ถึง เวลาที่พวกเราจะต้องหูตาสว่างเสียที กับ คุณอ้อย วันนี้ทำให้เห็นว่าคุณอ้อยมีการลำดับเหตุการณ์วางแผนมาอย่างแยบยล ในการทำลายท่านอาจารย์อุบล และพี่ธนา หรือหากมีโอกาสก็คงทำลายคนอื่นไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นการปูพิ้นด้วยการแสดงว่าตนเองติดต่อสื่อสารกับท่านพ่อดตาจินิ นได้ การทำนายทายทัก หรือการพูดภาษาต่างดาวออกมา ซึ่งไม่มีใครพิสูจน์ได้ว่าคืออะไร ทำให้ลูกบ้านสวนหลงเชื่อ ประกอบกับคุณอ้อยได้รับความไว้วางใจให้เป็นหัวหน้ากลุ่มบำบัด ทำ workshop ในทุกสัปดาห์ นั่นยิ่งเป็นการสร้างความเชื่อถือให้คุณอ้อยเป็นที่ยอมรับในบ้านสวนได้เป็น อย่างดี  สังเกตได้ว่าในหมู่ลูกบ้านสวน โดยเฉพาะพวกผู้ชาย จะปลาบปลื้ม แอบชอบคุณอ้อย ติดหนึ่งในนั้นแทบทุกคน และที่สำคัญ คุณอ้อยใช้ความฉลาดและฉะฉานของตัวเองเป็นอาวุธในการครอบงำผู้คน โดยแฝงความริษยาอยากมี อยากเป็น อยากได้ เป็นตัวผลักดันให้กระทำการอันชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้ 

คน เราเมื่อได้รับคำชมมากๆ เข้า อาจเกิดการหลง ทำให้คิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ หลายครั้งที่ท่านอ.ชื่นชมว่าคุณอ้อยเป็นผู้ที่กล้าสารภาพกรรมของตัว เองอย่างกล้าหาญ ได้เป็นผู้นำมอบหมายในหน้าที่สำคัญหลายอย่าง นั่นอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดความหลง บวกกับความอิจฉาริษยาที่มีอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ จึงทำให้ทุกอย่างรวมตัวและแสดงด้วยการทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายชื่อเสียงคนที่ มีสิ่งเหล่านี้ เพื่ออะไรไม่ทราบ แต่ต้องเป็นอะไรที่เลวร้ายแน่นอนในการคิดทำสิ่งแบบนี้  คุณอ้อยมีการวางแผนไว้อย่างแนบเนียน โดยใช้ช่วงเวลาที่ลูกบ้านสวนหลายคนเกิดอาการเบื่อหน่าย ในการเขียนธรรมทาน เกิดความขี้เกียจท้อแท้ ซึ่งในตอนนั้นเราก็ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมถึงมีอารมณ์นี้กัน อารมณ์แย่ๆ แบบนี้จึงเกิดขึ้นกับพวกเรา และคุณอ้อยยังได้วางแผนเป็นขั้นตอนที่จะนำเรื่องนี้บอกเรื่องเกิดความเบื่อ หน่าย และกำลังคิดว่าตัวเองจะตายกับคนอย่างคุณชิม เพราะคุณชิมหัวอ่อน ชักจูงง่ายหรือเปล่า และถ้าคุณชิมรู้เรื่องสำคัญขนาดมีหรือเรื่องจะไม่ถึงหูพี่ธนา และก็เป็นไปตามคาด พี่ธนาถูกเชื่อมโยงให้ขอต่ออายุให้คุณอ้อย โดยใช้คำพูดของท่านอาจารย์ที่ว่า "จะไม่ยอมเสียใครไปอีกแล้ว" จากเหตุการณ์ของพี่เหมี่ยว  มาเป็นตัวเชื่อมโยง ให้ท่านอาจารย์ต้องแทรกแซงกรรมคุณอ้อย และดึงพี่ธนาเอี่ยวเข้าไปด้วย เรียกว่ายิงกระสุนนัดเดียวได้นกตั้งหลายตัว 

และ เมื่อค่าย 14 รวมพลคนมีหน้าที่สำคัญ เป็นค่ายที่รวมทหารกล้าไว้จริงๆ เพราะทุกท่านที่ไปวันนั้น ได้ทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว ทั้งช่วยกันขอให้ท่านอ.อุบลยังอยู่กับพวกเราต่อ และยังได้มารวมตัวกันเปิดโปง หงายในสิ่งที่คว่ำให้เห็นกันชัดเจนอีกด้วย  และคุณอ้อยคือตัวเดินเรื่องสำคัญที่ทำให้ท่านอาจารย์ต้องยอมแลกชีวิตแทนคุณ อ้อย ซึ่งพวกเราทุกคนต่างช็อค ร้องไห้ในสิ่งที่เกิดขึ้น เฝ้าแต่โทษตัวเองว่าเราไม่เคยฉุกคิดเลย เจ็บใจตัวเอง แต่คุณอ้อยกับสีหน้าเรียบเฉย ทั้งๆ ที่เรื่องทั้งหมดคุณเป็นผู้ก่อแท้ๆ  หรือไม่ว่าจะเป็นก่อนวันค่าย ท่านอาจารย์ก็ได้ส่งสัญญาณทั้งในห้องแชตแล้วว่าจะขอแลกชีวิตกับคุณอ้อย แต่คุณอ้อยก็มิได้นำพา  หรือแม้กระทั่ง ตอนก่อนวันค่าย 14 ท่านอาจารย์ได้เรียกคุณอ้อยไปพูดว่า ถ้าคุณอ้อยเป็นอะไรไป อาจารย์ขอแลกชีวิตกับคุณอ้อย ตอนนั้นรู้สึกว่ามีคุณก้อยอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ซึ่งตุ้ยเองก็เดินผ่านและได้ยินคำนี้อยู่พอดี แล้วทำไมคุณอ้อยถึงไม่ออกตัว ว่า ท่านอาจารย์อย่าทำอย่างนี้เลย หรืออะไรก็ว่าไป แต่คุณอ้อยก็นิ่งเฉย ยิ้มเจื่อนๆ แสดงให้เห็นว่าคุณอ้อยรับรู้มาตลอดว่าท่านอาจารย์ได้แลกชีวิตกับคุณอ้อย อย่างนี้จะอ้างไม่รู้ได้อย่างไร

เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น เห็นได้ชัดเจนว่าคุณอ้อยวางแผนมาเป็นอย่างดี จิตในด้านลบที่อยู่ใน DNA ของคุณอ้อย ข้ามภพชาติและมาส่งผลแสดงออกในวันนี้แล้ว แต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่า คุณไม่มีวันจะมาเทียบรัศมีบารมีกับท่านอาจารย์อุบลได้ หรือแม้แต่คนใกล้ชิดท่าน อ. ไม่ว่าจะเป็นพี่ธนา พี่แมว หรือใคร เพราะสิ่งที่คุณได้ทำกำลังเด้งกลับเข้าตัวคุณเป็นสองเท่าแล้ว อย่างที่บอกถ้าจะคิดต่อกรกับท่าน อ.อุบล คุณไปบำเพ็ญบารมีให้ได้ 4 อสงไขย กับอีกแสนกัป ซะก่อน วันนี้พวกเราทุกคนได้มีสติรู้เท่าทันคนชั่วคนพาล และกราบพระบาทขอขมาท่านพ่อดตาจินิน องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระศรีอาริยเมตไตร เสด็จพ่อท้าวเวสสุวรรณ ท่านท้าวมหาราชทั้งสี่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆ พระองค์ และท่านอาจารย์อุบล และครอบครัว ที่ลูกเคยหลงผิด เห็นกงจักรเป็นดอกบัว บัดนี้ลูกสำนึกแล้วจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวอีกและขอให้ลูกมีสติ มีเกราะกำบังปกปักคุ้มครอง สิ่งไม่ดีไม่ให้เข้ามาทำอะไรได้ทั้งทางตรงทางอ้อม ด้วยเถิดเจ้าค่ะ

