ขออนุโมทนากับคุณตาล ผู้พิมพ์บทความนี้ค่ะ
นางสาวประไพ ศรีวิสิทธิกุล
ความผิดของข้าพเจ้า
1. เมื่อตอนเป็นเด็กเคยตามญาติไปจับปลา เมื่อเวลาฝนตก
2. เมื่อตอนเป็นเด็กเคยตามญาติไปหาจิ้งหรีด จับมาแล้วใส่ในกรงดินที่ทำให้มันอยู่ แล้วจับให้มันมากัดกัน
3. เมื่อตอนเป็นเด็กแอบขโมยสตางค์พ่อไปซื้อขนมกิน
4. เมื่อตอนเรียนจบ เริ่มทำงานได้ ก็เก็บเงินจะซื้อบ้าน พร้อมกัยพี่สาวซื้อติดกัน เพราะที่บ้านมีพี่น้องเยอะ แต่ที่ซื้อก็เพื่อจะให้พ่อแม่อยู่ แม่ก็บอกไม่ต้องซื้อ ให้พี่สาวซื้อคนเดียว เราก็น้อยใจว่าแม่ไม่รักทำให้แม่เสียใจ แต่เมื่อแม่เข้าใจ แม่ก็ว่าดีทำเลดี แม่ก็ดีใจด้วย แต่ความรู้สึกที่ค้างในใจ ที่ทำให้แม่เสียใจก็ยังค้างอยู่ แต่เราก็ได้ดูแลและอยู่กับแม่ เลี้ยงดูแม่ของกินไม่ได้ขาด หาหมอก็พาไป พาไปวัดทำบุญก็พาไป ป้อนข้าวตอนแม่ไม่สบาย เฝ้าไข้ดูแลจนแม่เสียชีวิต แต่เราก็ยังคิดว่า วันนั้นไม่น่าว่าแม่ไม่รักเลย ทั้งที่แม่รักเรา
5. เมื่อปี 2553 ปลายปีเดือนธันวาคม แม่เสียชีวิต และได้มีการจัดงานศพให้แม่ เราก็ได้ทะเลาะกับพี่ชาย เพราะพี่ชายเป็นคนตระหนี่เรื่องค่าใช้จ่าย พอพ่อรู้ก็ว่าเรา เราไม่พอใจที่พ่อเข้าข้างพี่ชาย ก็เลยงอนพ่อ พ่อเลยน้อยใจ เสียใจว่าพี่น้องไม่รักกัน พอวันต่อมาเราก็ได้ไปขอโทษพ่อ พ่อก็ให้อภัย เรากับพี่ชายก็ไม่โกรธกัน แล้วพ่อก็ดีใจ ความผิดก็คือ ทำให้พ่อเสียใจ ทุกวันนี้ก็อยู่กับพ่อ ดูแลพ่ออยู่
6. เมื่อเดือนมิถุนายน 2554 ข้าพเจ้าได้เปิดเวปไซต์ของบ้านสวนพีระมิดดู กดไปกดมาก็พบข้อมูลว่า สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ข้าพเจ้าอ่านแล้วตกใจมาก และไม่พอใจว่าในหลวงท่านดี และรักประชาชนของพระองค์ แล้วทำไมพวกนี้ถึงได้ว่าพระองค์ท่านหยาบคายขนาดนี้ และในวันต่อมาจึงไปบอกเพื่อนที่ทำงานให้เปิดดู ว่ามีคนว่าในหลวง ไม่รู้ว่าข้าพเจ้าผิดและบาปหรือเปล่า
7. ถอยรถยนต์ทับสุนัขตาย
ปัจจุบัน ประไพ ประกอบอาชีพเป็นพนักงานบัญชีของบริษัท แต่คิดว่าจะลาออก ไปประกอบอาชีพอื่นที่ไม่ผิดศีล