คำสารภาพของ ผอ.โก (ตอนที่3)
(ตอนแรก ตอนที่ 2)
คำสารภาพของ ผอ.โกฉบับนี้ เป็นหน้าต่างบานที่ 3 แล้วที่เปิดให้เพื่อนๆ เส้นทางธรรมแห่งบ้านสวนพีระมิด และท่านที่บังเอิญเปิดมาอ่าน ฉบับนี้ของสรุปเป็นบทที่สุดของตนเอง เพราะว่าเมื่อวันที่ 9 -10 ต.ค.2553 ได้ไปเข้าค่าย ก็ได้รับคำเตือนด้วยความหวังดีจากอาจารย์อุบลว่า ให้เร่งๆ สารภาพเสียให้จบ แล้วเบื้อบนจะกรุณาอย่างที่ต้องการ..ทุกประการ.. ภาษาครูนอกจากจะพูดมากแล้ว ยังเขียนมากด้วย มันแก้สันดานของตัวเองยากนะครับ
เมื่ออยากหายอยากจะได้เงินคืน อยากรวย อยากมีความสุข อยากมีอายุยืน หายจากโรคภัยไข้เจ็บ ก็ต้องให้ความร่วมมือกับบัญชาสวรรค์ “ส่วนการแต่งเพลงถวายหลวงปู่ ถวายพระพุทธเจ้านั้น เป็นคนละส่วนกันจ้ะ” อาจารย์อุบลท่านว่ายังงั้นนะครับ
หน้าต่างนี้จะขอสรุปเป็นบทสั้นๆ กับประสบการณ์ของตนเองที่ได้พบเห็น ตั้งแต่มาพบ “บ้านสวนแดนมหัศจรรย์ บ้านสวนพีระมิด” แห่งนี้
ประการแรก การผิดศีลข้อ 1
อาการเจ็บป่วยด้วยอาการโรคเก๊า ปวดไหล่ ปวดหลัง ปวดข้อ เกิดจากการ ตีงู ตีสุขนัขจนขาหัก หักขาปู ตีหัว-ทุบหัวปลา,หัวกบ ทุบตะขาบจนเละ ทุบหลังน้อง ทุบหลังนักเรียน เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ต้องทำงานด้วยแรงเพื่ออุทิศบุญอย่างหนัก วันแรกที่เข้าค่ายรุ่นที่ 4 ถามคุณเตี้ยแม่ครัวคนเก่งว่า “แกงอะไร” คุณเตี้ยบอก “แกงเขียวหวานใส่ยอดมะพร้าว” ผมก็บอก “กินไม่ได้ เป็นเกา เดี๋ยวปวดข้อ” คุณเตี้ยบอก “กินเถอะ อร่อยดี กินที่นี่วันนี้ไม่เป็นไร” ผมจึงต้องพิสูจน์กินแกงยอดมะพร้าวเข้าไป ก็ไม่เป็นไรจริงๆ แต่พอกลับถึงบ้าน เดินไม่ได้ครับท่าน โกรธคุณเตี้ยก็ไม่ได้ เธอบอกแล้วว่ากินที่บ้านสวนไม่เป็นไร นี่มันเป็นยังงั้นจริงๆ ต้องเดือดร้อนคนที่บ้าน ต้องคลังกันไปฉีดยาจึงทุเลา วันต่อมาจึงค่อยยังชั่ว พอเข้าค่ายครั้งที่ 5 เมื่อ 9-10 ต.ค.53 นี้ ได้เล่าคุณเตี้ยฟัง เธอบอกว่า หนูบอกแล้วนะว่ากินที่นี่ไม่เป็นไร (จริงของเธอ)
ทุกวันนี้อาการปวดหลัง ปวดข้อ เริ่มดีขึ้นและท่าทางจะหายขาด เพราะเมื่อวันอบรมครั้งที่ 5 ที่ผ่านมา ผมได้ออกแรงขนปูนเพื่อสร้างคานวิหารพระชำระหนี้สงฆ์ ได้เยอะมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ขนไป พุทโธไป ฟังอาจารย์คุยกับคุณประทีปไปด้วย รู้สึกมีความสุขดีครับ
จริงๆ แล้วก่อนไปขนปูน ผมได้เข้าไปนั่งสมาธิในพีระมิด แต่นั่งไม่ได้ คุมจิตไม่อยู่และปวดหลัง ปวดขามาก จึงต้องออกมาขนปูน ไม่น่าเชื่อว่าอาการปวดหลังต่างๆ หายไปมาก แต่ยังไม่หายขาด คงเป็นเพราะเจ้ากรรมนายเวรต้องการให้ใช้แรงก่ายมากกว่าที่จะนั่งสมาธิ เพราะดูแล้วจะเป็นการใช้หนี้กรรมที่สบายเกินไป และวันนี้หลังจากเขียนคำสารภาพ..หายแล้วครับ...สาธุ