ขอบคุณธรรมทานหลายๆ ข้อความค่ะที่ทำให้ตาสว่าง

สำหรับตัวเองแล้วหลังจากกลับจากค่าย 14

พยามคิดมาโดยตลอดว่าใครคือคนนั้น

ที่แฝงตัวมาเพื่อทำให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

วันนี้ก็ได้รับคำตอบแล้ว

คนที่มาบ้านสวนโดยแฝงตัวมาเนียน ๆ

ได้รับความรัก ความไว้ใจ พอถึงเวลาก็ลงมือทันที 

ซักวันก็เปิดเผยธาตุแท้จนได้

แต่ครั้งนี้รู้สึกจะร้ายแรงกว่าทุกครั้ง

ร้ายแรงกว่าป้าอุ๊กล่องดำ

เพราะเป็นครั้งที่ทำให้พวกเราทุกคนช็อคสุดๆ 

และคุณช่างกล้าที่จะเอาชีวิตเล็กๆ มาแลก

กับชีวิตทีี่่มีค่ายิ่งใหญ่มหาศาลต่อมวลมนุษย์และ

ทุกสรรพสิ่งในอนันต์จักรวาล

ถ้าเป็นอย่างหลายท่านวิเคราะห์รู้สึกว่า

คุณอ้อยและเป็นผู้มาเพื่อทำลายล้าง

ต้องการให้ประวัติศาสตร์ซ้ำร้อย 

ไม่เข้าใจเลยว่าทำได้อย่างไร

ไม่คิดถึงความรักความเมตตาที่ท่านอาจารย์อุบลมีต่อคุณ

และพวกเราทุกคนอย่างมากมายหาประมาณมิได้เลยหรือ

คุณทำได้อย่างไรทั้งๆ

ที่ปากคุณก็บอกว่าัรักท่านศรัทธาท่าน

ชีวิตดีขึ้นมากมายเพราะบารมีท่าน

บารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์

อย่างนี้เท่ากับว่าเนรคุณสุดๆ ค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆ ท่านด้วยครับ  สาธุ สาธุ สาธุ

หลังจากงานค่าย14 ชนิดาได้อ่านธรรมทาน

จากเฟสบุ๊คเป็นส่วนใหญ่

ซึ่งแต่ละท่านที่ไปโพสต์ในนั้น

ก็ไม่ได้ลงรายละเอียดเกี่ยวกับเหตุการณ์

ที่ท่านอาจารย์เสียสละแม้กระทั่งชีวิตของท่าน

แก่คุณอ้อยมากนัก

ตอนนั้นอ่านแล้ว ก็ยังดีใจอยู่ว่า

อย่างน้อยท่านอาจารย์ก็ยังอยู่กับพวกเรา

แล้วก็แอบนึกๆอยู่ว่า

ลูกบ้านสวนฯคนนั้นคือใครหนอ

แต่พอมาวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา

ได้เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ คห.ของคุณธนา

ที่เล่าถึงเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นทุกอย่าง

พออ่านแล้วบอกตามตรงค่ะว่า

เป็นครั้งแรกที่อ่านแล้ว

ไม่สามารถเมนต์อะไรออกมาได้เลย

เพราะมันรู้สึกสับสน อึ้ง เศร้า เสียใจ

และรู้สึกผิดมากๆต่อท่านอาจารย์

เป็นความรู้สึกที่เศร้าลึกๆ

เพราะรู้สึกว่า

ได้สูญเสียท่านอาจารย์ไปแล้วจริงๆ

แล้วมันสะท้อนลึกๆว่า

ความเสียใจแบบนี้

พวกเราเคยประสบมาแล้วในอดีต

แล้วประวัติศาสตร์ก็เหมือนมาซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง

"ความเสียสละของท่านอาจารย์

และพระนางเนเฟอร์ตารี่ช่างยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ"

เมื่อเห็นภาพท่านอาจารย์

หรือบางครั้งที่นึกถึงท่านอาจารย์

มันก็รู้สึกเศร้าจนแทบอยากจะปล่อยโฮออกมา

....เป็นช่วงที่สับสนและหมดแรงอยู่หลายวันค่ะ 

แล้วในใจก็เกิดคำถามขึ้นมามากมาย

แล้วก็มีความคิดที่ผุดออกมาเยอะมาก

รู้สึกว่า คุณอ้อยไม่ได้รู้สึกซาบซึ้ง

ต่อความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของท่านอาจารย์มากนัก

เพราะข้อความที่เขียน

ก็ไม่ได้เขียนขอบคุณหรือสำนึกผิด

มีแต่รู้สึกอึ้งกับช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่านั้น

แต่ตอนนั้นก็พยายามบอกตัวเองว่า

ดูที่"จิต"ตัวเองก่อนเถอะ ...........

เราน่ะ อาจจะเลวกว่าเขาก็ได้......

เราอาจจะไม่"อึด"

กับการหมั่นไปสร้างบุญเช่นเขาก็ได้

ฯลฯ  

แต่พอมาอ่านเรื่องความคืบหน้า

เกี่ยวกับคุณอ้อยสัปดาห์นี้แล้ว

บอกได้คำเดียวค่ะว่า

จิตเรา น่ากลัวมาก มันเนียน

มันฉลาดลึกกว่าเรายิ่งนัก

ฉะนั้น "อย่าไว้ใจตัวเอง"มากนักนะคะ

เผลอๆเราอาจจะเป็น

หนึ่งในมารตัวแม่ หรือ ตัวพ่อ ก็ได้

มีทางเดียวคือ ต้องมั่นคงใน"ศีล"

รักษาศีลให้บริสุทธิ์ให้ได้ตลอดเวลา

และหมั่นตรวจตรา

ความคิดของเราบ่อยๆ

แล้วก็ต้องย้อนกลับไปถามใจตัวเองอีกครั้งว่า

"เรามาบ้านสวนฯเพื่ออะไร"

อย่างที่ท่านอาจารย์เคยถามย้ำ

กับพวกเราอยู่บ่อยๆ

เพราะชนิดาคิดว่า

ที่ผ่านๆมาสิ่งหนึ่งที่ทำให้คนหมั่น

มาสร้างบุญที่บ้านสวนฯอย่างขยันขันแข็ง

เพราะ"กลัวเรื่องภัยพิบัติ"

กลัวว่าตนจะไม่มีที่ปลอดภัยให้อยู่

ก็เลยต้องมาคอยเช็คชื่อที่่บ้านสวนฯทุกอาทิตย์

เผื่อเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นมา

จะได้ไม่รู้สึกกระดากใจที่จะมาพึ่งใบบุญ

....................

แต่เราก็คงจะเห็นนะคะว่า

สุดท้าย อดีตขาประจำก็ค่อยๆหายไปที่ละคน

หลังจากที่ภัยพิบัติคลาดเคลื่อนไป

เพราะลึกๆแล้วเขาเหล่านั้น

ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะมาช่วยเหลือ

หรือมาแบ่งเบาภาระท่านอาจารย์

ด้วยใจจริง  ........แต่อย่างใด

ซึ่งสุดท้ายภาระทางโลก

จึงดึงเขาเหล่านั้นให้ห่างจากบ้านสวนฯไป

......... แล้วก็เช่นกัน

มีคำถามหนึ่งที่คุณธนา

ถามท่านอาจารย์ถึงคุณสมบัติ

ของคนที่จะมาเป็นตัวแทนพาเมล่า

(ในคลิปใดคลิปหนึ่ง ไม่แน่ใจ)

ว่าต้องเป็นอย่างไร

ท่านอาจารย์ก็ตอบประมาณว่า

ก็ต้องดูก่อนว่า ลึกๆแล้ว

เขามาด้วย"ความอยาก"หรือไม่

ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รุ่งแน่ๆ

เพราะยิ่งอยาก ยิ่งไม่ได้

แล้วคนที่มีแต่ความอยาก

ก็จะไม่เคารพกฏ สุดท้ายก็จะขายไม่ได้

แล้วก็"ไม่ได้ขาย"ต่อไป

(ชนิดาเขียนถ่ายทอดในสำนวน

และความเข้าใจของตัวเองนะคะ

อาจจะไม่ได้ก็อปคำพูดมาเป๊ะๆ) 

ฉะนั้น หมั่นสำรวจ"จิต"ของท่าน

บ่อยๆนะคะ ถ้ามันเริ่มติดดี

แสดงว่า เราเริ่ม"เลว"แล้วล่ะ

 ได้อ่านธรรมทานทั้งหมดแล้ว รู้สึกอึ้งมาก ๆ 

มันอธิบายความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ เศร้ามาก ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น

คิดแต่ว่า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ...

ต้องขอบคุณพี่อัญ และทุกท่านที่ร่วมค่าย

ที่ได้ร่วมกันตั้งจิตอธิฐาน ขอโอกาสจากท่านพ่อดตาจินิน

ให้ท่านอ. คืนกลับมาอยู่กับพวกเรา

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันรุนแรงมากเกินไป

แต่ก็ทำให้เข้าใจไปถึงเหตุการณ์ในอดีตชาติได้อย่างดี

กระแทกเข้าไปในส่วนลึกของใจ ว่ามันผิดพลาดตรงไหน

เป็นบทเรียนราคาแพงที่สุดในชีวิตของลูกบ้านสวนทุก ๆ คน

ที่จะต้องใช้ปัญญา ในไตร่ตรอง ทุก ๆ การกระทำ ทั้งของตนเอง

และคนรอบข้าง ที่จะเข้าใกล้อาจารย์ของเรา  

คนใกล้ตัว... บทเรียน..  ปัญญา..  

