัยที่นายจ้างไว้ใจ 

เคยเอาของวัดกลับบ้าน อาหารการกิน ของใช้ต่าง ๆ

ที่เป็นของดี ๆ มาไว้กินไว้ใช้เองที่บ้านตอนเด็ก 

ชอบของฟรี  เคยหลอกเอาเงินผู้หญิงเยอะมาก

หลอกยืมเงินเพื่อนแล้วยังไม่ได้คืน

ใช้เล่ห์เหลี่ยมในการหาเงิน ของไม่ดีแต่หลอกว่าดี โก่งราคา

เลี่ยงภาษี โกงมิเตอร์ไฟฟ้า ไม่จ่ายหนี้ซัพพลายเออร์ 

ติดหนี้ค่าเครื่อง ติดหนี้แล้วไม่ได้ใช้ทั้งเพื่อนฝูง ทั้งเงินกู้

ผลกรรมที่ได้รับ

            โดนหลอกให้เสียเงิน โดนลูกน้องขโมยของเยอะมาก

ทำของเราเสียหายอีกเยอะมาก  โดนเพื่อน โดนลูกน้อง

ยืมเงินแล้วไม่ใช้  ธุรกิจการงานติดขัด เงินไม่พอใช้

เป็นหนี้สินมากมาย เงินผ่านมือตลอดแต่เก็บไม่อยู่ 

มีเรื่องต้องเสียเงินตลอด เงินหาย ของหายบ่อย

คำสาภาพบาปของเกตุ

ผิดศีลข้อ 3

เจ้าชู้ คบหลายคนพร้อมกัน ทำให้ผู้หญิงเจ็บช้ำน้ำใจ

แล้วไม่แคร์ความรู้สึกเขา มีผู้หญิงจุดธูปแช่ง

ผิดลูกผิดเมียชาวบ้าน ตีท้ายครัวเพื่อน ชิงสุกก่อนห่าม 

แต่งงานแล้วก็ยังแอบมีกิ๊กตลอด หลอกเอาเงินผู้หญิง

เพื่อเอาความสุขใส่ตัว

ผลกรรมที่ได้รับ 

สุขภาพร่างกายไม่ดี ปวดหลังอย่างหนัก

มีลูกดื้อ ลูกมักทำให้เสียใจ ลูกน้อง บริวาร หายาก

ได้ลูกน้องที่ไม่ดี  เสมียนโกงเงิน โกงรถยนต์ มอเตอร์ไซด์ 

เพื่อนฝูงหลอกใช้หาผลประโยชน์ใส่ตัว 

เอาชื่อเราแอบอ้างหาผลประโยชน์ 

ไม่มีคนจริงใจมีแต่คนให้ร้ายตลอด

ผิดศีลข้อ 4

โกหก พ่อ แม่ พระ ครูบาอาจารย์ เพื่อน แฟน ญาติ

ทุกคนรอบตัว เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

พูดจาให้ร้ายผู้อื่น เอาดีเข้าตัว เอาชั่วใส่คนอื่น

พูดจากระแทกแดกดัน โมโห  อาละวาด 

ไม่สนใจใคร ใหญ่ค้ำฟ้า  พูดจาดูถูกเหยียดหยาม

ทำร้ายน้ำใจผู้อื่น  หมิ่นเบื้องสูง ฯลฯ 

ทุกอย่างไม่ดีทำหมด  จิตใจสกปรก ไม่บริสุทธิ์ 

แช่งชักหักกระดูก อาฆาตพยาบาท

ต้องหาทางเอาคืนให้ได้เพื่อความสะใจของตน 

ผลกรรมที่ได้รับ

โดนหลอกทำให้เสียหาย  โดนพูดจาให้ร้ายตลอดเวลา 

มีคนแช่งให้ล่มจม  มีคนคอยซ้ำเติมเวลาที่เราล้ม 

ปวดฟัน ปากเหม็น เจ็บคอ ฯลฯ

ผิดศีลข้อ 5

เสพและค้ายาเสพติด  ยาบ้า ยาไอซ์ ยาอี กัญชา

ทั้งชีวิตขายมาหลายล้านเม็ด 

เล่นหวย ไพ่ ไฮโล พนันบอล กินเหล้า สูบบุหรี่

เที่ยวกลางคืน อาบอบนวด

ผลกรรมที่ได้รับ

หน้าชื่น อกตรม

(หัวเราะยิ้มได้ 24 ชม. แต่พออยู่คนเดียวอมทุกข์

รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลก จิตใจว้าวุ่นตลอดเวลา)

มีทุกข์ทุกด้าน การงาน การเงิน ความรัก

ครอบครัวไม่ได้อยู่ด้วยกัน คิดถึงลูกแต่ไปหาไม่ได้

เพราะกรรมที่ไม่เคยดูแลพ่อแม่ด้วย ทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจมาก

คำสารภาพของเกตุ

กรรมที่ทำผิดตอนบวช

ผมเคยบวชเป็นพระตอนอายุยี่สิบกว่า

พ่อแม่จัดงานให้ใหญ่โต

มีดนตรีเล่นชุดใหญ่ทั้งกลางวันกลางคืน

แต่จิตใจส่วนตัวผมเฉย ๆ มาก

ผมใส่ผ้าเหลืองวันแรก พ่อน้ำตาไหลด้วยความดีใจ

(พ่อที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก ผมนับถือเหมือนพ่อแท้ ๆ )

ส่วนแม่ไม่ได้มาบวชเพราะป่วยหนักหลายโรค แต่ยังเดินเหินได้

บวชเจ็ดวันแรก ปฏิบัติอยู่ในโบสถ์ได้

หลังจากเจ็ดวันออกมาอยู่กุฏิ วันแรกมีเพื่อนมารับพาไปบ้าน

เพราะจิตใจไม่อยู่วัด โกหกเจ้าอาวาสหาเรื่องไปข้างนอกทุกวัน

พอกลางคืนเพื่อนเอารถยนต์มารับ

เอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน สวมหมวก

ออกเที่ยวตามร้านอาหารในเมือง เที่ยวเธค ผับ

ช่วงกลางวันมีผู้หญิงมาหาในวัด  

แอบดูหนังโป๊ในกุฏิ เสพยาบ้าในวัด

ขโมยพระของเพื่อนออกมาขาย (หลวงพ่อโต รุ่นปี 2514) 

ไปบิณฑบาตก็ให้พรไม่เป็น

เจ้าอาวาสและชาวบ้านต่างรับรู้พฤติกรรม

แต่ไม่มีใครกล้าว่าให้ เพราะเกรงใจพ่อแม่

เกรงใจพี่ชาย  เกรงใจพ่อเพราะเป็นผู้ใหญ่บ้าน 

ตอนหลังพ่อแม่รับรู้ จนเอือมระอา พูดห้ามปราม

ผมก็ทำเฉย จนครบกำหนดสึกเวลา 1 เดือน

ก็มีปัญหากับญาติที่ร่วมจัดงาน ร่วมบวชด้วยกัน

โกงเงินที่ใส่ซองทำบุญบวชเราไปหมด

สิ่งที่เสียใจที่สุด คือ สึกออกมาแล้ว

ไม่มีใครในหมู่บ้านภาคภูมิใจในตัวผม

 ทำบุญเอาหน้า

ช่วงที่ผมเริ่มทำธุรกิจส่วนตัว ผมทำบุญเอาหน้าตลอด

ทำกับวัดที่บ้านเกิด และต่างจังหวัด 

เอาผ้าป่าเข้าบ้าน ทำประตูโบสถ์ สนับสนุนอบต.

แจกเสื้อ ทำบุญเยอะ ๆ เพราะอยากให้บริษัทมีชื่อเสียง

ตัวเองมีชื่อเสียง แต่จิตใจไม่บริสุทธิ์ 

ไปกำหนดซองให้เพื่อนฝูง ซองละหลายหมื่น

กดดันให้คนอื่นทำบุญ โดยใส่ชื่อตัวเองและบริษัทเป็นผู้นำ

ขอโทษครับ ความชั่วของผมยังมีอีกมาก

ผลเล่าไม่เก่ง สรุปผมเริ่มชั่วมาตั้งแต่ ป.3

เอาง่าย ๆ สมัยก่อนยาโคบาลเขาทานเพื่ออะไร

ก็น้อง ๆ ยาบ้าละครับ

ผมขอกราบขอบพระคุณอ.อุบล

และสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนทุกพระองค์

ตอนนี้ผมแข็งแรงดีทุกอย่าง  การงานเริ่มดีขึ้น

กำลังสะสางงานไปทีละอย่าง

ถ้ามีโอกาส พร้อมเมื่อไหร่ ผมจะไปบ้านสวน

ระลึกถึงอ.อุบลตลอดครับ

ยศพัทธ์ วังกาวันมณเฑียร (เกตุ)

อนุโมทนากับคำสารภาพบาป

ของคุณเกตุ ด้วยนะคะ

นี่ขนาดออกตัวว่า

เขียนไม่ค่อยเก่งนะคะเนี่ย

แต่อ่านแล้ว ชัดๆ ตรงๆ

และสะเทือนใจทุกประเด็นเลยจริงๆ

พูดถึงแต่ละบาปกรรมที่เราทำมา

บางทีถ้าไม่เขียนออกมา

เราก็ไม่ค่อยจะรู้สึกนะคะว่า

เราเคยทำความชั่วมา

ได้มากมายขนาดนี้เชียวหรือ

เพราะตอนที่นั่งนึกๆ

เราก็คิดออกบ้างไม่ออกบ้าง

ก็เลยไม่รู้สึกผิดอะไรมาก ....