ประการที่ 2 ผิดศีลข้อ 2
การอยากได้ของคนอื่นนั้น เป็นความรู้สึกอยู่ในจิตใต้สำนึก แต่ถูกกำจัดได้ด้วยความสำนึกฝ่ายดีที่คอยบอกให้ระงับยับยั้งไว้ แต่กระนั้นก็ยังไม่วายแอบหยิบฉวยของเล็กๆน้อยๆ เอามาเป็นของตนเองจนเกิดเรื่องซึ่งเป็นกรรมมาจนทุกวันนี้ เช่น แอบขโมยน้ำหวานหลวงตากิน(ตอนเป็นนักเรียนอาศัยวัดอยู่ครับ) แอบเด็ดฝรั่งในสวนของชาวบ้านกินตอนไปบิณทบาตกับพระ แอบลักเงินพ่อแม่ พี่สาว เป็นต้น แอบหยิบปากกาปาร์กเกอร์ที่ถูกวางทิ้งไว้ ดูแล้วเห็นไม่มีใครหยิบไปซะทีเลยอยากใช้มั่ง ก็หยิบไปใช้ได้ดังใจหวัง ใช้กระดาษ ใช้หมึกของโรงเรียนในงานส่วนตัว โดยเฉพาะสมุดแจกนักเรียน เขียนใบเสร็จรับเงินเป็นเท็จ คอรัปชั่นเวลา ไปโรงเรียนสาย กลับก่อนเวลา พักผ่อนมากกว่าทำงาน วัด-โรงเรียนมีซองผ้าป่ามาก็เก็บไว้ยังไม่ให้จนลืมเงินจึงยังไม่ถึงที่หมาย ทุกอย่างจึงทำให้
1. เงินไม่พอใช้
2. คนยืมเงินไปแล้วแล้วไม่ใช้
3. คนเอาเงินมาช่วยทอดผ้าป่าก็ไม่มากเท่าที่ควร
4. ขอยืมเงินคนอื่นใช้เขาก็ไม่ให้ (นึกว่าเรารวยแล้ว)
ทั้งหมดนี้ “เทวดารู้ทุกอย่างนะจ๊ะ” อาจารย์อุบลบอก
ประการที่ 3 การทำผิดศีลข้อ 3
หญิงชายจำนวนมาก ซุกซน ซ่อนเร้น ซ่อนชู้ รู้ทั้งรู้ว่ามันมีความสุขแค่ทางอารมณ์เพียงชั่วครู่ มีคนมากมายแอบเป็นชู้ทางใจและเป็นชู้ทางจริงไม่เว้นวาง ทำไมหนอจึงชอบกันนัก เคยถามตัวเองแล้วก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน อาจเป็นเพราะอยากลองของใหม่มั้ง เพราะรสชาติมันเปลี่ยนไป หรือ เอาเงินมาล่อ หรือเอาหล่อมาให้ ภาษาสมัยใหม่เขาเรียกว่า “มีกิ๊ก” แต่จริงๆแล้วเป็นชู้กันนั่นแหละ ไม่ต้องหลบเลี่ยงหรอก
ผลลัพท์ก็คือ ไม่มีความสุขอย่างแท้จริง ครอบครัวแตกแยก ฆ่ากันตาย ซึ่งเป็นปัญหาที่เห็นเป็นประจำ
ผอ.โกค่อยยังชั่ว ครอบครัวไม่แตกแยก แต่ตัวเองเกือบตาย โรคหัวใจเล่นงานซะงอมเป็นมะละกอเละๆ เส้นเลือดตีบ ลิ้นหัวใจรั่ว น้ำท่วมปอด กล้ามเนื้อหัวใจวาย ตอนนี้ผ่าตัดแล้วและน่าจะหายได้ 100% เมื่อสารภาพครบเซ็ทตามสัญญาที่ให้ไว้กับเบื้องบน
แต่อาจารย์อุบลท่านบอกว่า เบื้องบนท่านเมตตา ไหนๆก็ต้องอยู่ด้วยกัน 3 คน ผัวเมีย ภรรยาทั้งสองคนปรองดองกันดี อายุก็เยอะๆแล้ว อยู่กันอีกไม่ถึงร้อยปีก็จะตายจากกันแล้ว จึงไม่เดือดร้อนอะไร แต่จริงๆแล้วคนเดือดร้อนน่ะ คือตัวผมเองนั่นแหละ สิ้นเดือนก็ต้องจ่ายให้ทั้งสองคน ตัวเองก็ไม่ค่อยจะมีเงินใช้ ฉะนั้นกรรมที่เห็นชัดๆ นี่แหละที่เบื้องบนท่านคงบอกว่า “ต้องดัดสันดานเสียบ้าง ให้เมียๆ รุมขอตังค์ อย่าเอาเป็นตัวอย่างนะครับ “เมียสองต้องห้าม เมียสามไม่ดี” (ไม่รู้ถ้ามีเมียสี่แล้วจะเป็นยังไง ฮิๆๆๆ แน่ะ..ยังไม่วาย)
