ในฐานนะที่

ท่านเคยไปงานศพ

และ

ได้รับของแจกในงานมาแล้ว

ช่วยมาเล่ากันหน่อยว่า

ท่านสนใจ

ของแจกนั้นขนาดไหน

+++++++++++++++++++

ปกติหนึ่งจะไม่รับของแจกที่งานศพแต่อย่างไรคะ ที่ไม่รับเนี่ยไม่ใช่ว่าถือเคล็ดอะไรหรือมีน้ำใจอะไรนะคะ เพียงแต่ไม่อยากได้เลย เพราะรู้ว่าถ้าได้ไปแล้วตนเองเอาไปทิ้งใส่ถังขยะแน่ๆ บางงานที่เขาแจกหนังสือสวดมนต์ก็ไม่อยากได้เหมือนกันเพราะที่บ้านหนังสือสวดมนต์เยอะมาก แต่ตนเองก็ได้แต่เก็บๆไว้

ของแจกงานคุณตา

ท่านเห็นกิริยาผู้รับเป็นอย่างไร

กันบ้าง

++++++++

หลังจากที่แขกได้รับหนังสือเห็นเขาเปิดหนังสือดูแบบผ่านๆ แต่พอเปิดดูเสร็จ แขกที่ได้รับเขานั่งอ่านกันแบบเป็นเรื่องเป็นราวเลยคะ แม้แต่เด็กๆก็นั่งอ่านทั้งๆที่หนังสือมุฑิตาหรือหนังสืออื่นที่ทำแจกในงานไม่มีรูปภาพสักหน่อยแต่เด็กๆยังให้ความสนใจกันขนาดนี้เลย นอกจากแขกที่มางานของคนตาแล้ว แม้แต่ชาวบ้าน พ่อค้าขายหวย พ่อค้า-แม่ค้าที่เข้ามาขายสินค้าอยู่ในบริเวณวัดก็พากันมาขอหนังสือ…

นอกจากนี้หนึ่งเพิ่งจะเคยเห็นแขกบ่นเสียดายที่ไม่ได้รับของแจกในงานศพเป็นครั้งแรกก็งานของคนตาล่ะคะ