มันต้องเกิดขึ้นมากกว่าเดิมให้ได้

ได้อ่านมาทั้งหมด ก็รู้สึกผิดที่ตนเองไม่ได้ทำหน้าที่ปกป้องท่านอ.เลย

จนทำให้ต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น  

ลูกกราบขอขมาท่านอ.และท่านพ่อทุก ๆ พระองค์ด้วยเจ้าค่ะ


สำหรับคุณอ้อย  ได้เจอครั้งแรก ก็รู้สึกกลัว ๆ ผู้หญิงคนนี้มาก

เพราะพูดจาแรง ๆ และมีทีท่า แววตา แบบดุ ๆ 

ก็จะพยายามไม่เข้าใกล้  เป็นดีที่่สุด

และตัวเองก็ไม่มีโอกาสไปบ้านสวนบ่อย ๆ จึงไม่ได้คลุกคลี

แต่ต่อมาก็พยายามทำความเข้าใจ ว่าเป็นบุคลิกส่วนตัวของแต่ละคน

ถ้าจิตใจดีก็ดีแล้ว

และเห็นว่า เป็นผู้หญิงเก่ง ลักษณะเป็นผู้นำ ห้าวหาญ

ก็นึกชื่นชมที่เค้าเป็นเวิร์กกิ้งวูเม้น  เก่งไปทุกเรื่องเลย

ไม่คิดเลยว่า  จะเอาความฉลาด ความเก่ง กล้า มาใช้ในทางที่ผิดเช่นนี้

และคุณ ทำสิ่งที่ร้ายแรงมากเกินไปจริง ๆ  พวกเรารับไม่ได้เลยจริง ๆ 

ทุกครั้งที่ท่านอาจารย์สื่อสารกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ได้ และมีผลพิสูจน์ออกมาตามหลักวิทยาศาสตร์ที่ชัดเจนทุกครั้งเสมอ ไม่เคยเลือนลอย ก็แสดงว่าท่านรู้ทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปบอกใคร แล้วให้คนนั้นมาบอกท่านอาจารย์ต่อ...

จนเหตุการณ์ล่วงเลยมาถึงค่าย 14 วันที่ท่านอาจารย์แต่งชุดดำมาอาราธนาบารมีของพระนางเนเฟอร์ตารี และเฉลยเหตุที่ต้องแต่งชุดดำ เพราะไว้ทุกข์แด่ดวงจิตของท่านอ.อุบล ที่ได้ขอแลกชีวิตกับพี่อ้อย สร้างความตกตะลึงและเสียใจแก่ทุกคนที่ได้มาร่วมค่ายนี้ 

 พอได้มาอ่านเหตุการณ์ในวันนั้นเพิ่มเติม

รู้สึกว่ามารมันมาได้เนียนมาก 

จริงๆแล้วการที่ท่านอาจารย์ยอมแลกชีวิตเพื่อใครนั้น

มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มาก 

ต่อให้เราชดใช้เป็นสิบๆชาติก็ไม่หมด

แต่เท่าที่อ่าน คห.พี่อ้อย ก็รู้สึกได้เช่นกัน

ว่าพี่อ้อยไม่ได้รู้สึกเสียใจ รู้สึกสลดหดหู่

หรือแม้แต่ความรู้สึกที่อยากจะขอบคุณ ที่มันมาจากใจ

เหมือนพิมแก้ขัดไปงั้น 

ท่านอาจารย์รัก เมตตาขนาดนี้

คุณก็ยังแทงข้างหลังอาจารย์ได้ 

แถมยังแทงได้แบบแนบเนียนเสียด้วย

โดยไม่คิดถึงความรัก ความเมตตา ความเสียสละ

ที่อาจารย์มีให้ 

แถมยังใช้ลูกๆบ้านสวนเป็นสะพาน

เพื่อเดินขึ้นไปทำลายอาจารย์

ทั้งๆที่แต่ละคนเมื่อรู้ว่าคุณจะต้องเสียชีวิต 

เขาก็รัก และเป็นห่วง

แถมท่านอาจารย์จะเอาชีวิตท่านแลก

คุณกลับยอมให้ท่านอาจารย์เอาชีวิตแลก

แล้วลึกๆคุณคิดอะไรอยู่

แล้วจะให้พวกเราคิดยังไงละคะ

หยุดคิด หยุดทำซะเถอะค่ะ

คุณไม่น่าเอาชีวิตตัวเองเข้ามาเสี่ยงเลย

สุดท้ายคนที่จะทุกข์ทรมานที่สุด

ก็คือคุณนั่นแหละค่ะ คุณอ้อย 

*****************************************

ดูที่"จิต"ตัวเองก่อนเถอะ ...........

เราน่ะ อาจจะเลวกว่าเขาก็ได้......

เราอาจจะไม่"อึด"

กับการหมั่นไปสร้างบุญเช่นเขาก็ได้

ฯลฯ   

ชอบข้อความนี้ของพี่ชนิดามากค่ะ

ว่าแล้วก็จะพยายามสำรวจจิตตัวเองบ่อยๆ

และจะพยายามรักษาศีลให้ดีที่สุดค่ะ

เพราะถ้าวันไหนที่มารอยู่เหนือจิตใจเรา

วันนั้นคงตกนรกทั้งเป็นจริงๆค่ะ

 เหตุการณ์ค่าย 14  “เปิดเผยสิ่งที่คว่ำ “

คุณอ้อย เข้ามาในบ้านสวนโดยมีการวางแผน  ทุกอย่างอย่างเป็นลำดับขั้นในการเข้ามาทำลาย  

....ซึ่งมิ้มได้พิสูจน์ความจริง  ด้วยการอธิษฐานจิตในใจถาม ขอบารมีท่านพ่อดตาจินิน  ช่วยเมตตาตอบคำถาม หากสิ่งที่มิ้มถามนั้นเป็นจริง ขอให้อาการบวมและปวดที่เท้าและขาทั้งสองข้างของคุณยายเล็ก หายโดยฉัพพลันทันที 

.....ผลการอธิษฐานจิต เห็นชัดมากตั้งแต่คำถามแรก เพราะเท้าที่บวมของคุณยายเล็ก ฟีบเหี่ยวลงอย่างเห็นได้ชัด อาการปวด และบวมค่อยๆๆดีขึ้นเรื่อยๆๆในทุกครั้งที่ตั้งคำถาม จนในที่สุดดีขึ้นถึง 95 % หมดคำถามแล้ว  อาการที่เหลือมิ้มจึงให้คุณยายมองจี้แล้วจึงหาย 100 % ค่ะ 

.....จากการอธิษฐานถาม  และได้ขอพิสูจน์ด้วยอาการปวดและบวมที่ขาของคุณยายเล็กหาย  ได้คำตอบคือ

-      เหตุการณ์  การสูญเสียท่านอาจารย์อุบล โดยท่านอาจารย์เสียสละชีวิตตนเองเพื่อแลกชีวิตในครั้งนี้  เป็นเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในสมัยอิยิปต์โบราณ

-         คุณอ้อย มีเจตนาที่จะทำร้ายท่านอาจารย์อุบล 

-         เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น  คุณอ้อย ได้มีการวางแผน มาก่อนแล้ว

และในวันถัดมามิ้มก็ได้ มีโอกาสบำบัดคุณยายเล็ก อาการเท้าปวดเท้าของคุณยายเล็กอีก  โดยการอธิษฐานขอบารมีท่านพ่อดตาจินิน พระนางเนเฟอร์ตารี ขอถาม  ซึ่งการถามในใจนี้ก็เพื่อไม่ให้คุณยายเล็กรู้ว่ามิ้มอธิษฐานถามอะไร  เพื่อไม่ให้จิตคุณยายเล็กปรุงแต่ง  ปรากฎว่าคุณยายก็มีอาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และหาย 100 %  โดยใช้คำถามเดิมค่ะ  

 @@ เมื่อวิเคราะห์เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น ทำให้ทราบเลยว่า @@

 คุณอ้อย ได้วางแผนทุกอย่างมาล่วงหน้าแล้ว

-  โดยการสร้างความน่าเชื่อถือ  ว่าตนเอง คือ คนพิเศษ  บุคคลที่ไม่ธรรมดา  เป็นคนระดับแนวหน้า เช่นเดียวกับพี่ธนา  โดยแอบอ้างว่าตนได้รับการสื่อสารจากท่านพ่อดตาจินิน  ในการเตือนภัยพิบัติ  ทั้งที่ท่านพ่อดตาจินินไม่ได้มาสื่อสารผ่านคุณอ้อยเลย