ประการที่ 4 การทำผิดศีลข้อ 4
การปฏิบัติตามศีลข้อ 4 นี้ยากที่สุด เพราะมันอยู่ที่ปาก เขาเจาะปากให้มาพูด ปากพูดไปเรื่อยตามใจมั่งไม่ตามใจมั่ง และบางครั้งก็พูดโดยไม่คิดถึงผลได้ผลเสียที่จะตามมา ทำให้เกิดปัญหาคือ ทะเลาะกับคนอื่น พูดให้ครอบครัวแตกแยก พูดให้ชาติล่มจม พูดให้คนฆ่ากัน และอีกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อาการปากเหม็นรักษาไม่หาย เหงือกบวม ลิ้นปวด ลิ้นบวม เจ็บคอ เจ็บปอด ต่อมทัยรอยด์ และหลอดลมอักเสบ โรคเกี่ยวกับปากทั้งหมด รวมทั้งการพูดแล้วไม่มีคนเชื่อ ผิวพรรณหมองมัว ผู้ใต้บังคับ บัญชาแอบนินทาไม่เคารพเชื่อฟัง หน้าไหว้หลังหลอก พบแต่คนพูดอย่างใจอย่าง พบแต่คนกะล่อนปลิ้นปล้อน ไม่จริงใจ นี่คือผลกรรมที่ได้รับครบถ้วนกระบวนการแห่งกรรม..
ประการที่ 5 การผิดศีลข้อ 5
ผอ.โก เคยกินเหล้ามาชนิดหัวโขกพื้นยังไม่รู้สึกตัวเลย เที่ยวกลางคืน บ่ายแก่ๆ เริ่มจะเปรี้ยวปาก ต้องหาเรื่องคอรัปชั่นเวลา ออกจากโรงเรียน โทรหาเพื่อนกินเหล้าจนมืดค่ำดึกดื่น ดาวเหนือไม่ขึ้นกลับบ้านไม่ถูก หลับคามอร์’ไซค์กลางทาง บางครั้งนอนค้างบ้านพวกบ้าง โรงเรียนบ้าง จนคนที่บ้านโทรมาบอกคนที่โรงเรียนว่า “ถ้าเห็นผมนอนตายอยู่ตรงไหนให้โทรมาบอกด้วย” ลูกชายก็บ่นว่าเขาน่าจะมีพ่อเป็นผี เพราะไม่เจอหน้าพ่อเลย ตอนเช้าพ่อก็ไม่ตื่น ตอนกลางคืนพ่อก็ยังไม่กลับ อยู่กันสองคนแม่-ลูกมาจนกระทั่ง เป็นโรคหัวใจ จึงหยุดกินเหล้าเด็ดขาด ช่วงกินเหล้าเห็นแก่ตัวมาก ไม่ค่อยรักครอบครัว เงินมีแต่ต้องเอาไว้ซื้อเหล้าเลี้ยงเพื่อน เป็นงั้น..
เหตุการณ์ผ่าตัดหัวใจนี่เอง ทำให้พลิกผันชีวิตกลับมาเป็นคนไม่กินเหล้า อยู่กับบ้าน อยู่โรงเรียนเต็มเวลา (และเป็นผลพวงทำให้มีแม่บ้านคนเล็กมาคอยดูแลชีวิตนี่แหละ)
ผลของการดื่มเหล้า ลูกเต้าไม่เชื่อฟัง ผมมีลูกชายคนเดียวครับ ปริญญาตรีวิศวะ ปริญญาโทบริหารธุรกิจการจัดการตลาด ทุกวันนี้ยังไม่แต่งงาน เล่นแต่หุ้น สอนยาก เพราะเราไม่รู้เรื่องหุ้น ให้แต่งงานก็ไม่ฟัง (แต่คงแอบมีใครอยู่ในใจแล้ว)
เรื่องของเหล้าสำหรับผมนั้นอาจไม่หวือหวา เพราะเป็นโรคหัวใจซะก่อน ไม่งั้นคงมีตำนานอีกเยอะ เหอะๆๆๆ
ที่เขียนมาทั้งหมด เป็นคำสารภาพบาปเวรที่เคยก่อ คือการผิดศีลทั้ง 5 ข้อ ครบบริบูรณ์ แต่ไม่พูนผลในทางที่ดี
ขอถวายพระพุทธเจ้าเป็นพุทธบูชามาด้วยความซาบซึ้งในพระคุณอย่างหาที่สุดมิได้
ผอ.โก
วันที่ตอบ 2011-06-30 09:44:25