นางพัทธ์ธีรา วังกาวันมณเฑียร (นางสาวเพชรสุรางค์ เจริญศิลป์) (แหวน)
อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่ (ไม่เคยไปเข้าค่าย และยังไม่เคยสารภาพออกทีวีคะ)
คำสารภาพบาป
ขอสารภาพว่าหนูเป็นคนโง่ เลว ชั่ว ที่ได้ทำผิดศีลมาครบทุกข้อ แต่คิดว่าตัวเองไม่ผิด (บางข้อ ในอดีต) ด้วยความเมตตา คำสั่งสอนจากอาจารย์อุบล ปัจจุบันเริ่มฉลาดมาบ้างจึงสำนึกผิดทุกประการและไม่กล้าทำอีก ตั้งใจจะรักษาศีลให้ได้และทำแต่ความดี ตามอาจารย์อุบลทุกประการ
ขอเริ่มจากศีลข้อ ๑ งดเว้นการฆ่าสัตว์ (ปาณาติปาตา เวรมณี) ถ้าเป็นการฆ่า อันนี้กรรม ใหญ่ ๆ ไม่ค่อยมากเพราะไม่เคยฆ่าคนหรือสัตว์ใหญ่ ที่จงใจก็มีสั่งมาทำเป็นอาหารให้ตนเองและครอบครัว กุ้ง หอย ปู ปลา ไก่ หมู วัว ควาย สัตว์ทะเล ก็เคยซื้อกินตามที่มีขายทั่วไป ที่ลงมือฆ่าเองก็มีจะเอาไม้ช็อตยุงในบ้าน ฆ่ามด เผาใบไม้ทำให้สัตว์ต่าง ๆ ตามพื้นดินตายไปด้วย เอาน้ำฉีดใส่ปลวก รังปลวก ที่ไม่ได้ตั้งใจก็มีเผลอไปเหยียบมด แมลง หอย สัตว์เล็ก ๆ ตามพื้น เวลาล้างห้องน้ำ เอาน้ำยาไปโดนสัตว์เล็กในห้องน้ำ และราดน้ำ คิดว่ามันคงตาย เคยขับรถทับแมวตาย 1 ตัว เคยเตะไล่แมวที่บ้านเพราะรำคาญ เคยตีลูกเพราะความขี้โมโหของตัวเอง และเคยทำร้ายจิตใจหมาที่เลี้ยงไว้ ไม่ค่อยได้ใส่ใจมัน จนมันหนีออกจากบ้าน และอีกสองตัวที่เลี้ยงไว้ ก็ได้ทอดทิ้งมันไปทำงานที่อื่น ปล่อยให้มันอยู่บ้านเองและให้พ่อแม่เอาอาหารไปให้มัน รู้สึกผิดมากและรู้ว่ามันคงเสียใจ คิดถึงเรามาก และกรรมอื่น ๆ อีกที่นึกไม่ออก
ศีลข้อที่ ๒ งดเว้นการลักขโมย (อทินนาทานา เวรมณี) ข้อนี้ทำผิดไว้เยอะมาก เกิดจากกิเลสความโลภ ความอยาก แล้วไม่ยับยั้งใจตัวเอง ตกเป็นทาสของมัน หนักที่สุดคงเป็นชอบขอเงินแม่เกินความจริง เพราะอยากได้เงินไปกิน เที่ยว ชื้อของ จึงโกหกแม่ขอเกินที่ต้องจ่าย แล้วก็มีแอบโอนเงินแม่ไปให้คนอื่นก่อนแล้วแอบโอนคืนที่หลัง เคยอยากได้ตุ้มหู แต่ไม่อยากจ่ายตังค์ เลยซื้อสองอันแต่จ่ายอันเดียว ขโมยชัด ๆ เลย เคยเอาหนังสือและสื่อของเล่น สมุด กระดาษ อุปกรณ์ต่าง ๆ ของหลวงมาใช้ส่วนตัว เพราะแม่เป็นครูและเอามาให้ใช้ บางทีก็อยากได้เอง หลายครั้งที่ไม่ซื่อสัตย์เรื่องเงิน สมัยเรียนตอนทำโปรเจก เขียนต้นทุนเกินความจริงร่วมกับอาจารย์และเพื่อนเพื่อขอทุนมาทำ เคยยืมของของเพื่อนมาใช้แล้วไม่ได้เอาไปคืนทั้งหนังสือ เครื่องคิดเลข วงเวียน รองเท้า บางทีเพื่อนลืม ฝากไว้ในรถ ที่บ้านบ้าง ก็ไม่ได้เอาไปให้ (ไม่ได้อยากได้ของ แต่ขี้เกียจเอาไปคืน คิดว่าเรื่องเล็กน้อย แต่ก็คงบาป) เคยขายของแล้วกำลังจะทอนเงินให้ลูกค้า ลูกค้าไปก่อนก็ไม่ได้เรียก และอีกหลาย ๆ เรื่องที่นึกไม่ออก ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลก็ส่งผลให้ไม่มีสภาพคล่องทางการเงินเท่าที่ควร
ศีลข้อที่ ๓ งดเว้นการละเมิดกาม(กาเมสุมิจฉาจารา เวรมณี) ข้อนี้คงเป็นกรรมหลัก ๆ และหนักที่สุดในชีวิต เพราะความโง่ และประมาทในชีวิต ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น เห็นแก่ตัว ไม่มีความคิด และคิดว่าไม่ผิด เพราะเรายังไม่แต่งงาน สมัยวัยรุ่นเคยคุยกับผู้ชายพร้อมกันหลายคน และคิดแบบโง่ ๆ ว่าผู้ชายทำได้ ผู้หญิงก็ทำได้สิ (ตัวอย่างคือพ่อที่เจ้าชู้มาก) และบางครั้งคิดว่าเขาโง่เอง เราไม่ผิด โห เลว จริง ๆ เคยทำให้ผู้ชายเสียใจมาหลายคนบางครั้งก็ตั้งใจ บางครั้งก็ไม่ได้ตั้งใจ บางคนเพิ่งมารู้ทีหลัง ว่าเขาต้องมาร้องไห้เพราะเราทุกวันเป็นปี ๆ ต้องเรียนจบช้าไปหนึ่งปี เพราะไม่อยากเจอเราจึงต้องดรอปไป อีกคนก็มีส่วนให้เขาเรียนไม่จบทั้งที่อยู่ปีสุดท้าย อีกคนคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาต้องย้ายไปทำงานที่ประเทศอื่น อันนี้คือหนัก ๆ ส่วนย่อย ๆ ก็มีอีก เคยคุยกับคนที่เขามีแฟนแล้ว อันนี้ตอนแรกไม่รู้มาก่อนเลย แต่ตอนหลังพอรู้ก็ไม่ได้คุยอีก แต่คิดว่าคงทำให้แฟนเขาเสียใจด้วยก็เป็นบาปกรรมนั่นแหละ เคยทำร้ายจิตใจผู้ชายด้วยคำพูดแรง ๆ ไล่เขา ด้วยความรำคาญ ทั้งที่เขาไม่ได้ผิดอะไร และได้รับอุบัติเหตุเพราะอยากมาหาเรา (รู้ทีหลังจากเพื่อน) สรุปแล้วคือ ไม่ได้จริงจังกับใครเพียงคนเดียว ไม่มั่นคง โลเล ปัจจุบันก็ได้รับกรรมในข้อนี้บ้างแล้ว เช่น สามีชอบโกหก แอบมีคนอื่น ไม่ค่อยใส่ใจเรา ทำให้เราต้องทุกข์ใจ ลูกก็ซนมาก ๆ ต้องเหนื่อยกับการมีครอบครัว การงานไม่ประสบผลสำเร็จ และกรรมที่ยังมาสนองไม่ถึงอาจเป็นโรคหัวใจและอื่นๆ ตามที่คนเจ้าชู้ทั้งหลายเคยมาสารภาพกันมา
