อนุโมทนาบุญกับธรรมทาน คุณ กระเต็น ด้วยค่ะ

โมทนาบุญกับธรรมทานของน้องกระเต็น ปาฏิหาริย์เกิดกับลูกบ้านสวนฯ ถือว่าเป็นปกติไปแล้วค่ะ และเป็นนความโชคดีของน้องกระเต็นที่มีคนเอากระเป๋าสตางค์มาคืนค่ะ

 กราบขอบพระคุณสิ่งศักดิ์  เทพเทวาทุกพระองค์ และท่านอาจารย์อุบล

  หนูเป็นสมาชิกใหม่ แต่รู้จักบ้านสวนตั้งแต่ปี 2553 โดยการแนะนำของหัวหน้าที่ชื่อว่า ป.นก ซึ่งตอนนั้นหัวหน้าได้ชวนลูกน้องที่มีใจเชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ ซึ่งการชวนทำบุญในครั้งนั้นเป็นการชวนทำบุญสร้างพีระมิด ซึ่งหนูก็หนึ่งในนั้นที่ได้ร่วมทำบุญ  ทุกครั้งที่หัวหน้าได้ไปทำบุญที่บ้านสวน จะกลับมาเล่าให้ลูกน้องฟังถึงความศักดื์สิทธิ์ของบ้านสวน ทำให้หลายคนอยากไปบ้านสวน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือหนู  แต่หัวหน้าได้บอกว่าถ้าใครอยากไปต้องดูรายการของท่านอาจารย์อุบล พร้อมทั้งความศรัทธา และการทำถูกระเบียบของบ้านสวน ซึ่งประจวบเหมาะก่อนหน้านี้หนูได้มีโอกาสดูรายการของอาจารย์ ซึ่งเป็นบุญอย่างมากหนูจึงมีโอกาสได้ติดตามไป หนูได้กรอกแบบสอบประวัติ ก่อนที่จะเข้าบำบัดกับท่านอาจารย์ ข้อความที่กรอกคือ หนูเป็นคนบาปหนา เนื่องจากเป็นคนขี้โรค แทนที่จะอาศัยโลกกับให้โรคอาศัย ก็เลยสมกับคำว่าบาปหนา  ตอนนั้นหนูตั้งท้องอ่อนๆ มีภาวะเลือดออกตลอดคุณหมอเรียกว่าภาวะแท้งคุกคาม มีโอกาสหลุดเกิน 50%  เดินทางราบ  ขึ้นบันได ขับรถ แม้กระทั่งนั่งอยู่เฉยๆ ยังมีเลือดออก ขนาดหมอบอกให้เผื่ิอใจ  แต่เชื่อไหมคะว่าหนูทำบุญแรงกายที่บ้านสวน หนูไม่มีเลือดออกแม้แต่นิดเดียว มหัสจรรย์ไหมคะ นี่ละคะแดนศักสิทธิ์  ส่วนเรื่องที่ได้บำบัดคือ  โรคความดันสูง ไทรอย และการตั้งครรภ์ท่ีเสี่ยงแท้งสูง จริงแล้วหนูมีโรคอาศัยอยู่ในตัวอีกหลายอย่าง แต่วันนั้นเอาแค่นี้ก่อน ความดันสูงเกิดจากนิสัยของตนเอง ขี้โมโห  โกรธ ขี้น้อยใจ หงุดหงิด  โรคไทรอย เกิดจากเถียงพ่อแม่ พูดจาไม่ดีต่อเบื้องสูงและสิ่งศักดิ์สิทธิ์  ทุกอย่างท่ีท่านอาจารย์บอก ตรง100% เป็นสิ่งที่ได้กระทำ ส่วนการตั้งครรภ์ท่านอาจารย์อุบลได้ให้พรพร้อมทั้งลูบที่ท้องเบาแล้วบอกว่าให้แข็งแรง  พอบำบัดเสร็จยังไม่ทันไร หนูก็มีอาการมึนหัว ปวดหัวออกมา ท่านอาจารย์เลยถามว่าไปตบหังใครมาละ  หนูก็เลยตอบไปว่าหัวหลานๆ ท่านอาจารย์ถามว่าใครอีก 55 สามีค่ะ แต่เป็นการตบเล่ยทั้งหมด  ท่านอาจารย์บอกว่าเวรกรรมไม่เล่นด้วยหรอก ท่านอาจารย์ให็สารภาพบาปทั้งหมเ พร้อมทั้งขออโหสิกรรม ทุกอย่างดีขึ้นและหาย แต่ ท่านอาจารบ์บอกว่าถึงหายแล้วก็ห้ามกลับไปทำเหมือนเดิมอีก ไม่งั้นไม่หายจะกับมาเป็นอีก ส่วนหลังจากนั้นหนูได้ไปตรวจครรภ์ ผลตรวจปกติ เด็กแข็งแรงดีค่ะ ครังนี้เป็นการไปบ้านสวนครั้งแรก