 ในที่สุด

เราก็หากันจนเจอ

-------

ท่านอาจารย์ขา อ่านแล้วมันจุกอย่างไรไม่รู้

เหมือนอยู่กันแสนไกล ใจมันจะขาด

ในหัวใจมันโหยหา ตามหามาแสนนาน

ปริ่มจะขาดใจ

เจอแล้วค่ะ

ไม่ไปไหนอีกแล้ว

จะไม่ดื้อ ไม่ซนอีกแล้ว ทำตามอย่างเดียว

กราบ กราบ กราบ

----------------------

เบื้องบน

ท่านเมตตา ต่อผู้ที่

นิ่งดูดาย

ต่อการทำบาป ของผู้อื่น

อย่างนี้ นี่เอง 

พวกเรา

คงคิดละซีว่า เราไม่ได้ทำ

แต่คุณบุญภิบาล

เป็นคนทำ เป็นคนพูด ไมดี

เราไม่เกี่ยว

แต่

ที่ไหนได้

มันเป็นการผิดศีล

อย่างแรง 

ในข้อที่

พระพุทธเจ้าสอนเรื่อง

การผิดศีล ผิดอย่างไรได้บ้าง

1.ลงมือทำผิดศีล ด้วยตนเอง

2.ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นทำผิดศีล

3.ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นทำผิดศีลแล้ว

การไม่ห้ามปราม

จัดอยู่ในประเภทข้อ 2 และ 3

บาปหนักยิ่งไม่แพ้ทำเอง

คุณวิ

จึงได้รับผล

เสมือนหนึ่งทำผิดศีลเอง

ด้วยการ

ปากเจ่อ เหมือนถูกชก

มีสิวเม็ดมหึมา

ขึ้นที่ปาก

ตอนนี้

เบื้องบนเตือนแรงขึ้นแล้วนะ

ถ้าใครยังมัวดูดาย

ต่อการเดินลงนรกของคนอื่น

ต้องเจอนรกขุมเดียวกัน

กับเขา แน่นอน

******

ลูกกราบขอบคุณในความเมตตาของทุกๆพระองค์

ขอบคุณและขอขมาท่านอาจารย์

ที่ลูกนิ่งดูดาย ไม่กล้าเตือนพี่ตุ๊กแบบตรงๆ

ลูกยินดีรับผลกรรมครั้งนี้

ต่อไปนี้ลูกจะเข้มแข็งและกล้าเผชิญ

ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ใช้ปัญญาให้มากขึ้น

ลูกขอร่วมกอบกู้ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

และขอปกป้องครูบาอาจารย์คนแรกและคนสุดท้าย

ของลูกด้วยใจดวงนี้ค่ะ

กราบ กราบ กราบ

*********

น.ส.เบ็ญจากาญจน์  ศุภศิริวัฒนา

 วันนี้

ทำให้คิดถึง

องค์พระปฐมบรมธรรมบิดา

ว่าทำไม ท่านเลือก อ.อุบล

ไม่เลือกพระกอบกู้ 3 ร่มโพธิ์ศรี

เริ่มจะเข้าใจบ้างแล้ว

***************************************************

เหตุการณ์นี้สะท้อนให้เห็นเป็นอย่างดีเลยค่ะ

แม้ขนาดพระด้วยกันเอง

ที่มีหน้าที่นำคำสอนของพระพุทธเจ้ามาเผยแพร่

เพื่อสืบทอดศาสนาต่อไป

ก็ยังมีปัญหากัน

แล้ววัดจะสงบสุขได้ยังไงหนอ

อ่านแย้วก็คิดว่าเบื้องบน

ท่านส่งงานมาให้อ.แม่และลูกๆบ้านสวนอีกแย้วคร่าาา

อิอิ

แล้วท่านก็บอกเรื่อง

อยากนำพระวัดหนึ่งมาที่นี่ 30 รูป

หรือไม่ก็เชิญ อ.อุบล ไปที่วัด

เพราะพระมีปัญหากัน

ไม่ยอมดูแลวัด

ฉันข้าวเสร็จก็ไม่ทำอะไร

คนล้าง คนเก็บ คนกวาดวัดไม่มี

ทั้งที่พระมีตั้ง 30 รูป

มีรองเจ้าอาวาสทำอยู่คนเดียว

ส่วนเจ้าอาวาส

เริ่มท้อแล้ว เป็นท่านเจ้าคุณด้วย

น้ำตาไหลแล้ว พูดกับ อ.ปัทมา และ

ท่านนายก ว่าท้อแล้ว

.............................

ถ้าเชิญพระจากวัดมาสร้างบุญที่บ้านสวนฯ

คงเป็นภาพแห่งประวัติศาสตร์เลยนะคะเนี่ย

เพราะภาพแบบนี้คงหาดูที่ไหนไม่ได้ง่ายๆ

ที่จะเห็นพระทั้งวัดเข้ามาสร้างบุญ

ในสถานที่(บุญแท้จริง) ที่ไม่ใช่ัวัด

แต่เป็นบ้านส่วนตั๊ว ส่วนตัว

ของท่านอาจารย์และครอบครัว

ชนิดาว่างานนี้ต้องมีปรากฏการณ์

ที่ชวนทึ่งมากมายแน่ๆค่ะ

เพราะคนธรรมดาๆอย่างลูกบ้านสวนฯเนี่ยแหล่ะ

จะทำตัวเป็นอย่างให้ดูว่า

การอยู่ร่วมกันหมู่มากนั้น

ไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดา พระ ชี

ก็ต้องมีกฏให้ปฏิบัติตาม

และต้องมีความสามัคคีกันเป็นพื้นฐาน

พร้อมช่วยเหลืองานทุกอย่างอย่างเต็มที่

ไม่ใช่ปล่อยให้ใครคนใดคนนึงทำอยู่คนเดียว

เรื่องแบบนี้ เดี๋ยวนี้ ลูกบ้านสวนฯถนัด

เพราะถูกฝึกหัดให้ทำ

จนเป็น"อัตโนมัติ"กันแ้ย้ววว....

ทั้งสองท่าน

เลยนึกถึง อ.อุบล

พอเดินเข้าไปชมโรงทาน

เห็นธรรมทานพวกเราเยอะแยะ

ท่านนายกจึงบอกว่า

โอ้ ดีเลย เอานี่แหละไปแจกก่อน

ให้อ่าน เผื่อจะได้ตื่นกันบ้าง

..............................