ศีลข้อที่ ๔ งดเว้นการพูดเท็จ (มุสาวาทา เวรมณี) การโกหกมันก็สืบเนื่องมาจากที่ทำผิดในข้ออื่น ๆ นั่นเอง โกหกแม่ โกหกพ่อ โกหกครู โกหกเพื่อน โกหกแฟน โกหกคนอื่น ๆ อีกมาก เวลาโกรธ โมโห ก็พูดจาไม่ดีกับคนอื่น ด่า ว่า คนอื่น เคยตะคอกใส่แม่ พูดกระแทกแดกดันพ่อแม่ พี่ ญาติ เพื่อน เป็นคนพูดแรงไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น คนที่ทำผิด คนที่เราไม่ชอบ ก็ไปว่าให้เขา ไม่ได้ดูตัวเองเลยทั้งที่เราก็ไม่ดีเหมือนกัน เคยพูดว่าให้คนอื่นเกินความจริง เพราะไม่ชอบคนนั้น พูดให้คนไม่ชอบกัน เคยนินทาคนอื่น พูดเพ้อเจ้อ พูดส่อเสียด ประชดประชัน กระแทกแดกดันให้คนอื่นเสียใจ ขี้บ่น จุกจิก น่ารำคาญ เคยด่าลูก ด่าหมา ด่าแมว ด่าสัตว์ต่าง ๆ ที่สร้างความรำคาญให้เรา และคงพูดไม่ดีอื่นๆ อีกมาก
ศีลข้อที่ ๕ งดเว้นการเสพสุราเมรัย (สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานา เวรมณี) สมัยวัยรุ่นเคยเที่ยวกลางคืน ดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ มีเงินเท่าไหร่ก็เอามาแต่งตัว ไปเที่ยว เฮฮากับเพื่อน จะสอบอยู่แล้วก็ยังไป โง่มาก ๆ เลยตอนนั้น เมาจนอ้วกแตกในรถก็มี เมาแล้วพูดไม่หยุดก็มี เวลาที่เราผิดศีลข้อนี้มันก็ยังพาลให้เสียไปอีกหลาย ๆ ข้อด้วย เสียเงิน เสียเวลา สมองก็เสีย อยากไปดื่มเอง แต่ชอบหาข้ออ้าง ว่าเพื่อนชวน ไม่ไปก็ไม่ดี กรรมนี้ก็ได้ส่งผลแล้ว ทำให้ความจำไม่ดี ไม่มีสติ ขี้หลงขี้ลืม ความจำสั้น ชอบคิดวนไปวนมา ขอแถมด้วยเ รื่องการพนันก็เคยเล่น แทงบอล ซื้อหวย บ้าง แต่น้อยมาก
นอกจากกรรมทางกายที่ได้ผิดศีลมาครบทั้ง ๕ ข้อแล้ว ยังมีกรรมทางใจที่เคยคิดไม่ดีต่อผู้อื่นอีกมากมาย ทั้งกับ พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ เพื่อน และคนอื่นๆ อีกมากมายด้วยคะ เคยทำให้พ่อแม่หนักใจ เป็นเด็กไม่ดี ดื้อ โกรธ ขี้โมโห เอาแต่ใจ เคยกระทืบเท้า ปิดประตูกระแทกใส่พ่อ แม่ พี่ และคนอื่น ๆ เลวครบสูตรเลยคะ
เมื่อได้เขียนสารภาพแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นคะ ตอนแรกยอมรับว่าไม่กล้า อายคะ แต่พอเห็นคนสารภาพกันเยอะแยะ ก็เริ่มรู้สึกว่า เออ มีพวกแฮะ แล้วก็คงไม่มีใครจะมานั่งจำความผิดของคนอื่นได้หมดหรอก แล้วที่สำคัญ ถ้าไม่สารภาพตอนเป็นคน ยังไงตายไปก็ต้องสารภาพอยู่ดี เพราะต้องจำนนด้วยหลักฐาน เแต่อันไหนที่นึกไม่ออกก็ขอให้เจ้ากรรมนายเวร อโหสิกรรมให้ด้วยนะคะ เพราะสำนึกผิดแล้วจริง ๆ และพยายามเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนดี รักษาศีล 5 ให้ทาน ทำสมาธิ ละวางความโลภ โกรธ หลง ขอบารมีพระพุทธเจ้าให้ช่วยโน้มน้าวกระแสจิตของเราให้มีจิตหลุดพ้น มีดวงตาเห็นธรรม ถึงนิพพานได้ด้วยคะ
