ถึงจะสะกดผิด สะกดถูกไปบ้าง

แต่ก็อ่านรู้เรื่องและได้ใจความ

ที่ต้องการสื่อสารทุกประการเลยค่ะ

ยินดีกับคุณ ยศธร ด้วยนะคะ

ที่ได้รับบารมีจากพระศรีอาริย์

ที่สัมผัสได้แบบชัดๆเลย

แล้วก็อนุโมทนากับคุณติ๋ม

ผู้เป็นสะพานบุญธรรมทานด้วยค่ะ

       ขอขอบคูณ คูณชนิดาที่ให้กำลังใจค่ะการที่ได้ช้ว่ยพี่เค้า ก็ได้ทำให้ติ๋มเองได้ฝึกฝนไปในตัว ชอบนะค่ะที่ได้ช้วยทำให้ติ๋มเองได้ข้อคิดและมีความระเอียดเพิ่มขึ้นด้วย โดยตัวติ๋มเองก็ได้รับบารมีพระศรีอาริย์เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรด้วยไม่ค่อยได้เขียนกลัวพิมย์ผิด ความหมายผิดเพี้ยนไป เลยดูเหมือนพลัดวันประกันพรุ่งอยู่ร่ำไป ทำให้อาการที่ปวดใหล่ซ้ายไม่หายสักที แต่พอได้บอกเพื่อนๆทาง facebook ไปเกียวกับ รหัสจักลวาล อาจารย์ อุบลช้วยด้วยไปมากพอสมควร และบอกต่อเรื่องบารมีของพระศรีอาริย์ว่าตัวเองได้รับการบำบัดมา และหาย แต่ เชื้อม้ยค่ะว่าอยู่ต่อหน้าอ.อุบลหาย แต่พอกลับบ้านปวดอีก เลยพอบอกต่ออาการปวดหายจ้อยเลย ดีใจจน(เนื้อต้น)

  ใครที่ได้รับ พระบารมีของพระองค์ท่านมาแล้วคงรู้ดีว่าเป็นอย่างไร

ขนาดครั้งแรกที่ได้มีโอกาสรับบารมีของพระองค์ท่าน ที่บ้านสวน พออาจารย์บอกว่า(ใครที่จะได้อยู่ในยุดของพระศรีอารย์)ให้ขอรับสัมผัสได้ ด้วยความโง้เคราเบาปัญญา รีบคิดเลยว่าลูกไม่อยู่นะเจ้าค่ะลูกเบื่อเท่านั้นและค่ะหัวอื้อหูอื้อไปหมด(บอกแล้วว่าโง้คิดว่าต้องตายก่อนแล้วมาเกิดใหม่ถึงจะได้พบพระองค์ม้ยละโง้มาก)แต่ได้บอกปัญหาที่ต้องการบำบัด สายตายาว แต่พอ อ.อุบลให้เดินมาไกล้ท่านและรกาบขอขมาที่เข้าใจผิด มาไกล้ตัวอจารย์แล้วโล่งหัว หู และสายตารู้สึกเบาสบายลูกตาอย่างอัศจรรญมาก ตัวเองพอได้(มโนมาบ้าง)ก็สำผัสได้ถึงพระบารมีของพระองค์ นิเห็นม้ยค่ะว่าเมื้อได้แล้วไม่แบ่งปันมันมีผลมากมาย ตอนนี้มีความสุขมากไม่ปวดใหล่อีกเล้ย สายตาก็ดีกว่าแต่ก่อน บอกต่ออย่างมีความสุขทุกคั้รงที่ได้บอกเหมือนตัวจะลอย อิอิ เชื้อเหอะจริงๆ เลยยาวเลย รู้แล้วยี้งบอกยี้งมีความสุข(ยี้งให้ยี้งได้)จริงๆคลับผม