แต่พอเขียนออกมา และ ได้อ่านแล้ว

มันช่างเป็นภาพสะท้อนกรรมที่ชัดเจนมากๆ ....

ถ้ายังมีอีก

ก็แวะเข้ามาไถ่ถอนกรรมให้ตนเรื่อยๆนะคะ

อนุโมทนากับทั้งหนูแหวนและคุณเกตุค่ะ

ต่อจากนี้

ขอให้ทั้งคู่มีแต่ความสงบ สุขนะคะ 

 กรรมและการกระทำที่ชั่ว

ที่ณัชชายังไม่ได้สารภาพ

ก็คงยังไม่พ้นศีลข้อกาเม กรรมข้อนี้ณัชชาทำมาเยอะจริงๆ

ที่ยังไม่ได้สารภาพและพึ่งจะนึกออกคือ

ตอนสมัยตอนยังเด็ก น่าจะอยู่ประมาณชั้นประถม 

อันสืบเนื่องมาจากที่เคยได้เรียนรู้เรื่องเพศสัมพันธ์มา

ตั้งแต่อายุ หกขวบ 

มีลูกของเพื่อนของพ่อ ซึ่งเป็นผู้หญิง ได้มาอยู่ด้วย 

เขาอายุประมาณ สิบสอง สิบสามปีตอนนั้น  และเพื่อนผู้หญิง ที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน

ณัชชาก็สอนให้เขาเรียนรู้เรื่องเพศสัมพันธ์ 

โดยการให้เขาถอดเสื้อผ้า ณัชชาก็ถอดด้วย และก็ลูบคลำไปมา เพื่อที่จะทำให้เขา

เกิดความรู้สึกทางเพศ

คิดย้อนหลังกลับไป ช่างเป็นเรื่องที่น่าละอายใจมาก ทำไมกล้าทำได้ถึงขนาดนี้

ณัชชาขออโหสิกรรมจากทั้งสองคน ที่ณัชชาได้ล่วงละเมิดทางเพศ บัดนี้ได้สำนึกผิดทุกประการแล้ว 

ขอให้บุญที่ณัชชาพึงได้รับฉันใด ขอให้ทั้งสองคนที่ณัชชาได้ล่วงละเมิดทางเพศ พึงได้รับฉันนั้น เช่นเดียวกันกับณัชชา

สาธุ

อนุโมทนาบุญกับธรรมทานคุณณัชชาครับ

คุณณัชชา พรหมทองแก้ว ลืมซ่อนอีเมล์นะครับ   ขอบคุณครับ

ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานของคุณเกตุครับ ต้องขอขอบคุณคุณเกตุที่ได้เคยออกมาเล่าถึงวิธีการขบวนการและขั้นตอนของการค้ายาเสพติด ซึ่งเป็นธรรมทานที่มีประโยชน์มาก เพราะสังคมในปัจจุบันมีเยาวชนและผู้ที่กำลังหลงผิด เข้าไปอยู่ในวังวนของยาเสพติดมากเหลือเกิน มีทั้งเสพ ทั้งค้า ทั้งรับจ้างลำเลียง พอได้เข้าไปเกี่ยวข้องก็ยากที่จะถอนตัว ต้องคอยหวาดระแวง หักหลัง และโดนไล่ล่า หาความสุขไม่ได้เลย ซึ่งเป็นอุทาหรณ์ไว้คอยเตือนผู้ที่คิดจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดได้เป็นอย่างดีครับ

อนุโมทนากับคำสารภาพบาปเพิ่มเติม

จากหนูณัชชาด้วยนะคะ

ขยันคิด และขยันค้นกรรม

มากๆเลยนะคะเนี่ย

แล้วก็อนุโมทนากับคุณก๊อต

ที่หวังดีคอยเตือนพี่น้องหลายๆท่าน

เรื่องการซ่อนอีเมลด้วยนะคะ

 เมื่อใกล้สว่าง ฝันกะเค้าเหมือนกันแฮะ ทั้งที่ไม่ฝันมานานแล้ว

หรือบางวันฝัน แต่จำไม่ได้ วันนี้พอจำได้ ตอนแรกก็คิดว่า จะเขียนเล่าดีไมเนี่ย มันไร้สาระ หรือว่ามีสาระนะเนี่ย แต่ก็เอาเถอะ ความฝัน ก็คือความฝัน จะมีสาระก็เป็นแค่ความฝัน จะไร้สาระ กระทู้นี้ ก็บอกแล้วว่า เป็นกระทู้เล่าความฝัน ไม่ใช้เล่าความจริงซะหน่อย ใครอ่านแล้วคิดว่าจริงตะหาก ที่จัดเป็นคนไร้สาระซะเอง555