-  อิจฉา ไม่มีความเกรงใจต่อพี่ธนาเลย  สร้างเพาเวอร์ทำให้ทุกคนเห็นว่า  ตนเองไม่เกรงใดๆต่อพี่ธนา ถ้ามีการถกเถียงอธิปรายกันต้องชนะ  เพื่อให้ทุกคนเห็นว่าตนเองนี่หละที่เป็นแม่ทัพระดับเดียวกับพี่ธนา

 @@@วางแผน ทำร้ายท่านอาจารย์อุบล  และคนใกล้ชิดซึ่งก็คือ พี่ธนา  เพราะถ้าไม่มีท่านอาจารย์ และพี่ธนา 

คุณอ้อยก็จะเป็นผู้ที่มีผู้คนให้การไว้วางใจ  เพราะได้สร้างเครดิตให้ตัวเองว่าสื่อสารกับเบื้องบนได้@@@

โดยการใช้ชิม  ซึ่งเป็นคนที่ปลื้มพี่อ้อยอยู่แล้ว เล่าให้ชิมฟังว่าตนเองหมดอายุขัย  เพื่อให้ชิมนำเรื่องราวนี้ไปเล่าให้พี่ธนาฟัง  พี่ธนาเองก็รักและเป็นห่วงพี่น้องทุกคนจึงไม่ได้คิดระเเวงสงสัย  ว่าคุณอ้อยไปทำอะไรมาเจ้ากรรมนายเวรของคุณอ้อยคือ ใคร  และ นำเรื่องราวนี้เล่าให้ท่านอาจารย์ฟัง  เพื่อหาวิธีการช่วยคุณอ้อย 

      การกระทำเช่นนี้ทำให้พี่ธนา  ได้รับผลกรรมไปด้วย  เพราะถือไปเค้าข้างฝ่ายมาร  ไม่ได้พิจารณาว่าเจ้ากรรมนายเวร ที่คุณอ้อยไปปรามาสล่วงเกินอย่างร้ายแรงคือ  ท่านพ่อดตาจินิน  ผู้ให้กำเนิดทุกดวงจิตดวงวิญญาณ  ส่งผลให้ ท่านอาจารย์ต้องขอแลกชีวิต  เพื่อช่วยทั้งคุณอ้อย และพี่ธนา

      ท่านอาจารย์ส่งสัญญาณให้พวกเรา  หลายครั้งเเต่พวกเราก็คิดไม่ได้

 ****เหตุการณ์ วันอาราธนาบารมีพระนางเนเฟอร์ตารี ******

      ท่านอาจารย์อุบลมาในชุดสีดำ  เพื่อไว้อาลัยให้การจากไปของท่านอาจารย์อุบล   ร่างที่อยู่นี้ก็คือ ร่างท่านอาจารย์อุบลแต่เป็นดวงจิตของพระนางเนเฟอร์ตารี  คุณอ้อยไม่มีอาการสำนึกผิด หรือ เสียใจใดๆๆ นอกจากการสร้างภาพชั่วขณะให้คนเห็น

1.  พิธีอาราธนาบารมีพระนางเนเฟอร์ตารี  ท่านอาจารย์อุบลได้แจ้งให้ทุกคน  ได้ทราบว่า  ท่านอาจารย์ได้อุบลได้ยอมแลกชีวิตท่านอาจารย์กับคุณอ้อย  และดวงจิตที่อยู่ในร่างท่านอาจารย์อุบลคือ ดวงจิตของพระนางเนเฟอร์ตารี  คุณอ้อย  ได้ออกมาสร้างภาพให้ทุกคนเห็นว่าคุณอ้อยเสียใจ  แต่คำพูดที่ออกไปพูดกับท่านอาจารย์อุบลกับเป็นภาษาต่างดาวใครฟังไม่รู้เรื่อง

...ฟังรู้เรื่องแค่คำว่า “ I am sorry หลังจากนั้น ภาษาต่างดาว  เป็นภาษาไทยในตอนหลัง ว่าอ้อยเสียใจ  แล้วก็พูดอะไรไปเล็กน้อย  หลังจากนั้น พี่อ้อย ก็ตัดอารมณ์เป็นอารมณ์ปกติเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น  ซึ่งมิ้มเองยังแปลกใจมาก  เพราะตัวเราเองและพี่น้องหลายคนรู้สึกสะเทือนใจ ไม่อยากเชื่อกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  และคิดว่าจะทำอะไรต่อไป  แต่คุณอ้อย ดูแล้วกับเฉยๆๆ 

2.  มิ้มนอนห้องเดียวข้างๆๆ คุณอ้อย  รู้สึกได้ว่า  คุณอ้อยไม่ได้มีอารมณ์เสียใจ  หรือสึกนึกผิดใดๆๆเลย  ดูคุณอ้อยๆเฉยๆๆมากๆ ตัดอารมณ์ไปเบิกบานอย่างรวดเร็ว และในตอนเย็นมิ้มกับพี่หนึ่งพูดกันทำนองว่าร้องให้เครียดกันจนปวดหัวไปหมด คุณอ้อยได้ยินกลับพูดกลับมาว่า "เวอร์" ฟังเเล้วอึ้งค่ะ

3.  ทั้งที่คุณอ้อย  คือ เหตุที่ทำให้ท่านอาจารย์ต้องแลก  ชีวิต  คนที่ควรจะวิ่งเข้าไปร่วมขอชีวิตกับเบื้องบน  หลังจากที่พี่ธนา กับพี่แมว  ขอแล้ว  ควรเป็นคุณอ้อยที่วิ่งออกไปแสดงตัว  แต่กลับเป็นพี่อัญชลา บุตรโสแทน

สิ่งที่สังเกตย้อนให้คิดเพิ่มขึ้น  คือ ในการที่พวกเราร่วมปกป้องท่านอาจารย์ จากเพจปลอม หรือพวกปรามาสจะสังเกตได้ว่า พี่อ้อย ไม่ค่อยได้เข้าร่วมสักเท่าใดอีกด้วยค่ะ

ค่าย 14

บวงสรวงอาราธนาบารมีพระนาง

เนเฟอร์ตารี ปลดล๊อกความจน รวมพลคน

มีหน้าที่สำคัญ

...................................

จากเหตุการณ์เข้าค่าย 14 ได้รับบรรยากาศ เศร้า โศก

เสียใจม๊าก มีเหตุการณ์ให้ต้องร้องไห้จนสะอื้น

สะเทือนไปหมดทั้งห้องประชุม

ตลบอบอวนไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจของลูกศิษย์

แต่ละคนที่ต้องสูญเสียท่านอาจารย์อุบลไป

แต่ละคนต่างร้องไห้ เสียใจม๊าก

เพราะท่านอาจารย์อุบลเสียชีวิตแล้ว

และต่อไปจะเป็นดวงจิตพระนางเนเฟอร์ตารีมาช่วยทำหน้าที่

กอบกู้ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ต่อไป

ความรู้สึกน้อยเป็นไปได้อย่างไร

ท่านอาจารย์อุบลจะจากพวกเราไปจริงๆหรือ

นี่พวกเราต้องสูญเสียท่านอาจารย์อุบลไปแน่ๆหรือ

แต่

ก็มีประโยคหนึ่งท่านอาจารย์ได้กล่าวว่า

เพราะได้ทำการแลกชีวิตกับคุณอ้อย

ที่ทำกรรมหนักถึงขั้นอนันตริกรรม

จิตยังบอกกับตัวเองว่าท่านอาจารย์อุบล

ทำไม

ถึงได้รัก มีเมตตาต่อลูกศิษย์มากมายเหลือคำบรรยาย

อย่างนี้ยอมแม้กระทั่งเอาชีวิตของตัวเองแลกกับลูกศิษย์

คนหนึ่งคือ พี่อ้อย

แล้วในระหว่างที่ทุกคนต่างเศร้าโศก เสียใจ กันอย่างถ้วนหน้า

อยู่นั้นในจิตของน้อยก็ถามตัวเองว่าแล้วเพราะเหตุอะไร

ที่พี่อ้อยสร้างวิบากกรรมถึงขั้นหนักอนันตริยกรรม

แล้วกรรมหนักต้องส่งผลให้ตายทันที

แล้วชีวิตท่านอาจารย์อุบลมีคุณค่าสร้างประโยชน์

ต่อมวลมนุษย์ เหล่าวิญญาณ เทพ เทวดา

และภพภูมิอื่นอีกมากมายทำไมต้องยอมมาแลกชีวิต

กับชีวิตลูกศิษย์คนหนึ่งถึงเพียงนี้

ความเมตตา ความรัก

มากมายเหลือคณานับจริงๆ

ด้วยก่อนหน้านี้พี่เหมี่ยวได้เสียชีวิตลงแล้ว

ท่านอาจารย์ได้กล่าวว่าไม่ต้องการให้ลูกศิษย์

คนไหนเสียชีวิตอีก

ได้มีกิจกรรมต่ออายุให้มาตลอด

ท่านอาจารย์อุบลทำไมถึงได้รัก เมตตา ต่อเหล่าลูกศิษย์

มากมายถึงเพียงนี้แล้วคุ้มค่าแล้วหรือ

ต้องเอาชีวิตท่านอ.อุบลมาแลกชีวิตกับ

ลูกศิษย์คนนี้เพื่อให้เขามีชีวิตรอดแต่ท่านอ.อุบลต้อง

จากไปแล้วเขาคนนั้นจะมาทำหน้าที่แทน

ท่านอ.อุบลได้หรือ

เปรียบเทียบกันไม่ได้เล้ยแม่แต่เพียงเล็กน้อย

นี่คืออะไรกันแน่

ก็เพราะ

ท่านอ.อุบลมีมหาเมตตาต่อ

เหล่าดวงจิตที่กิเลสหนาจริงๆ

แล้วเจ้าตัวไปไหนทำไมไม่ออกมาแก้ปัญหา

ซึ่งเป็นต้นเหตุทำให้ท่านอ.อุบลต้องตาย

เอาชีวิตเข้าแลก

(โดยเฉพาะประโยคที่พี่แมวพูดบนเวทีว่า)