ทุกวันนี้หนูเริ่มมีความสุขขึ้นมากตั้งแต่ได้ดูรายการของอาจารย์ ได้ใช้พลังงานพีระมิด และปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตนเอง หันมาทานมังสวิรัติ สวดมนต์ อุทิศบุญตามที่อาจารย์บอก รู้สึกได้ชัดเจนว่าเราปล่อยวางได้มากขึ้น กิเลสลดลง รู้ทันอารมณ์ตัวเองเร็วขึ้น ส่งผลให้ไม่มีปัญหากับคนรอบข้าง ลูกน่ารักขึ้นมาก คนรอบตัวก็ดีขึ้น จุดมุ่งหมายในชีวิตเปลี่ยนไป จากเมื่อก่อนอยากได้บ้าน อยากได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าทั้งครอบครัว อยากโน่น นี่ มากมาย แต่ตอนนี้ อยากหลุดพ้น เพราะรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน กว่าจะเกิด กว่าจะโต กว่าจะเรียนจบ ทำงาน มีลูก หาเงิน เยอะแยะไปหมด แล้วพอตายก็ต้องเริ่มแบบนี้ใหม่เรื่อย ๆ หนูอยากหยุดทุกอย่าง พอแล้วคะ ตอนนี้หนูหวังให้ลูกได้เข้าเรียนที่สัตยาไสย เพราะเน้นเรื่องความดี ลูกจะได้ไม่ต้องสร้างกรรมอีกต่อไป เป็นโรงเรียนประจำลูกจะได้ไม่ต้องมายึดติดกับเราเพียงคนเดียว หวังว่าเขาจะสามารถเข้าใจสัจธรรมได้โดยไม่ต้องเสียเวลาไปทำกรรมชั่วก่อนเหมือนแม่ แล้วเมื่อหนูละวางบ่วงนี้ลงได้บ้างแล้ว เวลาที่เหลือจะได้มีโอกาสมุ่งสู่พระพุทธศาสนาบ้าง ถ้าหนูกับลูกพอจะมีบุญเก่าอยู่บ้างก็คงจะมีโอกาสไปพึ่งบารมีของอาจารย์ แต่ถ้าไม่เป็นไปดังหวัง หนูก็จะใช้คำสอนและปฏิบัติตามหลักศาสนาพุทธประคับประคองชีวิตไปให้ดีที่สุดจนถึงวันตายคะ
ขอขอบพระคุณพระพุทธเจ้า ที่ทรงมีเมตตาบัญญัติคำสอนให้พวกเราคนโง่ทั้งหลาย
ได้ตาสว่าง ขอบพระคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทพ พรหม เทวดา หลวงพ่อ ผู้ทรงศีล ทุกองค์ อาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ ที่เป็นสื่อสวรรค์ ช่วยชี้แนะและนำสิ่งดี ๆ มามอบแก่ลูก
ถ้ามีสิ่งใดที่หนูพอจะมีความสามารถ มีปัญญาแบ่งเบาภาระอาจารย์ได้ หนูยินดีทุกอย่างนะคะ และขอให้อาจารย์ชี้แนะหนูตลอดทุกภพ ทุกชาติไปตลอดจนเข้าถึงนิพพานได้นะคะ
วันที่ตอบ 2011-10-20 02:55:05