กว่าจะเล่าได้ ร่ายซะยาวเลย ยัง ยัง ยาวไม่พอ ก่อนมาเล่าก็คิดอีกว่า ฝันเราจัดอยู่พวกไหนหว่า เทพนิมิตร จิตนิวรณ์ ธาตุพิการอาหารไม่ย่อย 

ก็เลยมาตัดออกทีละอย่าง เรื่องอาหารไม่ย่อยนิี่ตัดได้ เพราะ ไม่ทานอาหารหนักมื้อเย็น ไม่ทานแป้ง ทานผลไม้ กับน้ำผลไม้ และทานแบบไม่อิ่ม หรืออิ่มพอดีๆ

คราวนี้มาดูว่่า เรากังวล หรือว่าคิดเรื่องที่ฝันก่อนนอน หรือ กลางวันหรือไม่ ก็ไม่ใช่อีก เพราะก่อนนอน เขียนธรรมทานเรื่อง ดร.อั๋น หลายตอน ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ฝันเลย

อ้าว........แล้ว...........ใคร เขาจะรู้ล่ะว่า ฝันอะไร ยังไม่เห็นเล่าซักที นั่นซิ ต้องคิดก่อนเล่าไง

เอาละ คราวนี้ มาเล่า ความฝัน ฝันว่า ได้รับเชิญไปบรรยาย สถานที่หนึ่ง ซึ่งสำคัญมา (ตั้งแต่รับเชิญมาสำคัญมากทุกที่) แต่ถึงวันไปคือวันที่ฝันนี่แหละ หาหนังสือเชิญไม่เจอ

แล้วที่สำคัญ จำเวลาไม่ได้ ว่ากี่โมง ในวันคิดว่า ตอนนั้นยังเช้า แล้วก็นึกว่า วันนี้มีบรรยายกี่โมงหว่า อยู่ๆ คนจัดงานก็มาหา แล้วก็มาบอกว่า อ.คะ ให้ อ.ใช้เส้นทางนี้นะคะ

ตามมาเลยค่ะ ทางนี้ค่ะ ซึ่งเป็นทางลัด เป็นสะพานไม้กระดานประมาณ 3-4 แผ่น เราก็เดินตามไปดูทาง แล้วก็กลับมา เขาก็กลับมาด้วย พร้อมทั้ง นำพระเครื่องมาให้

บอกว่าเป็นของพระเจ้าอยู่หัว เป็นพระเครื่ององค์เล็กแบบคล้องคอ แต่เป็นพระเก่า เอามาเป็นลังเลย ลังใหญ่มาก เราก็สงสัยเอามาให้เราทำไม เราไม่ใช่คนเล่นพระซะหน่อย ดูก็ไม่เป็น เลยถือลังไว้อย่างนั้น ทำอะไรไม่ถูก  (ยังไม่จบนะ เดี๋ยวมาต่อ)

 ใครก็ได้ ช่วยย้ายความเห็น เรื่องความฝัน ไปที่กระทู้ ความฝันหน่อยค่ะ

เนื่องจาก ใช้ ไอแพ๊ต กดกระทู้ผิด มันติดกันน่ะค่ะ คือ ไม่รอบคอบนั่นเองค่ะ ขอบคุณค่ะ

ย้ายข้อความไปกระทู้ ความฝัน แล้วคะ

และขออนุญาติรออ่านต่อด้วยคะ ^_^

ขอบพระคุณคะ

ขอบพระคุณสำหรับคำอวยพรจากพี่ชนิดาคะ

และขออนุโมทนากับธรรมทานจากทุก ๆ ท่าน

ยังอ่านไม่ครบเลยคะ

โดนแย่งคอมมาสองอาทิตย์แล้ว

แล้วจะรีบมาสารภาพบาปของตัวเองต่อนะคะ

ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานของคุณเกต และหนูแหวนด้วยนะคะ

ขอให้ครอบครัวหนูแหวนมีแต่ความสุขและความอบอุ่นนะคะ

และขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านนะคะ

ความเห็นที่ 171 (1622662)
ใครก็ได้ ช่วยย้ายความเห็น เรื่องความฝัน ไปที่กระทู้ ความฝันหน่อยค่ะ   เนื่องจาก ใช้ ไอแพ๊ต กดกระทู้ผิด มันติดกันน่ะค่ะ คือ ไม่รอบคอบนั่นเองค่ะ ขอบคุณค่ะ
ผู้แสดงความคิดเห็น อ.อุบล ศุภาเดชาภรณ์ วันที่ตอบ 2012-08-06 09:41:55

.................................

ถึงแม้จะเข้ามาผิด

แต่ก็ถือเป็น

การเข้ามาเจิม

ให้ความมงคล แก่กระทู้ค่ะอาจารย์

.........................................