ชีวิตท่านอ.อุบลมีค่ามากมายมหาศาล

ไม่มีใครคู่ควรที่จะให้ท่านอ.อุบลนำชีวิตมาแลก

ท่านอาจารย์อุบลมีมหาเมตตา

มากมายเท่ากับอนันตจักรวาล

น้อยคิดว่าท่านอาจารย์อุบลต้องรู้มาตลอดว่า

อะไรคืออะไร

จะให้ท่านอาจารย์อุบลมากล่าวประกาศว่า

คุณอ้อย (ปาริชาติ ชมภู)

เธอเป็นมาร เธอคอยทำลายล้าง

ท่านอาจารย์อุบล

เธอจงออกไปจากบ้านสวนพีระมิดเดี๋ยวนี้

ท่านอาจารย์อุบลก็หากล่าวไม่

กลับหาวิธีเข้าช่วยเหลือ

ให้มีชีวิตรอด

แล้วทำไม

เจ้าตัว

ยังนิ่งเฉย

อยู่ตั้งนาน

น้อยยังงงเล้ยในระหว่างท่านอ.อุบล

กล่าวบนเวทีนั้นว่าท่านอ.อุบล

ตายจริงๆแล้วน่ะ

ไปดินแดนทิพย์แล้วน่ะ

 จากประสบการณ์ที่ได้เข้าไปทำบุญที่บ้านสวนพีระมิด

ครั้งแรกๆได้ทักทายพี่อ้อย

ว่าอยากรู้จักเพราะดูท่าทาง ภายนอกแล้ว

เธอมั่นใจ เป็นผู้หญิงเก่ง น้อยเองยังแอบชื่นชมมาตลอด

แถมในแต่ละสัปดาห์ท่านอาจารย์อุบล

ก็ยังได้ชมคุณอ้อยมาตลอดว่า

เป็นผู้หญิงเก่ง แกร่ง มีความมั่นใจสูง

แต่ทุกครั้งที่คิดว่าจะเข้าใกล้พี่อ้อย

คุยด้วยนิดหน่อยแล้วก็ถอยออกไป

กลับไม่อยากเข้าใกล้แล้วเพราะเมื่อเข้าไปใกล้แล้ว

ไม่มีความสุข

เหมือนมีพลังงานลบอยู่ในตัว

ดูเธอแข็งเกินไป ดุดัน น่ากลัว

แต่ในใจตัวเองก็ได้บอกตัวเองว่า

อย่าคิดอย่างนั้นเล้ย

เราเข้ามาทำบุญไม่ได้มาวิเคราะห์จงเกียจ จงชังใคร

คงเป็นนิสัยส่วนตัว ส่วนจิตใจ อาจจะดีก็ได้

ขนาดตัวเราเองก็ยังกิเลสหนา

ปัญญาทึบอยู่เช่นกัน

ล้วนมาฝึกฝน ขัดถู กิเลส ชั่วร้ายออกจากจิตใจของตัวตน

จากการเข้าค่าย 14 บรรยากาศในงานเข้าค่าย

ล้วนงง สับสน ไปหมด

เศร้าโศก เสียใจ ร้องไห้ ทุกคนถ้าลุกขึ้นดิ้น

ลงไปนอนเกลือกกลิ้งเหมือนเด็กๆ

เพื่อเรียกร้องให้ดวงจิตท่านอาจารย์อุบลกลับมาได้

ทุกคนก็คงลงไปนอนเกลือกกลิ้งเป็นแน่ถึงจะได้สาแก่ใจ

กับเหตุการณ์ครั้งนี้

แล้วพี่สะใภ้ นางวันเพ็ญ ภูกิ่งพลอย

ในวันที่ 14 เมษายน 2556 ก่อนวันทำพิธีบวงสรวง

พี่สะใภ้กลับบอกว่าเห็นผู้หญิงใส่ชุดดำ

เดินตามท่านอาจารย์อุบล

ซึ่งปกติที่บ้านพี่สะใภ้ก็ไม่ได้ฝึกอะไรมากมาย

ที่ได้มโนมยิทธิเล้ย

แต่ก็สามารถสัมผัสวิญญาณต่างๆได้

เพราะจะเล่าให้ฟัง

อย่างเช่นขึ้นรถทัวร์เพื่อมาทำบุญบ้านสวนพีระมิด

ก็จะเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนเห็นวิญญาณมาขอบุญ

ไม่ยอมหนี

แต่กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งสวยมากมาช่วยเหลือไว้

หรือ

เวลามานอนที่พีระมิดองค์ใหญ่หรือที่เต้นท์

ก็จะบอกว่าท่านอาจารย์มาเยี่ยมและสอบถามแล้วน่ะ

ว่ามากันกี่คน คนนั้น คนนี่มาไหม

มาถึงกันแล้วเหรอ

ประมาณนี่พี่สะใภ้จะสัมผัสได้ประมาณนี้

น้อยคิดว่า

สิ่งศักดิ์สิทธิ์

ต้องสร้างหลักฐานเพื่อยืนยันอะไรบางอย่างเป็นแน่

และในวันที่ 15 เมษายน 2556

เป็นวันบวงสรวงจริงท่านอาจารย์อุบลได้สวมใส่ชุดดำจริงๆ

การใส่ชุดดำของท่านอาจารย์อุบลในวันนี้

ซึ่งเป็นวันบวงสรวงอาราธนาบารมีพระนางเนเฟอร์ตารี

ทำไมถึงใส่ชุดดำ

แสดงว่าต้องมีปริศนาอะไรแอบแฝงอยู่เป็นแน่

และก็มีหลายๆท่านที่ได้ฝันเห็นท่านอ.อุบลสวมใส่ชุดดำ

ท่านอาจารย์อุบลได้เฉลยว่า

ท่านอาจารย์ได้แลกชีวิตกับคุณอ้อย

แล้วการส่วมใส่ชุดดำวันนี้

เพื่อเป็นการไว้อาลัยแก่ดวงจิตของท่านอาจารย์อุบล

ที่ได้จากไปยังดินแดนทิพย์แล้ว

ในช่วงที่ท่านอาจารย์อุบลบรรยายสิ่งต่างๆไปนั้น

บางประโยคท่านอาจารย์อุบลจะกล่าวว่า

ท่านอาจารย์อุบลได้รับสื่อสารจากท่านพ่อ

ดตาจินินว่าจะต้องเป็นผู้มาเล่าประวัติศาสตร์ต่างๆ

เกี่ยวกับอียิปต์ที่ได้หายไปนานแล้ว

แล้ววันนี้มีพิธีบวงสรวงอาราธนาบารมีพระนางเนเฟอตารี

เหมือนเหตุการณ์ในอดีตได้ย้อนเข้าพิธี

ที่กำลังจะเริ่มขึ้น

เหมือนกับว่าในอดีตชาตินั้นพระนางเนเฟอร์ตารี

ก็ได้ทำการแลกชีวิตของพระนางกับลูกน้องข้าทาสบริวาร

ของพระนางเช่นกัน

แลัววันแรก 14 เม.ย 56 น้อยได้พูดคุยกับท่านอ.อุบล

ก็รู้สึกว่าท่านอ.อุบลเปลี่ยนแปลงไปมากไม่เหมือนเดิม

อาจารย์ผอมกว่าเดิมมาก นัยน์ตาของท่านอ.อุบล

ทำไมไม่เหมือนดวงตาดวงเดิมที่เราเคยสัมผัส

เหมือนดวงตาดวงใหม่มาแทนที

มีความเข้ม ลึก ของดวงตาม๊าก

แต่ดวงตาคู่นี้เมื่อได้สัมผัสก็เปี่ยมล้นไปด้วยความรัก

ความเมตตามากเหมือนเดิม

ในใจคิดแต่ว่าทำไมท่านอ.อุบลไม่เหมือนคนเดิม

สวยกว่าเดิมมาก ดูมีพลัง บารมีเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมมาก

แล้วในระหว่างที่ท่านอาจารย์อุบลกล่าวว่า

ดวงจิตวิญญาณของท่านอาจารย์ไม่กลับมาอีกแล้วน่ะ

แล้วคนที่จะขอให้ดวงจิตวิญญาณของท่านอาจารย์อุบล

กลับมาได้มีสองคนเท่านั้นคือ

พี่ธนา กับ พี่แมว

พี่ธนาจึงให้คนไปตามพี่แมวขึ้นมาบนเวทีเพื่อทำการ

ขอความเมตตาจากท่านพ่อดตาจินิน สิ่งศักดิ์สิทธิ์

ให้ดวงจิตท่านอาจารย์อุบลกลับมา

แต่ก็ไม่สำเร็จ

จู่ๆพี่อัญลูกป้าเตือนที่มาจากเชียงราย

กลับวิ่งออกไปด้านหน้าพร้อมบอกว่าขอให้พวกเราทุกคน

ที่ได้มารวมตัวกันในวันนี้แล้วรวมพลังกันขอให้ความเมตตา

ต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้ดวงจิต ดวงวิญญาณ ของท่านอาจารย์อุบล

กลับมาสู่ร่างในระหว่างที่พี่อัญพูดนั้น

น้อยมีความรู้สึกว่า

มีความผูกผันกับคุณอัญขึ้นมาทันทีเหมือนเหตุการณ์นี้

เกิดขึ้นมาแล้ว

แล้วเมื่อพี่อัญป่าวประกาศออกมาอย่างนี้แล้ว

ทุกคนต้องส่งพลังจิตร่วมมือกันให้ดวงจิตท่านอ.อุบล

กลับมาให้ได้

และแล้วทุกอย่างก็สำเร็จ

ส่วนผู้เป็นต้นเหตุ เห็นกลับนิ่งเฉย ไม่เห็นออกมา

เรียกร้องขอดวงจิตวิญญาณท่านอ.อุบลกลับมาให้ได้

สมดั่งท่านอ.อุบลเอาชีวิตเข้าแลก

ในช่วงที่ทำพิธีบวงสรวงอาราธนาบารมีพระนางเฟอตารีอยู่นั้น

สักพักพี่อ้อยจึงเขาไปกราบท่านอ.อุบล

แล้วพูดภาษาอะไรไม่รู้เรื่องจับความได้แต่

I am sorry

น้อยได้ถามแฟนที่ได้เข้าร่วมค่ายนี้ว่าพี่อ้อยเขาพูดภาษาอะไร

ทำไมไม่พูดภาษาไทยให้เรารู้เรื่อง

พูดภาษาอะไรที่ฟังแล้วไม่รู้เรื่อง

แล้วพวกเราฟังภาษาไทยรู้เรื่องจะเข้าใจไหมเนี่ยะ

แล้วช่วงก่อนทำพิธีอาราธนาบารมีพระนางเนเฟอร์ตารีนั้น

ท่านอาจารย์อุบลยังได้กล่าวเน้นว่า

การมาเข้าค่าย 14 ในครั้งนี้

ทุกคนในนี้

ไม่ได้มาทำหน้าที่ที่ดีทั้งหมด

มีมารเข้ามาเพื่อทำลายล้างท่านอาจารย์อุบล

น้อยยังคิดว่าแล้วใครคือมารตัวจริงล่ะ

จะเหมือนเหตุการณ์คุณอุ๊กล่องดำหรือเปล่า

น้อยก็ยังเข้าใจว่ามารนั้นมีแต่พวกที่สร้างเฟสบุ๊คปลอม

ล้อเลียนบ้านสวนพีระมิดเท่านั้น และสร้างเวปไซค์

บ้านสวนพีระมิดปลอมเท่านั้น มารตัวใหญ่ๆอย่างอุ๊กล่องดำ

ก็โดนเขี่ยออกไปแล้ว

แล้วมีมารที่ไหนอีกล่ะ

น้อยคิดว่าท่านอาจารย์อุบลรู้ทั้งรู้ยังมีมหาเมตตา

ต่อมารตัวแม่

เพื่อให้มารนั้นสำนึกผิด

กลับตัวกลับใจ

แต่ก็ยังเห็นมารไปถ่ายรูป สนุกสนาน ต่อกับเพื่อนๆได้

ไม่เห็นต้องทุกข์ใจอะไรมากมายที่ท่านอ.อุบล

ต้องเอาชีวิตเข้าแลก

ด้วยน้อยคนหนึ่งยังกิเลสหนาปัญญาทึบ

ไม่สามารถแยกแยะวิเคราะห์ใครคือมาร

ยังแอบชื่นชมฝ่ายมาร

ว่าได้ตั้งใจเข้ามาทำบุญที่บ้านสวนพีระมิดอยู่บ่อยๆ

เหมือนตั้งใจที่จะช่วยงานท่านอาจารย์อุบลด้วยใจจริง

มีความเป็นผู้นำ เสียสละสูง รัก เคารพ ท่านอ.อุบล

อย่างสุดซึ้งหาประมาณไม่ได้

ด้วยจิตที่เคยแอบชื่นชมฝ่ายมารนั้น

น้อยสำนึกผิดแล้วขอดึงจิตดึงใจกลับมายังฝ่ายดี

คือท่านอาจารย์อุบลเจ้าค่ะ

น้อยขอกราบขมาต่อท่านพ่อดตาจินิน พระองค์ปฐม

เสด็จพ่อท่านท้าวเวสสุวรรณ พระพุทธเจ้าทุกพระองค์

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วอนันตจักรวาล

ขอกราบขอขมาท่านอาจารย์อุบล ท่านอาจารย์มงคล

คุณท๊อปที่ได้หลงผิดที่เคยคิดแอบชื่นชมฝ่ายมาร

ต้องทำให้ปัญหาภาระอันยิ่งใหญ่นั้นต้องตก

มาที่ท่านอาจารย์อุบลคนเดียว

เป็นผู้แก้ไขปัญหากรรมหนักขั้นอนันตริยกรรมนี้

และบุญอันใด

ที่ข้าพเจ้านางยุวรัตน์ พันธุวงษ์ ได้ทำไว้ถึงความดีนั้น

มีไม่มากมายเพียงน้อยนิด

น้อยขออาราธนาพระบารมีพระพุทธเจ้า

ทุกพระองค์เบิกผลบุญทาน ศีล ภาวนา

ตั้งแต่อดีตชาติ ชาติปัจจุบัน บุญที่ทำทั้งหมดในบ้านสวนพีระมิด

ขอถวายบุญนี้แด่ท่านพ่อดตาจินิน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่ว

อนันตจักรวาลทุกพระองค์

ขอถวายบุญนี้แด่เทวดารักษาท่านอาจารย์อุบล

ขอถวายบุญนี้แก่เทวดาที่รักษาท่านอาจารย์มงคล

ขอถวายบุญนี้แก่เทวดาที่รักษาคุณท๊อป

ให้มีฤทธิ์ยิ่งๆขึ้นอีกมากมายช่วยปกป้องคุ้มครองให้

ท่านอาจารย์อุบลพร้อมครอบครัว

ปลอดภัยจากเหล่ามารร้ายทั้งหลาย

กราบ  กราบ  กราบ

(นายพิชัย  ภูกิ่งพลอย)

ในการเข้าค่าย 14 ตอนได้ยินท่านอาจารย์อุบลบอกกับ

ลูกศิษย์ทุกๆคนว่าสาเหตุที่ต้องใส่ชุดดำนั้นก็เพราะ

การไว้อาลัยให้กับดวงวิญญาณท่านอาจารย์อุบล

ที่ได้ไปแดนทิพย์แล้ว

ด้วยเหตุที่ได้แลกชีวิตกับคุณอ้อย

เพื่อช่วยคุณอ้อยให้มีชีวิตอยู่ตอนแรกที่ได้ยิน

ผมคนหนึ่งก็ถึงกับช็อคกับเรื่องที่ได้ยิน

เพราะทุกวันนี้ผมได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วว่า

จะเดินทางสายนี้มีแต่ท่านอาจารย์อุบลเท่านั้น

ที่ได้สร้างกำลังใจให้ผมรักเคารพเรียกท่านอาจารย์ได้เต็มปาก

ถ้าจะมีใครสักคนอย่างเช่นคุณอ้อย

แม่แต่รักษาศีลก็ไม่บริสุทธิ์

แล้วจะให้ท่านอาจารย์อุบลช่วยเพื่อตัวเองอยู่รอดเท่านั้น

เห็นแก่ตัวเกินไป

ยิ่งตอนที่ท่านอาจารย์อุบลให้ดื่มน้ำแล้วให้ระลึกชาติได้นั้น

พอผมได้ยินคุณอ้อยพูดว่าเป็นทหารมั่วแต่ดื่มสุรา

มั่วนารี ไม่ช่วยคนอื่นรบ

วินาทีนั้นผมเข้าใจเลยว่าประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมแน่นอน