    ส่วนครั้งที่สอง ก็มีความตั้งใจจะไปเล่าสิ่งที่เจอให้กับชาวบ้านสวนฟัง และทำบุญให้ลูกที่อยู่ในครรภ์ แต่ครัั้งที่สองมีเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น มาจากตัวเองล้วนๆ หนูกะสามีได้ไปที่บ้านสวนและได้เกิดมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน เรื่องการเงินของที่บ้านแฟน ประโยคที่หนูพูดขึ้นคือ ถ้าพ่อสามีตายขึ้นมาเรื่องขึ้นจะทำงัย นี่ไม่ได้แช่งนะแค่สงสัย พอพูดไปจึงคิดได้ว่าท่านอาจารย์ได้เตือนทุกคนที่มาที่นี่ว่า กาย วาจา ใจ ต้องบริสุทธ์ิ ขนาดคิดได้ยังปากหนักไม่ขอขมา  กลับบ้านไปเกิดเรื่ิองเลย  เกิดภาวะครรถ์เป็นพิษต้องคลอดตอน 31 สัปดาห์ นำ้หนักแรกคลอด 1150 กรัม น้อยมาก ก่อนคลอดคุณหมอบอกว่าอาการไม่ดีทั้งแม่และลูก ในขณะนั้นคิดออกเลยว่าต้องขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านสวน พร้อมทั้งตั้งจิตอทิธานให่ปลอดภัยทั้งแม่และลูก  จะร่วมทำบุญสร้างพีระมิด  เป็นอย่างที่ขอ แข็งแรงปลอดภัยค่ะ   พอหนูหายดีลูกแข็งแรงจึงไปร่วมทำบุญอย่างที่บอกไว้ ทุกอย่างเป็นเหมือนที่ท่านอาจารย์ได่ตักเตือนอลับอกกล่าวง

ถึงผ่านมานานแล้วแต่ก็ยังไม่สายที่จะเล่าเป็นธรรมทานใช่ไหมค่ะ หนูกราบขอขมาท่านอาจารย์และเทพเทวดา บ้านสวนทุกพระองค์ที่เพิ่งจะเขียนธรรมทานเอาป่านนี้  และการเขียนครั้งนี้อาจมีเนื้อหาที่สะกดผิด หนูต้องขอขมาไว้  ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ซึ่งเป็นการพิมพ์ในโมรศัพท์ค่ะ

ถึงผ่านมานานแล้วแต่ก็ยังไม่สายที่จะเล่าเป็นธรรมทานใช่ไหมค่ะ หนูกราบขอขมาท่านอาจารย์และเทพเทวดา บ้านสวนทุกพระองค์ที่เพิ่งจะเขียนธรรมทานเอาป่านนี้  และการเขียนครั้งนี้อาจมีเนื้อหาที่สะกดผิด หนูต้องขอขมาไว้  ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ซึ่งเป็นการพิมพ์ในโมรศัพท์ค่ะ

