คำสารภาพบาป

      ก่อนอื่นขอกราบขอบพระคุณองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ที่บ้านสวนพีระมิด อ.อุบลและครอบครัว ที่ให้โอกาสและแสงสว่างแก่ดิฉันเพื่อเปลี่ยนแปลงการดำเนินชืวิต จนทำให้ดิฉันมีสุขภาพดีขึ้น การงานดีขึ้น

      ดิฉันขอเล่าความชั่งของตนเองให้ฟัง เริ่มตั้งแต่ศีลข้อที่ 1  ตั้งแต่จำความได้ ฆ่าตั้งแต่แมลงตัวเล็กๆ เช่น มด ปลวก ยุง ปลา เป็นต้น  และที่หนักมากคือฆ่า คน จะทางตรงหรือทางอ้อมท่านลองอ่านดูก็แล้วกัน  ในตำแหน่งหน้าที่ ที่เรียกว่า เจ้าหน้าที่ให้คำปรึกษา  โดยเฉพาะการโน้มน้าวให้คนตรวจเลือดหาเชื้อ เอดส์ ไม่มีคนใดปฏิเสธที่จะไม่ตรวจ ดิฉันจะกล่อมและโน้มน้าวให้ตรวจจนได้ พอถึงกรณีหญิงตั้งครรภ์คนใดตรวจพบว่าตนเองมีเชื้อเอดส์ ดิฉันก็จะให้ข้อมูลว่าเด็กอาจมีโอกาสติเชื้อจากแม่ได้ ก็เสนอทางเลือกเอาเด็กไว้ หรือทำแท้ง  แต่ในใจของดิฉันไม่อยากให้เขาเอาเด็กไว้หรอก เพราะกลัวว่าถ้าเด็กติดเชื้อจะมีปัญหา สงสารเขาว่างั้น (คิดแทนเขาว่างั้น) ดิฉันพยายามให้ข้อมูลว่าถ้าทำแท้งจะไปทำที่ไหน ค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไร (โอ้ยรู้ดีจัง)ยิ่งถ้าเขาตัดสินใจว่าจะไปทำแท้งดิฉันจะรู้สึกดีใจเพราะ

ใจไม่อยากให้เขาเอาเด็กไว้  นี่ไม่ใช่แค่หญิงมีครรภ์ที่ติดเชื้อเท่านั้น แต่มีหญิงมีครรภ์ที่ไม่พร้อมจะตั้งครรภ์อีกมากมาย ท่านทั้งหลายคิดดูเอาเถอะว่าสิ่งที่ฉันทำมันเรียกหน้าที่ หรือ ฆาตกร กันแน่

    พอดิฉันได้มีโอกาสรู้จักบ้านสวน และอ.อุบล โดยคำแนะนำของน้องตาล (ฉวีวรรณ) ฉันเพิ่งรู้สำนึกว่าที่ทำมามันชั่วร้ายมาก

     ท่านทั้งหลายทราบหรือพอจะเดาออกว่าผลที่เกิดจากกการกระทำของดิฉันเป็นอย่างไรบ้าง

หน้าที่การงานมีปัญหา อุปสรรค เจ็บป่วยตลอด

ขณะนี้ดิฉันเปลี่ยนหน้าที่แล้วและพยายามรักษาศีลข้อ 1 ให้บริสุทธิ์แต่มันยากสำหรับเราจริงๆ ยังตบยุงอยู่บ้าง ฆ่ามด จะพยาบามต่อไปในการรักษาศีล  นี่เพียงศีลข้อที่ 1 เท่านั้นยังบาปหนาขนาดนัก จะมีโอกาสพบนิพานกับเขาไหมหนอ   โอกาสหน้าจะเล่าให้ฟังถึงความชั่วศีลข้ออื่นๆนะคะ