มารยังงัยก็เป็นมารวันยังค่ำดวงจิตที่ตัดกิเลสไม่ได้

ไม่ว่ากี่ภพ กี่ชาติ ก็ยังเป็นดวงจิตดวงเดิมอยู่ดี

เพราะคุณไม่พยายามที่จะแก้ไขดวงจิต ดวงเดิม

คุณเชื่อแต่มนึกของคุณอย่างเดียว

ผมอยากให้คุณอ้อยกลับไปพิจารณาตัวเอง

ปรับปรุงตัวเองใหม่

ถ้าทำได้ก็ค่อยเข้ามาบ้านสวนพีระมิดใหม่น่ะครับ 

จุ๋มขออนุโมทนาบุญ กับ คุณน้อย_ยุวรัตน์ และคุณพิชัย

อยากจะสารภาพกับคุณน้อยด้วยว่า วันเสาร์ที่ 20 เมย. ตอนธรรมทานภาคกลางคืน ทั้งที่รู้และขุ่นใจมาตลอด ตอนเข้าค่าย 14 ว่าคุณอ้อยเป็นสาเหตุ ในเรื่องเศร้าทั้งหมดนี้ ตนเองยังมีจิตแวบไปเข้าข้างคุณอ้อย เพราะเห็นเขารุมว่าคุณอ้อยว่าเห็นรื่นเริงเบิกบาน เพราะตนเองเห็นผู้อื่นยังรื่นเริง ขำกับงานแสดง รวมทั้งตนเองด้วย เลยพาลไปว่าตนอื่น แต่กลับปกป้องคุณอ้อย

จิตลึกๆในตนเองยังสำนึกผิด รู้แต่ว่าต้องเอา ธูปเทียนแพ ไปกราบท่านเจ้าของบ้านสวนพีรามิดทุกท่าน เพราะสาเหตุไปเข้าข้างคนผิดนี้ที่ทำให้ อจ.อุบล ต้องจากไป  แต่ดูพฤติกรรมของคุณอ้อย แม่แต่คืนที่ 20 เมย. เขายังนึกไม่ออกเลยว่าทำอะไรลงไป จะกลับไปทบทวนว่าเขาผิดไหม มารยังคงเป็นมาร คิดไม่ได้ว่าทำผิด

หวังว่าการรวมใจกันวิจารณ์ตรงๆครั้งนี้จะกำจัดมารผู้นี้ออกจากบ้านสวนได้อย่างถาวร และต่อไปนี้พวกเราจะต้องระแวดระวัง แม้แต่ตนเอง ไม่ให้โดนคุณไสย มนตร์ดำอีกต่อไป เพราะนั่นอาจหมายถึงชีวิตของตัวท่านเอง

 "รู้หน้า   ไม่รู้ใจ" จริงๆ

 พวกเราลูกบ้านสวนฯ   หลงปลื้มฯ คุณอ้อยฯกัน

เพราะเธอแฝงมาอย่างแนบเนียนมากจริงๆ......

เธอใจร้ายมากๆๆๆ.........  

ร้ายมากกว่าที่พวกเราลูกบ้านสวนฯ  เกินความคาดคิด  

ขอให้เธอได้โปรด.......หยุดประกอบกรรมชั่วนี้เถิด!  

เธอคงรู้ดีว่า.......ผลกรรมของเธอน่าจะเป็นเช่นไร    

เธอต้องพิจารณาตัวเอง........

พวกเราลูกบ้านสวนฯไม่ต้องการเธอ

***********************

ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานคุณมิ้ม
 

คุณแหวน คุณน้อย คุณพิชัย

และธรรมทานพี่ชนิดา อ่านแล้วได้ปัญญามาก ๆค่ะ

สุดยอดค่ะ เราต้องหมั่นตรวจสอบจิตเรา

ค่อยประคับประคองไม่ให้หลง

คอยย้ำเตือนตัวเอง ไม่ให้มันหลงระเริง

ไม่ให้คิดว่าเราดีเราเลิศเราเด่น

ถ้าหลงเมื่อไหร่ เราก็หลงทางทันทีค่ะ

และโอกาสที่พิเศษสุดอย่างนี้หาไม่มีที่ไหนในห้วงจักรวาลค่ะ

หลงแล้วหลงเลย เพราะตัวเองทำตัวเอง

และไม่รู้ว่าจะเกิดอีกสักกี่ร้อย กี่พัน กี่หมื่นชาติ

หรือแสนชาติ ถึงจะมาเจอ ผู้นำที่มีบารมีมากล้นขนาดนี้

จะนำพาดวงจิตเรากลับบ้านได้

 
และมันอาจครอบงำให้เราเป็นนางมารร้ายได้เหมือนกัน

เพราะแรกๆ เห็นคนมาบ้านสวนมาด้วยความลำบาก ยากจน

(อย่างหนูเป็นต้น) ค่ะ บางก็มาด้วยความเจ็บป่วย ทุกข์ทรมาณ

แสนสาหัต แต่พอมารับพลังบุญสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ชีวิตดีขึ้น ได้รับความสุขขึ้น

แต่กลับลืมผู้ทีทำให้เราได้รับความสุข

กลับลืมผู้มีพระคุณที่ได้ปลดเปลื้องทุกข์ให้เรา
 

   ขอขอบคุณสำหรับทุกๆธรรมทานที่ทำให้ หู ตา สว่าง มีสติ มีปัญญาขึ้นมาบ้างหลังจากที่โง่อยู่พักใหญ่   ยอมรับว่าวันเข้าค่าย 14 เหตุการณ์ในวันที่  14 –15 ครั้งแรกรู้สึกเห็นใจคุณอ้อยเช่นกันค่ะเพราะว่าที่ผ่านมาเห็นพฤติกรรมที่เนียนมากในการเป็นลูกหลานบ้านสวนที่น่าเอาเป็นแบบอย่าง ทั้งการทำงานที่เอาจริงเอาจัง ภาวะผู้นำ การเขียนธรรมทานที่เขียนได้อย่างน่าติดตาม และการกำหนดจิตแต่ละครั้งนี่คุณอ้อยก็จะเล่าถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตัวเองได้เข้าเฝ้า ได้รู้ ได้เห็นแบบคักขนาดเลยค่ะ ทำให้เราได้แต่สุขใจ อิ่มบุญและอนุโมทนาบุญตามไปด้วย (โดนเต็มๆไปแล้วคุณไสย์) แต่เมื่อความจริงปรากฏออกมาเยี่ยงนี้ เหมือนถูกตบหน้า นี่พวกเราถูกหลอกมาตลอดเลยเหรอ ? เธอผู้นี้เข้ามาบ้านสวนฯจุดประสงค์เพื่อทำลายบ้านสวนฯ ทำร้ายทุกๆคน เพราะความอยากได้ อยากมี อยากเป็นที่มันฝังลึกอยู่ใต้จิตสำนึกของเธอ   แล้วความรัก ความเมตตาที่ท่านอาจารย์มีต่อคุณอ้อยล่ะ ไม่ได้ทำให้ผู้หญิงคนนี้ระลึกได้บ้างเลยเหรอ หรือ สำนึกผิดบ้างเลยเหรอคะ  มิน่าเมื่อวันที่ 15 ขณะที่ท่านอาจารย์   ได้บอกกับทุกคนว่าอาจารย์ได้แลกชีวิตอาจารย์กับคุณอ้อย บรรยากาศในตอนนั้นคือทุกคนร้องไห้ เศร้าโศกเสียใจ  แต่คุณอ้อยกลับนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่แบบเฉยๆก่อนที่จะวิ่งออกไปร้องไห้ต่อหน้าท่านอาจารย์อย่างที่ทุกคนเห็น  ตอนนั้นคิดแบบโง่ๆว่าคุณอ้อยกำลังควบคุมอารมณ์กระมังถึงเล่นโทรศัพท์??.... อดีตชาติที่คุณเคยผิดพลาด(ที่คุณอ้าง) คุณอ้อยก็นำติดตัวมาทำผิดซ้ำอีกในภพชาตินี้ และก็ไม่ได้สำนึกอะไรเลยสักนิด   มันคงฝังลึกใน DNA  ของคุณแล้วอย่างที่คุณตุ้ยได้บอกไว้   อนันตรยกรรมที่คุณกระทำต่อท่านอาจารย์ ดวงจิตที่เปี่ยมด้วยเมตตา สูงค่ามิอาจประมาณต้องมาแลกกับชีวิตกับดวงจิตที่มืดบอดของคุณ ท่านรู้ทั้งรู้ท่านก็ยอม ยอมที่จะแลก เพื่อที่จะให้คุณมีชีวิตอีกต่อไป  แต่คุณกลับไม่สำนึก ทำเนียนต่อไปได้อีก และก็ยังกระทำกรรมชั่วต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์อย่างไม่ละอายและเกรงกลัวต่อบาปกรรมแต่อย่างใด  ชีวิตของคุณอ้อยตั้งแต่นี้ไป จะเกิดอะไรขึ้นกับคุณอ้อยบ้าง  To be continuous………… ช่างน่าเวทนายิ่งนัก   กับทุกอย่างที่ผ่านมาของคุณอ้อย ที่ได้พยายามสร้างเครดิตให้ทุกคนไว้ใจ เชื่อใจ ชื่นชม เสแสร้งแกล้งทำ ให้พวกเราหลงเชื่อ แต่สุดท้ายคุณก็จบแบบไม่สวยเพราะเหตุจากผลกรรมที่คุณได้ก่อไว้นั่นเอง