 กราบขอบพระคุณสิ่งศักดิ์  เทพเทวาทุกพระองค์ และท่านอาจารย์อุบล

  หนูเป็นสมาชิกใหม่ แต่รู้จักบ้านสวนตั้งแต่ปี 2553 โดยการแนะนำของหัวหน้าที่ชื่อว่า ป.นก ซึ่งตอนนั้นหัวหน้าได้ชวนลูกน้องที่มีใจเชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ ซึ่งการชวนทำบุญในครั้งนั้นเป็นการชวนทำบุญสร้างพีระมิด ซึ่งหนูก็หนึ่งในนั้นที่ได้ร่วมทำบุญ  ทุกครั้งที่หัวหน้าได้ไปทำบุญที่บ้านสวน จะกลับมาเล่าให้ลูกน้องฟังถึงความศักดื์สิทธิ์ของบ้านสวน ทำให้หลายคนอยากไปบ้านสวน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือหนู  แต่หัวหน้าได้บอกว่าถ้าใครอยากไปต้องดูรายการของท่านอาจารย์อุบล พร้อมทั้งความศรัทธา และการทำถูกระเบียบของบ้านสวน ซึ่งประจวบเหมาะก่อนหน้านี้หนูได้มีโอกาสดูรายการของอาจารย์ ซึ่งเป็นบุญอย่างมากหนูจึงมีโอกาสได้ติดตามไป หนูได้กรอกแบบสอบประวัติ ก่อนที่จะเข้าบำบัดกับท่านอาจารย์ ข้อความที่กรอกคือ หนูเป็นคนบาปหนา เนื่องจากเป็นคนขี้โรค แทนที่จะอาศัยโลกกับให้โรคอาศัย ก็เลยสมกับคำว่าบาปหนา  ตอนนั้นหนูตั้งท้องอ่อนๆ มีภาวะเลือดออกตลอดคุณหมอเรียกว่าภาวะแท้งคุกคาม มีโอกาสหลุดเกิน 50%  เดินทางราบ  ขึ้นบันได ขับรถ แม้กระทั่งนั่งอยู่เฉยๆ ยังมีเลือดออก ขนาดหมอบอกให้เผื่ิอใจ  แต่เชื่อไหมคะว่าหนูทำบุญแรงกายที่บ้านสวน หนูไม่มีเลือดออกแม้แต่นิดเดียว มหัสจรรย์ไหมคะ นี่ละคะแดนศักสิทธิ์  ส่วนเรื่องที่ได้บำบัดคือ  โรคความดันสูง ไทรอย และการตั้งครรภ์ท่ีเสี่ยงแท้งสูง จริงแล้วหนูมีโรคอาศัยอยู่ในตัวอีกหลายอย่าง แต่วันนั้นเอาแค่นี้ก่อน ความดันสูงเกิดจากนิสัยของตนเอง ขี้โมโห  โกรธ ขี้น้อยใจ หงุดหงิด  โรคไทรอย เกิดจากเถียงพ่อแม่ พูดจาไม่ดีต่อเบื้องสูงและสิ่งศักดิ์สิทธิ์  ทุกอย่างท่ีท่านอาจารย์บอก ตรง100% เป็นสิ่งที่ได้กระทำ ส่วนการตั้งครรภ์ท่านอาจารย์อุบลได้ให้พรพร้อมทั้งลูบที่ท้องเบาแล้วบอกว่าให้แข็งแรง  พอบำบัดเสร็จยังไม่ทันไร หนูก็มีอาการมึนหัว ปวดหัวออกมา ท่านอาจารย์เลยถามว่าไปตบหังใครมาละ  หนูก็เลยตอบไปว่าหัวหลานๆ ท่านอาจารย์ถามว่าใครอีก 55 สามีค่ะ แต่เป็นการตบเล่ยทั้งหมด  ท่านอาจารย์บอกว่าเวรกรรมไม่เล่นด้วยหรอก ท่านอาจารย์ให็สารภาพบาปทั้งหมเ พร้อมทั้งขออโหสิกรรม ทุกอย่างดีขึ้นและหาย แต่ ท่านอาจารบ์บอกว่าถึงหายแล้วก็ห้ามกลับไปทำเหมือนเดิมอีก ไม่งั้นไม่หายจะกับมาเป็นอีก ส่วนหลังจากนั้นหนูได้ไปตรวจครรภ์ ผลตรวจปกติ เด็กแข็งแรงดีค่ะ ครังนี้เป็นการไปบ้านสวนครั้งแรก