  กราบขอบคูณท่านอารย์ อุบลและครอบครัวที่ให้ได้มีโอกาสมาทำบูญแรงกายที่บ้านสวนพีระมิดทีแสนอบอู่น ขอบคูณเทวดาที่รักษาอาจารย์ และสี่งศักรสิทธิ์ที่บ้านสวนทุกๆท่าน และขอ อนุโมทนาบูญกับเพื่อนๆที่บ้านสวนเพราะว่าอาทิตย์นี้ไม่ได้เข้า มีงานด่วนค่ะ แล้วจะไปช้วยงานแรงกายก่อนวันเข้าค้าย 13 ค่ะสาธุ สาธุ สาธู ค่ะ

                    ระหัสจักวาล อ.อุบลช่วยด้วย

ขอเล่าธรรมทานของแม่บ้านที่บ้านสวนอุดมสูข(สวนหลวงร9)ที่มีโอกาสใช้ระหัส อ.อุบลช่วยด้วย เรื่องแรกคีอเธอจะกลับบ้านไปทำวีซ่าที่ประเทศลาวเธอขอลางาน2-3สัปดาห์ เลยว่าทำมัยนานจังเธอว่านี่ไววแล้วค่าทามมาดา30วาน ติ๋มเลยให้รูปของอาจารย์ที่ที่บูชามาแก่เธอไปและบอกวิธีใช้ไปด้วย ไปได้สองวันเธอโทรมาบอกน้องสาวเธอว่าเสร็จแล้ว อาจารย์คูณผู้หญีงช่วยไวมากไม่ถึงสี่ชั้วโมงกับบ้านได้เลย แต่ก่อนรอเป็นวันรุ้งขื้นถึงได้ สรุปเธอเลยลาแค่6วัน กลับมาดีใจใหญ่ไม่ต้องโดนตัดเงินเดือน

และอีกเรื่องคือสุขภาพ( คูณผู้หญิงตาหนูโป)ภาษาของเธอลาวแท้ไม่ไช่ลาวอิสาน  เล่นเอาลาวอิสานที่ทาอยู่ไทยโดนงงงพอมองหน้าเธอถึงรู้ว่า โป คือ บวบ ฮาฮะ เอ้าลืมแล้วหรือระหัสวิเศษเธอสอนง่ายรี้บท่องโหญ่ และตัวติ๋มเองก็ได้ขอช่วยเธออีกคน อาจารย์อุบลช่วยด้วยให้ตาของเจ้าดาวหายเจ็บหายบวบ แล้วตัวเองก็ออกไปทำงาน โดนสั่งให้เธอขอไปบ่อยๆเย็นจะมาดูถ้าไมดีขึ้นแสดงว่าเธอทำผิดศิลอย่างอื่นที่ทำให้ไม่หาย ถ้าคนดีขยันชื่อสัตว์ไม่อู้งานต้องหาย  ตอนเย็นไม่ได้ดูเพราะตัวเองกลับดึกเช้าจึงลงไปดู หายเป็นปกติเลยหล่อนยี้มแก้วปลี่เลย ก็เลยสอนให้เธอขอบคูณอาจารย์ที่ได้ช่วยเธอหายได้ เธอว่าจะไปขอบที่หนายลาหนูไปไม่ถูกแน่ เออแปลกอีกอย่างสาวลาวทางสวรรณเขตไม่ค่อยขอบคูณ เราให้อะไรเธอก็รับไปเฉยๆพูด ไม่มีหางเสียง(คะ่ ขา  จ้า จ๋า)ไม่มี เลยพาเธอพูด ขอบคูณเทวดาที่รักษาตัวอาจารย์อุบลและครอบครัว และสี่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านสวนพีระมิดทุกๆท่านฯ พูดหลายๆรอบจนจำได้ เลยจับอบรมเรืองศิลธรรม กริยามาญาตต่อยาวเลย  อิอิ ผู้ฝึกคนแรกที่เห็นผลอย่างไกล้ชิด ส่วนคนอื่นๆบอกไปแล้วไม่รู้ใช้หรือเปล่า แต่มีนอ้งที่รู้จักอีกคนบอกไปเธอว่าใช้ได้ผลเรื่องฝนไม่ให้ตกหนักตอนกลับบ้านแต่เธอว่าไม่กล้าขอบ่อยเกรงใจ หุหุ ตัวเองก็เคยคิดเหรงใจไม่กล้าขอบ่อยๆ จนได้ไปรับฟังจากท่านอาจารย์ที่บ้านสวนถึงเข้าใจ แต่ก็ไม่ค่อนได้ขอเพราะลืม จริงอย่างอาจารย์ว่า ถ้าไม่ใช้บ่อยๆถึงเวลาฉูกเฉินจะไม่ทันการ ขอบคูณค่ะอาจารย์ขาที่เมตตาเป็นห่วงลูกหลานทุกอย่างเลย จริงๆ ยี้งได้ฟังเพลงที่คูณอัมนำมาแสดงเมื่อคืนวานเล่นเอาน้ำตาซืมกันหลายคนเลยละ แม่พระในดวงใจ  กราบงามๆค่ะ เนื้อเพลงบอกแทนใจเราได้หมดเลย ขอบคูณ คูณอัมนะค่ะที่เป็นตัวแทนลูกบ้านสวนทุกคนเลย (^_^)/