 เจอคุณอ้อยแรกๆเลยจะรู้สึกไม่ชอบแววตาที่ดูไม่เป็นมิตร  คำพูดที่ดุขาดเมตตา   ช่างแตกต่างจากท่านอาจารย์ เวลาดุแล้วทำให้ยิ้มได้ เพราะเกิดปัญญาขึ้นมาทันที  มิน่าท่านอาจารย์ถึงเคยพูดว่าคุณอ้อยมีมะนึกเก่ง ก็ได้แต่สงสัย ว่าทำไมท่านอาจารย์ถึงได้พูดแบบนั้น  ยิ่งมาทราบว่าคุณอ้อยยังทานเนื้อสัตว์ ศีลไม่บริสุทธิ์ แต่กลับมากล่าวอ้างติดต่อสื่อสารกับท่านพ่อดตาจินินและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้  ยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่มากขึ้นไปอีก  ..I  am  sorry  ค่ะ sorry จริงๆที่หลงเชื่อคุณอ้อย เพราะขาดปัญญาแท้ๆ  คุณอ้อยมักจะพูดเสมอว่าเมื่อก่อนคุณอ้อยจะทำอะไรก็มักจะคิดถึงแต่ตัวเอง ไม่เคยรักใครเป็นแม้แต่กับพ่อแม่ก็ยังรักแบบมีเงื่อนไข  เมื่อก่อนคุณอ้อยเป็นย่างไรเดี๋ยวนี้ก็ยิ่งเป็นมากกว่าเดิมอีก วางแผนเตรียมการมาทำลายล้าง ข้ามภพข้ามชาติมาเลยทีเดียว

อ่านธรรมทานของน้อวแก้วแล้วเขียนได้ดีมากค่ะ คือตัวเราก็เหมือนขยะถ้าเราไม่อาบน้ำสัก 7 วัน คิดดูสิจะมีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์แน่นอน เพราะฉะนั้นถ้าเราไม่อยากเป็นขยะสังคมลองมานั่งนอนทบทวนตัวเองก็น่าจะดีแล้วนะ ตัวเราเองนี่ที่คือขยะของแท้แน่นอน ถ้าไม่รักษาศีล 5  และอบายมุขทั้ง 6  บวกกับความวังดีประสงค์ร้ายมีความฉนาดน้อย ยังขาดเฉลียวต่างหาก บางครั้งก็เบื่อตัวเองเหมือนกัน  แต่เอาละให้กำลังใจตัวเองว่าทำมันให้ดีที่สุด เพราะนี่คือโอกาศสุดท้ายของชีวิตที่ได้มาเป็นมนุษย์

ขอบพระคุณสำหรับทุกๆ ธรรมทานค่ะ

สาธุๆๆอนุโมทามิ

ขอมารายงานผลเพิ่มค่ะ.....

หลังจากที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมค่าย 14 และเมื่อคืนวันเสาร์ที่ 27 เม.ย.56 ที่ผ่านมา ได้รับความเมตตาจากท่านอาจารย์อุบลทำน้ำทิพย์ล้างคุณไสยมนต์ดำ ให้กับผู้ที่ต้องการให้ท่านช่วย ซึ่ง 1 ในนั้นก็มีพจน์ด้วยค่ะ พอวันอาทิตย์ก็ได้กลับบ้านในช่วงเช้า มาเปิดร้านขายของตามปกติ และตัวเองก็ได้ดื่มน้ำทิพย์ล้างคุณไสย์อีก จิบไปเรื่อยๆค่ะ ช่วงกลางวันก็ยังดูเงียบๆ แต่พอช่วงเย็นมาลูกค้าเข้าร้านแบบว่าจอดรถกันเต็มหน้าร้านเลยค่ะ ซึ่งไม่เคยเป็นแบบนี้มานานมากๆแล้ว คือเมื่อก่อนเท่าที่สังเกตุดู ลูกค้าจะมาจอดรถหน้าร้านและพอสักพักก็กลับรถไปซื้อร้านอื่นบ้าง ขับรถออกไปเลยบ้าง เหมือนจะมาซื้อของร้านเรา แต่ก็เปลี่ยนใจไม่ซื้อซะงั้น เป็นแบบนี้ค่อนข้างบ่อย เราก็ได้แต่คิดว่า มันมีอะไรหรือป่าวนะ แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ จนมาถึงตอนนี้คิดว่าได้คำตอบแล้วค่ะ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเราโดนทำคุณไสยมนต์ดำนี่เอง และหลังจากที่ดื่มน้ำทิพย์ล้างคุณไสย์ที่ท่านอาจารย์เมตตาทำให้ พอกลับบ้านมาก็เห็นผลทันที คือขายของดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจนเลยค่ะ

และเมื่อวานวันจันทร์อยู่ๆก็มีคนมาซื้อที่ ที่พ่อของพจน์บอกขายมานานแล้ว แต่ยังขายไม่ได้ จนพจน์เองก็ลืมไปแล้ว เรื่องขายที่เนี่ย คนที่มา เขามาซื้อแบบง่ายๆ ไม่มีต่อราคาเลยค่ะ ขายไป 160 ตร.ม. ราคาสามแสนบาท ทั้งที่ ที่ก็ยังไม่มีโฉนดนะคะ รู้สึกทั้งทึ่งและอัศจรรย์ใจมากๆเลยค่ะ ส่วนพจน์เอง พ่อก็ให้ค่าขนมนิดหน่อยค่ะ กะว่าเก็บไว้เป็นทุน ไว้เป็นเซ็นเตอร์พาเมล่าค่ะ อิอิ ส่วนเรื่องค้าขายทั้งของตัวเองและสามีก็ดีขึ้นอย่างชัดเจนมากเลยค่ะ และตอนนี้การเงินก็เริ่มคล่องตัวขึ้น ร่างกายและจิตใจก็ปลอดโปร่ง เบาสบายขึ้น เรียกได้ว่ามีความสุขทุกด้านเลยค่ะ

ทั้งหมดนี้ ลูกขอน้อมกราบแทบพระบาทขอบพระคุณท่านพ่อดตาจินิน พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระนางเนเฟอร์ตารี ท่านอาจารย์อุบลและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์ที่รักษาท่านอาจารย์อุบล ที่เมตตาปลดเปลื้องความทุกข์ให้กับลูกและทุกๆท่าน ความสุข ความสมหวังที่เกิดขึ้นก็ด้วยเพราะ พระบารมีของทุกๆพระองค์ ลูกขอน้อมกราบขอบพระคุณอย่างที่สุดเลยเจ้าค่ะ สาธุ กราบ กราบ กราบ

 วันนั้น หมอก็แปลกใจที่เห็นคุณอ้อยไม่ได้แสดงอาการ ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุกับเรื่องที่ช๊อค ลูกบ้านสวนขนาดนั้น มันเป็นเรื่องที่รับไม่ได้เลย โชคดีที่เรายังมีหนทางที่จะสามารถนำท่านอาจารย์อุบลกลับมาได้ ไม่อย่างนั้นก็นึกไม่ออกเลยว่าเราจะทำอย่างไรกันดี 

ตั้งแต่เห็นคุณอ้อยมาพูดว่าสัมผัสอะไรได้ ครั้งแรก หมอบอกตามตรงว่า ไม่ค่อยจะศรัทธาเท่าไหร่ ก็ยังแปลกใจตัวเองเหมือนกัน ตอนนี้ก็รู้คำตอบแล้ว  สาธุ สาธุ