สาธุ อนุโมทนากับท่านนายก

และอ.ปัทมา ด้วยนะคะ

ชนิดามั่นใจว่า ถ้าพระในวัดนั้น

ได้อ่านธรรมทานจากลูกบ้านสวนฯแล้ว

ต้องได้รับการจุดประกายในธรรม

และอยากมาสร้างบุญที่บ้านสวนฯ ชัวร์ๆ

สาธุ

ไม่รู้ว่า จะเป็นเรื่องบังเอิ๊ญ บังเอิญ

หรือว่า ธรรมะจัดสรร

สวรรค์จัดสร้างอีกเช่นเคยนะคะ

แต่ที่แน่ๆ

ท่านอ.อุบลและลูกบ้านสวนฯ

งานเข้าอีกแล้ว

เดี๋ยวคงได้เห็นภาพฆราวาส

นั่งบำบัดพระ กันอีกรึเปล่า..หนอ

ของแจกงานคุณตา

ในฐานนะที่

ท่านเคยไปงานศพ

และ

ได้รับของแจกในงานมาแล้ว

ช่วยมาเล่ากันหน่อยว่า

ท่านสนใจ

ของแจกนั้นขนาดไหน

 เคยไปงานศพหลายครั้ง

ก็ได้รับของแจกบ่อยครั้ง

แต่ไม่เคยสนใจเลยค่ะ

ไม่ว่าจะเป็นยาหม่อง พิมเสน

หรือแม้แต่หนังสือสวดมนต์ 

รับมาแล้วก็ไม่สนใจเปิดอ่าน

ก็วางไว้หิ้งพระแทบไม่จับอีกเลยค่ะ

(โดยคุณวันเพ็ญ  ภูกิ่งพลอย)

(การเดินทางไปบ้านสวนพีระมิด)

(เจอผีสองตนขาขาด แขนขาด)

พอฉันขึ้นทัวร์ฉันก็ได้อุทิศบุญให้กับเทวดารักษารถคันที่ฉันขึ้น

ก็ปรากฏว่านั่งรถทัวร์ไปเรื่อยๆเลยเผลอหลับไปปรากฎว่าได้ฝัน

เห็นผีสองตน คนหนึ่งแขนขาด อีกคนขาขาดข้างหนึ่ง

บอกให้ฉันและสามีลงจากรถทัวร์ลงไปอยู่ข้างๆถนน

แล้วผีสองตนนั้นบอกดิฉันว่าอยากได้ส่วนบุญ ส่วนกุศล

เพราะยังไม่ได้รับส่วนบุญกุศลจากใครเล้ย

ฉันและสามีก็เล้ยอุทิศส่วนบุญให้กับผีสองตนดังกล่าว

แต่ผีสองตนก็ยังไม่ยอมหนีซะที

ผีสองตนบอกกับดิฉันว่าอยากได้ซองสีแดง

ยื่นซองสีแดงมาให้สามีนำเงินสดใส่ซองให้

แต่สามีไม่ยอมอุทิศบุญให้กับผีตนดังกล่าวแล้วสามีก็หนีผี

ทั้งสองตนนั้น

ทันใดนั้นปรากฏว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง

ปรากฎกายขึ้น

ท่านแต่งตัวสวยงามม๊าก

ใส่ชุดแบบโบราณและให้ฉันและสามีสังเกตดีๆๆๆ

และตั้งสติให้ดีๆๆๆ

พอได้ยินเสียงเท่านั้นแหละ

เหมือนผู้หญิงดังกล่าวจับฉันและสามีโยนขึ้นไปบนรถทัวร์

คันดังกล่าวโดยมีอาคือคุณยุวรัตน์ พันธุวงษ์นั่งอยู่บนรถทัวร์

แล้วดังกล่าวแต่อาไม่เป็นอะไร

และดิฉันจึงได้สะดุ้งตื่น

โอโห้ถ้าดิฉันไม่ได้อุทิศบุญให้กับเทวดาที่รักษารถ

ปานนี้ฉันคงเดินทางไปไม่ถึงบ้านสวนพีระมิด

ได้สรุปว่า

ในระหว่างเดินทางนั้นก็มีภัยมืดที่เรามองเห็นตัวตน

มีแต่บุญ กุศล เท่านั้น คุ้มครองเราได้

สาธุ  สาธุ สาธุ

(โดยคุณวันเพ็ญ  ภูกิ่งพลอย)