ขอขอบคุณกับธรรมทานของพี่ติ๋ม กับคุณชนิดาด้วยนะคะ  แหล๋นก็ได้สัมผัสบารมี ท่านชัดๆเช่นกันค่ะมาฟังกันดูนะคะ

1)  คือว่าเมื่ออาทิตย์ที่ 18 พฤษจิกายน นี้เองค่ะตอนเราแบ่งกลุ่มเวอคชอบ กลุ่ม

แหล๋นเริ่มที่ฐานก่อสร้าง ช่วงตอนรับถังปูนจากคุณตัวเล็ก มีครั้งหนึ่งที่แหล๋นประมาทรับช้าถังไปหน่อยค่ะ แฮะๆถังหล่นตุ๊บหนักๆ รู้สึกถึงตอนที่ถังเฉี่ยวจมูกไปนิดดดดเดียว แบบเส้นยาแดงผ่าแปด ยังงั้นเลยค่ะ ผลคืออสร้อยขาดจึ้ทั้งพวงหล่นไปกองที่พื้น แหล๋นตกใจ ก้มลงเก็บสร้อยแทบไม่ทัน สายผ้ากันเปื้อนก็ขาด เช่นกัน แรกๆก็ยังไม่อะไรมากก็อุบัติเหตุทั่วไป ค่อยมานึกได้ตอนนั่งทบทวนบนรถตู้ขากลับล่ะค่ะ ก็มานั่งนึก เอ๊ะถังหล่นยังไง ทำไมแม๊นแม่น ท่าทางน่าจะประมาณ45% ถังก็น่าจะกระแทกหน้าอกเรานิ เอ แต่ไม่เห็นจะโดนซักนิดเลย เหมือนถัเค้างเลี้ยวโค้ง แล้วตกลงพื้น อืมมม อ๋อ ..ป้าดโธ.. ลูกลืมได้ไงนี่  ก็เราเล่นเอาบริกรรมคาถาพระศรีอารืย์ สลับกับ อ.อุบลช่วยด้วย ตลอดเวลานี่นาโอ้โฮ ใช่เลยพระบารมี พระศรีอาริย์ ท่านอ.อุบล เทวดาที่รักษาท่าน แล้วยังทุกๆท่านๆทั้งหลายทั่วทั้งอนันตจักรวาล  ฮู้ยขนลุกซู่ๆ ท่านเมตตาคุ้มครองลูกนกลูกกา ลูกขอกราบขอบพระคุณ ท่านอ.อุบล พระศรีอาริย์ และสิ่งศักดิ์ทั่วทั้งอนันตจักรวาล แทบไม่ทัน  สุดยอดๆๆๆๆๆ โอ้ย ประทับใจชอบๆๆๆๆๆ  กราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ

2)  ตอนส่งถังปูนอีก  อ้าว..คราวนี้เข้าใกล้มากเกินตอนเขาจ้วงปูน แฮะๆๆปูนกระเด็น รู้สึกได้เลยว่าเข้าตรงกลางลูกกะตาพอดีเลยค่ะ  แต่เอ.. แปลก และมหัศจรรย์อีก ไม่ยักกะแสบแฮะ...แค่คันนิดนึง เหมือนฝุ่น แปลกตรงที่ มันน่าจะกัดนะคะ ขนาดมือยังกัดซะซีด เหี่ยวเลย โอ้โห เข้าตาก็น่าจะแสบ แต่กลับไม่ คงแค่รำคาญนิดๆ ไม่ต้องพัก แค่เช็ดๆออกชั่วรอปูนกะลามังใหม่มาก็หาย แหล๋นค่อยๆมานึกได้ตอนมาเล่าให้ที่บ้านฟังค่ะ ..ดีใจมากๆย้อนหลังค่ะได้รับความเมตตาคุ้มครองลูกซุ่มซ่ามคนนี้ กราบ กราบ กราบขอบคุณทุกท่านเจ้าค่ะ 

ยังขอเล่าอีกเรื่องค่ะ

3)  ทีนี้มาตอนกลับ ได้รับน้ำใจอันงดงามเกาะหลังคารถจากคุณพี่ฉันทนา กับน้องก้อย ไปลงที่บ้านนา เพื่อต่อรถตู้กลับบ้านทรายทอง..เอ็ย..ม่ายสิ กลับคอนถ้ม...อนิจจา...พจมานมาช้าไปเพียง ครึ่งชั่วยามหลังรถตู้คันสุดท้ายออกไปตอน หกโมง แย่แล้วตู ถ้าต้องขอกลับไปนอนบ้านสวน..ม่ายช่าย.... ปากไวเท่าความคิด ใช่แล้ว..รหัสสวรรค์เราไง. อาจารย์อุบลช่วยยยยด้วยเจ้าค่ะ....ลูกไม่อยากนอนข้างถนน  ...ฮือๆ...  มันแข็ง...ไม่สิ..ลูกจากลับบ้าน อาจารย์ช้วยเฮาต้วย....  นับ 1....2....3.... ทันใดนั้นเอง.... มี..มีรถตู้มา  อาจินต์ สาวเท้าปราดเข้าไปถามทันที.... ไม่ครับ  ไม่ไปครับ  คันที่สอง ก็ปฏิเสธอีก....แงๆๆๆๆๆๆ อาจารย์เจ้าขา  เฮ้อ พอมาคันที่สาม  อ๋อ..ผมไม่ไปฟิว รถติดโห ท้ายแถวยาว  แต่ผม จะต้องรีบต่อไปสาวรียเพ่  เหรอ  ตายละวาเอาไงเรา  อ่ะ..สาวรีก็สาวรี งั้นขออนุญาติติดรถไปด้วยละกัน คิดเท่าไรคะ  ก็ปรกติ 70 บาทครับ   เค้าใช้เส้นทางลัดเลาะ ตัดคลองสิบเอ็ดเข้า ลำลูกกา แถมขึ้นทางด่วนฉลองรัฐตรงดิ่งไปอนุสาวรีย์ อีกต่างหาก อย่างกับเช่าเหมารถส่วนตัวเลยนะนี่ นั่งสบาย  ยาววววถึงอนุสาวรีย์ชัยเลยค่ะ ก็ต่อรถตู้กลันคอนถ้มอย่างปลอดภัยเกือบ สี่ทุ่ม แถมระหว่างทางบริวารของท่านดตา

จินินขับ ยูเอฟโอมาประกบตลอดทาง เปิดไฟวิบวับ สามสีร่มโพธิ์ศรีให้กะลังใจ ตลอดเส้นทางจนถึงม.ศิลปากรอย่างปลอดภัยเจ้าค่ะ

ด้วยปาฏิหารย์ทั้งหมดทั้งมวลนี้ลูกขอกราบขอบพระคุณ ด้วยซาบซึ้ง และสำนึกในความเมตตาของท่านเทวดาที่รักษาตัวท่านอาจารย์ และครอบครัว และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์ทั่วทั้งอนันตจักรวาลที่เมตตาให้ลูกหลานได้กลับบ้านรอย่างปลอดภัย กราบ กราบ กราบเจ้าค่ะ