    ส่วนครั้งที่สอง ก็มีความตั้งใจจะไปเล่าสิ่งที่เจอให้กับชาวบ้านสวนฟัง และทำบุญให้ลูกที่อยู่ในครรภ์ แต่ครัั้งที่สองมีเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น มาจากตัวเองล้วนๆ หนูกะสามีได้ไปที่บ้านสวนและได้เกิดมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน เรื่องการเงินของที่บ้านแฟน ประโยคที่หนูพูดขึ้นคือ ถ้าพ่อสามีตายขึ้นมาเรื่องขึ้นจะทำงัย นี่ไม่ได้แช่งนะแค่สงสัย พอพูดไปจึงคิดได้ว่าท่านอาจารย์ได้เตือนทุกคนที่มาที่นี่ว่า กาย วาจา ใจ ต้องบริสุทธ์ิ ขนาดคิดได้ยังปากหนักไม่ขอขมา  กลับบ้านไปเกิดเรื่ิองเลย  เกิดภาวะครรถ์เป็นพิษต้องคลอดตอน 31 สัปดาห์ นำ้หนักแรกคลอด 1150 กรัม น้อยมาก ก่อนคลอดคุณหมอบอกว่าอาการไม่ดีทั้งแม่และลูก ในขณะนั้นคิดออกเลยว่าต้องขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านสวน พร้อมทั้งตั้งจิตอทิธานให่ปลอดภัยทั้งแม่และลูก  จะร่วมทำบุญสร้างพีระมิด  เป็นอย่างที่ขอ แข็งแรงปลอดภัยค่ะ   พอหนูหายดีลูกแข็งแรงจึงไปร่วมทำบุญอย่างที่บอกไว้ ทุกอย่างเป็นเหมือนที่ท่านอาจารย์ได่ตักเตือนอลับอกกล่าวง

ปาฏิหารย์กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

เนื่องจากเมื่อ 2 ปีก่อน แม่ได้มอบเงินที่ท่านสะสมไว้เกือบ 1.5 ล้านบาท

มอบให้แก่หนู ด้วยเพราะท่านคิดว่าหนูมีแต่เงินเดือน 4-5 หมื่นบาท

ไม่มีโอกาสได้ร่ำรวยเหมือนพี่ๆ ที่มีรายได้เกือบแสนต่อเดือน

ทั้งที่หนูพูดกับแม่เสมอว่า เงิน ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง

เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่บันดาลความสุขชั่วครั้งชั่วคราว

แต่ความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ ความไม่ทุกข์กับเรื่องใดๆ ที่เราต้องประสบพบเจอ

ความสงบของจิตใจ การละ-เลิก-หยุดทำบาปชั่วทั้งหมด นั่นตะหากคือความสุขที่แท้จริง

ฉะนั้นหากหนูมีเงินเพียงแค่พอกินพอใช้..เราก็รู้จักใช้ให้พอ คือ 

1. แบ่งเงินสำหรับตอบแทนพระคุณพ่อแม่(ให้เงินเดือนประจำแก่แม่ และซื้อของ/อาหารที่ป๋าชอบ) 