กรรมของอาชีพที่ทำ

ฉันเคยมีอาชีพเลี้ยงวัวนมและเลี้ยงไก่ไข่เลี้ยงวัวนมมาเป็น

เวลานานถึง 5 ปี เลี้ยงไข่ไก่มา 10 ปี

ทำยังงัยก็ไม่รวย ไม่มีเงินสักที พอได้มารู้จักบ้านสวนพีระมิด

โดยคำแนะนำของอาคือคุณยุวรัตน์  พันธุวงษ์

จึงได้รู้จักว่าการเลี้ยงวัวนม การเลี้ยงไก่ไข่เป็นอาชีพ

ที่บาปเป็นการทรมานสัตว์

กรรมที่ฉันได้ทำ ฉันได้โทรศัพท์ให้พ่อค้าเอาวัวไป

โรงฆ่าสัตว์จำนวนหลายตัว

และในแต่ละวันฉันต้องรีดเอานมวัวทุกเช้าเย็น

ส่วนไก่ไข่ตัวไหนที่ฟักไข่ไม่ได้ดิฉันก็โทรศัพท์ให้แม่ค้า

มารับซื้อไก่ไปฆ่าเพื่อนำเนื้อไปขายที่ตลาด

เวลาดิฉันไปขายไข่ที่ตลาด

ก็นำปลาสดๆไปขายด้วย ฆ่าตากแดด ยังฆ่าให้ลูกค้าด้วย

สาเหตุเกิดจาก

สัมมาอาชีพไม่ชอบนี่เอง

จนดิฉันมีอาการเจ็บป่วย

ปวดนม เจ็บนม ปวดหัวไหล่

ด้านซ้ายอยู่เป็นประจำ บางครั้งก็ปวดตาเหมือนลูกตาจะ

ทะลักออกจากเบ้าตาให้ได้

ประสบปัญหาในชีวิต

มีหนี้สินมากมาย ทำอะไรขาดทุนตลอด

ดิฉันและสามีทะเลาะกันทุกวัน สามีกินเหล้าทุกวันและไปเที่ยว

คาราโอเกะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่มีเหตุผล ทั้งด่าทั้งตีกันทุกวัน

สามีเป็นคนโมโห ใจร้อนพูดด้วยไม่ได้

หลังจากดิฉันได้ดูรายการคุยไปแจกไป

ได้เข้าใจถึงสาเหตุของตัวเอง

ได้ขายวัวนมไปหมดคอกแล้ว เหลือแต่ไก่ไข่ก็คงจะเลี้ยงเขาไป

เรื่อยๆ ไม่สั่งฆ่าอีกแล้วให้เขาตายเองตามธรรมชาติของเขา

ผลบุญที่ได้รับ

ครอบครัวมีความสุขมากขึ้น สามีเลิกกินเหล้า กินเบียร์

ไม่ตีลูก ตีเมีย ไม่ทะเลาะกันเหมือนแต่ก่อน

เริ่มมีสภาพคล่องทางการเงิน

แขนที่ปวดอาการเจ็บปวดก็ดีขึ้น

กราบขอบพระคุณท่านอ.อุบลม๊ากค่ะ

 (สัมมาอาชีพนี่สำคัญมากที่สุดเช่นกัน)

(อาชีพเลี้ยงวัวนมนี่กรรมหนักม๊าก)

(ใครที่ยังเลี้ยงวัวนมอยู่เลิกเลี้ยงนะค่ะ)

เพราะเหตุมีอยู่ว่า

หลังจากวันที่ 11 พฤศจิกายน 2555

ไปร่วมงานศพคุณตาสำเภาพ่อของท่านอ.อุบลเรียบร้อย

จะเดินทางกลับบ้านที่จังหวัดอุดรธานี

ในใจก็นึกเราจะขอนั่งรถใครไปยังบขส.จังหวัดลพบุรีหนอ...