2. แบ่งเงินสำหรับการทำบุญการให้ทาน

3. แบ่งเงินเพื่อเก็บสะสม(เล็กน้อย)สำหรับเป็นทุนไว้ใช้จ่ายในอนาคต

3.ที่เหลือเป็นเงินสำหรับค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

ชีวิตทางโลกก็เท่านี้เอง  ... ชีวิตทางธรรม ตะหากที่หนูต้องมุ่งมั่นต้องฉุดกระชากตัวเองต้องยกระดับจิตใจและความคิดของตัวเอง มุ่งสู่นิพพานให้สำเร็จ   นี่..เป็นคำพูดที่พร่ำพูดกับแม่เสมอ..ทุกครั้งที่แม่พูดว่า แม่ห่วงหนูมากที่สุด แม่จึงเก็บเงินไว้ให้ลูก...

แล้วพอมาวันนี้..แม่รู้สึกกังวลว่าหนูจะนำเงินไปใช้ต่างๆ นาๆ  จึงสอบถามถึงเงินก้อนนั้น

หนูรู้สึกไม่สบายใจที่แม่มีความกังวลในเรื่องนี้ หนูจึงนำเงินทั้งหมดคืนให้แม่ เงินต้น 1.5 ล้านบาท+ดอกเบี้ยหรือเงินปันผลใดๆ ที่เคยได้รับจากเงินต้นนั้น หนูคืนเงินเข้าบัญชีของแม่ทั้งหมด ขณะที่ทำ ใจมีความแน่วแน่ว่าต้องการทำเช่นนี้ เพื่อเคลียร์ตัวเองและเคลียร์กับแม่...

แต่พอกลับถึงบ้านตอนเย็น ใจหนูรู้สึกตุ๊มๆ ต้อมๆ เอ๊ะ ! สิ่งที่เราทำนี้ แม่จะเข้าใจเรามั้ยนะ แม่จะโมโห น้อยใจ เข้าใจเราผิดมั้ย เดี๋ยวเกิดเข้าใจว่าเราประชดประชันโดยคืนเงินเข้าบัญชีทั้งหมดเพียงแค่แม่ถามถึงเงินและอยากรู้ว่ารายละเอียดเท่านั้น

หนูจึงตั้งจิตอธิษฐานใช้รหัส อ.อุบล ช่วยด้วย ขอให้แม่เข้าใจเจตนาของหนูด้วยเถิด ขอให้แม่ยินดีที่หนูคืนเงินทั้งหมดให้แม่ และอย่าให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันเลย

ปรากฏว่าหลังจากหนูแจกแจงเรื่องเงินทั้งหมด และแสดงใบสลิปที่หนูโอนเงินเข้าบัญชีแม่แล้ว  แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย เพียงแต่พูดกับหนูว่า หนูอย่าเข้าใจแม่ผิดนะที่แม่ถามเรื่องเงิน เพียงเพราะแม่ห่วงหนู กลัวหนูรู้ไม่ทันคนอื่น จะโดนหลอกเรื่องเงิน ...

นี่ช่างปาฏิหารย์จริงๆ .. ที่แม่ไม่โกรธไม่โมโหไม่โวยวายอะไรเลย เป็นเพราะความเมตตากรุณาของสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนทุกๆพระองค์และท่านอาจารย์อุบล ที่ดลใจให้หนูหลุดพ้นจากความทุกข์ใจในครั้งนี้ ... หนูสำนึกในพระคุณของทุกพระองค์และท่านอาจารย์อุบล เป็นที่สุดเจ้าค่ะ

ทุกบุญกุศลและทุกความดีที่หนูได้กระทำในทุกๆ ชาติ ตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ หนูขอถวายบุญทั้งหมดแด่สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนทุกพระองค์และเทวดาที่ปกปักษ์รักษาท่านอาจารย์อุบล และขอถวายบุญแด่ท่านอาจารย์อุบล เจ้าค่ะ

กราบ..กราบ..กราบ