ทันใดนั้น

พี่จาวอยู่ที่รังสิต กทม. เดินมาหาน้อยแล้วชวนให้น้อยไปนั่งรถ

ด้วยบอกว่าเดี๋ยวพี่จะไปส่งน้อย พี่ชาย และพี่สะใภ้ที่บขส.เอง

แต่ไปขึ้นรถที่บขส.สระบุรีนะถึงได้รอรถครั้งเดียวจากกรุงเทพฯ

และได้เดินทางถึงอุดรธานีเล้ย

บุญช่างจัดสรรจริงๆๆ

ก่อนอื่น

น้อยก็ขอบพระคุณน้ำใจพี่จ้าวอย่างม๊ากที่ได้เมตตา

มาส่งน้อย พี่ชาย พี่สะใภ้ ถึงบขส.จ.สระบุรีค่ะ

น้อยก็ขอพระบารมีพระพุทธเจ้าเบิกผลบุญ ทาน ศีล ภาวนา

ของข้าพเจ้าตั้งแต่อดีตชาติ ถึงชาติปัจจุบัน และบุญที่ทำ

ทั้งหมดในบ้านสวนพีระมิดขอถวายบุญกุศลนี้แด่เทวดารักษา

พี่จ้าว ขอผลบุญนั้น ส่งผลให้ชีวิตคู่พี่จ้าวมีความสุข

ส่งผลให้ชีวิตการเงิน การงาน ประสบผลสำเร็จค่ะ

ขอบคุณม๊ากค่ะ 

ในระหว่างการเดินทางมีน้อย พี่ชาย พี่สะใภ้ พี่จ้าว พี่หนิงที่มา

จากจังหวัดเชียงใหม่เจ้า เหมือนชีวิตช่างบังเอิญได้

ปลดล๊อกกรรมอะไรช่วยกัน

เพราะในระหว่างการเดินทางนั้นเราได้คุยกันถึงสัมมาอาชีพ

ว่าพี่จ้าวนั้นทำธุรกิจขายอุปกรณ์รีดนมวัว

โอโห้

คนขายอุปกรณ์รีดนมวัว กับคนเลี้ยงวัวนม

มาขึ้นรถคันเดียวกัน สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านสวนพีระมิด

ช่างเมตตาให้ลูกหลานที่ยังเคลียร์ตัวเองไม่ได้

ได้มาปลดล๊อกกรรมซึ่งกันและกันจริงๆๆ

พี่จาว : พี่ต้องประสบเคราะห์กรรมมากมายอย่างเช่น

ทำธุรกิจแล้วมีแต่ขาดทุน ชีวิตคู่ก็ไม่มีความสุข

ที่บ้านก็เจ็บป่วยกันเช่น เป็นโรคไต โรคเบาหวาน

พี่จาว : คนขายอุปกรณ์กรรมยังได้รับหนักขนาดนี้

ถ้าเป็นคนเลี้ยงวัวนมแล้วลงมือรีดนมวัวเอง

ก็คงประสบเคราะห์กรรมหนักเช่นกัน

แต่มาคิดดูแล้ว

เราก็กรรมเช่นกัน

เท่ากับเอาเครื่องมือให้ฆ่าคนอื่นสรุปแล้วกรรมหนักยิ่งกว่า

สรุปแล้วน้อยจึงได้เข้าใจมากขึ้นหลังจาก

ได้บอกให้พี่ชายเลิกเลี้ยงวัวนมและมาวันนี้

น้อยยิ่งมั่นใจเกินล้านเปอร์เซ็นว่าอาชีพ

เลี้ยงวัวนี้กรรมหนักม๊าก

สรุปแล้วทุกคนอนุโมทนาในธรรมทานร่วมกัน

และแล้วเลิกทำอาชีพดังกล่าว

สาธุ  สาธุ  สาธุ

ตาสว่างได้ชีวิตเห็นหนทางที่ดีได้ก็จะลืมบุคคลที่สำคัญไม่ได้

น้อยก็กราบขอบพระคุณท่านอ.อุบล อ.มงคล คุณท๊อป

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดในบ้านสวนพีระมิดค่ะ

กราบ กราบ กราบ

 งานศพคุณตาสำเภาครั้งนี้

ของชำร่วยแปลกม๊ากเท่าที่น้อยเคยเห็นมา

ท่านอ.อุบลคิดได้ยังงัย

เป็นอะไรที่สุดย๊อดม๊ากค่ะ

เพราะน้อยได้ร่วมแจกเอกสารธรรมทานในงานคุณตาสำเภา

ธรรมทานนั้นใครๆก็อยากได้

และบรรยากาศภายในงานศพก็มีการบำบัดรักษาโรค

ทั้งพระ ทั้งฆราวาส ช่างเต็มไปด้วยบรรยากาศงานศพ

รูปแบบใหม่จริงๆๆ

ถ้างานศพมีบรรยากาศอย่างนี้ทุกงาน

ทุกคนก็คงอยากมาร่วมงานศพ

อ่านแล้วลืมไม่ลงช่างสะกิดใจจริงๆๆ

และได้รักษาโรคฟรีด้วย

เป็นงานศพรูปแบบใหม่จริงๆค่ะ

สาธุ  สาธุ  สาธุ